เล่ม 20 ตอนที่ 9: วีดทำได้อีกครั้งแล้ว แปลโดย W.melonee

ห่าฝนดาวตกของซอยูนพุ่งจู่โจมใส่คูบิยะอย่างต่อเนื่อง

ปึ๊กปึ๊กปึ๊กปึ๊ก!

การโจมตีเป็นชุดนั้น ทำให้เกิดความเสียหายอย่างหนักหน่วง

"คยากกกก!"

ด้วยการรุกไล่โจมตีนี้ คูบิยะไม่สามารถทำอะไรได้นอกเสียจากรับการโจมตีเข้าไปเต็มๆซอยูนอยู่ในสภาพเหมือนคนคลั่งที่ยอมเสี่ยงเข้าไประดมโจมตีใส่คูบิยะ!

หลังจากคูบิยะโดนโจมตีติดๆกันเป็นสิบชุดมันก็เริ่มล่าถอยไป

อาชีพสายเบอร์เซิร์กเกอร์นั้น จะยังคงโจมตีอย่างต่อเนื่องจนกว่าพลังชีวิตและพลังกายจะหมดลง แต่อย่างไรก็ตามด้วยความต่อเนื่องเช่นนั้น ก็จะผลาญมานาไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน รวมทั้งเพิ่มความเหนื่อยล้าให้กับร่างกายด้วย แต่ว่าซอยูนกลับไม่สนใจสิ่งเหล่านั้นเลย เพลงดาบอันเรียบง่ายและหนักแน่นรุนแรง ซึ่งยังคงละเลงพลังทั้งหมดของเธอออกมาอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าเธอใกล้จะหมดแรงเต็มทีแล้วก็ตาม ถึงกระนั้นซอยูนก็ยังคงเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว ซึ่งรู้ได้เลยว่าระดับของเธอนั้นไม่ธรรมดาเลย

------------------------------------------------------------------------------------------

-    คุณอยู่ในพื้นที่ที่มีผลกระทบกับสกิล คุณสูญเสียพลังชีวิต 1,396 แต้ม

ขณะที่วีดยังคงเกาะอยู่บนหลังของคูบิยะ เขาก็ได้รับความเสียหายจากการโดนโจมตีต่อเนื่องติดๆกันหลายครั้งด้วยเช่นกัน

ศึกนี้กลายเป็นการต่อสู้แข่งความอดทน คูบิยะยังคงต้องรับมือกับการโดนโจมตีซัดเข้ามาอย่างต่อเนื่อง จนถึงขีดสุด อย่างไรก็ตามซอยูนก็เลือกที่จะโจมตีอย่างไม่ลืมหูลืมตาโดยไม่สนใจค่าทางกำลังกายที่ลดลงไปของเธอซึ่งจะเปิดช่องโหว่ให้คูบิยะโต้กลับมาได้

"ทักษะสูบชีพ!"

วีดยังคงดื้อดึงเกาะอยู่ที่หลังของคูบิยะ ขณะที่กำลังทำการสูบชีพของมัน

เขากลัวว่าเขาอาจจะตายได้เนื่องจากซอยูนยังคงจู่โจมกราดยิงเข้ามาอย่างฉับไวและไม่สนใจอะไร ยังมีความจริงอันน่าสะพรึงอีกอย่างที่ว่า เธอมีเครื่องหมายของฆาตกรที่ชื่อของเธอกลายเป็นสีแดงสดดั่งเลือดติดอยู่

เพราะฉะนั้นในแต่ละครั้งที่คูบิยะได้รับแรงปะทะจากการโดนซัดโจมตีเข้าใส่ วีดก็จะรู้สึกหวั่นใจทุกครั้ง ตามแบบฉบับของเบอร์เซิร์กเกอร์ ซอยูนไม่เคยคิดอะไรเลย เมื่อถึงคราวโจมตีของเธอ!

เนื่องจากการโดนโจมตีข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน ตอนนี้คูบิยะจึงอยู่ในสภาพที่ร่อแร่เต็มที แต่กระนั้นมันก็ยังคงมุ่งมั่นที่จะตอบโต้กลับไป

"หาญกล้ามากเจ้ามนุษย์! ที่คิดว่าเจ้าจะต้อนข้าให้จนมุมได้"

แม้ว่ามันจะทำกับโครงกระดูกอย่างวีดเป็นพวกตัวป่วน พวกขี้ขลาดและน่ารำคาญ แต่ปฏิบัติกับซอยูนต่างออกไป นักรบแห่งความหายนะ ผู้ยิ่งใหญ่ คูบิยะกลับให้ความเคารพยกย่องผู้ที่มีพละกำลังอันแข็งแกร่ง แต่ว่าพวกมันกลับเหยียดหยามพวกจอมเวทย์อย่างเห็นได้ชัด ในตอนนี้วีดที่เป็นลิชและมีค่าชื่อเสียงอันฉาวโฉ่ที่สูงมาก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกมอนสเตอร์จะแสดงความรังเกียจเหยียดหยามต่อหน้าเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

จากการประเมินสถานการณ์ มันยังคงจำเป็นที่จะต้องหลบหลีกการโจมตีของนักรบผู้ยิ่งใหญ่ คูบิยะให้ได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม เพราะถ้าหากว่ามีผู้เล่นคนไหนถูกเขาฟันเข้าด้วยขวานหรือดาบแห่งมังกรเล่มนั้นคงมีแต่ต้องตายสถานเดียว

'แย่แล้วสิ'

วีดพยายามที่จะเตือนซอยูน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถยั้งมือและยังคงกวัดแกว่งดาบของเธอไปมาอย่างตอเนื่อง การนองเลือดไม่อาจยับยั้งได้อีกแล้ว มวลมานาถูกรวบรวมมาอยู่ที่ดาบของเธอ ซึ่งกำลังเปล่งแสงสีแดงเลือดออกมา

'เธอกำลังจะทำอะไรบางอย่าง'

ซอยูนกำลังเตรียมพร้อมสำหรับการโจมตีชุดใหญ่

------------------------------------------------------------------------------------------

และเมื่อใดที่ดาบสีแดงเลือดของเธอแหวกม่านผ่านอากาศไป มันก็จะสร้างความเสียหายใส่พื้นที่โดยรอบเหมือนดั่งพายุพัดผ่าน แต่ถึงกระนั้นทางด้านคูบิยะก็ก้าวถอยหลังกลับไปพร้อมกับตวัดดาบของมันออกไปเป็นแนวกว้าง ก่อให้เกิดพลังที่สามารถยับยั้งการโจมตีของซอยูนเอาไว้ได้

"นักรบหญิง ข้ายกย่องในความกล้าหาญของเจ้า การได้ฆ่าเจ้านับเป็นเกียรติอย่างยิ่ง"

จากนั้นคูบิยะก็ถีบพื้นแล้วพุ่งตัววิ่งตรงออกไปหาซอยูน

อย่างไรก็ตาม เป็นอีกครั้งที่ดาบสีแดงเลือดตัดผ่านอากาศอย่างรุนแรงไปที่คูบิยะและวีด แสงสีแดงเลือดยังคงไม่เลือนหายไปและยังคงโจมตีออกไปอย่างต่อเนื่อง

ช่างเป็นสกิลที่แสนยุ่งยากที่ไม่อาจจัดการได้ง่ายๆ!

นักรบแห่งความหายนะ ผู้ยิ่งใหญ่ คูบิยะไม่ได้รู้สึกตื่นตระหนกจากการถูกโจมตีแบบปุบปบปับนั้นเลย แต่ก็ยังพยายามที่จะสกัดเอาไว้ด้วยขวานและดาบของมัน

"อ๊ากกกกกกกกกกก!"

คูบิยะตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด วีดก็เช่นเดียวกัน

อ๊ากกกกกกก!"

เมื่อเห็นอย่างนั้นซอยูนก็เปิดฉากโจมตีต่อไปโดยไม่ลังเล ส่วนวีดก็ต้องทนรับความเจ็บปวดนั้นไปอย่างต่อเนื่อง

'นี่ถ้าฉันรู้ว่าอะไรแบบนี้จะเกิดขึ้นนะ ฉันน่าจะเอาเครื่องปรุงที่มันหมดอายุแล้วมาทำอาหารให้เธอกินซะ! ไม่ๆๆๆ ฉันควรจะเอาเจปเท็มของเธอมาให้มากกว่านี้อีก เพราะยังไงทุกครั้งที่เราออกไปล่ามอนสเตอร์เสร็จ เธอก็จะขโมยประติมากรรมของฉันไปอยู่ดี นี่มันไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ!'

ซอยูนเพ่งสมาธิไปที่ทักษะของเธอ เพื่อทำให้เกิดความเสียหายสูงสุด จากนั้นสกิลก็ก่อตัวขึ้นจากมานาสีแดงขุ่น แล้วเธอก็ปลดปล่อยมันออกมา

 “อ๊าคคคคคคคคค!”

เมื่อโดนสกิลซัดเข้าไป คูบิยะถึงกับกระเด็นจนลอยขึ้นไปในอากาศ สถานการณ์พลิกกลับแล้ว แทนที่จะเป็นคูบิยะ ซอยูนกลับเป็นฝ่ายที่กำลังไล่ล่าอยู่ในตอนนี้

แกร้งกว๊างแกร๊งกว๊างแก็งงง!

เมื่อไหร่ก็ตามที่คูบิยะโดนฟัน วีดก็จะโดนไปด้วยเช่นกัน

ทางซ้ายและทางขวา ด้านบนและด้านล่าง ร่างกายของคูบิยะสะบัดไปมาตามแรงดาบที่ถูกโจมตี

แล้ววีดก็ต้องคิดทบทวนใหม่อีกครั้ง เกี่ยวกับทักษะการต่อสู้ของซอยูนนั้น

'แข็งแกร่งสุดๆ'

แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอกับโทริจะออกไปต่อสู้ด้วยกัน แต่หลังจากผ่านประสบการณ์ด้วยตัวคนเดียวในสนามรบนับครั้งไม่ถ้วน มันคงทำให้เธอแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้

'ถึงแม้ว่าเธอจะทำอาหารไม่ได้เรื่องหรือว่าสร้างประติมากรรมไม่เป็น แต่เธอกลับทรงพลังมากหากเป็นเรื่องของการต่อสู้'

ลักษณะเฉพาะของอาชีพสายเบอร์เซิร์กเกอร์ ได้แสดงให้เห็นถึงการไร้ความลังเลเมื่ออยู่ในการต่อสู้ ยิ่งเธอโจมตีรุกเข้าไปมากเท่าไหร่ ก็จะยิ่งเพิ่มพลังให้กับทักษะของเธอ

------------------------------------------------------------------------------------------

ซอยูนไร้เทียมทานด้วยความสามารถของเธอล้วนๆ!

ในขณะที่ค่าพลังชีวิตของคูบิยะลดลงอย่างต่อเนื่อง ส่วนวีดก็ประสบชะตากรรมเดียวกัน แต่แม้จะได้รับความเสียหายอย่างหนักพลังชีวิตของคูบิยะก็ยังคงเหลืออยู่ตั้ง 11%

"เร็วเข้า รีบไปช่วยท่านนักรบผู้ยิ่งใหญ่!"

เหล่านักรบแห่งความหายนะที่กระเด็นไปไกล จากการระเบิดของยักษ์อัคคี พวกมันกลับมาแล้ว! พวกนักรบแห่งหายนะผู้จงรักภักดีจึงเริ่มเทเลพอร์ตตรงไปมาหาคูบิยะ

จากศัตรูเพียง10 ก็เพิ่มเป็น 20 พวกมันมีจำนวนเยอะขึ้นเรื่อยๆและพุ่งเป้าไปที่ซอยูนและพวกอันเดดสามตัวที่เหลืออยู่ ส่วนพวกนักรบแห่งความหายนะตนอื่นๆก็ยังคงไล่ตามเจ้าวิหคทองคำและอึนเซ(วิหคเงิน/วิหคเร้นลับ)โดยใช้การเทเลพอร์ต แต่อย่างไรก็ตาม ทั้งสองตัวนั้นไม่ได้ลงมาต่อสู้ที่พื้นดินแต่กลับบินขึ้นไปสูงขึ้นๆแทน

เขาไม่สามารถรับมือกับจำนวนของศัตรูที่มากมายได้เลย ส่วนพวกอันเดดก็ถูกกวาดล้างจนเกลี้ยงโดยนักรบแห่งความหายนะ ตั้งแต่ตอนต้นแล้ว สถานการณ์ของวีดนั้น ช่างไม่สู้ดีเอาซะเลย

"ซอยูน เธอหนีไปซะ!"

ซอยูนได้รับบาดแผลมากมายจากนักรบแห่งความหายนะ แต่ว่าสมาธิของเธอยังคงมุ่งมั่นจดจ่ออยู่ที่การต่อสู้ ไม่วอกแวกเลยแม้แต่น้อย

"ชิ ถ้างั้นฉันจะลองใช้เวทย์นี่ก็แล้วกัน ทักษะปลุกชีพความตาย!"

บัดนี้ สนามรบทับถมเต็มไปด้วยบรรดาซากศพนับร้อย

ในตอนนี้มีเหล่าอันเดดถูกทำลายไปมาก แต่ก็มีอันเดดนักรบแห่งความหายนะ 15 ตนถูกปลุกขึ้นมาแทนที่พวกมัน

วีดไม่ห่วงเรื่องค่ามานาที่จะต้องใช้ไป เพราะเขามีเสบียงที่คงที่อยู่แล้วจากการ'ใช้ทักษะสูบมานา'

หลังจากโดนกระหน่ำโจมตีใส่อย่างไม่ปราณี ตอนนี้จึงทำให้คูบิยะไม่สามารถขยับตัวได้และตกอยู่ในสภาวะมึนงง วีดได้ทีจึงร่ายเวทย์ของเขาอีกครั้ง

"ทักษะปลุกชีพความตาย!"

อันเดดนักรบแห่งหายนะอีก 17 ตนถูกสร้างขึ้น *ตริ๊ง!*

-    ทักษะอัญเชิญอันเดดขั้นกลางเลเวล 10 เปลี่ยนเป็นทักษะอัญเชิญอันเดดขั้นสูงแล้ว

คุณสามารถอัญเชิญจิตวิญญาณของนักรบเอลเว็น(Elven)ด้วยซากศพพิเศษ ตอนนี้อันเดดมีความยืดหยุ่นและเร็วยิ่งขึ้น(แอดมิน: Elven ตรงนี้น่าจะเป็นเผ่าเอลฟ์ เอาไว้รอดูอีกทีก่อนละกัน)

คุณสามารถควบคุมเหล่าอันเดดระดับต่ำได้อย่างสมบูรณ์

------------------------------------------------------------------------------------------

ถ้าคุณมีชื่อเสียงอยู่ในระดับสูงบนผืนทวีปเวอร์เซลล์ คุณจะสามารถสั่งการอันเดดได้นับหมื่นนับแสน

-    ทักษะการอัญเชิญอันเดดของคุณได้ขึ้นสู่ระดับสูงแล้ว

เนื่องจากอิทธิพลของการเป็นลิช ความสามารถทางร่างกายของอันเดดจะเพิ่มขึ้น ทักษะของลิชที่มีทักษะสูบมานาและทักษะสูบชีพจะเพิ่มประสิทธิภาพขึ้น 15%

- คุณจำเป็นต้องดำเนินภารกิจต่อในฐานะอันเดดสำหรับระยะเวลาที่เหลือของภารกิจดาบมังกร แต่อย่างไรก็ตามถ้าหากว่าคุณยกเลิกทักษะประติมากรรมจำแลง คุณจะสูญเสียภารกิจนี้ไปและไม่สามารถเอากลับคืนมาได้อีก

- เนื่องจากข้อบังคับปัจจุบันของทักษะประติมากรรมจำแลง ค่าสถานะทั้งหมดจะเพิ่มขึ้นยกเว้นค่าชื่อเสียง

- เนื่องจากท่านมีค่าสถานะทางศิลปะที่สูง ตอนนี้อันเดดจึงสามารถร่ายรำได้

ตอนนี้อันเดดสามารถแสดงการเต้นที่ประหลาดสุดๆภายใต้ท้องฟ้าที่สว่างไสวและเต็มไปด้วยแสงจันทร์

"ทำไมถึงได้ดวงไม่ดีอย่างงี้นะ! ทำไมถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมากัน?!"

ตอนนี้ทักษะอัญเชิญอันเดดอยู่ในระดับสูงแล้ว

แต่ยังไงก็ตาม พวกอันเดดที่มีอยู่นี้ก็ถูกสร้างขึ้นมาในตอนที่ทักษะของเขายังอยู่ในระดับกลาง

มันคงจะเสียเวลาแน่ๆที่ต้องเอาพวกมันกลับคืนมาแล้วยังจะต้องเรียกพวกมันกลับมาใหม่อีก

"จงสู้! จงฆ่าศัตรูของเจ้านายพวกแกให้หมดสิ้น!"

อันเดดนักรบแห่งความหายนะ 20 ตนเทเลพอร์ตมาช่วยสนับสนุนให้กับซอยูน ส่วนพวกที่เหลือก็หยุดศัตรูที่เป็นนักรบแห่งความหายนะที่ประดาหน้าเข้ามา วีดยังคงสูบเอามานาจากคูบิยะต่อไปเรื่อยๆเพื่อที่จะเอามาค้ำจุนพวกอันเดดเอาไว้ แต่ก็ยังเหลือเพียงพอที่จะร่ายเวทย์ของเขาได้

"ทักษะระเบิดซากศพ! ระเบิดซากศพ!ระเบิดซากศพ!ระเบิดซากศพ!" การระเบิดซากศพที่มีแรงระเบิดสูงถูกใช้ออกมาอย่างต่อเนื่อง

"เข้าไปในนั้นและไปจับศัตรูมาให้ได้!"

กลุ่มของอันเดดนักรบแห่งความหายนะโดนระเบิดไปกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า

การใช้ซากศพของนักรบแห่งความหายนะที่มีคุณภาพสูงในการระเบิด เป็นทางเพื่อสร้างความเสียหายให้มากขึ้นนั้น เป็นแผนอันจนตรอกของวีด และด้วยความช่วยเหลือของอันเดดนักรบแห่งความหายนะ ซอยูนจึงสามารถหลุดพ้นจากวงล้อมของศัตรู และหนีออกมาได้และกระโจนไปหาคูบิยะ

แต่น่าเสียดาย คูบิยะได้ฟื้นคืนสติกลับมาแล้วและก็เริ่มท่องมนต์ออกมา

"โอเหล่าวิญญาณของนักรบที่ปกครองดินแดงแห่งนี้! จงให้ความแข็งแกร่งแก่ข้าเพื่อต่อสู้เทอญ!"

นี่คือฤทธิ์เดชของนักรบ!

ทันใดนั้นกล้ามเนื้อทั้งหมดของคูบิยะก็พองตัวขึ้น

เนื่องจากความโกรธที่ถูกกระตุ้นขึ้นมา อัตราการเต้นหัวใจของมันจึงเร็วขึ้นและเพิ่มความแข็งแรง ความว่องไวและพลังกายก็กลับฟื้นคืนกลับมา!

"ย่าาาาาา!"

จากนั้น เพียงชั่วพริบตา คูบิยะก็โดนซอยูนกระหน่ำซัดไปอีกนักสิบครั้ง

ด้วยความเร็วและพละกำลังที่มันมีอยู่ ซอยูนจึงพ่ายแพ้ไปอย่างราบคาบ แถมเธอยังได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีก่อนหน้านี้จากพวกนักรบแห่งความหายนะด้วย จึงทำให้เธอยิ่งเสียเปรียบมากขึ้นไปอีก นอกจากนี้เนื่องจากทักษะของเธอสูบเอาค่าพลังกายไปแทบหมดจึงกลายเป็นว่าตอนนี้เธออ่อนแอสุดๆ

"นักรบมนุษย์หญิง ข้าจะทำให้เจ้าตายตอนนี้แหละ!"

คูบิยะโจมตีใส่ซอยูนด้วยขวานของมันหลายครั้ง จากนั้นก็จัดการปิดบัญชีด้วยดาบดาวสีชาด (Red Star)

วีดเสียใจที่เขาสามารถทำได้เพียงดูซอยูนตาย! เขาจึงแผดเสียงออกไปดังสนั่น

"อันเดดทั้งหมดโจมตีคูบิยะ!"

มันกลายเป็นสถานการณ์ที่สิ้นหวังไปเสียแล้ว

ก่อนที่เธอจะตายไป ซอยูนเป็นคนเดียวที่สามารถสร้างบาดแผลให้คูบิยะมากที่สุด

อันเดดนักรบแห่งความหายนะเปิดฉากโจมตีคูบิยะจากทุกทิศทุกทาง

"เล็งไปทางด้านซ้าย! แกห้าตัวโจมตีด้านบนขวา!"

เนื่องจากตำแหน่งของวีดคืออยู่บนหลังคูบิยะ เขาจึงสามารถมองเห็นสิ่งต่างๆได้จากจุดนี้ ต้องขอบคุณการบอกทิศทางของวีด พวกอันเดดจึงสามารถต่อสู้กับคูบิยะได้ตรงจุด แต่อย่างไรก็ตามมันก็เป็นอย่างนั้นได้ไม่นาน ในขณะที่พวกเขาต่างโจมตีด้วยขวานของพวกเขา คูบิยะก็ตอบโต้พวกเขากลับมาด้วยระเบิดบอลเพลิงที่แผดเผาเหล่าอันเดดไปจนหมดสิ้น

"ทอร์นาโดใบมีด!"( Blade Tornado)

โทริพุ่งเข้าไปโจมตีคูบิยะด้วยท่าไม้ตาย!

เจ้าวิหคทองคำและอึนเซก็โฉบลงมาที่พื้นดินเพื่อโจมตีมัน แต่พวกมันก็ถูกเจ้าคูบิยะตีกลับออกไป จากนั้นข้าศึกเหล่านักรบแห่งความหายนะก็ไล่ตามพวกมันขณะที่มันกำลังจะบินกลับขึ้นไปบนท้องฟ้า

"ไอ้โครงกระดูกกะหลั่ว ตอนนี้ถึงตาแกแล้ว"

จากนั้นคูบิยะก็ประกาศออกไปอย่างกึกก้องว่าตอนนี้อุปสรรคทั้งหมดได้ถูกกำจัดออกไปหมดแล้ว

แม้ว่าร่างกายของมันจะถูกทำลายและเต็มไปด้วยบาดแผล แต่คูบิยะยังคงมีอัตราการฟื้นฟูพลังชีวิตอันมหัศจรรย์อยู่

เพราะมีชีวิตของเขาเป็นเดิมพัน วีดจึงยังคงสูบพลังชีวิตของคูบิชยาเหมือนกับยุง

"ตายซะไอ้โครงกระดูก"

ในขณะที่ใบขวานถูกกวัดแกว่งไปมา วีดก็รีบถอยร่นไปด้านข้างของคูบิยะ

"ทักษะหัตถ์แห่งจิต!" (Mind Hand!)

ทักษะของประติมากรที่สามารถสร้างมือที่สามขึ้นมาได้ ด้วยมือข้างนั้นจึงสามารถจับแขนของคูบิยะเอาไว้ได้พร้อมกับหลบหลีกการโดนโจมตีได้อย่างหวุดหวิด แม้ว่าการโจมตีนั้นจะหยุดอยู่กลางทาง แต่วีดก็ยังคงได้รับความเสียหาย เขาจึงเริ่มดูดพลังชีวิตอีกครั้งเพื่อฟื้นฟู ดังนั้นทุกครั้งที่คูบิยะโจมตีด้วยขวาน วีดจึงหลบหลีกมันด้วยกลวิธีต่างๆและการเคลื่อนที่ไปมาดุจดั่งวานร

"ฉันจะตามรังควานแก จนกว่าแกจะถึงจุดจบ!"

ด้วยการโจมตีอย่างไม่ยั้งของคูบิยะ กระดูกของวีดเริ่มเกิดรอยร้าว และเมื่อมันแตกพลังชีวิตเขาก็จะลดลงไปฮวบฮาบ

"ฉันจะต้องตายไปอย่างนี้งั้นหรอเนี่ย"

ถ้าวีดโดนโยนออกไปจากหลังของคูบิยะ เขาคงต้องตายจากการโดนคาถาที่จะตามมาหลังจากนั้นแน่ๆ

"โกลโกลโกล!"

ในสภาพที่ใกล้จะตายอยู่รอมร่อ วีดก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยของโกลมินิ

"มออออออ!"

แม้กระทั่งเสียงร้องของเจ้าเหลืองเข้ามาผสมโรง

วีดจำได้ว่าเขาสั่งไม่ให้พวกมันเข้ามาร่วมรบและถ้าสถานการณ์เลวร้ายลงไปก็ให้ถอยทัพกลับไป

 “ข้าคือโกลมินิ พวกเราจะไม่ยอมให้แกฆ่าเจ้านายของพวกเราหรอก โกลโกลโกล!"

มันขี่อยู่บนหลังของเจ้าเหลือง จากนั้นเจ้าโกลมินิก็พุ่งเข้าใส่เยี่ยงอัศวินผู้กล้าหาญ

"พวกแกยังไม่หนีไปกันอีกเหรอ?!"

"หยุด!"

เพื่อที่จะหยุดพวกมันให้ได้ เหล่านักรบแห่งความหายนะจึงเข้าไปจัดการพวกมัน

"พุ่งเข้าไป โกลโกล!"

จากนั้นโกลมินิก็กวัดแกว่งดาบของมัน ตีฝ่าเข้าไปในแนวรับของศัตรู

ทุกครั้งที่พวกมันผ่านกลุ่มนักรบแห่งหายนะไป ก็จะมีรอยแตกและรอยขีดข่วนบนตัวที่ราบเรียบของมัน บางส่วนก็หลุดออกไปบางส่วนก็ละลาย แต่ก็ไม่มีอะไรหยุดเขาให้มุ่งไปข้างหน้าได้อีกแล้ว

------------------------------------------------------------------------------------------

เจ้าเหลืองฝ่าเข้าไปในกลุ่มบอลเพลิงโจมตีเข้ามาและกวาดไถลฝ่าเข้าไปในกลุ่มนักรบแห่งความหายนะ! โกลมินิใช้คุณสมบัติเสริมจากอัญมณีไพลินสีฟ้าสดใสที่ดึงออกมาจากร่างกายของมันจำนวนห้าเม็ด มันถือว่าเป็นอัญมณีชั้นสูงที่สามารถกระตุกราคาให้สูงขึ้นได้ภายในร้านค้าบนทวีป

"ทักษะอัญมณีทำลายล้าง ลูกแก้วไพลิน!"

จากนั้นพายุน้ำแข็งและหิมะก็มารวมกลุ่มอยู่ที่โกลมินิ แล้วก็ซัดกระหน่ำไปที่เหล่านักรบแห่งความหายนะ! แล้วพายุแท่งน้ำแข็งก็รวมตัวกันแล้วหวดใส่คูบิยะอย่างรุนแรง

"อ๊ากกกก! นี่มันการโจมตีอะไรกัน...บลิ้งค์!"

คูบิยะพยายามที่จะเทเลพอร์ตหนีไปจากพายุหิมะนั้น แต่เนื่องจากวีดยังคงเกาะติดมันอยู่ทักษะนั้นจึงล้มเหลวไป!

ในตอนที่เกิดพายุหิมะแห่งไพลินขึ้น คูบิยะก็ได้รับความเสียหายสาหัส ส่วนวีดก็โดนลูกหลงไปด้วยเช่นกัน เพื่อที่จะลดความเสียหายให้มากที่สุดวีดจึงต้องยึดตัวเองไว้ให้มั่นอยู่บนหลังของคูบิยะ

-    เนื่องจากความหนาวเย็นสุดขีด ตอนนี้ร่างกายของท่านจึงถูกแช่แข็ง

-    พลังชีวิตลดลงไปอย่างมหาศาล

-    ความสามารถทางกายภาพลดลง 87%

-    อยู่ในสภาพสาหัสอย่างมาก! เนื่องจากว่าท่านเป็นอันเดด ท่านจึงไม่สามารถด้านทานความหนาวเย็นได้

-    ตอนนี้ขากรรไกรและนิ้วของท่านถูกแช่แข็งแล้ว คุณไม่สามารถร่ายคาถาใดๆได้

-    ตอนนี้คุณสูญเสียความรู้สึกทั้งหมดของร่างกายไปแล้ว ผิวหนังและเส้นประสาทต่างๆตายด้านแต่เนื่องจากร่างกายถูกสร้างมาจากกระดูกอย่างเดียว ภาวะต่างๆนั้นจึงไม่ถูกนำมาใช้

-    ตอนนี้ร่างกายของคุณไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

-    ทุกคาถาที่ถูกร่ายไปถูกยกเลิก ตอนนี้การป้องกันจากเวทมนต์ทั้งหมดถูกถอดออกไปทักษะสูบชีพและทักษะสูบมานาถูกยกเลิก

หน้าต่างข้อความของระบบปรากฏขึ้นมาหลายครั้งติดต่อกัน

เพราะว่าไม่สามารถหลบหนีไปจากพื้นที่ของมนต์แห่งไพลินไปได้ พลังชีวิตของคูบิยะจึงลดลงไปมากเช่นกัน

ท่ามกลางพายุหิมะนั้น ก็มีสะเก็ดน้ำแข็งแท่งหนึ่งพุ่งเข้าใส่เบ้าตาของวีดอย่างจัง ในขณะที่วีดมองโกลมินิร่ายเวทอันทรงพลังของมันใส่นักรบแห่งความหายนะด้วยตาข้างหนึ่งที่เหลืออยู่ของเขา

ทันใดนั้นเจ้าโกลมินิก็ตะเบ็งเสียงของมันออกมาว่า

"นายท่าน ข้าจะแสดงให้ทั้งโลกรู้แล้วว่าข้ารู้สึกซาบซึ้งในตัวท่านมากแค่ไหน โกลโกลโกล!"

จากนั้นมันก็ร่ายมนตร์ขึ้นมาอีกครั้ง เป็นเวทย์มนต์ที่วีดได้ห้ามไม่ให้มันใช้เป็นอันขาด

"ทักษะอัญมณีทำลายล้าง!"

ด้วยการเสี่ยงชีวิตเพื่อที่จะช่วยเจ้านายของมัน โกลมินิก็ดึงเอาไพลินออกมาอีก 5 เม็ดและใช้ทักษะอีกครั้ง

เพราะการใช้สกิลอีกครั้งนั้น จึงทำให้ร่างกายของมันไม่มีอัญมณีเหลืออยู่อีกแล้ว

ท้ายที่สุด เจ้าโกลมินิก็ได้ใช้ร่างกายของมันเพื่อสร้างระเบิดที่ทำให้ทั่วทั้งพื้นที่นั้นเต็มไปด้วยประกายสีทองระยิบระยับครอบคลุมไปจนถึงตัวเหล่านักรบแห่งความหายนะและคูบิยะ

เพราะว่านี่เป็นหนทางสุดท้ายของมัน โกลมินิจึงได้ระเบิดร่างกายของมันเพียงเพื่อที่จะช่วยวีดและกำจัดพวกศัตรูให้ได้

ในช่วงเวลานั้นเอง ภายในหัวของวีดก็เต็มไปด้วยภาพแห่งความทรงจำของเจ้าโกลมินิ

จากนั้นวีดก็พูดกับมันเป็นครั้งสุดท้าย

"ทำไมแกถึงทำอะไรไม่เอาไหนอย่างนี้นะ? แกยังหาเงินไม่พอกับค่าตัวแกเลยนะ" (งกจนบัดสุดท้าย -.-)

มันเหมือนกับน้องชายของเขา วีดเคยแบ่งปันอุปกรณ์ของเขาให้กับมัน เพราะเขาไม่ต้องการเครื่องแต่งกายมือใหม่กับดาบทื่อๆอีกต่อไปแล้ว เขาก็เลยมอบมันให้กับเจ้าโกลมินิ

"แกคิดว่าแกเป็นใครถึงได้พยายามมากมายขนาดนี้...สำหรับแกที่ต้องจบลงแบบนี้ น่าสงสารจริงๆ"

"โกลโกลโกล"

แม้ว่ามันจะได้รับการปฏิบัติดูแลที่รุนแรงอยู่ตลอด แต่ว่ามันก็ยังได้ไปออกล่าและเติบโตขึ้นมาพร้อมๆกับพวกไวเวิร์นโดยที่ไม่ได้รู้สึกขุ่นเคืองใดๆเลย แม้ด้วยใบหน้าอันหล่อเหลาของมันจะทำให้มันเป็นคนหยิ่งๆและใจแคบในบางครั้งบางคราว แต่มันก็ได้เรียนรู้ที่จะอ่อนน้อมถ่อมตนกับคนอื่น ที่มันทำเช่นนั้นก็เพื่อที่จะได้รับคำชมเชยจากวีดบ้าง ก็เท่านั้นเอง

"ย่าาาาาาาห์!"

โกลมินิตายไปแล้ว แต่คูบิยะยังคงมีชีวิตอยู่

"ฆ่า! ฉันจะฆ่าแกให้ตาย!"

คูบิยะคำรามออกมาเยี่ยงอสูรร้ายที่กำลังบาดเจ็บสาหัส

เจ้าเหลืองยังคงอาละวาดไปรอบๆ ขณะที่ร้องไห้คร่ำครวญไปด้วย แล้วก็ฆ่าพวกนักรบแห่งความหายนะที่บาดเจ็บอยู่ใกล้ๆมัน

ในเวลาที่สิ้นหวังก็ต้องเรียกเครื่องมือแห่งความสิ้นหวังออกมา!

จากนั้นวีดก็ดึงเอามีดแกะสลักของซาฮับออกมาแล้วแทงเข้าที่หน้าอกของเขาเอง

แม้ว่าเขาจะลดพลังชีวิตที่เหลืออยู่ของเขาด้วยตัวเอง แต่ก่อนที่เขาจะตายไปเขาก็หยิบแผ่นทองแดงแห่งการหลับไหลออกมาด้วย

***

"อ๊าาา"

"นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง..."

เหล่าสตาฟของสถานี KMC Media ต่างรู้สึกตกตะลึง

ด่านสุดท้ายของภารกิจล้มเหลว และเหลือเพียงการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์อย่างเดียวเท่านั้นที่รอคอยเหล่าประติมากรรมสลักชีพของวีด

------------------------------------------------------------------------------------------

น้ำตาแห่งความเสียใจและความเศร้าโศกจากเหล่าสตาฟของสถานี ต่างเผยออกมาให้เห็น แม้แต่ผู้อำนวยการคังก็แสดงความรู้สึกอันขมขื่นออกมาเช่นกัน

"ฉายาไร้พ่ายของวีดได้มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว"

ถึงจะเป็นวีดก็เถอะ ภารกิจนี้ก็คงไม่มีทางสำเร็จได้แน่ๆ อีกอย่างความยากของภารกิจนั้นก็สูงมากเกินไป เพราะยังงั้นคงไม่มีใครโทษเขาจากความล้มเหลวในครั้งนี้ได้หรอก

ความสามารถในการนำทัพอันเดดต่อสู้กับคูบิยะ แถมยังรู้จักใช้ซากศพของพวกยักษ์เพลิงได้อย่างหลักแหลมอย่างกับเอามายัดใส่ถังแป้งของเขาเองก็ไม่ปาน ยุทธศาสตร์ที่เขาใช้ท้าทายกับกองทัพนักรบแห่งความหายนะนั้นช่างน่าจดจำจริงๆ

"ฟู้วววว ฉันรู้สึกว่าหัวว่างเปล่าไปเลยอะ"

ผู้อำนวยการคังยังคงจับจ้องไปที่ภาพวีดีโออย่างเลื่อนลอย

คูบิยะได้รับความเสียหายสะสมอยู่มากเอาการ มันนั่งพักด้วยเข่าข้างหนึ่งที่ยันไว้กับพื้น  ส่วนนักรบแห่งความหายนะก็รวมตัวกันอยู่รอบๆสร้างตัวเป็นกำแพงอันหนาแน่น

อัศวินโลกันตร์ยังมีเหลืออยู่มากพอที่จะต้านทานพวกนักรบแห่งความหายนะเอาไว้ได้ แม้ว่าตอนนี้พวกยักษ์เพลิงกำลังอ่อนแรงไปมากพอควร แต่สรุปแล้วสถานการณ์ของสงคราม ทั้งหมดก็เปลี่ยนไปเพียงนิดเดียวเท่านั้นเอง

ในตอนที่วีดเข้าสู่การต่อสู้ มันช่างเป็นช่วงเวลาที่น่าตื่นตาตื่นใจจนแทบหยุดลมหายใจจริงๆ ขณะที่พวกเขายังคงเฝ้าดูนักรบแห่งความหายนะตายไปในสนามรบมากขึ้นเรื่อยๆแต่ก็ยังมีอีกมากมายที่โผล่ออกมาและเข้าไปโรมรันต่อสู้ด้วย ในขณะที่เหล่าอัศวินโลกันตร์และเหล่ายักษ์เพลิงยังคงปักหลักอยู่ในพื้นที่ของใครของมัน พวกนักรบแห่งความหายนะจำนวนมากต่างก็เหนื่อยจากการต่อสู้ บางตนก็เริ่มพักผ่อนบ้างแล้ว ข้อนี้ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่ เนื่องจากเป็นธรรมดาของการเล่นเกมส์ที่สถานการณ์เช่นนี้มีทางที่จะเกิดขึ้นมาได้

"งั้น นี่ก็มาถึงจุดจบแล้วสินะ"

เนื่องจากเป็นช่วงเวลาแห่งความโศกเศร้าเคล้าน้ำตา ไม่เพียงแต่ผู้บริหารคังคนเดียวเท่านั้นแต่ยังรวมไปถึงทุกคนในทีมงานตัดต่อก็ยังคงติดอยู่กับหน้าจอฉายภาพ เพื่อที่จะทำให้ทุกคนดึงสติกลับคืนมาได้ ผู้อำนวยการคังจึงตบมือของเขา

"ตั้งสติได้แล้วทุกคน เรายังมีงานที่ต้องทำให้เสร็จนะ ภารกิจล้มเหลวไปแล้ว เราจะต้องใส่แคปชั่นและเลือกใส่เพลงแบ็คกราวด์ให้เหมาะกันด้วย ฝ่ายเขียนโปรแกรม เรตติ้งคนดูตอนนี้เป็นไงบ้าง?"

"ครับ รอสักครู่ครับ"

สตาฟฝ่ายเขียนโปรแกรมมองไปที่จอมอนิเตอร์และตรวจดูผลลัพธ์

"ตอนนี้มีสถานีที่ออกอากาศเกี่ยวกับเกมส์อยู่ 17 สถานีครับ เรามีส่วนแบ่งในตลาดอยู่ที่ 92.5% แม้ว่ารายการของเราที่เข้าไปแข่งกับช่องข่าวที่กำลังออกอากาศอยู่ เรายังคงได้เรทติ้ง 8.9% ครับ"

แม้ว่าจะมีรายการขายของ ละครคอมเมดี้ ละครหลังข่าวที่เป็นรายการที่กำลังออกอากาศอยู่ในขณะนี้ ตามช่องทีวีต่างๆ แต่ยอดเรตติ้งที่ได้ก็สูงถึง 8.9%

ถ้านับแค่สถานีที่ทำการออกอากาศเกี่ยวกับเกมส์ งั้นเรตติ้งก็คงสูงถึง 92.5% ไปแล้ว

แทบไม่มีสถานีไหนที่เคยได้เรทติ้งจากผู้ชมสูงขนาดนี้มาก่อนนอกจากสถานี KMC Media ที่เดียวเท่านั้น

ในจำนวนร้อยคนจะมีเพียง 7-8 คนเท่านั้นที่ไม่ดูรายการออกอากาศของโรยัลโร้ดผ่านทางสถานี KMC Media

"เรตติ้งนี่มันช่างน่าขันสิ้นดี..."

สตาฟของ KMC มีเดียบางคนถึงกับต้องตรวจสอบว่ามีความผิดพลาดทางเทคนิคในเครื่องของพวกเขารึเปล่า ขณะที่คนอื่นๆกำลังเอะอะโวยวายกันใหญ่

จำนวนสายเรียกเข้ามาจากตัวแทนฝ่ายขายของบริษัทโฆษณาต่างๆก็โทรเข้ามาไม่ขาดสาย หรือแม้แต่แผนกต่างประเทศก็ต้องลงสู่สนามเนื่องจากมีสายเรียกเข้าของสถานีออกอากาศจากประเทศอื่นๆเข้ามาด้วยเช่นกัน

****

ตอนนี้เหล่าผู้เล่นต่างควบคุมเอาไว้ไม่ไหวแล้ว และกำลังฟลัดข้อความตามบอร์ดต่างๆ

-    สถานี KMC Media ออกอากาศครั้งสำคัญแล้ว

-    บัดนี้ การผจญภับของวีดได้ออกอากาศแล้ว ตอนนี้ละ เปิดทีวีของคุณไปดูที่ช่อง KMC Media ได้แล้ว

-    สำหรับคนที่ไม่สามารถดูผ่านทางทีวีได้ คุณสามารถเข้าไปที่เว็ปไซต์และดูการถ่ายทอดผ่านทางอินเตอร์เน็ตได้

CTS Meida และสถานีออกอากาศอื่นๆต่างก็อิจฉา KMC มีเดียอย่างมาก

การเพิ่มขึ้นอย่างปุบปับของเรตติ้งอาจจะมองข้ามได้ แต่เมื่อมีประเด็นใหญ่ๆเกิดขึ้นจำนวนคนดูที่เพิ่มขึ้นจะมั่นคงทันที  สถานีKMC Media ถึงกับเพิ่มเอฟเฟคไปที่โปรแกรมของพวกเขาเพื่อทำให้จำนวนผู้ชมเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรอยัลโร้ดได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นต่อสาธารณชน

แรกเริ่มเดิมที เนื่องจากแคปซูลนั้นมีราคาสูงมาก ผู้คนจึงลังเลในในการซื้อแม้ว่าจะมีความนิยมและประโยชน์จากการที่เป็นโลกเสมือนจริง แต่ตอนนี้แม้คุณจะมีรถหรูราคาแพงและบ้านที่อยู่อาศัยดีแค่ไหน มันก็ยังดีกว่าที่จะมีไว้ในครอบครองด้วยการเป็นที่รู้จักอย่างแพร่หลายในรอยัลโร้ด

หลายๆครอบครัวที่ได้ออกไปล่าด้วยกันกับลูกๆของพวกเขาตอนนี้ได้กลับกลายเป็นภาพที่แสนธรรมดาไปซะแล้วภายในรอยัลโร้ด

รอยัลโร้ดได้นำความแปลกใหม่ที่ดีเข้ามา ไม่เพียงแต่ในเกาหลีแต่เป็นทั่วทั้งโลก

การออกอากาศต่อสาธารณะทำให้ทิศทางของสื่อนั้นมีอิทธิพลมากขึ้นด้วย

และในวันนี้วีดและ KMC Media ก็จะได้เป็นที่จดจำอย่างยิ่ง

สถานีอื่นต้องเผชิญกับความยากลำบากมากขึ้นในการพยายามดึงเรตติ้งที่ตกไป กลับมาให้ได้ รวมไปถึงสถานี CTS Media จาชางและสถานีอื่นๆที่ได้รับผลกระทบอย่างมากเป็นเพราะพวกเขาเลือกที่จะออกอากาศคณะสำรวจแทน ในตอนแรกพวกเขาให้ความสำคัญกับจำนวนคนดูและบริษัทโฆษณาจำนวนมากมาย แต่ทันทีที่การผจญภัยของวีดออกอากาศทางทีวี เหล่าผู้ชมก็พากันละทิ้งพวกเขาและเทมาทางช่อง KMC Media ทันที

-    ในที่สุดการผจญภัยของวีดก็มาแล้ว

-    ถึงเวลาที่ต้องไปช่อง KMC Media ละ บายยยย

-    ฉันด้วย คิคิคิคิ

เหล่าผู้ชมไม่เคยพลาดข้อมูลใดๆนั่นเพราะว่าในอินเตอร์เน็ตนั้นเต็มไปด้วยเรื่องราวของเขตลาส ฟาลังคซ์

ทุกคนเทความสนใจไปให้กับรายการการผจญภัยของวีดที่ต่างรอคอยมานาน

*****

ในขณะที่ดูจอภาพอยู่ ผู้อำนวยการคังก็พึมพำกับตัวเองว่า

"มันน่าเสียดายที่ภารกิจอันยิ่งใหญ่แบบนี้ต้องจบลงด้วยความล้มเหลว"

วีดเพิ่งจะตายไปสักพักหลังจากที่ผ่านการต่อสู้อันหนักหน่วงมาและด้วยการตายของเขาก็ดึงเอาความน่าตื่นเต้นออกไปด้วยเช่นกัน แต่นี่ยังไม่ถึงเวลาที่จะผ่อนคลายได้ ยังไม่ถึงจนกว่าที่รายการพิเศษของวีดในลาส ฟาลังคซ์จะไปถึงจุดสิ้นสุดของการไลฟ์สดวิดีโอ ถึงแม้ว่าการต่อสู้ได้จบลงไปแล้ว บรรดาสตาฟก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่กับที่ และยังคงดูวิดีโอต่อไป

เหล่าสตาฟกลับไปทำงานของตัวเอง ทุกคนต่างเบนสายตากลับมาติดอยู่กับหน้าจออีกครั้ง

ยังคงมีอะไรที่ต้องดูอีกมากมายนักในสงครามเผ่าพันธุ์ครั้งนี้ ซึ่งจะเป็นผู้กำหนดชะตากรรมว่า ใครจะได้เป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเขตลาส ฟาลังคซ์

แล้วผู้อำนวยการคังก็เกิดถามขึ้นมาว่า

"วีดตายไปแล้วนี่ แล้วทำไมเรายังได้รับภาพจากวิดีโออยู่อีกละ?" สตาฟคนอื่นๆก็มีความคิดเดียวกัน

"เออใช่ วีดตายไปแล้วแน่ๆ..."

"ถ้าเขาตายตอนนี้ภาพจากวีดิโอมันก็ควรต้องถูกตัดไปแล้วสิ"

สตาฟหลายคนที่เป็นแฟนตัวยงของวีดยังคงดูต่อไปโดยไม่พูดอะไร

ตึกตึกตึกตึก

หัวใจของพวกเขากำลังเต้นแข่งกันอยู่

ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาต่างก็คาดเดาสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น

นับตั้งแต่ที่วีดฆ่าตัวเอง เหล่าสตาฟที่กำลังกังวลใจเหล่านี้ก็ไม่ละสายตาไปจากจอด้วยใจที่เต้นระรัว (ตั้งใจเปลี่ยนสำนวนนะคะตรงตัวแล้วแปลกๆ)

'มาสิ'

'ได้เวลาตื่นแล้ว... ฮึฮึฮึฮึ'

****

ควันหนาแน่นก่อตัวขึ้น!

แล้วลำแสงสีเขียวขนาดใหญ่ก็แลบเหมือนดั่งฟ้าผ่า

เมื่อวีดพุ่งเข้ามาและมองลงไปที่คูบิยะซึ่งกำลังพักผ่อนอยู่นั้น

วีดฟื้นคืนกลับมาด้วยทักษะปฏิเสธความตาย แต่ถึงอย่างนั้น ความรู้สึกที่เขามีต่อร่างกายของเขานั้นต่างไปอย่างสิ้นเชิงจากตอนที่เขาฟื้นคืนกลับมาในร่างของต้นกำเนิดโครงกระดูก

กระดูกของเขาหนายิ่งกว่าโครงเหล็กของอาคาร

มีปีกและหางและมีหัวขนาดมหึมากับจมูก วีดฟื้นคืนกลับมาในฐานะมังกร

-    คุณได้กลับมาจากห้วงลึกอวเจีแห่งความมืด เลเวลสกิลพลังแห่งการปฏิเสธความตายเพิ่มขึ้น 1

-ระดับทักษะถึงขั้นต้นเลเวล 3 ค่าความแข็งแกร่งและค่าพลังชีวิตจะเพิ่มขึ้น 2% เนื่องจากพลังแห่งความมืด

-เอฟเฟคเพิ่มเติม จะได้รับเมื่อต่อสู้อย่างโหดร้าย โอกาสในการเรียกอันเดดเพิ่มขึ้น

-หลังจากฟื้นคืนชีพ จำนวนสกิลของเผ่าพันธุ์เฉพาะที่สามรถใช้ได้จะเพิ่มขึ้นเช่นเดียวกับเลเวลของสกิล

- คุณได้ฟื้นคืนชีพเป็นมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ บทลงโทษจะถูกนำไปใช้กับทักษะทางเผ่าพันธุ์

เนื่องจากความล้มเหลวของคุณเพื่อให้ตรงกับเงื่อนไขพื้นฐานของเผ่าพันธุ์นี้ ร่างกายของคุณจะเสื่อมลงเมื่อเวลาผ่านไป

คุณจะมีค่าพลังชีวิตที่ต่ำตามความสัมพัทธ์

พลังจำนวนมหาศาลจะถดถอยลงไป เพื่อที่จะรักษาน้ำหนักตัว การเคลื่อนไหวที่ฉับพลันเกินไป อาจทำให้ร่างกายของคุณได้รับความเสียหาย

ก่อนที่วีดจะใช้ร่างใหม่ของเขา เขาก็ค้นหาเจ้าเหลือง

'ดี เขายังไม่ตาย’

เจ้าเหลืองที่ใกล้ตายกำลังคุ้มคลั่ง แต่เนื่องจากความพยายามต่อต้านครั้งสุดท้ายของเขาพวกนักรบแห่งความหายนะจึงยังไม่สามารถเข้ามาโจมตีปิดฉากได้

'ฉันยังปล่อยให้แกตายไม่ได้'

วีดก้าวมาข้างหน้าหนึ่งก้าว ซึ่งเป็นก้าวที่ยาวกว่า 10 เมตร

แกวงงงงงงงง!

รอยเท้าขนาดใหญ่มหึมา

เป็นก้าวขนาดใหญ่ที่สั่นสะเทือนไปทั้งดันเจี้ยน เพียงแค่เขาขยับข้อต่อ ก็แสดงถึงพลังอันมหาศาล แต่แม้จะเป็นเพียงแค่การเดิน พลังชีวิตก็ลดลงไปจำนวนมาก

เป็นความทุกข์ทรมานของมอนสเตอร์ที่มีขนาดใหญ่!

วีดใช้ขากรรไกรของเขาคาบเจ้าเหลืองเอาไว้

เจ้าเหลืองไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่อยู่ๆก็ถูกดึงขึ้นไปในอากาศ

-วิหคทองคำ อึนเซถ้าพวกแกยังมีชีวิตอยู่ เอาเจ้าเหลืองไปกับพวกแกด้วย

จิ๊บจิ๊บจิ๊บเจี๊ยบ!

วิหคทองคำและอึนเซทะยานฝ่ากลุ่มควันไปด้วยเสียงอันกึกก้อง ขณะที่บินขึ้นไปในอากาศและผ่านช่องมา พวกมันทั้งสองก็ช่วยเจ้าเหลืองโดยการจับเจ้าเหลืองไว้  จากนั้นวีดก็ยกกรงเล็บของเขาไปที่ความสูงระดับไหล่ เพื่อจะช่วยให้เจ้าเหลืองกระโจนตัวขึ้นไปได้ ในขณะนั้นก็พยายามขวางทางนักรบแห่งความหายนะที่อาจจะไล่ล่าตามพวกเขาไปได้

'ตอนนี้ถึงคราวของแกแล้ว คูบิยะ'

จากนั้นวีดก็หันกลับมา

อัศวินโลกันตร์และนักรบแห่งความหายนะต่างก็ตกตะลึงเมื่อพวกมันมองขึ้นไป

แม้วีดจะลังเลไปครู่หนึ่ง แต่เขาจะไม่เสียเวลาไปมากกว่านี้ เขาต้องไม่ปล่อยให้คูบิยะฟื้นตัวขึ้นมา และมันยังเป็นผลดีอย่างมากที่จะใช้ร่างกายของเขาในตอนนี้ต่อสู้กับคูบิยะ แต่เนื่องจากมีหินย้อยขวางทางเขาอยู่จนทำให้วีดไม่สามารถบินขึ้นไปได้

-กว๊าาาาาาาาาาาาา!

มังกรคำราม!

วีดเคลื่อนที่โดยใช้สัญชาตญาณและสร้างข้อได้เปรียบจากสภาพมึนงง(ติดสตั้นท์)ของพวกนักรบแห่งความหายนะ

ทันใดนั้นเขาก็ใช้ขาหลังเหยียบที่คูบิยะ มันเป็นการโจมตีด้วยการใช้น้ำหนักทั้งหมดของเขา เนื่องจากได้รับการอาการบาดเจ็บสาหัส คูบิยะจึงไม่สามารถใช้เทเลพอร์ตได้มันจึงไม่มีทางหนีไปได้เลย แต่อย่างไรก็ตามหลังจากที่ถูกเหยียบไปแล้ว มันก็ยังไม่ตายคาที่และค่อยๆฟื้นตัวช้าๆ

แต่วีดก็โยนมันขึ้นไปบนอากาศราวกับลูกบอลงับมันด้วยขากรรไกรของเขา (แอดมิน: ตอนนี้คูบิยะอยู่ในปากของวีดแล้วนะ)

"พวกเราต้องไปช่วยท่านนักรบผู้ยิ่งใหญ่!"

"โจมตีมังกรนั่นซะ!"

ผลกระทบจากมังกรคำรามอยู่ได้ไม่ถึงห้าวินาทีด้วยซ้ำ

จากนั้นนักรบแห่งหายนะก็ยกขวานของพวกมันขึ้นมาเทเลพอร์ตไปหาวีด และเริ่มฟาดไปที่ตัวของวีด

คอ สันหลัง ปีกทั้งสองข้างและขาทั้งคู่โดนฟาดฟันด้วยขวานของนักรบแห่งความหายนะ

ทั่วทั้งร่างกายของมังกรโครงกระดูกกำลังลุกไหม้!

มอนสเตอร์ขนาดใหญ่มีความแข็งแรงเนื่องจากค่าความแข็งแกร่งและค่าพลังชีวิตที่สูง แต่การที่มีร่างกายใหญ่โตก็มีข้อเสียเช่นกัน แม้ว่าพลังจะมากพอที่จะฆ่าศัตรูได้ในครั้งเดียว แต่ก็มีความเร็วในการโจมตีที่ช้าและการโจมตีนั้นก็เป็นการโจมตีแบบเปิดด้วย

นอกจากนี้ วีดก็ยังไม่ชินกับร่างกายปัจจุบันของเขา

'มันคงจะดีกว่านี้ ถ้าฉันได้ฝึกใช้ร่างกายนี้ซะก่อน...'

เขารู้สึกแปลกๆเนื่องจากมีทั้งหางแล้วก็ปีกสองข้าง

เขาห่อหุ้มตัวเองเอาไว้ด้วยขาหน้าของเขาและป้องกันหัวของเขาเอาไว้ด้วยการพับปีกคลุมพร้อมโค้งตัวคุดคู้เอาไว้

นี่เป็นตำแหน่งการป้องกันที่ดีที่สุดแล้วสำหรับมังกร!

การทนการโจมตีทั้งหมดที่เกิดขึ้นและยังไม่สามารถตอบโต้ได้อีก วีดจึงโฟกัสไปที่เป้าหมายของเขาเท่านั้น

 ‘เขี้ยวหน้าและฟันกรามดูท่าจะแข็งแรงมากเอาการ'

มันเหมือนกับการเคี้ยวหินจนมีเสียงแตกดังแกร๊กเกิดขึ้นจากการขบเขี้ยว แต่ว่าวีดก็ไม่สนใจว่าฟันของเขาจะแตกรึเปล่า

เขาจะกลายเป็นมังกรไร้ฟันหรือเปล่านั้น เขาก็ต้องจัดการเจ้าคูบิยะให้ได้โดยไม่คิดชีวิต!

เนื่องจากโดนโจมตีทีเดียวพร้อมกัน พลังชีวิตของวีดจึงลดลงอย่างรวดเร็ว

คูบิยะไม่สามารถใช้การเทเลพอร์ตได้มันจึงถูกบดขยี้ด้วยกรามของวีดและระหว่างการบดเคี้ยวคูบิยะอยู่นั้นหน้าต่างของระบบก็เด้งขึ้นมา *ตริ้ง*

-    คุณได้เลเวลเพิ่มขึ้น

-    คุณได้เลเวลเพิ่มขึ้น

-    คุณได้เลเวลเพิ่มขึ้น

------------------------------------------------------------------------------------------

-    ความทะเยอะทะยานหมายจะยึดครองลาสฟาลังคซ์ของนักรบแห่งความหายนะ ผู้ยิ่งใหญ่ คูบิยะ ได้มาถึงจุดจบแล้ว

-    เนื่องจากความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ในการต่อสู้ ค่าชื่อเสียงของคุณเพิ่มขึ้น 1,875

-    ท่านประสบความสำเร็จในการเอาชนะคูบิยะ ทั่วทวีปเวอร์เซลจะยกย่องคุณและการผจญภัยของคุณในเขตลาส ฟาลังคซ์แห่งนี้

-    เหล่าจินตกวีจากทั่วทั้งทวีปจะร้องเพลงสรรเสริญคุณ ทุกๆครั้งที่มีการแพร่กระจายบทเพลงของคุณออกไป ค่าชื่อเสียงของคุณจะเพิ่มขึ้นและค่าชื่อเสียงอันฉาวโฉ่ก็จะลดลง

-    คุณงามความดีเพิ่มขึ้น 35

-    คุณจะเป็นที่โปรดปรานในบรรดาขุนนางและเหล่ากษัตริย์

-    บารมีเพิ่มขึ้น 11

-    จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้เพิ่มขึ้น 7

-    อันเป็นผลมาจากชัยชนะในเขตลาส ฟาลังคซ์ ทุกคนที่เข้าร่วมการต่อสู้จะได้ค่าสถานะทั้งหมด เพิ่มขึ้น 6 แต้ม

-    ตอนนี้นักรบแห่งความหายนะเป็นปรปักษ์ต่อคุณอย่างถาวร ค่าความบาดหมางจะอยู่ที่ค่าสูงสุดเป็นการถาวร

ท่านได้รับฉายา!

นักรบอมตะ

ฉายานี้ได้ให้กับนักรบที่คว้าชัยชนะหลังจากที่ท้าทายกับความตายที่เกินขีดจำกัดของตัวเอง

คุณได้รับความนับถือจากเหล่าอันเดด เหล่าเนโครแมนเซอร์และบรรดาอัศวินแห่งความมืด

อัศวินแห่งความตายจะช่วยคุณเมื่อคุณนำพวกเขาเข้าสู่สนามรบ

เมื่อต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าคุณ ค่าพลังชีวิต ค่าความแข็งแกร่งและค่าความว่องไวจะเพิ่มขึ้น 5%

ผลของทักษะพลังปฏิเสธความตายจะเพิ่มขึ้น 10% เมื่อฟื้นคืนชีพ

-    คุณได้รับรองเท้านักรบแห่งความหายนะ ผู้ยิ่งใหญ่

-    คุณได้รับเซทชุดเกราะนักรบผู้ยิ่งใหญ่

-    คุณได้รับแผนที่ใต้ดินของเขตลาส ฟาลังคซ์

-    คุณได้รับดาบมังกร ดาบดาวสีชาด

-    คุณได้รับแหวนแต่งงาน คู่ของซึลรโย

------------------------------------------------------------------------------------------

นั่นคือไอเท็มที่ได้มา!

แต่วีดก็ตระหนักได้ในทันทีว่าตอนนี้พลังชีวิตเขาเหลือเพียง 12% เท่านั้น

"นายท่าน ข้ามาช่วยท่านแล้ว"

"ข้าไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไปแล้ว"

วิหคทองคำและอึนเซกลับมาหาวีดหลังจากที่พาเจ้าเหลืองไปสู่ที่ที่ปลอดภัยแล้ว แต่ว่าวีดกระซิบเพื่อหยุดพวกมันเอาไว้

-    ไม่ต้องห่วงฉันกลับไปหาเจ้าเหลือง นี่คือคำสั่ง

วีดรู้ดีว่าแม้วิหคทองคำและอึนเซจะกลับมาหาเขา ก็ไม่สามารถช่วยเขาได้ เพราะว่าพวกนักรบแห่งความหายนะที่เหลืออยู่กำลังจะพุ่งเข้ามาหาเขาแล้ว เหล่าอัศวินโลกันตร์ต่างก็กำลังยุ่งกับการต่อสู้อยู่กับพวกนักรบแห่งความหายนะบางตน ฉะนั้นกลุ่มยักษ์เพลิงจึงเปลี่ยนเป้าหมายพุ่งเป้าที่จะเอาชีวิตของวีดแทน

การตายของวีดเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เขาก็ไม่เสียใจเลยวีดเตรียมตัวไว้แล้วสำหรับเรื่องนี้

-ไอ้พวกเวรเอ้ย! ฉันจะลากแกตายไปกับฉันด้วย!

วีดหายใจเข้าลึกมากที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ หน้าอกมังกรของเขาพองขึ้นอย่างน่าเกลียด

หลังจากใส่มานาทั้งหมดของเขาลงไป เขาก็ปลดปล่อยทักษะของเขาออกมา

 “ลมหายใจกรด”

ลมหายใจกรดของมังกรกระดูก ซัดราดผ่านนักรบแห่งความหายนะที่อยู่ในสนามรบ

------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอน

ผู้แปล: W.melonee

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Co-Editor: Cole’s Myth