เล่มที่ 20 ตอนที่ 6: ดันเจี้ยนนรกโลกันตร์ แปลโดย Cole’s Myth

วีดเลือกที่จะออกไปล่า ก่อนที่จะตามรอยนักรบแห่งความโกลาหลหนุ่มตนนั้นไป

 “ฉันจำเป็นต้องพร้อมก่อนจะเข้าไปในดันเจี้ยนนั่น”

ค่าความต้านทานไฟจะเพิ่มขึ้นทุกๆการออกล่าพวกนักรบแห่งความโกลาหลในเขตลาส ฟาลังซ์

ส่วนซากศพของพวกมันก็ถือว่าเป็นสมบัติล้ำค่ากับเนโครแมนเซอร์ ส่วนเจ้าวิหคทองคำในตอนนี้มันได้ออกมาช่วยต่อสู้อย่างเป็นจริงเป็นจังแล้ว

ในตอนที่การต่อสู้ดำเนินอยู่นั้น วีดรู้สึกประหลาดใจมากที่เห็นเจ้าวิหคทองคำมีแสงโอบล้อม จากนั้นตรงบริเวณช่วงขาและร่ายกายของมันก็เริ่มใหญ่โตขึ้น

ช่วงคอ ช่วงปีกทั้งสองข้าง ช่วงสะโพก ทั้งหมดล้วนขยายใหญ่โตขึ้น!

มันกลายร่างไปเป็นนกขนาด 3 เมตร 20 เซนในทันที ขนนกเรียงสลวยทองเหลืองอร่ามฝังไว้ด้วยอัญมณีสวยสดงดงาม แล้วยังมีมงกุฎเพชรสวมอยู่บนยอดหัวของมันอีก

เจ้าวิหคทองคำสามารถใช้ทักษะเปลี่ยนร่างได้หลายรูปแบบ

มอออออออ!

 “โกลโกลโกล!”

พวกประติมากรรมสลักชีพตัวอื่นๆก็แสดงอาการตกใจด้วยเช่นกันตอนที่เห็นเจ้าวิหคทองคำ

ตลอดมานี้พวกมันก็สงสัยว่าทำไมพวกมันถึงทำอย่างนั้นไม่ได้

ในฐานะที่เป็นประติมากรรมที่สร้างโดยวีด พวกมันมีความภูมิใจอย่างมากกับรูปร่างของพวกมันที่ได้มา พวกมันได้แต่รู้สึกขายหน้า หลังจากที่เห็นความแตกต่างที่ออกมานี้

 “พวกนายก็ยังดูดีอยู่นะ อย่าพึ่งลืมสิว่าพวกไวเวิร์นดูเป็นยังไงน่ะ”

 “…….”

แล้วเจ้าเหลืองกับโกลมินิก็เงียบสนิทเมื่อได้ยินเกี่ยวกับพวกไวเวิร์น

พวกมันโชคดีมากแล้วที่พวกมันไม่ได้ถูกทำมาแบบส่งๆอย่างพวกไวเวิร์นน่าเกลียดพวกนั้น

จากนั้นวีดก็นำกองทัพอันเดดมุ่งหน้าไปต่อ

 “เหล่านักรบแห่งความโกลาหล ไปกันเถอะ!”

พวกนักรบแห่งความโกลาหลใช้ประโยชน์จากเทเลพอร์ตระยะสั้นระหว่างการต่อสู้ ทำให้โจมตีพวกมันยากเอาการ แต่ว่าเจ้าวิหคทองคำสะบัดกรงเล็บของมันอย่างกะทันหันในพื้นที่โล่งๆที่หนึ่ง

 “กี๊กกกกก!”

ช่วงเวลานั้นเอง ตำแหน่งของนักรบแห่งความโกลาหลตัวที่กำลังเทเลพอร์ตได้ถูกคาดการณ์เอาไว้แล้ว กรงเล็บและจะงอยปากก็โจมตีเข้าไปที่จุดตาย

*กร๊ากกกกกก!*

เจ้าวิหคทองคำปล่อยการโจมตีออกไปเป็นชุดอย่างกับนกหัวขวาน!

พวกนักรบแห่งความโกลาหลที่ไม่อาจต้านการโจมตีนั้นได้ ก็ตายไปอย่างรวดเร็ว

วิหคทองคำโผบินขึ้นไปในอากาศหลังจากที่ฉีกกระชากและทิ้งเศษซากพวกมอนสเตอร์ลงมา

ช่างเป็นทักษะการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

จากนั้นเจ้าวิหคทองคำในร่างจำแลงก็เข้ามาคุยกับวีด

 “ท่านวีด พวกเราชนะแล้ว”

 “ก็แน่นอนอยู่แล้วละ”

พวกมอนสเตอร์ในเขตลาส ฟาลังคซ์มีเวทย์กับทักษะที่มีคุณสมบัติธาตุไฟที่จะเสริมเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่า

เพราะอย่างนี้ค่าความต้านทานไฟสูงๆจึงเป็นที่ต้องการ

ขณะที่ออกล่าพวกนักรบแห่งความโกลาหลอยู่นี้ ค่าความต้านทานไฟของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนถึง 22% แล้ว

 “หากรวมกับค่าความต้านทานเพิ่มขึ้นถึง 10% ในตอนที่เข้ามาในเขตต้องห้ามนี้ด้วยแล้ว ตอนนี้เราก็จะมีอยู่ 32% ละ”

แต่เดิมวีดก็มีค่าความต้านทานที่ดีอยู่แล้ว แถมเพราะว่าเขามีค่าความอดทนสูงอย่างมากอยู่แล้วด้วย

วีด ซอยูน และพวกประติมากรรมสลักชีพเคลื่อนที่ไปพร้อมกับเหล่าอันเดด

ค่าความต้านทานไม่ใช่เพียงสิ่งเดียวที่เพิ่มขึ้นมา ขณะที่ออกล่าพวกนักรบแห่งความโกลาหล แต่ยังได้ขวาน 18 เล่มมาตลอดทาง แถมเขายังจุน้ำหนักกระเป๋าได้เพิ่มขึ้นมากอีกด้วย

แต่เพราะว่าค่าสถานะโครงกระดูกของวีดจึงทำให้พลังในการแบกกระเป๋าลดต่ำลงไป

พวกไอเท็มที่มีค่าเท่ากับเงินมากมายมหาศาลพวกนี้ไม่ควรจะถูกทอดทิ้งไว้เบื้องหลัง!

ปกติวีดมักจะซ่อนพวกมันเอาไว้และเอาพวกแจปเท็มไปที่ช่องแคบที่เอาไว้ซ่อนหรือว่าซ่อนเอาไว้ที่จุดบอด แต่ว่าเขาไม่อยากทำอย่างนั้นกับพวกของที่มีราคาแพง

กระเป๋าสะพายใบใหญ่กดทับไหล่กับกระดูกไหปลาร้าของเขาเอาไว้ จากนั้นวีดก็ตรงเข้าไปที่ดันเจี้ยนอย่างเงียบๆ

ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่จะเริ่มต้นทำภารกิจแล้วเข้าไปสู่ดันเจี้ยนสุดแสนอันตราย

“โทริ แวนฮอร์ค”

 “ครับ นายท่าน!”

 “ตามแต่ท่านเรียก นายท่าน”

 “พวกแกสองคนตรงเข้าไปในดันเจี้ยนก่อนเลย”

วีดนี่มีลูกสมุนเอาไว้ใช้ให้เป็นประโยชน์จริงๆ!

เป็นเพราะว่านี่คือดันเจี้ยนที่อันตรายสุดๆจะรับรองได้มาก หากมีพวกนักรบแห่งความโกลาหลไปพร้อมกับพวกลูกสมุนของเขา

***

ในขณะเดียวกันนั้น พวกดรินเฟลด์กับกริฟฟิทกำลังขยับขยายบริเวณพื้นที่การสำรวจในเขตลาส ฟาลังคซ์

หน่วยสนับสนุนจากกิลด์เฮอร์มีสที่อยู่ในราชอาณาจักรฮาเว่นนั้นยังมาไม่ถึงที่เขตลาส ฟาลังคซ์

ในระหว่างนั้น พวกเขาก็พยายามที่จะปรับตัวเข้ากับการต่อสู้ในภูมิประเทศที่เต็มไปด้วยภูเขาไฟระเบิดและรอยแยกบนพื้นดิน

 “สงบใจเข้าไว้ แล้วแสดงให้พวกเขาเห็นว่ายอดฝีมืออย่างเราจะพิชิตดินแดนแห่งนี้เอง”

การร่วมมือของอัศวินนาวีเลเวลสูงกับโจรสลัดได้รวมกันเป็นหนึ่งด้วยตัวพวกเขาเอง

แม้ว่าการล่าจะไม่มีประสิทธิภาพดีพอมากนัก แต่ถ้าหากว่าพวกเขาถูกวีดซุ่มโจมตีอีกครั้งก็จะสามารถตั้งรับได้ทันท่วงที

 “ฉันไม่สนหรอกว่าแกจะมีเครื่องมือหรือวิธีการแบบไหน แกแค่ต้องเอาหัวของวีดมาให้ฉันไม่ว่ายังไงก็ตาม กิลด์เฮอร์มีสก็จะให้รางวัลอย่างงาม”

สิ่งพวกเขาได้แสดงออกไปให้เห็นนั้น พวกเขาก็ไม่เหลือความภาคภูมิใจอีกเลย

จากนั้นกลุ่มของดรินเฟลด์ก็ออกไปล่าพวกบอลลาร์ดทั้งฝูงไปจนหมดสิ้น แล้วสักครู่ภูเขาไฟก็ระเบิดอย่างรุนแรงตามมาในเวลาต่อมา

***

ขณะนี้การออกอากาศของสถานี CTS media กับ LK game กำลังถ่ายทอดสดการผจญภัยในเขตลาส ฟาลังคซ์!

พวกเขาได้ประสบกับเสียงหัวเราะเยาะเย้ยเป็นอย่างมากแถมยังถูกล้อเลียนอย่างรุนแรงภายในบอร์ด แต่ไม่นานเรื่องก็ซาลง

การเดินทางสำรวจที่นำโดยดรินเฟลด์ มุ่งหน้าไปที่พื้นที่รอยแยกของมรดกแห่งประติมากร

ความตื่นเต้นโหมเข้าใส่บรรดาผู้ชมที่กำลังดูภาพของสถานี CTS media ที่ฉายออกมา

 “มรดกแห่งประติมากรหรอ นี่เป็นสถานที่ที่คาดไม่ถึงสุดๆเลย คุณคิดว่าวีดจะมาที่นี่หรือยังคะ?”

 “ดูเหมือนว่าจะเป็นอย่างนั้นนะครับ”

การเดินทางสำรวจยังคงฉายภาพการออกล่าของพวกเขาอย่างต่อเนื่องและเป็นเพราะผลจากมรดกแห่งประติมากร มันจึงกลายเป็นการล่าที่ง่ายขึ้นอย่างมาก

 “คุณดรินเฟลด์ค่ะ คุณมักจะใช้มีดขนาดใหญ่เป็นอาวุธหลักเหมือนกับเหล่าอัศวินนาวี ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะคะ?”

 “พลังทำลายมันทรงพลังมากครับ แถมยังมีค่าความคงทนสูงที่จำเป็น เมื่อต้องสู้กับพวกมอนสเตอร์ทะเลและกลุ่มโจรสลัดด้วยครับ”

 “งั้นทำไมคุณถึงยังใช้มันอยู่แม้ว่ามันจะใช้ลำบาก แล้วออกไปสู้ในเขตลาส ฟาลังคซ์อีกล่ะคะ”

 “ผมก็เห็นด้วยนะครับ มันใช้เวลานานมากพอควรกว่าจะล่องเรือมาถึงที่นี่ แถมเลเวลของพวกมอนสเตอร์ยังค่อนข้างสูงอีกด้วย”

 “มันอันตรายมากใช่ไหมคะที่จะต้องสู้ในขณะที่ที่ต้องหลบการปะทุของภูเขาไฟ? การได้เห็นพวกเขาอย่างนั้น รับรองว่าต้องเป็นประสบการณ์ที่น่ากลัวแน่ๆเลย”

 “ผม ดรินเฟลด์ กับกองทัพเรือที่สอง ได้ถูกเลือกโดยราชอาณาจักรฮาเว่น เพราะว่าพวกเราสามารถปรับตัวได้เป็นอย่างดีกับสภาพแวดล้อมที่อันตรายครับ”

 “แล้ววีดล่ะคะ? เขาก็ดูท่าว่าจะปรับตัวได้ดีเหมือนกันหลังจากที่มาถึงที่นี่ก่อนด้วยซ้ำ”

 “ในการผจญภัย การมีกลุ่มสำรวจขนาดใหญ่นั้นแตกต่างจากการออกไปสำรวจคนเดียวครับ ความเสี่ยงระหว่างสองสถานการณ์นี้เทียบกันไม่ได้หรอกครับ”

การสนทนาระหว่างดรินเฟลด์กับกลุ่มโจรสลัดของกริฟฟิทยังคงถ่ายทอดออกอากาศอย่างต่อเนื่อง

การออกอากาศสดที่ได้ถ่ายทอดสองครั้งต่อวันก็ได้เรตติ้งมาเป็นอันดับหนึ่ง

***

เพราะว่าได้ทำสัญญากับวีดเอาไว้แล้ว สถานี KMC media จึงยังไม่ได้แสดงภาพออกอากาศของภารกิจออกมา

เพราะว่าภารกิจนั้นยังคงออกอากาศอย่างต่อเนื่อง มันจึงอาจจะเพิ่มโอกาสให้ดรินเฟลด์กับกริฟฟิทเข้าไปแทรกแซงภารกิจได้

ที่ทำไปอย่างนี้ก็เพื่อที่จะซ่อนตำแหน่งปัจจุบันของวีดด้วย

หน้าต่างของสำนักงานใหญ่ KMC media นั้นยังคงมีไฟติดอยู่ในเวลาดึกดื่นเช่นนี้ จากการทำงานล่วงเวลาทำงานของเหล่าพนักงานทั้งหมด

พวกเขาเตรียมพร้อมที่จะปรับแต่งแก้ไขวิดีโอเพราะว่าพวกเขาไม่รู้เลยว่าภารกิจของวีดนั้นจะเสร็จสิ้นเมื่อไร

***

บนทวีปเวอร์เซล บรรดาพลเมืองและเหล่านักบวชก็เริ่มพูดคุยแล้วเช่นกัน

 “เคยได้ยินเรื่องของจักรพรรดิเกฮามาก่อนไหม? พระองค์คือจักรพรรดิองค์แรกของจักรวรรดิอารูเพ่นที่รวมทั้งทวีปเวอร์เซลเป็นหนึ่งเดียว ใครที่เคยศึกษาประวัติศาสตร์จะรู้จักพระองค์กันทั้งนั้น”

 “จอมขมังเวทย์ซึลรโยล่ะ พวกเขาบอกว่าเขาใช้เครื่องมือกับวิธีการต่างๆนาๆเพื่อตอบสนองความมักใหญ่ใฝ่สูงของตัวเอง พวกนักเวทย์แห่งมาทามยังพูดถึงเขามาแล้วด้วยนะ แล้วยังคงจดจำเขาว่าเป็นอัจฉริยะอีกด้วย แถมยังมีข่าวลือออกมาด้วยว่าเขาเป็นตัวการสำคัญแห่งการล่มสลายของจักรวรรดินิฟล์เฮม”

 “ไม่มีเหตุผลเลยที่จะให้เขาต้องทำอย่างนั้น?”

 “เจ้าต้องเชื่อนี่นะ มีดินแดนที่มีเพียงแค่คนที่กล้าหาญเท่านั้นที่กล้าไป! ภายในนั้น มีมอนสเตอร์ที่ครอบครองอาวุธทรงพลังอย่างมากด้วย นี่จะต้องทำให้เกิดหายนะครั้งใหญ่…แล้วมีเพียงคนเดียวที่สามารถหยุดยั้งได้นั่นก็คือประติมากรหนึ่งเดียวคนนั้น”

บรรดาคนแคระ พวกเอลฟ์ กับพวกนักรบภูติถูกเรียกตัวมา พวกเขากำลังเตรียมตัวออกเดินทางไปเขตลาส ฟาลังคซ์ด้วยเช่นกัน

 “หากว่าเขาไม่อาจกำราบมอนสเตอร์ที่คุกคามความสงบสุขของเรา เราก็จะเริ่มออกเดินทางไปในทันทีแน่ๆ เหล่าคนแคระทั้งหลายจับอาวุธออกไปสู้กันเถอะ”

 “เหล่านักธนูเอลฟ์เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการต่อสู้ เราจะแสดงให้พวกมันได้เห็นพลังที่แท้จริงของจิตวิญญาณแห่งไฟ”

วิดีโอการเคลื่อนไหวของเผ่าพันธุ์เอลฟ์กับคนแคระได้ถูกโพสท์บนโฮมเพจของรอยัลโร้ด

เพียงแค่หลับตา เหล่าผู้เล่นทั้งหลายก็สามารถที่จะรับรู้ได้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นบนทวีปเวอร์เซล

การผจญภัยของวีดนั้นกำลังกลายเป็นหัวข้อร้อนแรงในทวีปแห่งนี้ไปแล้ว

***

ท่านเป็นผู้ค้นพบคนแรกของดันเจี้ยนนรกโลกันตร์ สิทธิพิเศษ: ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 2,100 แต้ม อัตราการดร็อปไอเท็มและค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นสองเท่า มอนสเตอร์ตัวแรกที่ถูกล่าจะมีความเป็นไปได้สูงสุดที่จะดรอปไอเท็มหายาก

 “โอ้โห!”

วีดร้องออกมาอย่างประหลาดใจ

ค่าชื่อเสียงที่ให้มานั้นสูงจนน่าขันจริงๆ

 “บ้าอะไรว่ะเนี่ย!? ดันเจี้ยนนี่จะอันตรายซักแค่ไหนกันถึงกับให้รางวัลค่าชื่อเสียงสูงขนาดนี้นะ”

เดาได้ว่าพื้นที่ต่อไปคงจะน่ากลัวไม่น้อยเลย แม้แต่กับพวกอันเดดที่อัญเชิญออกมาด้วย

“แต่ว่ายังไงซะ คงดีที่สุดที่จะเก็บเงินเอาไว้ในตอนที่ยังหนุ่มๆอยู่ เพราะว่าเงินนั่นจะมีประโยชน์อย่างมากตอนพวกแกแก่ตัวลงไป” (บอกพวกอันเดดด้วยหรอ -.-)

แล้ววีดก็สั่งให้พวกลูกสมุนเดินหน้าต่อไป

ทางเดินภายในดันเจี้ยนนั้นกว้างขวางเพียงพอที่จะจุกองทัพจำนวนมากได้พอดี

เปลวไฟโหมพัดไปเบื้องหน้าจากภายใต้พื้นดิน แล้วยังสาดใส่ผนังถ้ำก่อให้เกิดภาพอันน่าเหลือเชื่อขึ้น

 “เดินระวังด้วยล่ะ แล้วก็ลุยเข้าไปเลย”

วีดเดินฝั่งทางขวาที่มีเปลวไฟลุกโหมขึ้นมา ขณะที่ซอยูนเดินอยู่ทางฝั่งซ้าย

ด้วยการกระทำเล็กๆน้อยๆนี้ซอยูนก็รู้สึกขอบคุณมากๆต่อความห่วงใยของวีด

แต่ว่าจริงๆนั้นไกลเกินความเป็นจริงมาก เป็นเป้าหมายที่ค่อนข้างจะแตกต่างจากวิธีการของสุภาพบุรุษที่พึงกระทำต่อสุภาพสตรี

 ‘ไม่มีทางที่ฉันจะอยู่ทางฝั่งซ้ายหรอก ใครจะรู้ละว่าตอนไหนที่พวกมอนสเตอร์จะออกมาน่ะ’

เป็นการตอบสนองตามสัญชาตญาณเพื่อเอาตัวรอดนั่นเอง!

ค่าความต้านทานไฟที่วีดได้รับมานั้นค่อนข้างสูงเพราะงั้นเปลวไฟระดับแค่นี้ยังพอทนได้อยู่

บนผนังถ้ำมีผลึกคริสตัล หินโมรากับหินโกเมนอยู่มากมาย

ถึงแม้ว่าพวกมันจัดว่าเป็นอัญมณี แต่ก็เป็นพวกที่ราคาถูกแถมยังเป็นชนิดที่แสนธรรมดาอีกด้วย

 “นี่เป็นสถานที่ค่อนดีทีเดียว เหมาะสำหรับเอาไว้สร้างประติมากรรมจริงๆ”

วีดยังค้างอยู่ซักพักขณะมองไปที่ผนังถ้ำ

 “พวกมนุษย์หนังนุ่มๆมาถึงที่นี่แล้ว!”

 “ข้าได้กลิ่นเหม็นเน่าของพวกอันเดดด้วย!”

อีกด้านของทางเดินมีอัศวินโลกันตร์(Inferno Knight) ขนาดใหญ่วิ่งออกมาและส่งเสียงร้องตะโกน

อัศวินโลกันตร์นั้นตัวใหญ่มากกว่าพวกคนเถื่อนมาก คู่ปรับตัวฉกาจของพวกมันก็คือออร์ค จากนั้นพวกมันก็ชักดาบของพวกมันออกมา

ทุกๆย่างก้าวในแต่ละครั้งของพวกมัน ทั่วทั้งดันเจี้ยนสั่นสะเทือนเล็กน้อย

วีดจึงเริ่มออกคำสั่งในทันทีทันใด

 “นักรบแห่งโกลาหล โจมตี!”

เหล่าอันเดดระดับสูง 20 ตัวได้รับคำสั่งให้ไปโจมตี

ความสุ่มเสี่ยงเริ่มสูงขึ้นจนน่าอันตรายเพราะว่าพวกมันเข้าไปต่อสู้ในระยะประชิด

 “พวกที่เหลือก็จับตาดูเอาไว้และเตรียมตัวหนีเอาไว้ด้วย!”

คิดก่อนที่จะจู่โจม มันคือทางเลือกที่ดีที่สุดที่จะรับรองว่าลูกพลับจะถูกเก็บก่อนที่มันจะโดนกัด

หากพวกอันเดดไม่ใช่คู่มือที่เหมาะกับพวกอัศวินโลกันตร์ในการต่อสู้นี้ แล้วค่อยใช้ให้พวกมันเป็นตัวล่อเอาไว้ใช้หนีละกัน

ส่วนโทริกับแวนฮอร์คไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้แล้วก็ให้เตรียมพร้อมเอาไว้แทน

 ‘หากว่าเราโดนไล่ตามโดยมอนสเตอร์พวกนั้นเราค่อยใช้ให้พวกมันซื้อเวลาให้ละกัน’

เหล่านักรบแห่งความโกลาหลที่สร้างขึ้นมาจากทักษะปลุกชีพความตายก็คอยใช้ทักษะเทเลพอร์ตของพวกมันหนีออกนอกระยะสายตาของพวกอัศวินโลกันตร์

พวกมันก็ใช้อาวุธขวานเพื่อโจมตีเหมือนกัน

และก็แน่นอนล่ะว่าขวานพวกนั้นเป็นอุปกรณ์ที่เอามาจากกระเป๋าสะพายของวีด

เพื่อที่จะยกระดับพลังของพวกอันเดด วีดจึงให้พวกมันติดอาวุธที่ทรงพลังเอาไว้!

 “กรรร ไอ้พวกนักรบโกลาหลน่าขยะแขยง!”

 “ไอ้พวกอันเดดเน่าเฟะพวกนี้น่ารำคาญจริงๆ”

การต่อสู้อันดุเดือดเป็นไปอย่างต่อเนื่องระหว่างเหล่าอันเดดและพวกอัศวินโลกันตร์ ก็แค่ทำให้วีดรู้สึกรำคาญเท่านั้น

เพราะว่าเวทย์อัญเชิญอันเดดขั้นที่ 4 นั้นจะสามารถสร้างอันเดดระดับสูงที่มีสติปัญญาสูงมากออกมา แต่ว่าตอนนี้พวกมันกำลังทำอยู่ในการต่อสู้ก็แค่หลบไปมาเท่านั้น

การใช้ค่าความเป็นผู้นำมหาศาลเพื่อควบคุมอันเดดพวกนี้ วีดคิดว่าน่าจะมีสิ่งที่ใช้ต่อกรกับมอนสเตอร์แข็งแกร่งพวกนี้ได้

แล้วก็มีแผนการหนึ่งเด่นชัดขึ้นมา

นั่นคือการต่อสู้แบบล้างผลาญ

มีอันเดดเป็นจำนวนมากที่วีดสั่งการได้โดยตรง พวกมันจึงถูกเลือกให้เป็นเบี้ยหลัก

เหล่าอันเดดสามารถเรียนรู้ได้ต่อไปเรื่อยๆด้วยการต่อสู้แบบซ้ำไปซ้ำมา

วีดสอนพวกอันเดดฝีมือดีให้ก่อกวนพวกอัศวินโลกันตร์แล้วผลักพวกมันให้ถอยร่นกลับไป

นี่ก็เพราะว่าจำนวนที่เยอะกว่ามาก เมื่อเทียบกับมอนสเตอร์เลเวลสูงที่ถูกจัดการไป

 “ท่ามกลางพวกนักรบแห่งความโกลาหลพวกนั้นเน่าเปื่อยลงไปเรื่อยๆ ดูท่าว่าพวกมันเริ่มที่จะใช้การไม่ได้แล้วล่ะสิ”

แล้วเขาก็ได้ข้อสรุปจากการสังเกตการณ์การต่อสู้

การสังเกตรายละเอียดเล็กๆน้อยๆนั้นไม่ได้ยากเลยสำหรับวีด

 “โทริ แวนฮอร์ค พวกแกทำบ้าอะไรอยู่น่ะ? อย่ายืนอยู่เฉยๆสิ ออกไปสู้ซะไป๊!”

 “เข้าใจแล้ว นายท่าน”

วีดที่เป็นเจ้านาย ตำหนิพวกมันไร้ซึ่งความเห็นอกเห็นใจ ถึงแม้ว่าแต่เดิมนั้นเขาได้สั่งให้พวกมันรอเตรียมพร้อมถอยกลับ

พวกแวนฮอร์คกับโทริจึงต้องเร่งเข้าไปร่วมต่อสู้ในทันที

ในตอนที่ทั้งสองต่อสู้กับพวกอัศวินโลกันตร์ด้วยการโจมตีแบบก้ามปู เจ้าโกลมินิก็ได้รับคำสั่งมาเช่นกัน

 “ยิงธนูไปที่พวกมันจากตรงนี้เลย”

 “โกลโกล!”

ส่วนเจ้าวิหคทองคำก็ได้เข้าไปร่วมสู้ด้วย แล้วใช้ความเร็วอันน่าเหลือเชื่อของมันที่สามารถโจมตีไปที่จุดตายของอัศวินโลกันตร์ได้

ซอยูนก็ชักดาบของเธออกมาแล้วตัดสินใจที่จะเข้าไปสู้เช่นกัน

วีดที่ไม่ได้เข้าไปต่อสู้โดยตรงเริ่มร่ายมนต์สาปแช่งไปที่พวกศัตรู

หลังจากนั้นนักรบแห่งความโกลาหลตัวหนึ่งก็โดนกำจัดไปแล้วมานาที่ใช้รักษาร่างมันเอาไว้ก็กลับคืนมาที่วีด

 “คงต้องทำให้พวกมันอยู่ได้นานขึ้นซักหน่อยละ”

การใจเย็นขณะที่สังเกตการณ์การต่อสู้ของคนอื่น นี่คงเป็นข้อได้เปรียบที่ให้กับอาชีพสายนักเวทย์และสายนักบวช

 “พวกขนาดใหญ่ยังไม่ได้ปรากฏตัวออกมาแน่ๆเลย”

ทันใดนั้นเองสัญลักษณ์ที่สลักอยู่บนชุดเกราะของพวกอัศวินโลกันตร์ก็เริ่มส่องแสง เพราะเช่นนั้นเองที่ทำให้พวกมันเพิ่มค่าการป้องกันมากขึ้น

จากการป้องกันที่ยอดเยี่ยมและส่วนสูงของลำตัวของพวกมัน ยิ่งจำเป็นต้องระมัดระวังตัวมากขึ้นในการล่าพวกมัน

พวกมันส่วนใหญ่อ่อนแอลงไปมากเพราะเวทย์คำสาปของวีด

 “การต่อสู้นี่ค่อนข้างนานมาเลยนะเนี่ย”

กินเวลาไปแล้วถึง 8 นาที!

เหล่าอัศวินโลกันตร์กำลังเหน็ดเหนื่อยแล้ว ส่วนมานาของวีดก็ถดถอยลงไปด้วยเช่นกัน

มานาจำนวนมากมายนั้นจำเป็นต่อการคืนชีพเหล่าอันเดด ส่วนพวกนักรบแห่งความโกลาหลก็มานาลดลงไปเรื่อยๆทุกครั้งที่พวกมันใช้ทักษะเทเลพอร์ต

พวกอันเดด ซอยูนและก็คนอื่นๆเริ่มตีวงล้อมพวกนักรบโลกันตร์เพื่อตั้งกำแพงกั้นไว้

ส่วนเจ้าวิหคทองคำก็ล่อตัวหนึ่งออกไป แล้วการล่าก็ค่อยๆง่ายมากขึ้น

 “ต้องจบการต่อสู้นี้ให้เร็วๆ พวกนักรบแห่งความโกลาหลเจ็ดตนที่กล้าหาญที่สุดน่ะ เข้าไปแทงพวกนักรบโลกันตร์ซะ”

วีดที่เป็นลอร์ดแห่งเหล่าอันเดด ออกคำสั่งพวกมันด้วยค่าบารมีอันยอดเยี่ยม

พวกนักรบแห่งความโกลาหลที่ถูกชี้ด้วยไม้เท้าแห่งนักบุญผู้ดับสูญและคัมภีร์แห่งบัลข่านรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งจึงเริ่มเทเลพอร์ตในทันที ไปที่อัศวินโลกันตร์ที่แยกตัวออกไป

 “ทักษะระเบิดซากศพ!”

กร๊ากกร๊ากกร๊าก!

เหล่านักรบแห่งความโกลาหลได้แสดงความกล้าหาญกับความจงรักภักดีอันยิ่งใหญ่ต่อวีด ได้รับรางวัลจากคำสั่งระเบิดตัวตาย!

การใช้ทักษะระเบิดซากศพกับศพของมอนสเตอร์เลเวลสูงๆก็จะส่งผลให้พลังทำลายล้างสูงด้วยอย่างแน่นอน

เสาเพลิงสีแดงสด สว่างไสว โพล่ออกมาจากบนพื้นไปจนถึงเพดานถ้ำอย่างกะทันหัน!

แนวรบของศัตรูสลายไปในที่สุด วีดจึงออกคำสั่งอย่างสั้นๆกระจ่างชัดเจนออกไปว่า

 “ฆ่ามันซะๆๆๆๆ!”

ทุกๆคนเล็งการโจมตีของพวกเขาไปที่อัศวินโลกันตร์ที่บาดเจ็บสาหัส

เนื่องจากความตายของพวกพ้อง เหล่าอัศวินโลกันตร์ได้ตกอยู่ในสถานะความกลัว ผลกระทบเวทย์คำสาปเพิ่มขึ้น 35% ค่าความต้านทานทั้งหมดลดลง 60% การรุกรานถดถอยลงไปแล้ว แต่กลับมุ่งไปที่การตั้งรับมากขึ้น

มีเพียงแค่ศัตรูที่เหลืออยู่อีกสี่ตัวเท่านั้นที่ไม่ยอมก้มหัวต่อความกลัว

วีดเล็งเวทย์คำสาปไปที่พวกมันตัวที่อยู่ในความหวาดกลัว แล้วก็โจมตีพวกมันด้วยการเล็งไปจุดๆเดียวภายในครั้งเดียว

วีดไม่สามารถปกปิดความยินดี ตอนที่เขาคว้าไอเท็มดรอปขึ้นมาจากตรงหน้า

-ท่านเลเวลเพิ่มขึ้นแล้ว -ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 6 แต้ม -ความเชี่ยวชาญทักษะของเนโครแมนเซอน์เพิ่มขึ้นแล้ว

ค่าการสำรวจไม่ได้เพิ่มขึ้นเหมือนกับการล่าพวกนักรบโกลาหล นี่ก็ดูเป็นไปได้อย่างมากที่สุด เพราะเผ่าพันธุ์ที่ปกครองลาส ฟาลังซ์ที่แท้จริงก็คือพวกนักรบแห่งความโกลาหล

 “ยังไงก็ต้องตรวจสอบไอเท็มก่อนดีกว่า”

ในบรรดาอาวุธที่ได้มามีอยู่ชิ้นหนึ่งโดดเด่นกว่าอันอื่นๆ

ไอเท็มพิเศษที่เหมาะกับร่างกายขนาดใหญ่ของพวกนักรบคนเถื่อน!

ถึงแม้ว่าจะมีขีดจำกัดเลเวลอยู่ที่ 460 แต่วีดก็ไม่ได้กังวลอะไร

 “มันก็ไม่ใช่ว่าฉันจะมีของให้ขายน้อยลงซะหน่อย ถ้ามันขายออกยากมากนัก ก็แค่หลอมมันแล้วก็สร้างใหม่ที่หลังก็ได้นิ”

พวกอัศวินโลกันตร์ให้หินแร่มากมายหลากหลาย แล้วยังมีพวกมิทธิลกับอัญมณีออกมานิดหน่อยอีกด้วย

วีดแยกประเภทไอเทมที่เขาเก็บมาได้ออกมาครึ่งหนึ่งและก็ให้ซอยูนไป

เป็นความจริงที่ว่าเธอรับบทบาทหลักในการต่อสู้ร่วมกับพวกอันเดด ถ้าหากว่าไม่ได้เธอมาที่เขตลาส ฟาลังคซ์แห่งนี้ แถมเจ้าโทริก็คงไม่ช่วยอะไรในการเคลียร์ดันเจี้ยน

แล้วก็ที่แน่ๆล่ะว่า การออกล่านักรบแห่งความโกลาหลก็จะลำบากมากด้วยเช่นกัน

สายตาของวีดเพ่งไปที่แร่มิทธริลด้วยความโลภสุดขีด

 “นี่มันยากมากๆเลยที่จะเก็บแร่มิทธริลหายากอย่างนี้…ถ้าฉันรวบรวมมันให้มากเพียงพอละก็…ฉันจะหลอมมันเป็นเกราะได้ เธอจะโอเคไหม?”

ซอยูนพยักหน้ารับ

 “ฉันจะทำชุดเกราะที่ดีที่สุดในภายหลังให้ได้เลย”

แม้ว่าวีดได้แสดงรอยยิ้มที่แสนอัธยาศัยดีสุดๆออกมา แต่ภายใต้โฉมหน้าของโครงกระดูกนั่นก็เป็นแค่เพียงรอยยิ้มที่สุดแสนจะน่าขยะแขยง

 ‘อัญมณีครึ่งหนึ่งที่ให้เธอไปก็เพราะว่าเธอทำงานได้ยอดเยี่ยมนะ’

แล้วอารมณ์ของวีดก็ดูสดใสมากขึ้นในตอนที่ซอยูนยกแร่มิทธริลให้กับเขาเพื่อที่จะเอาไปทำชุดเกราะ

วีดตั้งเป้าที่จะเพิ่มทักษะช่างตีเหล็กของเขาให้ได้

จำนวนของมิธธริลที่เขาหาเจอที่นี่ จะสามารถช่วยเร่งทักษะของเขาได้ด้วยช่วงเวลาสักสองสามวันกว่าๆอย่างที่เขาทำบ่อยๆ

เขาสามารถรวบรวมมิทธริลได้อย่างมากจากการล่าภายในดันเจี้ยนนี้ แล้วก็ค่อยสร้างประติมากรรมที่ทำมาจากมิทธริลล้วนๆนั่นก็จะไม่เป็นเพียงแค่ฝันลมๆแล้งๆแล้วล่ะ

แน่นอนว่าสำหรับประติมากรนี่จะเป็นการประสบความสำเร็จอย่างแท้จริง

 “ฉันคงต้องเสริมกำลังรบพวกอันเดดละ…ทักษะปลุกชีพความตาย!”

เพราะจำนวนของนักรบแห่งความโกลาหลลดลงไปอย่างมาก ซากศพของพวกอัศวินโลกันตร์ก็ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่จะเอามาทดแทนได้

จากนั้นนักรบแห่งความโกลาหลที่เหลืออยู่ 12 ตัวก็เริ่มออกตัวเทเลพอร์ตกันไปรวบรวมซากศพอัศวินโลกันตร์ที่เหลือเพื่อเอามาแทนกับ 8 ตัวที่เสียหายไป

ร่างกายของอัศวินโลกันตร์ขัดขวางเวทย์มนต์แห่งความมืดเอาไว้ ทักษะเนโครแมนเซอร์ต้องอยู่ในระดับสูงเลเวล2 ถึงจะสามารถปลุกชีพขึ้นมาได้ การอัญเชิญอันเดดล้มเหลว

ซากศพไม่ได้เปลี่ยนไปเป็นอันเดดแต่ว่ามานาของวีดก็ถูกใช้ออกไปอยู่ดี

 “สถานการณ์ในตอนนี้ ฉันคงไม่สามารถใช้ซากศพพวกนั้นได้”

วีดรู้สึกไม่พอใจมากนัก แล้วจึงตัดสินใจที่จะพักก่อน

ระดับค่าพลังชีวิตกับมานาต้องฟื้นขึ้นมาให้ได้ก่อน เช่นเดียวกับซอยูนและประติมากรรมสลักชีพตัวอื่นๆ

ปาร์ตี้ยังไม่ได้พักผ่อนแถมยังไม่ฟื้นตัวเต็มที่นัก แต่การต่อสู้อื่นก็เริ่มประดาหน้าเข้ามาใหม่!

 “พวกมนุษย์กับอันเดดที่กล้าท้าทายดินแดนแห่งนี้ ช่างเป็นพวกที่โง่เขลายิ่งนัก ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ ที่พวกแกจะเข้ามาสุ่มสี่สุ่มห้าได้”

 “ที่นี่ ไม่ใช่ที่ๆสำหรับมนุษย์ต่ำต้อยอย่างพวกแก ข้าจะกำจัดพวกแกทั้งหมดเอง”

แล้วพวกอัศวินโลกันตร์ก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

เพราะว่าชื่อของวีดกับซอยูนขึ้นเครื่องหมายสีแดงอยู่ พวกมอนสเตอร์ในดันเจี้ยนนี้ จึงเล็งเป้าเข้าโจมตีอย่างดุดันไปที่พวกเขาในทันที

ค่าชื่อเสียงอันฉาวโฉ่ของวีดนั้นทะยานมากขึ้นเกิน 6,000 แต้มไปแล้ว

หากว่าใครมีเครื่องหมายของฆาตกรอยู่ มอนสเตอร์ส่วนใหญ่นั้นจะไม่ยอมหนีไปเลยในการต่อสู้

ถ้าคุณไม่ฆ่าพวกมันให้เร็วมากพอ จากนั้นพวกมันก็อาจจะเรียกกำลังเสริมมาได้

และเพราะว่าชื่อของคุณได้แพร่ออกไปทั่ว คุณก็จะถูกไล่ตามไปตลอดทั่วทั้งดันเจี้ยนได้

ถึงกระนั้นด้วยการเสียสละตัวเบี้ยนักรบแห่งความโกลาหลไป 8 ตัว ก็สามารถล่าอัศวินโลกันตร์ได้สำเร็จถึง 2 ตัว

จบตอน

ผู้แปล: Cole’s Myth

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล