เล่ม 42 ตอนที่ 4:การตัดสินใจของกิลด์เฮอร์มีส
แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
ลาฟาเย่ บาร์ดเรย์ และบรรดาเจ้าเมืองทั้ง 25 คน พร้อมทั้งเหล่าขุนนางได้มารวมตัวและจัดประชุมหารือ
พวกเขาคือกลุ่มคนเพียงกลุ่มเดียวที่ตัดสินใจด้านนโยบายของอาณาจักรอาเพ่น
ลาฟาเย่เงยหน้าขึ้นและคิด
‘เราต้องรอบคอบมากกว่านี้
พวกเราสามารถชนะสงครามได้แน่นอน แต่จุดอ่อนในด้านการปกครองต้องได้รับการพิจารณา
พระราชวังอิมพีเรียลถล่มราบคาบและพวกเราไม่สามารถมองข้ามผลลัพธ์เหล่านี้ได้เลย’
นี่คือเรื่องเร่งด่วนอย่างมโหฬารตั้งแต่มีการก่อตั้งอาณาจักรฮาเว่น
ในการประชุมได้มีการอธิบายถึงปัญหาสำคัญๆโดยหยิบยกจากผลพวงแห่งความพ่ายแพ้ต่ออาณาจักรอาเพ่นและการถล่มแบบฉับพลันของพระราชวัง
พวกเขาได้รับรายงานสถานการณ์ความเสียหายของอาณาจักรตลอดทุกเวลา
ความเสียหายใหญ่ๆยังไม่เกิดขึ้น แต่การจลาจลมากมายนั้น
เป็นเหตุให้เกิดความวุ่นวายทั้งเล็กและน้อยใหญ่
“ไปยึดอาณาจักรอาเพ่นเดี๋ยวนี้เลยเถอะ! เราจะให้พวกมันได้รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหากทำให้อาณาจักรฮาเว่นต้องอับอาย”
“ฮึ่มมม
หากทำสงครามตอนนี้…เราต้องจัดกำลังพลใหม่และเพิ่มการลำเลียงเสบียงขนส่ง
มันจะเป็นภาระที่ส่งผลให้ราคาสินค้าเพิ่มขึ้น”
เสียงส่วนใหญ่คัดค้านต่อการทำสงคราม
การกวาดล้างแดนเหนือจำเป็นต้องใช้กำลังพลจำนวนมาก เสบียง
การเงินและเวลา
อาณาจักรฮาเว่นสามารถพลักดันเรื่องนี้ได้แต่มันจะเป็นการเสียเวลาซะมากกว่า
ผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสที่มีอิทธิพลหรือวีรบุรุษสงคราม
ต่างก็ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเจ้าเมืองหรือขุนนางในเขตปกครองต่างๆ
พวกเขามีบทบาทต่อการตัดสินใจภายในกิลด์ แต่ยังคงมีความวุ่นวายตามมา
พวกเขาไม่เต็มใจที่จะบุกแดนเหนือ
นอกจากนี้
เจ้าเมืองที่มีตำแหน่งสำคัญก็ยังรู้ความลับภายในมากมายของกิลด์เฮอร์มีส
ลาฟาเย่มีบทบาทสำคัญอย่างยิ่งในการก่อตั้งอาณาจักร
หลังจากช่วงชิงความเป็นใหญ่ในทวีปกลาง เขาได้วางแผนโดยเน้นไปที่การปกครองในระยะยาว
แผนการลับเพื่อทำให้อาณาจักรมั่นคงไปอีกนาน
บรรดาเจ้าเมืองและขุนนาง ต่างรอการตัดสินใจของลาฟาเย่และบาร์ดเรย์
“บุกไปขยี้พวกมันเลย
ฉันจะเป็นทัพหน้าให้เอง คุณบาร์ดเรย์จะเป็นคนบังคับการ!”
แดเรียสยืนกรานอย่างแข็งขัน
เขาเริ่มต้นในอาณาจักรโรเซนไฮม์และเคยเป็นหัวหน้ากิลด์อิกะ
เนื่องด้วยชื่อเสียงที่เลวร้ายของเขา เขาจึงต้องออกจากถิ่นฐานเดิมเพื่อไปยังทวีปกลางและเข้าร่วมกิลด์เฮอร์มีสผ่านการติดสินบนและเครือข่ายทางสังคม
เขาเติบโตอย่างรวดเร็วในรอยัลโร้ดจากการสนับสนุนของกิลด์
ไม่ว่าพวกเขาจะปฏิบัติต่อคนอื่นอย่างไร ทางกิลด์ก็มีวิธีรับมือกับสมาชิกของพวกเขา
ด้วยสถานะและอิทธิพลของเขาไม่เพียงพอต่อการเข้าร่วมประชุมระดับผู้นำ
แต่เขามีเส้นสายพิเศษกับบาร์ดเรย์
เขาเตรียมพื้นที่ล่าดีๆเอาไว้ให้บาร์ดเรย์และได้รับการรับประกันตำแหน่งในที่ประชุม
แดเรียสพร้อมกวัดแกว่งดาบทุกเมื่อเพื่อกิลด์เฮอร์มีส
ฝ่ายหัวรั้นและฝ่ายเป็นกลาง!
ความคิดเห็นถูกแบ่งแยกจากพวกที่ต้องการทำสงครามกับพวกที่ต้องการระงับความโกลาหล
ลาฟาเย่รู้ว่านี่คือเวลาที่ต้องตัดสินใจ
“การทำสงครามจำเป็นต้องมีการตัดสินใจอย่างระมัดระวัง”
ที่ประชุมเงียบกริบในทันใดเมื่อเขาพูดขึ้นมา
“อย่างที่ทุกคนรู้ว่ายังคงมีรายงานเข้ามาอย่างต่อเนื่อง
เหตุการณ์ค่อนข้างมีผลและผลกระทบแบบไม่คาดคิดอาจจะเกิดขึ้นกับอาณาจักรฮาเว่น กองทัพพิชิตแดนเหนือก็ถูกกวาดล้างจนเกลี้ยง
ไหนยังมีพระราชวังที่พังพินาศซึ่งส่งผลต่อความภาคภูมิของพวกเรา พระราชวังคือศูนย์รวมแห่งอำนาจในการปกครองของพวกเรา
และเมื่อมันได้รับความเสียหายจากการถล่ม มันจะยิ่งส่งผลแพร่กระจายไปยังที่อื่นๆ ถ้าเราไม่รีบสะสางเหตุการณ์นี้
ต่อไปมันจะเหนือการคบคุมของพวกเรา”
“ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าเราได้รับการรายงานเข้ามาเรื่อยๆอย่างต่อเนื่อง
มันคือการประชุมของเหล่าผู้นำแต่ลาฟาเย่ยังคงกุมอำนาจการตัดสินใจอยู่ดี
เขากระจายสายสืบไปทั่วทั้งทวีปเพื่อให้เข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันและคาดการณ์แนวโน้มในอนาคต
ลาฟาเย่และบาร์ดเรย์คือผู้ที่มีอิทธิพลต่อนโยบายของกิลด์เฮอร์มีส
บรรดาเจ้าเมืองและขุนนางรู้สึกประหลาดใจแต่พวกเขาก็มองในแง่ดี
‘พลังซ่อนเร้นที่แท้จริงยังไม่ได้ถูกเปิดเผย’
‘หากถูกเปิดเผยเร็วเกินไป
มันจะเกิดกระแสต่อต้านเอาได้ อาจถึงขั้นเลวร้ายกว่าเดิม’
ลาฟาเย่พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
“ความปลอดภัยภายในจะลดลงพร้อมกับจำนวนการก่อจลาจลที่เพิ่มมากขึ้น
ดังนั้นอาณาจักรจะยิ่งล่มสลายได้ง่ายในอนาคต
และพวกเรายิ่งมีค่าชื่อเสียงอื้อฉาวด้วยแล้ว
ยังไงซะมันจะเกิดหายนะได้หากเราเมินเฉยต่อมันทั้งๆอย่างนั้น
การจลาจลยังคงมีเรื่อยๆและมันจะมีผลตามมาหากเราไม่สามารถปราบปรามได้ก่อนมันจะสายเกินแก้”
ทวีปกลางมีความกว้างใหญ่ไพศาล ถ้ากลุ่มผู้ก่อการจลาจลพัฒนาไปเป็นกลุ่มกบฏและได้ทำการเข้ายึดป้อมปราการหรือเมืองแล้วละก็
ความโกลาหลจะยิ่งทวีคูณความยากในการรับมือต่อทางอาณาจักร
ถ้าจำนวนกลุ่มจลาจลขยายใหญ่ขึ้น
เมื่อนั้นความเสียหายร้ายแรงก็จะส่งผลต่อความมั่นคงระดับชาติ
แต่ลาฟาเย่ก็ได้เตรียมการรับมือไว้แล้วแม้ว่าจะไม่ได้คาดหวังว่ามันจะเกิดขึ้นก็ตาม
“ถือว่าโชคยังเข้าข้างพวกเรา
ทำให้มีวิธีการแก้ปัญหามากมาย
กำลังทางทหารสามารถเอาชนะเมืองอิสระได้อย่างง่ายดายและพลังในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจที่สูญเสียไป
ก็จะได้มาจากการสมทบตามพื้นที่ต่างๆ อย่างไรก็ตาม เราต้องล้มเลิกความคิดเรื่องการทำสงครามเอาไว้ก่อนและใช้พลังของพวกเราเข้าควบคุมสถานการณ์ความวุ่นวายในอาณาจักร”
ลาฟาเย่หันไปทางบาร์ดเรย์
“เราควรเมินเฉยอาณาจักรอาเพ่นไปก่อนและมุ่งเน้นไปที่การรวมศูนย์อำนาจของอาณาจักรฮาเว่น
ถ้าความโกลาหลยังไม่คลี่คลายเดี๋ยวนี้ มันจะยิ่งลุกลามมากขึ้น”
สุดท้ายแล้วบาร์ดเรย์ที่เฝ้ามองอยู่ ก็ได้เอ่ยปากพูดขึ้นมาว่า
“มั่นใจได้ว่าสงครามจะช่วยในเรื่องการฟื้นฟูควบคู่กันไป”
“แน่นอน
ถ้าคุณบาร์ดเรย์เลือกจะทำสงคราม อาณาจักรอาเพ่นจะตกเป็นของพวกเราอย่างแน่นอน
ทางเหนือมีพลังเพียงน้อยนิด แค่ใช้กองทัพของพวกเราบดขยี้พวกนั้นซะก็สิ้นเรื่อง
แต่เพื่อคงไว้ซึ่งเกียรติแห่งความภาคภูมิของอาณาจักรฮาเว่น
เราควรใช้กองทัพชั้นยอดในการบุก”
“เดินทัพ……”
“ครึ่งหนึ่งจะประกอบด้วยสมาชิกกิลด์เฮอร์มีสและอีกกึ่งหนึ่งจะเป็นกำลังพลของอาณาจักรฮาเว่น
เราสามารถกำราบวีดและพวกผู้เล่นทางเหนือ”
“มันไม่เยอะเกินไปเหรอ?”
“เพื่อทำให้โมราต้าและเมืองสำคัญๆย่อยยับ
กองทัพแบบนี้จึงมีความจำเป็น และต้องจัดการโดยเร็วที่สุด”
การประเมินกองทัพของอาณาจักรฮาเว่นผุดขึ้นมาในหัวของพวกเขา
ครั้งนี้ จำนวนกองกำลังถึง 1.7 ล้านได้ถูกทำลาย
มีอัศวินจำนวนมากที่รับใช้อาณาจักรฮาเว่น
อัศวินส่วนใหญ่เติบโตในทวีปกลาง มันจึงเป็นเรื่องง่ายในการรับสมัครเพื่อเติมเต็มจำนวนคนในกองทัพ
ณ ปัจจุบัน อาณาจักรฮาเว่นจึงมีแสนยานุภาพทางทหารแข็งแกร่งที่สุด
อย่างไรก็ตาม
การเคลื่อนพลขนาดใหญ่จะส่งผลต่อระดับความปลอดภัยของอา๗จักรและการเกณฑ์ไพร่พลจะนำมาซึ่งความภักดีที่ตกต่ำและเป็นภาระต่อระบบเศรษฐกิจ
ณ ตอนนี้
พวกผู้นำกิลด์เฮอร์มีสไม่ได้ต้องการสิ้นเปลืองทรัพยากรจำนวนมหาศาลหรือทำให้เศรษฐกิจถดถอย
ความมั่นคงของทวีปกลางได้รับการรุกรานมากพอแล้วเนื่องจากความเสียหายอย่างต่อเนื่องและการเข้ายึดครองอาณาเขต
ข่าวลือแพร่สะพัดอย่างรวดเร็วไปตามทวีปเวอร์เซลล์
ถ้าใครสักคนประสบความสำเร็จในการผจญภัยอย่างยิ่งใหญ่หรือนักเวทย์พัฒนาเวทมนตร์ใหม่ๆได้
มันจะปรากฏจากปากต่อปากของชาวเมือง
แต่ถ้าชื่อเสียงของอาณาจักรถอยหลังลงคลอง
การกบฏก็จะเกิดขึ้นท่ามกลางเหล่าประชาชน
ความสูญเสียครั้งใหญ่จากสงคราม
จะนำไปสู่ความยากลำบากในการปกครองผู้คน
แต่ใจของบาร์ดเรย์ยังคงเอนเอียงไปทางศึกสงคราม
“กระนั้น
ถ้าการฟื้นฟูเป็นไปอย่างเชื่องช้า
จะไม่ดีกว่าเหรอหากเราตัดไฟเสียแต่ต้นลมด้วยการกำจัดอาณาจักรอาเพ่นเสียตั้งแต่ตอนนี้
มันจะส่งผลอย่างยิ่งใหญ่ต่อการรวมทวีปเลยนะ
ถอนรากถอนโคนพวกมันซะจะได้ป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้นในอนาคต”
บรรดาสมาชิกกิลด์เฮอร์มีสที่เห็นด้วยก็พยักหน้าตามคำพูด
กิลด์เฮอร์มีสจะยังคงเป็นองกรณ์ที่แข็งแกร่งที่สุดบนทวีปเวอร์เซลล์
ถ้าทางเหนือยังคงคิดจะต่อต้าน
การปกครองของกิลด์เฮอร์มีสก็จะไม่มีทางสงบ
มันคุ้มค่าแม้จะทำให้กิจการภายในของอาณาจักรต้องสั่นคลอนไปชั่วขณะ
“มันก็พูดยากอยู่ดีนั่นแหละว่าอันไหนดีกว่า ถ้าเราเลือกการฟื้นฟู
อาณาจักรอาเพ่นก็จะพัฒนาไปได้สักระยะ ถึงมันจะไม่นานแต่มันก็ได้ให้เวลากับพวกเขา ถ้าเรามองอีกมุม
การส่งกองกำลังขนาดใหญ่ไปบุกแดนเหนือ จะยิ่งทำให้ความโกลาหลในอาณาจักรเลวร้ายกว่าเดิม”
“แล้วปัญหาเฉพาะพวกนั้นละ?”
“อาณาจักรจะยังไม่บรรลุสงครามการพิชิต ถ้าอาณาเขตปราศจากแนวโน้มด้านความมั่นคง
ความขัดแย้งก็จะยิ่งทวีคูณ มีผู้คนมากมายที่ถูกพวกเราจัดการ
พวกเขาจะมองเห็นโอกาสจากความโกลาหล”
“พวกเราได้จัดการคนพวกนั้นพ่ายแพ้อย่างราบคาบในสงครามไปแล้วนี่”
“แน่นอน มาตรการรองรับก็มี
เมื่อพลังของพวกนั้นถูกแบ่งแยกหรือลดทอน มันก็หมายความว่าพวกนั้นจะยังคงเงียบอยู่จนกระทั่งตอนนี้
แต่ก็มีความเป็นไปได้ที่พวกนั้นจะใช้โอกาสนี้ในการก่อกบฏ
ศัตรูที่พ่ายแพ้มักจะหลบซ่อนอยู่ในเงามืด ไม่ยากเลยจะกวาดล้างพวกมัน…อาจจะมีสงครามกลางเมืองเกิดขึ้นหลังจากการพิชิตแดนเหนือ
ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด ดินแดนที่ยึดครองก็จะถูกทำลายและประชาชนก็จะลดลง
จนนำไปสู่การถดถอยของอำนาจในอาณาจักร”
“นั่นคงเป็นปัญหาที่ยาก”
ถ้าบาร์ดเรย์นำกองทัพขนาดใหญ่ในการบุกพิชิต
ก็เป็นการทำให้อาณาจักรฮาเว่นเปิดช่องว่างให้กับเหล่าศัตรู
พวกเขายึดอาณาเขคใหญ่ๆในแดนเหนือได้แล้ว
ดังนั้นจึงมีแค่กองทัพประจำการไว้ก็พอ
การกระทบกระทั่งกันระหว่างแดนเหนือกับทวีปกลางจะส่งผลต่อทั้งทวีปเวอร์เซลล์
นั่นก็คือความโกลาหลและความวุ่นวายนานัปการ
เมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว
บรรดาประชาชนและผู้เล่นในทวีปเวอร์เซลล์ก็จะหันมาเกลียดชังอาณาจักรฮาเว่น
ไม่ว่าพลังอำนาจของกิลด์เฮอร์มีสจะยิ่งใหญ่สักแค่ไหน
พวกเขาไม่ได้ต้องการให้ผู้เล่นทั้งหมดกลายเป็นศัตรูกับพวกเขา นอกจากนั้น
มันจะมีผลร้ายแรงภายในกิลด์ด้วยเช่นกัน
เครบุลต้าส่ายหัว
“ความยุ่งยากจะตามมาหลังจากการก่อตั้งอาณาจักร”
“การสร้างหอคอยขนาดใหญ่จำเป็นต้องใช้ระยะเวลาอันยาวนาน
แค่เพียงใช้หินอย่างเดียวเท่านั้น มันก็สามารถพังครืนลงมาได้ กระนั้น
นี่ไม่ใช่สถานการณ์เลวร้ายซะทีเดียว
พวกเรายังคงรั้งตำแหน่งผู้นำและไม่ได้รับความเสียหายร้ายแรงนัก พวกเรามีตัวเลือก
พวกเราจะตัดสินใจเพื่ออนาคตของพวกเรา
และตัวเลือกทั้งสองนี้ก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย
พวกเราจำเป็นต้องลดผลกระทบให้ได้เหลือน้อยที่สุด”
ในกลุ่มผู้นำกิลด์เฮอร์มีสนั้น มีพวกหัวรั้นอยู่ไม่น้อย
ณ ปัจจุบัน พวกเขามีสถานสูงส่งในทวีปกลางหรือเป็นถึงระดับผู้บัญชาการที่กวาดล้างอาณาจักรมาแล้วมากมาย
ถึงจะเป็นอย่างนั้น
พวกเขาก็ยังไม่มั่นใจที่จะเสี่ยงกับสงครามท่ามกลางความวุ่นวายที่ยังคงดำเนินอยู่
อาณาจักรฮาเว่นได้บรรลุความสำเร็จต่างๆมามากมาย
อาณาเขต ประชากร ความเข้มแข็งทางเศรษฐกิจ เทคโนโลยีและกำลังทางทหาร
ทั้งหมดนี้คือสุดยอดในทวีปที่พวกเขาครอบครอง
ความเห็นจากสาธารณชนก่อให้เกิดสงครามกลางเมือง นั่นคือจุดอ่อนของพวกเขา
ทุกคนต่างก็ต้องการผลลัพธ์ในระยะยาวและความมั่นคงในการปกครอง
ถ้ากิลด์เฮอร์มีสและอาณาจักรฮาเว่นไม่สามารถพิชิตใจได้ทั้งทวีป
พวกเขาคงต้องทำสงครามกันต่อ
ลาฟาเย่ได้เตรียมแผนการลับสุดยอดเอาไว้แล้ว
แต่มันมีความจำเป็นที่ต้องเก็บงำแผนการนี้
เขาจำเป็นต้องจัดการกับวิกฤติที่เกิดขึ้นเสียก่อน
บาร์ดเรย์ถามทันที
“ถ้าเราเลือกการฟื้นฟูละ…หลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้น?”
“พวกเราจะควบคุมความมั่นคงภายในอาณาจักร จัดการความปลอดภัยให้เรียบร้อยเพื่อไม่ให้เกิดการต่อต้านและเพิ่มความภักดีของประชาชน
ใช้ข้อเสนอแทนการใช้กำลัง ทวีปกลางคือสถานที่ที่เศรษฐกิจเจริญรุ่งเรืองและมั่งคั่ง
เวลานี้ พวกเราสามารถกำหนดกรอบเศรษฐกิจใหม่ในพื้นที่ที่ยากจนจากสงคราม”
“ผลประโยชน์จะมากขึ้นไปพร้อมกับการฟื้นฟูในระยะสั้น
แต่เกียรติยศและความได้เปรียบในการพิชิตแดนเหนือนั้นน่าสนใจกว่าเยอะ”
ผู้เล่นที่เริ่มต้นในช่วงแรกเริ่มของรอยัลโร้ดมีความก้าวหน้าและมั่งคั่งในทวีปกลาง
กิลด์อันทรงเกียรติได้เข้าปกครองเมืองและมุ่งเน้นไปที่นโยบายด้านการทหารเพื่อให้อยู่รอดและเก็บเกี่ยวผลพวงจากสงคราม
นั่นเป็นเหตุให้ทุกครั้งที่พวกเขาประสบความสำเร็จในการทำสงคราม
ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจและเทคโนโลยี
“อาณาจักรฮาเว่นมีประสิทธิภาพเหนือกว่านั้น
การริเริ่มแผนฟื้นฟูแทนการพิชิตจะส่งผลต่อความภักดีของประชาชน
การปกครองจะมีเสถียรภาพอย่างต่อเนื่องในอนาคต”
ลาฟาเย่พูดด้วยน้ำเสียงหวานอมขมกลืน
นอกจากการมองภาพรวมในด้านบวก
เขาคิดว่ามันจะดีกว่าหากพวกเขาทำให้เขตปกครองมั่นคง
จากนั้นจึงค่อยดำเนินตามแผนในการพิชิตแดนเหนือ
บาร์ดเรย์พยักหน้า
“ความมั่นคงและการพัฒนาคือเป้าหมาย
มันจะดีกว่าหากเลื่อนการรวมทวีปออกไปก่อน”
“นั่นสินะ
การรวมทวีปจะไม่สมบูรณ์จนกว่าเราจะพิชิตเหนือ ใต้ ออก ตก
การพิชิตทวีปจะไม่สำเร็จจนกว่าจะถึงเวลานั้น แน่นอน
มันก็ขึ้นอยู่กับเวลาเมื่อแดนเหนือถึงคราวล่มสลาย”
เหล่าผู้นำยังคงผูกติดอยู่กับความคิดชั่วขณะหนึ่ง
‘การพัฒนาและความโกลาหล แน่นอนว่าเราต้องพิชิตแดนเหนือ…แต่พระราชวังพีเรียลได้ถล่มลงมาและสร้างความกังวลไม่น้อย’
‘ยึดแมร่งเลย จะรออะไรอยู่วะ ใครกล้าขวางทาง
ฆ่าทิ้งให้หมด ให้พวกมันได้รู้ซึ้งถึงความแข็งแกร่งของกิลด์เฮอร์มีส!’
‘มันจำเป็นอย่างยิ่งต่อการกอบกู้ความยิ่งใหญ่ในทวีปกลาง
ยิ่งอาณาบริเวณขาดความปลอดภัย ยิ่งก่อให้เกิดกระแสต่อต้าน
แม้จะปราบปรามคนพวกนั้นได้ ความเสียหายก็ยังเกิดขึ้นอยู่ดี
ฉันไม่ได้ต้องการให้อาณาจักรอันทรงเกียรติต้องเสียชื่อไปมากกว่านี้’
‘เราต้องเลือกสักทาง
ทางที่อาณาจักรฮาเว่นจะไม่ล่มสลาย เราสามารถไล่ล่าอาณาจักรอาเพ่นหลังจากระงับเหตุความวุ่นวายได้แล้ว
นอกจากปัญหาภายใน ก็ไม่มีใครที่สามารถทัดเทียมด้านขุมกำลังทางทหารของพวกเราได้เลย’
‘วีด
ท้ายที่สุดแล้วเขาก็คือตัวปัญหา ไอ้เวรนั่น เราควรจะฆ่าเขาให้เร็วที่สุด’
เหล่าผู้นำเมินเฉยต่ออาณาจักรอาเพ่นที่ใช้เวลาไปกับการพัฒนา
แม้ว่าการเติบโตของโมราต้านั้นรวดเร็วเปรียบได้ราวกับปาฏิหาริย์
มันก็ยังมีความล่าช้าอยู่บ้าง
ในขณะที่พลังทางเศรษฐกิจของอาณาจักรฮาเว่นฟื้นคืน
พวกเขาจะมีความแข็งแกร่งมากกว่า 3-4 เท่า
ไม่มีความจำเป็นต้องเปรียบเทียบ
ยิ่งไปกว่านั้น อาณาจักรฮาเว่นยังได้ยึดครองหนึ่งในสี่ของอาณาจักรอาเพ่น
พระราชวังของพวกเขาก็ถูกทำลายด้วย
ดังนั้นสถานการณ์ที่พวกเขาเผชิญจึงมีความคล้ายคลึงกัน
พวกเขาเดิมพันเกียรติยศและความภาคภูมิใจ
แต่พวกเขาไม่เคยคิดว่าอาณาจักรอาเพ่นควรค่าต่อการเป็นศัตรูของพวกเขาเลยด้วยซ้ำ
เจ้าเมืองสตังดัลถาม
“ถ้าเราเลือกการฟื้นฟู
นั่นก็หมายความว่าเราจะปล่อยอาณาจักรอาเพ่นเอาไว้อย่างนั้นเหรอ?”
“ใช่แล้ว เราจะต้องเตรียมการป้องกันไว้ด้วย
ถึงแม้กองทัพของพวกเราจะล้มเหลว พวกเรายังคงบรรลุเป้าหมายอยู่บ้าง
พวกเราจะฝึกทหารต่อไปในอาณาเขตยึดครองเพื่อสร้างความกดดันให้พวกมัน
มันจะเป็นภาระต่ออาณาจักรอาเพ่น
พวกเราจะตัดเส้นทางการค้าและขัดขวางการคมนาคมไปยังแดนเหนือ จะทำให้เกิดสภาวะแยกตัว
ซึ่งจะสร้างความยุ่งยากต่อการพัฒนาของพวกมันด้วย”
กลยุทธ์ส่วนใหญ่ของกิลด์เฮอร์มีสมาจากมันสมองของลาฟาเย่
ลาฟาเย่ไม่มีทางเลือกมากนักจากแผนการทั้งหมดที่มี
การพัฒนาของอาณาจักรฮาเว่นและอาณาจักรอาเพ่นจะยังคงต่อเนื่องไปอีกในอนาคต
แต่เขามั่นใจว่าเขาสามารถเอาชนะคู่แข่งคนอื่นๆได้
แต่เขาก็ไม่สามารถคาดการณ์ถึงผลประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นจากการตัดสินใจของเขา
ยิ่งไปกว่านั้น
ความคิดของเขาเพียงคนเดียวก็ไม่สามารถกระตุ้นทั้งอาณาจักรฮาเว่นได้
กิลด์เฮอร์มีสมากด้วยพลังอำนาจ
การตัดสินใจครั้งใหญ่จึงจำเป็นต้องฟังความเห็นของผู้นำคนอื่นๆด้วย
บาร์ดเรย์และเหล่าผู้นำได้ตัดสินใจแล้ว
“เราจะพักเรื่องสงครามไว้ก่อน ตอนนี้เราต้องแก้ปัญหาความโกลาหลและทำให้อาณาจักรแข็งแกร่งมากกว่านี้”
“ตกลง ฉันเข้าใจแล้ว”
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
ยูบยองจินยกเลิกการพบปะกับบาร์ดเรย์และกลับมาที่ห้องทดลองของเขา
“สุดท้าย
อาณาจักรก็กลับมาผงาดด้วยชัยชนะ”
อาณาจักรอาเพ่นได้หยุดยั้งการรุกรานของอาณาจักรฮาเว่นอย่างไม่คาดคิด
“เป็นอีกครั้งที่วีดได้ก้าวข้ามสถานการณ์ที่เสียเปรียบ…โชคช่างเข้าข้างเขาจริงๆ แน่นอน มันก็ยังเปลี่ยนอะไรไม่ได้อยู่ดี”
ผู้ครองทวีปยังคงเป็นบาร์ดเรย์ แต่วีดก็มีโอกาสเหมือนกัน
ยูบยองจินผิดหวังกับการดูประชุมของอาณาจักรฮาเว่นผ่านทางหน้าจอ
“มันคงจะเพียงพอต่อการเสริมสมรรถนะในการปกครองของพวกเขาภายหลังจากการยึดครองทั้งทวีปได้แล้ว
อนาคตยังไม่รู้ แต่ไม่ใช่ว่านั้นเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดแล้วอย่างนั้นเหรอ?
กิลด์เฮอร์มีสแข็งแกร่งเหนือเหล่าศัตรู”
-
จะให้ดิฉันตรวจสอบจำนวนคนที่ไม่ชอบกิลด์เฮอร์มีสไหมคะ?
“ไม่จำเป็นหรอก”
-ยกเลิกการวิเคราะห์
กิลด์เฮอร์มีสชนะสงครามมาอย่างต่อเนื่อง พวกเขาวิเคราะห์ศัตรูเป็นอย่างดีและสะสมกำลังเพื่อนำไปสู่ชัยชนะ
การพัฒนาของพวกเขานั้นราวกับปาฏิหาริย์ดุจดั่งอาณาจักรอาเพ่น
กิลด์เฮอร์มีสคือหนึ่งในกิลด์จำนวนมากในอาณาจักรฮาเว่นและอาณาจักรของพวกเขาก็เติบโตอย่างน่าอัศจรรย์
บาร์ดเรย์และลาฟาเย่เป็นใหญ่เหนือคู่แข่งของพวกเขาในการปกครองอาณาเขต
อาณาจักรอาเพ่นที่ก่อตั้งบนผืนแผ่นดินที่ว่างเปล่าในแดนเหนือย่อมเผชิญกับความยากลำบากมากมาย
ลาฟาเย่และบาร์ดเรย์ที่ต้องการแผ่ขยายอำนาจแม้จะมีศัตรูมากมาย
ก็ยังเรียกได้ว่าพวกเขาคือวีรบุรุษ
การวางแผนระยะยาวเพื่อการปกครองคือสิ่งที่น่าชื่นชม
“ตั้งแต่ต้นเลย บาร์ดเรย์ควรจะมุ่งตรงไปยังแดนเหนือ
คนอื่นไม่สามารถทัดเทียมกับพลังของอาณาจักรฮ่าเว่นได้ด้วยซ้ำ”
ความผิดพลาดเพียงน้อยนิดและความไม่ใส่ใจ
มันช่วยต่อเวลาให้อาณาจักรอาเพ่น
ยูบยองจินคิดเกี่ยวกับอนาคตจากสิ่งที่เขารู้
แต่ประวัติศาสตร์ย่อมไหลไปตามทางของมัน
บาร์ดเรย์และวีดไม่ได้เป็นเพียงคนเดียวที่อยู่บนทวีป
ยังมีผู้เล่นอีกจำนวนมากที่กำลังสร้างประวัติศาสตร์ของตัวเอง
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
“นี่คือโอกาสสุดท้ายของพวกเรา”
“ฉันเห็นด้วย อาณาจักรฮาเว่นกำลังสั่นคลอน
เราสามารถกอบกู้อาณาเขตของเราได้ ”
“เสาหลักทั้งสองของโลกใบนี้สามารถแบ่งออกได้เป็นอาณาจักรฮาเว่นและอาณาจักรอาเพ่น
พอถึงตอนนั้น ผู้คนจะเข้าร่วมฝ่ายเรา”
“มันจะดีกว่าหากมาเร็วก่อนทุกอย่างจะสายเกินไป
ทวีปกลางคือของพวกเราโดยชอบธรรม”
โรม กันเต้อร์ มิเชล คาลิส และเชอร์วู้ด
พวกเขาจัดเจอกันและรวบรวมข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับความโกลาหลในทวีปกลาง
ท้ายที่สุด
บรรดาลูกน้องและเพื่อนร่วมงานก็ได้เข้ามาช่วยเพื่อคานอำนาจระหว่างที่อาณาจักรฮาเว่นเผชิญกับความวุ่นวาย
“มีคนในกองทหารม้าบารังติดต่อพวกเราเกี่ยวกับการเข้าร่วม”
“ยินดีเป็นอย่างยิ่งเลย
พวกเขาจะเป็นกำลังให้กับพวกเรา”
“คนจากกิลด์อะสิเรียมได้ตัดสินใจเข้าร่วมด้วย”
“ฉันไม่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับพวกเขามาสักพักแล้ว
พวกเขาจะไหวเหรอ?”
“พวกเขาผจญภัยสำเร็จมาแล้วมากมาย
แต่พลังของเขาดูเหมือนว่าจะไม่ห่างเหินไปจากอดีตนัก”
พวกเขาใช้เส้นสายจากความสัมพันธ์มากมายเพื่อรวบรวมพวกพ้องและติดต่อเหล่าหัวหน้าจากกิลด์อื่นๆ
พวกเล่นบนทวีปล้วนยำเกรงต่อพลังอำนาจของอาณาจักรฮาเว่น
เหล่าผู้ที่ไม่เคยมีโอกาสแม้แต่จะต้านทาน
บัดนี้กำลังยืนบนเส้นทางที่ตัดผ่านมาบรรจบ
“เครือข่ายข้อมูลของกิลด์เฮอร์มีสใหญ่มากเลยนะ
พวกเราต้องรีบจัดการให้เร็วที่สุดก่อนจะถูกเปิดเผย”
“พรุ่งนี้ตอนบ่าย
เราจะทวงคืนดินแดนที่เสียไปของพวกเรา เริ่มจากปราการโอดิน”
“การต่อสู้เพื่อแย่งชิงพื้นที่ต้องสำเร็จเท่านั้น
มีใครไม่เห็นด้วยกับแผนการในครั้งนี้หรือไม่?”
“ไม่มี”
“มาเริ่มกันเลย”
วันแห่งการก่อกบฏ!
ป้อมปราการทั้ง 13 แห่งในอาณาจักรฮาเว่นต้องเผชิญกับการรัฐประหารแบบไม่คาดคิด
และอาณาเขตของพวกเขาก็ถูกช่วงชิง
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
“มันจะล้มเหลวไม่ได้”
“แน่นอน นี่แหละโอกาสเหมาะ”
เทรอสและเพื่อนของเขาอีก 6 คน
ได้เข้าไปในดันเจี้ยนพร้อมกับ NPC นักรบรับจ้าง 50 นาย
ทักษะของพวกเขาเพียงพอต่อการโลดแล่นในรอยัลโร้ดจนเป็นที่เลื่องลือ
พวกเขาเคยเป็นถึงหนึ่งในสิบกิลด์ระดับท้อป
จนกระทั่งพวกเขาทำความผิดพลาดขณะขุดค้นสุสานราชันย์เบลอ๊อซและเป็นเหตุให้ทั่วทั้งทวีปร้อนระอุ
จากนั้นพวกเขาก็เข้าร่วมคณะสำรวขของกุหลาบเยือกแข็งและล้มเหลวจากการทรยศ
กิลด์คริมสันวิงส์จึงแตกเป็นเสี่ยงและเหลือเพียงเทรอสกับอีกไม่กี่คน
พวกเขามีค่าความอื้อฉาวสูงมากและมีสถานะที่ตกต่ำ
เหล่ากิลด์อันทรงเกียรติที่ถูกบดขยี้โดยกิลด์เฮอร์มีส
และคงไม่มีความแตกต่างระหว่างเลเวลของพวกเขากับพวกผู้เล่นทั่วไป
เทรอสและผองเพื่อนไม่มีทางเลือก ได้แต่ร่อนเร่ไปรอบๆแดนเหนือและผจญภัยก่อนที่จะตอบรับภารกิจ
|
- ความลับแห่งดวงดาวและจันทรา คุณรู้เกี่ยวกับความลึกลับของทวีปเวอร์เซลล์ไหม? แม้แต่พวกที่รู้ก็ยังเมินเฉย
นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป คุณจะได้เปิดประสบการณ์ใหม่ จงไปบริเวณมูจาดินและค้นหารูปปั้นนิรนามที่สลักอยู่ในพื้น จงตามหาเบาะแสเกี่ยวกับดวงดาที่จะนำไปสู่ความลับถัดไป ระดับความยาก: S รางวัลตอบแทน: คุณจะได้รับภารกิจต่อเนื่อง ข้อจำกัดในการทำภารกิจ: ความรู้มากกว่า
1,000 ประสบการณ์การเดินทางระยะไกล |
“ภารกิจต่อเนื่อง!”
“ระดับความยากเพิ่มขึ้นเยอะเลยแฮะ”
เทรอสพยายามปฏิเสธเนื่องเหตุการณ์ในสุสานราชันย์เบลอ๊อซ
“เรายังมีอะไรต้องทำอีกเยอะ”
|
-ภารกิจดวงดาวมิอาจยกเลิกได้ ค่าโชคเพิ่มขึ้นถาวร 7 แต้ม คุณได้ตอบรับภารกิจแล้ว |
“เวรเอ้ย!”
“ไม่เป็นไรน่า
เราคงต้องใช้เวลาสักสองสามเดือนเพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับภารกิจนี้”
|
-คุณได้ตอบรับภารกิจพิเศษ คุณต้องทำภารกิจให้สำเร็จภายใน 15 วัน ยามที่พันตรีเออร์ซ่ายังไม่หายไป ถ้าคุณทำภารกิจไม่สำเร็จ
คำสาปแห่งดวงดาวจะเล่นงานคุณ |
“เฮื้อก!”
พวกเขาจึงได้รับภารกิจต่อเนื่อง
พวกเขาออกพเนจรไปตามทวีปเวอร์เซลล์และค้นพบความลับแห่งดาราและจันทรา
พวกเขาเสี่ยงชีวิตเพื่อตามหาดินแดนแห่งดวงดาวในพื้นที่ที่ไม่รู้จักและความลับได้นำพวกเขาออกสู่ทะเล
กองเรือส่วนมากเป็นของอาณาจักรฮาเว่น
มันช่างยากเย็นเสียจริงกว่าจะเช่าเรือมาได้สักลำ
แต่พวกเขาก็ตามหากัปตันจนเจอตรงท่าเรือวาร์น่า
“อุฮิฮิฮิฮิ ล่องเรือไปตามทะเลเป็นเรื่องจิ๊บๆ
มันไม่จมโดยพวกล็อบสเตอร์ยักษ์หรอกน่า”
“อืม อืม
ท่านพอจะนำทางพวกเราไปยังสถานที่บนแผนที่นี้ได้ไหม?”
“ฮืม นี่เหรอ? ข้าก็พอรู้อยู่นะ
ใช้กระแสน้ำทะเลไปตามลาสฟาลั้งซ์ ก็สามารถตัดผ่านเป็นทางลัดได้”
“ดูหน่อยสิ ท่านถือแผนที่กลับด้านอยู่นะ”
“…อ้า! ข้าคุ้นเคยกับทะเลอยู่แล้ว
ต่อให้แผนที่กลับหัวกลับด้านก็เถอะ ไม่มีปัญหา อย่าได้กังวลเลย”
กัปตันฮุกพาพวกเขาล่องทะเลเป็นระยะเวลาถึง 17 วัน
พวกเขาเจอทั้งพายุ กลุ่มโลมา แม้แต่ฉลามกินคน
ถ้าพวกเขาชนเข้ากับปะการัง พวกเขาคงได้เจอการคุกคามจากฉลามแน่นอน
และหลังจากมาถึงเกาะ
พวกเขาก็ได้พบชิ้นส่วนของอุกกาบาตและเดินทางกลับถึงท่าเรือในอีก 5 วันถัดมา
“ฮ่ะฮ่ะฮาฮาฮ่า ช่างเป็นการเดินทางที่ยอดเยี่ยมจริงๆ”
คนที่โดยสารมา ต่างก็คิดว่ามันไร้สาระสิ้นดี
‘เส้นทางใกล้แค่นี้…พวกมือใหม่ยังทำได้ดีซะกว่า’
‘เราไม่เห็นจำเป็นต้องผ่านเส้นทางอันตรายเลยด้วยซ้ำ’
เทรอสส่ายหัว
“ไม่ว่ายังไง พวกเราจะต้องกลับมาอย่างปลอดภัย”
พวกเขารู้สึกยินดีเพียงแค่ได้กลับขึ้นมาเหยียบบนผืนแผ่นดิน
เทรอสใจกว้างมากขึ้นภายหลังจากการล่มสลายของกิลด์คริมสันวิงส์
เกล ไดน์ ปูเลน มาโก้ ไซคีย์ บาสไตน์ ได้พิชิตภารกิจต่อเนื่องติดต่อกันหลายครั้ง
ในอดีต พวกเขาไม่ได้เข้าร่วมในภารกิจที่อันตราย
แต่การเสี่ยงไปกับทุกอย่างที่มีก็สนุกไม่น้อย
เหนือสิ่งอื่นใด กลุ่มของพวกเขาก็ดิ้นรนฟันฝ่าจากความเลวร้าย
เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ต้องแบกรับคำสาปแช่งและก่นด่าอีกต่อไป
เมื่อมองไปที่ทางช้างเผือกอันน่าพิศวงซึ่งช่วยเพิ่มพูนความรู้และภูมิปัญญาและค่าเสน่ห์ภายใต้แสงจันทร์
“วีดต้องรู้สึกอย่างนี้ตลอดเวลาแน่เลย”
“ชีวิตช่างแตกต่าง
ความเข้าใจของฉันที่มีต่อทวีปเวอร์เซลล์ได้เปลี่ยนไปแล้ว”
พวกเขาโชคดีในการผจญภัยแต่สหายบางคนก็ต้องเสียสละ
บาสไตน์ หัวหน้าหน่วยจู่โจมแห่งคริมสันวิงส์ แม่มดไซคีย์
และมือสังหารไดน์
แต่ถึงอย่างไร พวกเขาก็ข้ามผ่านมันมาได้และถึงจุดหมายสุดท้าย
|
-สัญญาณแห่งการถือกำเนิด เหล่าดวงดาวได้จัดการฝ่ายศัตรู,
ยักษ์อาคิเฮมอส ยักษ์ที่ร่วงลงสู่พื้นดินและก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางธรณีวิทยา จงหาเส้นทางที่นำไปสู่ใต้พิภพ เดินทางให้ถึงจุดหมายอย่างปลอดภัย
สถานที่ของเหล่ายักษ์และรับฟังเรื่องราวจากเขา ระดับความยาก: S รางวัลภารกิจ: หัวใจยักษ์, ร่องรอยของดวงดาว |
พวกเขามาถึงหลุมวนใต้พิภพ
“เราทำไม่ได้หรอก”
ไดน์เห็นด้วยกับเทรอส
“เกรงว่าจะเป็นอย่างนั้น”
“นี่จะทำให้ทั่วทั้งทวีปเกิดความหายนะได้เลยนะ”
คราวนี้บาสเตียนสูดหายใจเฮือกใหญ่ตามคำพูดของเทรอส
“เราแบกรับคำสาปแช่งไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้วนะ”
โดยแท้จริงแล้ว
กิลด์คริมสันวิงส์ต้องดิ้นรนหลังจากความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวงถึงสองครั้งสองครา
“ทางสถานีละ?”
“ฉันติดต่อพวกเขาเรียบร้อยแล้ว
พวกเขาอยากรู้มากเกี่ยวกับภารกิจระดับ S พวกเขาตัดสินใจที่จะออกอากาศมัน”
“ค่าตอบแทน……”
“แน่อน จำนวนมหาศาลเลยละ แต่ก็ตามมาด้วยเงื่อนไข
ผลตอบรับต้องออกมาดีมาก”
“ความนิยมของรอยัลโร้ดพุ่งขึ้นถึงขีดสุด”
นี่คือการผจญภัยครั้งใหญ่หลังจบสงคราม
เทรอสพอใจในส่วนนี้มาก การผจญภัยไขว่คว้าความเป็นไปได้อันน้อยนิด
แต่เมื่อบรรลุผล มันจะนำมาซึ่งชื่อเสียงและเงินทองให้กับพวกเขา
แม่มดไซคีย์พูดอย่างเฉยเมย
“งั้นเราก็จะตายกันหมดน่ะสิ”
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
วีดเข้าไปในร้านค้าที่ใหญ่ที่สุดในโมราต้าเพื่อขายไอเท็มที่เขาลูทได้ในสงคราม
“ทุกวันนี้ผู้คนแห่นกันมาอย่างกับฝูงแมลงวัน
ท่านลูกค้า ท่านมาทำอะไรรึ?”
“ข้าต้องการขายของบางอย่าง”
“โอ้ เจ้ามาเพื่อขายอาวุธหรือชุดเกราะกันละ? หลายวันมานี้ไม่มีแขกเข้ามาบ้างเลย ข้าก็เลยไม่ได้รับซื้อซะที
ของส่วนมากมีแต่สภาพไม่ดี แถมยังต้องนำไปซ่อมอีก ข้าจึงต้องระมัดระวังเรื่องการซื้อขาย”
“ข้ามีทั้งอาวุธและชุดเกราะ”
วีดพูดพร้อมกับกวาดสายตาไปทั่วร้าน
ร้านขายอาวุธขนาดใหญ่ใกล้จัตุรัสปิงหลงในโมราต้า
โดยปกติแล้ว มันจะคราครั่งไปด้วยผู้คนมากมาย แต่ตอนนี้มีเพียง 6 คนที่อยู่ในร้าน
ผู้เล่นจำนวนมากย้ายจากโมราต้าไปยังพระราชวังโลกา
ดังนั้นหลักๆจึงมีแต่ผู้เล่นมือใหม่ที่ยังไม่สามารถออกจากเมืองได้
วีดมองไปที่พวกเขา
“ฉันต้องการมีดที่แหลมๆคมๆ
ฉันจะได้เอามันไปใช้ทำอาหารและออกล่าได้ด้วย”
“ดาบใหญ่สิ คือที่สุดสำหรับนักรบ
แม้แต่มอนสเตอร์ก็ยังไม่กล้าเข้ามาใกล้ วิดีโอต่อสู้ของไพธอน…โว้ว!”
“ความอึดจะลดลงเร็วมาก
พวกเราไม่เหมาะที่จะใช้มันในตอนนี้หรอกนะ”
“เอาไว้รวบรวมเงินได้ก่อนแล้วค่อยมาซื้อทีหลัง”
ยังมีบทสนทนาเคร่งเครียดระหว่างผู้เล่นมือใหม่ที่มองดูสินค้าตัวโชว์
“คุณลูกค้าแค่เอาออกมาก็พอ
ทางเราไม่ได้คาดหวังอะไรมากมาย แต่เรามีความยินดีที่จะให้ราคาที่แท้จริง”
วีดวางกระเป๋าลงบนโต๊ะเจ้าของร้าน
แคร้งงงงงง แกร้งงงงงง!
เสียงดังทื่อของกองเหล็กที่หล่นลงมา
ผู้เล่นมือใหม่ 2 คน
หันมามองทางวีด
“ดูเหมือนว่าเขาออกล่ามาเยอะเลยแหะ”
“ดูเหมือนมันจะไม่ได้เยอะขนาดนั้นนะ
กระเป๋าเวทย์ช่วยลดน้ำหนักและปริมาณ ถ้านายไม่มีกระเป๋าเวทย์
คงจะออกล่าได้เต็มที่ก็แค่ 2 ชั่วโมงเท่านั้น”
“กระเป๋าดีๆแบบนั้น น้ำหนักจะลดลงไปเท่าไหร่เนี่ย?”
“อย่าตกใจไป มันน่าจะประมาณ 15
เท่าได้ละมั้ง”
“สุดยอด! แบบนั้นก็ล่าได้ทั้งวันเลยน่ะสิ”
“ดราโก้ ช่างตัดเย็บยอดเยี่ยมในโมราต้าใช้เวทมนตร์พิเศษ
กระเป๋าชั้นยอดของเขาสามารถลดน้ำหนักได้เต็มที่ 20 เท่า
มันถูกจัดอันดับให้เทียบเท่าเกือบจะระดับตำนาน ผลงานของคุณดราโก้ช่างมีคุณค่ามาก”
วีดวางมือลงบนกระเป๋าขณะที่ฟังผู้เล่นพูดคุยกัน
พลางนำอาวุธออกมาวางเรียงราย
“กรุณาคิดราคาพวกมันทีละชิ้นด้วยนะ”
“ข้าทราบแล้ว ไหนดูสิ…อืม
คุณภาพไม่เลว มันดีเยี่ยมเลยละ ใบดาบคมใช้ได้ มันใช้ตัดเหล็กได้สบายๆเลย
ข้าเคยเห็นของพวกนี้ไม่ค่อยบ่อยนักในโมราต้า ราคาที่เหมาะสม สัก 20,000 ทอง”
“โล่นี่ละ?”
“คุณภาพไม่เลวเลย สภาพดีมาก สมบูรณ์แบบ
เจ้าไปได้ของพวกนี้มาจากไหนเนี่ย?”
“ข้าเกรงว่าโล่นั่นน่าจะได้รับความเสียหายมาบ้าง
แต่มันน่าจะยังใช้ได้อยู่?”
“เอางี้ ข้าคิดว่า 35,000 ทอง
น่าจะสมเหตุสมผล”
สายตาของเหล่าผู้เล่นมือใหม่เบิกกว้าง
ราคาเหนือจินตนาการ
ของในร้านค้าโมราต้ามีการแลกเปลี่ยนกันแค่ไม่กี่ร้อยทอง
ไอเท็มหรูๆระดับหลายหมื่นทองก็มี แต่ก็ไม่ได้พบเห็นบ่อยนัก
ร้านค้าที่ขายอาวุธและชุดเกราะยิ่งมีปริมาณจำกัด
แต่ด้วยความที่ของเหล่านั้นมีราคาสูงและหายากจึงที่ยอมรับอย่างกว้างขวาง
“ใครวะนั่น?”
“โล่ที่เขาเอาออกมาเมื่อกี้ต้องไม่ใช้ของธรรมดาๆแน่”
วีดยังคงเอาไอเท็มออกมาวางอย่างต่อเนื่อง
“ฆ้อนสติ้กม่า! สุดยอดฆ้อนอลังการงานสร้างที่ปลุกความหวาดกลัวมาแล้วมากมาย!
มันอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์แบบต่อการเก็บรักษา ข้ายินดีให้ราคาเจ้า 43,000 ทอง! โอ้ มันช่างเหมือนฝันอย่างแท้จริง! มีดาบพวกนี้เพียง 10 ชิ้นเท่านั้นบนทวีป! ราคา 70,000 ทอง อย่างไรก็ตาม ถ้าเจ้าขายมัน ข้าจะรับซื้อไว้ที่
80,000 ทอง… ชุดเกราะนี่พิเศษสุดๆ
มันสามารถสกัดกั้นการโจมตีของพวกแม่มด มันจึงยากต่อการตั้งกำหนดราคา ลำบากใจแฮะ
เอาวะ ข้ายินดีจ่ายให้ 90,000 ทอง…อ่า!
สร้อยคอปรมาจารย์สตาร์! สมบัติที่เหล่าช่างตีเหล็กและช่างตัดเย็บปรารถนา! ขายให้ข้าเถอะ ราคาก็…บอกมาก่อนว่าเจ้าอยากได้เท่าไหร่
ข้าจะจ่าย ถึงขั้นต้องขายร้าน ข้าก็ยอม”
ไอเท็มที่วีดเอาออกมานั้น ไม่มีชิ้นไหนราคาถูกเลย
มูลค่าหลายหมื่นทอง!
พวกผู้เล่นมือใหม่อ้าปากค้าง
จำนวนไอเท็มเยอะเกินกว่าจะเชื่อได้ว่ามันมีมากขนาดไหน
แต่ไอเท็มยังคงถูกเอาออกมาวางอยู่เรื่อยๆไม่ขาดสาย
“คะ-ใคร?”
“เขาไปปล้นคลังสมบัติมารึไง?”
“ไม่ เข็มขัดนั่น…ฉันเห็นมันจากการถ่ายทอดสด”
“ฉันรู้ มีเพียงคนเดียวในโลกนี้
เดอบิสแห่งกิลด์เฮอร์มีสได้มันมาจากภารกิจ”
วีดเอาไอเท็มที่มีชื่อเสียงโด่งดังออกมา นั่นจึงทำให้พอรู้จักบ้าง
“เขาเป็นโจรเหรอ ถึงขโมยมาได้?”
“ฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่ามันได้สูญหายไป
ใครจะกล้าขโมยของมาจากกิลด์เฮอร์มีส?”
“อ้า ฉันได้ยินมาว่าเดอบิสได้ในสงครามเมื่อวาน……”
“ถ้างั้นก็หมายความว่า
ตัวตนที่แท้จริงของชายคนนั้นคือ……”
พวกผู้เล่นมือใหม่ต่างพากันเงียบกริบ ชายผู้ยิ่งใหญ่ได้ปรากฏตัว
พวกเขาจึงไม่กล้าพูดอะไรออกมา
เมื่อวีดเอาของออกมาจากกระเป๋ามากกว่า 100 ชิ้น เขาถามเจ้าของร้าน
“ทั้งหมดนี้ให้เท่าไหร่?”
“ไหนดูสิ การคำนวณค่อนข้างซับซ้อน…ได้โปรดรอสักครู่ คุณลูกค้า ถ้าท่านต้องการขายไอเท็มทั้งหมดนี้…รวมแล้ว 3.26 ล้านทอง”
ราคาหลุดโลกยิ่งกว่าภูเขาน้ำแข็งลอยผ่านท้องฟ้า!
ดวงตาของวีดหรี่ลงจนแทบจะปิด
‘ถูกกว่าที่คิดไว้แหะ
ช่วยไม่ได้ในเมื่อขายในราคาเหมานี่นะ’
มันเป็นเรื่องปกติที่มีการเรียกราคาเพิ่มจากราคาเดิมหรือราคาที่พิเศษกว่าในการแลกเปลี่ยน
ในแดนเหนือ มีการทำเกษตรกรรมอย่างเป็นล่ำเป็นสัน
ทำให้ราคาอาหารค่อนข้างถูกมาก
ในขณะที่อาวุธและอุปกรณ์ป้องกันค่อนข้างมีราคาแพงพอสมควร
ยิ่งโมราต้ามีผู้เล่นจำนวนมหาศาล จนทำให้เกิดกลุ่มผู้เล่นไร้อาวุธ หรือ
กลุ่มมือเปล่า และเกิดปรากฏการณ์อุปทานไม่เพียงพอต่ออุปสงค์
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สินค้าคุณภาพสูง มักจะถูกขายในราคาที่แพงมากๆ
วีดได้ไอเท็มจำนวนมากจากกิลด์เฮอร์มีส
เขาจึงต้องกำจัดมันออกด้วยการขายในราคาแพง
เขาสามารถขายให้ผู้เล่นคนอื่นๆหรือตั้งประมูล
แต่สงครามเพิ่งจบลง นี่จึงเป็นช่วงเวลาพิเศษ
เขากวาดล้างผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีส 30,000 คนและดร็อปกองอาวุธและชุดเกราะอันน่าเหลือเชื่อ ราคาตลาดของอาวุธและชุดเกราะทั่วไปจะสั่นคลอนชั่วคราว
ราคาตกเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
วีดพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นต่อหน้าเจ้าของร้าน
“ราคาน่ะเหมาะสม แต่ในอนาคตข้าเกรงว่าคงไม่มีความจำเป็นที่ข้าจะต้องมาที่นี่บ่อยๆแล้วละ”
“คุณลูกค้า มันก็ยากแล้วนา ราคาสูงแบบนี้น่ะ
ข้าว่านะ ร้านอื่นๆ คงสู้ราคาร้านเราไม่ได้หรอก……”
“เรื่องเล็กน่า ยังมีร้านอีกเยอะแยะไปในโมราต้า”
วีดเริ่มเก็บไอเท็มเข้ากระเป๋า
ตัวอย่างทั่วไปที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ!
แน่นอน นี่คือการกระทำที่ได้มีการคำนวณเอาไว้แล้ว
“นั่นเป็นความคิดที่ดี คุณลูกค้า ท่านเป็นคนที่ทำอะไรเร่งรีบ
ตรงไปตรงมา ถ้าท่านเอาของพวกนี้มาขายที่ร้านเรานะ ยิ่งช่วยยกระดับให้ร้านเราเยอะเลยละ
ข้าจะซื้อหมดนี่เลย 3.47 ล้านทอง”
|
-การต่อรองครั้งที่ 1
ประสบความสำเร็จ ท่านสามารถได้รับกำไรมหาศาล |
“อ้า ราคาเพิ่มขึ้นด้วยคำพูดไม่กี่คำ!”
“ต่อให้ฉันต้องกินขนมปังข้าวบาเล่ไปตลอดชีวิต ฉันก็ยังเพิ่มราคาให้มากขนาดนั้นไม่ได้เลย
สุดยอด”
สายตาของเหล่าผู้เล่นมือใหม่ยังคงจับจ้องไปที่เหตุการณ์เบื้องหน้า
“ท่านว่าไง คุณลูกค้า? ท่านตกลงไหม”
วีดสัมผัสไปที่คางของเขาและแสร้งทำเป็นกระสับกระส่าย
โดยทั่วไป ผู้คนจะประสบความสำเร็จเฉพาะการต่อรองในครั้งแรก
ยกเว้นพวกเขาจะเป็นพ่อค้า
มันจำเป็นอย่างยิ่งในการมีเส้นสายและทักษะทางบัญชีเพื่อเพิ่มราคาการแลกเปลี่ยน
‘แต่เราไม่พอใจแค่นี้หรอก’
เขาสามารถได้ราคานี้หากปล่อยให้เมแพน
เขามาที่ร้านในโมราต้าเพื่อราคาสูง!
“ประชาชนอาเพ่นเอ๋ย เจ้าได้ผ่านความทุกข์ทรมานมามากมาย”
“เหอ? คุณลูกค้า
เมื่อสักครู่ท่านพูดว่าอะไรนะ?”
“ผู้คนที่ตรากตรำทำงานและเชื่อมั่นในหนทางของตน
ต่างก็ช่วยเหลืออาณาจักรอาเพ่นให้เติบโต”
“ท่านมาพูดอะไรตอนนี้…มะ-ไม่จริง!”
เจ้าของร้านจ้องมองไปที่วีดด้วยความตกตะลึง ก่อนที่จะขุกเข่าลง
“ฝ่าบาท! ข้าน้อยผู้ต่ำต้อยถวายบังคมพะยะค่ะ
ช่างเป็นการกระทำที่บาปมหันต์ยิ่งนักที่ข้าไม่สังเกตให้เร็วกว่านี้!”
วีดพยักหน้าเหมือนกับว่านี่คือปฏิกิริยาที่พบเห็นได้ทั่วไปและพูดขึ้นมาว่า
“ข้าไม่ได้บอกเจ้าล่วงหน้า เจ้าไม่จำเป็นต้องแบกรับมันไว้หรอกนะ
ข้าต้องการให้เจ้ารู้สึกสบายใจโดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสถานะของข้า”
“ไม่เลย คนเขลาเช่นข้าสมควรตาย
มันเป็นบาปอย่างหาที่สุดมิได้เพียงพอเพราะไม่อาจล่วงรู้ถึงผู้ปกครองผืนแผ่นดินนี้
เพื่อปกป้องพระเกียรติของฝ่าบาท ข้ายินดีถวายหัวของข้าให้ท่าน”
อาวุธชิ้นที่ 2
ในการต่อรองกับเจ้าของร้าน ก็คือสถานะของเขา!
ผู้เล่นและ NPC ในหมู่บ้าน
มักจะมีความสุขเสมอเมื่อได้เห็นผู้ปกครอง
“ข้ามีกินอย่างทุกวันนี้ได้ก็เพราะน้ำพระทัยของฝ่าบาท”
“ขอบพระทัยเป็นอย่างยิ่งสำหรับการดูแลพวกเรา
ไก้ของข้าเพิ่งออกไข่ ท่านยินดีจะรับไว้ไหม พวกเราไม่หิวหรอก”
เจ้าเมืองจะได้รับความเอื้อเฝื้อเผื่อแผ่จากชาวเมือง
เหตุกาณร์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยตามชื่อเสียงที่เพิ่มสูงขึ้น ความปลอดภัยและความภักดีของชาวเมือง
ในฐานะกษัตริย์แห่งอาณาจักรอาเพ่น วีดไม่ได้พบปะเป็นการส่วนตัวกับประชาชนทุกคน
อันที่จริง
เขารู้จากข้อมูลที่ปรากฏตามอินเตอร์เน็ตว่าเจ้าของร้านมาจากตระกูลขุนนางของจักรวรรดินิฟเฮมที่ล่มสลาย
“เจ้าไม่จำเป็นต้องพูดซ้ำๆหรอก
ราษฎรแห่งอาเพ่นควรค่าแก่ชีวิตที่สุขสบาย”
“ฝ่าบาท ข้าสมควรตาย”
“ลุกขึ้น ข้าไม่อยากรับผิดชอบต่อการตายของผู้คนในโมราต้าและข้าต้องการแค่ทำการค้าเท่านั้น
ข้ารู้ว่าพ่อค้าเช่นเจ้ายินดีจ่ายราคาสูงๆอยู่แล้ว ฮื้ม ฮืม”
“ฝ่าบาท…พระองค์ประสงค์ที่จะทำการค้าต่อรึพะยะค่ะ?”
“ใช่แล้ว เอาล่ะ บอกราคาที่ถูกต้องมาซะ”
“คงเป็นไปไม่ได้ที่ข้าจะเสนออะไรให้ฝ่าบาทน้อยกว่า 4.32 ล้านทอง”
|
-การต่อรองครั้งที่ 2
ประสบความสำเร็จ ถ้าข้อเสนอในครั้งนี้จบลงด้วยดี
มันจะเป็นข้อเสนอที่ใหญ่ที่สุดในโมราต้า |
“เป็นคุณวีดจริงๆด้วย”
“สุดปัง! ปังปุริเย่ไปเลย!”
สำหรับผู้เล่นมือใหม่แล้ว มันก็เหมือนเด็กนักเรียนประถมที่ได้เจอดาราหรือคนดัง
พวกเขามองวีดเหมือนคนที่มีภาพลักษณ์โด่งดัง พวกเขาจึงไม่กล้าเข้าไปใกล้มากนัก
มุมปากของวีดด้านหนึ่งยกสูงขึ้น
จำนวนที่ว่ามายังขาดอีกนิดหน่อยเมื่อเทียบกับตัวเลขในหัวของเขา
“อึ้ก ข้าไม่คิดเช่นนั้นนะ
เจ้ายังไม่ได้พูดราคาที่ถูกต้องเลยนะ”
มันหมายความว่าต้องการเพิ่มราคาขึ้นอีกเล็กน้อย
พวกโลภมากบางคนต้องการประสบความสำเร็จในการต่อรองครั้งที่ 4
“มันไม่ยุติธรรมเลยนะฝ่าบาทกับราคาอันน้อยนิดเช่นนี้
ได้โปรดไตร่ตรองสถานการ์ของข้าด้วยเถิด ข้ามีเพียงแค่ 4.02
ล้านทอง”
|
-การต่อรองครั้งที่ 3 ล้มเหลว ราคาที่ตกลงไว้ได้มีการลดลง |
“…….”
ล้มเหลว!
วีดตาแทบปิดในทันที
ถ้าเขาปล่อยของพวกนี้ในวังหลังและขูดรีดพวกผู้เล่น เขาก็จะได้มาสัก
5.5 ล้านทอง
“นี่แกอยากตายมากนักใช่ไหม
ถ้าแกไม่พูดราคาที่ถูกต้อง งั้นหัวของเจ้าก็เป็นของข้า”
“ราคาที่ถูกต้อง?”
“ใช่แล้ว
ข้ายอมรับเฉพาะราคาที่เป็นธรรมและดีที่สุด ถ้าเจ้าไม่พูดมันออกมาละก็
ข้าจะกระทืบเจ้าซะ!”
ธรรมชาติของ NPC เจ้าของร้านนั้น
เขาสามารถรับรู้ได้อย่างรวดเร็ว
“ข้ารู้ว่าทุกคนจะเข้ามาที่ร้านหากข้าขายของที่ได้มาจากฝ่าบาท
ข้าจะจ่าย 4.93 ล้านทอง”
|
-การต่อรองครั้งที่สามประสบความสำเร็จอย่างไม่น่าเชื่อ การตกลงดูเหมือนจะล้มเหลวเพียงเพราะเจ้าของร้านไม่เหลือแม้แต่กำไร โปรดเข้าใจด้วยว่า ความอื้อฉาวจะเพิ่มขึ้นหลังจากข้อตกลงนี้ |
วีดไม่สนเมื่อมีเงินกองอยู่ตรงหน้า
“ฮืม อืมมม การอุทิศตนและเสียสละของเจ้านั้น
ช่างน่าชื่นชม
ข้ารู้ได้ทันทีว่าเจ้าคือเจ้าของร้านผู้มีความเที่ยงธรรมในการขายสินค้า”
“แน่นอน ฝ่าบาท”
“อาณาจักรอาเพ่นจะไม่ลืมการกระทำของเจ้าในครั้งนี้”
“ขอบพระทัยฝ่าบาท”
|
-โมราต้าได้กำไรมหาศาลจากการบรรลุข้อตกลงทางการค้า การต่อรองจบลงด้วยคำขู่ เจ้าของร้านในโมราต้า
ต่างหวาดกลัวต่อการมาเยือนในอนาคตจากองค์กษัตริย์ ความอื้อฉาวเพิ่มขึ้น 3,450. ความภักดีของชาวเมืองลดลง เกียรติยศ -3. ความปลอดภัย -1. |
วีดออกจากร้านด้วยความยิ้มแย้มเบิกบานใจ
จากนี้ไป เขาคงยุ่งอยู่กับการเก็บเลเวลและออกล่าไปพร้อมกับการเพิ่มความชำนาญให้กับทักษะของเขา
การค้าในครั้งนี้จึงได้ผลที่น่าพอใจ
ผ่านไป 2 ชั่วโมง
วิดีโอที่วีดเจรจากับเจ้าของร้านก็ได้เข้าสู้โลกอินเตอร์เน็ตและมียอดเข้าดูสูงมาก
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
หลังจากเชื่อมต่อเข้ามาในรอยัลโร้ด ซอยูนก็ตรงไปที่หน่วยโจ๊กถั่วอีกครั้ง
“กรี๊ด เราชนะ เรารอดแล้ว!”
“งานฉลอง มาฉลองกัน!”
เสียงโห่ร้องยินดีท่ามกลางเหล่าสมาชิกโจ๊กถั่ว
อาณาจักรอาเพ่นได้รับชัยชนะในวันนี้เรื่องจากพวกเขา
ซอยูนจึงรู้สึกปลื้มปีติอย่างสุดซึ้ง
ความเงียบแบบอึดอัดก็เกิดขึ้นเมื่อเธอเข้าไปถึงหน่วยโจ๊กถั่วที่กำลังเฮฮา
“…….”
และก็มีเสียงกระซิบเล็กดังออกมา
“คนนั้นกำลัง”
“เธอมาเพราะการต่อสู้จบลงแล้ว”
“มาในตอนที่จบแล้ว เหอะ พวกขี้ขลาด”
“มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ
เธอยังกล้าปรากฏตัวหลังจากการต่อสู้?”
คำพูดเหล่านั้นไม่ดังมากนักแต่ซอยูนก็ได้ยิน
เธอพยายามตีตัวออกห่างจากผู้คนมาโดยตลอด
มีอคติที่ไม่ดีต่อตัวเธอ แต่เธอก็ได้แต่เฝ้ามองอยู่ห่างๆจากระยะไกล
ใจที่เย็นชาของเธอหมายความว่าเธอไม่ได้เจ็บช้ำจากความคิดอคติเหล่านั้น
แต่ตอนนี้หัวใจของเธอกลับรู้สึกถึงความเจ็บปวด
มันคงเป็นแค่เพียงชั่วขณะ แต่พวกเขาก็เป็นคนดี
ความเข้าใจผิดนี้เองที่เกิดขึ้นเพราะเธอไม่ได้อธิบายสถานการณ์
ถ้าเธอบอกเรื่องราวของเธอ เธอก็อาจจะทำให้พวกเขาเชื่อได้บ้าง
แต่เธออายเกินกว่าจะพูดถึงเรื่องแหวนแต่งงานและความสัมพันธ์กับวีด
เธอรู้สึกอับอายหลังจากละทั้งการต่อสู้
ผู้หญิงที่เคยเป็นเพื่อนในทีมก็มาหาเธอและพูดว่า
“พี่สาว พี่มาแล้วเหรอ?”
“อื้อ”
น้ำเสียงไม่ได้ต้อนรับเหมือนคำพูดที่ออกมา
หญิงสาวถอนหายใจเล็กน้อย
“พวกเรากำลังจะไปดื่มด้วยกัน เผื่อพี่สาวอยากมาด้วย”
“…….”
ซอยูนไม่รู้ว่าเธอควรจะตอบรับดีไหม เธอเสียใจและต้องการฟื้นฟูสถานการณ์
แต่คนอื่นๆยังคงมองซอยูนด้วยสายตาเย็นชา
“ฉันไม่ดื่มแอลกอฮอล์น่ะ และฉันก็อยากจะอธิบาย
เธอพอจะรับฟังได้ไหม?”
“พูดมาสิ”
“ที่ฉันไม่ได้สู้เมื่อครั้งที่แล้วก็เพราะ……”
ซอยูนยิ้มเบาๆ
เธอยังคงรู้สึกอับอายแต่เธอสามารถอธิบายได้ เธอพยายามจะแก้ไขความเข้าใจผิดนี้
เธอเปิดใจแล้วและเธอต้องการเป็นมิตรกับคนอื่นๆด้วย
“คุโฮ้กกกกกกก!”
ตอนนั้นเอง เสียงแปลกประหลาดดังมาจากฟากฟ้า!
‘อะไรกัน มอนสเตอร์โหดๆปรากฏตัวเหรอ?’
เหล่าสมาชิกโจ๊กหญ้าไม่ได้คาดคิดว่าจะมีมอนสเตอร์ปรากฏตัวออกมา
ทุกคนมองขึ้นไปบนท้องฟ้า แล้วมองเห็นไวเวิร์นกำลังร่อนลงมา
ใบหน้าที่เป็นมุมเป็นเหลี่ยม ดวงตาอ่อนโยน และปีกกว้าง
“ไวทรีเหรอ?”
“ประติมากรรมสลักชีพ!”
ความนิยมของไวทรีนั้นโด่งดังเสียยิ่งกว่าผู้เล่นชื่อดังมากมาย
“โฮ้กกกกก! กรรรรรรร!”
เสียงของไวทรีเต็มไปด้วยการพร่ำบ่นในขณะที่มันลงมายังพื้น
ไวทรีทำให้เกิดลมกรรโชกแรง
พร้อมกันนี้พวกผู้เล่นรอบตัวซอยูนก็ถอยออกห่าง
ประติมากรรมสลักชีพคือสัญลักษณ์ของอาณาจักรอาเพ่นและกษัตริย์วีด
บรรดาสมาชิกโจ๊กหญ้าต่างก็นับถือมัน แต่เมื่ออยู่ใกล้ไวทรีที่ตัวใหญ่ขนาดนี้
พวกเขารับรู้ได้ถึงภัยระวังตัวโดยสัญชาติญาณต่อมอนสเตอร์ที่สร้างความกดดัน
แน่นอน ผู้เล่นโมราต้าเห็นไวทรีเป็นครั้งคราวและรู้จักที่จะแบ่งเนื้อให้มัน
ไวทรีดันหัวใหญ่ๆของมันไปทางซอยูน จากนั้นก็บ่นพึมพำยาวเป็นพรืด
“คุโฮ้กกก นายท่านส่งข้าให้มารับท่าน
เขาชอบใช้ข้าตลอดเลย”
ไวเวิร์นกับชีวิตอันแสนเวทนาในฐานะบริการรับส่ง!
ซอยูนพยักหน้าและขึ้นขี่บนหลังเจ้าไวทรีอย่างนิ่มนวล
“อึ้ก……”
“พี่คะ?”
คนที่รู้จักซอยูน ต่างพากันตกตะลึง
คนขี้ขลาดได้ขี่หลังไวทรี!
นอกจากนี้ นายท่านที่ไวทรีพูดถึงก็คือวีด
“พี่คะ……”
“ขอโทษนะ ที่ไม่ได้บอกก่อนล่วงหน้า เอาไว้เจอกันใหม่
ฉันต้องไปแล้ว เขากำลังรอฉันอยู่”
“พี่คะ พี่รู้จักคุณวีดเป็นการส่วนตัวด้วยเหรอคะ?”
“ฉัน…เป็นเพื่อนของเขาน่ะ” (แต่ในฐานะแฟน)
ซอยูนถอดหน้ากากออกหลังจากขึ้นไปบนหลังของไวทรี
รูปโฉมอันงดงามของเธอ
การได้ยลโฉมใครสักคน
ไม่เพียงแค่นั้น ความงามที่มนุษย์พึงปรารถนา
ใบหน้าที่ทำให้ชายทุกคนหวั่นไหว
มีคนมากมายแต่พวกเขาไม่สามารถพูดออกมาได้สักคำ
พวกเขาสงสัยแม้กระทั่งว่าเหตุการณ์ตรงหน้าพวกเขานั้นคือคนจริงๆหรือภาพลวงตากันแน่
ดุจวิญญาณหญิงสาวที่ทำให้ผู้คนต้องมนตร์เสน่ห์
ซอยูนยิ้มอย่างสดใส
“แล้วเจอกันค่ะ หนูขอให้พี่โชคดีนะคะ”
จากนั้นไวทรีก็พุ่งทะยานขึ้นจากพื้นดินและเร่งความเร็ว
และทุกคนก็ได้แต่มองจนเวลาผ่านไปสักพัก
พวกเขาถึงรู้สึกตัวและได้สติ
“อุ-ว้ากกกกกกกก!”
“กูจะไม่ล้างตาเลยโว้ย! อ้า,
ไม่, ฉันควรจะหลับตาเอาไว้สิ ภาพนั้นต้องถูกจารึกอยู่ในหัวของฉัน!”
“ชีวิตนี้ช่างมีค่ายิ่งนัก ฮึก ฮึก ฮึก! ฉันโชคดีที่ได้มีชีวิตอยู่ในยุคนี้”
“นี่แหละ ทำไมฉันถึงอยากแต่งงาน ฉันจะได้ตายอย่างมีความสุข!”
บรรดาหนุ่มน้อย ต่างพากันต้องมนตร์สะกด
ผู้คนในแวดล้อมซอยูนพากันขอบคุณพระเจ้าสำหรับการอวยพรให้กับพวกเขา
ผู้หญิงก็ชอบหญิงสาวสวยๆและน่ารัก
“การที่เธอสวมหน้ากาก…. คนที่ติดตามวีดในการทำภารกิจแกะสลัก”
“เธอได้ออกทีวีด้วย คนที่ได้รับบทฮิลเดรัน!”
บางคนก็ถามขึ้นมาว่า
“แต่รู้สึกว่าใบหน้านั้นดูคุ้นๆแหะ? มันดูไม่เม้คเซ้นส์เลยว่ะ เหมือนฉันจะจำได้ว่าความงามที่ไม่อาจบรรยายได้ มาจากไหนนี่แหละ
”
“ไม่ใช่ว่ามันเหมือนกับโฉมสะคราญน้ำแข็งหรอกเหรอ?
ฉันคิดได้ทันทีเลยว่านั่นต้องเป็นเธอแน่นอน”
“นั่นแหละ ใช่เลย ใบหน้านั้น!”
“เฮื้อก! ท่านเทพธิดาแห่งลัทธิโจ๊กหญ้า!”
โฉมสะคราญน้ำแข็งที่ถูกขุดค้นโดยลัทธิโจ๊กหญ้า!
หนึ่งในประติมากรรมของวีดที่มีรูปลักษณ์สิริโฉมอันงดงามและได้รับการบูชาเสมอเหมือนรูปั้นเทพธิดาเฟรย่า
-ท่านเทพธิดาแห่งลัทธิโจ๊กหญ้าปรากฏแล้ว
-ลัทธิโจ๊กหญ้าคือศาสนา ศาสนาที่มีเทพธิดาจริงแท้!
ใบหน้าของซอยูนนั้นไม่เคยถูกเปิดเผยมาก่อน
ภาพลักษณ์ของเธอผ่านการถ่ายทอดสดได้สร้างกระแสจนดังเป็นพลุแตก
พวกผู้ชายพูดคุยเรื่องนี้กันตลอดทั้งคืน
“ความงดงามน่าเหลือเชื่อ”
“เธอช่างน่าประทับใจจนฉันถึงกับหลั่งน้ำตา”
“ดวงตา จมูก ปาก หน้าผาก คิ้ว โครงหน้า
แม้แต่ติ่งหูก็สมบูรณ์แบบ……”
“สมบัติของชาติ สมบัติของชาติ! ผู้ที่ควรค่าแก่การปกป้องคือสมบัติของชาติ”
“เธอต้องมีค่าเสน่ห์เยอะมากๆเลย
นี่คือความเป็นไปได้ที่จะบรรลุในรอยัลโร้ด แต่มันช่างวิเศษอะไรเช่นนี้”
“ฉันรู้สึกขอบคุณ”
“ขอบคุณนะ”
“พระเจ้าทรงเมตตา”
“อ้า ฉันไม่เสียดายแล้ว
ต่อให้ฉันกลายเป็นชายชราแล้วก็เถอะ แค่เพียงได้เห็น ก็เกินคุ้มแล้ว”
ลัทธิโจ๊กหญ้ามองหาผู้เล่นหญิงมากมาย แต่ก็ไม่เจอจนกระทั่งเวลานี้
“คืนนี้ เรามาฉลองกันเถอะ!”
“ใช่แล้ว! มาทำให้เป็นวันหยุดเฉพาะเถอะ
วันหยุดที่จะมีขึ้นทุกปีในอาณาจักรอาเพ่น!”
“แล้ววันหยุดนี้เรียกว่าอะไรดีละ?”
“แน่นอน มันจะต้องเป็นวันจุติของเทพธิดา!”
จบตอน
ผู้แปล : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
