เล่ม 33 ตอนที่ 4 : ผู้ชนะแห่งที่ราบรูปอย แปลโดย Hill
“ไชโย ราชาวีด!”
“โจ๊กหญ้า!
โจ๊กหญ้า!”
เหล่าผู้เล่นชาวเหนือร้องตะโกนอย่างมีความสุข
แต่ในทางกลับกัน
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสมีแต่ความเสียใจ
ถ้าหากเร็นโซล็อทชนะ พวกเขาสามารถอดทนสู้ต่อได้
หรือถ้าผลออกมาเสมอกัน พวกเขายังคงถอยทัพได้ปลอดภัย
แต่กระนั้นเขาสูญพลังชีวิตไปแล้วเป็นจำนวนมากในระยะเวลาอันสั้น!
มันคงจะดีกว่านี้หากเขาไม่ได้ทำการท้าประลอง
ซึ่งนำไปสู่ความตายของผู้บัญชาการ
เหล่าอัศวิน NPC และเหล่าทหารหาญ ที่บาดเจ็บล้มตาย
“เราเดินทางมาสถานที่อันแสนห่างไกล”
“ตามความคาดหมายราชาวีดแห่งราชอาณาจักรอาเพน”
มันเป็นความผิดพลาดที่มารุกรานราชอาณาจักรอาเพน
“แดนเหนือเป็นอาณาจักรที่ทรงพลัง”
“ข้าอยากกลับบ้าน ข้าอยากเห็นหน้าเมียและลูก
ๆ แต่ข้าคงไม่สามารถที่จะทำแบบนั้นได้อีกแล้ว”
เหล่าผู้เล่นของกิลด์เฮอร์มีสรีบหยุดสิ่งเหล่านี้
แต่ขวัญกำลังใจของเหล่าทหารนั้นต่ำเกินไป
ปกติแล้วสิ่งนี้จะไม่เกิดกับการเดินทัพไปยังสถานที่ห่างไกล
แต่คู่ต่อสู้คือราชาวีดแห่งราชอาณาจักรอาเพน
นักผจญภัยผู้ยิ่งใหญ่ ดังนั้นทำให้ขวัญกำลังใจยิ่งลดลงไวขึ้น
การตายของผู้บัญชาการทำให้มันเลวร้ายลงมากขึ้น ดังนั้นเหล่าอัศวินและทหารที่เป็น NPC จึงหมดความคิดที่จะสู้ต่อ
“โจมตี!”
“จัดการอาราจักรฮาเว่นซะ!”
“มาดื่มโจ๊กแล้วค่อยไปจัดการพวกมัน”
เหล่าผู้เล่นชาวเหนือเริ่มการโจมตีอย่างต่อเนื่อง
ผู้เล่นเลเวลสูงของลัทธิโจ๊กหญ้าก็เข้าร่วมหลังจากที่วีดได้ปรากฏตัวออกมา
รวมไปถึงการต่อสู้ที่สุดยอด
ในขณะเดียวกัน
วีดได้ฟื้นฟูมานาของเขาเล็กน้อยและทำการใช้ทักษะราชสีห์คำราม
“จู่โจมทางฝั่งตะวันออก!”
เสียงคำรามแผ่ตะโกนผ่านทั่วทั้งที่ราบรูปอย
องค์กษัตริย์ได้สังหารผู้บัญชาการของศัตรูเป็นที่เรียบร้อย
และทำการออกคำสั่ง ทำให้พวกเขารู้สึกถึงความตื่นเต้นที่พลุ่งพล่านในร่างกาย
“น้อมรับคำบัญชา!”
“ว๊าาาาา!”
“หน่วยโล่ บุก!”
เหล่าผู้เล่นเคลื่อนที่อย่างคล่องตัวระหว่างกองทัพของราชอาณาจักรอาเพน
นั่นคือมีที่ว่างอย่างกว้างขวางให้กับทหารม้าและทหารราบเพื่อที่พวกเขาจะได้ใช้กลยุทธ์ต่าง
ๆ
“ตั้งกระบวนทัพ
พุ่งเข้าไปทำลายศัตรูซะ!”
กองทัพของราชอาณาจักรอาเพนเปลี่ยนรูปแบบและเคลื่อนที่ไปด้านหน้าของกองทัพอาณาจักรฮาเว่นอย่างประชั้นชิด
นั่นทำให้ไม่มีที่เหลือให้กับเหล่าผู้เล่น
มันเป็นรูปแบบยุทธวิธีที่มีประสิทธิภาพสำหรับการรบ
มันไม่มีพื้นที่ว่างไม่ว่าจะมองดูอย่างไรก็ตาม
“เดินหน้า!”
“เร็วอีก เร็วกว่านี้!”
“ไปทางตะวันออก”
“วิ่ง ไป!”
พวกเขาพุ่งไปเหมือนกับคลื่นอันรุนแรง
เมื่อมองจากมุมมองของปิงหลง
มันดูเหมือนคลื่นมนุษย์ถาโถมเข้าใส่กองทัพของอาณาจักรฮาเว่นอย่างรวดเร็ว
การต่อสู้นี้เหมือนกับก่อนหน้านี้ที่วีดได้แสดงตัวออกมา
แต่ครั้งนี้มันเกิดขึ้นเร็วกว่าเดิม
ก่อนที่พวกเขาจะคิดได้ถึงมัน
แต่ตอนนี้พวกเขาไม่อาจคิดถึงมันได้อีกแล้ว
สงครามกำลังจะถึงจุดสิ้นสุด
ดังนั้นพวกเขาจึงจำเป็นต้องสู้
เหล่าผู้เล่นไม่ว่าจะมีเลเวลเท่าไหร่
ต่างทุ่มสุดตัว
“โจ๊กหญ้า!
โจ๊กหญ้า! โจ๊กหญ้า!”
“ราชอาณาจักรอาเพนจะคงอยู่ชั่วกาล!”
“ฆ่ามัน!
ฆ่ามัน! ฆ่ามัน!”
เสียงร้องแห่งความสิ้นหวังดังระงมไปทั่วลัทธิ
เหล่าผู้ที่ยังมีชีวิตได้แต่สะสมความตึงเครียดเพิ่มขึ้น
พวกเขากังวลเกี่ยวกับทรราชแห่งกิลด์อันทรงเกียรติ
บัดนี้ความเครียดของพวกเขา
ได้รับการปลดปล่อยแล้ว
“ม้าโฮเซ็นอันงดงาม”
ฟุฮิฮิฮิงง โฮเซนเป็นม้าที่ถูกผูกมัดกับผู้เป็นนายของมัน
ทันที่เร็นโซล็อทตาย มันสัมผัสหัวเข้าหาวีด
“มาดูกันว่าข้าควรไปที่ใด”
วีดจับสายบังเหียนและขึ้นขี่ม้า
แน่นอนว่าเจ้าเหลืองนั้นเป็นพาหะนะที่ดี
แต่มันก็เป็นอันตรายเมื่อต้องจดจ่ออยู่กับการโจมตี
“วิ่งให้เร็วเท่าที่เจ้าจะทำได้
วิชาดาบเฮอเรม!”
โฮเซ็น
ควบไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด!
วีดขยับดาบของเขาไปสู่อีกด้านขณะที่เขาควบผ่านสนามรบ
ไม่มีทหารของอาณาจักรฮาเว่นคนใดสามารถหยุดเขาได้
“อุว้าาก!”
“ราชาวีดแห่งราชอาณาจักรอาเพน”
“หนีเร็ว!”
ในขณะที่เหล่าผู้เล่นของกิลด์เฮอร์มีสช่วยกันทำให้พวกเขามีกำลังใจสู้
แต่พวกทหารกลับไม่ฟังและวิ่งหนีเพื่อไปให้ไกลจากวีด
พื้นที่รอบๆตัวเขาจะเปิดทางออกเมื่อเขาผ่าน
โฮเซ็นเคลื่อนที่ไปข้างหน้าด้วยความเร็วอันน่าหวาดกลัว!
วีดฆ่าเหล่าทหารขณะที่เขากำลังเคลื่อนที่ในสนามรบ
เหล่าผู้เล่นของกิลด์เฮอร์มีสพยายามที่จะโจมตีวีด
แต่พวกเขาก็ไม่สามารถตามทันความเร็วของม้าชั้นดีนั้นได้
ผู้บัญชาการเร็นโซล็อทถูกฆ่า
ดังนั้นผู้เล่นที่เหลือของกิลด์เฮอร์มีสออกคำสั่งให้แก่หน่วยต่าง ๆ
“จัดการวีดให้ได้
ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม”
“แต่มันมีคนที่สนับสนุนเขาอยู่มากเกินไปในพื้นที่”
“ช่างหัวพวกมัน โจมตี!”
เหล่านักธนูและนักเวทย์จดจ่อกับการโจมตีวีด
“เคล็ดมีดแกะสลักแสงจันทร์!”
ลูกธนูและเวทย์มนต์ถูกตัดและเปลี่ยนทิศทางออกไป
“คุอ้ากกกก!”
“เพื่อการโจมตีนี้ เรา...”
พวกเวทย์มนต์ที่เปลี่ยนทิศทางได้ไปสังหารเหล่าทหารของอาณาจักรฮาเวนในบริเวณโดยรอบ
ถ้าวีดยังคงรับความเสียหายอย่างต่อเนื่องแล้วเขาจะตกที่นั่งลำบาก
แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็มีคนสนับสนุน
เหล่ามนุษย์วิหค! พวกเขาได้ยิงธนูลงมาจากท้องฟ้าและใช้ปากจิกเพื่อรบกวนเหล่านักธนูและเหล่านักเวทย์
“วีด,
ครั้งนี้พวกเราจะเด็ดหัวของแกให้ได้”
ผู้นำของกองกำลังอัศวินที่
4 ไดยรอล ได้วิ่งออกมาประจันหน้ากับวีด
กองกำลังที่ได้ต่อสู้กับทุกทิศทุกทาง
แต่มันก็ยังคงมีผู้เล่นจำนวนมากจากราชอาณาจักรอาเพน
“ข้ายอมแพ้”
“ข้าจะทิ้งอาวุธดั้งนั้นได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย”
ยิ่งไปกว่านั้น
ค่าขวัญกำลังใจทหารและอัศวินของอาณาจักรฮาเว่นตกต่ำเป็นอย่างมาก หลังจากที่ผู้บัญชาการของพวกเขาได้ตายไป
ดังนั้นจึงมีคนที่ต้องการยอมจำนน
ไดยรอล
ได้ตัดสินใจแล้ว ถ้าพวกเขากำลังจะพ่ายแพ้
ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็จะฆ่าวีดก่อนเป็นอันดับแรก
“ฝ่าเข้าไป!
อย่าลังเลและฆ่าเหล่าคนที่สนับสนุนที่กำลังปิดทางไว้!”
ไดยรอล
และเหล่าอัศวินจากกองกำลังที่ 4 ไม่สนใจต่อเหล่าศัตรูทั้งหมดขณะที่วิ่งเข้าไปหาวีด
พวกเขาลงมือสังหารแม้กระทั่งเหล่าทหารและอัศวินจากอาณาจักรฮาเวนผู้ใต้บังคับบัญชาเพื่อที่จะฝ่าเข้าไป
แต่ซอยูนก็ได้วิ่งเข้ามาขัดขวางพวกเขา
ตอนนี้เธอได้สวมหน้ากากอันสำรองที่ได้เตรียมไว้แล้ว
ดาบและชุดเกราะของเธอนั้นถูกย้อมด้วยสีแดงฉาน
และตอนนี้เธอกำลังใช้พลังสูงสุดของเบอร์เซิกเกอร์!
“ช่างสำคัญตัวเองไปนัก”
ตอนนี้วีดสามารถรับมือกับไดยรอลและอัศวินของเขาได้แล้ว
มันเป็นไปได้ที่จะต่อสู้อย่างยอดเยี่ยมขณะที่เขากำลังขี่อยู่บนหลังม้าโฮเซ็น
มันเป็นไปได้ที่จะไล่ตามศัตรูและลงมือสังหาร
ความสามารถของวีดที่จะหลบหนีนั่นช่างยอดเยี่ยม!
แต่ถ้าเขาตกอยู่ในอันตราย
แล้วซอยูนผู้ที่เป็นห่วงก็จะวิ่งเข้ามา
“เคล็ดมีดแกะสลักแสงจันทร์!”
ม้าของวีดได้เคลื่อนที่เข้าหาเป้าหมายและแสงจากดาบของเขาก็สาดส่องไปทั่วทุกสารทิศ
ทหารจากอาณาจักรฮาเว่นค่อยๆล้มลงทีละคน
ปิงหลง ฟีนิกซ์
และพวกไวเวิร์น บินวนไปรอบๆบนท้องฟ้าแล้วทำการโจมตี
เหล่าประติมากรรมสลักชีพตนอื่นๆก็ได้เข้าร่วมกับกองทัพของราชอาณาจักรอาเพน
ขณะเดียวกันก็มีลัทธิโจ๊กหญ้าและผู้เล่นชาวเหนืออยู่ทั่วทุกที่
บางครั้งบางคราว
วีดก็จะใช้ทักษะราชสีห์คำรามเพื่อออกคำสั่งง่ายๆออกไป
“ตรึงศัตรูไว้!”
กลยุทธ์ที่เป็นระบบทำให้ได้ประสิทธิและพวกเขาก็กำลังจะได้รับชัยชนะ
ทุกๆคนได้มารวมตัวกันเพื่อที่จะปกป้องแดนเหนือ
ดังนั้นพวกเขาจึงมีแรงจูงใจนั้นเป็นพลัง
ติ๊ง!
-ได้รับหอกที่ถูกหลอมเหลวอย่างดี
-หอกที่ถูกหลอมเหลวอย่างดี
ความทนทาน 55/60
-พลังโจมพี 43 หอกถูกสร้างมาจากเหล้ากล้า
-หอกถูกผลิตเป็นจำนวนมากโดยอาณาจักรฮาเว่น
-น้ำหนักแม้ไม่สะดวก แต่มันมีประสิทธิภาพพอที่จะหยุดกองทัพทหารม้า
-มันง่ายที่จะใช้งานแค่ต้องการการฝึกฝนเล็กน้อย
-ข้อจำกัด เลเวล 80 ความแข็งแกร่ง 120
-คุณสมบัติ: เมื่อต่อสู้กับกองทัพทหารม้า ความเสียหายเพิ่มขึ้น 200 %
วีดไม่ได้หลบซ่อนจากเหล่าทหารและอัศวิน
ศัตรูส่วนใหญ่มุ่งหน้ามาหาเขาเอง
“ฝ่าบาทกำลังตกอยู่ในอันตราย!”
“เขาถูกพวกมันล้อมไว้!”
พวกผู้เล่นเลเวลสูงของแดนเหนือได้เข้ามาช่วยเหลือวีดและเหล่าดาร์กเกมเมอร์ก็ไม่พลาดโอกาสนี้เช่นกัน!
กองทัพของอาณาจักรฮาเว่นกลายมาเป็นพวกงั่งหลังจากที่พวกเขาสูญเสียผู้บัญชาการ
ดังนั้นพวกเขาจึงกลายเป็นแค่เหยื่อชั้นดีในสงครามการไล่ล่า
เมื่อเวลาผ่านไป
อัตราการตายเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
ความพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ของกองทัพอาณาจักรฮาเว่นผู้ไร้พ่ายนั้นได้เกิดขึ้นบนทวีปเวอร์เซลล์แล้ว!
ผู้ชมที่ได้ดูการถ่ายทอดสดผ่านทางสถานีก็ระเบิดการสนทนาขึ้น
-โคตรเจ๋ง
-อา
ข้ารู้อยู่แล้วว่ามันจะลงเอยเช่นนี้
-รสชาติแห่งชัยชนะ
-ความตึงเครียดหลังจากที่ทะเลาะกับแฟนสาวของฉันได้ถูกปลดปล่อยแล้วหลังจากที่ได้ดูการต่อสู้นี้
เรทติ้งพุ่งกระฉูดสูงขึ้นอีกครั้ง
ความพ่ายแพ้ของอาณาจักรฮาเว่นทำให้มีความสุขนัก
แต่สัญญาณของสงครามครั้งนี้ก็ยังคงปกคลุมไปทั่วเช่นกัน
ความขุ่นเคืองของชาวเหนือ
และมนุษย์วิหคจากลาเวียสเหมือนถูกเทใส่อาณาจักรฮาเว่น
อัศวินที่กระจัดกระจายของอาณาจักรฮาเว่นได้ถูกกำจัดไปหมดสิ้น
“ข้ายอมแพ้”
“ข้าขอปฏิเสธ พวกเจ้าคนร้ายทั้งหมดที่ได้เดินทางมาที่ราชอาณาจักรอาเพนจักต้องตาย”
ถึงแม้ว่าอัศวินที่ยอมจำนนแล้วนั้น
วีดก็ไม่ได้มีความเห็นใจและลงดาบให้พวกมันได้รับความตาย
‘ถ้าหากพวกเขายอมแพ้และจับพวกมันเป็นเชลย
ทำให้ฉันจำเป็นต้องเลี้ยงดูพวกมันอีก’
เมื่อวีดได้ตัดสินใจไปแล้ว
เขาจะไม่ให้แม้แต่สิ่งทดแทน และแค่จะบีบให้พวกมันพบจุดจบกับความตาย
เขายังสามารถได้ไอเท็มจากการลูทอีกด้วยหลังจากที่อัศวินถูกสังหาร
ดังนั้นเขาจึงไม่มีเหตุผลใดๆที่จะลังเล
แต่ถึงแม้ว่าการตัดสินใจเหล่านั้นโดยวีดจะเป็นการแสดงออกอันสวยงาม
ทุกคนที่ได้ดูความงดงามของวีดที่กำลังกวัดแกว่งดาบลงไปที่ศัตรูหลังจากนั้นก็เก็บไอเท็มไป
“ในฐานะที่เป็นกษัตริย์ มันจำเป็นที่จะต้องใช้ความรุนแรงเพื่อที่จะปกป้องดินแดนของตน”
“การให้อภัยและความเมตตา ?
มันช่างเป็นความรู้สึกที่สวยหรูบนทวีปเวอร์เซล์นี้ยิ่งนัก
ไม่อย่างนั้นแล้วเขาจะสร้างโมราต้าขึ้นมาได้อย่างไร”
“ถูกต้อง
ถึงแม้ว่าวีดจะให้อภัยพวกมัน แต่ลัทธิโจ๊กหญ้าจะไม่ทำอย่างนั้น
แม้ว้ามันจะไม่ง่ายที่จะสังหารคนที่ยอมจำนนแล้วก็เถอะ”
“มันดูช่างเปล่าเปลี่ยว
แต่พวกเราได้ตัดสินใจไปแล้ว ดังนั้นจะไม่มีการเสียใจแม้วาระสุดท้าย”
มันต้องใช้เวลาในการตัดสินใจที่จะทำการสังหารกองกำลังของอาณาจักรฮาเว่น
สุดท้ายแล้วศัตรูทั้งหมดก็ถูกจัดการและผู้เล่นชาวเหนือก็ได้รับเกียรติของ
‘ผู้ชนะแห่งที่ราบรูปอย’
- กองกำลังของอาณาจักรฮาเว่นได้ถูกกำจัดหมดสิ้นแล้ว
ข่าวการชนะจะกระจายออกไปทั่วทั้งทวีป
ทหารที่มีส่วนร่วมกับสงครามครั้งนี้จะได้บรรลุผลสำเร็จ
เมื่อแบ่งปันเรื่องราวนี้
สามารถเพิ่มค่าความสัมพันธ์กับชาวบ้านของราชอาณาจักรอาเพน
ได้รับชื่อเสียง
341
-ได้รับฉายา ‘ผู้ชนะแห่งที่ราบรูปอย’
ผู้คนที่มีส่วนร่วมในการเอาชนะกองกำลังของอาณาจักรฮาเว่นจะทำให้การสนับสนุนของราชอาณาจักรอาเพนเพิ่มขึ้น
ในฐานะกษัตริย์
วีดได้รับชื่อเสียงและเกียรติยศจำนวนมหาศาล, ติ๊ง!
-การต่อสู้ได้สิ้นสุดลงแล้ว
ราชอาณาจักรอาเพนได้รับชัยชนะและได้รับชื่อเสียง 9,820 ในฐานะที่เป็นกษัตริย์
ชื่อเสียงในทางแย่เพิ่มขึ้น 1860
เป็นผลมาจากพฤติกรรมอันโหดเหี้ยมที่ได้แสดงออกมาในการต่อสู้
เขาไม่ได้ทำการปล่อยนักโทษไปแม้แต่คนเดียวและสังหารทั้งหมด
ทำให้ความโหดเหี้ยมของเขาเพิ่มขึ้นมา แต่ปฏิกิริยาของผู้เล่นชาวเหนือนั้นกลับเป็นสิ่งที่ดี
“ฝ่าบาทได้สังหารศัตรูโดยพระองค์เอง”
“มันจำเป็นหรือที่จะปล่อยให้เหล่าศัตรูมีชีวิตอยู่ต่อไป
มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วที่จะเชื่อในฝ่าบาท”
“มันอาจจะดูโหดเหี้ยม แต่นั่นคือการตัดสินใจที่ยอดเยี่ยม
ถ้าหากมีผู้ใดกล้ามาใส่ร้ายฝ่าบาทแล้วล่ะก็ข้าจะขับไล่มันออกไปจากหมู่บ้าน”
ชื่อเสียงของเขานั้นสูงเป็นอย่างมาก
นั่นทำให้ชาวบ้านยังคงภักดีต่อเขาแม้ว่ามันจะเป็นความโหดเหี้ยมของเขาก็ตาม
แน่นอนล่ะว่า
ถ้าหากวามโหดเหี้ยมยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องก็จะทำให้ชาวบ้านนั้นรังเกียจเขา
แม้แต่อัศวินและทหารก็จะตีตัวออกห่าง
- มิตรภาพระหว่าง ราชอาณาจักรริทเท่น ของผู้ที่เข้าร่วมสงครามกับอาณาจักรฮาเว่นเพิ่มขึ้น
-ทหารของอาณาจักรฮาเว่นถูกพิชิตและทำให้ความซาบซึ้งของราชอาณาจักรกราเดียนต่อราชอาณาจักรอาเพนเพิ่มขึ้น
- ความสัมพันธ์ระหว่างราชอาณาจักรอาเพนและราชอาณาจักรไอเดิร์นดีขึ้น
พวกเขาสำนึกอย่างสูงต่อราชอาณาจักรอาเพนและจะส่งทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีและเจรจาการค้าระหว่างประเทศ
- ผลิตภัณฑ์พิเศษประจำท้องถิ่นของราชอาณาจักรอาเพ่รมีชื่อเสียงแพร่หลายมากขึ้น
ตอนนี้มิตรภาพทางการค้าระหว่างราชอาณาจักรมาเซ็นได้รับการยอมรับ
เมื่อการค้าได้รับการยอมรับทำให้การแลกเปลี่ยนอย่างยากลำบากของทั้งสองราชอาณาจักรกลายเป็นคึกคักขึ้น
เมื่อมีการจัดหาสิ่งของต่างๆจากราชอาณาจักรอาเพน
เหล่าพ่อค้าจากราชอาณาจักรอาเพนจะถูกปฏิบัติเช่นเดียวกันกับเหมือนเป็นคนของราชอาณาจักรเอง
-ราชอาณาจักรเดลต้องการที่จะเรียนรู้สถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่
ถ้าหากราชอาณาจักรอาเพนสอนพวกเขาเกี่ยวกับเทคนิควิธีการสร้าง
พวกเขาจะแลกเปลี่ยนด้านวิทยาการเวทย์มนต์
ครั้งหนึ่งทั้งสองราชอาณาจักรต่างมีความสัมพันธ์อันดี
การแลกเปลี่ยนจะเพิ่มขึ้นและจะสามารถรับภารกิจกันได้
ผู้เล่นชาวเหนือที่มีส่วนรวมในสงครามครั้งนี้บนที่ราบรูปอยจะได้รับความเคารพเป็นพิเศษจากราชอาณาจักรอื่นๆ
และงานเทศกาลที่เป็นเอกลักษณ์ของโมราต้าได้ถูกจัดขึ้น
ณ ที่ราบรูปอย
“มาฉลองกันเถอะ!”
“ไม่มีภาษี!
ไม่มีภาษี! เชิญเลือกซื้อได้เลย ไม่ต้องมากังวลเรื่องภาษี!”
เหล่าผู้เล่นชาวเหนือได้อาหารจากเกวียนขนอาหารของอาณาจักรฮาเว่น
จิตรกร ประติมากร และสถาปนิกก็ได้รวมตัวกันอยู่ที่นี่
โดยปกติแล้วอาหารจำนวนมากทำขึ้นจากวัตถุดิบของอาณาจักรฮาเว่นและมีการแจกจ่ายเพื่อให้ได้รับอาหารกันอย่างทั่วถึง
ไส้กรอก
เบียร์ คือสินค้าที่เป็นที่นิยมจากอาณาจักร วีดก็ได้เข้าร่วมทำอาหารด้วยเช่นกันและแจกจ่ายให้แก่ผู้คน
“ทานให้อร่อยนะ”
“ขอบคุณมากครับ”
มีผู้เล่นจำนวนมากที่ไม่เคยได้สัมผัสกับวีดตัวจริงมาก่อน
“ผมเคยดูคุณแต่ในโทรทัศน์เสมอ...คุณวีดควรจะหยิ่งยโสเมื่อได้รับชัยชนะแต่ตอนนี้คุณก็ยังสวมผ้ากันเปื้อน
นี่คือจิตวิญญาณที่คุณวีดได้ใช้ในการยกระดับโมราต้าขึ้นมา”
“มันคือตัวตนจริงๆของเขา
เขาแตกต่างจากคนอย่างพวกเรา ไม่ใช่ว่านี่คือเหตุผลที่ทำให้ข้ามาที่ราชอาณาจักรอาเพนหรอกหรือ”
“ใช่แล้ว ข้าเข้าใจ”
เหล่าผู้เล่นของลัทธิโจ๊กหญ้าประทับใจต่อพฤติกรรมที่อ่อนน้อมถ่อมตนนี้
วีดลงมือทำอาหารเพียงเพราะเหตุผลง่ายๆ
‘ครั้งนี้มันมีวัตถุดิบทำอาหารมากมาย
ดังนั้นฉันควรจะเพิ่มทักษะการทำอาหาร รถขนวัตถุดิบที่เป็นของอาณาจักรฮาเว่นเต็มไปด้วยวัตถุดิบหรูหราจำนวนมาก
พวกคนเหล่านี้ตัดสินใจถูกต้องจริงๆ’
นอกจากนั้น
เขาก็รู้ตัวดีต่อการกระทำที่มีความหมายแอบแฝง!
ผู้คนจะรู้สึกขอบคุณและพวกเขาก็จะไม่ต้องจ่ายภาษีหลังจากที่จบสงคราม
‘นี่คือจิตวิญญาณแห่งประชาธิปไตย’
เป็นผลให้ผู้เล่น
ชาวบ้านของราชอาณาจักรอาเพนมีจิตวิญญาณของผู้ริเริ่มที่แข็งแกร่งและราชอาณาจักรเองคงอยู่ด้วยการผจญภัย
มันคือความแตกต่างด้านความคิดของวีด
‘ราชอาณาจักรของข้า
ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของข้า (ของรักของข้า)!’
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
สงครามระหว่างอาณาจักรฮาเวนและราชอาราจักรอาเพนคือหัวข้อใหญ่ในบทสนทนาของทวีปเวอร์เซลล์
“มันจะมีประโยชน์มากหากราชอาณาจักรลาเซลล์มีกลุ่มเหมือนกับลิทธิโจ๊กหญ้าบ้าง...”
“ข้าก็คิดว่ามันดีเหมือนกัน
แต่ผู้นำของราชอาณาจักรลาเซลล์และอาณาจักรฮาเว่นมีความแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด”
“นั้นคือเรื่องที่แย่ลงเรื่อยๆ
มันขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นจนกว่าราชอาณาจักรนี้จะตกอยู่ภายใต้อาณาจักรฮาเว่น”
“พวกเขาจะขูดรีดเงินและใช้แรงงานเราถ้าหากพวกเขาชนะ”
ยังคงมีผู้เล่นเป็นจำนวนมากในราชอาณาจักรอื่นๆที่ตกอยู่ภายใต้การครอบครองของอาณาจักรฮาเว่น
ราชอาณาจักรที่พ่ายแพ้ในสงครามจะไม่มีเสถียรภาพ
ถูกเผาและชาวบ้านก็ถูกฆ่า ดังนั้นภารกิจจะไม่สามารถได้รับในทวีปทางตอนกลาง
ถึงแม้จะถูกเหยียดหยาม
แต่ก็มีผู้เล่นจำนวนมากเลือกที่จะอยู่ต่อไป เพราะพวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะจากบ้านของตน
“คิดอย่างไรถ้าหากพวกเราจะสร้างลัทธิโจ๊กหญ้าขึ้นมา”
“หา? มันจะเป็นไปได้หรือ?”
“มันน่าจะเป็นไปได้
ถ้าหากพวกเราต้องการ แล้วมันก็จะเป็นไปได้”
“ดี
เราจะก่อตั้งลัทธิโจ๊กหญ้าสาขาราชอาณาจักรลาเซลขึ้นมา”
ในราชอาณาจักรที่อยู่ภายใต้อาณัติของอาณาจักรฮาเว่น
วิหารเอ็มบินยูได้เข้ายึดครองบางพื้นที่
ขณะที่ลัทธิโจ๊กหญ้าก็ได้ลุกฮือขึ้นมาทั้งในหมู่บ้านขนาดใหญ่และขนาดเล็ก
ทวีปกำลังตกอยู่ในความวุ่นวาย
ความตายกำลังกระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
“หุหุหุ
โดยรวมแล้วมันก็เป็นการต่อสู้ที่ดี”
มือสังหารที่กำลังท้าทายภารกิจปรมาจารย์ก็ได้มีส่วนร่วมในการต่อสู้บนที่ราบรูปอยด้วยเช่นกัน
เขาอยู่ฝั่งเดียวกันกับผู้เล่นชาวเหนือและทำการสังหารสมาชิกกิลด์เฮอร์มีสไป
137 คน
แม้ว่าการป้องกันของพวกเขาจะดีก็ตาม
เขาก็ได้ลงมือสังหารอัศวิน NPC ไป 402 คน และได้รับความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่มากที่สุดบนทวีปแห่งนี้
เขายังคงห่างไกลจากความสำเร็จของภารกิจปรมาจารย์
‘ข้าจำเป็นต้องรับภารกิจถัดไปแล้วล่ะ’
เขาไปที่โรงแรมเล็กๆเพื่อพักผ่อนและหาข่าวสาร
“น่าประประหลาดใจจริงๆที่ราชอาณาจักรอาเพนสามารถทำลายอาณาจักรฮาเว่นได้ในสงครามแดนเหนือ”
“ข้าได้ยินมาว่าผู้คนมากมายได้ทำการต่อสู้เพื่อขัดขวางการรุกรานของอาณาจักรฮาเว่น”
เพียงหัวข้อเดียวเท่านั้นที่ชาวบ้านที่เมามายผู้นั้นพูดคือสงครามแดนเหนือ
“หุหุ ขอเหล้าขวดนึงทางนี้”
มือสังหารได้ดื่มแอลกอฮอล์อย่างแรงเข้าไป
มันคือความสุขที่จะได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับสงครามที่เขามีส่วนร่วมด้วย
“มันสามารถพูดได้ว่ามีวีรบุรุษมากมายสร้างชื่อเสียงให้กับตนที่นั่นด้วย”
“โอ้
เจ้าต้องพูดถึงเหล่ามนุษย์วิหคแน่ๆ”
“มันคือคำกล่าวที่ว่าพวกเขาพุ่งผ่านจากการโจมตีทางเวทย์มนต์และกวาดผ่านไปทั่วพื้นดิน”
มือสังหารก็เป็นพยานรู้เห็นเช่นกันในตอนที่เขาอยู่ในสนามรบ
แม้พวกมนุษย์วิหคจะเป็น
NPC แต่พวกเขาก็มีพลังอย่างกับพวกอัศวินแหน่ะ
“อัศวินเรียกตนว่าโคเน่ก็กลายเป็นวีรบุรุษผู้มีบทบาทสำคัญ
เขาเป็นอัศวินจากราชอาณาจักรไอเดิร์นแต่ได้เดินทางไปทางเหนือหลังจากพฤติกรรมที่ไร้เกียรติของลอร์ดผู้เป็นนายของเขา”
“มันไม่สามารถเป็นไปได้ที่จะลืมเกี่ยวกับนักธนูที่เรียกว่าเพลเลย”
“เขายิงจากระยะห่าง 100 ฟุตและสามารถยิงอย่างแม่นยำที่ระยะ 80-90 ฟุต”
“ดราโก้ ได้สร้างแหจากแมงมุมทารันทุล่าและสกัดเอาพิษของพวกมันมาใช้”
การพูดคุยเกี่ยวกับผู้เล่นที่ประสบความสำเร็จในการต่อสู้ได้ดำเนินต่อไปอย่างเผ็ดร้อน
จากมุมมองของแต่ละบุคคล
มันคือเกียรติอันยิ่งใหญ่ที่ได้มีข่าวลือพวกนั้นกระจายออกไปทั่วทั้งทวีป
บางคนจงใจที่จะไม่ออกไปจากเมืองเพื่อที่จะฟังเรื่องราวการผจญภัยต่างๆเหล่านี้
การได้ยินเกี่ยวกับการผจญภัยแม้แต่ในเมืองที่ห่างไกลก็เป็นเรื่องที่น่าปลื้มยิ่งนัก
“เท่าไหร่ครับ”
มือสังหารได้พักบางแล้วดังนั้นเขาจึงเตรียมตัวที่จะจากไป
“มีคนสำคัญจำนวนมากจากอาณาจักรฮาเว่นตายในสงคราม”
“โอ้ ข้าก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาเหมือนกัน
ทักษะที่อย่างกับภูตผีนั้นช่างตื่นตาตื่นใจนัก”
มือสังหารยิ้มบางออกมา
ที่มีข่าวลือข่าวลือเกี่ยวกับเขาด้วยเช่นกัน
เงาแห่งมัจจุราชนั้นไม่อาจปล่อยให้เป้าหมายของมันรอดไปได้
“ทักษะนั้นทำให้ข้านึกถึงมือสังหารที่มาเยือนมอนทอนย่าเมื่อครั้งล่าสุด”
สะดุ้ง!
มือสังหารกำลังสั่นสะท้านหลังจากที่เขาได้ยินเรื่องนี้
“โอ้ มือสังหารผู้ถูกกล่าวขานกันในนามซีซันแครป(ฤดูปู?,ช่วงหัวร้อน?)ใช่หรือไม่”
“ถูกต้อง
ซีซันแครปคือผู้มีทักษะความสามารถเงานำมาซึ่งความตาย”
“มันเพียงพอแล้วสำหรับการที่จะเรียกเขาว่า
วีรบุรุษแห่งมอนทอนย่า”
“ข้าได้ยินมาว่ามีพ่อแม่หลายคนได้ชื่นชมเขาและยังมีเด็กๆต้องการที่จะโตขึ้นแล้วเป็นอย่างซีซันแครป”
เดือนที่แล้ว
เขาทำภารกิจของสาวน้อยในมอนทอนย่าสำเร็จอีกด้วย
นั่นคือเมื่อชื่อของมือสังหารได้กลายเป็นที่รู้จัก
เขาไม่ได้คิดเกี่ยวกับชื่อซีซันแครปตอนที่เขาเริ่มต้นเล่นรอยัลโร้ด
นี่คือชื่อของเงามัจจุราช
ซีซีนแครปผู้ที่นำพาความตายที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้
นักฆ่าแห่งความมืดซีซันแครป
ซีซันแครปผู้ทำลายจิตวิญญาณ
ซีซันแครปผู้สังหารเหล่าลอร์ดอันโหดเหี้ยม
“คิหุหุหุ”
มือสังหารซีซันแครปรู้สึกถึงความโศกเศร้า
เขาไม่ต้องการบอกใครเกี่ยวกับชื่อของเขา
ต้องขอบคุณชื่อของเขา
ที่เขาได้เลือกอาชีพมือสังหารทำให้ไม่จำเป็นต้องออกล่าเป็นปาร์ตี้
มือสังหารได้คอยจัดการภารกิจที่น่าชังให้สำเร็จ
แต่บางครั้งพวกเขาก็จะเป็นผู้ร้องขอด้วยตนเอง
การช่วยเหลือเหล่าบุตรีจากทรราชอันชั่วร้ายทั้งไม่ว่าจะเจ้าเมืองหรืออัศวิน
หรือแม้กระทั่งการช่วยเหลือสาวสูงศักดิ์จากอสูรกายก็ตาม
หรือการติดตามปาร์ตี้และช่วยเหลือพวกเขาอย่างลับๆเมื่อพวกเขาตกอยู่ในอันตราย
แต่หากว่าซีซันแครปได้พบเจอบางคนที่เขาชอบแล้ว
มันไม่สามารถที่จะบอกกล่าวชื่อเขาออกไปและเขาก็อับอายเกินไปที่จะทำความรู้จักคนอื่นๆเพื่อเป็นเพื่อน
“ขอบคุณมาก
ได้โปรดบอกชื่อของท่านให้ข้าทราบหน่อยได้หรือไม่”
“ได้
ถ้าหากวันหนึ่งข้าเจอท่านอีกครั้งอ่ะนะ”
“ข้ารู้สึกประทับใจท่านยิ่งนัก
ข้าขอถามชื่อท่านได้หรือไม่ ข้าต้องการที่ออกล่ากับท่านอีก”
“ข้า...ไม่ได้
ข้าชอบที่จะท่องเที่ยวคนเดียวมากกว่า”
ความโศกเศร้าที่มีทำให้ต้องหันหลังจากไปอย่างเงียบๆและหายเข้าไปในรัตติกาลอันมืดมิด!
จบตอน
ผู้แปล : Hill
Editor : แอดชิน
เพจ เราอ่านนิยายแปล
