เล่ม 32 ตอนที่ 10 : บันทึกการค้นคว้าของร็อดเดอริค แปลโดย Spicygorhot

【 “มีความสวยงามต่างๆมากมายในสิ่งเล็กๆรอบตัวเรา เราแค่ไม่ได้คำนึงถึงมัน”

 “ข้าเห็นแสงอุทัยส่องสว่างเหนือท้องทะเล หลังจากนั้นข้าก็ถามตัวเองถึงประติมากรรมที่ข้าเคยสร้าง”

 “ความงามไม่ใช่สิ่งที่สามารถเห็นได้ถ้าไม่ไตร่ตรองให้ดี มันจะกลายเป็นเพียงเงาสะท้อนในความทรงจำ”

 “หยาดน้ำฝนที่ร่วงหล่นจากก้อนเมฆสวยงามขนาดไหน?  หยดน้ำที่หล่นลงบนดอกไม้ ต้นไม้และ ใบไม้ ช่างสวยงาม เราถูกห้อมล้อมด้วยสิ่งสวยงามมากมายแต่เราเดินผ่านมันไป”

 “มันก็เป็นเหมือนกับแสงแดดในวันที่แดดจัด แสงกลายมาเป็นรากฐานในการสร้างประติมากรรม เรารู้เกี่ยวกับเรื่องแสงมากเท่าไหร่? แสงอันอบอุ่นส่องเป็นประกายบนชิ้นงานอันก่อให้เกิดความสุข....”

 “มันจะไม่ดีหรือถ้าเราจะลองมองหาความสวยงามในสถานการณ์ที่แสนจะสงบและรื่นรมย์?”

 “ข้าเห็นด้วยกับการค้นคว้าวิธีในการอธิบายถึงความงาม”

 “ทุกคนต่างมีความทรงจำเช่นนี้ เมื่อข้าเห็นสิ่งที่สวยงามที่สุด...มันเหมือนกับว่าข้าเจอภาพมายาที่ทำให้ทุกสิ่งหยุดนิ่ง”

 “ความสวยงามไม่เคยรอใคร ถ้าโลกหยุดเมื่อไหร่ เช่นนั้นการหาความสวยงามคงง่ายขึ้น”

ประติมากรที่เอ่ยเกี่ยวกับความสวยงามที่เล็กจ้อยนั้นปรารถนาที่จะหยุดโลกนี้ ช่างเป็นจินตนาการที่แปลกพิกล                                                                      

ถ้าเวลาถูกหยุด, ก็สามารถเสพสุขไปกับความงดงามผ่านน้ำและสายลม ความสวยงามของโลกสามารถอธิบายได้ผ่านประติมากรผู้สังเกตโลกใบนี้ด้วยความรอบคอบ

เหล่าประติมากรตัดสินใจที่จะนำเสนอความสวยงามในการพูดคุยของตนเอง ถ้าทุกสิ่งบนโลกสามารถหยุดลงได้ พวกเขาก็สามารถคำนึงถึงความสวยงามในช่วงนั้นได้

การแกะสลักกาลเวลา!

ข้าร็อดเดอริคและข้าตัดสินใจในเป้าหมายนี้กับประติมากรคนอื่น ๆ 】

เป้าหมายอันน่าตกตะลึง!

 “เฮื้อก!”

วีดชื่นชมพวกประติมากรจากใจจริง

 “ประติมากรควรจะเกิดมาพร้อมกับความทะเยอทะยาน ถ้าพวกเขาแค่ขายรูปปั้นไปวันๆคงไม่สามารถอยู่รอดมาได้ ทุกคนคงตายหมด! ถ้าภารกิจนี้สำเร็จ เราคงสามารถเอาของที่พวกเขาสร้างขึ้นมาได้”

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ในขณะที่วีดกำลังต่อสู้กับมอนทัส, ทุกที่ในโมราต้าต่างเงียบลง

 “อ่า...”

 “ไม่มีทาง...”

 “เฮ้ย ได้ไง? เขาบาดเจ็บจากการช่วยพวกอัศวินอีกแล้ว”

 “หลบสิ! ถ้าเขาหลบไม่ได้ ไม่มีทางชนะหรอก....”

มีเสียงที่เต็มไปด้วยความผิดหวังบ้างเป็นครั้งคราวในโรงเตี๊ยม แม้แต่พวกที่กำลังดื่มเบียร์ต่างก็นั่งเงียบกริบ ไม่เหมือนในอดีต,ตอนนี้คนที่เริ่มเล่นในอาณาจักรอาเพ่นสามารถเล่นเผ่าปักษาได้แล้ว

นอกจากนี้ในการพัฒนาทักษะทางกายภาพที่คล้ายกัน,พวกเขาสามารถกางปีกและบินบนท้องฟ้า คนที่กลายมาเป็นนักธนูและนักรบสามารถช่วยเหลือได้มากในการต่อสู้บนที่โล่ง มีบางครั้งที่พวกเขามาร่วมการออกล่าด้วย เป็นเรื่องปกติไปแล้วที่จะเห็นพวกตัวละครที่สร้างขึ้นใหม่เกาะบนกิ่งไม้และกระพือปีกพวกเขา

มนุษย์,ออร์ค,เอลฟ์,คนแคระ,คนเถื่อนและเผ่าอื่นๆนั่งรวมกันอย่างเงียบงันขณะที่การต่อสู้ของวีดดำเนินต่อไป

จังหวะที่วีดสามารถพิชิตวงกตร็อดเดอริคได้สำเร็จ, ในเวลานั้นความเงียบก็แพร่ไปทั่วโรงเตี๊ยมและจัตุรัสในโมราต้า

 “ไชโย!”

 “สามารถกินไก่ทอดได้ฟรีมากเท่าที่ท่านต้องการ! มาที่ร้านซานดร้าสิ!”

 “ผมเป็นเจ้าของโรงเตี๊ยมสวนแห่งสายลม เซฟเรามีทักษะการทำอาหารขั้นต้นระดับ 6 วันนี้เรามีเบียร์ฟรีสำหรับพวกท่านทุกคน!”

 “โจ๊กหญ้า1200 ที่ ร้อนๆตรงจัตุรัสรีบมากันน้า!”

 “ราคาพิเศษ! เพื่อเป็นการระลึกถึงความสำเร็จของกษัตริย์วีด,เราพร้อมซื้อแจ็ปแทมในราคามากขึ้นถึง 14%!”

 “ดาบยาวลดราคา! จะลับคมให้พิเศษสำหรับวันนี้เท่านั้น และจะให้หินลับมีด 3 ก้อน อย่าพลาดโอกาสนี้เชียว!”

 “เทศกาลลดราคา! ของทุกอย่าง 3 เหรียญทองหรือน้อยกว่านั้น”

ทั่วทั้งอาณาจักรเต็มไปด้วยความสนุกสนาน และภารกิจระดับอาณาจักรก็ปรากฏขึ้น

ติ๊ง!

-ราชวังของอาณาจักรอาเพ่น

อาณาจักรอาเพ่นได้ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว คนเถื่อน,เอลฟ์,คนแคระ,ออร์ค,และประชากรของอาณาจักรนิฟเฮมที่รวมอยู่ในพื้นที่อันกว้างใหญ่ เมืองต่างๆมากมายผุดขึ้นมาตอนที่ความสงบสุขบังเกิด กษัตริย์วีดได้สร้างประเทศนี้ขึ้นด้วยความกล้าหาญและจิตวิญญาณ จงสร้างราชวังที่จะกลายมาเป็นสัญลักษณ์แห่งอาณาจักรอาเพ่น

ระดับของภารกิจ:ภารกิจระดับอาณาจักร ค่าตอบแทน:ค่าอุทิศในอาณาจักร ข้อจำกัด:เฉพาะผู้ที่อยู่ในอาณาจักรอาเพ่น

ด้วยค่าชื่อเสียงของวีดและความจงรักภักดีของประชาชนของเขาทำให้เกิดภารกิจระดับอาณาจักรขึ้น เมื่อการก่อสร้างราชวังในอาณาจักรเสร็จสิ้น,ภาษีและเบี้ยเลี้ยงในอาราจักรจะเพิ่มขึ้น อาณาจักรอาเพ่นมีเงินเก็บมากมายในคลัง

เป้าหมายของวีดคือการยักยอกเงินที่จะใช้ในการก่อสร้าง 2 ล้านเหรียญทอง!

 “มีแบบนี้ด้วยเหรอ?”

 “นี่เราต้องทำงานอีกแล้วนับจากวันนี้?”

 “เราต้องเลือกว่าจะสร้างราชวังที่ไหน และมันจำเป็นต้องมีถนนไปถึงเหมืองหินในการจัดส่งวัตถุดิบด้วย!”

ผู้เล่นอาณาจักรอาเพ่นนั้นคุ้นเคยกับการก่อสร้างขนาดใหญ่ พวกเขาได้สร้างสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ในทุกพื้นที่ของอาณาจักร

 “ตอนนี้ในตัวผมเต็มไปด้วยไฟในการสร้างงานศิลปะ ในราชวังต้องมีการตกแต่งให้มากที่สุด”

 “เกราะสำหรับอัศวินเหรอ......ไม่ต้องขายแล้วเอาไปส่งให้หอหลวงในการจัดแสดงดีกว่า”

จิตรกรและช่างตีเหล็กเริ่มเตรียมความพร้อม แม้แต่พวกคนทำเครื่องเคลือบและประติมากรก็มีความสุขที่จะได้ทำงานนี้

 “เราคงต้องอบโคลนแล้ว”

 “ผมจะเริ่มสร้างงานประติมากรรมนับตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป”

เหล่าสถาปนิกถูกเรียกตัว

 “ต้องหรูหรา..”

 “ต้องสมเกียรติสำหรับท่านวีด”

 “เรามีทุนอยู่ที่ 2 ล้านเหรียญทองแต่.....”

 “ช่างเถอะยังไงงบก็เพิ่มอยู่ดี”

 “เราควรจะสร้างตรงไหนดี?”

สถานที่ตั้งนั้นสำคัญมาก

ราชวังคือศูนย์กลางการปกครอง

ความจงรักภักดีของประชาชนที่อาศัยใกล้กับราชวังจะสูงมากและจะไม่ลดลง และมันยังสามารถขยายอิทธิพลไปในพื้นที่ข้างเคียง ในตอนนี้อาณาจักรทางตอนเหนือเต็มไปด้วยพื้นที่รกร้างและหมู่บ้านโทรมๆทำให้อิทธิพลทางการเมืองนั้นสำคัญมาก ราชวังมีบทบาทในการส่งเสริมการเติบโตทางเศรษฐกิจจึงมีหลายคนเสนอให้สร้างที่โมราต้า

 “ถ้าสร้างที่โมราต้า”

 “โมราต้าจำเป็นจะต้องถูกรู้จักในเรื่องของเมืองที่ยอดเยี่ยมไปทั่วทั้งทวีป มันจะต้องดีกว่านี้แน่ถ้ามีวังหลวงเพิ่มเข้ามา”

 “และการที่มีถนนง่ายต่อการขนย้ายวัสดุบวกกับความจำเป็นในการใช้คนงาน มันจะช่วยย่นระยะเวลาในการก่อสร้างได้ด้วย”

“แต่ปัญหาคือไม่มีที่ว่างมากพอในการสร้างในโมราต้านะครับ”

 “ถ้าเรารื้อถอนพื้นที่ตรงหมู่บ้านกระท่อมล่ะ”

 “ไม่ได้เด็ดขาด!”

เมื่อเมืองโมราต้าขยายขึ้น บ้านระดับกลางและหรูหราก็ถูกสร้างขึ้นมา แต่กระท่อมถือเป็นอีกหนึ่งจุดเด่นของที่นี่  ยิ่งหมู่บ้านกระท่อมเติบโตขึ้นงานศิลปะและประติมากรรมที่เต็มไปด้วยความสวยงามก็ผุดขึ้นตามตรอกซอกซอย

 “งั้นเราควรจะสร้างที่ไหนดี?”

 “เราต้องมองให้กว้างขึ้น”

นักผจญภัย,พ่อค้า,ลัทธิโจ๊กหญ้าก็เป็นหนึ่งในผู้ที่มาช่วยตัดสินสถานที่ก่อสร้าง แผนที่ทวีปทางเหนือถูกกางออกในการหาพื้นที่ก่อสร้างราชวัง

 “แถบชายฝั่งก็เล็กไป”

 “จะไม่ดีกว่าเหรอที่เราจะเอาตรงนั้นไปพัฒนาด้านท่าเรือ?”

 “แม้ว่าปัญหาจะสามารถแก้ไขได้ทีละขั้นตอน, แต่ตอนนี้มีหลายที่ในอาณาจักรที่ยังไม่สามารถพัฒนาได้”

 “แม้ว่าทางตอนเหนือกำลังตื่นขึ้นแต่ก็มีหลายหมู่บ้านถูกฝัง”

 “หมู่บ้านทางตอนเหนือนั้นโดนผลกระทบจากอากาศที่หนาวเย็นและถูกมอนสเตอร์โจมตี เมื่ออาณาจักรอาเพ่นถูกตั้งขึ้นจึงมีการขยายพื้นที่อย่างรวดเร็วแต่ก็มีบางหมู่บ้านที่ถูกทำให้หายไปอย่างถาวรโดยมอนสเตอร์”

บันทึกและการผจญภัยจำนวนมากจะหายไปเมื่อหมู่บ้านถูกทำลาย หากหมู่บ้านใหม่ถูกสร้างขึ้นใหม่ในอนาคตจะต้องเกิดความทรมานและความผิดพลาดขึ้นเมื่อเดินทางไปรอบพื้นที่

 “มีโอกาสมากที่จะมีการพัฒนาด้านการเงินในอนาคต”

 “มันคงจะดีถ้าเราสามารถหาบันทึกของอาณาจักรนิลฟ์เฮม”

 “ไม่ควรมีหมู่บ้านบริเวณใกล้เคียง”

 “พื้นที่เรียบๆพร้อมน้ำตกก็คงดี”

ปัญหานี้ยากพอๆกับการเลือกเมืองหลวง

“แล้วพื้นที่ระหว่างป้อมเวอร์โก้และอุทยานแห่งทวยเทพหละ?”

 “ตรงนั้นมันไม่ใช่ตรงกลางของภาคเหนือนะ?”

 “เดี๋ยวมันก็เป็นจุดศูนย์กลางในอนาคตเองแหละ ระยะทางก็กำลังพอดีและที่ว่างก็เยอะด้วย”

 “สามารถสร้างถนนได้”

 “แต่ปัญหาคือแม่น้ำมันใหญ่ไม่พอนะสิ...ราชวังต้องมีพื้นที่กว้างขวาง พื้นที่สร้างบ้านและย่านการค้าด้วย”

ผู้เล่นที่นี่คุ้นเคยกับทางเหนือดี ที่ดินเปล่าระหว่างป้อมเวอร์โก้และอุทยานแห่งทวยเทพนั้นใหญ่มากถ้าเทียบในมาตรฐานของโมราต้า

แต่ถ้าดูจากการเจริญเติบโตที่รวดเร็วของโมราต้าแล้ว, พวกเขารู้สึกว่าพื้นที่อื่นๆก็สามารถเติบโตได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องหาพื้นที่ ที่ดีที่สุดในการตั้งราชวังที่สามารถทำให้บ้านเมืองรุ่งเรือง

 “ไม่จำเป็นต้องสร้างวังตรงพื้นที่ราบสักหน่อย”

 “หะ?”

 “ผมเคยผ่านแถบภูเขาตรงนี้มาก่อนและมันสวยงามมาก ภูเขาแถบนี้สูงชันและขรุขระเหมือนที่ป้อมเวอร์โก้ พวกเราสามารถสร้างวังข้ามภูเขาได้”

 “ราชวังที่ใหญ่โตและหรูหราท่ามกลางธรรมชาติ...”

 “ที่ๆ สามารถมองเห็นได้ทั้งเมือง”

 “แต่การสร้างวังบนที่สูงมันยากมากเลยนะและแพงด้วย“

 “แต่มันก็จะเป็นสิ่งปลูกสร้างที่ดีที่สุด และไม่จำเป็นต้องนึกถึงการลดค่าใช้จ่ายด้วย”

ราชวังที่เป็นสัญลักษณ์ทางเกียรติยศของอาณาจักรอาเพ่นจะถูกสร้างขึ้นเหนือภูเขา อาคารสมาคมต่างๆและพื้นที่เชิงการค้าจะถูกสร้างตามแนวตีนเขาขณะที่บ้านเรือนอยู่ตามที่ราบ ถ้าราชวังสร้างเสร็จมันจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ดีมาก

ถ้าวีดสร้างประติมากรรมที่ยิ่งใหญ่แถบนั้นอีกก็ยิ่งดึงความสนใจไปได้มากเท่านั้น ราชวังที่เป็นสัญลักษณ์ของอาณาจักรกำลังจะเกิดขึ้น

 “มีอาสาสมัครที่เหมาะสมหลายคนแต่ต้องเตรียมการสักพักกว่าจะพร้อม”

 “ผู้คนเริ่มเรียกร้องแล้ว พวกเขาอยากจะทำงานเร็วๆ”

 “เรารีบมาร่างแบบกันดีกว่า”

 “พวกเราจะทำงานหามรุ่งหามค่ำตั้งแต่วันนี้”

 “ผมไม่สนหรอกแม้ว่าบริษัทจะจ่ายให้เท่าไหร่.... ผมรู้สึกดีกว่าถ้าจะทำงานให้อาณาจักรอาเพ่น”

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

กิลล์เฮอร์มีสได้สร้างกองทัพที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมา พวกเขาไม่ได้พอใจไปกับการถูกเรียกว่ากิลล์ที่แข็งแกร่งที่สุด พวกเขาได้ฝึกกองทัพพวกนี้ไว้อย่างลับๆในการยึดครองทวีป

 “อาวุธจากพวกคนแคระหละ?”

 “สร้างได้ไม่มีปัญหาครับ”

 “กำลังพลหละ?”

 “ขวัญกำลังใจดีเยี่ยมและถูกฝึกมาอย่างดีที่สุดแล้วครับ”

ทหารในสังกัดของกองทัพได้รับการฝึกมาอย่างยาวนานและสรรหามาอย่างดี เงินทุนจำนวนมหาศาลจากอาณาจักรฮาเว่น คัลลามอร์ ราเซล และสัมพันธมิตรแห่งบริทเท่นถูกใช้ไปกับการทหาร ทหารระดับสูงถูกฝึกมากกว่าทหารส่วนใหญ่ แต่ไม่ว่าพวกเขาจะมีเงินทุนเท่าไหร่,ก็มีข้อจำกัดในเรื่องของจำนวนคนในประเทศ

-หมู่บ้านถูกกวาดล้างโดยวิหารเอ็มบินยู

-พื้นที่แถบราเฮสได้รับความเสียหาย

พวกเขาใช้พวกวิหารเอ็มบินยูเป็นข้ออ้างในการเกณฑ์ไพร่พลมาฝึก เงินจำนวนมหาศาลถูกใช้ไปกับเสบียงและการเกณฑ์ทหารจำนวนมากดังนั้นภาระของพวกเขาจึงใหญ่หลวงนัก

ลาฟาเย่เรียกประชุมแม่ทัพและอัศวินมากกว่า 100 คน

 “นี่คือแสงครามครั้งสำคัญเราจะไม่หยุดจนกว่าทั้งทวีปจะเป็นของเรา”

 “สงครามจะเริ่มเมื่อไหร่?”

ชายแดนของราชอาณาจักรฮาเว่นติดกับอาณาจักรต่างๆมากมาย และราชอาณาจักรนี้ก็แข็งแกร่งมากจนไม่มีใครเทียบได้ เป็นเรื่องที่คาดได้ว่าจะมีกลุ่มพันธมิตรต่อต้านเกิดขึ้น พวกเขาเลยคิดที่จะบุกพร้อมกันในทีเดียว

เมื่อกลุ่มพันธมิตรถูกจัดตั้งขึ้น, คงต้องใช้เวลานานพอสมควรในการรวบรวมกองทัพ แผนของพวกเขาเลยเป็นการโจมตีสายฟ้าแลบ และเมื่อถึงจังหวะหนึ่งพวกเขาก็เชื่อว่าไม่มีกองทัพอะไรสามารถหยุดพวกเขาได้

 “ตอนนี้ทุกคนกำลังตื่นเต้นไปกับความสำเร็จของวีดงั้นตอนนี้คือโอกาสของเรา”

ผู้เล่นเลเวลสูงทุกคนรู้ดีว่าวีดคือคนที่สามารถพิชิตวงกตร็อดเดอริค กิลล์ที่มีชื่อเสียงมากมายต่างก็ล้มเหลวแม้จะมีการช่วยเหลือจาก NPC ยังไม่นับที่วีดสามารถเคลียร์มันได้ด้วยตัวคนเดียว เขานำพวก NPC สู่สนามรบและดึงเอาประสิทธิภาพของทุกคนมาใช้ได้อย่างยอดเยี่ยมทำให้ค่าความเป็นผู้นำเพิ่มขึ้นอย่างมาก

แม้แต่หมู่บ้านอันแสนห่างไกลยังพูดถึงเรื่องนี้รวมถึงพวกสถานีถ่ายทอดสด โปรแกรมที่เกี่ยวกับวีดได้ออกอากาศหลายครั้ง เขาเป็นคนที่ผู้เล่นในรอยัลโร้ดให้ความเคารพมากที่สุด ทำให้ความนิยมในตัววีดนั้นล้นหลามอย่างมาก

 “ตอนนี้ทุกคนกำลังให้ความสนใจกับวีด การโจมตีจะเริ่มขึ้นในอีก 10 วัน ให้รีบนำทัพไปประชิดชายแดน”

การวางแผนก่อสงครามในแต่ละอาณาจักรถูกเตรียมการล่วงหน้าไว้แล้ว กำลังผลชั้นยอดที่ถูกจัดเตรียมโดยกิลด์เฮอร์มีสมีมากถึง 4 ล้านคน กองทัพที่พวกเขาซ่องสุมอย่างลับๆ ได้เกณฑ์เข้าสู่สงครามนี้ด้วย

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

การแกะสลักกาลเวลา!

เป็นชื่อที่ทำให้รู้สึกว่าเขาไม่ควรที่จะพลาดโอกาสนี้

 “ถ้าเราสามารถหยุดเวลาได้…”

เขาไม่สามารถจินตนาการได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขากังวลเมื่อไหร่ เช่นนั้นเขาคงสามารถหยุดเวลาแล้วทำสิ่งที่เขาต้องการได้ พวกประติมากรสามารถแกะสลักได้อย่างไม่สิ้นสุด

 “ฉันคงจะปล้นธนาคาร ไม่สิ อันดับแรกคงไปที่ห้างและขโมยเงินกับของมีค่าก่อน เงินที่ได้มาคงมากพอที่จะอยู่อย่างสบายไปตลอดกาล”

ถ้าเขาได้ทองเขาคงจะหัวเราะออกมาดังๆ แม้ว่าจะเป็นเรื่องผิดกฎหมายก็ตาม วีดอ่านบันทึกต่อไป มันคงจะดีมากถ้าเขาได้ทักษะมา แต่เขาก็คิดถึงข้อเสียเช่นกัน

【ข้าพยายามที่จะแกะสลักเวลาให้สำเร็จแต่มีกำแพงขวางทางข้า

ข้าไม่รู้วิธีการหยุดกระแสเวลาบนโลกใบนี้ ข้าจึงตัดสินว่ามันเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้ เราจึงยอมแพ้และหันไปกับการปลูกพืช

ต้นพืชที่โตและปลดปล่อยกลิ่นอันแสนหอม แม้จะไม่ใช่ประติมากรรมแต่ก็สวยงาม 】

 “ไม่!”

วีดกรีดร้องออกมา มันเหมือนกับว่าอยากได้ข้าวสวยแต่ดันได้ข้าวเปลือก

【การปลูกต้นไม้สู่งานศิลปะที่ยิ่งใหญ่

ต้นพืชจะหยั่งรากไปใต้พื้นดินและมอบความสุขให้ทุกคนบนทวีป แม้ในพื้นที่ทุรกันดาร ต้นไม้ก็สามารถหยั่งรากและเติบโตได้

แล้วประติมากรก็ถามว่า

 “แต่ถ้ามันกลายมาเป็นดอกไม้ละ?”

 “ไม่ใช่ว่าดอกไม้จะหมดความสวยงามหลังจากเหี่ยวเฉางั้นเหรอ?”

 “แม้แต่ชาวนาก็สามารถปลูกต้นไม้ได้...”

 “เรากำลังสำรวจความงดงาม ศิลปะที่จะถูกสร้างจากต้นไม้”

การโต้เถียงกันเรื่องดอกไม้และต้นไม้ยังคงดำเนินไปอีก 2 วัน และมีบางคนพูดขึ้น

 “ดอกไม้จะเหี่ยวเฉาลงหลังจากเบ่งบานเพียงไม่กี่วัน ไม่ใช่ว่าการแกะสลักเวลามีความจำเป็นมากกว่างั้นรึ? เราจะได้ไม่พลาดทุกความงดงามรอบตัวเรา?”

 “นั่นก็จริง”

 “แต่ความยากนี่..”

 “ศิลปะและความสวยงามไม่ได้ถูกสร้างง่ายๆ ทุกอย่างมีราคาของมัน”

 “เรากลับมาประเด็นเรื่องการแกะสลักกาลเวลาดีกว่า”

ช่างแกะสลักมีความรู้และความสามารถในระดับที่เหมาะสมกับด้านอื่นๆ มีผู้รอบรู้ด้านภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ สถาปัตยกรรม ดาบ เวทย์มนตร์ ฯลฯ พวกเขารวมตัวกันเพื่อศึกษาเวทมนตร์แห่งกาลเวลา

10 ปีผ่านไป เหล่าประติมากรยังคงดื้อรั้นและไม่ยอมแพ้ พวกเขาอ่านประวัติการผจญภัย หนังสือประวัติศาสตร์และทฤษฎีเวทมนตร์ ความหลงใหลนี้จำเป็นที่จะต้องให้กำเนิดงานศิลปะ พวกเขาเป็นช่างแกะสลักที่ดีที่สุด ข้าถามพวกเขาว่าทำไมพวกเขาถึงหลงใหลในการค้นหานี้

 “ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้ในการแกะสลัก”

 “ผ่านประวัติศาสตร์…ศิลปะการแกะสลักได้ลดลงอย่างต่อเนื่อง ขุนนางชอบภาพเขียนมากกว่างานประติมากรรมดังนั้นวันหนึ่งข้าต้องการส่งต่อไปยังช่างแกะสลักรุ่นต่อไปเพื่อแสดงถึงความงามอันเปล่งประกาย”

เราศึกษาการแกะสลักกาลเวลา แต่ล้มเหลว แต่สายพันธุ์ต่าง ๆ รวมถึงมนุษย์ เอลฟ์ และคนแคระศึกษางานเขียนที่บันทึกไว้ทั้งหมดและในที่สุดก็พบกับเบาะแส

โนดูลและฮิลเดรัน ตำนานความรักแห่งการก้าวข้ามผ่านกาลเวลา เพื่อที่ทั้งสองจะได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตราบชั่วนิจนิรันดร์】

บันทึกของร็อดเดอริคจบตรงนี้

ตริ๊ง!

-คู่รักแห่งเกาะโบโรตะ

บันทึกของร็อดเดอริคกล่าวถึงเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้ โนดูลและฮิลเดรัน จงสืบหาคู่รักที่พยายามที่จะหลบหนีขีดจำกัดแห่งเวลา ร็อดเดอริคทิ้งหลักฐานไว้เพียงน้อยนิดในเป้าหมายครั้งนี้ ระดับความยาก:ภารกิจเทคนิคแกะสลักลับขั้นสุดท้าย ข้อจำกัด:ภารกิจจะล้มเหลวถ้าคุณตาย

วีดเอาไอเทมออกมาจากกล่องที่เก็บบันทึกของร็อดเดอริค

คัมภีร์อัญเชิญโกเล็มไฟ

คัมภีร์อัญเชิญอุกกาบาต

แผนที่เกาะโบโรตะ

เรื่องราวของดวงดาวในท้องฟ้ายามค่ำคืน  เล่มที่ 73

เข็มทิศที่หยุดทำงานไปแล้ว

กุญแจบ้านแห่งหนึ่งในเกาะโบโรตะ

ทรายแห่งกาลเวลา

 “หืมมมมม”

มันคือคัมภีร์เวทย์มนต์ที่ดึงความสนใจเขาเป็นอย่างมาก และการจะใช้มันก็แค่ฉีกมันเท่านั้นในตอนนี้ยังไม่มีผู้เล่นคนไหนที่สามารถอัญเชิญโกเล็มไฟได้

ร็อดเดอริคได้ใช้มันในการต่อสู้และประสิทธิภาพก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าบาฮามอคเลย

 “และคัมภีร์ที่สามารถเรียกอุกกาบาต... ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้แหะ แต่ก็คาดหวังอะไรไม่ได้มากหรอก อาจจะเป็นสัตว์หรือมอนสเตอร์สร้างโดยเอลฟ์แล้วชื่ออุกกาบาตก็ได้ ตรวจสอบ!”

วีดตรวจสอบคัมภีร์ทันที

-จอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ล็อดเดอริกได้เก็บเวทย์มนต์ที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา ‘อัญเชิญอุกกาบาต’ในคัมภีร์นี้ มีข้อผิดพลาดเกิดขึ้นมากมายในการสร้างสิ่งนี้ เมื่อคัมภีร์ถูกฉีกออก จะมีอุกกาบาตหล่นลงมาที่พื้น ข้อแนะนำ: เมื่อใช้แล้วไม่สามารถหยุดกลางคันได้ ความแม่นยำต่ำ  จะทำลายล้างพื้นที่อย่างกว้างขวาง

 “ของจริง!”

 “เราสามารถใช้ไอ้นี่ทำลายปราสาทได้เลย”

วีดกำลังจินตนาการว่าถ้ามีคนใช้ไอ้นี่ในโมราต้าจะเกิดอะไรขึ้น อุกกาบาตหางยาวล่วงลงมาจากฟากฟ้า สิ่งก่อสร้างพังลงมาอย่างรวดเร็ว ผู้คนล้มตาย ทุกอย่างพังพินาศอย่างไม่อาจยอมรับ

 “เราคงต้องตามเบาะแสนี้ไปจนกว่าจะได้การแกะสลักกาลเวลา”

วีดได้ยินเรื่องเกี่ยวกับโนดูลและฮิลเดรันจากผู้คนในทวีป

 “ คู่รักที่รักกันมากที่สุดงั้นรึ ? โนดูลและฮิลเดรันไงละ ”

 “พวกเขาอยู่ด้วยกันชั่วกาลนานแม้จะมีการต่อต้านจากครอบครัวพวกเขา”

 “เด็กสาวข้างบ้านผมพึ่งตกหลุมรัก คงจะดีมากถ้าเธอพบคนที่ดีอย่างโนดูล”

ผู้คนล้วนพูดถึงโนดูลกับฮิลเดรัน และเกาะโบโรตะ พวกนักผจญภัยต่างก็สนใจแต่ไม่มีใครรู้ว่าเกาะอยู่ตรงไหน

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 “น่าสนใจมาก”

ยูบยองจินนั่งอยู่บนขอบที่นั่งของเขาในขณะที่ดูวีดผจญภัย เขาเป็นผู้สร้างรอยัลโร้ดแต่ไม่ได้เล่นมันโดยตรง เขาพอใจกับการดูผู้อื่นมากกว่า

 “รึว่าเราควรจะเล่นรอยัลโร้ดดี?”

ระบบเอไอโชว์ให้เห็นการเคลื่อนที่ของวีดผ่านหน้าจอต่างๆและมันน่าทึ่งมาก, วีดสามารถรอดได้แม้กระทั่งสถานการณ์ที่เสียเปรียบ

-ทหารปีศาจปีโอโกะที่ใกล้จะตาย เหลือพลังชีวิต 1439 วีดโจมตี

ข้อความผุดขึ้นมาดั่งดอกเห็ดทุกครั้งที่วีดเคลื่อนไหว การเคลื่อนที่โดยใช้บลิ้งค์อย่างคล่องแคล่วแม้ว่าเขาจะไม่ได้ไอเทมที่ดรอปจากทหารปีศาจ(บลิ้งค์ : ชั่วพริบตา ดุจกระพริบตา)

 “แสดงพลังทำลายล้าง.........ขณะที่บัญชาทหารด้วย”

มันแทบเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกอัศวินศักดิ์สิทธ์และนักบวชในการป้องกัน มีทหารปีศาจมากมายและพวกทัลลอสที่ตื่นขึ้น แม้แต่มอนทัสกับร็อดเดอริคกำลังสู้กัน, ช่างปาฏิหาริย์ยิ่งนักที่อัศวินศักดิ์สิทธ์สามารถรอดจากระลอกการโจมตีของทหารปีศาจได้

แน่นอนว่าพวกเขาจะผ่านประสบการณ์ในวงกตมาแล้ว พลังและความรอบคอบของพวกเขาก็สามารถเห็นได้ การร่วมมือกับนักบวชและความศรัทธาทำให้พวกเขารอด

แต่ที่สำคัญที่สุดก็คือกระบวนทัพในการป้องกันที่ยังไม่พังลง พวกปีศาจจะติดที่กำแพงสามขั้นและการรักษาและการอวยพรจากนักบวช แม้แต่อัศวินที่อ่อนที่สุดยังรู้ว่าต้องทำอะไร

แม้ว่าทหารปีศาจจะแข็งแกร่งแต่พวกมันก็โจมตีมาทีละตัวและถูกจัดการโดยอัศวิน สถานการณ์ไม่ได้แย่อะไรมากตราบเท่าที่ยังอยู่ในกระบวนทัพนี้ แต่อัศวินที่ยอดเยี่ยมที่แท้จริงต้องสามารถจัดการด้านการป้องกันได้

เอไอโชว์ให้เห็นถึงกระบวนทัพและวิเคราะห์ออกมาว่ามีสิทธิ์ที่จะพังน้อยมาก

 “แม้ว่าพวกอัศวินศักดิ์สิทธ์และนักบวชจะลดลง แต่ก็สามารถจัดการกับปีศาจได้ด้วยการร่วมมือกัน”

แม้ว่าวีดจะยอดเยี่ยมแต่ความสามารถในการต่อสู้ก็เป็นของพวกเขาเอง วีดได้รับทักษะมาจากการผจญภัย ชื่อเสียงที่สะสมมาจึงไม่น่าแปลกใจที่ผู้คนต่างประทับใจในตัวเขา

 “ไม่จำเป็นต้องดูการตอบสนองของทวีปก็รู้”

ยูบยองจินเช็คแค่ตรงส่วยจัตุรัสแอสเตโล(Astello) ผู้แรกที่สามารถพิชิตวงกตที่แปดและวีรบุรุษผู้สังหารปีศาจ!

 “อ่า,นักผจญภัยวีดและประติมากรวีด ทวีปนี้ช่างโชคดี”

 “ไม่สำคัญแล้วถ้าวิหารเอ็มบินยูมาท่านวีดจะสั่งสอนพวกมันเอง”

 “วงกตร็อดเดอริค! นรกบนผืนทวีปถูกพิชิตโดยท่านวีด”

 “ข้าอยากที่จะฟังเพลงเกี่ยวกับการผจญภัยนี้ เพลงที่เกี่ยวกับการผจญภัยในวงกตร็อดเดอริคจะได้รับความนิยมอย่างมาก”

วีดนั้นพิเศษมากและผู้คนในทวีปต่างพูดถึงเขา

จนถึงตอนนี้วีดประสบความสำเร็จในการผจญภัยมากมายและมีบางอันที่ได้ถ่ายทอดสดออกไป และยังเป็นคนที่พัฒนาโมราต้าขึ้นมาด้วยมือของตน ดั่งทางตอนเหนือในตอนนี้

เป็นเรื่องปกติที่ถูกครอบงำและลัทธิโจ๊กหญ้าเป็นผู้ปลูกฝัง ลัทธิโจ๊กหญ้าเป็นกลุ่มที่ผู้เล่นและผู้คนในตอนเหนือเข้าร่วม และถูกคุมโดยผู้เล่นหลากหลายเลเวล

ลัทธิโจ๊กหญ้าเป็นกลุ่มที่สร้างขึ้นมาด้วยพลังแห่งโจ๊กหญ้า, ไม่ใช่ศาสนา! ลัทธิโจ๊กหญ้ามุ่งไปที่ความอิสระ การสำรวจ การผจญภัย และวัฒนธรรม แต่ถ้าดูในความเชื่อมั่นที่มีต่อวีดแทบไม่ได้ต่างจากพวกเอ็มบินยูเลยสักนิด 

ผู้เล่นเริ่มต้นที่เริ่มในอาณาจักรอาเพ่นเข้าร่วมลัทธิและคอยเชียร์วีดและจ่ายภาษี

และเขาแถบไม่ได้ทำตัวเป็นผู้นำเลย เขาแค่เทความมุ่งมั่นที่เขามีให้โมราต้า และคอยให้ผู้เล่นอาณาจักรรับผิดชอบกิจการภายในของอาณาจักร

เมื่อดูจากภาพรวม ความสามารถในการดูแลบ้านเมืองของวีดนั้นสูงมาก เขาเตรียมพื้นที่ในการสร้างจัตุรัสในตอนที่สร้างโมราต้าและลงทุนไปกับมัน

เขาสร้างศูนย์ศิลปะที่เป็นแหล่งในการกระจายค่าวัฒนธรรมและการสร้างสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ก็คอยดึงผู้เล่นเข้ามา ภาษีที่ต่ำและค่าตอบแทนที่สูงจะกระตุ้นความอยากในการช่วยเหลือที่นี่

แม้จะมีสถานการณ์ทางการเงินที่ไม่แน่นอน แต่พวกเขาก็ไม่ได้สำรองเงินไว้เลย หัวใจของผู้เล่นต่างเชื่อมโยงกันด้วยรูปปั้นขนาดใหญ่และความภักดีของผู้เล่นที่เริ่มต้นในโมราต้าก็สูงเป็นพิเศษ

ทุกที่แถวโมราต้าเป็นดินแดนรกร้างแต่ในตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว เมืองนี้ให้ความรู้สึกที่ทำให้ผู้เล่นไม่อยากจากไปหลังจากได้มา แม้ว่าพวกเขาจะสำรวจทางเหนือเสร็จแล้วก็ตามและหมู่บ้านกระท่อมก็เป็นเหมือนเครื่องหมายยืนยันว่าราชาที่นี่เอาใจใส่ผู้เล่นเริ่มต้น

ผู้เล่นที่เริ่มต้นในอาณาจักรอื่นๆค่อนข้างจน พวกเขาต้องประหยัดไปสักพักในการซื้อบ้าน แต่ในโมราต้าและอาณาจักรอาเพ่นพวกเขาสามารถสร้างบ้านได้อย่างรวดเร็ว แม้ว่าจะไม่มีอะไรพิเศษแต่ก็อยู่ใกล้ๆกับกลางเมือง

หมู่บ้านกระท่อมที่อยู่ไม่ไกลเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมสำหรับผู้เล่น ความจริงที่ว่ามันทั้งถูกและสบายในการอยู่ที่โมราต้ากระจายไปอย่างรวดเร็ว วีดได้เปลี่ยนหมู่บ้านที่ใกล้ล่มมาเป็นอย่างปัจจุบัน

 “เป็นไปไม่ได้ที่ทุกอย่างจะเป็นไปตามแผน อย่างไรก็ตามมันก็ยังสนุกในการดู”

ยูบยองจินตัดสินใจที่จะนั่งดูอย่างสบายๆ เขากำลังรอเวลาที่วีดจะล้มเหลวและล้มลง แต่ลึกๆเขาก็แอบเชียร์วีดเช่นกัน

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

พวกดาร์กเกมเมอร์เริ่มสนับสนุนอาณาจักรอาเพ่น

หัวข้อ:กลุ่มล่ามอนปริศนาในอาณาจักรอาเพ่น

หัวข้อ:มาที่ดันเจี้ยนหนวดสิ แล้วคุณจะโชคดี

หัวข้อ:เพิ่มเลเวล? จากเวล 300 ถึง 400 นี่คือที่ๆเหมาะสม

หัวข้อ:พื้นที่หาไอเท็มสำคัญในทวีปทางตอนเหนือ

ผู้เล่นระดับท็อปของกลุ่มเริ่มสำรวจทางเหนือและแบ่งปันข้อมูลผ่านกระดานข่าวสาร

 “อืม, เราไปตรงนี้กันเถอะ”

 “แม้ว่าราคามันจะแปลกๆ...แต่นี่คือแดนเหนือ คงปกติล่ะมั้ง”

 “นี่แหละคือเหตุผลที่ที่นี่เป็นที่นิยม"

พวกดาร์คเกมเมอร์ที่กระจายตัวอยู่ที่ทวีปมารวมกันที่อาณาจักรอาเพ่น พวกเขาเป็นพวกที่ชื่นชอบความอันตรายและสร้างตัวเลือกที่ไม่มีใครคาดคิด คนที่เป็นนักกวีสามารถเก็บข้อมูลอย่างรวดเร็วจากชาวบ้านละแวกนั้น

อย่างไรก็ตามพวกเขาส่วนใหญ่ชอบที่จะล่ากันอย่างเงียบๆ พวกเขาล่าและเคลียร์พื้นที่มากมายที่ๆอาณาจักรอาเพ่นสามารถสร้างเมืองได้

 “ขายสร้อยคอน้ำตาระดับกลางจ้า”

 “กระซิบมาหาผมถ้าพวกคุณเจอไม้เท้าเวทย์มนต์ของจิปัง”

 “ขายวัตถุดิบตีเหล็ก 5000 เหรียญทอง”

ไอเท็มดีๆมากมายถูกขายในจัตุรัส อาวุธและวัสดุมากมายจากพวกดาร์คเกมเมอร์ที่ล่ามาได้ในดันเจี้ยน และพวกเขายังพบดันเจี้ยนใหม่ๆอีกมาก

ผู้คนส่วนใหญ่ก็เจอดันเจี้ยนลับเช่นกันแต่พวกเขายังอ่อนแอเกินไปที่จะจัดการได้และตายลง

ในอีกด้านหนึ่งพวกดาร์คเกมเมอร์คุ้นเคยกับการล่าเป็นอย่างดี พวกเขาเตรียมพร้อมรับมือกับพวกมอนสเตอร์โดยการประเมินพฤติกรรมพวกมันก่อนจะล่าอย่างจริงจัง

ธุรกิจการค้าของพวกเขาค่อนข้างไร้สาระ เมื่อเทียบกับเวลาที่พวกเขาออกล่า พวกเขาสามารถกลับมาพร้อมกับกระเป๋าที่เต็มไปด้วยไอเทม แน่นอนว่าก่อนออกล่าก็เช่นกัน ผ้าพันแผล อาหาร อุปกรณ์การเอาชีวิตรอด กับดักและเครื่องมือปลดกับดัก พวกเขาสนุกกับที่นี่มาก กระท่อม โรงละคร การแสดง แม้ว่าภาษีจะมากขึ้น

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

หลังจากวีดทำภารกิจสำเร็จ เขาก็เดินทางกลับมาที่โมราต้าพร้อมพวกนักบวชและอัศวิน ภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว เขาจึงคิดที่จะไปวิหารลูห์กับเฟรย่าห์

 “ค่าอุทิศตนหายเยอะแน่”

แม้ความจริงที่ว่าเขาสามารถพิชิตวงกตได้ก็ตาม มันไม่ได้ทำให้เขาสบายใจเลย ผู้ชมทางถ่ายทอดสดยอมรับค่าบารมีและค่าความเป็นผู้นำของเขา เขาบัญชาผู้ใต้บังคับบัญชาได้อย่างดีเยี่ยม

ดวงตาที่แหลมคมในการหาโอกาสชนะพร้อมไปกับการคุมกองกำลังของเขามากพอที่จะทำให้มีผู้คนสรรเสริญ วีดมีทักษะมากมายแต่ที่น่ากลัวที่สุดคือการนำทัพของเขา

 “วีดสามารถชนะได้ทุกภารกิจแหละถ้ามีลูกน้อง”

 “เขาแข็งแกร่งก็จริงแต่ยิ่งเก่งถ้ามีลูกน้องคอยช่วย”

 “เขาจะไม่ปล่อยให้พวกเขาตายด้วย”

 “เขาเห็นคุณค่าในชีวิตของผู้คน”

นั่นคือการตอบสนองของผู้คนที่ดูการถ่ายทอดสด

 “ผมอยากจะเป็นหนึ่งในปาร์ตี้ร์ที่นำโดยเทพสงครามวีดจริงๆ”

 “จริงๆแล้ว, การเดินทางของเขาก็ประกอบไปด้วยผู้เล่นเลเวลสูง”

 “ในอนาคตผมจะไปสู้เคียงข้างท่านวีดให้ได้!”

พวกเขาแทบไม่ได้รู้เจตนาที่แท้จริงของวีดเลย

 ‘เราจะต้องทำภารกิจให้สำเร็จแม้จะต้องให้บางคนเป็นเหยื่อล่อก็ตาม....’

วีดเดินทางมาถึงโมราต้าด้วยถนนเส้นหลัก เมืองที่ดีที่สุดของตอนเหนือที่ๆศิลปะและสิ่งปลูกสร้างอันแสนงดงามถูกสร้างขึ้น! โดยปกติถนนเส้นนี้จะเต็มไปด้วยฝูงชนและเกวียนพ่อค้า

 “โอ้, ยินดีด้วยนะ!”

 “ไชโยให้ท่านวีด!”

 “ผมรู้ว่าคุณจะต้องทำสำเร็จ!”

ผู้เล่นยืนอยู่ที่ข้างถนนและโปรยดอกไม้ พวกเขารู้ว่าวีดจะต้องกลับมาที่โมราต้าเลยมารอเขาพร้อมดอกไม้แสดงความยินดี วีดได้รับดอกไม้มากมายและคำสรรเสริญทุกที่ที่เขาเดินผ่าน

เป็นพิธีต้อนรับการกลับมาอย่างยิ่งใหญ่!

ลัทธิโจ๊กหญ้าเป็นผู้จัดงาน ผู้เล่นใหม่อยู่บนหลังคาและระเบียงมองดูวีดผู้เป็นไอดอลของพวกเขา แม้แต่หมู่บ้านกระท่อมยังเต็มไปด้วยผู้คนรอที่วีดจะมาถึง พิธีเป็นที่บ่งชี้ว่าผู้คนนิยมในตัววีดมากแค่ไหน

 “เตรียมของแบบนี้มัน.....”

สีหน้าของวีดไม่ได้บ่งบอกถึงรอยยิ้มแห่งความสุข

“ถ้าไปล่าตอนนี้จะได้ภาษีเพิ่มขึ้นอีกเท่าไหร่กันเนี่ย”

แต่นอกเหนือจากโมราต้าตอนนี้มีเมืองอีก  20 เมืองในอาณาจักร ภารกิจและการค้าขายเกิดขึ้นมากมายทำให้การเติบโตเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและมั่นคง

อาณาจักรทางเหนือยังมีพื้นที่อีกมากให้ได้ขยาย วีดรอจนจบพิธีต้อนรับและไปที่วิหารลูห์ นักบวชขั้นสูงรอเขาอยู่

 “ข้าได้ข่าวมาว่าท่านไปผจญภัยในที่ๆแสนลำบาก”

 “ไม่มีอะไรมากหรอกอัศวินศักดิ์สิทธิ์ของวิหารท่านช่วยข้ากันภัยอันตรายได้มากมาย”

 “มีความสูญเสียที่มากมายแต่ภัยต่างๆยังไม่หมด อัศวินที่มีประสบการณ์นั้นจำเป็นในการพัฒนาศาสนา เด็กๆที่โตขึ้นที่นี่จะช่วยปกป้องความยุติธรรมด้วยคมดาบและบทสวด”

ตริ๊ง!

-ค่าอุทิศตนของวิหารลูห์ลดลง 892

ค่าชื่อเสียงและเกียรติของวิหารเพิ่มขึ้น! การดำเนินการเผยแผ่ศาสนาจะดำเนินไปอย่างแข็งขันและจำนวนผู้ศรัทธาจะเพิ่มขึ้น อัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่ได้รับการเลื่อนขั้นสามารถรับภารกิจใหม่ได้

ค่าอุทิศตนลดลงไปมากกว่าที่เขาคิด อัศวินศักดิ์สิทธิ์มากมายได้รับการเลื่อนขั้นและมีภารกิจใหม่มากขึ้น

-กำจัดปีศาจที่หมู่เกาะโพมูแลน

-คนหายที่ไอดีน

-กำจัดฐานที่มั่นที่สามของวิหารเอ็มบินยู

-การบูชายัญที่ผิดพลาด

ภารกิจระดับ A และ S! ภารกิจนี้จะมอบให้กับวีดเท่านั้น

 “มีหลายสถานที่รอบ ๆ ทวีปที่ต้องการการปกป้องเพื่อให้เกิดสันติภาพ แล้วข้าจะพบท่านอีกในโอกาสหน้า”

 “คำอวยพรแห่งลูห์จงสถิตอยู่กับท่าน”

สถานการณ์ของวีดในตอนนี้ทำให้เขาไม่สามารถมาช่วยทำภารกิจศาสนาได้ เขาจึงออกมาและเดินทางไปที่วิหารเฟร์ย่าห์

 “ข้าสามารถกลับมาได้อย่างปลอดภัยต้องขอบคุณการปกป้องจากเทพีเฟร์ย่าห์”

 “ความเสียหายช่างมากมาย เราเชื่อในตัวท่านแต่...”

นักบวชแห่งเฟร์ย่าห์ตำหนิเขาบ้าง แน่นอนอยู่แล้วเพราะนักบวชที่ตายไปส่วนมากมาจากที่นี่ ค่าชื่อเสียงของเขาลดลงไปจากการที่อัศวินศักดิ์สิทธิ์และนักบวชตายลง

 “อย่างไรก็ตามท่านวีดก็กลับมาอย่างปลอดภัย ข้าจะรอโอกาสที่จะได้ร่วมงานกับท่านในอนาคต ช่างดีนักที่อัลเวลอนกลับมาได้พร้อมกับประสบการณ์มหาศาล”

ตริ๊ง!

-ค่าอุทิศตนของวิหารเฟรย่าห์ลดลง 2493

ความอวยพรและพระคุณของวิหารเฟรย่าห์ในตอนเหนือลดลง. จากการสูญเสียที่มากมายกิจกรรมของวิหารเฟรย่าห์จะลดลง.

เขามีค่าอุทิศกับวิหารเฟร์ย่าห์มากกว่าวิหารลูห์อย่างมากมันเลยไม่เป็นปัญหามากนัก ในตอนนี้วิหารเฟรย่าห์เป็นศาสนาหลักของคนในอาณาจักร แต่ถ้ามีนักบวชตายมากๆจะมีโทษเช่นกิจกรรมทางด้านเศรษฐกิจและการผจญภัย

 “ช่างเหอะ เราผ่านมันมาแล้ว”

ตอนนี้วีดต้องเน้นไปที่เทคนิคแกะสลักขั้นสุดท้าย

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

อาณาจักรฮาเว่นได้ประกาศแถลงการณ์ในวันที่ราชวังสร้างเสร็จ

<เป็นเวลาเนิ่นนานที่พวกเราหยุดและได้เฝ้ามองในขณะที่หวังว่าทวีปนี้จะสงบสุข แต่สหายของเราในทวีปนี้กลับไม่สนใจ การต่อสู้ที่ไม่สิ้นสุดทั่วทุกหนแห่งทำให้วิหารเอมบินยูเริ่มมีอำนาจ! สถานที่ ที่พวกผู้เล่นเริ่มที่จะอาศัยอยู่ได้เริ่มน้อยลง (จากการที่พวกเรากดขี่ประชาชนจนไม่มีที่พึ่งต้องหันไปหาวิหารเอ็มบินยู (//กิลล์เฮอร์มีสไม่ได้กล่าวผู้แปลกล่าวเอง)นี่ไม่ใช่สิ่งที่พวกเรากิลล์เฮอร์มีสปราถนา และเราคือผู้มีอำนาจมากพอจึงจำเป็นต้องทำบางอย่าง เราตัดสินใจที่จะทำให้ทวีปนี้เกิดความมั่นคง ผู้ที่ไม่เข้าใจพวกเราสามารถที่จะด่าทอเราได้แต่มันจะยิ่งโกลาหลมากขึ้นถ้าเราไม่ทำสิ่งใด ความกล้าหาญที่แท้จริงไม่ได้เกิดจากการสู้กับมอนสเตอร์หรือศัตรูแต่คือการยืนหยัดเพื่อทำสิ่งที่ถูกต้องนั้นคือความกล้าหาญที่แท้จริง(//และความหน้าด้านที่หนาจด/ผู้แปล) เรากิลล์เฮอร์มีสจะใช้จิตวิญญาณอันแรงกล้านี้ในการรักษาความสงบแห่งทวีป >

พวกเขาใช้เหตุผลทางด้านศีลธรรมในการประกาศสงครามทั่วทั้งทวีป! สงครามเกิดขึ้นในทุก ๆ ด้านของอาณาจักร พวกเขาเริ่มฝ่าด่านชายแดนของราชอาณาจักรอื่นๆ

สมาชิกระดับสูงในกิลล์นำพวกอัศวินและทหารสู่อาณาจักรอื่นๆ จากนี้ไป, พวกเขาไม่สนแล้วว่าจะเป็นการเปิดเผยขุมกำลังหรือไม่ และหน่วยรบจำนวน 70000 คนนำโดยเรนโซลร็อตก็มุ่งหน้าสู่อาณาจักรอาเพ่น

พลังของกิลล์เฮอร์มีสได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงที่ผ่านมา พวกเขาตั้งใจที่จะยึดครองอาณาจักรอาเพ่นที่ท้าทายพวกเขามาอย่างยาวนาน

 “ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง”

 “มันก็คาดได้จากการที่พวกมันสงบเกินไปตั้งนาน”

ทั้งทวีปไม่ได้แปลกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาถูกมองเป็นคนเลวตั้งนานแล้ว กิลล์โรม กิลด์ทหารรับจ้างดาบทมิฬ,กิลล์ราชสีห์แห่งดวงดาวและกิลล์เมฆาเริ่มที่จะตอบโต้

 “พวกมันมีกองทหารที่ใหญ่จริงๆ”

 “แม้ว่าราจะลงทุนแทบทั้งหมดไปกับการทหารก็จริงแต่...”

 “เราไม่สามารถที่จะจัดการกับพวกมันได้เพียงลำพัง”

 “มาตั้งกลุ่มพันธมิตรกันเถอะ”

ทั้ง 5 กิลล์ร่วมมือกันอย่างรวดเร็ว ในสมัยก่อน พวกเขาล้วนเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มพันธมิตรกับกิลล์เฮอร์มีสจนกระทั่งกลุ่มพันธมิตรแห่งบริทเท่นถูกรุกราน และเมื่อกิลล์เฮอร์มีสหยุดคืบหน้า พวกเขาก็เหมือนจะตัดขาดกัน แต่ยังแอบติดต่อกันอย่างลับๆ

-เราต้องสู้กับกิลล์เฮอร์มีส ไม่ก็โดนยึดทั้งทวีป

-มันแข็งแกร่งเกินไปเราต้องร่วมมือกัน

-พวกเราอยู่ใกล้กับพวกมันมากเกินไป สู้ไปกับกลุ่มอื่นๆสามารถทำให้พวกนี้อ่อนแอได้

กิลล์โรม กิลด์ทหารรับจ้างดาบทมิฬ กิลล์ราชสีห์แห่งดวงดาวตัดสินใจที่จะโจมตีกิลล์เฮอร์มีสด้วยกัน ด้วยการที่พวกเขาร่วมมือกันสร้างกลุ่มพันธมิตรนั้นพวกเขาถือเป็นขวากหนามสำคัญของกิลล์เฮอร์มีสและต้องโดนกำจัดออกไปก่อน

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 “สงครามนี่มันน่าเบื่อชะมัด”

ชาวนามิเรทัสเช็ดเหงื่อด้วยผ้าขนหนูในขณะที่กำลังสวมหมวกฟางอยู่ แต่หมวกใบนี้นั้นไม่ใช่ไอเทมธรรมดา

-หมวกฟางที่ติดขนไก่

ความทนทาน 9/15 ค่าการป้องกัน 8 หมวกฟางที่ทักขึ้นอย่างหลวม ๆ ในสมัยก่อนหมวกใบนี้ถูกใช้งานโดยชาวนาพัลบอน(Pulbons)ผู้ช่วยทวีปนี้ไว้ในปีที่ทวีปขาดแคลนอาหารอย่างหนัก

ข้อจำกัด:เฉพาะผู้เล่นอาชีพชาวนา ระดับ 430 ค่าความเพียร 1200 ทักษะพิเศษ:มีโอกาสที่ค่าปัญญาจะเพิ่มขึ้นตอนหว่านเมล็ด มอนสเตอร์จะไม่ค่อยให้ความสนใจ นกที่นั่งบนหมวกฟางอาจนำเมล็ดพันธุ์พิเศษที่มาจากแดนไกลติดมาด้วย แทนที่ค่าความอึดจะลดลงในการทำงาน บางครั้งค่าความอึดจะเพิ่มขึ้น สามารถทนพายุได้เป็นเวลานานโดยไม่เสียเลือด สามารถใช้พลังในการฟื้นฟูภูมิประเทศที่เสียหาย โอกาสในการเก็บเกี่ยวพืชบนผืนดินที่ถูกทำลายได้เพิ่มขึ้น สามารถซ่อมได้อย่างง่ายดายแม้ค่าความทนทานจะถึง 0

เป็นไอเทมที่เขาพบโดยบังเอิญระหว่างการสำรวจพื้นที่รกร้าง

 “ถ้าสงครามรามมาถึงที่นี่....”

มิเรทัสมีนิสัยที่เหมือนกับชาวนา เขาชอบมองดูต้นพืชเติบโตในตอนที่ฤดูกาลได้เปลี่ยนไป เขายังมียุ้งฉางและสวนผลไม้ขนาดใหญ่ในอาณาจักรอาเพ่น แถมเขายังติดตั้งระบบชลประทานที่จะดึงน้ำในแม่น้ำใกล้ๆมาใช้ในการเพาะปลูกอีกด้วย

 “สิ่งที่เราทำได้.....ทหารคงต้องการเสบียง”

มีแต่กษัตริย์วีดเท่านั้นที่รู้ว่าจริงๆแล้วมีประชากรเท่าไหร่ในอาณาจักรอาเพ่น ลอร์ดในแต่ละพื้นที่ไม่สามารถที่จะเอาประชากรที่มีมาบวกกันได้ พื้นที่ส่วนใหญ่ในอาณาจักรถูกปกครองโดยกษัตริย์วีด

อย่างไรก็ตาม ,มิเรทัสสามารถประมาณจำนวนประชากรได้ ชาวนาเป็นอาชีพที่ไวต่อเรื่องการผลิตและบริโภคอาหาร ราคาจะตกถ้าอาหารมากเกินไปแต่ผู้คนจะอดอยากถ้าอาหารน้อยเกินไป

มีการบริโภคมากขึ้นเป็นบางครั้งตั้งแต่ที่เขามาที่นี่ มนุษย์ ออร์ค คนแคระ คนเถื่อน เผ่าปักษาและเผ่าต่างๆ และจำนวนผู้เล่นใหม่ที่มหาศาล

เมื่อสงครามเริ่มขึ้น, ข้าวจะจำเป็นอย่างมากในการทหาร ออร์คกำลังแพร่พันธุ์ที่ป้อมเวอร์โก้ พวกเขาเป็นเผ่าที่เกิดและตายเร็วพอๆกัน การเติบโตของพวกเขาแตกต่างจากคนปกติอย่างมาก

เมื่อมีมอนสเตอร์เก่งๆหรือมาก่อกวนในพื้นที่ ออร์คจะเป็นพวกแรกที่ก้าวไปต่อสู้ ผู้เล่นออร์คมือใหม่ที่จัดการมอนสเตอร์ได้จะเอาไอเทมมาขายที่ป้อมเวอร์โก้ ตอนนี้ป้อมเวอร์โก้กลายมาเป็นศูนย์รวมของคนแคระ เอลฟ์ ออร์ค และพ่อค้า

 “ซื้อธนูจากเราชาวเอลฟ์! จะไม่ขายให้ทุกคน เฉพาะผู้ที่คู่ควรเท่านั้น”

 “ทวนเหล็กกล้าเมดอินโมราต้าจ้า!!! ถ้าซื้อมากกว่า 600 เล่มลดราคาพิเศษ”

 “ลูกออร์คชอบเนื้อกวางตากแห้ง ยืนรอก่อนนะครับ,คุณออร์ค”

 “นี่คือรองเท้าบูทพิเศษ"

อำนาจที่แท้จริงของอาณาจักรอาเพ่นคือเศรษฐกิจ พ่อค้ายุ่งอยู่กับธุรกิจที่และการติดอาวุธให้กับพวกออร์ค พวกออร์คได้ยินเรื่องเกี่ยวกับสงครามและจัดการชุมนุม

 “ชวิค, มีสงคราม”

 “ชวิท ชวิท, น่าสนใจ ที่นี่เริ่มน่าเบื่อแล้ว”

 “ข้าควรไปขอให้พวกช่างตีเหล็กมนุษย์และคนแคระเอาสนิมออกจากทวนข้าหน่อยแล้ว ชวิท ชวิท!”

 “เราจะไปสู่สนามรบ,ชวิท!”

ออร์คเป็นพวกแรกที่อยากที่จะต่อสู้ พวก เขารู้ดีว่าพวกออร์คถูกกดขี่มากเพียงใดในตอนกลางของทวีป พวกเขาไม่สามารถที่จะผ่านจุดตรวจในเมืองเพียงเพราะพวกเขาไม่ใช่มนุษย์

ความสามารถเฉพาะตัวของเหล่าออร์คนั้นไม่ได้เก่งมาก แต่ด้วยจำนวนที่สูงกว่าทำให้พวกกิลด์ที่ปกครองพื้นที่แถบนั้นจึงไม่ต้องการพวกมันในพื้นที่ และออร์คก็จะลดจำนวนของมอนสเตอร์ในบริเวณล่าอีกด้วย

แน่นอนว่าพวกเขาก็สามารถที่จะพาออร์คลงดันได้แต่พวกออร์คนั้นน่ารำคาญและกินงบมหาศาล พวกเขารู้สึกเสียใจทันทีที่เห็นประสิทธิภาพของพวกออร์คในบริเวณป้อมเวอร์โก้

 “ตั้งแต่ที่พวกมนุษย์เริ่มเข้าสู่ช่วงโกลาหล เราก็จำเป็นที่จะต้องช่วยกัน อีกอย่างพวกนี้ทำเบียร์อร่อย!”

 “เพื่อที่จะปกป้องผืนป่าเราจำเป็นต้องเข้าร่วมสงคราม”

คนแคระและเอลฟ์ก็เหมือนกัน ทุกเผ่าพันธุ์ในอาณาจักรอาเพ่นเข้าร่วมสงคราม

ลัทธิโจ๊กหญ้า! กลุ่มที่ยิ่งใหญ่ที่สุดทางตอนเหนือก็เข้าร่วมสงคราม

 “พวกนั้นกำลังเดินทางมากำจัดพวกเรา....เราจะสู้!”

 “หึหึ,ฉันกำลังรอสงครามที่จะมาถึง”

 “ไปกันเถอะ”

ในสมัยก่อน,พวกเขาช่วยจบสงครามในโมราต้า! ในตอนนั้นพวกเขาส่วนใหญ่ยังเป็นผู้เล่นใหม่แต่ตอนนี้จำนวนพวกเขาเพิ่มขึ้นจนไม่อาจนับได้

 “บอกทุกหน่วยให้เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้”

 “ให้ทุกหน่วยเตรียมคนอย่างน้อย 40,000 คน ทำได้ไหม?”

 “หน่วยโจ๊กเห็ดพิษ ดูเหมือนจะไม่ได้สำรวจดันเจี้ยน.....เดี๋ยวไปบอกให้”

พวกเขาเริ่มรวบรวมผู้เข้าร่วมเพื่อทำสงครามผ่านเครือข่ายการสื่อสารของลัทธิโจ๊กหญ้า

 “กิลล์เฮอร์มีส?”

 “ฆ่ามัน!”

 “ร่วมสงคราม?”

 “พร้อมลุย!”

 “เราควรจะรวมตัวที่ไหนดี?”

การแจ้งเตือนนั้นเพียงพอที่จะโน้มน้าวใจพวกเขาโดยไม่จำเป็นต้องพูดให้มากมาย นักรบในภาคเหนือเริ่มเคลื่อนตัวออกจากพื้นที่ล่า

ในอีกด้านหนึ่งผู้เล่นที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ก็เริ่มคุยกันในโรงเตี๊ยม

 “กิลล์เฮอร์มีสกำลังจะยึดทั้งทวีปจริงๆแล้ว”

 “พวกเขามีความมุ่งมั่นมากกลุ่มพันธมิตรสามารถต่อสู้กับพวกเขาได้นานแค่ไหนกันนะ…?

ติดตามตอนต่อไป

ผู้แปล : Spicygorhot

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล