เล่ม 52 บทที่ 4 : สิ่งสุดท้ายของจักรพรรดิเกฮาร์ แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
รู้สึกเหมือนโลกถูกทำลายเลย
วีดชื่นชมฝุ่นผงลอยออกมา
'ตายกันเยอะเลยแฮะ'
แม้ว่าสิ่งต่างๆ
จะคลี่คลายตามที่เขาตั้งใจ
แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะสร้างความเสียหายให้กับกิลด์เฮอร์มีสได้มากขนาดนี้
กองทหารหลายกองกระจัดกระจายไปทั่ว
และมีผู้เสียชีวิตหลายร้อยคน
*ชัก*
วีดแทบไม่สามารถลดมุมปากของเขาลงได้
สิ่งต่างๆ วุ่นวายมาก และเครบุลต้าอยู่ห่างจากจุดที่เขาอยู่เพียง
10
เมตร
“โว้ย! ให้ตายเถอะ! วีดหนีไปแล้ว!”
“วีด เจ้าขี้ขลาด!”
“แกทำเหมือนมองเห็นสิ่งต่าง ๆ
จนถึงจุดจบอันขมขื่นแล้วหนีไปงั้นเหรอ? ไอ้สารเลว!”
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสก็สาปแช่งเช่นกัน
ไม่มีใครจำวีดได้ ไม่ใช่เพียงเพราะรูปร่างหน้าตาปกติของเขาอันแสนจะธรรมดามากจนใครๆ
ก็ลืมมันได้เพียงแค่มองไปทางอื่น แต่เป็นเพราะเขาใช้ทักษะประติมากรรมจำแลงเพื่อเปลี่ยนใบหน้าของเขา
เขาสวมชุดเกราะ รองเท้า ดาบ
และโล่แบบเดียวกับอัศวินของจักรวรรดิฮาเว่น ซึ่งเขาได้รับระหว่างการต่อสู้
เมื่อยืนอยู่ท่ามกลางอัศวินของจักรวรรดิฮาเว่น
เขาดูเหมือนเป็นหนึ่งในนั้นอย่างแน่นอน
'ฉันจะไม่มีวันถูกจับได้ แม้ว่าฉันจะไปกับพวกเขาที่จักรวรรดิฮาเว่นและใช้ชีวิตเป็นอัศวิน
ฉันก็คงจะไม่ถูกจับได้'
ติดอยู่ในการปิดล้อม
ไม่จำเป็นต้องต่อสู้กับศัตรูจนจบ
หากคุณคิดว่าศัตรูแข็งแกร่งเกินไป
คุณก็สามารถแอบเข้าไปโจมตีพวกมันได้
'มีเทคนิคทักษะประติมากรรมที่ใช้งานได้มากมายให้ใช้ โชคดีมากที่คนซื่อสัตย์เช่นฉันเป็นประติมากร’
วีดอาจแพ้สงคราม
แต่เขามั่นใจว่าเขาจะไม่ตายเปล่า
“กำจัดอันเดดก่อน!”
“รวมตัวและกำจัดพวกอันเดดให้หมดโดยเร็ว”
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสออกคำสั่ง
วีดเข้าหาพวกอันเดดและต่อสู้อย่างตื่นเต้นร่วมกับอัศวินแห่งจักรวรรดิฮาเว่น
พวกอันเดดนั้นอ่อนแอกว่าเมื่อสักครู่นี้มาก
เนื่องจากการแปลงร่างเป็นลิชของเขาสิ้นสุดลงและผลของกฎแห่งความมืดและออร่าแห่งความตายก็หายไป
พร้อมด้วยพรรคพวกอัศวิน
เขาสามารถกำจัดเดธไนท์และดูมไนท์ที่เดินไปมาได้
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสโจมตี แต่การโจมตีปิดท้ายเป็นของวีดเสมอ
< เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น
>
< อัศวินโลกันตร์เจนฟิโรได้กลับสู่การหลับใหลชั่วนิรันดร์
ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 130
เนื่องจากความสำเร็จในการต่อสู้สูง
ความเป็นผู้นำเพิ่มขึ้น 1
>
แม้ว่าวีดจะโจมตีปิดท้าย แต่ไอเท็มดรอปก็ถูกยึดไปโดยสมาชิกกิลด์เฮอร์มีส
“ว้าว เศษกระดูกออกมาแล้ว”
“มันดีเหรอ?”
“ฉันไม่รู้
มันดูเหมือนสินค้าของเนโครแมนเซอร์…แต่มันเป็นส่วนผสมของช่างตีเหล็กชั้นหนึ่ง”
*ตัวสั่น ตัวสั่น*
ร่างกายของวีดสั่นเทาด้วยความเสียใจ
เขาต้องการลอบโจมตีสมาชิกกิลด์เฮอร์มีส
แต่เขาอดทนจนสุดท้ายและหยุดตัวเอง
“รีบจัดการอันเดดให้จบซะ!”
“หยุดล้อเล่นแล้วไปต่อซะ”
“ถ้าคุณได้รับบาดเจ็บก็บอกพวกนักบวชสิ
พวกเขาจะรักษาคุณ”
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสกำลังยุ่งอยู่กับการต่อสู้กับอันเดดตามคำสั่งของผู้บัญชาการอัศวิน
“กองพันที่ 17 จัดการทางซ้าย”
"ครับท่าน!"
วีดเป็นส่วนหนึ่งของกองพันที่ 17
และต่อสู้กับเดธไนท์
"ใช้ทักษะดาบราชวงศ์กับเดธไนท์!"
"ครับท่าน!"
เขาติดตามการเคลื่อนไหวของดาบของผู้ที่อยู่ข้างๆ
และโค่นเดธไนท์ลงได้
ทักษะดาบของเขาไม่มีอะไรแปลก
และเขาก็มีฝีมือพอๆ กับอัศวินคนอื่นๆ
'แค่ทักษะพื้นฐาน… นี่ไม่มีอะไรเลย'
มีอัศวินราชองครักษ์มากมายจนเขาไม่โดดเด่นเลย
อย่างไรก็ตาม
การสังหารเดธไนท์ครั้งสุดท้ายอย่างชาญฉลาดถือเป็นสิ่งสำคัญ!
เขารวบรวมไอเท็มดรอปทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์แบบเช่นกัน
พฤติกรรมของวีดถูกสังเกตเห็นโดยผู้นำแห่งกองพันที่
17 แน่นอนว่าเขาเป็น NPC เช่นกัน
“เจ้าสู้ได้ดี”
"ขอบคุณครับท่าน"
“ถ้าเจ้าทำงานหนัก เจ้าจะมีทักษะที่จะได้รับเลือกให้เป็นอัศวินแห่งจักรวรรดิฮาเว่น”
“ข้าจะทำงานหนัก
ความพยายามคือที่มาของการดำรงชีวิตของข้า”
“นั่นเป็นทัศนคติที่ยอดเยี่ยม”
การพูดจายอดคำหวานและชื่นชม
ช่างง่ายดายอะไรเช่นนี้
ขณะที่วีดกำลังกวาดล้างพวกอันเดด
ผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสก็เริ่มหมดความสนใจ
กุญแจสำคัญในการปิดล้อมคือการจับกุมวีด
ซึ่งพวกเขาทำไม่สำเร็จ
พวกเขาคิดว่าเขาหนีไปแล้ว และพวกเขารู้ว่ามีผู้เล่นทางเหนือกำลังมาหาพวกเขา
'ฉันใช้ไป 16 เลเวล แต่เพิ่มคืนได้เพียง 7 เลเวลเท่านั้น
มันไม่ง่ายเลยที่การต่อสู้แบบนี้จะเกิดขึ้นอีกครั้ง แต่ก็ยังเจ็บแปลบอยู่นิดหน่อย'
วีดต่อสู้กับอัศวินเพื่อทำลายอันเดด
ผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสต่อสู้อยู่ใกล้ๆ
แต่พวกเขาไม่พบอะไรแปลก ๆ
"อืม ฉันหิว"
“ไปกินข้าวกันเถอะ
นี่มันแค่อันเดด”
“พวกมันไร้ประโยชน์”
“อีกไม่กี่นาทีก็จบแล้ว ต่อไปก็ทางเหนือ”
สำหรับกิลด์เฮอร์มีสซึ่งผูกขาดโซนเก็บเลเวลชั้นดี
พวกอันเดดคือตัวน่ารำคาญ
วีดเคยคิดที่จะเปลี่ยนร่างของเขาให้เป็นม้าเพื่อการปลอมตัวที่สมบูรณ์แบบ
แต่ก็ไม่มีใครสงสัย
'มีใครในโลกนี้ที่หลอกง่ายเหมือนพวกนี้บ้างไหม?'
หลังจากสร้างประติมากรรมแกะสลักและภัยพิบัติแล้ว
ก็ไม่มีอะไรให้ทำมากนัก
กิลด์เฮอร์มีสพังทลายลงจากความโลภและสงสัยในตัวเอง
'ตอนนี้ฉันชนะแล้ว… ไม่ มันค่อนข้างน่าอึดอัดใจนิดหน่อยที่สิ่งต่างๆ จะสำเร็จได้อย่างง่ายดาย'
สัญชาตญาณของวีดดับลงและออกคำเตือน
'อะไร? ฉันพลาดอะไร?'
แม้ว่าเขาจะพยายามมองไปรอบๆ
อย่างระมัดระวัง แต่ผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสกลับไม่สนใจเขาเลย
หากต้องการสังเกตเห็นประติมากรรมจำแลง
พวกเขาจะต้องถอดหมวกและชุดเกราะของอัศวินจักรวรรดิฮาเว่นออก
และตรวจดูร่างกายของเขาอย่างระมัดระวัง
ในทำนองเดียวกัน
มันไม่ง่ายเลยที่จะรู้ว่าใครปลอมตัว
*ครึก ครึ่ก ครืน*
แผ่นดินแยก ลึกลงไปและพังทลายลง มันถูกทำลายโดยภัยพิบัติเช่นเดียวกับทักษะของผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีส
แผ่นดินเดียวกันนั้นสั่นสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหว
"สวัสดี?"
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสที่อยู่ใกล้เคียงต่างประหลาดใจ
“ความตายของดินแดนนี้ได้ปลุกข้าให้ตื่นขึ้น
สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะถูกพัดพาไปด้วยความเดือดดาล…”
เมฆดำทะยานสูงขึ้นไปบนท้องฟ้าจากดินแดนที่ถูกแบ่งแยก อัศวินโครงกระดูกค่อยๆ ปีนออกมา… อัศวินอเวจี!
มอนสเตอร์อันเดดที่แข็งแกร่งที่สุดบางตัวได้ผุดขึ้นมาแล้ว
< มีเหตุการณ์สำคัญเกิดขึ้น
การกำเนิดของอัศวินอเวจี!
เมื่อโลกเปื้อนไปด้วยความตายและความสิ้นหวัง
พลังแห่งความมืดก็กลายเป็นสิ่งที่ควบคุมไม่ได้
ความมืดอันหนักหน่วงซึ่งเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและไฟ
เติบโตจากเลือดและกลายเป็นอัศวินอเวจี>
"…"
วีดไม่ได้พูดอะไร
แต่เขารู้สึกได้ว่าอัศวินของจักรวรรดิฮาเว่นตัวสั่น
"พระเจ้า"
"เราตายแล้ว"
“จบแล้ว โลกจะพังพินาศ!”
อัศวินของจักรวรรดิต่างหวาดกลัว
ขวัญกำลังใจของอัศวินตกต่ำลงเพราะการปรากฏตัวของอัศวินอเวจี
วีดต้องทำตามและเสแสร้ง
“โอ้ ข้ากลัว ข้ากลัวจริงๆ
ข้ายกดาบไม่ขึ้น”
*บา ดึล บา ดึล.*
เขาเข้าสู่การแสดงจริงๆ
โดยจงใจวางแขนและขาลงและเดินโซเซ
เมื่ออัศวินของจักรวรรดิฮาเว่นล้มลง
พวกเขาก็ล้มลงและคลานไปด้วยกัน
ความสามารถในการแสดงแซงหน้าดาราหนังฮอลลีวู้ด!
'ฉันก็อยากจะโจมตีปิดท้ายเหมือนกัน...
มันเป็นไปไม่ได้ ใช่ไหม?'
ความโลภเติมเต็มเขาในขณะที่เขามองไปที่อัศวินอเวจี
อย่างไรก็ตาม
จิตใจของเขาถูกควบคุมโดยตรรกะที่เย็นชา
'มันเป็นการกระทำที่โง่เขลา นี่คือค่ายศัตรู ไม่ดีกว่า'
เขาแทบจะอดกลั้นความปรารถนาของเขาไว้ไม่อยู่
'นี่คือความรู้สึกเมื่อเจ้าของบ้านต้องการขึ้นค่าเช่าใช่ไหม'
วีดตัดสินใจ
'อย่างไรก็ตาม ฆ่าหรือถูกฆ่า ฉันจะหนีไปแล้ว'
เขาอยากจะชมเชยตัวเองในการตัดสินขั้นพื้นฐานเช่นนี้
***
“โอ้ ไม่นะ มันเกิดขึ้นได้ยังไง?”
ยู บยองจุน
ยิ้มขมขื่นให้กับจอมอนิเตอร์ของเขา
เป็นเรื่องน่าเสียใจ
แม้ว่ากองทัพจักรวรรดิฮาเว่นทั้งหมดได้รวมตัวกันเพื่อจับวีด
“มันไม่ง่ายเกินไปที่เรื่องจะจบลงแบบนี้เหรอ?”
“มันไม่สนุกเลยถ้าดูวีดติดกับดักและไม่มีตัวเลือกแท็คติกเหลือเลย”
เพราะว่ามันกลายเป็นเรื่องง่ายเกินไปสำหรับจักรวรรดิฮาเว่นที่จะควบคุมทวีปนี้
'ฉันเกลียดวีด
แต่ฉันก็ไม่ชอบพวกเขาเหมือนกัน'
สิ่งที่ดีที่สุดที่เขาหวังได้คือการเฝ้าดูวีดวิ่งต่อไปและทนทุกข์ในขณะที่เขาสนุกกับการดื่มโกโก้
“นายจะต้องผ่านความยากลำบากก่อนที่นายจะได้รับชัยชนะ”
“บ้าไปแล้ว นายเรียกมันว่าหายนะครั้งใหญ่เหรอ!
นั่นแทบจะไม่สามารถสร้างความเสียหายให้กับกิลด์เฮอร์มีสได้เลย!”
ยูบยองจุนหัวเราะเยาะเขาอย่างหนักขณะที่ฝุ่นผงปกคลุมไปทั่วสถานที่
แม้ว่าเวทมนตร์ที่เกี่ยวข้องกับความมืดบางส่วนอาจถูกทำลายด้วยเวทมนตร์แห่งแสง
แต่มันก็ไม่มีความหมายต่อภัยพิบัติจากฝุ่นผง ผลกระทบของภัยพิบัติไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยเวทมนตร์ใดๆ
ภายในฝุ่นผง สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสยังคงตายครั้งแล้วครั้งเล่า
วีดไม่ได้หยุดหลังจากก่อให้เกิดหายนะ
แต่ได้ออกอาละวาดโดยใช้ทักษะใหญ่ๆ อีกสามหรือสี่ทักษะทันทีที่ทักษะแรกโจมตี
นรกอันกว้างใหญ่ในความมืด
“ความเสียหาย… ความเสียหายคือเท่าไหร่…”
ปัญญาประดิษฐ์เวอร์เซลล์ตอบอย่างใจดี
“ปัจจุบัน สมาชิกกิลด์เฮอร์มีส 142,586
คน จาก 323,837 คน เสียชีวิต”
แม้ว่าจะผ่านไปเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ
แต่มันก็เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ และสิ่งนี้ยังทำให้อัศวินอเวจีถือกำเนิดขึ้นอีกด้วย
อัศวินอเวจี 3
ตน ถือกำเนิดขึ้นในความมืด
พลังแห่งความตายนั้นทรงพลังมากจนทำให้มอนสเตอร์อันตรายได้ถือกำเนิดขึ้น
"พวกมันสามารถฆ่าวีดได้"
ยู บยองจุน
ส่ายหัวทันทีที่เขามีความหวัง
“อัศวินอเวจี”
วีดมีความอดทนมากกว่าแมลงสาบ
เขาจะใช้ประโยชน์จากการปรากฏตัวของอัศวินอเวจีและไม่น่าจะตายเพราะพวกมัน
“โกโก้นี้มีรสขม”
“ปริมาณน้ำตาลในโกโก้ที่คุณกำลังดื่มอยู่นั้นมากกว่าปกติถึง
24%”
* * *
ซอยูนทำงานร่วมกับผู้เล่นจากทวีปกลางเพื่อสังหารพ่อมดแห่งจักรวรรดิฮาเว่น
“สถานที่นี้เคลียร์แล้ว มันจะไม่ถูกอัญเชิญอีกต่อไป”
มันเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในการป้องกันไม่ให้คาถาอัญเชิญอุกกาบาตเพลิงถูกใช้อีกครั้ง
และในการทำลายกองกำลังเวทย์มนตร์หลายหน่วย
“พวกเขากำลังถูกโจมตี”
“ตอนนี้แนวป้องกัน…”
"กิลด์เฮอร์มีสกำลังรวมตัวกันเหมือนสุนัข"
ข่าวการต่อสู้รอบๆ วีดกำลังแพร่กระจายโดยผู้เล่นทุกคนในทุ่งการ์นาฟ
แม้ว่าเขาจะเรียกอันเดดออกมาแล้ว
แต่ก็มีข่าวว่าจักรวรรดิฮาเว่นกำลังบุกอย่างแข็งแกร่ง
"ไปกันเถอะ"
ซอยูนพูดขณะขี่หลังบาราก
"ตกลง"
ผู้เล่นที่ต่อสู้เคียงข้างเธอรีบกระโจนขึ้นไปบนท้องฟ้าบนหลังบารากส์ขนาดยักษ์
การต่อสู้กับพ่อมดทำให้จำนวนของพวกเขาลดลงอย่างมาก
"ทางนั้น!"
ทุ่งราบถูกปกคลุมไปด้วยผู้เล่นเมื่อพระอาทิตย์ขึ้น
มันเป็นภาพที่น่าตื่นตาในขณะที่ฝูงชนจำนวนมากวิ่งเข้าหาวีด
แต่ไม่มีเวลาสำหรับการชื่นชมอย่างสงบ
'จนถึงเมื่อวาน
เทศกาลนี้มีชีวิตชีวา แต่ก็เปลี่ยนไปเป็นเช่นนี้'
'นี่คือพื้นที่แห่งความตาย'
โครงกระดูกและซอมบี้ดูเหมือนจะไม่เบื่อ
และกองทัพจักรวรรดิและผู้เล่นทางเหนือก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือดเป็นกลุ่ม
การต่อสู้ดูเหมือนเล็กน้อยมาก
แต่มันก็เป็นการต่อสู้ชี้ขาดเพื่อชะตากรรมของทวีปเวอร์เซลล์
“ฉันจะลงไปที่พื้นสักหน่อยเพื่อรวบรวมกำลังเสริม
ฉันจะกลับพร้อมกับคาลิมดอร์และทหารรับจ้างของเขา ฉันจะกลับมา”
"ใช่ ฉันเห็นด้วย"
ผู้เล่นแต่ละคนบนบาร้ากส์มีเครือข่ายขนาดใหญ่
ผู้เล่นเลเวล 400
และ 500 เข้าร่วมอย่างรวดเร็วเพื่อเสริมกำลังของพวกเขา
"อยู่ที่นี่!"
การเห็นกองกำลังบ้าร้ากส์ขนาดใหญ่ได้ดึงดูดเหล่าชาววิหค
แม้ว่ากองทัพของจักรวรรดิฮาเว่นจะสร้างลมกระโชกแรงขึ้นสู่ท้องฟ้าเพื่อพยายามขัดขวางการรวมตัวของพวกเขา
แต่พวกวิหคก็สามารถฝ่าไปได้ โดยต้องแลกกับบาดแผลมากมายทั่วร่างกายของพวกเขา
"เจี๊ยบ!"
“กริ๊บ กริ๊บ!”
พวกนกเหล่านั้นแบกผู้เล่นชาวเหนือไว้บนหลัง
โดยเฉลี่ยแล้วนกสามารถบรรทุกผู้เล่นบนหลังได้
2-3
คน แต่ตอนนี้มีมากกว่า 5 คนอยู่บนหลังแล้ว
น่าเสียดายที่ผู้ที่มีเลเวลต่ำกว่า 300
ไม่สามารถขี่หลังนกได้
“ไปเร็วเข้า! สู่สนามรบ!”
(ยังมีต่อ)
“โจ๊กหญ้า โจ๊กหญ้า โจ๊กหญ้า!”
ผู้เล่นรวมตัวกันจากทั่วทั้งทุ่งการ์นาฟ กองทัพจักรวรรดิฮาเว่นได้ประจำการทหารตามสถานที่สำคัญทุกแห่งและสกัดกั้นผู้เล่นทางเหนือที่เข้ามาใกล้
“เราต้องยื้อไว้ 30 นาที ทุกคนประจำตำแหน่ง!”
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสในสถานที่เหล่านี้เป็นกลุ่มผู้เล่นที่มีทักษะน้อย
ถึงกระนั้นก็ตาม
พวกเขามีเลเวลมากกว่า 450 ซึ่งสามารถเป็นผู้นำกองทัพจักรวรรดิโดยเน้นไปที่การป้องกัน
“หน่วยธนูเริ่มการโจมตีต่อเนื่อง!”
“หน่วยโล่ยึดตำแหน่งของคุณ!”
กองทัพจักรวรรดิยกโล่ขึ้นใกล้กับทหารราบที่หุ้มเกราะหนาและหอกยาวที่อยู่ระหว่างพวกเขา
แม้ว่าผู้เล่นทางเหนือจะเหมือนกับคลื่นยักษ์
แต่พวกเขาก็ยังไม่สามารถเอาชนะกำแพงหนานั้นได้
“เราไม่สามารถเจาะแนวป้องกันที่แข็งแกร่งนั้นได้!”
"ทุบพวกมัน! ทะลวงขบวนทัพพวกมัน!"
"บุก!"
ทุกที่ ผู้เล่นทางเหนือเสียชีวิตอย่างไร้ประโยชน์
“ยิงรัว! เจาะทะลุ! เพิ่มพลัง!”
เพลปล่อยลูกธนูหลายสิบลูกใส่ขบวนกองทัพจักรวรรดิ
ลูกศรไม่ได้มุ่งเป้าไปที่เป้าหมายเฉพาะ
แต่กองทัพจักรวรรดิกระจุกตัวกันหนาแน่น ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลว่าลูกธนูจะเกินระยะ
< ลูกธนูถูกป้องกันด้วยโล่ >
< ลูกธนูเจาะทะลุโล่และตกลงบนหมวก >
< คุณได้รับค่าประสบการณ์ >
“นี่มันบ้าไปแล้ว เราจะทะลวงฝ่าไปแบบนี้
ไม่มีทางเป็นไปได้”
เพลเอื้อมมือไปหาลูกศรเพิ่มเติมโดยอัตโนมัติโดยมีสีหน้าเข้มบนใบหน้าของเขา
ทักษะการยิงธนูของเขาคือขั้นสูงระดับ
8!
ธนูนั้นเป็นของไฮเอลฟ์และได้รับพรเสริมความเสียหายจากนักบวช
แต่เขาก็ยังไม่สามารถฆ่าทหารของจักรวรรดิได้ด้วยนัดเดียว
“ในที่สุดเราก็จะบุกไปข้างหน้าได้
แต่เวลาเป็นสิ่งสำคัญ เราจะทำอย่างไร?”
เลม่อน
นักบุญหญิงแห่งลัทธิโจ๊กหญ้าก็อยู่ข้างๆ เขาเช่นกัน
พวกเขามีทหารจำนวนมหาศาล และยังมีทหารมาเสริมกำลังอีกจำนวนมาก
“โจ๊กเห็ดพิษหน่วยที่ 31 ยินดีให้บริการ!”
"ทีมเก็บกวาดโจ๊กงาขี้ม่อนมาแล้ว
ขออภัยที่มาช้า!"
“พวกเราโจ๊กสตรอเบอร์รี่จะพุ่งทะยานผ่านพวกเขาด้วยสุดกำลังของเรา
เปิดทางให้เรา!”
“เรามาจากโจ๊กแฮมเบอร์เกอร์
เราจะบุกทะลุทะลวงพวกมัน!”
มีผู้เล่นจากทางเหนือจำนวนมาก
แต่ทั้งหมดจะสูญเปล่าหากพวกเขาไม่สามารถทำลายแนวป้องกันของกองทัพจักรวรรดิได้
*ตู้มมมม!*
เวทย์มนตร์ระเบิดไปทั่วกองทัพจักรวรรดิฮาเว่น
เพลเริ่มหมดความอดทน
แต่การโจมตีของผู้เล่นทางเหนือกลับยิ่งเร็วขึ้นและรุนแรงขึ้น
"ฮ่าๆๆๆ ในที่สุดฉันก็มาถึงแล้ว!"
นักดาบ3!
ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นจากคาถาอัญเชิญอุกกาบาตเพลิง
ซึ่งมากเกินกว่าจะนับได้ในขณะที่เขาวิ่งไปหาพวกเขา
“คนจริงเขาไม่กลัว!!!!”
เขาพุ่งเข้าโจมตีกองทัพจักรวรรดิฮาเว่นขณะที่ผู้เล่นทางเหนือแยกทางซ้ายและขวาและหนีออกจากเส้นทางของเขา
"อ๊ากกกกก!"
“น่ากลัว น่ากลัวเกินไป!”
"เฮื้อกกกกก"
นักดาบ3กำลังวิ่งไปต่อสู้ด้วยสีหน้าราวกับฝันร้าย
“เจ้ากำลังต่อสู้อีกแล้ว”
“ครับอาจารย์ ผมคิดว่านี่เป็นรอบที่
7 ของผม”
“เอาล่ะ ดี กวาดล้างพวกมันทันที
ทุกหน่วยตั้งขบวนโจมตี!”
อาจารย์นักดาบ นักดาบ 2
และนักรบทะเลทรายกลุ่มอื่น ๆ ปรากฏตัวทีละคน
พวกเขาเป็นผู้สืบทอดของจักรวรรดิพัลลอส!
“ทุกคนกรุณายืนข้างๆ เราจะเข้าไป!”
นักรบทะเลทรายที่นำโดยอาจารย์นักดาบ
ขี่อูฐ เริ่มการโจมตี
พวกเขาเร่งความเร็วและพุ่งเป็นเส้นตรงขณะที่ผู้เล่นเปิดทางให้พวกเขา
"ฮิยะ ฮิยะ!"
"ไปเลย! มีชีวิตอยู่เพียงช่วงเวลานี้เท่านั้น!"
“ทำลายล้างทุกสิ่ง! อย่าหลงเหลือสิ่งใดไว้!”
"คย๊าาา!"
นักรบแห่งทะเลทรายส่งเสียงร้องขณะที่พวกเขาควบอูฐ
การได้รับการฝึกฝนอย่างเหมาะสมจากอาจารย์นักดาบและเหล่าครูฝึกคนอื่นๆ
ได้เปลี่ยนแปลงพวกเขา
พวกเขาประมาทมากขึ้น
ใจง่ายมากขึ้น
นักเวทย์แห่งกิลด์เฮอร์มีสเริ่มร่ายมนตร์เมื่อเห็นนักรบเข้ามาใกล้
“กำแพงเพลิง!”
ม่านเปลวไฟแผ่กว้างออกไปในทิศทางของพวกนักดาบและนักรบทะเลทราย
ผู้เล่นทางเหนือถอยร่นเนื่องจากความร้อน
“ก็แค่กระโดดข้ามมันไป”
"ครับ อาจารย์"
"เยี่ยมเลย
หลุมที่ลุกเป็นไฟ"
อาจารย์นักดาบและเหล่าครูฝึก
บรรดาลูกศิษย์ และนักรบทะเลทรายกระโจนข้ามกำแพงเปลวไฟทีละคน
ใบหน้าและหลังของพวกเขาถูกไฟไหม้
แต่พวกเขายังคงโจมตีต่อไป
“พูฮี้ พูฮี้!”
พวกอูฐสองโหนกตื่นเต้นยิ่งกว่าเดิมอีก
“ล้างบางพวกมัน!”
ในที่สุด พวกนักดาบและนักรบทะเลทรายก็ปะทะกับทหารราบที่หุ้มเกราะหนา
ขบวนทัพป้องกันที่แข็งแกร่งพังทลายลงทันทีและนักรบทะเลทรายก็อาละวาดกลางกองทัพจักรวรรดิ
“โจ๊กหญ้า โจ๊กหญ้า โจ๊กหญ้า!”
“นี่คือโอกาสของเรา!”
"ทางนี้!"
ในขณะนั้น ผู้เล่นทางเหนือก็รีบเข้าไปในช่องเปิด
ในระหว่างการต่อสู้อันโหดร้ายระหว่างผู้เล่นทางเหนือที่พยายามบุกทะลวงและกองทัพจักรวรรดิที่ต่อต้าน:
“เรามาเพื่อช่วยเจ้านายของเรา!”
นกฟีนิกซ์บินเข้ามาจากทางทิศเหนือและส่องสว่างบนท้องฟ้า
"มันคืออะไร?"
"ประติมากรรมสลักชีพ!"
“ฟีนิกซ์ ยักษ์ไฟขี่หลังอยู่!”
"ฮูเร่ห์!"
การเข้ามาของประติมากรรมสลักชีพได้จุดประกายให้ผู้เล่นทางเหนือเกิดความตื่นเต้น
ที่บินอยู่ข้างหลังฟีนิกซ์คือไวเวิร์นและปิงหลง!
“เราจะถูกเจ้านายดุ
แต่เราตัดสินใจเข้าร่วมการต่อสู้”
“เราไม่ได้มาที่นี่เพื่อช่วยเจ้านายของเรา
เราต่อสู้แก้เบื่อต่างหาก”
“ใช่ เรามาเพราะเราอยากสู้”
บนหลังของพวกไวเวิร์นมีบาฮาม้อก ไฮเอลฟ์เอลติน,
พยัคฆ์ขาว, วินเด็กซ์, เจอร์นิก้า,
เซวิล และ เซอร์เบรัส
“นั่นมันบาฮามอร์ก”
“เขาเป็นนักรบที่ทรงพลังมาก”
“พระเจ้า เหล่ายอดฝีมือประติมากรรมสลักชีพได้ระดมพลแล้ว!”
ผู้เล่นที่อยู่บนพื้นต่างส่งเสียงเชียร์เมื่อพวกเขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า
“ไม่มีศัตรูผู้ใดสามารถหยุดข้าได้!”
“ข้าจะสอยพวกมันให้ร่วงเลย”
"ฮร่าห์!"
“ข้าฟัน พวกมันตาย”
“ข้าสามารถบดขยี้พวกมันด้วยกระบองเหล็กของข้า”
“ข้าได้เรียนรู้ดาบเพื่อรับใช้เจ้านายของข้า”
"กร๊ากกก"
โกลมินิกางปีกแห่งแสงบนหลังของเขา
และบนไหล่ของเขามีวิหคทองและวิหคเงิน
“ฮึ ข้าเตรียมเพชรและพลอยไว้มากมาย
ข้าจะแสดงคาถาสุดเวอร์วังอลังการงานสร้างให้ดูด้วยคอลเลกชั่นอัญมณีอันงดงามของข้า”
“สงครามพิชิตทวีป! บุรุษจักต้องรับภารกิจอันยิ่งใหญ่เช่นนี้”
“มันไม่ใช่คำมั่นสัญญาที่ดีนัก
แต่หากมีศัตรู ข้าจะสู้”
บนพื้น กองทัพประติมากรรมสลัพชีพที่นำโดยราชันย์ไฮดราและหนอนมรณะกำลังรุกคืบเข้ามา
พื้นดินพังทลายลงเมื่อมีราชันย์ไฮดราซึ่งมีขนาดเท่ากับอาคารขนาดมหึมาก้าวข้ามไป
“ข้าจะฆ่าและกลืนกินพวกมันให้หมด”
“ข้าควรจะฆ่าพวกมันก่อนแล้วกินมันหรือจะกินพวกมันเพื่อฆ่า?”
“ความชอบของข้าคือการกลืนกินพวกมันและพรากชีวิตพวกมัน”
“ไม่ ข้าควรจะฆ่าพวกมันแล้วกินซะ”
หัวทั้งเก้าของราชันย์ไฮดราถกเถียงกันว่าควรจะฆ่าแล้วกินหรือกินเพื่อฆ่า
หนอนมรณะโผล่หัวขึ้นเหนือพื้นดินแล้วขุดกลับเข้าไปอีกครั้ง ลำตัวที่ยาวทอดไปทั่วสนามรบเป็นภาพที่ทำให้ตกตะลึง
"มนุษย์...มีรสชาติอร่อย"
วีดไม่ได้นำประติมากรรมสลักชีพของเขาเข้าสู่การต่อสู้ที่อันตราย
หากพวกเขาตายด้วยเหตุผลใดก็ตาม
ความสูญเสียก็จะมากมายมหาศาล แต่ประติมากรรมสลักชีพเหล่านี้มีพลังมหาศาลและได้ผ่านขั้นตอนการเลี้ยงดูมานานแล้ว
ดาอินไม่สามารถระงับอาการสั่นของเธอได้หลังจากเข้าร่วมสงคราม
“มันดีแล้วเหรอที่ฉันมา?”
เธอจำช่วงเวลาที่เธอดูแลผู้อื่นในฐานะเจ้าแห่งปราสาทเอวาลุค
ในฐานะเจ้าเมืองของจักรวรรดิฮาเว่น
การมีส่วนร่วมของเธอถือเป็นข้อเท็จจริงเมื่อสงครามเกิดขึ้นกับอาณาจักรอาร์เพน
“ฉันจะได้เจอเขาอีกครั้ง”
เธอเข้าร่วมเพื่อคนที่เธอคุ้นเคย
แต่ที่สำคัญที่สุด เธอรอคอยที่จะได้พบกับวีด ฮีโร่ที่ทำภารกิจและประสบความสำเร็จมากมายนับตั้งแต่ครั้งสุดท้ายที่เธอพบเขา
"เหอะ
เขาเป็นมือใหม่ที่มุ่งมั่นมากเมื่อฉันเห็นเขาครั้งแรก"
ดาอินหวนนึกถึงความทรงจำอันแสนหวานของเธอเอง
การพบกันของพวกเขาในเมืองลอยฟ้าลาเวียสช่วยให้เธอผ่านการผ่าตัดและดำรงชีวิตได้
ความรู้สึกของเธอยังคงไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าจะพบว่าวีดได้พบผู้หญิงคนอื่นแล้วก็ตาม
“ความทรงจำที่สวยงามไม่เปลี่ยนแปลง
ความหมายของชีวิตคือการทำให้ช่วงเวลาแห่งความสุขในขณะที่คุณมีชีวิตอยู่
ชีวิตอาจไม่ประสบผลสำเร็จ แต่อย่าทิ้งร่องรอยของความเสียใจไว้ทุกขณะ”
ดาอินใช้ชีวิตในฐานะลอร์ดแห่งเอวาลุค
และได้ตัดสินใจที่จะนำผู้คนของเธอไปต่อสู้ในฐานะกองทหารที่มีเกียรติของจักรวรรดิฮาเว่น
“ฉันจะสู้อย่างกล้าหาญ
ฉันสาบานว่าจะใช้ชีวิตแบบนั้น”
เธอตัดสินใจและมุ่งหน้าไปสู่การต่อสู้
เธอจะไม่เอื้อประโยชน์ให้กับวีดเพียงเพราะเขาถูกต้อนจนมุม
“ฉันจะทำให้ดีที่สุดในทุกช่วงเวลา
เราจะพบกันในฐานะศัตรู และหากเธอต้องตายด้วยมือของฉัน ก็ช่างมัน”
ภัยพิบัติครั้งใหญ่ปิดกั้นการมองเห็นของพวกเขา
และ ดาอินก็พูดกับลูกน้องของเธอ
– ดาอิน: ใจเย็นไว้ การมองเห็นของเราถูกปิดกั้นชั่วคราวเท่านั้น ถ้าเราร่วมมือกัน
วีดจะทำอะไรได้ไม่มากนักด้วยตัวเขาเอง
คำพูดที่ผ่อนคลายของเธอทำให้ผู้ที่ไว้วางใจเธอและติดตามเธอเข้าสู่สงครามมีศรัทธาอันลึกซึ้ง
กองพันที่ 19
ประกอบด้วยสมาชิกกิลด์เฮอร์มีสและผู้เล่นทวีปกลางจำนวนมากผสมกัน
แต่สิ่งนี้แทบจะไม่ส่งผลให้เกิดความขัดแย้งใดๆ เลย
ในเมืองเอวาลุค
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสและผู้เล่นคนอื่นๆ อยู่ร่วมกันอย่างปรองดองในแบบของตนเอง
พวกเขาไม่ได้ถูกเอารัดเอาเปรียบอย่างรุนแรงเหมือนเช่นเคยในภูมิภาคอื่นๆ
เนื่องจากพวกเขามีส่วนร่วมในการค้า การผจญภัย และการผลิต มันเป็นสถานที่ที่ดีเยี่ยมในการอยู่อาศัย
กองพันที่ 19
ยึดตำแหน่งของตนและรอคอยอย่างอดทนเพื่อให้ภัยพิบัติใหญ่สงบลงในขณะที่การต่อสู้กำลังเกิดขึ้นทุกหนทุกแห่งรอบตัวพวกเขา
ผู้เล่นรายอื่นเริ่มใช้ประโยชน์จากความสับสนเพื่อยิงเวทย์มนตร์แบบสุ่มสี่สุ่มห้า
ใช้ประโยชน์จากสถานการณ์
– ดาอิน: เชื่อใจผู้ที่ยืนอยู่ข้างๆ
คุณ ไม่มีเหตุผลที่จะโจมตีกัน เมื่อคุณโจมตี คุณจะมีแนวโน้มที่จะถูกโจมตีจากผู้อื่น โปรดจำไว้เสมอว่าท่ามกลางความโกลาหล มีเส้นกั้นแบ่งแยกผู้ที่อยู่ข้างๆ
คุณจากการกลายเป็นศัตรูของคุณ แต่ถ้าทุกคนอาละวาด
พวกเขาทั้งหมดจะตกอยู่ในอันตรายและพังพินาศ
กองพันที่ 19
เชื่อคำพูดของดาอิน และสละเวลาของพวกเขา
"คำสั่ง!"
“เชื่อฟังคำสั่ง!”
“อย่าถอยออกไป ช่วยเหลือผู้บาดเจ็บ
เราทุกคนอยู่ฝ่ายเดียวกัน”
คาถาพื้นที่กว้างพุ่งเข้ามาจากบริเวณอื่น
แต่พวกเขาเสริมการป้องกันให้แข็งแกร่งขึ้นและไม่ได้ตอบโต้
ฝุ่นผงค่อยๆ ลดลง และดาอินก็คอยดูแลลูกน้องของเธอ
“คนเจ็บมาทางนี้!”
รวมถึงตัวเธอเองที่เป็นชาแมน
คนอื่นๆ ที่สามารถใช้คาถาศักดิ์สิทธิ์ก็รักษาผู้บาดเจ็บได้
“ผู้บัญชาการ ดูนั่นสิ”
ดาอินอยู่ระหว่างการรักษาผู้บาดเจ็บและมองไปตามทิศทางที่ปลายนิ้วของใครบางคนชี้และหันไปรอบๆ
ตัวเธอ
ฝุ่นผงจมลงและทิวทัศน์เริ่มชัดเจนยิ่งขึ้น
ค่ายของจักรวรรดิฮาเว่นได้รับความเสียหายอย่างไร้ความปราณี
หลายคนที่เสียชีวิตฟื้นคืนชีพขึ้นมาเหมือนอันเดด
“ได้ไง… ไม่น่าจะมีคนบาดเจ็บล้มตายหากเราป้องกัน”
สถานการณ์นี้ให้ความรู้สึกเหนือความจริง
อย่างไรก็ตาม มันเป็นความจริง: พวกเขาได้รับความเสียหายมากมายเพราะดาบอันแหลมคมของพวกเขาปะทะกัน
ในที่สุด ริมฝีปากของดาอินก็เปิดออก
*เฮ้ออออออ*
“ไอ้โง่พวกนั้น”
***
"ฮุย เล ฮุ่ย!"
“ใช้ความพยายามมากกว่านี้หน่อย!”
ทุ่งการ์นาฟ สถานที่บูรณะประติมากรรม
ทุกคนต่างยุ่งอยู่กับการทำงาน
โดยรวบรวมชิ้นส่วนที่กระจัดกระจายของประติมากรรมที่ถูกทำลายโดยอุกกาบาตเพลิง
ฉากนี้เต็มไปด้วยผู้เล่นจำนวนนับไม่ถ้วนที่เหงื่อออกราวกับลูกปัดเมื่อรูเบิลส์มาถึง
โดยมีจักรพรรดิเกฮาร์อยู่บนหลังของเธอ
รูปลักษณ์ที่ยับเยินของพวกเขาเป็นผลมาจากการต้องหลบหนีผ่านกองทัพจักรวรรดิฮาเว่น
และแม้แต่การหลบหนีอย่างใกล้ชิดนี้ก็ทำได้โดยการช่วยเหลือของผู้เล่นที่อยู่ใกล้เธอเท่านั้น
"กรุณาลุกขึ้น!"
เธอเขย่าเขาอย่างระมัดระวังเพื่อปลุกเขาให้ตื่น
"อืมม-ย่ะๆๆๆ"
จักรพรรดิเกฮาร์หมดสติจากการดื่มเหล้าและไม่มีทีท่าว่าจะตื่นเลย
"ในที่สุดคุณก็อยู่ที่นี่"
ยูริน น้องสาวของวีด
เดินเข้ามาหาจากระยะไกล
ยูรินสามารถเคลื่อนที่ข้ามทวีปได้อย่างอิสระด้วยทักษะจินตภาพเคลื่อนย้าย
แต่รูปร่างหน้าตาของรูเบิ้ลส์และสถานการณ์ในทุ่งการ์นาฟนั้นซับซ้อนและไม่อนุญาตให้เธอใช้มัน
ยูรินกำลังรอพวกเขาอยู่ในสถานที่ฟื้นฟูประติมากรรม
"ใช่ ฉันพาเขามาตามคำขอของคุณวีด
แต่เขายังไม่ตื่น"
“อย่ากังวลไปเรื่องนั้น
ฉันรู้วิธีปลุกคนเมาได้สองสามวิธี”
ยูรินก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจ
จับคอเสื้อจักรพรรดิไว้แล้วเขย่าเขาอย่างแรง
“ตื่นได้แล้วคุณปู่”
"ฟี้..."
เขาเมาจนหมดสติไปแล้ว
“เอาล่ะ เรามาต่อขั้นที่ 2
กันดีกว่า”
ยูรินหยิบกระป๋องออกมาและสาดน้ำใส่เขา
แต่เขาก็ยังไม่ตื่น
รูเบิลสังเกตด้วยความกังวล
“เขามึนเมาไปหมดแล้ว
เราควรทำอย่างไรดี?”
“ฉันมีอีกสิ่งหนึ่งที่ฉันสามารถลองได้”
"ถ้าอย่างนั้นก็รีบเลย"
“เฮ้อ มีเด็กผู้หญิงอยู่ตรงนั้น”
"ฮะ!"
จักรพรรดิเกฮาร์ซึ่งนอนนิ่งราวกับศพ
จู่ๆ ก็ลุกขึ้น
"ที่ไหน? ข้าอยู่ที่ไหน?"
"…"
ช่วงเวลาแห่งความเงียบงัน
จักรพรรดิเกฮาร์ฟื้นคืนสติอย่างสมบูรณ์หลังจากกลืนน้ำเย็นลงไป
“คนเหล่านี้กำลังช่วยเหลืออาณาจักรอาเพน
อาณาจักรของลูกศิษย์ของข้าหรือเปล่า?”
"ใช่ พวกเขาเอง"
เขาถอนหายใจด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้งหลังจากได้ยินคำตอบของยูริน
"พวกเจ้ารู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่วีดจากไป?
ข้าฟุ้งซ่านมากจนไม่สามารถทำอะไรได้เลย มันไม่สำคัญสำหรับข้าเลยแม้แต่น้อยหากจักรวรรดิอาเพ่นมาถึงจุดจบ
แต่ข้าก็ทนไม่ได้กับเหล่าประติมากรรมสลักชีพอันล้ำค่าของข้าที่กระจัดกระจายและถูกทารุณกรรม”
ประวัติศาสตร์เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อยหลังจากการเดินทางข้ามเวลาของวีด
จักรพรรดิเกฮาร์รู้สึกไม่สบายใจอย่างมากกับสิ่งที่วีดบอกเขา
และเขากังวลอย่างมากเกี่ยวกับประติมากรรมสลักชีพของเขาและจักรวรรดิอาร์เพนจนเขากลายเป็นคนติดเหล้า
"ข้าฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริงๆ อย่างที่วีดพูดในตอนนั้น
อย่างไรก็ตาม ข้าจะไม่ใช้พลังของข้า ทำไมข้าถึงทำอย่างนั้นล่ะ
ถ้าอาณาจักรอาร์เพนอยู่ได้ไม่นานหลังจากที่มันเพิ่งสร้างขึ้นใหม่ มันจะไม่ทำให้เหล่าประติมากรรมสลักชีพต้องทนทุกข์ทรมานหรอกเหรอ?”
จักรพรรดิเกฮาร์เดินไปรอบๆ
และตรวจสอบสถานที่บูรณะประติมากรรม
ผู้คนหมกมุ่นอยู่กับงานมากจนพวกเขาไม่สังเกตเห็นเขาหรือยูริน
“ต่างจากเมื่อก่อน
คนเหล่านี้ดูเหมือนจะชอบงานประติมากรรม ประติมากรรมเหล่านั้นไม่ได้ดีนัก
แต่คนจำนวนมากร่วมกันสร้างมันขึ้นมา”
“ใช่
ประติมากรรมสลักชีพเป็นที่นิยมมากที่นี่ และผู้คนก็รักการแกะสลักมากเช่นกัน”
“เป็นเช่นนั้นเหรอ… บางทีความกังวลของข้าอาจไม่มีประโยชน์ตั้งแต่แรกเริ่ม”
จักรพรรดิเกฮาร์ยิ้มกว้าง
เผยฟันที่หายไปต่อหน้ารูปปั้นยีราฟ
“สำหรับเหล่าสาวกแกะสลักรุ่นต่อรุ่น
ข้าจักเรียกขานเหล่าประติมากรรมสลักชีพออกมาอีกครั้ง ประติมากรรมประทานชีพ!”
รูปปั้นยีราฟขนาดใหญ่ถูกแสงเจิดจ้าปกคลุมและเริ่มเคลื่อนไหว
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ในแต่ละย่างก้าว จักรพรรดิเกฮาร์ได้มอบชีวิตให้กับประติมากรรมที่อยู่รอบตัวเขา
(ยังมีต่อ…)
อัศวินอเวจีทั้งสาม
กันเตอร์,
อิลลาเดรม, เฟาสต์
“จงลุกขึ้นมา ทุกคน
กฎแห่งความตายปกครองดินแดนนี้”
“เจ้าจะรักษาโลกนี้ไว้บนขอบของการล่มสลาย”
“จงยอมรับความตายเพื่อการเกิดใหม่”
พวกอันเดดยอมจำนนต่ออัศวินอเวจีที่ทรงพลัง
กองกำลังที่เหลืออยู่ของผู้เล่นทางเหนือลดน้อยลง
แต่กองทัพของจักรวรรดิฮาเว่นที่รวบรวมจากทุกทิศทุกทางกลายเป็นเป้าหมายใหม่ของอัศวินอเวจี
“ตั้งสติไว้ แล้วสู้กับพวกมัน พวกมันไม่ได้แข็งแกร่งเท่าที่เห็น”
ผู้บังคับบัญชากองพันนำพาเหล่าทหารต่อสู้กับอัศวินอเวจี
“กำจัดพวกมันให้หมด”
“อย่าถอย เดินหน้าต่อไป”
อัศวินออเวจีไม่รู้อะไรเลยนอกจากการต่อสู้
และพวกเขาก็พุ่งเข้าใส่ศัตรู
นักรบหลายสิบคนจากกิลด์เฮอร์มีสคอยควบคุมพวกเขาและซื้อเวลา
ภาคีฟานเซลโล้ปแห่งอัศวินผีเคลื่อนไปทางขวาและมีส่วนสำคัญในการหยุดยั้งอัศวินอเวจี
ประสบการณ์ในการต่อสู้กับอัศวินอเวจีแวนฮอว์คเมื่อไม่นานมานี้ถือเป็นทรัพย์สินที่สำคัญสำหรับสมาชิกกิลด์เฮอร์มีส
“เป้าหมายที่สำคัญที่สุดคือวีดหนีไปแล้ว
และตอนนี้เราติดอยู่ที่นี่เพื่อกวาดล้างพวกอันเดด ช่างน่าหงุดหงิดจริงๆ”
“อันเดดพวกนั้นเป็นสหายของเราเมื่อครู่นี้เอง”
“คราวนี้เราจะไม่แพ้เหรอ?”
“รอก่อนเถอะ
เรายังมีโรคอัลคินอยู่”
ผู้บัญชาการของกองพันไม่มีวิธีแก้ปัญหาที่ชัดเจน
ดังนั้นพวกเขาจึงมุ่งความสนใจไปที่การกวาดล้างพวกอันเดด
“นี่มันช่างโง่เขลา การต่อสู้กับอันเดดที่ทรงพลังเช่นนี้ในลักษณะที่น่าสงสารเช่นนี้”
วีดที่ปลอมตัวเป็นอัศวินของจักรวรรดิถอนหายใจด้วยความผิดหวัง
อัศวินโลกันตร์หลายพันและอัศวินแห่งความตายนับหมื่นได้ปรากฏตัวออกมา
ขนาดเท่ากองทัพทั้งหมด
ถึงกระนั้นก็ตาม
มันเป็นเรื่องน่าเสียใจที่เห็นพวกเขาถูกบดขยี้ในขบวนทัพที่ไม่เป็นระเบียบเช่นนี้
“กองพันที่ 17 จัดการทางซ้าย!”
"ครับท่าน!"
วีดไล่ล่าฝูงเดธไนท์พร้อมกับอัศวินราชองครักษ์ที่อยู่รอบๆ
< คุณได้รับค่าประสบการณ์ >
< คุณได้รับดาบที่ร้าวแต่คม อาจเป็นประโยชน์เมื่อซ่อมแซมแล้ว >
'รูปแบบการต่อสู้แบบนี้ไม่เหมาะกับฉัน ฉันอยากจะสู้ด้วยทุกสิ่งที่ฉันมี'
เขาตรวจสอบอัศวินและกำหนดพลังของเขาตามเลเวลของพวกเขา
วีดไม่อยู่ในสถานะที่จะเปิดเผยตัวตนได้
แต่เขาก็คันไม้คันมืออยากลุยเต็มที่
“ด้านหลังศีรษะของผู้เล่นคนนั้น…
ด้านหลังที่สวยงามนั้น เขามีเกราะที่งดงามด้วย พระเจ้าที่รัก”
มันเหมือนกับการเตรียมสเต็กหนอนให้กับนกกระจอก!
“เดี๋ยวมันจะเกินเลย
ไปล่าเดธไนท์กันเถอะ”
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสมุ่งเน้นไปที่อัศวินอเวจีเป็นหลัก
พวกเขาให้ความสนใจเพียงเล็กน้อยกับแนวรบของอัศวินจักรวรรดิและเดธไนท์
ดังนั้นจึงมีไอเท็มดรอปให้รวบรวม
“อึ่ก พวกมันเจาะทะลุ!”
“รวมพลังเวทย์รักษาไว้
เราต้องกักมันไว้แน่น พวกมันจึงขยับไม่ได้”
ไม่ว่านักรบจะพยายามสกัดกั้นพวกมันมากแค่ไหน
มันไม่ง่ายเลยที่จะควบคุมเดธไนท์อย่างไม่หยุดยั้ง ขว้างอาวุธแห่งความมืดและรั่วไหลผ่านแนวป้องกัน
– ไฮเลอร์ : รวมกองพันและเสร็จสิ้นการเก็บกวาด เราไม่สามารถจะเสียเวลาที่นี่ได้อีกต่อไป
ผู้เล่นที่เก่งที่สุดจากกิลด์เฮอร์มีสถูกระดมพลเพื่อต่อสู้
วีดสังเกตเห็นดาอินนำกองทหารม้าอัศวินที่ยอดเยี่ยมมาเป็นเวลานาน
“เธอประสบความสำเร็จมากหลังจากสมัครเข้ากิลด์เฮอร์มีส”
เขาได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับความสำเร็จของเธอในภูมิภาคคัลลามอร์หลังจากที่ได้เป็นเจ้าเมืองเอวาลุค
“เธอเต็มไปด้วยไอเท็มราคาแพงเช่นนี้”
อุปกรณ์ชาแมนนั้นหายากมากถึงมากที่สุด
แต่เธอสวมชุดที่มีคุณภาพสูงสุดในบรรดาอุปกรณ์ทั้งหมด
“เธอยังสวมเสื้อรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นทั้งหมดด้วยซ้ำ
จริงๆ คุณไม่สามารถไว้ใจใครได้ในโลกนี้”
วีดไม่ใช่คนประเภทที่จะแยกแยะระหว่างเรื่องสาธารณะและเรื่องส่วนตัว
มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอคอยผู้ทรยศ!
ในระหว่างนี้
ฝูงอันเดดจำนวนมหาศาลได้ลดลงอย่างมาก
ผลกระทบของกฎแห่งความมืดและออร่าแห่งความตายได้หายไปนานแล้ว
นับตั้งแต่วีดแปลงร่างเป็นอัศวินแห่งจักรวรรดิ
อัศวินอเวจีค่อนข้างน่ากลัว
แต่ก็พ่ายแพ้ไปทีละคน
พวกเขามีเวลาที่ง่ายกว่าในการปราบอัศวินอวเจีมากกว่าที่พวกเขาทำกับแวนฮอว์ค พวกเขาค้นพบจุดอ่อนของอัศวินอเวจีที่มีอุปกรณ์ที่ไม่ดีและการควบคุมร่างกายของพวกเขาเมื่อพวกมันปรากฏตัวครั้งแรก
'มันน่าเสียดาย แต่พวกมันยังคงสามารถจัดการสมาชิกกิลด์เฮอร์มีสได้จำนวนพอสมควร…'
วีดถือว่าความเสียหายที่เขาทำตั้งแต่เกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่เป็นโบนัส
"ได้เวลาออกเดินทางแล้ว"
เขารับการโจมตีจากเดธไนท์โดยไม่ต้องพยายามป้องกันเลย
< ฟาด!
คุณถูกกระแทกอย่างแรงบริเวณไหล่
พลังชีวิตลดลง 381หน่วย >
< โดนโจมตีติดต่อกัน!
คุณถูกเตะด้านข้าง
พลังชีวิตลดลง 809
หน่วย >
เขามีเลเวลมากกว่า 500
และมีค่าสถานะร่างกายและความอดทนพื้นฐานสูง
ทำให้เขาแข็งแกร่งพอที่จะทนต่อการโจมตีจากเดธไนท์ทั้ง 5 ตัว
< ความทนทานของเกราะลดลง >
วีดทำให้ชุดเกราะของเขาดูทรุดโทรมและแตกหักจากการโจมตีของเดธไนท์
"มันอันตรายนะ"
อัศวินที่อยู่ใกล้ๆ
พุ่งเข้ามาและกวาดล้างเดธไนท์ออกไป
"นายไม่บาดเจ็บใช่ไหม?"
“ฉันบาดเจ็บ ฉันจะพักสักหน่อย”
"ไปพักก่อน"
อัศวินที่ประกอบด้วย NPC
ต่างแสดงความกังวลต่อวีด
เสน่ห์ บารมี และค่าสถานะความเป็นผู้นำของวีดเริ่มมีผล ถ้าเขาแสดงความสามารถของเขาสักหน่อย
การนำอัศวินแห่งจักรวรรดิฮาเว่นคงจะเป็นเรื่องง่าย
“ยังไม่มีใครสงสัยในตัวฉันเลย”
กองทัพจักรวรรดิฮาเว่นมีขนาดใหญ่มากและขณะนี้กำลังต่อสู้กับพวกอันเดดอยู่ทุกหนทุกแห่ง
ดังนั้นสมาชิกกิลด์เฮอร์มีสจึงไม่สามารถตรวจสอบอัศวินทุกคนได้
และไม่สนใจที่จะตรวจสอบเพียงไม่กี่คน
วีดพักอยู่ท่ามกลางผู้บาดเจ็บและรวมตัวกับกองกำลังต่อสู้กับอันเดดในเขตชานเมือง
“ข้าจะต่อสู้เคียงข้างเจ้า”
"เรายินดีตอบรับความช่วยเหลือของท่าน"
เขาสะสมค่าประสบการณ์ในขณะที่เขาโจมตีเดธไนท์ จากนั้นเขาก็สามารถเห็นผู้เล่นทางเหนือเข้ามาใกล้จากระยะไกล
พระอาทิตย์ขึ้นสู่ท้องฟ้าโดยสมบูรณ์!
ทุ่งราบที่ครั้งหนึ่งเคยถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นผงถูกปัดเป่าออกไปราวกับเป็นเรื่องโกหก
และเขาสามารถเห็นผู้เล่นทางเหนือวิ่งมาหาเขา
“โจ๊กหญ้า โจ๊กหญ้า โจ๊กหญ้า!”
"เราต่อสู้เพื่ออาณาจักรอาเพน!"
เสียงโห่ร้องของผู้เล่นทางเหนือยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
กองทัพที่ทอดยาวออกไปจนสุดสายตากำลังเข้ามาใกล้ราวกับฝูงมด
พวกเขากำลังเดินทัพเข้ามาหลังจากเอาชนะหลายสถานีของกองทัพจักรวรรดิฮาเว่น
ราชันย์ไฮดรามีหัวทั้ง 9
ของเขาตั้งตรงและมีแสงจากเปลวไฟของฟีนิกซ์ส่องอยู่ข้างๆ เขา
ปิงหลงและไวเวิร์นก็ปรากฏตัวขึ้นเช่นกัน
"ประติมากรรมสลักชีพได้ผนึกกำลังกัน"
วีดได้บอกกับประติมากรรมสลักชีพว่าพวกเขาไม่ควรเข้าร่วมในสงครามเพราะชีวิตของพวกเขาจะตกอยู่ในอันตราย แม้ว่าพวกเขาไม่ได้เข้าร่วมจริงๆ เขาก็คงจะดุพวกเขาอย่างมาก
ในทางกลับกัน
เขาจะดุพวกเขาอยู่ดีที่เข้าร่วมการต่อสู้!
“โชคดีที่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะต่อสู้ได้ดี”
มันเป็นความผิดของพวกเขาเองหากพวกเขาจบลงด้วยการตายหรือบาดเจ็บสาหัส
และวีดจะต้องชุบชีวิตพวกเขาขึ้นมา
เขาได้รับเสียงกระซิบจากน้องสาวของเขา
– ยูริน : คุณปู่เกอิฮาร์มอบชีวิตให้กับประติมากรรมสลักชีพ มันน่าทึ่งมาก
วีดพูดด้วยเสียงเบาเพื่อให้คนอื่นไม่ได้ยินเขา
"เท่าไหร่?"
– ยูริน : ทั้งหมดเลย
“ทั้งหมดอยู่ในที่ราบเหรอ!”
จำนวนประติมากรรมที่ผู้เล่นสร้างขึ้นในทุ่งราบการ์นาฟนั้นบ้ามาก
แม้ว่าหลายชิ้นจะถูกทำลายด้วยคาถาอัญเชิญอุกกาบาตเพลิง
แต่จำนวนประติมากรรมขนาดใหญ่พิเศษเพียงอย่างเดียวก็สูงถึงหลายร้อย
– ยูริน :
คุณปู่เกฮาร์ถึงกับสละชีวิตของเขา… เขาตายอีกครั้งเพื่อทำให้ประติมากรรมทั้งหมดมีชีวิตขึ้นมา
“เราสามารถไว้วางใจในความสามารถของประติมากรรมสลักชีพเหล่านั้นได้หรือไม่?”
– ยูริน : ใช่ แต่ละคนดูแข็งแกร่งจริงๆ อย่างไรก็ตาม
คุณปู่เกอิฮาร์เล่าบางอย่างให้พวกเขาฟังก่อนที่เขาจะเสียชีวิต
“เขาพูดว่าอะไรนะ?”
– ยูริน :
เขาบอกพวกเขาว่าอย่าเชื่อฟังผู้คน แต่ให้เพลิดเพลินกับอิสรภาพของพวกเขา
"อิสระภาพ?"
– ยูริน : เขาบอกว่าพวกเขาควรช่วยในการต่อสู้วันนี้
แต่ใช้ชีวิตในภายหลัง
จักรพรรดิเกฮาร์ได้มอบชีวิตที่สมบูรณ์แบบให้กับเหล่าประติมากรรมสลักชีพ ของขวัญชิ้นสุดท้ายของเขาคือการบอกให้พวกเขาดำเนินชีวิตอย่างที่พวกเขาต้องการ จักรพรรดิใช้ชีวิตทั้งชีวิตเพื่อประติมากรรมและประติมากรรมสลักชีพ
วีดยิ้มกว้าง
“ฉันจะให้อิสรภาพแก่ประติมากรรมสลักชีพตามความปรารถนาของเขา”
แต่แน่นอนว่าอิสรภาพไม่ได้มาโดยไม่มีราคา
เขาจะกำหนดค่าเช่ารายเดือนสำหรับให้พวกเขาอยู่ในอาณาจักรอาเพน
และสร้างรายได้ด้วยการตั้งภาษีและสิ่งจำเป็นอื่นๆ
“ฉันจะเอาเปรียบพวกเขาอย่างอิสระ!”
กลุ่มผู้เล่นทางเหนือและเหล่าประติมากรรมสลักชีพกำลังเข้ามาใกล้
"ฮ่าๆๆๆ!"
เขารีบออกไปจากกองทัพจักรวรรดิฮาเว่นและพุ่งเข้าโจมตี
เขาลากดาบลงบนพื้นขณะที่เขาวิ่งไปหาพวกเขา
ดูเหมือนอัศวินผู้กล้าหาญ
"เขากำลังทำอะไร?"
“เขาเป็นเพียงอัศวิน
ทำไมเขาถึงออกนอกเส้นทางล่ะ?”
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสจ้องมองเขาโดยคิดว่าเขาเป็นเพียงหนึ่งในอัศวินหลายๆ
คน
วีดวิ่งอย่างรวดเร็วแล้วโยนดาบของเขาออกไป
โดยปกติแล้ว
เขาไม่เคยผ่านแม้แต่วัสดุทั่วไปและรวบรวมพวกมันทีละชิ้น แต่ในสถานการณ์นี้
เขาตระหนักถึงการออกอากาศ
มันเป็นดาบที่ชำรุดทรุดโทรมมากหลังจากฟันอันเดด
*แกร้กกกกกกกกก!*
เขาถอดและโยนชุดเกราะของเขาทิ้งในขณะที่เขาวิ่งและในที่สุดก็ถอดหมวกออก
ในที่สุดใบหน้าของเขาก็ถูกเปิดเผย
“มะ ไม่มีทาง… นั่นคือ-?”
“เขาไม่ใช่วีดเหรอ? มันคือวีด!”
"เขาดูเหมือนวีด"
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสที่เตรียมพร้อมต่อสู้กับผู้เล่นทางเหนือได้รับความเสียหาย เขามาได้ครึ่งทางแล้ว และเขาเร็วเกินกว่าที่พวกเขาจะตามทัน
"นายท่าน!"
“กร๊าก รีบไปกันเถอะ”
“มู้ววว ข้ารู้ว่าท่านจะกลับมาอย่างปลอดภัย”
เหล่าประติมากรรมสลักชีพยินดีต้อนรับวีด
และเสียงโห่ร้องของผู้เล่นทางเหนือก็ดังก้องไปทั่วทั้งสนามรบ
“เทพสงครามวีด!”
"คุณวีดกลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว"
"ตอนนี้อาณาจักรอาเพนจะได้รับชัยชนะ!"
เกิดความปั่นป่วนขึ้นท่ามกลางกองทัพจักรวรรดิฮาเว่น
พวกเขาไม่ได้เสียหายถึงขนาดนี้แม้ว่าอัศวินอเวจีทั้งสามจะปรากฏตัวก็ตาม
“วีดอยู่ในหมู่พวกเรา….?”
“ใช่ เขาผสมผสานกองกำลังของเราและซ่อนตัว
ท่ามกลางอัศวินของจักรวรรดิ”
“แล้ว?”
“เขาหนีกลับไปหาผู้เล่นทางเหนือ”
"…"
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสกำลังจะเป็นบ้าไปแล้ว
“เราจับเขาไว้แล้วปล่อยให้เขาหลุดมือไป?”
“เหตุใดสิ่งที่เราวางแผนไว้จึงไม่ได้ผล”
แผนทำลายล้างที่วางแผนโดยผู้บริหารสำหรับสงครามครั้งนี้มีดังนี้:
ขั้นที่ 1:
คาถาอัญเชิญอุกกาบาตเพลิงร่ายบนทุ่งการ์นาฟ
ขั้นที่ 2:
โรคอัลคินแพร่กระจาย การติดเชื้อทันทีจะทำให้สูญเสียจิตวิญญาณการต่อสู้และกระจายความกลัวในหมู่พวกเขา
ขั้นที่ 3:
ภาคีฟานเซลโล้ปแห่งอัศวินผีจะนำมาซึ่งความสิ้นหวัง
ขั้นที่ 4:
กองทัพจักรวรรดิปิดล้อมจากทุกทิศทุกทาง
โดยใช้ทหารม้าเหล็กและหอกแห่งการทำลายล้าง
ขั้นที่ 5:
คาถาอัญเชิญอุกกาบาตเพลิงถูกร่ายอีกครั้ง ลอบสังหารหรือปราบวีดและผู้เล่นหลักในระหว่างความสับสน
ขั้นที่ 1
และ 2 บรรลุวัตถุประสงค์ร่วมกันอย่างดี
ภาคีฟานเซลโล้ปแห่งอัศวินผีและหอกแห่งการทำลายล้างนั้นทรงพลังมาก
แต่ก็ไม่มีโอกาสได้เห็นพวกเขาลงมือปฏิบัติการเพราะพวกเขาไม่ได้ต่อสู้กับวีดอย่างเหมาะสม
ในท้ายที่สุด
พวกเขาไม่ได้ทำอะไรนอกจากทำลายตัวเองท่ามกลางภัยพิบัติครั้งใหญ่ด้วยการฆ่ากันเอง
และวีด —
เป้าหมายหลัก — ได้ปลอมตัวเป็นของพวกเขาเองและเฝ้าสังเกตพวกเขาอย่างระมัดระวังเพื่อหลบหนีครั้งใหญ่
“สถานการณ์กลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร?”
“คุณหมายถึงอะไร? การตำหนิไม่ควรอยู่ที่แผน แต่เป็นการตอบสนองที่ไม่ดีในสนามรบ”
“แย่เหรอ นายกำลังบอกว่าพวกเราผิดเหรอ?”
"เครบุลต้า แกเป็นคนพูดเองนะ
วีดเป็นหนึ่งในกองพันที่ 7 แกมีสิทธิ์อะไรมาบอกฉันแบบนั้น"
“กล้าดียังไงมาพูดกับฉันด้วยความเย่อหยิ่งขนาดนี้…!”
ดราก้าพึมพำอย่างขมขื่นในขณะที่เขาเฝ้าดูผู้บัญชาการกิลด์เฮอร์มีสและเจ้าหน้าที่ระดับสูงทะเลาะกัน
“เราพ่ายแพ้อีกครั้ง
และคราวนี้เป็นการรุกฆาต”
ผลลัพธ์ที่ได้ออกมาน่าสยดสยองมากกว่าผลที่ได้จากการสำรวจพิชิตทางตอนเหนือมาก
อำนาจทางการทหารของกองทัพจักรวรรดิเสื่อมถอยลงอย่างมาก
มีการใช้กำลังมากเกินไปในการพยายามจับกุมวีด
และภัยพิบัติครั้งใหญ่ที่ก่อให้เกิดการต่อสู้กันเองส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตจำนวนมหาศาล
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้เล่นทางเหนือกำลังรุกคืบจากทุกทิศทุกทาง
ขวัญกำลังใจของพวกเขาถึงจุดสูงสุด และกำลังจะเริ่มการโจมตีโดยรอบ
ดราก้ารู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องก้าวขึ้นมา
“ไม่มีเวลาเหลือแล้วสำหรับการอภิปราย
ให้เราฝ่ากองกำลังที่ล้อมรอบไปก่อน”
“เราจะมีทางเลือกอะไรบ้างหลังจากผ่านมันไปได้?”
ไฮเลอร์ถามกลับด้วยน้ำเสียงวิพากษ์วิจารณ์
เขาหงุดหงิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น
และเขาไม่สบายใจที่ดราก้าจากระดับล่างพูดออกมา
“ฉันไม่สามารถพูดได้อย่างแน่นอน
แต่เราไม่สามารถตายที่นี่ได้ ดังนั้นเราอาจบุกทะลวงไปก่อนได้
คุณวางแผนที่จะต่อสู้กับผู้เล่นจำนวนไม่สิ้นสุดในจุดนี้หรือไม่?”
"เราสามารถไล่ตามวีดได้
การทำลายล้างล้มเหลว แต่เรายังมีโอกาสที่จะรวบรวมพลังเพียงพอและบังคับการโจมตีซึ่งหน้า"
ดาอินถอนหายใจ
"มันเป็นไปไม่ได้"
"อะไรนะ?"
"ฉันได้รับรายงานว่ากองทัพประติมากรรมสลักชีพกลุ่มใหม่ได้เข้าร่วมกองกำลังทหารของอาณาจักรอาเพน"
ผู้บังคับบัญชาหยิบลูกบอลคริสตัลออกมา
ไม่จำเป็นต้องดูผ่านช่องออกอากาศมากมาย
สื่อ KMC,
สื่อ CTS และสถานีออกอากาศยอดนิยมอื่นๆ
ต่างออกอากาศภาพที่คล้ายกัน
ผู้เล่นได้สร้างประติมากรรมขนาดใหญ่พิเศษบนทุ่งการ์นาฟ
ชีวิตได้รับการมอบให้กับประติมากรรมเหล่านี้
และสามารถมองเห็นพวกเขาเดินขบวนไปสู่การต่อสู้ได้
สิ่งมีชีวิตขนาดมหึมานี้มีขนาดหลายร้อยกว่าเมตร!
สัมผัสได้ถึงพลังของพวกเขาผ่านภาพสด
จบเล่ม 52 บทที่ 4 : สิ่งสุดท้ายของจักรพรรดิเกฮาร์ แปลโดย
แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
