เล่ม
30
ตอนที่ 10 :
ความทรงจำของบาฮาม็อร์ก แปลโดย
Spicygorhot
วีดบอกพวกเขา
“มันคงจะไม่ค่อยดีถ้ามาเพิ่มกันแค่เลเวล.
มันจะดีกว่าถ้าจะค่อยๆเพิ่มค่าความเชี่ยวชาญของทักษะไปด้วย.
ถึงแม้ว่าคุณจะได้เลเวล. แต่จะดีกว่าถ้าความเชี่ยวชาญกับค่าสถานะสูงตามด้วย”
วีดสามารถที่จะมองเห็นบทบาทของแต่ละอาชีพในการต่อสู้ได้โดยแค่การมองผ่านๆ.
เจเป็นนักรบที่สู้กับมอนสเตอร์โดยตรง ทำให้เขาจำเป็นต้องให้ความสำคัญกับทักษะของเขา
วีดนำพวกเขาไปในการต่อสู้.
มันค่อนข้างจริงจังเพราะว่าดันเจี้ยนนี้มันค่อนข้างอันตราย แต่มันกลับน่าเบื่อมากสำหรับเจ
ผู้เป็นได้เพียงแค่กองหลัง
วีดถามเขา
“อาชีพนักรบนี่มีเลือดเยอะไหม?”
“ครับ! แต่ผมไม่คิดว่าผมจะมีบทบาทในนี้นะ”
“ขอโทษละกัน โทริ! นี่คือแหล่งเลือดของแก”
แม้แต่นักรบเลเวลน้อยก็ยังสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้! เจใช้เลือดของเขาในการให้โทริดื่มทำให้ค่าความยืดหยุ่นกับความอดทนของเขาเพิ่มขึ้น.
มันไม่ได้ช่วยอะไรมากมายแต่ซุลเลียก็สามารถเพิ่มค่าความชำนาญผ่านการร่ายเวทรักษา
ให้พรและทักษะอื่นเช่นกัน.
พวกเขาผ่านชั้นใต้ดินที่สองและสามอย่างรวดเร็ว! มันไม่ค่อยมีอุปสรรคอะไรมากมายที่นี่. เหล่าประติมากรรมสลักชีพก็สามารถปรับตัวในการต่อสู้ได้อย่างรวดเร็ว.
มันใช้เวลาในการเคลียพื้นที่มากกว่าชั้นที่สองนิดหน่อยแต่มันก็ไม่ได้ยากมากเมื่อวีดเป็นคนนำ.
ตอนแรกเจกังวลตอนที่จัดปาร์ตี้ขึ้นมาใหม่แต่ตอนนี้ผลลัพธ์มันออกมาอย่างชัดเจนแล้วว่ามันไม่มีปัญหาอะไร
พวกเขายังไม่ได้ผ่านชั้นที่สาม แต่ก็มาถึงจุดหมายแล้ว
มันมีทางเดินแคบๆที่เกือบจะผ่านไปไม่ได้.
ข้างๆมีหน้าผาอยู่
“ที่นี่แหละครับที่ผมตกลงไปและเจอกับศพนั้น.
มันไม่ได้ลึกมากมาย แต่มีมอนสเตอร์อยู่ข้างล่างเพราะฉะนั้นเราควรระวัง”
“ผมเข้าใจแล้ว.
ที่นี่มันอันตรายสินะ. แวนฮอร์ค โทริ”
“ครับท่าน”
“ลงไปพร้อมกับข้า”
“รับทราบนายท่าน”
วีดกระโดดลงไปพร้อมกับแวนฮอร์คและโทริ.
แต่พวกเขาก็ลงไปได้นิดหน่อยก็มีปีกกางขึ้น! โทริรีบกางผ้าคลุมของเขาอย่างรวดเร็วทำให้เขาสามารถร่อนลงไปได้และหยุดพวกเขากลางอากาศ
“ย๊ากกกกกกก!”
มีแค่แวนฮอร์คที่ร่วงลงไป! ขณะที่เขาหล่นลงไปและได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงจากพวกมอนสเตอร์,
วีดและโทริก็ก็ร่อนลงมาอย่างปลอดภัย. ที่นี่คือรังของดราคิน
วิหคเงินและวิหคทองคำตามลงมาสมทบในการต่อสู้
ในขณะที่คนอื่นพยายามยิงธนูช่วยลงมา. ส่วนวีดกำลังเคลียพวกมอนสเตอร์ข้างล่างอย่างสบายๆ
“นี่ไง”
วีดพบกับร่างของนักรบคนเถื่อนพิงอยู่กับกำแพง
บาฮามอ็ร์กแห่งอาณาจักรอาเพ่น.
ตัวของเขาได้ตายในสนามรบและกลายสภาพเป็นหิน. เขาตกอยู่ในสภาพที่น่าสยดสยอง ลูกธนู
ขวาน และดาบหักๆเสียบเต็มร่าง
“เขาตายแล้วจริงๆ”
มันใช้เวลานานมากในการตามหาเขา.
วีดหาทุกที่ในแอนทาโรซ่าและบางที่ในอาณาจักรธอร์ก่อนจะมาที่นี่
“อย่างไรก็ตาม, โชคดีจริงๆที่มาเจอที่นี่”
วีดมองเข้าไปในความทรงจำของรูปสลัก
“ตรวจสอบ!”
|
-คุณได้ตรวจสอบศพของประติมากรรมสลักชีพ
ข้อมูลเชิงลึกไม่สามารถระบุได้
|
|
ชื่อ บาฮาม็อร์ก
อุปนิสัย เกรี้ยวกราด
เลเวล 577
เผ่าพันธ์:คนเถื่อน
อาชีพ:นักรบเลือดเหล็ก
ฉายา:นักรบอมตะ
ชื่อเสียง:8932
|
|
ชีวิตที่ได้รับมาจากจักรพรรดิเกฮาร์.
ทุกครั้งเขาจะเป็นนักรบในแนวหน้า เมื่อต่อสู้กับมอนสเตอร์และนำชัยชนะมาสู่อาณาจักรอาเพ่น
ในอดีตกาลเขาคือวีรบุรุษในตำนานของอาณาจักรอาเพ่น
แต่ในปัจจุบันเป็นเรื่องยากยิ่งที่จะหาคนที่รู้จักเขา. ความซื่อสัตย์และความรักที่เขามีให้จักรพรรดิเกฮาร์นั้นสูงมาก
เขาเดินทางไปทั่วทวีปและช่วยเหลือผู้คนหลังจากที่อาณาจักรอาเพ่นล่มสลายจนกระทั่งจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต
|
|
+ใช้อาวุธได้ทุกประเภท
+ร่างกายแข็งแกร่งดั่งเหล็กกล้า
+สามารถเพิ่มค่าพลังป้องกันและกำลังใจให้กับพันธมิตรด้วยการคำราม
+ทั้งชีวิตชื่นชอบน้ำพุ
+ปรมาจารย์ด้านทักษะการป้องกัน
+ค่าพลังป้องกันเวทมนต์สูงมาก
+ความมุ่งมั่นสูง
+ไม่สามารถระบุได้
+ไม่สามารถระบุได้
+ทักษะพิเศษ:ไม่สามารถระบุได้
+ไม่สามารถระบุได้
|
และวีดก็ได้เห็นความทรงจำของบาฮาม็อร์ก
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
“ชื่อของเจ้าต่อไปนี้คือบาฮาม็อร์ก”
“รับทราบ.
แต้ข้าจะใช้ชีวิตตามทางของข้า”
บาฮาม็อร์กกำเนิดมาในยุคสมัยของอาณาจักรอาเพ่น
ทั้งชีวิตของเขาถูกใช้ไปกับการต่อสู้. เขาสู้มอนสเตอร์ในทุกที่ ผืนป่า
ทะเลทราย หน้าผา ปกป้องเมืองจากมอสเตอร์มาแล้วมากมาย
“เคี้ยกกก!”
เสียงตะโกนกึกก้อง
“ถ้ามีศตรูละก็ ข้าจะจัดการมันเอง
ข้าชอบการต่อสู้ยิ่งนัก”
คบดาบและธนูเจาะอยู่ทั่วร่างกายของเขาในขณะที่พุ่งชนประตูเมืองด้วยแรงอันมหาศาล.
แม้แต่เหล่าอัศวินที่แข็งแกร่งดั่งหินผาก็หยุดเขาไว้ไม่ได้
บาฮาม็อร์กกลายเป็นวีรบุรุษของอาณาจักรอาเพ่น.
และหลังจากการสิ้นพระชนม์ของจักรพรรดิเกฮาร์ เขาก็สู้เพื่อปกป้องเหล่าประติมากรรมสลักชีพ
“ข้ามีชีวิตอยู่เพื่อองค์จักรพรรดิ
.....ตอนนี้ข้าไม่รู้ว่าควรจะอยู่เพื่อผู้ใด”
บาฮาม็อร์กได้แสดงให้เห็นความจงรักภักดีของเขาต่อจักรพรรดิเกฮาร์.
เขาช่วยประติมากรรมสลักชีพตนอื่นๆ ในขณะที่ กำลังเดินทางกลับไปแอนทาโรซ่า.
แต่ความโศกเศร้าของเขาก็ทำให้ร่างกายของเขาอ่อนแอลง. บาดแผลทั่วร่างกายของเขาค่อยๆร้ายแรงขึ้นและติดเชื้อและลามไปทั่วร่างกาย.
พวกมอนสเตอร์และนักฆ่าต่างก็โจมตีเขาตามรายทาง
และแล้วเขาก็ถูกบังคับให้พักรักษาร่างกายขณะเดินทางไปที่แอนทาโรซ่า.
ในช่วงบั้นปลายของเขา เขาถูกพวกดราคินโจมตีในดันเจี้ยนละตำนานของเขาก็จบลง
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
ตริ๊ง!
|
-คุณได้รับเบาะแสสำคัญเกี่ยวกับภารกิจวีรบุรุษบาฮาม็อร์ก
ถ้าคุณบอกเรื่องนี้กับเอลลิออนเกี่ยวกับเรื่องนี้
ภารกิจจะสำเร็จ
|
วีดยืนอยู่หน้าร่างของนักรบคนเถื่อน.
เจและซุลเลียต่างนิ่งเงียบเพราะรู้ดีว่านี่คือภารกิจของวีด.
วีดหลับตาลงและสำรวจดูวีดีโอนั่นอีกรอบ.
เขาเป็นนักรบที่ใช้แรงกายในการเอาชนะศัตรู(ไม่มีแผน). นั่นคือวิธีที่บาฮาม็อร์กใช้ในการกลายมาเป็นยอดนักรบ
“เขาเหมาะกับการเป็นวีรบุรุษจริงๆ”
เขาคิดถึงจักรพรรดิเกฮาย์
บาฮาม็อร์กเลยเดินทางกลับไปแอนทาโรซ่าเพียงเพื่อที่จะได้ตายในบ้านเกิด. แม้แต่นักรบที่สามารถฝืนบาดแผลทางกายแต่ก็ไม่สามารถที่จะฝืนบาดแผลทางใจได้
“สมุนไพรนี่ดีมากเลยนิ?”
“มันทำให้ผิวของข้าดูสวยงามมากขึ้น”
“โกล โกล โกล
ฉันก็อยากใช้มันเหมือนกันนะ”
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของเจอร์นิก้า
เอลทิน และโกลล์มินิเอาสมุนไพรไปถูตามหน้าของตน! เจ้าเหลืองก็กำลังกินมันเช่นกัน
“เฮ้อ”
วีดถอนลมหายใจออกมา.
ความประทับใจของเขาในตัวบาฮาม็อร์กเมื่อกี้หายไปแทบทันที!
“มันก็ไม่มีประโยชน์ถ้าจะกลับไปตอนนี้”
วีดได้พบกับร่างของบาฮาม็อร์ก
นักรบที่ถวายชีวิตให้จักรพรรดิของตน วีดเคารพในความเป็นนักรบของเขา ทำให้เขาไม่อยากปล่อยไป
แน่นอนเขาต้องการคืนชีพบาฮาม็อร์กและก็ใช้เขาตลอดกาล
ประติมากรรมประทานชีพ!
|
-คุณได้มอบชีวิตให้กับวีรบุรุษบาฮาม็อร์ก
ประติมากรรมสลักชีพได้รับชีวิตใหม่
ผลของการแกะสลักไม่ปรากฏและเลเวลถูกลดลงจากเดิม
5 %
|
วีดไม่สามารถออกล่าได้ในขณะที่เขากำลังสร้างอุทยานแห่งทวยเทพ.
หลังจากนั้นเขากับเพื่อนก็ไปที่สุสานของราชันย์เบลออสและเจอกับพวกซัลเลี่ยน ทำให้เลเวลของเขาเพิ่มขึ้นเป็น
416. แม้จะสูญเสียเลเวลกับค่าศิลปะแต่มันก็คุ้มค่าเพียงเพื่อการฟื้นคืนชีพให้กับบาฮาม็อร์ก
ร่างของบาฮาม็อร์กค่อยๆขยับอีกครั้ง.
อาวุธที่ตรึงเขาไว้กับกำแพงค่อยๆถูกดึงออก. วีรบุรุษแห่งอาณาจักรอาเพ่นค่อยๆตื่นจากการหลับใหลอันยาวนาน
“ที่นี่คือ.....”
บาฮาม็อร์คพูดด้วยสีหน้ามึนงง.
เวลาที่ผ่านมาเนิ่นนานทำให้เป็นเรื่องยากที่จะจดจำเรื่องราวในอดีต.
วีดหวังว่าเขาจะลืมทุกอย่าง
‘นี่หละ! ฉันจะยัดเยียดข้อมูลผิดๆให้เขา!’
บาฮาม็อร์กส่ายหน้าไปมาและพูดออกมาในน้ำเสียงที่ต่ำและหนักแน่น
“อา,
จักรพรรดิเกฮาร์สิ้นพระชนม์และข้าก็กำลังเดินทางกลับแอนทาโรซ่า”
“…..”
ความจำดีมาก.
เขาหวังว่าเขาจะลืมทุกอย่างเหมือนโกลมินิที่ลืมทุกอย่าง(
เป็นเรื่องเดียวที่โกลมินิชนะวีดสินะ55 // ผู้แปล)
วีดเริ่มการหลอกลวง
“ข้าคือวีดและข้าก็นับถือจักรพรรดิเกฮาร์ ข้าจึงเดินตามเส้นทางของประติมากร”
“ข้าคือบาฮาม็อร์ก. ท่านคืนชีพให้กับข้า?”
“เราจะได้พบกันในอนาคต.
ท่านมีบาดแผลมากมายให้ข้ารักษาท่านเถิด”
“ฉั..”
ซุลเลียพยายามที่จะออกไปช่วยแต่เธอคิดว่านี่คือภารกิจของวีด! ความประทับใจแรกพบนั้นสำคัญมาก
ทำให้วีดค่อยๆหยิบผ้าพันแผลอย่างอ่อนโยน
“มันต้องเจ็บมากแน่ๆ.
วีดค่อยๆดึงอาวุธและธนูออกจากร่างกายของเขา.
เขาสามารถซ่อมมันและเอาไปขายได้!
‘สภาพมันดีมาก’
เขาสามารถประเมินราคาไอเท็มพวกนี้ได้.
เมื่อของพวกนี้ได้รับการซ่อมแซม. ความเร็วในการฟื้นฟูของบาฮาม็อร์กเร็วพอๆกับพวกโทรล.
และเขาก็จำวิหคทองคำได้
“เซโนเลีย... ทำไมเจ้าถึงอยู่ที่นี่?”
“บาฮาม็อร์ก, มันนานมากจริงๆ”
“ข้ายังคงสับสนอยู่ เกิดอะไรขึ้น?”
บาฮาม็อร์กและวิหคทองคำได้พบกันอีกครั้ง.
พวกเขาเริ่มที่จะลำลึกถึงความทรงจำต่อจักรพรรดิเกฮาร์ด้วยกัน
อดีตได้จบลงแล้ว.
ตอนนี้ผู้พิทักษ์ของจักรพรรดิเกฮาร์จะมาช่วยเขาในอนาคต
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
เจและซุลเลียได้ขี่ไวเวิร์นไปโมราต้า
พวกเขาตัดสินใจที่จะอาศัยอยู่ที่ทางเหนือหลังจากได้เจอวีด
“กระท่อมนี่ราคาค่อนข้างถูก
ขอให้มีความสุขในเมืองนี้นะ”
“ครับ ขอบคุณมาก”
“งั้นผมไปแล้วนะ”
มันมีสถานที่โด่งดังมากมายในโมราต้าและพวกเขาก็ได้รับส่วนลดจากวีด.
โมราต้าเป็นสถานที่ดีสำหรับพวกมือใหม่
มันมีข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่โด่งดังของโมราต้าในบอร์ดข้อมูล.
พวกเขาเริ่มที่จะปรับตัวเข้ากับโมราต้า.
วีดมองพวกเขาด้วยสายตาที่อบอุ่น
“มีคนให้เก็บภาษีเพิ่มอีกสอง”
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
ปราสาทเวนท์
แม่ค้ากาม็อง!
“ข้าได้ยินข่าวลือมาว่าเจ้าได้นำมะกอกดีๆมาที่!
ที่นี่มีคนต้องการมันมากมาย. แน่นอนข้าจะให้ราคาดี”
|
-ของจำนวนมากถูกขายออก.
ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 126
-คุณได้เลื่อนระดับทักษะการค้าขายและทักษะบัญชีเป็น
ขั้นกลางเลเวล 2
คุณจะได้ราคาที่ดีขึ้นเมื่อขายของ
|
|
ความสามารถในการหลอกพวกผู้ซื้ออันแสนไร้เดียงสาได้เพิ่มขึ้น
|
|
-คุณได้รับประสบการณ์การค้าขาย
|
“ฮึฮึฮึ ขอบคุณมาก”
เธอขายสินค้าทั้งหมดที่ได้มาจากโมราต้าในปราสาทเวนท์.
ทักษะทางด้านการค้าขายของเธอเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในขณะที่เกวียนของเธอสามารถใช้ได้เพิ่มเป็น
12 คัน
“ผมได้ยินมาว่าแม่ค้ากาม็องกำลังสร้างผลกำไรมหาศาลอีกแล้ว”
“ทักษะของเธอดีมาก.
ความคิดของเธอในการช่วยเหลือผู้คนพร้อมไปกับการสร้างกำไร.... มันช่างสุดยอดจริง”
“นายอยากเรียนทักษะการค้าขายไหม?
มันจะดีมากถ้านายไปเรียนกับแม่ค้ากาม็อง
เธอสามารถนำสินค้ามากมายจากเมืองโมราต้ามาขายในราคาแพง”
อาชีพพ่อค้าจะต้องมีความสนใจทางด้านข่าวสาร.
คนที่เริ่มเล่นใหม่ๆบางคนยอมเสี่ยงอันตรายเพื่อที่จะขายของได้แพงขึ้น 4
เหรียญทองแดง.
ซื้อมาในราคาถูกและขายไปในราคาแพง! เมื่อบรรทุกสินค้าเต็มเกวียนแล้ว
ราคาส่วนต่างก็จะเพิ่มขึ้นตามปริมาณที่มากขึ้น
ถ้าพวกเขาส่งสินค้าเป็นประจำและสร้างผลกำไรได้มหาศาล
เมื่อนั้นค่าชื่อเสียงของพวกเขา ก็จะเพิ่มสูงขึ้นตามไปด้วย
ค่าชื่อเสียงของพ่อค้านั้นสำคัญมากต่อความสำเร็จในการทำภารกิจและรางวัลตอบแทน
“กาม็องคือใครเหรอ?”
“ใช่แม่ค้าที่ขายสินค้าที่มาจากโมราต้ารึเปล่า?”
มีพ่อค้าหลายคนอยากที่จะเจอกับกาม็อง.
พ่อค้าหน้าใหม่ไม่มีเมืองหลักในการหาและขายสินค้า ผลผลิตทางการเกษตรของโมราต้ามีคุณภาพสูงมาก
พวกเขาก็เลยเติบโตอย่างรวดเร็วในช่วงแรกๆ ด้วยเกียรติอันภาคภูมิ โมราต้าจึงได้รับการต้อนรับ
เมื่อขายสินค้าในต่างแดน
“คุณผู้ชาย ข้ามาแล้ว”
“นี่พึ่งจะรุ่งสางเอง
วันนี้เจ้ามาเร็วผิดปกตินะ”
“ใช่แล้ว. เพื่อความสดใหม่ของสินค้า.
วันนี้มีสินค้ามาขาย 12 เกวียน”
“ฉันจะซื้อของจากแม่ค้ากาม็องเท่านั้น.
ราคานี่มันค่อนข้างถูกกว่าเมื่อวานอีกนะเนี่ย”
“ท่านมีแร่เหล็กหรือไม่?”
“มีไม่มากหรอก... แต่ถ้าเป็นท่าน ข้าจะลองหาให้”
พ่อค้าหน้าใหม่ต่างอึ้งเมื่อได้ยินบทสนทนาระหว่าง
NPC บรรดาลูกค้าก็พากันตกตะลึง.
ถ้าเป็นคนอื่นไปพูด NPC พวกนี้คงไม่ขายให้เป็นแน่
- บางทีฉันจำเป็นต้องได้รับราคาที่เท่าเทียม.
ถ้านายไม่อยากขายมันก็เอาคืนมาซะสิ
- เจ้าอยากที่จะได้รับส่วนลดรึ? . เช่นนั้นข้าไม่ขาย
พวกเขาต่างเคารพกาม็อง
“ขอโทษนะครับ คุณมาจากตอนกลางของทวีปรึเปล่า?”
พ่อค้าหน้าใหม่ขนแจปเท็มมาขายรวบรวมความกล้าเพื่อถามออกไป
“ไม่หรอก ฉันมาจากโมราต้า.
และเป็นส่วนหนึ่งกับลัทธิโจ๊กหญ้า”
“อ่า
แล้วคุณทำยังไงถึงมีค่าชื่อเสียงมากมายขนาดนั้น?”
มันมีกฎสำหรับพ่อค้าในตอนกลางว่าห้ามถามเส้นทางการค้าของผู้เล่นคนอื่น. พวกเขาต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน
เนื่องจากพ่อค้าเป็นอาชีพที่ต้องเดินทางไปรอบ ๆ เพื่อสร้างความสัมพันธ์และการค้า แต่กาม็องแตกต่างจากคนอื่นในบริเวณนี้
“ฉันขายของที่ปราสาทเวนท์เป็นหลัก”
“ปราสาทเวนท์..”
“อ่า!
ปราสาทที่ไม่มีใครเข้าไปได้นี่! ฉันเห็นมันในบอร์ดสนทนา.
คุณไปที่นั่นมาจริงๆเหรอ?”
“ใช่”
กาม็องให้คำแนะนำกับพวกพ่อค้าหน้าใหม่
“ฉันสามารถเสนอชื่อนายต่อปราสาทเวนท์ได้.
พวกเขายังต้องการสินค้ามากมาย. นายลองไปหาสินค้ามาแล้วไปขายกับฉันไหมละ?”
“ขอบคุณมากครับ”
“ผมจะไม่มีวันลืมเรื่องนี้”
พ่อค้ามือใหม่ส่วนใหญ่เน้นหนักไปที่การขายแจปเท็มและพยายามค้าขายในตอนกลางของทวีป.
อย่างไรก็ตามมีพ่อค้าประมาณ 100 คนตามเข้าไปในปราสาทเวนท์
“กาม็องแนะนำเจ้ามาเพราะฉะนั้นเจ้าเข้ามาได้”
“ถ้ากาม็องเป็นฝ่ายพูดเองอย่างนี้
ข้าก็สามารถที่จะเชื่อพวกเจ้าได้”
“นี่มันนมสดนี่ ข้ากำลังตามหาอยู่เลย
ข้าอยากจะซื้อมันก่อนที่จะหมด เพราะฉะนั้นเจ้ามีอีกมั้ย ข้ายินดีที่จะจ่าย 17
เหรียญทองแดงต่อขวด”
พ่อค้ามือใหม่หลายคนได้รับผลกำไรมหาศาล.
แต่ก็มีบางคนที่ไม่ค่อยได้กำไรแต่ทักษะของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นมากเช่นกัน.
หลังจากนั้นเส้นทางการค้าระหว่างโมราต้ากับปราสาทเวนท์ก็เริ่มขึ้น
“มีคนมากมายเดินทางมาที่นี่ ถ้าได้ขายเบียร์ละก็กำไรงามแน่นอน.
แต่ข้ายังขาดวัตถุดิบอีกมากเจ้าช่วยไปหามาให้ข้าได้ไหม?”
“ผมจะมาภายในวันพรุ่งนี้เลยครับ”
พวกพ่อค้าเริ่มที่จะคิดว่ามีความเป็นไปได้ที่จะเติบโตขึ้นในแดนเหนือและเริ่มย้ายมาจากทวีปกลาง.
อาณาจักรอาเพ่นก็ค่อยๆเติบโตขึ้นพร้อมกับหมู่บ้านรอบข้าง
“นายได้ไปขายของที่เอวิน็อกเปล่า?”
“ไม่ครับ ผมขายของทั้งหมดในหมู่บ้านอามาง”
“ฉันก็ไม่มีของเหลือเหมือนกัน
คงต้องรีบกลับไปโมราต้าแล้ว. ตอนนี้สิ่งของจำเป็นสำหรับดันเจี้ยนในหมู่บ้านยูลเซลลินก็หมดแล้วด้วย
ผู้คนที่นั่นกำลังเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลำบากอยู่นะ”
พวกพ่อค้าขนสินค้าที่จำเป็นสำหรับแต่ละที่อย่างขะมักเขม้นไปทั่วแดนเหนือ.ไม่ใช่แค่ทหารกับอัศวินที่สำคัญต่ออาณาจักร.
กิจกรรมของพวกพ่อค้าต่างก็ช่วยในการบำรุงอาณาจักร การเติบโตของหมู่บ้าน
อัตราการเกิด เทคโนโลยี วัฒนธรรม เศรษฐกิจ การผลิตอาหาร และอีกหลายอย่าง.
ทุกอย่างเติบโตขึ้นต้องขอบคุณพวกพ่อค้า.พวกเขาสร้างเส้นทางค้าจากโมราต้าไปที่อื่นๆทั่วแดนเหนือ
กาม็องไม่ได้เป็นผู้ผูกขาดทางการค้าขายในปราสาทอีกต่อไป
ทำให้เธอสูญเสียผลกำไรไปมากมาย.
ตอนแรกปราสาทเวนท์ต้องการสินค้ามากมายแต่ตอนนี้พวกพ่อค้าต่างนำมาให้หมดแล้วทำให้ไม่สามารถขายของได้ในราคาแพงอีก
“ฮึฮึฮ ยอดเยี่ยมปราสาทเวนท์กำลังเติบโต”
กาม็องเชื่อว่าพ่อค้าจะสามารถยืดหยัดได้ก็ต่อเมื่อทวีปทางเหนือทั้งทวีปได้รับการพัฒนา.
ถ้าอาณาจักรอาเพ่นสามารถเติบโตได้มากกว่านี้เหล่าพ่อค้าก็จะร่ำรวยขึ้นเช่นกัน.
กาม็องบอกกับพวกพ่อค้าขณะที่กำลังกินโจ๊กเรื่องความมุ่งมั่นของเธอ
“ไอเดียของคุณกาม็องนั้นถูกต้อง.
ผมจะพยายามมากกว่านี้. ค๊อก!”
“คุณต็อกคุงเป็นอะไรรึเปล่า”
“ผมเหลือเลือด 870 ยังไม่ตายหรอกครับ”
เมื่อพวกพ่อค้าเดินทางไปค้าขายที่ไหน
พวกเขาจะนำวัฒนธรรมของอาณาจักรอาเพ่นไปทั่วทางเหนือ”
“ปราสาทไอบีเลนยังไม่ยอมให้ใครเข้าไป.
คุณกาม็องทำสำเร็จรึยัง?”
“ยังหรอก
แต่ในที่สุดก็จะมีสินค้าไปขายที่นั่นอยู่ดี.
สินค้าจากโมราต้ามีคุณภาพสูงเพราะฉะนั้นความได้เปรียบยังคงอยู่กับเรา!”
พ่อค้าต้องเสี่ยงชีวิตของตนกับสินค้าในการเผชิญหน้ากับทางเหนือ.
แต่อิทธิพลและอำนาจทางการเมืองของอาณาจักรอาเพ่นก็เติบโตไปด้วย.
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
สมาคมดาร์คเกมเมอร์สาขาโมราต้า
พวกเขาเลือกผับแห่งหนึ่งในจัตุรัสเป็นฐานที่มั่น.มีนักท่องเที่ยวมากมายแห่กันมาที่โมราต้า.
และมีที่ล่าดีๆในทางตอนเหนือจึงสามารถพบดาร์คเกมเมอร์ได้”
“เมืองนี่ดีมากราคาของค่อนข้างถูก”
“เพราะภาษีที่น้อยยังไงละ”
“ข้อเสียของที่นี่คือค่าตอบแทนสำหรับภารกิจคุ้มกันมีน้อยมาก”
“แต่มันก็ยังมีอย่างอื่นให้ทำมากมาย
ช่างเป็นที่ที่ดีจริงๆ”
การมีส่วนรวมในสงครามหรืออันตรายเช่นการคุ้มกันในดันเจี้ยนคือแหล่งทำเงินหลักสำหรับดาร์คเกมเมอร์.
โมราต้าเป็นที่สงบสุขพวกเขาจึงได้เงินน้อยลงเมื่อเทียบกับที่อื่นๆ.
นั่นคือเหตุผลที่มีพวกดาร์คเกมเมอร์สายพเนจรหรือพวกที่ผจญภัยเพื่อเติบโตขึ้น.
ที่นี่มีร้านค้า,งานศิลปะ,จัตุรัส, มหาวิหาร,หอสมุด,ศูนย์วิจัย,เตาหลอมเฮสเทียและอุทยานแห่งทวยเทพมีของพื้นฐานที่ครบที่สุด
ภาษีก็น้อยและไม่เก็บเงินในการล่า
นั่นคือเหตุผลที่ผู้เล่นเลเวลสูงที่มีตำแหน่งหลายคนเดินทางมาที่นี่.
สิ่งปลูกสร้างของที่นี่และอุทยานแห่งทวยเทพบ่งบอกว่าผู้เล่นระดับกลางสามารถที่จะเติบโตได้อย่างง่ายดาย.พวกเขามาที่นี่เพื่อที่จะขยายพื้นที่
มีหมู่บ้านเล็กๆที่ภายในมีแรงงานข้ามชาติจากทางตอนกลาง.
พวกเขาต่างก็ขยายจำนวนประชากร เก็บภาษีในราคาแพงและเติบโตอย่างรวดเร็ว
สมาคมดาร์คเกมเมอร์สาขาโมราต้าเติบโตขึ้นหลังจากอยู่มาแค่
1 สัปดาห์
ในชั้นที่สองของผับ
พวกดาร์คเกมเมอร์กำลังมีประชุมสำคัญ
“ผมได้ยินมาว่าอำนาจของกิลล์เฮอร์มีสกำลังเติบโตอย่างรวดเร็วจากผู้เล่นที่เข้าร่วมสงครามมากขึ้น”
“พวกมันกำลังมุ่งเน้นไปที่การจ้างทหารรับจ้างและดาร์คเกมเมอร์
มันจึงชัดมากว่ากำลังเตรียมการทำสงคราม”
ดาร์คเกมเมอร์มีอยู่ทั่วทั้งทวีป
ข่าวพวกนี้ก็ได้มาจากสาขาอื่น
กิลล์เฮอร์มีส
กิลล์เมฆา ดาวสิงโต กิลล์พเนจรและทหารรับจ้างดาบทมิฬ พวกเขาคือขุมพลังที่กำลังยึดครองพื้นที่ในทวีป
“กิลล์เฮอร์มีสกำลังแทรกแซงอาณาจักทูลแลน”
“เป็นการขยายที่รวดเร็วและน่ากลัวมาก”
ถ้าพวกมันได้อาณาจักทูลแลนและคัลลามอร์ไป
มันจะใหญ่มากจนน่ากลัว
“แล้วอำนาจของกิลล์อื่นๆเมิ่อเทียบกับกิลล์เฮอร์มีสละ?”
“มันยากที่จะเดานะแต่กิลล์เฮอร์มีสน่าจะแข็งแกร่งกว่า
2 ถึง 3 เท่าเมื่อเทียบกับกิลล์อื่น.
กิลล์อื่นต่างก็เป็นปัญหาแต่กิลล์เฮอร์มีสเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุด”
เหล่าดาร์คเกอร์ต่างก็ไม่ต้องการให้มีขุมอำนาจใดอำนาจหนึ่งมาควบคุมทั้งทวีป.
พวกเขาต่างก็ไม่อยากพบกับความโกลาหลและสงครามอันไม่สิ้นสุด.
พวกเขาต้องการทวีปที่เปี่ยมไปด้วยอิสรภาพและจิตวิญญาณแห่งการผจญภัย
“เมื่อผู้ชนะทางทวีปกลางถูกตัดสินออกมา
พวกมันจะขยายไปที่อื่นแน่นอน. และเมื่อถึงเวลาที่มันมาถึงทางเหนือ.
ที่ๆเราสามารถที่จะอยู่ได้ จะน้อยลงไปอีก”
เหล่าดาร์คเกมเมอร์ต่างสัมผัสได้ถึงวิกฤติ.
พวกเขาจะไม่มีทางปล่อยให้มันเกิดขึ้น
“แต่เราทำอะไรได้บ้างละ?”
จุดยืนที่แตกต่างกันของพวกดาร์คเกมเมอร์แต่ผลกำไรนั้นก็สำคัญ.
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีความสามารถมากแค่ไหนก็ตาม,มันก็เป็นเรื่องยากอยู่ดีในการจัดการกับกิลล์ที่สามารถยึดครองพื้นที่ทางตอนกลาง
“เราทำสิ่งที่เราทำได้.
คิดสิว่าเรามาโมราต้ากันทำไม”
“ง่ายมาก ฟรีและดีสำหรับผู้คน”
“ใครก็ตามที่ได้ครอบครองพื้นที่ตอนกลางจะต้องเจอกับอาณาจักรอาเพ่นในอนาคตแน่นอน”
“แน่นอนอยู่แล้วแต่อาณาจักรอาเพ่นนั้นอ่อนแอมาก”
เหล่าดาร์คเกมเมอร์ประเมินว่าอาณาจักรอาเพ่นมีอัตราการพัฒนาที่สูงมาก.
มีพวกผู้เล่นหน้าใหม่มากมายและพวกที่ย้ายมาจากทวีปตอนกลาง.
ความเร็วในการเติบโตที่น่าอัศจรรย์ แต่พลังในการต่อสู้ก็เทียบไม่ได้กับพวกกิลล์ทางตอนกลาง
“ราชองครักษ์ของที่นี่กากมาก.
เขาแทบไม่ได้ยกระดับการต่อสู้ทางด้านนี้เลยและการควบคุมพื้นที่ก็ยังไม่ค่อยดี”
“ผมได้ยินมาว่าที่ป้อมวาร์โก้เริ่มมีการขุดเหมืองแล้ว”
“พวกเราเข้ารวมกับทหารไม่ได้เหรอ?”
ถ้าพวกดาร์คเกมเมอร์เข้าร่วมกับกองทัพอาเพ่น
มันไม่ต้องสงสัยเลยว่าพลังทางการทหารของอาณาจักรนี้จะเพิ่มขึ้นมาก.
แต่ก็ยังมีพวกที่ทำแค่เงินเพราะฉะนั้นพวกเขาจะไม่มารับฟังคำสั่งจากคนอื่นแน่นอน.
“เราทำทุกอย่างที่ทำได้.
ทุกคนคงไปที่หอสมุดมาแล้ว”
“แน่นอนเราไปมาแล้ว.
ที่นั่นดีมากสำหรับการหาข้อมูลภารกิจ”
“มีหลายคนที่มาที่นี่เพียงเพื่อหอสมุดเหมือนกัน”
“มีงานที่นั่นเยอะมาก”
“ถ้ามันเหมือนที่นายพูด. ฉันก็อยากไปเหมือนกัน”
ผู้เล่นหน้าใหม่ที่รับภารกิจ
มักจะมาที่หอสมุด สำหรับภารกิจที่ยากเกินไปจะถูกนำมาลงทะเบียนไว้ที่นี่. ภารกิจที่ยังทำไม่เสร็จยังมีอีกมากไล่จากง่ายไปยาก.
โมราต้ามีผู้เล่นใหม่เยอะมากมันจึงมีแต่ภารกิจที่ค่อนข้างง่ายแต่ก็มีบางภารกิจที่ซับซ้อนและอันตราย
“พวกเราจะช่วยในการทำภารกกิจอย่างจริงจัง
มันจะช่วยอาณาจักรได้แน่นอน”
“ไอเดียดี”
เหล่าดาร์คเกมเมอร์เลือกที่จะเก็บรายได้จากภารกิจและอาณาจักรอาเพ่นก็จะได้รับผลประโยชน์ด้วย
การสำรวจ
ตัดกำลังมอนสเตอร์ ค้นหาสมบัติ การค้นพบ และอื่นๆ
การทำภารกิจพวกนี้สำเร็จจะเป็นประโยชน์ต่ออาณาจักร
“แล้วมันจะพอสำหรับอาณาจักรึเปล่า?”
“มันช่วยได้แน่นอน”
“ถ้าเราเริ่มทำละก็ดาร์คเกมเมอร์คนอื่นๆก็จะช่วยด้วย”
“ผมได้แสดงเกี่ยวกับภารกิจในหอสมุดและมีหลายคนที่จะร่วมด้วย”
เหล่าดาร์คเกมเมอร์เริ่มที่จะมีบทบาทในเบื้องหลังของอาณาจักร.
สาขาโมราต้าเริ่มที่จะแจ้งหนทางของตนในบอร์ดสนทนา.
พวกเขารวบรวมความช่วยเหลือทั้งหมดในทวีป
นโยบายของพวกเขาคือจะไม่เป็นศัตรูกับกิลล์หรืออาณาจักรหนึ่งอย่างโจ่งแจ้ง.แต่การแอบช่วยโมราต้าในครั้งนี้จะไม่ทำให้พวกเขามีความผิดแน่นอน
“อาณาจักรอาเพ่น ช่างน่าสนใจ”
“ผมรู้จักวีดจากคอนทิเน้นออฟเมจิกดี.
เขาจะทำอะไรด้วยตัวคนเดียวเสมอ.
ตอนนี้มันคงจะเป็นเรื่องที่ดีในการล่าและผจญภัยรอบโมราต้า”
เหล่าดาร์คเกมเมอร์เริ่มแห่กันมาที่อาณาจักรอาเพ่น
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
เมืองหลวงของอาณาจักรลาเซลพ่ายแพ้ต่อกิลล์เฮอร์มีสหลังจากผ่านไปสองวัน.
มันเป็นเรื่องที่ใครๆก็ช่วยไม่ได้เมื่อมองไปที่กำลังทหารของกิลล์เฮอร์มีส
‘พวกเขาจะระมัดระวังในการเริ่มการจัดการอาณาจักรนี้ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป’
‘กิลล์เฮอร์มีสจำเป็นต้องเริ่มรวบรวมอำนาจในนี้ก่อนที่พวกผู้คนจะเริ่มต่อต้าน’
แต่มันกลับผิดคาด.พวกเขาเริ่มเดินทัพไปที่เขตชายแดนของอาณาจักรสัมพันธมิตรแห่งบริทเทนหลังจากยึดครองอาณาจักรลาเซลแค่สิบวัน
“แสดงให้พวกมันเห็นถึงความยิ่งใหญ่ของอาณาจักรฮาเว่น”
“กิลล์เฮอร์มีสนั้นไร้พ่าย!”
อัศวินนับพันและทหารกว่า
550,000 คน
“ลั่นกลองรบ! โจมตี!”
เสียงดังกังวานของกลองศึก
การล่มสลายของของกิลล์เมฆาที่ควบคุมอาณาจักรสัมพันธมิตรแห่งบริทเท่นอย่างหลีกลี่ยงไม่ได้เริ่มประจักษ์ให้เห็น.
นี่คือสงครามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทวีป
ติดตามตอนต่อไป
ผู้แปล
: Spicygorhot
Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
