เล่ม 48 บทที่ 1: ปราสาทคัลลาพิก แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

 

เทคนิคการแกะสลักความลับขั้นสุดท้าย

การแกะสลักเวลาขั้นสูงทำให้เขาสามารถใช้การแกะสลักการเดินทางได้!

วีดไม่ปล่อยให้ทุกอย่างเสียเปล่า เมื่อเรียนรู้ทุกรายละเอียดเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์

'การรุกรานของมอนสเตอร์หรือสงคราม เหนุการณ์อันยิ่งใหญ่มากมายเกิดขึ้น'

เมื่อดูประวัติของทวีปเวอร์เซลล์ มีการบันทึกเหตุการณ์สำคัญจำนวนหนึ่งไว้

- การทำลายล้างอาณาจักรบรูเกอร์ในสองวันเนื่องจากการบุกรุกของมอนสเตอร์

- ป้อมปราการเนเมียส 37 วันแห่งการต่อสู้ทำให้มันกลายเป็นซากปรักหักพัง

- การบุกรุกของมอนสเตอร์จากทะเลที่ดูเหมือนจะไม่จบ ครึ่งหนึ่งของทวีปได้รับความเดือดร้อนจากการรุกรานของมอนสเตอร์เป็นเวลาสามปี

'อืม ดีมาก'

การแกะสลักการเดินทางเป็นเทคนิคที่ติดตามร่องรอยของเวลาและทำให้เขาสามารถไปยังจุดหนึ่งในช่วงเวลาหนึ่งได้

'สงคราม สงคราม '

หากเขาเป็นประติมากรที่บริสุทธิ์ เขาก็คงจะสนใจประเด็นประวัติศาสตร์ที่ศิลปะเจริญรุ่งเรือง

เขาสามารถเดินทางได้อย่างอิสระไปยังอาณาจักรที่ซึ่งวัฒนธรรม การท่องเที่ยว และความโรแมนติกเฟื่องฟู

เขาสามารถลิ้มรสอาหารอร่อยที่ละลายในลิ้นของเขา มองดูอาคารและยิ้มอย่างสดใสให้ผู้หญิงสวย ๆ

เทคนิคการแกะสลักลับที่ทำให้เขาสามารถเดินทางผ่านประวัติศาสตร์ของทวีปไปจนสุดหัวใจ

วีดยกระดับทักษะการแกะสลักเวลาของเขาไปสู่ขั้นสูงในดันเจี้ยนโมล

ตริ๊ง!

- ความสามารถของทักษะการแกะสลักเวลาถึงเลเวล 10 และเปลี่ยนเป็นการแกะสลักเวลาขั้นกลาง คุณได้รับการรู้แจ้งอย่างมากเกี่ยวกับเวลา คุณได้เรียนรู้การแกะสลักการเดินทางที่สามารถเคลื่อนย้ายคุณผ่านเวลาและพื้นที่ ขณะนี้คุณสามารถเดินทางได้สามครั้งเท่านั้น จำกัดเดือนละครั้งและต้องทำภารกิจให้สำเร็จ เมื่อตรงตามเงื่อนไข เควสพิเศษที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ ศิลปะ ธุรกิจ หรือการผลิตจะถูกสร้างขึ้น ทุกครั้งที่ระดับทักษะของการแกะสลักการเดินทางสูงขึ้น จะสามารถสำรวจพื้นที่ เควส และประวัติศาสตร์ได้มากขึ้น

มันเป็นทักษะที่ได้รับจากการแกะสลักหลายชั่วโมง

สถานที่แรกที่วีดเลือกคือ 'ปราสาทคัลลาพิก'

เขานึกถึงความทุกข์ยากทางร่างกายและจิตใจ จึงตัดสินใจพาเพื่อนร่วมปาร์ตี้ไปด้วย

บรรยากาศหึกเหิมขึ้นหลังจากเอาชนะกิลด์เฮอร์มีสที่ดันเจี้ยนโมล

วีดพูดกับเพื่อนๆของเขา

“แต่ฉันยังรู้สึกว่างเปล่าเล็กน้อย พวกนายอยากจะไปออกล่ากับฉันไหม”

เพื่อนร่วมปาร์ตี้ที่ไร้เดียงสาเก่า ๆ ของเขา เช่นเดียวกับไพธอนและซีซั่นแครปนั้นจับได้ง่ายอย่างน่าประหลาดใจ

“มันจะเป็นแค่การล่าเบาๆ”

จากนั้นวีดก็พึมพำด้วยเสียงเล็กๆ

“การแกะสลักการเดินทาง”

แสงนับพันรวมตัวกันเป็นประตูมิติที่ใหญ่พอให้คนจำนวนมากเข้าไปได้

- การแกะสลักการเดินทางที่อยู่เหนือมิติและกาลเวลากำลังทำงาน

“งั้นฉันไปก่อนนะ”

วีดรีบเข้าไปในประตูมิติที่มีสีสันสดใส ก่อนที่เพื่อนคนอื่นๆ ของเขาจะถามรายละเอียด

วีดหายไปแล้ว

“ว้าว คุณวีดได้เรียนรู้ทักษะใหม่”

เซอร์กะผู้ไร้เดียงสากล่าวด้วยความชื่นชม

ไอรีนยังมีบุคลิกที่ดีและไม่ขี้สงสัยอีกด้วย

“ดูเหมือนทักษะที่เขาได้รับขณะผจญภัย”

คนอื่นๆ ก็ยอมรับเช่นกัน

"อา ฉันอิจฉา แต่เนโครแมนเซอร์มีทักษะการเคลื่อนไหวคล้ายกับประตูเทเลพอร์ตด้วยเหรอ?”

โรมูนะรู้สึกอิจฉาเล็กน้อยในขณะที่เซเฟอร์ไม่สนใจทักษะการเคลื่อนไหว

'ฉันอยากกิน อืม… กินคู่กับยูรินคงจะอร่อย ปอกเนื้อแล้วป้อนให้เธอ คูอู ฉันจะดื่มเบียร์สักแก้วด้วย'

เบลล็อตและฮวารยองไม่ชอบการออกล่าแต่พวกเธอก็ไม่ได้เกลียดเช่นกัน

มันค่อนข้างยากที่จะเพิ่มเลเวลของพวกเขา ดังนั้นการไปกับวีดจึงมีประสิทธิภาพที่ดีที่สุด

ไพธอนร้อนแรงด้วยจิตวิญญาณแห่งการแข่งขัน

'นักรบคือความแข็งแกร่ง เขาเป็นเนโครแมนเซอร์ แต่… พลังของเขาในฐานะประติมากรไม่ด้อยไปกว่ากันเลย มันจะไร้ประโยชน์ที่จะได้รับทักษะการเคลื่อนไหว อย่างไรก็ตาม ฉันจะดูว่าฉันจะผ่านมันไปได้หรือไม่'

แม้แต่ซีซั่นแครป มือสังหารที่มีทักษะการสังเกตที่โดดเด่นก็ไม่สงสัย

'ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ใช้ไอเทม เป็นทักษะประเภทหนึ่ง ฉันประหลาดใจเพราะเป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นมัน… ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับการแกะสลัก'

เขาต้องการถามวีดเกี่ยวกับทักษะโดยละเอียด แต่วีดเข้าไปก่อน การไม่รู้รายละเอียดอาจไม่ใช่เรื่องเลวร้าย

'คงไม่โดนเซอร์ไพรส์หรืออะไรหรอกนะ?'

วีดมีคุณสมบัติมากมาย

เทพสงครามและราชาองค์แรกของอาณาจักรอาเพ่น

เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว แม้จะมีตำแหน่งนักผจญภัยมากมายที่เขามี

'ถ้าไม่ดี เขาคงไม่เข้าไปก่อน'

ไพธอนและซีซั่นแครปเชื่อในชื่อเสียงของเขา ในขณะที่คนอื่นๆ ซื่อสัตย์และไร้เดียงสา

พวกเขาเป็นประเภทที่จะเป็นผู้ค้ำประกันหนี้

เพลเข้าไปในประตูมิติโดยไม่คิดอะไร

เพลรู้สึกเหมือนมีบางอย่างผิดปกติหลังจากเข้าไปในประตูมิติ

ขณะที่ร่างกายของเขาเคลื่อนไปข้างหน้า เขาก็เคลื่อนผ่านลำแสงนับหมื่นอย่างรวดเร็ว

'นี่ไม่ใช่เทเลพอร์ตหรอกเหรอ'

เขากำลังรีบไปยังที่ห่างไกลแห่งเดียว

ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็เวียนหัวเมื่อเขาเดินผ่านประตูมิติและถูกกระแทกด้วยเสียงอันมหาศาล

“ปราบปรามพวกกบฏ!”

“อัศวินทุกคนจะปกป้องฝ่าบาท แม้ว่ามันจะหมายถึงความตาย”

"บุกเข้าไป! บุก! อัศวิน พุ่งเข้าใส่ศัตรูสุดกำลังของเจ้า!”

พระราชวังคัลลาพิก

ในพระราชวังใกล้กับเมือง การต่อสู้เกิดขึ้นระหว่างอัศวินและกลุ่มกบฏ

“อะ-อะไร ที่นี่ที่ไหน?"

เพลตื่นตระหนกเมื่อเขามองไปรอบๆ โชคดีที่วีดอยู่ข้างๆเขา

“คุณวีด!”

“อืม นายมาเร็ว ฉันเชื่อว่านายต้องมาก่อน”

"อยู่แล้ว แน่นอน ผมเป็นคนแรกที่ติดตามคุณวีด… ไม่ นี่คืออะไร? เราอยู่ที่ไหน”

“ที่นี่คือที่ที่เรามาล่า”

“ล่า?”

วีดส่งเสียงเชียร์ราวกับเป็นนักต้มตุ๋นที่ประสบความสำเร็จ

"ใช่ นี่คือพื้นที่ล่า”

ตริ๊ง!

- ผู้รอดชีวิตจากคัลลาพิก อาณาจักรคัลลาพิกประสบภัยแล้งมานานหลายทศวรรษ เนื่องจากมอนสเตอร์ที่ลงมาจากภูเขาอัลท์ อาณาจักรจึงอยู่ในภาวะวิกฤต การกบฏของขุนนางและการจากไปของกองทัพทำให้ปราสาทคัลลาพิกโชกชุ่มไปด้วยเลือด เกียรติยศ อำนาจ และศีลธรรม ฝังอยู่ในดินนี้แล้ว เอาชีวิตรอดในการต่อสู้ครั้งนี้ ระดับความยาก: A รางวัลตอบแทน: ความกล้าหาญของนักรบและไอเท็มที่ได้จากการลูท ข้อจำกัดของภารกิจ: เอาชีวิตรอด

ภารกิจที่ได้รับโดยบังคับ

การเกิดของเควส!

มันเป็นเพียงการล่า แต่พวกเขาได้รับภารกิจการต่อสู้

วีดรู้เกี่ยวกับสถานการณ์นี้แล้วก่อนที่จะใช้การแกะสลักเวลา แต่เพลรู้สึกสับสน

“ทำไมจู่ๆ เควสถึง… แล้วมีปราสาทชื่อคัลลาพิกไหม?”

“จะบอกว่ามีก็ได้ เรียกว่าไม่มีก็ได้”

"ทำไม?"

“ถ้านายดูหนังสือประวัติศาสตร์ มันถูกทำลายเมื่อ 780 ปีที่แล้ว”

“ว่าแต่เราอยู่ที่ปราสาทคัลลาพิกได้ยังไง”

“เราเข้าสู่ประวัติศาสตร์ของคัลลาพิก”

“……”

ข้ามเวลา!

คำพูดเหล่านั้นผุดขึ้นในหัวของเพล

ทาสต่อสู้ของวีดเชื่อในตัวเขาชั่วขณะและรู้สึกซาบซึ้งที่พาเขามาผจญภัยเช่นนี้

แทนที่จะล่ามอนสเตอร์ เขาเลือกการผจญภัยที่แท้จริงกับสหายที่เชื่อถือได้ แต่มีข้อร้องเรียนมากมาย

“ทำไมคุณถึงไม่อธิบายเรื่องนี้ล่วงหน้า”

“ฉันไม่สามารถอธิบายทุกอย่างในโลกนี้ได้ ฉันไม่คิดว่านายจะมาที่นี่ถ้าฉันให้คำอธิบายยาว ๆ”

วีดพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน

การใช้กลอุบายเล็กน้อยในโลกที่ยากลำบากนั้นไม่ใช่บาป

คนที่เชื่ออย่างไร้เดียงสาว่าทุกอย่างน่าหงุดหงิด!

"อุ้ก!"

เพลทำหน้าเหมือนถูกตี แต่เขามั่นใจอย่างรวดเร็ว

'อืม นั่นทำให้รู้สึกสมเหตุสมผลมาก ฉันไม่สามารถตำหนิคุณวีดได้เพราะฉันเข้ามาโดยไม่ตั้งใจฟัง'

เขาถูกดึงดูดเข้าสู่สนามรบที่อันตราย แต่ในไม่ช้าจิตใจของเขาก็ผ่อนคลาย แม้ว่าเขาจะทนทุกข์ทรมาน แต่เขารู้ว่าการผจญภัยของวีดน่าจะประสบความสำเร็จ

“อันที่จริง ขนาดของการต่อสู้นั้นยอดเยี่ยมมาก”

“มันเป็นการต่อสู้นองเลือดครั้งประวัติศาสตร์”

วีดและเพลจ้องมองไปยังอาคารปราสาทที่กำลังลุกไหม้

ในบรรดาอาคารที่ถล่มลงมา ทหารและอัศวินต่างต่อสู้กันอย่างดุเดือด

“เรากำลังต่อสู้เคียงข้างราชวงศ์?”

“เมื่อพวกเขาทำได้ดีกว่า”

"ทำได้ดีกว่า?"

“ฉันจะดูสถานการณ์ก่อน อย่างไรก็ตาม เราแค่ต้องเอาตัวรอด”

ภารกิจที่ง่ายมาก

ตุ้บ เป๊าะ!

ประตูมิติเปิดออกและเมล่อนกับเซอร์กะก็มาถึง

“ทะ…ที่นี่ที่ไหน”

“ปราสาทคัลลาพิก”

เมล่อนตามล่าทาสผู้เป็นคนรักของเธอ และเซอร์กะก็มาโดยไม่ได้คิดอะไร

ใบหน้าของเธอมืดลง

“ปราสาทกัลลาพิก? ที่ถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์”

เมล่อนเป็นพิธีกรรายการออกอากาศ ดังนั้นเธอจึงมีความรู้อย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์

เพลสัมผัสได้ถึงบรรยากาศและมองมาที่เธอ

"มันคือที่นี่แหละ เรามาที่นี่ด้วยการเดินทางข้ามเวลา”

“กรี๊ด! แล้วเรามาตายกัน”

เมล่อนพูดอย่างหมดหวัง แต่ในไม่ช้าเธอก็ยิ้มอย่างสดใส

“อ๊ะ! มันจะได้รับการออกอากาศด้วย!”

หากมีข้อพิพาทกับกิลด์เฮอร์มีส เธอต้องรักษาความเป็นกลางของเธอในฐานะพิธีกร อย่างไรก็ตาม คราวนี้เธอสามารถเข้าร่วมได้โดยตรง

เซอร์กะเหลือบมองทหารที่กำลังต่อสู้กันก่อนที่จะมองกลับมาที่วีด

“เราควรกระซิบคนอื่นไหม”

"ใช่"

“ฉันจะพาพวกเขาไปที่ช่องแชท”

-เซอร์กะ: ว้า.. นี่เป็นพื้นที่ล่าที่ดีจริงๆ

บทสนทนาของเซอร์กะถูกส่งไปยังเพื่อนร่วมปาร์ตี้คนอื่นๆ ผ่านประตูมิติแห่งกาลเวลาที่ถูกสร้างขึ้นชั่วคราว

-ฮวารยอง: ดีมั้ย?

-เซอร์กะ: สุดยอดไปเลย! พี่คะ พวกมอนสเตอร์กำลังถือเครื่องประดับ อัศวินบางคนมีเกราะและดาบประดับอัญมณี

-เบลล็อต: การต่อสู้ค่อนข้างน่าเบื่อ

-เซอร์กะ: ที่นี่คือสวรรค์ของผู้ชายที่หล่อเหลา การปรากฏตัวของอัศวินนั้นน่าทึ่งมาก

-ไอรีน: มอนสเตอร์ที่น่ากลัวนั้นค่อนข้าง…

-เซอร์กะ: มีตึกใหญ่อยู่ที่นี่

เบลลอต ฮวารยอง ไอรีน โรมูนะ และเซเฟอร์ถูกจับได้ตามลำดับ และในที่สุด ซีซั่นแครปและไพธอนก็เข้ามา

“คิก เราอยู่ที่ไหน”

เซอร์กะตอบคำถามของเบลล็อตเสียงดัง

“ปราสาทคัลลาพิก!”

“เรามาทำอะไรที่นี่”

“สนามรบที่น่ากลัว!”

วิธีการฉ้อโกงและการขโมยของเขายังคงเติบโต!

สีหน้าท่าทางของวีดราวกับกำลังมีความสุข

“จงกลับมายังดินแดนที่เจ้าเคยอยู่ ที่แห่งนี้มืดมิด เป็นดินแดนที่ดำมืดและเสื่อมทราม ช่วยกระจายกฎแห่งความมืด ปลุกชีพอันเดด!”

วีดเรียกอันเดดจากซากศพ

มีทั้งอัศวินโครงกระดูก ดุลลาฮาน และอัศวินแห่งความตาย

“การแสดงความเคารพของเหล่านักรบอมตะ เราสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อพระองค์ผู้ทรงคืนเราจากความตาย”

อัศวินแห่งความตายคุกเข่าลงพร้อมกัน

“จงหยุดพวกศัตรู”

วีดเรียกแวนฮอร์คและโทริเพื่อนำพวกอันเดด

เพื่อนร่วมปาร์ตี้ของเขาสับสนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะหาอะไรทำ

พวกเขาหยิบอาวุธออกมาและสังหารอัศวินกบฏ

การยิงธนูของเพลมุ่งเป้าไปที่กลุ่มกบฏผู้สูงศักดิ์ ขณะที่เมล่อนกระโดดขึ้นไปบนอาคารและยิงธนูของเธอ

“ทุ่งเปลวเพลิง!”

โรมูนะใช้เวทย์ไฟที่ยอดเยี่ยม

ไม่มีทหารผู้บุกรุกคนใดสามารถผ่านพ้นไปได้

หัวหน้าอัศวินแห่งปราสาทคัลลาพิกเดินเข้ามาพร้อมกับกองทหารของเขา

“ผู้บุกรุก! พวกเขาเป็นกบฏเหรอ?”

เพลโค้งคำนับอย่างรวดเร็วและพูด

“เรามาที่นี่เพื่อช่วย”

“คำพูดของเจ้าเชื่อถือไม่ได้เพราะเจ้าสร้างอันเดดจากซากศพของอัศวินที่อุทิศให้กับราชวงศ์!”

“นั่นคือคุณวีด…”

“เวทย์มนตร์เป็นสิ่งต้องห้ามอย่างยิ่งในทวีปนี้ อย่าพยายามแก้ตัวในขณะที่ใช้เทคนิคชั่วร้ายที่เกี่ยวข้องกับร่างกาย!”

พวกเพื่อนๆต่างพากันจ้องมองไปที่วีดทันที มีคำถามเกิดขึ้นในดวงตาของพวกเขา

“ช่วยไม่ได้เพราะนี่เป็นจุดอ่อนของเนโครแมนเซอร์ด้วย แต่มีวิธีแก้ไข”

วีดยิ้มเบาๆและมอบผลงานประติมากรรมให้

“ประติมากรรมของฝ่าบาท ข้าชื่นชมเขาเสมอ”

"ฮึก"

"นี่"

ผลงานชั้นดีที่เขาแกะสลักไว้ล่วงหน้า!

เงินสามเหรียญติดอยู่ใต้รูปสลัก

การให้สินบนมักเป็นกุญแจสำคัญในการทำให้ใครบางคนในสังคมที่ซับซ้อนอ่อนลง!

อย่างไรก็ตาม หัวหน้าอัศวินโยนประติมากรรมลงกับพื้น

“ประเทศนี้กำลังพังทลายและประติมากรรมก็ไม่ช่วยอะไร! พวกเจ้าทุกคนควรถูกจำคุก”

แผนการติดสินบน 3 เหรียญเงินล้มเหลว ดังนั้นสีหน้าของเพื่อนๆจึงแย่ลง

“อย่ากังวล มีทางแก้ไข”

วีดหยิบเงิน 3 เหรียญขึ้นมาและร่ายคาถา

“ระเบิดซากศพ!”

เพื่อประโยชน์ของฉัน!

พื้นที่ใกล้กับหัวหน้าอัศวินระเบิดทันที

- หัวหน้าอัศวินทาเก็นเสียชีวิตแล้ว ความเกลียดชังของอาณาจักรคัลลาพิกเพิ่มขึ้น 100

“ฮึก!”

เพลและเซเฟอร์ประหลาดใจกับการระเบิดอย่างกะทันหัน

“ดูเหมือนว่าเราจะแก้ปัญหาได้แบบนี้ จู่โจม"

วีดสั่งให้พวกอันเดดโจมตีกองกำลังของปราสาทคัลลาพิก จากนั้นเขาก็พูดกับเพื่อนๆ

“ฉันรู้สึกได้เมื่อฉันทำภารกิจทะเลทราย นี่คือการเดินทางสู่อดีตผ่านการแกะสลักการเดินทาง นี่ไม่ใช่โลกเดิมของเรา ดังนั้นทุกสิ่งที่เราเห็นในตอนนี้จะหายไปหลังจากการผจญภัยของเรา”

“อ่าฮะ”

โรมูนะมั่นใจและพยักหน้า

ชาวอาณาจักรอาเพ่นและอาณาจักรฮาเว่นยังคงให้กำเนิดและเลี้ยงดูบุตร

เขาเป็นคนที่มักจะมองหน้าเมื่อพูดถึงการผจญภัย

“ดูเหมือนว่าตอนนี้พวกคุณทุกคนกำลังคิดถึงอายุขัย”

"ใช่ ถูกต้อง"

“ฉันรู้สึกว่างเปล่านิดหน่อย”

เบลล็อตบ่นแต่ไม่ลืมบทบาทของเธอ

อัศวินแห่งความตายได้ล้อมและต่อสู้กับกลุ่มกบฏและกองกำลังป้องกันของปราสาท

“เจาะลูกโซ่ คลื่นพสุธา!”

“อ่าแห่ม ศรวายุ!”

เพลและเมล่อนยิงธนูใส่ศัตรู

เวทมนตร์อันฉูดฉาดของโรมูนะและการชกของเซอร์กะ!

“ย่าห์ หมัดสไตรค์!”

หมัดของเซอร์กะโตขึ้นกว่าสิบเท่าและระเบิดอัศวินที่ต่อสู้กับอัศวินแห่งความตายออกไป

“ฉันชอบการต่อสู้ระยะประชิด”

ไพธอนกระโดดเข้าหาศัตรูด้วยดาบใหญ่ของเขา ในขณะที่ซีซั่นแครปหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

ทุกครั้งที่เขาเคลื่อนไหว อัศวินระดับผู้บัญชาการจะหายไป

ไอรีนรักษาเพื่อนๆของเธอด้วยเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์และแม้กระทั่งรักษาอัศวินที่ต่อสู้กับพวกอันเดดเป็นครั้งคราว

"ขอขอบคุณ ท่านนักบวช!”

"ด้วยความยินดี"

วีดสั่งพวกอันเดดในขณะที่ยิงธนู

เป็นความจริงของชีวิตที่เนโครแมนเซอร์ไม่ดีเมื่อร่วมทีมกับปาร์ตี้

เนโครแมนเซอร์เป็นกองทัพฉายเดี่ยว ดังนั้นพวกเขาจึงทำงานได้ไม่ดีกับผู้เล่นรายอื่น

เพื่อเอาชนะจุดอ่อนนี้ เขาจึงกระโดดลงกลางสนามรบ

* * *

ปราสาทเอวาลุคแห่งย่านคัลลามอร์

มันเป็นพื้นที่ที่ดาอินปกครองซึ่งไม่ได้รับอันตรายจากกลุ่มกบฏ

“มีถนนและอาคารที่สะอาด ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณท่านลอร์ด”

“ข้าคิดถึงอาณาจักรคัลลามอร์ไหม? ทำไม? ทุกอย่างดีขึ้นตั้งแต่ท่านลอร์ดมาถึง ข้าไม่สามารถหวังอะไรได้มากกว่านี้จริงๆ”

“ปราสาทของเราได้กลายเป็นศูนย์กลางการค้า การท่องเที่ยว และการผลิต จำนวนประชากรของปราสาทเพิ่มขึ้นจากการที่ผู้คนย้ายมาที่นี่และเด็กๆ หยุดร้องไห้”

ผู้อยู่อาศัยในปราสาทเอวาลุคยกย่องการครองราชย์ของดาอิน

ผู้เล่นยังไม่มีการร้องเรียน

“ฉันกังวลเมื่อท่านลอร์ดดาอินมาถึง”

"ใช่ ไร้ประโยชน์ที่จะกังวลเกี่ยวกับทุกสิ่ง ”

หัวหน้ากิลด์เฮอร์มีสมีชื่อเสียงในการบีบผู้เล่นให้อยู่ในระดับที่ทนไม่ได้

ทันทีที่เธอได้รับการแต่งตั้ง ดาอินได้เปลี่ยนอัตราภาษีและขจัดการเลือกปฏิบัติส่วนใหญ่ในพื้นที่ล่าและภารกิจ

ไม่รวมภาษีบังคับสำหรับกิลด์เฮอร์มีส เฉพาะภาษีขั้นต่ำเท่านั้น

เมืองนี้ยังได้จัดตั้งกองทุนของตนเองโดยการดำเนินธุรกิจ

“ท่านลอร์ด นี่เป็นสถานการณ์ที่ยากลำบาก”

“กิลด์เฮอร์มีสไม่ได้ให้คำแนะนำเกี่ยวกับวิธีการปกครอง ฉันกำลังดำเนินการตามกฎของกิลด์”

มีความขุ่นเคืองในหมู่ผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีส แต่ไม่นานก็หยุดลง

ข่าวลือเรื่องมิตรภาพระหว่างดาอินกับลาเฟย์และดาเรียสแพร่กระจายไปทั่ว

แม้ว่าจะมีกลุ่มกบฏในทวีปกลาง แต่ปราสาทเอวาลุคยังคงพัฒนาต่อไปและตอนนี้ก็มีประชากรและอำนาจทางเศรษฐกิจที่ใหญ่ที่สุด

ดาอินได้ผูกมิตรกับชาวบ้านในขณะที่เธอเดินตรวจตราตามท้องถนนหลาย ๆ ครั้งทุกวัน

“ท่านลอร์ด นี่เป็นสมุนไพร ดิฉันพยายามจะเตรียมดอกไม้แต่ฉันชอบสมุนไพรมากกว่า…”

"โอ้ ขอขอบคุณ แบบนี้ก็ดี”

ดาอินเคี้ยวสมุนไพรและหัวเราะอย่างสดใส

“หลังจากกินคุณควรมีโสมด้วย… อืม”

เธอสวมเสื้อคลุมสีเข้มเพื่อไม่ให้ผู้คนและผู้เล่นรู้สึกอึดอัด

"อุบัติเหตุ!"

“มีคนบาดเจ็บสาหัสหลายคน”

ชาวบ้านรายหนึ่งถูกเกวียนบรรทุกชนและได้รับบาดเจ็บสาหัส

ดาอินวิ่งตรงไปและเอื้อมมือออกไป

“ฉันจะแก้ไขมัน การฟื้นฟูเต็มกำลัง!”

เธอใช้คาถาศักดิ์สิทธิ์ขั้นสูงเหมือนนักบวช!

เธอยังมีส่วนร่วมในปาร์ตี้ล่าที่มีศูนย์กลางอยู่ที่ปราสาทเอวาลุค

เธอแอบเข้าไปในสถานที่ที่ผู้คนกำลังรับสมัครเพื่อไปยังพื้นที่ล่า

“ไปออกล่ากันไหม”

“อีกหนึ่งคน… ฉันมองหามานานแล้ว ตามหาผู้เล่นเลเวล 400”

"ฉันเอง"

“แล้วคุณอยากไปกับผมไหม”

"ใช่ ฉันจะไป"

“แต่เราต้องการนักรบ คุณดูเหมือนชาแมนเมื่อมองดูที่แถบคาดศีรษะและต่างหูของคุณ แล้วคุณสามารถต่อสู้ในระยะประชิดได้หรือไม่”

ดาอินพยักหน้าเบาๆ เธอไม่ใช่อาชีพการต่อสู้ แต่มันก็ไม่สำคัญ

"ใช่ ฉันสามารถทำได้"

“คุณใช้อาวุธประเภทใดเป็นหลัก”

“ดาบ หอก ขวาน ธนู ค้อน เคียว โซ่ เชือก และพลั่ว”

“อา… ผมเข้าใจแล้ว คุณสามารถจัดการได้เกือบทุกอย่าง”

“เพราะอาวุธเป็นงานอดิเรกของฉัน”

“นักบวชในปาร์ตี้ของผมไม่ได้มีทักษะมากนัก ดังนั้นคุณจะต้องระมัดระวังเกี่ยวกับการจัดการพลังชีวิตของคุณ”

“ฉันใช้เวทย์รักษาได้”

"จริงหรือ? แล้วคุณจะดีที่สุด”

ชาแมนที่ทำได้ทุกอย่าง!

หากไม่เป็นเช่นนั้น ชาแมนระดับสูงจะไม่มีวันเข้าร่วมงานปาร์ตี้

ดาอินเล่นในดันเจี้ยนเมื่อเธอรู้สึกเบื่อ ดังนั้นทักษะของเธอจึงสูงมาก และเธอก็ได้เรียนรู้เทคนิคต่างๆ มากมาย

ตั้งแต่การแยกส่วนกับดักไปจนถึงพร คำสาป และการไล่ตามมอนสเตอร์ เมื่อไรก็ตามที่ดาอินเข้าร่วมปาร์ตี้ การออกล่าอย่างรวดเร็วก็จะเกิดขึ้น

เธอเสริมอาชีพที่ขาดหายไปและสมาชิกปาร์ตี้ก็เดินตามเธอไป

“คุณเคยล่ากับท่านลอร์ดไหม”

"ไม่ ดีเท่าข่าวลือหรือเปล่า”

“ข่าวลือยังไม่เพียงพอ เราแค่เชื่อใจเธอและปล่อยให้เธอ เธอดูแลทุกอย่าง”

ดาอินเข้าไปในดันเจี้ยนใต้ดินเมื่อเธอรู้สึกเบื่อและไปเยี่ยมเมืองต่างๆ ด้วย

ความนิยมของปราสาทเอวาลุคเพิ่มขึ้นและมีประสิทธิภาพทางการเงินเมื่อผู้เล่นเติบโตขึ้น

ชื่อเสียงของเธอไม่ได้ดีที่สุด แต่ก็ไม่สามารถสูงขึ้นไปกว่านี้ในหมู่ชาวท้องถิ่นได้

ชื่อเสียงของดาอินนั้นสูงในภูมิภาคคัลลามอร์ทั้งหมด

หลังจากการประชุมผู้นำ กิลด์เฮอร์มีสยื่นข้อเสนออย่างเป็นทางการให้กับเธอ

“ทำไมคุณไม่ลองขยายเขตการปกครองของคุณล่ะ”

"เท่าไร?"

“มีปราสาทเจ็ดแห่งอยู่ในสภาพที่ไม่สบายใจรอบๆปราสาทเอวาลุค ขุนนางสูญเสียคุณสมบัติ ดังนั้น… โปรดปกครองพื้นที่เหล่านี้”

"โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"

อาณาเขตของดาอินเติบโตอย่างต่อเนื่องและมีพื้นที่ประมาณ 1/5 ของพื้นที่คัลลามอร์

ด้วยการแลกเปลี่ยนเทคโนโลยี วัฒนธรรม และการผลิต ปราสาทเอวาลุคได้เพิ่มอิทธิพลของมันราวกับหลุมดำ

* * *

พนักงานขายโกมุลจากบริษัทการเมแพน! เขาลากเกวียนและเข้าไปในปราสาทเอวาลุค

“ทางนี้จ้า ทางนี้ ขายปลาแห้ง!”

“กรุณาเข้ามาดู เลือกลูกบอลคริสตัลราคาถูกเพื่อแปลงวิดีโอและเวทย์แบบใช้แล้วทิ้ง”

“จำหน่ายหนังงู เปลือกแมลง และไม้ซุงต่างๆ คุณรู้คุณค่าของมัน”

พื้นที่กว้างของปราสาทเอวาลุคเป็นสวรรค์ของพ่อค้า!

พวกเขานั่งอยู่บนพื้นหรือยืนอยู่บนเกวียนและขายของอย่างกระตือรือร้น

'อืม หนึ่งในสามของพ่อค้าเหล่านี้ทำงานเต็มเวลา'

โกมุลวิเคราะห์ผู้เล่นด้วยสายตาที่เฉียบแหลม

พ่อค้าที่เลี่ยงการต่อสู้จะมีพุงและคางหนาขึ้น

'ผู้เล่นทั่วไปขายของได้หลายอย่าง... เศรษฐกิจดูแข็งแกร่ง เศรษฐกิจกำลังพัฒนาผ่านการค้าเพียงเล็กน้อย'

โกมุลเป็นผู้เล่นพื้นเมืองของอาณาจักรอาเพ่น

เขาเริ่มรอยัลโร้ดช้าแต่ยังคงประสบกับช่วงเริ่มต้นของอาณาจักรอาเพ่น

'อะไรก็ได้ คุณเมแพนกล่าวว่า ฉันจะมองหาจุดที่ดีกว่าในการค้าขาย'

เป็นไปไม่ได้ที่พ่อค้าจะผูกขาดการค้าสินค้าภายในอาณาจักร

ในเชิงเศรษฐกิจ ผู้อยู่อาศัยและผู้เล่นทั่วไปต้องขนย้ายสินค้าระหว่างหมู่บ้านและเมืองเล็กๆ

เพื่อผลิตผลิตภัณฑ์เครื่องหนังและอาวุธจำนวนมาก จำเป็นต้องจัดหาวัสดุที่เกี่ยวข้อง

ยิ่งผู้เล่นและคนในท้องถิ่นได้รับสินค้ารายวันเร็วเท่าไร การพัฒนาทางเศรษฐกิจก็จะยิ่งดีขึ้นเท่านั้น

มันมีความหมายน้อยกว่าถ้ามองเพียงหมู่บ้านเดียว แต่เมื่อพิจารณาถึงขนาดของทั้งอาณาจักร การค้าเป็นปัจจัยสำคัญในการผลิต การบริโภค และการเติบโตของผู้เล่น

'ปราสาทเอวาลุคมีพลัง'

โกมุลขายผลไม้ดองทั้งหมดที่บรรทุกบนรถเข็นของเขาใน 10 นาที

'นั่นเป็นสถิติความเร็วสำหรับการขายสิ่งนี้'

บริษัทการค้าเมแพนได้ส่งพนักงานขายลับไปยังแต่ละเมืองในอาณาจักรฮาเว่น

ตั้งแต่ผู้เล่นระดับต่ำไปจนถึงระดับสูง พวกเขาจะขายสินค้าทั่วไปและรวบรวมข้อมูล

เป็นไปได้ที่จะวิเคราะห์ระดับการบริโภคของเมือง เทคโนโลยี เลเวลผู้เล่น และความพึงพอใจของประชากรตามสถิติ

'ปราสาทเอวาลุค มันจะต้องใช้กลยุทธ์ระยะยาว’

โกมุลผ่านปราสาทเอวาลุคไปทางซูเบน

ตัวแทนของบริษัทการค้าเมแพนได้กระจายไปทั่วทวีปกลางอย่างรวดเร็ว

* * *

ซอยูนดื่มชาในห้องของเธอในพระราชวังโลกา

ประติมากรรมรูปดาวภรรยาและลูกน้อยที่ส่องออกมาจากหน้าต่างของเธอ ดวงจันทร์นั้นสวยงาม แต่ไม่มากเท่ากับรูปปั้นภรรยาและลูกน้อยที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า

'ฉันหวังว่าจะมีรูปปั้นครอบครัวที่มีความสุขในอนาคต'

เธอสงสัยว่าจะมีของขวัญชิ้นใหญ่กว่านี้อีกไหม ซอยูนพักผ่อนที่หน้าต่างก่อนจะกลับไปที่โต๊ะทำงานของเธอ

-การวิเคราะห์อำนาจทางเศรษฐกิจของเมืองต่างๆ ในทวีปกลาง

- การอพยพของประชากรในอาณาจักร

- พื้นที่ล่าหลักและภารกิจในกิลด์เฮอร์มีส เปิดโอกาสให้พ่อค้าอิสระคนใดได้รับเงินก้อนโต ความสนุกที่ทำให้ดีอกดีใจของการต่อรองราคา!

ความรู้สึกของความสำเร็จเมื่อซื้อขายทองคำหลายแสนรายการนั้นยิ่งใหญ่กว่าการล่ามอนสเตอร์มาก

“ฉันจะมัวชักช้าอยู่ไม่ได้แล้ว”

เมแพนเริ่มวิ่งด้วยร่างกายที่ใหญ่โตของเขา มีเพียงคนเดียวที่เขาเคารพในสังคมนี้

วีด!

'ก่อนที่ฉันจะพบเขา ฉันเป็นแค่พ่อค้าทั่วไปที่ชอบเงิน'

วีดสอนเขาเรื่องเงิน

เมแพนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญที่สามารถมองลูกค้าและคิดถึงวิธีหาเงินจากพวกเขาได้สามหรือสี่วิธี

มันเป็นช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์เมื่อเขาได้พบกับวีด ทำให้เขากลายเป็นพ่อค้าที่เขามีอยู่ทุกวันนี้

'ฉันใกล้จะถึงเวลานัดหมายแล้ว สิ่งนั้นไม่สามารถเกิดขึ้นได้อย่างแน่นอน'

เมแพนเข้าไปในวังและทักทายซอยูนอย่างสุภาพ

“ผมรู้… ฮึบ! ผมได้รับโทรศัพท์จากคุณ”

“คุณเมแพน ฉันขอโทษ มีบางอย่างที่ฉันต้องจัดการทันที แต่ฉันไม่สามารถไปเองได้”

“เป็นเกียรติที่คุณนึกถึงผม ผมจะทำทุกอย่าง"

ดวงตาของเมแพนระยิบระยับในขณะที่เขาจ้องมองที่ซอยูน

เขาอิจฉาวีด แต่การปรากฏตัวของซอยูนในอาณาจักรอาร์เพนนั้นน่าประหลาดใจยิ่งกว่า

“มีบางอย่างที่ฉันต้องซื้อในพื้นที่ทัลเลน เป็นไปได้ไหมที่บริษัทการค้าเมแพนจะซื้อได้?”

"ครับ แน่นอน"

“ถ้าอย่างนั้นโปรดซื้อแร่เหล็กมูลค่า 100,000 เหรียญทอง ฉันจะส่งเงินทุนที่จำเป็นจากงบประมาณของราชอาณาจักรไปให้คุณ”

"ผมจะทำมัน"

เมแพนพูด แต่เขาคิดว่ามันแปลก

'สิ่งนี้… 100,000 ทองเป็นเงินจำนวนมาก นอกจากนี้ การซื้อแร่เหล็กจากภูมิภาคทัลเลนและนำไปที่อาณาจักนอาเพ่น จะเป็นงานที่ซับซ้อน ทางเหนือไม่ขาดแร่เหล็ก'

นั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของคำขอของซอยูน

“กรุณาขายแร่เหล็กในพื้นที่ริทเท่นด้วย ราคาสูงขึ้น 13% ดังนั้นส่วนต่างกำไรจะยังคงอยู่”

"ครับผม นั่นเป็นสิ่งที่ดี ถ้าพ่อค้าต่อรองราคาได้ ผมก็จะได้ 17%”

“เป็นไปได้ไหมที่จะซื้อข้าวบาร์เลย์จากปราสาทออร์มอลแล้วขายในพื้นที่กราเดียน?”

“มีเส้นทางอยู่ที่นั่น เรื่องแค่นี้สบายมาก”

“ราคานั้นแพงกว่า 5% ฉันจะลงทุน 530,000 เหรียญทองในเรื่องนี้”

“ผมจะโปรโมทให้”

คำถามของเมแพนเพิ่มขึ้นเมื่อเขาเขียนลงไป เขาลังเลแต่ไม่นานก็เปิดปากของเขา

“แต่จุดประสงค์ของการทำธุรกรรมเหล่านี้คืออะไร? หากต้องการกำไร ควรเปลี่ยนสถานที่ขาย ด้วยแร่เหล็ก จะดีกว่าถ้าขายที่โรงตีเหล็กในซอมเรนที่อยู่ใกล้เคียง”

“มันเป็นไปเพื่อขัดขวางอาณาจักรฮาเว่น”

"ฮะ?"

“มันจะป้องกันไม่ให้สินค้าถูกบริโภคในสถานที่ที่เหมาะสม มันเป็นข้อตกลงปกติ แต่ด้วยการผลิตที่ขัดจังหวะ ทำให้เศรษฐกิจเสียหายเล็กน้อย”

ซอยูนพูดด้วยท่าทางเด็ดขาด แม้แต่ภาพนี้ก็ยังสวยงาม

'ก็มีทางนี้เหมือนกัน'

เมแพนกำลังลักลอบขนเงิน แต่เขาคิดแต่เรื่องของตัวเองเท่านั้น

เศรษฐกิจของทวีปกลางขับเคลื่อนด้วยระบบที่ซับซ้อนและมีประสิทธิภาพมาก

การปักหมุดเล็กๆ ไว้ในฟันเฟืองตัวใดตัวหนึ่งจะทำให้เกิดความขัดข้องอย่างมาก

เมื่อเมแพนคิดเกี่ยวกับสิ่งนี้ หลายสิ่งหลายอย่างผุดขึ้นในหัวของเขา

'ขายแร่เหล็กย่านริทเท่น จะขาดแคลนชั่วคราวในพื้นที่ที่ต้องการแร่เหล็ก พ่อค้าจะสามารถนำพวกมันไปที่ซอมเร็นได้ในภายหลัง อย่างไรก็ตาม กระบวนการได้เพิ่มขึ้นดังนั้นราคาก็จะสูงขึ้น'

ราคาจะเพิ่มขึ้นเมื่อมีการทำธุรกรรมหลายรายการและมีค่าขนส่งด้วย

ในระยะยาว มันจะส่งผลเสียต่ออำนาจแห่งชาติของอาณาจักรฮาเว่น

'เราจะทำเงินได้มากมายด้วย... สร้างความเสียหายด้วยวิธีนี้... มันเป็นวิธีการที่ซับซ้อนดังนั้นจึงสังเกตได้ยาก'

* * *

เดธไนท์ เดธไนท์ เดธไนท์ เดธไนท์!

วีดอัญเชิญพวกอันเดดในปราสาทคัลลาพิก พวกกบฏและผู้พิทักษ์ต่อสู้เพื่ออาณาจักรถูกผลักดันอย่างไม่รู้จบ

“อัศวินจะไม่ถูกฆ่าง่ายๆ!”

โรมูนะตะโกนและวีดก็กรีดร้องกลับไปในเชิงบวก

“แค่คิดว่าพวกมันเป็นเหยื่อ ล่าเหยื่อ”

“ความยากนั้นสูงขึ้น!”

“เราทนได้”

"ใช่ แต่…"

“เพียงแค่ให้โดดเด่น อันที่จริงนี่เป็นโอกาสที่หายาก”

โรมูนะฟื้นฟูมานาของเธอและใช้เวทย์มนตร์ไฟบริเวณกว้าง

การโจมตีที่ทำลายอาคารและเผาศัตรู!

มันเจ๋ง แต่เธอต้องพักผ่อนสักครู่เนื่องจากธรรมชาติของนักเวทย์ที่ใช้มานา

“ไอรีน อวยพรฉัน"

"ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว พรอันชาญฉลาด!”

เป็นพรที่เพิ่มพูนภูมิปัญญาและมานาชั่วคราว

โรมูนะเปิดหนังสือเวทมนตร์และร่ายคาถา

“เปลวเพลิงร้อนขึ้น ฝนแห่งเปลวเพลิงสวรรค์ตกลงสู่เบื้องล่าง”

ใช้เวลาสี่นาทีในการร่ายคาถาขณะดูหนังสือเวทย์มนตร์

“มหาพายุเพลิง!”

ดินหลายร้อยเมตรแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ และเปลวไฟพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ท้องฟ้าเป็นไฟที่ฝนตก

สุดยอดเวทย์มนตร์ที่ไม่แยกระหว่างกบฏและผู้พิทักษ์!

“มีคนจำนวนมากที่ต้องต่อสู้”

ไฟธอนเป็นนักรบที่บุกทะลวงศัตรูด้วย เซอร์กะที่กลับมาเมื่อพวกเขาต้องการหยุดพัก ในขณะเดียวกันเซเฟอร์ก็อยู่ข้างๆ วีด

เพลและเมล่อนยิงธนูราวกับเครื่องจักร

“ระเบิดซากศพ ระเบิดซากศพ ระเบิดซากศพ!”

ทุกครั้งที่ร่างกายระเบิด วีดได้สะสมค่าประสบการณ์และทักษะความชำนาญ

ความโหดร้ายในสนามรบไม่ได้จบเพียงแค่นั้น เนื่องจากร่างกายระเบิดทุกที่ สร้างความเสียหายให้กับกองกำลังทั้งหมด

ซีซั่นแครปเล็งไปที่ผู้บัญชาการอย่างเงียบๆ ในขณะที่ฮวารยองเป็นคนที่โดดเด่น

ตอนแรกซีซั่นแครปประหลาดใจที่เห็นฮวารยองออกไปเป็นแนวของศัตรู

"ทำไมคุณทำเช่นนี้?"

“แค่อยู่เคียงข้างฉัน”

“คุณอยากให้ผมปกป้องคุณไหม”

"ไม่ ฆ่าศัตรูทั้งหมดที่มา”

กระโปรงของฮวารยองลื่นไหลขณะที่เธอเต้นอยู่กลางสนามรบ

การเคลื่อนไหวที่สวยงามดึงดูดความสนใจของอัศวินและผู้บังคับบัญชาของศัตรู และพวกเขาก็ถูกหลอกอย่างแรง

ซีซั่นแครปสามารถกำจัดผู้บังคับบัญชาได้อย่างง่ายดาย

เตร๊ง!

เบลล็อตนั่งบนก้อนหินและเล่นพิณของเธอ

เพื่อนร่วมปาร์ตี้ของเขาที่กลัวตายเมื่อพวกเขามาที่ปราสาทคัลลาพิกได้ปรับตัวเข้ากับคำโกหกของวีด

มีอาหารอยู่ทุกที่รอบตัวพวกเขา

วีดโบกคทาเทวฑูตตกสวรรค์

'กำจัดศัตรูที่วิ่งอาละวาด การมีศัตรูนับไม่ถ้วนเป็นสนามรบที่สมบูรณ์แบบสำหรับเนโครแมนเซอร์’

เมื่อถึงเวลาเย็น การต่อสู้สิ้นสุดลงและกลุ่มของวีดก็พักผ่อน

“เอ่อ… มันกำลังจะจบลงแล้ว”

เซอร์กะนั่งอยู่บนพื้น

เพลและเมล่อนกำลังเคลื่อนที่ไปรอบๆ สนามรบเพื่อเสริมลูกศรที่ถูกใช้ไปแล้ว

พวกเขาสามารถยิงมานาได้แม้ไม่มีลูกศร แต่การใช้มานามีความแตกต่างกัน

"หยิบมันขึ้นมา"

-ขอรับ นายท่าน

วีดเรียกจิตวิญญาณธาตุลมมาเพื่อช่วยเก็บลูกธนู

แน่นอน จุดประสงค์หลักคือการได้ไอเทมทุกประเภทพร้อมกับลูกธนู

"เอ่อ.."

ฮวารยองที่ขับเหงื่อออกเหยียดยาวอย่างมีเสน่ห์ขณะที่เธอกางแขนออก คนดัง!

เธออาศัยอยู่ในโลกที่แตกต่างจากคนทั่วไป ดังนั้นเธอจึงเคยอยู่ข้ามคืน เบลล็อตเล่นจบด้วยสีหน้าสดใส

“ตอนนี้ฉันสามารถอยู่ได้นิดหน่อยค่ะพี่”

"ใช่ รู้สึกเหมือนผ่านไประยะหนึ่งแล้วตั้งแต่มีการล่าอย่างหนัก เราติดตามวีด”

“อืม ไม่เป็นไร”

วีดตรวจสอบสถานะของเพื่อนร่วมปาร์ตี้ในขณะที่ก่อกองไฟ

"คุณกำลังทำอะไรอยู่?"

"ฉันกำลังทำอาหาร"

"ว้าว ทำอาหารอะไรอยู่”

"ก็ไม่มีอะไรมาก"

ส่วนผสมจำนวนมากโผล่ออกมาจากกระเป๋าเป้ของวีด

เขาย่างสเต็กด้วยซอสสูตรพิเศษและทำซุปซีฟู้ดโดยใช้ทักษะการทำอาหารขั้นสูงของเขา พวกมันดูเหมือนส่วนผสมในการปรุงอาหารเกรด 1 หรือ 2 ที่มีราคาแพงเพียงแค่กลิ่นและสี ไพธอนหัวเราะเยาะเมื่อคิดถึงการกินอาหารอร่อยๆ มากมาย

“ตามคาดจากปรมาจารย์คนแรก”

เซเฟอร์และเพลเริ่มเวียนหัวเพราะพวกเขารู้นิสัยของวีด

“ไม่เพียงแค่นั้น เขาเชี่ยวชาญการแกะสลักอย่างจริงจัง”

“ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างน่าขนลุก”

“ฉันรู้สึกกังวลมากกว่าตอนที่ฉันมาถึงปราสาทคัลลาพิกครั้งแรก”

อย่างไรก็ตาม การทำอาหารของวีดก็หายไปในปากของพวกเขาทันที

การเสิร์ฟเกือบ 30 รายการหายไปอย่างรวดเร็วเมื่อเพื่อนร่วมปาร์ตี้ของเขากิน

ไอรีนและเบลล็อตซึ่งมีบุคลิกดี ขยับช้อนก่อนคนอื่นจะทำได้

“คุณวีดกำลังทำอาหาร ฉันสามารถอยู่ได้”

ฮวารยองจับกระดูกใหญ่ที่มีเนื้อติดอยู่

วีดหัวเราะในขณะที่อาหารหายไปในเวลาอันสั้น

“เตรียมต่อสู้ได้เลย”

"ฮะ? การต่อสู้จบลงแล้ว”

เมล่อนพูดกับพวกเขา

“ไม่รู้เหรอ? ประวัติศาสตร์ของคัลลาพิก”

“ว่าไงนะ?”

เมล่อนรู้ประวัติของทวีปเวอร์เซลล์

แม้ว่าจะมีความแตกต่างบางอย่างในประวัติศาสตร์ แต่ก็ถูกเรียกว่าสนามรบที่เลวร้ายที่สุด

“การต่อสู้กับขุนนางจะใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ การโจมตีจะดำเนินต่อไปในเวลากลางคืน แต่ราชองครักษ์จะปกป้องมันด้วยความยากลำบากมาก ในที่สุดฝ่ายผู้สูงศักดิ์ก็พ่ายแพ้และสันติภาพก็มาถึง หลังจากนั้น สัตว์ประหลาดก็เริ่มโจมตี”

“มะ-มีอย่างนั้นด้วยเหรอ”

"ใช่ ภารกิจนี้จะไม่จบลงง่ายๆ”

การทำงานหนักเกินไปและการทารุณ

พวกเขาไม่แปลกใจเลย

เมื่อพิจารณาจากขนาดของพวกกบฏผู้สูงศักดิ์แล้ว พวกเขารู้ว่ามันจะไม่จบลงเพียงแค่การต่อสู้เพียงครั้งเดียว

โดยเฉลี่ยแล้ว เลเวลของอัศวินอยู่ในช่วงกลาง 300

แต่ละคนอ่อนแอ แต่การโจมตีร่วมกันของอัศวินและหน่วยเวทย์มนตร์นั้นอันตราย

นอกจากนี้ ผู้บังคับบัญชายังอยู่ในช่วงกลาง 400

พวกเขามีพลังในการเยียวยาขวัญกำลังใจและความสามารถของกองทหารโดยใช้ความสามารถในการบังคับบัญชาของพวกเขา

เพื่อปราบพวกมัน ไพธอนและซีซั่นแครปทำงานอย่างขยันขันแข็ง

เมล่อนถามด้วยความอยากรู้

“แต่คุณวีดขับไล่ลัทธิเอ็มบินยูออกไป พวกมันถูกทำลายในอดีตและหายไปอย่างสมบูรณ์ในอนาคต ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

"ใช่ ถูกต้อง"

“แต่ถ้าเราหยุดพวกเขาที่นี่ อนาคตของทวีปเวอร์เซลล์จะไม่เปลี่ยนแปลงหรือ”

ดวงตาของเมล่อนเป็นประกายราวกับตะเกียง

ฮวารยอง เบลล็อต และเซเฟอร์ไม่สนใจประวัติศาสตร์ แต่คนอื่นๆ ก็สงสัยเกี่ยวกับผลลัพธ์เช่นกัน

วีดอธิบายขณะล้างจาน

“การแกะสลักเวลา การย้อนกลับไปเปลี่ยนประวัติศาสตร์ด้วย การแกะสลัการเดินทางจึงเป็นอันตราย ฉันไม่รู้ว่าการเปลี่ยนแปลงจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่ไม่มีอะไรต้องกังวลกับภารกิจนี้”

"ทำไม?"

“ในตอนท้ายของการต่อสู้ พื้นที่นี้จะโดนแผ่นดินไหว”

* * *

พระราชวังคัลลาพิก!

เพื่อนร่วมปาร์ตี้ของวีดจำสิ่งหนึ่งได้

โจมตีถ้าพวกเขาไม่โจมตี ถ้าพวกมันยังไม่ตาย ก็ปล่อยพวกมันไว้ตามลำพัง

ไม่ช้าก็เร็วทุกคนจะกลายเป็นอันเดด

“คูวีค!”

"หัวของข้า!"

“ซือง ซือง ซวยง ซือง ซือง ซือง!”

มีซอมบี้น้ำลายไหลและดูลลาฮานกำลังถือหัวอยู่

แวนฮอว์คเป็นผู้นำอัศวินแห่งความตายในการเผชิญหน้ากับอัศวิน

“พวกอันเดดนั้นแข็งแกร่ง”

“แวนฮอว์คเป็นผู้บัญชาการของกองทัพความมืด”

“ความภาคภูมิใจของเหล่าอันเดด… ข้าจะบอกชื่อของข้า ข้าอัศวิน เครเกอร์”

“เครเกอร์ ในไม่ช้าเจ้าจะกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาคนใหม่ของข้า”

วีดไม่ได้มุ่งความสนใจไปที่พวกอันเดดและค้นหาในสนามรบ

ทหารจำนวนมากรวมตัวกันที่ปราสาทคัลลาพิก

พวกกบฏของตระกูลขุนนางและผู้ภักดีต่อราชวงศ์ของอาณาจักร

ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันที่ปราสาทคัลลาพิก เป็นการสู้รบทั้งกลางวันและกลางคืน

"จงตื่น ลืมตาขึ้นมา เจ้าผีที่ไม่เคยหลับใหล มีชีวิตอยู่และแก้แค้นผู้ที่ฆ่าเจ้า! ปลุกชีพอันเดด”

วีดเรียกผีอันเดด

เขาใช้เวทมนตร์ขั้นที่ 1 เพื่อสร้างซอมบี้ โครงกระดูก และกูลจำนวนมาก จากนั้นเขาก็ใช้เวทย์มนตร์อันเดดขั้นที่ 2 ในพื้นที่ที่อัศวินและขุนนางกำลังต่อสู้กัน

“นะ-เนโครแมนเซอร์!”

"กล้าดียังไง เจ้าหันเหความสนใจในสนามรบ!”

กองทัพกบฏก่อตัวขึ้นจากขุนนางจากส่วนต่างๆ ของอาณาจักร

ในพื้นที่ที่พวกเขาต่อสู้ อันเดดเกิดขึ้น

เมื่ออันดับเวทมนตร์เพิ่มขึ้น อันเดธประเภทต่างๆ ก็สามารถเรียกออกมาได้ และพลังชีวิตและการต่อสู้ของพวกมันก็จะเพิ่มขึ้น

คุณภาพของซากศพไม่ดีเท่าป้อมปราการของพวกยักษ์ แต่การใช้มานาที่ใช้ในการอัญเชิญพวกอันเดดก็ลดลง

“คูวีค!”

“ไม่น่าเชื่อ… ซอมบี้!”

“ผี ดวงตาของพวกมันกระพริบ นักบวช!”

ทักษะอัญเชิญอันเดดของวีดเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าจะเป็นเพียงขั้นกลาง เลเวล 1 แต่ความชำนาญของทักษะก็พัฒนาขึ้นในด้านคุณภาพมากกว่าปริมาณ

“กระดูกแข็ง ลมแห่งกลิ่นเหม็น”

การเสริมพลังเวทย์มนต์และคำสาปก็เพียงพอแล้วที่จะเพิ่มความชำนาญ

แม้ว่าระดับจะต่ำ แต่ก็มีศัตรูมากมาย ดังนั้นมันจึงดีที่จะสร้างประสบการณ์ เซอร์กะและไพธอนเริ่มคุยกัน

“ฉันคิดว่าฉันคุ้นเคยกับสิ่งนี้”

"แน่นอน ฉันยังรู้สึกเหมือนกำลังปรับตัว”

วีดตัดสินใจครั้งใหญ่ในวันที่สาม

“ตีพวกกบฏ”

เมล่อนรู้สึกสับสนและถาม

“ตอนนี้เราสู้กับพวกมันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”

“เราต้องไปปราบฐานของศัตรู”

“เรื่องแบบนั้น…”

ความอัศจรรย์ผุดขึ้นในดวงตาของเมล่อน เธอแข็งแกร่งมากในฐานะพิธีกรรายการออกอากาศ แต่การต่อสู้กับกองทัพทั้งสองทำให้เธอเครียด

ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นขุนนางหรือทหารของอาณาจักร เธอต้องต่อสู้กับศัตรู!

เซอร์กะปรบมือ

“ว้าว น่าสนใจมาก!”

ไพธอนหัวเราะในขณะที่เขาปักดาบใหญ่ลงไปที่พื้น

“ฉันเห็นด้วยกับสิ่งนี้ การต่อสู้แบบนี้มันเหนื่อย”

การตัดสินใจที่จะตีกลุ่มศัตรู!

“แวน ฮอว์ค ต้องเปิดทาง”

“เข้าใจแล้ว นายท่าน"

“จัดการพวกอัศวินและโจมตีนักธนูและหน่วยนักเวทย์ หยุดกองบัญชาการไม่ให้หนีไปด้วย”

“นั่นคือทั้งหมดที่ข้าต้องทำ?”

"ใช่ ข้าหวังว่าเจ้าจะประสบความสำเร็จ”

ภาระของแวนฮอว์คอันหนักอึ้งบนไหล่!

ในขณะที่อัศวินแห่งความตายโจมตีกลุ่มกบฏผู้สูงศักดิ์ วีดเรียกผีและวิ่งไปกับเพื่อนร่วมปาร์ตี้ของเขา

แวน ฮอว์ก ก่อร่างสร้างกลุ่มพร้อมกับอัศวินแห่งความตาย

การอัญเชิญอันเดดของวีดอยู่ในขั้นกลาง เลเวล 2 และอุปกรณ์ของบัลข่านทำให้มันมีประสิทธิภาพมากขึ้น

อัศวินแห่งความตายเอาชนะอัศวิน

“รูปแบบการป้องกัน รูปแบบการป้องกัน!”

อัศวินแห่งขุนนางปกป้องตนเองด้วยโล่ของทหารราบหนัก

"ฝ่าเข้าไป!"

แวน ฮอว์คกวัดแกว่งดาบของเขาและอัศวินแห่งความตายกระโจนเข้าไปทั้งร่าง

กลยุทธ์นี้เป็นไปได้เพราะพวกมันคืออันเดด

ผีวิ่งผ่านร่างของศัตรู

ในขณะที่อัศวินแห่งความตายที่นำหน้าถูกทำลาย ช่องว่างในการป้องกันของกลุ่มกบฏก็ถูกเปิดเผย

"ตาย ท่านผู้บัญชาการผู้เป็นอมตะ วีด ได้ให้ชีวิตใหม่แก่พวกเรา”

“ก้มลงทำความเคารพผู้บัญชาการอมตะ!”

“กองทัพที่ภาคภูมิใจของวีดจะไม่หยุดยั้ง!”

อัศวินแห่งความตายในชุดเกราะพูดด้วยน้ำเสียงที่แปลกประหลาดขณะโจมตี

วีดติดตามพวกผีอย่างใกล้ชิดและร่ายเวทย์มนต์

“ปลุกชีพอันเดด ระเบิดซากศพ!”

ศพผุดขึ้นในทันทีและบางส่วนก็ระเบิด ขยายเส้นทางให้กว้างขึ้น

หลังจากใช้ประติมากรรมวินาศ ค่าสถานะทางศิลปะทั้งหมดก็ถูกนำไปใช้เป็นค่าภูมิปัญญา ดังนั้นพลังอันยิ่งใหญ่ได้ทำลายกระบวนทัพป้องกันของศัตรู

“การซุ่มโจมตี!”

“ปกป้องท่านดยุคเกร้าส์!”

กองกำลังกบฏต่อสู้กับองครักษ์ในวังรีบเข้าไป

อัศวินแห่งความตายเจาะแนวศัตรู แต่กองกำลังรวมตัวกันจากทุกที่

"ตอนนี้ กวาดล้างพวกกบฏเพื่ออาณาจักร!”

องครักษ์ในวังไล่ตามพวกกบฏ

“ไฮย่าห์ บุก บุกเข้าไป!"

“คุณไพทอน นี่มันเยี่ยมมาก”

"ฉันรู้สึกดี ไฮย่าห์ ฮึ้ก!”

อัศวินแห่งความตายโจมตี ดยุคเกร้าส์ซึ่งเป็นผู้บัญชาการของกลุ่มกบฏ

วีดและเพื่อนร่วมปาร์ตี้ของเขาเอาชนะกองกำลังโดยรอบและใช้ช่องว่างสั้นๆเพื่อเจาะลึก

“กิโยตินประหารชีวิต”

แนวรุกเฉียบ!

“อ๊าก!”

- ดยุค เกร้าส์ หัวหน้ากลุ่มกบฏคัลลาพิกเสียชีวิต คุณสามารถเลือกค่าสถานะสองคะแนนได้อย่างอิสระตามความสำเร็จในการต่อสู้ของคุณ ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 690

 

-ภารกิจใหญ่ได้สำเร็จในการต่อสู้ขนาดใหญ่! คุณได้ฆ่า 10,000 ศัตรู จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้และความอุตสาหะเพิ่มขึ้น 1

 

ดยุคเกร้าส์ หัวหน้ากลุ่มกบฏเสียชีวิตและพวกขุนนางก็เริ่มหลบหนี

"ไล่ล่า"

วีดใช้อันเดดเพื่อกวาดล้างค่าประสบการณ์

ขณะที่กลุ่มกบฏล้มลงอย่างกะทันหัน อัศวินแห่งความตายก็เพิ่มขึ้นเป็นมากกว่า 1,000 ตน

ยังไม่เพียงพอที่จะกวาดล้างสนามรบ แต่นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะต่อสู้กับอัศวิน

"ต่อสู้"

วีดใช้คุณสมบัติของพวกอันเดดเพื่อเริ่มการต่อสู้

สู้แล้วสู้อีก

เพิ่มอันเดดและฟื้นคืนชีพอีกครั้ง

“พุ่งทะลวง นายแห่งชีวิตของเจ้าได้สั่งการแล้ว บดขยี้พวกศัตรู!”

เนโครแมนเซอร์จะไม่เบื่อง่ายๆ ในสนามรบขนาดใหญ่

หน่วยอันเดดที่ทรงพลังเข้ายึดพื้นที่สนามรบและเริ่มต่อสู้

อัศวินแห่งความตายเป็นศูนย์กลางและได้รับการสนับสนุนจากหน่วยโครงกระดูก ในขณะที่ผีกัดศัตรูที่หลบหนี

- ศรัทธาลดลง 2 - โชคลดลง 3

 

- การต่อสู้ครั้งนี้ใช้ประโยชน์จากลักษณะของอันเดด - ภูมิปัญญาเพิ่มขึ้น 1

มันเป็นความเจ็บปวดจากการตกต่ำ แต่ค่าสถานะของวัชพืชกล่าวว่ายังมี

“กวาดล้างพวกมันให้หมด!”

การต่อสู้สิ้นสุดลงในคืนนั้น

ในประวัติศาสตร์ดั้งเดิม การต่อสู้ของปราสาทคัลลาพิกกินเวลาอีกสองสามวัน แต่ผลลัพธ์ก็เปลี่ยนไป

หลังจากที่ดยุค เกร้าส์เสียชีวิต กองกำลังขุนนางก็ได้รับความเสียหายอย่างไม่สามารถย้อนกลับได้

ผู้พิทักษ์ปราสาทสูญเสียจำนวนเท่ากัน แต่ก็ได้รับชัยชนะอยู่ดี

“ทุกคนตะโกน!”

“เพื่อฝ่าบาท!”

“เราได้เอาชนะศัตรูด้วยความกล้าหาญและความหวัง ความไม่สงบในอาณาจักรจะคลี่คลายในไม่ช้า”

อย่างไรก็ตาม ความปีติยินดีของผู้พิทักษ์อาณาจักรคงอยู่จนถึงเที่ยงคืนเท่านั้น

อันเดด

พวกอันเดดไม่สามารถตกเป็นเหยื่อของพวกกบฏได้อีกต่อไปและเริ่มโจมตีใส่องครักษ์ของอาณาจักร

“โอ้… นี่เป็นสิ่งที่เลวร้ายจริงๆ”

“ฉันจะทำพิซซ่าผักโขม”

“พิซซ่าผักโขมเป็นสิ่งที่ดี ไม่… นั่นไม่ใช่มัน!”

“เติมน้ำเลมอนเปรี้ยวๆ หน่อย”

“ฉันจะไม่คัดค้านข้อตกลง”

เซอร์กะพยายามที่จะไม่เห็นด้วยแต่ถูกชักชวนอย่างรวดเร็ว

ในทริปการแกะสลักการเดินทางกับวีดนี้ พวกเขาถูกล้างสมองอย่างต่อเนื่อง

NPC ทั้งหมดที่นี่จะหายไปหลังจากการผจญภัยของพวกเขา ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความดีและความชั่ว

“ฉันขาดธนู”

“ผมพอมีลูกศรเหลืออยู่บ้าง ผมจะแบ่งให้”

“คุณเพลก็มีไม่พอเหมือนกันนะ”

"ผมโอเคแล้ว ใจผมจะพองโตขึ้นถ้าผมได้แบ่งให้คุณ ฮ่าๆ”

เพลและเมล่อนกำลังถ่ายทำภาพยนตร์โรแมนติกในสนามรบ ดังนั้นพวกเขาจึงสนใจสภาพแวดล้อมโดยรอบ

ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด พวกเขาต้องการดูเท่ในขณะต่อสู้

ไอรีนใช้เวทย์ฟื้นฟูและโรมูนะใช้เวทย์ไฟ

ฮวารยองเต้นและเบลล็อตเล่นเครื่องดนตรี

“อา… การเขย่าร่างกายทำให้ฉันผ่อนคลาย”

“ออนนี่ นี่มันตลกจริงๆ พี่ต้องการฟังเพลงใหม่ที่ฉันทำไหม”

มีเพียงซีซั่นแครปเท่านั้นที่รู้สึกกังวลเล็กน้อย

“ชีวิตและความตาย… การมีชีวิตที่ยืนยาวเป็นเรื่องดี การตายก่อนวัยอันควรเป็นเรื่องเลวร้าย ในตอนท้ายของการผจญภัยนี้ ทุกชีวิตเหล่านี้จะหายไป”

จบเล่ม 48 บทที่ 1

ผู้แปล : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล