เล่ม 42
ตอนที่ 2 : คำขอสุดท้ายของเฮสไทเกอร์ แปลโดย นักแปลแห่งลุ่มน้ำเจ้าพระยา
“ไม่เก็บภาษี
ไม่เก็บภาษี เมื่อตอนเด็ก ๆ ฉันไม่คิดเลยว่า การเป็นผู้ใหญ่มันช่างสบายขนาดนี้”
“หึหึ เมื่อวานนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เป็นเพื่อนกับผู้หญิง
3 คน”
“ฉันสั่งเบียร์อุ่น มันราคาแค่ 1 เหรียญเงินต่อแก้ว
ในขณะที่เบียร์เย็นๆแค่หน่อยเดียวก็ 3 เหรียญเงินเข้าไปแล้ว ส่วนผักโขมโรยเกลือราคา
2 เหรียญเงิน”
ผู้เล่นทางเหนือจัดงานฉลองตอนกลางคืนบริเวณใกล้เคียงกับพระราชวังโลกา
ผู้เล่นทั้งหมดมารวมตัวกันเพื่อแบ่งปันความสุข
กองไฟถูกก่อขึ้นทั่วบริเวณเพื่อทำอาหาร
การรวมตัวของคนจำนวนมากทำให้อาหารและเหล้ามีไม่พอ จึงถูกซื้อโดยไม่เกี่ยงราคา
เตร้ง.!
พิณและกีต้าร์ถูกเล่นขึ้น
ผู้เล่นสาวสวยเต้นรำรอบกองไฟ
เหล่าพ่อค้าเต็มใจสนับสนุนผู้ที่สวมชุดเกราะหรือต้องการเสื้อผ้า
(น่าจะหมายถึงซ่อมแซมชุดเกราะ)
ที่จริงแล้วมันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่จะมีอาหารเพียงพอกับผู้คนทั้งหมดในที่ราบนี้
วัตถุดิบจำนวนมหาศาลถูกใช้ไปและยังไม่แน่ใจในชัยชนะ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ซื้ออาหารเพื่อมาร่วมงานเทศกาล
อย่างไรก็ตาม มีเสบียงจำนวนมากจากอาณาจักรฮาเว่น
หลังสงครามจบ ผู้เล่นทางเหนือก็ดูเหมือนฝูงมด
“ปลาวัวตากแห้ง”
“โอ้ ปลาวัวตากแห้ง มันต้องอร่อยแน่ถ้ากินแกล้มไวน์”
“อ๊ามี ปลาวัวตากแห้งอีก”
“ดูนี่ รถม้าทั้งคันเต็มไปด้วยปลาวัวตากแห้ง”
รถม้าทั้งหมดด้านหลังมีแต่ปลาวัวตากแห้ง
“นี่มันนรกของปลาวัว!”
ในขณะที่วีดกำลังยุ่งอยู่กับการลูทไอเท็มจากกิลเฮอร์มีส
มีขบวนรถม้าผ่านมา ผู้เล่นทางเหนือก็บรรจุอาหารและของอื่นๆลงในสัมภาระของพวกเขา
แม้แต่อาวุธพื้นฐานของทหารในกองทัพฮาเว่นก็ยังดีเยี่ยม
ลูกธนูเหล็กก็สามารถขายได้ในราคาดี
ผู้เล่นทางเหนือตั้งใจไปยังพื้นที่ห่างไกลเพื่อขายไอเท็มที่ลูทมา
เหล่าพ่อค้าเห็นโอกาสและได้ซื้อไอเท็มที่ลูทจำนวนมากจากผู้เล่นทางเหนือ
นอกจากนี้ยังซื้อม้าและของอื่นๆเพื่อขายที่หมู่บ้านอื่น
‘เรียบร้อย!’
‘ฉันจะกลายเป็นพ่อค้าระดับตำนานคนต่อไปของทางเหนือ
เงินทั้งหมดในโลกเป็นของฉัน’
‘ลูกธนู 1 ดอก ขายได้ 60 เหรียญทองแดง นี่มันจะได้ราคาทั้งหมดเท่าไหร่เนี่ย’
หลังสงครามจบ
หัวใจของผู้เล่นก็เต็มไปด้วยความอบอุ่น
ชีส วิสกี้ และของดีอื่นๆจากทวีปกลางได้ถูกแจกจ่าย
เทศกาลฉลองชัยชนะได้กระจายไปทั่วที่ราบ
ผู้คนกำลังดื่มจากแก้วไวน์
“ฮึ๊กก พวกเราควรล่าด้วยกันในดันเจี้ยนโคโบลไหม”
“แน่นอน ไปกันเพื่อคุณเอ้กโซจู”
“ผู้เล่นทางเหนือจำนวนมากต้องพบจุดจบที่นั่น มันเกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว”
“ดันเจี้ยนโคโบล คือ การผจญภัยแรกของฉัน มันเหมือนกับว่าอดีตกำลังหวนกลับมา”
“เราไม่สามารถรู้สึกถึงความตื่นเต้นตื่นเต้นในเวลานั้น” (ประมาณว่ามันยากมาก ต้องรวบรวมสมาธิเต็มที่จนไม่สามารถจะรู้สึกตื่นเต้นได้)
“ฉันเติบโตขึ้นมากตั้งแต่นั้น”
“ตอนนี้คุณนีโร่ เลเวลเท่าไหร่แล้วเหรอ”
“54.”
“คุณยอดเยี่ยมมาก ฉันเลเวลแค่ 51 เอง คุณมีเคล็ดลับไหม”
“แค่ทำงานหนัก คุณจะได้รับรางวัลเหมือนฉัน คุณจะแข็งแกร่งขึ้นทีละนิด”
“ฉันจะจำไว้”
ที่มุมหนึ่ง ก็เกิดเหตุแมวไล่หนูขึ้น
“ฉันบอกให้เธอตั้งใจเรียน
พรุ่งนี้ที่โรงเรียนมีสอบ แต่เธอกลับมาเล่นเกมแบบนี้เหรอ ลูกไฟ!”
“จ๊ากก ช่วยฉันด้วย”
ผู้เล่นจำนวนนึงกำลังร้องเพลงและเต้นรำกันรอบแคมป์ไฟ
“ที่ภูเขา พระอาทิตย์ขึ้น ลมพัดแรง ชวิชวิท เค้าลางแห่งสงครามครั้งใหญ่ได้เกิดขึ้นแล้ว
ฉันยืนอยู่ที่แนวหน้ากับเหล่าดาร์กเอลฟ์”
เหล่าผู้เล่นชายและหญิงเริ่มขับขานบทเพลง
“ความหวังอันสดใหม่ของฉันในตอนเช้า ชวิชวิท
ความกล้าหาญและแรงปรารถนาต่อชัยชนะของพวกเรา จิตวิญญาณอันสูงส่ง!
ฉันอยากจะร้องเพลง ชวิค! ฉันต้องร้องเพลงอย่างหนักแน่นกว่าพวกดาร์กเอลฟ์ เพลงแห่งความปรารถนาที่จะชนะ
ถ้าคุณไม่ยอมแพ้ คุณก็สามารถชนะได้”
เพลงของออร์คคาริชวิ!
ออร์คทั้งชายและหญิงมากกว่า 1,000 ตน ได้มารวมตัวกันรอบกองไฟเพื่อเฉลิมฉลอง
แม้จะมืดค่ำแล้ว แต่ผู้คนก็ยังคงเต้นรำและเล่นเครื่องดนตรีกัน
เหล่าผู้เล่นผู้มีธุระรัดตัวขี่ม้าออกจากที่ราบช่วงกลางดึก
แต่ยังคงมีผู้เล่นจำนวนมากที่อยู่ต่อเพื่อผ่อนคลายและเพลิดเพลินไปกับงานฉลอง
“เย้ มหัศจรรย์”
“นี่คือ วัฒนธรรมทางเหนือ!”
ผู้เล่นทางเหนือสามารถเพลิดเพลินกับเทศกาลที่ยาวนาน
“ฉันค้นพบสุสานที่อันตรายมาก ฉันตายไปสามครั้งแล้ว”
“คุณคิดว่ามันเป็นเควสเหรอ”
“มันเป็นเควสอะไร”
“ฉันคิดว่ามันเป็นเควสเกี่ยวกับเทพสงครามวีด”
เกิดการแลกเปลี่ยนข้อมูลเกี่ยวกับการผจญภัยและการค้ากันอย่างคึกคัก
ที่มุมหนึ่ง เหล่าสถาปนิกกำลังตรวจสอบซากปรักหักพังของพระราชวังโลกาพร้อมกับสายวัดและพลั่ว
“อืม เสาต้นนี้แตกออก มันเอากลับมาใช้ใหม่ไม่ได้แล้ว”
“แจ๊กพ็อต หลังจากตรวจสอบหลังคาพระราชวังแล้ว ผู้ที่สร้างมันให้ความสำคัญกับความทนทานเป็นอย่างมาก
พวกเราช่างโชคดี”
“นำมันกลับมาใช้ใหม่ได้ไหม”
“มันไม่สามารถนำมาใช้สร้างพระราชวังใหม่ได้
แต่มันสามารถนำมาใช้สร้างอนุสาวรีย์ได้”
“หินนี่ค่อนข้างดีเลย แต่ไม่นานก็คงแตกแล้ว แย่จริง”
พวกเขาค้นหาสิ่งที่จะเอามาใช้ใหม่ได้
เป็นการเสียเปล่าที่จะทิ้งวัสดุคุณภาพดีที่ใช้สร้างพระราชวังไป
“หินแตกๆใช้ปูถนนได้”
“โลหะสามารถนำไปหลอมใหม่ได้ที่โรงตีเหล็ก”
“เราไม่ขาดแคลนเหล็ก เพราะ ได้ยึดมาจากอาณาจักรฮาเว่น จะมีความต้องการเหล็กเพิ่มขึ้นอย่างมากในทางเหนือ”
“เร็วเข้า เราต้องใช้โอกาสนี้รวบรวมผู้คนจำนวนมาก”
เหล่าสถาปนิกดำเนินการตามแผนฟื้นฟูพระราชวังโลกาทันที
แม้ว่างบประมาณที่ใช้ยังไม่ได้ถูกกำหนด
แต่เหล่าสถาปนิกกลับรีบร้อนที่จะสร้างพระราชวังขึ้นมาใหม่ เพราะ
พวกเขารักพระราชวังโลกามาก
“ในอดีต
พระราชวังถูกสร้างบนภูเขา”
“มันยากขึ้นที่จะทำอย่างนั้นในตอนนี้ เพราะ ภูเขาถูกตัด”
“พระราชวังบนภูเขาเป็นเอกลักษณ์ดั้งเดิม เราสามารถสร้างภูเขาขึ้นใหม่จากดิน
หิน และทรายได้ไหม”
“ถ้าเราทำงานอย่างหนัก ด้วยแรงงานของเราน่าจะสร้างภูเขาได้จำนวนนึง”
“นี่คือพระราชวังเชียวนะ เราจะสามารถระดมคนเป็นล้านได้อย่างง่ายดาย”
เหล่าสถาปนิกได้คิดแผนการแย่ๆขึ้นมา
พวกเขาวางแผนที่จะใช้แรงงานจำนวนมากในทางเหนือเพื่อสร้างภูเขาขนาดใหญ่
“อืมม พระราชวังโลกานั้นยอดเยี่ยม แต่ความสูงยังอยู่แค่ระดับกลาง
เราควรจะเพิ่มความสูงของภูเขาสัก 500 เมตรหรือ 1 กิโลเมตรดี”
“เป็นความคิดที่ดีที่จะก่อสร้างขณะที่ต้องปีนเขาขึ้นไปด้วย”
“แต่ความยากของการก่อสร้างและการรักษาอุปสงค์และอุปทานอย่างราบรื่นจะเพิ่มขึ้น”
“จำนวนผู้อยู่อาศัยในแดนเหนือเพิ่มขึ้นมาก
เราน่าจะสร้างพระราชวังใหม่ให้ใหญ่กว่าเดิม 2 – 3 เท่า”
“นี่…เรามีแผนการสร้างพระราชวังใหม่เยอะเหลือเกิน”
พาโวรู้สึกว่าแผนการสร้างพระราชวังใหม่นี้ฟุ่มเฟือยเกินไป
“ผมเข้าใจความคิดของพวกคุณ หัวใจของผมก็ร่ำร้องที่จะสร้างพระราชวังใหม่ให้ดีกว่าเดิม
แต่มันไม่ควรถูกสร้างขึ้นด้วยความโลภของสถาปนิก” (คือ
ยึดตามความต้องการของสถาปนิกที่อยากจะสร้างของสวยงามอลังการโดยไม่ได้คำนึงรอบด้าน)
“ฮ๊ะ”
“อาณาจักรอาร์เพนต้องการพระราชวังใหม่โดยเร็วที่สุด การไม่มีพระราชวังจะทำให้วัฒนธรรมและการพัฒนาทางการค้าตกต่ำลง”
การปกครองอาณาจักรจะเกิดผลเสีย หากไม่มีพระราชวัง
หมู่บ้านและเมืองต่างๆในอาณาจักรจะไม่สามารถดำเนินไปได้อย่างราบรื่น
การระบุและจัดการเรื่องราวต่างๆของอาณาจักรทำได้ยาก ภาษีจะลดลง เนื่องจากการทุจริตอาจมีการสูญเสียงบประมาณและการรักษาความปลอดภัยจะไม่เต็ม
100%
ด้วยอาณาเขตที่กว้างใหญ่ของอาณาจักรอาร์เพน
จะมีโจรขโมยเข้ามาบ่อยขึ้น
จะเกิดผลเสียต่อสิ่งอำนวยความสะดวกขนาดใหญ่อาคารพาณิชย์และอาคารทำงาน
ถ้าไม่ใช่เมืองใหญ่ๆอย่างโมราต้าแล้ว การสร้างสิ่งปลูกสร้างสาธารณะจะทำได้ยากขึ้น
ผู้เล่นที่เป็นอัศวินจะไม่ได้รับสกิลขั้นสูง
ผู้เล่นทั่วไปที่เดินทางไปยังพื้นที่ที่มีชื่อเสียงต่ำจะถูกบังคับให้รับเควสหรือการค้าที่เสียเปรียบ
ในช่วงเวลาที่อาณาจักรอาร์เพนเติบโตขึ้นโดยปราศจากพระราชวังในอดีต
ผู้เล่นที่ได้รับผลกระทบจากข้อเสียต่างๆตั้งแต่ต้น
พวกเขาจึงยอมรับมันได้
แต่หลังจากที่มีอาณาเขตกว้างขวางขึ้นและมีชื่อเสียงมากขึ้น
พระราชวังนั้นจำเป็นต่อการพัฒนาอาณาจักร
เหล่าสถาปนิกรู้ถึงข้อนี้ดี
พ่อค้าทำให้หมู่บ้านและเมืองต่างๆมั่งคั่งขึ้น
แต่สถาปนิกทำให้รากฐานแข็งแรง พวกเขาสร้างสิ่งปลูกสร้างต่างๆ
และเฝ้าดูจำนวนประชากรและการค้าเติบโตขึ้นทุกวัน
ไม่มีอะไรทำให้พวกเขามีความสุขกว่านี้อีกแล้ว
สถาปนิกได้สร้างอาคารที่สวยงามตระการตาบนถนนสายหลัก
รวมถึงที่พักแสนสะดวกสบายสำหรับให้ผู้คนอยู่อาศัย
พาโวแสดงความเห็นต่อ
“ตอนนี้เป็นเวลาสำหรับการพัฒนาอาณาจักรอาณาอาร์เพน
พวกเราต้องไม่ยึดความต้องการของตัวเองเป็นหลัก สถาปนิกทางเหนือมีดีกว่านี้ไม่ใช่เหรอ”
“สร้างสิ่งปลูกสร้างที่จำเป็น สิ่งปลูกสร้างเพื่อประชาชน”
“ใช่ ถูกต้อง ถ้ายึดตามความต้องการของพวกเรา ระยะเวลาก่อสร้างจะขยายขึ้นมากและต้องการงบประมาณไม่สิ้นสุด”
“อืม แผนการสร้างพระราชวังใหม่บนภูเขานั้นเลินเล่อเกินไป”
“เป็นสิ่งสำคัญที่จะสร้างอย่างรวดเร็ว
แต่พระราชวังแห่งนี้จะมีบทบาทสำคัญในอาณาจักรอาร์เพน” (คือ
รีบก็ดี แต่ต้องรอบคอบ)
เหล่าสถาปนิกวางแผนเบื้องต้นสำหรับการสร้างพระราชวังใหม่กันทั้งคืน
อาณาจักรอาเพนจะถูกสร้างขึ้นใหม่ที่ด้านหลังของซากปรักหักพังปัจจุบัน
วัสดุจากซากปรักหักพังจะถูกนำมาใช้ใหม่ถ้ามันใช้ได้และส่วนที่เหลือจะจัดหาผ่านพ่อค้า
พระราชวังใหม่จะถูกสร้างบนที่ราบโดยมีขนาดใหญ่กว่าเก่า
3 เท่า หลังจากพื้นที่ตรงกลางเสร็จสมบูรณ์สามารถต่อเติมเพิ่มได้ตามต้องการ
ใกล้กับพื้นที่ของพระราชวังจะมีเมืองขนาดใหญ่กว่าโมราต้าตั้งติดกับแม่น้ำ
ที่ดินที่ดีที่สุดจะถูกกำหนดไว้ล่วงหน้าสำหรับสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ 7 แห่งโดยเฉพาะ
เมืองใหม่มีชื่อว่านครแห่งรุ่งอรุณ (Dawn
City)
เพื่อการทำงานที่ราบรื่นและประหยัดค่าก่อสร้าง
ผู้เล่นใหม่จะได้เข้าร่วมเฉพาะการก่อสร้างขั้นต้น
เราจะใช้เวลาสร้างกระท่อม 7 วัน
และสามารถสร้างเพิ่มได้อีกในอนาคตถ้ามีความต้องการ
สถาปนิกทุกคนในภาคเหนือจะร่วมมือกันโดยมีเป้าหมายสำคัญที่สุดคือการสร้างพระราชวังขึ้นใหม่
“แค่นี้พอแล้วเหรอ”
“น่าเสียดายจริงๆ แต่มากกว่านี้ไม่ได้แล้ว”
เหล่าสถาปนิกตัดสินใจประกาศแผนการสร้างพระราชวังใหม่
พวกเขาได้ตกลงเงื่อนไขพิเศษกันโดยที่ไม่มีการเปิดเผย
พระราชวังใหม่จะกลายเป็นป้อมปราการที่ไม่มีวันตีแตกได้
เพื่อไม่ให้เกิดเหตุร้ายขึ้นอีก (เหตุการณ์ที่ใช้วังล่อศัตรูเข้ามาแล้วถล่มวังซะ)
พระราชวังใหม่จะต้องใหญ่โตและหรูหราเพื่อไม่ให้อาณาจักรอาร์เพนต้องอับอาย
ควรประหยัดต้นทุนการก่อสร้างให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
งบประมาณขั้นต่ำจะอยู่ที่ 17 ล้านเหรียญทอง และเพิ่มขึ้นได้อีกถ้าจำเป็น
ถ้าวีดรู้เรื่องนี้เข้า
เขาจะต้องทรุดแน่
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
ไพธอนและปูดอง(ซีซั่นแครป)ประสบความสำเร็จอย่างมากในการทำสงครามกับกิลด์เฮอร์มิส
หลังกลับจากทะเลทรายตอนใต้ พวกเขาล่ากิลด์เฮอร์มีสและอาณาจักรฮาเว่นโดยปราศจากความลังเล
ไพธอนพยายามป้องกันพระราชวังโลกาจากกองกำลังที่
1 และต่อสู้จนกระทั่งสงครามสิ้นสุด ไพธอนไม่เคยล่าถอยและรอดมาได้ในที่สุด
ในสมรภูมิรบปูดองได้ลอบสังหารเหล่าผู้มีอำนาจของกิลด์เฮอร์มิส
ในขณะที่อากาศหนาวเย็นและสึนามิกำลังเกิดขึ้น
เขาได้แทรกซึมเข้าไปในกองทัพศัตรูและลอบสังหารซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“แค่นี้เองเหรอ
ไม่มีอะไรจะขวางฉันจากการเอาชีวิตพวกมัน”
ผู้นำหน่วยอัศวิน 14 คนและอัศวินระดับสูงอีกนับไม่ถ้วนเสียชีวิต
ปูดองได้กำหนดความตายให้พวกเขา
หลังจากประสบความสำเร็จอย่างมากพวกเขาก็ได้พบกับวีด
วีดส่งกระซิบให้พวกเขาก่อน ดังนั้นพวกเขาจึงคาดหวังบางอย่างหลังจากการต่อสู้เสร็จสิ้น
‘หุหุ ความภาคภูมิใจที่น่าเกลียดของข้า ข้าควรพูดถึงทักษะของข้าอย่างโจ่งแจ้งหรือไม่?
ถ้าอย่างนั้นข้าต้องพูดอะไรมากมาย’
‘ข้าเป็นผู้กำหนดความตาย ... อย่างไรก็ตาม! พวกมันไม่สามารถบอกเล่าวีรกรรมของข้าในสงครามนี้ได้
ไม่มีใครในกิลด์เฮอร์มิสรอดพ้นจากมีดของข้า ข้าใช้ประโยชน์จากความวุ่นวายของสงครามเพื่อใช้ทักษะของข้า’
พวกเขาทั้งสองคนกำลังจะคุยโม้กับวีด
พวกเขาต้องการกินและดื่มในขณะที่เล่าเรื่องสงคราม
เพลพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ
หลังจากเห็นว่าทั้งสองคนมาถึงแล้ว
‘เขายังรอดชีวิตจากการต่อสู้ที่พระราชวังโลกา เขาเป็นไพธอนผู้มีชื่อเสียงจริงๆ’
‘วีรบุรุษแห่งสงครามรวมตัวกันอยู่ในสถานที่แห่งนี้ ถ้ามีนักฆ่าอยู่ที่นี่
เขาต้องสนุกกับมันแน่’
แล้ววีดก็เริ่มพูดขึ้น
“ฉันหวังว่าพวกนายคงไม่ได้รอนานหรอกนะ”
พวกเขาทั้งสองคนคิดว่า
‘ที่จริงวีดจะรู้จักคน 3 ~ 4 คนที่นี่
ฉันต้องการสถานที่ ฉันอยากให้ผู้เชี่ยวชาญชั้นนำของทางเหนือมาพบกัน’
‘อืมมันเป็นจุดที่น่าอายแต่ก็สนุก ฉันได้แนะนำตัวเองกับผู้เล่นที่เป็นผู้หญิงเท่านั้น
แต่ฉันต้องบอกพวกเขาด้วยนามแฝง คาปูชิโน่เป็นที่ยอมรับของผู้คน’
ความคาดหวังของไพธอนและปูดอง!
ไม่นานเฮสไทเกอร์ก็มาถึง
“ข้าแต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ ศัตรูทั้งหมดที่ซ่อนตัวอยู่ถูกจัดการหมดแล้ว
ตอนนี้อาณาจักรมีความปลอดภัยแล้ว”
“ขอบคุณ”
ไพธอนและปูดองเหล่มองไปที่เฮสไทเกอร์
พวกเขารู้ถึงความแข็งแกร่งที่ไม่มีใครเทียบได้ของเฮสไทเกอร์ในสนามรบด้วยตัวเอง
เขาเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง
แต่ความภาคภูมิใจของพวกเขาไม่ยอมให้พวกเขายอมรับความพ่ายแพ้
'ดาบของข้ามีขนาดใหญ่กว่า'
'เกิดมามีเพียงชีวิตเดียว
ข้าอยากจะลองลอบสังหารเขา ถ้าข้ามีโอกาสที่สมบูรณ์แบบใคร ๆ ก็ต้องตาย'
หลังจากนั้นไม่นานอัลเวรอนว่าที่พระสันตะปาปาแห่งวิหารเฟรย่าห์ก็มาถึง
ผู้เล่นทั่วไปบางคนไม่รู้จักเขา
แต่ไพธอนและปูดอง ต่างตระหนักดีถึงตัวตนของเขา ระหว่างการล่าอย่างบ้าคลั่งของวีด
ชายผู้ที่มีเวทมนตร์ฟื้นฟูที่แข็งแกร่งราวกับต้องคำสาป!
‘กี๊ก! ภาพแบบนี้ แน่นอนเลย……! ไม่ เป็นไปไม่ได้!
'
‘เฮือก’
และวีดก็กล่าวว่า
“งั้นไปล่ากันเลย”
วีดสามารถชุบชีวิตเฮสไทเกอร์ได้เพียงวันเดียว
วีดต้องการใช้เขาให้มากที่สุด
ไอรีน โรมุนะ และเพื่อนคนอื่น ๆ
ของเขาเหนื่อยเกินกว่าที่จะเสี่ยงอันตราย พวกเขาจึงได้หยุดพัก ไม่อย่างนั้นแทนที่จะต่อสู้ได้ดีพวกเขาอาจลงเอยด้วยการฆ่าเพื่อนๆระหว่างการล่า
“…….”
ไพธอนและปูดองสบสายตากัน
ตาของพวกเขากระพริบสองสามครั้งก่อนที่จะคุยกัน
“ฉันเวียนหัวและไม่สบายตัว……”
“มีเหตุฉุกเฉินและฉันต้องกลับบ้าน”
รู้สึกเหมือนนักเรียนโกหกครูเพื่อขอออกไปก่อนเวลา
อย่างไรก็ตามวีดยังคงยืนกราน
“พวกนายรู้สึกไม่ดีจริงๆหรือ”
“ใช่ ผมไม่กล้าโกหกคุณหรอก”
“ไม่มีทางเลือกอื่นถ้านายไม่ต้องการไป เพียงแค่ทำใจให้สบายและบอกฉัน
ในอนาคตพวกนายไม่ต้องการที่จะล่ากับฉันอีกเหรอ”
“ผมต้องการช่วยเหลือผู้อื่น ผมเป็นคนดี”
“แกกำลังแกล้งป่วย”
“…….”
“เฮสไทเกอร์ วันนี้ดาบของนายจะได้ลิ้มรสเลือด”
“แน่นอน มหาจักรพรรดิ”
“…….”
ปูดองไม่พูดอะไรและถูกล่อลวงไป
พวกเขาออกล่าตลอดทั้งคืน!
เพราะมีเฮสไทเกอร์นักรบที่แข็งแกร่งที่สุดอยู่ด้วย
พวกเขาจึงสามารถเคลียร์ดันเจี้ยนที่มีความยากลำบากสูงสุด
เฮสไทเกอร์สามารถเอาชนะมอนสเตอร์ได้เพียงแค่ต่อยพวกมัน
“พ่อของฉันกังวลเรื่องขโมยและได้ซ่อนพลั่วลึกลับ ซึ่งในที่สุดก็ไม่มีใครค้นพบ”
เควสที่เกี่ยวข้องกับดันเจี้ยนถูกดำเนินการอย่างรอบคอบ
ไม่มีความเสี่ยงมากนักจึงมีเพียงช่วงพักสั้น
ๆ ไม่มีอะไรหรูหราเช่นการนอนหลับหรือการรับประทานอาหารเนื่องจากพวกเขาต้องออกล่ากันทั้งคืน
“อีกครั้งที่ทุกนาทีมีค่า ฉันอยากจะทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ก่อนที่เฮสไทเกอร์จะจากไป
เฮสไทเกอร์ เคลื่อนไหวให้เร็วขึ้นอีก นี่เพื่อการปกป้องความสงบสุขของทวีป”
“เข้าใจแล้ว ท่านจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ จิตใจที่ยิ่งใหญ่และสูงส่งของท่านไม่ได้เปลี่ยนไปเลย”
“เป็นการยากที่จะปกป้องความยุติธรรม ฉันต้องทำงานให้หนักขึ้น
สมบัติที่หลับใหลของโลก…ไม่สิ ฉันจะคืนชีพให้กับความยุติธรรมอย่างแน่นอน”
พวกเขาออกล่าในทวีปเหนือ กลางและใต้
พวกเขาอยู่ที่พื้นที่ภาคกลางเพียงช่วงเวลาสั้น
ๆ ดังนั้นกิลด์เฮอร์มีสจึงไม่ทันสังเกตเห็นพวกเขา ถ้าเป็นไปได้เขาต้องการให้เฮสไทเกอร์กำจัดพวกกิลด์เฮอร์มีสไปบ้าง
แต่มันไม่มีเวลา
วีดยังกังวลเกี่ยวกับการรุกรานของอาณาจักรฮาเว่น
“เหลือเวลาอีกเพียงไม่กี่ชั่วโมงก่อนเฮสไทเกอร์จะหายไป ฉันควรป้อนบาร์ดเรย์ให้เขาไหม”
พระราชวังอิมพีเรียลได้ล่มสลายไปแล้ว
แต่อาณาจักรฮาเว่นในปัจจุบันมีผู้เล่นที่มีเลเวลสูงสุดในทวีปเวอร์เซลล์จำนวนนึง
ถ้าเฮสไทเกอร์ไปที่นั่นเขาจะสามารถสังหารผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสจำนวนมากและวีดจะได้รับผลลัพธ์ที่ดี
วีดรู้สึกมีความสุขมากที่ได้คิดเรื่องนี้
คนเดียวที่สามารถจัดการได้คือเฮสไทเกอร์
ในอนาคตคงเป็นเรื่องยากที่จะฟื้นคืนชีพคนที่แข็งแกร่งและมีความเชื่อฟังอย่างสมบูรณ์เช่นเฮสไทเกอร์
มีผู้ใต้บังคับบัญชาในทะเลทรายคนอื่น
ๆ ที่เขาสามารถคืนชีพได้ แต่มันเป็นความคิดที่อันตราย
วีดไม่ได้กลายเป็นผู้ปกครองทะเลทรายด้วยความเมตตากรุณา
เขาได้แสดงพลังของเขาออกมา ทุกครั้งที่เขาไล่ตามภารกิจ ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาลดลงเพียงไม่กี่คน
พวกเขาเชื่อฟังวีดอย่างมาก
แต่มันเป็นสถานการณ์ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงเมื่อพวกเขาฟื้นคืนชีพ
วีดจะอ่อนแอกว่านักรบในทะเลทราย
“มีเพียงไม่กี่คนที่อันตรายและอาจพยายามยึดอาณาจักรอาร์เพน”
วีดครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะล้มเลิกแผนการบุกพระราชวังจักรวรรดิแห่งอาณาจักรฮาเว่นในที่สุด
มันเสี่ยงที่จะให้เฮสไทเกอร์ไปที่พระราชวังเพื่อสังหารผู้เล่นของกิลด์เฮอร์มิส
มีผู้เล่นที่ดีที่สุดหลายหมื่นคน
อาชีพที่หลากหลายเช่นเดียวกับอัศวิน
NPC
เขาจะสามารถจัดการกับศัตรูได้มากกว่าแวนฮอร์ค
แต่เฮสไทเกอร์ไม่ได้เป็นอมตะ วีดและอัลเวรอนไม่สามารถทำอะไรในสภาพแวดล้อมแบบนั้นได้
คงจะไม่ดีถ้าเฮสไทเกอร์เหมือนแวนฮอร์คและถูกบาร์ดเรย์ฆ่า
การฆ่าฮีโร่ในตำนานจะช่วยเพิ่มขวัญกำลังใจให้กับกองทหารและผู้มีอำนาจของอาณาจักรฮาเว่น
หากพลังของเฮสไทเกอร์ลดลงจากการต่อสู้
ผลลัพธ์ที่คล้ายกับการต่อสู้ระหว่างแวนฮอร์คและบาร์ดเรย์ก็อาจปรากฏขึ้นอีก
จากมุมมองของกิลด์เฮอร์มีส พวกเขาสามารถทำเงินได้มากมายหากผลการต่อสู้ออกมาดี
และมีผู้เล่นระดับสูงค่อนข้างน้อยดังนั้นการฆ่าพวกเขาจะได้รับโทษและลดพลังของกิลด์เฮอร์มีส
ในท้ายที่สุดวีดตัดสินใจใช้เฮสไทเกอร์เพื่อชดเชยการสูญเสียของเขา
(คือ เอาไปช่วยล่าเพิ่มเลเวลที่เสียไป)
วีดประสบความสำเร็จในเควสเทคนิคการแกะสลักลับขั้นสุดท้าย
แต่ได้รับความเสียหายมาก
“ยูรินไปที่ต่อไปกัน”
“ได้ ฉันกำลังเตรียมตัว จินตภาพเคลื่อนย้าย!”
หลังจากพิชิตดันเจี้ยนได้แล้ว ยูรินจะย้ายพวกเขาไปที่อื่น
เธอวาดจุดหมายปลายทางไว้ล่วงหน้าสองสามแห่ง
เธอแค่วาดวีดและพรรคพวกของเขาและพวกเขาก็สามารถไปที่นั่นได้อย่างรวดเร็ว
‘ทักษะของปีศาจ จิตรกรและประติมากรคือปีศาจอย่างแท้จริง’
‘ขณะออกล่าฉันไม่ใช่มนุษย์ ฉันเป็นเหมือนทาสของการต่อสู้
สมองและร่างกายของมนุษย์กำลังเคลื่อนไหวในขณะที่วิญญาณของฉันออกจากร่าง’
หลังจากการล่าตลอดทั้งคืน ในที่สุดปาร์ตี้ก็กลับไปที่โมราต้า
หลังจากการล่าอย่างต่อเนื่องในทะเลทรายทางตอนใต้
พวกเขาจึงเหนื่อยล้าทั้งจิตใจและร่างกาย ในตอนนี้หากผู้เล่นใหม่เลเวล 2
ที่มีมีดเข้ามาปล้น พวกเขาจะมอบเงินทั้งหมดให้
หลังจากการรุกรานของอาณาจักรฮาเว่น ผู้เล่นส่วนใหญ่อยู่ที่พระราชวังโลกา
ดังนั้นโมราต้าจึงเงียบเหงาผิดปกติ
แทบไม่มีใครเข้าและออกจากประตู รู้สึกเหมือนปาฏิหาริย์เลย
ในช่วงหลังสงคราม เทศกาลฉลองชัยชนะยังคงดำเนินต่อไป
แต่ในไม่ช้าผู้คนก็เชื่อมต่อกับรอยัลโร้ดและกลับมาที่โมราต้ามากมาย
ผู้เล่นใหม่ก็เริ่มในแดนเหนือเช่นกัน
เมื่อถึงเวลาที่วีดมาพร้อมกับเพื่อนของเขา
พวกผู้เล่นใหม่ต่างก็ยุ่งอยู่กับเควสส่งแอปเปิ้ล
ความคึกคักของเมือง
เมื่อตื่นขึ้นในตอนเช้ามีเสียงนกร้อง
แสงแดดอันอบอุ่น ลมเย็น เสียงนกสดใสและกลิ่นหอมของดอกไม้ที่สัมผัสได้ในการผจญภัย
คือ ข้อดีอย่างมากของรอยัลโร้ด
“จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ ข้าต่อสู้กับสัตว์ประหลาดจนถึงที่สุด แม้ว่าข้าจะแก่เกินไปก็ตาม
ตอนนี้ดูเหมือนจะสงบสุขแล้ว”
“ข้าก็คิดเช่นเดียวกัน ข้าขอโทษ เราพบเจอหลายสิ่งหลายอย่างในทะเลทราย”
“ข้าเหนื่อย ข้าอยากเห็นความทะเยอทะยานของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เมื่อครั้งในอดีตที่ผ่านมา”
“โลกนี้ทำให้ข้าเฉยชาและเงียบงัน”
ไพธอนและปูดองจ้องมองวีดและเฮสไทเกอร์ด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ
ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนนั้นแน่นแฟ้นมากเกินไป
บทสนทนาไร้สาระที่ทั้งสองคนแบ่งปันขณะออกล่า! มันเหมือนฝันร้ายเข้ามาในชีวิต พวกเขาเหนื่อยล้า
มันจึงส่งผลกระทบทางอารมณ์อย่างมากต่อพวกเขา
เฮสไทเกอร์อำลาวีดอย่างมีความสุข
“เป็นเกียรติที่ได้รับใช้ท่านอีกครั้ง พลังของท่านอาจจะอ่อนแอกว่าในอดีต
แต่ท่านยังคงเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ เป็นเรื่องที่น่าประทับใจอย่างแท้จริงที่ท่านมุ่งมั่นเพื่อความสงบสุขของทวีป”
“มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ ข้าแค่พยายามใช้ชีวิตอย่างถูกต้อง”
วีดดึงผ้าปิดตาของเขาออก
เฮสไทเกอร์หันศีรษะและมองไปรอบ ๆ
เมื่อพวกเขาอยู่ใกล้ประตูของโมราต้า
“ใบหน้าของผู้คนที่ปกครองโดยจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ
มองย้อนกลับไป นี่คืออาณาจักรที่เราใฝ่ฝัน ข้าเฮสไทเกอร์ไม่เสียใจที่ได้อุทิศชีวิตเพื่อท่าน”
“ใช่ ใช่”
“ไปอย่างสงบเถอะ แม้ว่าเส้นทางข้างหน้าของเจ้าจะขรุขระและสูงชัน”
แสงระยิบระยับเริ่มปรากฏขึ้นรอบตัวของเฮสไทเกอร์
จากนั้นร่างกายของเขาก็เบลอมากขึ้นเรื่อย ๆ
เวลาจำกัดของการฟื้นคืนชีพของประติมากรรมได้สิ้นสุดลงแล้ว
วีรบุรุษสงครามที่น่าภาคภูมิใจกำลังหายไปอย่างสมบูรณ์
ใบหน้าของวีดเต็มไปด้วยความพึงพอใจ
ผู้ใต้บังคับบัญชาที่เขาเลี้ยงดูมาอย่างดีในอดีตทำได้ดีมาก เขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
‘ฉันยังมีความเมตตากรุณา’
เขาจะไม่เห็นเฮสไทเกอร์อีกต่อไป เขาไม่รู้สึกเกลียดชังอีกต่อไป
‘นี่แหละแบบอย่างผู้ใต้บังคับบัญชาที่ดี’
เขาไม่เคยยกย่องประติมากรรมสลักชีพของเขาด้วยซ้ำ
ในขณะที่เขากำลังจางหายไป เฮสไทเกอร์ก็เปิดปากของเขา
“นายท่าน ข้ามีคำพูดสุดท้ายสำหรับท่าน”
“เอาเลยเฮสไทเกอร์ผู้ภักดี”
“เมื่อวันก่อน ข้ากำลังบอกนายท่านเกี่ยวกับการเดินทางของข้า”
“ใช่ ฉันจำได้”
“ในขณะที่เดินไปบนแผ่นดินที่มีรอยเท้าขนาดใหญ่ ข้าได้พบกับนักผจญภัยที่เป็นมนุษย์นามว่า
ล็อดไซเกอร์ ซึ่งมาถึงดินแดนของพวกยักษ์”
“ฉันเคยได้ยินชื่อล็อดไซเกอร์”
นักผจญภัยล็อดไซเกอร์
นักผจญภัยในตำนานที่สามารถเรียกได้ว่าเป็นฮีโร่ของสายอาชีพนี้
เมื่อดูประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์
เขาเคยสัมผัสกับการผจญภัยที่หายากทุกประเภท
ค้นหาการดำรงอยู่ของสัตว์ทะเลและดินแดนที่ไม่เคยถูกค้นพบเป็นจำนวนมาก
เจ้าแห่งการเอาชีวิตรอด เจ้าแห่งทิศทางและเป็นผู้ที่กลับมาโดยไม่ได้รับอันตรายใดๆจากโซนต้องห้ามทั้ง
10 แห่ง เขาบันทึกการผจญภัยที่ไม่น่าเชื่อและสำรวจใต้ทะเล โลกใต้ดินและนรก
ในเวลานั้นล็อดไซเกอร์ถูกมองว่าเป็นชนชั้นสูงที่ขาดความรับผิดชอบ
แต่เขาได้ค้นพบสิ่งต่างๆที่ยังไม่มีในโลก
เขาเขียนหนังสือเกี่ยวกับการผจญภัยของเขา
แต่น่าเศร้าที่หนังสือพวกนั้นส่วนใหญ่ไม่ได้สืบทอดมาจนถึงปัจจุบัน
นี่คือหนังสือสามเล่มที่ยังคงอยู่
ผู้ที่อ่านหนังสือสามารถลดความเสียหายจากกับดักได้อย่างมากและช่วยเพิ่มทักษะเกี่ยวกับทิศทาง
กิลด์นักผจญภัยตั้งรางวัลและสมบัติจำนวนมากสำหรับผู้ที่พบร่องรอยของล็อดไซเกอร์
ความโลภก่อตัวขึ้นชั่วขณะในดวงตาของวีด
‘รางวัลสำหรับเบาะแสล็อดไซเกอร์เกิน 300 ล้านทอง…ฉันได้ยินมาว่าเขาเป็นผู้ครอบครองของหายากมากมาย’
ความโลภที่ทำให้ดวงตามืดบอดไม่สามารถแยกแยะถูกผิดได้
“ล็อดไซเกอร์สำรวจดินแดนของยักษ์กับข้า และจากนั้น……”
ดริ้งงง!
|
ได้รับข้อมูลเกี่ยวกับ ล็อดไซเกอร์
แล้ว |
“เอ่อ ฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นลม ได้เวลาออกเดินทาง”
“ไม่น่าเชื่อ 3 ร้อยล้านทอง!
บอกฉันเพิ่มเติมเกี่ยวกับล็อดไซเกอร์ก่อนเจ้าไป”
“มหาจักรพรรดิ ไม่มีเวลาแล้ว หากท่านพบดอกอัลเลียมในขณะที่เดินตามรอยเท้าขนาดใหญ่ไปจนถึงอนุสาวรีย์สีแดง
ท่านจะสามารถรู้เรื่องราวส่วนที่เหลือได้ บางที…มีบางอย่างรอนายท่านอยู่”
ดริ้งงง!
|
-ดินแดนแห่งรอยเท้าขนาดใหญ่ ที่เหนือจุดสิ้นสุดของโลกยังมีเรือที่ทำด้วยเล็บที่หลุดออกมา
มีเหล่ายักษ์อาศัยอยู่ใกล้กับอาณาเขตของเทพเจ้า อนุสาวรีย์สีแดงจะมีเบาะแสเกี่ยวกับล็อดไซเกอร์ หากคุณนำดอกอัลเลียมที่ไม่มีวันซีดจาง
จิตวิญญาณของล็อดไซเกอร์จะตื่นขึ้น ระดับความยาก:
S เควสนักผจญภัย รางวัล:
เควสคำสัญญาของล็อดไซเกอร์’ อาจเชื่อมโยงกับมหากาพย์ตำนานของโลก ข้อจำกัดของภารกิจ:
ข้อมูลเกี่ยวกับล็อดไซเกอร์จำกัดเฉพาะนักผจญภัยหรือผู้ที่มีฉายานักสำรวจ
ชื่อเสียงของนักผจญภัยที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของทวีป |
|
- นี่เป็นเควสของนักผจญภัยเท่านั้น
แต่คำขอพิเศษเฉพาะหมายความว่าคุณสามารถดำเนินการต่อได้ |
“เฮือก”
ในที่สุดวีดก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
‘เควส’
เขาได้ลืมเรื่องเควสปกติไปชั่วขณะ เนื่องจากเควสเทคนิคการแกะสลักของเขา
แต่เดิมเขาเดินทางไปทั่วทวีปเพื่อทำเควส
‘เควสความยากระดับ S และเกี่ยวข้องกับล็อดไซเกอร์ นักผจญภัยระดับปรมาจารย์’
ภารกิจของล็อดไซเกอร์ อาจมีความยากระดับมหันต์!
หากเขาต้องการผจญภัยครั้งนี้ด้วยตนเอง
เขาจะต้องเพิ่มเลเวลของเขา
เควสของพวกนักผจญภัยมักจะยากกว่าและต้องใช้สมองมาก
หากไม่พบเบาะแสที่ถูกต้องเขาก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนต่อ
บางครั้งจำเป็นต้องใช้ทักษะเฉพาะของนักผจญภัยหรือมอนสเตอร์แทรกซึม
แต่วีดต้องทำเควสด้วยทักษะของประติมากร
วีดสามารถมองเห็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยหนามทอดยาวอยู่ตรงหน้า
ดูเหมือนเป็นเส้นทางที่ยากลำบากซึ่งต้องใช้เครื่องบินเพื่อผ่านไป
‘ไม่ว่าจะมีปัญหาอะไรก็ตาม ฉันมีความมั่นใจว่าสามารถแก้ไขได้’
เขาจะเข้าใกล้ความยากลำบากใด ๆ
และจะเอาชนะมัน แม้แต่เทคนิคลับสุดท้ายในการแกะสลักก็ไม่ทำให้เขากลัว
‘ฉันต้องทำเควสอย่างแข็งขัน มีข้อจำกัดในการเติบโตผ่านการล่าตามปกติ’
ฉันยังใช้เทคนิคการแกะสลักลับขั้นสุดท้ายไม่ได้
ฉันจึงต้องเพิ่มเวลาแกะสลักอย่างขยันขันแข็ง
แต่ถึงอย่างนั้นมันก็อันตรายที่จะต้องรับเควสการผจญภัยที่เต็มไปด้วยภยันตรายในตอนนี้
‘ฉันต้องเพิ่มเลเวลที่หายไป และดูแลอาณาจักรของฉัน มีงานให้ทำกองเป็นภูเขาเลย’
เขาจะท้าทายอนาคตที่ไม่แน่นอนในเวลาอื่น!
‘ฉันได้รับโอกาสอย่างต่อเนื่อง
ด้วยชื่อเสียงของฉันเพียงแค่พูดไม่กี่คำก็จะทำให้ฉันได้รับเควสของอาณาจักรอย่างรวดเร็ว
เควสเล็กหลายเควสน่าจะดีกว่าหนึ่งเควสใหญ่’
วีดรีบพูดขึ้นว่า
“เฮสไทเกอร์ ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับนักผจญภัยคนนั้นจากกวี
เขาเป็นหนึ่งในบุคคลที่เป็นที่ต้องการตัวมากที่สุดในยุคนี้ สมควรได้รับการขนานนามว่าเป็นวีรบุรุษที่แท้จริง”
เฮสไทเกอร์ยิ้มและพูดว่า
“ข้ารู้สึกโล่งใจที่ได้ยินจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่พูดเช่นนั้น
อย่าลืมฟังคำพูดของข้า ข้าหวังว่าท่านจะสามารถเติมเต็มความปรารถนาของล็อดไซเกอร์ได้”
|
-
คุณได้ยอมรับภารกิจแล้ว |
“เคี๊ยกก”
เฮสไทเกอร์หายไปในแสงวาบที่เชื่อมต่อระหว่างโลกและท้องฟ้า
จบตอน
ผู้แปล :
นักแปลแห่งลุ่มน้ำเจ้าพระยา
Editor : แอดชิน เพจ
เราอ่านนิยายแปล
