เล่ม 33 ตอนที่ 9 : การตัดสินใจของซอยูน แปลโดย Acid กรด

        วีดและซอยูนทำตัวเหมือนกับนักท่องเที่ยวขณะที่พวกเขาท่องเที่ยวไปทั่วอาณาจักรมาปอน

        "พวกเราขอขี่ม้าร่วมไปกับกองเกวียนได้ไหม?"

        "ขอบคุณ"

        หลังจากเดินทางไปมาตามทาง, พ่อค้าNPCใจกว้างก็ให้พวกเขาขี่ม้าร่วมกองเกวียน

        วีดแกะสลักประติมากรรมในขบวนกองเกวียนและสอบถาม

        "คุณต้องการแลกเปลี่ยนอะไรไหม?"

        "ข้ามีพวกมะกอกและมะเขือ มันยากหน่อยที่จะให้ราคาที่ยุติธรรมได้ในช่วงสงคราม"

        วีดและซอยูนได้เดินทางข้ามไปข้ามมาทั่วทวีป พวกเขาไม่มีทางเลือกแต่ประหลาดใจกับความเสื่อมทรามของทวีปเวอร์เซล

เมื่อได้พูดคุยกับพวกชาวบ้าน, พวกเขารำลึกถึงเวลาที่ โนดูล(Nodulle) และ ฮิลเดรัน(Hilderun) มีชีวิต มันเป็นไปได้แม้แต่ในการถามเรื่องจักรวรรดินิฟเฮมในแดนเหนือ

        "อ่า, เรื่องนั้น...พ่อค้าของพวกเราไม่เคยไปไกลขนาดนั้น มันมีพวกมอนสเตอร์ที่ดุร้ายมาก"

        "พวกมอนสเตอร์ในแดนเหนือแข็งแกร่งมากหรือ?"

        "น่าจะเป็นอย่างนั้น แล้วมันไม่ใช่แค่ขนาดใหญ่โตซึ่งคงจะไม่เป็นประโยชน์แม้ว่าพวกเราจะไปที่นั่นกับพวกทหารรับจ้างและพวกทหารรับจ้างก็ไม่อยากไปที่นั่น แต่พวกพ่อค้าที่เคยไปยังแดนเหนือได้รับผลกำไรจำนวนมาก จักรวรรดินิฟเฮมมีผลผลิตหายากที่มีคุณภาพมากมาย ดังนั้นสักวันหนึ่งข้าอยากไปเยี่ยมเยือนมัน"

        ในอดีต, จักรวรรดินิฟเฮมนั่นมีอำนาจมาก การแลกเปลี่ยนทางการค้ากับทวีปกลางไม่ค่อยมีกิจกรรมมากนัก

ทว่ามีข่าวลือเกี่ยวกับมันแพร่กระจายไปทั่ว ในหัวของวีดเต็มไปด้วยความคิดต่างๆ

        'พวกเราจำเป็นต้องไปที่หมู่บ้านโบเดน(Boden) เพื่อที่จะทำสิ่งนั้น, พวกเราจำเป็นต้องผ่านอาณาจักรมาปอนอย่างปลอดภัย แต่ชื่อเสียงฉาวโฉ่ของพวกเราสูงไปสักหน่อย ดังนั้นมันอาจจะเป็นปัญหาถ้าพวกเราผ่านตรงๆเข้าเมืองหรือหมู่บ้าน'

        ชาวบ้านสามารถตรวจสอบความฉาวโฉ่และชื่อเสียงได้ ชาวบ้านธรรมดาจะไม่ค่อยเข้าใจแต่มันอาจจะเป็นปัญหาได้ถ้าเขาต้องเผชิญหน้ากับพวกทหารหรืออัศวินหลวง มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับวีดและซอยูนที่โดนหมายจับภายหลังจากการกระทำของพวกเขา

        'งั้นบางทีพวกเราคงจะไม่ต้องเดินทางเร็วนักและตอนนี้เพิ่มประสบการณ์และชื่อเสียงของพวกเราขณะที่พวกเรา

ท่องเที่ยวดีไหม?'

        วีดเป็นผู้เชี่ยวชาญในการค้นหาคำตอบสำหรับสถานการณ์ที่เสียเปรียบ เขาใช้ทักษะที่หลากหลายและข้อมูล

ข่าวสารให้เป็นประโยชน์ ประโยชน์สำคัญที่สุดของเขาคือการใช้ลูกเล่นราคาถูก

        'นี่คือทวีปเวอร์เซลในอดีต พวกมันมีดันเจี้ยนจำนวนมากที่จะถูกค้นพบในภายหลังนั้นยังไม่ถูกแตะต้อง'

        ถิ่นที่อยู่ของมอนสเตอร์, รังของพวกโจร, สถานที่เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์, นักเวทย์สันโดษ, และอื่นๆ

มีเหตุผลหลากหลายว่าทำไมดันเจี้ยนถึงสามารถก่อเกิดขึ้นหรือถูกทำลายได้ ครั้นเมื่อประตูแห่งรอยัลโร๊ดได้เปิดออก,

ผู้คนจะขุดค้นสมบัติโบราณที่ฝังอยู่ในดันเจี้ยน

        ถ้าวีดและซอยูนได้ข้าไปในดันเจี้ยนเหล่านั้น...ที่ตราบจนบัดนี้ไม่เคยมีใครอยากเข้าไปพวกนั้นแล้ว

พวกเขาสามารถรับผลประโยชน์ของการเป็นผู้เยือนคนแรกและสมบัติ แน่นอน, เขาจะต้องมีรายละเอียดข้อมูลเกี่ยวกับดันเจี้ยนอยู่ในมือเสียก่อน!

        'นอกจากนี้, ในเวลานี้ไม่มีคู่แข่ง'

        ไม่มีผู้เล่นคนอื่นดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องสบายๆในการรับภารกิจจากพวกชาวบ้าน ถ้าเขาได้รวบรวมข้อมูลที่มีอยู่

ในเวลานี้แล้ว พวกเขาสามารถกลายเป็นผู้มาเยือนคนแรกที่ไปถึงดันเจี้ยนทั้งหมด

        วีดรู้สึกเหมือนเขาเก็บเหรียญ 100 วอนได้จากถนน มันเป็นสถานการณ์ที่เขาไม่ค่อยมีความสุขมากกว่า!

        "ออกล่ากันเถอะ พวกเรารู้จักดันเจี้ยนนี้"

        วีดได้เตรียมคำอธิบายยืดยาวมาก ดังนั้นซอยูนสามารถเข้าใจได้แต่เธอได้ตอบไปในทันที

        "เอาละ, เราเป็นพวกแรกในเวลานี้ มันจะเยี่ยมมากที่ได้เป็นผู้มาเยือนคนแรกที่ไปถึงดันเจี้ยน"

        "แล้ว...."

        "ฉันกำลังคิดเรื่องนี้ตั้งแต่กระท่อมไม้ซุงและฉันคิดว่ามันจะโอเค"

        "......"

        บางครั้งวีดก็เบื่อหน่ายจริงๆเมื่ออยู่ใกล้ผู้หญิงฉลาดๆ ร่างกายเขาสามารถผ่อนคลายได้

แต่กลายเป็นเขาถูกลิดรอนทางความคิด! เขาพยายามอย่างหนักในการคิดอะไรขึ้นมาบางอย่างแต่คนอื่น

คิดมันเสร็จสรรพเสียก่อนแล้ว

        "พวกเราเป็นนักท่องเที่ยวที่ไม่สามารถเข้าเมืองได้ซินะ..."

        "พวกเราควรรับแผนที่จากนักท่องเที่ยวและตระเตรียมข้าวของได้จากพวกพ่อค้า ถ้าความฉาวโฉ่ของพวกเรา

ลดลงแล้วพวกเราสามารถเข้าหมู่บ้านโบเดนได้สะดวกขึ้น"

        "แล้วพวกสะกดรอยละ..."

        "พวกกองกำลังเทพสมุทรต่อสู้กับอาณาจักรมาปอนดังนั้นการไล่ตามพวกเรานอกเขตแดนจะเป็นเรื่องลำบาก

ถ้าพวกมันเตรียมการเพื่อไล่ล่าพวกเรา, พวกมันจะถูกบังคับให้จัดการกับพวกทหารในอาณาจักรมาปอน"

        ซอยูนรู้ใจวีดเป็นอย่างดี ดังนั้นเธอได้คิดคำนวณเรื่องทั้งหมดนี้เรียบร้อยแล้ว

        "คุณรู้ใช่ไหมว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่เมื่อตะกี้นี้?"

        "รู้สิ"

        "ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องอะไร?"

        "บิลค่าไฟฟ้าที่เพิ่มขึ้นละซิ"

        "เฮ้ย.ย.!"

                                ***********************

        ซอยูนและวีดบ่ายหน้าไปยังดันเจี้ยนใกล้ที่สุดในอาณาจักรมาปอน

        "ที่นี่แหละ"

        ทางเข้านั้นหาเจอได้ไม่ยาก ดันเจี้ยนถูกค้นพบ 2 ปีหลังทวีปเวอล์เซลเปิด สมบัติที่ถูกทิ้งไว้ในสถานที่นี้

มีจำนวนมหาศาล เขาท้องไส้ปั่นป่วนอย่างหนักขณะกำลังดูมันในโทรทัศน์

        "โอเค เรามาเริ่มกันเถอะ"

        วีดและซอยูนเสร็จสิ้นการเตรียมการต่อสู้ของพวกเขาและเข้าไปในดันเจี้ยน

- ดันเจี้ยน : คุณเป็นคนแรกที่ค้นพบสุสานของวีรบุรุษกามัง(Tomb of the Hero Karmung)                         ผลประโยชน์ : ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 870 ค่าประสบการณ์และไอเท็มที่ตกจะเป็นสองเท่าในเวลาหนึ่งสัปดาห์                         มอนสเตอร์ตัวแรกที่ถูกฆ่าของแต่ละชนิดจะให้ไอเทมที่หายากที่สุด

        "อย่างที่คาดไว้"

        พวกมอนสเตอร์ในสถานที่นี้ไม่ยากและพวกเขาจัดการเอาชนะมันได้ใน 2 วัน

        "ตรวจสอบ!"

- หอกกามัง : ความทนทาน 73/75 พลังโจมตี 85-126                         หอกของวีรบุรุษกามังแห่งอาณาจักรมาปอน                         เทคโนโลยีอาวุธในยุคนั้นไม่ได้รับการพัฒนาแต่ช่างฝีมือที่ดีที่สุดได้อุทิศตนทำหอกเล่มนี้                 ให้เสร็จสมบูรณ์เพื่อวีรบุรุษ                         ข้อจำกัด : อัศวิน, พลหอก และอัศวินศักดิ์สิทธิ์ เท่านั้น                         เลเวล 380                         คุณสมบัติพิเศษ : ชื่อเสียง +3,150                         พลังทำลายสูงสุดจะแสดงเมื่อเข้าโจมตี                         พลังทำลายจากความคม +46 ทำลายโล่ ทำการโจมตีต่อเนื่องได้

        เซ็ทไอเทม! เขารวบรวม หอก, ดาบ, และชุดเกราะทุกชิ้นของกามัง

        "หุ หุ หุ, ของเหล่านี้ เป็นไปตามคาด"

        หอก, ดาบ และชุดเกราะของกามังอยู่ในสภาพสมบูรณ์

        "พวกเราควรรีบไปที่อื่นอีก เร็วๆเลย"

- ดันเจี้ยน : คุณเป็นบุคคลแรกที่ค้นพบขุมสมบัติของวีนัส(Venus’s Treasury)                         ผลประโยชน์ : ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 430                         ค่าประสบการณ์และไอเท็มที่ตกจะเป็นสองเท่าในเวลาหนึ่งสัปดาห์                 มอนสเตอร์ตัวแรกที่ถูกฆ่าของแต่ละชนิดจะให้ไอเท็มที่หายากที่สุด

        "จริงดิ!"

        วีดตะโกนขึ้นด้วยความยินดี ทางเข้าอยู่ภายในภูเขาและพวกเขาเป็นผู้มาเยือนกลุ่มแรก

        เขาได้รับข้อมูลเกี่ยวกับขุมสมบัติของวีนัสจากสมาคมดาร์คเกมเมอร์แต่มันไม่ได้อยู่ในนั้นอีกต่อไปแล้ว

        "ฉันมันโชคดี...แม้ท้องฟ้าจะถล่มทะลาย, ฉันคือคนที่ยังจะกอบโกยเงินทอง"

        ภารกิจนี้คุ้มค่าที่จะทำ วีดรวบรวมกำไรได้เล็กน้อย เขาไม่รู้ว่าเทคนิคการแกะสลักลับขั้นสุดท้ายจะจบลงอย่างไร

แต่เวลานี้วีดโชคดี

        "เดิมที, โชคชะตาจะเปลี่ยนแปลงขึ้นอยู่กับปี"

        วีดและซอยูนตรงเข้ากวาดล้างเหล่าดันเจี้ยนด้วยความคิดที่เป็นบวก

                                        ************************

        บาร์ดเรย์และกิลด์เฮอร์มีส!

        "ปราสาทเบอร์เกน(Bergen Castle)ได้ยอมแพ้แล้ว จำนวนผู้เสียชีวิตฝ่ายเราทั้งหมด 38,000 นาย กำแพงถูกทำลายลงทั้งหมดและชาวเมืองอาศัยอยู่ด้านนอก  พวกทหารรับจ้างดาบทมิฬพ่ายแพ้และทอดทิ้งปราสาท"

"ขอแสดงความยินดีกับฝ่าบาทในการยึดครองอาณาจักรกราเดี้ยน(the Gradian Kingdom)"

        กิลด์เฮอร์มีสกลืนกินดินแดนทั้งหมดในอาณาจักรกราเดี้ยนและในที่สุดก็ทำให้เมืองหลวงยอมจำนน

ทางด้านลาฟาเยรับทราบแผนการการล่าราชสีห์ของพวกเขาและไม่ยอมพลาดโอกาส

        กิลด์เฮอร์มิสได้ส่งทหารราบจำนวนมากให้แก่บาร์ดเรย์และส่งพวกเขาสู่อาณาจักรกราเดี้ยน

กองกำลังอันล้นหลามของบาร์ดเรย์และราชองครักษ์เอาชนะทหารรับจ้างดาบทมิฬ!

        มันเป็นความสับสนสำหรับพวกทหารรับจ้างดาบทมิฬเพราะพวกเขาคิดว่าแผนของพวกเขากำลังมีความก้าวหน้า

แต่ครั้นเมื่อชั่งน้ำหนักเรื่องกำลังในการต่อสู้แล้ว, มันยากที่จะทำให้กลับมาแข็งแกร่ง

        ทหารรับจ้างดาบทมิฬถูกผลักดันเข้าสู่การป้องกัน, การต่อสู้อันชุลมุน กองกำลังพันธมิตรยังบ่นเกี่ยวกับ

เรื่องแผนการล่าราชสีห์ พวกเขาเข้าร่วมกับกิลด์เฮอร์มีสที่ร้ายกาจ แต่ว่าไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะช่วยเหลือในยามฉุกเฉิน

ความกังวลเพียงอย่างเดียวของพวกเขาคือการเอาชนะกิลด์เฮอร์มีสดังนั้น พวกเขาจึงปฏิเสธคำร้องขอความช่วยเหลือของ

ทหารรับจ้างดาบทมิฬภายใต้ข้ออ้าง

        ในที่สุด, ทหารรับจ้างดาบทมิฬประสบความพ่ายแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าและหนีจากอาณาจักรกราเดี้ยน

        "การครอบครองอาณาจักรกราเดี้ยนอย่างเป็นทางการใกล้เรียบร้อยแล้ว, ฝ่าบาท"

        บาร์ดเรย์ส่ายหน้าจากคำพูดของแชมเบอร์เลน

        "เลื่อนไป, ฉันจะไล่ตามเจ้าพวกทหารรับจ้างดาบทมิฬ"

        เหล่าทหารราบของอาณาจักรฮาเวนพอใจที่อาณาจักรกราเดี้ยนถูกพิชิตและไม่ต้องอยู่ยาวนาน

พวกเขาไล่ตามทหารรับจ้างดาบทมิฬทันทีในอาณาจักรเนส(the Nest Kingdom)

        อาณาจักรเนสได้ทำสงครามกับอาณาจักรฮาเวนอยู่ก่อนแล้วแต่บาร์ดเรย์โจมตีพวกเขาจากที่ตั้งอาณาจักรกราเดี้ยน

                เรื่อง : กิลด์เฮอร์มีสผู้แข็งแกร่ง จะจบลงที่ใด?l

                ผู้คนมากหลายกำลังปรารถนาความพินาศของกิลด์เฮอร์มีส

                แต่พวกเขาไม่เคยพ่ายแพ้ในการศึกของพวกเขาจนถึงตอนนี้

                ทวีปเวอร์เซลล์กำลังจะเป็นของพวกเขา

                เรื่อง : ฉันต่อสู้กับอาณาจักรฮาเวนในไม่ช้า

                ข้าเป็นนักเวทย์จากอาณาจักรลาซาลที่ถูกทำลาย ในเวลานั้น, พวกมันเป็นอาณาจักรฮาเวนจริงๆ

                คนที่ได้ดูแค่วีดีโอบางทีอาจจะไม่เข้าใจ พวกเขาดำรงชีวิตอยู่อย่างเลวร้ายมาก

                ด้วยสาเหตุความรู้สึกสิ้นหวัง

                กิลด์เฮอร์มีสรวบรวมด้วยผู้เล่นระดับสูงเสมือนดั่งมองดูดวงอาทิตย์

                เหล่าNPC ก็เป็นทหารที่ผ่านการฝึกอบรมเพื่อการเคลื่อนไหวอย่างเป็นระบบด้วย

                เพื่อนของผมมากมายได้เข้าร่วมในการล้อมโจมตีแต่มันก็เหมือนเด็กๆพยายามสู้กับพวกผู้ใหญ่

                กิลด์เฮอร์มีส, ไม่มีชัยชนะของอาณาจักรเฮเวนอย่างนั้นหรือ? มันเป็นเรื่องธรรมดา พวกเขาแข็งแกร่ง

                เหลือล้น

        ปฏิกิริยาบนกระดานข่าวโด่งดังกระจายออกไป

                - มันปฏิเสธไม่ได้ว่าบาร์ดเรย์นั้นเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด

                - เป็นเพียงเรื่องของเวลาจนกว่าอาณาจักรฮาเวนได้ครอบครองสหราชอาณาจักรบริเทน

                - อีกไม่นาน

                - แดนเหนือจะสามารถรั้งรอไปจนถึงจุดจบกระนั้นหรือ? แดนเหนือเป็นหนึ่งเดียวที่จะทำลาย

                การเดินทางขึ้นเหนือของอาณาจักรฮาเวน

                - มันอยู่ห่างไกลดังนั้นจึงสามารถอยู่รอดมาได้ ไม่ใช่ว่าแข็งแกร่งที่สุด แต่....

                - เมื่อกิลด์เฮอร์มีสตัดสินใจ, แดนเหนือจะถูกทำลายย่อยยับ

                - เป็นไปไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบทวีปกลางกับแดนเหนือที่เพิ่งบุกเบิกเมื่อไม่นานมานี้

                - เป็นไปไม่ได้ใช่ไหมที่เหล่าผู้เล่นมารวมตัวกัน?

                - ผู้เล่นแดนเหนือละ?  ถ้าพวกเขามารวมตัวกันแล้วอาณาจักรจะไม่หยุดยั้งและจะบดขยี้พวกเขา

                - อาณาจักรฮาเวนจะละเว้นพวกเขาไหม? พวกเขามีพวกผู้เล่นและกองทัพที่ดีที่สุด

                มีพวกผู้เล่นมือใหม่มากมายในแดนเหนือกระนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถเปรียบเทียบได้

                - กิลด์เฮอร์มีสแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย

                - นี่คือสวรรค์ของกิลด์เฮอร์มีส

                - กิลด์เฮอร์มีสควรไปไห้พ้นๆ

        ข้อความมากมายผุดขึ้นบนกระดานข่าว เป็นหลักฐานว่าผู้เล่นทั้งหมดกลัวการก้าวย่างของกิลด์เฮอร์มีส

                                        **********************

        "โอ๊ย, ถนนสายนี้ยาวจริงๆ"

        วีดและซอยูนขี่ม้ามุ่งหน้าสู่หมู่บ้านโบเดน(Boden village)

        พวกเขาได้ขี่ม้าไปทั่วทวีปเวอร์เซลล์และเคลียร์ดันเจี้ยนอีก 2 แห่งก่อนจะมาถึง วีดได้รับมาอีก 6 เลเวลและ

ไปถึงเลเวล 438 มันเป็นเรื่องยากในการได้รับค่าประสบการณ์ เมื่อกลายเป็นพวกเลเวลสูง ดังนั้นนี่เป็นผลประโยชน์ของ

การค้นพบดันเจี้ยนเป็นคนแรก

        เขายังขายรูปแกะสลักที่เขาได้ทำแก่พวกพ่อค้าในอาณาจักรมาปอน

        "นี่มันประติมากรรมแสนวิเศษ! คุณนี่ซ่อนทักษะที่ยอดเยี่ยมไว้นี่นา"

- ได้รับชื่อเสียง 1,384 จากการแสดงทักษะอันโดดเด่นของคุณ

        ชื่อเสียงของวีดไม่ได้แพร่หลายในทวีปนี้ ดังนั้นจึงหายากมากที่จะมีใครรู้จักชื่อเสียงของเขา

นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมมันง่ายนักในการเพิ่มชื่อเสียงเมื่อมีการขายพวกประติมากรรม

        "ประติมากรรมคือชีวิตของผม ผมจะไม่ขายมันถ้ามันไม่ดีเยี่ยม"

        "ราคาคงจะสูงมากสำหรับงานหายากแบบนี้!"

        จากนั้นเขาเข้าไปในเมืองและตกลงซื้อขายโดยตรงกับพวกผู้นำ

        "เยี่ยม, คุณสามารถแสดงอารมณ์และบรรยากาศได้ ข้าจะให้เหรียญทองแก่เจ้าเต็มที่"

        "ขอบคุณมากๆครับ, ท่านเคาท์ ผมกำลังประหลาดใจเรื่องทักษะของผม ผมยินดีที่ท่านเคาท์

ได้เห็นบางสิ่งที่มีค่าในงานของผม"

        "ฮ่า ฮ่า ฮ่า, ข้าจะให้เครื่องประดับด้วย!"

        "ความเมตตาของท่านช่างยิ่งใหญ่นัก!"

        คำประจบสอพลอนั้นทำกำไรให้เขาด้วยผลประโยชน์ที่มากกว่าเดิม! วีดทำเงินจำนวนมหาศาลแม้อยู่ในช่วงสงคราม

ทักษะความเชี่ยวชาญการแกะสลักถึงขั้นสูง เลเวล 9  82.3% และทักษะงานฝีมือถึงขั้นสูง เลเวล 9 88.7%

        ยิ่งไปกว่านั้น, การเพิ่มขึ้นของชื่อเสียงก็ลดอิทธิพลของความฉาวโฉ่ พวกเขาเคลื่อนที่อย่างสะดวกสบายจาก

อาณาจักรมาปอนไปยังอาณาจักรปอร์ทู(Portu Kingdom)และได้มาถึงหมู่บ้านโบเดน

        วีดรู้สึกเสียดาย

        "มันคงจะดีถ้าพวกเรามาให้ช้าลงกว่านี้"

        เขากำลังรีบเนื่องจากสถานการณ์ในทวีปเวอร์เซลล์ แต่เขาไม่อยากอยู่นานถึง 1 ปีเพื่อการออกล่าในดันเจี้ยน

พวกเขาไม่เห็นพวกสะกดรอยจากสมุนของเทพสมุทรขณะที่กำลังท่องเที่ยวไปในอาณาจักรมาปอน

อย่างนั้นพวกมันอาจพ่ายแพ้ในสนามรบหรือไม่อาจข้ามชายแดนมาได้

        "ตอนนี้พวกเราจะไปไหน?"

        ซอยูนถามขณะกำลังเปลี่ยนเกราะของเธอ

        มันเป็นสีเงินสะอาดและเจิดจ้าตกแต่งด้วยเครื่องประดับชิ้นจิ๋วๆ ทันทีที่การศึกได้เริ่มขึ้น

และความสามารถของเบอร์เซิร์กเกอร์เริ่มถูกใช้งาน, พวกเครื่องประดับจะกลายเป็นหมองคล้ำขึ้นเรื่อยๆ

ด้วยสีของโลหิต

        วีดและซอยูนตั้งใจว่าจะไม่แตะต้องพวกมอนสเตอร์บางตัวและออกล่ามอนสเตอร์ระดับบอสที่ดรอป

พวกไอเท็มเบอร์เซิร์กเกอร์ที่ดูดี วีดยังไม่ได้รับอะไรที่ดีกว่าเกราะอัศวินแห่งองค์เทพี แต่ได้หมวกป้องกันและรองเท้าบูท

ค่อนข้างดี

        เขาได้เก็บหมวกป้องกันของปีศาจจากเจ้าปีศาจมอนทัส มันบรรจุพลังมหาศาลแต่มีบทลงโทษที่รุนแรง

ดังนั้นเขาจึงไม่ใช้มัน

        "ผมก็ไม่รู้ พวกเราคงจะรู้ได้หลังจากเข้าไปในหมู่บ้านแล้ว"

        วีดเข้าไปภายในเพื่อที่จะทำภารกิจให้สำเร็จ หมู่บ้านโบเดนเป็นพื้นที่เล็กๆกับม้าประมาณ 100 ตัว

- หาที่หลบภัยเสร็จสิ้น                         คุณได้ท่องเที่ยวไปทั่วทวีปและในที่สุดก็ได้มาถึงยังหมู่บ้านโบเดน                 โนดุล(Nodulle) และ ฮิลเดรัน(Hilderun) มีความหวังว่าพวกเขาสามารถอาศัยอย่างสงบสุขที่นี่                 - ค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้น                 - เสน่ห์และความกล้าหาญเพิ่มขึ้น 10

        "นี่คล้ายกับโมราต้าในช่วงแรกเริ่ม"

        "ไม่มีผู้คนมากมายและยังคงความรู้สึกอบอุ่น"

        "ลองคุยกับทุกๆคนและสังเกตดูถ้ามีภารกิจ ถ้าไม่มีภารกิจในเมืองเล็กๆนี่แล้วพวกเราจะไปยังเมืองใหญ่"

        "หลังจากนั้นพวกเราจะหาโอกาสไปเยือนจักรวรรดินิฟเฮม"

        "มันคงจะดีถ้าเป็นไปได้แบบนั้น....ยังไงก็ตาม, มันคงจะไม่ง่ายเลย"

        พวกเขาเดินไปตามถนนหลักของหมู่บ้าน

        "พระราชา พระราชากำลังเสด็จ"

        "ฝ่าบาทกำลังเสด็จมาสำรวจหมู่บ้านโบเดน"

        เหล่าชาวบ้านออกมาบนถนนและน้อมตัวลงทำความเคารพ ฉับพลันสิ่งที่ค่อยๆปรากฎ! วีดและซอยูนมอง

ไปทางถนนจากที่ไกลๆ

        เขาคือกษัตริย์ของอาณาจักรอาร์เพนแต่ว่าเขาไม่ได้แสดงสถานะในเวลานี้ ยิ่งไปกว่านั้น, เขาจะรู้สึกยินดี

ที่จะก้มหัวของเขาลงถ้ามีผลประโยชน์อื่นใด

        'ฉันควรจะขายประติมากรรมให้พระราชาไหมเนี่ย?'

        องค์ราชาขี่ม้าเข้ามาในเมืองพร้อมด้วยอัศวิน 1,000 นายและทหาร ขบวนที่เคลื่อนไปช่างสง่างาม!

        'ฉันได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับอาณาจักรปอร์ทูว่าเงินเขาเหลือเฟือ"

        พวกเขามีพื้นดินที่อุดมสมบูรณ์และเหมืองในอาณาบริเวณ อาณาจักรปอร์ทูอยู่ที่กลางทวีป

และภายหลังได้ก่อกำเนิดอาณาจักรลาซาล

        "เจ้าตรงนั้นนะ, เงยหน้าขึ้น"

        ราชาผู้คล้ายส่วนผสมระหว่างกบกับหมูดำกล่าวเมื่อเห็นซอยูนที่ยืนอยู่ตรงมุม

        "สตรีผู้มีออร่าแข็งแกร่งนั้นหายากนัก"

        "......"

        ซอยูนไม่ได้กล่าวอะไร

        "บอกชื่อเจ้ามา"

        "......"

        "ฮิลเดรัน, ชื่อที่หมายถึงท้องทะเลในวันที่สดใส"

        เธอไม่ได้พูดแต่ราชาก็รู้ชื่อของเธอแล้ว นี่เป็นเหตุการณ์พิเศษที่เกี่ยวข้องกับภารกิจ

        "ไปพระราชวังกับข้า ขาของเจ้าดูเจ็บปวดเดี๋ยวข้าจะรักษาให้ ลูกสาวข้าจะเตรียมเสื้อผ้าและเครื่องประดับให้เจ้า

จะจัดงานเลี้ยงฉลองให้ 100 วันเลย"

        ราชาตรัสกล่าวคำที่น่าประหลาดใจ

        ซอยูนเหลือบมองไปยังหวีด มันคงจะดีถ้าเขาคำรามใส่ราชาไม่ให้แตะต้องคนรักของเขาหรือแสดงอาการเกรี้ยวกราด!

        "ขอประทานอภัย...."

        วีดก้าวไปข้างหน้า

        "ฝ่าบาทกำลังตรัส เจ้าบ้านนอก!"

        ไหล่ของเขาถูกอัศวินนายหนึ่งคว้าไว้ทันที แน่นอน,เป็นไปได้ที่จะต่อต้านถ้าเขาสู้ แต่พวกเขาเป็นราชองครักษ์

ดังนั้นเลเวลของพวกเขาไม่ต่ำเลย

        'นี่จะเป็นภารกิจที่ยากลำบากอีกครั้งหรือไม่?'

        วีดและซอยูนสบตากัน

        ถ้าหากเป็นเช่นนั้นแล้วมันเป็นการดีกว่าที่จะโจมตีในเวลาเดียวกัน     พวกเขาไม่รู้โครงสร้างของหมู่บ้านแต่

มันจะเป็นการดีกว่าที่จะไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เขาจะต้องต่อสู้กับทหารนอกเหนือจากพวกอัศวิน

        มันเป็นสถานการณ์ที่ยากลำบากเมื่อเทียบกับพวกนั้น

        "ค๊อกๆ!"

        แต่ในขณะนั้น, วีดไอออกมาเป็นเลือดทันที ราชาแห่งปอร์ทูกำลังหัวเราะอย่างเย้ยหยัน

        "แกไอ้ขี้โรค, หน้าของแกก็หมองคล้ำเหมือนคนไข้หนัก ฮิลเดรัน,ถ้าเจ้าไม่ตามข้ามา งั้นเจ้าผู้ชายคนนั้น

คงต้องกระอักเลือดตาย แต่ถ้าเจ้าตามข้ามา ข้าจะให้การรักษา"

        ตริ๊ง!

- ชะตาที่โหดร้ายของฮิลเดรัน                 ฮิลเดรันได้เข้าสู่ทวีปร่วมกับโนดูล ราชาแห่งปอร์ทูเป็นพ่อมดที่สังเกตเห็นรัศมีของทะเลรอบตัวเธอ         และต้องการนำตัวเธอไปที่พระราชวังเพื่อทดลอง                 โนดุลล้มป่วยและกำลังจะตายหลังจากทำการสำรวจทวีป         ราชากำลังต้องการทางเลือกจากฮิลเดรัน                 "เจ้าทั้งสองจะมากับข้าหรือจะดูหวานใจของเจ้าตาย"                 ขึ้นอยู่กับการเลือกของฮิลเดรัน, เธอสามารถรักษาชีวิตของโนดุล         หรือสูญเสียบางสิ่งที่มีค่ามากกว่าชีวิตของพวกเธอ         ระดับความยาก : ภารกิจเทคนิคการแกะสลักลับขั้นสุดท้าย         ขอบเขตภารกิจ : ชะตากรรมของโนดุลจะขึ้นอยู่กับการตัดสินใจเลือกของฮิลเดรัน

        วีดขบคิดอย่างรวดเร็ว

        'นี่เกิดขึ้นได้อย่างไร?'

        สถานการณ์เปลี่ยนแปลงอย่าฉับพลัน ร่างกายของเขาทรมานจากความเจ็บปวด

เหมือนเขาอยู่ในโรงพยาบาลและกำลังไอถี่ๆ

        ตริ๊ง!

- คุณได้รับไข้กาฬรุนแรง(the severe Black Disease)                         พลังกายตกต่ำลง                         พลังชีวิตลดลง                         ไม่สามารถใช้ทักษะได้                         ร่างกายขอคุณกำลังปวดร้าวและคุณจะตายหลังจากนี้ 4 วันถ้าไม่ได้รับการรักษา                 - ไม่พบขีดจำกัดระดับของอุปกรณ์จำพวกดาบ                         ไม่สามารถถืออาวุธได้โดยตรง การย่อหย่อนของทักษะหมายความว่าคุณสามารถ                 ทำให้ตัวเองบาดเจ็บเมื่อใช้ดาบ                 - ชุดเกราะที่คุณกำลังสวมหนักเกินไป                         มันไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เนื่องจากถูกอาญา แม้ว่าคุณลืมตาอยู่,                 คุณก็ไม่สามารถหยุดการจู่โจมได้                 - สิ่งจำเป็นสำหรับความว่องไวกำลังขาดและคุณไม่สามารถใช้ประโยชน์คุณสมบัติพิเศษของรองเท้าบูท                 - สติปัญญาไม่เพียงพอที่จะสวมหมวกป้องกัน                         ยังไม่ถึงข้อจำกัดของเลเวล

        'นี่เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดและคาดไม่ถึง'

        วีดเปลี่ยนไปใช้ชุดเกราะหนังเลเวล 100 ก่อนที่จะเข้าสู่หมู่บ้าน ยิ่งไปกว่านั้นหน้าต่างข้อความเหล่านี้ก็เพิ่มขึ้นมามากมาย

เขาพึมพัมเบาๆเพื่อยืนยัน

        "เริ่มหน้าต่าง"

ชื่อสถานภาพ                                     โนดุล                 เลเวล                                                37                 ตำแหน่ง                                    ทายาทของครอบครัว                 พลังชีวิต                                            79                 ความแข็งแกร่ง                                   19                 พละกำลัง                                  23                 สติปัญญา                                          77                 ค่าทางศิลป์                                        3,153                 พลังโจมตี                                  3                                                         ไม่มีความต้านทานเวทย์มต์                                                 สถานะ : กำลังจะตายจากสิ่งอันตราย 'เหลือเชื่อ'

        วีดแอบรู้สึกประหลาดใจ ชื่อของเขาได้เปลี่ยนไปเป็นโนดุลและมันเป็นเหมือนกับ

เพื่อความสามารถของเขา! ทุกค่าสถานะที่เขาทำงานสะสมมาอย่างหนักได้ถูกลดลงยกเว้นค่าสถานะทางศิลป์

        'บางที, อย่างนั้นพวกทักษะของฉันละ...'

        วีดตรวจสอบทักษะต่างๆของเขาและพวกมันทั้งหมดหายไปยกเว้นทักษะการแกะสลัก

เทคนิคลับทั้ง 5 และงานฝีมือ ที่แยกมาจากการแกะสลักล้วนหายสิ้น เหลือเพียงทักษะที่เกี่ยวข้องกับศิลปะ

        เวลานี้เขาไม่สมารถหนีไปที่ใดได้อีก เขาอาจต้องจบชีวิตขึ้นอยู่กับการเลือกของซอยูน

หัวข้อของหน้าต่างข่าวสารของซอยูนต่างจากของวีด

        ตริ๊ง!

- ชะตากรรมอันโหดร้ายของฮิลเดรัน                         ราชาแห่งอาณาจักรปอร์ทูเป็นพ่อมดวายร้าย เขาปรารถนาที่จะพาฮิลเดรันไปยังพระราชวัง                 เพื่อใช้ในการทดลอง                         ถ้าคุณปฏิเสธข้อเสนอเพื่อไปสู่พระราชวังของเขาแล้วคุณจะตื่นจากความฝันของการเสาะหาสมบัติและจะคืนสู่ทวีปเวอร์เซลล์แท้จริง                         แต่โนดุลจะยังอยู่ ณ ทวีปนี้และจะถูกสังหารโดยราชาแห่งปอร์ทูและอัศวินของเขา                         ถ้าคุณติดตามราชาไปเป็นเครื่องทดลองของเขาแล้วคุณจะต้องตาย                         มันเป็นพรหมลิขิตที่โหดร้ายแต่ฮิลเดรันจำเป็นต้องเลือก                         คุณอยากจะช่วยคนรักของคุณด้วยการติดตามราชาหรือปฏิเสธและกลับสู่โลกแห่งความจริง?                         ระดับความยาก : ภารกิจเทคนิคการแกะสลักลับขั้นสุดท้าย                         ข้อจำกัดของภารกิจ : ชะตากรรมของโนดูลจะถูกกำหนดด้วยการเลือกของฮิลเดรัน

        ถ้าวีดรู้ว่าเป็นเช่นนี้แล้วเขาจะกังวลมากยิ่งขึ้นแต่ซอยูนตอบกลับไปราวกับเป็นเรื่องธรรมดา

        "ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเขา พาฉันไปที่นั่น"

        "ดี"   

ฮิลเดรันเลือกที่จะเป็นเครื่องทดลองของพ่อมด

        ตัวละครเอกกำลังติดตามสถานการณ์ของ โนดุล และ ฮิลเดรัน ในอดีต

        ตริ๊ง!

- ชะตากรรมอันโหดร้ายของฮิลเดรันได้เสร็จสมบูรณ์                 ฮิลเดรันได้ตัดสินใจไปกับราชาแห่งปอร์ทูเธอจะเป็นเครื่องสังเวยในฐานะตัวทดลองข้างใต้พระราชวัง

        ราชาแห่งปอร์ทูนำตัวซอยูนจากไป

        วีดไม่เพียงแค่ดูโดยไม่ต่อต้าน เทคนิคการแกะสลักลับไม่อาจสูญเปล่าเช่นนี้ มันสิ้นสุดลงถ้าซอยูนเสียชีวิต!

        'ไม่นะ มันยังเข้าใจได้ด้วยว่านี่เป็นโชคชะตาของเขาแต่ฉันไม่สามารถลดการป้องกันตัวเองลง

เหมือนกับแค่เก็บเงินได้กลางถนนเพื่อรอให้เจ้าของมารับ...'

        และนิทานจากโนดุลและฮิลเดอรันมักจบลงด้วยโศกนาฏกรรม ด้วยความสัตย์, เรื่องรักใคร่ที่สุขสมหาได้ยากยิ่ง!

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมวีดไม่ได้ใฝ่ฝันถึงแฟนสาวหรือการแต่งงาน

        'ฉันต้องทำหลายอย่างมากมายให้พ่อแม่ของเมียฉัน, ค่างานแต่ง, ฮันนีมูน, งานบ้าน, ง้องแง้งกันในบ้าน...วันพวกนี้, ฉันได้ยินว่าให้วางแผนจัดกระเป๋าเป็นเรื่องจำเป็นก่อนแต่งงาน และมีเรียกร้องทั้งมวลหลังจากการแต่งงาน ค่าใช้จ่ายเมื่อให้กำเนิดเด็กและค่าเล่าเรียนอีก...'

        ชีวิตจริงมันสาหัสเกินกว่าอยู่กันแค่รัก แทนที่, คู่รักนั้นหนีไปด้วยกันจะต้องมีใครสักคนในพวกเขาถูกราชานำตัวไป

        'ฉันไม่สามารถปฏิเสธมันได้ มันลงตัวอย่างดีเยี่ยมกับการเล่าเรื่อง'

        วีดทำการโน้มน้าว เจ้าอัศวินที่ยึดกุมเขากำลังจะจากไปขณะที่วีดถาม

        "ละ...แล้ว, ยะ..ยา..รักษา..ละ?"

        ซอยูนได้ถูกนำตัวไปแล้วและเขาจะต้องได้รับการรักษา

        เจ้าอัศวินแค่หัวเราะ แน่นอน, มันเป็นเสียงหัวเราะที่รู้สึกไม่ดีดังนั้นวีดไม่ได้ยิ้มด้วย

        "ยาเหรอไม่มีหรอก คริ  คริ"

        "ไปซะแล้วตายด้วยความเจ็บปวดทรมาน"

        ในสถานการณ์ปกติ, เป็นเรื่องปรกติที่คนทั่วไปที่จะโกรธ แต่จิตใจของวีดสงบลงแล้ว

        เขาไม่สามารถไว้ใจใครได้ในโลกนี้ เขาได้เตรียมใจไว้เรียบร้อยแล้วตั้งแต่

เขาไม่สามารถเชื่อใจราชาปอร์ทู ก็เพราะว่ามันอยู่ในหัวข้อของภารกิจไม่ได้หมายความว่ามีการรักษา

        "อ้า, ขะ..ข้ารู้...ขะ..ข้าเข้า...ใจ..."

        วีดรั้งรอนิดหน่อยจนเจ้าอัศวินจากไป ถ้าเขาขัดขืนแล้วเขาจักต้องตายแน่นอน

เขาต้องการเวลาเพื่อจัดการทุกๆสิ่ง

จบตอน

ผู้แปล : Acid กรด

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล