เล่ม 46 บทที่ 5 : สวนน้ำพูยอล แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

ที่ป้อมปราการพูยอลมีเครื่องเล่นทางน้ำที่สร้างขึ้นจากประติมากรรมธรรมชาติ

เพื่อตรวจสอบความปลอดภัย การเสียสละของหน่วยโจ๊กเห็ดพิษจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่ง

“เราเป็นส่วนหนึ่งของหน่วยโจ๊กเห็ดพิษ รุ่นที่ 13 ช่างเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เปิดเครื่องเล่นให้คุณวีด… อ๊าก!”

มีความร่วมมืออย่างแข็งขันกับพวกเอลฟ์ในการปลูกดอกไม้และต้นไม้

“ฉันชื่อสปินิเกอร์ ฉันเลือกเผ่าพันธุ์เอลฟ์”

ผู้เล่นเลเวล 480 เขาเป็นที่รู้จักกันดีในหมู่เอลฟ์และโพสต์บทความมากมายสำหรับผู้เล่นเริ่มต้น

เอลฟ์ที่อ่านบทความของสปินิเกอร์ตระหนักดีว่ามีข้อมูลที่หลากหลาย

“เมล็ดพันธุ์ของต้นไม้ใหญ่มีความจำเป็นต่อการเกิดของป่า ทางเหนือได้เสียสละมากจึงไม่ต้องอธิบาย ฉันจะให้สิ่งนี้กับคุณ”

วีดมีท่าทางแปลกๆ

“นี่เรื่องจริงเหรอ?”

"ห๊ะ?"

“ทุกวันนี้ มีของปลอมมากมายในโลก…”

“…”

เมล็ดของต้นไม้เก่าแก่ถูกปลูกไว้ที่ป้อมพูยอลและต้นไม้ใหญ่ก็งอกขึ้น ต้นไม้ใหญ่แผ่ออกไปกว่า 200 เมตรและมีกิ่งก้านมากมาย มันเป็นต้นไม้ที่งดงามที่สามารถเสริมออร่าของเอลฟ์และปรับปรุงพลังตามธรรมชาติของพวกเขา

“ฮุฮุ เป็นต้นไม้เก่าแก่จริงๆ งั้น…"

สปินิเกอร์คิดว่าเขาทำได้ดีมากสำหรับทางเหนือและพยายามจะจากไป

วีด ผู้คนมากมายและสถานีออกอากาศได้เห็นมัน ดังนั้นเขาจึงบรรลุวัตถุประสงค์ในการปลุกจิตสำนึก แต่วีดกระโดดเข้าสู่ความคิด ตลาดที่ทำกำไรมา 30 ปีได้เข้ามาใกล้เขา วีดถึงกับกลืนน้ำลาย แน่นอนว่าอาณาจักรอาเพ่นก็ทำกำไรได้เช่นกัน

วีดคว้าสปินิเกอร์

"เดี๋ยวก่อน"

"ห๊ะ?"

“พวกเอลฟ์รักต้นไม้ไม่ใช่เหรอ?”

"เรารักมัน ต้นไม้สีเขียวเป็นแหล่งความสุขและความภาคภูมิใจของเหล่าเอลฟ์”

สปินิเกอร์กล่าวราวกับบทสนทนาจากสคริปต์ เห็นได้ชัดว่าเขาใส่ใจในการดึงผู้ชมให้มีอารมณ์ร่วมด้วย

“ที่นี่มีต้นไม้ไม่มากนักเนื่องจากสงคราม”

“มันเลวร้ายเกินไป”

ถ้าเขารู้จักวีดดี เขาจะสังเกตเห็นสัญญาณอันตราย

โดยไม่ทราบถึงสถานการณ์ที่คืบคลาน สปินิเกอร์ให้ความสนใจเฉพาะกับผู้ชมเท่านั้น

“ถ้าเอลฟ์ปลูกต้นไม้ที่นี่ ผมคิดว่าพวกผู้เล่นจะประทับใจมันจริงๆ”

"แน่นอน เรายินดีที่จะทำสิ่งนั้น คุณต้องการให้เราปลูกต้นไม้กี่ต้น?”

“5,000 ต้น”

"ห๊า?"

“มันควรจะหนาแน่นไปด้วยต้นไม้ 5,000 ต้น”

“เรายุ่งนิดหน่อย”

“นี่จะไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเอลฟ์ตัวจริง คุณนำเจ้านำเมล็ดเก่าแก่มาทางเหนือ ดังนั้นคุณจะปล่อยไว้แบบนี้ไม่ได้หลังจากปลูกเพียงเมล็ดเดียว”

วีดทำการเสนอแนะ แต่เมื่อพิจารณาถึงผู้ชมทั้งหมด สปินิเกอร์ต้องยอมรับมัน

ผู้เล่นที่มีชื่อเสียงกำลังหว่านเมล็ดพืชและรดน้ำ เอลฟ์คนอื่นๆ ก็ตามเขามาเพื่อแก้ปัญหาการจัดสวนของสวนน้ำพูยอล

“ฉันได้คนงานที่มีทักษะมาฟรีๆ”

สปินิเกอร์เต็มใจนำเมล็ดพืชมาให้เขาและถูกเอารัดเอาเปรียบเป็นแรงงาน

ต้องขอบคุณความพยายามของคนจำนวนมาก ทำให้เส้นทางน้ำที่เชื่อมแม่น้ำไมรอสกับป้อมปราการพูยอลเสร็จสมบูรณ์ด้วย

ผู้เล่นที่เสียชีวิตที่ป้อมพูยอลและฟื้นคืนชีพถูกระดมให้ทำงาน

ฝูงชนที่รวมตัวกันส่งเสียงเชียร์ขณะที่วีดสร้างประติมากรรมในป้อมปราการพูยอล

“เพื่อเป็นการฉลองชัยชนะของเราและรำลึกถึงความสุขของชาวเหนือ เราร่วมใจกันลากแม่น้ำมาที่นี่ ทั้งหมดนี้เพื่อสวนน้ำ”

“สะ-สวนน้ำ! โอ้!”

พวกเขาคิดแค่ว่าวีดกำลังสร้างประติมากรรมและการลากแม่น้ำเป็นแนวป้องกัน แต่ตอนนี้พวกเขายินดีที่จะเรียนรู้ว่าพวกเขาคิดผิด

สวนน้ำเพื่อชาวเหนือ!

"ใช่แล้ว ของมันต้องมี”

“เพื่อสวนน้ำที่แท้จริง”

“เย้! ลุย ลุย”

บรรดาผู้เล่นที่กระปรี้กระเปร่าซื้อพลั่วและวิ่งไปที่แม่น้ำไมรอส แม้จะไม่มีอุปกรณ์ก่อสร้าง แต่แม่น้ำก็ถูกเคลื่อนย้ายอย่างรวดเร็วด้วยการพรวนดิน

พวกพ่อค้าได้แยกการสนทนากับวีด บรรดาพ่อค้าต่างจับตาดูสถานการณ์ที่ป้อมพูยอลอย่างใจจดใจจ่อ

“ฉันรู้ว่าแผนคือจะมีสวนน้ำ ควรมีโรงแรมและวิลล่าในทำเลที่ดีมองเห็นสวนน้ำ”

“ให้โอกาสพวกเรา”

“ฉันมีธุรกิจโรงแรมที่ยอดเยี่ยม”

“เราจะทำทุกอย่าง โปรดปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเรา”

หากมีการสร้างสวนน้ำ สิ่งอำนวยความสะดวกทางการค้า เช่น โรงแรมและวิลล่าจะถูกนำมาใช้อย่างแข็งขัน

พ่อค้าชาวเหนือขายแจปเท็มตั้งแต่ต้นและสะสมโชคลาภมากมาย อาณาจักรอาเพ่นกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็ว

ด้วยการลงทุนในสิ่งอำนวยความสะดวกทางการค้าและการผลิตในภาคเหนือที่บุกเบิก พ่อค้าจะได้รับผลตอบแทนมหาศาล

'สวนน้ำอันรุ่งโรจน์? นี่ไง มันจะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน มันอาจจะมากกว่านั้นก็ได้'

'ฉันเห็นเงิน ลูกค้าจะเข้าคิวรออย่างแน่นอน'

สิ่งสำคัญคือต้องได้ทำเลดีๆที่สวนน้ำ พ่อค้ามีฐานะทางการเงินที่ดี เป็นอาชีพที่สามารถสร้างรายได้มหาศาลจากธุรกิจและการค้าขาย

แต่จากมุมมองของพ่อค้าที่ประสบความสำเร็จ ไม่สำคัญว่าพวกเขาจะทำเงินได้มากแค่ไหนอีกต่อไป หากพ่อค้ารายอื่นได้รับโอกาสครั้งใหญ่ที่พวกเขาพลาดไป จะต้องเสียใจอย่างมาก

วีดมองดูพวกเขาด้วยดวงตาที่อบอุ่น

“ผมทั้งขอบคุณและอิจฉาพวกคุณพ่อค้าทั้งหลาย”

“…?”

“อย่างที่คุณทราบ อาณาจักรอาเพ่นสามารถเติบโตได้เนื่องจากการเคลื่อนไหวของพ่อค้าในช่วงแรกๆ ผมขอบคุณสำหรับสิ่งนั้นและรู้สึกอิจฉาเมื่อดูเพราะผมไม่ใช่พ่อค้า”

วีดไม่ได้เลียริมฝีปากและไม่ได้โกหก

คำพูดของเขาเป็นความจริง เขารู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่พ่อค้าเจอแจ็กพอต!

ไม่ว่าการผจญภัยจะน่าอัศจรรย์เพียงใดหรือในข่าวก็ตาม เขารู้สึกอิจฉาผู้ที่ทำเงินได้ วีดพูดเบา ๆ และบรรยากาศก็อบอุ่น อย่างไรก็ตาม เขาต้องระมัดระวังในเรื่องเงินจากการเซ็นสัญญา

“ทุกคนจะได้รับโอกาสที่ยุติธรรม สิทธิในธุรกิจโรงแรมและการขายที่ดินจะทำผ่านการประมูล”

บรรดาพ่อค้าเข้าร่วมประมูลขายสิทธิธุรกิจโรงแรม สิทธิธุรกิจศูนย์การค้า และสิทธิวิลล่าหรู ยอดขายที่ดินเพิ่มเป็น 37 ล้านทอง!

ตรงกันข้ามกับถิ่นทุรกันดารที่ขรุขระของอาณาจักรอาเพ่น เงินจำนวนมหาศาลถูกปล้นจากกระเป๋าของพ่อค้า

“นี่คือความสุขของอสังหาริมทรัพย์”

เขาประสบความสำเร็จในการขายที่ดินที่ไร้ค่าก่อนหน้านี้ พวกพ่อค้าคิดว่ามันแพงแต่ก็มีความสุขเมื่อคิดถึงผลกำไรที่จะเกิดขึ้น

แน่นอน วีดสามารถหัวเราะได้อย่างเต็มที่

“ฉันจะเก็บเกี่ยวภาษีทุกครั้งที่มีการขายอาหารหรือสิ่งของในร้านค้า”

รายได้ภาษีที่มั่นคงคือกำไรสูงสุด มีหลายวิธีที่จะบีบบังคับประเทศด้วยวิธีการที่ถูกต้องตามกฎหมาย

สถาปนิกที่ช่วยในการต่อสู้ยังอยู่ที่ป้อมพูยอล

วีดได้พูดคุยกับสถาปนิกผู้มากความสามารถจากทางเหนือ มิบุลโลและปาโวก็อยู่ด้วย

“พวกเราได้ยินมาว่าคุณกำลังสร้างสวนน้ำ”

มิบุลโล สถาปนิกที่ดีที่สุดในทวีปและทางเหนือ กล่าวอย่างระมัดระวัง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบกับวีด

ในฐานะอดีตสถาปนิกของอาณาจักรฮาเว่นและกิลด์อันทรงเกียรติ เขารู้สึกประหม่าที่จะพบกับราชาแห่งอาณาจักรอาเพ่น

"ใช่ แน่นอน"

“สวนน้ำต้องการอาคารที่หลากหลาย ผมต้องการให้สถาปนิกมีส่วนร่วม”

มีการสร้างสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่มากกว่าหนึ่งโหลในตอนเหนือ แต่การก่อสร้างหยุดลงเนื่องจากสงคราม สถาปนิกเข้าร่วมในการต่อสู้

แต่สถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ก็ไม่สามารถสร้างขึ้นได้หากไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเหล่าผู้เล่น

เมื่อความสงบกลับคืนสู่อาณาจักร การก่อสร้างก็เริ่มขึ้น แต่สิ่งต่างๆ อย่างสะพานอัลคาซาร์ก็ต้องได้รับการซ่อมแซมเช่นกัน

สถาปนิกมีหลายอย่างที่ต้องทำ แต่พวกเขาก็โลภมากหลังจากได้ยินแผนการของสวนน้ำ

พวกเขายังไม่สามารถกระจายไปยังไซต์ก่อสร้างต่างๆ ในอาณาจักรอาเพ่นได้

“ถ้าคุณปล่อยให้มันเป็นหน้าที่ของเรา เราจะสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกและอาคารสวนน้ำให้สวยงามที่สุดเท่าที่จะทำได้”

มิบุลโลพูดอย่างประหม่า เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าวีดจะตอบสนองอย่างไร

ในเวลาเดียวกัน วีดก็มีความคิดหลายอย่าง

'ราคาของโครงสร้าง? ฉันควรรีบทำ ไม่ ฉันต้องสร้างอย่างถูกต้องเพื่อประหยัดเงินของผู้เล่น จำนวนผู้เล่นจะลดลงเนื่องจากโครงสร้างที่ต่ำ’

หากสวนน้ำประสบความสำเร็จ คนอื่นอาจลองทำแบบเดียวกัน อาณาจักรฮาเว่นสามารถสร้างได้ในระดับที่ใหญ่กว่าอาณาจักรอาเพ่น

'ฉันต้องการสร้างสวนน้ำที่ดีที่สุด แต่จำเป็นต้องมีการก่อสร้างอย่างรวดเร็วเพื่อเรียกคืนเงิน ในการทำเช่นนั้น สถาปนิกมีความจำเป็น'

สถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่และพระราชวังของอาณาจักรอาเพ่นนั้นรวดเร็วอย่างสมบูรณ์เนื่องจากการคำนวณของสถาปนิก

“ช่างก่อสร้าง… ไม่สิ ความช่วยเหลือจากสถาปนิกเป็นสิ่งที่ต้องการผม ผมจะบอกคุณเกี่ยวกับสวนน้ำที่ผมวางแผนไว้”

วีดเปิดภาพสเก็ตช์ของสวนน้ำพูยอลและแสดงให้สถาปนิกดู

ป้อมปราการพูยอลและที่ราบจะกลายเป็นแหล่งการค้า สนามเด็กเล่น และสระว่ายน้ำ ตามถนนสายยาวสู่แม่น้ำไมรอส

เขาวางแผนที่จะสร้างร้านอาหาร จัตุรัส พื้นที่พักอาศัย ร้านเกราะ ร้านขายอาวุธ ร้านขายของชำ สมาคมระดับต่างๆ สิ่งอำนวยความสะดวกและตลาด

มิบุลโล, ปาโว่ และเหล่าสถาปนิกต่างจ้องไปที่ภาพสเก็ตช์ที่วีดวาด

'ฉะ ฉันไม่รู้ นี่มันอะไรวะเนี่ย?'

'บนกระดาษมองเห็นแต่สีเขียวและดำเท่านั้น นี่เป็นวิธีที่มนุษย์ต่างดาวเขียนเหรอ?'

'มันเกี่ยวข้องกับเรขาคณิต หรืออาจเป็นรายการกราฟทางคณิตศาสตร์ สิ่งหนึ่งที่แน่นอนคือรูปภาพนี้ถูกเข้ารหัส'

สถาปนิกพบว่าเป็นการยากที่จะถอดรหัสภาพร่าง

วีดอธิบายแต่ละบรรทัด

“นี่คือแม่น้ำไมรอสและทางน้ำที่จะนำไปสู่ป้อมปราการพูยอล สิ่งอำนวยความสะดวกทางการค้าจะอยู่ที่นี่…”

พวกเขาไม่เข้าใจภาพร่าง แต่เชื่อในคำอธิบาย อย่างไรก็ตาม ภาพจะดูวุ่นวายอีกครั้งหากพวกเขากะพริบตา

วีดชี้ไปที่สิ่งที่ดูเหมือนมดบนน้ำและกล่าวว่า

“คุณเห็นเรือที่นี่ไหม”

"เรือ?"

"ใช่ จะมีเรือคายัคไปตามแม่น้ำที่ผู้เล่นสามารถเพลิดเพลินได้ แน่นอนว่าจะมีค่าธรรมเนียม นอกจากนี้ยังมีการล่องเรือสุดหรูในแม่น้ำไมรอสอีกด้วย นักท่องเที่ยวจะชื่นชอบการนั่งเรือไปพอร์ตวาร์นา แน่นอนว่าควรมีร้านอาหารบนเรือ”

แผนการใหญ่ที่จะรีดไถค่าธรรมเนียมจำนวนมหาศาล

ปาโวก็คุยกันสักพัก

“แต่ผังเมืองนี้… ย่านที่อยู่อาศัยดูเหมือนจะใหญ่โต”

"ถูกต้อง ผมวางแผนที่จะสร้างเมือง ผมขายที่ดินเสร็จแล้ว”

“เมืองตากอากาศติดกับสวนน้ำ?”

"ใช่ การจราจรไปยังสถานที่นี้สะดวกและช่วยเหลือดีมาก และใกล้แหล่งท่องเที่ยว มีศักยภาพสูงที่จะกลายเป็นเมืองใหญ่ได้”

ภาพร่างของวีดนั้นซับซ้อนด้วยเหตุผล

ถ้าสวนน้ำเหมือนอยู่กลางแดนร้าง จำนวนผู้เล่นก็อาจถูกจำกัด

1, 2 และอื่น ๆ มากถึง 8 เมืองใหญ่ที่วางแผนไว้

เมืองรุ่งอรุณเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรอาเพ่น แต่เขามีแผนที่จะสร้างเมืองเชิงพาณิชย์และเมืองตากอากาศใหม่

วีดมีความเชื่อมั่นอย่างนั้น

'ถ้าสวนน้ำสำเร็จ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องเงิน การเก็งกำไรอสังหาริมทรัพย์เป็นธุรกิจที่ไม่มีวันล้มเหลว'

โลกแห่งความเป็นจริงแตกต่างจากรอยัลโร้ดเล็กน้อย

เมื่อเทียบกับการออกจากบ้านหรือชำระหนี้ พวกเขาสามารถปล่อยวางทุกอย่างในโลกแห่งความเป็นจริงและเพลิดเพลินไปกับรอยัลโร้ดได้

แต่ไม่ว่าโมราต้าจะดีแค่ไหน ผู้คนก็จะไม่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงเป็นเวลาสองสามปี อาณาจักรอาเพ่นกว้างใหญ่ ดังนั้นหากมีเงินเพียงพอ ผู้คนก็สามารถซื้อบ้านในแต่ละภูมิภาคได้ แม้แต่ผู้เล่นที่เริ่มต้นในเพิงก็สามารถอัพเกรดเป็นบ้านที่กว้างขวางและสะดวกสบายมากขึ้น ผู้เล่นแต่ละคนสามารถซื้อได้หลายแบบ ดังนั้นจึงมีแนวโน้มว่าพวกเขาจะซื้อบ้านใกล้สวนน้ำพูยอล

'1,000 ทองคำจะเปลี่ยนเป็น 100,000 และจากนั้นเป็น 100 ล้าน'

โมราต้าอยู่ในพื้นที่ชั้นในดังนั้นจึงมีการจำกัดจำนวนพื้นที่ที่อยู่อาศัย

วายร้ายตัวจริงจำเป็นต้องคิดหาวิธีอื่นในการจัดกระเป๋า ไม่ใช่แค่พึ่งภาษีเท่านั้น ความคิดของวีดไม่ใช่เรื่องใหม่ แต่จริงๆ แล้วมีพื้นฐานมาจากความเป็นจริง

แผนการอันน่าทึ่งของวีดไม่ได้จบเพียงแค่นี้

“จะมีสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ในป้อมพูยอล”

“สถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่?”

“เก้าที่สวนน้ำ เราควรสร้างบางอย่างเพื่อให้การเก็งกำไรที่ดินเพิ่มขึ้นไม่ใช่หรือ”

“…”

สถาปนิกทุกคนต่างเบิกตากว้าง พวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

มิบุลโลพูดแทนพวกเขา

“เราสามารถหากำลังคนในการสร้างสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ได้ และเราสามารถจ่ายค่าวัสดุได้ แต่เราจะหาเงินเป็นค่าก่อสร้างได้อย่างไร”

กังวลเรื่องไฟแนนซ์!

ทุกโครงการมีงบประมาณ ไม่บ่อยนักที่ประเทศจะเอียงเพราะขาดดุลมหาศาล

คำตอบของวีดชัดเจน

“เราจะได้รับมันจากนี้ไป”

* * *

-การขายบ้าน ณ ป้อมพูยอล!

เมืองใหม่จะถูกสร้างขึ้นถัดจากรีสอร์ทชั้นนำในอาณาจักรอาเพ่น สวนน้ำพูยอล

เป็นเมืองที่จะเป็นศูนย์กลางของการจราจรและศูนย์กลางการท่องเที่ยวและการพาณิชย์

เป็นเมืองที่เวลาจะหยุดลง และผู้คนสามารถเพลิดเพลินกับน้ำ ลม ศิลปะ และความสนุกสนาน

ชื่อเมืองใหม่จะเรียกว่าสวนหลวงมาริน่า(Royal Marina Park)

สถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ทั้งเก้าจะถูกสร้างขึ้นในอนาคต และนี่จะเป็นสถานที่สำคัญในทวีปเวอร์เซลล์ทั้งหมด

ฝ่ายบริหารการพัฒนาที่อยู่อาศัยของอาณาจักรอาเพ่นจะพัฒนาเมืองใหม่โดยตรง

รีบซื้อบ้าน!

สินเชื่อค้ำประกันก็มีให้เช่นกัน

โปรดทราบ อพาร์ทเมนต์ประเภทรังนกในคอนโดมิเนียม 49 ชั้นขายในราคาที่ดีที่สุด

ชมวิวสวนน้ำ!

สิ่งอำนวยความสะดวกการเรียนรู้ต่างๆ เชื่อมโยงกับโอกาสในการทำงานที่ยอดเยี่ยม!

คุณสามารถบินขึ้นไปบนท้องฟ้าหลังจากเปิดหน้าต่างและมีเตียงหญ้าแห้งในห้องนอน

ห้องนั่งเล่นมีเตาผิงสำหรับเป่าขนที่เปียกให้แห้ง

อย่างไรก็ตาม ไม่มีบันไดภายในอพาร์ตเมนต์

มีการวางแผนบ้านหนึ่งล้านหลัง

บ้านจะขายในราคาตั้งแต่ 100 ทองถึง 1 ล้านทองสำหรับคฤหาสน์

1% ของราคาขายเป็นเงินดาวน์และมีข้อจำกัดบางประการ

แน่นอน เงินกู้จำนองผ่านธนาคารของเมแพนเป็นไปได้ แต่ต้องจ่ายดอกเบี้ย 5% ทุกเดือน

 

"ฉันไม่มีเงิน"

“ฉันจะเดิมพันเงินทั้งหมดของฉันในครั้งนี้ ฉันต้องการบ้าน นั่นสำหรับฉัน”

“เมืองใหม่ ไม่มีทางที่จะหาเงินได้ ดังนั้นฉันกลัวที่จะซื้ออพาร์ตเมนต์”

มีคนที่น่าสงสัยอยู่บ้าง แต่บ้าน 30% ถูกขายให้กับผู้สนับสนุนที่กระตือรือร้นของอาณาจักรอาเพ่น การโฆษณาเพียงอย่างเดียวให้เงินเพียงพอที่จะสร้างสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ 9 แห่ง

วีดพอใจแม้บ้านบางหลังยังขายไม่ออก

“ยิ่งเราสร้างบ้านมากเท่าไหร่ ราคาก็จะยิ่งต่ำลงเท่านั้น บ้านจะยังคงขายต่อไปและราคาจะสูงขึ้นหลังจากอาคารใหญ่ขึ้น ตอนนั้นฉันสามารถขายมันได้ในราคาที่สูงขึ้น”

วีด แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการทำเงินจำนวนมากผ่านที่ดินและการก่อสร้าง!

อาณาจักรอาเพ่นพัฒนาไปในทิศทางที่ต่างออกไปและกำลังเสริมด้านการเงินอย่างน่ากลัว

หลังจาก 15 วันในเวลารอยัลโร้ด หลายอย่างเกิดขึ้นในเวลาอันสั้น ผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสในอาณานิคมทางเหนือพยายามกลับไปยังทวีปกลาง

ผู้เล่นส่วนใหญ่ออกไปอย่างปลอดภัยแต่บางคนเสียชีวิต

เป็นเพราะพวกเขาถูกชาววิหคเปิดเผยตำแหน่งและไม่สามารถหลบหนีการไล่ล่าได้

เบลล็อตเป็นหนึ่งในขุนนางในอาณานิคมทางเหนือ

ความสัมพันธ์ของวีดกับเบลล็อตไม่สู้ดีนักหลังจากที่เธอยอมรับข้อเสนอจากกิลด์เฮอร์มีส

เพลรู้ว่าวีดจะไม่มีวันให้อภัยเธอและพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง

“วีด คุณยอมแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ คุณเบลลอตไม่ได้มีเจตนาร้าย”

"ฉันรู้"

“ใช่ แน่นอน คุณรู้… หือ?”

วีดมองดูเพลอย่างแปลกใจ

“ฉันต้องแยกแยะระหว่างการทำดีและการลงโทษ แม้ว่าเราจะเป็นมิตร แต่ก็เป็นเรื่องปกติที่ยอมกันได้หากเงินนั้นจำนวนมากพอ”

“…”

“ผู้คนควรทำอย่างนั้น ฉันไม่สามารถเป็นคนชอบธรรมได้เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ทำไมถึงปฏิเสธในเมื่อกิลด์เฮอร์มีสเสนอตำแหน่งลอร์ด?”

กฎเหล็กของวีด!

 เขาจะไม่ให้อภัยการทรยศราคาถูก แต่การทรยศที่มีราคาแพงนั้นเป็นที่เข้าใจ

เมื่อวีดและเบลล็อตพบกัน เพื่อนของพวกเขาก็มี เซเฟอร์, เพล, ไอรีน, โรมูนะ ฯลฯ มาด้วย

“โอ้ ฉันถูกจับแล้ว ฉันไม่คิดว่าคุณวีดจะฟื้นอาณานิคมทางเหนืออย่างรวดเร็ว คุณจะให้ฉันจ่ายภาษีเพิ่มหรือไม่”

“สิ่งที่คุณต้องทำคือจ่ายตรงเวลา”

“ฉันเป็นถึงลอร์ดเลยนะ แวะมาทานอาหารด้วยกันได้นะ”

"แน่นอน"

วีดและเบลล็อตกลับมาพบกันอีกครั้ง แม้จะมีความสัมพันธ์กัน แต่ก็ไม่มีความรู้สึกทรยศ พวกเขาทักทายกันเหมือนเพื่อนในร้านเบเกอรี่ แต่เพื่อนร่วมปาร์ตี้คนอื่นๆ ของเขากลับรู้สึกว่าถูกหักหลังมากกว่า

'เรารู้จักกันมานานแล้ว'

'คุณเบลล็อตได้เป็นลอร์ด แล้วฉันล่ะ?'

เซอร์กะถามเขาอย่างตรงไปตรงมาว่าเธอสามารถเป็นลอร์ดได้หรือไม่

“ฉันอยากเป็นลอร์ด เป็นไปได้ไหม”

วีดเป็นราชาแห่งอาณาจักรอาร์เพน แต่เขาไม่สามารถตัดสินใจตามมิตรภาพได้ บรรยากาศที่คาดไม่ถึงนี้เกิดขึ้นเพราะเบลล็อต

“ที่ดินเปล่าใดๆ ฉันจะให้เธอ”

วีดได้มอบหมายพื้นที่ในอาณานิคมทางตอนเหนือให้กับเพล, เซเฟอร์, โรมูนะ และเซอร์กะ

'มันจะเป็นความเจ็บปวดเล็กน้อยในอนาคต'

ถ้าเขาแต่งตั้งคนที่เขาไว้วางใจให้ดำรงตำแหน่งลอร์ด เขาก็วางใจในพวกเขา

'เพิ่มผู้อยู่อาศัยและพัฒนาผลผลิต หากมีความพยายาม ภาษีก็จะเพิ่มขึ้นได้ จนถึงตอนนี้ เงินทั้งหมดที่รวบรวมได้ถูกใช้ไปหมดแล้ว'

มันง่ายที่จะละเลยหมู่บ้านในอาณาจักร ในทางกลับกัน การมีขุนเจ้าเมืองสามารถทำให้พวกเขาพัฒนาได้อย่างรวดเร็ว

โดยทั่วไปแล้วอาณาจักรอาเพ่นต้องการเจ้าเมืองจำนวนมาก

เมื่อจำนวนประชากรเพิ่มขึ้นและพื้นที่มอนสเตอร์ลดน้อยลง หมู่บ้านเล็กๆ หลายแห่งก็ถูกสร้างขึ้น ผู้เล่นที่มีส่วนร่วมในอาณาจักรสามารถกลายเป็นขุนนางหรือเจ้าเมืองได้

ขุนนางจำเป็นต้องอุทิศตนเพื่อเพิ่มจำนวนประชากร ปกครองผู้อยู่อาศัย เอาชนะการรุกรานของมอนสเตอร์ และให้ความสนใจกับการค้าขายกับพ่อค้า

นอกจากนี้ การทำนาข้าวและข้าวบาร์เลย์เป็นพื้นฐาน พวกเขาต้องปลูกพืชในหมู่บ้านด้วยกลยุทธ์การปลูกพืชผลทางการเกษตรเพื่อส่งออกและพัฒนาเหมือง

ต่างจากเมืองโมราต้าในอดีต หมู่บ้านขนาดใหญ่และขนาดเล็กกำลังพัฒนาและเจริญรุ่งเรือง

การเป็นผู้ปกครองหมู่บ้านเป็นเรื่องสนุก!

ผู้คนมากมายบนกระดานข่าวต่างอิจฉาท่านลอร์ดในรอยัลโร้ด ผู้เล่นเลเวลสูงสามารถต่อสู้กับมอนสเตอร์ได้ แต่เจ้าเมืองมีผลกระทบทางสังคม

การก่อสร้างป้อมพูยอลสิ้นสุดลง

วีดทำประติมากรรมน้ำเพื่อตกแต่งสวนสนุก

-สระว่ายน้ำเต่า

ประติมากรรมเต่าไม้ขนาดใหญ่สามารถใช้เป็นเรือเพื่อพักผ่อนและเคลื่อนย้ายได้

แน่นอนว่าต้องเสียค่าเข้า 30 เหรียญเงิน!

คุณค่าทางศิลปะ: 1,497

 

-ลำธารฮิปโปโปเตมัส

รูปปั้นฮิปโปหลายร้อยตัวกำลังวิ่งในลำธาร

สระว่ายน้ำสุดเอ็กซ์ตรีมที่คุณสามารถตกตะลึงหรือจมน้ำตายโดยฮิปโป!

คุณค่าทางศิลปะ: 2,813

 

-ชิงช้าน้ำต้นไม้อันเก่าแก่

ที่ที่คุณสามารถเพลิดเพลินกับการดำดิ่งลงไปในน้ำจากต้นไม้ที่มีอายุเก่าแก่ 50 เมตร

ร่องไปตามกิ่งไม้และคว้าชิงช้า

คุณค่าทางศิลปะ: 2,291

 

-หาดปะการัง

สระน้ำลึกที่ปกคลุมไปด้วยปะการังจากพอร์ตวาร์นา

ปลาหลายชนิดอาศัยอยู่ในน้ำและคลื่นมีกำหนดจะเกิดขึ้น

ดำดิ่งลงไปในน้ำและชมระบบนิเวศใต้น้ำ

คุณค่าทางศิลปะ: 4,720

 

วีดต้องการพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำขนาดใหญ่ที่ต้องเสียค่าเข้าชม แต่ต้องล้มเลิกความคิดนั้น

ช่างตีเหล็กและสถาปนิกร่วมมือกันสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกในสวนสนุก

“พวกเราสามารถสร้างเครื่องเล่นได้”

มิบุลโลเป็นภูมิสถาปนิก

เขามีเทคนิคที่สามารถทำให้พื้นแน่น กะเทาะหิน หรือสร้างหินบางอย่างได้

เขาใช้หินอ่อนสร้างจัตุรัสและวางก้อนกรวดสวย ๆ ไว้ที่ด้านล่างของสระน้ำ

สวนน้ำพูยอลกำลังสร้างเสร็จและเชื่อมต่อกับแม่น้ำไมรอสผ่านทางน้ำ

* * *

ผู้เล่นหลายพันคนรวมตัวกันเพื่อเปิดสวนน้ำพูยอลอย่างเป็นทางการ

ผู้คนกว่าล้านคนเฝ้าดูขณะที่ทางน้ำเชื่อมต่อจากแม่น้ำไมรอสไปยังป้อมปราการพูยอล

ปรากฏการณ์นี้มักจะหายาก

“วีด วีด วีด!”

“ส่งสวนน้ำมาให้เรา!”

ฝูงชนต่างโห่ร้องเมื่อมองดูวีดยืนอยู่บนแม่น้ำ

วีดใช้ประติมากรรมจำแลงสำหรับกิจกรรมวันนี้

ปลากะพงตัวร้ายถือหอก!

ปกติแล้ววีดจะไม่ชอบงานกิจกรรม แต่นี่เป็นจุดเริ่มต้นของสวนน้ำ ดังนั้นเขาจึงไม่สนค่าใช้จ่ายใดๆ

วีดค่อยๆหันหลังและชี้หอก

ที่เรียกว่าพรีโอเพนนิ่ง

"อะไร? ดูตลกว่ะ”

"นายหมายถึงอะไร? ฉันไม่รู้จะตอบยังไง”

ฝูงชนเต็มไปด้วยความสงสัยจึงมีคนเริ่มส่งเสียงเชียร์

“สวนน้ำ สวนน้ำ!”

"สวนน้ำ!"

ไม่นานก็มีเสียงร้องมาจากผู้เล่นทุกคน บรรยากาศสุกงอมเพื่อหารายได้

“น้ำ ทะยาน!”

วีดแทงหอกไปที่ริมฝั่งแม่น้ำ

เขื่อนทรายแตกและแม่น้ำไหลไปตามทางน้ำที่เพิ่งเปิดใหม่

ฟู่ๆๆๆๆๆ เฮ้ๆๆๆๆๆๆ!

ฝูงชนมองเห็นฉากน้ำไหล

“ว้าวววววววววว!”

น้ำท่วมช่องกว้าง มันมีพลังมากจนพื้นดินสั่นสะเทือนราวกับเกิดแผ่นดินไหว

น้ำจากสถานที่ก่อสร้างเป็นโคลนแต่ไหลตรงไปยังป้อมพูยอล

แน่นอนว่าป้อมปราการพูยอลอยู่ไกลเกินกว่าจะมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ถ้าประติมากรรมสลักชีพและทุกชีวิตไม่ร่วมมือกัน มันก็คงไม่ง่าย

ทางน้ำไหลผ่านภูเขาและหน้าผาที่ไม่บุบสลาย

“อะ-น่าทึ่ง!”

“สุดยอด ของจริงว่ะ"

ผู้เล่นที่รวมตัวกันที่ทางน้ำไม่สามารถหลับตาลงกับภาพอันงดงามนี้ได้

เป็นเหมือนปาฏิหาริย์ที่เกิดจากความพยายามของมนุษย์

ผู้คนที่ขุดดินด้วยพลั่วทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้

ความภาคภูมิใจเบ่งบานในหัวใจของผู้เล่นชาวเหนือ

หลังจากนั้นไม่นานน้ำก็มาถึงป้อมพูยอล

ป้อมพูยอลและที่ราบโดยรอบก็เต็มไปด้วยน้ำ

น้ำขึ้นถึงข้อเท้าของผู้คน

“อา… น้ำขึ้นมากจริงๆ”

“สิ่งนี้เกิดขึ้นจริงหรือ? สุดยอด!"

ผู้เล่นหลายแสนคนกำลังรอที่ป้อมพูยอลเพื่อจ่ายค่าเข้า

ฝูงนกหลายล้านตัวบินไปกับสายน้ำ

“จิ๊บจิ๊บจิ๊บ เย็น"

“นี่คืออาณาจักรอาเพ่น ไม่มีใครอื่นนอกจากคุณวีดที่สามารถบรรลุแผนนี้ในรอยัลโร้ด”

“เรายังช่วยด้วย ก๊าก!”

มันเป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมที่จะไม่หายไปจากความทรงจำของผู้เล่น

น้ำไหลแรงมาก แต่เกิดจากความพยายามของประชาชน

ระดับน้ำยังคงเพิ่มขึ้นรอบ ๆ ประติมากรรมและผู้เล่น

มันถึงเข่าและเอวของพวกเขา

“ยาฮู๊!”

จากนั้นผู้เล่นก็เริ่มว่ายน้ำอย่างอิสระ

สิ่งอำนวยความสะดวกหลายแห่งที่ป้อมพูยอลถูกทำลาย

พวกเขาสนุกกับการดำน้ำจากกำแพงและหอคอย

ผู้เล่นหลายร้อยคนเคลื่อนไหวเหมือนฝูงมดในน้ำ

เหล่าผู้เล่นรีบไปที่ทางเข้าเพื่อตรวจสอบว่ามีน้ำอยู่เต็มหรือไม่

บางส่วนของกำแพงที่พังทลายกลายเป็นทางเข้าสวนน้ำ

“นี่คือค่าเข้า!”

“ให้ฉันเข้าไปเร็ว!”

แม้ว่าสวนน้ำจะยังสร้างไม่เสร็จ แต่ก็เป็นภาพที่น่าตื่นเต้น

ประสบการณ์ที่สนุก!

พวกเขาสามารถไปที่แม่น้ำหรือชายหาดเพื่อว่ายน้ำบนทวีปเวอร์เซลล์ แต่บรรยากาศของสวนน้ำไม่สามารถเทียบได้

ผู้เล่นกระโดดลงไปในแม่น้ำไมรอสและไหลไปตามทางน้ำ!

ค่าเข้าสวนน้ำพูยอลก็แค่ทองคำเดียว ในวันนั้นเพียงวันเดียว วีดสามารถหาเงินได้ 7 ล้านทอง

ตั๋วยังคงขายต่อไปจนถึงรุ่งเช้า และอาหารที่ขายให้ประโยชน์มหาศาล

เหล่าเชฟในโรงอาหารตีแจ็กพอตได้ แต่รายได้ของวันรุ่งขึ้นมากกว่าครั้งก่อนมาก

จบเล่ม 46 บทที่ 5

ผู้แปล : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล