เล่ม 38 ตอนที่ 2 : ลูกทีมแห่งหอคอย แปลโดย Rangsima Takoyaki
แค่ก
ไพ่เด็ดที่เขาอุตส่าห์เก็บเอาไว้ มันไม่สามารถใช้งานได้ !
วีดไม่สามารถเชื่อใจอะไรในโลกนี้ได้เลยจริงๆ
หัวสมองของเขาเริ่มทำงานอย่างหนัก
‘ฉันควรทำยังไงดี’
‘ฉันอยากรู้จริงๆ ว่าโนดุลกับฮิลเดรันผ่านภารกิจนี้ไปได้ยังไง
ฉันไม่ต้องการที่จะเสียเวลาเตร็ดเตร่ไปทั่วอย่างวันนี้อีกแล้ว’
วีดถอนหายใจออกมา
ภารกิจของโนดูลได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว
องค์ประกอบภารกิจของโนดูลก็เปลี่ยนไปแล้วเช่นกัน
ดังนั้นสถานการณ์จึงไม่สามารถย้อนกลับไปเป็นแบบเดิมได้
อะเฮลลุนอาจมีบทบาทคล้ายๆกัน
แต่ละคนก็มีพฤติกรรมและความสามารถแตกต่างกัน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง วีดนั้นไม่ใช่โนดูล เมื่อวีดเห็นบางสิ่งที่ยากมาก
เขาเลยตัดสินใจที่จะคิดหาวิธีการด้วยตัวเองเพื่อที่จะเสร็จสิ้นภารกิจนี้
“ฉันจะพึ่งพาใครไม่ได้ นาทีนี้ฉันต้องพึ่งตัวเองเท่านั้น”
วีดเชื่อว่าเขาไม่สามารถที่จะฝากชีวิตเอาไว้กับใครได้
ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะเริ่มปฏิบัติการต่อไปนี้ด้วยตัวของเขาเอง
วีดสูดลมหายใจลึกก่อนที่จะพ่นออกมา
จากนี้ไปทุกอย่างจะขึ้นอยู่กับสิบวันที่เหลืออยู่ของเขาว่าเขาจะใช้สิบวันที่เหลืออยู่ยังไงดี
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
ณ จักรวรรดิฮาเว่นในทวีปกลาง
เหล่าทหารทั้ง 7 กองทัพ กำลังข้ามแม่น้ำโพรอสเพื่อมุ่งหน้าสู่แดนเหนือ
กองทัพทั้งหมดมีจำนวนทหารถึง 2ล้าน1แสนนาย
จำนวนของม้า รถม้า และพ่อค้า ที่ได้ติดตามกองทัพมาด้วยนั้นต่างเป็นพวกที่อยู่ในเลเวลที่ค่อนข้างสูง และพวกเขาเป็นคนของกิลด์เฮร์มีสทั้งหมด ดังนั้นขั้นตอนทุกอย่างจึงเป็นเรื่องที่ค่อนข้างง่าย
“พวกเรากำลังจะบุกยึดแดนเหนือ”
“พวกเราจะได้เห็นสงครามเร็วๆ
นี้ใช่ไหม ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาจะกล้าโจมตีด้วยรึเปล่านะ”
กองทัพทั้ง7นั้นต่างก็มีพลังการต่อสู้ที่น่าสะพรึงจนการต่อสู้ดูจะไร้ซึ่งหนทาง
และพวกเขาพึงพอใจที่ได้รับรู้ความตึงเครียดก่อนที่สงครามจะเริ่มขึ้น
พลังที่ยิ่งใหญ่ของทวีปนี้จะกวาดล้างแดนเหนือภายในพริบตาเดียว
เหล่าทหารได้รับประทานอาหารรสชาติเลิศหรูตลอดการเดินทางไม่ว่าพวกเขาจะเป็นผู้เล่นหรือ
NPC ก็ตาม
เนื่องจากอาณาจักรฮาเว่นชนะสงครามอยู่เสมอจึงทำให้จักรวรรดิล้วนมีแต่ทหารระดับสูงทั้งสิ้น
“ทหารทั้ง 5 กองกำลังได้เคลื่อนทัพมาถึงทวีปเหนือแล้วเช่นกัน”
“เช่นนั้นก็กรีฑาทัพได้!”
กองทัพทั้งหมดเดินหน้าไปตามแผนที่ลาฟาเย่ได้วางไว้
7 กองกำลังแรกจะเข้ามาจากด้านหน้าทางเหนือ
ส่วนอีก 5
กองทัพที่เหลือได้เดินทางผ่านเส้นทางอื่นเพื่อหลบหลีกการเฝ้าระวังจากทวีปเหนือ
7 กองทัพที่เข้าผ่านทางด้านหน้าจะทิ่มแทงทวีปเหนือราวกับหอก
ส่วนอีก 5 กองทัพที่เหลือจะทำหน้าที่ทุบราวกับค้อนหรือไม่ก็ฉีกกระชากศัตรูออกราวกับมีด
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
ฟึบ ฟึบ
ณ จัตุรัสปิงหลงแห่งโมราต้า
ที่นี่มักจะคึกคักอยู่เสมอและแออัดไปด้วยพวกผู้เล่นมือใหม่
พวกผู้เล่นหน้าใหม่ที่เพิ่งจะเริ่มเล่นรอยัลโรดมักเลือกอาณาจักรอาเพนเป็นจุดกำเนิดเสมอ
ดังนั้นร้านค้าและถนนที่นี่ก็มักจะเต็มไปด้วยพวกผู้เล่นหน้าใหม่ๆ
“ผลไม้นี้ราคาเท่าไหร่จ้ะ”
“ฉันขาย2เหรียญทองแดงจ้า”
“โอ้โห มันจะแพงอะไรขนาดนี้
เดี๋ยวฉันออกไปหาเงินก่อนแล้วกัน ค่อยกลับมาซื้อ”
ผู้เล่นมือใหม่กำลังเริ่มต้นที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับโลกนี้ในโมราต้า
‘ครั้งนึงฉันเองก็เคยเป็นแบบนั้นเหมือนกัน’
พวกผู้เล่นมักจะได้รับหนังและเนื้อจากพวกกระต่าย แล้วก็หลบซ่อนพวกก็อบลินด้วยความหวาดกลัว มือใหม่ที่เริ่มเล่นรอยัลโรดต่างก็ต้องเคยประสบกับเหตุการณ์แบบนี้กันทั้งนั้น
หมู่บ้านเริ่มต้นของอาณาจักรอาเพนเองก็เต็มไปด้วยพวกผู้เล่นหน้าใหม่จึงคึกคักและจอแจ
หมู่บ้านในหุบเขานั้นแม้จะค่อนข้างไปลำบากแต่ทว่าพวกเขากลับสามารถขายสมุนไพรและเครื่องหนังได้ในราคาค่อนข้างสูง
ดังนั้นพวกผู้เล่นจึงอยู่กันที่หมู่บ้านหุบเขาค่อนข้างเยอะ
พวกผู้เล่นใหม่ที่เลือกเล่นในอาณาจักรส่วนมากเมื่อพวกเขามีการเตรียมตัวและพลังงานที่พร้อมก็จะพากันออกเดินทางมายังทวีปเหนือ
พวกเกษตรกรก็ปักหลักอยู่ที่นี่ด้วยเช่นกัน
เพราะว่าดินแดนนี้ไม่ได้ถูกมอนสเตอร์รุกราน อีกทั้งพวกนักกวีก็ยังเข้ามาในดินแดนเพราะเงียบสงบเพื่อนิพนธ์บทประพันธ์
เนื่องจากการพัฒนาของโมราต้า อาณาจักรเหนือจึงมีอัตราการเกิดใหม่ของเด็กๆ
ที่เพิ่มขึ้นสูง
และในอนาคตพวกเขาต่างก็จะเป็นเสาหลักของทวีปเหนือโดยไม่ต้องสงสัย
ถึงแม้ว่าทวีปกลางนั้นจะมีการเติบโตพัฒนาค่อนข้างง่ายแต่ทวีปทางเหนือเองก็มีการพัฒนาทางด้านเศรษฐกิจและวัฒนธรรมเช่นเดียวกัน
มันอาจไม่ใช่ทวีปที่ใหญ่อะไร แต่ทว่าการผจญภัย การได้สร้างตำนานและการเติบโตที่อาจเกิดขึ้นได้นั้นเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่
พวกผู้เล่นในจัตุรัสต่างกำลังทำการแลกเปลี่ยนสินค้าและพูดคุยถึงเรื่องราวเกี่ยวกับการผจญภัย
“จงต่อสู้เพื่อรักษาบ้าน อาณาจักร
และความอิสระของพวกเรา!”
“พวกเราจะต้องไม่ถูกเหยียบย่ำ ขับไล่พวกมันออกไป พวกเราจะสู้จนถึงที่สุด”
“อาณาจักรอาร์เพนเป็นของพวกเรา ที่นี่คือที่ของพวกเรา
เราจะไม่ยอมจำนนด้วยชีวิตที่เหลืออยู่ เราจะสร้างโลกของพวกเราด้วยตัวเราเอง”
พวกผู้เล่นในอาณาจักรเหนือต่างไม่ยอมรับจักรวรรดิฮาเว่น
การสู้รบระหว่างจักรวรรดิฮาเว่นและกิลด์ที่มีเกียรติมากมายในทวีปกลางนั้นส่งผลให้ผู้เล่นในแดนเหนือต่างพากันต่อต้านการบุกรุกนี้
แต่ทว่าเหตุผลที่สำคัญที่สุดนั้นก็คือดินแดนเหนือส่วนมากนั้นถูกชโลมไปด้วยหยาดเหงื่อและเลือดของพวกผู้เล่น
พวกเขาเติบโตกันตามหมู่บ้านชนบทและเขตชายแดน
และพวกผู้เล่นที่ถึงแม้จะเพิ่งเข้าล็อกอินในรอยัลโรดได้ไม่นาน แต่ทว่าก็เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจที่ได้เติบโตที่ทวีปเหนือ
“ถึงเราจะอยู่ในสลัมกับเงินแค่ 1 เหรียญทองแดง
แต่จะไม่มีใครมีศักยภาพสูงพอเลยรึในแดนเหนือนี้
มันคงจะบ้าบอคอแตกถ้าพวกเรายอมให้ไอ้พวกจักรวรรดิฮาเว่นมาย่ำยีบ้านของพวกเรา”
“สงครามที่เกิดขึ้นที่ทวีปกลางน่ะ
พอจบลงก็เก็บภาษีสูงขึ้น จนผู้คนพากันอพยพมายังดินแดนเหนือแห่งนี้
แม้ว่าที่นี่อาจจะด้อยพัฒนาไปบ้าง แต่ว่ามันก็เกิดการพัฒนาอย่างรวดเร็วมากๆ”
โมราต้าเป็นดั่งเมืองหลวงของอาณาจักรอาเพ่น
และก็เป็นดั่งศูนย์กลางการค้าของที่นี่
เหล่าผู้เล่นทางเหนือนั้นยังคงเฝ้าคอยติดตามข่าวการบุกรุกของพวกจักรวรรดิฮาเว่นอย่างต่อเนื่อง และแน่นอนว่ากษัตริย์วีดอาจจะยังไม่ได้เห็นว่ามีผู้เล่นมากมายที่วังหลวงในตอนนี้
เหล่าผู้เล่นเริ่มที่จะระดมกำลังกันทั้งภายในหมู่บ้านเล็กๆ
ทั้งหมู่บ้านที่ใหญ่ๆ รวมถึงหัวเมืองต่างๆ
พวกเขาต่างก็ระดมกำลังทั้งสิ้นเพียงเพื่อจะต่อต้านการรุกรานจากจักรวรรดิฮาเว่น
“ฉันมาถึงแล้ว พี่สโลนอยู่ที่ไหน”
“ฮาซุลเล่อ
อาชีพนักรบมองหาปาร์ตี้นักรบเลเวลตั้งแต่ 350 ขึ้นไปสามารถออกล่าด้วยกันได้ เชิญจ้า”
“เฮ้
นี่คุณเคยไปปาร์ตี้กับฉันที่ถ้ำค้างคาวเมื่อปีที่แล้วนี่ใช่มั้ย นี่ชุดเกราะจอมโจรทั้งตัวเลยนะ
ฉันเองก็อัพเวลมาเยอะเหมือนกันช่วงที่ผ่านมาน่ะ”
“ห๊า ฉันก็เหมือนกัน ฉันน่ะตั้งรกรากกินนอนอยู่ในพื้นที่ล่าตลอดเวลาเลยนะ”
เหล่าผู้เล่นที่มาจากต่างเมืองต่างก็ได้รับการต้อนรับ
มีการพบปะและพูดคุยกันตลอดเวลาในโมราต้าและทางเหนือ
ซึ่งผู้เล่นต่างก็พากันแลกเปลี่ยนบทสนทนาและข้อมูลระหว่างการผจญภัยซึ่งกันและกัน
“พวกเนื้อที่มันติดกระดูกมาน่ะมันเยี่ยมดีนะ”
“แต่นั่นล่ะมันอาจเป็นตัวการทำให้เน่าเสียได้เลยละ
ดังนั้นน่ะการใช้พลังงานให้น้อยที่สุดน่าจะดีกว่า”
“แต่มันยากน่ะสิ...”
“นี่น่ะ ฉันได้ยินมาว่าสกิลอัญเชิญนักธนูโครงกระดูกของเจนเน่น่ะ
เลเวล6 แล้วนะ”
“หุหุหุ แต่ฉันน่ะเลเวลแปดเมื่อสักพักนี้เอง.”
“โอ้ว ถ้างั้นนักธนูโครงกระดูก200 กว่าตัวก็กวาดพื้นที่ล่าหมดเลยน่ะสิเนี่ย”
“ฉันมีลูกน้องคอยบริการตอนล่าเป็นซอมบี้3ตัว กับ
นักธนูโครงกระดูกอีก 200ตัว แต่ว่าสกิลอัญเชิญเดทไนท์ของฉันน่ะต่ำมากน่ะสิ นั่นพี่โอเทมนิ เขาอยู่นั้นใช่มั้ย”
“โอ้ ฉันละชอบเดทไนท์จริงๆ ”
เจนเน่ ,ฮาเรี่ยน และ โอเทม
เหล่าเนโครแมนเซอร์ได้ร่วมกลุ่มกันในขณะนั้น
มันเป็นเรื่องที่ยากที่จะร่วมกันและล่ากับอาชีพต่างๆ ตามที่กำหนด
พวกกองทัพผีดิบหรือเหล่าเดทไนท์นั้นมักจะเป็นอุปสรรคที่คอยก่อกวนเหล่าผู้ล่าคนอื่นๆ
เพราะพวกมันไม่ได้มีชีวิตอยู่แล้วดังนั้นมันจึงมักจะเป็นตัวปัญหาในการล่าตัวอื่นๆ
แต่ทว่าผู้เล่นส่วนมากก็ค่อนข้างที่จะเข้าใจ ในมุมมองของพวกผู้เล่นทั่วไปนั้น การที่ได้ออกไปล่าโดยมีเหล่าอันเดดไปด้วยนั้นค่อนข้างที่จะไม่ต้องวิตกกังวลและพวกเขาค่อนข้างที่จะรู้สึกผ่อนคลายที่ได้มีผู้คอยคุ้มกัน
แต่ทว่าเหล่าเนโครแมนเซอร์ต่างก็ต้องคอยเก็บไอเทมที่ดรอปเพื่อที่จะต้องใช้ในการอัญเชิญครั้งต่อไป
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถคอยช่วยระวังได้ในขณะที่กำลังเก็บไอเทมต่างๆ
หรือมองหาหลุมศพสำหรับอัญเชิญอันเดด
“เฮ้ มองหาตัวเจ๋งๆ อยู่งั้นหรอ”
การขุดหลุมอัญเชิญศพเป็นอะไรที่จำเป็นที่สุดสำหรับอาชีพเนโครแมนเซอร์
แต่ทว่าอย่างไรก็ตามการที่ต้องเผชิญหน้าไปกับผู้เล่นคนอื่นๆ
ในขณะที่กำลังมองหาตำแหน่งที่จะอัญเชิญอันเดดนั้น...
ผู้คนไม่สามารถที่จะแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นได้ว่าพวกเขากำลังดื่มน้ำจากหัวกะโหลก
แต่ทว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องที่เกินความคาดหมายเพราะยังมีเนโครแมนเซอร์อีกเยอะมากที่ล่าอยู่ในพื้นที่ห่างไกล
“และพวกเนโครแมนเซอร์ยังสามารถใช้กระดูกซี่โครงที่เหลือเชิญอันเดดได้ด้วยนะ”
“นี่ฉันเองก็ได้ยินข่าวล่ำลือกันมานะว่ามีสุสานอยู่ใกล้ๆ
บ้านผีสิงน่ะ เดี๋ยวฉันจะไปที่นั่นล่ะ”
ผู้คนนั้นยังไม่รู้เกี่ยวกับพิธีกรรมทางศาสนา
เหล่าเนโครแมนเซอร์นั้นได้รับการเชิดชูเป็นอย่างมากในการต่อสู้
เนื่องจากความไม่เข้าใจและผสมไปด้วยอคติ ทำให้พวกเขาไม่รู้ว่าการออกไปล่ากับกองทัพอันเดดสนุกแค่ไหน
“เมื่อไม่นานมานี้ฉันได้ยินเรื่องเล่าเกี่ยวกับทางทิศตะวันออกด้วยล่ะ
ฟังดูเหมือนว่ามันจะเป็นการผจญภัยที่ดีเลยล่ะ”
“อ่าห้ะ ถ้าคุณสนใจอยากไปก็ได้นะ แต่ฉันจะไปที่เกาะล่ะ”
“ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลยที่เกาะไร้ผู้คนนั่นน่ะ”
“จะบ้าหรอไม่ใช่แล้ว ที่นั่นน่ะมีคนกว่า 4
หมื่นเลยนะ”
เริ่มมีการโต้แย้งกันเกิดขึ้นระหว่างเหล่านักผจญภัยอย่างร้อนแรง
ไม่เหมือนกับนักรบและอัศวิน, พวกเขามักไม่ค่อยถกเถียงกันในเรื่องของการล่ามอนสเตอร์หรือเรื่องราวเกี่ยวกับการเคลียร์ดันเจี้ยน
สกิลและความชำนาญเป็นเรื่องที่ค่อนข้างสำคัญมากแต่ทว่าพวกเขากลับไม่แม้แต่จะพูดคุยถึงมัน
พวกเขาเอาแต่พูดอย่างภูมิอกภูมิใจเกี่ยวกับเรื่องของการเดินทางไปพบเจออะไรบ้าง
และได้ขุดพบเจอสมบัติอะไรบ้าง
พวกนักผจญภัยนั้นอาจที่จะพบเจอชิ้นส่วนบางอย่างที่หายไปในประวัติศาสตร์บ้างเล็กน้อยหรือบางที่อาจค้นพบสิ่งประดิษฐ์โบราณก็ได้
พวกเขามักจะคอยเดินยุ่มย่ามไปมาตามโรงเตี๊ยมในเมืองเพื่อค้นหาเบาะแสโดยที่ไม่แม้แต่สนใจที่จะหลับพักผ่อนอย่างเต็มที่
เหล่านักผจญภัยนั้นกระจายอยู่ทั่วไปในทวีป
พวกเขาไม่มีบ้านหรือที่พักอาศัยที่เป็นหลักเป็นแหล่ง
พวกเขาพบปะกันบ้างเป็นบางครั้งเพื่อที่ภารกิจให้สำเร็จลุล่วง แต่พวกเขาไม่แม้แต่จะสนใจเข้าร่วมกิจกรรมใดๆ
หรือสนใจแม้กระทั่งการเมือง
และสิ่งที่มากไปกว่าการได้รับสิ่งตอบแทนจากการทำภารกิจหรือการล่า เหล่านักผจญภัยกลับชอบที่จะได้พบกับทองคำ
เงิน หรือว่าทรัพย์สมบัติที่ซุกซ่อนอยู่มากกว่า พวกเขามักจะภูมิใจที่ได้ท้าทายกับสิ่งต่างๆ เหล่านั้น
“ทุบสะพานซะ
มันจะมีปัญหาหรือเปล่าถ้าเราทำลายมันทิ้งซะ”
“อย่าลืมพวกสิ่งก่อสร้างสำคัญๆด้วย ศูนย์ศิลป์ ไหนจะรูปปั้นเทพธิดาเฟรย่า
ไหนจะหอสมุด และไหนจะหอคอยแห่งแสงอีก ในกรณีที่แย่ที่สุดนั่นน่ะ พวกเราไม่สามารถที่จะปล่อยให้ทั้งหมดนี้ตกไปอยู่ในมือของศัตรูได้หรอกนะ”
“งั้นถ้าเราทำการเคลื่อนย้ายมันล่ะ และถ้าหากว่าเราสามารถเอามันหลบไปในพื้นที่ที่สามารถหลีกเลี่ยงจากสงครามได้ล่ะ”
“มันสายเกินไปแล้วที่จะทำแบบนั้นน่ะ
เราไม่สามารถแม้แต่จะเคลื่อนย้ายมันไปไว้ที่เกาะได้เลยด้วยซ้ำ
สิ่งที่เราต้องทำคือการสร้างตึกที่แข็งแรงและเมืองที่แข็งแกร่ง มีอีกหลายสิ่งอย่างที่เหล่าสถาปนิกสามารถทำได้เพื่อสงครามในครั้งนี้โดยเฉพาะ”
เหล่าสถาปนิกนั้นถูกแผดเผาเต็มไปด้วยไฟแห่งชาตินิยม
ความสามารถและพรสวรรค์ของพวกเขานั้นได้เจิดจรัสขึ้นในทวีปเหนือนี้
สถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่นั้นถูกสร้างขึ้นอย่างต่อเนื่องตลอดระยะเวลา
ถนนมากมายเชื่อมต่อภูเขาและแม่น้ำที่เกิดขึ้นในทวีปเหนือนั้นก็เป็นโครงการของรัฐบาล
เหล่าสถาปนิกจึงเดือดดาลเพราะพวกเขานั้นได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับสิ่งก่อสร้างต่างๆ
และมีส่วนร่วมในการขยับขยายเมือง
ที่พักอาศัยมากมาย, สวนสาธารณะ,
รวมถึงตลาด ที่มีการสร้างเงินได้มากมายจากการล่า
รวมถึงเส้นทางแห่งพาณิชย์และที่พักอาศัย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมืองที่ประดับประดาไปด้วยแม่น้ำและภูเขาที่มักจะช่วยให้เหล่าประชากรที่อาศัยอยู่ได้ผ่อนคลายความเครียดของพวกเขา
ทิวทัศน์ของเมืองนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญมากดังนั้นพวกสถาปนิกจึงต้องพิจารณาเป็นพิเศษรวมถึงประสานงานกันด้วย
และไม่ว่าตึกนั้นจะสวยงามมากเท่าไหร่ แต่มันก็ยังต้องพิจารณาถึงองค์ประกอบโดยรอบด้วยว่าหลังจากสร้างแล้วมันจะดูสวยงามเข้ากันหรือไม่
เมื่อมองดูจากที่ไกลๆ
อาจจะเห็นว่าสถาปนิกบางคนที่มีความโดดเด่นนั้นดูเหมือนพวกเขาจะค่อนข้างยุ่ง
เพราะพวกเขานั้นจำเป็นอย่างมากที่จะต้องสร้างสถาปัตยกรรมต่างๆ
ให้ออกมาดูเข้ากันไม่ว่าจะเป็น ตึก อาคาร บ้านช่อง ถนน แม่น้ำ
และแม้กระทั่งต้นไม้ก็ด้วยเช่นกัน
มันเป็นอาชีพที่ได้รับการยอมรับและยกย่องโดยผู้เล่นทั่วไป
หลังจากที่ได้ตัดสินใจแล้ว เหล่าผู้เล่นใหม่ก็เลือกที่จะเข้าไปช่วยพวกเขาทำการก่อสร้าง
เหล่าสถาปนิกนั้นเป็นอาชีพที่ค่อนข้างเฉิดฉายที่ทวีปเหนือจริงๆ
“ฉันจะเข้าร่วมกับกลุ่มโจ๊กเห็ดพิษล่ะ เพราะฉันน่ะเบื่อแสนเบื่อกับอาหารรสชาติทั่วไปแบบนี้ล่ะ
ฉันอยากกินอาหารที่ทำให้รู้สึกเหมือนจะตายได้ตลอดเวลา”
“แต่ว่าฉันอ่ะอยากมีมื้ออาหารทะเลที่หรูหราโอ่อ่ามากกว่าอาหารที่กินแล้วเหมือนจะตายน่ะ
อาหารซีฟู๊ดรสชาติมากมายหลากหลายส่งตรงจากท้องทะเลทำนองนั้น อาหารทะเลมันสามารถเจือจุนเหล่าลูกเรือให้พ้นจากความตายเลยนะ”
จากนั้นเหล่าเชฟก็มีการพบปะกัน
เพราะฉะนั้นคงจะไม่เป็นการพูดเกินจริงไปที่จะบอกว่าเหล่าสมาชิกลัทธิโจ๊กหญ้านั้นรวบรวมกำลังพลได้มากพอที่จะต่อกรกับการบุกรุกของพวกจักรวรรดิฮาเว่น
และล่าสุดตอนนี้ก็มีกลุ่มลัทธิโจ๊กหญ้าถึง 71 หน่วย
ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะนับว่าสมาชิกทั้งหมดของพวกเขานั้นมันมีเท่าไหร่
เหล่าผู้เล่นใหม่ส่วนมากมักจะไปเข้าร่วมกับกลุ่มโจ๊กหน่อไม้
นั่นก็เพราะว่าพวกเขานั้นเลือกที่รับสมาชิกแบบไม่มีจำนวนจำกัด
ไม่ว่าจะเดินทางไปไหนพวกเขามักจะมีโจ๊กหน่อไม้ติดตัวไปด้วยเสมอ
หมู่บ้านเล็กๆ เองก็ยังมีสมาชิกของกลุ่มโจ๊กหน่อไม้ และใกล้ๆ
ดันเจี้ยนทั่วไปก็ยังพบเจอพวกเขาอยู่เต็มไปหมด
“พวกผู้เล่นทางเหนือเนี่ยนะ
มีใครบ้างล่ะที่ไม่ได้เป็นพวกลัทธิโจ๊กหญ้าน่ะ”
“ฉันก็ไม่รู้นะ ยังมีที่พักต่างๆ อีกด้วยนะ”
ไม่ว่าจะเป็นภัตตาคารอาหารโจ๊กหญ้า คาเฟ่โจ๊กหญ้า,
โรงแรมโจ๊กหญ้า, และอื่นๆ อีกมากมาย ลัทธิโจ๊กหญ้านั้นเป็นสิ่งที่ค่อนข้างเป็นที่นิยมมากราวกับห่วงโซ่สำหรับพวกเขา
ดังนั้นสิ่งที่น่ากลัวมากก็คือพวกเขาทั้งหมดนั้นล้วนพร้อมที่จะต่อสู้กับเหล่าศัตรูที่จะรุกรานเข้ามา
ส่วนหนึ่งของความจงรักภักดีที่พวกเขามีนั้นไม่ใช่ส่วนที่เป็นต่อกษัตริย์วีดทั้งหมด
แต่ส่วนหนึ่งนั้นเกิดขึ้นเพราะการได้ผจญภัยและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในทวีปเหนือ
การที่พวกจักรวรรดิฮาเว่นเลือกที่จะทำลายอาณาจักรนี้ก็เป็นเสมือนความรู้สึกที่พวกเขานั้นจับได้ว่าคนรักนอกใจ
แต่ก็แน่นนอน นี่ไม่ใช่การเปรียบเทียบที่ใช้ได้เสมอไป
เพราะว่าเหล่าลัทธิโจ๊กหญ้าหลายๆ คนที่เป็นผู้ชาย
บางคนนั้นไม่เคยมีแฟน!
“พวกเราต้องสู้!!”
“ลุยกันเลย!”
เหล่าผู้เล่นจำนวนมากในเมืองต่างๆ ของทวีปเหนือแสดงเจตนารมณ์ที่จะสู้
พวกเขายินยอมที่จะตายด้วยการถูกฟัน หรือถูกยิง
ก็เพียงเพื่อที่จะหยุดการรุกรานจากศัตรู.
แต่อย่างไรก็ตาม
มีผู้เล่นมากมายที่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาแล้วที่ทวีปกลาง
“เป็นไปไม่ได้หรอก ถึงคนที่นี่จะเยอะแค่ไหนก็เหอะ ทำแบบนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากการฆ่าตัวตายหรอก.”
“พวกจักรวรรดิฮาเว่นน่ะ ไม่เหมือนศัตรูกลุ่มอื่นๆ
หรอกนะ พวกเขาไม่ใช่ว่าจะล้มได้ง่ายๆ ความแข็งแกร่งของพวกเขาน่ะชนะขาดรอยเห็นๆ
”
“แต่พวกเราไม่สามารถที่จะปล่อยให้บ้านเมืองเราไปตกอยู่ในมือของศัตรูได้ง่ายๆ
หรอกนะ ยังไงเราก็ต้องป้องกัน”
“พวกเราต้องชนะอยู่แล้ว
เพียงแค่พวกเราสามัคคีร่วมใจกันเท่านั้น สามัคคีคือพลัง ยังไงพวกเราก็ต้องชนะ
เราต้องชนะได้!”
ความคิดเห็นของเหล่าผู้เล่นที่ได้ร่วมระดมกำลังกันกำลังเต็มไปด้วยความแตกตื่น
ผู้เล่นบางคนเลือกที่จะสู้ แต่ทว่าผู้เล่นบางรายที่เลเวลสูงๆ
ต่างก็คิดด้วยความรอบคอบ
เพราะเหล่าผู้เล่นเลเวลสูงๆ นั้นมักจะได้รับความเสียหายเป็นอย่างมากถ้าหากว่าพวกเขาตาย
เลเวลตั้งแต่ 300 จนถึง 400
จะสูญเสียความชำนาญสกิลหากพวกเขาตายดังนั้นมันอาจจะเกิดปัญหาหลังจากนั้น
เหล่าประชากรนั่งอยู่บริเวณน้ำพุกลางเมืองและได้แต่ถอนหายใจออกมา
ถึงแม้ว่าส่วนมากพวกลัทธิโจ๊กหญ้าจะเต็มใจเสียสละชีวิตเพื่อการต่อสู้ในครั้งนี้แต่ทว่าพวกผู้เล่นคนอื่นๆ
ยังคงรู้สึกลังเลอยู่
เหล่าสมาชิกของลัทธิโจ๊กหญ้ารู้ถึงข้อได้เปรียบของพวกเขาเอง
ซึ่งมันก็คือเน้นปริมาณไม่เน้นคุณภาพ
พวกเขาจะล้างบางศัตรูด้วยจำนวนที่มีโดยไม่มีเงื่อนไขใด แม้จะไร้ซึ่งความกลมเกลียวหรือกลยุทธิการทำศึก
แต่ทว่ายังไงฝ่ายศัตรูก็ต้องรู้สึกรำคาญกับจำนวนที่มันมีมากเกินไป
ถึงแม้ว่ากองทัพศัตรูจะแข็งแกร่งขนาดไหนก็ตามยังไงก็ต้องแพ้กองทัพนับไม่ถ้วนอยู่ดี
แต่พวกเขาเป็นถึงกองกำลังชั้นยอดเยี่ยมของจักรวรรดิฮาเว่น
พวกเขาเข้าบุกยึดและเอาชนะทวีปกลางได้ดังนั้นพวกเขาจะไม่สิโรราบให้กับใครง่ายๆ
ด้วยความประมาท
พวกเขาแข็งแกร่งที่สุดมากพอที่จะยึดครองทวีปได้ทั้งทวีป
“แต่เราจะไม่รู้แพ้รู้ชนะหรอก ถ้าพวกเราไม่ลองดูก่อน!”
“มาขับไล่พวกมันออกไปจากทวีปเหนือของพวกเรากัน!”
และแล้วในที่สุด เสียงของพวกผู้เล่นที่พร้อมสู้ก็เอาชนะพวกผู้เล่นที่เอาแต่ครุ่นคิดไปได้
พวกเขาตัดสินใจที่จะพากันขับไล่พวกกองทัพฮาเว่น ณ
ที่ราบปอยอย่างเช่นครั้งก่อน ดังนั้นแล้วกลุ่มผู้เล่นจำนวนมหาศาลจึงพากันเคลื่อนทัพไปที่นั่น
นอกเหนือไปจากการล่าและเพิ่มเลเวล
พวกผู้เล่นทางเหนือนั้นยังสนุกกับกิจกรรมมากมายที่มี
มีผู้เล่นที่เริ่มเล่นที่เมืองโมราต้าตั้งแต่แรก ๆ
แต่ทว่าพวกเขายังเลเวลไม่แตะ200
ประชากรส่วนมากได้เจริญเติบโตขึ้น
แต่ทว่าพวกเขากลับสนใจเศรษฐกิจมากกว่าการเพิ่มศักยภาพของตัวเอง
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
“วิสัยทัศน์ของลาฟาเย่นี่อย่างกับพวกหมอดูเลยนะ ”
พอร์คัล ผู้นำกองทัพที่3ของจักรวรรดิฮาเว่นพยักหน้า เขามองเห็นพวกผู้เล่นเดินอยู่สันเขาทางเหนือ มีทั้งพวกแข็งแกร่งและอ่อนแอ
แต่ก็เต็มไปด้วยจำนวนมหาศาลมากมาย
“ฉันรู้แล้วว่าทำไมเร็นโซล็อทถึงแพ้”
พวกผู้เล่นของกิลด์เฮอร์มีสต่างก็เคารพนับถือเร็นโซล็อท
เพราะเขาสามารถกำจัดศัตรูได้ด้วยความกล้าหาญและสติปัญญา
ดังนั้นผู้บัญชาการบางคนจึงค่อนข้างที่จะช็อกเมื่อเห็นเขากลับมาจากทางเหนือพร้อมกับการแพ้แบบย่อยยับ
พวกเขาไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเร็นโซล็อตจึงพ่ายแพ้
แต่ดูจากจำนวนประชากรของผู้เล่นทางเหนือในตอนนี้แล้ว
เขาจึงเข้าใจว่าทำไมกำลังพล 70000 นายถึงได้พ่ายแพ้
เพราะไม่ว่าเหล่าทหารนั้นจะมีเลเวลที่สูงมากขนาดไหน
หรือไม่ว่าพวกเขาจะฝึกหนักแค่ไหนก็ตาม
แต่พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะต่อกรกับจำนวนศัตรูที่มีมากมายมหาศาลได้อยู่ดี
ปริมาณมหาศาลของประชากรเหล่านั้นไม่สามารถที่จะมองข้ามไปได้เลย พวกเขาเหล่านั้นต้องการที่จะขับไล่พวกเขาให้ถอยกลับไปที่ทวีปกลางด้วยความอาฆาต
ในจำนวนพวกเขาเหล่านั้นมีทั้งคนที่เลเวลสูงและผู้เล่นเริ่มต้นด้วย
กิลด์เฮอร์มีสมีสมาชิกที่เป็นผู้เล่นทั้งหมด 2แสนคน
และในจำนวนเหล่านั้นส่วนหนึ่งได้เข้าร่วมเดินทางไปยังทวีปเหนือกว่า
5 หมื่นคน
พวกผู้เล่นเหล่านั้นกระหายที่จะได้โบยบินเข้าสู่สนามแห่งการสู้รบ
ผู้เล่นที่มีระดับสูงๆ ในรอยัลโรดต่างก็เปรียบเสมือนคนดังที่ไม่ว่าจะเดินทางผ่านไปที่เมืองใดก็มักจะถูกอิจฉา
แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่ทว่าเมื่อผู้เล่นระดับสูงพวกนั้นได้เผชิญหน้ากับศัตรูมหาศาลเช่นนี้ก็ต้องห่อเหี่ยวบ้างเช่นกัน
“ขวัญกำลังใจนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญมากในสงคราม”
นั่นเป็นเรื่องจริงสำหรับทั้งผู้เล่นและรวมถึง NPC
ด้วย
แต่ทว่ากิลด์เฮอร์มีสก็ได้ทำการเตรียมตัวอยู่สม่ำเสมอหลังจากที่เอาชนะทวีปกลางได้
พวกเขาได้ฝึกฝนกันมาเป็นอย่างที่เพื่อที่จะบุกทวีปเหนืออีกครั้งหลังจากที่เร็นโซล็อตได้พ่ายแพ้กลับไป
และพวกเขายังคงพร้อมใจกันที่จะไปต่อแม้จะต้องเผชิญกับจำนวนศัตรูมากมาย
พวกเขาได้เตรียมกลยุทธิได้อย่างรวดเร็ว เผ็ดร้อน และเป็นไปไม่ได้เลยที่จะต่อต้าน
จักรวรรดิฮาเว่นนั้นมีกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องกลัว อีกทั้งพวกเขายังสามารถใช้เวทย์ที่ไม่จำเป็นต้องสูบพลังมานาเยอะหรือแม้กระทั่งลูกธนูที่มีจำนวนมหาศาล
ด้วยศักยภาพที่แข็งแกร่งและเป็นเลิศของกำลังพลเหล่านี้จะทำให้จักรวรรดิฮาเว่นสามารถที่จะกำจัดพวกผู้เล่นเริ่มต้นและพวกที่อ่อนปวกเปียกไปได้ง่ายๆ
“คราวนี้พวกเราจะชนะแน่ ถึงพวกมันจะใช้จำนวนมากขนาดนั้น
แต่ก็ง่ายต่อการสังหาร ตอนนี้เราจะสร้างประวัติศาสตร์ที่จะฆ่าล้างบางคนที่มีจำนวนมากที่สุด”
ผู้บัญชาการทหารได้กรีฑาทัพไปยังตำแหน่งที่ระบุเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว
“ฉันอยากจะลองใช้เวทย์วงกว้างแล้วล่ะ”
“ยุฮุ้ว วันนี้ล่ะฉันจะฆ่าคนอย่างน้อยๆ 1000 คนล่ะ ฉันจะทำให้สงครามครั้งนี้เราชนะให้ได้!”
เหล่าผู้เล่นจากกิลด์เฮอร์มีสในกองทัพของจักรวรรดิ์กำลังรู้สึกตื่นเต้นกันเป็นอย่างมาก
“อู้ ฉันจะทำยังไงดีละ?”
“ มันยากจริงๆนะ แล้วฉันจะโจมตียังไงดีล่ะ”
แต่พวกผู้เล่นจากทวีปเหนือกลับไม่รู้ว่าควรที่จะทำยังไงต่อดีหลังจากที่ได้เคลื่อนทัพมาเผชิญอยู่ต่อหน้าศัตรูแล้วจริงๆ
ทหารราบจากกองกำลังของจักรวรรดิฮาเว่นกำลังยืนอยู่ด้านหน้าพวกเขาพร้อมกับถือหอกและโล่
อีกทั้งยังมีพลธนูที่อยู่กันเป็นกลุ่มๆ ด้านหลังของพวกเขาอีกต่างหาก
พวกเขาเริ่มรู้สึกกลัวโดยสัญชาตญาณ
มันเสมือนกับว่าจะเอาไข่ไปกระแทกกับก้อนหินแข็งๆ
แต่ทว่าเหล่าผู้เล่นทางเหนือก็ยังคงหลั่งไหลมารวมตัวกันทั้งด้านซ้ายและขวา
“จัดการพวกมันเลย พวกเราเหล่าลัทธิโจ๊กเห็ดพิษจะคอยเป็นแนวหน้าให้เอง”
“เราต้องชนะสงครามนี้ถึงแม้เราจะต้องเผาร่างตัวเองทั้งร่างก็ตาม”
“ใช่ ฉันจะสู้ สู้แค่ตาย!”
เหล่าโจ๊กเห็ดพิษนั้นสนุกสนานกับความตายด้วยการเป็นแนวหน้าในการสู้รบ
ฝุ่นฟุ้งกระจายขึ้นมาราวกับก้อนเมฆเมื่อผู้เล่นกว่าหมื่นคนวิ่งไปด้านหน้า
และจากนั้น…
ผู้บัญชาการกองกำลังที่ 2 ได้สั่งการให้พวกเขาไปยังด้านขวา
“แสดงความกล้าหาญให้พวกมันได้เห็นสักหน่อย หน่วยธนู
1-4 ยิงได้! นักเวทย์ใช้เวทย์ไฟโจมตีวงกว้าง!”
เหล่านักธนูของจักรวรรดิฮาเว่นยิงลูกศรไปด้านหน้าของพวกโจ๊กเห็ดพิษ
“อ๊ากห์”
“เอื้ออ”
“พวกมันมีเยอะเกินไป!”
“ไม่อยากจะเชื่อ”
ลูกธนูล่วงหล่นลงมาราวกับฝนและคร่าชีวิตเหล่าผู้เล่น
เปลวไฟเองก็ปกคลุมเป็นวงกว้าง
สมาชิกของลัทธิโจ๊กเห็ดพิษที่อยู่ในพื้นที่ไม่สามารถที่จะต่อต้านได้และพากันล้มลง
จักรวรรดิฮาเว่นเลือกที่จะใช้วิธีโจมตีด้วยนักธนูและนักเวทย์นั้นเป็นวิธีที่ถูกต้อง
กองธนูที่ 6 มีหน้าที่คอยเก็บกวาดพวกที่เหลือรอดจากการโจมตีในครั้งแรก
แต่เหล่าโจ๊กเห็ดพิษก็ยังคงวิ่งอย่างต่อเนื่องเข้าสู่สงครามและถูกโจมตีโดยจักรวรรดิฮาเว่นทันทีเมื่ออยู่ในพื้นที่โจมตี
พื้นที่ปะทะนั้นเต็มไปด้วยแสงสีเงินจากนั้นก็หายไป
ผู้เล่นทางเหนือจึงได้แต่มองดูด้วยความพิศวง เมื่อพวกเขาค่อยๆ
เห็นพวกลัทธิโจ๊กเห็ดพิษค่อยๆ ถูกทำลายลงไป
“เป็นไปไม่ได้ กำลังพลที่แสนกล้าหาญของพวกโจ๊กเห็ดพิษ”
“บริเวณนั้นถูกเผาด้วยเวทย์ไฟและฆ่าทีละเป็นร้อยๆคน”
“มันเป็นแผนการสังหารของพวกมันงั้นหรือ
เช่นนั้นแล้วพวกเราไม่มีวิธีที่จะสู้ได้เลยใช่มั้ย”
“แต่เราจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้นะ
พวกเราต้องกรูเข้าไปด้วยกัน”
“อย่าปล่อยให้พวกมันทำเราฝ่ายเดียว!”
พวกเขาไม่ยอมสูญเสียความกล้าหาญถึงแม้ว่าพวกเขาจะได้เห็นฉากสยองขวัญไปแล้วก็ตาม
“ย้ากกกกกกก”
พวกเขาพากันพุ่งไปด้านหน้าพร้อมๆ กันราวกับคลื่นยักษ์สึนามิ
จากด้านซ้ายไปด้านขวา ด้วยจำนวนที่มากมายมหาศาลไม่สามารถที่จะนับได้ และนี่อาจจะเป็นบทเริ่มต้นของการตอบโต้กลับจากเหล่าผู้เล่นทางเหนือ
แต่กองทัพฮาเว่นเองก็มีการตอบกลับที่สมบูรณ์แบบเช่นกัน
“พวกมันไม่ต่างอะไรจากหุ่นไล่กาหรอก แต่พวกเราจะตอบโต้อย่างมีมารยาทก็แล้วกันนะ
โชว์ให้พวกมันได้เห็นความน่าสะพรึงของพวกเรา จักรวรรดิฮาเว่น!”
พวกเขาเริ่มการสังหารหมู่เหล่าผู้เล่นด้วยลูกธนูและเวทย์มนต์ ร้อย
พัน หมื่น จำนวนของพวกเขา ต่างก็ล้มเหลวที่จะได้เข้าประชิดกองทัพฮาเว่น
ด้วยอาวุธที่แสนเกรียงไกรที่จะใช้ตอบโต้กับเหล่าศัตรู
เหล่านักธนูชั้นยอดเหล่านั้นได้รับประสบการณ์จากการฝึกฝนเป็นอย่างดี
รวมทั้งประสบการณ์จากการบุกทวีปต่างๆ อีกทั้งเหล่านักเวทย์ก็ได้รับโอกาสดีๆ
มากมายจากจักรวรรดิฮาเว่นในการเสริมสร้างเวทย์มนต์ต่างๆ
แม้กระทั่งนักธนูที่เป็น NPC เองก็ยังใช้อุปกรณ์ดีๆ
รวมทั้งคันธนูชั้นยอดเพื่อเพิ่มระยะในการยิง พวกนักเวทย์เองก็ได้หนังสือเวทย์มนต์และคทาเพื่อที่จะพัฒนาพลังเวทย์
กิลด์เฮอร์มีสสนใจในสงครามเป็นอย่างมากดังนั้นพวกเขาจึงมุ่งมั่นพัฒนากองทัพนักธนูและนักเวทย์
และแน่นอน ยังมีพวกผู้เล่นจากทางเหนือที่มีเลเวลสูงเช่นกัน พวกเขาเป็นตัวแปรสำคัญเมื่อสถานการณ์ในการสู้รบเริ่มที่จะเกิดการชุลมุนหรือเปลี่ยนแปลง
แต่ก่อนที่จะเป็นเช่นนั้นด้วยอาวุธจากกองทัพจักรวรรดิฮาเว่น พวกเขาจึงทำได้แค่ตายไปพร้อมๆ
กับพวกผู้เล่นเริ่มต้นเท่านั้น
พวกผู้เล่นที่เหลาะแหละเป็นอะไรที่ไร้ประโยชน์มากเมื่ออยู่ต่อหน้ากองทัพฮาเว่น
แต่ก็ยังมีบ้างที่บางคนโชคช่วยสามารถเข้าถึงกำลังพลทหารของศัตรูและสามารถที่จะเหวี่ยงดาบได้
พวกเขาจงใจที่จะสังหารเหล่านักธนูแต่ทว่าก็ถูกสกัดกั้นจากการโจมตีสนับสนุน
ยังมีทหารราบที่เป็นกันชนอีกทำให้พวกเขาต้องตายทันทีเมื่อเกิดการปะทะ
“เป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน”
“ฉันก็ไม่รู้ เราจะสู้ต่อได้มั้ยแบบนี้”
“เราสู้พวกศัตรูไม่ได้เลย”
การบุกเข้าโจมตีจากพวกผู้เล่นทางเหนือเริ่มเบาบางลง
แม้พวกเขาจะยังคงวิ่งเข้าสู่สงคราม
แต่ก็ราวกลับเอาชีวิตมาทิ้งเสียเปล่าๆ
|
คำสาปทำให้ความเคลื่อนไหวของท่านช้าลง
ความเร็วในกาสรเคลื่อนที่ของคุณลดลง 35เปอร์เซ็น เป็นเวลา 40
วินาที
|
|
เนื่องจากคำสาปที่ร้ายแรง
มานาของคุณถูกเผาผลาญไป 94เปอร์เซ็น
|
คำสาปพวยพุ่งไปยังพวกผู้เล่นทางเหนือ
จักรวรรดิฮาเว่นได้ทำการบริจาคให้กับศาสนามากมาย
พวกเขาจ่ายเงินจำนวนมากเพื่อรวบรวมเหล่านักบวชเพื่อที่จะก่อสงคราม
รวมถึงรวบรวมนักบวชของกิลด์เฮอร์มีสด้วยเช่นกัน
และแม้ว่า จำนวนหนึ่งในสิบของพวกผู้เล่นทางเหนือที่รวมตัวกันจะถูกสังหารไปแล้ว
แต่ทว่าพวกผู้เล่นที่อยู่ด้านหลังก็ยังคงมุ่งหน้าที่จะต่อสู้ต่อไป
ผู้บัญชาการกองทัพของจักรวรรดิฮาเว่น
ได้สั่งการต่อไปอย่างต่อเนื่อง
“ต่อไปเราจะทำการเริ่มต้นระดับที่สองของการสั่งสอนให้พวกมันได้รู้จักกับคำว่าสิ้นหวัง
ทหารราบมุ่งหน้าต่อไป และพวกอัศวินเคลื่อนที่ไปด้านหน้าตามทุก 400 เมตร.”
กองทัพจักรวรรดิฮาเว่นเพิกเฉยต่อสถานการณ์ในปัจจุบันและเริ่มกรีทาทัพต่อไปด้านหน้า
พวกเขาไม่ต้องการที่จะทำให้ชัยชนะในครั้งนี้ต้องไปตกเป็นข้อครหาได้ในภายหลัง
พวกเขาจะพิสูจน์ให้ทุกคนได้เห็นว่าพวกเขาสามารถพิชิตทวีปเหนือได้
โดยไม่ได้ใช้แค่การโจมตีจากระยะไกลเท่านั้น
ทหารและอัศวินจากกองทัพฮาเว่นจึงวิ่งรุดไปด้านหน้าศัตรูพร้อมดาบและหอกของพวกเขา
“ไม่มีทาง ดาบฉันหักไปแล้ว!”
“อ๊ากก
นี่มันของที่ฉันได้จากการพิชิตดันเจี้ยนก็อบลินเลยนะ!!”
เหล่าทหารประสบการณ์โชคโชนได้ทดสอบคมดาบของพวกเขาด้วยการฟาดฟันใส่ผู้เล่น
และผลลัพธ์ของพวกผู้เล่นที่เหลาะแหละก็ได้ถูกตัดสิน
แม้พวกผู้เล่นเลเวลสูงจะปะปนอยู่บ้างในจำนวนพวกเขา
แต่พวกเขากลับไม่มีพื้นที่และจังหวะที่จะได้แสดงฝีมือ
ในระยะต่อสู้นั้นพวกเขาถูกเหยียดหยามโดยพวกอัศวินจากฮาเว่น
พวกผู้เล่นใหม่ไม่สามารถที่จะขัดขวางการพุ่งโจมตีจากอัศวินเหล่านั้นได้ดังนั้นพวกผู้เล่นเลเวลสูงจึงพลอยถูกสังหารไปด้วยราวกับไร้ประโยชน์
ในสงครามนั้นผู้คนจะสามารถแสดงความสามารถของตัวเองได้อย่างมีขีดจำกัด
ดังนั้นผู้ที่ถูกบดบังโดยบังเอิญจึงเป็นผู้ที่สูญเสียประโยชน์ที่จะได้แสดงฝีมือที่สุด
ผู้เล่นที่พากันอยู่ไปทั่วอีเหระเขะขะไม่สามารถที่จะต้านทานอัศวินจากจักรวรรดิ์ฮาเว่นได้เลยแม้ว่าจะมีข้อได้เปรียบทางด้านของจำนวนก็ตาม
“ต้องฆ่าให้ได้สักคน!”
ผู้เล่นเลเวลตั้งแต่ 200 จนถึง 300 ตั้งเป้าหมายเอาไว้
จำนวนของพวกเขาเริ่มลดลงจากการสละชีวิต
แต่จากนั้นพวกที่เหลือจะสานต่อเอง
เป็นกลยุทธิที่อาศัยจำนวนที่ได้เปรียบกว่า
พวกจักรวรรดิฮาเว่นไม่ได้มีประวัติว่าไม่สามารถตีแตกได้
อัศวินเริ่มกระจายกันไป
จากนั้นพวกเขาจะรวมตัวกันใหม่อีกครั้งที่จุดนัด
พวกผู้เล่นสังหารไปได้เพียงหนึ่งถึงสองคน
แต่ไม่สามารถเข้าโจมตีพวกอัศวินได้โดยตรง
ทหารจากจักรวรรดิตามหลังพวกอัศวินมาจากนั้นก็เข้ายึดพื้นที่ตะลุมบอนทั้งหมด
พวกนักธนูและนักเวทย์จึงโจมตีศัตรูช้าลง
7 กองกำลังเดินทัพเข้ายึดพื้นที่สำคัญอย่างเป็นระบบ
กองทัพจักรวรรดิฮาเว่นค่อยๆ เข้าบดขยี้พวกผู้เล่นทางเหนือ
เหล่าทหารราบค่อนข้างมีประสบการณ์ในการเป็นฝ่ายรับดังนั้นพวกเขาจึงสามารถตีวงล้มทำให้ผู้เล่นติดอยู่ในกับดักจำนวน
100,000 คนจากนั้นก็ปลิดชีพพวกเขา
ส่วนพวกผู้เล่นทางเหนือนั้นไม่มีแม้กระทั่งผู้บัญชาการและแผนการในการรบดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะสู้อย่างมีประสิทธิภาพ
พวกเขายังคงรักษาแผนการเดิมไว้คือการบุกไปด้านหน้า
แต่เหล่าจักรวรรดิฮาเว่นนั้นพลิกแพลงกลยุทธิการสู้รบและสังหารพวกเขา
และแน่นอนว่าผู้เล่นทางเหนือเองก็ยังคงรอโอกาสอยู่เสมอ
พวกผู้เล่นเลเวลสูงส่วนมากเป็นอาชีพโจรและนักรบ
ดังนั้นพวกเขาจึงรอโอกาสที่กองทัพศัตรูจะเข้ามาประชิดตัว
แต่พวกเขากลับสามารถสังหารทหารได้เพียง 1 ถึง 2
คนเท่านั้นก่อนที่จะโดนปลิดชีวิตด้วยการโจมตีจากระยะไกลหรือไม่ก็จากพวกอัศวิน
ในตอนท้ายนักธนูและนักเวทย์ทวีปเหนือก็เริ่มโจมตีพวกอัศวินฮาเว่นอย่างสะเปะสะปะ
“เอาไปกิน!”
“อย่างน้อยพวกแกสองสามคนก็ต้องตายซะบ้าง”
แต่ทว่ามันก็ถูกสกัดกั้นด้วยเวทย์มนต์และโล่
จากนั้นพวกเขาก็เสียชีวิต
ทหารราบและความสามารถในการป้องกัน หน่วยเกราะป้องกัน และอื่นๆ พลังของกองทัพจากจักวรรดินั้นแข็งแกร่งพอที่จะทำให้ฝ่ายอื่นๆ
รู้สึกสิ้นหวัง
“เป็นไปได้ไง”
“ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย”
“แต่ยังไงพวกเราก็ถอยไม่ได้นะ”
เริ่มมีข่าวลือเรื่องการตายของผู้เล่นทวีปเหนือ
แต่พวกเขาก็ยังคงแสดงความกล้าหาญออกมา และสู้ต่อไป จากนั้นก็ตายลง
ความสามารถในการสู้รบของกองทัพจากทั้งสองฝั่งนั้นเป็นอะไรที่ไม่สามารถเปรียบเทียบกันได้เลยจริงๆ
หน่วยนักบวชก็ยังคงร่ายเวทย์รักษาอย่างต่อเนื่องดังนั้นทหารจากกองทัพของจักรวรรดิจึงไม่แม้แต่จะรู้สึกเหน็ดเหนื่อย
ทั้งหมดทั้งมวลนี้ทำให้รู้สึกว่ากองทัพที่แข็งแกร่งและเป็นระเบียบนี้ดูราวกับพวกมันเป็นปีศาจยังไงยังงั้น!
จบตอบ
