เล่ม 48 บทที่
3: ความฝันของจอมวายร้าย แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
|
- ความเชี่ยวชาญทักษะการแกะสลักเวลาถึงเลเวล
10 และเปลี่ยนเป็นการแกะสลักเวลาขั้นสูง
คุณได้รับการรู้แจ้งที่ดีเกี่ยวกับเวลา
คุณได้เรียนรู้การแกะสลักการเดินทางที่สามารถเคลื่อนย้ายคุณผ่านเวลาและมิติ
ขณะนี้คุณสามารถเดินทางได้สามครั้ง
จำนวนครั้งที่สามารถใช้การแกะสลักการเดินทางจะได้รับการอัปเดตเดือนละครั้ง
และจะเพิ่มขึ้นเมื่อภารกิจเสร็จสิ้น
เมื่อตรงตามเงื่อนไข
เควสพิเศษที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ ศิลปะ ธุรกิจ หรือการผลิตจะถูกสร้างขึ้น
ทุกครั้งที่เลเวลทักษะของการแกะสลักการเดินทางสูงขึ้น
จะสามารถสำรวจพื้นที่ ภารกิจ และประวัติศาสตร์ได้มากขึ้น
|
|
- ความชำนาญของช่างตีเหล็กมาถึงจุดสูงสุดแล้ว
คุณได้กลายเป็นช่างตีเหล็กระดับปรมาจารย์ที่เผาไหม้ด้วยจิตวิญญาณแห่งไฟและควบคุมโลหะอย่างอิสระ ในทวีปเวอร์เซลล์ ช่างตีเหล็กผลิตอุปกรณ์ป้องกันด้วยความรัก
เหงื่อหยดลงในความร้อนที่ร้อนจัด
และคุณก็ได้รู้เคล็ดลับของการรวมโลหะเข้ากับไฟแล้ว
ความทนทานของอาวุธ ชุดเกราะ
และไอเท็มทั้งหมดที่ผลิตได้เพิ่มขึ้น
อุปกรณ์ที่สร้างขึ้นใหม่จะได้รับคุณสมบัติเพิ่มเติมอย่างน้อยหนึ่งถึงสามอย่าง
ในฐานะช่างตีเหล็ก
คุณสามารถเข้าใจร่องรอยการต่อสู้ที่สลักอยู่บนอาวุธและชุดเกราะ คุณสามารถรับค่าประสบการณ์และทักษะการต่อสู้ล่าสุดได้จากอุปกรณ์สามชิ้นต่อวัน
คุณได้รับการควบคุมไฟ
ความสามารถที่เกี่ยวข้องกับไฟทั้งหมดจะดีขึ้นและการใช้มานาลดลง
คุณสมบัติเพิ่มเติมจะถูกนำไปใช้โดยการดึงพลังที่ซ่อนอยู่ของอาวุธและชุดเกราะออกมา
ความหลงใหลที่จริงจังหมายความว่าความชำนาญของทักษะการต่อสู้ทั้งหมดจะเพิ่มขึ้น
7%
คุณได้รับความอดทนอย่างมั่นคงเพื่อให้พลังชีวิตและพละกำลังเพิ่มขึ้น
120%
ส่วนผสมพิเศษจะช่วยให้คุณสร้างดาบของวีรบุรุษหรือเกราะของวีรบุรุษได้มากถึงห้าครั้ง
ค่าสถานะทั้งหมดจะเพิ่มขึ้น 40
เควสการผลิตสามารถรับได้โดยไม่มีข้อจำกัดใดๆ
|
|
- ได้รับฉายา 'ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก' แล้ว
คุณสามารถพบกับราชาใดก็ได้
โดยไม่คำนึงถึงชื่อเสียงหรือความสัมพันธ์ครั้งก่อน
นักรบ อัศวิน ช่างฝีมือ และพ่อค้าจะรู้สึกเคารพคุณ
ผลของความแข็งแกร่ง พละกำลัง
และจิตวิญญาณการต่อสู้จะเพิ่มขึ้น
อัตราการเติบโตของเทคนิคลับช่างตีเหล็กจะเพิ่มขึ้นเมื่ออยู่ในโรงตีเหล็กเดียวกัน
|
ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก!
คู่แข่งทั้งฟาบิโอและเฮอร์แมนถึงระดับปรมาจารย์และไม่สามารถควบคุมความสุขได้
“ในที่สุด ในที่สุด…”
“หือ นายทำได้”
พวกเขามองหน้ากันด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน
“ในระหว่างนี้
ความปรารถนาและความพยายามทั้งหมดของฉันก็เข้าสู่ดาบ”
เขาสร้างดาบโดยใช้วัสดุที่ดีที่สุด
ฮีเลียม อย่างสุดความสามารถและกลายเป็นช่างตีเหล็ก
“ฉันไม่ละอายกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้”
ฟาบิโอและเฮอแมนเฉลิมฉลองด้วยการดื่มร่วมกัน
“ในที่สุด นายก็กลายเป็นปรมาจารย์หลังจากผ่านไปสองสามวัน
แต่ฉันไปถึงก่อน”
"ยินดีด้วย"
“ความสำเร็จของฉันไม่ได้ไร้ประโยชน์
ยังไงก็ตาม เฮอร์แมน นายมาถึงระดับปรมาจารย์แล้ว
ดังนั้นความแตกต่างของวันที่จึงไม่สำคัญ”
ฟาบิโอและเฮอแมนเริ่มต้นจากการเป็นช่างตีเหล็กคนแคระในรอยัลโร้ดโดยหยิบทองแดงที่เป็นสนิมและหลอมละลายอยู่ตลอดเวลา
พวกเขาแข่งขันกันเพื่อสร้างดาบที่ดีที่สุดในขณะที่อาศัยอยู่ในเมืองธอร์
เมืองแห่งช่างตีเหล็ก
“มันสนุกเมื่อฉันเริ่มสิ่งนี้ ผู้เล่นหลายล้านคนวิ่งไปลองอาวุธเสริมที่เราสร้างขึ้น"
“ฉันจำได้ว่าไม่สามารถต้านทานคำสั่งของกิลด์เฮอร์มีสได้”
"ความทรงจำของฉัน เราเพิ่งทำโลหะ ความยุติธรรมขึ้นอยู่กับผู้ที่ใช้ คำพูดนี้อาจดูเหมือนไร้ความรับผิดชอบ แต่มันเป็นเรื่องจริง”
"ใช่ ไม่จำเป็นต้องให้ช่างตีเหล็กเข้ามาเกี่ยวข้อง”
เฮอร์แมนเทไวน์ลงในแก้วเปล่าของฟาบิโอ มันเป็นไวน์แดงคุณภาพดีที่มาจากโมราต้า
“ฉันคิดถึงวันของฉันในธอว์”
“มีเรื่องวุ่นวาย ช่างตีเหล็กที่แท้จริงนั้นหายากและเมืองนี้ขายเฉพาะตั๋วราคาแพงให้กับนักท่องเที่ยวเท่านั้น”
“ฉันกลายเป็นปรมาจารย์
แต่ฉันจะไม่หยุดทำดาบ”
“เราต้องทุ่มเทมากกว่านี้
บางครั้งเราควรไปผจญภัย”
“ฉันไม่รู้ว่าจะเคลื่อนไปทั่วทั้งทวีปได้อย่างไร…
ฉันผลิตแต่สิ่งของที่อยู่หน้ากองไฟเท่านั้น ถ้าฉันไม่ได้เดินทางไปรอบๆ เพื่อพบกับวีด
ฉันก็อาจจะกลายเป็นปรมาจารย์เร็วกว่านี้ก็ได้”
"มันอาจจะเป็นเช่นนั้น ฉันก็คิดแบบเดียวกัน ฉันไม่รู้จักโลกและเพียงใช้ค้อนทุบหน้ากองไฟเท่านั้น”
ฟาบิโอและเฮอแมนเต็มไปด้วยอารมณ์มากมาย
ช่างตีเหล็กทำเงินได้อย่างต่อเนื่องไม่เหมือนกับอาชีพสายต่อสู้ พวกเขาสามารถเร่ร่อนและผจญภัยไปกับเงินที่พวกเขาสะสมได้
ทั้งสองต่างตั้งตารอที่จะมีชีวิตในอาณาจักรอาเพ่นที่ห่างไกลจากไฟ
* * *
ไฮท์ แฟร็กทัล และโบดเมียร์
พวกมันถูกขนานนามว่า 3
ฉลามคลั่งแห่งเบคกี้นิน และครั้งหนึ่งเคยนำออร์คมาสู่อาณาจักรอาเพ่น
หลังจากนั้นพวกเขาตั้งรกรากในท่าเรือวาร์นาในขณะที่มันพัฒนาขึ้น
“มาทำเรื่องแย่ๆ แถวนี้กันเถอะ!”
"ใช่ การกระทำเลวๆของเราจะเริ่มต้นจากนี้ไป”
“คุคุคุ
ผู้เล่นที่นี่จะได้ลิ้มรสนรก”
ฉลามคลั่ง 3
ตัวแห่งเบ็คกี้นินชื่นชมยินดีเมื่อจินตนาการถึงพฤติกรรมไร้ยางอายของพวกมันในอนาคต
“การปล้นสะดม”
"ฆ่า!"
“การจมเรือ”
พวกเขาเห็นผู้เล่นเริ่มแล่นเรือในทะเลรอบๆท่าเรือวาน่า
โดยไม่ต้องกลัว
"ผู้คนเหล่านั้น"
“คิคิ กำลังออกล่า”
“กะลาสี แล่นเรือ แล่นเรือ!"
เมื่อ 3
ฉลามคลั่งแห่งเบ็คกี้นิน นำเรือโจรสลัดไล่ตามพวกเขา ผู้เล่นได้จมลงและลอยอยู่ในน้ำแล้ว
“ให้พวกเราขึ้นเรือไปด้วยครับพี่”
“อ่าฮะ เรา… ฉันมาเพื่อทำสิ่งเลวร้าย นายไม่เห็นมีดและกระดูกขึ้นสนิมบนธงของเราไหม”
“โจรสลัด ว้าก ฉันชื่นชมพวกเขาเสมอ อย่าบอกนะว่า…”
"อะไร?"
“ไม่ใช่พวกนายคือคนที่ไปผจญภัยกับวีดที่ลาสฟาลั้งซ์หรอกเหรอ?”
“อ่าหะ นายรู้จักเรา ฉันเดาว่าเรามีชื่อเสียงนิดหน่อย”
“แน่นอน
ฉันมาที่ทะเลโดยฝันอยากเป็นโจรสลัด!”
ฉลามคลั่ง 3
ตัวแห่งเบ็คกี้นิน พยายามข่มขู่ผู้เล่นมือใหม่ที่ท่าเรือวาร์นา
“ไม่ใช่ว่านี่ปืนของเรือรบหรอกเหรอ”
“นายไม่รู้หรือว่าเรากำลังเรื่องเลวๆอยู่”
"ถ้าเรือลำหนึ่งพยายามข้ามเรา
เราจะจมมัน"
ไฮท์ แฟร็กทัล และโบดเมียร์ เป็นสามคนที่พยายามจะเป็นโจรสลัดที่ชั่วร้ายในรอยัลโร้ด
ชาวประมงและกัปตันเริ่มต้นที่ท่าเรือวาร์นาจ้องไปที่เรือโจรสลัดด้วยความอิจฉา
“ดูนั่นสิ มันมีใบเรือมากมาย”
“ไม้ของตัวเรือนั้น… นั่นไม้สักเหรอ?”
“ดูวิธีที่มันผ่าคลื่น เรือลำนั้นสามารถไปได้เร็วมาก”
ปังกว่าดารา!
"ฉันเหนื่อยแล้ว ขอพักหน่อย"
"มาดื่มกันเถอะ"
เมื่อพวกเขาไม่ได้ออกทะเล พวกเขาดื่มน้ำมะนาวที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งในท่าเรือวาร์นา
มีสาวน่ารักมาหาพวกเขา
"ขอโทษค่ะ"
"ฮะ?"
“หนูได้ยินมาว่าพวกพี่ๆเป็นโจรสลัดเหรอคะ”
"เหอะ มันเป็นความลับแล้วยังไง…”
“พวกพี่ลงจากเรือโจรสลัดแล้ว”
“อะไร… นั่นสินะ”
ไฮท์ยักไหล่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ
“หึหึ
ความปลอดภัยของพื้นที่นี้อยู่ในกำมือเราแล้ว ระวังอย่าให้ถูกโจรสลัดปล้นนะ”
“พี่ๆพาเราไปที่เกาะจอร์แดนได้ไหม”
“หืม?”
“เราจะตามไปเมื่อพี่ออกไปก่อน พวกเรากลัวมอนสเตอร์ทะเล”
"พวกเราเป็นโจรสลัดนะ"
“เราจะให้สองเหรียญทองต่อลำ”
เกาะจอร์แดนอยู่ห่างจากท่าเรือวาร์นาประมาณครึ่งวัน สามารถทำการสำรวจ ค้าขาย และหาอาหารบนเกาะได้ ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวันหากมีลมแรง
จึงเป็นหลักสูตรที่กัปตันเริ่มต้นชอบ
'เพียงสองทอง?'
ฉลามคลั่ง 3
ตัวแห่งเบ็คกี้นิน ไม่อยากไปแม้จะใช้เวลาเพียงวันเดียวก็ตาม
“คุณผู้หญิง ฉันขอโทษ
แต่ค่าแรงแพงสักหน่อย”
“มันเป็นเงินเพียงเล็กน้อย
แต่เราทำงานอย่างหนักเพื่อรวบรวมมัน เราจะไปเก็บสาหร่ายและหอยนางรม ทุกคนจากคณะเต้นรำของมหาวิทยาลัยเกาหลีได้ตัดสินใจเข้าร่วมการสำรวจเกาะ”
“อึก คณะ…เต้นรำ?”
“ใช่ ทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้อง
ทุกคนตัดสินใจเข้าร่วม แต่เราไม่มีเกินกว่า 300 เหรียญทอง…
พี่ๆพาพวกเราไปไม่ได้เหรอ?”
ไฮท์เหลือบมองเพื่อนของเขา แม้จะไม่ได้กระซิบกัน ดวงตาของแฟร็กทัลและโบดเมียร์ก็คุยกัน
'ยังต้องถามอีกเหรอ? ทำภารกิจ เพื่อน'
'เฮ้ ยอมรับก่อนที่เราจะพลาดโอกาส!'
ไฮท์ตอบหลังจากกลืนน้ำลายของเขา
“มันน่ารำคาญถ้าเป็นเกาะจอร์แดน
แต่เราจะไปแค่นี้ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ แต่เรารับงานแพงนะ"
ดังนั้นพวกเขาจึงใช้เวลาหนึ่งวันไปที่เกาะจอร์แดน
ขาไปนั้นสดชื่นเพราะลมทะเลที่พัดโชยมา
และการดูแลเรือใบเล็กๆ ที่ตามหลังเรือโจรสลัดก็เป็นเรื่องสนุก
'นี่คือรอยัลโร้ด… ความฝันและความโรแมนติก นี่มันบ้าดี!'
พวกเขาพูดคุยกับนักเรียนหญิงขณะเก็บสาหร่ายและหอยที่เกาะจอร์แดน
แฟร็กทัลกระโดดลงไปในทะเลและจับกุ้งตัวใหญ่ที่ถูกนำมาย่างในตอนเย็น
"พวกเธอหิวไหม? ค่อยๆกินนะ”
“โอโม่ กุ้งตัวนี้มีค่า"
“ฉันเบื่อก็เลยจับมัน”
นักเรียนหญิงกินกุ้งอย่างหิวกระหาย
แฟร็กทัลและโบดเมียร์ก็ลงไปในทะเล
พวกเขาว่ายใต้น้ำ 30-40
เมตรซึ่งมีกุ้งและกุ้งก้ามกราม
“อาหารทะเลคือความเชี่ยวชาญของเรา”
“ไม่ใช่ว่ามันจับยากหรอกเหรอ”
“พวกพี่ๆจับได้ทั้งหมดด้วยมือหรือเปล่า”
วันรุ่งขึ้น 3
ฉลามคลั่งแห่งเบคกี้นินได้ประชุมกันอย่างจริงจัง
“เฮ้ เราต้องทำ”
"ฉันรู้ สิ่งที่นายกำลังพูด ฉันเห็นด้วยอย่างยิ่ง”
"โว้ว ฉันรู้สึกมีชีวิตชีวา นี่แหละชีวิต นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกแบบนี้”
ฉลามคลั่ง 3
ตัวแห่งเบ็คกีนินได้เดินทางไปเกาะจอร์แดนเป็นประจำ
หากผู้เล่นท่าเรือวาร์นาจ่ายสองเหรียญทอง
พวกเขาจะถูกพาไปด้วย
ตอนแรกมีเรือเพียงไม่กี่ร้อยลำ แต่เมื่อมีข่าวลือแพร่สะพัด ตัวเลขนี้ก็เพิ่มขึ้นเป็นพัน
พวกกะลาสีตลกไปกับเรื่องเล่าที่เกี่ยวกับเรือแล่นตามหลังพวกโจรสลัด
มันเหมือนกับแม่เป็ดและลูกเป็ดของเธอ
ชาววิหคก็เข้าร่วมเมื่อพวกเขาบินอยู่เหนือกองเรือขนาดใหญ่บนท้องฟ้า
มันเป็นภาพที่ยอดเยี่ยม เมื่อทะเลตะวันออกของอาณาจักรอาเพ่นถูกบุกเบิก
เกาะและเส้นทางการค้าก็ปลอดภัย
“ระวังคลื่นแรง!”
“ที่นี่แหละจุดตกชั้นดี พยายามหาสายเบ็ดให้ใกล้ก้นมากที่สุด"
เรือเล็กที่ปกคลุมทะเล!
ผู้เล่นชาวเหนือเติบโตอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาย้ายออกจากท่าเรือวาร์นา
การเดินทางทางไกลประสบความสำเร็จเพราะเทคโนโลยีการเดินเรือเติบโตอย่างรวดเร็ว
ทำให้เรือสามารถบรรทุกสัมภาระจำนวนมากได้
เนื่องจากเสน่ห์ของท้องทะเลดึงดูดผู้เล่น
เรือจึงใหญ่ขึ้นและเร็วขึ้น
- โจรสลัดแห่งท่าเรือวาร์นา!
-ผู้บุกเบิกแห่งท้องทะเล
คำชมเชยต่อพวกเขาถูกโพสต์บนกระดานข่าวของรอยัลโร้ด
ตั้งแต่นั้นมา ฉลามคลั่ง 3
ตัวแห่งเบ็คกี้นินก็รู้สึกสั่นเทิ้ม
“หน้าที่ของเราคือทำชั่ว”
“ช่วงนี้ฉันไม่ได้ทำอะไรแย่ๆ เลยรู้สึกเหนื่อย”
“เฮ้
ฉันถูกขอให้เซ็นชื่อที่ท่าเรือ เราควรจะอยู่แบบนี้จริงๆ เหรอ?”
พวกเขาต้องการทำเรื่องเลวๆ
มีผู้เล่นชาวเหนือจำนวนมากที่เติบโตอย่างรวดเร็วจนสามารถกำหนดเป้าหมายได้
“หืม… แต่มีบางอย่างที่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“เราดังมากเลยนะ?”
“ไม่ พูดตามตรง
ไม่ใช่เรื่องดีที่จะโจมตีสถานที่ที่เป็นของวีด”
ฉลามคลั่ง 3
ตัวแห่งเบ็คกี้นิน ยอมรับว่าวีดคือวายร้ายตัวจริง!
“การแก้แค้นของวีด?”
“แท้จริงแล้ว… หากเรากินอาณาจักรอาเพ่น เขาจะไล่ล่าเราเพื่อแก้แค้น”
“เราควรจะทำเรื่องเลวๆไม่ใช่หรือ? พวกเราต้องกล้า เรามันคนเลว! ถ้าพวกเราไปทำที่ลับหูลับตา เขาก็คงจับเราไม่ได้ง่ายๆ หรอก”
“ไม่ เรื่องแบบนี้… เฮ้อ ฉันคิดถึงวีดทุกคืน มันไม่เหมาะที่จะทำเรื่องเลวๆที่นี่”
"อะไรกันละนั่น?"
"ฉันไม่รู้"
พวกฉลามคลั่งรู้สึกไม่สบายใจและตัดสินใจปรึกษาใครซักคนผ่านกล่องจดหมาย คนๆ นั้นคือวีด เป้าหมายที่พวกเขากังวล วีดเปิดการกระซิบเพื่ออธิบายเรื่องนี้
-วีด: งั้น... พวกนายต้องการขโมยของจากผู้เล่นวาร์ท่าเรือวาร์น่าเหรอ?
“ใช่ เมื่อก่อนเราไม่รีรอ
เราแค่ขโมยของและเผาทุกอย่าง… มันสนุกจริงๆ
แต่เราลังเลที่จะลงมือทำ”
ไฮท์อธิบายข้อเท็จจริง อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะตายถ้าพวกเขาถูกจับโดยวีดในภายหลัง
ดังนั้นไม่สำคัญว่าตอนนี้เขาจะรู้เรื่องนี้หรือไม่ พวกเขาพยายามเดินตามรอยเท้าของวีด
ดังนั้นพวกเขาต้องการขอคำแนะนำจากวายร้ายตัวจริง
“ไม่ใช่เพราะความชอบธรรมหรือความเห็นอกเห็นใจสำหรับผู้เล่นทางเหนือ ไม่มีอะไรเทียบได้กับความสดของการทรยศ แล้วทำไมเราจะลงมือไม่ได้"
เงียบไปพักหนึ่งก่อนจะมีการตอบกลับมา
- วีด: ดูเหมือนแววตาพวกนายกำลังเศร้าหมองนะ
"ฮะ?"
-วีด: มันซับซ้อนแต่ถ้าจะพูดง่ายๆ…
ขอยกตัวอย่าง พวกนายคิดอย่างไรเมื่อเห็นโจรถูกจับได้ว่าขโมยเงิน
10,000-30,000 วอน?
“อืม…”
ฉลามคลั่งต่างชำเลืองมองแต่คำตอบไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ
- วีด: มันช่างน่าสมเพชเสียจริง นายไม่รู้สึกอย่างนั้นเหรอ?
“อ่า ถูกต้อง”
“ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน”
“น่าจะมีเรื่องเล่าหลังการขโมย”
-วัชพืช: แต่ 10 ล้านล้าน หรือพวกโจรที่ขโมยเงิน 20 ล้านล้านล่ะ?
“วะ…”
“แจ็คพอต!”
"ของจริง นับถือ
นับถือ"
ปากของฉลามคลั่งก็อ้าออกตามที่พวกเขาจินตนาการ
- วีด: นั่นคือความสามารถ พวกเขาฉลาด ไม่ใช่คนธรรมดา นายไม่เข้าใจความรู้สึกเหล่านั้นหรือ
“ใช่แล้ว
คนที่มีความสามารถขนาดนั้น มันเยี่ยมมาก”
"จริงหรือ"
คำอธิบายจากวีดเข้ามาในหัวของพวกเขา
ขโมยเงินไปไม่กี่ล้านวอน!
-วีด:
นั่นเป็นสิ่งที่ไม่ดีเกี่ยวกับการเป็นตัวร้ายที่ยิ่งใหญ่ เป็นเรื่องยากสำหรับผู้อื่นที่จะเลียนแบบทั้งๆ ที่รู้วิธีการต่างๆ เติบโตมากขึ้น กว้างขวางและใหญ่โต ในการ์ตูนเด็ก นายสงสัยไหมว่าทำไมพวกวายร้ายถึงพยายามยึดครองโลก?
"นั่นสิ?”
"ใช่เลย ทำไมพวกเขาถึงพยายามยึดครองโลกอยู่เสมอ?"
- วีด: พวกวายร้ายกำลังฝันใหญ่ กิลด์เฮอร์มีสยังมีจุดมุ่งหมายเพื่อพิชิตทวีปอีกด้วย
"ถูกต้อง ถูกต้อง"
-วีด: หลีกเลี่ยงตัวอย่างแบบพวกเขา โลกกว้างและมีสิ่งเลวร้ายมากมายที่นายสามารถทำได้ คนเลวที่ไม่มีความฝันย่อมไม่สำเร็จ
“อึก… นี่ไม่ใช่เวลาพักผ่อน ฉันจะทำให้ดีที่สุด"
พวกฉลามคลั่งได้ปฏิบัติตามคำสอนของเขาอย่างซื่อสัตย์
ยกระดับทักษะและเพิ่มขนาดของเรือโจรสลัด ล่าในพื้นที่ที่เรือผีปรากฏ พวกเขาได้รับคำแนะนำจากวีดเป็นระยะๆ
-วีด: อาณาจักรพัลลอส ไปที่พื้นที่ทะเลทรายทางตอนใต้
"ฉันเข้าใจแล้ว"
มันเป็นการเดินทางระยะไกลรอบทิศตะวันออกของทวีปเวอร์เซลล์
ทีมการค้าประกอบด้วยบริษัทการค้าของเมแพน
บริษัทการค้าขนาดใหญ่อื่นๆ และพ่อค้าจากทางเหนืออีกหลายแห่ง
ทีมการค้าเอาชีวิตรอดจากคลื่นยักษ์
น้ำวน และภัยคุกคามจากมอนสเตอร์ในทะเล และมาถึงพื้นที่ทะเลทรายพร้อมกับติดตาม 3
ฉลามคลั่มแห่งเบ็คกี้นิน
|
- การเดินทางระยะไกลระหว่างทวีปต่างๆ
ประสบความสำเร็จ
บุกเบิกเส้นทางใหม่!
คุณเดินทางไกลได้สำเร็จด้วยการฝ่าคลื่นและสายลม
คุณได้ออกเดินทางจากท่าเรือวาร์น่าด้วยคำอวยพรจากผู้คนและเสียงหัวเราะของนก
และมาถึงดินแดนแห่งดวงอาทิตย์และทรายอันห่างไกล
ความชำนาญในการแล่นเรือเพิ่มขึ้นเนื่องจากการเดินทางครั้งนี้
ชื่อเสียงในหมู่ลูกเรือเพิ่มขึ้น 4,560 โชคเพิ่มขึ้นอย่างถาวร 14
|
|
- เส้นทางใหม่!
พบเส้นทางใหม่จากท่าเรือวาร์นา
หากมีการรายงานเส้นทางไปยังสมาคมอิสระสู่ท้องทะเลแห่งท่าเรือวาร์น่า
เส้นทางนั้นจะถูกสร้างเป็นแผนที่ที่ลูกเรือคนอื่นๆ สามารถใช้ได้
การขนส่งทางทะเลผ่านเส้นทางจะเพิ่มขึ้น
15%
และความเสี่ยงจะลดลง 47%
|
“คึ่ก มา"
“ตีกลอง ขึ้นฝั่ง!"
เรือหลายพันลำมาถึงพื้นที่ทะเลทราย
พวกเขาผ่านพายุไต้ฝุ่นและแนวปะการัง
ใบเรือของเรือลำเล็กๆ
ขาดรุ่งริ่งเหมือนเศษผ้า แต่กัปตันก็โห่ร้องด้วยความยินดี
“ไชโย!”
“ที่ดินผืนนี้เท่าไหร่คะ”
ไม่มีท่าเรือที่เหมาะสมในบริเวณทะเลทราย
ดังนั้นเรือใบขนาดใหญ่จึงหยุดอยู่ไกลๆ และขนส่งสินค้าโดยใช้เรือลำเล็ก
ไฮท์ต้องการทำเรื่องเลวๆทันทีที่เขามาถึงทะเลทราย
“พวกคนทางใต้ไม่รู้อะไรเลยรึไง? การพัฒนาของพวกเขาต่ำกว่าของเรา"
"ใช่ พวกเขาอาศัยอยู่ในแสงแดดและเป็นดินแดน”
"ฉันเห็นด้วย
ฉันเห็นด้วย"
“โอ้ มีคนมาบ้างแล้ว เราควรจะสร้างความประทับใจให้ผู้เล่นในพื้นที่เสียหน่อย”
“เราไม่ได้ล้อเล่น คิลคิลคิล”
ฉลามคลั่งหัวเราะขณะที่พวกเขาออกไปพบกับนักรบทะเลทราย
เพียงเพื่อให้ไหล่ของพวกเขาหดและก้มหัว ดวงตาของพวกเขาหลีกเลี่ยงคนอื่นโดยอัตโนมัติ นักดาบ-5!
เขากระแทกไหล่กับพวกฉลามคลั่ง
“พวกนายคงลำบากมากที่จะมาที่นี่”
“นั่น… ไม่ พวกเราไม่เป็นไร”
นักดาบ-5
ยื่นมือของเขาออกมาเพื่อจับมือ และแฟร็กทัลที่สั่นเทาก็คว้ามันไว้
พวกเขามีพลังต่อสู้อยู่เล็กน้อยนอกทะเล แต่มีมนุษย์ที่เพิกเฉยต่อพลังการต่อสู้ของรอยัลโร้ด
วีดได้บอกนักดาบ-5
เกี่ยวกับพวกเขาล่วงหน้า
“พวกเขาเป็นคนดี ปฏิบัติต่อพวกเขาตามสบาย”
“ตามสบาย?”
“ใช่ เหมือนพวกเขาเป็นพี่น้องกัน”
นักดาบ-5
นึกถึงคำพูดของวีดและพูดด้วยความรัก มันอยู่ในเสียงหนาและต่ำ
“ร้อนจัง พวกนายอยากได้เบียร์เย็นๆสักแก้วไหม?”
“ไม่… เราต้องรีบกลับ…”
“ไม่อยากเหรอ?”
“ช-ใช่? ไม่เป็นไร"
พวกฉลามคลั่งอยากจะกลับไปที่เรือของพวกเขา
แต่พวกเขาตัดสินใจรอจนกระทั่งนักดาบ-5 นำเบียร์มาให้พวกเขา
-ไฮท์: ดื่มให้หมด
แล้วไปกันเลย เราปฏิเสธไม่ได้
- โบดเมียร์: ใช่ ใช้เวลาไม่นานในการดื่มเบียร์
-แฟร็กทัล: เฮ้ แค่ดื่มสักแก้วเอง ไม่เป็นไรหรอกน่า
พวกเขากระซิบเพื่อรักษาความภาคภูมิใจของพวกเขา!
นักดาบ-5
มองพวกเขาด้วยความขมวดคิ้ว
"พวกนายทำอะไรอยู่
หยิบเบียร์ออกมา"
“เบียร์… พวกเรา?”
“เอ่อ… นายไม่ได้เอาเบียร์มาด้วยเหรอ?”
นักดาบ-5
ลังเล เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
แต่เขาไม่สามารถป้องกันไม่ให้กล้ามเนื้อใบหน้าบิดเบี้ยวได้
สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของพวกเขาถูกกระตุ้นในขณะนั้น!
“น-นี่ เบียร์!”
“มาดื่มกับเราไหม?”
“เรามีอีกเยอะ เราจะแบ่งให้พวกนายด้วย”
ฉลามคลั่งโชคดีมากที่มีเบียร์เต็มเรือ
* * *
“ว้าว นี่เป็นผลิตภัณฑ์พิเศษของท้องถิ่น”
“ไวน์ของโมราต้ากำลังขายดี วัฒนธรรมการดื่มนั้นแตกต่างกัน”
“ผลไม้ชนิดนี้ดีที่สุด เราสามารถกินได้มากในขณะที่มีเสื้อผ้าที่ปกป้องเราจากแสงแดด”
ผู้เล่นทางเหนือนำเสบียงจำนวนมากไปยังทะเลทราย
ขายเสื้อผ้าเรียบง่าย
อุปกรณ์ทำอาหาร และอานม้าในราคาที่แพงกว่าหลายเท่า
“ซื้อของที่นี่… คุณอยากเอาพรมหรือหนังอูฐไปทางเหนือไหม?”
“แอลกอฮอล์ก็เช่นกัน ราคาจะไม่มีความหมายเมื่อมันกลายเป็นเทรนด์”
“เทคโนโลยีการผลิตมีดนี้ยอดเยี่ยมมาก มีดทั่วไปไม่มีประโยชน์ แต่ถ้าทำโดยช่างฝีมือในทะเลทรายก็ไม่เป็นไร”
ผู้เล่นทางเหนือขายสินค้าที่พวกเขานำมายังเมืองทะเลทรายและซื้อใหม่
หลังจากนั้น เรือก็เต็มและออกเดินทางไปยังอาณาจักรอาเพ่น
การค้าขายอย่างแข็งขันในทะเลทรายทำให้เรือของพวกเขาเต็มไปด้วยสินค้าและคำสั่งซื้อ
นักดาบ-5
ล่ำลาทีมการค้า แต่สองวันต่อมา ทีมใหม่ก็ปรากฏตัวขึ้น
“ทำไมนายถึงมาอีก”
"ผม? ผมคือก้อนเงินจากบริษัทการค้าเมแพน และผมทุ่มเทให้กับการลักลอบนำเข้าและการค้าทางทะเล"
* * *
“เธอจะไปจริงๆ เหรอ”
"ใช่ค่ะ!"
"คุณต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ?"
“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”
“คุณคิดจะไปจริงๆใช่ไหม”
"ฉันจะไปค่ะ"
“ฮะ… ผมขอโทษจริงๆที่ต้องบอกลา”
“เข้าใจแล้วค่ะ ฉันไม่ไปแล้วค่ะ”
วีดคุยกับไอรีนและโน้มน้าวให้เธอไม่ไป
“หึ เธอถูกหลอกแล้วล่ะ”
"น-ไม่ใช่"
เพื่อนคนอื่นๆ ของเธอเบื่อกับการออกล่าและต้องการหลบหนี อย่างไรก็ตาม พวกเขาทิ้งไอรีนไว้คนเดียวไม่ได้
'ฉันพยายามตั้งแต่ต้น'
'แย่มาก'
'อ่า ฉันเป็นทาสการต่อสู้ ฉันไม่สามารถจากไปได้'
การแกะสลักการเดินทาง
วีดสามารถไปได้ในทุกช่วงเวลา ดังนั้นมันจึงเป็นไปได้ที่จะเดินทางแบบสบายๆ
ในขณะที่เพลิดเพลินกับวัฒนธรรมของเมืองที่พัฒนาแล้ว แน่นอน เขาไม่ได้คิดจะทำอย่างนั้น!
“หืม จะไปไหนดี”
ในหัวของวีด
แพ็คเกจการเดินทางที่ขายในบริษัทตัวแทนท่องเที่ยวกำลังถูกตั้งขึ้น
แพ็คเกจอันตรายที่เสนอในราคาที่ต่ำกว่าตั๋วเครื่องบินและอนุญาตให้ซื้อของได้อย่างน้อยสามครั้งต่อวัน!
'การเดินทางก็เป็นแบบนั้น'
การเดินทางจะต้องตอบสนองความคาดหวังสูงโดยธรรมชาติ
'อย่างไรก็ตาม หลังจากเสร็จสิ้นการล่าครั้งต่อไปแล้ว
เราก็จะขาดการติดต่อไปสักระยะหนึ่ง ดังนั้นคราวนี้ฉันควรจะดูดความหวานให้หมด'
ความสามารถในการต่อสู้และองค์ประกอบของเพลและคนอื่นๆ
นั้นยอดเยี่ยม นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเลือกพาพวกเขาไปที่สนามรบแม้จะต้องแบ่งส่วนของเขาด้วยก็ตาม
'นั่น... หืม ฉันไม่ต้องการที่จะไปที่นั่นทันที แต่ความสำเร็จในประวัติศาสตร์ก็ยังดีอยู่'
วีดได้ศึกษาประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์และพบว่ามีสถานที่ที่คลุมเครือมากมาย
ในกรณีของปราสาทคัลลาพิก
เขาประสบสงครามเมื่อก่อตั้งจักรวรรดิพัลลอส และสามารถวัดระดับของอัศวินและทหารได้
มันยาก
แต่เขาได้รับรางวัลสำหรับความทุกข์ของเขา สถานที่ที่ประสาทสัมผัสของเขาสามารถทนได้
อย่างไรก็ตาม เป็นการยากที่จะวัดความยากเมื่อพื้นที่ทั้งหมดหรือกองทัพถูกทำลาย
'ฉันต้องการไปที่ที่ฉันจะต่อสู้ ฉันจะไม่อยู่คนเดียว
แม้ว่าเขาจะมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก
คนอื่นควรรู้จักความทุกข์
วีดหัวเราะอย่างสดใสราวกับนักเรียนประถมที่ขโมยเงินค่าขนมจากแม่ของเขา
“คราวนี้เราไปกันแค่นิดหน่อย”
"ฮะ?"
"อะไรนะ?"
ดวงตาของสหายของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
ไพธอนและซีซั่นแครปยังคงคิดที่จะวิ่งหนี
แต่ในความเป็นจริง มันช่วยไม่ได้
'ฉันจะกลับไปยังโลกเดิมได้อย่างไร'
'อืม สูง…
ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะล้ม'
พวกเขายังคงลอยอยู่บนท้องฟ้าโดยใช้เวทมนตร์ลอย
ปราสาทคัลลาพิกที่อยู่บนพื้นดินจมอยู่ในทะเล
พวกเขามีอาชีพนักฆ่าและนักรบที่เรียบง่าย
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถลงไปที่พื้นหรือกลับไปยังเขตเวลาเดิมได้
'เราไปไม่ได้จนกว่าเขาจะส่งเรากลับ'
'ถ้าไม่ใช่เพราะเวทมนตร์ลอยตัว
เราก็คงจะถูกทำลายแทนที่จะดูฉากนั้น ไม่ เขาคงไม่คิดมากขนาดนั้น'
ซีซั่นแครปมีศรัทธาเพียงเล็กน้อยในวีด
'มันคือการออกแบบของเขา เมื่อเราถูกจับได้ เราไม่สามารถออกไปได้'
เพลรู้ทุกอย่างดังนั้นเขาจึงเงียบไป การโต้เถียงเป็นเรื่องงี่เง่า
'หลังจากที่เป็นเพื่อนกับวีดแล้ว
อัตราการเติบโตของฉันก็เร็วขึ้นมาก ฉันกลายเป็นลอร์ดและฉันมีชื่อเสียงในหมู่ผู้เล่น ฉันมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก แต่มันก็คุ้มค่า'
พวกเขาต้องการตายในขณะที่ติดแท็กกับวีด
แต่แล้วเขาก็มองย้อนกลับไปที่ความทรงจำด้วยอารมณ์แปลกๆ
การต่อสู้กับมอนสเตอร์จำนวนนับไม่ถ้วนและการรับประทานอาหารที่อร่อยอย่างไม่รู้จบ
มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาเคยรู้สึก
'การเป็นทาสการต่อสู้ก็มีข้อดีอยู่เหมือนกัน'
วีดเลียริมฝีปากของเขาและพูดว่า
“คราวนี้มันดีที่จะไปแบบสบาย ๆ ทุกคนเหนื่อยมาก คราวนี้จะไม่ล่าอีกนาน หนึ่งวันเป็นอย่างไรบ้าง”
"หนึ่งวัน?"
“ถ้าเป็นวันเดียว…”
ทั้งปาร์ตี้รู้สึกผ่อนคลาย
พวกเขาผ่านอะไรมามากมาย
ดังนั้นพวกเขาจะสามารถอดทนได้สักวันหนึ่ง
สายตาของไอรีนและโรมูนะสบกัน
'ไม่เลว'
'คุณวีดไม่ยอมให้เราตายหรอก แน่นอนว่าเราน่าจะสามารถใช้เวทย์มนตร์ได้อีกสักวัน'
การเตรียมตัวสำหรับจุดหมายต่อไปนั้นเรียบง่าย
เมล่อนและไพธอนรู้สึกผิดหวังที่มันเกิดขึ้นเพียงวันเดียว
'คงจะดีถ้าเราไปสนามรบที่ใหญ่กว่านี้ ไฮ่ แต่ฉันไม่สามารถบอกให้เขาไปในที่ที่ยากลำบากโดยตั้งใจได้'
'มันค่อนข้างยาก แต่ค่าประสบการณ์ที่ได้รับจากการต่อสู้ในวันอื่น…
เป็นการดีที่จะผ่อนคลายในภายหลัง'
เมื่อวีดสร้างประตูมิติ
พวกเขาสามารถกระโดดเข้าไปได้อย่างสบาย
* * *
ฟิ้วววว วู้บบบบบ!
แกร้ก แกร้ก แกร้ก เปรี๊ยะ!
ไพธอนโผล่ออกมาจากประตูมิติก่อนจากนั้นตามด้วยวีด เขาคิดว่าพวกเขาจะต่อสู้กับมอนสเตอร์ แต่แผ่นดินก็สั่นสะเทือน
"ที่นี่เกิดขึ้นอะไร?"
ไพธอนก้มตัวลงและลืมตาขึ้น
มังกรหลายพันตัวที่บินอยู่บนท้องฟ้ากำลังพ่นไฟลงสู่พื้น
“บุก บุก!”
“ทหารผู้กล้าแห่งอาณาจักรมาปอน ที่นี่คือที่ที่พวกเจ้าตาย ไป ไป"
"รอก่อน อย่าคิดว่าเราไม่สามารถฆ่าพวกมันได้ เอาเลย!”
"ไปข้างหน้า
กระโดดไปข้างหน้า"
เรือใบขนาดใหญ่เต็มเขตทะเลเมื่อพวกเขามาถึงฝั่ง
อัศวินและทหารลงจอดบนหาดทรายหรือกระโดดลงทะเลและว่ายมายังพื้นดิน
มันเป็นการหยุดคนที่บุกเข้ามา
มนุษย์ที่ขายวิญญาณให้กับปีศาจเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งกำลังนำสัตว์ประหลาดและปิดกั้นทหาร
“ไม่ นี่… นี่มันแย่กว่าปราสาทคัลลาพิกไม่ใช่เหรอ?”
ตริ๊ง!
|
-ทางเลือกของชีวิต
ในที่สุด พันธมิตร 3
ประเทศและเผ่าปีศาจกุลเดนก็ต่อสู้กัน
มนุษย์ได้เริ่มต่อสู้เพื่อชะตากรรมของพวกเขาและโจมตีเกาะแจ็คสัน
ไม่มีความสงบสุขในสถานที่ที่มีสงครามเกิดขึ้น
เข้าร่วมพันธมิตรหรือเผ่าปีศาจและทำลายคู่ต่อสู้ของคุณ
ระดับความยาก: S
รางวัลตอบแทน: ชื่อเสียงและสมบัติ
ข้อจำกัดภารกิจ:
เพื่อความอยู่รอดและชนะ
ภารกิจบังคับ
|
|
- เลือกฝ่ายที่จะต่อสู้ด้วย
หากคุณเลือกข้างของเผ่าปีศาจ
คุณจะต้องต่อสู้กับมนุษย์
ปีศาจจะเปลี่ยนร่างกายของคุณและให้ความแข็งแกร่งถาวรแก่คุณ
แต่คุณจะสูญเสียชื่อเสียงและเกียรติยศอย่างมาก
รอยสักแปลก ๆ จะถูกแกะสลักไว้บนร่างกายของคุณและไม่สามารถลบออกได้
รางวัลตอบแทน:
เสริมสร้างความสามารถทางกายภาพ
หากคุณเลือกข้างพันธมิตร
คุณก็จะได้รับศรัทธาและชื่อเสียงสูง
พวกเขาจะแสดงความโปรดปรานอย่างมากต่อผู้ที่มีส่วนร่วมในงานยาก
แน่นอน
หากคุณแพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้ ทุกอย่างก็จะหายไป!
|
'เควสความยากระดับ S'
นอกจากความยากแล้ว
ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอ่านคำอธิบายยาวๆ
มีมอนสเตอร์ห้าชนิดที่ดูดีในสายตาของไพธอน
'พวกมันดูธรรมดาแต่พลังต่อสู้กลับไม่ใช่'
พวกมันเป็นมังกรดินชนิดหนึ่ง
พวกมันมีความยาว 10
เมตร และมีรูปร่างอ้วนเหมือนคางคก
มันวิ่งด้วยขาหลังและใช้กำลังของมันเพื่อฝ่าฟันอัศวินและทหาร
เดรกบินพ่นไฟออกมาที่พื้นและเผาทหาร
'ที่นี่มันอะไรกันวะเนี่ย'
ไพธอนไม่สามารถออกไปได้
เขาจึงซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหิน
“อุแวก บุก!”
“อาณาจักรเคลตั้น กวาดล้างเผ่าปีศาจ"
อัศวินและทหารมุ่งหน้าฝ่าเผ่าปีศาจและมอนสเตอร์
ไพธอนอยากต่อสู้แต่ร่างกายของเขาใหญ่มากจนไม่สามารถเคลื่อนไหวในสนามรบได้อย่างง่ายดาย
'ดูเหมือนว่ามีทหารมากกว่า 100,000
นายเข้าร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้'
เมื่อเขาเพิ่มคนตายและคนที่มาจากเรือแล้ว
เขาก็เห็นว่าการต่อสู้ที่ดุเดือดกำลังจะเกิดขึ้น ใบหน้าของไพธอนร้อนผ่าวจากความร้อนของเปลวไฟของเดรก
'การต่อสู้ชายฝั่ง… อืม ภารกิจเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ระหว่างสามพันธมิตรและเผ่าปีศาจ
ดังนั้นบางทีนี่อาจเป็นการขึ้นฝั่งของเกาะแจ็คสัน
ยกพลขึ้นเกาะแจ็กสัน!
ประมาณ 10
ปีก่อนยุคสงคราม อาณาจักรมาปอน, เคลตั้นและบรอมบาร่วมมือกันเพื่อต่อสู้กับเผ่าปีศาจกุลเดน
ทั้งสามอาณาจักรระดมกำลังกองทัพจำนวนมากเพื่อปฏิบัติการยกพลขึ้นเกาะแจ็กสันและส่วนใหญ่ถูกสังหาร
ผลที่ตามมาได้ทำลายสมดุลทางทหารในทวีปและนำไปสู่ช่วงสงคราม
“ฮึก พวกเรามาที่สนามรบนี้แล้วเหรอ?”
ไพธอนถามอย่างกังวล
“ไม่ ถึงเราจะมาก็ไม่จำเป็นต้องอธิบาย”
เขาไม่เชื่อว่ามันเป็นการล่าธรรมดาๆ
และเข้ามาก่อนด้วยความทะเยอทะยาน
พวกเขามาถึงสนามรบที่สามารถพลิกประวัติศาสตร์ทวีปเวอร์เซลล์ได้!
“อะแฮ่ม ฉันต้องการการตัดสินที่มีสติ"
เขาซ่อนร่างของเขาไว้หลังก้อนหินและรอจนกระทั่งเซอร์กะมาถึง
ไพธอนรีบวิ่งออกมาจากหินที่เขาซ่อนตัวอยู่
“ว้าว การต่อสู้ครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก
คล้ายกับตอนที่อาณาจักรฮาเว่นบุกพระราชวังโลกา”
“ดูจากภารกิจแล้ว
ดูเหมือนว่าเราต้องเลือกข้าง…”
“เราจะทำอย่างไร
ผู้คนจำนวนมากดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บ”
โรมูนะ เซอร์กะ
และไอรีนพูดขณะที่พวกเขาเหลือบมองที่สนามรบ
พวกเขามีประสบการณ์ค่อนข้างมากในการล่ามอนสเตอร์หลายร้อยตัวในดันเจี้ยน
พวกเขายังตระเวนไปทั่วราชอาณาจักรอาเพ่นเพื่อจัดการมอนสเตอร์เมื่อการรักษาความปลอดภัยของอาณาจักรไม่ดี
“คุณวีดคิดอะไรอยู่”
ไอรีนและคนอื่นๆ หันไปมองทางวีด
มีผู้เล่นเลเวล 500
ในปาร์ตี้
แต่พวกเขาวิเคราะห์สถานการณ์และเชื่อว่าพวกเขาสามารถเชื่อคำตัดสินของวีดได้
"คุณต้องต่อคิวยาวในชีวิต"
วีดพิจารณาถึงพลังของพันธมิตรและเผ่าปีศาจ
ทหารมนุษย์มาจากเรือขึ้นบก แต่เผ่าปีศาจได้เรียกมอนสเตอร์ที่น่ากลัวออกมาเพื่อป้องกัน
เผ่าปีศาจขายวิญญาณเพื่อให้ได้มาซึ่งความแข็งแกร่ง บรรดาผู้ที่เรียนรู้เวทมนตร์สาปแช่งและมนต์ดำกำลังเฝ้าดูจากด้านหลังพวกเขา
'คุณวีดคงจะยืนอยู่ข้างเผ่าปีศาจ...'
'อืม ถามดีไหม'
'เขาจะได้รับความคิดชั่วร้าย ไม่ต้องสงสัยเลย’
วีดมองดูทหารพันธมิตรที่กำลังจะตายและประกาศ
"เข้าร่วมกับฝ่ายมนุษย์"
เซอร์กะเป็นคนขี้สงสัย
ถามถึงเหตุผลว่าทำไม
"ทำไม?"
“เรือธงของสามพันธมิตรมาถึงแล้ว ในประวัติศาสตร์ มีการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่และพวกเขาเกือบจะพ่ายแพ้ แต่…
เราสามารถเปลี่ยนแปลงได้เล็กน้อย”
“เราจะรอดและชนะถ้าเราเข้าร่วมฝ่ายมนุษย์ใช่ไหม”
“เราต้องทำให้มันเป็นแบบนั้น พูดคุยกับมนุษย์ดีกว่าร่วมมือกับปีศาจร้าย ต้องจ่ายราคาสำหรับการเสริมสร้างร่างกาย
"
“อืม ฉันเห็น”
พรรคพวกมั่นใจ
การยืนอยู่ข้างเผ่าปีศาจนั้นหนักหนา
แม้ว่าความสามารถของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นก็ตาม
'ฉันสามารถได้รับเกียรติยศอีกครั้ง'
วีดไม่ได้โกหกในครั้งนี้
มีเหตุผลแยกต่างหากว่าทำไมเขาต้องเข้าร่วมกับมนุษย์
ในฐานะเนโครแมนเซอร์ เขาสูญเสียคาสถานะเช่นความศรัทธา
ศักดิ์ศรี โชค เกียรติยศและความกล้าหาญ
หากมนุษย์ต่อสู้กับเผ่าปีศาจและชนะ
เขาจะได้รับค่าสถานะเป็นจำนวนมากเป็นค่าตอบแทน
ถ้าเขาทำลายเผ่าปีศาจ เขาก็จะได้รับความศรัทธาบางส่วน
'ยกระดับความสำเร็จของฉัน'
วีดและคนอื่นๆ เริ่มยอมรับภารกิจ
“ฉันจะเข้าร่วมเป็นพันธมิตรเพื่อเอาชนะเผ่าปีศาจ”
“ผมจะช่วยพันธมิตร”
“ทางด้านพันธมิตร…”
|
- คุณยอมรับภารกิจแล้ว
ช่วยพันธมิตรของอาณาจักรมาปอน,
เคลตั้นและบรอมบาเพื่อกำจัดเผ่าปีศาจกุลเดน
|
ไม่มีใครเข้าร่วมเผ่าปีศาจแม้จะเป็นเรื่องตลกก็ตาม
ในขณะนั้น
สมาชิกเผ่าปีศาจที่เฝ้าดูกลุ่มของวีดกรีดร้องอย่างแรง
“ข้าสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังจากพวกเขา ศัตรู ฆ่าพวกมันให้หมด!"
เผ่าปีศาจใช้มอนสเตอร์เพื่อป้องกันการยกพลขึ้นบก
เว้นแต่พวกเขาจะเข้าใกล้พอ
การสู้รบบนพื้นดินไม่ค่อยเกิดขึ้น แต่กองทหารเดรกบนท้องฟ้าได้รับคำสั่ง
-กวัก!
เดรกบินจากท้องฟ้าและเล็งไปที่ปาร์ตี้ของวีด
“เข้ามา!”
“เริ่มได้สักที”
พวกมันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเร้าใจก่อนที่เดรกจะมาถึง
พวกเดรกสวมชุดเกราะสีน้ำเงินหนาและถูกสร้างขึ้นโดยเผ่าปีศาจ
“บ้าไปแล้ว
พวกมันดูแข็งแกร่งกว่าเดรกทั่วไปมาก”
“การต่อสู้ครั้งนี้ค่อนข้างยาก”
ไม่ว่าไพธอรและซีซั่นแครปจะยอดเยี่ยมเพียงใดในการต่อสู้
สิ่งมีชีวิตที่บินได้นั้นเป็นภาระที่ยิ่งใหญ่สำหรับพวกเขา
แม้ว่าพวกมันจะค่อนข้างอ่อนแอในเลเวล
300
สิ่งมีชีวิตที่บินได้ แต่พวกมันก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่ยากสำหรับผู้เล่นทั่วไปบนพื้นดินในการจัดการ
นักธนูและนักเวทย์ไม่ต้องการสู้กับพวกเดรกเพราะพวกมันบินไปอย่างรวดเร็ว
'พวกนี้มีเลเวลเกิน 400 ฉันคิดว่าพวกมันจะไม่แพ้เมื่อเปรียบเทียบกับไวเวิร์นของอาณาจักรอาร์เพน'
'คุณวีดจะทำแบบนั้น'
'ฉันควรโยนแหตกปลาขึ้นไปบนท้องฟ้าหรือไม่? ไม่ อย่าคิด ฉันแค่ต้องต่อสู้'
ปาร์ตี้คิดว่าวีดจะทำอะไรบางอย่าง
แม้ว่ามันจะเป็นสนามรบที่ซับซ้อน
แต่ก็นึกไม่ออกว่ามีฉากไหนที่วีดถูกมัดมือไว้!
“อืม…เอางี้”
วีดสัมผัสได้ถึงสายตาของปาร์ตี้
มังกรนับพันตัวบนท้องฟ้ากำลังลงมาโจมตีพวกเขา
เนโครแมนเซอร์มักจะเพิกเฉยต่อเดรกและซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางพันธมิตรของพวกเขา
เป็นเรื่องปกติที่จะเปลี่ยนศพมนุษย์ให้กลายเป็นอันเดดเพื่อค่อยๆ
ปราบปรามมอนสเตอร์!
'มันจะไม่สนุกแบบนั้น นอกจากนี้ สนามรบแห่งนี้ยังเป็นการต่อสู้กับเวลาอีกด้วย'
วีดจ้องมองเพื่อนๆของเขาทีละคน
พวกเขาใช้เวลาเป็นจำนวนมากในฐานะทาสการต่อสู้ของเขา
หากเขาไม่ได้พบพวกเขาในอาณาจักรโรเซนไฮม์
ก็มีโอกาสสูงที่พวกเขาจะเป็นผู้เล่นทั่วไป
ผู้เล่นที่ชื่นชอบการเดินทางและสันทนาการประกอบด้วยผู้คนจำนวนมากในรอยัลโร้ด
สหายของเขาได้รับผลกระทบจากวีดและแข็งแกร่งขึ้นในอัตราที่น่ากลัว
'ฉันสามารถไว้วางใจพวกเขา ใช่ ฉันตัดสินใจแล้ว ต่อสู้อย่างถูกต้อง'
วีดใช้เวทย์มนตร์
“อัญเชิญผี!”
เดรกเข้ามาใกล้และล้อมรอบพวกเขาในอากาศ
วีดปีนขึ้นไปบนผีก่อนที่จะอธิบายการปฏิบัติการ
“ชื่อปฏิบัติการคือหัวใจ”
"หัวใจ?"
ไพธอนถามขณะมองดูพวกเดรก ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำนี้ กลวิธีก็ผุดขึ้นมาในหัวของพวกเขา
'มีเรื่องราวเกี่ยวกับหัวใจของศัตรู เผ่าปีศาจ? เป็นกลยุทธที่กล้าหาญและอันตราย ถ้ามันสำเร็จ มันจะได้ผล แต่…'
'ดูเหมือนว่าเขาจะได้พบช่องว่าง อย่างแท้จริง!'
เผ่าปีศาจสามารถถูกมองว่าเป็นประเภทนักเวทย์ได้'
'โจมตีตีหัวใจของศัตรูในสนามรบ? ว้า… ขอฉันลองสักครั้งได้ไหม'
ทุกคนในกลุ่มต่างก็คิดแบบเดียวกันเกี่ยวกับปฏิบัติการในครั้งนี้
“ทำตามที่ใจบอก นั่นคือทั้งหมด"
วีดอธิบายก่อนจะขี่ผีขึ้นไปบนท้องฟ้า
* * *
เปลวเพลิงของเดรกโอบรอบตัวเขาขณะที่เขาบินขึ้นไป
“บินให้สูงขึ้น”
ผีของวีดทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า
สนามรบบนพื้นดินอยู่ไกลออกไป เขากลับต้อนรับเดรกในพื้นที่กว้างใหญ่ของท้องฟ้าแทน
-คู้หู้!
ดวงตาของมังกรจำนวนนับไม่ถ้วนส่องประกายเมื่อมองดูเหยื่อในอาณาเขตของตน
ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายแคบลงทันทีเมื่อเดรกอ้าปากจะพ่นไฟออกมา
“มากขนาดนี้… ทะลวงไปข้างหน้า!”
วีดนำดาบโลอาออกมาและฟันเดรกในขณะที่พุ่งผ่านเปลวเพลิง
|
- คริติคอล!
ปีกของเดรกถูกโจมตีอย่างชัดเจน ดาบโลอาได้ปิดการใช้งาน 'การปกป้องเลือด' ในร่างกายของมัน
จะสร้างความเสียหายสามเท่าให้กับมอนสเตอร์ขนาดใหญ่!
พลังป้องกันของคู่ต่อสู้อ่อนแอลง พลังชีวิตลดลง 43,193
|
-แกว้วก!
เดรกที่สูญเสียปีกก็ล้มลงกับพื้นและตาย
ปัจจุบัน เขาใช้ประติมากรรมวินาศโดยที่ค่าสถานะทางศิลปะทั้งหมดของเขาเปลี่ยนเป็นค่าความแข็งแกร่ง แม้ว่าเดรกจะรอดจากการตก แต่ก็ถูกทหารของสามพันธมิตรฆ่าตาย
|
- ชื่อเสียงในการต่อสู้บนท้องฟ้าเพิ่มขึ้นสาม
- ได้รับค่าประสบการณ์
- ความชำนาญของทักษะดาบได้รับการพัฒนา
|
วีดและร่างของผีถูกไฟไหม้
|
- เปลวเพลิงเผาพลาญ!
เสื้อคลุมของราชาแห่งนรกจะปล่อยเวทย์มนตร์
เพิ่มความต้านทานไฟอย่างมาก
พลังชีวิตลดลง 4,381
เปลวไฟที่ลุกโชติช่วงจะสร้างความเสียหาย
438
ทุกวินาทีและจะหยุดหลังจาก 10 วินาที
ได้รับมานา 1,283
จากไฟที่ร้อนแรง
|
|
- เอฟเฟกต์อุปกรณ์ของอุปกรณ์ของบัลข่าน ภาชนะแห่งชีวิตถูกเปิดใช้งาน
พลังชีวิต 4,291
ถูกนำออกจากที่แหล่งจัดเก็บ
พลังชีวิตทั้งหมดที่เหลืออยู่ในภาชนะแห่งชีวิต:
231,312
|
ชุดเซ็ทของบัลข่านมีเวทมนตร์ป้องกันที่ยอดเยี่ยม
แต่ท่าทางของวีดนั้นไม่ได้ยอดเยี่ยมขนาดนั้น
“ฉันไม่สามารถหยิบไอเท็มได้”
เดรกที่บาดเจ็บยังไม่ตายและตกลงมาที่พื้น
มันคงเป็นเรื่องยากที่จะลงไปที่พื้นเพื่อรวบรวมไอเท็มทุกครั้งที่เขาฆ่ามันหนึ่งตัว
ดัชนีความรู้สึกไม่สบายของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว!
วีดตะโกนโดยใช้ราชสีห์คำราม
“ฉันจะจัดการกับพวกแกเท่าที่พวกแกต้องการ
ฉันแนะนำให้พวกแกเข้ามา!”
เสียงอันยิ่งใหญ่สั่นสะเทือนจุดที่พันธมิตรและเผ่าปีศาจกำลังต่อสู้อยู่
|
- เปิดใช้งานทักษะราชสีห์คำราม
: ขวัญกำลังใจของพันธมิตรทั้งหมดภายใต้อิทธิพลของราชสีห์คำรามเพิ่มขึ้น
200%
สถานะที่สับสนทั้งหมดจะถูกปลดปล่อย
ความเป็นผู้นำของคุณจะเพิ่มขึ้น 300%
เป็นเวลา 5 นาที
|
“โอ้ มีคนมาช่วยพวกเราแล้ว”
“กำลังเสริม!”
กองกำลังพันธมิตรที่จิตใจอ่อนแอจากเผ่าปีศาจ
ตะโกนเสียงดัง
“มนุษย์ที่ไม่สามารถทนอยู่ฝ่ายมนุษย์ได้”
เผ่าปีศาจได้สั่งการให้เดรกจำนวนมากไล่ตามวีด
แม้ว่าเขาจะพยายามวิ่งหนี
แต่ศัตรูจำวีดได้
เดรกหนึ่งร้อยตัวเล็งยิงเขาจากทุกทิศทุกทาง
โดยทั่วไปแล้ว
มันเป็นสถานการณ์ที่ทำให้เขาต้องหนีทันที อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงในการตายของเขาลดลงเนื่องจากการแกะสลักชั่วขณะ
“เคล็ดมีดแกะสลักแสงจันทร์!”
ลำแสงยาวออกมาจากดาบของวีด
แสงที่สวยงามจากดาบโลอากระทบกับเดรก
|
- ทักษะ 'โทษะขวาน'
เปิดใช้งานแล้ว
เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูจากด้านหน้า
ความเสียหายจะเพิ่มขึ้น 189%
|
|
- เปิดใช้งานทักษะ 'ดาบเปล่งแสง'
ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งและความเร็วของดาบของคุณ
ผลของการโจมตีคริติคอลจะเพิ่มขึ้น 2.5 เท่า
|
เขาใช้ทักษะที่ได้รับเมื่อค่าสถานะศิลปะของเขาถูกเพิ่มเป็นค่าความแข็งแกร่ง!
ดาบของวีดสร้างความหายนะให้กับเดรกห้าตัวที่อยู่รอบตัวเขา
“ดาบแยกร่าง!”
เขาหลีกเลี่ยงการโจมตีของเดรกตัวอื่นๆ
และใช้มานาเพื่อสร้างร่างโคลน
วีดและภูตผีต่อสู้กันบนท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง!
อัศวินพันธมิตรตะโกน
“ดูผู้มาปราบเผ่าปีศาจสิ
ความแข็งแกร่งของเขาจะนำทางพวกเรา!”
“บุกเข้าไป วันนี้เป็นวันที่เผ่าปีศาจกุลเดนจะถูกลงทัณฑ์!”
“โอร่า!”
กองทัพที่ยกพลขึ้นบกเคลื่อนตัวเร็วขึ้นหลังจากเห็นวีดและพวกเดรก
|
- ควันไฟ!
อากาศโดยรอบร้อน
พลังแห่งการโจมตีด้วยไฟพุ่งสูงขึ้น
|
|
-ร่างกายไหม้เกรียม!
คุณถูกไฟของเดรกโจมตีมากกว่า 14
ครั้ง
ความเสียหายจากไฟจะเพิ่มขึ้น
|
สถานะของวีดเสื่อมลงอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าเขาจะทำลายเปลวเพลิงด้วยดาบโลอา
การโจมตีด้วยไฟนั้นเป็นการโจมตีพื้นที่กว้าง
พลังชีวิตของเขาลดลงอย่างรวดเร็ว
ความเร็วและการเคลื่อนไหวของม้าผีไม่ทันกับมังกร!
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนปากของวีด
'นี่คือความสนุก!'
เขาไม่ต้องการการล่าที่มั่นคง แม้ว่าเขาจะสามารถประเมินพลังของคู่ต่อสู้ได้
แต่เขาก็ไม่สามารถชนะการต่อสู้ได้ง่ายๆ
ยิ่งศัตรูแข็งแกร่งมากเท่าไร
เขาก็ยิ่งรู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้นเท่านั้นเมื่อต่อสู้
เทพสงคราม
วีด
ผู้ถูกขนานนามว่าเป็นตำนานแห่งเดอะคอนติเน้นท์อ็อฟเมจิค
* * *
“นั่นคือประติมากร ไม่ ตอนนี้เขาเป็นเนโรแมนเซอร์ ยังไงเขาก็เก่ง”
ไพธอนแหงนมองท้องฟ้าก่อนจะหันไปหาเพื่อนๆ
ส่วนใหญ่เขาออกล่าเพียงลำพัง
แต่ผู้คนในกลุ่มของวีดมีความน่าเชื่อถือเหมือนเมื่อก่อน
“ฉันจะสู้!”
เซอร์กะรู้สึกประทับใจกับคำพูดของวีดเกี่ยวกับหัวใจ
“แต่ฉันกลัวความสูง… ฉันจะต่อสู้กับพันธมิตรบนพื้น”
เซอร์กะต่อสู้บนพื้น
มอนสเตอร์ที่ดูดุร้ายน่ากลัวน้อยกว่ามาก!
เพลขึ้นม้าผีที่วีดเรียกออกมาทันที
“ฉันจะไป ฉันจะเล็งไปที่หัวและหัวใจ”
เดรกเป็นเป้าหมายที่เรียกร้องมากสำหรับนักธนู อย่างไรก็ตาม เป็นทางเลือกที่เหมาะสมในการยิงศัตรูจากฟากฟ้าบนพื้นดิน
"ฉันจะไปกับคุณ"
เมล่อน
แฟนสาวของเขาเดินตามขณะที่เซเฟอร์หยิบเบ็ดตกปลาออกมา
"ท้องฟ้า ชาวประมงที่แท้จริงสามารถจับพวกมันได้ มีที่สำหรับชาวประมงอยู่ทุกหนทุกแห่ง”
เป็นที่นิยมสำหรับทั้งชายและหญิงในรอยัลโร้ด
ดังนั้นเลือดของเซเฟอร์จึงปกติ
“ออนนี่?”
“มันจะเป็นเรื่องยากที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์โดยตรง เราจะรบกวนคุณวีดเท่านั้น ไปหาอัศวินกันเถอะ”
“ฉันจะรักษาผู้บาดเจ็บ”
เบลลอต ฮวารยอง
และไอรีนตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังพันธมิตร
เมื่อพิจารณาถึงอาชีพของพวกเขา
มันเป็นทางเลือกที่สามารถเพิ่มพลังการต่อสู้ของทหารจำนวนมากได้
“ฉันจะเผาพวกมอนสเตอร์”
โรมูนะตัดสินใจต่อสู้บนพื้นเพราะว่าเดรคมีเวทมนตร์ไฟ
เมย์ล่อนมองดูการตัดสินใจด้วยดวงตาเป็นประกาย
“แต่เรามีมาอีกคนด้วยไม่ใช่เหรอ?”
“เอ๊ะ… นั่น
เขาหายไปเมื่อไหร่?
เซอร์กะมองไปรอบๆ แต่ซีซั่นแครปหายไป
สัญชาตญาณนักฆ่า!
เขาซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของพันธมิตรและก้าวไปสู่มอนสเตอร์และเผ่าปีศาจ
'ฉันชอบที่จะต่อสู้แบบนี้'
ไพธอนยิ้ม
เขาออกล่าโดยลำพังเป็นหลัก
ดังนั้นเขาจึงไม่มีเพื่อนร่วมปาร์ตี้ที่น่าเชื่อถือ
เขาจะวิ่งหนีไปถ้ามีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งและถ้าเขาประสบความสำเร็จในการออกล่า
เขาจะผูกขาดไอเท็ม
ไม่จำเป็นต้องมีการอภิปรายอย่างดุเดือดเกี่ยวกับพื้นที่ล่าหรือภารกิจ เขาสบายใจกว่าที่จะอยู่คนเดียว
'ฉันจะเอาเฉพาะส่วนของฉัน คนเหล่านี้เป็นคนดี'
ไพธอนคิดว่าเพื่อนร่วมปาร์ตี้มีโครงแบบที่ดี
แต่ที่จริงแล้ว พวกเขาได้รับการฝึกฝนจากวีด
"เอาล่ะ”
"ดี
เราจะพลิกสนามรบประวัติศาสตร์"
“ว้าว!”
* * *
การต่อสู้บนเกาะแจ็คสัน!
เดรกหลายร้อยตัวไล่ตามวีด
“พวกมันดื้อรั้นซะจริง”
วีดต้องการทำลายช่องว่างในกลุ่มเดรก
มังกรพ่นไฟขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนใยแมงมุม
ม้าผีนั้นช้าและการเปลี่ยนทิศทางไม่ใช่เรื่องง่าย
ดังนั้นสิ่งต่างๆก็แย่ลงเมื่อเวลาผ่านไป
|
- พลังชีวิตลดลง!
พลังชีวิตที่เหลืออยู่ในภาชนะแห่งชีวิตเหลือไม่ถึงครึ่ง!
|
พลังชีวิตของวีดกำลังลดลง
แต่มันก็ยังไม่น่ากังวลมากนัก
ความตึงเครียดไม่เพียงพอ!
'พลังชีวิตของฉันยังมีมากกว่า 100,000'
มันเป็นจำนวนที่มากกว่าพลังชีวิตสูงสุดที่เขามีในฐานะประติมากร
“จากชิ้นงานที่ฉันแกะสลัก…
ฉันต้องการสิ่งที่สามารถโจมตีพวกมันได้”
การแกะสลักในสนามรบประวัติศาสตร์ไม่ใช่เรื่องโรแมนติกที่สุด
วีดหยิบรูปปั้นออกมา
|
-ฝนและทะเลท่วมท้น
ประติมากรรมที่สมบูรณ์แบบ!
เทพธิดาเฮสเทียยอมรับงานที่ยอดเยี่ยมนี้จากประติมากรวีด ฝนและคลื่นซัดเข้ามา ภูมิทัศน์ของธรรมชาติที่แสดงออกอย่างประณีตโดยใช้แร่ธาตุที่หาได้ยาก
คุณค่าทางศิลปะ: 349.
|
เขาสามารถเลือกสนามรบด้วยการแกะสลักการเดินทาง
ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่เขาเตรียมไว้ล่วงหน้า
เขาไม่ได้จงใจเตรียมผลงานชั้นดีหรือผลงานชิ้นเอกใดๆ
สำหรับภัยพิบัติครั้งนี้ มันจะกลายเป็นหายนะถ้ากองกำลังพันธมิตรทั้งหมดถูกกวาดล้างไปด้วย
“พลังนั้นอ่อน แต่… เอ๊ะ ฉันไม่รู้ การแกะสลักธรรมชาติภัยพิบัติครั้งใหญ่!"
|
- คุณได้ใช้การแกะสลักธรรมชาติภัยพิบัติครั้งใหญ่
ค่าสถานะทางศิลปะ 20 แต้ม หายไปอย่างถาวร
ใช้พลังชีวิตและมานา 20,000
หน่วย
ค่าสถานะทั้งหมดลดลงชั่วคราว 15%
เป็นเวลา 3 วัน
ความใกล้ชิดกับธรรมชาติลดลงแกะสลักธรรมชาติภัยพิบัติครั้งใหญ่สามารถใช้ได้วันละครั้งเท่านั้น เมื่อเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ ชื่อเสียงหรือความอื้อฉาวจะเพิ่มขึ้นตามความเสียหาย
มีความเป็นไปได้ที่จะเสียชีวิตในท่ามกลางภัยพิบัติดังนั้นควรระมัดระวัง
|
วีดบอกกับเพื่อนๆในช่องออกล่า
- วีด: ล่ายากไหม?
-เซอร์กะ: นี่… มีปัญหามากมาย!
-เซเฟอร์: ฉันยังไม่ตาย พวกเขาขัดขืน ไอ้พวกนี้!
เพื่อนๆของเขากำลังดิ้นรนในตำแหน่งของตน
เพลและเมล่อนพยายามปีนขึ้นไปบนที่สูงแต่ยอมแพ้เพราะมีเดรกมากเกินไป
ไพธอนและซีซั่นแครปต่อสู้เพื่อฆ่าศัตรูจำนวนมาก
มอนสเตอร์ที่เผ่าปีศาจเรียกออกมานั้นมีการป้องกันที่สูงและมีพวกมันมากมาย
เผ่าปีศาจยังใช้คำสาปต่างๆ ดังนั้นการรุกของพันธมิตรจึงไม่ง่าย
- วีด: การต่อสู้ครั้งนี้อันตราย แท้จริงแล้วมันคือการต่อสู้กับเวลา
-ฮวารยอง: ต่อสู้กับเวลา?
-วีด: มันควรจะจบลงโดยเร็วที่สุด ดังนั้นฉันจึงสร้างภัยพิบัติ เตรียมตัว
- เพล: ภัยพิบัติอะไร?
เพลรีบถาม
ขึ้นอยู่กับประเภทของภัยพิบัติ พวกเขาอาจถูกพัดพาไปโดยภัยพิบัติ ดังนั้นแน่นอนว่าพวกเขาประหม่า
- วีด: อืม… ไม่มีอะไรหรอก ฝนตกเพียงเล็กน้อยและถูกคลื่นซัด
-โรมูนะ: โดนคลื่นซัดเหรอ? ที่นี่คือเกาะแต่เราอยู่บนบกไม่ใช่หรือ?
-วีด: คลื่นจะซัดไปข้างหน้าจากทะเล
-เซอร์กะ: กรี๊ด
-ไอรีน: ไม่มีทางที่เราจะหลีกเลี่ยงเรื่องแบบนี้ได้!
ความคิดที่ว่าคลื่นลูกใหญ่สูงหลายสิบเมตรแล่นเข้ามาในหัว
ความแข็งแกร่งของภัยพิบัตินั้นแข็งแกร่งขึ้นทุกครั้งที่วีดใช้ทักษะ
เหตุผลนี้เป็นเพราะความใกล้ชิดกับธรรมชาติของเขาสูงกว่ามาก
-วีด:
มันอาจจะอ่อนแอเพราะมันเป็นแค่ประติมากรรมธรรมดาๆ
- เพล: ขอบเขตคืออะไร?
- วีด: ฉันไม่รู้ นายอาจจะรอดถ้าไม่โดนคลื่นซัด
-เบลล็อต: เราจะหลีกเลี่ยงการถูกกวาดล้างได้อย่างไร?
-วีด: นั่นคือสิ่งที่เธอควรคิดตั้งแต่ตอนนี้
ช่องออกล่าเงียบไปครู่หนึ่ง
พวกเขาต้องการสาปแช่งแต่ไม่มีอะไรหลุดจากปากของพวกเขาเพราะพวกเขาเป็นคนดี
พวกเขาได้แต่สาปแช่งในหัวเพื่อคลายเครียด!
-เพล: พวกที่อยู่บนพื้น คุณจะต้องย้ายสถานที่
-เมล่อน: วิ่งไปที่สูง
เพลและเมล่อนที่ขี่ม้าผี
ย้ายไปช่วยเพื่อนๆของพวกเขา
คนอื่นๆ
ก็พยายามหาที่ที่ปลอดภัยสำหรับตัวเอง
ไพธอนฟันมอนสเตอร์ออกจากกันและมุ่งหน้าไปยังด้านในของเกาะ
ในขณะที่ซีซั่นแครปทะลวงลึกเข้าไป
ภัยพิบัติต้องใช้เวลาในการเปิดใช้งานขึ้นอยู่กับสถานการณ์
'ภัยธรรมชาติเช่นฝนและคลื่น...
มันจะไม่เริ่มทันที เมฆฝนต้องสร้างขึ้นก่อน
ฉันแน่ใจว่ามันจะไม่รุนแรง'
วีดใช้ธนูของเอลฟ์ชั้นสูงแล้วยิงไปทางเดรก
“ลูกศรเจาะ!”
ทักษะการยิงธนูของเขานั้นหยาบแต่มีพลังมากมายอยู่เบื้องหลัง
การยิงลูกศรหมุนสร้างความเสียหายอย่างน้อย
40,000
ดาเมจ! เดรกไล่ตามเขาถูกลูกศรยิงและเสียชีวิตทันที
พวกเดรกเห็นความแข็งแกร่งที่ดุร้ายและเริ่มหลีกเลี่ยง
-กึ๊ก กึ๊ก กึ๊ก!
- พวกแกกำลังพยายามหลีกเลี่ยงเหรอ?
-พวกแกหนีไม่ได้เพราะพวกแกช้า ท้องฟ้าเป็นอาณาเขตทั้งหมดของเดรก
เผ่าปีศาจที่อยู่บนพื้นกำลังควบคุมเดรก
|
- คุณติดไฟ
พลังชีวิตลดลง 930
ทุกวินาที
|
วีดวิ่งหนีไปในขณะที่ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง
ในขณะที่เดรคไล่ล่าวีด
การต่อสู้บนพื้นดินก็เป็นประโยชน์ต่อขุมพลังในการยกพลขึ้นบก อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ไม่เปลี่ยนแปลง
เผ่าปีศาจยังคงเรียกมอนสเตอร์ในขณะที่พวกที่ใหญ่กว่ายืนอย่างมั่นคงและพ่นกรด
"โจมตีอย่างต่อเนื่อง"
“อัศวินแห่งอาณาจักรมาปอน บุก!"
กองกำลังพันธมิตรโจมตีมอนสเตอร์เป็นกลุ่ม
สิ่งแวดล้อมเริ่มเปลี่ยนแปลงทีละน้อย ฝนเริ่มตกจากท้องฟ้า
“จู่ๆฝนก็ตก…”
“มันยากที่จะก้าวไปข้างหน้าเนื่องจากฝนตก”
“อย่างใดเราได้ทะลวงผ่าน เราได้ยึดพื้นที่นี้ไว้! เพื่อที่จะกำจัดเผ่าปีศาจ
กองทัพต้องยกพลขึ้นบก"
บางคนมองไม่เห็นข้างหน้าพวกเขา
ดังนั้นแผนของพันธมิตรจึงมีปัญหาใหญ่ อย่างไรก็ตาม เผ่าปีศาจและมอนสเตอร์ก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ
ฝนที่ตกลงมาจากท้องฟ้าก็เพียงพอแล้วที่จะหยุดการต่อสู้
ภัยพิบัติฝน!
ไม่มีความเสียหายใดๆ
แต่เป็นการยากที่จะต่อสู้ต่อไป
วีดตะโกนโดยใช้ราชสีห์คำราม
“มุ่งหน้าไปยังที่สูงต่อไป และกองทหารที่เหลืออยู่บนเรือ เตรียมพร้อมสำหรับการปะทะ!"
พันธมิตรยังมีระบบการบัญชาการที่ประกอบด้วยหัวหน้าหน่วย
ผู้บัญชาการทหารสูงสุด หรืออัศวินระดับสูง
"นี่คืออะไร?"
“ข้าไม่รู้”
“เขากล้าดียังไงมาสั่งกองทัพของอาณาจักรมาปอน”
พันธมิตรไม่ฟังคำเตือนของวีดแต่เพื่อนๆของเขาต่างออกไป พวกเขาพบที่ที่ปลอดภัยและหมอบลง
ฟู่
เปลวเพลิงของเดรกสูญเสียพลังงานเนื่องจากฝนตกหนักในขณะที่พื้นทรายที่เผ่าปีศาจและมอนสเตอร์ยืนจมลง
และคลื่นสูงที่มาจากทะเลอันไกลโพ้น!
“ท่านกัปตัน! คลื่นลูกใหญ่!”
"เลี้ยวซ้ายข้ามคลื่นข้างหน้า!"
"หลีกเลี่ยง! หลีกเลี่ยง!"
“ระวังความขัดแย้งกับแนวรบอื่น…”
เรือใบขนาดใหญ่ที่รอการขึ้นฝั่งถูกคลื่นซัด
มันเป็นหายนะเนื่องจากกัปตันที่มีประสบการณ์ถูกคลื่นสูงหลายสิบเมตรทะลุทะลวง อย่างไรก็ตาม
เรือใบที่รออยู่ในน่านน้ำห่างไกลถูกผลักเข้าฝั่งและมาถึงที่เกาะแจ็กสัน
“นี่… แผ่นดิน…”
"ลง มันคือการโจมตี!”
กองทหารเคลื่อนตัวผ่านแนวปะการังและหาดทรายอย่างสิ้นหวังเพื่อพยายามมีชีวิตอยู่
คลื่นสูงพัดผ่านทะเล
“คูกิก?”
เรือใบค้นพบกลุ่มสมาชิกเผ่าปีศาจกุลเดนซ่อนตัวอยู่ในถ้ำ
การ์ดที่ซ่อนอยู่ของเผ่าปีศาจ!
ในประวัติศาสตร์
พวกเขาเป็นกองกำลังทำลายล้างที่จมเรือมากกว่าครึ่งลำก่อนที่พันธมิตรจะยกพลขึ้นเกาะแจ็คสัน
วีดรู้เรื่องนี้ล่วงหน้าและป้องกันมันด้วยภัยพิบัติ
“การซุ่มโจมตี”
"จู่โจม จู่โจม!"
การต่อสู้กลางสายฝน
หลังจากที่คลื่นถึงฝั่ง
พวกเขาก็สูญเสียพลังไปอย่างรวดเร็ว แต่ได้กวาดล้างผู้คนออกไปที่ชายฝั่ง
คลื่นลูกใหญ่บังคับให้ทหารพันธมิตรต้องทุ่มตัวเองใส่มอนสเตอร์
มนุษย์และมอนสเตอร์ตกอยู่ในสถานการณ์พัลวัน
|
- มีภัยพิบัติร้ายแรงที่คนดีจำนวนมากตกเป็นเหยื่อ
มีผู้เสียชีวิต 1,391
คน
ได้รับบาดเจ็บ 49,382
ราย
ได้รับฉายา 'ผู้สังหารภัยพิบัติ' แล้ว
ความอื้อฉาวเพิ่มขึ้น 38,295
|
เมื่อภัยพิบัติและฝนหมดไป
เขาได้รับความอื้อฉาวอย่างใหญ่หลวง
พลังของภัยพิบัติไม่สูง แต่มีเรือจมหลายลำ
ทำให้มีผู้ประสบภัยจำนวนมาก
ถึงกระนั้น
พันธมิตรก็ได้รับกำลังเสริมและไฟของเดรกก็ถูกป้องกันไว้ ดังนั้นพันธมิตรจึงเข้าควบคุมริมฝั่งอย่างรวดเร็ว
|
-คุณได้ช่วยยกพลขึ้นบกของอาณาจักรมาปอน,
อาณาจักรเคลตั้นและ อาณาจักรบรอมบา
ความเสียหายจากมอนสเตอร์ลดลง
คุณบรรลุเป้าหมายเชิงกลยุทธ์แล้ว!
- ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 3,000
- ภูมิปัญญาเพิ่มขึ้น 2
|
พันธมิตรแทบไม่มีจำนวนลดลงเมื่อเทียบกับการต่อสู้ในประวัติศาสตร์ดั้งเดิม
คลื่นซัดเรือใบไปยังชายฝั่งของเกาะแจ็คสันที่อยู่ตรงกลางมอนสเตอร์
และการต่อสู้ก็ดุเดือด
กองทัพยกพลขึ้นบกที่นำโดยอัศวินยึดครองชายฝั่งและรุกเข้าสู่ใจกลางเกาะ
เดรกที่ควบคุมท้องฟ้าไม่สามารถลงมาได้อย่างง่ายดายเนื่องจากตำแหน่งของนักธนูและนักเวทย์
การต่อสู้บนเกาะแจ็กสันเริ่มเข้มข้นขึ้นเมื่อกลุ่มของวีดเข้ามามีส่วนร่วมอย่างแข็งขัน
“กลับมายังดินแดนที่เจ้าเคยอาศัยอยู่
ที่นี่เป็นที่มืด มันเป็นดินแดนที่ดำมืดและเสื่อมทราม ช่วยกระจายกฎแห่งความมืด ปลุกชีพอันเดด!”
การเรียกกองทัพอันเดด!
อันเดดจำนวนมากถูกสร้างขึ้นจากซากศพของพันธมิตร
มอนสเตอร์ และเผ่าปีศาจ
“กล้าทำอย่างนั้นเหรอ…”
“สร้างอันเดดกับทหารอาณาจักรของเรา!”
“หัวหน้าพัลโลดากลายเป็นดูลาฮาน”
|
- ความเป็นปรปักษ์กับอาณาจักรมาปอนเพิ่มขึ้น
10
- ความเป็นปรปักษ์กับอาณาจักรเคลตั้นเพิ่มขึ้น
10
- ความเป็นปรปักษ์กับอาณาจักรบรอมบาเพิ่มขึ้น
10
|
|
- กองกำลังพันธมิตรของสามอาณาจักรตื่นตัว
คุณอาจเคยช่วยพวกเขาในการต่อสู้
แต่พวกเขาไม่คิดว่าคุณเป็นสหายที่น่าเชื่อถือ
หากความเกลียดชังยังคงสะสมอยู่
คุณสามารถถูกโจมตีได้
|
เนโครแมนเซอร์ที่ถูกเกลียดทุกที่!
“ฉันสร้างความเสียหายบางส่วนจากภัยพิบัติและเรียกคนตาย ฉันคิดว่าผลลัพธ์นั้นดี”
เขาเพิกเฉยเพราะเขาจะไม่เห็นพวกเขาในอนาคตอยู่แล้ว!
วีดก้าวไปพร้อมกับพวกอันเดด
“กวาดล้างมอนสเตอร์ ช่วยมนุษย์ทีหลัง… ไม่ อย่าเพิ่งต่อสู้กับมนุษย์!”
เป้าหมายของวีดสำหรับพวกอันเดดคือเผ่าปีศาจและมอนสเตอร์
ข้อดีของเนโครแมนเซอร์คือพวกเขาไม่ต้องกังวลกับการสูญเสียพันธมิตร
เรียกแวนฮอร์คและออกคำสั่งก็เพียงพอแล้ว
“แวนฮอร์ค บุกเร็ว”
“ขอรับ นายท่าน"
“โทริ ล่าเผ่าปีศาจ”
“ความสับสนจะปกคลุมเล็บและฟันของข้า”
แวมไพร์ลอร์ดโทริโจมตีเผ่าปีศาจ
เขาฟื้นพลังชีวิตและมานาในขณะที่พวกอันเดดต่อสู้
มันเป็นโอกาสที่จะฟื้นฟูพลังชีวิตที่ลดลงโดยเดรกและเติมเต็มมานาของเขา
"จู่โจม!"
วีดยังคงใช้มานาเพื่ออัญเชิญอันเดดเพื่อเข้าร่วมกับแวนฮอว์ก
เขาสร้างประสบการณ์มากมายสำหรับการอัญเชิญอันเดด!
เขาไม่ได้ใช้ระเบิดซากศพและใช้มานาที่รวบรวมมาเพื่อเรียกโกเลมซ้ำแล้วซ้ำเล่า
|
- ทักษะความชำนาญในการผลิตโกเลมเพิ่มขึ้น
|
เขายังเสริมกำลังพวกอันเดดด้วยการมอบอาวุธและชุดเกราะให้พวกมัน
ในระหว่างนี้เขากำลังฝึกทักษะของเขา
กฎแห่งความมืด,
ออร่าแห่งความตาย, การป้องกันเวทย์มนตร์ที่สมบูรณ์แบบ!
กฎแห่งความมืดมีข้อจำกัดบางประการ
ดังนั้นเขาจึงต้องเรียนรู้ข้อจำกัด
ต้องใช้ความรู้และค่าสถานะภูมิปัญญาสูง
การอัญเชิญอันเดดสูงกว่าเลเวล 5 และความรู้เกี่ยวกับความมืด
อันที่จริง
พื้นฐานอย่างหนึ่งของอาชีพนี้คือการเรียนรู้กฎแห่งความมืด
"ล่าถอย"
เผ่าปีศาจละทิ้งชายฝั่งและถอยกลับไปยังบริเวณภูเขา
หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง
ก็มีการปิดล้อมวิหารที่สร้างขึ้นบนภูเขา
"ว้าก ทำลายพวกมันเพื่อทวีป"
“พวกเราเอาชนะเผ่าปีศาจได้แล้ว”
“เราต่อสู้กันที่นี่โดยไม่เสียใจใด
ๆ เพื่อให้ลูกหลานของเรารู้สึกสงบและมีความสุข”
ก่อนช่วงสงคราม
อัศวินมีท่าทีไร้เดียงสาและไร้เดียงสาคล้ายกับที่เห็นในหนังสือเด็ก
“ไฮ้ย์ ในที่สุดประตูสุดท้าย”
“มันเร็วมากเมื่อเทียบกับขนาดของการต่อสู้”
“ฮึก
การติดตามคุณวีดนั้นแตกต่างจากการดูเขาจริงๆ”
เพื่อนๆของวีดก็ประสบกับการต่อสู้ที่เลวร้ายเช่นกัน
ไอรีนได้รับชื่อเสียงและค่าสถานะศรัทธาสี่อย่างจากการรักษาผู้บาดเจ็บ
แต่มานาของเธอก็หมดลงอย่างสมบูรณ์
การต่อสู้ครั้งใหญ่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับนักบวชที่จะใช้เวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ในวงกว้าง
ฮวารยองและเบลล็อตยังได้เพิ่มชื่อเสียงและเสน่ห์นั้นด้วยการเต้นรำและการแสดง
เซเฟอร์,
เพล, เมล่อนและคนอื่นๆ
ต่อสู้กันจนเกือบจะพังทลาย บางครั้งพวกเขาอยู่ในภาวะวิกฤติ
แต่ก็สามารถหลบหนีได้ด้วยความช่วยเหลือจากอัศวินพันธมิตร
“มากกว่านี้… มนุษย์จะไม่รอดบนเกาะนี้”
“มันไม่สมบูรณ์ แต่ก็ช่วยไม่ได้”
ในการต่อสู้ครั้งสุดท้าย
เผ่าปีศาจกุลเดนได้ทำการอัญเชิญจอมมารเดแลม
- ข้าจะกินพวกแกให้หมด!
ปีศาจได้รับพลังจากการกิน!
เดแลมเป็นบาบาเรี่ยนสูง 2
เมตรที่มีผิวสีเข้ม
"ปีศาจ"
“จัดการปีศาจ”
กองกำลังพันธมิตรทั้งหมดพุ่งเข้าหาเดแลม อย่างไรก็ตาม ร่างกายของพวกเขาแข็งตัวทันทีที่พวกเขาเข้าใกล้เดแลม
|
- วิญญาณของคุณถูกพลังชั่วร้ายโจมตี ร่างกายของคุณเป็นอัมพาต!
|
“คุคุคูก!”
เดแลมอ้าปากกว้างและกินอัศวิน
ควาดูดุก
“ปีศาจเป็นสัตว์กินเนื้อ อย่าลังเล!"
“พวกเราจะเสียสละตัวเอง”
อัศวินสูญเสียพลังเมื่อพวกเขาอยู่ใกล้เดแลมเท่านั้น นอกจากนี้ พวกเขาไม่สามารถโจมตีได้สองสามครั้ง
“ปีศาจแข็งแกร่งมาก…!”
"มันเป็นไปไม่ได้!"
เดแลมกินอัศวินและมอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้ๆ
และในเวลาไม่ถึงนาที เขาก็เติบโตเป็น 20 เมตร
และยิงพลังเวทย์มนตร์ไปทั่ว
คุรุรุรุรัง!
สายฟ้าฟาดทั่วบริเวณเดแลม
เวทมนตร์บริสุทธิ์โจมตีทหารพันธมิตรที่ตกตะลึงและขุดลึกลงไปในพื้นดิน
อาวุธของเขาคือดาบและตรีศูลขนาดใหญ่!
เดแลมใช้พวกมันเขวี้ยงอัศวินเข้าปาก
หมัดของเซอร์กะสั่น
“อา… มันยากที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์เช่นนี้”
ชะตากรรมของนักดาบและผู้ใช้วรยุทธกังฟูคือความตายตั้งแต่พวกเขาต่อสู้ในการต่อสู้ระยะประชิด!
ดวงตาของวีดแหลมขึ้น
'ปราบปีศาจ นั่นคือเป้าหมาย'
แผนการล่าปีศาจที่จะเสริมค่าสถานะและชื่อเสียงที่สูญเสียไปจากการเป็นเนโครแมนเซอร์!
เซเฟอร์จ้องไปที่วีด
“เท่าที่เราเห็นมา… คุณรู้ใช่ไหมว่าเขาจะออกมา”
"ใช่"
"ปีศาจ?"
“ดาบของฉันจะนำทางเอง”
ไหล่ของเพื่อนๆทั้งปาร์ตี้เหยียดตรงหลังจากได้ยินความมั่นใจของเขา
ปีศาจในหนังสือต่างๆ มีชื่อเสียงมาก
อย่างไรก็ตาม
ปีศาจสูญเสียพลังไปมากหลังจากถูกอัญเชิญไปยังทวีปเวอร์เซลล์
เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถใช้พลังที่แท้จริงของพวกเขาได้หลังจากถูกผนึกเป็นเวลานาน
วีดจัดการเอามอนทัสออกไปได้
ดังนั้นพวกเขาจึงถามอย่างมีความหวัง
“คุณวีด!
ครั้งสุดท้ายที่คุณชุบชีวิตโรเดอริค ครั้งนี้คุณจะชุบชีวิตใคร?”
“โอโม่ เฮสไทเกอร์!"
ใบหน้าของโรมุนะสดใสขึ้น
หากเฮสไทเกอร์สุดหล่อฟื้นคืนชีพ
หัวใจของสาวๆ ทุกคนก็จะอบอุ่นขึ้น
เหล่านักรบทะเลทรายที่มีกล้ามหน้าท้องที่ถือดาบยาว!
วีดส่ายหัว
“ผู้ชายคนนั้นเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว
เฮสไทเกอร์จากไปตลอดกาล”
"เอ่อ.."
“นอกจากนี้
มันไม่มีเหตุผลที่จะใช้ประติมากรรมคืนชีพสำหรับทุกการล่า”
ไม่ว่าปีศาจจะยิ่งใหญ่เพียงใด
ก็ยังไม่เพียงพอที่จะใช้ทักษะที่ลดเลเวลสามเลเวลเพื่อจัดการมอนสเตอร์ระดับบอสได้ตัวเดียว
ประติมากรรมคืนชีพก็มีเงื่อนไขที่ยุ่งยากเช่นกัน ไม่มีการรับประกันว่าผู้ที่ฟื้นคืนชีวิตจะต่อสู้กับปีศาจ
'ฉันลืมชื่อชายที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ไปแล้ว
ดังนั้นพวกเขาคงจะตายไปอย่างเปล่าประโยชน์ หรือพวกเขาจะกำจัดปีศาจเพียงลำพังและหายไป'
เป็นทักษะที่ยากในการเลือกเพราะเขาต้องคำนึงถึงบุคลิกของผู้ฟื้นคืนชีพด้วย
ไพธอนถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ว่าแต่เขาอยู่เลเวลไหน”
“มอนทัสปีศาจเกรดต่ำอยู่ในช่วงเลเวล
600 ปีศาจตนนี้ควรอยู่ในระดับกลาง”
“ถ้าอย่างนั้น… เขาแข็งแกร่งกว่านั้นอีกหรือ ปีศาจไม่ได้ยากแค่ระดับของพวกเขา
แต่เพราะทักษะของพวกมันเป็นลักษณะนิสัยเหรอ?
“มันเพิ่งถูกเรียกออกมา
แม้แต่ปีศาจระดับกลางก็ยังอ่อนแอ”
“แล้วมันจะไม่ยากอย่างที่คิดเหรอ?”
“ถ้าเขาฟื้นพลังจากการกิน
เลเวลของเขาจะอยู่ที่ 800-900”
“มอนสเตอร์เลเวล 800?”
“ใช่
เขาจะเป็นเช่นนั้นหลังจากกินไม่กี่ชั่วโมง”
พลังที่สูงมากจนรู้สึกเหมือนไม่มีอยู่จริง
'เรามาที่นี้เพื่อตายเหรอ'
วีดเพิ่มคำบางคำให้กับเพื่อนๆที่ว่างเปล่าของเขา
“เช่นเดียวกับมังกรที่มีลมหายเป็นอาวุธ
ปีศาจมีพลังหรือลักษณะที่เกี่ยวข้องกับลักษณะที่ปรากฏของชื่อ”
“ปีศาจตัวนี้เกี่ยวข้องกับการกิน”
“ใช่ ตามหนังสือประวัติศาสตร์
ถ้าเขาเรียกใช้ทักษะเฉพาะของเขา เขาสามารถกลืนสิ่งมีชีวิตทั้งหมดภายในรัศมี 2
กิโลเมตร
“…”
ไพธอนและคนอื่นๆ จ้องไปที่วีด
“เราสามารถเอาชนะอะไรแบบนั้นได้ไหม? ไม่ งั้นเราไม่ต้องรีบไปสู้กับเขาก่อนที่เขาจะแข็งแกร่งกว่านี้เหรอ?”
“เราต้องรอ
เดแลมมีจุดอ่อนที่สำคัญ เมื่อเขากิน เขาไม่สามารถขยับร่างกายเพื่อย่อยอาหาร
ดังนั้นการป้องกันของเขาจึงอ่อนแอ จากนั้นมันจะเป็นโอกาส”
“เขาต้องกินเท่าไหร่”
“มันไม่แน่นอน แต่ประมาณ 10,000?”
มีโอกาสที่ปีศาจแห่งความตะกละกินประมาณ
10,000
คนจากพันธมิตรหรือมอนสเตอร์ ทั้งปาร์ตี้รู้สึกมีความหวัง
แต่ไพธอนถามอีกหนึ่งคำถาม
“ฉันแค่ถาม แต่… หากเราพลาดโอกาสแล้วเราจะทำอย่างไร”
"วิ่ง"
"ฮะ?"
“ถ้าไม่หนีก็โดนกิน”
จบเล่ม 48 บทที่ 3
ผู้แปล :
แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
Editor : แอดชิน เพจ
เราอ่านนิยายแปล
