เล่ม 48 บทที่ 3: ความฝันของจอมวายร้าย แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

 

- ความเชี่ยวชาญทักษะการแกะสลักเวลาถึงเลเวล 10 และเปลี่ยนเป็นการแกะสลักเวลาขั้นสูง คุณได้รับการรู้แจ้งที่ดีเกี่ยวกับเวลา คุณได้เรียนรู้การแกะสลักการเดินทางที่สามารถเคลื่อนย้ายคุณผ่านเวลาและมิติ ขณะนี้คุณสามารถเดินทางได้สามครั้ง จำนวนครั้งที่สามารถใช้การแกะสลักการเดินทางจะได้รับการอัปเดตเดือนละครั้ง และจะเพิ่มขึ้นเมื่อภารกิจเสร็จสิ้น เมื่อตรงตามเงื่อนไข เควสพิเศษที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ ศิลปะ ธุรกิจ หรือการผลิตจะถูกสร้างขึ้น ทุกครั้งที่เลเวลทักษะของการแกะสลักการเดินทางสูงขึ้น จะสามารถสำรวจพื้นที่ ภารกิจ และประวัติศาสตร์ได้มากขึ้น

---

- ความชำนาญของช่างตีเหล็กมาถึงจุดสูงสุดแล้ว คุณได้กลายเป็นช่างตีเหล็กระดับปรมาจารย์ที่เผาไหม้ด้วยจิตวิญญาณแห่งไฟและควบคุมโลหะอย่างอิสระ ในทวีปเวอร์เซลล์ ช่างตีเหล็กผลิตอุปกรณ์ป้องกันด้วยความรัก เหงื่อหยดลงในความร้อนที่ร้อนจัด และคุณก็ได้รู้เคล็ดลับของการรวมโลหะเข้ากับไฟแล้ว ความทนทานของอาวุธ ชุดเกราะ และไอเท็มทั้งหมดที่ผลิตได้เพิ่มขึ้น อุปกรณ์ที่สร้างขึ้นใหม่จะได้รับคุณสมบัติเพิ่มเติมอย่างน้อยหนึ่งถึงสามอย่าง ในฐานะช่างตีเหล็ก คุณสามารถเข้าใจร่องรอยการต่อสู้ที่สลักอยู่บนอาวุธและชุดเกราะ คุณสามารถรับค่าประสบการณ์และทักษะการต่อสู้ล่าสุดได้จากอุปกรณ์สามชิ้นต่อวัน คุณได้รับการควบคุมไฟ ความสามารถที่เกี่ยวข้องกับไฟทั้งหมดจะดีขึ้นและการใช้มานาลดลง คุณสมบัติเพิ่มเติมจะถูกนำไปใช้โดยการดึงพลังที่ซ่อนอยู่ของอาวุธและชุดเกราะออกมา ความหลงใหลที่จริงจังหมายความว่าความชำนาญของทักษะการต่อสู้ทั้งหมดจะเพิ่มขึ้น 7% คุณได้รับความอดทนอย่างมั่นคงเพื่อให้พลังชีวิตและพละกำลังเพิ่มขึ้น 120% ส่วนผสมพิเศษจะช่วยให้คุณสร้างดาบของวีรบุรุษหรือเกราะของวีรบุรุษได้มากถึงห้าครั้ง ค่าสถานะทั้งหมดจะเพิ่มขึ้น 40 เควสการผลิตสามารถรับได้โดยไม่มีข้อจำกัดใดๆ

 

- ได้รับฉายา 'ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก' แล้ว คุณสามารถพบกับราชาใดก็ได้ โดยไม่คำนึงถึงชื่อเสียงหรือความสัมพันธ์ครั้งก่อน นักรบ อัศวิน ช่างฝีมือ และพ่อค้าจะรู้สึกเคารพคุณ ผลของความแข็งแกร่ง พละกำลัง และจิตวิญญาณการต่อสู้จะเพิ่มขึ้น อัตราการเติบโตของเทคนิคลับช่างตีเหล็กจะเพิ่มขึ้นเมื่ออยู่ในโรงตีเหล็กเดียวกัน

ปรมาจารย์ช่างตีเหล็ก!

คู่แข่งทั้งฟาบิโอและเฮอร์แมนถึงระดับปรมาจารย์และไม่สามารถควบคุมความสุขได้

“ในที่สุด ในที่สุด…”

“หือ นายทำได้”

พวกเขามองหน้ากันด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน

“ในระหว่างนี้ ความปรารถนาและความพยายามทั้งหมดของฉันก็เข้าสู่ดาบ”

เขาสร้างดาบโดยใช้วัสดุที่ดีที่สุด ฮีเลียม อย่างสุดความสามารถและกลายเป็นช่างตีเหล็ก

“ฉันไม่ละอายกว่าจะมาถึงจุดนี้ได้”

ฟาบิโอและเฮอแมนเฉลิมฉลองด้วยการดื่มร่วมกัน

“ในที่สุด นายก็กลายเป็นปรมาจารย์หลังจากผ่านไปสองสามวัน แต่ฉันไปถึงก่อน”

"ยินดีด้วย"

“ความสำเร็จของฉันไม่ได้ไร้ประโยชน์ ยังไงก็ตาม เฮอร์แมน นายมาถึงระดับปรมาจารย์แล้ว ดังนั้นความแตกต่างของวันที่จึงไม่สำคัญ”

ฟาบิโอและเฮอแมนเริ่มต้นจากการเป็นช่างตีเหล็กคนแคระในรอยัลโร้ดโดยหยิบทองแดงที่เป็นสนิมและหลอมละลายอยู่ตลอดเวลา

พวกเขาแข่งขันกันเพื่อสร้างดาบที่ดีที่สุดในขณะที่อาศัยอยู่ในเมืองธอร์ เมืองแห่งช่างตีเหล็ก

“มันสนุกเมื่อฉันเริ่มสิ่งนี้ ผู้เล่นหลายล้านคนวิ่งไปลองอาวุธเสริมที่เราสร้างขึ้น"

“ฉันจำได้ว่าไม่สามารถต้านทานคำสั่งของกิลด์เฮอร์มีสได้”

"ความทรงจำของฉัน เราเพิ่งทำโลหะ ความยุติธรรมขึ้นอยู่กับผู้ที่ใช้ คำพูดนี้อาจดูเหมือนไร้ความรับผิดชอบ แต่มันเป็นเรื่องจริง”

"ใช่ ไม่จำเป็นต้องให้ช่างตีเหล็กเข้ามาเกี่ยวข้อง”

เฮอร์แมนเทไวน์ลงในแก้วเปล่าของฟาบิโอ มันเป็นไวน์แดงคุณภาพดีที่มาจากโมราต้า

“ฉันคิดถึงวันของฉันในธอว์”

“มีเรื่องวุ่นวาย ช่างตีเหล็กที่แท้จริงนั้นหายากและเมืองนี้ขายเฉพาะตั๋วราคาแพงให้กับนักท่องเที่ยวเท่านั้น”

“ฉันกลายเป็นปรมาจารย์ แต่ฉันจะไม่หยุดทำดาบ”

“เราต้องทุ่มเทมากกว่านี้ บางครั้งเราควรไปผจญภัย”

“ฉันไม่รู้ว่าจะเคลื่อนไปทั่วทั้งทวีปได้อย่างไร… ฉันผลิตแต่สิ่งของที่อยู่หน้ากองไฟเท่านั้น ถ้าฉันไม่ได้เดินทางไปรอบๆ เพื่อพบกับวีด ฉันก็อาจจะกลายเป็นปรมาจารย์เร็วกว่านี้ก็ได้”

"มันอาจจะเป็นเช่นนั้น ฉันก็คิดแบบเดียวกัน ฉันไม่รู้จักโลกและเพียงใช้ค้อนทุบหน้ากองไฟเท่านั้น”

ฟาบิโอและเฮอแมนเต็มไปด้วยอารมณ์มากมาย

ช่างตีเหล็กทำเงินได้อย่างต่อเนื่องไม่เหมือนกับอาชีพสายต่อสู้ พวกเขาสามารถเร่ร่อนและผจญภัยไปกับเงินที่พวกเขาสะสมได้

ทั้งสองต่างตั้งตารอที่จะมีชีวิตในอาณาจักรอาเพ่นที่ห่างไกลจากไฟ

* * *

ไฮท์ แฟร็กทัล และโบดเมียร์

พวกมันถูกขนานนามว่า 3 ฉลามคลั่งแห่งเบคกี้นิน และครั้งหนึ่งเคยนำออร์คมาสู่อาณาจักรอาเพ่น

หลังจากนั้นพวกเขาตั้งรกรากในท่าเรือวาร์นาในขณะที่มันพัฒนาขึ้น

“มาทำเรื่องแย่ๆ แถวนี้กันเถอะ!”

"ใช่ การกระทำเลวๆของเราจะเริ่มต้นจากนี้ไป”

“คุคุคุ ผู้เล่นที่นี่จะได้ลิ้มรสนรก”

ฉลามคลั่ง 3 ตัวแห่งเบ็คกี้นินชื่นชมยินดีเมื่อจินตนาการถึงพฤติกรรมไร้ยางอายของพวกมันในอนาคต

“การปล้นสะดม”

"ฆ่า!"

“การจมเรือ”

พวกเขาเห็นผู้เล่นเริ่มแล่นเรือในทะเลรอบๆท่าเรือวาน่า โดยไม่ต้องกลัว

"ผู้คนเหล่านั้น"

“คิคิ กำลังออกล่า”

“กะลาสี แล่นเรือ แล่นเรือ!"

เมื่อ 3 ฉลามคลั่งแห่งเบ็คกี้นิน นำเรือโจรสลัดไล่ตามพวกเขา ผู้เล่นได้จมลงและลอยอยู่ในน้ำแล้ว

“ให้พวกเราขึ้นเรือไปด้วยครับพี่”

“อ่าฮะ เรา… ฉันมาเพื่อทำสิ่งเลวร้าย นายไม่เห็นมีดและกระดูกขึ้นสนิมบนธงของเราไหม”

“โจรสลัด ว้าก ฉันชื่นชมพวกเขาเสมอ อย่าบอกนะว่า…”

"อะไร?"

“ไม่ใช่พวกนายคือคนที่ไปผจญภัยกับวีดที่ลาสฟาลั้งซ์หรอกเหรอ?”

“อ่าหะ นายรู้จักเรา ฉันเดาว่าเรามีชื่อเสียงนิดหน่อย”

“แน่นอน ฉันมาที่ทะเลโดยฝันอยากเป็นโจรสลัด!”

ฉลามคลั่ง 3 ตัวแห่งเบ็คกี้นิน พยายามข่มขู่ผู้เล่นมือใหม่ที่ท่าเรือวาร์นา

“ไม่ใช่ว่านี่ปืนของเรือรบหรอกเหรอ”

“นายไม่รู้หรือว่าเรากำลังเรื่องเลวๆอยู่”

"ถ้าเรือลำหนึ่งพยายามข้ามเรา เราจะจมมัน"

ไฮท์ แฟร็กทัล และโบดเมียร์ เป็นสามคนที่พยายามจะเป็นโจรสลัดที่ชั่วร้ายในรอยัลโร้ด

ชาวประมงและกัปตันเริ่มต้นที่ท่าเรือวาร์นาจ้องไปที่เรือโจรสลัดด้วยความอิจฉา

“ดูนั่นสิ มันมีใบเรือมากมาย”

“ไม้ของตัวเรือนั้น… นั่นไม้สักเหรอ?”

“ดูวิธีที่มันผ่าคลื่น เรือลำนั้นสามารถไปได้เร็วมาก”

ปังกว่าดารา!

"ฉันเหนื่อยแล้ว ขอพักหน่อย"

"มาดื่มกันเถอะ"

เมื่อพวกเขาไม่ได้ออกทะเล พวกเขาดื่มน้ำมะนาวที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งในท่าเรือวาร์นา

มีสาวน่ารักมาหาพวกเขา

"ขอโทษค่ะ"

"ฮะ?"

“หนูได้ยินมาว่าพวกพี่ๆเป็นโจรสลัดเหรอคะ”

"เหอะ มันเป็นความลับแล้วยังไง…”

“พวกพี่ลงจากเรือโจรสลัดแล้ว”

“อะไร… นั่นสินะ”

ไฮท์ยักไหล่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

“หึหึ ความปลอดภัยของพื้นที่นี้อยู่ในกำมือเราแล้ว ระวังอย่าให้ถูกโจรสลัดปล้นนะ”

“พี่ๆพาเราไปที่เกาะจอร์แดนได้ไหม”

“หืม?”

“เราจะตามไปเมื่อพี่ออกไปก่อน พวกเรากลัวมอนสเตอร์ทะเล”

"พวกเราเป็นโจรสลัดนะ"

“เราจะให้สองเหรียญทองต่อลำ”

เกาะจอร์แดนอยู่ห่างจากท่าเรือวาร์นาประมาณครึ่งวัน สามารถทำการสำรวจ ค้าขาย และหาอาหารบนเกาะได้ ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวันหากมีลมแรง จึงเป็นหลักสูตรที่กัปตันเริ่มต้นชอบ

'เพียงสองทอง?'

ฉลามคลั่ง 3 ตัวแห่งเบ็คกี้นิน ไม่อยากไปแม้จะใช้เวลาเพียงวันเดียวก็ตาม

“คุณผู้หญิง ฉันขอโทษ แต่ค่าแรงแพงสักหน่อย”

“มันเป็นเงินเพียงเล็กน้อย แต่เราทำงานอย่างหนักเพื่อรวบรวมมัน เราจะไปเก็บสาหร่ายและหอยนางรม ทุกคนจากคณะเต้นรำของมหาวิทยาลัยเกาหลีได้ตัดสินใจเข้าร่วมการสำรวจเกาะ”

“อึก คณะ…เต้นรำ?”

“ใช่ ทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้อง ทุกคนตัดสินใจเข้าร่วม แต่เราไม่มีเกินกว่า 300 เหรียญทอง… พี่ๆพาพวกเราไปไม่ได้เหรอ?”

ไฮท์เหลือบมองเพื่อนของเขา แม้จะไม่ได้กระซิบกัน ดวงตาของแฟร็กทัลและโบดเมียร์ก็คุยกัน

'ยังต้องถามอีกเหรอ? ทำภารกิจ เพื่อน'

'เฮ้ ยอมรับก่อนที่เราจะพลาดโอกาส!'

ไฮท์ตอบหลังจากกลืนน้ำลายของเขา

“มันน่ารำคาญถ้าเป็นเกาะจอร์แดน แต่เราจะไปแค่นี้ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ แต่เรารับงานแพงนะ"

ดังนั้นพวกเขาจึงใช้เวลาหนึ่งวันไปที่เกาะจอร์แดน

ขาไปนั้นสดชื่นเพราะลมทะเลที่พัดโชยมา และการดูแลเรือใบเล็กๆ ที่ตามหลังเรือโจรสลัดก็เป็นเรื่องสนุก

'นี่คือรอยัลโร้ด… ความฝันและความโรแมนติก นี่มันบ้าดี!'

พวกเขาพูดคุยกับนักเรียนหญิงขณะเก็บสาหร่ายและหอยที่เกาะจอร์แดน

แฟร็กทัลกระโดดลงไปในทะเลและจับกุ้งตัวใหญ่ที่ถูกนำมาย่างในตอนเย็น

"พวกเธอหิวไหม? ค่อยๆกินนะ”

“โอโม่ กุ้งตัวนี้มีค่า"

“ฉันเบื่อก็เลยจับมัน”

นักเรียนหญิงกินกุ้งอย่างหิวกระหาย

แฟร็กทัลและโบดเมียร์ก็ลงไปในทะเล

พวกเขาว่ายใต้น้ำ 30-40 เมตรซึ่งมีกุ้งและกุ้งก้ามกราม

“อาหารทะเลคือความเชี่ยวชาญของเรา”

“ไม่ใช่ว่ามันจับยากหรอกเหรอ”

“พวกพี่ๆจับได้ทั้งหมดด้วยมือหรือเปล่า”

วันรุ่งขึ้น 3 ฉลามคลั่งแห่งเบคกี้นินได้ประชุมกันอย่างจริงจัง

“เฮ้ เราต้องทำ”

"ฉันรู้ สิ่งที่นายกำลังพูด ฉันเห็นด้วยอย่างยิ่ง”

"โว้ว ฉันรู้สึกมีชีวิตชีวา นี่แหละชีวิต นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้สึกแบบนี้”

ฉลามคลั่ง 3 ตัวแห่งเบ็คกีนินได้เดินทางไปเกาะจอร์แดนเป็นประจำ

หากผู้เล่นท่าเรือวาร์นาจ่ายสองเหรียญทอง พวกเขาจะถูกพาไปด้วย

ตอนแรกมีเรือเพียงไม่กี่ร้อยลำ แต่เมื่อมีข่าวลือแพร่สะพัด ตัวเลขนี้ก็เพิ่มขึ้นเป็นพัน

พวกกะลาสีตลกไปกับเรื่องเล่าที่เกี่ยวกับเรือแล่นตามหลังพวกโจรสลัด

มันเหมือนกับแม่เป็ดและลูกเป็ดของเธอ

ชาววิหคก็เข้าร่วมเมื่อพวกเขาบินอยู่เหนือกองเรือขนาดใหญ่บนท้องฟ้า

มันเป็นภาพที่ยอดเยี่ยม เมื่อทะเลตะวันออกของอาณาจักรอาเพ่นถูกบุกเบิก เกาะและเส้นทางการค้าก็ปลอดภัย

“ระวังคลื่นแรง!”

“ที่นี่แหละจุดตกชั้นดี พยายามหาสายเบ็ดให้ใกล้ก้นมากที่สุด"

เรือเล็กที่ปกคลุมทะเล!

ผู้เล่นชาวเหนือเติบโตอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเขาย้ายออกจากท่าเรือวาร์นา

การเดินทางทางไกลประสบความสำเร็จเพราะเทคโนโลยีการเดินเรือเติบโตอย่างรวดเร็ว ทำให้เรือสามารถบรรทุกสัมภาระจำนวนมากได้

เนื่องจากเสน่ห์ของท้องทะเลดึงดูดผู้เล่น เรือจึงใหญ่ขึ้นและเร็วขึ้น

- โจรสลัดแห่งท่าเรือวาร์นา!

-ผู้บุกเบิกแห่งท้องทะเล

คำชมเชยต่อพวกเขาถูกโพสต์บนกระดานข่าวของรอยัลโร้ด

ตั้งแต่นั้นมา ฉลามคลั่ง 3 ตัวแห่งเบ็คกี้นินก็รู้สึกสั่นเทิ้ม

“หน้าที่ของเราคือทำชั่ว”

“ช่วงนี้ฉันไม่ได้ทำอะไรแย่ๆ เลยรู้สึกเหนื่อย”

“เฮ้ ฉันถูกขอให้เซ็นชื่อที่ท่าเรือ เราควรจะอยู่แบบนี้จริงๆ เหรอ?”

พวกเขาต้องการทำเรื่องเลวๆ

มีผู้เล่นชาวเหนือจำนวนมากที่เติบโตอย่างรวดเร็วจนสามารถกำหนดเป้าหมายได้

“หืม… แต่มีบางอย่างที่ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้”

“เราดังมากเลยนะ?”

“ไม่ พูดตามตรง ไม่ใช่เรื่องดีที่จะโจมตีสถานที่ที่เป็นของวีด”

ฉลามคลั่ง 3 ตัวแห่งเบ็คกี้นิน ยอมรับว่าวีดคือวายร้ายตัวจริง!

“การแก้แค้นของวีด?”

“แท้จริงแล้ว… หากเรากินอาณาจักรอาเพ่น เขาจะไล่ล่าเราเพื่อแก้แค้น”

“เราควรจะทำเรื่องเลวๆไม่ใช่หรือ? พวกเราต้องกล้า เรามันคนเลว! ถ้าพวกเราไปทำที่ลับหูลับตา เขาก็คงจับเราไม่ได้ง่ายๆ หรอก”

“ไม่ เรื่องแบบนี้… เฮ้อ ฉันคิดถึงวีดทุกคืน มันไม่เหมาะที่จะทำเรื่องเลวๆที่นี่”

"อะไรกันละนั่น?"

"ฉันไม่รู้"

พวกฉลามคลั่งรู้สึกไม่สบายใจและตัดสินใจปรึกษาใครซักคนผ่านกล่องจดหมาย คนๆ นั้นคือวีด เป้าหมายที่พวกเขากังวล วีดเปิดการกระซิบเพื่ออธิบายเรื่องนี้

-วีด: งั้น... พวกนายต้องการขโมยของจากผู้เล่นวาร์ท่าเรือวาร์น่าเหรอ?

“ใช่ เมื่อก่อนเราไม่รีรอ เราแค่ขโมยของและเผาทุกอย่าง… มันสนุกจริงๆ แต่เราลังเลที่จะลงมือทำ”

ไฮท์อธิบายข้อเท็จจริง อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะตายถ้าพวกเขาถูกจับโดยวีดในภายหลัง ดังนั้นไม่สำคัญว่าตอนนี้เขาจะรู้เรื่องนี้หรือไม่ พวกเขาพยายามเดินตามรอยเท้าของวีด ดังนั้นพวกเขาต้องการขอคำแนะนำจากวายร้ายตัวจริง

“ไม่ใช่เพราะความชอบธรรมหรือความเห็นอกเห็นใจสำหรับผู้เล่นทางเหนือ ไม่มีอะไรเทียบได้กับความสดของการทรยศ แล้วทำไมเราจะลงมือไม่ได้"

เงียบไปพักหนึ่งก่อนจะมีการตอบกลับมา

- วีด: ดูเหมือนแววตาพวกนายกำลังเศร้าหมองนะ

"ฮะ?"

-วีด: มันซับซ้อนแต่ถ้าจะพูดง่ายๆ… ขอยกตัวอย่าง พวกนายคิดอย่างไรเมื่อเห็นโจรถูกจับได้ว่าขโมยเงิน 10,000-30,000 วอน?

“อืม…”

ฉลามคลั่งต่างชำเลืองมองแต่คำตอบไม่ได้เกิดขึ้นง่ายๆ

- วีด: มันช่างน่าสมเพชเสียจริง นายไม่รู้สึกอย่างนั้นเหรอ?

“อ่า ถูกต้อง”

“ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน”

“น่าจะมีเรื่องเล่าหลังการขโมย”

-วัชพืช: แต่ 10 ล้านล้าน หรือพวกโจรที่ขโมยเงิน 20 ล้านล้านล่ะ?

“วะ…”

“แจ็คพอต!”

"ของจริง นับถือ นับถือ"

ปากของฉลามคลั่งก็อ้าออกตามที่พวกเขาจินตนาการ

- วีด: นั่นคือความสามารถ พวกเขาฉลาด ไม่ใช่คนธรรมดา นายไม่เข้าใจความรู้สึกเหล่านั้นหรือ

“ใช่แล้ว คนที่มีความสามารถขนาดนั้น มันเยี่ยมมาก”

"จริงหรือ"

คำอธิบายจากวีดเข้ามาในหัวของพวกเขา

ขโมยเงินไปไม่กี่ล้านวอน!

-วีด: นั่นเป็นสิ่งที่ไม่ดีเกี่ยวกับการเป็นตัวร้ายที่ยิ่งใหญ่ เป็นเรื่องยากสำหรับผู้อื่นที่จะเลียนแบบทั้งๆ ที่รู้วิธีการต่างๆ เติบโตมากขึ้น กว้างขวางและใหญ่โต ในการ์ตูนเด็ก นายสงสัยไหมว่าทำไมพวกวายร้ายถึงพยายามยึดครองโลก?

"นั่นสิ?”

"ใช่เลย ทำไมพวกเขาถึงพยายามยึดครองโลกอยู่เสมอ?"

- วีด: พวกวายร้ายกำลังฝันใหญ่ กิลด์เฮอร์มีสยังมีจุดมุ่งหมายเพื่อพิชิตทวีปอีกด้วย

"ถูกต้อง ถูกต้อง"

-วีด: หลีกเลี่ยงตัวอย่างแบบพวกเขา โลกกว้างและมีสิ่งเลวร้ายมากมายที่นายสามารถทำได้ คนเลวที่ไม่มีความฝันย่อมไม่สำเร็จ

“อึก… นี่ไม่ใช่เวลาพักผ่อน ฉันจะทำให้ดีที่สุด"

พวกฉลามคลั่งได้ปฏิบัติตามคำสอนของเขาอย่างซื่อสัตย์

ยกระดับทักษะและเพิ่มขนาดของเรือโจรสลัด ล่าในพื้นที่ที่เรือผีปรากฏ พวกเขาได้รับคำแนะนำจากวีดเป็นระยะๆ

-วีด: อาณาจักรพัลลอส ไปที่พื้นที่ทะเลทรายทางตอนใต้

"ฉันเข้าใจแล้ว"

มันเป็นการเดินทางระยะไกลรอบทิศตะวันออกของทวีปเวอร์เซลล์

ทีมการค้าประกอบด้วยบริษัทการค้าของเมแพน บริษัทการค้าขนาดใหญ่อื่นๆ และพ่อค้าจากทางเหนืออีกหลายแห่ง

ทีมการค้าเอาชีวิตรอดจากคลื่นยักษ์ น้ำวน และภัยคุกคามจากมอนสเตอร์ในทะเล และมาถึงพื้นที่ทะเลทรายพร้อมกับติดตาม 3 ฉลามคลั่มแห่งเบ็คกี้นิน

- การเดินทางระยะไกลระหว่างทวีปต่างๆ ประสบความสำเร็จ บุกเบิกเส้นทางใหม่! คุณเดินทางไกลได้สำเร็จด้วยการฝ่าคลื่นและสายลม คุณได้ออกเดินทางจากท่าเรือวาร์น่าด้วยคำอวยพรจากผู้คนและเสียงหัวเราะของนก และมาถึงดินแดนแห่งดวงอาทิตย์และทรายอันห่างไกล ความชำนาญในการแล่นเรือเพิ่มขึ้นเนื่องจากการเดินทางครั้งนี้ ชื่อเสียงในหมู่ลูกเรือเพิ่มขึ้น 4,560 โชคเพิ่มขึ้นอย่างถาวร 14

 

- เส้นทางใหม่! พบเส้นทางใหม่จากท่าเรือวาร์นา หากมีการรายงานเส้นทางไปยังสมาคมอิสระสู่ท้องทะเลแห่งท่าเรือวาร์น่า เส้นทางนั้นจะถูกสร้างเป็นแผนที่ที่ลูกเรือคนอื่นๆ สามารถใช้ได้ การขนส่งทางทะเลผ่านเส้นทางจะเพิ่มขึ้น 15% และความเสี่ยงจะลดลง 47%

“คึ่ก มา"

“ตีกลอง ขึ้นฝั่ง!"

เรือหลายพันลำมาถึงพื้นที่ทะเลทราย

พวกเขาผ่านพายุไต้ฝุ่นและแนวปะการัง

ใบเรือของเรือลำเล็กๆ ขาดรุ่งริ่งเหมือนเศษผ้า แต่กัปตันก็โห่ร้องด้วยความยินดี

“ไชโย!”

“ที่ดินผืนนี้เท่าไหร่คะ”

ไม่มีท่าเรือที่เหมาะสมในบริเวณทะเลทราย ดังนั้นเรือใบขนาดใหญ่จึงหยุดอยู่ไกลๆ และขนส่งสินค้าโดยใช้เรือลำเล็ก

ไฮท์ต้องการทำเรื่องเลวๆทันทีที่เขามาถึงทะเลทราย

“พวกคนทางใต้ไม่รู้อะไรเลยรึไง? การพัฒนาของพวกเขาต่ำกว่าของเรา"

"ใช่ พวกเขาอาศัยอยู่ในแสงแดดและเป็นดินแดน”

"ฉันเห็นด้วย ฉันเห็นด้วย"

“โอ้ มีคนมาบ้างแล้ว เราควรจะสร้างความประทับใจให้ผู้เล่นในพื้นที่เสียหน่อย”

“เราไม่ได้ล้อเล่น คิลคิลคิล”

ฉลามคลั่งหัวเราะขณะที่พวกเขาออกไปพบกับนักรบทะเลทราย เพียงเพื่อให้ไหล่ของพวกเขาหดและก้มหัว ดวงตาของพวกเขาหลีกเลี่ยงคนอื่นโดยอัตโนมัติ นักดาบ-5!

เขากระแทกไหล่กับพวกฉลามคลั่ง

“พวกนายคงลำบากมากที่จะมาที่นี่”

“นั่น… ไม่ พวกเราไม่เป็นไร”

นักดาบ-5 ยื่นมือของเขาออกมาเพื่อจับมือ และแฟร็กทัลที่สั่นเทาก็คว้ามันไว้

พวกเขามีพลังต่อสู้อยู่เล็กน้อยนอกทะเล แต่มีมนุษย์ที่เพิกเฉยต่อพลังการต่อสู้ของรอยัลโร้ด

วีดได้บอกนักดาบ-5 เกี่ยวกับพวกเขาล่วงหน้า

“พวกเขาเป็นคนดี ปฏิบัติต่อพวกเขาตามสบาย”

“ตามสบาย?”

“ใช่ เหมือนพวกเขาเป็นพี่น้องกัน”

นักดาบ-5 นึกถึงคำพูดของวีดและพูดด้วยความรัก มันอยู่ในเสียงหนาและต่ำ

“ร้อนจัง พวกนายอยากได้เบียร์เย็นๆสักแก้วไหม?”

“ไม่… เราต้องรีบกลับ…”

“ไม่อยากเหรอ?”

“ช-ใช่? ไม่เป็นไร"

พวกฉลามคลั่งอยากจะกลับไปที่เรือของพวกเขา แต่พวกเขาตัดสินใจรอจนกระทั่งนักดาบ-5 นำเบียร์มาให้พวกเขา

-ไฮท์: ดื่มให้หมด แล้วไปกันเลย เราปฏิเสธไม่ได้

- โบดเมียร์: ใช่ ใช้เวลาไม่นานในการดื่มเบียร์

-แฟร็กทัล: เฮ้ แค่ดื่มสักแก้วเอง ไม่เป็นไรหรอกน่า

พวกเขากระซิบเพื่อรักษาความภาคภูมิใจของพวกเขา!

นักดาบ-5 มองพวกเขาด้วยความขมวดคิ้ว

"พวกนายทำอะไรอยู่ หยิบเบียร์ออกมา"

“เบียร์… พวกเรา?”

“เอ่อ… นายไม่ได้เอาเบียร์มาด้วยเหรอ?”

นักดาบ-5 ลังเล เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่เขาไม่สามารถป้องกันไม่ให้กล้ามเนื้อใบหน้าบิดเบี้ยวได้

สัญชาตญาณการเอาตัวรอดของพวกเขาถูกกระตุ้นในขณะนั้น!

“น-นี่ เบียร์!”

“มาดื่มกับเราไหม?”

“เรามีอีกเยอะ เราจะแบ่งให้พวกนายด้วย”

ฉลามคลั่งโชคดีมากที่มีเบียร์เต็มเรือ

* * *

“ว้าว นี่เป็นผลิตภัณฑ์พิเศษของท้องถิ่น”

“ไวน์ของโมราต้ากำลังขายดี วัฒนธรรมการดื่มนั้นแตกต่างกัน”

“ผลไม้ชนิดนี้ดีที่สุด เราสามารถกินได้มากในขณะที่มีเสื้อผ้าที่ปกป้องเราจากแสงแดด”

ผู้เล่นทางเหนือนำเสบียงจำนวนมากไปยังทะเลทราย

ขายเสื้อผ้าเรียบง่าย อุปกรณ์ทำอาหาร และอานม้าในราคาที่แพงกว่าหลายเท่า

“ซื้อของที่นี่… คุณอยากเอาพรมหรือหนังอูฐไปทางเหนือไหม?”

“แอลกอฮอล์ก็เช่นกัน ราคาจะไม่มีความหมายเมื่อมันกลายเป็นเทรนด์”

“เทคโนโลยีการผลิตมีดนี้ยอดเยี่ยมมาก มีดทั่วไปไม่มีประโยชน์ แต่ถ้าทำโดยช่างฝีมือในทะเลทรายก็ไม่เป็นไร”

ผู้เล่นทางเหนือขายสินค้าที่พวกเขานำมายังเมืองทะเลทรายและซื้อใหม่

หลังจากนั้น เรือก็เต็มและออกเดินทางไปยังอาณาจักรอาเพ่น

การค้าขายอย่างแข็งขันในทะเลทรายทำให้เรือของพวกเขาเต็มไปด้วยสินค้าและคำสั่งซื้อ

นักดาบ-5 ล่ำลาทีมการค้า แต่สองวันต่อมา ทีมใหม่ก็ปรากฏตัวขึ้น

“ทำไมนายถึงมาอีก”

"ผม? ผมคือก้อนเงินจากบริษัทการค้าเมแพน และผมทุ่มเทให้กับการลักลอบนำเข้าและการค้าทางทะเล"

* * *

“เธอจะไปจริงๆ เหรอ”

"ใช่ค่ะ!"

"คุณต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอ?"

“ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ”

“คุณคิดจะไปจริงๆใช่ไหม”

"ฉันจะไปค่ะ"

“ฮะ… ผมขอโทษจริงๆที่ต้องบอกลา”

“เข้าใจแล้วค่ะ ฉันไม่ไปแล้วค่ะ”

วีดคุยกับไอรีนและโน้มน้าวให้เธอไม่ไป

“หึ เธอถูกหลอกแล้วล่ะ”

"น-ไม่ใช่"

เพื่อนคนอื่นๆ ของเธอเบื่อกับการออกล่าและต้องการหลบหนี อย่างไรก็ตาม พวกเขาทิ้งไอรีนไว้คนเดียวไม่ได้

'ฉันพยายามตั้งแต่ต้น'

'แย่มาก'

'อ่า ฉันเป็นทาสการต่อสู้ ฉันไม่สามารถจากไปได้'

การแกะสลักการเดินทาง

วีดสามารถไปได้ในทุกช่วงเวลา ดังนั้นมันจึงเป็นไปได้ที่จะเดินทางแบบสบายๆ ในขณะที่เพลิดเพลินกับวัฒนธรรมของเมืองที่พัฒนาแล้ว แน่นอน เขาไม่ได้คิดจะทำอย่างนั้น!

“หืม จะไปไหนดี”

ในหัวของวีด แพ็คเกจการเดินทางที่ขายในบริษัทตัวแทนท่องเที่ยวกำลังถูกตั้งขึ้น

แพ็คเกจอันตรายที่เสนอในราคาที่ต่ำกว่าตั๋วเครื่องบินและอนุญาตให้ซื้อของได้อย่างน้อยสามครั้งต่อวัน!

'การเดินทางก็เป็นแบบนั้น'

การเดินทางจะต้องตอบสนองความคาดหวังสูงโดยธรรมชาติ

'อย่างไรก็ตาม หลังจากเสร็จสิ้นการล่าครั้งต่อไปแล้ว เราก็จะขาดการติดต่อไปสักระยะหนึ่ง ดังนั้นคราวนี้ฉันควรจะดูดความหวานให้หมด'

ความสามารถในการต่อสู้และองค์ประกอบของเพลและคนอื่นๆ นั้นยอดเยี่ยม นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเลือกพาพวกเขาไปที่สนามรบแม้จะต้องแบ่งส่วนของเขาด้วยก็ตาม

'นั่น... หืม ฉันไม่ต้องการที่จะไปที่นั่นทันที แต่ความสำเร็จในประวัติศาสตร์ก็ยังดีอยู่'

วีดได้ศึกษาประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์และพบว่ามีสถานที่ที่คลุมเครือมากมาย

ในกรณีของปราสาทคัลลาพิก เขาประสบสงครามเมื่อก่อตั้งจักรวรรดิพัลลอส และสามารถวัดระดับของอัศวินและทหารได้

มันยาก แต่เขาได้รับรางวัลสำหรับความทุกข์ของเขา สถานที่ที่ประสาทสัมผัสของเขาสามารถทนได้

อย่างไรก็ตาม เป็นการยากที่จะวัดความยากเมื่อพื้นที่ทั้งหมดหรือกองทัพถูกทำลาย

'ฉันต้องการไปที่ที่ฉันจะต่อสู้ ฉันจะไม่อยู่คนเดียว

แม้ว่าเขาจะมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก คนอื่นควรรู้จักความทุกข์

วีดหัวเราะอย่างสดใสราวกับนักเรียนประถมที่ขโมยเงินค่าขนมจากแม่ของเขา

“คราวนี้เราไปกันแค่นิดหน่อย”

"ฮะ?"

"อะไรนะ?"

ดวงตาของสหายของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

ไพธอนและซีซั่นแครปยังคงคิดที่จะวิ่งหนี แต่ในความเป็นจริง มันช่วยไม่ได้

'ฉันจะกลับไปยังโลกเดิมได้อย่างไร'

'อืม สูง… ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะล้ม'

พวกเขายังคงลอยอยู่บนท้องฟ้าโดยใช้เวทมนตร์ลอย

ปราสาทคัลลาพิกที่อยู่บนพื้นดินจมอยู่ในทะเล

พวกเขามีอาชีพนักฆ่าและนักรบที่เรียบง่าย ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถลงไปที่พื้นหรือกลับไปยังเขตเวลาเดิมได้

'เราไปไม่ได้จนกว่าเขาจะส่งเรากลับ'

'ถ้าไม่ใช่เพราะเวทมนตร์ลอยตัว เราก็คงจะถูกทำลายแทนที่จะดูฉากนั้น ไม่ เขาคงไม่คิดมากขนาดนั้น'

ซีซั่นแครปมีศรัทธาเพียงเล็กน้อยในวีด

'มันคือการออกแบบของเขา เมื่อเราถูกจับได้ เราไม่สามารถออกไปได้'

เพลรู้ทุกอย่างดังนั้นเขาจึงเงียบไป การโต้เถียงเป็นเรื่องงี่เง่า

'หลังจากที่เป็นเพื่อนกับวีดแล้ว อัตราการเติบโตของฉันก็เร็วขึ้นมาก ฉันกลายเป็นลอร์ดและฉันมีชื่อเสียงในหมู่ผู้เล่น ฉันมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก แต่มันก็คุ้มค่า'

พวกเขาต้องการตายในขณะที่ติดแท็กกับวีด แต่แล้วเขาก็มองย้อนกลับไปที่ความทรงจำด้วยอารมณ์แปลกๆ

การต่อสู้กับมอนสเตอร์จำนวนนับไม่ถ้วนและการรับประทานอาหารที่อร่อยอย่างไม่รู้จบ มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เขาเคยรู้สึก

'การเป็นทาสการต่อสู้ก็มีข้อดีอยู่เหมือนกัน'

วีดเลียริมฝีปากของเขาและพูดว่า

“คราวนี้มันดีที่จะไปแบบสบาย ๆ ทุกคนเหนื่อยมาก คราวนี้จะไม่ล่าอีกนาน หนึ่งวันเป็นอย่างไรบ้าง”

"หนึ่งวัน?"

“ถ้าเป็นวันเดียว…”

ทั้งปาร์ตี้รู้สึกผ่อนคลาย

พวกเขาผ่านอะไรมามากมาย ดังนั้นพวกเขาจะสามารถอดทนได้สักวันหนึ่ง

สายตาของไอรีนและโรมูนะสบกัน

'ไม่เลว'

'คุณวีดไม่ยอมให้เราตายหรอก แน่นอนว่าเราน่าจะสามารถใช้เวทย์มนตร์ได้อีกสักวัน'

การเตรียมตัวสำหรับจุดหมายต่อไปนั้นเรียบง่าย

เมล่อนและไพธอนรู้สึกผิดหวังที่มันเกิดขึ้นเพียงวันเดียว

'คงจะดีถ้าเราไปสนามรบที่ใหญ่กว่านี้ ไฮ่ แต่ฉันไม่สามารถบอกให้เขาไปในที่ที่ยากลำบากโดยตั้งใจได้'

'มันค่อนข้างยาก แต่ค่าประสบการณ์ที่ได้รับจากการต่อสู้ในวันอื่น… เป็นการดีที่จะผ่อนคลายในภายหลัง'

เมื่อวีดสร้างประตูมิติ พวกเขาสามารถกระโดดเข้าไปได้อย่างสบาย

* * *

ฟิ้วววว วู้บบบบบ!

แกร้ก แกร้ก แกร้ก เปรี๊ยะ!

ไพธอนโผล่ออกมาจากประตูมิติก่อนจากนั้นตามด้วยวีด เขาคิดว่าพวกเขาจะต่อสู้กับมอนสเตอร์ แต่แผ่นดินก็สั่นสะเทือน

"ที่นี่เกิดขึ้นอะไร?"

ไพธอนก้มตัวลงและลืมตาขึ้น

มังกรหลายพันตัวที่บินอยู่บนท้องฟ้ากำลังพ่นไฟลงสู่พื้น

“บุก บุก!”

“ทหารผู้กล้าแห่งอาณาจักรมาปอน ที่นี่คือที่ที่พวกเจ้าตาย ไป ไป"

"รอก่อน อย่าคิดว่าเราไม่สามารถฆ่าพวกมันได้ เอาเลย!”

"ไปข้างหน้า กระโดดไปข้างหน้า"

เรือใบขนาดใหญ่เต็มเขตทะเลเมื่อพวกเขามาถึงฝั่ง

อัศวินและทหารลงจอดบนหาดทรายหรือกระโดดลงทะเลและว่ายมายังพื้นดิน

มันเป็นการหยุดคนที่บุกเข้ามา

มนุษย์ที่ขายวิญญาณให้กับปีศาจเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งกำลังนำสัตว์ประหลาดและปิดกั้นทหาร

“ไม่ นี่… นี่มันแย่กว่าปราสาทคัลลาพิกไม่ใช่เหรอ?”

ตริ๊ง!

-ทางเลือกของชีวิต ในที่สุด พันธมิตร 3 ประเทศและเผ่าปีศาจกุลเดนก็ต่อสู้กัน มนุษย์ได้เริ่มต่อสู้เพื่อชะตากรรมของพวกเขาและโจมตีเกาะแจ็คสัน ไม่มีความสงบสุขในสถานที่ที่มีสงครามเกิดขึ้น เข้าร่วมพันธมิตรหรือเผ่าปีศาจและทำลายคู่ต่อสู้ของคุณ ระดับความยาก: S รางวัลตอบแทน: ชื่อเสียงและสมบัติ ข้อจำกัดภารกิจ: เพื่อความอยู่รอดและชนะ ภารกิจบังคับ

 

- เลือกฝ่ายที่จะต่อสู้ด้วย หากคุณเลือกข้างของเผ่าปีศาจ คุณจะต้องต่อสู้กับมนุษย์ ปีศาจจะเปลี่ยนร่างกายของคุณและให้ความแข็งแกร่งถาวรแก่คุณ แต่คุณจะสูญเสียชื่อเสียงและเกียรติยศอย่างมาก รอยสักแปลก ๆ จะถูกแกะสลักไว้บนร่างกายของคุณและไม่สามารถลบออกได้ รางวัลตอบแทน: เสริมสร้างความสามารถทางกายภาพ หากคุณเลือกข้างพันธมิตร คุณก็จะได้รับศรัทธาและชื่อเสียงสูง พวกเขาจะแสดงความโปรดปรานอย่างมากต่อผู้ที่มีส่วนร่วมในงานยาก แน่นอน หากคุณแพ้ในการต่อสู้ครั้งนี้ ทุกอย่างก็จะหายไป!

'เควสความยากระดับ S'

นอกจากความยากแล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอ่านคำอธิบายยาวๆ

มีมอนสเตอร์ห้าชนิดที่ดูดีในสายตาของไพธอน

'พวกมันดูธรรมดาแต่พลังต่อสู้กลับไม่ใช่'

พวกมันเป็นมังกรดินชนิดหนึ่ง

พวกมันมีความยาว 10 เมตร และมีรูปร่างอ้วนเหมือนคางคก

มันวิ่งด้วยขาหลังและใช้กำลังของมันเพื่อฝ่าฟันอัศวินและทหาร

เดรกบินพ่นไฟออกมาที่พื้นและเผาทหาร

'ที่นี่มันอะไรกันวะเนี่ย'

ไพธอนไม่สามารถออกไปได้ เขาจึงซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหิน

“อุแวก บุก!”

“อาณาจักรเคลตั้น กวาดล้างเผ่าปีศาจ"

อัศวินและทหารมุ่งหน้าฝ่าเผ่าปีศาจและมอนสเตอร์

ไพธอนอยากต่อสู้แต่ร่างกายของเขาใหญ่มากจนไม่สามารถเคลื่อนไหวในสนามรบได้อย่างง่ายดาย

'ดูเหมือนว่ามีทหารมากกว่า 100,000 นายเข้าร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้'

เมื่อเขาเพิ่มคนตายและคนที่มาจากเรือแล้ว เขาก็เห็นว่าการต่อสู้ที่ดุเดือดกำลังจะเกิดขึ้น ใบหน้าของไพธอนร้อนผ่าวจากความร้อนของเปลวไฟของเดรก

'การต่อสู้ชายฝั่ง… อืม ภารกิจเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ระหว่างสามพันธมิตรและเผ่าปีศาจ ดังนั้นบางทีนี่อาจเป็นการขึ้นฝั่งของเกาะแจ็คสัน

ยกพลขึ้นเกาะแจ็กสัน!

ประมาณ 10 ปีก่อนยุคสงคราม อาณาจักรมาปอน, เคลตั้นและบรอมบาร่วมมือกันเพื่อต่อสู้กับเผ่าปีศาจกุลเดน

ทั้งสามอาณาจักรระดมกำลังกองทัพจำนวนมากเพื่อปฏิบัติการยกพลขึ้นเกาะแจ็กสันและส่วนใหญ่ถูกสังหาร

ผลที่ตามมาได้ทำลายสมดุลทางทหารในทวีปและนำไปสู่ช่วงสงคราม

“ฮึก พวกเรามาที่สนามรบนี้แล้วเหรอ?”

ไพธอนถามอย่างกังวล

“ไม่ ถึงเราจะมาก็ไม่จำเป็นต้องอธิบาย”

เขาไม่เชื่อว่ามันเป็นการล่าธรรมดาๆ และเข้ามาก่อนด้วยความทะเยอทะยาน

พวกเขามาถึงสนามรบที่สามารถพลิกประวัติศาสตร์ทวีปเวอร์เซลล์ได้!

“อะแฮ่ม ฉันต้องการการตัดสินที่มีสติ"

เขาซ่อนร่างของเขาไว้หลังก้อนหินและรอจนกระทั่งเซอร์กะมาถึง

ไพธอนรีบวิ่งออกมาจากหินที่เขาซ่อนตัวอยู่

“ว้าว การต่อสู้ครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก คล้ายกับตอนที่อาณาจักรฮาเว่นบุกพระราชวังโลกา”

“ดูจากภารกิจแล้ว ดูเหมือนว่าเราต้องเลือกข้าง…”

“เราจะทำอย่างไร ผู้คนจำนวนมากดูเหมือนจะได้รับบาดเจ็บ”

โรมูนะ เซอร์กะ และไอรีนพูดขณะที่พวกเขาเหลือบมองที่สนามรบ

พวกเขามีประสบการณ์ค่อนข้างมากในการล่ามอนสเตอร์หลายร้อยตัวในดันเจี้ยน

พวกเขายังตระเวนไปทั่วราชอาณาจักรอาเพ่นเพื่อจัดการมอนสเตอร์เมื่อการรักษาความปลอดภัยของอาณาจักรไม่ดี

“คุณวีดคิดอะไรอยู่”

ไอรีนและคนอื่นๆ หันไปมองทางวีด

มีผู้เล่นเลเวล 500 ในปาร์ตี้ แต่พวกเขาวิเคราะห์สถานการณ์และเชื่อว่าพวกเขาสามารถเชื่อคำตัดสินของวีดได้

"คุณต้องต่อคิวยาวในชีวิต"

วีดพิจารณาถึงพลังของพันธมิตรและเผ่าปีศาจ

ทหารมนุษย์มาจากเรือขึ้นบก แต่เผ่าปีศาจได้เรียกมอนสเตอร์ที่น่ากลัวออกมาเพื่อป้องกัน

เผ่าปีศาจขายวิญญาณเพื่อให้ได้มาซึ่งความแข็งแกร่ง บรรดาผู้ที่เรียนรู้เวทมนตร์สาปแช่งและมนต์ดำกำลังเฝ้าดูจากด้านหลังพวกเขา

'คุณวีดคงจะยืนอยู่ข้างเผ่าปีศาจ...'

'อืม ถามดีไหม'

'เขาจะได้รับความคิดชั่วร้าย ไม่ต้องสงสัยเลย’

วีดมองดูทหารพันธมิตรที่กำลังจะตายและประกาศ

"เข้าร่วมกับฝ่ายมนุษย์"

เซอร์กะเป็นคนขี้สงสัย ถามถึงเหตุผลว่าทำไม

"ทำไม?"

“เรือธงของสามพันธมิตรมาถึงแล้ว ในประวัติศาสตร์ มีการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่และพวกเขาเกือบจะพ่ายแพ้ แต่… เราสามารถเปลี่ยนแปลงได้เล็กน้อย”

“เราจะรอดและชนะถ้าเราเข้าร่วมฝ่ายมนุษย์ใช่ไหม”

“เราต้องทำให้มันเป็นแบบนั้น พูดคุยกับมนุษย์ดีกว่าร่วมมือกับปีศาจร้าย ต้องจ่ายราคาสำหรับการเสริมสร้างร่างกาย "

“อืม ฉันเห็น”

พรรคพวกมั่นใจ

การยืนอยู่ข้างเผ่าปีศาจนั้นหนักหนา แม้ว่าความสามารถของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นก็ตาม

'ฉันสามารถได้รับเกียรติยศอีกครั้ง'

วีดไม่ได้โกหกในครั้งนี้

มีเหตุผลแยกต่างหากว่าทำไมเขาต้องเข้าร่วมกับมนุษย์

ในฐานะเนโครแมนเซอร์ เขาสูญเสียคาสถานะเช่นความศรัทธา ศักดิ์ศรี โชค เกียรติยศและความกล้าหาญ

หากมนุษย์ต่อสู้กับเผ่าปีศาจและชนะ เขาจะได้รับค่าสถานะเป็นจำนวนมากเป็นค่าตอบแทน

ถ้าเขาทำลายเผ่าปีศาจ เขาก็จะได้รับความศรัทธาบางส่วน

'ยกระดับความสำเร็จของฉัน'

วีดและคนอื่นๆ เริ่มยอมรับภารกิจ

“ฉันจะเข้าร่วมเป็นพันธมิตรเพื่อเอาชนะเผ่าปีศาจ”

“ผมจะช่วยพันธมิตร”

“ทางด้านพันธมิตร…”

- คุณยอมรับภารกิจแล้ว ช่วยพันธมิตรของอาณาจักรมาปอน, เคลตั้นและบรอมบาเพื่อกำจัดเผ่าปีศาจกุลเดน

ไม่มีใครเข้าร่วมเผ่าปีศาจแม้จะเป็นเรื่องตลกก็ตาม

ในขณะนั้น สมาชิกเผ่าปีศาจที่เฝ้าดูกลุ่มของวีดกรีดร้องอย่างแรง

“ข้าสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังจากพวกเขา ศัตรู ฆ่าพวกมันให้หมด!"

เผ่าปีศาจใช้มอนสเตอร์เพื่อป้องกันการยกพลขึ้นบก

เว้นแต่พวกเขาจะเข้าใกล้พอ การสู้รบบนพื้นดินไม่ค่อยเกิดขึ้น แต่กองทหารเดรกบนท้องฟ้าได้รับคำสั่ง

-กวัก!

เดรกบินจากท้องฟ้าและเล็งไปที่ปาร์ตี้ของวีด

“เข้ามา!”

“เริ่มได้สักที”

พวกมันเต็มไปด้วยความตื่นเต้นเร้าใจก่อนที่เดรกจะมาถึง

พวกเดรกสวมชุดเกราะสีน้ำเงินหนาและถูกสร้างขึ้นโดยเผ่าปีศาจ

“บ้าไปแล้ว พวกมันดูแข็งแกร่งกว่าเดรกทั่วไปมาก”

“การต่อสู้ครั้งนี้ค่อนข้างยาก”

ไม่ว่าไพธอรและซีซั่นแครปจะยอดเยี่ยมเพียงใดในการต่อสู้ สิ่งมีชีวิตที่บินได้นั้นเป็นภาระที่ยิ่งใหญ่สำหรับพวกเขา

แม้ว่าพวกมันจะค่อนข้างอ่อนแอในเลเวล 300 สิ่งมีชีวิตที่บินได้ แต่พวกมันก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่ยากสำหรับผู้เล่นทั่วไปบนพื้นดินในการจัดการ

นักธนูและนักเวทย์ไม่ต้องการสู้กับพวกเดรกเพราะพวกมันบินไปอย่างรวดเร็ว

'พวกนี้มีเลเวลเกิน 400 ฉันคิดว่าพวกมันจะไม่แพ้เมื่อเปรียบเทียบกับไวเวิร์นของอาณาจักรอาร์เพน'

'คุณวีดจะทำแบบนั้น'

'ฉันควรโยนแหตกปลาขึ้นไปบนท้องฟ้าหรือไม่? ไม่ อย่าคิด ฉันแค่ต้องต่อสู้'

ปาร์ตี้คิดว่าวีดจะทำอะไรบางอย่าง

แม้ว่ามันจะเป็นสนามรบที่ซับซ้อน แต่ก็นึกไม่ออกว่ามีฉากไหนที่วีดถูกมัดมือไว้!

“อืม…เอางี้”

วีดสัมผัสได้ถึงสายตาของปาร์ตี้

มังกรนับพันตัวบนท้องฟ้ากำลังลงมาโจมตีพวกเขา

เนโครแมนเซอร์มักจะเพิกเฉยต่อเดรกและซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางพันธมิตรของพวกเขา

เป็นเรื่องปกติที่จะเปลี่ยนศพมนุษย์ให้กลายเป็นอันเดดเพื่อค่อยๆ ปราบปรามมอนสเตอร์!

'มันจะไม่สนุกแบบนั้น นอกจากนี้ สนามรบแห่งนี้ยังเป็นการต่อสู้กับเวลาอีกด้วย'

วีดจ้องมองเพื่อนๆของเขาทีละคน

พวกเขาใช้เวลาเป็นจำนวนมากในฐานะทาสการต่อสู้ของเขา

หากเขาไม่ได้พบพวกเขาในอาณาจักรโรเซนไฮม์ ก็มีโอกาสสูงที่พวกเขาจะเป็นผู้เล่นทั่วไป

ผู้เล่นที่ชื่นชอบการเดินทางและสันทนาการประกอบด้วยผู้คนจำนวนมากในรอยัลโร้ด

สหายของเขาได้รับผลกระทบจากวีดและแข็งแกร่งขึ้นในอัตราที่น่ากลัว

'ฉันสามารถไว้วางใจพวกเขา ใช่ ฉันตัดสินใจแล้ว ต่อสู้อย่างถูกต้อง'

วีดใช้เวทย์มนตร์

“อัญเชิญผี!”

เดรกเข้ามาใกล้และล้อมรอบพวกเขาในอากาศ

วีดปีนขึ้นไปบนผีก่อนที่จะอธิบายการปฏิบัติการ

“ชื่อปฏิบัติการคือหัวใจ”

"หัวใจ?"

ไพธอนถามขณะมองดูพวกเดรก ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำนี้ กลวิธีก็ผุดขึ้นมาในหัวของพวกเขา

'มีเรื่องราวเกี่ยวกับหัวใจของศัตรู เผ่าปีศาจ? เป็นกลยุทธที่กล้าหาญและอันตราย ถ้ามันสำเร็จ มันจะได้ผล แต่…'

'ดูเหมือนว่าเขาจะได้พบช่องว่าง อย่างแท้จริง!'

เผ่าปีศาจสามารถถูกมองว่าเป็นประเภทนักเวทย์ได้'

'โจมตีตีหัวใจของศัตรูในสนามรบ? ว้า… ขอฉันลองสักครั้งได้ไหม'

ทุกคนในกลุ่มต่างก็คิดแบบเดียวกันเกี่ยวกับปฏิบัติการในครั้งนี้

“ทำตามที่ใจบอก นั่นคือทั้งหมด"

วีดอธิบายก่อนจะขี่ผีขึ้นไปบนท้องฟ้า

* * *

เปลวเพลิงของเดรกโอบรอบตัวเขาขณะที่เขาบินขึ้นไป

“บินให้สูงขึ้น”

ผีของวีดทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า

สนามรบบนพื้นดินอยู่ไกลออกไป เขากลับต้อนรับเดรกในพื้นที่กว้างใหญ่ของท้องฟ้าแทน

-คู้หู้!

ดวงตาของมังกรจำนวนนับไม่ถ้วนส่องประกายเมื่อมองดูเหยื่อในอาณาเขตของตน

ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายแคบลงทันทีเมื่อเดรกอ้าปากจะพ่นไฟออกมา

“มากขนาดนี้… ทะลวงไปข้างหน้า!”

วีดนำดาบโลอาออกมาและฟันเดรกในขณะที่พุ่งผ่านเปลวเพลิง

- คริติคอล! ปีกของเดรกถูกโจมตีอย่างชัดเจน ดาบโลอาได้ปิดการใช้งาน 'การปกป้องเลือด' ในร่างกายของมัน จะสร้างความเสียหายสามเท่าให้กับมอนสเตอร์ขนาดใหญ่! พลังป้องกันของคู่ต่อสู้อ่อนแอลง พลังชีวิตลดลง 43,193

-แกว้วก!

เดรกที่สูญเสียปีกก็ล้มลงกับพื้นและตาย

ปัจจุบัน เขาใช้ประติมากรรมวินาศโดยที่ค่าสถานะทางศิลปะทั้งหมดของเขาเปลี่ยนเป็นค่าความแข็งแกร่ง แม้ว่าเดรกจะรอดจากการตก แต่ก็ถูกทหารของสามพันธมิตรฆ่าตาย

- ชื่อเสียงในการต่อสู้บนท้องฟ้าเพิ่มขึ้นสาม - ได้รับค่าประสบการณ์ - ความชำนาญของทักษะดาบได้รับการพัฒนา

 

วีดและร่างของผีถูกไฟไหม้

 

- เปลวเพลิงเผาพลาญ! เสื้อคลุมของราชาแห่งนรกจะปล่อยเวทย์มนตร์ เพิ่มความต้านทานไฟอย่างมาก พลังชีวิตลดลง 4,381 เปลวไฟที่ลุกโชติช่วงจะสร้างความเสียหาย 438 ทุกวินาทีและจะหยุดหลังจาก 10 วินาที ได้รับมานา 1,283 จากไฟที่ร้อนแรง

 

- เอฟเฟกต์อุปกรณ์ของอุปกรณ์ของบัลข่าน ภาชนะแห่งชีวิตถูกเปิดใช้งาน พลังชีวิต 4,291 ถูกนำออกจากที่แหล่งจัดเก็บ พลังชีวิตทั้งหมดที่เหลืออยู่ในภาชนะแห่งชีวิต: 231,312

 

ชุดเซ็ทของบัลข่านมีเวทมนตร์ป้องกันที่ยอดเยี่ยม แต่ท่าทางของวีดนั้นไม่ได้ยอดเยี่ยมขนาดนั้น

“ฉันไม่สามารถหยิบไอเท็มได้”

เดรกที่บาดเจ็บยังไม่ตายและตกลงมาที่พื้น

มันคงเป็นเรื่องยากที่จะลงไปที่พื้นเพื่อรวบรวมไอเท็มทุกครั้งที่เขาฆ่ามันหนึ่งตัว

ดัชนีความรู้สึกไม่สบายของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว!

วีดตะโกนโดยใช้ราชสีห์คำราม

“ฉันจะจัดการกับพวกแกเท่าที่พวกแกต้องการ ฉันแนะนำให้พวกแกเข้ามา!”

เสียงอันยิ่งใหญ่สั่นสะเทือนจุดที่พันธมิตรและเผ่าปีศาจกำลังต่อสู้อยู่

- เปิดใช้งานทักษะราชสีห์คำราม : ขวัญกำลังใจของพันธมิตรทั้งหมดภายใต้อิทธิพลของราชสีห์คำรามเพิ่มขึ้น 200% สถานะที่สับสนทั้งหมดจะถูกปลดปล่อย ความเป็นผู้นำของคุณจะเพิ่มขึ้น 300% เป็นเวลา 5 นาที

 

“โอ้ มีคนมาช่วยพวกเราแล้ว”

“กำลังเสริม!”

กองกำลังพันธมิตรที่จิตใจอ่อนแอจากเผ่าปีศาจ ตะโกนเสียงดัง

“มนุษย์ที่ไม่สามารถทนอยู่ฝ่ายมนุษย์ได้”

เผ่าปีศาจได้สั่งการให้เดรกจำนวนมากไล่ตามวีด

แม้ว่าเขาจะพยายามวิ่งหนี แต่ศัตรูจำวีดได้

เดรกหนึ่งร้อยตัวเล็งยิงเขาจากทุกทิศทุกทาง

โดยทั่วไปแล้ว มันเป็นสถานการณ์ที่ทำให้เขาต้องหนีทันที อย่างไรก็ตาม ความเสี่ยงในการตายของเขาลดลงเนื่องจากการแกะสลักชั่วขณะ

“เคล็ดมีดแกะสลักแสงจันทร์!”

ลำแสงยาวออกมาจากดาบของวีด

แสงที่สวยงามจากดาบโลอากระทบกับเดรก

- ทักษะ 'โทษะขวาน' เปิดใช้งานแล้ว เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูจากด้านหน้า ความเสียหายจะเพิ่มขึ้น 189%

 

- เปิดใช้งานทักษะ 'ดาบเปล่งแสง' ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งและความเร็วของดาบของคุณ ผลของการโจมตีคริติคอลจะเพิ่มขึ้น 2.5 เท่า

 

เขาใช้ทักษะที่ได้รับเมื่อค่าสถานะศิลปะของเขาถูกเพิ่มเป็นค่าความแข็งแกร่ง!

ดาบของวีดสร้างความหายนะให้กับเดรกห้าตัวที่อยู่รอบตัวเขา

“ดาบแยกร่าง!”

เขาหลีกเลี่ยงการโจมตีของเดรกตัวอื่นๆ และใช้มานาเพื่อสร้างร่างโคลน

วีดและภูตผีต่อสู้กันบนท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง!

อัศวินพันธมิตรตะโกน

“ดูผู้มาปราบเผ่าปีศาจสิ ความแข็งแกร่งของเขาจะนำทางพวกเรา!”

“บุกเข้าไป วันนี้เป็นวันที่เผ่าปีศาจกุลเดนจะถูกลงทัณฑ์!”

“โอร่า!”

กองทัพที่ยกพลขึ้นบกเคลื่อนตัวเร็วขึ้นหลังจากเห็นวีดและพวกเดรก

- ควันไฟ! อากาศโดยรอบร้อน พลังแห่งการโจมตีด้วยไฟพุ่งสูงขึ้น

 

-ร่างกายไหม้เกรียม! คุณถูกไฟของเดรกโจมตีมากกว่า 14 ครั้ง ความเสียหายจากไฟจะเพิ่มขึ้น

 

สถานะของวีดเสื่อมลงอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาจะทำลายเปลวเพลิงด้วยดาบโลอา การโจมตีด้วยไฟนั้นเป็นการโจมตีพื้นที่กว้าง

พลังชีวิตของเขาลดลงอย่างรวดเร็ว

ความเร็วและการเคลื่อนไหวของม้าผีไม่ทันกับมังกร!

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนปากของวีด

'นี่คือความสนุก!'

เขาไม่ต้องการการล่าที่มั่นคง แม้ว่าเขาจะสามารถประเมินพลังของคู่ต่อสู้ได้ แต่เขาก็ไม่สามารถชนะการต่อสู้ได้ง่ายๆ

ยิ่งศัตรูแข็งแกร่งมากเท่าไร เขาก็ยิ่งรู้สึกมีชีวิตชีวามากขึ้นเท่านั้นเมื่อต่อสู้

เทพสงคราม

วีด ผู้ถูกขนานนามว่าเป็นตำนานแห่งเดอะคอนติเน้นท์อ็อฟเมจิค

* * *

“นั่นคือประติมากร ไม่ ตอนนี้เขาเป็นเนโรแมนเซอร์ ยังไงเขาก็เก่ง”

ไพธอนแหงนมองท้องฟ้าก่อนจะหันไปหาเพื่อนๆ

ส่วนใหญ่เขาออกล่าเพียงลำพัง แต่ผู้คนในกลุ่มของวีดมีความน่าเชื่อถือเหมือนเมื่อก่อน

“ฉันจะสู้!”

เซอร์กะรู้สึกประทับใจกับคำพูดของวีดเกี่ยวกับหัวใจ

“แต่ฉันกลัวความสูง… ฉันจะต่อสู้กับพันธมิตรบนพื้น”

เซอร์กะต่อสู้บนพื้น

มอนสเตอร์ที่ดูดุร้ายน่ากลัวน้อยกว่ามาก!

เพลขึ้นม้าผีที่วีดเรียกออกมาทันที

“ฉันจะไป ฉันจะเล็งไปที่หัวและหัวใจ”

เดรกเป็นเป้าหมายที่เรียกร้องมากสำหรับนักธนู อย่างไรก็ตาม เป็นทางเลือกที่เหมาะสมในการยิงศัตรูจากฟากฟ้าบนพื้นดิน

"ฉันจะไปกับคุณ"

เมล่อน แฟนสาวของเขาเดินตามขณะที่เซเฟอร์หยิบเบ็ดตกปลาออกมา

"ท้องฟ้า ชาวประมงที่แท้จริงสามารถจับพวกมันได้ มีที่สำหรับชาวประมงอยู่ทุกหนทุกแห่ง”

เป็นที่นิยมสำหรับทั้งชายและหญิงในรอยัลโร้ด ดังนั้นเลือดของเซเฟอร์จึงปกติ

“ออนนี่?”

“มันจะเป็นเรื่องยากที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์โดยตรง เราจะรบกวนคุณวีดเท่านั้น ไปหาอัศวินกันเถอะ”

“ฉันจะรักษาผู้บาดเจ็บ”

เบลลอต ฮวารยอง และไอรีนตัดสินใจมุ่งหน้าไปยังพันธมิตร

เมื่อพิจารณาถึงอาชีพของพวกเขา มันเป็นทางเลือกที่สามารถเพิ่มพลังการต่อสู้ของทหารจำนวนมากได้

“ฉันจะเผาพวกมอนสเตอร์”

โรมูนะตัดสินใจต่อสู้บนพื้นเพราะว่าเดรคมีเวทมนตร์ไฟ

เมย์ล่อนมองดูการตัดสินใจด้วยดวงตาเป็นประกาย

“แต่เรามีมาอีกคนด้วยไม่ใช่เหรอ?”

“เอ๊ะ… นั่น เขาหายไปเมื่อไหร่?

เซอร์กะมองไปรอบๆ แต่ซีซั่นแครปหายไป

สัญชาตญาณนักฆ่า!

เขาซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของพันธมิตรและก้าวไปสู่มอนสเตอร์และเผ่าปีศาจ

'ฉันชอบที่จะต่อสู้แบบนี้'

ไพธอนยิ้ม

เขาออกล่าโดยลำพังเป็นหลัก ดังนั้นเขาจึงไม่มีเพื่อนร่วมปาร์ตี้ที่น่าเชื่อถือ

เขาจะวิ่งหนีไปถ้ามีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งและถ้าเขาประสบความสำเร็จในการออกล่า เขาจะผูกขาดไอเท็ม

ไม่จำเป็นต้องมีการอภิปรายอย่างดุเดือดเกี่ยวกับพื้นที่ล่าหรือภารกิจ เขาสบายใจกว่าที่จะอยู่คนเดียว

'ฉันจะเอาเฉพาะส่วนของฉัน คนเหล่านี้เป็นคนดี'

ไพธอนคิดว่าเพื่อนร่วมปาร์ตี้มีโครงแบบที่ดี แต่ที่จริงแล้ว พวกเขาได้รับการฝึกฝนจากวีด

"เอาล่ะ”

"ดี เราจะพลิกสนามรบประวัติศาสตร์"

“ว้าว!”

* * *

การต่อสู้บนเกาะแจ็คสัน!

เดรกหลายร้อยตัวไล่ตามวีด

“พวกมันดื้อรั้นซะจริง”

วีดต้องการทำลายช่องว่างในกลุ่มเดรก

มังกรพ่นไฟขึ้นไปบนท้องฟ้าเหมือนใยแมงมุม

ม้าผีนั้นช้าและการเปลี่ยนทิศทางไม่ใช่เรื่องง่าย ดังนั้นสิ่งต่างๆก็แย่ลงเมื่อเวลาผ่านไป

- พลังชีวิตลดลง! พลังชีวิตที่เหลืออยู่ในภาชนะแห่งชีวิตเหลือไม่ถึงครึ่ง!

พลังชีวิตของวีดกำลังลดลง แต่มันก็ยังไม่น่ากังวลมากนัก

ความตึงเครียดไม่เพียงพอ!

'พลังชีวิตของฉันยังมีมากกว่า 100,000'

มันเป็นจำนวนที่มากกว่าพลังชีวิตสูงสุดที่เขามีในฐานะประติมากร

“จากชิ้นงานที่ฉันแกะสลัก… ฉันต้องการสิ่งที่สามารถโจมตีพวกมันได้”

การแกะสลักในสนามรบประวัติศาสตร์ไม่ใช่เรื่องโรแมนติกที่สุด

วีดหยิบรูปปั้นออกมา

-ฝนและทะเลท่วมท้น ประติมากรรมที่สมบูรณ์แบบ! เทพธิดาเฮสเทียยอมรับงานที่ยอดเยี่ยมนี้จากประติมากรวีด ฝนและคลื่นซัดเข้ามา ภูมิทัศน์ของธรรมชาติที่แสดงออกอย่างประณีตโดยใช้แร่ธาตุที่หาได้ยาก คุณค่าทางศิลปะ: 349.

เขาสามารถเลือกสนามรบด้วยการแกะสลักการเดินทาง ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่เขาเตรียมไว้ล่วงหน้า

เขาไม่ได้จงใจเตรียมผลงานชั้นดีหรือผลงานชิ้นเอกใดๆ สำหรับภัยพิบัติครั้งนี้ มันจะกลายเป็นหายนะถ้ากองกำลังพันธมิตรทั้งหมดถูกกวาดล้างไปด้วย

“พลังนั้นอ่อน แต่… เอ๊ะ ฉันไม่รู้ การแกะสลักธรรมชาติภัยพิบัติครั้งใหญ่!"

- คุณได้ใช้การแกะสลักธรรมชาติภัยพิบัติครั้งใหญ่ ค่าสถานะทางศิลปะ 20 แต้ม หายไปอย่างถาวร ใช้พลังชีวิตและมานา 20,000 หน่วย ค่าสถานะทั้งหมดลดลงชั่วคราว 15% เป็นเวลา 3 วัน ความใกล้ชิดกับธรรมชาติลดลงแกะสลักธรรมชาติภัยพิบัติครั้งใหญ่สามารถใช้ได้วันละครั้งเท่านั้น เมื่อเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่ ชื่อเสียงหรือความอื้อฉาวจะเพิ่มขึ้นตามความเสียหาย มีความเป็นไปได้ที่จะเสียชีวิตในท่ามกลางภัยพิบัติดังนั้นควรระมัดระวัง

วีดบอกกับเพื่อนๆในช่องออกล่า

- วีด: ล่ายากไหม?

-เซอร์กะ: นี่… มีปัญหามากมาย!

-เซเฟอร์: ฉันยังไม่ตาย พวกเขาขัดขืน ไอ้พวกนี้!

เพื่อนๆของเขากำลังดิ้นรนในตำแหน่งของตน

เพลและเมล่อนพยายามปีนขึ้นไปบนที่สูงแต่ยอมแพ้เพราะมีเดรกมากเกินไป

ไพธอนและซีซั่นแครปต่อสู้เพื่อฆ่าศัตรูจำนวนมาก

มอนสเตอร์ที่เผ่าปีศาจเรียกออกมานั้นมีการป้องกันที่สูงและมีพวกมันมากมาย

เผ่าปีศาจยังใช้คำสาปต่างๆ ดังนั้นการรุกของพันธมิตรจึงไม่ง่าย

- วีด: การต่อสู้ครั้งนี้อันตราย แท้จริงแล้วมันคือการต่อสู้กับเวลา

-ฮวารยอง: ต่อสู้กับเวลา?

-วีด: มันควรจะจบลงโดยเร็วที่สุด ดังนั้นฉันจึงสร้างภัยพิบัติ เตรียมตัว

- เพล: ภัยพิบัติอะไร?

เพลรีบถาม

ขึ้นอยู่กับประเภทของภัยพิบัติ พวกเขาอาจถูกพัดพาไปโดยภัยพิบัติ ดังนั้นแน่นอนว่าพวกเขาประหม่า

- วีด: อืม… ไม่มีอะไรหรอก ฝนตกเพียงเล็กน้อยและถูกคลื่นซัด

-โรมูนะ: โดนคลื่นซัดเหรอ? ที่นี่คือเกาะแต่เราอยู่บนบกไม่ใช่หรือ?

-วีด: คลื่นจะซัดไปข้างหน้าจากทะเล

-เซอร์กะ: กรี๊ด

-ไอรีน: ไม่มีทางที่เราจะหลีกเลี่ยงเรื่องแบบนี้ได้!

ความคิดที่ว่าคลื่นลูกใหญ่สูงหลายสิบเมตรแล่นเข้ามาในหัว

ความแข็งแกร่งของภัยพิบัตินั้นแข็งแกร่งขึ้นทุกครั้งที่วีดใช้ทักษะ

เหตุผลนี้เป็นเพราะความใกล้ชิดกับธรรมชาติของเขาสูงกว่ามาก

-วีด: มันอาจจะอ่อนแอเพราะมันเป็นแค่ประติมากรรมธรรมดาๆ

- เพล: ขอบเขตคืออะไร?

- วีด: ฉันไม่รู้ นายอาจจะรอดถ้าไม่โดนคลื่นซัด

-เบลล็อต: เราจะหลีกเลี่ยงการถูกกวาดล้างได้อย่างไร?

-วีด: นั่นคือสิ่งที่เธอควรคิดตั้งแต่ตอนนี้

ช่องออกล่าเงียบไปครู่หนึ่ง

พวกเขาต้องการสาปแช่งแต่ไม่มีอะไรหลุดจากปากของพวกเขาเพราะพวกเขาเป็นคนดี

พวกเขาได้แต่สาปแช่งในหัวเพื่อคลายเครียด!

-เพล: พวกที่อยู่บนพื้น คุณจะต้องย้ายสถานที่

-เมล่อน: วิ่งไปที่สูง

เพลและเมล่อนที่ขี่ม้าผี ย้ายไปช่วยเพื่อนๆของพวกเขา

คนอื่นๆ ก็พยายามหาที่ที่ปลอดภัยสำหรับตัวเอง

ไพธอนฟันมอนสเตอร์ออกจากกันและมุ่งหน้าไปยังด้านในของเกาะ ในขณะที่ซีซั่นแครปทะลวงลึกเข้าไป

ภัยพิบัติต้องใช้เวลาในการเปิดใช้งานขึ้นอยู่กับสถานการณ์

'ภัยธรรมชาติเช่นฝนและคลื่น... มันจะไม่เริ่มทันที เมฆฝนต้องสร้างขึ้นก่อน ฉันแน่ใจว่ามันจะไม่รุนแรง'

วีดใช้ธนูของเอลฟ์ชั้นสูงแล้วยิงไปทางเดรก

“ลูกศรเจาะ!”

ทักษะการยิงธนูของเขานั้นหยาบแต่มีพลังมากมายอยู่เบื้องหลัง

การยิงลูกศรหมุนสร้างความเสียหายอย่างน้อย 40,000 ดาเมจ! เดรกไล่ตามเขาถูกลูกศรยิงและเสียชีวิตทันที

พวกเดรกเห็นความแข็งแกร่งที่ดุร้ายและเริ่มหลีกเลี่ยง

-กึ๊ก กึ๊ก กึ๊ก!

- พวกแกกำลังพยายามหลีกเลี่ยงเหรอ?

-พวกแกหนีไม่ได้เพราะพวกแกช้า ท้องฟ้าเป็นอาณาเขตทั้งหมดของเดรก

เผ่าปีศาจที่อยู่บนพื้นกำลังควบคุมเดรก

- คุณติดไฟ พลังชีวิตลดลง 930 ทุกวินาที

วีดวิ่งหนีไปในขณะที่ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง

ในขณะที่เดรคไล่ล่าวีด การต่อสู้บนพื้นดินก็เป็นประโยชน์ต่อขุมพลังในการยกพลขึ้นบก อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ไม่เปลี่ยนแปลง

เผ่าปีศาจยังคงเรียกมอนสเตอร์ในขณะที่พวกที่ใหญ่กว่ายืนอย่างมั่นคงและพ่นกรด

"โจมตีอย่างต่อเนื่อง"

“อัศวินแห่งอาณาจักรมาปอน บุก!"

กองกำลังพันธมิตรโจมตีมอนสเตอร์เป็นกลุ่ม

สิ่งแวดล้อมเริ่มเปลี่ยนแปลงทีละน้อย ฝนเริ่มตกจากท้องฟ้า

“จู่ๆฝนก็ตก…”

“มันยากที่จะก้าวไปข้างหน้าเนื่องจากฝนตก”

“อย่างใดเราได้ทะลวงผ่าน เราได้ยึดพื้นที่นี้ไว้! เพื่อที่จะกำจัดเผ่าปีศาจ กองทัพต้องยกพลขึ้นบก"

บางคนมองไม่เห็นข้างหน้าพวกเขา ดังนั้นแผนของพันธมิตรจึงมีปัญหาใหญ่ อย่างไรก็ตาม เผ่าปีศาจและมอนสเตอร์ก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ

ฝนที่ตกลงมาจากท้องฟ้าก็เพียงพอแล้วที่จะหยุดการต่อสู้

ภัยพิบัติฝน!

ไม่มีความเสียหายใดๆ แต่เป็นการยากที่จะต่อสู้ต่อไป

วีดตะโกนโดยใช้ราชสีห์คำราม

“มุ่งหน้าไปยังที่สูงต่อไป และกองทหารที่เหลืออยู่บนเรือ เตรียมพร้อมสำหรับการปะทะ!"

พันธมิตรยังมีระบบการบัญชาการที่ประกอบด้วยหัวหน้าหน่วย ผู้บัญชาการทหารสูงสุด หรืออัศวินระดับสูง

"นี่คืออะไร?"

“ข้าไม่รู้”

“เขากล้าดียังไงมาสั่งกองทัพของอาณาจักรมาปอน”

พันธมิตรไม่ฟังคำเตือนของวีดแต่เพื่อนๆของเขาต่างออกไป พวกเขาพบที่ที่ปลอดภัยและหมอบลง

ฟู่

เปลวเพลิงของเดรกสูญเสียพลังงานเนื่องจากฝนตกหนักในขณะที่พื้นทรายที่เผ่าปีศาจและมอนสเตอร์ยืนจมลง

และคลื่นสูงที่มาจากทะเลอันไกลโพ้น!

“ท่านกัปตัน! คลื่นลูกใหญ่!”

"เลี้ยวซ้ายข้ามคลื่นข้างหน้า!"

"หลีกเลี่ยง! หลีกเลี่ยง!"

“ระวังความขัดแย้งกับแนวรบอื่น…”

เรือใบขนาดใหญ่ที่รอการขึ้นฝั่งถูกคลื่นซัด

มันเป็นหายนะเนื่องจากกัปตันที่มีประสบการณ์ถูกคลื่นสูงหลายสิบเมตรทะลุทะลวง อย่างไรก็ตาม เรือใบที่รออยู่ในน่านน้ำห่างไกลถูกผลักเข้าฝั่งและมาถึงที่เกาะแจ็กสัน

“นี่… แผ่นดิน…”

"ลง มันคือการโจมตี!”

กองทหารเคลื่อนตัวผ่านแนวปะการังและหาดทรายอย่างสิ้นหวังเพื่อพยายามมีชีวิตอยู่

คลื่นสูงพัดผ่านทะเล

“คูกิก?”

เรือใบค้นพบกลุ่มสมาชิกเผ่าปีศาจกุลเดนซ่อนตัวอยู่ในถ้ำ

การ์ดที่ซ่อนอยู่ของเผ่าปีศาจ!

ในประวัติศาสตร์ พวกเขาเป็นกองกำลังทำลายล้างที่จมเรือมากกว่าครึ่งลำก่อนที่พันธมิตรจะยกพลขึ้นเกาะแจ็คสัน

วีดรู้เรื่องนี้ล่วงหน้าและป้องกันมันด้วยภัยพิบัติ

“การซุ่มโจมตี”

"จู่โจม จู่โจม!"

การต่อสู้กลางสายฝน

หลังจากที่คลื่นถึงฝั่ง พวกเขาก็สูญเสียพลังไปอย่างรวดเร็ว แต่ได้กวาดล้างผู้คนออกไปที่ชายฝั่ง

คลื่นลูกใหญ่บังคับให้ทหารพันธมิตรต้องทุ่มตัวเองใส่มอนสเตอร์

มนุษย์และมอนสเตอร์ตกอยู่ในสถานการณ์พัลวัน

- มีภัยพิบัติร้ายแรงที่คนดีจำนวนมากตกเป็นเหยื่อ มีผู้เสียชีวิต 1,391 คน ได้รับบาดเจ็บ 49,382 ราย ได้รับฉายา 'ผู้สังหารภัยพิบัติ' แล้ว ความอื้อฉาวเพิ่มขึ้น 38,295

เมื่อภัยพิบัติและฝนหมดไป เขาได้รับความอื้อฉาวอย่างใหญ่หลวง

พลังของภัยพิบัติไม่สูง แต่มีเรือจมหลายลำ ทำให้มีผู้ประสบภัยจำนวนมาก

ถึงกระนั้น พันธมิตรก็ได้รับกำลังเสริมและไฟของเดรกก็ถูกป้องกันไว้ ดังนั้นพันธมิตรจึงเข้าควบคุมริมฝั่งอย่างรวดเร็ว

-คุณได้ช่วยยกพลขึ้นบกของอาณาจักรมาปอน, อาณาจักรเคลตั้นและ อาณาจักรบรอมบา ความเสียหายจากมอนสเตอร์ลดลง คุณบรรลุเป้าหมายเชิงกลยุทธ์แล้ว! - ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 3,000 - ภูมิปัญญาเพิ่มขึ้น 2

พันธมิตรแทบไม่มีจำนวนลดลงเมื่อเทียบกับการต่อสู้ในประวัติศาสตร์ดั้งเดิม

คลื่นซัดเรือใบไปยังชายฝั่งของเกาะแจ็คสันที่อยู่ตรงกลางมอนสเตอร์ และการต่อสู้ก็ดุเดือด

กองทัพยกพลขึ้นบกที่นำโดยอัศวินยึดครองชายฝั่งและรุกเข้าสู่ใจกลางเกาะ

เดรกที่ควบคุมท้องฟ้าไม่สามารถลงมาได้อย่างง่ายดายเนื่องจากตำแหน่งของนักธนูและนักเวทย์

การต่อสู้บนเกาะแจ็กสันเริ่มเข้มข้นขึ้นเมื่อกลุ่มของวีดเข้ามามีส่วนร่วมอย่างแข็งขัน

“กลับมายังดินแดนที่เจ้าเคยอาศัยอยู่ ที่นี่เป็นที่มืด มันเป็นดินแดนที่ดำมืดและเสื่อมทราม ช่วยกระจายกฎแห่งความมืด ปลุกชีพอันเดด!”

การเรียกกองทัพอันเดด!

อันเดดจำนวนมากถูกสร้างขึ้นจากซากศพของพันธมิตร มอนสเตอร์ และเผ่าปีศาจ

“กล้าทำอย่างนั้นเหรอ…”

“สร้างอันเดดกับทหารอาณาจักรของเรา!”

“หัวหน้าพัลโลดากลายเป็นดูลาฮาน”

- ความเป็นปรปักษ์กับอาณาจักรมาปอนเพิ่มขึ้น 10 - ความเป็นปรปักษ์กับอาณาจักรเคลตั้นเพิ่มขึ้น 10 - ความเป็นปรปักษ์กับอาณาจักรบรอมบาเพิ่มขึ้น 10

 

- กองกำลังพันธมิตรของสามอาณาจักรตื่นตัว คุณอาจเคยช่วยพวกเขาในการต่อสู้ แต่พวกเขาไม่คิดว่าคุณเป็นสหายที่น่าเชื่อถือ หากความเกลียดชังยังคงสะสมอยู่ คุณสามารถถูกโจมตีได้

เนโครแมนเซอร์ที่ถูกเกลียดทุกที่!

“ฉันสร้างความเสียหายบางส่วนจากภัยพิบัติและเรียกคนตาย ฉันคิดว่าผลลัพธ์นั้นดี”

เขาเพิกเฉยเพราะเขาจะไม่เห็นพวกเขาในอนาคตอยู่แล้ว!

วีดก้าวไปพร้อมกับพวกอันเดด

“กวาดล้างมอนสเตอร์ ช่วยมนุษย์ทีหลัง… ไม่ อย่าเพิ่งต่อสู้กับมนุษย์!”

เป้าหมายของวีดสำหรับพวกอันเดดคือเผ่าปีศาจและมอนสเตอร์

ข้อดีของเนโครแมนเซอร์คือพวกเขาไม่ต้องกังวลกับการสูญเสียพันธมิตร

เรียกแวนฮอร์คและออกคำสั่งก็เพียงพอแล้ว

“แวนฮอร์ค บุกเร็ว”

“ขอรับ นายท่าน"

“โทริ ล่าเผ่าปีศาจ”

“ความสับสนจะปกคลุมเล็บและฟันของข้า”

แวมไพร์ลอร์ดโทริโจมตีเผ่าปีศาจ

เขาฟื้นพลังชีวิตและมานาในขณะที่พวกอันเดดต่อสู้

มันเป็นโอกาสที่จะฟื้นฟูพลังชีวิตที่ลดลงโดยเดรกและเติมเต็มมานาของเขา

"จู่โจม!"

วีดยังคงใช้มานาเพื่ออัญเชิญอันเดดเพื่อเข้าร่วมกับแวนฮอว์ก

เขาสร้างประสบการณ์มากมายสำหรับการอัญเชิญอันเดด!

เขาไม่ได้ใช้ระเบิดซากศพและใช้มานาที่รวบรวมมาเพื่อเรียกโกเลมซ้ำแล้วซ้ำเล่า

- ทักษะความชำนาญในการผลิตโกเลมเพิ่มขึ้น

เขายังเสริมกำลังพวกอันเดดด้วยการมอบอาวุธและชุดเกราะให้พวกมัน

ในระหว่างนี้เขากำลังฝึกทักษะของเขา

กฎแห่งความมืด, ออร่าแห่งความตาย, การป้องกันเวทย์มนตร์ที่สมบูรณ์แบบ!

กฎแห่งความมืดมีข้อจำกัดบางประการ ดังนั้นเขาจึงต้องเรียนรู้ข้อจำกัด

ต้องใช้ความรู้และค่าสถานะภูมิปัญญาสูง การอัญเชิญอันเดดสูงกว่าเลเวล 5 และความรู้เกี่ยวกับความมืด

อันที่จริง พื้นฐานอย่างหนึ่งของอาชีพนี้คือการเรียนรู้กฎแห่งความมืด

"ล่าถอย"

เผ่าปีศาจละทิ้งชายฝั่งและถอยกลับไปยังบริเวณภูเขา

หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมง ก็มีการปิดล้อมวิหารที่สร้างขึ้นบนภูเขา

"ว้าก ทำลายพวกมันเพื่อทวีป"

“พวกเราเอาชนะเผ่าปีศาจได้แล้ว”

“เราต่อสู้กันที่นี่โดยไม่เสียใจใด ๆ เพื่อให้ลูกหลานของเรารู้สึกสงบและมีความสุข”

ก่อนช่วงสงคราม อัศวินมีท่าทีไร้เดียงสาและไร้เดียงสาคล้ายกับที่เห็นในหนังสือเด็ก

“ไฮ้ย์ ในที่สุดประตูสุดท้าย”

“มันเร็วมากเมื่อเทียบกับขนาดของการต่อสู้”

“ฮึก การติดตามคุณวีดนั้นแตกต่างจากการดูเขาจริงๆ”

เพื่อนๆของวีดก็ประสบกับการต่อสู้ที่เลวร้ายเช่นกัน

ไอรีนได้รับชื่อเสียงและค่าสถานะศรัทธาสี่อย่างจากการรักษาผู้บาดเจ็บ แต่มานาของเธอก็หมดลงอย่างสมบูรณ์

การต่อสู้ครั้งใหญ่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับนักบวชที่จะใช้เวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ในวงกว้าง

ฮวารยองและเบลล็อตยังได้เพิ่มชื่อเสียงและเสน่ห์นั้นด้วยการเต้นรำและการแสดง

เซเฟอร์, เพล, เมล่อนและคนอื่นๆ ต่อสู้กันจนเกือบจะพังทลาย บางครั้งพวกเขาอยู่ในภาวะวิกฤติ แต่ก็สามารถหลบหนีได้ด้วยความช่วยเหลือจากอัศวินพันธมิตร

“มากกว่านี้… มนุษย์จะไม่รอดบนเกาะนี้”

“มันไม่สมบูรณ์ แต่ก็ช่วยไม่ได้”

ในการต่อสู้ครั้งสุดท้าย เผ่าปีศาจกุลเดนได้ทำการอัญเชิญจอมมารเดแลม

- ข้าจะกินพวกแกให้หมด!

ปีศาจได้รับพลังจากการกิน!

เดแลมเป็นบาบาเรี่ยนสูง 2 เมตรที่มีผิวสีเข้ม

"ปีศาจ"

“จัดการปีศาจ”

กองกำลังพันธมิตรทั้งหมดพุ่งเข้าหาเดแลม อย่างไรก็ตาม ร่างกายของพวกเขาแข็งตัวทันทีที่พวกเขาเข้าใกล้เดแลม

- วิญญาณของคุณถูกพลังชั่วร้ายโจมตี ร่างกายของคุณเป็นอัมพาต!

“คุคุคูก!”

เดแลมอ้าปากกว้างและกินอัศวิน

ควาดูดุก

“ปีศาจเป็นสัตว์กินเนื้อ อย่าลังเล!"

“พวกเราจะเสียสละตัวเอง”

อัศวินสูญเสียพลังเมื่อพวกเขาอยู่ใกล้เดแลมเท่านั้น นอกจากนี้ พวกเขาไม่สามารถโจมตีได้สองสามครั้ง 

“ปีศาจแข็งแกร่งมาก…!”

"มันเป็นไปไม่ได้!"

เดแลมกินอัศวินและมอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้ๆ และในเวลาไม่ถึงนาที เขาก็เติบโตเป็น 20 เมตร และยิงพลังเวทย์มนตร์ไปทั่ว

คุรุรุรุรัง!

สายฟ้าฟาดทั่วบริเวณเดแลม

เวทมนตร์บริสุทธิ์โจมตีทหารพันธมิตรที่ตกตะลึงและขุดลึกลงไปในพื้นดิน

อาวุธของเขาคือดาบและตรีศูลขนาดใหญ่!

เดแลมใช้พวกมันเขวี้ยงอัศวินเข้าปาก

หมัดของเซอร์กะสั่น

“อา… มันยากที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์เช่นนี้”

ชะตากรรมของนักดาบและผู้ใช้วรยุทธกังฟูคือความตายตั้งแต่พวกเขาต่อสู้ในการต่อสู้ระยะประชิด!

ดวงตาของวีดแหลมขึ้น

'ปราบปีศาจ นั่นคือเป้าหมาย'

แผนการล่าปีศาจที่จะเสริมค่าสถานะและชื่อเสียงที่สูญเสียไปจากการเป็นเนโครแมนเซอร์!

เซเฟอร์จ้องไปที่วีด

“เท่าที่เราเห็นมา… คุณรู้ใช่ไหมว่าเขาจะออกมา”

"ใช่"

"ปีศาจ?"

“ดาบของฉันจะนำทางเอง”

ไหล่ของเพื่อนๆทั้งปาร์ตี้เหยียดตรงหลังจากได้ยินความมั่นใจของเขา

ปีศาจในหนังสือต่างๆ มีชื่อเสียงมาก

อย่างไรก็ตาม ปีศาจสูญเสียพลังไปมากหลังจากถูกอัญเชิญไปยังทวีปเวอร์เซลล์ เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถใช้พลังที่แท้จริงของพวกเขาได้หลังจากถูกผนึกเป็นเวลานาน

วีดจัดการเอามอนทัสออกไปได้ ดังนั้นพวกเขาจึงถามอย่างมีความหวัง

“คุณวีด! ครั้งสุดท้ายที่คุณชุบชีวิตโรเดอริค ครั้งนี้คุณจะชุบชีวิตใคร?”

“โอโม่ เฮสไทเกอร์!"

ใบหน้าของโรมุนะสดใสขึ้น

หากเฮสไทเกอร์สุดหล่อฟื้นคืนชีพ หัวใจของสาวๆ ทุกคนก็จะอบอุ่นขึ้น

เหล่านักรบทะเลทรายที่มีกล้ามหน้าท้องที่ถือดาบยาว!

วีดส่ายหัว

“ผู้ชายคนนั้นเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว เฮสไทเกอร์จากไปตลอดกาล”

"เอ่อ.."

“นอกจากนี้ มันไม่มีเหตุผลที่จะใช้ประติมากรรมคืนชีพสำหรับทุกการล่า”

ไม่ว่าปีศาจจะยิ่งใหญ่เพียงใด ก็ยังไม่เพียงพอที่จะใช้ทักษะที่ลดเลเวลสามเลเวลเพื่อจัดการมอนสเตอร์ระดับบอสได้ตัวเดียว

ประติมากรรมคืนชีพก็มีเงื่อนไขที่ยุ่งยากเช่นกัน ไม่มีการรับประกันว่าผู้ที่ฟื้นคืนชีวิตจะต่อสู้กับปีศาจ

'ฉันลืมชื่อชายที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาคงจะตายไปอย่างเปล่าประโยชน์ หรือพวกเขาจะกำจัดปีศาจเพียงลำพังและหายไป'

เป็นทักษะที่ยากในการเลือกเพราะเขาต้องคำนึงถึงบุคลิกของผู้ฟื้นคืนชีพด้วย

ไพธอนถามด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“ว่าแต่เขาอยู่เลเวลไหน”

“มอนทัสปีศาจเกรดต่ำอยู่ในช่วงเลเวล 600 ปีศาจตนนี้ควรอยู่ในระดับกลาง”

“ถ้าอย่างนั้น… เขาแข็งแกร่งกว่านั้นอีกหรือ ปีศาจไม่ได้ยากแค่ระดับของพวกเขา แต่เพราะทักษะของพวกมันเป็นลักษณะนิสัยเหรอ?

“มันเพิ่งถูกเรียกออกมา แม้แต่ปีศาจระดับกลางก็ยังอ่อนแอ”

“แล้วมันจะไม่ยากอย่างที่คิดเหรอ?”

“ถ้าเขาฟื้นพลังจากการกิน เลเวลของเขาจะอยู่ที่ 800-900”

“มอนสเตอร์เลเวล 800?”

“ใช่ เขาจะเป็นเช่นนั้นหลังจากกินไม่กี่ชั่วโมง”

พลังที่สูงมากจนรู้สึกเหมือนไม่มีอยู่จริง

'เรามาที่นี้เพื่อตายเหรอ'

วีดเพิ่มคำบางคำให้กับเพื่อนๆที่ว่างเปล่าของเขา

“เช่นเดียวกับมังกรที่มีลมหายเป็นอาวุธ ปีศาจมีพลังหรือลักษณะที่เกี่ยวข้องกับลักษณะที่ปรากฏของชื่อ”

“ปีศาจตัวนี้เกี่ยวข้องกับการกิน”

“ใช่ ตามหนังสือประวัติศาสตร์ ถ้าเขาเรียกใช้ทักษะเฉพาะของเขา เขาสามารถกลืนสิ่งมีชีวิตทั้งหมดภายในรัศมี 2 กิโลเมตร

“…”

ไพธอนและคนอื่นๆ จ้องไปที่วีด

“เราสามารถเอาชนะอะไรแบบนั้นได้ไหม? ไม่ งั้นเราไม่ต้องรีบไปสู้กับเขาก่อนที่เขาจะแข็งแกร่งกว่านี้เหรอ?”

“เราต้องรอ เดแลมมีจุดอ่อนที่สำคัญ เมื่อเขากิน เขาไม่สามารถขยับร่างกายเพื่อย่อยอาหาร ดังนั้นการป้องกันของเขาจึงอ่อนแอ จากนั้นมันจะเป็นโอกาส”

“เขาต้องกินเท่าไหร่”

“มันไม่แน่นอน แต่ประมาณ 10,000?”

มีโอกาสที่ปีศาจแห่งความตะกละกินประมาณ 10,000 คนจากพันธมิตรหรือมอนสเตอร์ ทั้งปาร์ตี้รู้สึกมีความหวัง แต่ไพธอนถามอีกหนึ่งคำถาม

“ฉันแค่ถาม แต่… หากเราพลาดโอกาสแล้วเราจะทำอย่างไร”

"วิ่ง"

"ฮะ?"

“ถ้าไม่หนีก็โดนกิน”

จบเล่ม 48 บทที่ 3

ผู้แปล : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล