เล่ม 52 บทที่ 5 : การล่มสลายของจักรวรรดิ แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
แน่นอนว่าวีดได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่ผู้เล่นทางเหนือ
"วีด วีด
คุณวีดอยู่ที่นี่แล้ว!"
"ฉันมาแล้ว! ฉันขายได้!
ฉันรับมา! โปรดพูดแบบนั้นอีกครั้ง!"
*ซื้ดดดด*
"คุณวีด คุณหล่อมาก!"
แม้ว่าพวกเขาจะทำสงครามกับจักรวรรดิฮาเว่น
แต่บรรยากาศก็เหมือนกับว่าพวกเขาได้รับชัยชนะแล้ว
วีดยกมือทั้งสองขึ้นสูง
"ฉันมาแล้ว!"
ด้วยเสียงราชสีคำรามห์ของเขา ทุ่งการ์นาฟได้รับการตอบรับอย่างล้นหลาม
"ฉันมาแล้ว!"
"เขามาแล้ว!"
"ในที่สุดก็เริ่มต้นแล้ว"
"ฉันสู้แล้ว!"
“ถูกต้อง คุณต่อสู้แล้ว
และพวกเราก็ทำเช่นกัน”
“เราต่อสู้โคตรสุด เราพยายามทำดีที่สุด”
"วีดมีความโดดเด่นอย่างมากในสนามรบ"
“ปาฏิหาริย์ ปาฏิหาริย์จริงๆ”
แน่นอนว่ามันเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดความเห็นอกเห็นใจในหมู่ผู้เล่นจากทวีปทางตอนเหนือและตอนกลาง
ความตื่นเต้นเริ่มร้อนขึ้นราวกับน้ำมันถูกเทลงบนกองไฟ
ด้วยความช่วยเหลือของนักกวีที่อยู่ใกล้ๆ
วีดระเบิดด้วยเสียงที่ดังขึ้น และใช้ราชสีห์คำรามของเขา
"ฉันชนะ!"
ฉันมา ฉันสู้ ฉันชนะ!
ฟังดูเรียบง่าย
แต่สามคำนี้ปลุกใจผู้คนที่มาถึงสนามรบ
"เราชนะ!"
“ไชโยเพื่ออาณาจักรอาเพน!”
"มาพิชิตทวีปในนามของลัทธิโจ๊กหญ้ากันเถอะ!"
“โจ๊กเห็ดพิษ…!”
ผู้เล่นทางเหนือรู้สึกตื่นเต้น
การต่อสู้กับจักรวรรดิฮาเว่นยังไม่สิ้นสุด
แต่รู้สึกเหมือนว่าพวกเขาได้รับชัยชนะอย่างแน่นอน
นอกจากนี้ยังมีข่าวว่าประติมากรรมสลักชีพที่สร้างโดยจักรพรรดิเกฮาร์กำลังจะมาอีกด้วย
“มันเป็นเทศกาล จริงๆ แล้ว…
มันไม่เหมือนสนามรบเลย”
“บอร์ดมีร์
ฉันพูดอยู่เสมอว่าอาณาจักรอาเพนจะชนะแม้ว่ามันจะไม่เอื้ออำนวยสำหรับฉันก็ตาม
และดูเหมือนว่าฉันจะพูดถูก”
“ฉันรู้ว่าพวกเขาจะชนะเพราะวีดอยู่ที่นั่น”
ไฮย์ แฟร็กทอล บอร์ดมีร์
สามฉลามโฉด ตัวตึงแห่งเบ็คกี้ นินก็อยู่ที่ทุ่งการ์นาฟเช่นกัน
พวกเขามีกองเรือขนาดใหญ่ แต่เข้าร่วมในการรบภาคพื้นดินในฐานะปัจเจกบุคคล
แน่นอนว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องความภักดีเท่านั้น
วีดที่พวกเขาเห็นนั้นเป็นประเภทที่ต้องจดจำและตอบโต้สำหรับทุกสิ่งเล็กๆ
น้อยๆ
พวกเขาจะเสียใจไปตลอดชีวิตหากพวกเขาไม่ได้เข้าร่วม
“และเจ้าวายร้ายนั่น… ไม่… วีรบุรุษผู้นั้น มันคงจะแปลกถ้าเขาพ่ายแพ้”
“มันน่ากลัวกว่าถ้าคุณวีดแพ้”
“ยังไงเหรอ?”
“ใครก็ตามที่เอาชนะคุณวีดได้
พวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน?”
"นายพูดถูก"
“มันจะเป็นวันสุดท้ายของทวีป
เนื่องจากข้อจำกัดของมนุษย์ จึงไม่มีใครยิ่งใหญ่ไปกว่าเขาอีกแล้ว”
มีผู้เล่นกำลังฟังสามฉลามโฉด ตัวตึงแห่งเบ็คกี้
นิน
พวกเขาคือจอมแทงข้างหลังทั้งสี่คน
"ใช่ วีดมีความจำที่ดีและมักจะแก้แค้น
แต่เขาไม่เคยทำเกินเลย"
“วีรุบุรุษก็ควรมีด้านที่ใจร้ายสำหรับพวกเขาเช่นกัน
หากนายลองมองดูว่าอาณาจักรอาเพนก่อตั้งขึ้นมาอย่างไร มนุษย์ก็ยังคงเป็นมนุษย์”
"ฉันไม่รู้ว่ามันจะเป็นใคร
แต่เราไม่สามารถหวังว่าจะมีชีวิตที่เรียบง่ายหลังจากเข้าไปพัวพันกับวีด เทพสงคราม"
“ถ้านายลองคิดดู ถือเป็นเกียรติของครอบครัวที่เราล้มเหลวในการแทงข้างหลังเขา”
***
วีดมองดูฝูงชนจำนวนมากรวมตัวกัน
ตำแหน่งการป้องกันของกองทัพจักรวรรดิฮาเว่นถูกทำลายลง
และผู้เล่นจากทั่วทั้งทุ่งการ์นาฟก็มาที่นี่
คนเยอะมาก
ไม่ว่าพวกเขาจะมีเลเวลสูงหรือต่ำ
สิ่งที่เขาจะมอบให้กับผู้ที่มาคือความสุข
'ใช่ ชีวิตจะต้องสนุก แม้ว่าชีวิตจะเจ็บปวดก็ตาม”
วีดนึกถึงวัยเด็กของเขา
เขาไม่เคยทานอาหารดีๆเลย
เขาหิวอยู่เสมอและต้องกังวลว่าเรื่องค้างค่าเช่า
'ชีวิตที่มีความสุข ฉันแค่คิดเกี่ยวกับมัน ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะรู้สึกแบบนั้น'
เมื่อมองย้อนกลับไป
มีช่วงเวลาที่ยากลำบากมากมายนับตั้งแต่เขาเริ่มเล่นรอยัลโรด อย่างไรก็ตามไม่มีวันที่เลวร้าย
♪♫♬ เราจะไม่แพ้
เราชนะเสมอ ♬♫♪
วีดเริ่มร้องเพลงในขณะที่เขาคำราม
♪♫♬ (ซัมกยอบซัล)สามชั้นย่างนั้นโคตรอร่อย
แสงสว่างแห่งโลก
ไก่โคตรอร่อย
น่องไก่ ปีก คอ ขา ลำตัว
คุณสามารถกินอะไรก็ได้ที่คุณชอบ
ฉันก็อยากกินตีนหมูตอนดึกเหมือนกัน
พิซซ่าไม่ทรยศเรา ♬♫♪
เสียงของวีดดังก้องออกไปข้างนอก
♪♫♬ โอ้โห โห่โห่!
ฉันโทรมา
ฉันสั่งหมูนึ่ง (บอสซัม)!
คุณสามารถสั่งซัมกยอบซัลแบบเดลิเวอรี่และตีนไก่ได้ด้วย
มันแพง แพงมาก
ราคาขึ้น แถมทำเองยังแพงอีกด้วย!
แม้ว่าฉันจะสับสน แต่ก็ไม่เสียใจหลังจากโทรไปสั่ง
โลกก็เป็นเช่นนั้น
เมื่อพ่ายแพ้ ก็สุขสมหวัง
ปูดองหมักซีอิ๊ว ปูดองหมัก ปูดองหมักเผ็ด
ปูดอง! ♬♫♪
ไม่มีทำนองหรือจังหวะ
แร็พและบัลลาด,
อาร์แอนด์บี, เร่งจังหวะ, เมทัล, แจ๊ส, เพลงกล่อมเด็ก,
แนวเพลงที่ซับซ้อน!
"วีด วีด!"
"ในที่สุดมันก็เริ่มขึ้นแล้ว
เพลงสงครามของวีด!"
แม้ว่าผู้เล่นส่วนใหญ่จะกระตือรือร้น
แต่ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่รู้สึกเขินอาย
"อะไรนะ?"
“ว้าว นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเพลงของวีดด้วยตัวเอง”
“เนื้อเพลงพวกนั้นกำลังออกมาในสถานการณ์แบบนี้เหรอ?”
"ฉันไม่รู้ ในสื่อ
แม้แต่อาจารย์ด้านจิตวิเคราะห์ก็ยังบอกว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเข้าใจเพลงของวีด"
ด้วยทักษะการขยายเสียงของนักกวี
เสียงของวีดก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งทุ่งการ์นาฟ
♪♫♬ มอเตอร์ไซค์คันนั้นมาในระยะไกล
วิ่งฝ่าไฟแดงไปหมด
ตรงนี้ คุณลุง ทางนี้!
แกะมันออกอย่างรวดเร็ว
งั่ม งั่ม งั่ม กินข้าวกันเถอะ
แม้ว่าฉันจะอยากกินมากกว่านี้ก็ตาม
ไม่มีอีกแล้วไม่มีอีกแล้ว ฉันกินหมดแล้ว!
ชีวิตก็คุ้มค่าที่จะมีชีวิตอยู่
ค่อยเป็นค่อยไป,
กินอะไรอร่อยๆ
ทำอะไรสนุกๆ ♬♫♪
เพลงนี้แย่ยิ่งกว่าคนเมาที่ดื่มโซจูไป
12
ขวดเสียอีก!
นอกเหนือจากผู้เล่นประมาณ 100
ล้านคนในอาณาจักรอาร์เพนแล้ว
กิลด์เฮอร์มีสและทหารกองทัพจักรวรรดิฮาเว่นก็ถูกบังคับให้ฟังเช่นกัน
"นี่มันอะไรวะ?"
“พวกเขาบอกว่าวีดกำลังร้องเพลง”
“ฉันไม่มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับการต่อสู้ครั้งนี้
แต่คิดว่าเราถูกหยุดโดยคนที่ร้องเพลงแบบนั้น”
ผู้เล่นที่เข้าร่วมกองกำลังสำรวจแดนเหนือเพื่อพิชิตอาณาจักรอาเพนในอดีตต่างได้รับผลกระทบทางจิตใจ
“คิดว่าเราต้องฟังเพลงนี้อีกครั้ง”
“มันดูแย่กว่าครั้งที่แล้ว
เป็นไปได้ไหม?”
“น่าแปลกที่ฉันไม่สามารถลืมเพลงนี้ได้
ทุกครั้งที่ฉันนอนตอนกลางคืนก็จะเข้ามาในความคิดของฉัน”
“ฉันได้ยินมันตอนที่ฉันกำลังเรียนเพื่อสอบเข้ามหาวิทยาลัย
เมื่อคุณฟังเพลงของวีด มันทำให้ฉันมีแรงบันดาลใจแปลกๆ ให้ทำงานหนัก
และด้วยเหตุนี้ฉันจึงได้รับการตอบรับเข้ามหาวิทยาลัย”
♪♫♬ พบเจอแต่เรื่องดีดีทั้งชีวิตและเรื่องเศร้า
เหนือสิ่งอื่นใด
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ใช้เงินมากเกินไป
ฉันจะมีความสุขไหมถ้าฉันทำเงินได้มากมาย?
ฉันจะเสียใจไหมถ้าฉันหาเงินได้น้อย?
ไม่มีอะไรง่ายในโลกนี้
แต่วันนี้ฉันกินอีกครั้ง
และก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง ♬♫♪
ในที่สุดเพลงของวีดก็จบลง
"เย่!"
“จริงๆ แล้ว วีดก็คือวีด
มันค่อนข้างจะแย่แต่ก็ยังเจ๋งอยู่”
“กรี๊ด ช่วงแร็พนี่ฆ่ากันได้เลยนะ”
“คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร
มันคือโอเปร่าไม่ใช่เหรอ?
“ไม่มีเสียงสูงเลยเหรอ? แม้ว่าเขาจะตะโกนก็ตาม”
"วีดเป็นร็อคเกอร์!"
นักดนตรีมีช่วงเวลาที่ยากลำบากเพื่อใจเย็นในขณะที่พวกเขาดูปฏิกิริยาของพวกผู้เล่น
'เพลงนี้โคตรห่วย'
'คุณไม่สามารถเรียกมันว่าเป็นเพลงที่ไม่ดีได้เมื่อเห็นผู้ฟังตอบรับแบบนั้น นอกจากนี้การได้ยินมันหลายครั้งก็ฟังดูแปลกๆ ด้วยเช่นกัน’
'ฮ่า...
มันยากที่จะเข้าใจแม้จะมีประสบการณ์ทางดนตรีมา 30 ปีก็ตาม'
เหล่าผู้เล่นมีความกระตือรือร้นมากขึ้นเกี่ยวกับเนื้อเพลงเชิงปรัชญาที่แปลกประหลาดนี้
ชีวิตดูเหมือนปกติ
แต่ทุกคนมีบางสิ่งที่จะพูดเกี่ยวกับมัน เพลงที่มีข้อความของการมีชีวิตที่มีความสุขโดยไม่คำนึงถึงความยากลำบาก
รวมกับการต่อสู้ที่ทุ่งการ์นาฟ ทำให้ได้ถูกยอมรับโดยเหล่าผู้เล่น
'เราจะชนะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม'
'เราจะไม่หนีไปไหน'
'มีอะไรให้เสียใจหรือกลัว? ช่างมันสิวะ'
ความผูกพันระหว่างผู้เล่นเริ่มแข็งแกร่งขึ้น
วีดส่งเสียงคำรามออกมา
“ก้าวไปข้างหน้ากันเถอะ!
จุดหมายปลายทางของเราคือจักรวรรดิฮาเว่น”
“จักรวรรดิฮาเว่น!”
"ไปกันเถอะ
วิ่งกันเถอะ!"
ผู้เล่นทางเหนือตะโกนและเริ่มวิ่งไปยังจักรวรรดิฮาเว่น
ภาพผู้เล่นหลายสิบล้านคนช่างข่มขวัญยิ่งนัก
***
สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสที่ประจำอยู่ทัพหน้าตอบสนองอย่างรวดเร็ว
“ระวังแนวหน้า!”
“เราต้องหยุดไม่ให้ศัตรูเข้ามาใกล้…”
กองทหารมีความหนาแน่นมากจนสร้างรูปแบบการป้องกัน
ทหารรักษาการณ์เป็นผู้นำ
โดยมีทหารราบและนักดาบอยู่ตรงกลาง และมีพลหอกอยู่ข้างหลัง
อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นทางเหนือผลักพวกเขาเหมือนหมูป่าที่โกรธแค้น
"ก็มาดิวะ!"
“ดันให้มากขึ้น!”
"ผ่านตรงนี้ไปให้ได้!"
กองทหารจักรวรรดิฮาเว่นและผู้เล่นทางเหนือปะทะกัน
ผู้เล่นที่อ่อนแอเสียชีวิตทันทีจากพลหอกและพลโล่
แต่มีอีกหลายคนเข้ามาแทนที่
“ฉันขอโทษ แต่ฉันกำลังจะผ่านไป”
“ไม่ต้องห่วงพวกเราแล้วไปซะ!”
คนต่อไปกระโดดขึ้นบนไหล่และหัวของกลุ่มที่กำลังสู้กันอยู่
เหมือนน้ำทะลักจนเขื่อนแตก แนวรบของทหารจักรวรรดิก็พังทลายลงและถูกผู้เล่นหลายพันคนปกคลุม
"อ๊ากกก!"
“มาตายด้วยกัน!”
“นี่แหละความวุ่นวาย ของจริงเป็นแบบนี้!”
รูปแบบกระบวนทัพป้องกันของพลหอกและพลโล่กองทัพจักรวรรดิเข้าไปพัวพันกับผู้เล่นและพังทลายลงในเวลาต่อมา
ผู้เล่นหลายคนที่อยู่เต็มท้องฟ้าขี่หลังของเหล่าวิหคขณะที่พวกเขาตกลงมาจากท้องฟ้าราวกับสายฝน
"จ๊ากกก!"
“พวกเราคือกองกำลังทางอากาศของโจ๊กเห็ดพิษ!
เรายังเรียนวิธีการลงจอดไม่ได้!”
“อ่าฮ่าฮ่า เอาล่ะ ตอนนี้ฉันเลเวล
2 อย่าโดนฉันเล่นงานซะล่ะ”
ผู้เล่นหลั่งไหลลงมาบนศีรษะของทหารจักรวรรดิราวกับสายฝน
กองทหารกิลด์เฮอร์มีสที่อยู่ด้านหลังเฝ้าดูด้วยสีหน้าจริงจัง
“ฉันคิดว่าเราจำเป็นต้องละเอียดถี่ถ้วนเกี่ยวกับการป้องกันของเรา”
“ไม่ว่าเราจะใช้รูปแบบใดก็ตาม
ก็ไม่มีความหมายในสถานการณ์นี้…”
“ขวัญกำลังใจเป็นปัญหา ติดต่อหน่วยเวทมนตร์และทำให้พวกเขาได้สติ”
“เราไม่มีนักเวทย์เพียงพอที่จะระดมพล
มีผู้เสียชีวิตไปแล้วมากมาย”
“เราจะต้องตายแน่นอนถ้าเราอยู่ที่นี่
มาฝ่าวงล้อมและจบเรื่องนี้กันเถอะ”
เหล่าผู้นำทหารแตกแยก
มีสงครามปิดล้อมเกิดขึ้นมากมายในระหว่างการพิชิตทวีปกลาง
แต่สถานการณ์นี้ถือเป็นเรื่องใหม่
ดราก้าถามสเลเตอร์อย่างไม่แยแส
“ทำลายการปิดล้อม?”
"ใช่"
“ไปทางไหนละ ต้องบุกทะลวงไปไกลแค่ไหนถึงจะเคลียร์บริเวณโดยรอบได้?”
"…."
ไม่มีผู้บัญชาการกิลด์เฮอร์มีสคนใดตอบ
สถานการณ์ที่พวกเขาล้อมรอบวีดตอนนี้กลับกลายเป็นตรงกันข้าม พวกเขาติดอยู่และมีผู้เล่นหลายสิบล้านคนเป็นศัตรู
ไม่มีทางออก ดังนั้นจึงไม่มีอะไรเหลือให้ทำนอกจากการต่อสู้
***
วีดอยู่ด้านหลังสักพักโดยไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้
“ฉันคิดว่าโรคอัลคินจะเป็นปัญหา”
ตามรายงานของเมแพน โรคนี้แพร่กระจายราวกับไฟป่าเมื่อใดก็ตามที่ผู้เล่นบนทุ่งการ์นาฟมารวมตัวกัน
“อัตราการตายเท่าไหร่?”
“แม้ว่ามันจะขึ้นอยู่กับเลเวลและความต้านทานของพวกเขา
แต่มันก็เกือบ 100% ถึงตาย อย่างไรก็ตาม
พวกเขากำลังอดทนต่อด้วยความช่วยเหลือจากกองทหารโจ๊กเห็ดพิษ”
โจ๊กเห็ดพิษ กองทหารติดเชื้อโรค
พวกเขาคุ้นเคยกับการตาย
“จากประสบการณ์ของฉัน
ดูเหมือนจะไม่เป็นพิษต่อระบบประสาท”
“มันกัดกินตามร่างกาย พลังชีวิตก็ลดลงด้วย
เมื่อเห็นว่าติดต่อได้ง่ายก็ไม่เป็นพิษจากแร่ธาตุด้วย”
“ฉันแน่ใจว่ามันเกี่ยวข้องกับคำสาป
ดูเหมือนว่ามันจะเกี่ยวข้องกับมนต์ดำด้วยเพราะมันส่งผลเสียต่อพลังศักดิ์สิทธิ์”
“หากอาการหลายอย่างซับซ้อน
แม้ว่าเราจะหาวิธีรักษาได้ แต่ก็ยากที่จะรวมเข้าด้วยกัน เรามีส่วนผสมไม่เพียงพอ”
อย่างไรก็ตาม
หน่วยโจ๊กเห็ดพิษก็ไม่ยอมแพ้
หลังจากจงใจติดโรค
พวกเขาจึงพยายามทดลองกับร่างกายของตัวเอง
กินทั้งยาและสมุนไพรมีพิษ
พวกเขาค้นพบวิธีการปฐมพยาบาลเพื่อทำให้โรคอ่อนแอลง
ถึงกระนั้น
การรักษาที่เหมาะสมก็เป็นไปไม่ได้ และทุกคนที่ติดเชื้อก็กำลังจะตาย
“เราจะทำอย่างไรดี คุณวีด?
ฉันคิดว่าเราอาจป่วยได้ในขณะที่ต่อสู้กับกองทัพจักรวรรดิฮาเว่นและกวาดล้างพวกเราเองเสียก่อน”
นักบุญหญิงเลม่อนและเจ้าหน้าที่ระดับสูงจากลัทธิโจ๊กหญ้ามาถามว่าจะทำอย่างไร
พวกเขาพูดอย่างมีสติเกี่ยวกับความร้ายแรงของโรค
และการไม่มีวิธีรักษาคือปัญหาใหญ่ที่สุด
วีดถอนหายใจเบาๆ
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรายังแก้ปัญหาง่ายๆ
แบบนี้ไม่ได้…”
"อะไรนะ?"
“ฉันกำจัดโรคอัลคินภายในห้านาที”
มันช่างเหลือเชื่อจริงๆ
แม้แต่ในฐานะแฟนคลับของวีด ผู้เล่นลัทธิโจ๊กหญ้าก็ยังคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้
วีดได้รับเชิญจากนักบวชหญิงเลม่อน
และเข้าร่วมช่องแชทที่ผู้เล่นลัทธิโจ๊กหญ้ามารวมตัวกัน
- วีด: ถึงผู้ที่เป็นโรคอัลคิน มันจะต้องเจ็บปวดและทรมานขนาดไหน
"อะไรกัน?"
"หือ นั่นคุณวีด"
แม้แต่ผู้เล่นที่กำลังต่อสู้กับจักรวรรดิฮาเว่นก็ยังสนใจข้อความของวีดเป็นอย่างมาก
– วีด:
โรคอัลคินไม่สามารถรักษาได้ในขณะนี้ คุณจะตายถ้าคุณติดเชื้อและการพัฒนาวิธีรักษาเป็นไปไม่ได้ในขณะนี้
โรคอัลคินแพร่กระจายความกลัวและแพร่ระบาดในหมู่ผู้เล่นทางเหนือ
วีดเปิดเผยความจริงแก่ทุกคน
แต่แน่นอนว่าเขามีวิธีแก้ปัญหา
– วีด:
น่าเสียดายที่มีวิธีเดียวเท่านั้นที่จะทำให้โรคหายไปได้ ทุกคนที่ติดเชื้อโรคอัลคินควรฆ่าตัวตาย เมื่อคนไข้หมดก็ไม่มีการติดเชื้ออีกต่อไป
วิธีกำจัดโรคติดเชื้อในคราวเดียว!
– วีด:
ใครก็ตามที่เสียชีวิตจากโรคอัลคินจะได้รับบัตรผ่านเข้าสวนน้ำพูยอล ฟรี 1 ปี ส่วนลด 30% สำหรับการขายวิลล่า
และสิทธิพิเศษในการเข้าพระราชวังในโมราต้า
เขาได้เสนอของขวัญที่มีน้ำใจนอกเหนือจากนั้น
– วีด: หากคุณสละเลเวลจำนวนมาก
คุณจะถูกกำหนดให้เป็นลอร์ดเมื่อพิชิตทวีปกลาง
และได้รับสิทธิ์ในการซื้ออาหารทะเลจากท่าเรือวาร์นาในราคาที่เหมาะสม
นอกจากนี้เรายังจะสร้างลอตเตอรีสำหรับผู้เล่นที่ติดเชื้อโรคอัลคิน
และแต่งตั้งผู้ชนะทั้งหมด 10 คนให้เป็นลอร์ดแห่งอาณาจักรอาร์เพน รางวัลทั้งหมดนี้สามารถรับได้โดยการฆ่าตัวตายภายใน 3 นาทีเท่านั้น เพื่อป้องกันการแพร่กระจายของโรคระบาด
ผลพวงของข้อความที่แพร่กระจายของวีดนั้นยิ่งใหญ่มาก
ทันทีหลังจากนั้น
ผู้เล่นที่โซเซจากโรคร้ายก็หยิบอาวุธของพวกเขาออกมา
“ไม่ต้องรักษาเรา”
“โอ้ใช่แล้ว ฉันจะต้องตายทันที”
“ร่างกายที่จบสิ้นแล้ว
ก็อาจได้รับประโยชน์เช่นกัน”
“ว้าว… ฉันยังรู้สึกขอบคุณคุณวีดที่คอยดูแลฉันจนถึงที่สุด”
“เรายังคงเป็นผู้ชนะ วุ้ย”
91% ของผู้เล่นที่ติดเชื้อโรคอัลคิน
เสียชีวิตในเวลาเพียงสามนาที
หลังจากนั้นประมาณห้านาที
ก็ไม่มีผู้เล่นที่ติดเชื้ออีกต่อไป เพียงไม่กี่คำ โรคระบาดที่เลวร้ายที่สุดก็ถูกกวาดล้างไป
(ยังมีต่อ)
"ว้าวๆๆๆ!"
"ไปกันเถอะ!"
"ริบบิท ริบบิท"
“ชูชัช ชูชัช! เอ่อ ฉันมาจากหน่วยโจ๊กแมลง”
“รีบวิ่งไป
มีกองทหารโจ๊กแมลงอยู่ในหมู่พวกเรา”
“อ๊ะ! มันคือโจ๊กแมลง!”
สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากการเอาชนะโรคอัลคินคือการแข่งขันกันอย่างเต็มที่สำหรับผู้เล่น
พวกเขาปีนขึ้นไปและผลักดันจักรวรรดิฮาเว่น
และตกลงมาจากท้องฟ้าราวกับสายฝน
– ฮวารยอง: เอาล่ะ ยอมแพ้ซะ ฉันจะให้ที่ดินมากมายแก่คุณเพื่อเป็นที่อยู่อาศัยใหม่ของกริฟฟอน ฉันจะบอกอะไรให้นะ นั่งไวเวิร์นสบายกว่าเยอะ
มยุล ผู้นำกองพันที่ 2
กำลังฟังฮวารยองที่เขาเคยเห็นในงานปาร์ตี้บนทวีปกลาง
– มยุล: ฉันอยู่กิลด์เฮอร์มีส
– ฮวารยอง: ฉันไม่เห็นเป็นแบบนั้นนะ และถ้าคุณยังทำแบบนี้ต่อไป สิ่งต่างๆ จะยากขึ้นสำหรับคุณเท่านั้น
– มยุล:
แต่ฉันไม่อยากถูกตราหน้าว่าเป็นคนทรยศ
– ฮวารยอง: ถ้าคุณเปลี่ยนไปอยู่ฝ่ายอาณาจักรอาเพ่น
คุณจะได้รับการยกย่องว่าเป็นวีรบุรุษ
มยุลเริ่มรู้สึกเจ็บปวดเมื่อเห็นว่าผู้เล่นมีความสุขบนทุ่งการ์นาฟ
และเขาไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้อย่างจริงจัง
'อาณาจักรอาเพนสนุกกว่า และผู้คนก็มีความสุขมากกว่าจักรวรรดิฮาเว่นมาก'
เขาต้องการแก้แค้นวีดจริงๆ
แต่เขาก็ไม่ได้ชื่นชอบจักรวรรดิฮาเว่นมากนักเช่นกัน
'และยุทธวิธีที่กิลด์เฮอร์มีสเตรียมไว้ก็ล้มเหลว'
บัดนี้กระแสการต่อสู้ได้สนับสนุนอาณาจักรอาร์เพนอย่างเต็มที่
– ฮวายอง:
ฉันจะส่งต่อคำแนะนำของคุณวีด ฉันคิดว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย
*อึก*
มยุลกลืนน้ำลายที่เหือดแห้งโดยไม่รู้ตัว
– ฮวารยอง:
เขาบอกว่าถ้าคุณต่อสู้เพื่ออาณาจักรอาเพนในตอนนี้ คุณอาจใช้ที่ดินในอาณาเขตปัจจุบันของคุณต่อไปหรือเขาจะมอบที่ดินจากอาณาจักรอาเพน แต่ถ้าคุณต้องการอยู่กับจักรวรรดิฮาเว่น
คุณจะไม่มีวันบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกต่อไป
– มยุล:
ฉันจะบินบนท้องฟ้าไม่ได้เหรอ?
– ฮวารยอง: รวมทั้งปิงหลงและฟีนิกซ์ด้วย
เราจะปฏิบัติการพร้อมกับเหล่าประติมากรรมสลักชีพ เช่น บารากส์ พวกเขาจะไล่ล่าและโจมตีคุณมยุลจนสุดขอบโลก
"…"
หน่วยอัศวินกริฟฟอนของมยุลนั้นแข็งแกร่ง
แต่ถ้าพวกเขาต้องต่อสู้กับประติมากรรมที่เน้นการต่อสู้อย่างพวกบารากส์
ก็ไม่มีใครรับประกันผลลัพธ์ได้ ในการต่อสู้กับกองกำลังภาคพื้นดินอื่นๆ
กองทหารกริฟฟอนสามารถบินเข้าและออกจากท้องฟ้าได้ แต่นั่นคงเป็นไปไม่ได้กับเหล่าประติมากรรมสลักชีพทางอากาศ
– ฮวารยอง:
คุณวีดกำลังจะสั่งให้กองทหารกริฟฟอนถูกฆ่า เขาบอกว่าเขาจะกวาดล้างกริฟฟอนออกจากทวีป โดยเฉพาะอย่างยิ่งกริฟฟอนที่จับได้ทั้งหมดจะถูกปรุงให้สุกแบบกึ่งทอดและหมักแบบครึ่งตัว
– มยุล: นั่น… นั่นโหดร้ายเกินไป นอกจากนี้ ผู้เล่นหลายคนอาจวิพากษ์วิจารณ์การกระทำแบบนั้น
สาธารณชนก่นด่าพวกเขาทุกครั้งที่กิลด์เฮอร์มีสออกคำสั่งสังหาร
เห็นได้ชัดว่าการสังหารเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ผู้เล่นหันหลังให้กับกิลด์เฮอร์มีส
– ฮวารยอง:
เขาบอกว่าชีวิตคือความโรแมนติกสำหรับเขา แต่สำหรับคนอื่นมันเป็นเรื่องชู้สาว
– มยุล: อืม
– ฮวารยอง:
เขาบอกว่าการแก้แค้นควรจะบังคับใช้อย่างเคร่งครัด เขาบอกว่าการประนีประนอมหรือการให้อภัยที่ไม่ดีสามารถทำให้คุณถูกกดดันได้
มยุลตระหนักว่าถึงเวลาต้องเลือกแล้ว
วีดไม่ใช่คนที่มีนิสัยใจดีหรือมีเมตตา
หากเขายังคงอยู่กับจักรวรรดิฮาเว่น
เขาจะโง่มากกว่าภักดี
– มยุล: เอาล่ะ ฉันจะยืนเคียงข้างจักรวรรดิอาร์เพน
– ฮวารยอง: คุณเลือกได้ดีแล้ว แต่ยังมีอีกสิ่งหนึ่ง
– มยุล: อะไรอีกละ?
– ฮวารยอง:
การมาที่อาณาจักรอาเพนไม่ได้ฟรีหรอกนะ คุณจะต้องเสียเงินด้วย
– มยุล: เธอไม่ได้พูดอะไรแบบนั้นเมื่อตะกี้นี้หนิ
– ฮวายอง: นั่นแหละความลับของคุณวีด อย่าทำถ้าไม่อยากทำ
***
ปลายทางของถนน
จักรวรรดิฮาเว่นต่อสู้กับผู้เล่นได้ดี ไม่ใช่แค่หนึ่งหรือสองเท่านั้น พวกเขารับมือได้หลายสิบคน
“อดทนไว้! เราต้องชนะ…”
เสียงของผู้บัญชาการดราก้าอ่อนแอ
ผลกระทบของการออกอากาศมีมาก
และพวกเขาตระหนักว่าโรคอัลคินหายไปอย่างไร้ประโยชน์
'พรหมลิขิตของเราคือการต่อสู้จนจบและตายใช่ไหม? ฉันคิดว่าเราจะรวมทวีปเวอร์เซลล์เข้าด้วยกัน... จุดจบแห่งความว่างเปล่า'
ดราก้ามองเห็นบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่กำลังใกล้เข้ามานอกเหนือจากผู้เล่นทางเหนือ
กองกำลังประติมากรรมสลักชีพขนาดยักษ์ที่จักรพรรดิเกฮาร์ได้มอบชีวิตให้
“พวกมันเป็นมอนสเตอร์ประเภทไหน?”
ผู้เล่นหลั่งไหลลงมาจากท้องฟ้า
"ในที่สุดกองพันที่ 2
ก็เคลื่อนไหวแล้ว!"
เมื่อมีได้ยินเสียงคนตะโกน ผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
ดวงอาทิตย์ขึ้นและส่องสว่างท้องฟ้าสดใสที่เต็มไปด้วยกริฟฟอนที่กำลังเคลื่อนตัวลงมายังพื้น
“ในที่สุดฉันก็ได้พักผ่อนแล้ว”
"แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็สายเกินไป!"
ถึงเวลาแล้วที่กองพันที่ 2
จะบรรเทาความไม่พอใจของพวกเขา อย่างไรก็ตาม
กริฟฟอนไม่ได้โจมตีพวกนกกระพือปีกบนท้องฟ้า แต่บินไปยังกองทหารของจักรวรรดิฮาเว่น จากนั้นพวกเขาก็มุ่งความสนใจไปที่การโจมตีนักเวทย์และวิญญาณ
"คนทรยศ"
“กองพันที่ 2 ทรยศพวกเรา!”
"…"
มยุลซึ่งเป็นเสาหลักสำคัญของจักรวรรดิฮาเว่น
ได้ทรยศต่อจักรวรรดิ
ดราก้าตระหนักว่าทุกสิ่งที่เขาทำอยู่พังทลายลง
“ฉิบหาย สู้แค่ตายละวะ! ทุกคน
บุก!”
กองพันที่ 13
ทุกคนหยิบอาวุธและกระโจนเข้าหาผู้เล่นทางเหนือ
พวกเขาเป็นนักรบที่แข็งแกร่งแต่ก็ตายไปทีละคนโดยรับผู้เล่นหลายร้อยคนไปด้วย
***
"หายนะชัดๆ"
ไฮเลอร์แสดงความคิดเห็นสั้น ๆ
เกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน
ไม่มีอะไรเป็นอย่างที่คิด
และผู้เล่นทางเหนือก็โจมตีหลายครั้ง
'มีคนเคยกล่าวไว้ครั้งหนึ่ง ไม่มีสงครามใดมีแค่ชัยชนะ สักวันหนึ่งคุณจะต้องพบกับความพ่ายแพ้'
ถึงกระนั้น
มันก็เป็นชีวิตที่น่าพึงพอใจ
รอยัลโร้ดได้กลายเป็นหนึ่งในเกมที่ดีที่สุดในโลก
และกองกำลังก็แข็งแกร่งขึ้นมากนับตั้งแต่เกมเปิดตัว...
'เราไม่ได้แพ้ให้กับผู้อ่อนแอแต่แพ้วีด เมื่อเทียบกับสิ่งที่เรียกว่าเทพสงคราม… มันแย่เกินไปที่การพิชิตทวีปเวอร์เซลล์อยู่ตรงหน้าเรา
แต่เราจะต้องยอมรับมัน’
ถัดจากเขา เครบุลต้าปล่อยคำสาปแช่งออกมาและสั่งกองกำลังของเขา
“ทิศใต้! ขอบเขตทางใต้อ่อนแอ!”
พวกเขาพยายามรวบรวมทหารจนถึงที่สุดแล้ววิ่งหนีไป
แต่ไม่มีความหวังเลย
ผู้เล่นทางเหนือและผู้เล่นของทวีปกลางรวมตัวกัน
ผู้เล่นจากทวีปตอนกลางลังเลเพราะกลัวจักรวรรดิฮาเว่น
แต่ตอนนี้เมื่ออาณาจักรอาร์เพนได้เปรียบ พวกเขาก็ชักดาบออกมาด้วยความกระตือรือร้นที่เพิ่มมากขึ้น
"ในที่สุดความกลัวของเราก็ถูกขจัดออกไปในที่สุด!"
“ไปฆ่าทุกคนจากกิลด์เฮอร์มีสกันเถอะ!”
ผู้เล่นเลเวล 200
และ 300 โจมตีจากทุกทิศทาง
พลังของอาณาจักรอาเพนนั้นแข็งแกร่งกว่าที่เคย
และผลของสงครามก็แข็งแกร่งอย่างสมบูรณ์
“นายเป็นผู้บัญชาการเหรอ?”
นักดาบ 5
ปรากฏตัวต่อหน้าเฮรอยด์
เขาถือขวานในมือแต่ละข้าง
ไหล่กว้างและมีเครายาว
"ฉันชื่อนักดาบ5 มาสู้กันเถอะ"
ภายใต้สถานการณ์ปกติ
เฮรอยด์จะไม่มีวันยอมรับการท้าทายเช่นนี้
'เขาคือคนดังไม่ใช่เหรอ? ฉันเห็นตอนออกอากาศว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทของวีด'
ในขณะที่สงครามดูเหมือนจะพ่ายแพ้
อย่างน้อยสมาชิกของกิลด์เฮอร์มีสก็อยากจะดูดีในการออกอากาศ
"เอาล่ะ เรามาสู้กันเถอะ"
“ฮึฮึฮึ ใช่ มันต้องแบบนี้”
นักดาบ5
กระโดดเข้ามาในขณะที่หมุนขวานในมือของเขา
เฮรอยด์รู้สึกเสียใจในขณะนั้นแต่กลับถูกโจมตีด้วยการแกว่งอาวุธของเขาจากที่ห่างออกไปไม่ถึงหนึ่งเมตร
หากเป็นเช่นนั้น และก่อให้เกิดการทารุณกรรมครั้งใหญ่
*แกว่ง! แกว่ง! แกว่ง!*
ขวานพุ่งอย่างดุเดือดต่อหน้าต่อตาพวกเขา
การโจมตีของเฮรอยด์ถูกบล็อกหรือพลาด
ในขณะที่นักดาบ 5 โจมตีจุดที่ถูกต้องทั้งหมด
“ดาบมานา!”
เขาพยายามร่ายทักษะดาบอย่างรวดเร็ว
แต่กลับตีเท้าตัวเองแทน
นักดาบ5
โจมตีต่อไปโดยไม่เห็นดาบโจมตีและหลบเลี่ยงโดยสัญชาตญาณ
"นี่มันอะไรกัน!"
เฮรอยด์ตะโกน
เมื่อใดก็ตามที่นักดาบ 5
หลบหรือผลักดาบที่เขาเรียกออกไป เขาก็จะถูกส่งไปเหมือนพายุหมุน
“ถ้านายพึ่งพาทักษะเพียงอย่างเดียว
นายจะไม่มีวันแข็งแกร่งขึ้น ดั่งบุรุษที่มุ่งหน้าต่อไป”
นักดาบ5
อ่านรูปแบบการโจมตีที่เรียบง่ายของเฮรอยด์และกดดันเขา
“ฉันไม่ใช่คนตายง่ายขนาดนั้น!”
เฮรอยด์ตระหนักว่าทักษะดาบขั้นพื้นฐานของพวกเขามีช่องว่างขนาดใหญ่
จึงใช้ทักษะของเขาแบบสุ่ม
พวกเขาทำให้พลังชีวิตของกันและกันแย่ลง
แต่ผู้ชนะคนสุดท้ายคือนักดาบ 5 พลังชีวิตของเขาลดลงต่ำและถึงแม้จะมีดาบติดอยู่ในหน้าอกของเขา
เฮรอยด์ก็ตายก่อน
"ฮ่าๆๆๆ ฉันชนะแล้ว!"
นักดาบ 5
ยิ้มอย่างร่าเริงและยกขวานขึ้นสูง
***
เหล่าประติมากรรมสลักชีพขนาดยักษ์ในทุ่งการ์นาฟกำลังบินอยู่บนท้องฟ้า วีดวางเก้าอี้ไว้บนหัวที่แข็งแรงและกว้างของมันแล้วขี่มันไป
"เป็นการต่อสู้ที่ดี"
“คิคิ เอ๊ะ”
“เจ้ายังไม่ได้ตัดสินใจชื่อของเจ้าเหรอ?”
"ขอรับ นายท่าน"
จักรพรรดิเกฮาร์เลือกวีดเป็นเจ้าของประติมากรรมสลักชีพ จนกระทั่งสุดท้าย วีดคือคนเดียวที่เขาเชื่อ
“เรียกเจ้าว่านกโพโรกันเถอะ”
"ชื่อแปลก"
“ถึงตัวจะใหญ่แต่ก็ดูน่ารัก โด่งดังตามตู้คีบตุ๊กตาทั่วประเทศ”
“กึ๊ด?”
“แน่นอน เด็กเล็กๆ
แต่เงินของผู้ใหญ่ด้วย… ยังไงซะมันก็เป็นแบบนั้นแหละ”
มีการต่อสู้ภาคพื้นดินที่ดุเดือดเกิดขึ้น
การผสมผสานระหว่างกลยุทธ์จำนวนมากของผู้เล่นทางเหนือและเหล่าประติมากรรมสลักชีพขนาดยักษ์
แม้แต่ผู้เล่นในทวีปกลางก็มีส่วนร่วมอย่างแข็งขัน
และกองกำลังจักรวรรดิฮาเว่นก็ล่มสลาย
วีดเฝ้าดูฉากนั้นด้วยความรู้สึกผสมปนเป
“ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยเป็นกองกำลังที่โดดเด่นในทวีปเวอร์เซลล์
มันขมขื่นที่ได้เห็นการล่มสลายเช่นนี้”
พลังของกิลด์เฮอร์มีสนั้นยอดเยี่ยมมากเมื่อรอยัลโร้ดเริ่มต้นขึ้น
ไม่ว่าจะออกอากาศรายการไหน
เรื่องราวเกี่ยวกับกิลด์เฮอร์มีสก็ปรากฏและสดใสราวกับดวงอาทิตย์ในการพิชิตสงคราม
การได้เห็นจักรวรรดิล่มสลายนั้นก็เหมือนกับว่ามันเป็นอนาคตของเขาเอง
“คุณต้องเก่งในการเป็นเผด็จการ
ไม่เช่นนั้น คุณจะดูเหมือนกิลด์เฮอร์มีส”
– เพล: ส่วนที่เหลือทั้งหมดของจักรวรรดิฮาเว่นด้านนอกถูกกวาดล้างไปหมดแล้ว
– ซีซั่นแครป(ปูดอง): เพิ่งกำจัดเครบุลต้า ฉันได้รับถุงมือด้วยละ ฮู ฮู ฮู
– ไพธอน: การทำลายล้างพลหอกของกองพันที่
3 ครั้งใหญ่เสร็จสิ้นแล้ว
- โกราโกล: พวกเขากำลังผลัก จริงๆ… จริงๆ… ผู้เล่นทางเหนือนั้นน่าทึ่งมาก เราจะชนะสงครามครั้งนี้อย่างแน่นอน
– เมแพน:
ฉันเพิ่งเปิดแผงขายของชั่วคราวและลงทุนไปบางส่วน เมื่อมีการปล่อยของของกิลด์เฮอร์มีส
ราคาของสินค้าฟุ่มเฟือยก็คาดว่าจะลดลง
– เอลค์กูน: อย่างที่ฉันบอกไปแล้ว เรากำลังต้มเหล้ามากมาย เรากำลังเตรียมเครื่องเคียงด้วย แต่เราจะได้ราคาสิบเท่ามากกว่าปกติจริงหรือ?
มีเสียงกระซิบไปทั่วในหมู่ผู้เล่นต่างๆ
มีรายงานเกี่ยวกับสงคราม
แต่ส่วนใหญ่บอกว่าพวกเขาต่อสู้ได้ดี
– อาจารย์นักดาบ: ที่นี่สนุกดีนะ ศิษย์น้อย
วีดมองลงไปที่พื้น
นักรบทะเลทรายขี่อูฐและฝ่าแนวรบของกองทัพจักรวรรดิฮาเว่นอย่างบ้าคลั่ง
ดาบ มีด ขวาน ค้อน กระบอง
ความตื่นเต้นในการเหวี่ยงอาวุธผ่านแนวศัตรู!
กลุ่มนี้เติบโตอย่างรวดเร็ว โดยมีอาจารย์
ครูฝึก และบรรดาลูกศิษย์เข้าร่วมกับคนเก่งๆของทวีปกลางและเหนือ
มองแวบแรกก็มีเป็นแสน
ผู้เล่นที่ขี่ม้าและวัวพุ่งออกไปพร้อมกันทำให้เกิดฝุ่นผงขนาดมหึมา
"เอาล่ะ
ได้เวลาเก็บเกี่ยวแล้ว ไปที่นั่นด้วย!"
(ยังมีต่อ)
จบเล่ม 52 บทที่ 5
ผู้แปล :
แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
