วันศุกร์ที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2560

เล่ม 26 ตอนที่ 1 : เส้นทางใต้ดิน แปลโดย Smith Rex

เล่ม 26 ตอนที่ 1 : เส้นทางใต้ดิน แปลโดย Smith Rex

ในขณะที่แปลงร่างเป็นโทรลหิมะ วีดเดินเข้าไปในดันเจี้ยน
"พวกเราจำเป็นต้องกำจัดมอนสเตอร์ทั้งหมดให้พ้นทาง"
ดันเจี้ยนจะรู้สึกว่างเปล่าถ้าไร้ซึ่งมอนสเตอร์ เหตุผลหนึ่งที่ทำให้เขากลายร่างเปลี่ยนเป็นโทรลหิมะแบบนี้ เพราะแทนที่จะเสียเวลาในการคิด เขาสามารถใช้เวลาอย่างมีประสิทธิภาพในการทุบตีมอนสเตอร์จนพวกมันถึงแก่ความตาย
ในภารกิจ สิ่งที่ต้องการคือการนำผู้ลี้ภัยจำนวนมากไปยังที่ปลอดภัยให้ได้มากที่สุด ให้ห่างไกลจากการรุกรานบริเวณป้อมปราการเซราบ็อร์ก โดยต้องหลบหนีจากการไล่ล่าของพวกวิหารเอ็มบินยู ความเร็วจะเป็นตัวกำหนดความสำเร็จหรือความล้มเหลวของภารกิจ
บรรดาภูติเรืองแสงดุจดั่งหิ่งห้อย และพวกนางกำลังพูดพร่ำไปเรื่อยๆในขณะที่กำลังตามวีดไป
สุดยอด เขาช่างเก่งกาจอะไรอย่างนี้
เขาตรงตามสเปคฉันทุกอย่าง ฉันต้องการจะแต่งงานกับเขา
วีดสวมเกราะหนังขนาดใหญ่ที่เขาทำด้วยทักษะการตัดเย็บ สำหรับกรณีนี้ ด้วยเลเวลของเขา และความแข็งแกร่ง ทำให้เขาสามารถสวมใส่เกราะเหล็ก หรือ เกราะมิธริล แต่เขาไม่ได้สร้างเกราะเหล่านี้ไว้ล่วงหน้า หากพิจารณาจากน้ำหนักของเกราะ เพียงแค่หิ้วพวกมันไปรอบ ๆ มันก็หนักมากพอตัว และวัสดุในการทำ ก็มีค่าเกินกว่าจะเอาไปใช้เสียเปล่ากับการทำของพวกนี้
วีดเบ่งกล้าม และเข้าไปในดันเจี้ยนเป็นคนแรก  ผู้เล่นที่ตามหลังเขารู้สึกปลอดภัยในการที่รู้ว่าวีดนั้นอยู่ข้างหน้าพวกเขา
"การที่สามารถติดตามอยู่ด้านหลังเทพสงคราม วีด ... ข้าอดทนรอไม่ไหวแล้วที่จะเห็นเขาต่อสู้."
"ฉันอยากดื่มด่ำมันด้วยตาคู่นี้."
ในหมู่ผู้เล่น คนที่มีฝีมือและมีความสามารถยืนอยู่ข้างหลังวีด ผู้ลี้ภัยของป้อมปราการและผู้เล่นเริ่มต้น ยืนเรียงรายอย่างต่อเนื่องโดยที่คนท้ายแถวสุดอยู่ตรงทางเข้าดันเจี้ยน
วีดก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างสงบ โดยปราศจากความเกรงกลัวต่ออันตรายเบื้องหน้า
ครืด ๆ
เขาได้ยินเสียงเล็ก ๆ แปลก ๆ
มันอยู่ตรงนี้ มันอยู่ตรงนี้ !
ระวัง! ถ้าถูกมันกัดจะเจ็บปวดมาก
งูนั่นที่กินกระต่ายตัวนั้นเมื่อวานนี้ มันซ่อนตัวอยู่ที่นี่
บรรดาภูติกำลังเรืองแสงบินวนอยู่รอบ ๆ ในบริเวณใกล้เคียง เพื่อแจ้งเตือนวีด
ฟ่อ !
งูลายทางพุ่งไปยังวีด มอนสเตอร์ตัวนี้เป็นที่รู้จักกันดีในนาม อีริคซา(Elixa) พวกมันอาศัยอยู่ภายในรอยแตกของผนัง และล่าสัตว์ที่ผ่านทางมา
 “อ้า! คุณวีด! ระวัง."
 “คุณวีด!”
ผู้เล่นร่ำร้องออกมาอย่างตกใจ อีริคซาเป็นมอนสเตอร์สายพันธุ์งูที่มีเลเวลประมาณ 300
เลเวลของพวกมันสูงและพวกมันเลื้อยไปรอบๆด้วยความเร็วอันน่าสะพรึงกลัว ถึงแม้โทรลหิมะจะไม่ถือเป็นเหยื่อที่น่าดึงดูดสำหรับอีริคซา ด้วยความเย็นที่แผ่ออกจากตัวเขา จะต้องสร้างความไม่พอใจสำหรับพวกมัน ดังนั้นพวกมันจึงเปิดฉากจู่โจมทำร้ายก่อน
ในการเผชิญหน้ากับการโจมตีที่น่ากลัวของอีริคซาแบบฉับพลัน วีดเอ่ยคำพูดออกมาแบบไม่ตั้งใจ
"แกดูน่าอร่อยมาก"
จากนั้นเขาก็เหวี่ยงดาบสั้น ๆ ที่ไม่อาจมองเห็นถนัดตา
เคร้ง!
อีริคซาได้รับบาดเจ็บหนัก มันติดสถานะสับสน
เนื่องจากไอเย็นของโทรลหิมะl ความเร็วของอีริคซาลดลง 14%

ด้วยการใช้ดาบกระแทกเข้าใส่ อีริคซาถึงกับกระเด็นชนกำแพง และกระเด้งกระดอน อีริคซาผู้โชคร้ายตกอยู่ในสถานะอัมพาตชั่วคราว เมื่อเทียบกับสายพันธุ์อื่น ๆ ความแข็งแกร่งและความคล่องตัวของโทรลหิมะนั้นสูงผิดปกติ ทำให้มันมีศักยภาพในการต่อสู้แบบซึ่งซึ่งหน้า แทนที่จะต่อสู้แบบใช้เวทมนตร์หรือใช้ทักษะ และด้วยการกวัดแกว่งแบบสบาย ๆ อีริคซาก็หมดสภาพ
ดังนั้นวีดจึงซัดพวกอีริคซาร่วงลงไปกองกับพื้นอย่างต่อเนื่อง โดยไร้ซึ่งความปราณี
"ฉันจะเอาเนื้อมันไปย่าง และเก็บหนังของมันไว้ ฉันควรจะแพ็คหัวของมันเอาไว้ทำเหล้าดองหัวงูทีหลังดีไหมนะ ? "
คำพูดที่สามารถกระแทกเข้าไปในความกลัวของอีริคซาทุกตัว!

ขณะที่อีริคซาเป็นมอนสเตอร์งูที่มีเลเวล 300 ต้นๆ หรือ 300 กลางๆ พวกมันตายอย่างรวดเร็วภายใต้น้ำมือของวีด
ความทนทานของดาบปีศาจ(Demon Sword ) ลดลง

"เดินหน้า ต่อไป"
วีดเก็บรวบรวมของดรอบเป็นอันดับแรกก่อนที่จะมุ่งหน้าออกไป
จากทางเข้า จะสามารถมองเห็นอีริคซาหลายตัวนอนคว่ำหน้าลงบนพื้น มอนสเตอร์พวกที่มีผิวลื่นเคลือนไหวได้รวดเร็ว และเมื่อพวกมันเห็นวีด อีริคซาพุ่งเข้าหาเขาเหมือนลูกธนู  อีริคซาสามารถฝังเขี้ยวได้ก่อนที่เหยื่อจะรู้ตัว และแพร่กระจายพิษของพวกมัน ผู้เล่นระดับสูงหากโดนเข้าไปก็จะกลายเป็นผักดอง
วีดตบพวกอีริคซาเหล่านี้กลางอากาศ และหั่นพวกมันโดยปราศจากความสำนึกผิด
"ฉันสามารถทำเหล้าดองจากพวกแกได้เยอะเลยนะเนี่ย เข้ามาเลย เข้ามาพร้อมกันให้หมดทุกตัวเลย !”
โทรลหิมะเกิดมาเพื่อการสู้รบ แขนและขาของมันยาวมากพร้อมกับกล้ามเนื้อที่อัดแน่นมาอย่างดี และฝ่าเท้ามีขนาดใหญ่จนทำให้ดูผิดปกติ และด้วยไอเย็นที่หลั่งไหลออกมาจากวีด พวกงูกลายดูเฉื่อยชาในทันทีที่พวกมันเข้ามาใกล้เขา
มันเป็นสัตว์ประหลาด!
ว๊ายย ! มันน่ากลัว!
คุณต้องชนะ เราไม่สามารถล้มเหลวก่อนที่จะผ่านมันไปได้
วีดดูแลพวกอีริคซาทั้งหมดแบบสบายๆ ในขณะที่กำลังฟังเสียงวุ่นวายที่ดังมาจากเหล่าภูติ
ขณะที่พวกเขาพยายามเดินลึกเข้าไปในดันเจี้ยนเรื่อยๆ มอนสเตอร์เลเวล 300 กลางๆ , พวกริคเกอร์(Rigglers) ,พวกวอยชิ(Voichis) และ พวกกลูดอก(Guldogs) เริ่มปรากฏตัวให้เห็น พวกมันคือมอนสเตอร์ประเภทที่อันตรายที่สุดที่ปรากฏตัวอยู่ในดันเจี้ยนนี้
การโจมตีของพวกมันแข็งแกร่งกว่าเลเวลของพวกมัน มันจึงทำให้ยากที่จะเอาชนะพวกมัน แต่วีดไม่ได้แยแสแต่อย่างใด
"มานี่มา มาหาป๊ะป๋ามา"
วีดใช้ประโยชน์จากลักษณะอันได้เปรียบของโทรลหิมะอย่างเต็มที่ ในร่างมนุษย์ เขาล่าโดยการผสมท่วงท่าดาบอย่างแม่นยำ และทักษะ แต่ตอนนี้เขาไม่มีมานาเพียงพอที่จะใช้ทักษะเหล่านั้น มีเพียงความแข็งแกร่งอันเหลือล้นเท่านั้น! เขาสามารถปลดปล่อยการสังหาร และการทำลายล้างอันไร้ขีดจำกัด เขาไม่ได้พยายามหลบการโจมตีของมอนสเตอร์เลย
"ฆ่าโทรลล์ตัวนั้นซะ!"

"ทุกตน โจมตีมันพร้อมกัน !"
คุณโดนแส้ของวอยชิฟาดใส่
ค่าการป้องกันเพิ่มเติม 26% ถูกนำมาใช้เนื่องจากความยืดหยุ่นของโทรลหิมะ
กริชของริคเกอร์ฟันถากไปที่ขาของคุณ
พละกำลัง และพลังชีวิตลดลง

ค่าพลังชีวิตของวีดลดลงอย่างรวดเร็ว แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังมีค่าพลังชีวิตมากมายก่ายกองอยู่ที่ 370,000 คงไม่มีอันตรายใดที่จะทำให้เขาถึงตายได้ในช่วงเวลานี้ และที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่านั้นก็คือ ด้วยลักษณะเฉพาะของโทรลหิมะ ทำให้การฟื้นฟูค่าพลังชีวิตเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว การฟื้นฟูที่เร็วมากกว่าการนอนพัก และการใช้ผ้าผันแผลตอนก่อนที่จะแปลงร่างเสียอีก
เขาผลักดันมอนสเตอร์ให้ถอยกลับไปอย่างไม่หยุดยั้งด้วยการตีพวกมันร่วงแบบไม่หยุดหย่อน
 “โฮกกกก!”
วีดคำรามลั่น พร้อมกับความหนาวเย็นที่แผ่ออกมาจากตัวของโทรลหิมะ บรรดาเหล่ามอนสเตอร์เริ่มซึมเซา และกลายเป็นน้ำแข็ง
"อา เขาต่อสู้ได้อย่างน่าอัศจรรย์มาก ๆ "
"เขาโหดจริง ๆ เขาจะบุกทะลวงไปอย่างนี้ได้ถึงไหนนะ? "
พวกผู้เล่นต่างรู้สึกทึ่งในความสามารถการสู้รบอันยอดเยี่ยมของวีด วีดได้รับการเพ่งเล็งจากศัตรูทำให้พวกมันโจมตีเขา และตีพวกมันคืนกลับไปถึงเจ็ดเท่า การเป็นโทรลหิมะผู้โหดเหี้ยม และฟาดฟันข้าศึกด้วยดาบของเขา หรือทำการทุบพวกมันด้วยกำปั้นขนาดใหญ่แบบซื่อๆ และแม้กระทั่ง กระทืบพวกมันด้วยเท้าของเขา
ขณะที่ร่างกายของโทรลหิมะนั้นหนักมาก ด้วยความแข็งแกร่ง และความว่องไว ทำให้วีดเคลื่อนไหวอย่างอิสระและนุ่มนวลเหมือนขนนก
 “กระจุย! กระจาย! ตายๆไปซะ! เอาไอเทมมาให้ฉัน ! ตาย! พวกแกยังไม่พออีกใช่ไหม ?! "
วีดทำตัวเหมือนวายร้าย เขาวิ่งเข้าไปข้างหน้าด้านในดันเจี้ยน ภาพที่ปรากฏออกมาเป็นภาพของมอนสเตอร์ที่ถูกตีกระเด็นกระดอนอย่างเหี้ยมโหด  ในช่วงเวลานี้เครื่องของเขาร้อนแล้ว เขาบังเอิญแสดงตัวตนที่แท้จริงของเขาออกมา!
พวกเขาทะลวงผ่านดันเจี้ยนในชั่วพริบตา
ตัวที่อยู่ด้านซ้ายยังมีชีวิตอยู่
คุณวีด, ได้โปรดกระทืบมันซ้ำอีกที !
อ่า ~ เขาเป็นคนแบบที่ฉันหลงใหลจริงๆ
วีดไม่ใส่ใจเหล่าภูติที่กำลังพูดคุยอย่างตื่นเต้นข้างๆหูของเขา ขณะที่เขาบุกทะลวงผ่านเข้าไปในดันเจี้ยนพร้อมเผชิญหน้ากับฝูงมอนสเตอร์ เลเวลของเขามากกว่า 400 และเขาก็กลายร่างเป็นโทรลหิมะ คงไม่มีมอนสเตอร์ตัวใดที่อยู่ในดันเจี้ยนสามารถมาต่อกรกับเขาได้
ในดันเจี้ยนเลเวล 300 ถือว่ามีความยากลำบากค่อนข้างสูง วีดจึงได้รับคำชื่นชมอย่างแรงกล้า
ภาพที่อยู่เบื้องหน้าของเหล่าผู้เล่น มันไม่ใช่อะไรที่ออกมาแค่ครึ่งๆกลางๆ แต่มันออกมาจากใจ มันเป็นการแสดงความกล้าหาญของวีดอย่างเหลือล้น
"นั่นมันโทรลหิมะ!"
"มันมาถึงที่นี่ได้ยังไง ... "
"ออกไป โจมตีมันด้วยคีมยักษ์ ! ”
มอนสเตอร์ทั้งหมดวิ่งไปหาเขาทันที แต่สำหรับวีด พวกมันถือว่าเป็นอาหารยามว่างเท่านั้น
ปั๊ก ปั๊ก  ปั๊ก !
มอนสเตอร์กลายเป็นแสงสีเทา และหายไปในทันที แม้ว่าจะมีคนอื่นที่ใช้ประติมากรรมจำแลง พวกเขาก็ไม่อาจที่จะต่อสู้เฉกเช่นวีดได้ นี่เป็นเพราะสัญชาตญาณการต่อสู้ที่ฝังแน่นผ่านการฝึกฝน คนอื่นๆต่อสู้ไปพร้อมกับสงวนพลังเอาไว้ด้วย พวกเขาพยายามรักษาระดับความแข็งแกร่งในขณะที่ป้องกันหรือหลบการโจมตีจากเหล่ามอนสเตอร์ด้วยสัญชาตญาณ
ในทางกลับกันจุดแข็งของวีดก็คือ เขาสามารถปรับตัวให้เข้ากับรูปร่างใหม่ได้อย่างรวดเร็ว
ไม่ว่าจะมีมอนสเตอร์โจมตีเขาหรือไม่ก็ตาม เขาก็จะม้วนตัวเข้าสู่ดันเจี้ยนด้วยการใช้พละกำลังบดขยี้เข้าไปอยู่ดี เขากำลังล่าได้เร็วกว่าปกติ และผู้ลี้ภัยก็กำลังขุ่นเคือง และหอบจากการที่พวกเขาพยายามไล่ตามให้ทัน
"ฉันรู้สึกมั่นใจมากเพราะคุณวีดอยู่ที่นี่กับพวกเรา"
"เมื่อเทียบกับคนอื่น เขาต่อสู้ได้ดีมาก สิบคนรวมกันก็ไม่สามารถต่อกรกับเขาได้
"นายหมายถึงอะไร แค่สิบคน มันมากกว่านั้น ต้องยี่สิบคนสิ"
ผู้เล่นที่กำลังติดตามอยู่ด้านหลังของวีดนั้นมีเลเวลต่ำกว่า และกำลังต่อสู้อย่างระแวดระวัง ซอยูนรู้สึกว่าเธอไม่จำเป็นต้องแสดงให้เห็นถึงความกล้าหาญของเธอ ทุกอย่างคงจะเรียบร้อยดีและมีคนจำนวนมากอยู่ด้วยเช่นกัน นั่นเป็นเหตุผลว่ามีเพียงการกระทำของวีดที่มีความโดดเด่นเป็นพิเศษ
ในขณะที่ผู้เล่นมองไปยังโทรลหิมะ พวกเขาไม่สนใจถึงวิกฤติที่กำลังเกิดขึ้นในป้อมปราการเซราบ็อร์กที่ทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความวุ่นวาย
*****
ฉากปัจจุบันของดันเจี้ยนได้รับการเผยแพร่จากทุกสถานีรวมถึง KMC Media
"การต่อสู้อย่างประมาท ... ! การต่อสู้ที่บ้าบิ่นแบบนี้ สู้โดยไม่ต้องสนใจกลยุทธ์ใดๆ ผู้เล่นที่เริ่มต้นเล่นเกม,โปรดอย่าลองทำในรอยัลโรด การต่อสู้แบบนี้อาจเป็นทางลัดสู่หนทางแห่งการฆ่าตัวตาย "
"วีดดูเหมือนไม่สามารถจะจัดการกับค่าความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันของเขาได้ และกำลังต่อสู้อย่างเลินเล่อเลอะเทอะ  มันน่าเสียดายที่จะเรียกการกระทำนี้ว่าเป็นหนึ่งในการต่อสู้ของวีด "
พิธีกรกำลังพ่นคำพูดดูถูกของพวกเขาออกมาอย่างชัดเจน มีเพียงเฉพาะ KMC Media ที่เข้าข้างวีด และ วิเคราะห์ในเชิงบวกกับการกระทำของเขา
 “วีดกำลังอาศัยความแข็งแกร่ง และความยืดหยุ่นมาสร้างข้อได้เปรียบ! มันเป็นกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยม "
"ใช่แล้ว จนถึงตอนนี้ ฉันเคยเห็นวิดีโอต่างๆมากมายเกี่ยวกับวิธีการต่อสู้ของผู้เล่นคนอื่น ๆ แต่ฉันไม่เคยเห็นใครที่เคลียร์ดันเจี้ยนได้เร็วขนาดนี้ "
การต่อสู้โดยไม่ใช้ประโยชน์จากความแข็งแกร่งของโทรลหิมะและความยืดหยุ่นของมัน คงเป็นเรื่องที่โง่มาก
วีดยังคงต่อสู้อย่างต่อเนื่องในขณะที่ตีและสวนกลับด้วยการระบายความแค้น ด้วยวิธีนี้ทำให้เขารู้สึกเบิกบานใจละลายความหวาดกลัวของกองกำลังจากวิหารเอ็มบินยู และเพียงพอที่จะคลายความตึงเครียดลงได้บ้าง
"และสำหรับผู้ชมของเรา พวกเรามีสิทธิพิเศษสำหรับคุณ."
"มันคืออะไรเหรอครับ?"
 “ ไม่ต้องแปลกใจ มันเกี่ยวกับเทพสงครามวีด! พวกเราได้ให้มีการพูดคุยกับเหล่าสมาชิกในปาร์ตี้บางกลุ่มที่ใกล้ชิดกับวีด ปาร์ตี้นี้มีสมาชิกเหมือนกับที่ที่ปรากฏในการออกอากาศของเราที่โทเดี้ยม  ตอนนี้ทั้งสี่คนอยู่ในสายแล้ว กรุณาแนะนำตัวเองด้วยครับ "
ฉันได้ออกทีวีจริงๆหรือนี่ ? ว้าวน่าตื่นเต้นจัง !
อะแฮ่ม! สวัสดีครับ ยินดีที่ได้พบพวกคุณ
สวัสดีค่ะ.
อะแฮ่ม. เมื่อใดก็ตามที่คุณอยู่ในทวีปทางเหนือ โปรดมาเยี่ยมเยือน ถ้าคุณมีเงิน ผมสามารถหาทุกอย่างที่คุณต้องการ
เสียงทั้งหมดเป็นเสียงผู้หญิง ยกเว้นเสียงสุดท้าย แต่เสียงที่สามนั้นค่อนข้างคุ้นเคย และมีโทนเสียงที่มีเสน่ห์ไม่ต่างไปจากเพลงและมิวสิควิดีโอที่แสดง
"เทพสงครามวีดกำลังเล่นบทบาทที่น่าทึ่งในขณะนี้ ดังนั้นการออกอากาศจะถูกฉายตามเวลาจริง,ฉันต้องขอโทษล่วงหน้าว่าการสัมภาษณ์ครั้งนี้อาจจะสั้น "
แน่นอน! ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องกังวลกับมันหรอก
ฉันเข้าใจ.
โปรดอย่ากังวล ฉันเคยออกอากาศบ่อยมากพอที่จะรู้
แต่พวกเรายังคงได้รับค่าตอบแทนตามที่ตกลงไว้ใช่มั้ย?
"ฉันคิดว่า คุณต้องใช้เวลาอยู่กับเทพสงครามวีดมากพอสมควร งั้นฉันจะถามว่า วีดมักจะใช้วิธีใดบ่อยๆในการต่อสู้ที่ดันเจี้ยนบ้างคะ? "
มันก็เหมือนกับตอนนี้ มอนสเตอร์ที่น่าสงสารเหล่านั้น
มันยากที่จะทำได้ในครั้งแรก
เขาขยันขันแข็งเสมอ
ผมแค่คำนวณราคาเจปแทมที่ด้านหลัง ดังนั้น ...
"มีผู้ชมจำนวนมากอิจฉาตำแหน่งของคุณ การได้ออกล่ากับวีด ความรู้สึกอะไรที่คุณได้รับเมื่อคุณออกล่ากับเขา? ตื่นเต้น? กังวล?”
มันยากที่จะติดตามเขาได้เพราะเขาต่อสู้ได้ดี คุณสามารถสัมผัสได้ถึงพลังงานที่ไหลออกมาจากตัวคุณ มันเร็วและน่ากลัว ... แต่รสชาติของกำปั้นของคุณที่ซัดไปที่ศัตรูนั้นยอดเยี่ยม ... มันสนุก.
หลังจากสิ้นสุดการออกล่า ความมั่นใจก็จะผุดขึ้น เช่นคุณสามารถทำอะไรก็ได้
การจ้องมองดูการต่อสู้ของเขามันน่ากลัวจริงๆ
อืม ... ผมแค่คำนวณเงิน ....
"ในฐานะเจ้าเมืองแห่งโมราต้า วีดได้รับการยกย่องจากประชาชน คุณรู้จักกับวีดตั้งแต่เริ่มต้นว่า คุณว่าวีดสามารถจัดการกับความรับผิดชอบอันหนักหนาของเขากับการเป็นเจ้าเมืองที่ดีได้หรือไม่? "
แม้ฉันจะประหลาดใจ ฉันคิดว่าเขาจะฆ่าประชาชนทุกคนของเขาด้วยความอดอยาก
เขาอาจดูเหมือนไม่ได้เป็นเช่นนั้น แต่คุณวีด​​เป็นคนใจดี และอ่อนโยนจริงๆ ฉันเพิ่งรู้จักเขา เขาก็ทำดีกับฉันแล้ว
ไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้สำหรับวีด
ภาษีที่ฉันต้องจ่าย ... อา, ไม่เป็นไร ทุกคนได้โปรดมาที่โมราต้า และได้โปรดมาเลือกเฟ้นหาผ่านร้านค้าของเมแพน
"การต่อสู้ของวีดยังคงดำเนินอยู่ในขณะนี้ เราจะตัดบทสัมภาษณ์สั้น ๆ และดำเนินการต่อในภายหลัง หากเรามีโอกาส มีเสียงตะโกนให้กำลังใจไปที่วีดในการทำภารกิจเพื่อช่วยผู้คนให้รอดพ้นจากป้อมปราการเซราบ็อร์กบ้างไหม? "
อย่าเอาทุกอย่างไว้ในกำปั้นของคุณ
ฉันมีความเชื่อว่าคุณจะกลับมาอย่างปลอดภัย
เมื่อคุณกลับมา ได้โปรดนำรองเท้าคู่หนึ่งมาให้ฉัน ... และได้โปรดมองหาช่างตัดเสื้อนามวิคเตอร์ กระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาเป็นที่นิยมมากในขณะนี้
เราให้บริการที่ดีที่สุดกับสินค้าที่มีคุณภาพดีที่สุด โทรหาเครือข่ายร้านค้าเมแพน สำหรับตอนนี้เปิดโอกาสให้คุณได้ทำแฟรนไชส์!
*****
บรรดา NPC และผู้เล่นต่างกรูผ่านช่องทางที่วีดเปิดออก



ถึงแม้ว่าวีดจะเป็นโทรลหิมะ แต่มันก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้หลังจากการต่อสู้อันยาวนาน ค่าพลังชีวิตของเขา และค่าความอึดลดลงจนถึงจุดต่ำ โชคดีที่มีนักบวชหลายคนในหมู่ผู้เล่น พวกเขาร่ายคาถาอย่างต่อเนื่องในการฟื้นคืนค่าพลังชีวิตของเขา และค่าความอึด ดังนั้นวีดจึงมีสามารถมีสมาธิมุ่งเน้นไปที่การทำลายล้างบรรดามอนสเตอร์
"ขอบคุณวีดสำหรับทุกอย่างที่ทำให้พวกเราสามารถออกไปจากที่นี่"
"ฉันรู้สึกประทับใจมาก ฉันไม่เคยรู้เลยว่าเขาจะทำอะไรมากมายเพื่อพวกเรา"
"ผมภูมิใจมากที่คุณวีดมาจากอาณาจักรโรเซนไฮม์"
การชื่นชมจากเหล่าผู้เล่นช่วยให้วีดเติบโตขึ้นอย่างการก้าวกระโดด แต่วีดมีความคิดอื่น ...
"แค่นี้มันยังไม่ยากพอ ไม่จำเป็นต้องเสียสละตัวเองมากมายเพื่อช่วยพวกคนแปลกหน้าที่นานๆจะโผล่มาสักที.
วีดได้เตรียมพร้อมแล้วกับการลื่นไหลจากไป เป็นธรรมดาที่จะทำการทอดทิ้งผู้เล่นคนอื่น ถ้าสถานการณ์กลายเป็นอะไรที่ยากจะจัดการ
*****
ด๊อกเตอร์ยูบิงจุรนั่งดูโทรทัศน์ของเขาด้วยความสนใจอย่างมาก
กองกำลังเอ็มบินยูได้บุกเข้าตีกำแพงป้อมปราการเซราบ็อร์คเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้คงเป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้นที่กำแพงจะตกอยู่ในมือของพวกเขา "
"ในที่สุดประตูทางตะวันออกก็ถูกทำลาย ตอนนี้กองกำลังเอ็มบินยูกำลังมุ่งหน้าลึกเข้าไปในป้อมปราการ.
"ร้านค้าและแผงลอยต่างก็ถูกเผาจนไหม้ มันดูเหมือนว่าวิหารเอ็มบินยูกำลังวางแผนที่จะเผาป้อมปราการเซราบ็อร์กทั้งหมดจนกลายเป็นกองเพลิง "
พิธีกรอยู่ในสถานการณ์ที่วุ่นวายเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน
ปราสาททั้งหมดที่ถูกยึดโดยวิหารเอ็มบินยู มักจะถูกเผาไหม้จนเป็นเถ้าถ่าน และผู้เล่นทุกคนจะถูกตามล่า พื้นที่เหล่านี้กลายเป็นความว่างเปล่า มีเพียงต้นหญ้าที่เติบโตอย่างท่วมท้นบนร่องรอยของกำแพงหินที่พังทลาย ชะตากรรมของป้อม ปราการเซราบ็อร์กก็คงไม่ต่างกัน
"วิหารเอ็มบินยูกำลังขยายตัวอย่างรวดเร็ว"
เพียงแค่การเฝ้าดูรอยัลโรดก็ทำให้ยูบิงจุนมีความสุขอย่างมาก จากพวกที่อยู่ในเงามืด และมอนสเตอร์ มนุษย์ ความเมตตา การเติบโตและความมั่งคั่ง วิหารเอ็มบินยูใช้โอกาสทุกอย่างในการขยายตัว มอนสเตอร์ หรือบรรดาผู้ที่ปฏิบัติตามเทพเจ้าผู้ชั่วร้าย รอยัลโรดไม่กีดกันพวกเขาจากเสรีภาพในการเลือกของพวกเขาเอง
ไม่มีขีดจำกัดของความแข็งแกร่งของมอนสเตอร์ ดังนั้นพวกมันจึงมีพลังมากมายโดยการขยายเผ่าพันธุ์ หรือผ่านการต่อสู้เพื่อความอยู่รอดของพวกมัน พวกมันไม่ได้ถูกผูกไว้กับพื้นที่ที่กำหนดไว้ มอนสเตอร์ในดันเจี้ยนสามารถเดินเตร็ดเตร่ได้อย่างอิสระภายนอกเพื่อค้นหาเหยื่อ บางครั้งมอนสเตอร์ระดับบอสก็อพยพกลุ่มของพวกมันไปยังพื้นที่ที่มีความอุดมสมบูรณ์มากขึ้น
มนุษย์สามารถครอบครองหมู่บ้านและปราสาทได้และยังสามารถสะสมทักษะและความรู้ได้อีกด้วย
ด้วยความสามารถของเขา ยูบิงจุนสามารถเฝ้าดูสิ่งที่เกิดขึ้นบนรอยัลโรดได้ตามที่เขาต้องการ
"คุณโอจูวาน  ด้วยความเร็วขนาดนี้ วิหารเอ็มบินยูจะสามารถขยายตัวไปได้ไกลแค่ไหน? "
"อย่างที่คุณรู้เพราะวิหารเอ็มบินยู ทวีปตอนกลางจึงเกิดความสับสนวุ่นวาย ยังคงมีไม่มีคำแถลงการณ์ใดจากบริษัทยูนิคอร์น เกี่ยวกับปัญหานี้
พนักงานของบริษัทยูนิคอร์นกังวลเป็นอย่างมาก พวกเขาเกรงว่าการทำลายล้างอย่างสมบูรณ์ของเมือง และความหายนะของอาณาจักรต่างๆนั้นมีมากเกินไป ยังไงซะ ขณะนี้หลายอาณาจักรและหลายเมืองยังคงมีเค้าโครงจากรูปแบบดั้งเดิมอยู่ มันก็ขึ้นอยู่กับผู้เล่นที่จะดำเนินการสร้างประวัติศาสตร์ในอนาคต พวกเขาสามารถแผ้วถางป่าไม้และสร้างที่อยู่อาศัยริมแม่น้ำเพื่อสร้างเมืองได้ แต่ทั้งสองวิธีนี้ถ้าการป้องกันของพวกเขาเตรียมการไว้ไม่ดี มันอาจทำให้เกิดการเสียชีวิตได้ง่ายจากพวกมอนสเตอร์
ยูบิงจุนพึมพัมกับตัวเองขณะที่เขายังคงดูอยู่
"ด้วยเหตุนี้ โอกาสของวิหารเอ็มบินยูในการนำความเสียหายมาสู่ทวีปจึงสูงขึ้น
ด้วยสภาพการณ์ในปัจจุบัน นี่จึงเป็นความเป็นไปได้ที่ชัดเจน ไม่มีจำเป็นต้องทุ่มหินลงไปในทวีปเวอร์เซลล์เพื่อขวางพวกเขาไว้ ภายในทวีปยังคงมีบรรดามอนสเตอร์ และกองกำลังแห่งความมืดจำนวนนับไม่ถ้วนที่สามารถกระโดดเข้าสู่ทวีปเพื่อทำลายล้าง เล่ห์กลที่ถูกวางไว้จะได้รับการฟูมฟัก และมันจะเจริญเติบโตในทุกที่
หากการเติบโตของผู้เล่นเริ่มช้าหรือเริ่มมีความบาดหมางกันและกันในหมู่พวกเขาเอง  ทวีปเวอร์เซลล์จะถูกกวาดล้างหายไปตลอดกาลด้วยกองกำลังแห่งความมืด มันเป็นไปได้สำหรับผู้เล่นที่สามารถเชื่อมต่อในรอยัลโรดได้หลังจากนั้น แต่พวกเขาอาจจะตกเป็นทาส หรือการหนีมาสร้างเมืองใหม่และต่อสู้ที่นั่นเพื่ออนาคตที่สดใส
ถ้ารอยัลโรดเป็นเกมง่ายๆ บริษัทยูนิคอร์น คงจะทำให้วิหารเอ็มบินยูหยุดลงเพื่อรักษาความสนใจของผู้เล่น แต่ในโลกนี้สถานที่ที่บริษัทยูนิคอร์นอยู่ พวกเขาก็มีเงินมากมายจากทั่วทุกมุมโลก
ชะตากรรมของทวีปเวอร์เซลล์ถูกตัดสินโดยการกำหนดของตัวผู้เล่นเอง
"อย่างบาร์ดเรย์ หากประคับประคองมาอย่างดีย่อมจะเป็นจักรพรรดิคนต่อไป มันเป็นไปได้มากว่าเขาจะต่อสู้กับวิหารบินยูเพื่อดินแดนของเขา และอิทธิพลที่เติบโตขึ้น แต่ยิ่งไปกว่านั้น ... "
ในตอนนี้มีบางเวลาที่มีชื่อหนึ่งมาสะกิดยูบิงจุนให้ไขว้เขว
วีด!
ชื่อเสียงของวีดในนามเทพสงครามได้รับการเสริมเติมแต่งอย่างมากมาย และจากข้อสังเกตของเขา เขาก็สรุปได้ว่าภาพของวีดที่ถูกพรรณนามามากมายนั้นกล่าวเกินจริงไปพอสมควร  แต่ในขณะที่เขาย้อนไปดูฉากครั้งแรกของวีดที่เริ่มเล่นรอยัลโรด เขายังงงงวยและประหลาดใจอยู่เสมอ
"ไม่ใช่การตอบสนองปกติสำหรับมนุษย์โดยทั่วไปหรือ ที่เวลาเผชิญหน้ากับความทุกข์ยากของพวกเขา พวกเขาจะยอมรับความเป็นจริงว่าพวกเขานั้นไร้ความสามารถอย่างนั้นหรือ? จากนั้นพวกเขาก็จะเริ่มต้นพลัดวันประกันพรุ่งหรือหมดหวังถูกต้องไหม? "
แต่สิ่งที่วีดได้แสดงออกจากการพบกับความทุกข์ยากของเขาแล้วพิชิตความยากลำบากของเขาจนผ่านมาได้
การค้นพบเทคนิคลับของการแกะสลักทีละเทคนิคและด้วยอะไรบางอย่าง วีดได้พบกับซาฮับ ในทวีปเวอร์เซลล์อันกว้างใหญ่ วีดออกค้นหาอย่างน่าอัศจรรย์ใจ และหย่อนเท้าลงไปในหนึ่งในสถานที่ที่ยากที่สุด
"และ โมราต้า ... "
วีดยังมีเมืองอยู่ในครอบครอง มันไม่ใช่สิ่งของที่ตกมาจากฟ้าดั่งของขวัญจากพระเจ้าประทานมา มันเป็นสถานที่ที่เขาได้รับและพัฒนาขึ้นมาด้วยตนเอง วีดไม่ได้สั่งทหารภายใต้กิลด์ดั่งเช่นบาร์ดเรย์ แต่อย่างใดก็ตามเขากลับเป็นที่นิยมไปทั่วทั้งทวีป
ในตอนนี้ยูบิงจุนคอยเฝ้ามองดูวีด
"เขาฉลาดมาก ฉันแน่ใจว่ามันจะกลายเป็นอีกหนึ่งเหตุการณ์ที่พิเศษ เมื่อเขาช่วยบรรดาผู้เล่นทุกคน และเหล่า NPC ใน ป้อมปราการเซราบ็อร์กออกมาได้ "
กองกำลังเอ็มบินยูปิดล้อมรอบป้อมปราการเซราบ็อร์กนั้นไม่ธรรมดา โดยสามัญสำนึกมันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะอพยพผู้เล่นเริ่มต้นและผู้ลี้ภัยออกจากป้อมปราการ แม้ว่าวีดจะล้มเหลวแต่การกระทำอันชอบธรรมนี้จะส่งผลกลับไปในจิตใจเขา และฝังลงในจิตใจของผู้คน
"วิหารเอ็มบินยูควรจะปิดกั้นเส้นทางนี้ไว้เรียบร้ออยแล้ว ... ถ้าเขาหนีออกไปด้วยตัวเขาเอง ฉันยังสงสัยเลยว่าเขาจะสามารถหนีไปได้ไกลแค่ไหน "
*****
ประธานจองดุกซูกำลังใช้วันหยุดสุดสัปดาห์เพื่ออ่านหนังสือที่บ้านของเขา
"พวกเขาบอกว่ามันจะมีฝนตกตลอดทั้งวัน"
สายฝนกำลังโปรยปรายอยู่นอกหน้าต่างตั้งแต่เช้า
"ฉันคิดว่าสภาพอากาศแบบนี้เป็นโอกาสที่ดีในการเข้าไปเล่นรอยัลโรด "
การพูดคุยกับปาร์คจินซุกถูกจุดประเด็นของเขาที่สนใจในรอยัลโรด มันเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับเขาในเวลาที่เขาจะใช้มันเพื่อผ่อนคลายกับเรื่องราวที่ค้างคาในใจที่มีเส้นบางๆคั่นไว้
"ฉันควรเข้าสู่ระบบก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนความคิด"
ประธานจองดุกซูเดินเข้าไปในห้องที่มีแคปซูลวางไว้พร้อม ตัวละครของประธานจองดุกซูที่ใช้เข้าสู่ระบบในขณะที่เล่นคือ บาร์ต เขามีเพียงอุปกรณ์เริ่มต้นเท่านั้น และงานอดิเรกของเขาคือการปีนภูเขา จุดสุดท้ายที่เขาตัดการเชื่อมต่อคือหุบเขาที่พวกเรนเจอร์อาศัยอยู่
"ว้าว น้ำที่นี่ใสจริงๆ"
 “ลองดื่มมันสักหน่อย มันน่าจะทำให้สดชื่น "
หุบเขานี้คือ สรวงสวรรค์ของบรรดาคู่รัก! ดังนั้นหุบเขานี้จึงมีชื่อเสียงมากในทวีปเวอร์เซลล์ มีคู่รักมาให้เห็นมากยิ่งขึ้น
"ฉันควรไปที่อื่น"
บาร์ตเดินลงภูเขาอย่างลูกผู้ชาย
"มันเยี่ยมมากที่การเชื่อมต่อกับรอยัลโร้ดทำให้ฉันรู้สึกอ่อนเยาว์ไปอีกหลายปี"
แต่หลังจากก้าวไปเพียงไม่กี่ก้าว เขาได้เผชิญหน้ากับโชคร้ายที่มาพร้อมกับความน่ารัก กระต่ายตาแดง
"อั๊ยยะ, กระต่าย"
บาร์ตยืนนิ่งด้วยความกลัวและไม่ได้เปล่งเสียงใดๆออกมา ในขณะที่เขารอให้กระต่ายเดินผ่านไป ตอนนี้เขาคือผู้เล่นเริ่มต้นเลเวล 3 แม้แต่กระต่ายก็น่ากลัวสำหรับเขา บาร์ตไม่มีประสบการณ์การต่อสู้และเลเวลสามระดับที่เพิ่มขึ้นมา ได้จากการผ่านภารกิจง่ายๆที่อาจจะจบมันลงได้ด้วยการสนทนา
"ฉันควรกลับไปที่หมู่บ้านก่อน"
บาร์ตไม่อยู่ในระดับที่เขาสามารถเดินทางไปได้ทุกที่อย่างมั่นใจ หุบเขาภายในภูเขาปลอดภัยสำหรับเขาเพราะมีผู้คนมากมายมาที่นี่ ฉะนั้นมันจึงเป็นการดีกว่าที่อยู่ภายในเมืองใหญ่ที่ไม่มีมอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายปรากฏตัวออกมา
เมืองในอาณาจักรลาซาเล่มีพื้นที่แออัดคราครั่งไปด้วยบรรดาผู้เล่น การทะเลาะวิวาทและการมองหาผู้คนที่จะเดินทางไปด้วย
"กำลังมองหาคนที่จะเก็บเกี่ยวสมุนไพรทำยาสีฟ้า ! แล้วถ้ามีเลเวลมากกว่า 25 ได้ก็ดี! คุณสามารถทำเงินเป็นกอบเป็นกำโดยการทำงานอย่างหนักที่ใช้เวลาเพียงแค่ 1 ชั่วโมง  "
"กำลังมองหาสมาชิกปาร์ตี้เพื่อออกล่าในป้อมก๊อบลินที่เพิ่งสร้างใหม่ในบริเวณนี้"
เสียงตะโกนเหล่านี้ดังมาจากผู้เล่นเริ่มต้น แต่สำหรับเลเวลของบาร์ตมันเป็นไปไม่ได้เลย
"ทุกคนดูเหมือนจะชอบรอยัลโร้ดจริงๆ"
การตระเวนเดินไปรอบ ๆ เมือง บาร์ตได้เห็นการแสดงออกอย่างสนุกสนานของผู้คนในกลุ่มของพวกเขาเอง ท้องฟ้าไม่ได้โล่ง สภาพแวดล้อมไม่แตกต่างกับความเป็นจริงและตัวเกมยังให้แรงสะท้อนกลับตอนเดินที่สมจริง ความรู้สึกตื่นเต้นจากการเดินผ่านเข้าสู่โลกใบใหม่!
บาร์ตพยักหน้าตัวเองขณะที่มองดูนกที่ทำรังอยู่บนหลังคา
"มีเหตุผลว่าทำไมจึงเป็นที่นิยมกันอย่างมาก"
ในฐานะนักธุรกิจ เขาให้ความสำคัญกับเทคโนโลยีและโอกาสที่เกี่ยวข้องกับรอยัลโรดเท่านั้น ปัจจุบันบริษัทยูนิคอร์นมีอัตราการเติบโตในระดับประวัติการณ์ มูลค่าการซื้อขายหุ้นหรือกำไรสุทธิของทุกบริษัทที่เขาดูแลจัดการอยู่ยังไม่สามารถแม้แต่จะเปรียบเทียบ หากเทียบความแตกต่างในการสร้างกำไรของบริษัทยูนิคอร์นกับบริษัทชั้นนำของโลก มันคงจะต่างแค่ตัวเลขหลักเดียว
"การเปลี่ยนแปลงช่วงเวลาในการเล่นรอยัลโรดอาจจะเป็นประโยชน์ต่อไปในอนาคต "
เขาคิดว่ารอยัลโรดเป็นเพียงความบันเทิงที่เรียบง่าย แต่เมื่อเห็นคนที่คลั่งไคล้เกี่ยวกับมัน เขาต้องการสัมผัสกับประสบการณ์ในเกมอย่างเต็มที่ โชคดีที่เขามีเงินเป็นจำนวนมากเก็บเอาไว้ เลขานุการของบริษัทได้ตั้งงบจำนวนหนึ่งซึ่งมากพอที่ทำให้เขาเพลิดเพลินกับวันหยุดของเขาได้
"อันดับแรกต้องหาอาวุธที่เหมาะสมสำหรับการสู้รบ ... "
บาร์ตมีความรู้เพียงเล็กน้อย และได้รับอุปกรณ์ในการเริ่มต้นที่ไม่มีข้อจำกัดด้านเลเวลในการใช้ใดๆ ขณะที่เขายังไม่มีอาชีพ เขาซื้อเสื้อผ้าธรรมดา และดาบยาวน้ำหนักเบา
เสียงตื่นเต้นจากผู้เล่นที่ดังจนสามารถได้ยิน เสียงนั้นดังมาจากร้านค้าที่มีป้ายรูปอาวุธ
"นายรู้รึยัง? ตอนนี้ วิหารเอ็มบินยูกำลังทำการโจมตีป้อมปราการเซราบ็อร์กอยู่ "
"จริงหรือ?"
"มีการใช้ทุกสิ่งทุกอย่างทุ่มกำลังในการตีโอบล้อม พวกเขากล่าวว่าปีศาจนั้นตัวใหญ่มาก! "
"อ่า ... ฉันกำลังจะออกไปล่าในดันเจี้ยนโบล้อค ... "
"นายคงคิดอะไรไม่ออกนอกจากการออกล่าสินะ ? การเฝ้าดูเรื่องนี้ที่บาร์มันมีความสำคัญมากกว่าอีก "
"ใช่ ฉันเดาว่านายพูดถูก ฉันจะต้องเสียใจ ถ้าฉันไม่ได้ดู "
 “เร็วเข้า จะไม่มีที่ว่างเหลือในบาร์ ถ้าเราไปสาย "
มันเป็นเรื่องที่ไร้สาระกับบาร์ต แต่มันดูเหมือนว่าเขาจะสามารถได้เห็นอะไรบางอย่าง ถ้าเขาไปที่บาร์
บางทีนั่นอาจเป็นเหตุผลที่ทำไมจู่จู่ถนนก็ปราศจากผู้คน และร้านค้าที่ครั้งหนึ่งเคยแออัดกลับกลายเป็นว่างเปล่า
"ฉันควรมุ่งหน้าไปยังบาร์ "
บาร์ตเข้าไปในบาร์ และสั่งไก่มาทั้งตัวแกล้มกับเบียร์ และวิดีโอถูกสะท้อนออกมาบนผลึกขนาดใหญ่ มันเป็นการตีปิดล้อมป้อมปราการเซราบ็อร์กแสดงให้เห็นสิ่งที่พวกผู้เล่นพูดมาก่อนหน้านั้น
ผู้เล่นตราตรึงอยู่กับจอผลึกขนาดใหญ่ขณะที่พวกเขากินและดื่ม
"อ่า..., เบียร์รสชาติเยี่ยม เทพสงครามวีดช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ "


"จะมีใครอีกไหมที่จะสามารถลุกขึ้นต่อต้านวิหารเอ็มบินยูได้เพียงลำพังแบบนี้?"
 “พวกผู้เล่นติดอันดับงั้นรึ ? นายคิดว่าเลเวลสูงคือทุกอย่างงั้นหรือ? พวกเขาไม่แม้แต่จะสามารถสัมผัสรอยเท้าของวีดได้ด้วยซ้ำ "
"ลองมองดูไปที่ความเร็วในการล่าของเขา มันเร็วกว่าความเร็วในการเดินของพวกเราเสียอีก! เขาไม่กระพริบตาเลยเมื่อ
มอนสเตอร์ปรากฏตัวขึ้นมา "
 “วิหารเอ็มบินยูเป็นแค่ข้าวไข่เจียวหมูสับสำหรับวีดเท่านั้น "
ด้วยการฟังการพูดคุยของผู้เล่นคนอื่นๆ บาร์ตยังคงมองดูจอผลึกขนาดใหญ่ต่อไป จอผลึกขนาดใหญ่สามารถถ่ายทอดข้อมูลจากสถานีได้อย่างถูกต้อง และช่วงความต่างของในเกมและความเป็นจริงที่มากมายนั้นสามารถแก้ไขได้โดยการแสดงโฆษณาหรือโปรแกรมอื่น ๆ ในระหว่างนั้น!
ภาพที่ฉายออกมานั้นส่วนใหญ่จะเป็นฉากของวิหารเอ็มบินยูกำลังทำลายป้อมปราการเซราบ็อร์ค มันอาจมีการเปลี่ยนฉากไปมาบ่อยๆ บ้างก็มาที่วีดที่กำลังทำการเคลียร์ดันเจี้ยน กับบรรดาผู้เล่นคนอื่น ๆ
"เทพสงครามวีด ... "
เป็นชื่อที่ค่อนข้างคุ้นเคยกับบาร์ต มันเป็นตัวละครผู้ชายที่ลูกสาวของเขา ซอยูน มักจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันบ่อยๆ !
"นั่นคือ วีด คนนั้นซึ่งผมเองก็รู้จัก"
เมื่อเขาพึมพำคนอื่น ๆ ก็หันหน้ามามองหน้าเขา
"ตาแก่(อาจูชิ) คนนั้นคือเทพสงครามวีด คุณคิดจริงๆหรือว่าคุณจะรู้จักคนแบบนี้ได้งั้นหรือ ? "
"ใช่ มันแน่นอนว่าเป็นเขา"
"หรา มีคนจำนวนมากที่ใช้ชื่อเหมือนกัน"
"ฉันกำลังบอกคุณว่านั่นมันคือวีด "
"อา ... ใช่ ... "
เนืองจากอายุของบาร์ต พวกเขาจึงไม่สนใจเขาต่อไป แต่บรรยากาศในบาร์นั้นบอกทุกอย่าง สำหรับผู้เล่นใหม่ที่กำลังสวมใส่อุปกรณ์เริ่มต้นกลับรู้จักวีดเป็นการส่วนตัว นั่นมันเรื่องตลกชัดๆ
"ตาแก่(อาจูชิ) นั่นท่าจะเลอะเทอะ "
"อย่างน้อยเขาควรพูดอะไรบางอย่างที่เชื่อถือได้"
บาร์ตกลายเป็นคนโอ้อวดโง่ๆที่กำลังโกหกเกี่ยวกับการรู้จักกับวีด
*****
ฮว๊ากกก!”
เสียงคำรามของวีดสะท้อนไปทั่วทางเดินในดันเจี้ยน ขณะที่มันมีผลต่อการล่อพวกมอนสเตอร์มา มันไม่ใช่ความมั่นใจเล็ก ๆ ส่งไปถึงผู้เล่นที่ติดตามอยู่ข้างหลังเขา
 “เร็วเข้า!
"คนที่อยู่ด้านหลังจะได้ไม่ต้องชะลอตัวลง ถ้าพวกเราชักช้า มันก็จะทำให้แออัดมากขึ้น "
บรรดา NPC และเหล่าผู้เล่นกำลังเดินเรียงแถวตามกันไปในทางออกของเส้นทางลับ กิลด์ขนาดกลางซึ่งเดิมทีวางแผนที่จะติดตามอยู่ข้างหลังกิลด์ที่มีขนาดใหญ่กว่า ทว่าตอนนี้พวกเขาให้ความเชื่อมั่นในตัววีด
ผู้คนมากกว่าแสนคนที่ต้องการอพยพ ผู้คนทั้งหมดดูหนาตาเหมือนเป็นพวกเดียวกัน ด้วยยังมีอีกหลายคนที่ยังไม่ได้เข้ามายังเส้นทาง(แอดชิน: ตอนแรก ไม่คิดว่าจะมีถึงแสนคน)
การที่วีดยอมรับคำขอของเซลินาทำให้เขารู้สึกว่าตกหลุมพรางจากสิ่งยั่วยุของกำไลดอกไม้ แต่ในความเป็นจริง ภารกิจนี้มันยากโคตร นี่ไม่ใช่ภารกิจที่เขาสามารถเตรียมตัวล่วงหน้าได้ และที่มันสุดยอดกว่านั้นคือ ทุกๆการตัดสินใจในแต่ล่ะช่วงจังหวะล้วนตัดสินชะตากรรมของ NPC หลายร้อยคน
"อนุญาตให้พวกเราได้ต่อสู้เคียงข้างคุณเถอะ"
"ฆ่าพวกมันให้หมด! ทำให้พวกมันหายไป! "
ผู้เล่นที่มีเลเวลสูงได้เดินผ่านเข้าไปในกลุ่ม NPC และช่วยในการกวาดล้างมอนสเตอร์
เดินหน้า!”
ความอันตรายที่คอยหน่วงการก้าวเดินของพวกเขาก็คือการต่อสู้กับเวลา ถึงกระนั้นเหล่าผู้เล่นต่างก็รู้สึกมากขึ้นกับอันตรายนี้ พวกเขาปลื้มปีติจากความตื่นเต้นที่ได้ติดตามวีด
แม้แต่ด้านหลังที่ไกลออกไป มันก็สามารถมองเห็นร่างขนาดใหญ่และสูงของโทรลหิมะได้ง่ายๆ การกวัดแกว่งดาบของเขาด้วยกำลัง! กล้ามเนื้อปูดโปนขณะที่วีดจับดาบของเขา แขนของโทรลหิมะนั้นยาว จึงทำให้ดูเหมือนว่าเขากำลังถือหอกในขณะที่เขาหั่นมอนสเตอร์ออกเป็นชิ้นๆ
 “ว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!”
เสียงหัวเราะหลุดออกมาจากวีดในขณะที่เขากำลังสวาปามลูทของดีทั้งหมดเอาไว้
ร่างกายของเหล่าผู้เล่นรู้สึกคึกคักเต็มไปด้วยความตื่นเต้นในตอนที่พวกเขามองไปยังโทรลหิมะ  ดุจดั่งนรกที่กำลังพุ่งเข้าใส่เหล่าศัตรู. พวกเขารู้สึกราวกับว่าวีดนั้นกำลังแสดงให้พวกเขาเห็นถึงคำถามที่ค้างคาใจ มากกว่าการต่อสู้เพื่อหลบหนีออกไปจากป้อมปราการเซราบ็อร์ก
 ทำไมพวกเขาถึงมีชีวิตที่น่าเบื่อหน่าย และชีวิตที่หนักหนาสาหัสถูกรุมล้อมเต็มไปด้วยความเครียด? โลกที่ถูกเติมเต็มด้วยความสนุกจากร่างกายที่สั่นสะท้านจากความตื่นเต้น! มันถือเป็นพรอันยิ่งใหญ่ที่สามารถใช้ร่างกายของคุณในการต่อสู้ การดิ้นรน และใช้ชีวิตที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
คุณจำเป็นต้องไปทางขวา
มีลำธารไหล น้ำใสสะอาดอยู่ที่นั่น ถ้าคุณกระหายน้ำ กรุณาดื่มก่อนที่คุณจะไป คุณวีด
มอนสเตอร์ 3 ตัวกำลังเข้ามาใกล้! โปรดส่งพวกมันไปลงนรกซะเถอะ
มีกับดักอยู่ถ้าคุณเดินไปต่ออีกสักหน่อย คุณจะผ่านมันไปได้ใช่มั้ย? ฉันคิดว่าฉันตกหลุมรักสายตาของคุณที่มองทะลุทุกสิ่ง !
เหล่าภูติบินไปรอบ ๆ และกำกับให้เขาไปที่ไหน พวกพลธนูเข้ามาประชิดที่แนวหน้าและยิงพวกมันด้วยลูกธนูก่อนที่มอนสเตอร์จะเข้าใกล้วีด พวกผู้เล่นเหล่านี้ไม่เคยลงมือทำงานประสานกันในสถานการณ์ที่อันตรายมาก่อน แต่พวกเขายังคงก้าวไปข้างหน้าและทำในสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้
ต้องขอบคุณสิ่งนี้ แม้ว่าจำนวนของมอนสเตอร์จะเพิ่มขึ้น แต่พวกเขาก็ยังคงรักษาระดับความเร็วของพวกเขาเอาไว้ได้
"ดูแลคนเจ็บด้วย"
ทันทีที่วีดเริ่มบัญชาการ เหล่านักบวชก้าวเดินไปข้างหน้าและรักษาพวกผู้เล่นที่สู้รบอยู่ในแนวหน้า
 “เอาไปซ่อม.
อาวุธถูกส่งไปที่ด้านหลังทันทีและช่างตีเหล็กซ่อมพวกมันในแต่ล่ะจุด เป็นเรื่องปกติที่วีดต้องเพิ่มประสิทธิภาพของกลุ่มให้อยู่ในจุดสูงสุด
สมบัติและไอเทมที่สูญหายไปจากพวกขุนนางที่กระจัดกระจายอยู่ในทางเดินใต้ดิน ขณะที่ต่อสู้กับมอนสเตอร์ วีดได้เปิดกล่องสมบัติ 4 กล่อง
มันว่างเปล่า.
มันว่างเปล่า.
คุณได้รับเหรียญทอง 3 เหรียญ
คุณได้ค้นพบดาบประดับแห่งราชวงศ์แล้ว

ขณะที่วีดล่วงนำหน้าทุกคน เขาได้รับดาบที่ตกแต่งอย่างมีรสนิยมที่ตกแต่งไปด้วย ทองคำ,เงินและอัญมณี
"ตรวจสอบ!"
ดาบประดับแห่งราชวงศ์: ความคงทน 45/45, พลังโจมตี 24 ~ 39
มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ดาบเล่มนี้ถูกแขวนเป็นชิ้นงานตกแต่งในพระราชวังของราชอาณาจักรโรเซนไฮม์
มันหายไปเป็นเวลานานและได้รับการลืมอย่างสมบูรณ์จากผู้คนทั่วไป
ข้อ จำกัด :
ต้องมีค่าชื่อเสียงมากกว่า 3,500
ต้องมีเลเวลมากกว่า 240
คุณสมบัติ :
ค่าเสน่ห์เพิ่มขึ้น 4%
ค่าบารมี +35
ค่าเกีรติยศ +40
ค่าศิลปะ +15
ถ้าสวมดาบเล่มนี้ในขณะที่กำลังทำการซื้อขายสินค้าจากร้านค้า คุณจะต้องจ่ายเพิ่มอีก 5%

ดาบนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อไว้โชว์มากกว่าใช้ในการต่อสู้ ด้วยอัญมณีที่ห่อหุ้ม เขาประมาณการไว้ว่าน่าจะสามารถเรียกราคาสูงได้ถ้าเขาขายมันที่ร้านค้าหรือขายให้ขุนนาง
"ไม่เลว กระเป๋าตุงแน่งานนี้"
ทางเดินใต้ดินมีโครงข่ายที่เป็นอุโมงค์ขยายตัวไปด้วยการมีทางแยกหลายแห่ง มีแม้กระทั่งกับดักถ่วงเวลาผู้ไล่ล่า แต่วีดเพียงแค่ทุบกับดักพวกนั้นทิ้ง กับดักที่ยังคงทำงานได้จะถูกปลดออกโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพราะมันเสี่ยงต่อนักผจญภัยและนักสำรวจ
ทางนี้ มันเร็วกว่า
เส้นทางนั้น มันตัน
ราชากำลังหนีไปทางนั้น คุณต้องไม่ไปทางนี้ พวกทหารปีศาจกำลังลงมาผ่านทางนั้น
มีทางออกหลายทางภายในเส้นทางใต้ดิน ภายใต้การชี้นำของเหล่าภูติ วีดเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ หลบทางเดินที่ตัน และมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก พวกเขาก้าวหน้าไปมาก พวกเขาเอาชนะมอนสเตอร์ที่เข้ามาในเส้นทางของพวกเขาและในที่สุดพวกเขาก็มาถึงทางออกสู่พื้นผิว
"พวกเราจะหยุดพักที่นี่ ก่อนที่จะมุ่งหน้าออกไปที่ทางออก"
ขณะที่วีดกลายร่างเป็นโทรลหิมะ ค่าพลังชีวิตและค่าความอึดของเขาฟื้นตัวได้เร็วมาก แต่ผู้เล่นคนอื่นๆไม่ได้โชคดีแบบนั้น พวกเขาเหนื่อยจริงๆและหอบหายใจ แม้การติดตามเขามาจนถึงจุดนี้ก็นับว่าเป็นเรื่องยากมากสำหรับผู้เล่น
ในเวลานี้ พวกเขาต้องมุ่งหน้าไปยังทางออกที่พื้นผิวด้านบน อาจจะมีอะไรก็ได้ที่กำลังรอคอยพวกเขาอยู่ บรรดาเหล่านักรบที่ต่อสู้เคียงข้างเขารู้สึกไม่สู้ดีนัก แต่พวกเขาต้องกลั้นใจ ยังไงเสียพวกเขาก็ต้องตัดสินใจด้วยตัวของพวกเขาเองในการเผชิญหน้ากับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
'ฉันจะกลายเป็นฮีโร่ ถ้าฉันตายจากการต่อสู้ที่นี่ด้วยกันกับคุณวีด'
'ฉันจะโม้เกี่ยวกับเรื่องนี้ในที่ทำงานให้หัวหน้าฟัง, ผู้บังคับบัญชา, ผู้จัดการ, และแม้กระทั่งท่านรอง ถ้าฉันตายในศึกแห่งป้อมปราการเซราบ็อร์ค ... ก๊ากก ก๊ากก ก๊า! ทุกคนจะอิจฉาฉัน "
'ตอนนี้ฉันออกทีวีอยู่หรือเปล่านะ? ฉันยังไม่ได้ล้างหน้าของฉันเลยในวันนี้ ถ้าอดีตแฟนสาวของฉันที่เลิกกับฉันเพราะต้องการใช้เวลากับการออกล่ามากมาย และเพิ่มเลเวลเท่านั้น คงจะสามารถแลมองฉันในตอนนี้.
 ‘ขาของฉันสั่น ความตื่นเต้นมันทำให้ฉันแทบบ้า
ผู้เล่นเริ่มบ้าคลั่งจากความตื่นเต้นจากการที่สามารถช่วยเหลือผู้เล่นใหม่ และประสบการณ์ที่พวกเขาได้เก็บเกี่ยวจากวีด  หัวใจของพวกเขาเต้นระรัว ปากของพวกเขาแห้งผากด้วยความร่าเริง ถ้าพวกเขาติดตามกลุ่มอื่นในการหลบหนีออกจากป้อมปราการเซราบ็อร์ค พวกเขาคงจะไม่มีทางได้รับประสบการณ์ที่สนุกมากเช่นนี้
ข้อมูลจากผู้เล่นยังคงหลั่งไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ส่งต่อไปยังสถานีออกอากาศ หรือจากผู้ที่อยู่ปกป้องป้อมปราการเซราบ็อร์กจนจบ
พระราชวังลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง
ประตูทิศตะวันตกถูกทำลาย
กำแพงทิศใต้พังทลาย ฝ่ายป้องกันกำลังถอยทัพ
พวกเขายังได้รับแจ้งว่ากลุ่มอื่น ๆ ซึ่งประกอบด้วยกิลด์กลุ่มใหญ่ ๆ และผู้เล่นระดับสูงที่เริ่มต้นการหลบหนีของพวกเขา  ประตูและกำแพงปราสาททั้งหมดล้วนถูกทำลาย ความหมายในการมีชีวิตรอดของพวกเขานั้นอยู่นอกแนวกองกำลังของวิหารเอ็มบินยู นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาพยายามอย่างมากในการฝ่าฟันอุปสรรค์ไปในทิศทางที่พวกเขาได้เลือกเอาไว้
"อย่างน้อยพวกนั้นสมควรดึงความสนใจจากวิหารเอ็มบินยูให้อยู่ห่างจากพวกเรา"
วีดรอจนกระทั่งถึงช่วงเวลาที่เหมาะสมก่อนที่เขาจะพูดกับบรรดาผู้เล่น
"ในขณะที่พวกเราจะออกไปยังพื้นผิวด้านบน พวกเราอาจจะเผชิญหน้ากับวิหารเอ็มบินยู"
อึก.
ผู้เล่นกลืนน้ำลายขณะที่รอวีดพูดประโยคต่อมา พวกเขาจะมีโอกาสได้ฟังสุนทรพจน์ของวีดก่อนที่พวกเขาจะมุ่งหน้าไปยังศึกใหญ่ที่พวกเขาจะต้องต่อสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเพื่อความอยู่รอดของพวกเขา
แม้กระทั่งกับพวกมอนสเตอร์ที่อ่อนแอพวกมือใหม่ก็ยังรู้สึกตึงมือ และเงอะงะไปรอบ ๆ แต่ตอนนี้พวกเขากำลังวิ่งหนีเอาชีวิตของพวกเขาออกไปจากป้อมปราการเซราบ็อร์คซึ่งอยู่ภายใต้การโจมตีของกองกำลังขนาดมหึมาของวิหารเอ็มบินยู
จะมีคำพูดใดที่จะช่วยให้ผู้เล่นเหล่านี้ดึงเอาความกล้าหาญออกมาได้กัน ?!
"ความตายจากมอนสเตอร์ การสูญเสียไอเท็ม การลดระดับทักษะ และเลเวล ... มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นค่อนข้างบ่อยในชีวิต "
วีดมีประสบการณ์กับความตายมากมายจนถึงตอนนี้.
"โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าเป็นพวกผู้เล่นใหม่ คุณก็จะตายหลายครั้ง. จากคนที่คุณนั้นรู้สึกว่าเขาเป็นเพื่อนของคุณ และเป็นสมาชิกปาร์ตี้ของคุณและจะเดินเคียงข้างคุณ สักวันหนึ่งเมื่อช่องว่างกว้างขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อคุณเห็นคนที่ประสบความสำเร็จเป็นคนแปลกหน้า ภายในตัวของคุณย่อมร้อนรุ่ม และคุณจะรู้สึกถึงความไม่ยุติธรรมกับทุกอย่างที่มันเกิดขึ้น จากนั้นเพื่อนของคุณก็เริ่มหายไป "
"...."
"คุณจะเป็นกังวลต้องไล่กวดให้ทัน คุณเริ่มต้นเข้าไปในดันเจี้ยนที่อันตรายเพื่อเพิ่มเลเวล และพาตัวคุณเองไปตายอีกครั้ง คุณเสียเงินและไอเท็ม คุณกลายเป็นคนยากจน การผจญภัยต่อนั้นย่อมเป็นไปไม่ได้ และภารกิจของคุณไม่ได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้ "
".........."
"ถึงกระนั้นแล้ว พวกเราทุกคนก็พยายามที่จะคิดในแง่ดีเข้าไว้ ในขณะที่พวกเรามุ่งหน้าออกไป"
"..................."
ปราศจากคำพูดใดออกมา ข้อความนี้ได้รับการสื่อสารไปทีละคนจนคนสุดท้าย บรรดาผู้เล่นและเหล่า NPC กลับกลายเป็นอ่อนแรง
จบตอน
ผู้แปล: Smith Rex

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล

  เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล ลาเฟย์หลับตาลง ' เราจบสิ้นแล้ว '...