เล่ม
33 ตอนที่ 6 : เวลาในอดีต แปลโดย lnwman007 และ แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
“โนดูล! ฮิลเดรันจะต้องถูกสังเวยให้กับเทพแห่งท้องทะเล หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!”
เสียงตะโกนดังก้องจากเรือรบขนาดใหญ่
ทำให้เข้าใจผิดว่าวีดและซอยูนคือโนดูลกับฮิลเดรัน
วีดรู้ว่ามันไม่ใช่ภาพลวงตาธรรมดา
มันไม่ใช่ความบังเอิญที่พวกเขาถูกตามล่าโดยฝูงเรือรบระหว่างที่กำลังทำภารกิจนี้
ช่วงเวลาในอดีตเมื่อโนดูลและฮิลเดรันหลบหนีออกมาจากเกาะโบโรต้ากำลังถูกฉายซ้ำเหมือนภาพลวงตา
|
ทรายแห่งกาลเวลาเกิดปฏิกิริยาตอบสนอง
สิ่งลี้ลับปรากฏขึ้น
|
“สิ่งลี้ลับ? อะไรกันล่ะนั่น?”
มันเป็นสถานการณ์ที่ไอเท็มภารกิจทำงานด้วยตัวมันเอง!
ซอยูนจับจ้องไปที่วีด
“ฉันไม่รู้เรื่องนะ แต่นายพาฉันกลับไปหาพวกมันได้นะถ้าจำเป็น”
บางทีฮิลเดรันก็ได้พูดคำเหล่านั้นกับโนดูลในสถานการณ์นี้ด้วยเช่นกัน
มันคือความรู้สึกแห่งรักที่พรั่นพรึงไปด้วยความกลัวและความกระวนกระวายใจ
แน่นอน,
ความหมายในคำพูดของซอยูนนั้นแตกต่าง ฮิลเดรันเป็นกังวลกับโนดูล แต่ซอยูน….
‘ได้โปรดส่งฉันไป ฉันจะพวกมันให้หมดและกลับมา’
วีดส่ายหัว
“ไม่ พวกเราจะไปด้วยกันจนถึงที่สุด ฉันจะไม่ให้พวกมันแตะต้องเธอเป็นอันขาด”
เทคนิคแกะสลักลับขั้นสุดท้ายคือภารกิจที่มีความสำคัญมาก
เขาต้องการให้ซอยูนรอดเพื่อบรรลุภารกิจ แต่ภารกิจจะล้มเหลวหากเธอถูกฆ่า!
“จริงเหรอ?”
“ใช่ ตามที่ฉัน พวกเราจะอยู่ด้วยกันจนวินาทีสุดท้าย”
ซอยูนยิ้มอย่างสดใสอีกครั้ง
วีดแกล้งทำเป็นไม่สนใจแต่เขาก็รู้สึกผิด
ในอดีต,
เขามักจะทำอาหารเมื่อเธอหิวและพันแผลให้เธอ
เมื่อเธอได้รับบาดเจ็บ แน่นอน,
วีดยอมจำนนเพราะเขากลัวเธอต่างหาก
“เราจะหนีพ้นมั้ย?”
“ฉันจะทำให้เต็มที่”
วีดพายเรือด้วยแรงทั้งหมดของเขาแต่เรือรบกำลังใกล้เข้ามาด้วยความเร็วสูง
‘อ้างอิงจากแผนที่, ถ้าเราออกจากบริเวณนี้ จะมีแนวปะการังอยู่ข้างหน้า
’
พวกเขาสามารถหลบหนีจากเรือรบได้ที่นั่น
‘บางทีโนดูลอาจจะพายเรือได้ดีกว่าฉัน พวกเขาคงไม่มีสัมภาระอะไรเลยพวกเขาจึงหลบหนีได้อย่างปลอดภัย’
เรือรบขนาดใหญ่กำลังมาใกล้เรือแกะสลักเข้ามาทุกทีๆ
การต่อสู้รบทางเรือขึ้นอยู่กับระยะของปืนใหญ่
“ขืนเป็นแบบนี้ เราจะหนีพวกมันไม่พ้น นายรออยู่ที่นี่นะ
ฉันจะไปจัดการพวกมัน”
“เธอแน่ใจนะ?”
ซอยูนลุกขึ้นและแสงสว่างส่องไปรอบๆตัวเธอ
และปีกแห่งแสงสยายออกมา!
เมื่อไม่นานมานี้ประติมากรรมสลักชีพปีกแห่งแสงได้ไปหาซอยูน
มันไม่ได้มีประโยชน์เท่าเจ้าเหลืองหรือ
โกลด์มินิ แต่ปีกแห่งแสงเต็มใจที่จะติดตามซอยูน
ซอยูนบินไปทางเรือรบโดยใช้ปีกแห่งแสง
วีดรออยู่บนเรืออย่างกระวนกระวาย
“ถ้าเธอถูกพวกนั้นจับตัวไป ภารกิจได้ล้มเหลวแน่ ภารกิจเทคนิคแกะสลักลับขั้นสุดท้ายจะจบลงด้วยความสูญเปล่า….”
และหลังจากนั้นเขาได้ยินเสียงดังมาจากเรือรบ
อุว้าก!
อ้าก บึ้ม ตู้ม!
กลางเรือยุบลง
ปืนใหญ่และตัวเรือถูกทำลาย
“เฮือก!”
“ช่วยข้าด้วย!”
เสียงกรีดร้องดังมาจากผู้นับถือเทพแห่งท้องทะเลซึ่งจะได้ยินเมื่อพวกเขาตกลงไปในน้ำและหลังจากนั้นไม่นาน,
ฝูงเรือรบเอียงและจมลง ผ่านไปสักพัก, ซอยูนก็ใช้ปีกแห่งแสงบินไปที่เรือลำอื่นๆ
ควา ควา ควาง! แคร้ง,
แก้ง เคร้ง!
เขาสามารถบอกได้ว่ามีเรื่องแย่ๆเกิดขึ้นทางฝูงเรือรบโดยที่ไม่ต้องมองไปทางนั้นเลย
“ครั้งนี้ ยังคงบ้าคลั่งเช่นเคย”
เธอได้แสดงให้เห็นถึงความสามารถของเบอเซิกเกอร์ที่ทุ่งราบรูปอย
“นี่มันแตกต่างจากเรื่องราวของโนดูลและฮิลเดรัน”
พูดถึงเนื้อหาของภารกิจดั้งเดิม,
ผู้หญิงที่รับบทเป็นฮิลเดรันต้องได้รับการปกป้องตลอดการหลบหนี แต่ตอนนี้ซอยูนกำลังฆ่าเหล่าผู้ศรัทธาในเทพแห่งท้องทะเล
“โลกชักจะอยู่ยากขึ้นทุกวันซะแล้วสิ
ผู้หญิงสมัยนี้น่ากลัวยิ่งกว่าเดธไนท์ซะอีก”
หลังจากจมเรือรบไปได้ 3 ลำ วีดเข้ามาในระยะยิงของปืนใหญ่
ปุ้ง ตู้ม เฟี้ยว!
กระสุนปืนใหญ่ร่วงลงรอบๆเรือราวกับเสาน้ำพุ่งขึ้นไปข้างบน
การทิ้งระเบิดได้เริ่มขึ้น แต่ระยะยังคงไกล ดังนั้นการโจมตีจึงไม่แม่นยำ วีดใช้ทักษะพายเรืออย่างช่ำชองท่ามกลางเรือระหว่างพวกมัน
เรือลำเล็กหมายความว่ามันง่ายในการหลีกเลี่ยงการปะทะเข้ากับกระสุนปืนใหญ่
แนวปะการังค่อยๆปรากฏขึ้น เมื่อเขามาถึงแนวปะการัง,
ฝูงเรือรบ 6 ลำที่เหลืออยู่ก็ได้หยุดการไล่
ตาม และซอยูนเผาเรืออีก 2 ลำ เรือถูกปกคลุมไปด้วยไฟจนพวกมันจมลงสู่ทะเล
หลังจากนั้นซอยูนใช้ปีกแห่งแสงกลับมาที่เรือ
“ฉันกลับมาแล้ว”
รอยยิ้มของซอยูนงดงามจนประติมากรและจิตรกรไม่สามารถแสดงมันออกมาได
้ตอนนี้มันน่ากลัวนิดหน่อย!
ในอดีต,
ซอยูนเป็นคนเย็นชาแม้กระทั่งตอนที่เธอส่งรอยยิ้มให้กับวีดผู้ที่อยู่ตรงหน้า
ในขณะที่เธอกำลังถือดาบ!
.....................
พวกเขาเข้าสู่น่านน้ำวีราคุซซึ่งไม่เป็นอันตรายแต่ความยากลำบากของพวกเขาพึ่งเริ่มต้นขึ้น
พรู่ม!
มอนสเตอร์ทะเลที่เรียกว่ากรูดูรูว่ายน้ำผ่านพวกเขาไป
พวกเขาต้องทำให้มั่นใจว่าเรือเล็กจะไม่ถูกดูดเข้าไปในน้ำวนหรือถูกขัดขวางโดยสัตว์ประหลาดทะเล
“โนดูลพิชิตภารกิจนี้ได้ยังไงนะ?”
ถ้าวีดใช้ทรายแห่งกาลเวลาเขาสามารถเห็นได้ว่าโนดูลทำมันผ่านมาได้ยังไง
โนดูลไม่ได้มีทักษะการ
ต่อสู้ที่ดีนัก แต่เขาได้แสดงความสามารถในการพายเรือให้เห็น
เขาสามารถเห็นจุดอ่อนของกรูดู
รูหรือเทคนิคที่ใช้ข้ามทะเล
อย่างไรก็ตาม วีดคือคนประเภทที่ขี้งกผู้ซึ่งรู้สึกเสียใจกับการใช้แม้กระทั่งเสบียง
มันลามจนไปถึงขั้นที่ว่าเขานั้นไม่ยอมใช้น้ำอุ่นล้างหน้าในฤดูหนาว!
“ฉันต้องผ่านมันไปให้ได้
หัตถ์คล้อยตาม!”
มันคือทักษะโคตรไม่มีประโยชน์
หัตถ์คล้อยตาม มือวิเศษช่วยพายเรือในน้ำ ทำให้เรือของพวกเขาไปได้ไกลขึ้นนิดหน่อย
ซอยูนยังคงไม่ยั้งมือ เธอฟาดฟันศัตรูที่ปรากฏออกมาตรงหน้าทุกตัว
|
-ใต้ท้องเรือโดนโจมตี ได้รับความเสียหาย 3 หน่วย
|
|
ความทนทานของตัวเรือ:
29/45
|
|
-ใต้ท้องเรือถูกโจมตี
|
|
ความทนทานลดลง
8.
มีรูและเรือเริ่มมีน้ำเข้า
|
|
ความทนทานของตัวเรือ:
21/45
|
กรูดูรูพุ่งเข้าใส่ตัวเรือ
เรือได้รับความเสียหายจากพวกกรูดูรู
“ซ่อมแซม!”
วีดเตรียมไม้ออกมาก่อนหน้านี้เพื่อเอาไว้ใช้ซ่อมเรือ
ตุง ตัง ตุง ตัง ปึง ป้อก ป้อก ปัง!
|
-
ส่วนลำเรือได้รับการซ่อมแซม
|
|
น้ำหยุดท่วมเข้ามาในเรือ
|
|
ความทนทานของตัวเรือ
: 29/45
|
“หยดน้ำ!”
ธาตุที่สร้างด้วยการแกะสลักธาตุ!
“ท่านเรียกหาข้าหรือ?”
หยดน้ำปรากฏในชุดเดรส มันถูกเรียกมาหลังจากผ่านไปเนิ่นนาน
มันยิ้มอย่างน่ารัก
“ออกไป”
“ห๊า?”
“เอาน้ำออกไปจากเรือ!”
“........”
น้ำทั้งหมดบนเรือถูกเอาออกไปด้วยธาตุน้ำ
“ซ่อมแซม!”
|
-ส่วนลำเรือได้รับการซ่อมแซม
|
|
คุณหยุดน้ำท่วมได้สำเร็จ
|
|
ความทนทานตัวเรือ:
34/45
|
น้ำท่วมถูกหยุดแล้ว
แต่วีราคุซคือทรวงสวรรค์ของเหล่ามอนสเตอร์แห่งท้องทะเล
“พวกเราต้องไปต่อ...”
วีดใกล้จะหมดหวัง
“นี่คือสิ่งที่เหล่าเยาวชนทั้งหลายในเกาหลีเผชิญหน้าสินะ การแข่งขันสอบเข้า,การจ้างงานทและ
ชีวิตที่ต้องทำงานล่วงเวลาให้กับบริษัทไม่มีที่สิ้นสุด!”
เขาไม่สามารถยอมแพ้ได้และยิงธนูต่อไปและร่ายรำท่วงท่าเพลงดาบประกายแสงใส่ศัตรู
การกระเสือกกระสนอย่างหมด
หวังเพื่ออยู่รอดโดยไม่มีจุดหมาย
.....................
“เขามีช่วงเวลาที่ยากลำบาก”
ยูบยองจินพูดขณะที่กำลังดูการผจญภัยของวีด
“เวอร์เซลล์, เมื่อก่อนโนดูลข้ามทะเลนั่นไปได้ยังไง?”
เวอเซลล์ ปัญญาประดิษฐ์ของรอยัลโร้ด
ดึงข้อมูลในบันทึกประวัติศาสตร์และตอบ
-วีดีโอกำลังถูกเตรียมอยู่ขณะนี้ คุณต้องการจะดูมันไหม?
“เอาขึ้นฉายบนหน้าจอหมายเลข 7”
จอหมายเลข 7 เปลี่ยนเป็นโนดูลและฮิลเดรันพายเรือบนน่านน้ำวีราคุซ หน้าจอที่กำลัง
แสดงโมราต้า ถูกเปลี่ยนเป็นโนดูลและฮิลเดรัน
พวกเขากำลังกินแซนวิชที่เตรียมไว้ล่วงหน้าขณะกำลังพายเรือ
พวกกรูดูรูเคลื่อนไหวอยู่รอบๆ
แต่พวกมันไม่ได้จู่โจมเข้ามา
กรูดูรูน่ารำคาญ แต่พวกเขาก็สามารถหลีกเลี่ยงความเสียหายมาได้
เหตุผลก็คือหุ่นเชิด! หุ่นเชิดปลาหมึกยักษ์ของโนดูลทำให้มอนสเตอร์ทะเลต้องล่าถอย
เมื่อมอนสเตอร์ทะเลตัวอื่นพยายามเข้าใกล้,
เขาก็หยดน้ำหัวหอมนิดหน่อยลงไปในน้ำ น้ำหัวหอม
เมื่อผสมเข้ากับน้ำทะเลทำให้มอนสเตอร์ทะเลผงะและไม่กล้าเข้ามา
แน่นอน,
หุ่นเชิดคือของบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับตระกูลโบโรต้า
ยูบยองจินมองไปที่วีดกับซอยูนอย่างหมดหวังและพึมพำ
“นี่ยังไม่ได้เศษเสี้ยวความยากของภารกิจเลย...”
-พวกเขาดูเหมือนจะมีปัญหา
“แต่ภารกิจที่เหลือไม่ได้ง่ายขนาดนั้นใช่ไหม ?”
-แน่นอนค่ะ จนถึงตอนนี้
นี่คือภารกิจที่ยากที่สุดในรอยัลโร้ด
“แต่ความสามารถของวีดนั้นยอดเยี่ยมมากเลยนะ”
ยูบยองจินรู้สึกรำคาญใจเพราะวีดสามารถก้าวข้ามผ่านวิกฤติต่างๆมาได้
เขาได้รับชัยชนะแม้มันจะยากสักแค่ไหนก็ตาม
ส่งผลให้ความคลั่งไคล้ของผู้คนเพิ่มสูงขึ้น
ยูบยองจินได้ค้นพบสิ่งที่ทำให้เขาไม่สบอารมณ์
“ถ้าเขาเรียนเทคนิคแกะสลักลับขั้นสุดท้ายและรวมทวีป….”
แน่นอน,
เขาต้องการบดขยี้บาร์ดเรย์และกิลด์เฮอร์มีสในระหว่างกระบวนการ เขาได้รับการ
ยอมรับสูงโดยเหล่าผู้เล่นในฐานะกษัตริย์
ดังนั้นเขาสามารถทำมันให้สำเร็จได้ เขาได้รับทักษะหลากหลายรูปแบบและค่าสถานะมากมายทุกครั้งที่เขาทำภารกิจอันซับซ้อนสำเร็จ
ยูบยองจินกลายเป็นคนไม่พอใจเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาใช้การแก้ปัญหาที่ดีที่สุดเพื่อผ่านพ้นอุปสรรค
จนถึงขนาดที่ว่าวีดสามารถลงไปนอนกลิ้งในโคลนอย่างสบายใจและจัดการปัญหาอย่างง่ายดาย
เขากวาดล้างกองทัพของอาณาจักรฮาเว่นที่ส่งมายังแดนเหนือ
ถ้าป็นจริง,
ยูบยองจินไม่จำเป็นต้องเกลียดวีดแต่เขารู้สึกดีทุกครั้งที่วีดได้รับความยากลำบาก
-ฉันควรคำนวณความน่าจะเป็นไหม?
“ไม่, ไม่ต้องทำแบบนั้น.. .”
เขาตัดสินใจไม่เชื่อความน่าจะเป็นที่เกี่ยวกับวีดอีกต่อไป
แม้จะมีปัญญาประดิษฐ์ชั้นสูง,
ผลลัพธ์ก็ไม่สามารถเชื่อถือได้ เขาไม่รู้ว่าเขาจะขาดใจกับความล้มเหลวหรือดีใจหากวีดได้เทคนิค
แกะสลักลับขั้นสุดท้าย
บาร์ดเรย์และกิลด์เฮอร์มีสแสดงความชั่วร้ายออกมา
ดังนั้นพวกเขาสมควรถูกทำลาย แต่
การได้ดูวีดประสบความสำเร็จทำให้เขารู้สึกปวดท้อง
เขาสนใจเฝ้าติดตามการกระทำของวีดในขณะที่สาปแช่งเขาไปด้วย
“เทคนิคแกะสลักลับขั้นสุดท้ายสามารถพูดได้ว่ามีระดับความยากสูงที่สุดในรอยัลโร้ด”
-ทักษะ ค่าสถานะและความเก่งรอบด้านของวีดจะไร้ผล
เขาต้องเอาชนะด้วยความสามารถการ
แกะสลักเท่านั้น ดังนั้นมันจึงยากมากแม้กระทั่งสำหรับวีด
“ฉันก็เดาว่าน่าจะเป็นแบบนั้น ชักอยากจะเห็นมันเร็วๆซะแล้วสิ ฮุฮุฮุฮุฮุก”
-คิ คิ คิ คิ!
ยูบยองจินและปัญญาประดิษฐ์ต่างพากันส่งเสียงหัวเราะออกมา
.....................
“ฮาา, พวกเรารอดแล้ว…”
วีดหันกลับไปมองน่านน้ำวีราคุซ
เขาประสบวิกฤตินับไม่ถ้วนจนกระทั่ง พวกเขาผ่านมันมาได้อย่างปลอดภัย
ความทนทานของตัวเรือลดลงเหลือเพียง 6 แต่พวกเขาบังคับให้มันออกห่างจากเหล่ามอนสเตอร์ทะเลได้ เมื่อพวกเขามาถึงบริเวณที่มีกระแสน้ำไหลผ่าน
พวกมอนสเตอร์ทะเลไม่ได้ไล่ตามอีกต่อไป
“พวกเราทำได้
หากพวกเรามีความอดทน เราก็จะประสบความสำเร็จ”
ซอยูนมีบทบาทน่าชื่นชม แม้เธอจะเป็นเบอร์เซิร์กเกอร์,
ก็ไม่ง่ายเลยที่จะจัดการฝูงมอนสเตอร์จำนวนนับไม่ถ้วนแบบนี้
พวกเขาจำเป็นต้องปกป้องเรือและคอยตรวจสอบมอนสเตอร์ที่อยู่ใต้น้ำ
วีดล่องเรือและต่อสู้ไม่หยุดพัก ถ้าไม่ใช่เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมา
ร่างกายของเขาคงไม่อาจรับไหว
“ภารกิจเทคนิคแกะสลักลับขั้นสุดท้าย ระดับความยากของมัน ยากสุดๆจริงๆ”
วีดรู้สึกพอใจที่สามารถก้าวผ่านความท้าทายมาได้
มันคือความรู้สึกแห่งความสำเร็จหลังจากทำงานหนัก
ตลอดวัน เขาคงจะไม่ผ่านหากเขาไม่มีทักษะการเดินเรือขั้นกลาง
“อย่างที่คิดไว้ ทักษะการเดินเรือไม่ได้ไร้ประโยชน์ซะทีเดียว”
ฝนค่อยๆหยุดและตอนนี้ท้องฟ้าปลอดโปร่ง
ภารกิจของวีดยังคงดำเนินต่อไปแต่ฝนที่เกาะโบโรต้าได้หยุดแล้ว
“ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือ”
“ไม่เป็นไร มันคือสิ่งที่ฉันต้องทำ ”
ผลกระทบหลังจากการต่อสู้
ซอยูนนอนลงอย่างอ่อนล้า เมื่อการต่อสู้จบลง
เธอจะอยู่ในสภาพที่อ่อนแอมากและต้องใช้เวลาในการฟื้นฟู
“พวกเราจะพักกันตรงนี้”
วีดและซอยูนพักอยู่บนเรือ
หากพวกเขาไปตามทางกระแสน้ำ พวกเขาก็จะไปถึงทวีป อันตรายดูเหมือนจะ
ผ่านพ้นไป
และคืนนั้น ,
แสงจากดาวบนท้องฟ้าส่องลงมาบนท้องทะเลดูสวยงามมากกว่าปกติ
วีดแกะสลัก
ประติมากรรมเป็นปกติขณะที่ซอยูนจ้องมองอยู่
แสงจันทร์ส่องแสงลงบนทะเลอย่างแผ่วเบาใน
ขณะที่เขากำลังแกะสลัก เป็นบรรยากาศที่ยอดเยี่ยม
ตู้ม!
“เธอได้ยินเสียงนั่นมั้ย ? เสียงมาจากทะเลเมื่อกี้”
วีดจ้องมองไปที่ทะเล ทะเลนิ่งสงบราวกับทะเลสาบ
มีลมเย็นๆพัดมาใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน บรรยากาศช่างแสนวิเศษเสียนี่กระไร
“หืม? ฉันไม่ได้ยินอะไรเลย?”
“ฉันได้ยินมันชัดแจ๋ว...”
“นายกำลังคิดไปเอง”
วีดแกะสลักประติมากรรมอีกครั้ง ทักษะแกะสลักของเขาอยู่ที่ขั้นสูงเลเวล
9 75.3%
อีกไม่นานก็จะถึงระดับปรมาจารย์ แม้เขาจะแกะสลักอย่างต่อเนื่องระหว่างการผจญภัยนับไม่ถ้วน
เขายังคงไม่บรรลุถึงขั้นนั้น
“เมื่อไหร่ที่ฉันสำเร็จทักษะแกะสลัก ฉันจะท้าทายการเย็บปัก
และถ้าโลกนี้สงบอีกสักนิดหน่อย ฉันน่าจะบรรลุถึงขั้นปรมาจารย์ได้ใน 1 ปี”
เขาได้วางแผนอันยาวไกล
ถ้าเขาบรรลุทักษะสายการผลิตจนถึงขั้นปรมาจารย์ทั้งหมด เมื่อนั้นเขาก็จะไร้เทียมทาน
มิอาจหาผู้ต่อกรได้ทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลล์
ตู้ม!
“เธอได้ยินเสียงนั่นมั้ย ?”
“ครั้งนี้ฉันได้ยินมันนะ”
เสียงน้ำสาดกระเซ็นเข้ามาใกล้
“มีบางอย่างกำลังมาทางนี้”
เขาสวมใส่ธนูไฮเอล์ฟ เขาเฝ้าระวังในขณะที่จับจ้องไปยังทะเลเปิด
ตอนนั้นเอง!
ตู้ม ซู่ม ต้าม ซ่าม ซู่!
ปลาตัวใหญ่กระโดดอยู่ข้างหน้าเรือของวีดและซอยูนที่กำลังล่องมา
“ปลากระโทงสีน้ำเงิน”
มันคือประหลาดขนาดใหญ่ที่ยาวเกินกว่า
3 เมตร! ถ้าเซเฟอร์จับมันได้ คงเอามาทำเมนูเด็ด
แต่ตอนนี้สถานการณ์ไม่ได้ดูผ่อนคลายนัก ไม่นาน ปลากระโทงสีน้ำเงินนับสิบ ร้อย พัน
กระโดดขึ้นมา เสียงน้ำสาดกระเซ็นอันเกิดจากปลากระโทงสีน้ำงเงินจำนวนนับไม่ถ้วนเข้าใกล้เรือของวีดและซอยูน
“อะไรเนี่ย….”
คุวองง!
|
-ปลากระโทงสีน้ำเงินพุ่งเข้าชนใต้ท้องเรือ ทำให้ค่าความทนทานลดลงไป 9 หน่วย
|
|
รอยแตกปรากฏ
|
|
ความทนทานตัวเรือ
: 36/45
|
“ซ่อมแซม!”
|
ตัวเรือได้รับการซ่อมแซม
|
ปลากระโทงสีน้ำเงินกระแทกตัวเรืออย่างต่อเนื่อง
สถานการณ์ย่ำแย่มากขึ้น
เมื่อหนึ่งในฝูงปลากระโทงสีน้ำเงินพลาดกระโดดขึ้นมาและดิ้นอยู่บนเรือลำเล็ก
ปิ๊ง ปิ๊ง
ปลากระโทงสีน้ำเงินกระพริบตาเป็นประกายของมันในขณะที่สะบัดหางไปมา
ภาพเบื้องหน้าชวนขนลุกต่อผู้ที่กำลังกินซุปทะเลรสเผ็ด! ปลากระโทงสีน้ำเงินตัวอื่นๆก็พรากกระโดดเข้ามาในเรือ
ทำให้สถานการณ์ยากขึ้นไปอีก
|
ตัวเรือถูกทำลาย
|
เรือกำลังจม
“ไอ้พวกนี้…..”
เรือถูกทำลายไม่ใช่เพราะมอนสเตอร์ทะเลแต่เป็นฝูงปลา
“กรี๊ด!”
ซอยูนกรีดร้องทันทีที่เธอตกลงไปในทะเล
วีดกระโจนลงทะเลเพื่อไปช่วยเธอ มันเป็นคืนเดือนมืด จึงไม่เห็นอะไรไม่ค่อยชัด
ปลากระโทงสีน้ำเงินยังคงใต้ท้องเรือ ทำให้เคลื่อนไหวลำบาก
ซอยูนสวมเกราะหนัก
ทำให้เธอจมน้ำเร็วมาก วีดแหวกว่ายลึกลงไปในกระแสน้ำเพื่อคว้าตัวเธอ
‘ได้ล่ะ จับแน่นๆนะ’
ภาพปรากฏทันทีที่เขาคว้ามือซอยูนเอาไว้ได้
หลักจากที่โนดูและฮิลเดรันหลบหนีออกมาจากน่านน้ำวีราคุซ
พวกเขาก็ถูกซุ่มโจมตีโดยเหล่าปลากระโทงสีน้ำเงิน เรือของพวกเขาแตกเป็นเสี่ยงๆ
และพวกเขาก็ลอยเคว้งไปพร้อมกับคว้าเศษซากจากตัวเรือ
‘พวกเรากำลังไปตามจุดหมาย’
วึดดึงซอยูนขึ้นมาเหนือผิวน้ำและถาม
“เธอเป็นอะไรไหม?”
“ขอบคุณที่ช่วยฉันเอาไว้”
“คำขอบคุณนั่น.. ….จ่ายเป็นค่าแก๊สหรือค่าบ้านของฉันเดือนนี้ละกัน”
วีดและซอยูนเกาะอยู่บนแผ่นไม้
.....................
“เคี้ยก!”
ไวทรีเหินอยู่เหนือทะเล
“เจ้านายหายไปแล้ว”
“เขาไปแล้ว”
ไววันทำตาโตที่เปล่งประกาย
ทะเลสงบลงหลังจากวีดและซอยูนจมลงไป ไวไฟว์ ไวซิกส์ ไวเซเว่น
ทอดมองไปที่น้ำและไม่พบอะไร
ไวทรีมองไปทางเหล่าพี่น้องของมันที่ทำท่ากำลังค้นหาอย่างตื่นตระหนก
“ไปกินข้าวกันเถอะ”
“ไวทรีดูเหมือนไม่ห่วงเจ้านายเลยนะ”
“หลังจากที่เจ้านายเรียกใช้แกอยู่บ่อยๆ….”
ไวทรีสะบัดปีกของมันราวกับคำพูดของพวกพี่น้องเป็นเรื่องตลก
“ผู้ชายกับผู้หญิงหายไปพร้อมกัน”
“แล้วไง?”
“เราหา แต่ไม่เจอพวกเขา กรั้ก กรั้ก กรัก กรัก”
ไวทรียิ้มอย่างน่าเกลียด!
“อ๋อ, เป็นอย่างนี้นี่เอง”
“ถ้าอย่างนั้น ทำเหมือนไม่รู้อะไรละกัน จนกว่าเขาจะปรากฏ”
.....................
วีดและซอยูนลอยอยู่ในทะเลเป็นวันๆ
พวกเขาทั้งสองไม่รู้สึกเบื่อ การลอยคอไปกับไม้กระดานช่างเป็นประสบการณ์เฉพาะ
“ฉันชอบว่ายน้ำตั้งแต่ยังเป็นเด็ก”
“แล้วได้ไปที่สระน้ำหรือเปล่า?”
“ฉันมักจะไปเล่นที่อาบน้ำสาธารณะ”
และในที่สุด
พวกเขาก็ได้สัมผัสกับแผ่นดิน!
ตริ้ง!
|
-ทักษะการเดินเรือเพิ่มขึ้น
|
|
-ทะเลคลั่งบรรลุแล้ว
|
|
โนดูลและฮิลเดรันหลบหนีผู้ไล่ล่าและถึงแผ่นดินอย่างปลอดภัย
พวกเขารู้สึกกังวลจากการไล่ล่าโดนเหล่าผู้ศรัทธาในเทพแห่งท้องทะเล แต่ตอนนี้พวกเขาโล่งใจแล้ว
|
“พวกเรามาถึงจุดหมายแล้ว”
วีดตรวจสอบรอบๆ
หากทรายเบื้องหน้าช่างงดงามตระการตา
พวกเขามุ่งหน้าสู่ทวีปจากเกาะโบโรต้าแต่พวกเขาเดินทางไปได้ไม่ไกลนัก
“สถานที่นี้น่าจะเป็นกอร์ดาร์แดซุล(Kordadesul)”
แสงอันอบอุ่นจากดวงอาทิตย์ตลอดทั้งสี่ฤดู
หาดทรายและภูมิทัศน์ชวนฝัน หนึ่งในสามเมืองตากอากาศแห่งทวีปเวอร์เซลล์
“ฉันเห็นตอนออกอากาศ
ภูเขารอบๆดูเหมือนจะใช่นะ”
“แต่ทำไมไม่มีคนเลยล่ะ?”
ที่พักสุดหรูและภัตตาคารบนชายหาด
ก็ไม่ปรากฏให้เห็นเช่นกัน ไม่มีทั้งบังกะโลที่สร้างโดยเหล่าชนชั้นสูง มีเพียงสิ่งเดียวที่เห็นได้ชัด
หาดทรายทอดยาวสุดลูกหูลูกตา
“อากาศก็ดีแต่ไม่มีผู้เล่นอยู่บนเกาะเลย”
วีดสงสัย พวกเขาไม่เจอผู้เล่นที่เดินเรือในขณะที่ลอยมาที่นี่
ปกติแล้วสถานที่แห่งนี้จะเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวและพ่อค้าที่เดินทางไปมาระหว่างเกาะโบโรต้ากับทวีป
ท่ามกลางพวกเขาเหล่านั้นก็มีผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือจากฉลาม
“มีรอยเท้าอยู่ตรงนั้น”
ซอยูนพบรอยเท้าบนชายหาด
ส่วนใหญ่เขามักจะละเลยพวกรอยเท้าบนชายหาด แต่มันไม่มีร่องรอยอื่นเลย
จึงทำให้เขารู้สึกสงสัย
“มีรอบเท้าคนสองคน
ถ้าพวกเราตามไป น่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้น ”
วีดและซอยูนเดินไปตามรอยเท้า
การผจญภัยลึกลับทำให้รู้สึกไม่สบายใจ แต่พวกเขาแตกต่างจากคนธรรมดา
ในกรณีของซอยูนนั้นง่ายมาก
‘ถ้ามอนสเตอร์โผล่มา
ฉันจะฆ่าพวกมันให้หมด’
วีดนี่หนักกว่า
‘คงจะดี ถ้ามอนสเตอร์ดรอปหนังชั้นดีปรากฏตัวออกมา ฉันจะลอกหนัง, แยกเขี้ยว แยกเล็บ, เอาเนื้อมาย่าง
สุดท้ายก็รีดเอาน้ำมัน’
เมื่อมอนสเตอร์เผชิญหน้ากับวีด
คงถึงคราบจบสิ้นสำหรับมัน
รอยเท้านำไปที่กระท่อมไม้เล็กๆ
มันอยู่ในป่าที่สามารถมองเห็นหาดทรายสวยงามระหว่างต้นไม้
“ดูเหมือนจะขาดอะไรสักอย่าง…โครงสร้างนี้
มันจะร้อนเมื่อถึงฤดูร้อนและมันจะหนาวเมื่อถึงฤดูหนาว น้ำจะรั่วถ้าฝนตกลงมา…บ้านหลังนี้ดูเหมือนจะทำมาจากวัสดุที่สามารถหาได้จากบริเวณโดยรอบ
พวกเราควรจะเข้าไปดีไหม?”
“แน่นอน”
วีดและซอยูนเอาอาวุธออกมาและเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ที่อาจจะเกิดขึ้นทันทีที่พวกเขาเข้าไปในกระท่อมไม้
ภายในนั้นไม่มีไอเท็มดีๆเลยสักชิ้น
ตริ๊ง!
|
-บ้านสำหรับสองเรา
|
|
โนดูลและฮิลเดรันมาถึงเกาะและเริ่มต้นใช้ชีวิตด้วยตัวเอง
|
|
แต่ความสงบสุขนั้นหาได้มีไม่สำหรับพวกเขา
|
|
อาณาจักนครอส, อาณาจักนมาปนและอาณาจักรบรอมบา บนทวีปกำลังต่อสู้อย่างเข้มข้นและ
|
|
กระท่อมไม้นั้นก็อยู่ใกล้กับมอนสเตอร์
|
|
พวกเขากำลังขาดแคลนทุกอย่างแต่คู่รักก็ประครองกันและกัน
|
|
หลบหนีมอนสเตอร์ด้วยการวิ่งเข้าไปในป่าและอาศัยอยู่ในกระท่อมไม้เป็นเวลา
1 เดือน
|
|
ระดับความยาก
: ภารกิจเทคนิคแกะสลักลับขั้นสุดท้าย
|
|
ข้อจำกัดในการทำภารกิจ:
ภารกิจจะล้มเหลวหากคุณเสียชีวิต
|
|
กระท่อมไม้ไม่ควรถูกทำลาย
|
|
ภารกิจจะล้มเหลวหากหญิงสาวคู่หูเสียชีวิต
|
“สงครามในช่วงเวลานี้เนี่ยนะ..”
หลังจากที่ได้อ่านรายละเอียดของภารกิจ
มันชัดเจนแล้วว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ในช่วงเวลาปกติบนทวีปเวอร์เซลล์
“ตัดสินได้จากอาณาจักรมาครอส
อาณาจักรมาปน และอาณาจักรบรอมบา,
โนดูลและฮิลเดรันอาศัยอยู่ในช่วงเวลานั้น ”
“เวลาเปลี่ยนไปแล้ว”
“พวกเราข้ามผ่านการเวลาในอดีตของโนดูลและฮิลเดรัน”
วีดไม่ได้กังวลถึงคำอธิบายอันศับซ้อน
เมื่อก่อนหอคอยวีรบุรุษก็ได้ส่งเข้าไปช่วยเจ้าหญิงในอดีต ถ้าเขาใช้ประสบการณ์ในครั้งนั้น
สถานการณ์นี้ดูง่านขึ้นทันที
“ถ้ามันดำเนินต่อไปในลักษณะนี้ ภารกิจนี้ดูเหมือนจะเป็นปัญหาใหญ่”
.....................
“เขามุ่งหน้าไปยังจัตุรัส หาทุกซอกทุกมัม!”
“จับคนที่สวมชุดคลุมสี”
องครักษ์เคลื่อนไปใกล้ตรอกที่เปตรอฟซ่อนตัวอยู่
“แห่ก
แห่ก, ฉันเกือบถูกจับได้ซะแล้ว”
เปตรอฟกำลังร่อนเร่ไปทั่วบริเวณเขตปกครองของกิลด์เฮอร์มีส
เขาสร้างสรรค์ผลงานด้วยการประกาศความเลวร้ายของกิลด์เฮอร์มีสบนกำแพงและถนนอย่างลับๆ
เนื้อหาเต็มไปด้วยการใช้ประโยชน์จากประชาชนทางด้านภาษีและแรงงาน บางเหตุการณ์เป็นเรื่องจริงแต่มีบางอันที่มาจากจินตนาการของเขา
ประชาชนในอาณาจักรฮาเว่นซึ่งมีความภักดีต่ำอยู่แล้ว
ยิ่งเชื่อในผลงานของเปตรอฟ
“ลอร์คเจโรคือบุคคลที่ทำเรื่องแบบนั้น ”
“เกียรติและมโนธรรม? เลนนอนเป็นคนขี้ขลาดเหมือนก๊อบลินทสกปรกพวกนั้น..
”
ความภักดีของประชาชนที่มีต่ออาณาจักรฮาเว่นลดลง,
นั่นทำให้ระบบความปลอดภัยต่ำลง ภาพสมจริงที่
เปตรอฟวาดมีอิทธิพลมากกับประชาชน
แม้กิลด์เฮอร์มีสพ่ายแพ้อย่างราบคาบในแดนเหนือ
พวกเขาก็ยังคงแสดงแสนยานุภาพทางทหารในพื้นที่ต่างๆของทวีป
บาร์ดเรย์นำเหล่าราชองครักษ์ต่อกรกับกิลด์ทหารรับจ้างดาบทมิฬด้วยการต่อสู้สุดแสนมหัศจรรย์
ทำให้พวกเขาได้รับความนิยมมากขึ้นทุกวัน
เปตรอฟใช้ช่วงเวลาที่กิลด์เฮอร์มีสจดจ่ออยู่กับการยึดครองเขตแดนต่างๆ
ด้วยการบรรจงละเลงผลงานผ่านจินตนาการของเขา
เขาวาดภาพลักษณ์แย่ๆของอาณาจักรฮาเว่นบนกำแพงอิฐตามตรอก ซอก ซอย, สะพาน, ข้างในดันเจี้ยน,
บนรถม้าของทหารรับจ้าง, และสถานที่อื่นๆอีกมากมาย
ปัญหาอยู่ที่การกระทำนั้นไม่ได้เกิดขึ้นด้วยฝีมือเพียงคนเดียว
-ไอ้เลวนั่น มันทำเพื่อเงินเพียงแค่
20 ทองแดงเนี่ยนะ?
-ลอร์ดไวคาของเราเป็นคนโลภมาก
จิตรกรผู้วาดภาพได้รับการต้อนรับอย่างเย็นชาจากอาณาจักรฮาเว่น
.....................
สเตนเนอร์ ชื่อที่ไม่ค่อยมีคนรู้จักมากนักบนทวีปเวอร์เซลล์แต่เขาเป็นโจรที่มีความสามารถสูง
“การคุ้มกันของอาณาจักรฮาเว่นกำลังลดลง โอกาสมาแล้ว”
เขาพาลูกน้อง NPC 60 คน ที่ฝึกสอนด้วยตัวเอง มุ่งหน้าไปยังเขตแดนอาณาจักรคัลลามอร์ซึ่งอาณาจักรฮาเว่นครอบครองอยู่ขณะนี้
“พวกเราจะปล้นทุกอย่างจากพวกพ่อค้าที่ผ่านหุบเขานี้
“ครับ!”
“พวกเราจะจัดการพวกมันตามคำสั่งของท่านหัวหน้า”
รถม้าของประชาชนและพ่อค้าขนส่งสิ่งของไปยังอาณาจักรฮาเว่น
ต่างก็เป็นที่หมายตาของกลุ่มโจรในหุบเขา
ในอาณาจักรฮาเว่น NPC
และ เหล่าผู้เล่นพ่อค้า มีบทบาทในการขนส่งสิ่งของ ผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น, ข้อมูลด้านภาษีและสินค้าที่ขายตามร้านต่างๆก็ถูกขนย้ายด้วยรถม้า
สเตนเนอร์และพวกโจรต้อนรับแขกจำนวนมากและเพลิดเพลินไปกับสถานการณ์
“หยุดอย่าขยับ! นี่คือการปล้น!
ส่งของมีค่ามาให้หมดและไปซะ ฮาฮ่าฮ่าฮ่า!”
“ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย”
“แน่นอน ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า ครั้งหน้าเจ้าจะได้หาเงินมาให้ข้าอีกไงล่ะ!”
วัสดุและอาหารจำนวนมากถูกปล้นในภูเขาดูมัลเลีย
แน่นอน,
กองทหารที่บริเวณใกล้เคียงถูกส่งไปเพื่อปราบปรามพวกโจรแต่โจรเหล่านั้นรู้จักภูมิประเทศบริเวณภูเขาเป็นอย่างดีและพร้อมล่าถอยได้ทุกเมื่อ
“ออกไปจากป้อมบนหุบเขาซะ” (ป้อมปราการบนหุบเขา=ฐานที่มั่น=รังโจร)
ป้อมปราการบนหุบเขามีการป้องกันอย่างดีแต่อัศวินของอาณาจักรฮาเว่นก็แข็งแกร่งเช่นกัน
กลุ่มโจรของสเตนเนอร์แยกย้ายกันเคลื่อนไหวอย่างลับๆและออกปล้นสะดมอย่างต่อเนื่อง
หมู่บ้านในพื้นที่ที่มีการป้องกันอ่อนแอ
มักจะตกเป็นเป้าการซุ่มโจมตี
|
โครัม
โจรผู้ใต้บังคับบัญชา ได้รับค่าประสบการณ์
|
มันเป็นเรื่องดีสำหรับสเตนเนอร์
เมื่อไหร่ก็ตามที่ลูกน้องของเขามีความสามารถเพิ่มขึ้น
ลูกน้องของเขาก็จะสร้างป้อมปราการอีกแห่งในหุบเขา
เกียรติของเหล่าโจรลดลงมากและไม่บรรลุความสำเร็จใดเลย
แม้จะได้เป็นลอร์ด มันก็ยังคงเป็นเขตไร้กฎหมายที่คับคั่งไปด้วยเหล่าโจรและอาชญากร
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะปกครองเมืองหรือหมู่บ้านแต่สเตนเนอร์สามารถปกครองหุบเขาในฐานะหัวหน้ารังโจร!
“เยี่ยม ข้าได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของท่านมาบ้าง เป็นเกียรติที่ได้พบท่านสเตนเนอร์”
ชื่อเสียงอื้อฉาวของสเตนเนอร์หมายถึงจำนวนผู้ใต้บังคับบัญชาที่เพิ่มขึ้น
เขาต้องจัดการชื่อเสียงอย่างเหมาะสม เขาเป็นถึงหัวหน้ากองโจร
มันจึงง่ายต่อการใช้ประโยชน์จากชื่อเสียงนั้น
ขนาดและมาตรฐานของกลุ่มโจรที่เพิ่มขึ้น
ทำให้ยากที่ทางอาณาจักรจะอดทนได้ กลุ่มถูกล้อมกรอบเพื่อทำการกวาดล้าง
ถ้าหากมีผู้เล็ดรอดออกไปได้ พวกเขาก็จะไปตั้งกลุ่มใหม่
เมื่อความสงบถูกรบกวนโดยเหล่าโจร
ระดับความจงรักภัคดีของประชาชนจะลดลงและมีอาสาสมัครผู้เต็มใจเข้าร่วมกับกลุ่มโจรเพิ่มขึ้น
“อา,โลกอันโสมมนี้ ข้าเหลืออะไรแล้วและตอนนี้ข้าตัดสินจะเข้าร่วมกับกลุ่มโจร”
“พวกมันเก็บภาษี ปล้นทุกอย่างไปจากข้า ถึงเวลาแล้ว ข้าจะขโมยมันคืน”
ประชาชนเต็มเข้าร่วมกับกลุ่มโจร
ครั้นเมื่อเหล่าทรราชชนชั้นสูงบ้าคลั่ง
แม้แต่เหล่าอัศวินและทหารยังเข้าร่วมกับกลุ่มโจร
ทหารที่ส่งมาปราบพวกเขาโดนกระแสบารมีของสเตนเนอร์กลบจนตัดสินใจเข้าร่วมกลุ่ม
กลุ่มโจรคือเชื้อร้ายของอาณาจักรฮาเว่น
โจรภูเขามีกองกำลังเพิ่มขึ้นในขณะที่จำนวนประชากรรอบๆดินแดนลดลง
เส้นทางการค้าถูกตัดขาดและพื้นที่การเกษตรถูกปล่อยให้รกร้าง
เหล่าโจรของสเตนเนอร์!
กลุ่มโจรผู้โกรธแค้นแพร่กระจายทั่วอาณาเขตของอาณาจักรฮาเว่น
.....................
นักกวีเมอร์เร่บรรเลงบทเพลงผ่านเครื่องดนตรีและแต่งเพลงเกี่ยวกับการผจญภัยอันน่าตื่นเต้นของบาร์ดเรย์
เขามีความสุขเมื่อได้ยินตำนานที่เล่าขานกันโดยผู้คนและเรื่องเล่าตลกขบขันจากเหตุการณ์ต่างๆ
เขาไม่ใช่นักกวรผู้มีบ้านเป็นหลักแหล่ง
แต่เขาออกเดินทางพเนจรไปทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลล์
เมอร์เรย์มองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน
“หลายวันมานี้ดวงดาวของวีดช่างส่องแสงสุกสกาวยิ่งนัก”
ทักษะพิเศษของนักกวี, ดาราศาสตร์!
การพยากรณ์โชคชะตาของบุคคลพิเศษผ่านดวงดาว
ดาวที่มีลักษณะเฉพาะจะส่องแสงแตกต่างออกไปขึ้นอยู่กับสถานการณ์
เมื่อพวกเขาเสียชีวิตหรือมีบางอย่างร้ายแรงเกิดขึ้น
ดวงดาวก็จะส่องแสงสีแดงในขณะที่แสงเลือนหายไปหากไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ดวงดาวของวีดในท้องยามค่ำคืนส่องแสงเรืองรองเป็นพิเศษ
ผู้เล่นเมอร์เร่ย์เดินทางในทวีปและทำสัญลักษณ์ดวงดาวได้มากถึง
364 ดวง ท่ามกลางค่ำคืนอันมืดมิด ดวงดาวของวีดเฉิดฉายไร้ที่เปรียบ
“แสงนั้นช่างงดงาม…ฉันสงสัยจังว่าเขากำลังทำภารกิจอะไรอยู่”
เขามุ่งหน้าเดินทางสู่ทวีปกลาง
เขาต้องการเห็นกิลด์เฮอร์มีสทุ่มเทพละกำลังทุกทั้งหมดลงในการต่อสู้
จบตอน
ผู้แปล:
lnwman007
ผู้แปล:
แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
Editor: แอดชิน เพจ
เราอ่านนิยายแปล
ขอบคุณหลายๆ
ตอบลบ