เล่ม 32
ตอนที่ 7 : นักล่าปีศาจ แปลโดย Acid กรด
วีดจัดการฟื้นฟูค่าความเชี่ยวชาญที่เสียไปครั้งเมื่อเขาใช้ประติมากรรมคืนชีพ
พวกทหารปีศาจมีเลเวลสูง ดังนั้นเขาได้รับค่าความเชี่ยวชาญจำนวนมากหลังจากที่เขาจัดการโจมตีครั้งสุดท้าย
มันไม่ถึงขนาดที่เขาจะได้รับถึง 3 เลเวล แต่แถบค่าความเชี่ยวชาญของเขาถูกกรอกเข้าอย่างรวดเร็ว
ตริ๊ง!
-
ทหารปีศาจ ไทปี(Teipe) ถูกทำลายด้วยการโจมตีต่อเนื่องถึงเจ็ดครั้งของคุณ
-
ทักษะความเชี่ยวชาญของความรอบรู้ในดาบเพิ่มขึ้น
-
คุณได้รับสมญานาม นักล่าปีศาจ(the title Demon Slayer)
เมื่อออกล่าพวกทหารปีศาจ, ประสิทธิภาพการโจมตีของคุณจะเพิ่มขึ้น
ผลของสมญานามจะช่วยให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณเอาชนะความกลัว
คุณจะได้รับความเคารพมากขึ้นจากเหล่าสมาคมทางศาสนาในทวีป
เมื่อออกล่ามอนสเตอร์ที่อ่อนแอในดันเจี้ยน, มีโอกาสจัดการกับระเบิดร้ายแรง
ความเป็นไปได้ในการดร็อปไอเทมจากพวกทหารปีศาจเพิ่มขึ้น
ความต้านทานมนต์ดำและคำสาปเพิ่มขึ้น 2%
เมื่อได้ครอบครองไอเทมที่เกี่ยวข้องกับพวกปีศาจ, เป็นไปได้ที่จะดึงพลังออกมาได้สูงกว่าเดิม
ความต้านทาน : เฉพาะผู้ที่ได้ล่าทหารปีศาจ 200
ตนจะได้รับสมญานาม
สมญานามที่เขาได้รับจากการต่อสู้!
เนื่องจากวีดได้สร้างประติมากรรมและสะสมสถานะ, เขาได้ทะลุขีดจำกัดและกลายเป็นนักรบที่แข็งแกร่งกว่าเดิม
เขาได้รับชื่อเสียง,
สถานะ และทักษะพิเศษ
พวกนักดาบไม่ได้สนใจพวกทักษะการผลิตซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึง
แข็งแกร่ง อย่างไรก็ตาม,
มันไม่ง่ายที่จะทะลุขีดจำกัดของพวกเขาในระหว่างการต่อสู้และมีหลากหลายกรณีที่พวกเขาได้ตายลง
การมุ่งเน้นไปที่การล่าอย่างปลอดภัยจะขัดขวางการพัฒนาความสามารถของเขา
'นี่จะเป็นประโยชน์เมื่อมีการใช้ดาบปีศาจ(the Daemon Sword)'
ตอนนี้เขาใช้ดาราสีชาดแต่เจ้าดาบปีศาจมีประโยชน์อย่างมากในการออกล่าเป็นประจำ
"ขณะนี้มีการต่อสู้มากกว่า 12
ครั้ง....มอนทัสคงกำลังคอยอยู่"
"เข้าใจแล้วครับ"
วีดพูดตอบสนองอย่างสุภาพกับร๊อดเดอริค
เวทย์มนต์ของเขาเต็มไปด้วยความอัศจรรย์ไม่รู้จบ การใช้มานาของนักเวทย์เป็นไปอย่างสาหัสสากรรจ์
มันเป็นไหวพริบที่พวกเขาจะต้องมีเพื่อเป็นสื่อให้ใช้เวลาอันสั้นในการฟื้นฟูพลังของพวกเขา
ยิ่งไปกว่านั้นร๊อดเดอริค
ไม่จำเป็นต้องหยุดพักด้วย
"ป่วยไข้(Fever), มืดบอด(Blind), วงแหวนสายฟ้า(Lightning Circle)!"
แม้จะเป็นความจริงที่ว่าร๊อดเดอริคดึงดันใช้การร่ายถึง 3 เวทย์ต่อเนื่องซ้ำมันเข้าไปอีกในการต่อสู้, เขาไม่เคยแสดงให้เห็น
ถึงสัญญาณว่ามานาจะหมดลง
วีดแค่รู้จักร๊อดเดอริคในระยะเวลาอันสั้นแต่วีดก็หาญหล้าถามปัญหาข้อหนึ่งกับเขา
"อะไรคือเบื้องหลังความลับมานาของท่านไม่เคยหมด?"
"ไม่ง่ายเกินไปใช่ไหม?"
"หา?"
"มันคือสิ่งที่โลกสร้างขึ้น โลกนี้เต็มไปด้วยมานา"
ทุกๆสิ่งในรอยัลโร้ดประกอบด้วยมานา
"ถูกต้อง"
"ร่างกายของข้าสามารถดึงเอามานาจากโลกเพื่อให้มีแหล่งมานาอันไร้ขีดจำกัด"
"โอ้ว, อย่างนั้นก็เป็นไปได้ที่จะใช้เวทย์แม้นว่าร่างกายไม่มีมานาอยู่"
"สถานการณ์อย่างการดึงมานาจะไม่เกิดขึ้นบ่อยครั้งนัก แต่ข้าใช้เวทย์ขั้นสูงที่เผาผลาญมานามาก"
วีดอิจฉานักเวทย์ซะจริงๆ
'มันจะดีแค่สักไหนกันถ้าฉันเชี่ยวชาญเวทมนตร์แทนการแกะสลัก'
มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เหล่าประติมากรจะอิจฉาพวกอาชีพอื่นๆ ร๊อดเดอริคสามารถดึงเอามานาปริมาณมากจากรอบๆตัวของเขาเข้าสู่ร่างไม่ต้องหยุดพัก
ดังนั้นสามารถกล่าวได้ว่าเขาคือจอมเวทย์นักสู้ผู้สมบูรณ์แบบ(the perfect
battle magician)
วีดไปยังสถานที่ที่ร๊อดเดอริคได้ล้างผลาญเจ้าพวกปีศาจด้วยเวทย์ของเขาและเก็บเอาพวกไอเทม
"เจ้าดูไร้พลัง จดจำไว้พลังยักสา(the power of giants)"
"ขอบคุณมากครับ"
ร๊อดเดอริคร่ายเวทย์พลังยักสานั้นให้แก่ วีด, บาฮาม๊อก,
เหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ และพวกนักบวช
-
จอมเวทย์ผู้น่าเกรงขามร๊อดเดอริคได้ใช้เวทย์มนต์ 'พลังยักสา'(Power of Giants)
พลังแฝงจะตื่นและเพิ่มขึ้น 300%
ในช่วงเวลา 2 ชั่วโมง 50 นาที
จอมเวทย์ยังควบคุมเวทย์มนต์ลำดับต่อไปอีก โดยสัดส่วนของพลังคนที่ระดับต่ำกว่าในกลุ่มจะได้รับมากกว่า
การอวยพรของพวกนักบวชยังซ้อนทับได้อีก
ดังนั้นจึงเป็นประโยชน์อย่างมาก แม้ว่าพลังของพวกเขาแข็งแกร่งกว่า,
เหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ยังคงได้รับความเจ็บปวดจากการถูกโจมตีจากพวกปีศาจ
"เจ้าไม่สามารถหลีกเลี่ยงสิ่งนั้นได้หรือ?"
"พวกเราอ่อนแอเกินไป..."
"ข้าจะร่ายเวทย์สำหรับความว่องไว"
"ท่านไม่จำเป็นต้องทำอะไรแบบนั้น"
"หนวกหูน่า"
-
จอมเวทย์ผู้น่าเกรงขามร๊อดเดอริคได้ใช้ 'เวทย์แห่งความว่องไว'
ความเร็วในการเคลื่อนที่กลับสูงขึ้นกว่าเดิม
การหน่วงเวลาในทักษะถูกขจัด
ในช่วงเวลา 2 ชั่วโมง 59 นาที
ร๊อดเดอริคเป็นตาแก่ที่หยิ่งและดื้อรั้น
เขาทำหน้าที่เป็นผู้นำในการศึกและพวกคนอื่นๆต้องติดตามการเคลื่อนที่ของเขา
แต่ความไว้วางใจในตัวเขายิ่งเพิ่มมากขึ้น
วีด,
บาฮาม๊อก และเหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ได้ร่วมกันต่อสู้ ร๊อดเดอริคสามารถคงอยู่โลกนี้ได้อีก
9 ชั่วโมง 40 นาที
'เส้นทางไปยังจุดหมายปลายทางนั้นราบรื่น'
กับดักทั้งหมดถูกปลดเรียบร้อยขณะที่พวกเขาเคลื่อนไปตามทางที่สั้นที่สุด แต่วีดเครียดมากเมื่อทหารปีศาจ
12 ตน ได้ปรากฏขึ้น นี่คือพวกปีศาจที่ไม่เคยเห็นมนุษย์ผู้ใดมาก่อน
ปีศาจบัญชาการระดับกลาง บุลโก(Bulko)!
"อัญเชิญโกเล็มไฟ!"
ร๊อดเดอริคได้เรียกผู้พิทักษ์ของเขาออกมา โกเล็มไฟ ไม่ว่าเจ้าปีศาจจะแข็งแกร่งแค่ไหน,
มันไม่สามารถยืนหยัดต้านทาน
เจ้ายักษ์ใหญ่โกเล็มไฟไปได้
มีเพียงนักเวทย์ระดับสูงจึงสามารถอัญเชิญพวกโกเล็ม เจ้าโกเล็มไฟ,
บาฮาม๊อก และร๊อดเดอริค ได้ต่อกรกับเหล่าศัตรู
"กรร.ร.ร, แยกออกแล้วโจมตีเจ้าพวกมนุษย์"
เจ้าพวกปีศาจกระจายออกอย่างว่องไวแล้วทำการโจมตี อัศวินศักดิ์สิทธิ์ 200 นายและนักบวช 32 คน ได้เสียชีวิตหลังจากได้พบเจอกับพวกปีศาจ
แต่จำนวนของพวกปีศาจที่พวกเขาได้ฆ่าไปในเขาวงกตนั้นมหาศาล
ดังนั้นมันไม่ได้เป็นการเสียสละที่ไม่สำคัญ
ไม่ใช่พวกมอนสเตอร์ที่กลายพันธุ์โดยการค้นคว้าของร๊อดเดอริคกระโดดเข้ามาท้าทายพวกเขา
หลังจากเขาเสร็จจากการกินและพักผ่อน, วีดเดินเข้ามาใกล้เดอร๊อดริค
"พวกเราต้องค้นหาสถานที่ที่มอนทัสอยู่โดยเร็ว"
"ถูกต้อง ข้าจะส่งมันกลับสู่นรกเอง"
"แน่นอน ยังไง, ผมก็ยังสงสัยบางอย่าง"
"อะไรหรือ?"
"ผมได้ยินว่าท่านได้ศึกษาความงามที่เปล่งประกายร่วมกับประติมากรคนอื่นๆ"
"มันคุ้มค่ามาก และถึงแม้ข้าจะไม่ได้ทำให้มันก้าวหน้าก็ตาม"
"ผมขอถามถึงรูปแบบของการค้นคว้าที่ท่านทำได้หรือเปล่าครับ?"
วีดประหม่าเป็นอย่างมากหัวใจของเขากำลังเต้นโครมคราม
"สำหรับเป้าหมายของการค้นคว้าเหรอ...มีการทดลองเป็นโหลๆ ข้ามีประสบการณ์ความล้มเหลวตั้งมากมาย
แล้วมีความท้าทายที่ไม่น่าเป็นไปได้
ก็เพราะว่าพวกเราต้องข้ามผ่านกฎและขอบเขตของโลกนี้ที่แสดงออก
ถึงความงามที่เปล่งประกาย”
"มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรเป็นพิเศษหรือครับ?"
วีดกลั้นหายใจขณะที่เขารอคำตอบของร๊อดเดอริค
"น่ารำคาญนัก, เจ้าคงจะไม่เชื่อแม้ว่าข้าจะบอกมันไปก็ตาม...เจ้าจะเข้าใจเมื่อเจ้าตามข้าไปที่ห้องทดลองของข้า"
"ขอรับ..."
"ไปที่นั่น"
มีความรู้สึกถึงมิตรภาพ! ร๊อดเดอริคมีบทบาทอย่างแข็งขันในการต่อสู้ต้านทานพวกปีศาจ
เขาใช้เวทย์การต่อสู้ขั้นสูงสุด!
"บังเหียนของคนบาป"(Sinner’s Bridle)
บล็อกเหล็กหนาได้ก่อตัวรอบๆเท้าของทหารปีศาจ
มันเป็นเวทย์มนต์วิเศษที่ลดความว่องไวและความเร็วในการเคลื่อนที่
"ปืนใหญ่เพลิง(Flame Cannon), มือมฤตยู!"
มีเพลิงโจมตีอย่างรุนแรงเพียงพอที่จะเขย่าเขาวงกตและมือที่ดำมืดโผล่ออกมาจากพื้นไปจับขาของเจ้าปีศาจ
"อ๊าก.ก.ก! ไม่นะ, ข้าไม่ต้องการถูกลากไป!
พื้นดินกลบลงขณะที่ปีศาจ 5 ตนถูกดึงลงไปข้างใต้ มันเป็นจุดจบสำหรับพวกทหารปีศาจที่ถูกจับ
วีดเป็นคนว่องไวและใช้การตัดสินใจอันแม่นยำของเขาเพื่อสร้างความสำเร็จในการต่อสู้
เหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์ และพวกนักบวชก็ต่อสู้กับพวกปีศาจที่เดินอยู่รอบๆ ร๊อดเดอริคก็ให้ความสนใจอยู่บ้างแต่ส่วนใหญ่ให้ความสนใจในการกำจัดพวกปีศาจ
"เวทย์มนต์ของข้าไม่เหมือนเดิม ถ้าข้ามีน้ำยาและไอเทมเสริมแล้ว ข้าจะสามารถสำแดงพลังที่แข็งแกร่งกว่านี้"
ร๊อดริคเดอมีเวทย์มนต์ที่น่ากลัวอยู่แล้วดังนั้นคำพูดของเขาไร้เหตุผล
'แข็งแกร่งกว่าตอนนี้นะเหรอ...ฉันคงประหลาดใจถ้าเขามีพลังมากกว่าบัลข่านในอดีตใช่ไหม?'
การตกแต่งบนผนังทำให้สะดุดตาขึ้นมาก่อน ขณะที่วีดเคลื่อนที่ต่อไปในเขาวงกต
มีสะเก็ดฝุ่นหนา แต่ห้องโถง
เต็มไปด้วยประติมากรรมและงานศิลปะของเหล่าอัศวิน
แน่นอน,
พวกมันได้รับความเสียหายอย่างหนักตลอดมา ดังนั้นเขา
จึงไม่ได้รับค่าสถานะหรือค่าความเชี่ยวชาญการแกะสลักเพิ่มขึ้น
เว้นแต่พวกมันจะได้รับการซ่อมแซมแล้ว
"มันมีคุณค่า ถ้าเพียงแค่มีเวลาพอ..."
วีดเจองานเข้าแล้ว การบูรณะงานศิลป์ทั้งหมดในเขาวงกตของร๊อดเดอริค!
ถ้าเขาเก็บกวาดมันได้หมดจดแล้ว
มันจะเป็นสถานที่อันงดงามเลยทีเดียว
ระหว่างที่เขามัวแต่คิดอะไรเพลินๆ, พวกเขาได้มาถึงยังหน้าประตูขนาดใหญ่ที่นำไปหามอนทัส
ทั้งๆที่การเดินทางอันยาวนานมากมายผ่านเขาวงกต, นี่เป็นครั้งแรกที่มีใครบางคนได้มาถึงยังหน้าประตูแห่งนี้
วีดต้องการศึกษาพื้นที่ก่อนจะเริ่มเปิดศึก
ดังนั้นเขาจึงถามร๊อดเดอริคเกี่ยวกับเจ้าห้องนี้
"อะไรที่อยู่ถัดจากประตูนั่นหรือครับ?"
"มันเป็นห้องที่กว้างขวางมากที่เหล่ากษัตริย์ที่มาเยี่ยมเยือนเคยใช้พัก
ข้าใช้มันในการค้นคว้าเวทย์ของข้าและ
เจ้ามอนทัสอาจจะอยู่ที่นี่"
อึ๊ก
วีดกลืนน้ำลาย
ไม่มีใครบนทวีปเวอร์เซลล์ได้มายังที่แห่งนี้ในเขาวงกตของร๊อดเดอริค
แต่มันก็ยากที่จะจิตนาการ
ถึงการต่อสู้ต้านทานพวกปีศาจจากนรก
'ถ้านี่เป็นความฝันงั้นมันต้องเป็นฝันร้ายแน่ๆ...'
อย่างไรก็ตามความตื่นเต้นและความตึงเครียดก็เพิ่มขึ้น
เขาอาจจะตายถ้าเขาพ่ายแพ้แต่
มันก็น่าชื่นใจเมื่อคิดถึงเรื่องการต่อสู้กับพวกปีศาจจากนรก
นี่อาจเป็นศึกสุดท้าย ดังนั้นจึงมีการพักผ่อนนานหน่อยในช่วงนี้
อุปกรณ์ของบาฮาม๊อก,
เหล่าอัศวินศักดิ์สิทธิ์
และพวกนักบวชได้รับการซ่อมแซมราวกับพวกมันเป็นของใหม่เอี่ยม
"ถ้ารอดไปได้มาเจอกันอีกครั้งนะ"
"พวกเราต้องชนะแน่นอน"
พวกเขาพูดคุยแลกเปลี่ยนและแบ่งปันอาการแก่กัน
เขาใช้วัสดุสิ้นเปลืองไปมากกว่าครึ่งหนึ่ง
ของที่เมแพนจัดหาให้ เขาได้เตรียมการสำหรับการต่อสู้กับพวกปีศาจที่ยาวนานและเสี่ยงอันตรายตั้งแต่แรก
'ถ้าฉันตายงั้นฉันก็ไม่สามารถเอาสินค้าดีๆพวกนี้ออกไปได้'
วีดใช้ทักษะการทำอาหารขั้นสูงในการสร้างสรรค์อาหารชั้นเลิศ
มันได้สร้างความประทับใจแม้กระทั่งร๊อดเดอริค
ผู้ที่เคยได้รับประทานอาหารร่วมกับกษัตริย์ในทวีป
"ข้าไม่ได้กินมานานแสนนาน"
ร๊อดเดอริคไม่จำเป็นต้องฟื้นฟูมานาและมีสภาพร่างการที่สมบูรณ์ดี
"ผมนำไปก่อน"
อัศวินศักดิ์สิทธิ์ 8 นายเปิดบานประตู
"มันกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว"
วีดเปลี่ยนร่างของเขาเป็นคูบิยะและพร้อมด้วยเจ้าดาราสีชาด ประตูเปิดได้ออกเต็มที่และเจ้าปีศาจมอนทัส
กำลังรอพวกเขาอยู่
**************************
พันธบัตรของตลาดเมียงดงเป็นสิ่งจำเป็นในการพัฒนาเศรษฐกิจของเกาหลีใต้
หุ้นกู้(Corporate bonds),
สินเชื่อธุรกิจ(corporate
loans), การรับซื้อลดตั๋วเงิน(discounted bills), และอื่นๆล้วนเกี่ยวพันกัน แน่นอนไม่ใช่เป็นแค่ด้านดีของระบบ
อัตราดอกเบี้ยที่สูงหมายถึงว่าพวกนักการเมืองหรือเหล่าอาชญากรสามารถใช้ประโยชน์จากมันได้
พวกปล่อยเงินกู้นอกระบบดอกโหดก็คอยชักใยอยู่ลึกๆ
"แกจะรวบรวมเงินจาก เอสเอ คอนสตรัคชั่น ได้เมื่อไรกัน?"
"สักอาทิตย์นึงหลังจากนี้ครับ ประธานบริษัทขอยืดเวลาออกไปครับ, ท่านฮายอง"
"เก็บมันมาทั้งก้อนเลย"
"พวกเขาไม่สามารถจ่ายคืนได้ครับ, ท่านฮายอง"
"ผมได้ยินว่าประธานปาร์คได้ซื้อที่ดินในเขตเมืองหลวงภายใต้ชื่อของบริษัทและกำลังจะพัฒนามัน"
"ฉันเข้าใจว่าแกหมายความว่าอะไร ฉันจะจัดการกับมันอย่างแน่นอน"
พวกเงินกู้นอกระบบเจตนากลืนกินทรัพย์สินของธุรกิจ
มีกรณีที่ผู้คนมากมายยืมเงินจากพวกเงินกู้นอกระบบเพื่อลงทุนในอาคารหรือโรงงานอย่างเร่งด่วน
นี่เป็นตลาดขาขึ้นในเมียงดงในอดีตประมาณ 3-4 ปีก่อน
ในอดีต, อัตราดอกเบี้ยสูงเป็นที่หมายปองของคนทั่วไป
แต่ปัจจุบันเป้าหมายเป็นกลุ่มบริษัท
แน่นอน เงินให้กู้ยืมแก่คนทั่วไปยังคงเป็นสิ่งจำเป็นในธุรกิจ
ภาคส่วนการเงินกำลังพัฒนาอย่างรวดเร็วและ
พวกเงินกู้นอกระบบเป็นเป้าหมาย
ขอบคุณวัฒนธรรมการบริโภคสินค้าเกินจำเป็น, ธุรกิจเงินกู้นอกระบบจึงมีโอกาสอันสดใส
ฮัน จินซับ ตรวจสอบบัญชีแยกประเภทของเขาอย่างละเอียดถี่ถ้วน
"รายได้ของเดือนนี้ดี ข่าวอื่นละ?"
"ร้านค้าที่ดงแดมุนดูไม่ค่อยดี เงินต้นกู้ยืมประมาณ 4,000 ดอกเบี้ยทำให้มันเพิ่มเป็น 9,000
ถ้าหากว่าพวกเราขายโละทั้งร้าน,
จะได้คืนมาเพียง 2,000"
(ของเดิมเป็น Dongdaedum ตรวจดูแล้วน่าจะเป็น Dongdaemun)
"ครอบครัวละ?"
"ลูกสาวหนึ่งกับลูกชายสองคน ลูกชายคนนึงยังเรียนม.ต้นครับ"
"สองคนคงมีความสามารถจ่ายได้ครับ"
ระบบการกู้ยืมเงินได้เปลี่ยนไปมากจากอดีต ถ้าปริมาณเงินกู้ก้อนใหญ่,
พวกผู้หญิงจะถูกส่งให้พวกร้านเหล้า
ถึงจะมีประสิทธิภาพในการบีบลูกหนี้แต่มันเป็นอาญากรรม
ดังนั้นบริษัทจะถูกปิดถ้าจับได้ พวกเงินทุนถูกซ่อนเร้นอยู่ในองค์กรต่างๆล่วงหน้า แต่ความเสี่ยงยังคงมีมาก
ดังนั้นพวกเขาได้เปลี่ยนมันสู่ธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมาย
เวลาผ่านไป, รอยัลโร้ดได้กลายเป็นที่นิยม
พวกเขาได้เช่าโกดังและรวบรวมไอเท็มก่อนที่จะให้พวกผู้คนทำงานเพื่อให้พวกเขาจ่ายดอกเบี้ยคืน
ห้องและค่าอาหารไม่ฟรีและมีแม้กระทั่งค่าธรรมเนียมในการใช้แค็ปซูลเกมส์
ดังนั้นดอกเบี้ยของพวกเขาไม่ลดลงเลย
มันเป็นสถานที่ที่พวกเขาไม่สามารถจากไปได้เลยเมื่อพวกเขาได้เข้าไป
มันเป็นธุรกิจที่สามารถรับพวกพนักงานโดย
ไม่ต้องจ่ายเงินเดือนสักเดือน
********************
ความเชี่ยวชาญอาวุธของอาจารย์นักดาบแตะที่ 50%
ของขั้นสูงระดับ 9
"ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย"
"เหล่าศิษย์ได้มาถึงขั้นสูงระดับ 8"
พวกเขาทำการออกล่าโดยไม่ต้องมีเหล่าครูฝึกตลอดเวลา
พวกลูกศิษย์ฝึกฝนทักษะศาสตร์แห่งอาวุธ
ของพวกเขาอย่างคล่องแคล่ว
พวกเขาคุ้นเคยกับดาบแต่พวกเขาทดสอบอาวุธแบบต่างๆในการต่อสู้อย่างธนู,
หอก, ขวาน,
ค้อนศึก(hammer)
และกระบอง(mace)
ความเชี่ยวชาญของพวกเขาในอาวุธชนิดต่างๆในศาสตร์แห่งอาวุธก็เพิ่มขึ้นด้วย
แม้ว่าพื้นฐานอาวุธของพวกเขา
ยังเป็นดาบ,
พวกเขาได้นำเอาธนูและขวานเล็กเหมาะมือติดเอวพวกเขาไปด้วย
นักดาบ 100 ชอบส่องดูการสะท้อนภาพของเขาบนใบดาบ
"ข้าดูเหมือนนักรบผู้กล้าหาญ"
นักดาบ 150 กำลังหลับตาเหมือนเขากำลังหลับ
ขวานขนาดมหึมาอยู่ในมือทั้งสองข้าง
"เหมือนกับฉันเลย, พี่สาม
ฉันมีความมั่นใจในการต่อสู้ทุกรูปแบบ"
ผู้เล่นใหม่ที่กำลังข้ามแม่น้ำเพ็ชชิล(Peshil River) โดยการใช้สะพาน อัลคาซาร์ ตกใจเมื่อเห็นพวกเขา
"พวกโจร!"
"ไม่ใช่พวกมอนสเตอร์หรือ?"
"ฉันจะให้ทุกอย่างที่ฉันมีเลยได้โปรดไว้ชีวิตฉันเถอะ นี่จ้า 3 เหรียญทอง!"
รูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขาเพียงพอที่จะไม่ต้องหางานตลอดชีวิตของพวกเขา!
อาจารย์นักดาบได้รวบรวมครูฝึกและเหล่าลูกศิษย์เข้าด้วยกัน
รอยยิ้มอันอบอุ่นและนุ่มนวลอยู่บนใบหน้าของเขา
เพราะคนรักของเขาได้มาถึงทางเหนือเมื่อไม่นานมานี้
เขาได้แสดงเธอเห็นทางตอนเหนือโดยรอบในช่วงเดทดังนั้นจึง
มีรอยยิ้มน้อยๆบนใบหน้าของเขา
'ครั้งสุดท้ายที่เขายิ้มแบบนั้น, ก็ตอนที่เขาลงโทษพวกเราทั้งคืน'
'เขาให้เราขึ้นเขาฝึกการเอาตัวรอดตั้ง 10 วัน'
รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมที่ร้ายกาจยิ่งกว่าของวีดผู้น่ารังเกียจ!
อาจารย์นักดาบกล่าวด้วย น้ำเสียงที่สุภาพนุ่มนวล
"เอ้า ทุกคน"
"ขอรับ! ท่านอาจารย์!"
เสียงตอบรับอันพร้อมเพรียงเปล่งออกมาราวกับพวกเขาอยู่ในกองทัพ
"พวกเราจะเข้าแข่งภารกิจปรามาจารย์แล้วเวลานี้"
"ขอรับ! คำพูดของท่านอาจารย์ถูกต้องแท้จริง"
พวกเขาตอบโดยไม่มีใครคัดค้าน
"นักดาบ 3 กับ 5 ไปถึงไหนแล้ว?"
"พวกเขาขึ้นไปถึงภารกิจขั้นที่ 13
พวกเราไม่สามารถไล่ตามไปกับพวกเขาได้ครับ"
"ป่านนี้แล้วไม่มีตรงไหนที่ยากอีกแล้วละมั้ง?"
"พวกเขาจัดการฆ่าทุกอย่าง มีลูกไม้การต่อสู้บางอย่างที่ต้องเรียนรู้แต่ถ้าพวกเราล้มเหลว
อย่างนั้นพวกเราพยายามขึ้นอีกสักสองสามหน"
แม้จะมีระดับความยากลำบาก, มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่ใช้ชีวิตกวัดแกว่งดาบแบบพวกเขา
เป็นไปไม่ได้ที่จะนำร่างจริงของพวกเขาเข้าไปแต่สติปัญญาและการตัดสินใจของพวกเขายังเหมือนเดิม
แต่พวกเขาไม่ได้ใช้จุดแข็งเหล่านี้เสมอไปเพราะไม่ชอบการคำนวณหรือท่องจำ
นั่นเป็นเหตุผลว่า
ทำไมบางครั้งต้องพยายามหลายครั้งเพื่อทำภารกิจง่ายๆ
"งั้นเรามาเริ่มภารกิจกันเลย"
"ขอรับ, ท่านอาจารย์"
อาจารย์นักดาบได้เดินทางไปกับกลุ่มของครูฝึกและเหล่าศิษย์
พวกเขาสามารถใช้อาวุธได้ทุกประเภท
เนื่องจาทักษะของจ้าวแห่งศาสตรา
พวกเขาเก็บอาวุธของพวกยักษ์, ออร์ค
และโทรลหลังต่อสู้กับพวกมัน พวกเขายิ่งดูป่าเถื่อนมากขึ้นเมื่อได้มารวมตัวกัน
*********************
"มอนทัส!"
"ร๊อดเดอริค! ข้าต้องเสียเวลาติดกับดักนี่เป็นร้อยปีก็เพราะเจ้า"
"หุบปาก ข้าจะแก้ไขความผิดพลาดของข้าในวันนี้"
"ข้าจะกัดกินหัวใจของเจ้าให้ละเอียดเหมือนในอดีต"
วีดไม่ใส่ใจเรื่องดราม่าการกลับมาเจอกันระหว่างร๊อดเดอริคกับมอนทัส
สิ่งสำคัญอันดับแรกของเขาคือการขัดขวางพวกศัตรูตนอื่นๆ
'อืม.ม, นี่ไม่ง่ายเลย
มีทหารปีศาจ 30 ตน! ยังมีมอนสเตอร์ระดับกลางอีกสองสามตัวที่ปรกติแล้วอาศัยอยู่ในนรก
พวกมันไม่ได้มีเลเวลสูงเหมือนพวกทหารปีศาจแต่ความสามารถในการกลับสู่สภาพเดิมนั้นแข็งแกร่ง
ผนัง, เพดาน
และที่พื้นดูแล้วแตกต่างจากภาพก่อนหน้านี้ที่เขาได้เห็นมาในเขาวงกต
ของเหลวกำลังไหล
ออกมาจากพวกไข่ที่ถูกห้อยแขวนไว้ทุกหนแห่ง
พวกไข่จะถูกฟักออกมาเป็นตัวประหลาดอะไรไม่รู้ได้
"นั่นอาจจะเป็นพวกไข่ของทัลลอส(Talloss)"
มีนักเดินทางมากมายที่กลายเป็นนักเขียน
มีหนังสือเก่ามากมายถูกเก็บไว้ตั้งแต่ยุคแรกๆของรอยัลโร้ดและ
พวกNPC ยังได้เขียนไว้บางส่วนด้วย
ต่อมาพื้นที่ที่ผู้เล่นได้สำรวจกว้างไกลออกไปและพวกเขาได้เขียนลงเป็นเรื่องราวต่างๆ
พวกผู้เล่นยังสามารถ
ได้รับคำบอกใบ้พิเศษต่างๆ(hints)จากพวกบันทึกของนักสำรวจ
นักท่องเที่ยวที่ไปยังนรกได้วาดภาพของไข่คล้ายกับพวกนี้ ลงในบันทึกของพวกเขา
"พวกมันเกิดเร็วและแข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็ก"
พวกมันคล้ายคลึงแมงมุมที่มี 12-16
ขาและเคลื่อนที่ได้รวดเร็วมากบนพื้นดินขณะทำการโจมตี
ทั้งพวกมันยังเป็นตัวปัญหาในนรก
ต้องใช้ช่วงเวลานานมากก่อนไข่ฟักออกมา และพวกมันจะตื่นขึ้นอย่างหิวโหย
ดังนั้นพวกมันจะกินเหยื่อที่อยู่ใกล้ที่สุด
แซ๊กๆๆๆ!
พวกตัวประหลาดเข้าโจมตีพวกเขาถ้าเจ้าพวกไข่ทัลลอสฟักออกมา! มีไข่ของทัลลอสมากมายรอบพื้นที่แห่งนี้
"ถ้าพวกมันตื่นขึ้นมา...แล้วยังมีพวกทหารปีศาจอีก 30
ตน
เตรียมต่อสู้!
“นี่เป็นการต่อสู้ที่พวกเราจะต้องเสี่ยงชีวิต"
******************
"อีก 3 วินาที ก่อนจะเริ่มการถ่ายทอดสด!"
วันนี้เป็นวันพิเศษที่สถานีถ่ายทอดการออกอากาศ
ตั้งแต่สถานีถ่ายทอดเริ่มออกอากาศรอยัลโร้ด,
จำนวนผู้ชมเพิ่มขึ้นทุกวัน
เงินทุนถูกนำไปลงทุนในสถานีถ่ายทอดและพวกเขาได้ขยายออกไปอย่างมากสู่รูปแบบ
ของพวกเขาในปัจจุบัน
พวกเขาออกอากาศตลอด 24 ชั่วโมง และยังส่งภาพการออกอากาศฉายไปยังต่างประเทศพร้อมคำบรรยาย
พวกฝ่ายผลิต(PD) และทีมเทคนิคเสร็จงานวันนี้แล้ว แต่พวกเขาอยู่ในสถานะเตรียมพร้อมฉุกเฉิน
วันนี้เป็นวันที่การผจญภัยของวีดในเขาวงกตร๊อดเดอริค
กำลังจะนำออกอากาศ
เทพสงครามวีด, การเอาชนะเขาวงกตร๊อดเดอริค
เพลงของวีด ตอนที่1, ตอนที่2, ตอนที่3
วีดนักล่าปีศาจ
การผจญภัยของวีดในเขาวงกตร๊อดเดอริคจนถึงจุดปัจจุบัน ออกอากาศในวันอาทิตย์และได้รับความนิยมสูง
อย่างต่อเนื่อง แต่ละสถานีสามารถแข่งขันด้านคุณภาพวิดีโอ
คำบรรยายและเพลงเท่านั้น พวกเขาได้รับวิดีโอมาก่อน
จึงเห็นได้ชัดว่าผ่านการแก้ไขบางอย่าง
"หม่าม้า, หนูอยากดูการ์ตูน"
เด็กตัวน้อยพยายามจะแตะรีโมท
"อึนไบ, เงียบๆหน่อย ถ้าหนูยังทำอย่างนี้อีก
งั้นแม่จะไม่ช่วยงานบ้านของหนูนะ"
"ชิ...หม่าม้า, ทำไมแม่ยังไม่จัดโต๊ะละคะ?"
การบ่นของลูกสาวไม่ทำให้แม่ของเธอขยับได้
"แม่มีคนมาส่งของให้ แม่ไม่อยากไปไหนทั้งนั้นวันนี้ ไปอ่านหนังสือไป๊
แล้วมาบอกแม่ด้วยถ้าคนส่งของมาแล้ว"
การออกอากาศสดเขาวงกตของร๊อดเดอริคได้เริ่มขึ้นในตอนเช้าและยาวไปจนจรดเย็น
ร้านไก่อบวุ่นวายยิ่งกว่าร้านเหล้าวันหยุด
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น!
"อพาร์ทเมนท์ในชงดัมดอง(Cheongdamdong), รสไม่จัดแล้วก็ทอดกึ่งสุก..."
"ไม่มีไก่เหลือแล้วครับ!"
ถ้าไม่มีไก่ในร้านงั้นเป็นร้านอาหารจีน
"หมูเสฉวนเปรี้ยวหวานใช่ไหม?"
"ถ้าสั่งตอนนี้คุณต้องรอ 3 ชั่วโมงนะครับ"
ช่วงโอกาสทองในอุตสาหกรรมจัดส่ง! มีผู้คนมากมายเฝ้าดูรอยัลโร้ดแล้วก็ละครและภาพยนตร์
ไม่จำเป็นต้องบอกเลยว่า,
ความนิยมสูงมากในประเทศอื่นๆที่ห่างไกลจากเกาหลีใต้ออกไป
จบตอน
ผู้แปล :
Acid กรด
Editor : แอดชิน เพจ
เราอ่านนิยายแปล
ขอบคุณครับ กำลังมันเชียว😉
ตอบลบขอบคุณครับ เสียดายซอยูนไม่มาด้วย
ตอบลบขอบคุณคับ
ตอบลบซอยูน ดูเเลสัตว์เลี้ยงพระเอกอยู่ เเม่ศรีเรียนจริงๆ
ตอบลบอารมณ์เดียวกับคนอ่านเลย ลุ้นระทึก
ตอบลบขอบคุณมากครับ
ตอบลบ