เล่ม 33 ตอนที่ 4 : ผู้ชนะแห่งที่ราบรูปอย แปลโดย Hill

 “ไชโย ราชาวีด!”

 “โจ๊กหญ้า! โจ๊กหญ้า!”

เหล่าผู้เล่นชาวเหนือร้องตะโกนอย่างมีความสุข

แต่ในทางกลับกัน สมาชิกกิลด์เฮอร์มีสมีแต่ความเสียใจ

ถ้าหากเร็นโซล็อทชนะ พวกเขาสามารถอดทนสู้ต่อได้ หรือถ้าผลออกมาเสมอกัน พวกเขายังคงถอยทัพได้ปลอดภัย

แต่กระนั้นเขาสูญพลังชีวิตไปแล้วเป็นจำนวนมากในระยะเวลาอันสั้น!

มันคงจะดีกว่านี้หากเขาไม่ได้ทำการท้าประลอง

ซึ่งนำไปสู่ความตายของผู้บัญชาการ เหล่าอัศวิน NPC และเหล่าทหารหาญ ที่บาดเจ็บล้มตาย

 “เราเดินทางมาสถานที่อันแสนห่างไกล”

“ตามความคาดหมายราชาวีดแห่งราชอาณาจักรอาเพน”

มันเป็นความผิดพลาดที่มารุกรานราชอาณาจักรอาเพน

 “แดนเหนือเป็นอาณาจักรที่ทรงพลัง”

 “ข้าอยากกลับบ้าน ข้าอยากเห็นหน้าเมียและลูก ๆ แต่ข้าคงไม่สามารถที่จะทำแบบนั้นได้อีกแล้ว”

เหล่าผู้เล่นของกิลด์เฮอร์มีสรีบหยุดสิ่งเหล่านี้ แต่ขวัญกำลังใจของเหล่าทหารนั้นต่ำเกินไป

ปกติแล้วสิ่งนี้จะไม่เกิดกับการเดินทัพไปยังสถานที่ห่างไกล

แต่คู่ต่อสู้คือราชาวีดแห่งราชอาณาจักรอาเพน นักผจญภัยผู้ยิ่งใหญ่ ดังนั้นทำให้ขวัญกำลังใจยิ่งลดลงไวขึ้น

การตายของผู้บัญชาการทำให้มันเลวร้ายลงมากขึ้น  ดังนั้นเหล่าอัศวินและทหารที่เป็น NPC  จึงหมดความคิดที่จะสู้ต่อ

 “โจมตี!”

 “จัดการอาราจักรฮาเว่นซะ!”

 “มาดื่มโจ๊กแล้วค่อยไปจัดการพวกมัน”

เหล่าผู้เล่นชาวเหนือเริ่มการโจมตีอย่างต่อเนื่อง

ผู้เล่นเลเวลสูงของลัทธิโจ๊กหญ้าก็เข้าร่วมหลังจากที่วีดได้ปรากฏตัวออกมา รวมไปถึงการต่อสู้ที่สุดยอด

ในขณะเดียวกัน วีดได้ฟื้นฟูมานาของเขาเล็กน้อยและทำการใช้ทักษะราชสีห์คำราม

 “จู่โจมทางฝั่งตะวันออก!”

เสียงคำรามแผ่ตะโกนผ่านทั่วทั้งที่ราบรูปอย

องค์กษัตริย์ได้สังหารผู้บัญชาการของศัตรูเป็นที่เรียบร้อย และทำการออกคำสั่ง ทำให้พวกเขารู้สึกถึงความตื่นเต้นที่พลุ่งพล่านในร่างกาย

 “น้อมรับคำบัญชา!”

 “ว๊าาาาา!”

 “หน่วยโล่ บุก!”

เหล่าผู้เล่นเคลื่อนที่อย่างคล่องตัวระหว่างกองทัพของราชอาณาจักรอาเพน

นั่นคือมีที่ว่างอย่างกว้างขวางให้กับทหารม้าและทหารราบเพื่อที่พวกเขาจะได้ใช้กลยุทธ์ต่าง ๆ

 “ตั้งกระบวนทัพ พุ่งเข้าไปทำลายศัตรูซะ!”

กองทัพของราชอาณาจักรอาเพนเปลี่ยนรูปแบบและเคลื่อนที่ไปด้านหน้าของกองทัพอาณาจักรฮาเว่นอย่างประชั้นชิด นั่นทำให้ไม่มีที่เหลือให้กับเหล่าผู้เล่น

มันเป็นรูปแบบยุทธวิธีที่มีประสิทธิภาพสำหรับการรบ

มันไม่มีพื้นที่ว่างไม่ว่าจะมองดูอย่างไรก็ตาม

 “เดินหน้า!”

 “เร็วอีก เร็วกว่านี้!”

“ไปทางตะวันออก”

 “วิ่ง ไป!”

พวกเขาพุ่งไปเหมือนกับคลื่นอันรุนแรง

เมื่อมองจากมุมมองของปิงหลง มันดูเหมือนคลื่นมนุษย์ถาโถมเข้าใส่กองทัพของอาณาจักรฮาเว่นอย่างรวดเร็ว

การต่อสู้นี้เหมือนกับก่อนหน้านี้ที่วีดได้แสดงตัวออกมา แต่ครั้งนี้มันเกิดขึ้นเร็วกว่าเดิม

ก่อนที่พวกเขาจะคิดได้ถึงมัน แต่ตอนนี้พวกเขาไม่อาจคิดถึงมันได้อีกแล้ว

สงครามกำลังจะถึงจุดสิ้นสุด ดังนั้นพวกเขาจึงจำเป็นต้องสู้

เหล่าผู้เล่นไม่ว่าจะมีเลเวลเท่าไหร่ ต่างทุ่มสุดตัว

 “โจ๊กหญ้า! โจ๊กหญ้า! โจ๊กหญ้า!”

 “ราชอาณาจักรอาเพนจะคงอยู่ชั่วกาล!”

 “ฆ่ามัน! ฆ่ามัน! ฆ่ามัน!”

เสียงร้องแห่งความสิ้นหวังดังระงมไปทั่วลัทธิ

เหล่าผู้ที่ยังมีชีวิตได้แต่สะสมความตึงเครียดเพิ่มขึ้น

พวกเขากังวลเกี่ยวกับทรราชแห่งกิลด์อันทรงเกียรติ

บัดนี้ความเครียดของพวกเขา ได้รับการปลดปล่อยแล้ว

 “ม้าโฮเซ็นอันงดงาม”

ฟุฮิฮิฮิงง โฮเซนเป็นม้าที่ถูกผูกมัดกับผู้เป็นนายของมัน

ทันที่เร็นโซล็อทตาย มันสัมผัสหัวเข้าหาวีด

 “มาดูกันว่าข้าควรไปที่ใด”

วีดจับสายบังเหียนและขึ้นขี่ม้า

แน่นอนว่าเจ้าเหลืองนั้นเป็นพาหะนะที่ดี แต่มันก็เป็นอันตรายเมื่อต้องจดจ่ออยู่กับการโจมตี

 “วิ่งให้เร็วเท่าที่เจ้าจะทำได้ วิชาดาบเฮอเรม!”

โฮเซ็น ควบไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูงสุด!

วีดขยับดาบของเขาไปสู่อีกด้านขณะที่เขาควบผ่านสนามรบ

ไม่มีทหารของอาณาจักรฮาเว่นคนใดสามารถหยุดเขาได้

 “อุว้าาก!”

 “ราชาวีดแห่งราชอาณาจักรอาเพน”

 “หนีเร็ว!”

ในขณะที่เหล่าผู้เล่นของกิลด์เฮอร์มีสช่วยกันทำให้พวกเขามีกำลังใจสู้ แต่พวกทหารกลับไม่ฟังและวิ่งหนีเพื่อไปให้ไกลจากวีด

พื้นที่รอบๆตัวเขาจะเปิดทางออกเมื่อเขาผ่าน

โฮเซ็นเคลื่อนที่ไปข้างหน้าด้วยความเร็วอันน่าหวาดกลัว!

วีดฆ่าเหล่าทหารขณะที่เขากำลังเคลื่อนที่ในสนามรบ

เหล่าผู้เล่นของกิลด์เฮอร์มีสพยายามที่จะโจมตีวีด แต่พวกเขาก็ไม่สามารถตามทันความเร็วของม้าชั้นดีนั้นได้

ผู้บัญชาการเร็นโซล็อทถูกฆ่า ดังนั้นผู้เล่นที่เหลือของกิลด์เฮอร์มีสออกคำสั่งให้แก่หน่วยต่าง ๆ

 “จัดการวีดให้ได้ ไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ตาม”

 “แต่มันมีคนที่สนับสนุนเขาอยู่มากเกินไปในพื้นที่”

 “ช่างหัวพวกมัน โจมตี!”

เหล่านักธนูและนักเวทย์จดจ่อกับการโจมตีวีด

 “เคล็ดมีดแกะสลักแสงจันทร์!”

ลูกธนูและเวทย์มนต์ถูกตัดและเปลี่ยนทิศทางออกไป

 “คุอ้ากกกก!”

 “เพื่อการโจมตีนี้ เรา...”

พวกเวทย์มนต์ที่เปลี่ยนทิศทางได้ไปสังหารเหล่าทหารของอาณาจักรฮาเวนในบริเวณโดยรอบ

ถ้าวีดยังคงรับความเสียหายอย่างต่อเนื่องแล้วเขาจะตกที่นั่งลำบาก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็มีคนสนับสนุน

เหล่ามนุษย์วิหค! พวกเขาได้ยิงธนูลงมาจากท้องฟ้าและใช้ปากจิกเพื่อรบกวนเหล่านักธนูและเหล่านักเวทย์

 “วีด, ครั้งนี้พวกเราจะเด็ดหัวของแกให้ได้”

ผู้นำของกองกำลังอัศวินที่ 4 ไดยรอล ได้วิ่งออกมาประจันหน้ากับวีด

กองกำลังที่ได้ต่อสู้กับทุกทิศทุกทาง แต่มันก็ยังคงมีผู้เล่นจำนวนมากจากราชอาณาจักรอาเพน 

 “ข้ายอมแพ้”

 “ข้าจะทิ้งอาวุธดั้งนั้นได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย”

ยิ่งไปกว่านั้น ค่าขวัญกำลังใจทหารและอัศวินของอาณาจักรฮาเว่นตกต่ำเป็นอย่างมาก หลังจากที่ผู้บัญชาการของพวกเขาได้ตายไป ดังนั้นจึงมีคนที่ต้องการยอมจำนน

ไดยรอล ได้ตัดสินใจแล้ว ถ้าพวกเขากำลังจะพ่ายแพ้ ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็จะฆ่าวีดก่อนเป็นอันดับแรก

 “ฝ่าเข้าไป! อย่าลังเลและฆ่าเหล่าคนที่สนับสนุนที่กำลังปิดทางไว้!”

ไดยรอล และเหล่าอัศวินจากกองกำลังที่ 4 ไม่สนใจต่อเหล่าศัตรูทั้งหมดขณะที่วิ่งเข้าไปหาวีด

พวกเขาลงมือสังหารแม้กระทั่งเหล่าทหารและอัศวินจากอาณาจักรฮาเวนผู้ใต้บังคับบัญชาเพื่อที่จะฝ่าเข้าไป

แต่ซอยูนก็ได้วิ่งเข้ามาขัดขวางพวกเขา  ตอนนี้เธอได้สวมหน้ากากอันสำรองที่ได้เตรียมไว้แล้ว

ดาบและชุดเกราะของเธอนั้นถูกย้อมด้วยสีแดงฉาน และตอนนี้เธอกำลังใช้พลังสูงสุดของเบอร์เซิกเกอร์!

 “ช่างสำคัญตัวเองไปนัก”

ตอนนี้วีดสามารถรับมือกับไดยรอลและอัศวินของเขาได้แล้ว

มันเป็นไปได้ที่จะต่อสู้อย่างยอดเยี่ยมขณะที่เขากำลังขี่อยู่บนหลังม้าโฮเซ็น

มันเป็นไปได้ที่จะไล่ตามศัตรูและลงมือสังหาร

ความสามารถของวีดที่จะหลบหนีนั่นช่างยอดเยี่ยม!

แต่ถ้าเขาตกอยู่ในอันตราย แล้วซอยูนผู้ที่เป็นห่วงก็จะวิ่งเข้ามา

“เคล็ดมีดแกะสลักแสงจันทร์!”

ม้าของวีดได้เคลื่อนที่เข้าหาเป้าหมายและแสงจากดาบของเขาก็สาดส่องไปทั่วทุกสารทิศ

ทหารจากอาณาจักรฮาเว่นค่อยๆล้มลงทีละคน

ปิงหลง ฟีนิกซ์ และพวกไวเวิร์น บินวนไปรอบๆบนท้องฟ้าแล้วทำการโจมตี

เหล่าประติมากรรมสลักชีพตนอื่นๆก็ได้เข้าร่วมกับกองทัพของราชอาณาจักรอาเพน  ขณะเดียวกันก็มีลัทธิโจ๊กหญ้าและผู้เล่นชาวเหนืออยู่ทั่วทุกที่

บางครั้งบางคราว วีดก็จะใช้ทักษะราชสีห์คำรามเพื่อออกคำสั่งง่ายๆออกไป

 “ตรึงศัตรูไว้!”

กลยุทธ์ที่เป็นระบบทำให้ได้ประสิทธิและพวกเขาก็กำลังจะได้รับชัยชนะ

ทุกๆคนได้มารวมตัวกันเพื่อที่จะปกป้องแดนเหนือ ดังนั้นพวกเขาจึงมีแรงจูงใจนั้นเป็นพลัง

ติ๊ง!

-ได้รับหอกที่ถูกหลอมเหลวอย่างดี

-หอกที่ถูกหลอมเหลวอย่างดี ความทนทาน 55/60

-พลังโจมพี 43 หอกถูกสร้างมาจากเหล้ากล้า

-หอกถูกผลิตเป็นจำนวนมากโดยอาณาจักรฮาเว่น

-น้ำหนักแม้ไม่สะดวก แต่มันมีประสิทธิภาพพอที่จะหยุดกองทัพทหารม้า

-มันง่ายที่จะใช้งานแค่ต้องการการฝึกฝนเล็กน้อย

-ข้อจำกัด เลเวล 80 ความแข็งแกร่ง 120

-คุณสมบัติ: เมื่อต่อสู้กับกองทัพทหารม้า ความเสียหายเพิ่มขึ้น 200 %

วีดไม่ได้หลบซ่อนจากเหล่าทหารและอัศวิน

ศัตรูส่วนใหญ่มุ่งหน้ามาหาเขาเอง

 “ฝ่าบาทกำลังตกอยู่ในอันตราย!”

 “เขาถูกพวกมันล้อมไว้!”

พวกผู้เล่นเลเวลสูงของแดนเหนือได้เข้ามาช่วยเหลือวีดและเหล่าดาร์กเกมเมอร์ก็ไม่พลาดโอกาสนี้เช่นกัน!

กองทัพของอาณาจักรฮาเว่นกลายมาเป็นพวกงั่งหลังจากที่พวกเขาสูญเสียผู้บัญชาการ ดังนั้นพวกเขาจึงกลายเป็นแค่เหยื่อชั้นดีในสงครามการไล่ล่า

เมื่อเวลาผ่านไป อัตราการตายเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ความพ่ายแพ้อย่างสมบูรณ์ของกองทัพอาณาจักรฮาเว่นผู้ไร้พ่ายนั้นได้เกิดขึ้นบนทวีปเวอร์เซลล์แล้ว!

ผู้ชมที่ได้ดูการถ่ายทอดสดผ่านทางสถานีก็ระเบิดการสนทนาขึ้น

-โคตรเจ๋ง

-อา ข้ารู้อยู่แล้วว่ามันจะลงเอยเช่นนี้

-รสชาติแห่งชัยชนะ

-ความตึงเครียดหลังจากที่ทะเลาะกับแฟนสาวของฉันได้ถูกปลดปล่อยแล้วหลังจากที่ได้ดูการต่อสู้นี้

เรทติ้งพุ่งกระฉูดสูงขึ้นอีกครั้ง

ความพ่ายแพ้ของอาณาจักรฮาเว่นทำให้มีความสุขนัก แต่สัญญาณของสงครามครั้งนี้ก็ยังคงปกคลุมไปทั่วเช่นกัน

ความขุ่นเคืองของชาวเหนือ และมนุษย์วิหคจากลาเวียสเหมือนถูกเทใส่อาณาจักรฮาเว่น

อัศวินที่กระจัดกระจายของอาณาจักรฮาเว่นได้ถูกกำจัดไปหมดสิ้น

 “ข้ายอมแพ้”

 “ข้าขอปฏิเสธ พวกเจ้าคนร้ายทั้งหมดที่ได้เดินทางมาที่ราชอาณาจักรอาเพนจักต้องตาย”

ถึงแม้ว่าอัศวินที่ยอมจำนนแล้วนั้น วีดก็ไม่ได้มีความเห็นใจและลงดาบให้พวกมันได้รับความตาย

 ‘ถ้าหากพวกเขายอมแพ้และจับพวกมันเป็นเชลย ทำให้ฉันจำเป็นต้องเลี้ยงดูพวกมันอีก’

เมื่อวีดได้ตัดสินใจไปแล้ว เขาจะไม่ให้แม้แต่สิ่งทดแทน และแค่จะบีบให้พวกมันพบจุดจบกับความตาย

เขายังสามารถได้ไอเท็มจากการลูทอีกด้วยหลังจากที่อัศวินถูกสังหาร ดังนั้นเขาจึงไม่มีเหตุผลใดๆที่จะลังเล

แต่ถึงแม้ว่าการตัดสินใจเหล่านั้นโดยวีดจะเป็นการแสดงออกอันสวยงาม ทุกคนที่ได้ดูความงดงามของวีดที่กำลังกวัดแกว่งดาบลงไปที่ศัตรูหลังจากนั้นก็เก็บไอเท็มไป

 “ในฐานะที่เป็นกษัตริย์ มันจำเป็นที่จะต้องใช้ความรุนแรงเพื่อที่จะปกป้องดินแดนของตน”

 “การให้อภัยและความเมตตา ? มันช่างเป็นความรู้สึกที่สวยหรูบนทวีปเวอร์เซล์นี้ยิ่งนัก ไม่อย่างนั้นแล้วเขาจะสร้างโมราต้าขึ้นมาได้อย่างไร”

 “ถูกต้อง ถึงแม้ว่าวีดจะให้อภัยพวกมัน แต่ลัทธิโจ๊กหญ้าจะไม่ทำอย่างนั้น แม้ว้ามันจะไม่ง่ายที่จะสังหารคนที่ยอมจำนนแล้วก็เถอะ”

 “มันดูช่างเปล่าเปลี่ยว แต่พวกเราได้ตัดสินใจไปแล้ว ดังนั้นจะไม่มีการเสียใจแม้วาระสุดท้าย”

มันต้องใช้เวลาในการตัดสินใจที่จะทำการสังหารกองกำลังของอาณาจักรฮาเว่น

สุดท้ายแล้วศัตรูทั้งหมดก็ถูกจัดการและผู้เล่นชาวเหนือก็ได้รับเกียรติของ ‘ผู้ชนะแห่งที่ราบรูปอย’

- กองกำลังของอาณาจักรฮาเว่นได้ถูกกำจัดหมดสิ้นแล้ว

ข่าวการชนะจะกระจายออกไปทั่วทั้งทวีป ทหารที่มีส่วนร่วมกับสงครามครั้งนี้จะได้บรรลุผลสำเร็จ

เมื่อแบ่งปันเรื่องราวนี้ สามารถเพิ่มค่าความสัมพันธ์กับชาวบ้านของราชอาณาจักรอาเพน

ได้รับชื่อเสียง 341

-ได้รับฉายา ‘ผู้ชนะแห่งที่ราบรูปอย’

ผู้คนที่มีส่วนร่วมในการเอาชนะกองกำลังของอาณาจักรฮาเว่นจะทำให้การสนับสนุนของราชอาณาจักรอาเพนเพิ่มขึ้น

ในฐานะกษัตริย์ วีดได้รับชื่อเสียงและเกียรติยศจำนวนมหาศาล, ติ๊ง!

-การต่อสู้ได้สิ้นสุดลงแล้ว ราชอาณาจักรอาเพนได้รับชัยชนะและได้รับชื่อเสียง 9,820 ในฐานะที่เป็นกษัตริย์ ชื่อเสียงในทางแย่เพิ่มขึ้น 1860 เป็นผลมาจากพฤติกรรมอันโหดเหี้ยมที่ได้แสดงออกมาในการต่อสู้

เขาไม่ได้ทำการปล่อยนักโทษไปแม้แต่คนเดียวและสังหารทั้งหมด ทำให้ความโหดเหี้ยมของเขาเพิ่มขึ้นมา แต่ปฏิกิริยาของผู้เล่นชาวเหนือนั้นกลับเป็นสิ่งที่ดี

 “ฝ่าบาทได้สังหารศัตรูโดยพระองค์เอง”

 “มันจำเป็นหรือที่จะปล่อยให้เหล่าศัตรูมีชีวิตอยู่ต่อไป มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้วที่จะเชื่อในฝ่าบาท”

 “มันอาจจะดูโหดเหี้ยม แต่นั่นคือการตัดสินใจที่ยอดเยี่ยม ถ้าหากมีผู้ใดกล้ามาใส่ร้ายฝ่าบาทแล้วล่ะก็ข้าจะขับไล่มันออกไปจากหมู่บ้าน”

ชื่อเสียงของเขานั้นสูงเป็นอย่างมาก นั่นทำให้ชาวบ้านยังคงภักดีต่อเขาแม้ว่ามันจะเป็นความโหดเหี้ยมของเขาก็ตาม

แน่นอนล่ะว่า ถ้าหากวามโหดเหี้ยมยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องก็จะทำให้ชาวบ้านนั้นรังเกียจเขา แม้แต่อัศวินและทหารก็จะตีตัวออกห่าง

- มิตรภาพระหว่าง ราชอาณาจักรริทเท่น ของผู้ที่เข้าร่วมสงครามกับอาณาจักรฮาเว่นเพิ่มขึ้น

-ทหารของอาณาจักรฮาเว่นถูกพิชิตและทำให้ความซาบซึ้งของราชอาณาจักรกราเดียนต่อราชอาณาจักรอาเพนเพิ่มขึ้น

- ความสัมพันธ์ระหว่างราชอาณาจักรอาเพนและราชอาณาจักรไอเดิร์นดีขึ้น

พวกเขาสำนึกอย่างสูงต่อราชอาณาจักรอาเพนและจะส่งทูตเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีและเจรจาการค้าระหว่างประเทศ

- ผลิตภัณฑ์พิเศษประจำท้องถิ่นของราชอาณาจักรอาเพ่รมีชื่อเสียงแพร่หลายมากขึ้น

ตอนนี้มิตรภาพทางการค้าระหว่างราชอาณาจักรมาเซ็นได้รับการยอมรับ

เมื่อการค้าได้รับการยอมรับทำให้การแลกเปลี่ยนอย่างยากลำบากของทั้งสองราชอาณาจักรกลายเป็นคึกคักขึ้น

เมื่อมีการจัดหาสิ่งของต่างๆจากราชอาณาจักรอาเพน เหล่าพ่อค้าจากราชอาณาจักรอาเพนจะถูกปฏิบัติเช่นเดียวกันกับเหมือนเป็นคนของราชอาณาจักรเอง

-ราชอาณาจักรเดลต้องการที่จะเรียนรู้สถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ ถ้าหากราชอาณาจักรอาเพนสอนพวกเขาเกี่ยวกับเทคนิควิธีการสร้าง พวกเขาจะแลกเปลี่ยนด้านวิทยาการเวทย์มนต์

ครั้งหนึ่งทั้งสองราชอาณาจักรต่างมีความสัมพันธ์อันดี การแลกเปลี่ยนจะเพิ่มขึ้นและจะสามารถรับภารกิจกันได้

ผู้เล่นชาวเหนือที่มีส่วนรวมในสงครามครั้งนี้บนที่ราบรูปอยจะได้รับความเคารพเป็นพิเศษจากราชอาณาจักรอื่นๆ

และงานเทศกาลที่เป็นเอกลักษณ์ของโมราต้าได้ถูกจัดขึ้น ณ ที่ราบรูปอย

 “มาฉลองกันเถอะ!”

 “ไม่มีภาษี! ไม่มีภาษี! เชิญเลือกซื้อได้เลย ไม่ต้องมากังวลเรื่องภาษี!”

เหล่าผู้เล่นชาวเหนือได้อาหารจากเกวียนขนอาหารของอาณาจักรฮาเว่น จิตรกร ประติมากร และสถาปนิกก็ได้รวมตัวกันอยู่ที่นี่

โดยปกติแล้วอาหารจำนวนมากทำขึ้นจากวัตถุดิบของอาณาจักรฮาเว่นและมีการแจกจ่ายเพื่อให้ได้รับอาหารกันอย่างทั่วถึง

ไส้กรอก เบียร์ คือสินค้าที่เป็นที่นิยมจากอาณาจักร วีดก็ได้เข้าร่วมทำอาหารด้วยเช่นกันและแจกจ่ายให้แก่ผู้คน

 “ทานให้อร่อยนะ”

 “ขอบคุณมากครับ”

มีผู้เล่นจำนวนมากที่ไม่เคยได้สัมผัสกับวีดตัวจริงมาก่อน

 “ผมเคยดูคุณแต่ในโทรทัศน์เสมอ...คุณวีดควรจะหยิ่งยโสเมื่อได้รับชัยชนะแต่ตอนนี้คุณก็ยังสวมผ้ากันเปื้อน นี่คือจิตวิญญาณที่คุณวีดได้ใช้ในการยกระดับโมราต้าขึ้นมา”

 “มันคือตัวตนจริงๆของเขา เขาแตกต่างจากคนอย่างพวกเรา ไม่ใช่ว่านี่คือเหตุผลที่ทำให้ข้ามาที่ราชอาณาจักรอาเพนหรอกหรือ”

 “ใช่แล้ว ข้าเข้าใจ”

เหล่าผู้เล่นของลัทธิโจ๊กหญ้าประทับใจต่อพฤติกรรมที่อ่อนน้อมถ่อมตนนี้

วีดลงมือทำอาหารเพียงเพราะเหตุผลง่ายๆ

 ‘ครั้งนี้มันมีวัตถุดิบทำอาหารมากมาย ดังนั้นฉันควรจะเพิ่มทักษะการทำอาหาร รถขนวัตถุดิบที่เป็นของอาณาจักรฮาเว่นเต็มไปด้วยวัตถุดิบหรูหราจำนวนมาก พวกคนเหล่านี้ตัดสินใจถูกต้องจริงๆ’

นอกจากนั้น เขาก็รู้ตัวดีต่อการกระทำที่มีความหมายแอบแฝง!

ผู้คนจะรู้สึกขอบคุณและพวกเขาก็จะไม่ต้องจ่ายภาษีหลังจากที่จบสงคราม

 ‘นี่คือจิตวิญญาณแห่งประชาธิปไตย’

เป็นผลให้ผู้เล่น ชาวบ้านของราชอาณาจักรอาเพนมีจิตวิญญาณของผู้ริเริ่มที่แข็งแกร่งและราชอาณาจักรเองคงอยู่ด้วยการผจญภัย

มันคือความแตกต่างด้านความคิดของวีด

 ‘ราชอาณาจักรของข้า ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของข้า (ของรักของข้า)!’

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

สงครามระหว่างอาณาจักรฮาเวนและราชอาราจักรอาเพนคือหัวข้อใหญ่ในบทสนทนาของทวีปเวอร์เซลล์

 “มันจะมีประโยชน์มากหากราชอาณาจักรลาเซลล์มีกลุ่มเหมือนกับลิทธิโจ๊กหญ้าบ้าง...”

 “ข้าก็คิดว่ามันดีเหมือนกัน แต่ผู้นำของราชอาณาจักรลาเซลล์และอาณาจักรฮาเว่นมีความแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด”

 “นั้นคือเรื่องที่แย่ลงเรื่อยๆ มันขึ้นอยู่กับเวลาเท่านั้นจนกว่าราชอาณาจักรนี้จะตกอยู่ภายใต้อาณาจักรฮาเว่น”

 “พวกเขาจะขูดรีดเงินและใช้แรงงานเราถ้าหากพวกเขาชนะ”

ยังคงมีผู้เล่นเป็นจำนวนมากในราชอาณาจักรอื่นๆที่ตกอยู่ภายใต้การครอบครองของอาณาจักรฮาเว่น

ราชอาณาจักรที่พ่ายแพ้ในสงครามจะไม่มีเสถียรภาพ ถูกเผาและชาวบ้านก็ถูกฆ่า ดังนั้นภารกิจจะไม่สามารถได้รับในทวีปทางตอนกลาง

ถึงแม้จะถูกเหยียดหยาม แต่ก็มีผู้เล่นจำนวนมากเลือกที่จะอยู่ต่อไป เพราะพวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะจากบ้านของตน

 “คิดอย่างไรถ้าหากพวกเราจะสร้างลัทธิโจ๊กหญ้าขึ้นมา”

 “หา? มันจะเป็นไปได้หรือ?”

 “มันน่าจะเป็นไปได้ ถ้าหากพวกเราต้องการ แล้วมันก็จะเป็นไปได้”

 “ดี เราจะก่อตั้งลัทธิโจ๊กหญ้าสาขาราชอาณาจักรลาเซลขึ้นมา”

ในราชอาณาจักรที่อยู่ภายใต้อาณัติของอาณาจักรฮาเว่น วิหารเอ็มบินยูได้เข้ายึดครองบางพื้นที่ ขณะที่ลัทธิโจ๊กหญ้าก็ได้ลุกฮือขึ้นมาทั้งในหมู่บ้านขนาดใหญ่และขนาดเล็ก

ทวีปกำลังตกอยู่ในความวุ่นวาย ความตายกำลังกระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 “หุหุหุ โดยรวมแล้วมันก็เป็นการต่อสู้ที่ดี”

มือสังหารที่กำลังท้าทายภารกิจปรมาจารย์ก็ได้มีส่วนร่วมในการต่อสู้บนที่ราบรูปอยด้วยเช่นกัน

เขาอยู่ฝั่งเดียวกันกับผู้เล่นชาวเหนือและทำการสังหารสมาชิกกิลด์เฮอร์มีสไป 137 คน

แม้ว่าการป้องกันของพวกเขาจะดีก็ตาม เขาก็ได้ลงมือสังหารอัศวิน NPC ไป 402 คน และได้รับความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่มากที่สุดบนทวีปแห่งนี้

เขายังคงห่างไกลจากความสำเร็จของภารกิจปรมาจารย์

 ‘ข้าจำเป็นต้องรับภารกิจถัดไปแล้วล่ะ’

เขาไปที่โรงแรมเล็กๆเพื่อพักผ่อนและหาข่าวสาร

 “น่าประประหลาดใจจริงๆที่ราชอาณาจักรอาเพนสามารถทำลายอาณาจักรฮาเว่นได้ในสงครามแดนเหนือ”

 “ข้าได้ยินมาว่าผู้คนมากมายได้ทำการต่อสู้เพื่อขัดขวางการรุกรานของอาณาจักรฮาเว่น”

เพียงหัวข้อเดียวเท่านั้นที่ชาวบ้านที่เมามายผู้นั้นพูดคือสงครามแดนเหนือ

 “หุหุ ขอเหล้าขวดนึงทางนี้”

มือสังหารได้ดื่มแอลกอฮอล์อย่างแรงเข้าไป

มันคือความสุขที่จะได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับสงครามที่เขามีส่วนร่วมด้วย

 “มันสามารถพูดได้ว่ามีวีรบุรุษมากมายสร้างชื่อเสียงให้กับตนที่นั่นด้วย”

 “โอ้ เจ้าต้องพูดถึงเหล่ามนุษย์วิหคแน่ๆ”

 “มันคือคำกล่าวที่ว่าพวกเขาพุ่งผ่านจากการโจมตีทางเวทย์มนต์และกวาดผ่านไปทั่วพื้นดิน”

มือสังหารก็เป็นพยานรู้เห็นเช่นกันในตอนที่เขาอยู่ในสนามรบ

แม้พวกมนุษย์วิหคจะเป็น NPC  แต่พวกเขาก็มีพลังอย่างกับพวกอัศวินแหน่ะ

 “อัศวินเรียกตนว่าโคเน่ก็กลายเป็นวีรบุรุษผู้มีบทบาทสำคัญ เขาเป็นอัศวินจากราชอาณาจักรไอเดิร์นแต่ได้เดินทางไปทางเหนือหลังจากพฤติกรรมที่ไร้เกียรติของลอร์ดผู้เป็นนายของเขา”

 “มันไม่สามารถเป็นไปได้ที่จะลืมเกี่ยวกับนักธนูที่เรียกว่าเพลเลย”

 “เขายิงจากระยะห่าง 100 ฟุตและสามารถยิงอย่างแม่นยำที่ระยะ 80-90 ฟุต”

 “ดราโก้ ได้สร้างแหจากแมงมุมทารันทุล่าและสกัดเอาพิษของพวกมันมาใช้”

การพูดคุยเกี่ยวกับผู้เล่นที่ประสบความสำเร็จในการต่อสู้ได้ดำเนินต่อไปอย่างเผ็ดร้อน

จากมุมมองของแต่ละบุคคล มันคือเกียรติอันยิ่งใหญ่ที่ได้มีข่าวลือพวกนั้นกระจายออกไปทั่วทั้งทวีป

บางคนจงใจที่จะไม่ออกไปจากเมืองเพื่อที่จะฟังเรื่องราวการผจญภัยต่างๆเหล่านี้

การได้ยินเกี่ยวกับการผจญภัยแม้แต่ในเมืองที่ห่างไกลก็เป็นเรื่องที่น่าปลื้มยิ่งนัก

 “เท่าไหร่ครับ”

มือสังหารได้พักบางแล้วดังนั้นเขาจึงเตรียมตัวที่จะจากไป

 “มีคนสำคัญจำนวนมากจากอาณาจักรฮาเว่นตายในสงคราม”

 “โอ้ ข้าก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาเหมือนกัน ทักษะที่อย่างกับภูตผีนั้นช่างตื่นตาตื่นใจนัก”

มือสังหารยิ้มบางออกมา

ที่มีข่าวลือข่าวลือเกี่ยวกับเขาด้วยเช่นกัน

เงาแห่งมัจจุราชนั้นไม่อาจปล่อยให้เป้าหมายของมันรอดไปได้

 “ทักษะนั้นทำให้ข้านึกถึงมือสังหารที่มาเยือนมอนทอนย่าเมื่อครั้งล่าสุด”

สะดุ้ง!

มือสังหารกำลังสั่นสะท้านหลังจากที่เขาได้ยินเรื่องนี้

 “โอ้ มือสังหารผู้ถูกกล่าวขานกันในนามซีซันแครป(ฤดูปู?,ช่วงหัวร้อน?)ใช่หรือไม่”

 “ถูกต้อง ซีซันแครปคือผู้มีทักษะความสามารถเงานำมาซึ่งความตาย”

 “มันเพียงพอแล้วสำหรับการที่จะเรียกเขาว่า วีรบุรุษแห่งมอนทอนย่า”

 “ข้าได้ยินมาว่ามีพ่อแม่หลายคนได้ชื่นชมเขาและยังมีเด็กๆต้องการที่จะโตขึ้นแล้วเป็นอย่างซีซันแครป”

เดือนที่แล้ว เขาทำภารกิจของสาวน้อยในมอนทอนย่าสำเร็จอีกด้วย

นั่นคือเมื่อชื่อของมือสังหารได้กลายเป็นที่รู้จัก

เขาไม่ได้คิดเกี่ยวกับชื่อซีซันแครปตอนที่เขาเริ่มต้นเล่นรอยัลโร้ด

นี่คือชื่อของเงามัจจุราช

ซีซีนแครปผู้ที่นำพาความตายที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

นักฆ่าแห่งความมืดซีซันแครป ซีซันแครปผู้ทำลายจิตวิญญาณ

ซีซันแครปผู้สังหารเหล่าลอร์ดอันโหดเหี้ยม

 “คิหุหุหุ”

มือสังหารซีซันแครปรู้สึกถึงความโศกเศร้า

เขาไม่ต้องการบอกใครเกี่ยวกับชื่อของเขา

ต้องขอบคุณชื่อของเขา ที่เขาได้เลือกอาชีพมือสังหารทำให้ไม่จำเป็นต้องออกล่าเป็นปาร์ตี้

มือสังหารได้คอยจัดการภารกิจที่น่าชังให้สำเร็จ แต่บางครั้งพวกเขาก็จะเป็นผู้ร้องขอด้วยตนเอง

การช่วยเหลือเหล่าบุตรีจากทรราชอันชั่วร้ายทั้งไม่ว่าจะเจ้าเมืองหรืออัศวิน หรือแม้กระทั่งการช่วยเหลือสาวสูงศักดิ์จากอสูรกายก็ตาม

หรือการติดตามปาร์ตี้และช่วยเหลือพวกเขาอย่างลับๆเมื่อพวกเขาตกอยู่ในอันตราย

แต่หากว่าซีซันแครปได้พบเจอบางคนที่เขาชอบแล้ว มันไม่สามารถที่จะบอกกล่าวชื่อเขาออกไปและเขาก็อับอายเกินไปที่จะทำความรู้จักคนอื่นๆเพื่อเป็นเพื่อน

 “ขอบคุณมาก ได้โปรดบอกชื่อของท่านให้ข้าทราบหน่อยได้หรือไม่”

 “ได้ ถ้าหากวันหนึ่งข้าเจอท่านอีกครั้งอ่ะนะ”

“ข้ารู้สึกประทับใจท่านยิ่งนัก ข้าขอถามชื่อท่านได้หรือไม่ ข้าต้องการที่ออกล่ากับท่านอีก”

 “ข้า...ไม่ได้ ข้าชอบที่จะท่องเที่ยวคนเดียวมากกว่า”

ความโศกเศร้าที่มีทำให้ต้องหันหลังจากไปอย่างเงียบๆและหายเข้าไปในรัตติกาลอันมืดมิด!

จบตอน

ผู้แปล : Hill

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล