เล่ม 42 ตอนที่ 3 : เหตุการณ์เบื้องหลัง แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

 

เล่ม 42 ตอนที่ 3 : เหตุการณ์เบื้องหลัง แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

 “นั่นอะไรน่ะ? เวทย์เคลื่อนย้ายในเมืองเหรอ?”

 “ไม่ใช่ มันดีกว่านั้นอีก”

เหล่าผู้เล่นและประชาชนมารวมตัวกันพลางส่งเสียงอึกทึก

วีดก็โผล่ออกมาท่ามกลางผู้คน

 “แล้วเจอกัน ผมจะบอกคุณอีกทีถ้าผมจะออกล่า”

 “ฉันยอมโดนฆ่าซะดีกว่า”

 “ผมรู้ว่าพวกคุณขยันมากตอนที่ออกล่า ถ้าคุณบริหารพละกำลังให้ดี คุณก็จะแข็งแรงอย่างแน่นอน”

วีดเดินตรงไปยังตรอกในโมราต้า

ทั้งตรอกและซอกซอยในโมราต้านั้นมีความซับซ้อนราวกับใยแมงมุม

ในช่วงแรก เดิมทีมีน้ำพุอยู่ในจัตุรัสกลางของโมราต้า จัตุรัสไวเวิร์น, จัตุรัสปิงหลง, จัตุรัสแสงและจัตุรัสกระทิงถูกสร้างขึ้นตามการขยายตัวของเมือง ทำให้ย่านนั้นเกิดการเปลี่ยนจนเต็มไปด้วยตรอกและซอยมากมาย

เขาไม่กล้าผลักดันรื้อฟื้นโครงการขึ้นมาใหม่

 ‘ก็นะ สถานที่แห่งนี้จะอยู่ในความทรงจำของผู้คนตลอดไป การบอกเล่าเรื่องราวความเป็นอยู่ของผู้คน…จะอบอุ่นและตราตรึงไปกับมัน’

ความจริงแล้ว ยังมีพื้นที่ด้อยพัฒนาอีกมากมาย แต่ก็มีราคาค่าเช่าแพง พอมองย้อนกลับไป มันช่างเป็นบรรยากาศน่ารื่นรมย์ที่คอยสร้างความสมัครสมานสามัคคีระหว่างประชาชน

ผู้คนที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงมานานนับสิบปี ต่างก็รู้จักกันหมด อาหารก็แจกจ่ายให้กับเหล่าผู้อาวุโสและเป็นธรรมดาที่จะได้เห็นเด็กๆวิ่งเล่นด้วยกัน

หากพูดถึงการบูรณะสถานที่แห่งนี้ขึ้นมาใหม่เพียงเพื่อสนองความโลภ ชุมชนแห่งนี้คงได้บ้าคลั่งเป็นแน่

การบูรณะจะได้ให้อาคารใหญ่โตและสะอาดสะอ้าน แต่ผู้คนจะไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่อีก

ในตอนกลางคืน ผู้คนจะมารวมตัวกันที่ร้านขายของขนาดใหญ่และความรู้สึกอันมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของชุมชนก็คงจะหายไป

อาคารขนาดใหญ่ แลดูสะอาดตา และเมืองที่ได้รับการบูรณะคงเป็นเหตุให้ประชาชนเกิดการเปลี่ยนแปลง ความรู้สึกในอดีตไม่หลงเหลืออีกแล้ว มีเพียงภาพวาดบนกำแพงและอาคารเก่าๆ ยังคงเป็นความทรงของผู้คน

เขาต้องการปล่อยถนนสายเก่าแห่งโมราต้าให้คงอยู่อย่างนั้นได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ วัฒนธรรมไม่ใช่สิ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาได้ด้วยการบังคับใช้กำลัง แต่เกิดจากการสั่งสมมาเป็นเวลาช้านาน

 ‘มิหนำซ้ำการบูรณะยังต้องใช้เงินจำนวนมหาศาลอีก ยังไงซะฉันก็ได้ภาษีอยู่ดีนั่นแหละ ยังมีประโยชน์อีกมากมายในการใช้ชีวิตอยู่ตามถนนแคบๆ’

ถนนสายเก่าของโมราต้า  กระท่อมและอาคารพาณิชย์ทันสมัย ล้วนแล้วแต่เป็นที่อยู่อาศัยของเหล่านักผจญภัย

เนื่องจากการผจญภัยของวีด อาณาจักรอาเพ่นจึงมีเอกลักษณ์คล้ายคลึงกับจักรวรรดินิฟเฮมอยู่บ้าง

ตลาดคือศูนย์กลางทางการค้าและพวกผู้เล่นก็เติบโตอย่างไร้ขีดจำกัด ณ ที่แห่งนี้

 “ตอนนี้ พวกอาณาจักรฮาเว่นคงไม่มากวนใจเราอีกสินะ?”

 “ใช่ พวกมันโดนกำจัดจนสิ้นซาก!”

 “ไชโย! ฉันไม่คิดว่าจะชนะเลยนะเนี่ย”

 “อีกไม่นานอาณาจักรอาเพ่นและแดนเหนือทั้งหมดจะเปิดกว้างอีกครั้ง”

บรรดาผู้เล่นมือใหม่ขวักไขว่ไปมาตามถนนหนทาง

ชุดมือใหม่ของวีดคือความธรรมดาสามัญในโมราต้านั่นทำให้ไม่มีใครสังเกตเห็นเขา

วีดเดินผ่านผู้คน

เขามาถึงพระราชวังเก่าที่ถล่มจนย่อยยับเพื่อตรวจสอบกิจการภายในของอาณาจักร

 “อืม ฉันเตรียมใจพร้อมแล้ว ความเสียหายจากสงครามช่างใหญ่หลวงยิ่งนัก”

อาณาจักรฮาเว่นพ่ายแพ้ก็จริง แต่อาณาจักรอาเพ่นก็ได้รับความสูญเสียไม่น้อย หมู่บ้านจำนวนมากถูกทำลายและอาณาบริเวณก็ถูกล้างผลาญ อันเป็นเหตุให้พวกเขาต้องทำการเพาะปลูกขึ้นมาใหม่

 “ฉันต้องการรายละเอียดที่ชัดเจนและแน่นอน โหมดกิจการภายใน!”

อาณาจักรที่ผู้ปกครองทั่วทั้งแดนเหนือ อาณาจักรอาเพ่นยังคงเต็มไปด้วยผู้คนที่กระจัดกระจายตามดินแดน ประชาชนที่อยู่ห่างไกลมีความยินดีและน้อมนำทางการค้าและวัฒนธรรมของอาณาจักรอาเพ่น หมู่บ้านส่วนใหญ่มีประชากรเพิ่มขึ้นและได้ลงหลักปักฐานที่นี่ แต่เหล่าอาณาประชาราษฎร์ยังคงอกสั่นขวัญแขวนกับเหตุการณ์บุกรุกของอาณาจักรอื่น อาณาเขตหลายส่วนของอาณาจักรได้ถูกแย่งชิงและอยู่ภายใต้การดูแลของผู้บุกรุก แม้ว่าอาณาจักรอาเพ่นจะได้รับชัยชนะ ยังคงมีความเคลือบแคลใจในกำลังทางทหารเนื่องจากสงคราม ต้องขอบคุณการที่พระราชวังถล่มลงมา หมู่บ้านบางแห่งได้ประกาศอิสรภาพในขณะที่ส่วนอื่นยังคงเฝ้าดูสถานการณ์ด้วยความกังวล ประชาชนมารวมตัวกันเพื่อสังสรรค์และดื่มไวน์ประจำท้องถิ่นเมดอินโมราต้า  “มีหลายสิ่งหลายอย่างมากมายในโมราต้า อาหารอุดมสมบูรณ์ ประติมากรรม และจิตรกรรม ช่างเทคนิคที่คอยพัฒนาในสายของตร แต่อัศวินและทหารยังคงขาดแขลน”  “ข้ารู้ว่าวันนี้ต้องมาถึง ฝ่าบาทอุทิศตนเพื่อโครงการมากมาย อนาคตอาจจะดี แต่ตอนนี้พวกเรากังวลเรื่องความปลอดภัย ข้าไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นเช่นไร เพราะพวกเราเคยเป็นเชลยมาก่อน”  “ไม่ใช่ว่านี่คือชัยชนะครั้งใหญ่หรอกเหรอ มันเป็นเรื่องดี อย่างไรก็ตาม ข้าก็ยังไม่สบายใจนัก อาณาจักรอื่นอาจจะประสบความสำเร็จในการยึดครองก็ได้ เพราะพวกเราไม่มีสิทธิ์ด้านกำลังทางทหารมากพอที่จะต่อกร” หลังจากสงครามสิ้นสุดลง ให้ทวงคืนดินแดนกึ่งหนึ่งของอาณาจักรอาเพ่นที่เสียไป ไม่เช่นนั้นอิทธิพลทางการเมืองจะไม่ฟื้นคืน เหล่าชาวประชาที่ยึดมั่นในวิหารเฟรย่า จะมีแต่ความเจริญรุ่งเรือง แต่เนื่องด้วยภัยจากสงคราม ผู้คนมากมายเริ่มหวั่นไหวและเข้าร่วมศาสนจักรอื่น องค์กษัตริย์ผู้ทรงศรัทธา ได้รับการขนานนามว่า ‘กษัตริย์ผู้ทรงสิทธิ์’ การศาสนาได้หยั่งลึกและไม่มีข้อบ่งชี้แห่งความสงสัยใดๆประการทั้งปวง กษัตริย์วีดต่อสู้อย่างเด็ดเดี่ยวและยากเย็นแสนเข็ญเพื่อสร้างเมืองโมราต้า เหล่าพสกนิกรแห่งแดนเหนือมิอาจลืมพระมหากรุณาธิคุณที่พระองค์ทรงช่วยเหลือพวกเขาจากความตกทุกข์ได้ยากและหิวโหย ทำให้ชีวิตได้รับการเติมเต็มอีกครั้ง ไม่นานมานี้ ประชาชนอาณาจักรอาเพ่นได้มุ่งเน้นความมั่นคงและอุดมสมบูรณ์ ความกลัวอันเป็นเหตุจากการบุกรุกแผ่ขยายอำนาจของจักรวรรดิ ได้ครอบงำทางด้านการค้าและการผลิต การลงทุนในศิลปะและสิ่งอำนวยความสะดวกสาธารณชนได้ถูกระงับ ประมาณการ 63 เมืองใหม่และหมู่บ้าน ยังคงเจริญก้าวหน้าในอาณาจักร จำนวนไม่เพียงพอต่ออัตราการเกิดที่กำลังจะเพิ่มขึ้น เมืองหลวงของอาณาจักรอาเพ่นอยู่ในสภาพที่ใช้การไม่ได้เนื่องความยุ่งเหยิง กำลังทางทหาร: 13,389                                เศรษฐกิจ: 45,942 วัฒนธรรม: 41, 030                                      เทคโนโลยี: 63,482 ศาสนา: 84                                           การเมืองอาณาจักร: 45 อิทธิพลต่อบริเวณโดยรอบ: 71%                 การพัฒนาอาณาจักร: 77 สุขอนามัน: 43                                                ความปลอดภัย: 81% ประชาชนแห่งแดนเหนือที่ขึ้นตรงกับอาณาจักรอาเพ่นยังคงมีความกังวลแต่ก็มีความสุข การสำรวจทุ่งราบ ถิ่นทุรกันดาร โซนอุทกภัยและการบูรณะเหมืองที่ถูกทิ้งร้าง ยังคงได้รับการจัดการ กิจการของเหล่าพ่อค้าที่รุกคืบ อาจนำมาซึ่งอุตสาหกรรมการผลิตเกวียนและรถม้าไม่เพียงพอต่อความต้องการ สภาพถนนหนทางในอาณาจักรเริ่มผุพังมากขึ้น การแลกเปลี่ยนทางการค้าคือปัจจัยหลักอันนำมาซึ่งการสัญจรที่ปลอดภัยและรวดเร็ว ก่อนหน้านี้ สะพานอัลค่าซ่าได้ถูกทำลาย ทำให้เหล่าพ่อค้าสูญเสียเส้นทางอันสำคัญ พ่อค้าพยายามเปิดร้านขายของในหมู่บ้านชนบทห่างไกล ได้มีความเห็นว่า  “ทุกวันนี้ สภาวะตลาดค่อนข้างผันผวน สินค้าดีๆมากมายไม่อาจนำมาขายได้ ทั้งหมดนี้เกิดจากสงคราม!”  “ก็นะ เมื่อก่อนก็เคยแย่กว่านี้ ก่อนที่จะเป็นอาณาจักรอาเพ่น ทุกคนยังแทะรากไม้กันอยู่เลย จงเชื่อในตัวฝ่าบาทเถิด”  “พวกหัวขโมยนับวันยิ่งเหิมเกริม พวกมันช่างกล้ากระทำการอุกอาจเช่นนี้อยู่อีก ฮึ่ม! ถ้าปล่อยพวกมันเอาไว้ มันจะกลายเป็นกลุ่มใหญ่ได้ อาจถึงขั้นรังโจร!” หมู่บ้านบนเกาะแห่งใหม่และการค้าทางทะเลยังมีการค้นพบอย่างต่อเนื่อง เมื่อออกเดินทางไปยังบริเวณทะเลที่ห่างไกลแสนไกล มีโอกาสเพียง 15% เท่านั้นที่จะมีชีวิตรอดกลับมาได้ แม้แต่กะลาสีผู้มากประสบการณ์ยังต้องเกรงกลัว เมื่อเร็วๆนี้มีเรื่องเล่าขานเลื่องลือแปลกประหลาดมากมายเกี่ยวกับท่าเรือวาร์น่า  “ทอง! มีเกาะที่ทำมาจากทองทั้งหมดเหนือขึ้นไปยังน่านน้ำวีราเคส เจ้าไม่เชื่อในคำพูดของข้างั้นรึ? นี่ไม่ใช่โอกาสที่จะได้มาง่ายๆ…ขนาดข้ายังคิดว่าจะออกไปเสี่ยงโชคในครั้งนี้ดีไหม โลกแห่งทอง เจ้าไม่คิดเหรอว่ามันน่าเสี่ยงแค่ไหน?” ภาคเกษตรกรรม ชาวนากำลังทดลองทำการเพาะปลูกด้วยพันธุ์พืชชนิดใหม่  “ผลผลิตธัญพืชพวกนี้น่าจะเพียงพอแล้วละ พวกเราควรพิจารณาเพาะปลูกพืชชนิดอื่นบ้างเพื่อรสชาติที่หลากหลายและสารอาหารเพิ่มเติม” ชาวนาประสบความสำเร็จในการขยายพื้นที่เก็บเกี่ยวสมุนไพรและใบชาก็ได้รับความนิยมมากขึ้นในหมู่นักดื่มชาตัวยง นักผจญภัยได้ค้นพบร่องรอยและมรดกจำนวนมากจากจักรวรรดินิฟเฮม ประชาชนยังคงไม่วางใจเรื่องกำลังทางทหารของอาณาจักรอาเพ่น มีกองทัพเล็กๆแต่พวกเขาเพิ่งได้สัมผัสสงครามมาเมื่อไม่นานนี้ อัศวินกำลังเรียนรู้เทคนิคดาบใหม่ๆและมีความชำนาญมากขึ้นในการต่อสู้บนหลังม้า ทหารมีความเข้าใจเกี่ยวกับบทบาทของต้นในการต่อสู้ขนาดใหญ่เพื่อโอกาสอยู่รอดที่มากขึ้น ประชาชนมีความภักดีสูง นั่นหมายความว่าคนจำนวนมากแสดงความสมัครใจในการเป็นทหาร การพัฒนาอาณาจักรต้องหยุดชะงักเนื่องจากสงครามและประชาชนผู้รักสงบได้แต่หวังว่าสถานการณ์เหล่านี้จะสิ้นสุดลงในเร็ววัน ประชากรทั้งหมดในอาณาจักร: 39,281,932. รายได้จากการจัดเก็บภาษีในแต่ละเดือน: 18,292,048. รายจ่ายในการบริหารอาณาจักร: ทางทหาร 32%, การพัฒนาเทคโนโลยี 6%, การพัฒนาเศรษฐกิจ 26% , การลงทุนด้านวัฒนธรรม 6%, รางวัลภารกิจและการปราบปรามมอนสเตอร์ 11%, การก่อสร้างถนน 16%, กิจกรรมทางศาสนา 3% กำลังทางทหาร: อัศวิน 13,214 , อัศวินฝึกหัด 39,382 , ทหาร 538,102 ทหารใหม่จำนวนมากได้เข้าร่วมกับกองทัพทางอาณาจักรอาเพ่น พวกเขาสวมใส่ชุดเกราะและโล่ แต่ยังคงไม่สามารถใช้หอกได้ ยังไงซะ พวกทหารใหม่ก็ไม่รู้อะไรนอกจากเอาแต่กิน ช่างเป็นเรื่องน่ายินดี ที่เหล่าอัศวินมีความกล้าหาญและมุ่งมั่น พวกเขาคือดาบที่ทอแสงแห่งความหวังเพื่อปกป้องอาณาจักรในยามที่เกิดวิกฤติ

 

“อะแฮ่ม”

ในหัวของวีดกำลังพบกับความสับสน

กำลังทำเศรษฐกิจและจำนวนประชากรลดลงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับการตรวจสอบในครั้งก่อน นี่ก็เป็นเพราะหมู่บ้านหลายแห่งได้ถอนตัวออกจากอาณาจักร

ด้านภาษีนั้นพึ่งพาการพัฒนาทางเทคโนโลยีและเศรษฐกิจ จำนวนที่เก็บได้จึงลดลง

 “กิจการภายในของอาณาจักรแย่ลงด้วยเหตุปัจจัยจากการบุกรุกของอาณาจักรฮาเว่น”

อาณาจักรอาเพ่นกำลังพัฒนาไปได้สวย อย่างไรก็ตาม ผลพวงจากสงครามได้สร้างผลกระทบไปทั่วทั้งอาณาจักร

ด้วยช่องว่างระหว่างหมู่บ้านนั้น หมายความว่าหมู่บ้านจำนวนมากต้องพ่ายแพ้ (ยิ่งห่างไกลออกไป ความเจริญยิ่งเข้าถึงยากและใช้เวลานาน)

หมู่บ้านที่ถอนตัวจะยังคงแลกเปลี่ยนทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจกับอาณาจักรอาเพ่นต่อไปและอาจมีโอกาสกลับเข้ามาร่วมอาณาจักรดังเดิม แม้แต่การเก็บภาษีจากบางหมู่บ้านก็คงไม่ราบไปสักระยะ

 “สถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่และถนนหนทางคงต้องล่าช้าออกไป ฉันคงต้องเสริมกำลังทางทหาร…”

ส่วนใหญ่อาณาจักรอาเพ่นจะเน้นด้านการพัฒนาโครงการต่างๆ เมืองหลายแห่งสามารถขยับขยายได้ต้องขอบคุณสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่

หลังจากการก่อสร้างสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่ บริเวณนั้นจะได้รับการพัฒนา

อย่างเช่นโมร้าตาและป้อมปราการวาร์โก้ที่คึกคัก แต่พลังขับเคลื่อนการพัฒนาบริเวณอื่นๆก็มาจากสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่

อย่างไรก็ตาม สงครามได้ชะลอการก่อสร้างบรรดาสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่

ตอนนี้คงเป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาอัตราการพัฒนา ทรัพยากรจำนวนมากต้องได้รับการเก็บเกี่ยวเพื่อนำไปใช้ในการพัฒนาเหมืองแร่และการขยายเมือง

วีดรู้สึกได้ถึงความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่ในฐานะกษัตริย์

 “ฮืมมมม นี่…จะเริ่มตรงไหนดีวะเนี่ย?”

การได้รับพระราชทานอนุญาตเป็นสิ่งจำเป็นต่อกระบวนการพัฒนาทางธุรกิจในพื้นที่นั้นๆและการออกคำสั่งให้กับทางกองทัพ มาตรการมากมายจึงสำคัญเพื่อรองรับการพัฒนาอาณาจักรอาเพ่นอันกว้างใหญ่ไพศาล

วีดมองผ่านโหมดคำสั่งขององค์กษัตริย์

พระราชโองการของกษัตริย์สามารถเคลื่อนพลได้ทั้งกองทัพและพัฒนาเศรษฐกิจ เขายังสามารถประทานภารกิจระดับชาติให้แก่ชาวเมืองได้อีกด้วย

-การกำจัดมอนสเตอร์ทั่วทั้งอาณาจักร ส่งทหารอย่างน้อย 30,000 นาย เพื่อถอนรากถอนโคนรังมอนสเตอร์ วิถีทางอันเด็ดขาดจะนำมาซึ่งความสงบสุข จะช่วยในเรื่องการฝึกของทหาร เงินจำนวน 290,000 ทอง จะถูกนำไปใช้

 

“ไม่ แพงเกินไป ดูอันอื่นซิ”

-ระเบิดรังโจรผู้ร่ำรวยในขุมทรัพย์ ประเทศกำลังขาดเงินเนื่องจากพวกหัวขโมย จงควบคุมกระแสสังคมด้วยมาตรการรักษาความปลอดภัย แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้นหากต้องใช้กำลังทางทหารเพื่อกวาดล้างพวกโจรให้หมดสิ้น การเสียสละของทหารและกองกำลังชั้นยอดนั้นช่างใหญ่หลวงนัก เงินจำนวน 140,000 ทอง จะถูกนำไปใช้

 

 “ฉันชักจะไม่แน่ใจแล้วแหะ พวกผู้เล่นเลเวลสูงน่าจะเหมาะกับการทำอะไรแบบนี้ และก็ไม่ได้มีพวกหัวขโมยเยอะนักในอาณาจักรอาเพ่น เอาไว้ค่อยจัดการพวกมันทีหลังและเอาสมบัติของพวกมันมาให้หมด”

-ศาสตร์แห่งเวทมนตร์ การพัฒนาอย่างต่อเนื่องในการศึกษาและวิจัยเวทมนตร์ หอเวทมนตร์สามารถเพิ่มพลังให้กับเวทมนตร์ที่มีอยู่ในอาณาจักรหรือสร้างเวทมนตร์รูปแบบใหม่ นักปราชญ์และนักเวทย์มีความยินดีเป็นอย่างยิ่งกับนโยบายนี้ จำนวนเงินอย่างน้อย 200,000 ทอง จะถูกนำไปใช้

 

“อันนั้นก็ไม่น่าจะใช้ได้!”

-การก่อสร้างเขตแดนป้องกันเพื่อหยุดการรุกรานจากมอนสเตอร์ นโยบายนี้จะช่วยเพิ่มความมั่นคงในอาณาจักรและขจัดความวิตกกังวลของประชาชน แนวป้องกันจะสร้างที่ป้อมปราการและกองกำลังประจำการ หมายความว่าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับการรุกรานของมอนสเตอร์ จำนวนเงินอย่างน้อย 260,000 ทอง จะถูกนำไปใช้

 

 “แนวป้องกัน…พวกมอนสเตอร์ไม่ได้มุทะลุขนาดนั้นซะหน่อย อีกอย่างพวกมันไม่ได้ล่ายากมากนัก”

กษัตริย์สามารถออกประกาศการเกณฑ์ทหาร

แต่หลังจากการถล่มของพระราชวัง การเกณฑ์ทหารจะส่งผลทำให้ความภักดีลดลงและความปลอดภัยย่ำแย่ยิ่งขึ้น

จะเป็นการยากเพื่อคงไว้ซึ่งกำลังพลในกองทัพ พวกเขาต้องการเสื้อผ้าและอาหาร นอกจากเบี้ยเลี้ยงแล้ว สินไหมทดแทนต้องเบิกจ่ายให้กับเหล่าทหารที่เสียชีวิต

การติดตั้งสิ่งอำนวยความสะดวกในการฝึกและเสบียงเพื่อต่อสู้กับมอนสเตอร์ ดังนั้นการบริโภคจะเพิ่มขึ้นทวีคูณ

กองทัพจะถูกเรียกว่าฮิปโปหิวเงินได้ไง ถ้าไม่ต้องใช้อะไรเลย ทุกสิ่งทุกอย่างจำเป็นต้องใช้เงิน!

 “การปกครองช่างไม่ง่ายเลย”

วีดสามารถสร้างพวกอาคารตามสไตล์ของจักรวรรดินิฟเฮม

การสร้างสิ่งอำนวยความสะดวก เช่น โรงอาบน้ำสาธารณะ หรือ สนามกีฬาในโมราต้า นั้นสามารถช่วยในการพัฒนาเศรษฐกิจและเพิ่มความจงรักภักดี

แต่มันก็เทียบไม่ได้เมื่อนำทั้งอาณาจักรมาคำนวณ

การทำลายพระราชวังจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อฟื้นฟู การจะกลับมาในรูปแบบอาณาจักรขนาดใหญ่นั้น เงินคือสิ่งจำเป็นเพื่อใช้จ่ายในการก่อสร้างสถาปัตยกรรมอันยิ่งใหญ่

เขายังต้องพัฒนาคุณภาพกองทัพและอัตราการเติบโตทางด้านเศรษฐกิจ

ไม่ควรมีอะไรถูกเพิกเฉย

ในระยะสั้น มันคงยากที่จะตามทันอาณาจักรฮาเว่น

 “งั้นฉันต้องทำ…อ่า ใช่ ฉันต้องเร่งยกระดับการพัฒนาอาณาจักร”

วีดได้ข้อสรุป

อาณาจักรอาเพ่นเอื่อยเฉื่อยมาสักพักแล้ว แต่มันจะเติบโตอย่างต่อเนื่องไปได้อีก ไม่จำเป็นต้องหงุดหงิดไปกับสถานการณ์

 “ฉันก็เหมือนกับวัชพืชในดิน ตากยากเหมือนแมลงสาป”

วัชพืชจะยังคงเติบโตต่อไปไม่ว่าจะถูกถอนออกไปกี่ครั้งก็ตาม

แมลงสาปจะยังคงมีชีวิตอยู่ในขณะที่แพร่พันธุ์เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ ไม่จบไม่สิ้น

เขาก็ลุกขึ้นมาใหม่

มีเพียงโมราต้าเท่านั้นในแดนเหนือ

ตอนนี้กำลังทางทหารยังคงพึ่งพาวิหารเฟรย่าและผู้เล่นทางเหนือ หากไม่มีสถานการณ์เพิ่มเติม เงื่อนไขเหล่านี้จะยังคงดำเนินต่อไป

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 “เขาทำได้ว่ะ”

 “เหมือนที่เขาสัญญากับเราเอาไว้”

 “ฉันมั่นใจได้เลยว่าเราจะได้เห็นอะไรจากเขาอีกเยอะ”

 “เขาแสดงให้พวกเราได้เห็นถึงผลลัพธ์ทั้งหมดแล้ว”

โรม กันเตอร์ มิเชล คาลิสและเชอร์วู้ด พวกเขาได้มารวมตัวกันในสถานที่หนึ่ง

กระทั่งบัดเดี๋ยวนี้ พวกเขาเคยเป็นถึงผู้มีชื่อเสียงบนผืนทวีปเวอร์เซลล์

โรมแห่งกิลด์พนเจร, กันเตอร์แห่งกิลด์ดาราราชสีห์, มิเชลแห่งกิลด์นักรบรับจ้างดาบทมิฬ, คาลิสแห่งกิลด์ราชสีห์ทมิฬและเชอร์วู้ดแห่งกิลด์เมฆา

เหล่าผู้ปกครองสูงสุดของกิลด์ยักษ์ใหญ่

แม้พวกเขาจะผูกพันธมิตรร่วมกัน พวกเขาก็ยังถูกบดขยี้โดยอาณาจักรฮาเว่น ชื่อของพวกเขาถูกลืมอย่างรวดเร็ว

มีหลายสิ่งมากมายเกิดขึ้นในรอยัลโร้ด อิทธิพลของกิลด์เฮอร์มีสแผ่ขยายทุกหย่อมหญ้า ยิ่งทำให้พวกเขาถูกจดจำน้อยลง

พวกเขาแสร้งเป็นผู้อื่นและไม่ได้กระทำการโจ่งแจ้งนัก

ยิ่งคนที่ไม่ได้เห็นบ่อยๆ ยิ่งถูกลืมเร็วมากขึ้น

 ‘ฉันก็เป็นได้แค่ไอ้พวกขี้แพ้’

 ‘มันก็แค่ความฝันที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป’

 ‘อาณาจักรฮาเว่นแข็งแกร่งมาก พอมองย้อนกลับ เราก็เป็นได้แค่หุ่นเชิด พวกมันครอบครองทุกอย่าง....’

พวกเขายังไม่สามารถกล้ำกลืนฝืนทนไปจากความฝันนี้ได้เลย

หากกิลด์ไม่ถูกยุบ ก็จะเหลือเพียงแค่หนึ่งในสาม บรรดาสมาชิกกิลด์ที่มีชื่อเสียงก็ถูกไล่ล่าโดยเหล่ามือสังหารจากกิลด์เฮอร์มีส จนกระทั่งพวกเขาถูกบังคับให้สูญหาย

คราวเมื่อพวกเขาเป็นฝ่ายพ่านแพ้ อาณาจักรฮาเว่นรุดหน้าในการช่วงชิงดินแดนของพวกเขา ทำให้เป็นไปไม่ได้ในการกอบกู้กลับคืนมา

พวกเขาได้แต่มองทวีปเวอร์เซลล์อย่างหมดหวัง จนวันหนึ่งพวกเขาได้รับการติดต่อ

วีด เทพสงคราม

ราชาอาณาจักรอาเพ่นและคู่แข่งของบาร์ดเรย์

 ‘หืมมม ข้อเสนอในการผนึกกำลังร่วมกัน น่าเสีย แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่อาจต้านทานอาณาจักรฮาเว่นได้เลย อย่างไรก็ตาม วีด เทพสงคราม…แค่มองดูชื่อแล้วก็ทำให้ฉันปวดหัว’

 ‘มีอะไรจะเสียละ? ไม่มีแล้วนี่ เราจะเฝ้าดูและค่อยตัดสินใจ แต่วีด…อืม เขาคือวีด ดูจากทุกอย่างแล้ว ฉันคงปฏิเสธข้อเสนอของเขาไม่ได้ง่ายๆ’

 ‘อาณาจักรอาเพ่นหยุดการรุกรานไว้ได้ แต่พระราชวังของอาณาจักรฮาเว่นก็เละไม่มีชิ้นดีนี่? ไม่คาดคิดเลยว่าพวกมันจะเจอแบบนี้ ดูโหดดี

เขาเอาคืนสิ่งที่กิลด์เฮอร์มีสทำไว้กับพวกเรางั้นเหรอ?’

การถล่มของพระราชวังอิมพีเรียลอาณาจักรฮาเว่น

ผู้คนต่างพากันสงสัยว่านี่อาจจะเป็นการกระทำของวีด

โรมและมิเชลคือผู้เล่นจากเดอะคอนติเน้นท์อ๊อฟเมจิค

ณ ตอนนั้น พวกเขาสร้างขุมกำลังขนาดใหญ่ในเดอะคอนติเน้นท์อ๊อฟเมจิค พวกเขาจึงได้รู้ถึงตัวละครวีด

 “ไอ้หมอนั่นเนี่ยนะ? ฆ่ามันซะ ฉันจะทำให้มันได้รู้ว่าอย่ามาแหยมกับเรา”

 “ก็ไม่รู้นะว่าเขาแข็งแกร่งมาจากไหน แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ส่งคนไปแถวนั้นสักหน่อย”

รอยัลโร้ดคือโลกเสมือนพวกเขาจึงต้องคอยระมัดระวัง แต่เดอะคอนติเน้นท์อ๊อฟเมจิคมีความเกี่ยวข้องกับหน้าจอคอมพิวเตอร์ การตัดสินใจของพวกเขาจึงฉันพลันทันใด พวกเขาเชื่อในทักษะและเลเวลของพวกเขา

และสงครามกับวีด!

แน่นอน รู้ๆกันอยู่ว่าผลออกมาเป็นยังไง และนั่นวันที่เทพสงครามจุติ

สงครามที่เผชิญหน้ากับวีด พวกเขาตกหลุมพรางที่พวกเขาไม่อาจหนีรอดไปได้ พวกเขามีคนเยอะกว่าแต่ก็ยังเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

วีดมีความสมบูรณ์แบบในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นการโจมตี การป้องกัน และอุปกรณ์สวมใส่ มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะจัดการเขา

พวกเขาได้ยินมาว่าคน 1,000 คนจากกิลด์นึง ได้ทำการโจมตีวีดในดันเจี้ยน

กิลด์โด่งดังเหล่านั้น ต่างพากันยอมแพ้ แต่ความภาคภูมิใจของโรมนั้นแข็งกล้ากว่ามาก

 “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ถ้าคนจำนวนมากจะพ่ายแพ้”

แม้สถานการณ์อันตราย การขัดขวางเขาในดันเจี้ยนคือโอกาสทอง

โรมนำทีมเข้าไปแต่กลับถูกมอนสเตอร์โจมตี ติดกับดัก ถูกฆ่าโดยวีด แน่นอน เขาถูกปล้นเป็นอย่างสุดท้าย

เขตดันเจี้ยนและพวกมอนสเตอร์อยู่ภายใต้การควบคุมของวีด

ก่อนเขาจะตาย โรมจึงเชื่อสนิทใจ

 ‘แข็งแกร่ง ฉันยอมรับมัน’

ในห้วงเวลาเดียวกันนั้น เขาได้พ่ายแพ้ต่อการทำภารกิจในเดอะคอนติเน้นท์อ๊อฟเมจิค

ความภาคภูมิใจของกิลด์ถูกทำลายด้วยบุคคลเพียงผู้เดียว แต่มันก็ยังเป็นเกมที่ดี

ณ ตอนนี้ บุคลิกของวีดสามารถมองเห็นได้ง่ายขึ้น

 “ฉันว่าสถานการณ์ตึงเครียดพอตัวแล้วละ มันคุ้มค่าที่ได้สู้กับคนพวกนี้”

วีดควบคุมมอนสเตอร์ด้วยไอเท็มพิเศษ

คงจะนึกภาพออกได้ยากเนื่องจากการซูมหน้าจอ แต่มอนสเตอร์จำนวนมากจนมิอาจนับได้ พวกมันบุกเข้าไปในเมือง วีดหมายมั่นจะกวาดล้างกิลด์พเนจรไม่ให้เหลือแม้แต่ราก

การกระทำของเขาเพียงพอต่อการสร้างความหวาดผวาให้พวกเขาและเรียกเขาว่าไอ้สารเลว

ดินแดนถูกสาปและมันได้กลายมาเป็นรังมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ที่มนุษย์ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ อาณาเขตของกิลด์พเนจรถูกเปลี่ยนเป็นบริเวณล่า

โรมระเบิดด้วยความบ้าคลั่ง

 “ไม่ ความเสียหายที่เราทำกับเขา…มันไม่จบด้วยการแค่ฆ่าพวกเราหรอกเหรอ เขาไม่เห็นจำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้เลย!”

เขากู่ร้องด้วยความโกรธ แต่กระแสความคิดเห็นทางสาธารณะของเดอะคอนติเน้นท์อ๊อฟเมจิคไม่ได้เป็นไปตามที่เขาต้องการ

โรมไม่ใช่เจ้าเมืองที่ดีนักและผู้คนตื่นเต้นกับตำนานบทใหม่ที่ถูกเขียนขึ้นโดยวีด

วีด เทพสงคราม หนึ่งเดียวที่มิควรแตะต้อง

เพียงแค่เอ่ยนาม ก็ได้ตราตรึงอยู่ในความคิดของผู้คน

ยัง ยังไม่พอ

โรมและกลุ่มของเขาได้ตั้งรกรากยังถิ่นฐานแห่งใหม่ แต่วีดยังคงไล่ล่าพวกเขาและฆ่าล้างบางโรมและพองเพื่อน

เขาสติหลุดหลังจากตายไป 5 ครั้ง และพอถึงครั้งที่ 10 เขาก็ไม่มีความรู้สึกที่อยากจะต่อสู้อีก เขาแค่ต้องการสงบศึกกับวีด

หลังจากการตายครั้งที่ 20 เขาตั้งมั่นอย่างแน่วแน่

 “ฉันจะไม่ยกโทษให้มันแล้วโว้ย ฉันจะให้มันได้เห็นนรกที่แท้จริง”

พวกเขารับรู้ได้ว่าอะไรคือความทรมานอย่างหาที่สุดมิได้

พวกเขาต้องการสร้างหายนะให้กับทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับวีด

หลังจากพวกเขาตายมากว่า 30 ครั้ง พลังทั้งหมดที่เคยมีก็ถูกสูบจนหมดสิ้น มีเหลือแม้แต่ความทะเยอทะยานที่จะมีชีวิตอยู่

วีดกลายมาเป็นเทพแห่งความตายและพวกเขาพูดกันครั้งแรกผ่านหน้าต่างข้อความ

ไม่เหมือนรอยัลโร้ด พวกเขาต้องพิมพ์ใส่คีย์บอร์ด

โรม: ทำไมแกต้องทำห่าแบบนี้กับพวกเราวะ? แกได้ล้างแค้นไปแล้ว มันยังไม่พออีกเหรอ?

วีด: ……

โรม: พูดสักอย่างสิโว้ย!

วีดไม่ได้ทำการโจมตีสักระยะ และตอนนั้นเองหน้าต่างสนทนาก็ปรากฏ

วีด: หายากแหะ มอนสเตอร์เลเวลสูงแบบนี้

โรม: บางที…แกคิดว่าพวกเราเป็นมอนสเตอร์เหรอวะ

วีด: ช่างน่าเศร้า ฉันไม่สามารถหามอนสเตอร์เก่งๆแบบนี้ได้อีก

มันจำเป็นเพื่อออกล่าในการได้มาซึ่งเลเวล การสู้กับผู้เล่นด้วยกันนั้นมีความเสี่ยง แต่มันก็มีประโยชน์เช่นกัน โรมและกิลด์ของเขาถูกพิจารณามห้เป็นหนึ่งในสถานที่ออกล่าชั้นยอด เขาได้ไอเท็มลูทพิเศษมากมาย

อาจจะดูเหมือนไม่ยุติธรรม โรมได้ก้มหัว

โรม: พอแค่นี้เถอะ ฉันอยากอยู่อย่างสงบ

วีด: ไม่เอาอะ

โรม: พวกเราเสียมากไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว นี่ยังไม่พอสำหรับนายอีกเหรอ

วีด: อารมณ์ไม่ดีเลยว่ะ

โรม: ทำไมนายถึงอารมณ์ไม่ดี? เรารู้ เราผิด พอดีเถอะนะ เลิกแล้วแต่กัน อย่าได้พยาบาทอาฆาตแค้นอะไรกันอีกเลย

ช่างน่าอับอายแต่เขาไม่ต้องการสู้อีกแล้ว

วีดเงียบไป หลังจากนั้น 30 วินาที ก็มีข้อความปรากฏขึ้นอีก

วีด: ค่าเช่าบ้านขึ้นอีกแล้ว

โรม: แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วยวะ?

วีด: ค่าโดยสารก็ขึ้น กะหล่ำปลีและหัวหอมยิ่งแพงกว่าปีที่แล้วอีก ฉันรู้สึกไม่ดีเลยว่ะ เอาเป็นว่าการเจรจาล้มเหลว

โรม: ……

โรมตัดสินได้หลังจากรู้ถึงเจตนาของวีด

 ‘ปีศาจ ปีศาจชัดๆ ฉันจะไม่ยุ่งกับเขาอีกแล้ว’

โรมเลิกเล่นเดอะคอนติเน้นท์อ๊อฟเมจิคและได้เริ่มต้นในโอกาสครั้งใหม่กับรอยัลโร้ด

โรมประสบความสำเร็จในรอยัลโร้ดและกลายมาเป็นหนึ่งในผู้นำระดับแถวหน้าของทวีป ยิ่งความนิยมของรอยัลโร้ดเพิ่มมากขึ้นเท่าไหร่ นั่นหมายความว่ากองกำลังของเขายิ่งใหญ่มากกว่าตอนที่อยู่ในเดอะคอนติเน้นท์อ๊อฟเมจิค

 ‘คนอ่อนแอไม่จำเป็น เราต้องการเพียงกิลด์ที่แข็งแกร่ง’

กิลด์พเนจรเต็มไปด้วยกองทัพชั้นยอด เหมือนกิลด์เฮอร์มีสในตอนนี้ มันเคยเป็นแหล่งความภาคภูมิใจของกิลด์พเนจรมาก่อน

ยังไม่แคล้ว โรมยังคงกระวนกระวาย

 ‘ไอ้ปีศาจ มันอาจจะมาที่รอยัลโร้ด ไอ้หมอนั่นมันแข็งแกร่ง ฉันไม่อยากยอมรับ แต่สัมผัสของเขานั้นเป็นเลิศ’

ไม่มีการรับประกันได้ว่าสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในเดอะคอนติเน้นท์อ๊อฟเมจิคจะเกิดซ้ำอีก แต่เขาไม่ต้องการเผชิญหน้ากับวีดอีกแล้ว

 ‘ฉันไม่อยากได้ยินผู้คนพูดถึงชื่อวีดเลย ชื่อเสียงของเขาคงไม่มีความหมายในรอยัลโร้ด ไม่สิ เขาอาจจะเปลี่ยนชื่อก็ได้ แต่รอยัลโร้ดเองก็กว้างใหญ่ไกลสุดลูกหูลูกตา’

แต่กระนั้นก็ไม่นาน เขาก็ได้ยินข่าวคราวเกี่ยวกับวีด

-ภารกิจวิหารเฟรย่าห์ประสบความสำเร็จ นักผจญภัยวีดได้ค้นพบมงกุฎฟาโก้

 “เฮ้ย ไม่จริงน่า บังเอิญมั้ง คนชื่อเหมือนรึเปล่า”

-กองทัพอมตะพ่ายแพ้แล้ว ออร์คคาริชวิ วีด เทพสงคราม!

 “เฮือก ไอ้หมอนั่น!”

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา โรมได้จับตาดูทุกการผจญภัยของวีด เช่นเดียวกับบรรดาเพื่อนๆในกิลด์พเนจร

ตอนนั้นเอง กิลด์โรมก็ได้จัดประชุมเพื่อปรึกษาหารือแนวทางประจันหน้ากับวีด

 “แต่นี่มันโชคดีเลยนะ เขาอยู่ห่างไกลจากเขตแดนของพวกเรามากเลยละ”

 “ก็นะ เขาเป็นประติมากร ทักษะการต่อสู้ของเขาคงไร้ประโยชน์ นี่ไม่ใช่โอกาสอันดีในการล้างแค้นเมื่อครั้งสมัยเดอะคอนติเน้นท์อ๊อฟเมจิคหรอกเหรอ?”

 “เราพยายามมาเป็นร้อยครั้งแล้วนะโว้ย สุดท้ายก็ยังล้มเหลวอยู่ดี”

โรมยังคงรอ

เขาไม่สามารถทำได้ดีในเดอะคอนติเน้นท์อ๊อฟเมจิค เขาไม่ต้องการยุ่งเกี่ยวกับเจ้าปีศาจนั่นอีก

 “เกรงว่าเราไม่อาจเสียกำลังพลในกิลด์ไปกับคนที่ไม่เกี่ยวข้องกับพวกเรา พวกเราควรจดจ่ออยู่กับการพัฒนาของเราดีกว่า”

ส่วนใหญ่กิลด์ที่มีชื่อเสียงจากเดอะคอนติเน้นท์อ๊อฟเมจิคก็เฝ้าจับตาดูวีด และโล่งใจเมื่อวีดประสบความสำเร็จในการผจญภัยและกวาดล้างกิลด์เฮอร์มีสจอมเย่อหยิ่ง

 ‘ดีแล้วที่เราไม่ได้ไปยุ่งกับเจ้าปีศาจ’

หลังจากนั้น วีดยังคงสร้างปาฏิหาริย์ต่อไปจนกระทั่งเขาถูกฆ่าโดยบาร์ดเรย์ในเหมืองเมลเบิร์น

ตัดเรื่องความยุติธรรมทิ้งไปได้เลย แพ้ก็คือแพ้

 ‘แม้แต่วีดยังไม่อาจต้านทานพลังนั้นได้’

ภายหลังจากเหตุการณ์นั้น พวกเขายุ่งอยู่กับการรับมือกิลด์เฮอร์มีสและไม่ได้สนใจวีด

ได้มีการจัดตั้งกลุ่มพันธมิตร แต่พวกเขาก็ต้องสูญเสียทุกสิ่ง

กลับกัน วีดดำเนินภารกิจเทคนิคแกะสลักลับขั้นสุดท้ายจนเสร็จเรียบร้อยและยังสามารถขัดขวางกองทัพอาณาจักรฮาเว่นเอาไว้ได้

โรมปลื้มปริ่มไปด้วยอารมณ์อย่างหาที่สุดมิได้หลังจากที่เขาได้รับชมศึกสงคราม

 ‘แน่นอน เขาคือปีศาจตัวจริง เขายังแข็งแกร่งอยู่ดี’

ผู้เล่นทางเหนือเชื่อมั่นในตัววีดราวกับเขาคือพระเจ้าและมันยากสำหรับโรมที่จะยอมรับอย่างมีเหตุผล

ไม่มีคำพูดใดที่สามารถอธิบายถึงวีด……

โรม มิเชล คาร์ลิส กันเตอร์และเชอร์วู้ดได้มารวมตัวกันหลังได้รับการติดต่อโดยวีด พวกเขาจึงมีความคาดหวังอย่างมาก

บรรดาผู้แพ้ได้มาเจอกันเพื่อรับฟังความคิดเห็นของคนหนึ่งคนบนทวีป

ถ้าวีดร่วมมือด้วย ก็จะเป็นการรวมพลังที่ดี

อย่างน้อย การเป็นพันธมิตรกับวีด ก็หมายความว่าพวกเขาอาจจะกอบกู้อาณาเขตที่สูญเสียไปได้บ้างจากกิลด์เฮอร์มีส

 “แต่ว่าเขายังไม่มาเลยนะ”

 “อืม…ไม่มีการนัดหมายเรื่องเวลา รอไปก่อนละกัน”

 “หลังจากชนะสงคราม เขาคงต้องจัดการเรื่องเร่งด่วน”

พวกเขารู้ว่าจะต้องมีการเรียกขานจากวีดภายหลังจากสงครามจบลง เพื่ออธิบายปฏิบัติการต่อต้านอาณาจักรฮาเว่น

อย่างไรก็ตาม ผ่านไปสองถึงสามชั่วโมง ก็ยังคงไม่มีการติดต่อ

เชอร์วู้ดจากกิลด์เมฆาทุบโต๊ะ

 “เวรเอ้ย! เราต้องรออีกนานแค่ไหนวะ?”

ที่ผ่านมาเชอร์วู้ดมีลักษณะนิสัยไปทางหัวร้อนและเกรี้ยวกราด

กิลด์เมฆาค่อนข้างมีความเกี่ยวพันกับเรื่องส่วนตัว เพื่อเพิ่มขุมพลังให้กับกิลด์ เขาใช้วิธีการค่อนข้างสุ่มเสียง ไม่ว่าจะเป็นการแบล็คเมล์ การเสนอผลประโยชน์ในการดึงดูดกิลด์เล็กๆทั้งหลายให้มาอยู่ในสังกัดของเขา

กิลด์ของพวกเขาได้ปกครองอาณาบริเวณมากมายบนผืนทวีป แต่สุดท้ายก็ถูกบดขยี้จนแตกสลายภายใต้การรุกรานของกิลด์เฮอร์มีส

เมื่อกิลด์ชื่อเสียงโด่งดังทั้ง 5 กลายเป็นเพียงอดีต นิสัยของเชอร์วู้ดเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

กันเตอร์แห่งดาราราชสีห์ได้แต่หัวเราะเบาๆ

 “ไม่เห็นจำเป็นต้องโมโหเลย มันก็แค่เทคนิคในการต่อรอง”

“เทคนิคในการต่อรองงั้นเหรอ?”

 “การทำให้อีกฝ่ายหงุดหงิดขณะที่กำลังรอคอย เขาจะได้ประโยชน์มากขึ้นในการต่อรองไงละ”

มิเชลพยักหน้าเห็นด้วย

 “นายยังไม่เห็นวิดีโอการต่อสู้ของวีดหรอกเหรอ? มันเรียกได้ว่าดีที่สุด และมันก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่ที่ให้เรามารวมตัวก่อน”

เชอร์วู้ดเข้าใจแต่ก็ดูเหมือนจะหัวร้อนนิดๆ

 “มันก็ยังแย่อยู่ดีว่ะ เหมือนเขากำลังสนุกกับการล้อเล่นพวกเรา”

 “แทนที่จะสนใจความรู้สึกของนาย มันสำคัญกว่าว่าจะลดความเสี่ยงในการต่อรองให้ต่ำที่สุดได้ยังไง เอาเวลามาคิดเรื่องนี้ดีกว่า”

 “ไม่สบอารมณ์เลย”

 “แต่เราจะกดดันกิลด์เฮอร์มีสได้เหรอถ้าเราร่วมมือกัน?”

กันเตอร์ตั้งข้อสังเกต

 “อาณาจักรอาเพ่นได้แสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้นั้น แน่นอน มันก็ยังไม่ใช่ทั้งกิลด์เฮอร์มีสที่พ่ายแพ้”

พันธมิตรที่มีความภาคภูมิใจสูงคือเหล่าผู้แพ้

กิลด์เฮอร์มีสมีกองกำลังเกือบสองในสามบนผืนทวีปกลาง และพวกเขามีผู้เล่นเลเวลสูงจำนวนมาก

พวกเขาได้สัมผัสประสบการณ์ตรงว่ากิลด์เฮอร์มีสและอาณาจักรฮาเว่นนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน

โดยเฉพาะอย่างนิ่ง คาลิสแห่งกิลด์ราชสีห์ทมิฬ ผู้ยังเกรงกลัวในพลังของกิลด์เฮอร์มีส หลังจากที่พวกเขาพลาดท่าในเหมืองเมลเบิร์น กิลด์เฮอร์มีสได้เข้ากลืนกินพวกเขา แผนการระยะยาวได้สำเร็จลุล่วงสมบูรณ์แบบ เขาได้รู้ซึ้งถึงกิลด์เฮอร์มีสที่แข็งแกร่งและไร้เทียมทาน

 ‘แต่พระราชวังอิมพีเรียลได้พังทลายลง ความสามารถในการปกครองของอาณาจักรฮาเว่นก็จะหยุดชะงัก การรักษาความปลอดภัยในทวีปกลางจะย่ำแย่และการจลาจลจะเกิดขึ้น นี่คือโอกาส เราต้องใช้จังหวะนี้เพื่อฉวยโอกาส’

 ‘ไม่มีเวลาให้เสียในที่แบบนี้ รวบรวมผู้เล่นและช่วงชิงป้อมปราการจากกิลด์เฮอร์มีส…’

วีดได้ทำให้เปลวไฟแห่งความหวังปะทุขึ้นมาอีกครั้ง และนี่คือโอกาสสุดท้ายของพวกเขา ถ้าเขาได้นำการต่อต้านในพื้นที่…!

พวกเขากินอาหารอย่างเงียบเชียบขณะที่กำลังปรึกษาเรื่องหนทางในการต่อสู้กับกิลด์เฮอร์มีส

 “ฉันเบื่อแล้วว่ะ มาเล่นโป้กเกอร์กันดีกว่า”

 “เอาสิ”

 “ในขณะที่รอ พวกเราก็ควรผ่อนคลายบ้าง”

 “ฉันต้องการให้แผนของเขาเพลี่ยงพล้ำจากการใช้ความอดทนของพวกเราเพื่อผลประโยชน์ในการต่อรอง”

แม้ว่าการรอคอยมาทั้งคืนจะผ่านพ้นไป ก็ยังคงไม่มีวี่แววการติดต่อจากวีด

ความจริงแล้ว วีดไปเข้าห้องน้ำและก็ลืมติดต่อพวกเขาทันทีที่เขาออกมาจากห้องน้ำ

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 “คึ ฮะ ฮะ ฮ่า อ๊า ฮะ ฮะ ฮ่า!”

ราชาโจรสไตเนอร์!

เขาดีใจไปกับความโชคร้ายของอาณาจักรฮาเว่น

 “ตอนนี้การรักษาความปลอดภัยยิ่งต่ำลง มันไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้ว”

ตั้งแต่การถล่มลงมาของพระราชวังและการทัพที่โดนล้างบางแดนเหนือ การจลาจลมากมายปรากฏขึ้นในอาณาเขตของอาณาจักรฮาเว่น

 “เราจะไม่ทนกับไอ้พวกเจ้าเมืองสารเลวอีกต่อไปแล้ว!”

 “ประชาชนแห่งอาณาจักรทัลเลน บัดนี้ได้เวลากวาดล้างพวกที่เข้ามารุกรานในดินแดนของพวกเราแล้ว”

 “กองกำลังของเราจะต่อสู้อย่างอาจหาญกับอาณาจักรฮาเว่น เราจะรวมตัวกันด้านหลังหุบเขา”

ตริ๊งงงง!

-การดิ้นรนเพื่ออิสรภาพ อาณาจักรลาซาลถูกยึดครองโดยอาณาจักรฮาเว่น นำมาซึ่งความสูญเสียแก่ประชาชน หนึ่งในเขตแดนต้องห้ามทั้งสิบ ป่าอเวเรี่ยนอยู่ใกล้กับอาณาจักรลาซาลและผู้คนมีชื่อเสียงด้านจิตวิญญาณการต่อสู้ จงช่วยเหลือในท้องถิ่นในการล้างแค้นอาณาจักรฮาเว่น ผู้คนจะรู้สึกซาบซึ้งต่อคุณ ระดับความยาก : C รางวัลภารกิจ : ความผูกพันอย่างลึกซึ้งกับประชาชนในท้องถิ่น ภารกิจที่เกี่ยวข้องกับการต่อต้านจะปรากฏ ข้อจำกัดในการทำภารกิจ: ความสัมพันธ์ระดับดีมากในหมู่ประชาชน

 

 “คำพวกนี้ ฮืมม”

 “น่าสนใจ พวกเราลองสักหน่อยไหม?”

 “เลิกเพ้อได้แล้ว ไม่รู้เหรอว่ากิลด์เฮอร์มีสแข็งแกร่งแค่ไหน?”

 “ภารกิจเชื่อมโยงเลยนะ ภารกิจจบแล้วอาจมีรางวัลดีๆรออยู่ก็ได้”

ผู้เล่นในทวีปกลางสามารถเข้าถึงภารกิจที่เกี่ยวข้องกับการต่อต้านได้อย่างง่ายดาย

มันง่ายเกินไป

ประชาชนจำนวนมากวิจารณ์เกี่ยวกับอาณาจักรฮาเว่น แค่การนั่งดื่มในโรงเหล้าก็มักจะมีภารกิจที่เกี่ยวข้องปรากฏ

แล้วก็มีภารกิจที่เกี่ยวข้องกับอดีตอาณาจักรครอยน์

ตริ๊งงง!

-ภาษีการขนส่งของครอยน์ ไม่มีความลับใดในโลกนี้ บรรณาการและภาษีจำนวนมากที่ได้ไปจากครอยน์กำลังถูกลำเลียงตามแม่น้ำเบ็นซ่า ผู้ที่มีความกล้า มัวรออะไรอยู่? คุณจะได้รับเงินจำนวนมหาศาลและทรัพย์สมบัติมากมายจากการทำลายขบวนคาราวาน การโจมตีอาณาจักรฮาเว่นจะทำให้ผู้คนยินดีอย่างกระตือรือร้น ระดับความยาก: C รางวัลภารกิจ: แม้คุณจะประสบความสำเร็จการปล้นสะดม ความอื้อฉาวจะไม่เพิ่มขึ้น การส่งคืนภาษีแก่ประชาชนจะเพิ่มชื่อเสียงจำนวนมาก ข้อจำกัดในภารทำภารกิจ: อัศวินที่ได้รับการแต่งตั้งจากอาณาจักรฮาเว่นจะไม่สามารถรับภารกิจจากประชาชน

 

 “งานใหญ่เลยนะเนี่ย”

 “ทำไมเหรอ?”

 “ภารกิจไม่ได้ยากเท่าไหร่เมื่อเทียบกับความสามารถและทักษะของพวกเรา แต่ร้อยทั้งร้อย มันจะเป็นเหตุที่ทำให้เกิดความยุ่งยากกับกิลด์เฮอร์มีส เราจะไม่มีวันได้อยู่ในทวีปกลางอีกต่อไป”

 “ใครสนกันล่ะ? ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่ากิลด์เฮอร์มีสจะรู้หรอก ต่อให้มันแย่เท่าไหร่ เราจะลี้ภัยไปแดนเหนือ”

 “แดนเหนือ? อืมม ฉันอยากไปทางเหนือมานานแล้ว ฉันจะได้ออกทีวีทุกวันเลย”

 “เราจะไปทางเหนือกันเมื่อภารกิจนี้สำเร็จ”

 “เราจะให้ของขวัญอาณาจักรฮาเว่นก่อนการเดินทางอันยาวนาน”

 “นั่นแหละที่ฉันอยากจะพูด”

จิตใจของเหล่าผู้เล่นในทวีปกลางได้เอนเอียง และพวกผู้เล่นก็ทำภารกิจสำเร็จ

พลังอำนาจของกิลด์เฮอร์มีสโดนบั่นทอนลงโดยพวกผู้เล่น

อีเว้นท์มากมายปรากฏไปทั่วทุกสารทิศ

-การจลาจลเกิดการแตกหักตามสถานที่มามากมาย

-ขนาดของกลุ่มผู้ต่อต้านกำลังขยายตัวตราบเท่าที่พวกเขาเข้าร่วมกับกองทัพประชาชนปลดแอก

-สุญญากาศความปลอดภัย หมายความว่าเจ้าเมืองจำนวนมากถูกปล้น

-ประชาชนเริ่มถึงขีดสุดจากความไม่พอใจ พวกเขาเมินเฉยต่อเกียรติของผู้ปกครอง

 “เป็นไปไม่ได้ นี่มันเกินไปแล้ว”

 “มันคือความอับอาย เรื่องพวกนี้ไม่ควรเกิดขึ้นกับอาณาจักรฮาเว่น”

 “มันเป็นเพราะการรักษาความปลอดภัยและความภักดีลดต่ำลง”

 “ในเวลาแบบนี้ เราควรทำอะไรละ? มันยากที่จะควบคุมให้การรักษาความปลอดภัยอยู่ในระดับสูงและความภักดีในอาณาเขตที่ยึดครอง

อุบัติการณ์พวกนี้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและสำเร็จมากขึ้นเรื่อยๆ”

กิลด์เฮอร์มีสได้รับข้อความในเชิงลบอยู่เรื่อยๆ

การถล่มของพระราชวังอิมพีเรียลและความพ่ายแพ้ในแดนเหนือ ทำให้อารมณ์ของสาธารณชนเกิดผลกระทบอย่างใหญ่หลวง

โดยปกติแล้ว การปกครองของอาณาจักรค่อนข้างมั่นคงแต่อาณาเขตส่วนใหญ่ในทวีปกลางได้มาจากการช่วงชิง การเก็บภาษีในอัตราที่สูงมาก การเกณฑ์ไพร่พล และ การคุกคามจากการแสวงหาผลประโยชน์ นั่นหมายความว่านโยบายของอาณาจักรฮาเว่นย่ำแย่สุดๆ

บรรดาผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสพูดคุยกันระหว่างพวกเขา

 “มาถึงระดับนี้แล้ว พวกเราไม่ฉิบหายเลยเหรอวะ?”

 “บางที…แม้เราจะมีพลังอำนาจทางทหารแข็งแกร่งที่สุด พวกระดับผู้นำไม่ได้สนใจปัญหาเล็กๆน้อยๆด้วยสิ”

 “อาณาจักรฮาเว่นไม่ได้สั่นคลอนง่ายขนาดนั้น กิลด์ของพวกเราแข็งแกร่ง”

 “หัวใจของเราแข็งแกร่งดุจความเคารพที่มีต่อกิลด์ ไม่มีอะไรเอาชนะพลังของพวกเราได้”

พวกผู้เล่นไม่ได้สงสัยในกำลังทางทหารของกิลด์เฮอร์มีส

ขุมพลังของพวกเขาเพียงพอที่จะรวมทั้งทวีปเข้าด้วยกัน คนที่เข้าร่วมกิลด์เฮอร์มีสย่อมมีความภูมิใจใจกำลังทางทหารของพวกเขา

 “เรื่องร้องเรียนจำนวนมากส่วนใหญ่มาจากพวกผู้เล่นธรรมดา รางวัลจากภารกิจถูกระงับเนื่องจากการถล่มของพระราชวัง”

 “ง่ายมาก ไม่ต้องไปสนใจ พวกมันกล้าดียังไงมาเรียกร้องค่าตอบแทน?”

 “มันก็แค่พวกอ่อนแอ เราเมินเฉยไปได้เลย แต่บรรยากาศจะไม่ดีนัก เราควรเชือดไก่ให้ลิงดู พวกนี้จะได้ไม่กล้าหือ สั่งสอนพวกมันซะ”

พวกผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสยืนยันความเสียหายจากเครือข่ายข้อมูล

ช่างน่าประหลาดใจ เมื่อการความโกลาหลและการจลาจลยังคงเกิดขึ้นตามส่วนต่างๆของอาณาจักร ความโกลาหลในแต่ละพื้นที่ของทวีปกลางนั้นมิอาจเมินเฉยได้

บัดนี้ ฐานของอาณาจักรกำลังสั่นคลอน

มีปัญหามากมายในพื้นที่ประกอบกับความภักดีที่ลดต่ำและการรักษาความปลอดภัยที่ย่ำแย่ แต่อำนาจทางทหารของอาณาจักรฮาเว่นเพียงพอต่อการปราบปรามการกบฏ

พวกเจ้าเมืองและกองทัพได้เคลื่อนไหวจัดการพวกกบฏ

กระนั้น เวลาก็ไม่ได้เอื้ออำนวย

เพียงเวลาไม่นานนักหลังจากการครอบครองทวีปกลาง

ความล้มเหลวจากการยึดครองแดนเหนือและการถล่มของพระราชวังอาณาจักรฮาเว่น หมายถึง เรื่องราวที่ไม่คาดฝันอาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อในยามที่พวกเขาต้องสร้างเสถียรภาพความมั่นคงในการปกครอง

จบตอน

ผู้แปล : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล