เล่มที่ 20 ตอนที่ 2 การปรากฏตัวของแขกไม่ได้รับเชิญ แปลโดย Cole’s Myth

เล่มที่ 20 ตอนที่ 2 การปรากฏตัวของแขกไม่ได้รับเชิญ แปลโดย Cole’s Myth

เพราะว่ามีซอยูนกับโทริในแนวรบ บอลลาร์ดจึงไม่เป็นภัยคุกคามอีกต่อไป เมื่อใดที่มีการต่อสู้เกิดขึ้น เหล่ากองทัพผีดิบก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด แต่ด้วยความช่วยเหลือจากทั้งสองคน พวกบอลลาร์ดจึงทำให้การออกล่านั้นง่ายขึ้นมาก

แถมพลังของวีดก็มีระดับมากกว่าเป็นเท่าตัวอีกด้วย

 ‘ไม่มีพวกอึดๆแล้วรึไง ห๊ะ? ถึงแม้ว่าสัดส่วนของพวกอันเดตจะเพิ่มขึ้นได้ แต่ว่าพลังในการต่อสู้ที่ใช้การได้ก็ยังมีขีดจำกัดอยู่’

วีดสั่งการปราการสุดท้าย ที่มีพวกกูล ผีดิบแล้วก็พวกอัศวินโครงกระดูกให้ตามเขามาเพราะพวกมันส่วนมากใช้การไม่ได้แล้ว

 ‘ฉันน่าจะให้พวกนักเวทย์โครงกระดูกเพิ่มระยะโจมตีต่อเนื่องดีกว่า’

เมื่อมีซอยูนกับโทริที่มีพลังเหนือกว่าพวกมอนสเตอร์ มันคงจะดีกว่า ถ้าหากเพิ่มจำนวนกองกำลังเสริมเอาไว้มากๆ

ทุกครั้งที่พวกเขาสู้กับพวกบอลลาร์ด จำนวนอันเดตที่ต้องใช้นั้นลดต่ำลงไป แถมกองกำลังที่วีดนำทัพอยู่นั้นก็ยิ่งมีศักยภาพมากขึ้นไปอีก

 ‘จากของที่ลูทมาได้และค่าประสบการณ์ที่ได้รับมา ก็ไม่เลวนะ’

เพราะว่าซอยูนจัดการพวกบอลลาร์ดไปมากกว่าครึ่ง แม้ว่าค่าประสบการณ์ที่เขาได้รับจะน้อยลงแต่ว่าความเร็วในการล่าก็ค่อนข้างเพิ่มขึ้นนิดหน่อย

จำนวนไอเทมที่หล่นออกมาก็เพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน และวีดก็จะเป็นผู้รวบรวมโดยที่ไม่มีคำบ่นใดๆปรากฏออกมาให้ได้ยินเลย

 “ถือไว้ด้วย!”

แม้แต่หน่วยกูลที่ดำเนินการอย่างอิสระ ก็เอามาไว้เพื่อถือของและแจปเท็ม เดินตามหลังพวกเขามาติดๆ

การออกล่ากลับไปกลับมาทั่วๆพื้นที่มรดกแห่งประติมากรเป็นไปอย่างรวดเร็ว

วีดได้เพิ่มเลเวลของเขาไปถึง 10 เวลในเขตลาส ฟารังซ์

ถ้าหากเขายังคงออกล่ากับซอยูนก็จะสามารถเพิ่มเลเวลของเขาเรื่อยๆได้อย่างรวดเร็วและยังสบายใจได้อีกด้วย

 ‘แต่ว่าค่าความเชี่ยวชาญทักษะนั้นไม่ค่อยเพิ่มมากเท่าไรเลย…’

แต่ว่านะ คุณจะไม่ได้อะไรเลยถ้าคุณแพ้ นั่นคือกฎ!

วีดอยากจะอยู่ล่าพวกบอลลาร์ดกับไทร์เบธต่อ แต่ว่าจำเป็นต้องย้ายไปที่อื่นต่ออีก

 ‘เราควรมุ่งหน้าไปทางธารน้ำไร้เยือกดีไหมนะ? หรือว่าจะมุ่งหน้าไปที่ยอดเขาทั้งเจ็ดเพื่อทำภารกิจของกลุ่มโจรสลัดอาร์เมเนียนที่ล่มสลายดี?’

เขากับพวกอันเดตเคยต้องออกไปล่าท้าทายกับพวกนักรบแห่งความโกลาหลถึงสี่ครั้ง มีเพียงแต่แพ้กลับมาหรือไม่ก็วิ่งแจ้นหนีกลับมาเท่านั้น

แต่ตอนนี้มีซอยูนกับโทริคนที่จะเป็นตัวช่วยอย่างดีในการต่อสู้นี้ สถานการณ์เปลี่ยนไปบ้างแล้ว

เพราะมีความร่วมมือจากทั้งสองที่มาเป็นแนวร่วม เขาจึงต้องเปลี่ยนขบวนรบของพวกกองทัพอันเดดเพื่อปรับให้มีประสิทธิภาพเหมาะสมที่สุด

พวกนักรบแห่งความโกลาหลต่อสู้อย่างมีแบบแผน เมื่อที่พวกมันติดอยู่ในวงล้อมของพวกอันเดด พวกมันไม่อาจโดนกำจัดได้ง่ายๆเลย

 “การต่อสู้กับพวกนักรบแห่งความโกลาหลนั้นลำบากมากพอสมควร….คงต้องออกล่าเป็นวันหรือสองวันกว่าด้วยซ้ำ แถมยังต้องสอนให้ซอยูนกับโทริรู้วิธีสู้กับพวกนักรบแห่งความโกลาหลอีกด้วย”

วีดไม่ได้รู้ว่าซอยูนนั้นเป็นห่วงเขามากน้อยเพียงใดเลย เธอหวังเพียงแต่ว่าวีดจะไม่ตายไปซะก่อน

เพราะคิดว่าการล่านักรบแห่งความโกลาหลนั้นเป็นภารกิจของวีดที่แท้จริง เธอจึงไม่อยากให้เขาทรมานจากความรู้สึกผิดหรือเสียใจถ้าหากว่าเธอถูกฆ่าตายระหว่างทาง

 “ตอนนี้ฉันอยากจะกลับไปที่ที่ฉันขึ้นฝั่งมา ทางนั้นมีมอนสเตอร์ชุกชุมมากกว่าแถวนี้ ไปล่าแถวๆนั้นดีกว่า จะมาด้วยไหม?”

ซอยูนพยักหน้ารับข้อเสนอนั้น

วีดออกล่าร่วมกับซอยูนอยู่ซักพักขณะที่เขาเดินทางกลับมาที่ธารน้ำไร้เยือก ไกลออกไปนั้นก็มีกองทัพเรือของราชอาณาจักรฮาเว่นอยู่

 “แม้แต่ที่นี่ ก็มีเรือมามากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

จากตอนกลางของทวีปมายังเขตลาส ฟาลังคซ์นี่ก็เป็นระยะทางที่ไกลมากเอาการ แต่อย่างไรก็ตามบรรดาเรือที่ผูกธงแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นกับเหล่าพลเรือที่เก่งกาจนับสิบก็ล่องเรือใกล้เข้ามา

วีดที่ช่วงนี้วุ่นอยู่แต่กับการล่า ดังนั้นเขาจึงไม่รู้สถานการณ์รอบๆตัวซักเท่าไร เพื่อที่จะบัญชาการเหล่าอันเดดเป็นจำนวนมาก เขาจึงต้องปิดหน้าต่างกระซิบหรือแม้แต่หน้าต่างการพูดคุยของกิลด์

แต่ว่าวีดก็ยังคงรู้สึกได้ว่ามีปัญหาแล้วละ “ถ้างั้น ฉันคงรออยู่เฉยๆแถวนี้ไม่ได้สินะ”

กองทัพแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นที่ใกล้เข้ามาอาจจะถูกสังเกตเห็นได้ ถ้าเขาเอากองทัพอันเดดออกไปล่าเพราะพวกผู้เล่นปกติมักจะรับรู้ว่ากองทัพอันเดดนั้นเป็นพวกมอนสเตอร์

 “กลับไปล่าอยู่ที่ที่เดิมของเรากันเถอะ”

บริเวณที่หลุมหลบภัยที่เป็นรอยแยกบนพื้น เขาดึงพวกของแจปเท็มกับไอเท็มออกมา จากนั้นก็มุ่งหน้าไปยังพื้นที่ใกล้ๆกับมรดกแห่งประติมากร

***

 “โอ้ววว ถึงลาส ฟาลังคซ์ซะที ที่บนสุดแห่งแดนเหนือ หนึ่งในสิบเขตต้องห้ามของทวีป!”

ผู้เล่นมากมายของกองทัพเรือแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นประหลาดใจกับทิวทัศน์ของเขตลาส ฟาลังคซ์

ภายในทวีปเวอร์เซล มีข้อมูลที่เปิดเผยสู่สาธารณะว่ามีการรวมตัวกันของมอนสเตอร์มากมายหลายชนิด พื้นดินที่ลาดชัน เส้นทางอันแสนยาวไกล เป็นต้น

มีผู้คนที่แข็งแกร่งมากมายนับไม่ถ้วนเดินหน้าท้าทายเขตต้องห้ามทั้งหลาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขตต้องห้ามทั้ง 10!

แค่ไปถึงที่นั่นก็เติมเต็มความภาคภูมิใจของพวกเขาแล้ว

ในลาส ฟารังซ์นั้น ไม่มีต้นไม้ผุดขึ้นแม้แต่ต้นเดียว จะมีก็เพียงแค่บรรดาภูเขาไฟดำทะมึนประทุหมอกฉุนกึกออกมาแล้วยังจะลาวาแดงเข้มไหลทะลักออกมาเป็นครั้งเป็นคราวอีก

แถมยังมีความโหดร้ายจากพวกมอนสเตอร์เดินว่อนไปทั่วทุกเขตแดน นั่นก็คงจะไม่เป็นพูดเกินจริงไป ถ้าจะบอกว่ามันเหนือกว่าคำว่าอันตรายไปแล้ว

ผู้เล่นธรรมดาที่มีค่าจิตวิญญาณนักสู้ต่ำ เพียงแค่มองมอนสเตอร์เลเวลสูงๆจากที่ไกลๆ พวกเขาก็ใจฝ่อไปแล้วพร้อมกับค่าสถานะความคล่องตัวกับค่าความแข็งแรงที่กำลังลดลงหวบหาบไปอีกด้วย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานะค่าความกลัวนั้นมีผลต่อค่าความเชี่ยวชาญของทักษะทำให้ต่ำลงไปสองสามระดับเลยละ

 “กองทัพอันเดด! ล่วงหน้าไปเลย จดจ่อเอาไว้มากๆกับอันเดดพวกนั้น”

แม้ก่อนจะขึ้นฝั่ง หน่วยลาดตระเวนก็กำลังสะกดรอยตามการเคลื่อนไหวของพวกอันเดดเอาไว้แล้ว

 “กองทัพอันเดดนั้นนำโดยวีดหรือป่าวนะ? เหมือนว่าจะเจอกับกองทัพเร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้นะ ผีดิบซอมบี้ กูล เดทไนท์ แม่มด โครงกระดูก เพิ่งจะเห็นตอนนี้เองละว่ามันหลากหลายขนาดนี้น่ะ”

 “วีดนี่จริงๆเลยนะ ปรับตัวได้อย่างเต็มที่เข้ากับเขตลาส ฟาลังคซ์แล้วก็ออกล่า นั่นละคือเงื่อนงำทั้งหมดที่เราต้องการ”

 “แม้จะเป็นอาชีพสายเนโครแมนเซอร์ก็เถอะ…เขาควบคุมมากมายขนาดนั้นได้ยังไงกันนะ? หรือว่าเขามีความสามารถที่จะบัญชาการกองทัพมอนสเตอร์แต่ละกองโดยเฉพาะรึปล่าวน่ะ?”

 “สำหรับเราแล้วมันเป็นจริงอย่างที่หวังไว้จริงๆ ถ้าหากว่านั่นเป็นวีด ก็เป็นไปได้แหละ!”

พวกผู้เล่นในกองทัพเรือแห่งราชอาณาจักรฮาเว่น รู้สึกยินดีอย่างมากในการค้นพบอันเดดพวกนี้

เจ้าหน้าที่อาวุโสแห่งกิลด์เฮอร์มีสกักเก็บความรู้สึกขุ่นเคืองที่มีต่อวีดเอาไว้ ขจัดออกไปเพื่อไม่ให้คนอื่นหาว่านั่นเป็นวิสัยของพวกวิปริตไร้มนุษยธรรม

พวกเขาไล่ตามวีดไปจนถึงเขตลาส ฟาลังคซ์ แม้ว่าจะไม่รู้ตำแหน่งที่อยู่ของเขาเลย ผู้เล่นบางคนก็พิจารณาว่าทั่วทั้งตอนกลางของทวีปว่า เหล่าผู้ที่มีอำนาจเหลือล้น นั้นดิ้นรนเพื่อทำให้ตัวเองดูสำคัญมากยิ่งขึ้น

แต่ยังไงก็ตาม ผู้เล่นหลายคนที่ต้องยอมตามนโยบายของกิลด์ กลับคิดว่าวีดคือศัตรูของพวกเขาโดยที่ไม่สนความรู้สึกส่วนตัว แล้วความคิดความหวังของการล่าวีดในลาส ฟาลังคงซ์ที่อาจจะเป็นไปได้ ก็ยังช่วยเติมเต็มพวกเขาไปด้วยความสุขเหลือล้นแล้ว

 “เยี่ยมมาก”

ดรินเฟลด์รู้สึกถึงภาระ ที่ได้รับการบรรเทาลงเล็กน้อยหลังจากที่มาถึงเขตลาส ฟาลังคซ์

 “ทันทีที่เราขึ้นฝั่งมาแล้ว เราก็ต้องยึดครองดินแดนนี้ให้ได้”

เขาช่างละโมบโลภมากในดันเจี้ยนล่า ไอเท็มแล้วยังเลเวลอีก นอกจากนี้เขายังมีลูกน้องในกองทัพเรือที่ใช้ในการออกไปล่าอีกด้วย แม้ว่าการไล่ล่าวีดจะช้าลงไปซักหน่อยมันก็โอเคสำหรับเขา

 “อยู่นั่นเอง เรือผีสิง”

เรือผีสิงที่เทียบท่ารอวีดอยู่ที่ธารน้ำไร้เยือก

 “ถ้าไม่วกกลับมาที่นี่อีก วีดก็คงจะไม่สามารถกลับไปที่ตอนกลางของทวีปได้เลย”

ดรินเฟลด์สั่งให้เอาเรือใหญ่สามลำมาเพื่อล่อให้ให้เรือผีสิงออกมาแล้วจากนั้นก็ค่อยเข้าไปคุมเรือ

พลเรือเอกจึงออกปากไปว่า

 “มีผู้เหล่าผู้เล่นเลเวลสูงๆมากมายที่อยู่บนเรือนอร์ท สตาร์ เจ้าอยากให้ข้าระดมพลไปไหมละ?”

“จะดีกว่านะถ้าเจ้าไม่รู้ว่ามันทำอะไรได้บ้างน่ะ”

“ข้าเชื่ออย่างมากว่าการเคลื่อนพลนอร์ท สตาร์โจมตี นั่นจะทำลายเรือผีสิงนั่นให้เป็นผุยผงเลย”

เหล่าผู้เล่นเลเวลสูงๆมารวมตัวอยู่ในกองกำลังทหารหลักแห่งอาณาจักรฮาเว่นบนเรือนอร์ทสตาร์

 “แต่ว่าพวกเขาก็อยากขึ้นฝั่งไปที่ลาส ฟาลังคซ์นะ พวกเขาคงไม่บ่นอะไรหรอกมั้ง?”

 “ก่อนอื่นก็ใช้เรือนอร์ท สตาร์ยึดเรือผีสิงนั่นซะ จากนั้นก็ให้พวกทหาร NPC กับพวกอัศวินอยู่เฝ้ามัน”

 “แล้วจากนั้น ข้าก็จะเริ่มปฏิบัติการ”

กร๊ากกก!

คว๊ากกกกก!

แล้วหลังจากนั้นไม่นาน การกระหน่ำโจมตีระหว่างเรือแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นกับเรือผีสิงก็ได้เริ่มต้นขึ้น

ความสามารถในการเล็งยิงของเรือผีสิงนั้นห่วยแตกมาก แล้วจากนั้นไม่นานก็ต้องรับแรงระเบิดตรงหัวเรือไปเต็มๆ แถมยังมีการโจมตีตามมาเรื่อยๆอย่างไม่หยุดหย่อน

นั่นใช้เวลานานกว่าที่คาดไว้มากนักแต่ศัตรูก็ยอมล่าถอยไปในที่สุด

จากนั้นเหล่าผู้เล่นจากเรือนอร์ทสตาร์กับอัศวิน กองทัพเรือก็รุดหน้าข้ามไปที่เรือผีสิงและเข้ายึดเรืออย่างไม่ได้ยากเย็นอะไรมากนัก

 “พวกราชอาณาจักรฮาเว่นนั่นขึ้นฝั่งไปแล้ว”

ลูกน้องของโจรสลัดราชากริฟฟิทได้ติดตามดรินเฟลด์ไปอย่างลับๆ แล้วผลรายงานการสอดแนมก็มาถึงเขา

 “ขึ้นฝั่งไปที่ลาส ฟาลังซ์รึ…ใจกล้าไม่เบานิ”

เมื่อเรื่องทุกอย่างได้ผ่านไปแล้ว แต่ว่ากริฟฟินก็ไม่ได้มีแผนการอะไรเลยกับสถานการณ์ที่อยู่เบื้องหน้านี้ ตรงกันข้าม พวกอันเดดก็ไม่สามารถเจอตัวพวกเขาได้เช่นกัน

เป็นเพราะพวกฉลามโฉดแห่งคาบสมุทรเบคกี้นิน พวกเขาถึงสามารถเคลื่อนตัวไปเงียบๆขณะที่หลบหลีกพวกอันเดดไปด้วย

 “วีดไปเทียบท่าที่เขตลาส ฟาลังคซ์แล้วใช่ไหม?”

 “ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นครับ”

รองกัปตันโครัมขานตอบ

ก่อนหน้านี้ในตอนที่กลุ่มโจรสลัดกริฟฟินหน่วยที่ 2 ทำตามคำสั่งอยู่ รองกัปตันก็ได้ไปยื่นข้อตกลงกับพลเรือเอกของกองกำลังแห่งอาณาจักรฮาเว่น

 “แล้วเราควรทำยังไงต่อครับ?” “ตอนนี้เราเอาแต่รอจนข้าเริ่มกลัวล่ะนะ”

 “ก็มาลองคิดดูสิ…”

กริฟฟิทนั้นได้รับมอบหมายมาให้มาฆ่าวีด

แต่เดิมก่อนที่จะโจมตีนั้น เหล่าโจรสลัดโดยปกติจะแอบซุ่มรออยู่ในแม่น้ำหรือทะเล

แต่ว่ากริฟฟิทนั้นแตกต่างจากโจรสลัดคนอื่นที่เขานั้นรอต่อไปไม่ไหวแล้ว

 “ดรินเฟลด์ได้อนุญาตให้เราขึ้นฝั่งได้แล้ว”

 “เรามีความสัมพันธ์ที่เป็นอริกับพวกทัพเรือของอาณาจักรฮาเว่นอยู่นะ พวกเขาจะไม่โจมตีเราใช่ไหม?”

ทหารเรือของราชอาณาจักรนั้นจะโจมตีกลุ่มโจรสลัดเมื่อไรก็ตามที่พวกเขาพบเห็นเมื่ออยู่บนท้องทะเล

ในการเป็นทหารเรือ การจับตัวโจรสลัดเป็นวิธีการที่ดีที่สุดในการเก็บค่าประสบการณ์และสัมฤทธิ์ผลได้เร็วมากๆ นอกจากนี้ถ้าหากพวกโจรสลัดโจมตีเรือของทหารเรือก็จะได้สมบัติกับรางวัลมากมายอีกด้วยเช่นกัน

อันดับแรกเลย การจะย่นระยะห่างระหว่างทหารเรือกับโจรสลัดให้สั้นลงนั้นยากมากๆ

แถมจำนวนของผู้เล่นในกองทัพเรือหน่วยที่2 ของอาณาจักรฮาเว่นนั้น ก็ยังเหนือกว่าจำนวนของโจรสลัดที่มีซะอีก แม้ว่าจะมีคุณภาพของทหารที่ต่ำกว่าก็เถอะ

อย่าว่าแต่จะรู้ถึงผลลัพธ์ของการต่อสู้บนท้องทะเลเลย มันถือว่ายากมากเอาการที่จะออกไปสู้แล้วชนะเหล่าผู้เล่นและเหล่าทหารจากราชอาณาจักรฮาเว่นบนภาคพื้นดิน

 “ตอนนี้มันก็ยังโอเคอยู่ บาร์ดเรย์ออกคำสั่งมาเองเลย ถ้าเราอ้างชื่อของเขาพวกเขาก็คงไม่โจมตีเรา เพราะงั้นเพื่อจะทำให้มั่นใจ ฉันจะติดต่อไปที่กิลด์เฮอร์มีสอีกหน่อยละกัน”

กลุ่มโจรสลัดกริฟฟิทพร้อมที่จะขึ้นฝั่งไปที่ลาส ฟาลังคซ์แล้วหลังจากที่ติดต่อและได้คำรับรองจากกิลด์เฮอร์มีสมาแล้ว

 “เราเดินทางมาตลอดทางเพื่อมาถึงนี่ ก็น่าจะล่ามอนสเตอร์แกร่งๆบ้างซักหน่อยนะ”

***

วีดกระดกลิ้นของเขาพลางนึกเกี่ยวกับราชอาณาจักรฮาเว่น

มีแค่เรือผีสิงแค่เพียงลำเดียวที่นำเขามาถึงนี่ นั่นกลับเทียบไม่ได้เลยที่มาเจอกับการเดินทางสำรวจที่ร้ายกาจนี่อีก

 “นั่นมันธงของกองทัพเรือที่สองของกิลด์เฮอร์มีสรึป่าวนะ?”

เขารู้สึกแปลกใจที่ไม่เพียงมีแค่พลังรบของกิลด์เฮอร์มีสเท่านั้น แต่รวมถึงที่ว่าพวกเขาสามารถส่งกองกำลังรบของพวกเขามาตลอดทางจนมาถึงลาส ฟาลังคซ์นี่ได้อีก

นี่เป็นครั้งแรกจริงๆที่เขาได้เผชิญหน้ากับกิลด์เฮอร์มีสที่มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่ว

 “ลองนึกดูแล้วทำไมพวกเขาทั้งหมดถึงมาที่นี่ ตอนนี้นะ? ฉันก็แค่อยากจะอยู่แล้วกินอย่างสงบ แต่หลายๆอย่างเริ่มจะแย่ลงสุดๆละตอนนี้”

เมื่อกลับไปที่บริเวณรอบๆมรดกแห่งประติมากรเขาก็รู้สึกเป็นกังวลนิดหน่อย

แถมเขายังไม่รู้ความจริงที่ว่ากองทัพเรือแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นนั้นมุ่งร้ายเขาอยู่ แต่อย่างไรก็ตามความหวังที่จะให้ผลลัพธ์ออกมาดีต่อหน้าเหล่าผู้เล่นก็คงเป็นเรื่องยากแล้วละ

 “เกิดบ้าอะไรขึ้นบนโลกใบนี้นะ พวกเขาจะยังมาขโมยเมล็ดถั่วที่ไหลออกมาข้างๆไปกินงั้นหรอ?” (สรุปแกกังวลเรื่องนี้)

เขามาถึงที่รอยแตกบริเวณที่ซอยูนกำลังจ้องมองภูเขาที่อยู่ห่างออกไป หัวใจของเขาสั่นไหวไปครู่หนึ่ง เมื่อมองไปที่หญิงงามที่ดูท่าทางเหมือนกำลังรอคอยเขาอยู่

เรื่องที่โดนใจของวีดคือเส้นผมที่ปลิวไสวไปตามลมของเธอราวกับเป็นฉากที่ออกมาจากภาพยนตร์

 “อะแฮ่ม”

หลังจากนั้นก็ตามมาด้วย วีดเข้าไปยืนอยู่ข้างๆเธอ

ด้วยสถานะที่ยังเป็นอันเดดอยู่นั้น ท่าทางที่แสดงออกมากลับกลายบรรยากาศน่าขนลุกออกมาแทน ในตอนที่เขาอยู่อย่างเงียบๆ สายลมก็พัดมาปัดตรงหัวของเขา

ความที่เป็นโครงกระดูก เส้นผมของเขานั้นมันไม่มีเลย!

สำหรับคนนอกแล้วนี่คงเหมือนกับอันเดดชั่วร้ายที่กำลังข่มขู่สาวงามแห่งศตวรรษ ซอยูน

การจะมองบรรยากาศให้เป็นไปอย่างธรรมชาติแล้ว ฉากนั้นได้เปลี่ยนมาที่ซอยูนที่ดูเหมือนว่าอยู่ในหน้าที่ที่เตรียมพร้อมจะกำจัดวีด คนที่ได้เปลี่ยนสารรูปไปเป็นโครงกระดูกแล้วซะมากกว่า

 “ฮึอืม ถึงเวลาออกล่าอีกครั้งแล้วละ”

วีดให้กองทัพอันเดดไปล่อพวกบอลลาร์ดมา

พวกมอนสเตอร์นั้นให้ค่าประสบการณ์ที่น่าดึงดูดใจและก็เครื่องหนังอีกมากมาย เขาสามารถใช้เวทย์สาปแช่งแล้วก็ทักษะระเบิดซากศพโดยไม่ต้องคิดมากเพราะมีซอยูนเป็นกำลังเสริม

ความเร็วในการล่าเพิ่มขึ้นอย่างมากเพราะมีทักษะเฉพาะของสายอาชีพเบอเซิร์กเกอร์ของซอยูนที่โจมตีอย่างบ้าคลั่งกับพวกมอนสเตอร์ส่วนใหญ่ที่มุ่งไปหาเธอก่อน

ด้วยการใช้การโจมตีเต็มรูปแบบของเหล่าอันเดด คำสาปของเนโครแมนเซอร์และทักษะระเบิดซากศพแถมยังมีกำลังเสริมจากซอยูนนั้นได้เปลี่ยนแผนการล่าเป็นแบบใหม่ไปเลย

 ‘ธรรมดาแล้วอาชีพเนโครแมนเซอร์มักจะเล่นไม่เข้าขากับสายอาชีพอื่น แต่ว่าตอนนี้กับเบอร์เซิร์กเกอร์นั้นดูใช่ไปเลยละ’

อาชีพเบอร์เซิร์กเกอร์นั้นก็เป็นอาชีพที่หายากเช่นเดียวกัน

แค่ได้อาชีพมาก็นับว่ายากมากแล้ว หลังจากนั้นยังต้องมาออกล่าเพียงลำพังเป็นเวลานานในพื้นที่สุดโหดเพื่อเพิ่มค่าสถานะและค่าทักษะจึงจะสามารถแข็งแกร่งขึ้นอย่างดีได้

มันไม่ใช่อาชีพที่เป็นประโยชน์เลยกับพวกที่ต้องการพวกพ้อง

 “จะดีหรือร้ายยังไง เราก็ยังคงต้องล่าต่อไปด้วยกัน เพราะงั้นจึงไม่เกี่ยวกันหรอก”

หลังจากที่ต้องออกล่าเป็นเวลานานในพื้นที่ที่มีรอยแยกบนพื้นดินอย่างนี้ ความเยือกเย็นทั้งหมดก็ได้สลายหายไป

ข้อได้เปรียบที่มากที่สุดของกองทัพอันเดดคือความเร็วในการล่าอันบ้าคลั่งกับการลูทของ

 “เพื่อที่จะออกไปล่าพวกนักรบแห่งความโกลาหลนั่น เราต้องออกไปจากที่นี่แล้วก็ไปที่อื่นซะ”

ตรงบริเวณรอบๆปล่องภูเขานั้นที่มีรอยแตกขนาดใหญ่บนพื้นข้างใต้หน้าผาและก็ยังมีลาวาไหลตกลงมาตรงช่องตรงกลางนั้นเป็นสถานที่ตั้งของดันเจี้ยน

ขณะที่เขากำลังไต่ตัวลงไปด้วยบันไดเชือกที่ทำเองเพื่อเข้าไปยังดันเจี้ยน แต่ในตอนนั้นเอง

 “ไม่นะ ยังเข้าดันเจี้ยนไม่ได้”

เขาสามารถเก็บเกี่ยวกำไรจากค่าประสบการณ์ถึงสองเท่าแล้วยังอัตราการดรอปไอเท็มไปตลอดทั้งอาทิตย์ในฐานะผู้ค้นพบคนแรก

แต่ว่ามอนสเตอร์แต่ละตัวในดันเจี้ยนที่ปกติจะมีเลเวลสูงกว่าพวกมอนสเตอร์เดินเตร็ดเตร่อยู่ในพื้นที่เปิดโล่ง บางทีอาจจะมากกว่าถึงสองเท่า

ในเขตลาส ฟาลังคซ์นี้ ก็มีมอนสเตอร์รวมตัวอยู่ทั่วดินแดนนี้ก็มากมายเหลือล้นแล้ว คุณไม่สามารถเข้าไปในดันเจี้ยนแบบบุ่มบ่ามได้

 “ถ้าเราเข้าไปในดันเจี้ยนอย่างที่ตั้งใจไว้แล้ว ถ้ามันเป็นถ้ำแคบๆหรือว่าเขาวงกตละ ฉันคงไม่สามารถลากพวกกองทัพอันเดดลงไปได้แล้วก็คงต้องทำลายมันไป”

ไม่มีทั้งหนทางหรือว่าตัวเลือกอะไรมากเลยสำหรับวีด

 “พักซักครู่นะ ฉันต้องไปทำกับข้าวให้น้องสาวฉันนะ…อีกซักแปบค่อยมารวมตัวกันนะ”

มันเป็นเวลาอาหารเย็นของซอยูนด้วยเช่นกัน พวกเขาจึงล๊อคเอาท์เพื่อไปพักผ่อนชั่วโมงหนึ่ง อาหารเย็นนั้นคือบะหมีถั่วเหลือง (Gangdoenjang) บิบิมบับ (ข้าวห่อสาหร่าย)แล้วก็ซุบถั่วงอกอุ่นๆ 

หลังจากที่ผัดข้าวในหม้อ และก็กินข้าวเย็นร่วมกับน้องสาวของเขาแล้ว ลีฮุนก็เปิดคอมพิวเตอร์ขึ้น

 “ตั้งแต่ที่มีรายการไอเทมใหม่ การประเมินราคาให้ได้ราคาดีก็ไม่ง่ายเลยน๊า”

ไอเท็มใหม่ล่าสุดคือพวกที่เก็บมาตอนที่ออกล่าในเขตลาส ฟาลังคซ์

เมื่อคุณปักเย็บเครื่องหนังตามแบบออกมาเป็นเสื้อผ้า ราคาก็จะถูกกำหนดตามราคาสินค้าหัตถกรรม

ราคาตลาดของอัญมณีเองก็ขึ้นตามความเอิบอิ่มของสีและความเป็นประกาย แต่ว่ายังมีไอเท็มที่ถูกค้นพบมากมายที่หากถูกเปิดตัวมาก็จะไร้ค่าทันที แต่ในขณะที่มีแจปเท็มที่ซับซ้อนหลากหลายชนิดอีกมากมายที่มีค่าอยู่ด้วย

 “ถ้ามีโอกาสฉันจะขายออกหรือว่าแลกเปลี่ยนสินค้าพวกนั้นแน่”

ปกติแจปเท็มนั้นไม่มีทางขายออกได้ แต่ถ้าหากว่าคุณหาคนซื้อไอเท็มได้ก็อีกอย่าง เขานั้นไม่เคยขายให้กับร้านค้าเลยเพราะการต่อรองราคากับพวกเขาจะไม่มีการให้ราคาที่สมเหตุสมผลกับเขาเลย

 “ตอนไหนที่ฉันปล่อยแจปเทมไปให้เมแพนเขาก็ต้องหาราคาไอเท็มนั้นได้อย่างแน่นอน”

นอกจากนี้เขาก็ยังหากำไรจากไอเท็มที่เขาทำเองตอนที่เขาทำงานเป็นช่างตัดเย็บหรือว่าช่างตีเหล็ก

การที่จะได้ราคาที่ดีได้ คุณจำเป็นต้องขายให้กับคนที่เขาต้องการ จะต้องหาอาชีพเป้าหมายทั่วทั้งโรยัลโร้ดแล้วก็ยังต้องเข้าใจการทำงานภายในและสถานการณ์ปัจจุบันแต่ละราชอาณาจักรหรือหมู่บ้านนั้นๆ

แต่เดิมพ่อค้าอย่างลีฮุนจะใช้กลวิธีที่เด็ดขาดเพื่อกอบโกยเงิน ไอเท็มที่เก็บมาจากเขตลาส ฟาลังคซ์ได้ถูกรวบรวมและบันทึกไว้อย่างชัดเจนในหนังสือคู่มือสำหรับครัวเรือนจากข้อมูลที่ได้ถูกรวบรวมไว้

ราคาไอเท็มนั้นไม่ตายตัว ฉะนั้นก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่คุณจะต้องระมัดระวังเอาไว้ด้วย

เพื่อที่จะสะสมเงินให้ได้มากๆ เมื่อใดที่คุณออกล่ามอนสเตอร์ก็ต้องระมัดระวังกับจำนวนของค่าประสบการณ์ของตัวเองและของลูทชนิดไหนที่จะต้องเก็บแล้วแต่ละอย่างมากน้อยแค่ไหนอีกด้วย

เพื่อที่จะรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับไอเท็มนั้นเขาใช้เวลาไปซักพักเพื่อเข้าสู่บอร์ดกระทู้ของรอยัลโร้ด

หัวข้อ: การผจญภัยแบบไหนที่วีดมีอยู่ที่เขตลาส ฟาลังคซ์กันนะ?

เพียงแค่คลิ๊กเดียว เรื่องของลีฮุนก็เด้งขึ้นมาทันที

 “พวกเขารู้ได้ยังไงนะว่าฉันอยู่ในเขตลาส ฟาลังคซ์?”

วีดมักจะอยู่กับภารกิจที่ยอดเยี่ยมเสมอฉะนั้นเป็นธรรมดาที่จะมีคนสงสัยว่าการผจญภัยแบบไหนกันที่เขาทำอยู่

-การกลายร่างเป็นจอมเวทย์อมตะ ลิชนั้นเหนือความคาดหมายมาก พวกคุณคิดงั้นไหม?

หลายๆคอมเม้นท์ก็โพทส์ตามกันมาเรื่อยๆ

-ฉันอยากจะให้มีตารางออกอากาศของสถานี KMC Media เร็วๆจังเลยน๊า -ใช่แล้วล่ะเป็นสถานีออกอากาศที่น่าเชื่อถือเพียงที่เดียวแหละ -เฮ้พวก คิดว่าเป็นไปได้ไหมที่จะได้ไปออกล่าที่เขตลาส ฟาลังคซ์ทางตอนเหนือต่อไปนะ? -เกินไป๊ ยอมแพ้ไปซะเถอะ ตามประวัติศาสตร์บอกว่าทิศเหนือน่ะแต่ไม่ได้หนาวเย็นเลย มีเพียงสถานการณ์ที่ไม่แน่ไม่นอนปกคลุมทั่วเขตลาส ฟาลังคซ์ มีแต่ตายกับตายเท่านั้นแหละ -มีข้อมูลอะไรลือมาจากพวกกิลด์เฮอร์มีสที่อยู่ในลาส ฟาลังคซ์ไหม? ตั้งแต่ที่ดรินเฟลด์กับพวกกองทัพเรือไปถึงที่นั่นแล้วน่ะ -ข่าวด่วน! กลุ่มโจรสลัดกริฟฟิทก็ไปถึงที่นั่นแล้วเหมือนกัน ฉันได้ยินข่าวมาจากเพื่อนที่อยู่ที่นั่นนะ ระหว่างการเดินทาง จุดหมายปลายทางถูกเก็บไว้เป็นความลับสุดๆ มีเพียงว่าพวกเขาเริ่มขึ้นฝั่งไปบนลาส ฟาลังคซ์แล้ว พวกเขาได้บอกข่าวผู้เล่นคนอื่นไหมนะ - เหลือเชื่อเลย! วีดไปสถานที่หนึ่งในสิบเขตต้องห้ามแล้วยังมีพวกผู้เล่นจำนวนมากกำลังขึ้นฝั่งอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยย

บนบอร์ดกระทู้ของรอยัลโร้ด หัวข้อหลักนั้นเกี่ยวกับเขตลาส ฟาลังคซ์ เหล่าผู้เล่นมากมายต่างจินตนาการต่างๆนาๆเกี่ยวกับการผจญภัย

การย่างเท้าอยู่บนดินแดนใหม่ที่มีพื้นที่ล่าดีๆโปรยปรายด้วยความอุดมสมบูรณ์เหลือล้น มีของลูทที่เป็นสิ่งตอบแทนมา ค่าประสบการณ์ แถมยังต้องฝ่าภยันตรายเพื่อชัยชนะพร้อมกับเผชิญความทุกข์ทรมานเพื่อที่จะให้ได้รับรางวัลภารกิจนั้นอีก!

เมื่อไรก็ตามที่ตำนานและปริศนาแห่งทวีปเวอร์เซลเปิดเผยออกมา เหล่าผู้เล่นที่แสนกระตือรือร้นก็จะโพทส์แสดงความคิดเห็นถึงประเด็นที่พวกคุณไม่สามารถหาอ่านได้ที่ไหนเลย

สำหรับตอนนี้ หนึ่งในสิบเขตต้องห้ามลาสฟาลังคซ์ วีด กองทัพแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นและกลุ่มโจรสลัดกริฟฟิทเป็นตัวหลักที่ตั้งอยู่ใจกลางหัวข้อเหล่านั้น

หัวข้อเรื่อง: ทัศนคติของนักผจญภัยที่แท้จริงคือการท้าทายกับปริศนาทั้งหลาย ท่านนักผจญภัยทั้งหลายผู้ผจญไปยังสุสานและดันเจี้ยน อย่าให้เราได้มองเพียงแค่วัตถุและเงินตรา ขณะที่ท่านได้ไปออกตะเวนไปทั่วทั้งดินแดนอันกว้างไกล ขอให้เราได้ร่วมผจญไปด้วยเถอะ

-แกก็พูดง่ายสิ แกใช้เวลาแค่สองสามนาทีเขียนโพทส์ ลองออกไปผจญภัยด้วยตัวเองดูสิ ทั้งชีวิตเดาว่าคงไม่เคยออกไปดินแดนแบบนั้นสินะ แกก็แค่ต้องออกไปเผชิญหน้ากับความตายที่ไร้ค่านั่นซะไป๊ -แกอาจจะโชคดีหน่อยถ้าหากไปหลงทางตอนไปที่ล่ะนะ -มีใครเริ่มต้นผจญภัยที่บ้านเกิดตัวเองบ้างล่ะ?

หัวข้อเรื่อง: จากครั้งนี้นั้นเรากำลังมองหาหนึ่งในสิบเขตต้องห้ามเขตอื่นๆอยู่ ฉันลองสืบเสาะแล้วก็ประมวลผลข้อมูลมากมายแต่ว่าไม่เห็นตรงกันเลย มันพึ่งถูกเจอได้เพียงสองสามวันก่อนเองนะ แต่ว่าเราก็ยังนึกไม่ออกว่าเขาเข้าไปได้ยังไงหรือว่าเขามีชีวิตรอดมาสองสามวันที่ผ่านมานี้ได้ยังไง แต่ว่าวีดนี่เป็นคนที่ไม่รู้จักคำว่ากลัวหรือยอมแพ้เลยนะ ฉันเดาว่าซักวันเขาคงย่างเก้าเข้าไปในเขตต้องห้ามทั้ง 10 หมดเลยแน่ๆ

-ก็จนกว่าจะถึงวันที่วีดไปเขตต้องห้ามทั้ง 10 เขตจนหมดล่ะนะ! -ภายในหนึ่งปี คิดว่าเขาจะได้ไปถึงสามที่หรือป่าวนะ?

หัวข้อเรื่อง: ลองมาเดาเนื้อหาภารกิจของวีดกันเถอะ เขาล่องเรือไปที่เขตลาส ฟาลังคซ์ในทันที บางทีอาจจะเป็นเควสรึป่าวนะ? เขาเป็นจอมเวทย์อมตะ ลิชรึปล่าวนั้นฉันก็ไม่รู้หรอก แต่ขอให้การผจญภัยนั่นอยู่ที่ลาส ฟาลังคซ์ทีเถอะ คุณจินตนาการได้เลยว่าความยากของภารกิจนั้นจะสุดยอดขนาดไหน ลาส ฟาลังคซ์เรอะ บางทีมันก็น่าคิดนะ พวกคุณคาดว่าวีดจะได้อะไรมาหรอ?

-คงได้เดาๆแบบเครียดๆไปเท่านั้นละน๊า -เรามีหมาที่บ้านด้วยนะ (บอกเพื่อ-.-) - นั่นมันลูกพี่ลูกน้องฉันนิ แค่อายุแปดเดือนฉันก็จัดการเขาตอนงานวันเกิดละ -จะแพ้หรือชนะก็จะออกอากาศอยู่ดีละ แล้วเราก็จะอยู่กันทั้งคืนเพื่อดูที่การออกอากาศแน่นอนเลย!

หลายเรื่องราวถูกเขียนในหัวข้อการผจญภัยของวีด แต่อย่างไรก็ตามก็ยังมีเรื่องเกี่ยวกับกองทัพเรือราชอาณาจักรฮาเว่นกับกลุ่มโจรสลัดปรากฏขึ้น

หัวข้อเรื่อง: ทำไมถึงมีพวกโจรสลัดขี้โกงไปที่เขตลาส ฟาลังคซ์ด้วยละ? หัวข้อเรื่อง: กองทัพราชอาณาจักรฮาเว่นไปถึงเขตลาส ฟาลังคซ์เวลาพอๆกับวีดด้วย ทำไมละ?

หัวข้อเรื่อง: กองทัพเรือของราชอาณาจักรฮาเว่นกำลังตามรอยวีดตั้งแต่เกาะอีเปียแล้วละ!

หัวข้อเรื่อง: กองทัพเรือของราชอาณาจักรฮาเว่นกับพวกโจรสลัดนั่นรวมหัวกันรึป่าว? พวกเขาเป็นอริกันนิแล้วทำไมถึงไม่โจมตีกันละ?

บรรดาผู้เล่นวิเคราะห์โพสท์ต่างๆแล้วยังครองบอร์ดกระทู้ด้วยความคิดเห็นของพวกเขาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย บาร์ดเรย์ ดรินเฟลด์ และกิลด์เฮอร์มีสไม่ได้คาดหวังว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวใหญ่โตขนาดนี้

การจมเรือผีสิงบนทะเลและถ้าหากฆ่าวีดตายได้ละก็คงจะนำไปสู่ความปั่นป่วนมากไม่น้อยเลย

แต่ยังไงก็ตาม ดินแดนแห่งการผจญภัยที่เรียกว่า ลาส ฟาลังคซ์ ประเด็นปัญหาของเหล่ากองทัพเรือราชอาณาจักรฮาเว่นกับกลุ่มโจรสลัดที่ไล่ตามวีดไปก็สร้างความสงสัยให้กับผู้เล่นคนอื่น

ไม่มีความลับที่คงอยู่ตลอดไปหรอกนะ นั่นคือกฎ กระทู้แสดงความคิดเห็นมากมายค่อยๆถูกเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับกองทัพเรือราชอาณาจักรฮาเว่นกับกลุ่มโจรสลัดออกมา

-เพื่อนฉันเป็นคนของกองทัพเรือราชอาณาจักรฮาเว่นนะ เขาบอกฉันด้วยละว่าทำไม พวกเขาตามวีดไปเพื่อขัดขวางภารกิจของเขาแล้วก็ฆ่าเขาซะ -นั่นโกหก ใช่ไหม? -ลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นลูกเรือโจรสลัดละ เขาบอกว่าก็ได้รับคำสั่งให้มาทำคล้ายๆกัน -กิลด์เฮอร์มีสนั้นสั่งให้กองทัพนักฆ่าเพื่อไปฆ่าวีดอย่างเปิดเผยเลยหรอ? -ไม่มีข้อสงสัยเลยว่ากองทัพเรือราชอาณาจักรฮาเว่นกับพวกโจรสลัดกำลังเล็งเป้าไปที่เขาแล้วละ -ว๊าวว ฉันอยากมีส่วนด้วยจัง ฉกเครื่องมือกับไอเท็มของวีดคงเป็นแจ๊คพ็อตแง๋ๆ -ถึงแม้พวกเขาอยากให้ไป ฉันก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าจะเป็นไปได้ไหมที่จะไปขวางภารกิจนั่นน่ะ ถ้าได้ไปเก็บข้าวของได้ไม่จำกัดก็เยี่ยมไปเลย แต่ว่าถ้าพวกเขาไปหาของตามหลายๆที่อีกละ งั้นไม่ดีกว่า นอกจากนี้ได้ยินมาว่าแค่ค่าชื่อเสียงกับเงื่อนไขอื่นๆอีกมากมาย ที่ถ้าเป็นเควสพิเศษก็ต้องเสนอให้พวกเขาด้วย แล้วก็ยังต้องอนุญาตให้พวกเขามาทำได้ด้วยอีก -ไอ้พวกกิลด์เฮอร์มีสชาติชั่วเอ้ย! พวกแกจะไม่ยอมให้ฉันตายไปก่อนเลยหรอ อยากให้เป็นทาสพวกแกไปชั่วชีวิตรึไง? -งั้นสรุปว่ากิลด์เฮอร์มีสกับพวกโจรสลัดอยู่ที่เขตลาส ฟารังซ์เพื่อล่าวีดหรอ? -ใช่แล้วล่ะ พวกเขาไปที่นั่นก็ตั้งใจไปทำอย่างนั้นแหละ -เป็นพวกที่ชั่วสุดๆโดยสมบูรณ์แบบ -การกระทำที่น่ารังเกียจแบบนั้นจะเกิดขึ้นเมื่อไรละ ภายในหนึ่งวัน หรือสองวัน?

ตาของลีฮุนกระตุกด้วยความโกรธขณะที่อ่านกระทู้นั่นอยู่

 “ทำไมถึงเป็นฉันละ…….”

เขาสงสัยว่าทำไมผู้คนมากมายบนโลก นั้นถึงเพ่งเล็งเขานัก คนที่ใช้ชีวิตถูๆไถๆไปเพียงเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องและอยู่ด้วยหัวใจที่เปลือยเปล่านี้

กิลด์เฮอร์มีส กิลด์ที่โด่งดังมากที่สุดทางตอนกลางของทวีปที่เป็นที่รู้จักเรื่องความโหดร้ายป่าเถื่อนของพวกเขา จึงเป็นการดีที่สุดที่จะเลี่ยงพวกเขาเอาไว้

เริ่มแรกวีดสร้างตัวละครของเขาที่ราชอาณาจักรโรเซนไฮม์ เพราะในตอนกลางของทวีปนั้นมีการตั้งค่าภาษีมันจึงเป็นเรื่องยากมากที่จะได้พื้นที่ออกล่า

ค่าภาษีนั้นมีแต่จะหมุนเพิ่มขึ้นไปข้างหน้าเรื่อยๆ ช่างเป็นการเผด็จการของพวกกิลด์ดังๆจริงๆ!

แต่ว่ากันตามจริงแล้ว ความเครียดของวีดก็บีบตัวขึ้น

กิลด์เฮอร์มีสนั้นได้สร้างกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดบนทวีปเวอร์เซล ทั้งยังมีอิทธิพลมากมายมหาศาลร่วมกับราชอาณาจักรฮาเว่น

ในพื้นที่ออกล่าพวกเขาจะฆ่าอะไรก็ตามที่ขวางหูขวางตาแถมยังเอาแต่ใจติดป้ายประกาศว่า “เป็นพื้นที่ของกิลด์เฮอร์มีส” อีกละ

ถูกหนุนหลังโดยอิทธิพลและอำนาจ พวกผู้เล่นเลเวลสูงๆก็ได้รับการยอมรับให้เป็นสมาชิกกิลด์แถมกิลด์ก็เติบโตมากยิ่งขึ้นไปอีก

ตอนที่วีดเห็นกองทัพเรือราชอาณาจักรฮาเว่นครั้งแรกที่เขตลาส ฟาลังคซ์ แม้ว่ามันจะไม่สะดวกมากนัก แต่เขาก็ถูกบังคับให้ยอมยกพื้นที่ล่าไปเพื่อเลี่ยงออกจากพวกเขา

 “นี่พวกแกจะตามฉันมาตลอดทางมานี่เพียงแค่เพื่อจะมาลองฆ่าฉันจริงๆน่ะหรอ?”

ถ้าหากระดับของภารกิจที่ได้รับมานั้นถูกกำหนดไว้แล้ว พวกเขาก็ขโมยภารกิจไปไม่ได้หรอก ฉะนั้นเหลือก็แต่ขัดขวางภารกิจไม่ให้สำเร็จสินะ

ด้วยเหตุผลที่ตลกไร้สาระอย่างการฉกภารกิจนั่น พวกเขาถึงขนาดล่องเรือมาไกลถึง ลาส ฟาลังคซ์เนี่ยนะ

ถ้าจะมาแกว่งดาบสนิมเขรอะรัวๆแบบนั้น ก็วางมันลงซะเถอะ

กิลด์นั้นต้องรู้จักใช้ประโยชน์ของอำนาจและความกลัวให้ดีและรักษาระบบการแข่งขันเอาไว้แล้วนั่นก็จะสามารถหยุดยั้งความเหิมเกริมจากกิลด์อื่นๆได้อีกด้วย

วัตถุประสงค์ที่ซ่อนเร้นเอาไว้ของกิลด์เฮอร์มีสนั้นคาดเดาได้ง่ายๆเลยละ นั่นคือพวกเขาอยากฆ่าวีด

 “ถ้าเราเลี่ยงการต่อสู้ได้ก็คงจะดีหล่ะนะ”

หน้าตาเขาบิดเบี้ยวแสดงออกตรงข้ามกับคำพูดของเขา สำหรับลีฮุนนั้นมันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วละ

ศัตรูไล่ตามเขามาตลอดทางเพื่อสู้กับเขาถึงเขตลาส ฟาลังคซ์ เพราะอย่างนั้นเขาก็คงจะไม่ไปแค่บอกลาแล้วก็ปลีกตัวกลับไปแบบนั้นหรอกมั้ง

“ถ้างั้น ก็คงต้องสู้อย่างเลี่ยงไม่ได้แล้วละ”

ลีฮุนสลับไปที่หน้าข้อมูลของบอร์ดกระทู้สมาคมดาร์คเกมเมอร์

 “รู้เชิงศัตรูของเจ้า แม้นข้าจะบาดเจ็บ ข้าก็วางแผนหนีไว้ด้วย”(น่าจะเป็นคติของสมาคม)

ผู้เล่นดาร์กเกมเมอร์มากมายตายไปเพราะความเป็นเผด็จการของพวกกิลด์เฮอร์มีส

ขณะที่ลีฮุนอ่านข้อมูลอยู่นั้นเขาก็เข้าสู่ห้วงความคิดอันลึกซึ้ง

***

 “ลดเสบียงพื้นฐานลงหน่อยเถอะครับ”

 “เอาเถอะน่า เคลื่อนตัวไปอย่าหยุด เราต้องไปสร้างป้อมก่อนฟ้าจะมืดนะ”

เหล่าผู้เล่นและทหารของกองทัพเรือแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นเคลื่อนที่ไปอย่างชุลมุน วุ่นวาย

ข้อมูลเกี่ยวกับเขตลาส ฟาลังคซ์นั้นยังคงคลุมเรืออยู่ พวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกมอนสเตอร์หรือว่าภูมิประเทศที่นี่เลย

โดยปกติแล้วเหล่านักผจญภัยแต่ละคนจะเดินลาดตระเวนไปทั่วๆก่อน จากการเดินขยายขอบเขตนั้นเหล่ามอนสเตอร์ก็มักจะไม่ตอบโต้มากนัก

แต่อย่างไรก็ตามพวกมอนสเตอร์นั้น มีความรู้สึกไวต่อมนุษย์กลุ่มใหญ่ๆที่เข้ามาในพื้นที่ แล้วก็จะเข้ามาโจมตีเป็นฝูงเลย คงจะไม่มีเขตแดนตรงไหนเลยที่เข้าไปได้ในสภาพที่ไร้โชคแบบนี้

 “สร้างฐานที่มั่นตรงเนินเขาติดกับลานกว้างนะ แล้วก็ออกไปสำรวจรอบๆลาส ฟาลังคซ์ซะ”

ดรินเฟลด์และนายทหารอาวุโสของกองทัพเรือพยายามที่จะสร้างป้อมเพื่อใช้ในการกักเก็บไอเท็มมากเท่าที่จะสร้างได้ ถึงแม้ว่านั่นจะเป็นสิ่งที่ขัดแย้งกันแทนที่จะสร้างเอาไว้เพื่อความสบายใจ แต่กับใช้เติมเต็มความเห็นแก่ได้เอาไว้ซะนี่

คุณจำเป็นจะต้องสร้างความมั่นใจว่าจะนอนหลับในค่ำคืนที่ปลอดภัยเพื่อที่จะได้ฟื้นฟูแรงใจและแรงกาย

เมื่อคุณตั้งป้อมปราการไว้รอบๆเนินเขา ก็ต้องคำนึงถึงวัสดุที่ใช้ในการสร้างป้อมด้วยเพราะมันจะปลอดภัยมากกว่าพวกเต้นท์ผ้าใบธรรมดาอีก เพื่อจะช่วยเอาไว้กันพวกมอนสเตอร์โจมตีได้ดีอีกด้วย

แต่นั่นก็เอาไว้ให้พวกผู้เล่นที่เป็นกำลังหลักของกองทัพราชอาณาจักรฮาเว่นมากกว่าจะยอมให้เหล่าทหารและลูกเรือ NPC เอาไว้อยู่

สำหรับเหล่าผู้เล่นที่เข้าร่วมกับกองทัพเรือนั้นมันไม่ง่ายเลยที่จะรับมือกับการเดินทางที่แสนน่าเบื่อเกินกว่า 1 เดือน

แต่สำหรับเหล่ากะลาสีเรือส่วนใหญ่แล้วมันธรรมดามากที่จะฝังตัวอยู่แต่ที่เรือพวกเขาเอง แต่ว่าถ้าหากเมื่อใดที่ออกเรือไปเป็นเวลานานๆ หลายๆอย่างก็มีแนวโน้มว่าจะล่มซะหมดคงเพราะแรงใจของพวกเขาลดลงไปจนหมดนั่นเอง

แล้วไหนยังจะมีเรื่องที่อาจจะทำให้ปวดหัวอีกสองสามอย่างเช่น การก่อขบถ การจลาจล และโรคคิดถึงบ้านอยู่บ้าง

การจะออกคำสั่งเหล่าทหารและอัศวินนาวี ดรินเฟลด์ต้องเอาใจใส่เป็นพิเศษเพื่อเพิ่มขวัญกำลังใจและลดความอ่อนล้าของพวกเขา

 “กัปตัน! เรามีท่อนไม้ไม่พอครับ”

 “กัปตัน! ข้าหาท่อนไม้ไม่ได้เลยครับ”

ต้นไม้ไม่เติบโตในสภาพพื้นดินแห้งแล้งที่ไม่เหมาะกับสภาพแวดล้อมของเขตลาส ฟาลังคซ์นี่เอาซะเลย

พักเรื่องพวกมอนสเตอร์ที่เห็นอยู่ไกลๆนั่นเอาไว้ก่อน ดรินเฟลด์จึงตอบกลับออกไปว่า

 “ไปรื้อเรือแล้วก็เก็บหินพวกนั้นมากองไว้ซะจะได้สร้างป้อมขึ้นมาได้”

 “รับทราบครับ ท่าน”

จากนั้นเหล่าผู้เล่นและลูกเรือก็แบกก้อนหินมากองไว้

เพราะว่าเป็นการเดินทางที่ยาวไกลความเหนื่อยล้าจึงเริ่มสั่งสมสุดๆ แต่แม้พวกเขาจะอยู่ในสภาพเช่นนั้น ก็ไม่มีเวลาเพื่อที่ผ่อนคลาย เพียงเพื่อต้องก่อสร้างแคมป์ขึ้นมา

การแบกก้อนหินหนักๆแล้วยังรีบเร่งสร้างกำแพงขึ้นนั้นก็ลดกำลังกายลงไปมาก

 “ทหาร! ตรวจตราพื้นที่โดยรอบด้วยละ”

ดรินเฟลด์ส่งเหล่าทหารออกไปเพื่อเตรียมพร้อมเอาไว้อย่างดี

ทหารห้านายออกไปลาดตระเวนโดยรอบในทันทีเพื่อระบุจำนวนของพวกมอนสเตอร์และขยายขอบเขตพิสัยของพวกเขาก่อนที่จะกลับมาที่ป้อม

 “มีเป้าหมายอันตรายเป็นพิเศษที่มองเห็นได้อยู่ครับ”

 “มีพวกมอนสเตอร์ตระเวนอยู่รอบๆ ที่ดูเหมือนว่าจะคุมโดยมอนสเตอร์ระดับบอสที่มีสติปัญญาครับ”

การรายงานนั้นทำให้ดรินเฟลด์อารมณ์ดี ถ้าหากว่ามีการโจมตีหนักๆจากพวกมอนสเตอร์นั่นคงทำให้เขาสบายใจขึ้นอยู่บ้าง

 “แล้วพื้นที่โดยรอบละเป็นยังไง?”

 “ลักษณะภูมิประเทศนั้นแย่มากเลยครับ เพราะว่าพื้นที่ส่วนใหญ่ที่นี่เป็นหินลาดชัน ดูท่าจะยากที่จะเคลื่อนที่ขณะต่อสู้ครับ”

ขณะที่การต่อสู้ดำเนินอยู่นั้นมันจะยากลำบากมากขึ้น ที่จะสู้อย่างเป็นระบบบนพื้นหินขรุขระแบบนั้น

นอกจากนี้แล้วพวกลูกเรือแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นจะชินกับการต่อสู้บนทะเลมากกว่าบนพื้นดิน

 “ตอนที่มอนสเตอร์เดินผ่านไปมาๆรอบๆอยู่แบบนี้ ดูท่าว่าคงต้องใช้เวลานานเอาการนะครับ แม้จะมีพวกทหารอยู่เฝ้าเวรยามอยู่ตลอด ข้าก็ยังสงสัย…ที่นี่ปลอดภัยจริงๆรึปล่าวครับ?”

เหล่าทหารส่วนหนึ่งก็ไม่อาจรู้สึกมั่นใจได้เหมือนกัน

ใกล้ๆยังมีภูเขาไฟลูกหนึ่งที่ปล่อยควันดำออกมา แถมพื้นดินก็สั่นไหวหน่อยๆอีก ตรงบริเวณช่องของรอยพื้นดินแยกยังมีกระแสลาวาไหลอยู่ด้วย

 “ถ้างั้น เพราะว่าวีดมาถึงที่นี่ก่อนหน้าพวกเรามาก ก็คงไม่มีทางที่จะรู้สึกปลอดภัยด้วยละนะ”

 “ท่านพูดถูกต้องอย่างที่สุด”

เหล่าลูกเรือถูกใช้สร้างกำแพงจนเสร็จเรียบร้อยจนมืดค่ำ

ลูกเรือของกองทัพเรือที่สองแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นนั้นพูดได้ว่ามีเลเวลต่ำสุด 250

แต่ว่าเลเวลโดยมาตรฐานแล้ว ผู้เล่นส่วนใหญ่อยู่ประมาณเลเวลสองร้อยปลายๆ (270-300) จนถึงเลเวลสามร้อยต้นๆ (301-330) และมีผู้เล่นเพียงแค่ 46 คนและทหารอีก 590 คน  

เต้นท์กับป้อมที่พวกเขาสร้างขึ้นมานั้นเป็นที่หลบภัยที่ใช้พักผ่อน มันค่อนข้างแข็งแรง ไม่จำเป็นต้องพูดเลยละว่าพวกเขาได้จัดเวรยามสลับกันเฝ้าดูอย่างเหมาะสมเอาไว้ด้วย

ระหว่างนั้นเองที่กลุ่มโจรสลัดกริฟฟิทติดต่อกับผู้นำกิลด์เฮอร์มีสที่ขึ้นฝั่งไป

-ไม่อนุญาตเด็ดขาด กองทัพเรือแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นนั้น มากพอที่จะไปไล่ล่าวีดแล้วละ

แต่ว่าการติดต่อกับพวกกิลด์เฮอร์มีสนั้นยังต่อไม่ติดเลย

ตอนที่กองทัพเรือขึ้นฝั่งมาที่เขตลาส ฟาลังคซ์ พวกเขานั้นกลับไม่รู้สึกยินดีเลยที่ต้องคิดว่าพวกโจรสลัดที่ชอบเอารัดเอาเปรียบในพื้นที่ล่าหรือว่ามาฉกวัตถุโบราณขุดขึ้นมา แล้วมาฉกของพวกเขาไป

แต่กริฟฟิทก็ต้องยอมๆพวกเขาไป

-ฉันขอสั่งห้ามไม่ให้พวกโจรสลัดที่มีเจตนาร้ายๆขึ้นมาบนเรือของกิลด์เฮอร์มีสหรอกนะ

-ไม่อนุญาตอย่างเด็ดขาด

-ยินดีที่จะยกสมบัติสามส่วนที่ขุดมาจากดันเจี้ยนให้นะ

-ลาส ฟาลังคซ์เป็นพื้นที่พิเศษอย่างมากสำหรับกิลด์เฮอร์มีสของเรา

เพียงแค่เทียบท่าขึ้นฝั่งมาเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงก่อน เหล่ากิลด์เฮอร์มีสก็อ้างสิทธิความเป็นเจ้าของอย่างหน้าไม่อายออกมาซะละ!

กิลด์ที่โด่งดังจากตอนกลางของทวีป แต่ยังไงซะคำว่า ‘ไร้ยางอาย’ นั้นคงไม่เพียงพอเลยสำหรับจะมอบให้กลุ่มกิลด์เฮอร์มีสนั่นเลย

โชคไม่ดีนักสำหรับฝั่งกริฟฟิท เขาได้เรียนรู้แล้วว่าเขานั้นไม่สามารถจะไปต่อรองตามที่ต้องการได้เลย แล้วยังถูกรั้งตัวไว้แถวๆนี้อีก กริฟฟิทจึงส่งข้อความสรุปสุดท้ายไป

-เพื่อรักษาชื่อเสียงเอาไว้ กิลด์เฮอร์มีสอาจจะได้สมบัติไปเพียงแค่ 30% เท่านั้นนะ เราคือกลุ่มโจรสลัดแห่งท้องทะเลนะ เราไม่กลัวกองทัพเรือที่สองแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นหรอกนะ คิดเรื่องการยินยอมของเราซะเถอะ  ข้าจะตั้งตารอคอยการตอบกลับอันจริงใจของท่านนะ

น่าเสียดายนักที่เหล่าผู้นำกิลด์เฮอร์มีสจำต้องให้การยินยอมในที่ท้ายสุด เหล่ากองทัพเรือที่สองแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นจึงเริ่มขึ้นฝั่งไปที่เขตลาส ฟาลังคซ์

การป้องกันของเรือนั้นลดต่ำลงหลังจากที่พวกเขาขึ้นฝั่งไป ถ้าหากว่ามีบางอย่างที่ร้ายแรงพอๆกับกลุ่มโจรสลัดโจมตีเกิดขึ้นละก็ คงจะเป็นปัญหาใหญ่มากแน่ๆ

เมื่อตอนดึกในยามราตรีเหล่าโจรสลัดก็เริ่มย่างเท้าเข้าไปที่ลาส ฟาลังคซ์ก่อน หลังจากที่ได้รับการยินยอมในการขึ้นฝั่งแล้ว

 “ท่านราชาโจรสลัดครับ เราควรตั้งฐานที่มั่นกันไหม?”

 “เราไม่มีเวลาแล้ว วันนี้เราคงต้องไปพักอีกฝั่งแล้วละ”

รอบๆป้อมปราการที่กองทัพแห่งราชอาณาจักรฮาเว่นสร้างขึ้น เหล่าโจรสลัดนั้นกลับต้องห่อหุ้มร่างกายของพวกเขาด้วยผ้าห่มผืนบางๆเท่านั้น

จบตอน

ผู้แปล: Cole’s Myth

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล