เล่ม 23 ตอนที่ 7: บทเพลงของเดธไนท์ แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

มาเล่เป็นคนที่ร่าเริงเกินเหตุและพูดจาพร่ำเพ้อไปเรื่อยไม่หยุดไม่หย่อน

“ต้องมาเกลือกกลิ้งกับพวกอันเดดแบบนี้ แถมยังต้องออกล่าด้วยกันอีก...อี๋ เหม็นชะมัด! แต่ถ้าผมเล่าประสบการณ์การในครั้งนี้ที่ร้านเหล้านะ ผมจะได้รับความนิยมมากแน่นอนเลย คุณเคยไปปราสาทแวนโนซ่ามั้ย?” (Vannosa castle)

แม้กระนั้นวีดก็ไม่ได้พูดหรือตอบอะไรสักอย่างกลับไปหาเขา เขาพูดเก่งมาก แม้จะพูดอยู่คนเดียวก็ตาม

“ในปราสาทแวนโนซ่า มีร้านอาหารอร่อยๆมากมายอยู่เต็มไปหมด ถ้าคุณวีดลองไปที่นั่นสักครั้งนะ คุณจะต้องติดใจแน่นอน ยังไงซะ มันก็ไม่มีอะไรสำคัญนักหรอก แต่ผมเจอหญิงสาวคนหนึ่ง เธอชื่อเซเดรี่ยนและพวกเราก็ได้สนิทสนมกัน... เธอบอกข้อมูลดีๆให้ผมฟังตั้งเยอะเลย. แต่โชคร้าย ค่าเหล้าที่นั่นขึ้นราคา ผมเลยไม่มีโอกาสได้กลับไปที่แห่งนั้นอีกแล้ว ”

มาเล่ไม่หยุดเล่าเรื่องราวตามสถานที่ต่างๆ ที่เขาเดินทางพเนจรไปทั่วทั้งทวีป

วีดคิดว่ามันเป็นข้อมูลที่สำคัญมาก เขาพยายามจดจำข้อมูลเหล่านั้น แต่มันไม่มีทางเป็นไปได้ เมื่อคำพูดของมาเล่ออกมาจากปากของเขานั้น ราวกับน้ำท่วมทุ่ง

“เพราะสงครามที่เกิดขึ้นในขณะนี้ ทำให้ทางตอนกลางของทวีปตกอยู่ในความโกลาหล แม้กระทั่งการแข่งขันกันในหมู่จินตกวี ก็ยังดุเดือดเลือดพล่าน, พวกเขาคอยสอดส่องเหตุการณ์ในสงครามและพยายามแต่งเพลงเกี่ยวกับพวกมันขึ้นมา. แต่ผมไม่เหมือนคนพวกนั้น, สงครามนั่นช่างน่าเบื่อ ผมชอบการออกไปผจญภัยมากกว่า การได้เป็นส่วนหนึ่งของการผจญภัยอันเร้าใจในทางเหนือ, มันจะสนุกสักแค่ไหนน้า?”

ดูท่าว่าเขาไม่ควรปล่อยให้มาเล่พูดอยู่คนเดียว, เขาจึงตอบด้วยความสุภาพ

“ใช่ อืม อือๆ”

“ผมมั่นใจว่าต้องมีคนอิจฉามากมาย ถ้าผมเล่าเรื่องราวหลังจากนี้ การผจญภัยกับคุณวีด แล้วก็เควสที่เกี่ยวข้องกับกองทัพอมตะ มันต้องดังเป็นพลุแตกแน่นอน”

“ใช่ อืม อือๆ”

ผู้เล่นเนโครแมนเซอร์รายงานการออกอากาศผ่านทางระบบเครือข่ายอินเตอร์เน็ทและอัพโหลดวิดีโอเรื่องราวเหล่านี้ลงในโลกออนไลน์จนกลายเป็นหัวข้อสนทนาสุดร้อนแรง ไม่นานนัก ก็เกิดเป็นกระแสทอล์คอ๊อฟเดอะทาวน์ดังไปทั่วบ้านทั่วเมือง

ความจริงแล้ว ถ้าข่าวการออกล่าร่วมกันเป็นปาร์ตี้ของมาเล่และวีดถูกเปิดเผย มันจะกลายเป็นสถานการณ์ที่ใหญ่โตมาก

ไม่ใช่ทุกคนที่เล่นรอยัลโร้ดแล้วจะรู้จักมาเล่, แต่เขาก็เป็นหนึ่งในผู้คนที่มีชื่อปรากฏออกมาอยู่บ่อยๆ

บทเพลงที่ขับขานโดยมาเล่, คอลเล็คชั่นการแสดงของเขาและเรื่องราวการผจญภัยต่างๆนาๆ ได้ถูกนำมารวบรวมและอัพโหลดเป็นคลิปวิดีโอลงสู่โลกออนไลน์ จนได้รับความนิยมอย่างล้นหลาม

มาเล่ จินตกวี ผู้ที่ออกทางเดินร่อนเร่พเนจรอย่างอิสระ เขาผ่านคุณสมบัติในการอัพโหลดวิดีโอของเขาลงในหอเกียรติยศของรอยัลโร้ด และเป็นบุคคลที่ได้รับการจ้างวานอยู่บ่อยๆจากทางสถานีออกอากาศ

“โอ้ คุณชอบผู้หญิงแบบไหนเหรอ?”

“ใช่ อืม อือๆ”

“อะไรคือลักษณะพิเศษของเดธไนท์หรอ?”

“ใช่ อืม อือๆ”

“วิหารเอมบินยูปรากฏตัวออกมาอยู่บ่อยๆและกำลังสร้างความหายนะ คุณรู้เรื่องนี้มั้ย?”

“ใช่ อืม อือๆ”

“การล่าราชันย์ไฮดราต้องสนุกมากๆแน่เลย ใช่มั้ย?”

“ใช่ อืม อือๆ”

การโต้ตอบกลับไปหาเขา เริ่มน่าเบื่อมากขึ้นหลังจากผ่านไปสิบครั้ง

ถึงแม้ว่าวีดจะไม่ได้สนใจในตอนที่เขาตอบคำถามของมาเล่ มาเล่ก็ยังหัวเราะราวกับว่ามันเป็นเรื่องตลกและพูดต่อไป

ชายผู้ไร้เดียงสา มองโลกในแง่บวก แถมยังกระตือรือร้นสุดๆ มาเล่ สแตนด์บาร์ด

การฟังมาเล่พูดคุยอยู่คนเดียว, วีดได้นำหน่วยอันเดดของเขามุ่งหน้าไปหามอนสเตอร์

ทั้งสองออกล่าด้วยกันในหุบเขา นับเป็นครั้งแรกที่ได้ต่อสู้ร่วมกันกับมาเล่

วีดพยายามฝืนใจดูวิดีโอของผู้เล่นที่เกี่ยวข้องกับสายต่อสู้แต่เขาไม่เคยเห็นฉากการต่อสู้ของมาเล่เลยสักครั้ง

วีดถามเขาก่อนเป็นอันดับแรก

“คุณจะต่อสู้ยังไงเหรอ?”

“ดูเหมือนว่าคุณจะมีประสบการณ์ในการนำทัพอันเดดมากกว่าผมนะ อีกอย่าง เดธไนท์ยังมีความสามารถด้านการเป็นผู้นำที่โดดเด่น ดังนั้นผมจะส่งมอบสิทธิ์ในการออกคำสั่งอันเดดของผมให้กับคุณ”

“แล้วคุณมาเล่ล่ะ?”

“ผมจะบรรเลงเพลงในฐานะจินตกวี”

- ท่านได้รับสิทธิ์ในการออกคำสั่งอันเดดของมาเล่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ไม่มีอันเดดระดับสูงในกองทัพของมาเล่มากนัก

ไม่มีทั้งอันเดดชั้นยอดหรืออันเดดองครักษ์, แต่จำนวนของพวกมันนั้นอย่างน้อยก็มีสักประมาณ 200 ตนเห็นจะได้

เมื่อเปรียบเทียบกับบรรดาผู้เล่นเนโครแมนเซอร์คนอื่นๆที่เข้ามายังหุบเขาแห่งนี้, นี่ถือได้ว่าอยู่ในด้านที่ค่อนข้างต่ำมากๆ

“ไปกันเถอะ!”

ขณะที่วีดแผ่รังสีแห่งความชั่วร้ายออกมา เขาบุกเข้าไปพร้อมกับกองทัพของเขา โครงกระดูก เดธไนท์และดูลาฮาน

ทันใดนั้นเพลงก็เริ่มบรรเลงขึ้นมาจากทางด้านหลัง

เสียงของไวโอลินทั้งหนักแน่นและดูสูงส่ง

- ท่านกำลังฟังบทเพลงแห่งความตาย

Ø ในขณะที่ได้ฟังบทเพลง ความสามารถในการฟื้นฟูทั้งหมด เพิ่มขึ้น +43%

Ø ความสามารถทางกายภาพ เพิ่มขึ้น +21%

Ø เมื่อท่านรอดจากการต่อสู้อย่างเฉียดฉิว, ท่านจะได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มเติมอีก 7% และค่าชื่อเสียง

Ø ขวัญและกำลังใจของเหล่าอันเดด เพิ่มขึ้น

Ø ความสามารถด้านการเป็นผู้นำของท่าน เพิ่มขึ้น

Ø หากบทเพลงหยุดลง ขวัญและกำลังใจจะลดลงอย่างเห็นได้ชัดและเอฟเฟ็คทั้งหมดที่ได้รับจะหายไป

- เนื่องด้วยความสนใจอันลึกซึ้งในศิลปะของท่าน, ขณะที่ท่านกำลังดื่มด่ำไปกับเสียงเพลง ท่านจะได้รับเอฟเฟ็คที่เป็นประโยชน์ เพิ่มเติมอีก 25%

ขณะที่มาเล่กำลังสีไวโอลินราวกับใช้อุปกรณ์หรือเครื่องมืออะไรสักอย่างจนเชี่ยวชาญ ก็ปรากฏเป็นลำแสงสีทองผ่องอำไพ เหมือนตอนที่พวกขุนนางหรือชนชั้นสูงกำลังร่ายเวทย์มนต์ศักดิ์สิทธิ์ออกมา

มาเล่กำลังสีไวโอลินอย่างเมามัน

การเคลื่อนไหวระยิบระยับของลูกธนูผสมผสานเข้ากับบทเพลงชวนให้หลงใหลก่อเกิดความเร่าร้อนภายในจิตใจ!

การแสดงของมาเล่เกินกว่าคำว่ายอดเยี่ยมเสียอีก ทั้งมหัศจรรย์และน่าชื่นชม หลั่งไหลออกมาสู่ผู้ฟัง

เขาพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าชื่อเสียงของเขาในฐานะจินตกวีที่ยอดเยี่ยมที่สุด ไม่ใช่แค่ความคิดเห็นของสาธารณชนในฐานะผู้เล่นอันโด่งดัง

อาจจะโชคร้ายสักหน่อยที่คนฟังดันเป็นวีดไปได้ซะนี่

ไม่ว่าจะไปที่ไหนการแสดงของมาเล่นั้นเหนือชั้นเกินคำบรรยายและผู้คนต่างก็ให้ความสนใจเป็นอย่างมากและยกย่องการแสดงของเขา แต่กระนั้นมันกลับเป็นเรื่องน่าเศร้าไปในทันที เมื่อวีดไม่ใช่คนธรรมดาสามัญแบบคนทั่วไป

‘มันหนวกหูมากเลย’

มันเป็นอคติที่แย่มากๆ การได้ฟังการแสดงดีๆอะไรสักอย่าง แล้วทำให้คนผู้นั้นเคลิบเคลิ้มจนเผลอหลับไป

“กี๊!”

“ฆ่าไอ้เสียงหนวกหูน่ารำคาญนั่นก่อนเลย!”

ไม่ได้มีแต่วีดคนเดียวที่คิดแบบนั้น พวกมอนสเตอร์ก็วิ่งกรูกันเข้ามาทันทีที่ตอบสนองต่อเสียงที่ได้ยิน

มอนสเตอร์ทุกตัวที่อยู่ในบริเวณนั้นหันมาเล็งเป้าไปที่มาเล่

นอกเหนือจากการแสดงที่ให้ผลเอฟเฟ็คต่อฝ่ายพันธมิตร ดูเหมือนว่ามันจะส่งผลร้ายแรงสร้างความขุ่นเคืองให้กับพวกมอนสเตอร์

ดวงตาของวีดเบิกโพลง

“เจ้าพวกโครงกระดูกทั้งหลาย เตรียมการโจมตีระยะไกล เดธไนท์และดูลาฮานให้แยกออกเป็นสองแถว ห้ามถอย!”

เดธไนท์และดูลาฮานตั้งแถวประจันหน้าเข้ากับมอนสเตอร์

“โจมตี! ห้ามถอย, บุกเข้าไป!”

วีดปฏิบัติต่ออันเดดราวกับพวกมันเป็นเพียงแค่ของใช้แล้วทิ้ง เขาจึงผลักดันพวกมันให้ต่อสู้โดยไม่มีการถอยร่นกลับไปตั้งหลักแม้แต่ก้าวเดียว

“ไม่ว่าพวกมอนสเตอร์จะบุกเข้ามาเยอะสักแค่ไหน พวกแกก็ห้ามถอย จงสู้ จนกว่าชีวิตจะหาไม่!”

วีดต่อสู้อยู่ในแนวหน้า

เขาไม่ได้นำทัพออกไปต่อสู้แบบบ้าบิ่นเท่านั้น แต่ยังคงต้านทานการโจมตีของศัตรูและรุกคืบไปด้านหน้า

จากทางด้านหลังของดูลาฮานและเดธไนท์, พวกนักธนูโครงกระดูกทำการเขวี้ยงกระดูกและยิงธนูเพื่อสร้างความเสียหายให้แก่เหล่ามอนสเตอร์

พลังทำลายล้างบดขยี้ฝูงมอนสเตอร์!

ไม่มีความจำเป็นต้องไล่ตามพวกมัน ด้วยการต่อสู้ระยะประชิด พวกโครงกระดูกที่มีความสามารถจำกัด จึงไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องความแม่นยำ

- ผ่านการต่อสู้มาอย่างโชกโชน เลเวลของเดธไนท์เพิ่มขึ้น

ตราบเท่าที่อันเดดยังคงมีชีวิตอยู่รอดในการต่อสู้ที่โหดยิ่งๆขึ้นไปได้นานเท่าไหร่ พวกมันก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

“เข้าไปให้ลึกกว่านี้เถอะ”

วีดกับมาเล่เข้าไปในใจกลางหุบเขาที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์

ค่ำคืนแห่งความตาย เสียงเพลงของมาเร่ดังขจรไปไกล, มอนสเตอร์จำนวนมากก็กระโจนออกมาจากต้นไม้หรือกระโดดโจมตีจากด้านบนของก้อนหิน

ชัยชนะที่ได้มาอย่างยากลำบาก ทำให้เหลืออันเดดที่ยังสามารถต่อสู้ได้เพียงครึ่งเดียว

แต่หลังจากประสบความสำเร็จได้รับชัยชนะในการต่อสู้ ข่าวคราวเรื่องราวความกล้าหาญของพวกเขาก็กระจายแบบปากต่อปากในหมู่กองทัพอมตะ

ทำให้เขามีอันเดดเป็นลูกสมุนภายใต้การปกครองมากยิ่งขึ้น

__________________________________________________________________

ค่าประสบการณ์, ไอเท็มและการโจมตีไร้ซึ่งความปราณี!

นี่คือวิธีการนำทัพอันเดดในแบบฉบับของวีด

ดูเหมือนว่าการจับคู่กับจินตกวีก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้น

‘ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ การมีจินตกวีในปาร์ตี้ออกล่า กลับให้ความรู้สึกว่ามันไม่ค่อยมีประสิทธิภาพสักเท่าไหร่’

ปกติแล้วการออกสำรวจดันเจี้ยน ปาร์ตี้จะประกอบไปด้วยจำนวนคน 5-6 คนโดยประมาณพร้อมกับหน้าที่ที่แต่ละคนได้รับมอบหมายตามตำแหน่งและอาชีพของผู้เล่นแต่ละคน

นี่คือเหตุผลว่าทำไมมันถึงยากลำบากสำหรับประติมากร จินตกวีหรือนักเต้นในการเข้าร่วมปาร์ตี้ มีเพียงคลาสที่จำเป็นและต้องการ ถึงจะสามารถเติมเต็มในการสร้างปาร์ตี้อันทรงประสิทธิภาพ

แต่เมื่อการต่อสู้มีขนาดใหญ่ขึ้น การมีอยู่ของจินตกวีถือเป็นสิ่งสำคัญ

แสดงศักยภาพในการต่อสู้ วีดได้รับพลังอำนาจในการออกคำสั่งอย่างเป็นทางการ ควบคุมอันเดดได้มากถึง 2,000 ตน

ผู้บังคับบัญชา เดธไนท์

เขาสามารถขอกำลังเสริมจากกองทัพอมตะให้ส่งพวกอันเดดชั้นต่ำอย่างพลทหารโครงกระดูกให้มาช่วยเหลือเขาได้

ถ้าข่าวลือเกี่ยวกับชื่อเสียงหรือทักษะการต่อสู้ของเขากระจายออกไป, เขาอาจติดอันดับสูงๆในหมู่อันเดดก็เป็นได้

เมื่อเปรียบเทียบกับเหล่าผู้เล่นเนโครแมนเซอร์ที่ได้รับบทบาทหรือหน้าที่สำคัญๆตามแต่ฐานะการขัดเกลาทักษะเวทย์มนต์ของพวกเขา ผู้เล่นสายต่อสู้ต้องต่อสู้จนกว่าจะชนะ

“ไปสถานที่ที่มีมอนสเตอร์มากกว่านี้กันเถอะ”

วีดทำการสนับสนุนพวกอันเดด เขาไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยและบุกเข้าไปในรังของมอนสเตอร์ในแบบที่วีดไม่เคยกล้าที่จะทำแบบนี้มาก่อน

“สู้!”

ต่อให้พวกอันเดดเป็นตายร้ายดียังไง มันก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขา!

มีเพียงแค่การเข้าร่วมในการต่อสู้ขนาดใหญ่เท่านั้น เขาจึงจะสามารถได้รับค่าประสบการณ์และไอเทมมากกว่านี้ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมถึงไม่ควรปล่อยเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์กับการไม่กล้าตัดสินใจในการต่อสู้หรือทำเควส

‘ถ้าเกิดว่าพวกเรากำลังจะแพ้ ฉันก็หนีไปซะทั้งๆอย่างนั้นเลยก็ได้หนิ’

เขาไม่สนใจบทลงโทษ การลดขั้น ตำแหน่ง ยศ หรือ แม้แต่ชื่อเสียง หาได้สำคัญไม่

สิ่งที่สำคัญมากกว่าสำหรับวีดนั้น คือการได้เริ่มการต่อสู้ขนาดใหญ่โดยไม่ต้องมามัวอืดอาดยืดยาด เพราะเขาต้องการเลเวลและไอเทมที่มากยิ่งขึ้น

ด้วยการต่อสู้อันไม่จบไม่สิ้น วีดเลเวล 396 แล้ว และเขาได้ค่าประสบการณ์เพียงพอต่อการเลเวลอัพอีกครั้ง

แน่นอนว่าเขาต้องกระโจนเข้าใส่การต่อสู้แบบเสี่ยงเป็นเสี่ยงตาย อดทนมันไปพร้อมกับอันเดดในขณะที่ต้องมีชีวิตรอดและนำพวกมันมุ่งต่อไปข้างหน้า

· ฉายาใหม่! ท่านได้รับฉายา, ‘ผู้บัญชาการอันเดดเลื่องชื่อลือชา’.

ผู้ที่นำพาการต่อสู้ที่เป็นไปไม่ได้จนนำไปสู่ชัยชนะ!

ท่านสามารถดึงเอาความน่ากลัวและความโหดเหี้ยมของเหล่าอันเดดออกมาในยามที่ท่านนำพาเข้าสู่การศึกในสนามรบ

Ø ความเป็นผู้นำ เพิ่มขึ้น +5

-ค่าโชคเพิ่มขึ้น +5

Ø จำกัดเฉพาะอันเดด ความสามารถในการบังคับการและออกคำสั่งของท่าน เพิ่มขึ้น 21%

ในขณะที่กำลังทำการแสดง มาเล่ก็คอยสังเกตและตรวจสอบการกระทำต่างๆของวีด

‘ตามที่เขาลือกันจริงๆด้วย, เขาต่อสู้ได้สุดยอดมาก’

มันเป็นการประเมินผลของเขาหลังจากเสร็จสิ้นศึกแรก

เมื่อมอนสเตอร์เล็งเป้าไปที่วีด, เขาประเมินวีดไว้สูงมากเนื่องจากเขาไม่วิ่งหนีท่ามกลางความชุลมุนหรือสับสนลังเลในการจัดการกับสถานการณ์

แต่การประเมินผลของเขายังคงเปลี่ยนไปหลังจากการสังเกตการต่อสู้ในแต่ละครั้ง

‘ข่าวลือเป็นจริง, เขาคือเทพสงคราม. เขาต่อสู้ได้ดีมาก’

....................

‘หือ ค่าประสบการณ์ของเรายังคงเพิ่มขึ้น? เขาใช้วิธีลัดอะไรนะ ถึงได้เร่งค่าประสบการณ์ได้มากขนาดนั้น? ไม่สิ เขาฆ่ามอนสเตอร์ไปมากมายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?’

..............

‘มันจะเป็นไปได้หรือ ที่ทำให้อันเดดพวกนั้นยอมเชื่อฟังราวกับลูกแกะตัวน้อยๆที่แสนเชื่อง?’

ตั้งแต่ตอนที่เขายังเป็นผู้เล่นใหม่ ค่าสถานะของวีดก็สูงกว่าผู้เล่นคนอื่น ณ ช่วงเลเวลไล่เลี่ยกัน

ด้วยการบำรุงดูแลรักษาความชำนาญทักษะระดับสูงและการทับซ้อนเพิ่มค่าสถานะของเขา ความแตกต่างจึงประจักษ์ออกมาให้เห็นชัดเจน

ความเร็วในการออกล่ายังคงทำให้มาเล่แปลกใจอย่างต่อเนื่อง

ถ้ามีมอนสเตอร์จำนวนมากมารวมตัวกัน เขาสั่งการอันเดดให้ใช้ยุทธวิธีการรบตามแบบฉบับหนังสือทางทหาร

เขาสั่งให้บรรดาเดธไนท์ขึ้นขี่ม้าปีศาจ

วีดนำเดธไนท์บุกทะลวงเข้าไปในวงล้อมของศัตรู จัดการแยกพวกมัน แล้วสั่งหน่วยรบอันเดดเข้าประจำการทันที!

หน่วยรบโครงกระดูกเพ่งเป้าไปที่การยิงเวทย์มนต์และการใช้เวทย์มนต์ต่างๆในการโจมตีบริเวณโดยรอบ

เขาไม่ได้เน้นเรื่องความคิดในการต่อสู้เพียงอย่างเดียว แต่ใช้ความรู้และประสบการณ์ทั้งหมดที่มีไปกับการต่อสู้ทำเหมือนมันเป็นเรื่องปกติธรรมดาไปซะแล้ว  

โดยทั่วไปแล้ว คนเราจะต่อสู้ก็ต่อเมื่อพวกเขามียุทธวิธีที่ได้เปรียบ แต่วีดจะลองพยายามทำหลายๆสิ่ง เพื่อคิดวิเคราะห์หากลยุทธ์ที่ทำให้ได้รับชัยชนะอย่างแน่นอนและจากนั้นก็ต่อสู้อย่างบ้าคลั่ง

มีการต่อสู้อยู่หลายครั้งที่แม้กระทั่งมาเล่ก็ไม่อยากเข้าร่วมด้วย

‘ไม่มีทางคราวนี้เขาชนะไม่ได้แน่’

อย่างไรก็ตาม วีดยังคงลากหน่วยอันเดดของเขา แสดงสุดยอดยุทธวิธีและเอาชนะมาได้ มันเป็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมมากจนต้องแสดงความยินดีออกมาโดยอัตโนมัติ

หลังจากผนวกเข้าด้วยกับหน่วยอันเดดของเขา เขาก็เริ่มต่อสู้กับกลุ่มมอนสเตอร์ขนาดใหญ่

‘นี่ยิ่งไม่น่าเป็นไปได้’

พวกเขาสูญเสียอันเดดไปมากมายและวีดก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่พวกเขาก็ยังชนะ

สู้และมีชีวิตรอด ในที่สุดก็ชนะและแข็งแกร่งขึ้น

มันเป็นการต่อสู้ที่ทำให้สามัญสำนึกของมาเล่แตกออกเป็นเสี่ยงและความคิดอันยึดติด

‘โอเค เยอะขนาดนี้ คงเป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ’

ฝูงมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ยักษ์!

ไม่ใช่ว่ามาเล่ไม่มีจิตใจอยากจะหยุดวีด แต่เขาต้องการเห็นกับตาตัวเองว่าวีดจะต่อสู้อย่างไร ดังนั้นมาเล่จึงตัดสินใจติดตามเขาต่อไป

หลังจากต่อสู้มาตลอดทั้งวัน วีดทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัสกับความยากลำบากที่ไม่น่าเชื่อ แต่ก็คว้าชัยชนะมาได้ในที่สุด

มาเล่ก็ออกแรงช่วยเขาในการต่อสู้ด้วย แต่มันเป็นการต่อสู้ที่ตึงเครียดพอสมควรไม่อาจนำมาเปรียบเทียบได้ มีเดธไนท์รอดชีวิตมาได้เพียง 8 ตน แต่พวกเขาก็ยังชนะ

หลังจบการต่อสู้ มาเล่รู้สึกว่าวีดนั้นน่ากลัวเกินกว่ามนุษย์ทุกคนที่เขาเคยพบเคยเห็น

มาเล่เห็นการต่อสู้มามากมายในฐานะจินตกวี แต่ไม่มีใครเคยต่อสู้จนสุดขอบปลายทาง ผลักดันทุกสิ่งทุกอย่างออกไป

มาเล่ต้องทุ่มเทพลังทั้งหมดที่เขามีเพื่อมีชีวิตรอด ด้วยการรวบรวมความสามารถทั้งหมดของเขาเพื่ออดทน ดังนั้น พวกเขาจึงสามารถจัดการจนนำไปสู่หนทางแห่งชัยชนะ

ไม่เพียงแต่มีไอเท็มดรอปมหาศาลกองเป็นตันๆเท่านั้น พวกเขายังสามารถเพิ่มซากศพให้เปลี่ยนเป็นอันเดดได้อีกด้วย

วีดทำการเปิดรับสมัครลูกสมุนจากกองทัพอมตะและกลับไปยังบริเวณพื้นที่ออกล่าพร้อมกับเดธไนท์ที่ยังคงมีชีวิตรอดจนถึงที่สุด

ตอนนี้มาเล่รู้เหตุผลแล้วว่าทำไมวีดถึงแข็งแกร่งขนาดนี้และได้รับคำชื่นชม ยกย่อง สรรเสริญจากผู้คนมากมาย

‘นี่สินะ ทำไมเขาถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้’

ด้วยกองกำลัง 10 คน มันเป็นความคิดที่ดูสมเหตุสมผลในการต่อสู้กับศัตรูที่มีกองกำลัง 7 คน

แต่เมื่อวีดมีกองกำลังอยู่ 10 คน เขาต่อสู้กับพวกที่มี 11-12 คน หรือ แม้กระทั่งบางครั้ง เขาก็ต่อสู้กับกองกำลังที่มีถึง 15 คน

ด้วยการจดจ้องมีสมาธิสูงสุด ความเป็นผู้นำและการตัดสินใจ ทำให้มาเล่ละสายตาจนลืมการแสดงของเขา วีดแสดงให้เห็นถึงการเคลื่อนไหวอันคล่องแคล่วว่องไวและก็รบชนะได้อีกครั้ง

เหตุผลที่เขาเอาชนะกองกำลัง 15 คน ด้วยจำนวนคนเพียง 10 คน แน่นอนมันเป็นเพราะว่าการตัดสินใจอันยอดเยี่ยมของเขา แต่มันก็เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ของเขาอย่างสุดขีด

มันเป็นเพราะว่าพวกเขาต่อสู้กับศัตรูที่มีขนาดใหญ่กว่านั่นจึงทำให้พวกเขาสามารถเอาชนะได้

‘การติดตามวีดเป็นการตัดสินใจที่ดีที่สุดอย่างแท้จริง’

มาเล่เริ่มรู้สึกโล่งอกและรู้สึกเห็นใจ

เขารู้สึกสงสารเหล่าผู้เล่นเนโครแมนเซอร์ เขามั่นใจว่าถ้าพวกนั้นต้องมาแข่งกับวีดในการทำเควสแล้วล่ะก็ พวกเขาไม่มีทางที่จะสามารถเอาชนะได้เลย

____________________________________________________________________

- รางวัลตอบแทนสำหรับการทำเควส ท่านจะได้รับสิทธิ์ในการออกคำสั่งอันเดดได้มากถึง 8,000 ตน

ตำแหน่งปัจจุบัน –ผู้บัญชาการเดธไนท์

ยศของวีดเพิ่มขึ้นตั้งหลายครั้ง อุปกรณ์สวมใส่ของเขาและสัตว์ขี่ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

ชุดเกราะติดตราประทับปีศาจของชายผู้เป็นที่ต้องการ รองเท้าเพชฌฆาต

เขาได้รับรางวัลตอบแทนเป็นไอเท็มที่เดธไนท์สามารถสวมใส่ได้

“แวนฮอว์คต้องชอบอันนี้แน่เลย คราวหลังค่อยเอาให้เขาละกัน”

เขาไม่สามารถเรียกแวนฮอร์คหรือโทริออกมาได้

ทั้งสองเคยผูกพันธุ์กับกองทัพอมตะมาก่อนและเขาไม่สามารถคาดการณ์ได้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นถ้าหากเขาทำการอัญเชิญพวกมันมาที่นี่

“มานี่สิ”

กี้ กี๊ กี้!

เสียงกรีดร้องชวนขนหัวลุกได้ยินมาจากทางฟากฟ้าและกากอยล์ก็ร่อนลงตรงพื้น

วีดและเดธไนท์ได้วิวัฒนาการเปลี่ยนจากการขี่ม้าปีศาจเป็นกากอยล์ที่สร้างขึ้นมาจากกระดูก

พวกอันเดดได้รับคำสั่งให้ทำการต่อสู้ทางภาคพื้นดิน ในขณะที่เดธไนท์คอยก่อกวนทางอากาศ!

แม้กระทั่งพวกโครงกระดูกชั้นสูง ก็มีรอยดาบปรากฏบนหัวกะโหลกของพวกมันประมาณ 3-4 รอย

“การออกล่าเป็นอะไรที่สนุกอยู่แล้ว”

มาเล่เกือบจะตามไปไม่ทันอยู่แล้ว

ทั้งเรียบเรียงและกำกับการแสดง ไม่ใช่สิ่งที่จินตกวีทำเพียงอย่างเดียว

พวกเขาผจญภัย เข้าไปในดันเจี้ยน และต่อสู้อีกหลายครั้ง

แต่การได้ติดตามวีด เขาจึงกระตือรือร้นคิดอยากจะพักเบรกสักเล็กน้อย

“ที่นี่เก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว ไปกันต่อเถอะ”

“พวกเรานั่งพักเบรกสักหน่อยก่อนจะไปไม่ได้หรอ? ตอนนี้พวกเราต่อสู้มาเกือบจะสองวันแล้วนะ”

“ผมพักไปเยอะแล้วล่ะเมื่อกี้”

“ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?!”

“ผมหาวตั้งสองรอบแน่ะ”

ถ้านี่คือการพักเบรกหมายความว่าอย่างนี้ แล้วการงีบหลับที่คนงานใช้ช่วงเวลาสั้นๆตอนพักเที่ยงล่ะ ไม่เรียกว่าวันหยุดยาวไปเลยเหรอ?!

“อาจจะยังมีมอนสเตอร์หลงเหลืออยู่ที่อื่นอีก, พวกเราจะมัวมาเสียเวลาแบบนี้ไม่ได้นะ”

เพราะอันเดดมีพลังกายไร้ขีดจำกัดและไม่จำเป็นต้องกินอาหาร วีดจึงพาพวกมันออกไปต่อสู้สู่สงครามที่ไม่มีวันจบสิ้น

การต่อสู้แบบนี้ จะทำให้พวกอันเดดพัฒนาก้าวหน้ามากยิ่งขึ้นและมาเล่ก็รู้สึกว่าอันเดดของวีดแข็งแกร่งมากขึ้น

เดธไนท์ยิ่งแข็งแกร่งสุดๆเมื่อผ่านการต่อสู้มาอย่างโชกโชนและได้รับชัยชนะ

เลเวลก็คือเป็นได้แค่เลเวล แต่การมีชีวิตรอดในสนามรบ เหนือสิ่งอื่นใด ความสามารถในการต่อสู้ของพวกมันเพิ่มขึ้นทวีคูณ

ด้วยความช่วยเหลือของเดธไนท์และทักษะทั้งหมดของหน่วยรบอันเดดที่มีความพิเศษเป็นอย่างยิ่ง แม้นว่าพวกมันจะตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายถูกโอบล้อมโดยพวกมอนสเตอร์ พวกมันก็สามารถยืนหยัดอยู่ได้เป็นเวลานานและพลังป้องกันของพวกมันก็จะยิ่งสุดยอดมากยิ่งขึ้น

มันคือสุดยอดอันเดดที่ยอดเยี่ยมที่สุด

ทันใดนั้น ฝูงอีกาที่ไม่ได้บินมาหาวีดเพียงคนเดียว แต่ยังบินมาหามาเล่และผู้เล่นคนอื่นๆที่กำลังออกล่าและผู้เล่นที่อยู่ทั่วทั้งหุบเขาแห่งนี้ และมอบเศษกระดาษแผ่นเล็กๆที่พวกมันคาบมาให้กับพวกเขา

เควสใหม่ปรากฏออกมาแล้ว

· มอนสเตอร์แห่งที่ราบนาตาเลีย

เกือบไม่มีฝูงมอนสเตอร์ขนาดใหญ่เพียงพอที่จะท้าทายกองทัพอมตะในบริเวณใกล้เคียง

พวกมอนสเตอร์ที่เหลือผนึกกำลังร่วมมือกันและมุ่งหน้าไปยังที่ราบนาตาเลีย

ถ้าท่านขับไล่พวกมันได้ภายในสี่วัน ท่านจะได้เข้าสถานที่พำนักของกองทัพอมตะและจะสามารถเข้าพบบัลข่าน ดีมอร์ฟ องค์ราชาแห่งเหล่าอันเดด

อีกทั้งเดธไนท์ยังสามารถก้าวข้ามไปได้ไกลยิ่งขึ้น ด้วยการเลื่อนยศครั้งสุดท้าย

หลังจากสี่วัน กองกำลังหลักของกองทัพอมตะจะทำการเคลื่อนพลออกเดินทาง หลังจากวันนั้นท่านจะไม่สามารถทำการเคลียร์เควสได้แล้ว

ระดับความยาก: A

รางวัล: การเลื่อนยศ, เวทย์มนต์อันเชิญอันเดด

ข้อกำหนดในการทำเควส: เฉพาะอันเดดเท่านั้น

เวลามีจำกัด

เควสจะไม่ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

เควสที่ต้องการความร่วมมือระหว่างผู้เล่นเนโครแมนเซอร์

มันเป็นเควสสุดท้ายที่ต้องทำให้สำเร็จก่อนเข้าร่วมกับกองทัพอมตะ

“ไปที่นั่นกันเถอะ”

วีดและมาเล่นำอันเดดของพวกเขามุ่งหน้าตรงไปยังหุบเขา

อัตราการติดต่อสื่อสารของบรรดาผู้เล่นเนโครแมนเซอร์นั้นอยู่ในด้านที่สูงมาก

“ฮี่ ฮี๊ ฮี ฮี่”

“หัว หัวของข้า ข้าไม่รู้ว่าข้าถือมันไว้ข้างไหน ข้างซ้ายหรือข้างขวาวะเนี่ย”

“อันเดด, ตั้งแถว, เพื่อท่านบัลข่านผู้ยิ่งใหญ่!”

เมื่อพวกเขาเข้าใกล้หุบเขามากขึ้น พวกเขาสามารถมองเห็นจำนวนอันเดดขนาดที่ว่าไม่อาจจะเชื่อได้เลย

ท่ามกลางเหล่าเนโครแมนเซอร์ บางคนชอบอัญเชิญอันเดดขั้นสูงออกมาในปริมาณน้อยๆ เพื่อต่อสู้ แต่มันมักจะตรงกันข้ามเสมอเมื่อถึงเวลาสู้จริง

มันจะปลอดภัยกว่าเมื่อต้องต่อสู้โดยการอัดคำสาปเข้าใส่และอัญเชิญโครงกระดูกและผีดิบกูลออกมาต่อสู้

ผู้เล่นเนโครแมนเซอร์แต่ละคนสามารถชักนำจำนวนอันเดดได้ในปริมาณน้อยที่สุด จนถึง 2,000 ตน

พวกเขาอัญเชิญพวกมันออกมาได้โดยตรงหรือไม่ก็รวบรวมเหล่าอันเดดที่ระหกระเหินเร่ร่อนกระจัดกระจายไปทั่วจากการแยกตัวออกมาจากกองทัพอมตะ

สำหรับมาเล่แล้ว มันเป็นประสบการณ์ที่ยากจะสัมผัสได้ ในเมื่อมีอันเดดทุกชนิดรายล้อมอยู่รอบตัวพวกเขา

“อย่างน้อยมันต้องมีสักประมาณ 100,000 ตนเห็นจะได้”

วีดจัดตำแหน่งพวกโครงกระดูกที่กำลังตั้งแถวเรียงรายราวกับกองอิฐ

เนื่องจากมีพื้นที่ว่างเหลือน้อย พวกเขาจึงใช้วิธีนี้เพื่อประหยัดพื้นที่

“มันดูเหมือนว่ามันจะมากกว่านั้นนะ”

ผู้เล่นเนโครแมนเซอร์จะไม่ทิ้งระยะห่างจากอันเดดที่พวกเขาอันเชิญออกมามากนัก ดังนั้นรอบๆหุบเขาจึงเป็นโลกของเหล่าอันเดด

แต่เมื่อหน่วยอันเดดเข้าไปใกล้อันเดดพวกนี้ พวกมันกลับถอยหนีออกไปให้ห่างจากอันเดดของวีด

เดธไนท์ ผู้ที่ก้าวข้ามสถานการณ์แห่งความเป็นความตายมามากกว่าสิบครั้ง มาพร้อมกับบรรยากาศอันน่าสะพรึงกลัว จนบรรดาพวกโครงกระดูกที่อยู่ใกล้กันนั้น ต่างพากันหวาดกลัวและพยายามหลบซ่อน

กี๊ย์ย์ย์ย์ย์!

เดธไนท์บางตนที่เป็นส่วนหนึ่งในหน่วยอันเดดของวีด พวกมันยังคงขี่กากอยล์ตามมาสมทบและบินวนเป็นวงกลม

สายตาของผู้เล่นเนโครแมนเซอร์ ทุกคนทั้งหมดที่อยู่ในหุบเขา ต่างจับจ้องมองไปที่วีด เมื่อเขาเปิดตัวอย่างอลังการในฐานะเดธไนท์

“นั่นมันอะไรน่ะ? หน่วยอันเดดมากมายขนาดนั้น นำทัพโดยสองคนนี้เนี่ยนะ?”

เมื่อรวมอันเดดของวีดและมาเล่เข้าด้วยกัน ทำให้มีจำนวนอันเดดมากถึง 9,600 ตน

วีดสามารถมีอันเดดใต้บังคับบัญชาเกินกว่าจำนวนที่อนุญาตตามยศของเขาอันเนื่องมาจากความเป็นผู้นำและบารมีที่สูงส่ง แต่ประสิทธิภาพในการควบคุมอันเดดของเขานั้น เขาจำกัดสมรรถนะในการควบคุมพวกมันเอาไว้อย่างเข้มงวด

แต่ในสายตาของเหล่าผู้เล่นเนโครแมนเซอร์ จำนวนพวกนั้นยิ่งใหญ่มากสำหรับพวกเขา

“มันเยอะมากเลยนะเนี่ย”

“มีเดธไนท์โคตรเยอะเลย... ทั้งดูลาฮานและพลทหารโครงกระดูกหลากหลายประเภท มันคงไม่ผิดนัก หากจะเรียกว่านี่เป็นกองทัพอันเดดที่แท้จริง”

“ถ้าพวกเราได้ออกคำสั่งกองทัพแบบนี้นะ... พวกเราควรจะเลื่อนขั้นเป็นนักรบดีมั้ยนะ?”

เมื่อมองไปที่วีด บรรดาผู้เล่นทั้งหลายต่างพากันนึกเสียใจกับการตัดสินของพวกเขาเมื่อครั้งในอดีตที่ผ่านมา

พวกเขาไม่อาจละสายตาแห่งความอิจฉาได้เลย แล้วก็เข้าไปหาวีดกับมาเล่

“สวัสดี”

เฮเรี่ยนเห็นพวกเขาก่อนเป็นคนแรกและทักทายเบาๆ

วีดมองไปรอบๆและก็เห็นอุปกรณ์สวมใส่ของ เฮเรี่ยน เจนนี่ โอเทม กรูเซ็ดเปลี่ยนไปค่อนข้างมากและบางคนก็ถือลูกแก้วคริสตัลเอาไว้ในมือ

เขาไม่สามารถตรวจสอบความหลากหลายของอุปกรณ์ที่มีมากมายขนาดนั้น

‘พวกนั้นต้องพยายามหนักเหมือนกันแฮะ’

เควส ณ ตอนนี้ ที่ได้รับมอบหมายจากกองทัพอมตะ ไม่ได้ส่งให้วีดเพียงคนเดียวเท่านั้น

ทุกคนต่างพยายามอย่างดีที่สุดในการทำเควสและพัฒนาเติบโตไปด้วย

มีผู้เล่นเนโครแมนเซอร์จำนวน 58 คน มารวมตัวกันในหุบเขา

“อีก 7 คน กำลังจะมา มันเริ่มสายแล้ว…เมื่อพวกเขามาถึง พวกเราจะมุ่งหน้าไปยังที่ราบนาตาเลีย”

เฮเรียนอธิบายสถานการณ์ให้พวกเขาฟังแบบสรุปรวบยอด

จำนวนผู้เล่นที่มาที่นี่จากหมู่บ้านคาปัว มีด้วยกัน 65 คน

‘เควสการร่วมมือกันกับเนโครแมนเซอร์ทั้ง 65 คน...’

พวกคนที่เข้าร่วมในการทำเควส ต่างก็มีเลเวลสูงด้วยกันทั้งนั้น

เมื่อนับรวมอันเดดในการครอบครองของผู้เล่นเนโครแมนเซอร์แต่ละคนแล้ว คุณสามารถบอกได้เลยว่ากองทัพนั้นมีขนาดมหึมาเลยทีเดียว

________________________________________________________________

เซบรินเดินทางมาถึงหุบเขาได้ประมาณสองถึงสามแล้วและกำลังเริ่มออกล่าที่นี่

ในขณะที่สวมใส่อุปกรณ์ที่ดีขึ้นและกำลังเก็บเลเวลไปด้วย เขาได้ให้ของขวัญเล็กๆน้อยๆกับผองเพื่อนเนโครแมนเซอร์ที่เขาออกล่าด้วยกัน

“นี่คือไอเท็มบางส่วนที่เหลือทิ้งเอาไว้ ได้โปรดรับมันไปเถอะ”

“แต่มันก็ยังเยอะเกินไปอยู่ดีนะ....”

ในโลกใบนี้ยังมีคนอื่นนอกเหนือจากวีดที่ทำแบบนี้(ปฏิเสธรับของก่อน แล้วค่อยเอาของไป)

ไม่ว่าไอเท็มชิ้นนั้นจะมีประโยชน์มากสักแค่ไหน เหล่าผู้เล่นเนโครแมนเซอร์ก็พบว่ามันเป็นการยากที่จะรับอะไรสักอย่างมาฟรีๆจากบางคนที่พวกเขาไม่ได้สนิทด้วยพร้อมกับบอกปฏิเสธ

“ไม่เป็นไร กิลด์ที่ผมอยู่มักจะส่งของพวกนี้มาให้ พวกเขาชื่นชอบและให้ความสนใจกับเหล่าผู้เล่นเนโครแมนเซอร์เป็นพิเศษ…ผมมีของพวกนี้เยอะเลย จึงเอามาใช้ที่นี่ได้”

การเอาชนะใจผู้เล่นคนอื่นๆด้วยไอเท็ม ช่างเป็นงานที่ง่ายมาก

ไม่เหมือนกับคลาสอื่นๆ มีหลายครั้งหลายคราวที่ผู้เล่นเนโครแมนเซอร์ไม่ได้เข้าร่วมกิลด์ใดๆเลย

เซบรินไม่ได้รีบร้อนหรือเร่งรีบแต่อย่างใด เขาค่อยๆแยกแยะผู้เล่นออกเป็นคนๆไปในขณะที่พยายามทำให้คนพวกนั้นกลายมาเป็นพันธมิตรกับเขา

‘การระบุผู้เล่นคนนี้ ชัดเจนแล้ว’

การปลดชื่อของผู้เล่นเหล่านั้นในขณะที่ออกกำลังออกล่ากันเป็นปาร์ตี้หรือเพิ่มชื่อพวกเขาลงในรายชื่อเพื่อน ก็สามารถพิสูจน์ตัวตนของคนๆนั้นได้อย่างสมบูรณ์

เหล่าผู้เล่นเนโครแมนเซอร์มากฝีมือ ต่างก็เป็นที่รู้จักกันดีในทวีปเวอร์เซลล์เช่นกัน

ผู้เล่นธรรมดาๆทั่วไปจะรู้สึกตกใจเมื่อพวกเขาบังเอิญพบผู้เล่นเนโครแมนเซอร์ที่กำลังออกล่ากับพวกอันเดดตามป่าหรือภูเขา

การค้นพบผู้เล่นเนโครแมนเซอร์จึงกลายเป็นความแปลกใหม่ พวกเขาบันทึกภาพเหตุการณ์พวกนี้และอัพโหลดลงในบอร์ดสนทนา

ด้วยการเปรียบเทียบกับข้อมูลเหล่านั้น ทำให้เขาสามารถระบุตัวตนของผู้เล่นคนอื่นๆได้อย่างชัดเจน

แต่มันก็ยากอยู่เหมือนกันในการแยกแยะผู้คนที่กำลังออกล่าด้วยตัวเองและไม่เปิดเผยให้เห็นลักษณะเฉพาะตัวของพวกเขา

‘ฉันยังต้องไปหาอีก 7 คน เอาไว้รอให้พวกเขามาถึงก่อนละกัน’

เขาทำการตรวจสอบ เจนนี่ โอเทม โบรัม เฮเรี่ยน กรูเซ็ด วาเรนน่าและโกชุ เพื่อรับพวกเขาเข้ามาในกิลด์เฮอร์มีสและพบว่าพวกเขาทั้งหมดต่างมีเลเวลอย่างน้อยก็เกิน 380

เขาประเมินว่าเจนนี่ เฮเรี่ยน และ โอเทมน่าจะมีเลเวลเกิน 400

กลุ่มคนเหล่านี้ได้รับการพิจารณาว่าเป็นสุดยอดผู้เล่นสายนักเวทย์แม้กระทั่งก่อนที่พวกเขาจะมาเป็นเนโครแมนเซอร์ด้วยซ้ำ

เมื่อมีการเปลี่ยนคลาส ความสามารถเวทย์มนต์ดั้งเดิมจะลดลงฮวบฮาบ

มันไม่ใช่การเรียนรู้เวทย์มนต์ลักษณะที่คล้ายกัน แต่เป็นการเรียนรู้เวทย์มนต์ที่มีลักษณะตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง นั่นคือเวทย์มนต์แห่งศาสตร์มืดและเวทย์อัญเชิญอันเดด ดังนั้น การมีอยู่ของความสามารถดั้งเดิมทางด้านเวทย์มนต์จึงเสื่อมลง

มันไม่ใช่การตัดสินใจที่ง่ายดายสักเท่าไหร่นักสำหรับการเริ่มเล่นเนโครแมนเซอร์ใหม่ทั้งหมด แต่พวกเขายังคงเพิ่มความเชี่ยวชาญในการใช้คำสาปและอัญเชิญอันเดดอย่างคงที่และค่อยเป็นค่อยไป

‘ถ้าฉันสามารถทำให้พวกเขาเข้ากิลด์เฮอร์มีสได้นะ มันจะเป็นที่ยอมรับในฐานะความสำเร็จอันยิ่งใหญ่’

เซบรินกำลังสอดแนมอย่างอดทนและใจเย็นเพื่อรอคอยโอกาสอันแน่นอน

ถ้าพวกเขากลายมาเป็นสมาชิกของกิลด์เฮอร์มีส พวกเขาจะจดจำและสำนึกในพระคุณของเซบริน

การได้เป็นส่วนหนึ่งของกิลด์เดียวกัน เขาสามารถได้รับการช่วยเหลืออันหลากหลายและติดตามพวกเขาไปรอบๆในหุบเขาแห่งนี้

โดยการร่วมมือกันทำเควสของกองทัพอมตะและทำงานด้วยกัน มันจึงเป็นโอกาสสำหรับเขาเพื่อจะได้ซึ่งเลเวล ชื่อเสียง และเวทย์มนต์อัญเชิญอันเดดมาพร้อมๆกัน

หลังจากเอาชนะใจผู้คนที่อยู่รอบๆตัวเขา เขารวบรวมข้อมูลในขณะที่กำลังออกล่าและตอนนั้นเอง เควสร่วมมือกันกำจัดมอนสเตอร์ในที่ราบนาตาเลียก็ปรากฏ

ต่อมาไม่นาน วีดและมาเล่ก็มาถึงพร้อมกับกองทัพอันเดดของพวกเขา

ผู้เล่นคนอื่นๆต่างก็มีอันเดดเหมือนๆกัน แต่อันเดดของวีดและมาเล่ที่พวกเขานำมานั้นโดดเด่นมาก

ด้วยการที่มีบรรยากาศราวกับไอพิษกระจายออกมาจากเดธไนท์ ขนาดอันเดดชั้นดียังพยายามหนีห่างออกไปเท่าที่พวกมันจะสามารถทำได้

บรรดาเดธไนท์ที่ขึ้นขี่บนกากอยล์ ทำหน้าที่คอยดูแลความปลอดภัยในขณะที่บินไปรอบๆ พวกมันดูแข็งแกร่งกว่าปกติ

‘วีดอาจจะอยู่ท่ามกลางคนเหล่านั้น’

วีดและมาเล่คือผู้เล่นที่ไม่สามารถระบุตัวตนได้!

ยังมีผู้เล่นอีกห้าคนที่ดูน่าสงสัยแต่อันเดดของพวกเขาค่อนข้างขาดแคลนและมีจำนวนน้อย

‘ยังไงซะ ฉันก็ควรจะรายงานเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ทางนั้นรับทราบ’

เซบรินรายงานกิลด์เฮอร์มีส โปลอน และกองกำลังนักเวทย์ เกี่ยวกับการมุ่งหน้าเดินทางไปยังที่ราบนาตาเลีย, บุคคลต้องสงสัยที่อาจจะเป็นวีด, แล้วก็เป็นไปได้ยังไงที่เจนนี่และโอเทมไม่ได้สังกัดกิลด์ใดๆเลย

จบตอน

ผู้แปล: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล