เล่ม 19 ตอนที่ 3 การแสดงบนเรือ แปลโดย เป็ดน้อย

ขณะที่พระอาทิตย์ขึ้น วีดเดินไปทางทิศตะวันออกของอิมพีเรียลวิลล่าเพื่อไปพบกับนอร์ธธีรา

ฮวายอง เบลล็อต และเพลตามเขาไปตลอดเส้นทางของชายหาด

ดาอินออกจากปาร์ตี้ไปแล้วและไปที่ไหนสักแห่งที่คนอื่นๆไม่สามารถเห็นเธอ

วีดหันไปเผชิญหน้ากับแสงอาทิตย์และอากาศเย็นในยามเช้า

 “1,190 เหรียญทอง และ 690 ในรางวัลการชนะฮวายอง เราตามหลังเพราะว่าถูกยั่วยุดึงดูดความต้องการให้ต่ำลงอย่างมาก ตราบเท่าที่เรารู้ราคาเหรียญทองทั่วไปและรายได้จากการขายทอดตลาด.....เราเสียไปถึง 810 เหรียญทอง ภายในไม่กี่ชั่วโมงเลยเหรอเนี่ย?” 

วีดคิดคำนานอย่างแม่นยำถึงเม็ดเงินที่ถูกเปลี่ยนมือในสองสามชั่วโมงที่พวกเขาเล่นไพ่  ฮวายองหัวเราะ (Go-stop ไพ่เกาหลี)

 “เฮ้  พวกเราก็แค่เล่นไพ่เอง  มันไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอกใช่ไหม?”

 “ไม่ นั่นตั้ง 1190  ที่สามารถก่อให้เกิดเงินลงทุนที่ดีจริงๆได้  ฉันสามารถประหยัดเงินเพื่อมรดกของลูกฉันในอนาคต”

เขาสูญเสียเงินในขณะเล่นไพ่  วีดอดกลั้นความเศร้าโศกและหยุดเดินไปทางทิศตะวันออก แทนที่ด้วยการมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกซึ่งแยกออกจากปราสาท

โชคดีที่พวกเขาสามารถพบนอร์ธธีราบนถนน

เขายืนอยู่บนเนินเขา ในขณะที่เขากำลังมองออกไปยังทะเลที่อยู่ข้างนอก ลมพัดมากระทบเขาอยู่เรื่อยๆ กับความครุ่นคิดเกี่ยวกับประสบการณ์ในท้องทะเลในใจของเขา  วีดเข้าไปหาด้วยท่าทางเป็นมิตร

 “คุณนอร์ธธีรา คุณยุ่งอยู่หรือเปล่า? ผู้อาวุโส กลาสีที่ดีที่สุดใช่คุณหรือเปล่า? คุณไม่ได้มีเหรียญทองมากมาย  แต่คุณจะต้องเป็นคนที่เข้าใจมหาสมุทรได้ดีที่สุด  คุณจะรังเกียจไหมที่จะสอนกลาสีหนุ่มคนนี้ที่ฝันอยากจะออกทะเลว่าเขาควรทำอย่างไรให้เป็นกลาสีเรือที่ดีเช่นกันได้?” 

ถามสิ่งที่ต้องการอย่างเปิดเผย  บางครั้งการเต้นไปมารอบๆหัวข้ออย่างมีเล่ห์เหลี่ยมและไม่ทำลับๆล่อๆในการถามคำถามก็ช่วยเพิ่มความสนิทสนมกับNPCได้

 “เฮอะ เฮอะ เจ้าต้องการรู้วิธีเดินเรือในทะเลใช่ไหม?”

 “ใช่ ผมได้ยินว่าคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญในการเดินเรือทะเลทางเหนือ.....”

 “เมื่อพวกเรายังเยาว์วัยพ่อของพวกเราพาพวกเราเข้าไปในเรือของพวกเขา  พวกเราเติบโตมากับการล่องเรือในทะเล”

 “จักรวรรดินิฟเฮมส์ครั้งหนึ่งเคยเป็นส่วนหนึ่งของทางเหนือเมื่อนานมาแล้ว เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาจะย้ายไปในทะเลเหนือ?”

 “จักรวรรดินิฟเฮมส์? นั่นเป็นเวลาที่เนิ่นนานทีเดียว   พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของยุคจักรวรรดิ ถ้านั่นเป็นอะไรก็ตามที่เจ้าหมายถึง”

นอร์ธธีราไม่รู้  อย่างไรก็ตาม  วีดไม่ล้มเลิกความพยายาม แม้ว่าจะเป็นการบอกใบ้เล็กน้อยก็สามารถกลายเป็นการช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่ได้

 “เกาะเล็กๆทางเหนือมีความสัมพันธ์อย่างไรกับจักรวรรดินิฟเฮมส์?” ผมสีเทาขาดรสนิยมและกระดูกขาวหนา นอร์ธ ที. เต็มไปด้วยความรู้ไกลยิ่งกว่าคนอื่นๆ (North T.น่าจะย่อมาจากนอร์ทธีรา)

ในรอยัลโรด ไม่สำคัญว่าความสนิทสนมของคุณกับ NPC จะสูงแค่ไหน พวกเขาสามารถตอบคำถามคุณเพียงแค่ถึงขอบเขตความรู้ของพวกเขา

 “เมืองเล็กๆที่ทำประมงชื่อโม่คอนในทะเลทางตอนเหนือ ที่ดังกล่าวเป็นการคงเหลือของจักรวรรดินิฟเฮมส์ มันอาจจะเป็นที่ลูกหลานของกลาสีเรือและชาวประมงที่อาศัยอยู่ในขณะนี้.....”

 “มันไม่ได้มีการค้นพบของชาวประมงในเกาะไอเปียใช่ไหม”

 “ถึงแม้ว่าอากาศจะหนาวอย่างยิ่งและมอนสเตอร์อาศัยอยู่เป็นส่วนมากของเกาะ  มันเป็นเรื่องยากมากที่จะหาเส้นทาง มีคนเพียงคนเดียวที่มีความคุ้นเคยกับทะเลที่สามารถพบเกาะนี้ได้อย่างง่ายดายในวันนี้  เจ้ามีแผนที่ไหม?” 

 “มี”

 “เอามันออกมา  ข้าจะแสดงท่าเรือที่สำคัญให้เจ้าดู  เจ้าจะรู้ว่ามันยังคงอยู่ในทะเลเหนือ

นอร์ธ ที. ทำเครื่องหมายของสถานที่บนแผนที่ ทั้งบนเกาะและทะเล

-      ตำแหน่งท่าเรือของทเวลฟ์ทีธถูกบันทึกไว้

*ตริ้ง*

กลาสีหนุ่มได้เรียนรู้เรื่องราวพื้นฐานการเดินเรือ ถ้าคุณรีบร้อนเลี้ยวเข้าไปในเกาะเล็กเป็นอย่างแรก  หลังจากนั้นเรือของคุณจะไม่ถูกดูดจากกระแสน้ำวน ถ้าคุณถูกดูดเข้าไป คุณจะไม่มีทางกลับออกมาได้อีกเลย ความชำนาญของทักษะเดินเรือเพิ่มขึ้น 25% มีผลให้ระดับการคุมหางเสือเพิ่ม 1.2% อย่างถาวร (ผู้แปล: cay คือเกาะ ชายฝั่ง/หาดตื้นๆและแนวหินโสโครก)

 “อ้า มีงานชิ้นนึง ข้าอยากให้เจ้าทำ ถ้าเกิดว่าเจ้ามีโอกาสได้แวะไปที่ท่าเรือตรงหมู่บ้านโมค่อน เจ้าช่วยบอกหัวหน้าช่างตีเหล็กเกี่ยวกับเรื่องของข้าให้เขาฟังทีจะได้ไหม? บอกเขาว่าข้าสุขสบายดีในบ้านเกิดของข้า แล้วบอกเขาด้วยว่าข้านั้นไม่มีโอกาสได้ออกทะเลอีกแล้ว”

*ตริ้ง*

การติดต่อเพื่อคุณปู่นอร์ธ ที.

ชีวิตซึ่งไหลต่ำลงสำหรับนอร์ธ ที.  ในขณะที่กำลังเดินเรือในมหาสมุทร นอร์ธ  ที. ได้สร้างมิตรภาพฉันพี่น้องกับช่างตีเหล็กจากเมืองโมค่อน  ส่งข่าวของนอร์ธ  ที.  ถึงช่างตีเหล็ก  มันเป็นงานที่ไม่ยากลำบากนักแต่ช่างตีเหล็กของหมู่บ้านโมค่อนจะปฏิบัติต่อคุณเป็นอย่างดี

ระดับความยาก: D

ค่าตอบแทน:  สามารถได้รับบางสิ่งจากช่างตีเหล็กของหมู่บ้านโมค่อน

ความต้องการ: ต้องรู้ตำแหน่งของหมู่บ้านโมค่อน

วีดมีความสุขจริงๆ  ช่างตีเหล็กมีความเกี่ยวข้องกับไอเทมที่มีราคาแพงมาก

ในเมื่อเขาต้องไปที่หมู่บ้านโมค่อน ดูเหมือนว่าทุกอย่างกำลังไปได้สวย

ระดับความยากต่ำแต่ค่าตอบแทนสูง  มันเป็นเควสที่สมบูรณ์แบบ

 “ตกลง  มั่นใจพวกเราได้เลยว่าจะส่งข่าวให้”

ภารกิจจำนวนมากมาถึงขีดจำกัดของคุณแล้ว  คุณไม่สามารถรับภารกิจนี้จนกว่าภารกิจหนึ่งในสามของภารกิจปัจจุนบันจะเสร็จสิ้น

นอร์ธ  ที. ส่ายหัวของเขา ยอมจำนนอยู่ภายใน

 “มันดูเหมือนว่าเจ้ามีงานมากมายที่ต้องทำอยู่แล้ว งานที่สะสมของเจ้าไม่สามารถละทิ้งได้ จนมีที่ว่างพอให้กับหน้าที่ใหม่นี้  ข้าคงต้องให้คนอื่นทำหน้าที่นี้แทน...”

เบลล็อตสังเกตเห็นฮวายองเป็นคนแรก  ผู้ที่เฝ้าดูอย่างเงียบๆจนกระทั่งถึงจุดสำคัญ เธอเอื้อมมือออกไปและคว้ามือของนอร์ธ ที. พร้อมกับความรักใคร่ของหลานสาว

 “ฉันจะทำคำขอนี้แทนวีดเอง”

 “สาวน้อยน่ารัก  เธอจะต้องเป็นภรรยาที่ดีสำหรับใครสักคน  ฉันจะมอบคำขอให้เธอ”  (คิดคำพูดที่ตรงกับสาวหวานไม่ออกค่ะ)

*ตริ้ง*

คุณได้ตอบรับภารกิจการติดต่อเพื่อคุณปู่นอร์ธ ที.

ค่าสถานะโชค +4

ฮวายองต้องการช่วยเหลือภารกิจติดต่อคุณปู่ของนิอร์ธ ที. ให้เสร็จอย่างเต็มที่

เธอสามารถเห็นว่าวีดรู้สึกอย่างไรจากการได้เห็นมันผ่านการแสดงออกขอเขา

หัวของเขาแข็งทื่ออย่างน่าน่ากลัว!  วีดพูด

 “เพราะเหตุนี้เธอถึงเดินตามทางเดินของผู้พ่ายแพ้ เอ๊ะ  ครั้งแรกเธอเอาเงินฉันไป 810 เหรียญทอง ตอนนี้เธอเอาเควสของฉันไป!”

นี่เป็นการสันนิษฐานที่ไร้สาระตั้งแต่วีดไม่สามารถรับภารกิจได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม แต่ความดื้อดึงเช่นนี้ซึ่งเป็นสิ่งที่มากเกินกว่าจะยอมรับได้ จึงก่อให้เกิดความรู้สึกที่ขาดสติ

ฮวายองพูด

 “เบลล็อต เธอก็มาทำเควสนี้ด้วยกันสิ”

 “ฉันทำได้เหรอ?”

 “แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นถ้าเธอไม่ทำมัน ฉันยังคงจะทำ มันอาจจะดีก็ได้นะ”

เบลล็อตได้ตอบรับภารกิจกับฮวารายอง วีดพึมพำก่อนเดินผ่านพวกเขาไปว่า

 “เธอเคยซื้อเกลือที่แพงมากกว่า 200 วอนบ้างไหม?  ฉันพนันได้เลยว่าทั้งสองคนต้องซื้อเกลือราคาสูงเทียมฟ้าเทียมภูเขาอย่างแน่นอน  ความฟุ่มเฟือยเป็นบาปอันมหันต์”

***

หลังจากได้พบกับนอร์ธ  ที.  วีดไปที่ท่าเรือลินดาในทางตอนเหนือของท่าเรือ เพื่อ‘จัดเตรียมสำหรับการออกเดินทาง’

เหล่าลูกเรือผีสิงไม่ต้องการเสบียงมากนักในเมื่อพวกเขาไม่มีความจำเป็นต้องกิน

ปัญหาคือพวกนักดาบ

ถึงแม้ว่าการตกปลาเป็นอาหารของพวกเขาจะไม่ใช่ปัญหา  น้ำหนักโดยรวมมากเกินกว่าจะรับได้มันทำให้การเดินเรือล่าช้า  ความเร็วของเรือเป็นสิ่งจำเป็น

มันเป็นไปได้ที่จะเพิ่มความสามารถในการขนส่งเป็นสองเท่า  ถ้าคุณทำหน้าที่เป็นคนกลางในการเดินเรือ แต่ตอนนี้วีดมีเพียงระดับทักษะเริ่มต้นระดับ 4 เท่านั้น  มันเป็นไปไม่ได้ที่จะใช้เรือผีสิงล่องเรือไปเรื่อยๆเหมือนกันเรือลำอื่นๆ

วีดเดินเข้าไปหานักดาบ3และพูดว่า “ศิษย์พี่  พวกพี่ยังอยากอยู่ที่เกาะไอเปียต่ออีกไหม?”

 “ทำไมเหรอ?”มีการเคลื่อนไหวอย่างช้าๆพร้อมกับความสงสัยในน้ำเสียงของเขา เขาติดตามวีดจากโมราต้ามาถึงเกาะเพื่อช่วยทำภารกิจของเขา  ทำไมเขาถึงต้องการที่จะพัก?  วีดคิดด้วยความเหี้ยมโหด

 ‘พวกนายมันตัวหนักแถมยังกินเยอะอีกต่างหาก  ทำไมพวกนายยังไม่เข้าใจสักทีฟระ!’

 “เมื่อวานนี้เบียร์ดีจริงๆศิษย์พี่คิดว่างั้นมั้ย”

 “ใช่เบียร์อร่อยดีจริงๆ”

 “ผมได้ยินว่าเบียร์ที่นี่ยังมีรสขาติที่ดีกว่านี้อีกนะ  ผมได้ยินว่าพวกเขามีปาร์ตี้บาร์บีคิวตลอดทั้งวันทั้งคืนเลย ยังมีผู้หญิงสวยๆในชุดบีกีนี่อีกด้วยนะ”

“!??!”

นักดาบ3 ให้ความสนใจในเรื่องนี้

ห้านาทีต่อมา วีดบอกเขาทั้งหมดเกี่ยวกับประโยชน์ของการอยู่ที่เกาะไอเปียว่า

 “เกาะไอเปียสามารถเรียกได้ว่าเป็นสวรรค์ของโลกใบนี้ มันคือสวรรค์ ที่ๆศิษย์พี่สามารถทำทุกสิ่งตามที่ศิษย์พี่ต้องการที่นี้ ผู้หญิงมีความมั่นใจสูงมากหลังจากดื่มกับกลุ่มเพื่อนที่ชายหาด และทำไมถึงต้องเป็นที่นี่น่ะเหรอ?  เพราะว่าในที่พักตากอากาศจะทำให้ผู้หญิงผ่อนคลายได้มากขึ้น จึงทำให้พบเจอพวกเธอเหมือนเป็นเรื่องปกติไปซะแล้ว  แม้แต่ผมยังได้คำขอเป็นเพื่อนกับผู้หญิงถึง 5 คนเลยนะ”

อย่างไรก็ดีผู้หญิงหลายคนเรียกวีดว่าโครงกระดูกแช่แข็ง

ถึงแม้ว่ามีผู้หญิงอย่างน้อยกว่าห้าคนมองหาเซเฟอร์เพื่อขอเป็นเพื่อน

 “อึก เกาะไอเปีย”

นักดาบ3ได้รับรู้ใจความได้อย่างไม่น่าเชื่อ สมมุติว่าการได้เฝ้ามองผู้หญิงห้าคนบนชายหาดเป็นเวลานาน..... การฝึกฝนร่างกายของเขาในชีวิตจริงทำให้การพูดคุยกับผู้หญิงเป็นความฝันที่ห่างไกล 

อย่างไรก็ตาม ที่นี่ในรอยัลโร้ดนั้น ถือเป็นโอกาสอันดีที่จะได้ปาร์ตี้และพูดคุยด้วยกัน

ในหมู่นักดาบกว่า30คนในตอนนี้ประสบผลสำเร็จในด้านความสัมพันธ์ที่โรแมนติก พวกเขากำลังเติบโตอย่างบ้าคลั่งในสำนัก

วีดพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเศร้า

 “มันเป็นโอกาสที่ดีแต่เป็นอะไรที่น่าสงสาร  ผมต้องออกทะเลและใครจะรู้ว่าผมจะกลับมาที่เกาะไอเปียเมื่อไหร่? การเดินทางอาจจะต้องใช้เวลานานหลายเดือน

 “นั่นเป็นความกล้าหาญที่ดีในการเสียสละแต่ศิษย์พี่ต้องการพลาดโอกาสแบบนี้อย่างนั้นเหรอครับ? นี่เป็นเกาะที่แน่ใจได้เลยว่าจะทำให้มีความสุขและการผจญภัยในท้องทะเลน่าตื่นเต้นและเร้าใจ...มีความเป็นไปได้สูงมากที่ความรักจะเบ่งบานภายใต้ดวงอาทิตย์อันร้อนแรง! แม้แต่ผู้หญิงอเมริกันก็อยู่ที่นั่น!”

สายตาของนักดาบ3ล็อกเป้าไปทางที่วีดชี้

สัญชาตญาณโดยพื้นฐานของผู้ชายที่ไม่สามารถปฏิเสธได้!  นักดาบ3หวั่นไหวเมื่ออยู่ต่อหน้าแรงดึงดูดของสาวงาม

ความจริงแล้ว ใครจะไปอยากเดินเรือด้วยอัตราความเร็วระดับหอยทากกันล่ะ วีดเป็นคนที่ไม่สามารถแสดงออกอย่างจริงๆจังๆให้ดูได้  ภายใต้โครงกระดูกที่กำลังดิ้นรนอยู่นั้น ได้ปรากฏซึ่งความเห็นใจที่ยากจะเอ่ยได้

 “ศิษย์พี่ ในรอยัลโรดน่ะ ผมเห็นศิษย์พี่เอาแต่ต่อสู้มาโดยตลอด ศิษย์พี่ไม่คิดเหรอว่ามันถึงเวลาแล้วที่ศิษย์พี่ต้องพักผ่อน? ไปสนุกกับเกาะไอเปีย อาบแดดที่ชายหาด ออกล่าหาปูทะเล”

 “อืม ถ้าคิดว่ามันโอเคกับนายน่ะนะ วีด”

 “ใช่เลย  ศิษย์พี่นักดาบ3  ถ้าเป็นศิษย์พี่ ความซื่อสัตว์ของพวกพี่สามารถมองเห็นได้จากคำพูดของศิษย์พี่เพียงคนเดียว  ไม่เพียงแค่ศิษย์คนเดียว  แต่พวกนักดาบคนอื่นๆอาจจะได้ใช้โอกาสสุดพิเศษนี้ร่วมกัน”

วีดกล่าวอย่างเอาจริงเอาจัง มันเป็นแผนการร้ายที่สำคัญ  นักดาบสามวางมือที่แข็งแรงของเขาลงบนไหล่ที่แข็งทื่อของวีด

 “ขอบคุณนะ!”

 “สมแล้วที่นายเป็นศิษย์น้อง”

เหล่านักดาบถูกทิ้งไว้ที่เกาะไอเปีย ในขณะที่เรือผีสิงยังคงแล่นออกไปอย่างต่อเนื่องด้วยความรวดเร็ว

***

ในขณะที่วีดกำลังจัดการกับเพื่อนร่วมงานที่สร้างปัญหาให้กับเขา เมแพนกำลังซื้อเสบียงให้เพียงพอและกำลังแลกเปลี่ยนเครื่องประดับหรืออุปกรณ์เพื่อเติมเต็มโกดังสินค้า

ในท่าเรือทางตอนเหนือ สิ่งของมากมายมายมีราคาแพงมาก  ดังนั้นโดยส่วนมากเขาจึงมุ่งความคิดไปที่การเก็บรวบรวมสินค้าในพื้นที่และสิ่งจำเป็น

ออกเดินทางจากเกาะไอเปียอีกครั้ง!  ความเร็วของเรือผีสิงถูกพัดไปอย่างรวดเร็วด้วยความเร็วกว่าสี่เท่าของก่อนหน้านี้ มันไม่สามารถเปรียบเทียบได้กับความเร็วสูงสุดของเส้นทางการเดินเรือแต่เปรียบเทียบอย่างไรกับความเชื่องช้าก่อนหน้านี้ มันเป็นความพึงพอใจที่สร้างความรู้สึกตื่นตัวได้อย่างรวดเร็ว

 “ว้าว!  สุดยอด”

ด้านนอกดาดฟ้าเรือ เซอร์กะถอดหมวกของเธอออก

สายลมที่พัดเบาๆพัดผมสีดำด้านหลังของเธอ ตอนนี้ มันให้ความรู้สึกจริงที่การเดินทางบนมหาสมุทรได้เริ่มต้นแล้ว

เจ้านกสีทองบินขึ้นจากไหล่ของวีดและดึงดูดความสนใจของฝูงห่านเหล่านั้นให้บินวนไปมารอบๆ ฝูงนกร่อนลงบนดาดฟ้าเรือที่เต็มไปด้วยใบเรือทำให้เกิดผลตามมา

-      เพราะฝูงนกทะเล ความเร็วของการเดินเรือเพิ่มขึ้น 16%

แนวหินโสโครกขนาดเล็กโผล่ขึ้นมาจากทะเลนั้นเหมือนตรีศูลแสดงเครื่องหมายเส้นทางแรกอย่างชัดเจน

การแล่นเรือสู่เกาะดินแดนเหนือ ไม่ใช่เส้นทางที่เกิดขึ้นทุกวัน

***

 “ระวังแนวหินโสโครกข้างนอก  หันกราบขวาเรือเต็มกำลัง!” วีดกลับเข้าไปในหาดตื้นๆใต้ทะเลเพื่อหลีกเลี่ยงแนวหินโสโครก

ก่อนหน้านี้มันยังคงเร็วเกินไป  ทักษะของเขาไม่เพียงพอที่จะควบคุมเรือผีสิงได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นหาดตื้นๆใต้ทะเลจึงเป็นอุปสรรคและการวางแผนเปลี่ยนทิศอย่างกะทันหันไม่สามารถถูกใช้ได้ตามใจ

 (ผู้แปล: นี้เป็นภาษาเฉพาะของการเดินเรือที่กล่าวถึงวิธีวางแผนการทำงานบนเรือ การเทียบท่าเป็นการกล่าวถึงบางสิ่งที่ถูกลากไปข้างหน้า การเดินเรือในน้ำตื้น จริงๆแล้วเป็นการนำเรือเทียบท่าบนหาดตื้นๆใต้ทะเล(เช่นตลิ่ง/ชายฝั่ง/ที่ตื้นเขิน)และหันกลับในขณะที่เคลื่อนไหวอย่างช้าๆ การเข้าตัดกระแสลมเป็นการกล่าวถึงการหันเรือกลับด้วยความรวดเร็ว โดยปกติแล้วเรือใบเมื่อถูกตัดด้วยลมด้านตรงกันข้ามกับอีกด้านหนึ่งจะทำให้ความเร็วเพิ่มมากขึ้น การตัดด้วยความรวดเร็วคุณสามารถควบคุมการหลบหลีกเรือของคุณ ดังนั้นความฉลาดเป็นเครื่องเตือนความจำ กราบขวาเรือ เป็นสิ่งที่อยู่ทางขวาของเรือและ กราบซ้ายเรือ เป็นสิ่งที่อยู่ด้านซ้าย )

อย่างไรก็ตาม วีดสามารถคุมหางเสือได้ดีขึ้นกว่าเดิม เนื่องจากความเชี่ยวชาญของเขาเพิ่มขึ้น วีดแอบมองอย่างลับๆล่อๆในช่วงเวลาที่ผ่านแนวปะการังใต้ทะเล

ด้านบนของแนวปะการังใต้ทะเล มีนางเงือกทรงเสน่ห์กำลังโบกมือทักทาย

ร่างกายส่วนบนเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยความสวยงามและร่างกายส่วนล่างของนางเงือกถูกปกคลุมไปด้วยครีบ เธอเป็นบางสิ่งที่คุณไม่สามารถเห็นได้ในท้องทะเลตามธรรมชาติ

มันเป็นโชคชะตาที่ดีที่พาให้มาพบกับนางเงือก

 “อะโลฮ่า!” (แอดมิน: นึกถึงทริปฮาวายทันที 555)

 “ยินดีที่ได้พบคุณนางเงือก”

เมแพนและเพลโบกมือทักทายอย่างกระตือรือร้น

คุณสามารถล่าเหล่านางเงือกได้แต่มันแทบจะไม่เคยเกิดขึ้น  เหล่านางเงือกงดงามมากและเป็นมอนสเตอร์ระดับสูงเช่นเดียวกัน

ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อพวกเธอดำดิ่งลงไปในทะแล มันจะกลายเป็นเรื่องยากมากในการติดตาม; การล่านางเงือกจึงเป็นไปไม่ได้เลย

วีดมองตรงไปข้างหน้าด้วยสายตาอันใสซื่อบริสุทธิ์

เหล่ามอนสเตอร์ดูเหมือนถูกตัดออกมาจากแม็กกาซีน สำหรับผู้เล่นผู้หญิงแล้ว  นางเงือกผู้งดงามนั้นราวกับเวทย์มนต์แห่งวิญญาณและความฝันอันสูงส่ง

เนื่องจากนางเงือกในทะเล โชคการเดินทางของเรือเพิ่มขึ้น  35%

ความเร็วของการเดินเรือเพิ่มขึ้น 12%

มันกลายเป็นว่านางเงือกสามารถทำให้เรือแล่นไปด้วยความเร็ว

ความชำนาญด้านทักษะการเดินเรือเพิ่มขึ้น บารมี +1

ยิ่งพวกเขาล่องเรือไปได้เร็วมากเท่าไหร่ ระดับความชำนาญในการเดินเรือก็เพิ่มมากขึ้นเท่านั้น

เมื่อสกิลของวีดถึงขั้นต้นเลเวล 5 เขาได้รับผลพิเศษอีกคือ ความเป็นผู้นำเพิ่มขึ้น 8% และ ความอดทนเพิ่มขึ้น 8% เช่นเดียวกัน

บนดาดฟ้าเรือเบลล็อตเป่าฟรุตของเธอ ฟรุตที่ทำอย่างประณีต พลังในการแสดงเธอในฐานะนักกวีนั้นไม่ได้ส่งผลอะไรมากนัก เพราะท่วงทำนองอันแสนไพเราะ ช่างเหมาะกับบรรยากาศของเรือผีสิงเอาซะเลย

ในขณะที่มีเสียงนกร้อง ปลากระโดดขึ้นมาเหนือน้ำทะเล

เหล่านางเงือกกำลังว่ายน้ำอยู่ข้างๆคู่กับเรือผีสิง

อาจจะมองเห็นได้ไม่ชัดนัก แต่จิตวิญญาณแห่งวารีและจิตวิญญาณแห่งนภาตามมาอย่างกระชั้นชิด ใกล้ๆกับคณะเดินเรือ

นักดนตรีไม่ว่าไปที่ไหนพวกเขามักมีการแสดงดีๆ ฮวายองสะบัดกระโปรง

 “อยากเต้นสักหน่อยไหม?”

 “ว้าว! ฉันอยากเห็นพี่เต้นจัง”

เซอร์กะดีใจจริงๆ

ผู้หญิงนั่งด้วยกันบนเรือผีสิงมีการพูดเรื่อยเปื่อยที่โหดร้าย

การพูดเรื่อยเปื่อยอาจจะดูเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากหากมองผ่านๆครั้งแรกแต่ไม่ใช่เรื่องที่ไม่เหมาะสม  พวกเขาพูดคุยเรื่องคนดังในละครทีวีเมื่อไม่นานมานี้  ภาพยนตร์  ดนตรี  การเมือง เศรษฐกิจ  สังคม  ธุรกิจ  สิ่งที่ไม่คุ้นเคยและบางทีก็เกี่ยวกับกิลด์นักผจญภัยหรือทั้งสองสิ่งที่ผสมกันจนทำให้สับสน!

มันไม่ได้เป็นการพูดเกินจริงที่จะบอกว่าการพูดคุยเรื่อยเปื่อยของพวกเขาไม่มีวันจบ

สามารถเข้าใจได้ว่าเมแพน เพล และ วีด ทั้งหมดนั่งลงใกล้ๆเซเฟอร์ที่กำลังนั่งตกปลาอยู่

ปิดท้ายด้วยกลุ่มผู้หญิงที่นั่งอยู่รอบๆ กำลังดื่มเบียร์  เหล่าลูกเรือปีศาจสั่นไหวเบาๆด้วยความรู้สึกผิดจากความหื่นกระหายเมื่อได้จ้องมอง

 “ถ้างั้น  ฉันจะเริ่มเต้นแบบง่ายๆนะ”

ฮวายองทำตามและเธอยืนขึ้นเขย่งปลายนิ้วเท้าของเธอ  เธอเริ่มเต้นอย่างนุ่มนวลบนปลายเท้าของเธอวนไปมารอบๆดาดฟ้าเรือ

มันเป็นการเต้นที่มีความนุ่มนวลและความสง่างามเหมือนเหล่าขุนนางและชนชั้นสูงในยุคกลาง

ชุดกระโปรง  ดนตรีและท่าทางที่เป็นธรรมชาติเหมาะกับฮวายอง

ดนตรีและการเต้นรำทำให้บรรยากาศของเรือผีสิงเต็มไปด้วยความสนุกสนานและเบิกบานใจ

กำลังใจของทั้งเรือเพิ่มขึ้นตามการแสดงบนดาดฟ้า

การฟื้นฟูพละกำลังเพิ่มขึ้นชั่วคราว จะได้รับการอำนวยพรด้านโชคตลอดการเดินทาง

ผลที่เกิดจากการแสดงของเบลล็อตและฮวายอง!  ในพริบตาเดียว คุณภาพของปลาที่เซเฟอร์เริ่มตกได้นั้น ช่างแตกต่างจากเมื่อเดือนก่อน

ปลาหายากที่สามารถจับเพียงทุกๆสองถึงสามเดือนเริ่มจับได้อย่างต่อเนื่อง ตัวแล้วตัวเล่า เหล่านางเงือกและจิตวิญญาณทั้งหลาย ต่างพากันเรียงรายล้อมรอบเรือผีสิง เพื่อที่จะได้ยินการแสดงดนตรี

จากระยะนี้ มันดูเหมือนว่าจะมีวาฬขนาดใหญ่ยักษ์ตัวเป็นๆ โพล่ขึ้นมาจากใต้ทะเล

ได้รับการอวยพรจากจิตวิญญาณแห่งท้องทะเล  ความเร็วในการเดินเรือเพิ่มขึ้น 17%

ได้รับการอวยพรจากจิตวิญญาณแห่งวารี  การเดินทางจะพบสภาพอากาศแปรปรวนน้อยลงตามความเหมาะสม  การชนกับหินโสโครกและกระแสลมหรือกระแสน้ำวน จะมีโอกาสเกิดขึ้นน้อยลง

ได้รับการอวยพรจากจิตวิญญาณแห่งนภา  สามารถใช้สมรรถภาพของใบเรือได้เต็มกำลังความสามารถ

ทันใดนั้น เรือผีสิงกลายเป็นเรือที่มีความเร็วสูงราวกับเรือสปีดโบ้ท

พลังแห่งดนตรี  การเต้นรำและวัฒนธรรม

 “ว้าว!”

ทุกคนรู้สึกตื่นเต้นจากเอฟเฟ็คของดนตรีจากเบลล็อตและการเต้นรำของฮวายอง

ตัวโน๊ตเสียงสดใสและโดดสูงจนทำให้คุณรู้สึกได้ถึงการละเล่นกับเพื่อนๆในวัยเด็ก

ฟรุตให้เสียงที่นุ่มนวลและทำนองที่สบายใจนั้นทำให้ฮวายองเข้าใจแสดงความล้ำเลิศของการเต้น

เพื่อนผู้ซึ่งเคยเล่นกันในตอนที่ยังเป็นเด็กน้อยตัวเล็กๆ บัดนี้ได้กลายมาเป็นหญิงสาวผู้งดงามและชายหนุ่มล่ำสัน ที่กำลังเต้นรำอย่างมีความสุขในบรรยากาศงานแต่งงานอันแสนจะอบอุ่นหัวใจ รายล้อมไปด้วยเหล่าคนรักมากมายหลายคู่

สร้อยคอฝังเพชรและต่างหูที่โค้งงออย่างง่ายๆ ผมยาวสะบัดไหวส่งกลิ่นหอมของดอกไม้ปลิวตกไปตามสายลม

 “ว้าว!  มันสวยมากเลย”

 “สุดยอดเลย! เบลล็อต  เล่นได้สุดยอดมาก”

ไม่มีใครสนใจเงินและการชมเชยเสมอไป

บาร์ดสามารถสลักจิตวิญญาณของพวกเขาลงในบทเพลง  ดนตรีและการเต้นรำ เสน่ห์ที่หลั่งไหลออกมา

แค่เพียงการแสดงเพียงอย่างเดียวก็สร้างสรรค์บรรยากาศเฉพาะตัวขึ้นมาได้

ไม่สำคัญว่าเราจะเหน็ดเหนื่อยอย่างไรหรือกำลังอ่อนแรง  การแสดงของผู้หญิงดูเหมือนจะเป็นการชำระล้างให้คุณกลับมากระปรี้กระเปร่าได้อีกครั้ง  วีดกำลังมองดูการเดินทางที่ความเร็วถูกเพิ่มขึ้นกับการแสดงด้วยความตื่นเต้นที่เพิ่มขึ้น

 “ดนตรีและการเต้นสามารถทำได้ถึงขนาดนี้...มันจะเป็นยังไงนะถ้าเราดีดพิณในขณะที่กำลังร้องเพลงไปด้วย”

หยดเหงื่อปรากฏออกมาบนหน้าผากมากมาย  เพื่อให้บรรยากาศอันยอดเยี่ยมดำเนินต่อไป ฮวายองไม่มีทางเลือก จึงต้องให้พวกผู้หญิงทำเรื่องแบบนี้

 (ผู้แปล: จำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อวีดพยายามดีดพิณและร้องเพลงไปด้วยที่ร้านขายเครื่องเพชร?)

 “พี่ค่ะ  ฉันอยากเต้นบ้าง”

 “เซอร์กะ เธออยากเต้นเหรอ? แล้วระดับความยากล่ะ เธอชอบแบบไหนหรอ?”

 “ระดับความยาก?  ฉันอยากเรียนแบบเดี่ยวกับที่พี่กำลังเต้นอยู่ตอนนี้เลย”

บรรยากาศเปลี่ยนไปกลายเป็นพวกผู้หญิงอยากเรียนเต้นด้วยกัน

ฮวายองสอนพื้นฐานการเต้นให้พวกผู้หญิงแบบง่ายๆและพูดว่า

 “เธออยากจะร่วมการแสดงเหมือนกันกับฉันไหม?”

 “พวกเราทำได้เหรอ?!” โรมุนะพูด “ฉันว่ามันน่าสนใจจริงนะที่ถูกดึงให้เข้าร่วมการแสดง”

เมแพนและเพลยังคงเฝ้าดูการเต้นรำของพวกผู้หญิง มันแปลกนิดหน่อยแต่ก็น่ารัก และพวกผู้ชายก็ยังคงสนุกไปกับการชมวิวทิวทัศน์ อย่างไรก็ตาม มันไม่ใช่การแสดงที่บาร์ดเพียงคนเดียวจะสามารถทำได้

 “....แทนที่ด้วยดนตรีและการเต้น  พวกเราควรจะแสดงเรื่องราวเป็นละคร!” คนดูอาจจะเป็นนางเงือก สัตว์ประหลาดแห่งท้องทะเล  นกและจิตวิญญาณที่สามรถมองเห็นได้น้อยมาก

ก่อนที่จะตัดสินใจเรื่องที่จะแสดง ฮวายองได้ทำการเลือกบทของเธอ

 “ฉันอยากเป็นเจ้าหญิงที่สวยที่สุดในโลกและใจดี”

บทที่ผู้หญิงทุกคนหมายปอง ในการเดินทางนี้ไม่มีใครดูดีไปกว่าฮวายองในชุดกระโปรง ดังนั้นบทนี้จึงถูกกำหนดไว้เรียบร้อยแล้ว โรมุนะเป็นคนถัดมาที่ได้เลือกบทของเธอ

 “ถ้างั้น ฉันอยากเป็นสุดยอดพ่อมดผู้ที่มีพลังอำนาจสูงที่สุดในทวีปนี้ ไม่ใช่ว่าบทนี้เหมาะกับฉันมากที่สุดแล้ว ไม่ใช่เหรอ?”

 “ฉันอยากเป็นพรีสต์ผู้ที่คอยช่วยเหลือชีวิตของเหล่าประชาชน!”

พวกเขาเลือกบทที่ไม่ค่อยแตกต่างจากคลาสของพวกเขาสักเท่าไหร่

มันเป็นสิ่งที่ดีเนื่องจากมันหมายความว่าพวกเขาอาจจะไม่ต้องการเสื้อผ้าพิเศษเป็นอุปกรณ์ประกอบฉาก ตามด้วยความคิดของเมล่อน เธอกล่าวว่า

 “ฉันอยากเป็นเรนเจอ เป็นศัตรูของความยุติธรรมเช่นเดียวกันกับเรื่องราวของวิลเลี่ยม เทล  ”

 (ผู้แปล: ผู้ใช้หน้าไม้ชาวสวิส  เขาเป็นคนมีชื่อเสียงอย่างมากในฐานะนักแม่นปืน  เขาปฏิเสธที่จะก้มหัวให้กับตำแหน่ง ในขณะที่แสดงการยอมรับให้กับการปกครองของต่างชาติ ขณะที่เขาถูกลงโทษให้ยิงแอปเปิลจากหัวของลูกชายเขาด้วยหน้าไม้ของเขา หลังจากนั้นเขากระโดดหนีและจัดการฆ่าเหล่าวายร้ายด้วยลูกศร นั่นคือ เรื่องราวพอสังเขป ลองหาดูในกูเกิ้ลได้  )

เธอมีความฝันซึ่งหนีไม่พ้นตำนานการต่อสูระหว่างฮีโร่กับเหล่าร้าย

เบลล็อตไม่สามารถตามบรรยากาศแบบนี้ได้ทัน

 “แต่นี่ไม่มีคนที่จะเป็นวีรบุรุษแบบนั้นหรอกนะ”

เหล่าผู้ชายสะดุ้งโหยงกับคำพูดนั้น

 “โกหก!”

แต่เซเฟอร์เกาหัวของเขาและตอบกลับไป

 “นี่เป็นการแสดงที่มีบทบาทอันน่าจดจำมากมาย  ผมไม่รู้ว่าผมจะทำอะไรดี...”

เพลบอกบทของเขาร่วมกับเมล่อน

 “ฉันจะเป็นเรนเจอร์กับเมล่อน”

เช่นเดียวกันกับเมแพนเขาอยากที่จะมีบทบ้าง

 “ฉันอยากเป็นพ่อค้าที่มีเงินมากที่สุดในโลก”

บทที่เต็มไปด้วยความหวังอันหลากหลาย! บางทีละครท่ามกลางมหาสมุทรอาจจะไม่เหมาะกับความโรแมนติคที่ดูเหมือนว่ามันนถูกกำหนดเอาไว้แล้ว

เมื่อบทสุดท้ายถูกเลือกเสร็จเรียบร้อยแล้ว สายตาทุกคู่ต่างจับจ้องไปที่วีด

พวกเขากังวลเกี่ยวกับบทที่เขาต้องการจะเลือก

วีดยังไม่ได้คิดเกี่ยวกับบทที่เขาต้องการเล่น

 “วายร้ายที่สุดยอดที่สุด!  โลกไม่ใช่สถานที่ที่งดงาม  ฉันอยากครอบงำโลกนี้ในฐานะสุดยอดวายร้าย”

มีบทละครที่ใช้เวลาเล่นค่อนข้างยาวนานของคุณโอโตะ ซึ่งมันค่อนข้างน่าสนใจเลยทีเดียว

พวกเขาดัดแปลงบทละครอย่างเร่งรีบให้เหมาะสมกับบทบาททั้งหมด

ใช้เวลาเพียง15นาทีเท่านั้นในการเขียนร่างบทละคร

***

การแสดงครึ่งแรกเป็นการเริ่มต้นกับการแสดงหวานของเบลล็อต

 “ลา ลา ลา”(ไม่รู้ทำไมคิดถึงเสียงฮัมเพลงรายการthe shock)

ฮวายองกำลังเต้นกับดอกไม้ที่ประดับบนผมของเธอ

เสียงหัวเราะของเธอทำลายล้างเสียงหัวเราะของลูกเรือผีสิง  หัวเรื่องของการแสดงส่วนแรกคือ

ลูกเรือผีสิงกำลังเต้นไปกับเสียงดนตรี  ในขณะที่มีการดื่มและกินเนื้อ

 “อ้าม งั้ม งั้ม  นี่มันอร่อยมาก”

 “อยากจะทำอะไรก็ทำ แต่ได้โปรดช่วยออกคำสั่งให้ทำอะไรสักอย่างทีเถอะ”

หลังจากการเต้นอย่างงุ่มงาม เหล่าลูกเรือผีสิ่งนำพรมออกมาและวางเก้าอี้ลงบนนั้น

พร้อมกับแสดงร้อยยิ้มอย่างเหลือล้น  ฮวายองกล่าว

 “ข้ากำลังจะแต่งงานกับเจ้าชายที่ดีที่สุด”

ไกลแสนไกลวีดกำลังเฝ้ามองเหตุการณ์กับเดทไนท์

 “ต่อต้านชาวออสเตรเลีย” .”(ผู้แปล:สาบานได้ว่ามันมาแบบนี้จริงๆ)

 “ขอรับ นายท่าน”

 “ช่างเป็นคุณผู้หญิงที่สวยสดงดงามอะไรเช่นนี้”

 “อือ”

มันเป็นรักแรกพบ!

 “นายจะใจดีเป็นผู้คุ้มครองเธอ พาเธอมาหาข้าจะได้ไหม  ข้าจะได้สามารถแต่งงานกับเธอ...อย่างสุภาพ”

เดทไนท์เดินอย่างขยันขันแข็งจนเกือบจะถึงตัวฮวายอง

 “นายท่านมีคำสั่งให้ข้ามาลักพาตัวเจ้าไป”

 “โอ้ จริงหรือเนี่ย?  ถ้าเป็นเช่นนั้น ท่านจงพาตัวข้าไปได้เลย...ข้าจะไปแต่อย่าต่อสู้กับลูกเรือของข้านะ”

เหล่าลูกเรือผีสิงรีบเร่งเข้ามาเพื่อปกป้องฮวายอง

 “ ฮึ  เจ้าคิดว่าจะสามารถพาตัวเจ้าหญิงไปได้รึ”

 “พวกข้าจะทำให้เจ้าต้องเสียใจ”

เดทไนท์ดึงดาบของเขาออกมาอย่างเงียบๆ

ท่ามกลางเหล่าอันเดด เดธไนท์นั้นเป็นผู้บังคับบัญชา โครงกระดูกที่คอยปกป้องเจ้าหญิงนั้นไม่อาจเทียบได้

พวกผีเกียจคร้านผู้น่าสงสาร! เดทไนท์กลับมาหาวีดหลังจากจากไปโดยไม่มีส่วนไหนเสียหาย การแสดงดูเหมือนจริงมากกว่าความรุนแรง  วีดได้รับการกระซิบจากเพล

 “วีด แบบนี้โอเคแล้วเหรอ?”

หลังจากเหล่าลูกเรือผีสิงถูกจัดการ ฮวายองก็ถูกพาตัวไปหาวีดและกล่าวว่า

 “ฮือๆ ข้าต้องจบลงด้วยการแต่งงานกับเจ้าปีศาจหรือเนี่ย”

พร้อมกับมองไปที่โครงกระดูก ฮวายองกำลังตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้า

เธอลุกขึ้นและเริ่มเต้นไปเรื่อยๆ  ฉากการไล่ตามที่น่าตื่นเต้นอย่างเหมาะสมออกมาจากหนังสยองขวัญกำลังเริ่มขึ้น 

แม้กระทั่งฮวายองโยนมีดไปที่เขา วีดก็ยังไม่ปฏิเสธที่จะยอมแพ้

 “ข้าไม่ใช่ตาแก่หงำเหงือก แต่ข้านั้น…รวย!”

 “...ข้าไม่ต้องการมัน  เจ้าได้เงินพวกนั้นมาจากการใช้ความรุนแรง!”

 “โอ้!”

ดนตรีถูกเปลี่ยนให้มีจังหวะที่รวดเร็วดวงตาของปีศาจโครงกระดูกเปียกชื้น  วีดมองไปที่ฮวายองและพูด

 “มีบางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนไปในกายปีศาจนี้ ตั้งแต่ที่ข้าได้พบผู้หญิงเช่นเจ้า เจ้าไม่ได้เปลี่ยนแค่ความดื้อรั้นในกายข้า แต่หากเป็นจิตใจของข้าด้วย ข้าจะให้ทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่ข้ามีแก่เจ้า ถึงแม้ว่าตัวข้านั้นยังมีบางสิ่งที่ขาดหายไป แต่เจ้าจะรับรักข้ามั้ย?”

 “ก็แล้วแต่” (แอดมิน: จริงๆอยากจะใส่ว่า ได้หมดถ้าสดชื่น 555)

หลังจากที่เจ้าปีศาจไล่ตามจนทันและสารภาพด้วยท่าทางอันเศร้าสร้อย ฮวายอง เจ้าหญิงแห่งไฟได้ตัดสินที่จะแต่งงานกับเจ้าปีศาจ

ฮวายองได้รับเครื่องประดับและอัญมณีทั้งหมด

มันช่างงดงามและเหล่าโครงกระดูกเริ่มเต้นอีกครั้ง!

มันเป็นควรจะเป็นการเต้นอันงดงามแต่ฮวายองมีช่วงระยะเวลาที่ลำบากมากในการกลั้นหัวเราะเมื่อเธอต้องเต้นไปกับเหล่าโครงกระดูก ช่างเป็นคู่ที่ไม่เหมาะสมเอาซะเลย

การขับร้องของเบลล็อตนั้นดีเกินไปสำหรับพวกเขา

และพันธมิตรแห่งความถูกต้อง  เพลและเมล่อนก็ปรากฏตัวขึ้น

 “เจ้าจอมมาร ผู้ชั่วช้า  เมืองของพวกเรา ได้ส่งพวกเรามาสู้ เพื่อต่อต้านเจ้า”

 “แล้วไง”

วีดโยนแอปเปิ้ลใส่พวกเขา

เพลและเมล่อนยิงธนูอย่างรวดเร็ว มันพุ่งไปที่แอปเปิ้ลที่กำลังถาโถมเข้ามา

วีดปรบมือ

 “ข้าชื่นชมในทักษะของพวกเจ้า เจ้าไม่ต้องจ่ายภาษีในอีกห้าปีข้างหน้า”

 “ขอบคุณ ท่านจอมมาร”

เหล่าลูกเรือผีสิงส่งเสียงเชียร์นักธนูผู้ผดุงความยุติธรรม

ในตอนนั้นเอง โรมุนะก็ปรากฏขึ้น และแสดงทักษะวิชาเวทย์มนต์ของพ่อมดและเป็นที่ยอมรับว่าเป็นสุดยอดพ่อมดแห่งโลกเวทย์มนต์

เซอร์กะแสดงศิลปะการต่อสู้ของเธอออกมาและเป็นที่ยอมรับเช่นเดียวกันจากจอมมาร

ทั้งหมดคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี  พวกเขาภาวะนาเพื่อความสงบสุขร่วมกัน

ในขณะนั้นบทเพลงและการเต้นเริ่มเปลี่ยนไปไม่เหมือนเมื่อก่อน

ทันใดนั้น เซเฟอร์ปรากฎตัวออกมา

 “ภาษีของหมู่บ้านจอมมารเพิ่มมากขึ้นถึงเจ็ดเท่า”

วีดตอบกลับ

 “ทุกคนทำได้ดี!  ใครก็ตามที่สามารถเพิ่มเงินของจอมมารได้ คนผู้นั้นเหมาะสมแล้วที่จะได้เป็นคนดีผู้น่ายกย่องและเชิดชู”

บรรดาข้ารับใช้ที่ไว้ใจก็ปรากฏตัวและเริ่มต่อสู้กับเหล่าลูกเรือผีสิง

ก่อนที่การแสดงจะจบลง เมแพนก็ปรากฏตัว

 “ข้าแต่ฝ่าพระบาท ท่านจอมมาร!  ข้าเป็นผู้นำแห่งโลกพ่อค้า  ข้าสร้างข้อตกลงทางธุรกิจมากมายได้สำเร็จ  มันจะทำเงินได้เป็นจำนวนมาก ข้ามาที่นี่เพื่อจ่ายภาษี”

มันเป็นบทละครที่เรียบง่ายจากความฝันของปีศาจสู่การได้รับกำไรอันยิ่งใหญ่จำนวนมากของเงินภาษีด้วยการแลกเปลี่ยนที่ประสบความสำเร็จ

การแสดงของพวกคุณประสบความสำเร็จ “ความฝันอันชั่วร้ายของราชาปีศาจ”

การตอบสนองของผู้ชม : 67

เนื่องจากแนวโน้มทางศีลธรรมของนักแสดงที่เล่นบทบาทผิดศีลธรรม ชื่อเสียงจะถูกลดลง 5

ผู้ชมจากท้องทะเลไม่ได้ติดต่อกับภายนอกมาเป็นเวลานานและยินต้อนรับอย่างอบอุ่น

คะแนนที่ได้จากเหล่าผู้ชมแห่งท้องทะเลนั้น ถือว่าผ่าน

 “การแสดงของพวกมนุษย์นี่ช่างสุดยอดจริงๆ”

 “ฉันคิดว่าฉันอยากแต่งงานกับเจ้าปีศาจผู้โหดร้าย”

เหล่านางเงือกมีความประทับใจที่ดีต่อการแสดง

เป็นธรรมดาที่บทละครจะไม่เหมาะสมสำหรับคนที่ยังไม่โตเต็มที่

เหล่านางเงือกพูดให้การสนับสนุนด้วยการขอบคุณสำหรับการแสดง

เรือได้รับความยืดหยุ่นสูงสุดและความเร็วสูงสุด มันพุ่งทะยานดุจลูกศรไหลผ่านคลื่น ราวกับว่ามันกำลังเคลื่อนไหวไปข้างหน้า

 “เรื่องนี้ ไม่ควรอัปโหลดขึ้นหอเกียรติยศของรอยัลโร้ดโดยเด็ดขาด”

 “ใช่เลย  มันเป็นเรื่องที่น่าอายมาก”

พวกเขาตัดสินใจแล้วว่าจะไม่รับรางวัลพิเศษของการเดินเรือจากการแสดงต่อจากนั้น

ผู้แปล: เป็ดน้อย

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล