เล่ม 19 ตอนที่ 2 อาหารมื้อค่ำที่เกาะไอเปีย แปลโดย Yhee

เล่ม 19 ตอนที่ 2  อาหารมื้อค่ำที่เกาะไอเปีย แปลโดย Yhee

 “ทะเล!”
“เอาหล่ะ! อย่างแรก เริ่มสร้างที่ฐานก่อนเลย”
กะลาสีฝึกหัดทั้งหลายเริ่มต้นที่เกาะไอเปีย พวกเขาต้องใช้ไม้ท่อนใหญ่ในการสร้างแพที่สามารถล่องทะเลได้ แต่ไม้มีความต้องการสูงจากกะลาสีทั้งหลายในไอเปีย มันจึงมีราคาที่ค่อนข้างสูง
อันดับแรกคุณต้องเข้าไปในป่าและโค่นต้นไม้ลงมาเอง แล้วต้องลากท่อนซุงลงจากภูเขาเพื่อสร้างแพของคุณเอง
“เมื่อนายมีสกิลตกปลาแล้ว นายสามารถทานอะไรก็ได้ที่นายจับมาได้ หลังจากนั้นข้าจะล่องเรือออกไปยังทะเลอันแสนไกล”
แต่ความคิดของกะลาสีแต่ละคนไม่เหมือนกัน
“ที่เกาะนั้นมีเรือของโจรสลัดอยู่ ถ้าข้าหาสมบัติของพวกมันเจอล่ะก็....หุหุหุ”
“ถ้านายต้องการพรรคพวกมหาศาล แน่นอนมันต้องเป็นที่ท้องทะเลเท่านั้น!”
“ถ้านายอยากจะลองเสี่ยงตาย มันอยู่ในท้องทะเลนี้แหละ!”

เหล่าผู้เล่นใหม่!
ครั้งแรกของพวกเขาเริ่มด้วย เรือลำเล็กๆทำจากท่อนไม้หลายท่อนมัดรวมด้วยเถาวัลย์อย่างทุลักทุเล และใช้เสื้อผ้าแทนใบเรือเพื่อเริ่มต้นการผจญภัยของพวกเขา
(Cr. รูปจากอินเตอร์เน็ท)

มีชื่อมากมายเขียนอยู่บนผ้าใบเรือ และสลักไว้ด้านข้างแพ
- การเดินทางที่ดีที่สุดในไอเปีย
- สหภาพการขนส่งแห่งทวีปเวอร์เซลล์ (Shipping Federation of Versailles Continent.)
- บริษัท ชาโต้ เดอ บอลเลอลอย โอเชี่ยน พีท (Chateau de Balleroy Ocean Peace Corps.) (ผู้แปล:ไม่เก่งฝรั่งเศสแปลมั่วๆ 555)

เรือเหล่านั้นเป็นแค่แพ แต่ชื่อของพวกเขาแสดงถึงความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่
เซอร์กะ ถอนหายใจด้วยใจปรารถนา
“เฮ้อ...เกาะนี้มันช่างมีชีวิตชีวาเหลือเกิน”
เธอกำลังนั่งดื่มน้ำส้มและมองไปยังท้องทะเลอยู่ในบาร์แห่งหนึ่ง
เซเฟอร์ ที่นั่งอยู่ใกล้ๆกำลังมองดูพวกผู้หญิงด้วยการขยับแค่ดวงตาของเขาเท่านั้น แม้ว่าเขาพยายามจะหยุดมอง แต่จิตใต้สำนึกก็ปลุกให้เขาจ้องมองดูอีกครั้ง
“นี่เป็นที่พักตากอากาศที่ดีแห่งหนึ่งเลย....มันมีบรรยากาศที่ดี”
สายตาของ เซเฟอร์ ไม่พลาดผู้หญิงที่เดินมาคนเดียวในระยะ 100 เมตร
‘อืม เธอมีต้นขาที่หนาไปหน่อยสำหรับรูปร่างของเธอ ผมยาวประบ่า ท่ายืนของคนที่ได้รับการฝึกทางทหารและดูท่าทางเธอจะสามารถเตะสูงได้ด้วย(high kick) บทสรุปคือ เธอเป็นคนที่ฝึกฝนอย่างหนักจนเกินขนาดรูปร่างคนตัวเล็กแบบเธอ”
การวิเคราะห์เชิงลึกเกี่ยวกับผู้หญิง!
สำหรับเขามันช่างง่ายดายที่จะกลายเป็นเพื่อนและคนรัก เพียงซื้อเครื่องดื่มให้หญิงสาวที่ดูโดดเดี่ยวและจากนั้น...ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของสัญชาตญาณพาไป
หลังจากนั้นมันก็ง่ายมากที่จะสมัครเป็นเพื่อนหรืออาจจะชวนพวกเธอไปทานมื้อค่ำสักมื้อก็ยังได้
แต่ก้นของเซเฟอร์ก็ยังไม่ลุกออกจากเก้าอี้ไปไหน เขาเบื่อหน่ายกับการได้แฟนสาวอย่างรวดเร็วด้วยคำพูดไม่กี่คำ
เขาต้องการคนที่จะร่วมเดินทางไปด้วยกันอย่างแท้จริง ผู้หญิงหลายคนรักที่รูปร่างหน้าตาของเขา, ประวัติการศึกษา และ พลังอำนาจทางการเงิน
เขายังครอบครอง เสื้อผ้าของนักออกแบบชื่อดัง, รถหรู, สมาชิกชั้นหนึ่ง(first class)ของโรงแรมทั้งหลาย และ นาฬิกาเรือนหรู
เขาเบื่อกับการใช้สินทรัพย์ของเขาเพื่อให้ได้ความรักมา เขารู้สึกว่ามันจอมปลอม และเขาเบื่อหน่ายคนที่เข้ามาใกล้ชิดเขาเพราะสิ่งที่เขาครอบครองอยู่

ถ้าไม่เกี่ยวข้องกับหัวใจ มันก็ไร้ความหมาย
‘เราสามารถเยียวยาหัวใจที่เปลี่ยวเหงาเหล่านั้นแค่ชั่วขณะแต่ไม่ตลอดไป’
เซเฟอร์ต้องการจะพบใครสักคนที่เขาจะรักจริงๆได้สักคน
ทุกคนจะมีความสุขอย่างแท้จริงโดยที่ไม่ต้องอยู่กับคนที่เรารักได้หรือ? ไม่แน่นอน ยังไงก็ตามคุณไม่สามารถตัดสินคนได้โดยที่ไม่รู้จักเขาคนนั้นหรอก
‘...นี่เราจะทำยังไงดีนะ...’
ฮวายอง เมลอน และ โรมุนะ กำลังนอนดื่มน้ำโซดา พวกเธอกำลังพักผ่อนโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น การพักผ่อนบนเกาะไอเปีย! มันคือสถานที่ที่หัวใจจะได้ผ่อนคลายมากที่สุดในรอยัลโร้ด

***

วีด อยู่บนเรือที่ลอยออกมาจากเกาะไอเปีย เขามองดูเรือลำอื่นรอบๆที่มีแค่ใบเรือพลาสติกและธงอันหนึ่ง
“พวกเขาต้องมีทุ่มเทความศรัทธาอย่างมากลงไปในแพเล็กๆเหล่านั้น”
วีด รู้สึกเห็นใจผู้เล่นใหม่เหล่านั้นเพราะแพที่เขาใช้มันไม่ใช่แพทั่วๆไป! มันคือเรือแคนูเกาหลี!
(Cr. รูปจากอินเตอร์เน็ท)

วีดรู้สึกได้ว่าเขาสามารถฆ่าคราเคนโดยใช้เจ้านี่ได้! นี่คือเรือลำแรกที่วีดสร้างขึ้นมาด้วยสกิลการสร้างเรือของเขา
เรือผีโจรสลัดจะควบคุมได้อย่างเหมาะสมก็ต่อเมื่อมีสกิลการล่องเรือขั้นต้นระดับที่ 7 ขึ้นไป สกิลของเขาในขณะนี้ยังไม่เพียงพอ
ถ้าวีดบังคับเรือผีโจรสลัดในตอนนี้มันจะแล่นผิดทิศผิดทาง เพื่อเพิ่มทักษะสกิล วีดต้องใช้เรือลำเล็ก และเรือแคนูสำหรับ 1 ที่นั่งนั้นเหมาะเจาะอย่างยิ่ง

เพียงล่องเรืออยู่กลางทะเลเท่านั้นก็เพิ่มความชำนาญของสกิลได้ วีดเพิ่มสกิลการล่องเรือขั้นต้นระดับที่ 3 ด้วยการแล่นไปรอบเกาะและชมวิวทิวทัศน์เท่านั้น ยิ่งมีสกิลที่เพิ่มขึ้นมากเท่าไหร่ ผลกระทบต่อคลื่นที่ซัดมาโดนตัวเรือก็ลดน้อยลงไปเท่านั้น
เรือแคนูง่ายต่อการควบคุมโดยทักษะสกิลที่ยังต่ำได้ วีดเริ่มพายเรือกลับไปยังหนึ่งในท่าเรือหลายแห่งของเกาะไอเปีย

เนื่องจากการล่องเรือเป็นเวลานาน ความชำนาญสกิลการล่องเรือเพิ่มขึ้น 13% สกิลการล่องเรือ เพิ่มขึ้นเป็น ขั้นต้นระดับที่ 4   - อัตราการเร่งของเรือ เพิ่มขึ้น 2%   - ความเป็นไปได้ที่จะพบสภาพอากาศที่เลวร้าย ลดลง 5%   - ค่าความอึด เพิ่มขึ้น 15%

 

สกิลการล่องเรือ ระดับที่ 4!
“สกิลนี้มันจะขึ้นเร็วเกินไปแล้ว!”
วีดค่อนข้างพอใจเลยทีเดียว มันมีการเติบโตที่รวดเร็ว เมื่อเทียบกับ การแกะสลักและสกิลสายการผลิตอื่นๆ
สกิลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้น แต่วีดก็ไม่ได้มีความต้องการที่จะเป็นกะลาสี
“สกิลจะยิ่งเพิ่มขึ้นไหมนะถ้าเรือได้รับความเสียหาย? มันน่าจะเพิ่มความชำนาญมากขึ้นถ้าเราจมเรือลำนี้....”
วีดมองไปที่ปะการังใกล้ๆ และพายเรือแล่นไปหาอย่างรุนแรง

เมื่อค่าความทนทานของเรือตกลงไปจนเหลือศูนย์ สกิลการซ่อมเรือถูกใช้งาน ท่อนไม้และเศษเชือกถูกพันเข้าด้วยกัน หลังจากการล่องเรือที่ยาวนานรอบเกาะไอเปีย วีดได้รับอาหารโดยการตกปลาและน้ำดื่มเมื่อฝนตกลงมา เจ้าเรือแคนูลำน้อยพร้อมที่จะจมได้ทุกขณะ เมื่อวีดกลับมาถึงท่าจอดเรือ

วีดต้องสร้างเรือลำใหม่ และไม่จำเป็นต้องกู้เรือขึ้นมาเพราะมันเป็นเพียงเรือแคนูถูกๆลำหนึ่ง ถึงแม้มันจะไม่ใช่เรือสำหรับผู้เริ่มเล่นใหม่ก็ตาม
“สกิลการล่องเรือขั้นต้นระดับที่ 4 ตอนนี้เราสามารถคุมเรือความเร็วสูงลำเล็กๆได้แล้ว”
มันสนุกอย่างยอดเยี่ยมในการเพิ่มทักษะการสำรวจของเขาเพื่อเป็นกะลาสีชั้นเลิศ ตอนนี้เขาสามารถมีเรือชั้นดี จ้างลูกเรือสักคน ล่องเรือออกไปในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ความฝันที่แท้จริง!
แต่อาชีพการล่องเรือของวีดจะต้องจบลงที่นี่ วีดแค่ต้องการมีทริปพักผ่อนสั้นๆบนเกาะไอเปีย หลังจากที่น้องสาวของเขาได้สนุกสนานจนหนำใจ!
อย่างไรก็ตามมหาสมุทรช่างน่าหลงใหลยิ่งนัก หลากหลายพันธุ์สายปลาหลากสีที่มองเห็นได้ในน้ำ ปะการังและหมู่ปลาได้มอบสีสันอันน่าพิศวง
ถ้าคุณล่องเรือออกไป คุณอาจจะได้พบเกาะร้างที่ยังไม่ถูกค้นพบ
การค้าขายทางทะเลมีผลกำไรอย่างงดงามที่ผู้คนส่วนใหญ่มองข้ามไป การเดินทางค้าขายในเส้นทางที่ผู้คนรู้จักจะได้รับเงินก้อนใหญ่ในการเดินทางครั้งเดียว
พวกเขาจะได้รับส่วนแบ่งมากมายจากการขนส่งของไปยังผู้คน การเดินทางโดยสารทางเรือย่อมเร็วกว่าการเดิน ดังคำกล่าวที่ว่า
“รอยเท้าแรกบนดินคือเหล่านักผจญภัยที่เต็มด้วยไปมัดกล้าม ต่อจากนั้นจะเป็นพ่อค้า”

ไม่มีสถานที่ไหนในทวีปเวอร์เซลล์ที่ไม่มีพ่อค้า มันอาจจะไม่ใช่พละกำลังที่แท้จริง แต่พลังอำนาจที่ถูกเชื่อมต่อโดยพ่อค้าคนหนึ่งที่ซื้อขายปริมาณมหาศาลข้ามทวีปก็ประมาทไม่ได้เช่นกัน พ่อค้าที่มองเห็นประโยชน์ของท้องทะเลจะทำความคุ้นเคยกับสกิลการล่องเรือของพวกเขาเอง
“มันเป็นความจริงที่ว่ากิลด์ที่น่าเกรงขามทั้งหลายอยู่จะได้ไม่นาน ถ้าไม่มีการสนับสนุนจากเหล่าพ่อค้า”
แทนที่จะไปกิลด์ของกะลาสีกับวีด ฮวายองและคนอื่นๆตรงไปที่ผับบาร์เพื่อจะหาข้อมูลเควสที่เกี่ยวข้องกับซาฮัป เควสที่เกี่ยวข้องกับพวกที่หลงเหลือของมาทัลลอส เควสที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรนิฟเฮม
เกาะไอเปียดึงดูดผู้คนมากมายด้วยเบียร์ชนิดพิเศษ และคุณจะเห็นปาร์ตี้นั่งทานบาบีคิวบนชายหาดได้บ่อยครั้ง
แต่วีดมีเป้าหมายอื่นในใจ เขาต้องการรวบรวมข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับเควสจักรพรรดินิฟเฮม
มีคนกล่าวว่าเกาะไอเปียเป็นแค่เกาะขนาดใหญ่สำหรับพักผ่อนเท่านั้น แต่เพราะมีคนเดินทางมาเป็นจำนวนมากมันจึงเป็นท่าเรือที่สำคัญแห่งหนึ่ง
ทุกท่าเรือจะมีบาร์นั่งดื่มและบริกรสาวจะมีข้อมูลมากที่สุด เพื่อที่จะได้ข้อมูลเหล่านั้นคุณจะต้อง “จับ” พวกเธอให้ได้
การปฏิบัติอย่างดีกับบริกรสาวที่บาร์เป็นเรื่องท้าทายที่ละเอียดอ่อน โดยบ่อยครั้งจะมีการยั่วยุแข่งขันกัน (ผู้แปล: ออกแนวแข่งกันจีบสาวเสิร์ฟ)
“การได้ขึ้นบนเรือผีโจรสลัดจะไร้ความหมาย ถ้าไม่มีข้อมูลใดๆในการเดินทาง”

***

เกาะโจรสลัดคร๊อยซ์ (Pirate Island Croix) ตั้งอยู่ใกล้กับเกาะไอเปีย เรือตกปลาลำเล็กหลายลำที่ประกอบไปด้วยปาร์ตี้ของนักรบ พระ ล่องลอยไปทั่วบริเวณ ที่กำลังทำเควสอยู่
“หวังว่าพวกแก จะไม่สร้างปัญหาไปมากกว่านี้นะ”
“ไม่แน่นอน ข้าสนุกมากที่ได้พูดคุยกับท่าน”
“แชงค์ เอามา 3 ทองที่แกสัญญาไว้”
เกาะคร๊อยซ์เป็นสถานที่อันตรายสำหรับการออกล่า เพราะครึ่งนึงของเกาะ เป็นฐานของโจรสลัดที่เต็มไปด้วยป้อมปราการป้องกันทั้งหลาย และอีกครึ่งนึงเต็มไปด้วยมอนสเตอร์มากมาย!
มีเพียงผู้เล่นเลเวล 340 ขึ้นไปเท่านั้นที่จะเข้าไปและหนีรอดออกมาได้
บนทางแคบๆที่ปลอดภัยแห่งหนึ่งบนเกาะ ผู้เล่นยืนรวมกลุ่มเพื่อหาปาร์ตี้และออกสำรวจเกาะคร๊อยซ์อย่างระมัดระวัง
อย่างไรก็ตาม มีเรือที่ดูทรุดโทรมแต่ยิ่งใหญ่ 7 ลำ ปรากฏที่ท้องทะเล มันคือกองเรือรบของเรือผีสิงโจรสลัดเดียรอล ตาข้างเดียว,แขนหนึ่งข้าง,ขาหนึ่งข้าง,ถือถุงทองในมือ

 “ปรี้ดดดดดดดดดด! ปึง ปึง ปึง ปึง ช่ะ! ข้าศึกบุกกกกกก!”
เหล่าโจรสลัดบนเกาะตอบสนองอย่างเร็วไว เสียงร้องของสัญญาณเตือนและเสียงเป่าแตรดังขึ้นสำหรับสถานการณ์ฉุกเฉิน เหล่าผู้เล่นที่กำลังออกล่า นั่งลงอย่างตื่นตกใจ
“พวกเราจะทำยังไงกันดี?”
“จะทำอะไรได้ ก็รอจนกว่าพวกงั่งนั่นจะตาย”
ไม่มีผู้เล่นคนไหนบ้าพอที่จะบุกโจมตีเกาะคร๊อยซ์ เกาะแห่งนี้เป็นแหล่งรวบรวมของแก๊งค์โจรสลัดจอมโฉดทั้งหลาย การออกล่าบนเกาะแห่งนี้ก็ทำให้ผู้เล่นรู้สึกภูมิใจได้แล้ว (ผู้แปล: ต้องใช้ความกล้าในการเก็บเวลเกาะนี้)
“ไอ้พวกบ้าหน้าโง่เอ๊ย”
พวกผู้เล่นกำลังหัวเราะขณะที่โจรสลัดตั้งแนวป้องกันป้อมปราการของพวกเขา เรือที่ทรุดโทรมเหล่านั้นแล่นตรงมาโดยไม่เปลี่ยนทิศทางแม้แต่น้อย
นักดาบ3 นั่งอยู่บนเก้าอี้กัปตัน ขณะที่รองกัปตันนิกกี้ (Nickey) บังคับพังงาเรือ
รองกัปตันนิกกี้ก้มตัวและถามนักดาบ3
“ท่านกัปตันประจำการ(ชั่วคราว) ด้วยความเร็วขณะนี้ เราจะพุ่งชนที่ท่าเรือแน่ เราจะชะลอความเร็วหรือไม่?”
นักดาบ3 ส่ายหน้า
“พุ่งตรงไปเต็มกำลัง!”
“ไอย์ เซอร์!!”
แล่นตรงโดยไม่เปลี่ยนทิศทาง! ที่เกาะคร๊อยซ์เหล่าโจรสลัดถือมีดสั้น และเชือกพร้อมตะขอเกี่ยวรอเรือผีสิงโจรสลัดปะทะ
“ว้ากกกกกกก!”
เหล่าลูกผีสิงโจรสลัดกระโดดออกจากตัวเรือที่พุ่งตรงเข้าไป นักดาบ3 กระโดดออก
การปฏิบัติการเทียบท่าบนเกาะโจรสลัดคร๊อยซ์บรรลุเป้าหมายสำเร็จ

***

บนท่าเรือของเกาะไอเปียมีบาร์นั่งดื่มมากกว่า 20 ร้าน อีกทั้งยังมีที่พักชื่อดังมากมาย แต่สำหรับกะลาสีที่เดินทางกลับมาจากการท่องทะเลที่ยาวนาน พวกเขาต้องการผ่อนคลายและปลดปล่อยความเหนื่อยล้าด้วยเบียร์ที่พวกเขาดื่มประจำ
มันเป็นบาร์เล็กๆที่สะดวกสบายใกล้กับท่าจอดเรือและชายหาดที่อนุญาตให้ใส่ชุดว่ายน้ำได้ กะลาสีมักจะไปที่นั้นเพื่อบรรยากาศที่เงียบสงบ
ฮวายองนัดพบวีดให้ไปเจอที่บาร์แห่งนั้นที่มีชื่อว่า “หญิงสาวกำลังเฝ้ารอที่ท่าเรือ”
“เบียร์ และ สาหร่ายทะเลอบแห้ง โปรดวางทิปไว้ตรงนี้”
วีดนั่งลงที่บาร์ ตรงที่เสียงเพลงนุ่มละมุนกำลังล่องลอย
“บรรยากาศไม่เลวเลย เซเฟอร์กับคนอื่นๆยังมาไม่ถึงสินะ”
วีดหยิบสาหร่ายอบแห้งขึ้นมาทานด้วยฟันที่เน่าผุและนิ้วกระดูกของเขา แม้ว่าหลังจากกลายร่างเป็นอันเดท วีดก็ยังสามารถลิ้มรสชาติได้ โดยปกติโครงกระดูกจะไม่มีต่อมรับรส ต้องขอบคุณสกิลประติมากรรมจำแลง ทำให้มีผลเหมือนสวมใส่ชุดบนร่างจริงของวีด ดังนั้นเขาจึงยังได้รับผลประโยชน์ของร่างมนุษย์
ในขณะที่ดื่มเบียร์ วีดได้ยินเรื่องราวรอบตัวเขา

 “ดีใจจังที่ได้มาเกาะไอเปีย ข้าจะมาอีกในปีหน้าให้ได้”
“ถ้าอย่างนั้นก็ชวน โอเซ กับ พรรคพวก มาตอนปีใหม่สิ”
“ทีมของพาโรวินตามกองเรือรบเบอร์วิกเข้าไปในดันเจี้ยน พวกนั้นเปิดเผยว่ากำลังทำเควสที่ยิ่งใหญ่ ชื่อเสียงที่ได้รับมันมหาศาลเลยทีเดียว”
“นายรู้อะไรไหม นายสามารถขนส่งชีสไปยังอาณาจักรเบร้นท์ได้เงินก้อนโตเลยล่ะ”
“...นายคิดว่างั้นหรอ?”
“ข่าวจากวงในเลยนะ ข้าคิดว่ามันเป็นการลุ้นโชคครั้งใหญ่”
ผู้เล่นหลากหลายอาชีพและเหล่าพ่อค้าพูดคุยอย่างเปิดเผยและแบ่งปันข้อมูล คุณจะได้รับประโยชน์โดยการฟัง และอาจได้รับความช่วยเหลือด้วย
ถ้าไม่มีความลับอะไรจะแบ่งปัน ก็สามารถนั่งฟันดนตรีได้ ลูกค้าจะต้องจ่ายค่าบริจาคโดยการสั่งเครื่องดื่มในขณะที่รวบรวมข้อมูล
วีดนั่งฟังข้อมูลอยู่ใจกลางวงสนทนาทั้งหลายโดยสวมใส่ผ้าคลุมอันใหญ่
หลังจากผ่านไป 10 นาที วีดได้ยินบทสนทนา
“แต่ทุกครั้งที่ข้าไปโมราต้า ท่านเจ้าเมืองยุ่งมาก ข้าอยากจะเห็นหน้าเขาก่อนที่จะออกมา”
ทุกคนได้ยินเกี่ยวกับโมราต้า แล้วก็เริ่มพูดขึ้น

 “นายจะไปได้เควสประติมากรรมมาจากไหน?”
“จาก เทพสงครามวีด เควสมาทัลลอส.....นายคิดว่าวีดจะแบ่งเควสเฉพาะผู้เล่นที่ช่วยเหลือเควสนักโทษมาทัลลอสไหม?”
“ข้าได้ยินมาว่าทุกคนไม่มีอภิสิทธิ์พิเศษอะไรทั้งนั้น ทุกคนสามารถเข้าร่วมได้”
“นั่นจะเป็นประสบการณ์ที่ดีสำหรับอาชีพต่อสู้เลย ค่าประสบการณ์ง่ายๆที่ได้จากเควสๆหนึ่งเห็นไม่บ่อยจากเควสกลุ่มใหญ่หรอกนะ”
“ผู้เล่นเป็นร้อยคนเพื่อเควสๆเดียว....ดูน่าสนุกดีนะ”
วีดยืดไหล่ของเขาขึ้นแม้จะเป็นแค่กระดูกก็ตาม ผู้เล่นสำเร็จเควสมาทัลลอสเพื่อจัดการเควสต่อเนื่องอันถัดไป
ในรอยัลโร้ดไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะมีส่วนร่วมในเควสใหญ่ๆอันหนึ่ง มันจะเป็นประสบการณ์ที่ดี
“ความบ้าคลั่งในการหาเงินของท่านเจ้าเมืองโมราต้าพิเศษไม่เหมือนใคร เขาทำธุรกิจหลายอย่างมากกว่าพ่อค้าซะอีก”
“เออ นายได้ยินข่าวการแสดงเย็นนี้ของไฮเร็น เบนติ บ้างไหม?”
พวกเขาเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างรวดเร็ว เมื่อได้ดื่มเบียร์ ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องพูดเจาะลึกเกี่ยวเจ้าเมืองจากพื้นที่อื่น
“นายหมายถึงการแสดงที่จะเกิดขึ้นตรงจัตุรัสน่ะหรอ?”
“ในที่สุดก็มาสักที มันจะต้องมีคนสนใจมากแน่ๆเลย”
“มันเป็นการแสดงที่ดีมากนะ”
ไฮเร็น เบนติ (Hairen Benti) คือบาร์ด(Bard)หญิง นักร้องและนักเต้นจากโมราต้า เธอได้รับความนิยมอย่างสูง ต้องขอบคุณการลุงทุนด้านวัฒนธรรมของโมราต้า บาร์ดจึงทำงานได้อย่างแรงกล้า บทเพลงหลายบทเกี่ยวกับโมราต้าถูกแสดงออกไปทั่วทวีปเวอร์เซลล์ โมราต้าเมืองที่เต็มไปด้วยความสนุกแห่งการผจญภัยรวมถึงการค้าขายกับตอนกลาง
ความจริงที่ว่าเรื่องราวของโมราต้าได้เดินทางมาถึงเกาะทางตอนเหนืออย่างไอเปียเป็นหลักฐานที่บอกถึง โมราต้ากำลังเจริญก้าวหน้า
เมื่อใดก็ตามที่เควสของวีดออกอากาศ แต่ละบาร์จะบานสะพรั่งไปด้วยการสนทนาเกี่ยวกับมัน

 “เฮ้ แม่สาวน้อย!”
วีดตระโกนเรียกหนึ่งในพนักงานสาว
“มีอะไรให้รับใช้?”
หลังจากนั้นไม่นาน บริกรสาวพร้อมกับหางลูกหมูสุดน่ารักวิ่งเข้ามา
“คือว่า บาร์ดที่โต๊ะตรงนั้นกำลังเรียกชั้นอยู่...คุณช่วยวางเงินไว้ตรงนี้เลยได้ไหม?”
“ไม่ ไม่ ผมต้องการสาหร่ายทะเลอีก 2 จาน ผมจะเรียกคิดเงินทีหลัง”
“เชอะ! โอเคค่ะ”
วีดไม่สนใจปฏิกิริยาที่ย่ำแย่ของบริกรสาว มันมักเกิดขึ้นเสมอเมื่อคุณมีความสนิทสนมที่ไม่ค่อยดีนัก โดยเฉพาะเมื่อคุณเป็นโครงกระดูกตนหนึ่ง แม้แต่เบียร์ 4 แก้วที่วีดสั่งมาก็ช่วยในเรื่องนี้ไม่ได้
“ขอบคุณ”
วีดแสดงความขอบคุณไปยังบริกรสาวที่ทำท่าทางรังเกลียด หลังจากนั้นเขาเดินไปหาบริกรสาวคนหนึ่งที่บาร์พร้อมกับชายผ้าคลุมสะบัดกระพือขึ้น
(Cr. รูปจากอินเตอร์เน็ท)
“ไม่ทราบว่าสาวสวยคนนี้ชอบประติมากรรมไหมจ๊ะ?”
การสร้างความสนิทสนม! วีดสนทนากับพนักงานสาวภายใต้การจ้องมองของเหล่าผู้เล่นคนอื่น มันคือบาร์แห่งท้องทะเล
การเพิ่มมนุษยสัมพันธ์กับบริกรสาวจะนำไปสู่ข้อมูลที่จำเป็นในการทำเควส
ผู้เล่นคนอื่นต่างสงสัยว่าจะมีข้อมูลอะไรที่บริกรสาวมอบให้
“ชื่อของชั้นคือ เดเลีย ไม่ใช่ “สาวสวย” และชั้นเกลียดประติมากรรม!”

ถูกปฏิเสธอย่างฉุนเฉียว! ถ้าวีดยังสร้างความสนิทสนมด้วยวิธีนี้ มันต้องใช้เวลานานมากกว่าจะได้ข้อมูลที่ต้องการ แต่วีดไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ แบ่งอาหารกลางวันกับครูฝึก(ตอนแรกเลย) ขโมยมันเผาอันมีค่ามาจากผู้ใหญ่บ้าน(ตอนโมราต้ายังเป็นแดนน้ำแข็งอยู่) วีดก็ทำมาหมดแล้ว

วีดเคาะนิ้วกระดูกของเขาบนโต๊ะและพูดอย่างแผ่วเบา
“คุณช่างสวยเหลือเกิน”
“ได้รับคำชมจากโครงกระดูกไม่ได้ทำให้ชั้นมีความสุขหรอกนะ”
“ผู้ชายแบบไหนที่คุณชอบ?”
“ชั้นชอบผู้ชายผมสั้นนะ แต่ชั้นเกลียดผู้ชายไม่มีผม!”
ความโศกเศร้าของโครงกระดูก! ตาหนึ่งข้าง รูปลักษณ์ที่ไม่ปลอดภัยทำให้ได้รับความเกลียดชังจาก เดเลีย
‘โครงกระดูกมันไม่ดูงดงาม?”
มันไม่เท่หรอ? จะเป็นไปได้ไงวะที่ชุดที่สวมใส่มันจะดูอัปลักษณ์ วีดไม่เคยเข้าใจรสนิยมของผู้หญิง
ในเมื่อรูปลักษณ์แตกต่างจาก ออร์คคาริชวิ ที่มีผลกระทบต่อผู้หญิง วีดจึงต้องเปลี่ยนวิธี (ผู้แปล: คือวีดมีความสามารถสูงในการสร้างสิ่งของที่มันน่าเกลียดๆน่ะครับ)
เมื่อสร้างความคุ้นเคยด้วยการตีสนิทไม่ได้ก็ยังมีวิธีพิเศษอื่นๆ
‘ของขวัญ’
วิธีที่เร็วที่สุด ที่จะได้ชนะใจพวกเธอได้! ยังไงก็ตามความสนิทสนมจากของขวัญมักจะอยู่ไม่นาน และถ้าของที่คุณให้ไม่เป็นที่ต้องการ ความสนิทสนมจะยิ่งตกลงไปอีก
วีดจึงติดสินใจถามไปตรงๆ

 “มีเรื่องราวใดที่คุณชอบบ้างไหม?”
“อืมมมม....ชั้นชอบเรื่องราวการผจญภัย โดยเฉพาะการผจญภัยบนท้องทะเล! ยังไงก็ตาม ชั้นไม่มีความสนใจจากโครงกระดูกหรอกนะ”
วีดนึกถึงการผจญภัยบนท้องทะเลที่เขาเผชิญมา
“ผมมีการผจญภัยหลายเรื่องเลยล่ะ”
“เอาล่ะ ผมจะเล่าเรื่องที่น่าสนใจเรื่องนึงให้ฟัง”
“ดูท่าทางจะเสียเวลาเปล่านะ”

ความสนิทสนมต่อ เดเลีย, พนักงานของบาร์ “หญิงสาวกำลังเฝ้ารอที่ท่าเรือ” เพิ่มขึ้นเล็กน้อย

“ครั้งหนึ่ง ในตอนที่ผมยังเป็นนักผจญภัยจากอาณาจักรโรเซนไฮมส์.....”
เมื่อเรื่องราวการผจญภัยเริ่มขึ้น มันดึงดูดสาวๆบริกรได้เสมอและทำให้บาร์มีชีวิตชีวาขึ้น
*จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บบบบ!* (ผู้แปล: ใน ENG มันเขียน Kkiruru! ไม่รู้จะอ่านว่าอะไร เอาแบบบ้านเราล่ะกันนะ 555)
ยังไม่ทันเริ่มเล่าเรื่องดี เจ้านกที่ทำด้วยทองคำบนลงมาเกาะบนไหล่ของวีด นกทองที่มีดวงตาทำมาจากพลอยแซฟไฟร์ จ้องมองเดเลีย
เจ้านกน้อยน่ารักสวมใส่มงกุฎเพชรปรากฏตัวด้วยเวลาอันเหมาะเจาะ!
ผู้คนในบาร์มองไปดูนกทองคำอย่างประหลาดใจ เพราะไม่มีใครเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับนกทองคำมาก่อน
“โอว ให้ตายเถอะ คุณเลี้ยงเจ้านกที่น่าพิศวงตัวนี้หรอ?”
“ใช่แล้ว”

ความสนิทสนมต่อ เดเลีย, พนักงานของบาร์ “หญิงสาวกำลังเฝ้ารอที่ท่าเรือ” เพิ่มขึ้นอย่างมาก

“ชั้นลองจับมันได้ไหม?”
“ได้แน่นอน”
เมื่อไม่มีอะไรต้องเสีย การจับสัมผัสก็ไม่มีปัญหาใดๆ เดเลียวาดนิ้วไปตามตัวนกทองคำ
“ฉันไม่รู้มาก่อนว่ามีนกชนิดนี้ด้วย การผจญภัยของคุณมันต้องยอดเยี่ยมมากแน่ๆ!”

ความนิยมของโครงกระดูกโกโรโกโสเพิ่มขึ้นอย่างยอดเยี่ยม! ถ้าคุณพลาดโอกาสในการสร้างความสนิทสนมครั้งนี้ คุณจะต้องเสียใจในภายหลัง
แม้ว่าเขาจะต้องเผชิญความโชคร้ายในทวีปเวอร์เซลล์ แต่ตอนนี้เขาใช้ชีวิตที่เป็นเหมือนฝันของการผจญภัยในท้องทะเล
เขาสามารถเป็นเจ้าของเรือขนาดกลางที่ไม่ต้องกังวลถึงมรสุมเล็กๆอีกต่อไป....แต่การบังคับเรือผีสิงโจรสลัดนั้น ไม่มีคำว่าสิ้นสุดสำหรับมรสุมเล็กๆ ไม่ต้องพูดถึงรอยรั่วทุกหนแห่ง อากาศที่เน่าเหม็น สาหร่ายทะเลที่เกาะพันใต้ท้องเรือ และกลุ่มกะลาสีสกปรกที่พร้อมจะกระโจนเข้าปากมอนสเตอร์ในท้องทะเลด้วยคำสั่งคำสั่งเดียวเท่านั้น
เหตุผลเดียวที่เขามายังท้องทะเลก็คือนกทองคำชี้ตำแหน่งมาทางนี้

 “เจ้านกทองคำตัวนี้ชี้บอกทาง? มันทำอย่างนั้นจริงๆหรอ?”
“น่าเสียดาย ผมก็ไม่รู้แน่ชัด ยังไงก็ตามผมมั่นใจว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับการล่มสลายของอาณาจักรนิฟเฮม คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหม?”
“….อาณาจักรนิฟเฮม ใช่ไหม? หัวข้อนี้ถูกพูดถึงมานานแล้วล่ะ แต่ชั้นไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกนะ แต่ถ้าคุณกำลังพูดถึง ทะเลตอนเหนือ คุณควรไปคุยกับคุณปู่นอต ธีร่า (Grandpa North Thira) มันคงจะดีกว่าการมาถามชั้นจริงไหม?”
“บอกหน่อยได้ไหม ว่าเขาอยู่ที่ไหน?”
“เขาพักอาศัยอยู่ทางตะวันออกของเกาะ คุณจะพบเขาได้ง่ายๆที่หน้าบ้านของเขาในเวลากลางวัน”
วีดรู้สึกถึงลางสังหรณ์
บางครั้งปมเล็กๆอาจจะนำไปผลกระทบที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มันมีความเป็นไปได้ที่ ปู่นอต ธีร่า อาจจะไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับอาณาจักรนิฟเฮม แต่มันเป็นข้อมูลที่เขาไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย วีดจึงคิดว่าเป็นของขวัญชิ้นหนึ่ง

 “ต้องขอบคุณความโชคดีของเรา!”
*จิ๊บบบบ จิ๊บ จิ๊บ!*
เจ้านกทองคำหัวเราะดีใจไปพร้อมกับวีด ประติมากรรมที่สร้างโดยประติมากรระดับปรมาจารย์เช่นจักรพรรดิไกอาช่างมีความโดดเด่นไม่เหมือนใคร
‘ประติมากรรมประทานชีพของผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดาเลย ผู้ชายคนนี้มีความฉลาดกว่าคนอื่นที่เราต้องเอาชนะซะอีก’
‘เมื่อพิจารณาถึงรูปร่างที่มีข้อเสียมากมาย รูปลักษณ์ที่สวยงาม ปีกที่น่าจ้องมอง แต่เท้าที่ทำได้ค่อนข้างยาก การกิน และ ความสามารถในการแบกสิ่งของ’
ในขณะที่วีดพินิจพิเคราะห์ กายภาพในการกินขัดกับการแบกสิ่งของ
“ท่านพี่มาถึงคนแรกเลยนะครับ”
เซเฟอร์ ปรากฏตัวพร้อมกับเบ็ดตกปลาของเขา (ผู้แปล: จีบน้องสาวเค้าแล้วพูดเพราะเชียว)
ก่อนหน้านี้เพื่อนร่วมทีมกระจัดกระจายออกไปในเกาะไอเปีย แต่เซเฟอร์ใช้เวลากับเครื่องดื่มของเขาที่บาร์

 “ยินดีต้อนรับค่ะ!”
เดเลียปรากฏตัวอย่างสดใสเพื่อต้อนรับเซเฟอร์
“โอว คุณช่างน่าเหลือเชื่อ คุณจับปลาได้ตัวใหญ่มากๆเลย”
ปลาตัวหนึ่งในกระเป๋าของเซเฟอร์ รวมทั้งปลาหายากหลายชนิด
“สำหรับนักตกปลาชั้นดีอย่างผม มันก็แค่ของเด็กเล่น!”
“โอว ชั้นไม่เคยเห็นปลาโมลา โมลา(Sunfish)ที่ตัวใหญ่เท่านี้มาก่อนเลย” (ปลาแสงอาทิตย์)
บริกรสาวต่างเข้ามารุมล้อมเซเฟอร์
“นั้นมันคือ ซินนาม่อนแกนฮาน(Cinnamon Ganhan) ไม่ใช่หรอ? ชั้นจะมอบอาหารทะเลให้คุณจานหนึ่งเลยถ้าคุณขายมันให้ชั้น”
“ยังมีสาหร่ายทะเลชั้นดี เปลือกหอยหลากหลาย และ ผงมุกซึ่งสามารถเอาไปสกัดเป็นยาได้ด้วย”

 “นี้มันดีมากเลย!”
“ท่านนักตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ เชิญนั่งก่อนค่ะ คุณอยากได้ข้อมูลลับหรืออยากได้อะไรบอกมาได้เลยนะคะ”
ความนิยมของเซเฟอร์ที่มีต่อบริกรสาวมีอย่างมากมายมหาศาล
‘ไอ้หมอนี่....แม้แต่สาหร่ายทะเลมันยังไม่ได้ถามสักแอะ’ (ผู้แปล: 55555)
“คุณอยากได้อะไรตอบแทนข้อมูลความลับไหมล่ะ?”
“ซินนาม่อนไงล่ะคะสุดหล่อ”
ในขณะที่เซเฟอร์กำลังสนทนากับบริกรสาว ยูรินใช้สกิลจิตภาพเคลื่อนย้าย โผล่ตัวออกมา
“อ..อ.โอว ยูริน ผมชอบใช้ซินนาม่อนมากๆเลย...”
“อืม....ก็ดีแล้วหนิ”
เซเฟอร์ไม่รู้ทำไมยูรินถึงปรากฏตัวเอาตอนนี้ แต่เขารู้สึกได้ถึงเมฆดำทะมึนปกคลุมชีวิตความรักของเขา เขารู้สึกเหมือนจะร้องไห้ออกมา

***

ในปาร์ตี้ค่ำคืนใต้แสงจันทร์บนเกาะไอเปียเหล่าเพื่อนร่วมทางแบ่งปันเรื่องราวพร้อมกับดื่มเบียร์ไปด้วย ฮวายองแบ่งปันเรื่องราวของเธอในตอนที่เธอออกแสดงคอนเสิร์ตไปตามประเทศต่างๆ
“ฉันเห็นหอไอเฟลครั้งแรกตอนอายุ 16”
“หอไอเฟล....เธอหมายถึงโครงสร้างเหล็กยักษ์ที่ฝรั่งเศสน่ะหรอ?”
“วีด คุณเคยเห็นมันเมื่อไหร่?”
“เมื่อช่วงทริปหน้าร้อนที่ผ่านมา เธออยากจะดูรูปของมันไหม ผมมีรูปท่องเที่ยวที่อื่นอีกเพียบเลย”
ฝรั่งเศส อิตาลี เนเธอร์แลนด์ เยอรมัน อังกฤษ! วีดสามารถพูดคุยเรื่องราวเหล่านั้นกับฮวายองได้ทั้งหมด
“รสชาติในการเดินทางมันช่างแตกต่าง....”
“เฮ้ ฉันต้องเดินทางเพราะการแสดงของฉัน ฉันต้องทำงานอย่างหนัก ทริปอังกฤษมันช่างแสนสั้นแต่มีชีวิตชีวาที่สุดเลย ว่ามั้ย?”

ฮวายองเดินทางไปยังหัวเมืองใหญ่ๆเพราะการแสดงของเธอต้องการพื้นที่กว้าง เธอจึงไม่เคยเห็นชนบทตามที่ต่างๆ เมื่อพูดถึงการประสานพรสววรค์ของฮวายองเข้ากับวงที่เธออยู่ ทำให้เธอมีน้ำตาไหลออกมา (ผู้แปล: ประมาณว่าประทับใจกับทีมงานตัวเอง)
“คิดว่าถึงเวลาแล้วล่ะนะ”
ตาของเมแพนลุกลี้ลุกลนอย่างตื่นเต้นไปมาเหมือนกำลังรอจังหวะอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาก็นำสำรับการ์ดที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามออกมา
ยูริน กำลังวาดฉาก ทุกคนกำลังเล่นเกมการ์ด
การดื่มแอลกอฮอล์ในบรรยากาศที่รื่นรมย์ จำนวนคนเหมาะเจาะกับปาร์ตี้ที่ยอดเยี่ยม!
“มาเริ่มพนันกันเลย เริ่มที่ 10 ทอง!”
“นี่มันเงินกองใหญ่เลยทีเดียว สิ้นสุดการลงเงิน(No more bet)”

***

ดาอินอยู่ที่งานปาร์ตี้ ยืนหลบอยู่ที่ที่แสงจันทร์สาดส่องไม่ถึง
“ดูเหมือนว่าคุณจะสบายดีนะ”
วีดดูมีความสุขกับเหล่าผองเพื่อนของเขา มันเป็นภาพที่เธอวาดเอาไว้ตอนที่เธออยู่ในโรงพยาบาล

‘เนื่องจากการผ่าตัด ฉันไม่รู้ถ้าฉันต้องจากโลกไปนี้ไปตลอดกาล...ฉันกลัว ฉันไม่อยากยอมรับเลยว่าฉันคิดถึงคุณมากเพียงใด’

มันเจ็บปวด เมื่อสมองของคุณสั่งให้ลืมแต่หัวใจกลับไม่เคยลืม

 ‘โรยัลโร้ดมันไม่มีอะไรน่าสนใจ ฉันไม่รู้จะได้กลับมาเล่นมันอีกไหม ในตอนแรกครอบครัวของฉัน เพื่อนของฉัน เป็นห่วงฉันมาก ฉันรู้สึกอ้างว้าง ฉันอยากจะได้รับการผ่าตัดอย่างเงียบๆ ฉันจึงไม่ได้บอกคุณเกี่ยวกับมันจนถึงตอนที่เราแยกจากกัน แต่ท้ายที่สุด ฉันได้รับความกล้า
เพราะฉันรู้ว่ายังมีใครอีกคนที่จะจำฉันได้ตลอดไป แม้จะไม่มีการสารภาพกันอย่างตรงๆ ฉันอยากจะจดจำถึงคนพิเศษคนนั้นโดยที่ไม่อยากจะสร้างความลำบากใจให้กับเธอ ฉันกังวลเหลือเกินจะบอกเล่าเรื่องราวกับเธอยังไงดี ฉันจึงไม่ยกเลิกคำสาปที่มีอยู่บนตัวฉัน

ขอโทษนะ

ยังไงก็ตาม วีด ตอนนี้คุณมีความสุขกับเพื่อนร่วมทางของคุณ ฉันขอโทษที่ไม่สามารถเข้าไปคุยกับคุณได้ และมันเป็นไปไม่ได้ที่จะถามว่าคุณชอบฉันมั้ย มันเป็นโชคชะตาที่ฉันได้พบคุณอีกครั้ง ฉันมีภาพลวงตาที่มหัศจรรย์ ฉันเห็นคุณกำลังแกะสลักรูปปั้นฉัน เท่านั้นก็มีความสุขมากพอแล้ว’

“แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญแล้ว วีด ตอนนี้คุณมีความสุขฉันก็ดีใจแล้วค่ะ นั่นหมายถึงคุณสามารถรักใครคนหนึ่งได้แล้วใช่มั้ย? นั่นเยี่ยมที่สุดเลย...แต่........ถ้าหากจะบอกว่ามันโอเคใช่ไหม....ที่จะได้ยืนเคียงข้างคุณ”

หยาดน้ำตาส่องประกายแวววาวออกมาจากดวงตาของดาอิน เธอเดินออกมาจากจุดที่เธอยืน และถูกแทนที่ด้วยเสียงหัวเราะ

“อย่างน้อย.....ท้ายที่สุดแล้ว.......ฉันคือรักครั้งแรกของคุณใช่ไหม?”

จบตอน

ผู้แปล: Yhee

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล