วันจันทร์ที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2560

เล่ม 18 ตอน ที่ 10 เรือผีสิง แปลโดย koichii และ แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

เล่ม 18 ตอน ที่ 10 เรือผีสิง แปลโดย koichii และ แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

 เว้นแต่ว่า คุณจะมีทักษะประติมากรรมขั้นสูงและทุ่มเทการเรียนรู้ให้กับมันตลอดเวลา คุณถึงจะรู้สึกถึงมันได้ และยังมีมรดกที่หลงเหลือ ของจักรพรรดิ เกฮา ที่ยังไม่มีใครค้นพบมาก่อน ตรวจสอบ!”
วีดใช้ทักษะเพื่อย้อนดูอดีตของประติมากรรมผ่านความทรงจำของตราประทับอีกครั้ง ครั้งนี้เขาได้เห็นอดีตของจักรวรรดิ นิฟเฮม ก่อนที่แผ่นดินจะรวมเป็นหนึ่ง จักรพรรดิ เกฮา ได้สร้างตราประทับแห่งราชวงศ์อารูเพ่น ซึ่งนำพาให้กลายมาเป็นจักรวรรดินิฟเฮมอันรุ่งโรจน์
เหล่าอัศวินของจักรวรรดิ
เหล่าอัศวินนั้นเป็นที่รู้กันดีว่าพวกเขามีความจงรักภักดีและมีเกียรติ พวกเขามีมากมายและสามารถพบเห็นได้ทุกหัวเมือง
กาลเวลาล่วงเลยผ่านไป จักรวรรดิ นิฟเฮม ก็เริ่มอ่อนแอลง วีดมองเห็นกองทัพมอนสเตอร์มากมาย นำทัพโดยฝูงมังกร พุ่งเข้าโจมตีเมืองหลวง พวกมันไล่กวาดล้างมนุษย์จนถอยร่นออกจากอาณาจักรของตัวเอง เหมือนกันกับที่หนังสือประวัติศาสตร์ทวีปเวอร์เซลล์ได้กล่าวเอาไว้ การกระหน่ำโจมตีด้วยเวทมนต์ดำ ทำให้พระราชวังอันยิ่งใหญ่ถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิง เหล่าอัศวินหมดหนทางต่อสู้ จำเป็นต้องหาหนทางเอาตัวรอด และ ทางเลือกสุดท้าย นั่นคือการใช้ สร้อยคอของแม่มดเซอร์เบียน
ติ๊ง!
……………………………………..
เหล่าตัวแทนของจักรวรรดินิฟเฮม(2)
ภายหลังการจากไปของจักรพรรดิ เกฮา เหล่าองค์รัชทายาท บรรดาข้าราชบริพารทั้งหลาย รวมทั้งประชาชนในจักรวรรดิ อารูเพ่น ตกอยู่ในความโศกเศร้าเสียใจจนไม่สามารถจะบรรยายเป็นคำพูดออกมาได้  พวกเขาได้ทำการไว้อาลัยเป็นเลา 4 วัน สิ่งที่หลงเหลือไว้ให้คือการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกันของเหล่าผู้มีอำนาจ และ เครื่องยืนยันของการเป็นใหญ่ คือ ตราประทับขององค์จักรพรรดิ พวกเขาก่อสงครามแย่งชิงตราประทับกันเป็นเวลาถึง 200 ปี และจุดจบของสงคราม นั้นก็คือ การที่ถูกเหล่ามอนสเตอร์และมังกรบุกทำลายล้างจักรวรรดิจนหมดสิ้น ถึงแม้ว่าจะไม่มีใครล่วงรู้ถึงสาเหตุที่แท้จริงของการล่มสลาย อย่างไรก็ตาม จักรพรรดิ เกฮา ได้ให้กำเนิด นกทองคำ นกที่ทำด้วยทองผู้ที่ล่วงรู้ถึงสาเหตุการล่มสลายที่แท้จริง และเจ้านกสีทอง กำลังตามหาผู้ที่อยู่เบื้องหลังที่แท้จริง หมายมั่นเพื่อที่จะล้างแค้นให้กับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นจากการล่มสลายของจักรวรรดินิฟเฮม
ความยากระดับ S
ข้อจำกัดในการทำเควส: เควสต่อเนื่อง ลำดับที่ 2 ของไตรภาค คุณจำเป็นต้องมีทักษะประติมากรรมขั้นสูง
**********************************
ลำดับที่ 2 ของเควสระดับ S!
…………………………………………………
-คุณสามารถชื่นชมอาคาร สิ่งปลูกสร้าง แห่งยุคสมัยอันโรแมนติคของจักรวรรดินิฟเฮม ในฐานะประติมากร ผู้ที่มีเมืองเป็นของตัวเอง คุณสามารถสรรสร้างปราสาทและอาคารต่าง ๆ คุณค่าทางศิลปะของสิ่งปลูกสร้างจากยุคสมัยอันโรแมนติค จะกระจายวัฒนธรรมต่างๆ ไปยังเหล่าขุนนางและชนชั้นสูง คุณสามารถเพิ่มอัตราการพัฒนาอัศวินและขยายอิทธิพลทางการเมือง คุณสามารถสร้างสิ่งปลูกสร้างลักษณะพิเศษได้แล้ว
********************************
กุกุกุกุกุ
ขณะนั้นเอง เจ้านกสีทอง ที่เขามองดูจากภาพในอดีตของจักรวรรดินิฟเฮมก็ปรากฏตัวขึ้น มันเป็นนกที่สร้างขึ้นจากทองคำอันแวววาว มันสามารถทำให้คุณต้องหลบสายตาในทันที เพราะพลังงานที่ปกคลุมอยู่รอบตัวมัน ดวงตาของมันทำมาจากไพลินสีน้ำเงินและขนของมันทำมาจากทองคำขาว มีมงกุฎฝังเพชรอยู่บนหัวของมัน ยามที่มันบินไปรอบๆ เผยให้เห็นซึ่งร่างกายสีทองอันสว่างไสว ประติมากรทำได้เพียงแค่ชื่นชมในความงดงามของมัน
เอื้อก~~
วีดถึงกับกลืนน้ำลาย
ถ้าหากเขาบังเอิญจับเจ้านกสีทอง ได้ เขาคงเอามันไปขายเป็นเงินแน่นอน!
เราสามารถแยกชิ้นส่วนอันมีค่า แล้วเอาไปขายที่ร้าน มันต้องได้ราคาดีแน่เลย…’
เขามองด้วยสายตาแห่งความโลภ ราคกับว่ามันเป็นไอเทมยูนี้คที่กำลังกลิ้งไปมาอยู่บนถนน
นี่ต้องเป็นสิ่งที่จักรพรรดิ เกฮา โปรดปรานที่สุด เขาช่างมีรสนิยมดีจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องทองและเครื่องเพชร!”
วีดลังเลว่าจะลักพาตัวและวิ่งหนีไปเลยดีมั้ย
 มันคือประติมากรรมที่ยังมีชีวิตของจักรพรรดิ เกฮา
มันไม่ใช่รูปแบบของความจงรักภักดีที่มีต่อองค์จักรพรรดิสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาสอนให้กับเขา ยังคงมีส่วนที่ต้องกังวลเป็นอย่างมาก
 “หน้าต่างสถานะ นกสีทอง!”
………………………………………………
-หน้าต่างสถานะ ประติมากรรมมีชีวิต
ตอนนี้ คุณยังไม่สามารถดูข้อมูลได้ทั้งหมด
ชื่อ: เซโนเรีย ลูซโลนี่/ลูเซลโอนี่(Senolia Luseloni) ประเภท: ธรรมชาติ
เผ่าพันธุ์ : วิหค
เลเวล: 519 คลาส: นักแกะรอยแห่งท้องฟ้า
ฉายา: นกอัจฉริยะ
ชื่อเสียง: 60
มอนสเตอร์ที่สร้างขึ้นมา โดย จักรพรรดิ เกฮา ถูกสร้างขึ้นมาพร้อมกับตราประทับแห่งราชวงศ์อารูเพ่น ชอบกินหนอนอวบอ้วนตัวใหญ่ๆ
+สามารถพูดคุยกับนกได้
+เคลื่อนไหวได้เร็วมาก
+สามารถทำลายอาวุธต่างๆ ด้วยจะงอยปากของมัน
+ไม่ได้รับผลกระทบจากพิษ
+ยังไม่ทราบแน่ชัด
+ยังไม่ทราบแน่ชัด
**********************************
มันเป็นนกตัวเล็กน่ารัก เมื่อเปรียบเทียบกับกองทัพขนาดยักษ์ของวิหารเอมบินยูและราชาไฮดร้า
 ‘เราไม่ควรสัมผัสมันตรง
ปากของวีดเต็มไปด้วยน้ำลายไหลเยิ้ม เขาไม่สามารถจับเจ้านกสีทองตัวนี้มาฝึกได้เหมือนกับคนอื่นๆ ในฐานะที่เป็นประติมากรรมมีชีวิต พวกมันย่อมอุทิศตนแก่ผู้ให้กำเนิด พวกมันไม่คุ้นเคยหรือฟังคำสั่งจากคนอื่น นี่เป็นหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่า ทำไมพวกไวเวิร์นและโกลด์มินิ ถึงยังคงติดตามเขามาเป็นระยะเวลาอันยาวนาน โดยที่ไม่ไปหาเจ้านายคนอื่น
กุกุกุ
เจ้านกสีทองบินออกไปยังทางหน้าต่างของปราสาท มันรับรู้ได้ถึงตัวตนของศัตรูที่ทำลายจักรวรรดินิฟเฮม วีดไล่ตามเจ้านกสีทอง เจ้านกสีทองบินไปในกระแสลมอย่างสบายๆ วีดมองขึ้นไปยังตำแหน่งของมันและเร่งสปีดในทันที วีดเรียกปิงหลงและฟีนิกซ์ที่กำลังบินอยู่ข้างนอก มันสะดวกกว่าเมื่อต้องเคลื่อนที่ข้ามผ่านภูเขาและป่าไม้ มันเป็นการยากหากต้องเดินทางโดยภาคพื้นดินและขี่เกวียน หลังจากผ่านไปหลายวัน เจ้านกสีทองบินไปทางตะวันออกเฉียงเหนือ และก็มาถึงบริเวณชายฝั่ง!
ครืน~~~~ แคว้ก แคว้ก แควก!~~~~~
ฝนฟ้าคะนอง เมฆหมอกปกคลุมเต็มท้องฟ้า ราวกับว่าฝนกำลังจะตก ทำให้ดูยากมากที่จะแยกท้องฟ้าออกจากมหาสมุทรสายฟ้าฟาดลงมาไม่ไกลมากนัก คลื่นลมแรงพัดพาจนกลายเป็นคลื่นขนาดใหญ่
 “ที่นี่เหรอ?”
เพื่อตอบสนองกับคำถามของวีด เจ้านกสีทองส่งเสียงร้องออกมา
กุกุกุ
 “แล้วมันอยู่ที่ไหน ?
คุ~~คุคุคุ
 “ห๊า ต่อจากนี้ มันขึ้นอยู่กับข้าแล้วอย่างั้นรึ?”
กุกุกุ
 “แสดงว่า...เจ้าคนชั่วที่อยู่เบื้องหลังการล่มสลายของจักรวรรดินิฟเฮม ต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งบริเวณนี้สินะ?”
กุกุกุ.. (คุยอะไรกัน จานน)
วีดสามารถเดาได้อย่างแม่นยำ! (เราว่านายไม่ปกติแล้วนะ)
เขาทำเควสระดับ S ได้สำเร็จ ซึ่งมันเป็นแค่เพียงขั้นแรกเท่านั้น โดยการกำจัดนักบวชระดับสูงของวิหารเอมบินยู ถึงกระนั้นเขาก็ยังไม่ได้รวบรวมข้อมูลผ่านบนสนทนามาเลย มันจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งเพื่อให้ได้ข้อมูลเบื้องหลังที่แม่นยำ สำหรับการทำเควสให้สำเร็จ  อย่างไรก็ตาม วีดมีประสบการณ์ด้านนี้มามากมายจากตอนที่อยู่กับคุณยาย พวกเขาฆ่าเวลาด้วยการดูโทรทัศน์ด้วยกัน เขาเรียนรู้เรื่องพวกนี้จากการดูละคร!
 “มันมีร่องรอยของมังกรในการต่อสู้กับวิหารเอมบินยูที่แม่น้ำโหยหวน พวกมันต้องเกี่ยวข้องกันแน่นอน!”
วีดพอรับรู้ได้ถึงตัวตนที่แท้จริงของวิหารเอมบินยู พวกมันคือองค์กรชั่วร้ายที่อยู่บนทวีปเวอร์เซลล์ มีเควสจำนวนไม่น้อยที่เกี่ยวข้องกับการทำลายล้างขององค์กรพวกนี้ วีดรู้สึกไม่สู้ดีนัก เมื่อมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับวิหารเอมบินยู นักบวชระดับสูงไม่ดรอปไอเทมอะไรให้เขาเลยสักชิ้น เพราะนักบวชพวกนั้นสละชีวิตตัวเองเพื่อเป็นเครื่องสังเวย เขาอาจจะดรอปไอเทมยูนี้คสำหรับอาชีพนักบวชขั้นสูงสักชิ้นสองชิ้น หรือไอเทมสำหรับนักบุญ
 “ไอ้พวกโลภมาก น่ารังเกียจ ไร้ยางอาย
วีดกำลังใช้ความคิดอยู่
 “แสดงว่า วิหารเอมบินยูเข้ามาแทรกแซงและเป็นสาเหตุที่ทำให้มอนสเตอร์เข้ามารุกรานแต่พวกเราก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่า องค์กรที่เหลือนั้นมันเป็นใคร
ต้องมีผู้ที่อยู่เบื้องหลังเหล่ามอนสเตอร์ พวกเขาคอยยุยง สร้างบทบาทให้พวกเราเดินตาม คนร้าย เหยื่อ กลเม็ด การต่อสู้ ราชอาณาจักร นิฟเฮม เป็นผู้เคราะห์ร้ายอย่างแท้จริง วิหารเอมบินยูสนับสนุนการล่มสลายของจักรวรรดิ เวลาผ่านไปเนิ่นนาน เขายังคงต้องกำจัดพวกคนชั่วให้สิ้นซาก ก่อนที่จะทำการก่อสร้างและฟื้นฟูอาณาจักรนิฟเฮมขึ้นมาใหม่
 “เพอร์เฟ็ค!! มันช่างสอดคล้องกันอะไรอย่างนี้!”
วีด รู้สึกภูมิใจกับความคิดของตัวเอง เขาไม่เชื่อว่า วิหารเอมบินยู จะเป็นผู้ร้ายเพียงคนเดียวที่ทำเรื่องทั้งหมด มันคงจะดูน่าเบื่อมาก สำหรับเรื่องราวที่ดูยิ่งใหญ่ขนาดนี้ มันจำเป็นที่จะต้องมีผู้ร้ายอีกมาก
 “เพียงเท่านี้ ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะลงตัวแล้วนะ
เขายังคงเฝ้ารออยู่ที่ชายหาดจนถึงเช้า แต่กระนั้นก็ยังไม่มีทีท่าว่าพายุจะสงบลงเลย เขาพบข้อมูลลักษณะเดียวกันนี้บนบอร์ด เกี่ยวกับภูมิศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์
………………………………………………
เมืองศักดิ์สิทธิ์ : สหายข้า จงอย่าได้เข้าไป ตัวละครเลเวล 376
ทะเลสาบแห่งสายหมอก: ข้าต้องการล่าเอลฟ์ที่กำลังร้องเพลงอยู่บริเวณแม่น้ำ แต่สุดท้ายข้าก็ต้องพบกับความตาย ตัวละครเลเวล 312
รังนกฮูก: อย่าแม้แต่จะคิดที่จะไปที่นั่น เว้นแต่ว่าคุณอยากจะตาย ฉันเองแทบเอาตัวไม่รอด ตัวละครเลเวล 389
ถ้ำโปโค : อย่ามาที่นี่นะ ฉันตายที่นั้น ฉันเข้าไปที่รังนกฮูกพร้อมกับเพื่อนอีกห้าคนและตายในทันที เลเวลของพวกเราลดลง ตัวละครเลเวล 388
****************************
ในแดนเหนือเองก็มีสถานที่ที่นักผจญภัยทั้งหลาย ต้องจ่ายไปในราคาที่แสนแพง กับข้อมูลเล็กๆน้อยๆ เพียงเพื่อนำมาบอกกล่าวให้กับคนอื่นๆ
…………………………………………………….
ชายฝั่งทางตะวันออกเฉียงเหนือ ณ ดินแดนทางเหนือ: สภาพอากาศเลวร้าย พายุฝนฟ้าคะนอง สายฟ้าฟาด เส้นทางการเดินทะเลถูกตัดขาด อย่างไรก็ตาม เหมือนกับว่าสถานที่แห่งนี้ มีกลิ่นอายของเควสซ่อนอยู่ มีมอนสเตอร์ขนาดใหญ่มากมายซ่อนตัวอยู่ในมหาสมุทร ตัวละครเลเวล 379
******************************
ถ้าดูตามบอร์ดที่เขาอ่านเจอนั้น มันเหมือนกับว่าสายฟ้าฟาดยังไม่หยุดซะที
 “ทะเล...
ดูเหมือนคลื่นทะเลจะสูงจนเรือออกไม่ได้ จะให้ไวเวิร์น พาไปก็คงไม่ง่าย พวกเขาอยู่ในจุดเสี่ยงเมื่อเวลาผ่านไปอาจจะเจอกับกลุ่มมอนสเตอร์ก็ได้
 “พวกเราไม่มีสกิลสร้างเรือเลย
วีดกำลังพูดถึงสกิลสร้างเรือ มันเป็นสกิลที่เกี่ยวข้องกับทักษะช่างตีเหล็กขั้นกลางเลเวล 5 ซึ่งช่วยให้สามารถตัดไม้มาทำเรือได้ แต่มันเป็นไปไม่ได้ในการสร้างเรือที่มีขนาดใหญ่
 “หรือว่าเราควรจะกลับไปที่โมราต้าดีมั้ยน้า และเริ่มฝึกสกิลสร้างเรือ?”
มันคงจะเป็นการสิ้นเปลืองอย่างใหญ่หลวง หากต้องสร้างสมาคมเดินเรือในโมราต้า เพียงเพื่อต้องการเรียนสกิลนี้เพียงสกิลเดียว ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถจัดการจนเรียนสกิลนี้ได้ เพื่อที่จะข้ามผ่านพายุฝนฟ้าคะนอง เขาจำเป็นจะต้องมีสกิลสร้างเรืออย่างน้อยขั้นกลาง
 “นั่นคงต้องใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งปี…”
วัดรู้สึกปวดตับขึ้นมาทันที อาจจะต้องยอมให้ไวเวิร์คเสี่ยงโชคพาบินข้ามไป เพื่อเขาจะได้ประหยัดเงิน หรืออาจจะซื้อเรือมาแทนแต่เขาก็ไม่สามารถให้มันมาได้ทันที เพราะ ต้องไปซื้อถึงทวีปกลางเลยทีเดียว และที่เป็นปัญหามากที่สุดคือการว่าจ้างลูกเรือซึ่งมันจะกลายเป็นเรื่องที่เขาต้องรับผิดชอบโดยไม่จำเป็น
 “เจ้านาย มีอะไรบางอย่างกำลังเคลื่อนตัวในทะเล
 “ทะเล?
วีดมองไปทางที่ไวเวิร์นบอก มันเคลื่อนขึ้นไปทางเหนือ มันคือเรือใบขนาดกลางที่เด่นตระหง่านท่ามกลางคลื่นยักษ์ เสากระโดงเรือทั้งสองเสาดูเก่าแต่ก็ใช้ได้ ส่วนลำเรือมีรูรั้วขนาดใหญ่
 “มันเป็นไปได้เหรอที่จะแล่นเรือในสภาพแบบนั้น?”
วัดแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาเคยเห็นพวกเรือสินค้ามาแล้ว เรือพวกนั้นจำเป็นที่จะต้องขนสินค้าที่มีน้ำหนักมากมันจึงต้องอยู่ในสภาพที่พร้อมตลอดเวลา เขาไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันยังคงอยู่รอดท่ามกลางพายุฝนได้ยังไง ขนาดที่จะให้ไวเวิร์นบินไป ยังต้องคิดแล้วคิดอีก
 เจ้านาย มีพวกอันเดดอยู่บนเรือลำนั้น
 “อันเดด!! แกแน่ใจนะ...
ในเวลาไม่นานวีดก็คิดอะไรดีออก มีเรือผีสิงที่สามรถแล่นข้ามทะเลแห่งนี้ได้
 “นั่นหมายความว่า เราสามารถขอติดเรือลำนั้นได้ฟรีๆ ไม่ต้องเสียตังเลย!”
วีดหยิบมีดแกะสลักออกมา
ซึกๆแซดๆกึกๆกั๊กๆ
เขาเริ่มแกะสลักลงบนหิน
 “รูปร่างผอมสูง มีแต่กระดูก สวมผ้าคลุมไหล่ และ มีเพชรสีแดงติดบนหน้าผาก
เขาต่อสู้กับพวก โครงกระดูกมามากมาย เขาจำจุดเด่นของพวกมันได้ทั้งรูปร่างหน้าตาของพวกมัน ถึงกระนั้นก็ตาม เจ้าพวกนี้ก็ไม่ได้เหมือนกันกับพวก ลิช ไชร์ ที่วีดเคยสู้ที่ภูเขา ยุโรกิ ตอนเป็น ออร์คคาริชวิ พวกมันดูงุ่มง่าม ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร
 “มันต้องมีขนาดที่เล็กกว่าและดูกะทัดรัด มันจำเป็นอย่างยิ่งสำหรับลิช ที่จะต้องมีท่าทางชั่วร้ายและลึกลับแบบพ่อมด ทำทุกวิถีทางเพื่อจุดมุ่งหมาย
วีดบ่นออกมาอย่างต่อเนื่อง
 ฉันไม่หรอกนะว่า นรกมันรู้สึกยังไง ฉันมีชีวิตที่ดีและมันดูยุ่งยากที่มาทำประติมากรรมอะไรพวกนี้
ทุกครั้งที่เขาขยับมีดแกะสลัก เริ่มเผยให้เห็นรูปร่างของลิช กระดูกนิ้วมือดูเหมือนจริงมาก ราวกับว่ามันชีวิต และส่วนหัวก็ดูเหมือนกับโครงกระดูกพวกนั้น! ตากลวงโบ๋ ดูว่างเปล่า ลักษณะโดยรวม แม้กระทั่งลูกตา ก็ยังให้อารมณ์ความรู้สึกที่เหมือนกับลิชจริงๆ มันมีลักษณะที่ดูคล้ายคลึงกันกับลิช ไชร์อย่างเห็นได้ชัด อย่างไรก็ตาม มันความรู้สึกออกไปทางฉลาดแกมโกงมากกว่า หัวกะโหลกถูกเติมเต็มด้วยฟันจำนวนมาก พร้อมกับรอยยิ้มแห่งความชั่วร้าย!
 “เดี๋ยวนะ! เหมือนขาดอะไรไปสักอย่าง มันคือ ลิซ ที่มีชีวิตอยู่มาอย่างยาวนาน มันจำเป็นต้องมีรอยแตกบ้าง
เขาทำการเพิ่มรอยแตกที่กะโหลกของมัน และยังเพิ่มลอยผุพังเล็กๆตามจุดต่างๆให้ดูสมจริงมากขึ้น
 “ฮ้า มันค่อยดูดีขึ้นมาหน่อย
ขณะเดียวกันเขาก็เอาทับทิมที่เขาเก็บเอาไว้ ไปติดตรงหน้าผาก บัดนี้ เจ้าโครงกระดูก ลิช ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว!
ติ๊ง!
……………………………………………
-กรุณา ตั้งชื่อให้กับประติมากรรมของคุณ
***************************
 “ลิช ไชร์....ไม่!! ไม่ได้ๆ
วีดพยายามคิดชื่อใหม่อีกครั้ง
 มันกำลังจะโลดแล่นอยู่ในทะเล ดังนั้น มันต้องการชื่อที่ดูแข็งแกร่งสักหน่อยไม่ใช่แบบออร์คคาริชวิอะไรแบบนั้น
ออร์คคาริชวิมีพลังดึงดูดมหาศาล! วีดคิดว่าเขาตั้งชื่อได้ดีมาก แต่ครั้งนี้ ชื่อต้องดูฉลาดและน่าเคารพ
ชื่อของประติมากรรมนี้ คือ ลิชตาเดียว!”
………………………………………….
-ประติมากรรมของคุณไม่ได้มีตาเดียว คุณยังต้องการที่จะใช้ชื่อนี้อยู่หรือเปล่า? (แอดมิน: ระบบแมร่ง แอบกวนตีน 555)
******************************
สำหรับวีดมันไม่มีทางเป็นอย่างอื่น
 “ใช้ มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ เพื่อที่จะมีตาสักข้างมองไปที่มหาสมุทร
………………………………………….
ระดับมาสเตอร์พีซ! คุณได้สร้างประติมากรรม ลิซตาเดียว!
ลิช พ่อมดแห่งความมืด!
มันเป็นประติมากรรมที่น่าทึ่งและอัศจรรย์ในอย่างมาก สะกดทุกลมหายใจของผู้ที่จ้องมอง มันเป็นไปได้ที่จะมึนงงและสับสนกับลิชไชร์ตัวจริง มันดูค่อนข้างขัดแย้งกับความเป็นประติมากรรมอันมีค่าทางศิลปะ ชื่อนั้น ช่างไม่เหมาะสมหรือเข้ากันเลย
คุณค่าทางศิลปะ: 269
คุณสมบัติพิเศษ: ลิชตาเดียวเพิ่มอัตราการฟื้นฟูพลังชีวิตและมานา 11% ตลอดทั้งวัน
สติปัญญาและภูมิปัญญา เพิ่มขึ้น 20 แต้ม
ความว่องไว เพิ่มขึ้น 10
พลังลดลง 75
ความเร็วในการร่ายเวทย์เพิ่มขึ้น 5%
การควบคุมอันเดด เพิ่มขึ้น 3%
ไม่ซ้อนทับกับผลของประติมากรรมอื่นๆ
จนถึงปัจจุบัน จำนวนการสร้างผลงานระดับ มาสเตอร์พีซ :86
-ทักษะประติมากรรมเพิ่มขึ้น
-ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 12
-จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้เพิ่มขึ้น 1
-สติปัญญาเพิ่มขึ้น 2
**********************************
 “สำเร็จแล้ว!”
การกำเนิดของประติมากรรมชั้นดี! วีดยังมีสิ่งที่ต้อง และจะทำมันเดี๋ยวนี่
 “ประติมากรรมจำแลง!”
……………………………………..
-ประติมากรรมจำแลงแสดงผล
***************************
ร่างกายของวีดค่อยๆเปลี่ยนไป ตัวผอมลง ขนและเผ้าผมหลุดร่วง เขาหัวโล้นในทันที และภายในพริบตาเดียวกล้ามเนื้อก็หายไป วีดกลายมาเป็นลิชตาเดียว!
…………………………………………
-ร่างกายเปลี่ยนไปเป็นจำพวกลิช ดังนั้นอุปกรณ์สวมใส่ทั้งหลายจึงไม่อาจเอามาใช้ได้ ขอแนะนำให้คุณเปลี่ยนอุปกรณ์สวมใส่ คุณไม่สามารถสวมใส่อุปกรณ์มิธริลหรืออุปกรณ์ศักดิ์สิทธิ์ได้ และอาจจะจำเป็นที่จะต้องหาอุปกรณ์สวมใส่อันใหม่ เพื่อให้เหมาะกับประเภทของเผ่าพันธุ์
-ผลจากการใช้ทักษะประติมากรรมจำแลง สติปัญญาและไหวพริบเพิ่มมากขึ้น ความแข็งแกร่งและความเร็วลดลง รวมถึงค่าศิลปะลดลงเหลือเพียง 1 ใน 3 พลังชีวิตและมานา เพิ่มขึ้นอย่างมาก ขีดจำกัดทางร่างกายหายไป การแปลงร่างยังไม่เสร็จสมบูรณ์อันเนื่องมาจากความเข้าใจประติมากรรม ยังไม่ถึงขั้นสูงเลเวล 3 การดูดซับพลังชีวิตและมานาสามารถใช้ได้ที่ 20% แต่จะไร้ผลเมื่ออยู่ในแสงแดด มันสามารถใช้เพื่อฟื้นฟูพลังชีวิตและมานา ตอนนี้ คุณอ่อนแอต่อพลังศักดิ์สิทธิ์อย่างรุนแรง ร่างนี้จะคงอยู่จนกว่าผลของประติมากรรมจำแลงจะถูกยกเลิก
********************************
มันเป็นเรื่องงายมากสำหรับการเปลี่ยนอุปกรณ์พวกนี้ เขายังมีไม้เท้านักบุญตกสวรรค์(Fallen Saint Staff) ที่เขาได้มาจากลิช ไชร์ ไอเทมมนต์ดำสำหรับควบคุมอันเดด! ไม้เท้านักบุญตกสวรรค์ในมือข้างขวา อีกข้าง เขาถือหนังสือเนโครแมนเซอร์เอาไว้ในมือซ้าย
 “คิกคิกคิก
วีดหัวเราะจนเห็นฟันสีดำ เขายื่นคางออกไปและยิ้มแบบลิชผู้ชั่วร้าย! เขาสวมผ้าคลุมแวมไพร์และเสื้อคลุมยาวแบบนักบวชของวิหารเอมบินยู ที่เขาลูทมาได้จากพ่อมดของทางวิหาร ไอเทมจากวิหารอื่นนั้นประกอบด้วยธาตุศักดิ์สิทธิ์แต่อันนี้ช่วยเพิ่มความสัมพันธ์กับอันเดดเพราะมันเหลือความทนทานแค่ 3 เท่านั้น วีดปิดตาข้างนึงของเขาด้วยผ้าสีดำ
 “จากนี้ไป ให้เรียกข้าว่า เดียรอล!”
เขาเรียกตัวเองว่าลูทเตอร์(looter)! ตอนนี้ วีดได้กลายเป็นลิชเรียบร้อยแล้ว
 “มันสั้นและกำลังดี มันให้ความรู้สึกถึงความต่ำช้า เลวทราม เหมาะยิ่งนักกับภาพลักษณ์ของโจรสลัด
อึ้ม มออออออออ
ไววันบินกลับไปหาเจ้าเหลือง เพราะเห็นเจ้าเหลืองกำลังส่งเสียงร้อง เขาร้องออกมาเพราะเจ้านายมีรูปร่างอย่างนั้น ไววันห่อตัวด้วยปีกของเขา
 “ไม่เป็นไร ไม่มีอะไรต้องห่วงผู้ชายคนนั้นหรอก
อื้ม มอออออ
 “รออยู่นี่นะ
วีดเดินไปที่ชายหาดที่ที่มีพายุฝนรุนแรง เม็ดฝนล่วงลงมาผ่านโครงกระดูกของเขา เสื้อคลุมและผ้าคลุมเปียวชุ่มไปด้วยน้ำฝน แต่ในฐานะที่เป็นลิช เขาไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องความหนาวหรือว่าจะหมดแรง วีดหยิบคทานักบุญตกสวรรค์ออกมา
 “ล่องลอยบนผืนน้ำ(Quick Water Walk)
มันเป็นเวทย์มนต์สำหรับเดินบนน้ำ มันเป็นคาถาพื้นฐานที่เขียนเอาไว้ไหนหนังสือเนโครแมนเซอร์ ร่างโครงกระดูกย่างก้าวไปบนคลื่นที่พัดผ่าน ด้วยร่างกายที่เบาบาง มันจึงใช้มานาไม่มากนัก
 “หน้าต่างสถานะ
ชื่อตัวละคร :วีด ประเภท: อันเดด
เลเวล: 368 คลาส: ลิช
พลังชีวิต :113,480 มานา:197,964
ความแข็งแกร่ง: 185 ความว่องไว: 361
พลังงาน(Stamina):ไม่มีที่สิ้นสุด
ไหวพริบ(Wisdom): 1463 สติปัญญา(Intelligence) :1128
จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ :479 ความอึด(Endurance): ไม่มีที่สิ้นสุด
ความอดทน(Patience):695 บารมี: 419
ความเป็นผู้นำ:672 ตราบาป:388
เสน่ห์ :210
+ดูดซับพลังชีวิตและมานาเปิดใช้งานแล้ว
+เพิ่มความสามารถในการสั่งการ พวกอันเดด
+อ่อนแอต่อพลังศักดิ์สิทธิ
+ค่าสถานะต่างๆเพิ่มขึ้น 3% สำหรับผลงานชั้นดี
วีดมีมานายิ่งกว่าพอซะอีก
 “ข้าต้องไม่ตายในทะเลแน่นอน
เจ้านกสีทองและไวเวิร์นยังคงอยู่ที่เดิมซึ่งห่างไกลออกไปจากมหาสมุทร มันไม่มีเหตุผลเอาซะเลย ที่เจ้านกสีทองจะต้องบินท่ามกลางสายลมและพายุฝนฟ้าคะนอง นั่นอาจทำให้มันถูกพัดปลิวไปไกล! วีดเดินไปที่เรือผีสิง ดูเหมือนว่าตัวเรือมีอายุมากกว่าหลายร้อยปี ใบเรือยังไม่ได้มีการปรับเปลี่ยน และทั่วทั้งเรือดูเหมือนว่าจะเต็มไปด้วยลูกเรือผีสิง

พวกเราเหล่าลูกเรือจันทร์เสี้ยว
ในยามเช้าและกลางคืน พวกเราดื่มตลอดเวลา
เมื่อเราเมา เราก็ไม่คิดถึงบ้าน
กัปตันก่อปัญหาโดยพาเราไปที่เกาะร้าง

เสียงร้องเพลงของเหล่าลูกเรือ ดังจนได้ยิน เสียงพวกนั้นช่างเหมาะกับเสียงคลื่นในท้องทะเล ถึงแม้ว่าเรือผีสิงลำนี้ผ่านสงครามมาแล้วมากมาย แต่มันยังคงเคลื่อนที่ แล่นไปมาได้อย่างรวดเร็ว ไม่เหมือนกับเรือทั่วไป เรือผีสิงเองก็จัดอยู่ในประเภทมอนสเตอร์มีชีวิตเหมือนกัน เมื่อวีดย่างก้าวเข้าไปใกล้เรือ บันได้ก็ร่วงตกลงมา พวกเขามองเห็นการมาของเขา ลิชตาเดียว เหมือนจะรับรู้ได้ถึงข้อผิดพลาดอันร้ายแรง
 “ที่นี้ คือ เรือผีสิง ขอต้อนรับ พ่อมดลิช
เหล่าลูกเรือผีสิงเข้ามาทักทายและแนะนำตัวเอง พวกเขาแสดงความเคารพต่อลิชที่อยู่เบื้องหน้า
อย่างไรก็ตาม เขายังขาดสิ่งสำคัญไปหนึ่งอย่าง แขนซ้ายที่หายไป กัปตันทุกคน ล้วนแล้วแต่มีตะขอแทนที่จะเป็นแขน มันแสดงถึงความเป็นชายชาตรี ผู้ที่มีแขนเพียงข้างเดียวและดวงตาหนึ่งข้าง

ในเมืองโมราค้าสิ่งก่อสร้างชิ้นสุดท้ายเพิ่งจะเสร็จสิ้น มันคือศูนย์แสดงผลงานศิลปะ สถานที่ที่เหล่าผู้เล่นเริ่มต้นชื่นชอบ! มันถูกสร้างบนพื้นที่กว่า 2,000 ตารางเมตร มาพร้อมกับสวนขนาดใหญ่ ประติมากรรมของโมราต้นถูกเก็บรักษาเอาไว้ที่นั่น มีภาพวาดจิตรกรรมอันหลากหลาย ทั้งต้นไม้ ดอกไม้ ใบหญ้า มีให้เห็นอยู่ทุกหนแห่ง มีรูปของวีดที่กำลังนั่งอยู่บนมังกรน้ำแข็ง มีภาพวาดจิตรกรรมฝาผนังที่เกี่ยวข้องกับเขาอยู่บนกำแพงมากมาย รูปภาพพวกนี้ยังต้องพัฒนาอีกมาก แต่นี่เป็นรูปภาพที่แสดงให้เห็นถึงความทรงจำและแสงแห่งอนาคต
 “ในที่สุดก็เสร็จสักที
ปาโว วางแผ่นจารึกไว้ด้านหน้า
ศูนย์แสดงผลงานศิลปะของวีด
ตั้งแต่ที่เขามาที่นี่ก็ 2 ปีแล้ว
เขาตายอย่างน้อยก็สัก 2-3 ครั้ง
เมือง โมราต้า
ประติมากรรมของเขากระจายไปทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลล์
ความพยายามทุ่มเทอย่างหนักเพื่อสกิลความชำนาญด้านประติมากรรม
ยังมีผลงานอีกมากมาย ที่เขายังต้องพัฒนาและปรับปรุง
รูปปั้นเทพธิดาเฟรย่าและหอคอยแสง ทั้งหมดนั้นเป็นผลงานของเขา เช่นเดียวกับประติมากรรมที่แม่น้ำโหยหวน นั่นก็เป็นผลงานของเขาเหมือนกัน

ประติมากรรมของเขาสร้างขึ้นเพื่อประชาชนทุกคน นำมาซึ่งความสงบสุขสู่ทวีปแห่งนี้
เพื่อนของวีด สถาปนิก ผู้สร้างสรรค์ศูนย์แสดงผลงานศิลปะ
นี่คือเหล่าบุคคล ผู้ทุ่มเทและอุทิศตน
แผ่นจารึกสร้างขึ้นเพื่อสรรเสริญถึงเรื่องราวการก่อสร้างของตึกสองชั้น มันเพิ่มพูนค่าอุทิศ ความใกล้ชิดและชื่อเสียงให้แก่โมราต้า ปรากฏการณ์อันน่ารื่นรมย์ ได้เกิดขึ้นแล้ว ณ ที่แห่งนี้
…………………………………………..
-การพัฒนาด้านวัฒนธรรมของโมราต้ามีการเจริญเติบโตเพิ่มมากขึ้น
-ความเร็วในการพัฒนาศิลปะ เพิ่มขึ้น 3%
-วัฒนธรรมมีการขยับขยายออกไปมากขึ้น
-คนพื้นเมืองมีชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 15 ศูนย์แสดงผลงานศิลปะถูกกำหนดให้เป็นอนุสาวรีย์
-ด้านศิลปะและภูมิปัญญาของชาวเมืองโมราต้าเพิ่มขึ้น อัตราการเกิดศิลปินและพ่อมด เพิ่มสูงขึ้น
******************************
สิ่งก่อสร้างได้รับการพัฒนาให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของเมือง
 “ในที่สุด…”
ปาโว รู้สึกภูมิใจในตัวเอง เมื่อเขาปิดประตูศูนย์แสดงผลงานศิลปะ วีดผู้ไม่จารึกชื่อลงในผลงานประติมากรรมในตำนานของตน เร็วๆนี้ จะได้ฤกษ์พิธีเปิดซะที พวกเขาส่งคนไปบอกมันโดลและภรรยาของเขาเรียบร้อยแล้ว เพื่อที่พวกเขาจะได้เปิดศูนย์แสดงผลงานศิลปะอย่างเป็นทางการ
 “ในฐานะสถาปนิก ฉันคิดอยู่เสมอว่าฉันใช้ชีวิตอยู่อย่างภาคภูมิและเชื่อมั่น แต่ตอนนี้…”
ปาโว ระบายความรู้สึกในใจให้ แกสตัน นักจิตรกร ที่เป็นเพื่อนคนสนิท ให้เขาฟัง
ฉันพยายามคิดมาตลอดว่าจะหาวิธียังไงเพื่อจะให้ได้คุณสมบัติพิเศษเพิ่มขึ้นหรือหาเงินให้ได้มากพอสำหรับเอาไว้ซื้อของที่ฉันต้องการ นี่ถือว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับสถาปนิก อย่างไรก็ตาม การที่ทำผลงานศิลปะถึงขนาดนี้ เพียงเพื่อเงินหนึ่งทองแดง? จิตใจของประติมากรช่างยากแท้หยั่งถึงจริงๆ
แกสตันอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่เขาทำแค่นั่งเงียบๆ ไม่พูดอะไร เพราะตัวเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เขาได้งานมาแล้วก็ทำให้มันออกมาดูดีก็เท่านั้นแหละ
 “วีดเป็นคนที่พิเศษจริงๆ เขาเป็นคนหนุ่ม แต่เหมือนเป็นคุณพ่อที่ให้ความรู้สึกอุ่นกายสบายใจ
 “เห็นด้วยเลย ฉันก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนะ แค่อยากจะรู้ว่าเขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่ตอนนี้

 “เจ้าเป็นคนใจร้าย ใจแคบ นักธนูเพล แกคือนักธนูคนนั้นใช่มั้ย ??
 “แล้วยัยไอรีนล่ะ ฮีลเลอร์ผู้น่ารังเกียจ อยู่ที่นี่ด้วยใช่มั้ย?”
 “ยัยโรมุนะ นักเวทย์ที่กินเด็กได้ทั้งตัว!”
หลังจากพวกเขากลับมาจากโทเดียม เพลและผองเพื่อนต่างก็ได้รับปฏิกิริยาที่ไม่ดีจากผู้คน
 “ก่อนหน้านั้น เงินรางวัลยังได้ 200 เหรียญทองเลย? แล้วทำไมตอนนี้ มันเหลือแค่ 30 เหรียญทองแล้วล่ะ
พวกเจ้าทำภารกิจเสร็จเร็วขนาดนี้ได้ยังไง พวกเจ้าต้องโกงแน่ๆเลย ใช่มั้ย? ข้าไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ!”
ถึงแม้ว่าคนเหล่านั้นจะใจร้ายขนาดไหนก็ตาม พวกเขาก็ไม่สะทกสะท้านอะไรเลย เดี๋ยวไปหาเควสดีๆสักเควส ทุกอย่างก็จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม เพล และเพื่อน พากันไปร้านขายอาวุธ
 “คุณเป็นยังไงบ้าง!”
ไอรีนยิ้มอย่างมีความสุข
 “มีคนคนมากมายมาที่นี่ ธุรกิจต้องดีแน่ๆ
 “พวกคนหนุ่มสาวออกไปต่อสู้กับพวกมอนสเตอร์มากขึ้น มันจะดีมากเลยถ้าทางเหนือ มีเด็กๆเพิ่มขึ้นอีกแล้วลมอะไรหอบพวกเจ้ามาที่นี่ล่ะ?”
 “พวกเรามาขายของน่ะ
มีร้านขายอาวุธอยู่ 5 ร้านในเมืองโมราต้า รายได้จากการเก็บภาษีในแต่ละเดือนนั้น เพิ่มขึ้น 2-3 เปอร์เซ็นต์ ซึ่งถูกนำกลับมาลงทุนให้กับเหล่าพ่อค้าพวกนี้ ปริมาณของอาวุธนั้นยังถือว่าเยอะมาก เมแพนไล่ซื้ออาวุธของพวกเขาด้วยความโลภเพราะว่าพวกเขายังมีของในคลังเหลือเยอะมาก เมื่อดำเนินกิจการช่างตีเหล็ก สิ่งสำคัญที่จำเป็นอย่างยิ่ง คือ วัตถุดิบจำนวนมหาศาล เพลและปาร์ตี้ของเขาเข้าไปในร้านขายอาวุธร้านแรกในเมืองโมราต้า
 “ทางเราเองก็ไม่อย่างร้องขออะไรมากกับผู้ที่ช่วยเหลือโมราต้า แต่หลายวันมานี้อาวุธในร้านของเราเริ่มขาดแคลน...
พวกเขาเข้าไปในร้านขายอาวุธ, เพลและปาร์ตี้ของเขายังคงยืนฟังอย่างใกล้ชิด
 ฟังดูเหมือนว่านี่จะเป็นเควสสินะ
มันเป็นไปได้ว่าจะเป็นเควสเกี่ยวกับการหาอาวุธและวัตถุดิบต่างๆ อันที่จริงเหล่าผู้เล่นเริ่มต้นหลายคนก็ได้รับเควสที่มีความเกี่ยวข้องกับการหาอาวุธเหมือนกัน พวกเขาได้อาวุธจากการล่าพวกก๊อปลิน ถ้ามีการส่งของเกิดขึ้น ผู้เล่นก็จะได้รับรางวัลพิเศษหรือของพรีเมี่ยมจากการซื้อของในร้าน ต่อให้พวกเขามีชื่อเสียงที่ย่ำแย่แค่ไหน พวกเขายังคงสามารถรับเควสระดับธรรมดาหรือทั่วไปได้เหมือนเดิม
 “ย้อนกลับสมัยก่อน ตอนนั้นมีช่างตีเหล็กโด่งดังมากมายในจักรวรรดินิฟเฮม
 “อะไรนะ?”
ชุดเกาะของบรรดาราชวงศ์ทั้งหลาย ต่างถูกสร้างขึ้นโดยพวกเขาเหล่านั้น
จากคำอธิบาย ดูเหมือนว่านี่จะเป็นเควสระดับสูง ตาของไอรีนเปล่งประกายขึ้นมาทันที

พี่ผู้จัดการคะ, คุณช่วยบอกชื่อของพวกเขาเหล่านั้น ให้พวกเราฟังได้มั้ยคะ?”
ไอรีนเหมือนกับเด็กไร้เดียงสา แต่เธอสนใจเควสนี้มาก
นั่นคือตระกูลไวแทลู(Viteoleu family) หลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิ ไม่มีใครเคยได้ยินชื่อนี้อีกเลยแต่ทายาทผู้สืบเชื้อสายของพวกเขาล่ะ? พวกเขายังมีชีวิตอยู่แน่ๆ และพวกเขาจะเป็นกำลังสำคัญอย่างยิ่งในการจัดส่งอาวุธ
ติ๊ง!
……………………………………………..
ปรมาจารย์ผู้สร้างดาบ
ช่างฝีมือและอัศวินผู้เก่งกล้าของจักรวรรดิ นิฟเฮม พวกเขาอาจจะเป็นลูกหลานของครอบครัว ไวแทลู ข้าต้องการให้พวกเจ้าตามหาเหล่าทายาทผู้สืบเชื้อสาย และพาพวกเขามาที่นี่
ระดับความยาก: B
ข้อจำกัดในการทำเควส: เควสจะสิ้นสุดหากลูกหลานของตระกูล ไวแทลู ตาย
******************************
เพลและปาร์ตี้ได้เควสระดับ B มันแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด ถ้าเปรียบเทียบกระบวนการเหล่านี้กับผู้เล่นทั่วไป ตั้งแต่ที่พวกเขาช่วยเหลือวีดในการป้องกันโมราต้า ความสนิทสนมกับผู้คนเพิ่มมากขึ้น เพล เมล่อน โรมุนะ และไอรีนมองหน้ากัน
 ‘ทำเลยมั้ย?
เอาเลย ทำมันเถอะ
ฉันคิดว่ามันก็น่าสนใจนะถึงแม้มันจะล้มเหลวก็ตาม
โดยเฉพาะเมลอน ที่อยากทำเควสมากที่สุด เพล เป็นตัวแทนของกลุ่ม
พวกเราจะไปหาพวกเขาได้ที่ไหน?”
พวกเจ้าจะภารกิจนี้รึ? ครั้งหนึ่งพวกเขาเคยอาศัยอยู่ที่เมืองหลวง แต่ตอนนี้มันเต็มไปด้วยพวกมอนสเตอร์ ลองถามร้านแถวๆนี้สิ ข้ามีความภาคภูมิใจอยู่เหมือนกัน แต่ว่าพวกเจ้าจะทำภารกิจนี้เพื่อข้าอย่างงั้นรึ?”
……………………………………………
-คุณได้ตอบรับการทำเควสแล้ว
*********************************
เพลและปาร์ตี้ของเขาได้ตอบรับการทำเควส เควสยังสามารถแชร์ให้กับคนอื่นได้อีกด้วย
ฉันเริ่มรู้สึกกังวลแล้วสิ…”
เลือกวีดมาด้วยดีมั้ย?”
เมืองหลวงของจักรวรรดิ นิฟเฮม. เป็นพื้นที่ล่าชั้นดี จึงไม่ต้องกังวลว่าพวกเขาจะไม่ได้อะไรจากเควส อย่างไรก็ตาม พวกอาจจะได้เควสมากกว่านี้ เพราะวีดมีชื่อเสียงมาก ไอรีนคิดแล้วก็ส่ายหัว
วีดยังติดภารกิจทั้ง  3 ขั้นอยู่เลย


มันเป็นภารกิจระดับ S จากวิหาร เขาต้องทำเควสพวกนั้นให้เสร็จก่อน
 “อืม แล้วเราชวนพวกพี่ๆนักดาบดีมั้ย
เซอร์กะแนะนำให้พาพวกเขามาช่วยด้วย แต่พวกเขาก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดีว่า พวกนักดาบจะมามั้ย
ในกรณีนี้ ฮวายองจะเป็นคนโน้มน้าวพวกเขาเอง
พวกคุณจะร่วมเข้าร่วมเควสนี้ด้วยไหม?
ตั้งแต่ที่ นักดาบและนักดาบ2 ไปออกเดทที่ภูเขายุโรกิ นักดาบ3 จึงกลายมาเป็นตัวแทน นักดาบออกเดินทางไปโมราต้าเพื่อช่วยเหลือเหล่าผู้เล่นใหม่ เหล่าผู้เล่นใหม่ตัวน้อยๆ ต้องการความช่วยเหลือ เขาพาพวกนั้นไปที่ศูนย์ฝึกและสอนพวกเขาเหมือนดั่งลูกศิษย์
ฉันค่อนข้างยุ่งนิดหน่อย…”
 “นี่ จอง เองนะ คุณรู้จักมั้ย?”
 “นักแสดงหญิงคนนั้นน่ะเหรอ?”
จอง ฮโย ลิน เธอเพิ่งรับบทนางเอกทางละครโทรทัศน์เมื่อไม่นานมานี้ บุคลิกภาพท่าทางของเธอดูเป็นคนแอคทีฟตลอดเวลา เธอจึงเหมาะสมที่จะเป็นนักแสดง
 อาชีพของฉันคือนักร้อง เรียกฉันว่า ฮโย-ลิน ก็ได้
คุณต้องออกรายการตลอด คุณยังมีเวลาออกล่าด้วย...
ตอนนี้คุณยุ่งอยู่ไหม?
หมายความว่าไง
ยอดขายเพลงของเธอนั้น เทียบไม่ได้กับรูปลักษณ์ของเธอและออร่าที่เธอปล่อยออกมา
สำหรับพวกนักดาบแล้ว เธอคือผู้หญิงที่เพอร์เฟ็คที่สุด ไม่ใช่ในฐานะนักร้อง เพราะพวกเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับดนตรี อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพราะว่าเธอปรากฏบนทีวี! พวกนักดาบตัดสินใจแล้วว่าเธอคือนักแสดงหญิงที่พวกเขาทุกคนต้องการไปด้วยมากที่สุด พวกเขามารวมตัวกันอย่างแปลกๆที่โมราต้า เพื่อเดินทางไปยังเมืองหลวง เมแพนมีเกวียนลากและเข้าร่วมด้วย เมื่อไหร่ก็ตามที่เหล่าพ่อค้าแม่ค้าออกเดินทาง พวกเขามักจะได้เลเวลเสมอ ไม่มีอะไรแตกต่างระหว่างการต่อสู้และการค้าขาย เมแพนไปที่โมราต้าและถามพวกเขา
 พวกคุณไม่พาวีดมาด้วยเหรอ?”
เขาถามฮวายองในทันที
พวกเราจะไปที่เมืองหลวงเพื่อออกล่า รอดูก่อนว่าคุณวีดกำลังทำอะไรอยู่
โอเค?”
ทุกคนเริ่มอยากรู้ว่าวีด กำลังทำอะไรอยู่กันแน่ รู้เพียงแค่ว่าวีด ไปที่มหาสมุทร  หลังจากเดินทางบนหลังม้ามาหลายวัน พวกเขาก็ถึงสถานที่แห่งนั้น
วีดอยู่ไหนอ่ะ?”
เพลมีสายตาที่ดีเพราะเขาเป็นนักธนู เขาสามารถมองเห็นได้ในที่ไกลๆ
 ผมหาเขาไม่เจอเลย, ลองกระซิบไปหาเขาดูมั้ย?”
ตอนนั้นเอง พายุกำลังเข้ามาหาในระยะ ที่เรือกำลังแล่นผ่าน ทุกครั้งที่เรือแล่นไปมา จะมีสายฟ้าฟาดผ่าลงมาทุกครั้ง พวกเขาส่งเสียงตะโกนออกมา
เรือลำนั้นกำลังใกล้เข้ามา!”
ใบเรือกว้างใหญ่มีรอยฉีกขาด ดาดฟ้าเรือและลำเรือมีหลุมอยู่เต็มไปหมด เรือผีสิงแล่นผ่านคลื่นทะเล ลูกเรือผีสิงเดินไปทั่วดาดฟ้าเรือ วีด, ลิชตาเดียว, กำลังยืนอยู่บนหัวเรือ กัปตันแห่งกองทัพเรือผีสิง! ทุกครั้งที่สายลมพัดผ่าน, ผ้าคลุมขาดๆของเขา สะบัดไปมา เจ้านกสีทองเกาะอยู่บนไหล่ของลิช มันกำลังแต่งขนของมัน

จบตอน
ผู้แปล:koichii
ผู้แปล:แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Editor:แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

20 ความคิดเห็น:

  1. กัปตันวีด ดัชแมนมาแว้ว!!!!

    ตอบลบ
  2. วีดมาด้วยมาดใหม่ นั่งฟลายอิ้งดัชแมนมาแล้วเว้ย
    เป้าหมายต่อไปวันพีซ ฮ่าๆ

    ตอบลบ
  3. เปิดตัวตอนจบตอนอย่างเท่

    ตอบลบ
  4. เห้ยๆ ออกเรือไปหาวันพรีสกับทีเดียว

    ตอบลบ
  5. ยึดอำนาจ ยึดเรือ เรียบร้อยแล้วสินะ

    ตอบลบ
  6. เอ่ออ!!ขอติดเรือฟรีๆแบบไม่ต้องเสียตังค์ ไม่ไช่รึ!??

    ตอบลบ
  7. ได้เวลาออกทะเลไปหาขุมทรัพย์กันแล้ว 555555555+

    ตอบลบ
  8. นึกถึงเพลง เกี่ยวกับเรือของฝรั่งเลย

    ตอบลบ
  9. โอ้ว!!!!มันยอดมากขอบคุณมากครับ

    ตอบลบ
  10. 😋ฟลายอิ้งดัชแมนก้มากับเขาด้วย สุดยอดดด5555 วีดได้เรือฟรี555

    ตอบลบ
  11. โจรสลัดโผล่มาแล้ว...กัปตันวีด

    ตอบลบ
  12. ยึดเรือแล้วชะมะนั่น

    ตอบลบ
  13. กับตันวีด เดอะ ลูทเดอร์ โคตรเท่

    ตอบลบ
  14. เห้อเนื้อเรื่องเริ่มออกทะเลซะละ(ออกจริงๆ555+)

    ตอบลบ

เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล

  เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล ลาเฟย์หลับตาลง ' เราจบสิ้นแล้ว '...