เล่ม 19 ตอนที่ 1 กัปตันแห่งเรือผีสิง แปลโดย Taloz

ตอนนี้วีดอยู่ในร่างของลิชโจรสลัด เดียรอล ถึงมันมีข้อจำกัดในการใช้เวทดูดเลือดและมานา แต่เขาก็ยังถือว่าเป็นอันเดทชั้นสูงเมื่อไหร่ก็ตามที่วีดสั่ง เหล่าลูกเรือทั้งหมดจะตัวสั่นทันที

 “กัปตัน โปรดระงับความโกรธไว้ก่อน”

 “ข้าขอร้องกัปตันอย่าจับข้ามัดแล้วโยนลงทะเลเลย”

 “ทะเลตรงนี้มีแต่ฉลามเต็มไปหมด ข้าจะทำทุกอย่างที่ท่านสั่ง อย่าใช้ข้าเป็นเหยื่อล่อฉลามเลยนะกัปตัน”

 “ข้าเหลือฟันเพียง2ซี่ ท่านคงไม่อยากถอนมันออกใช่มั้ย? ท่านจะทำให้ข้าฟันหลอเหมือน เฟิสเมทอย่างนั้นเหรอ?”

ท่ามกลางความสิ้นหวังของเหล่าลูกเรือ วีดไม่ยอมพลาดโอกาสนี้ เขายกไหล่ของเขาขึ้นและถามอย่างภาคภูมิใจ

 “สำหรับพวกเจ้า ข้าคือใคร?”

 “ท่านคือเจ้าของเรือ ผู้คุมทั้งเจ็ดน่านน้ำ และเจ้านายของพวกเรา!!”

ลูกเรือผีสิง สัญลักษณ์ของความหวาดกลัว ลูบมือของพวกเขาและกล่าวยกย่องวีด จากนั้นพวกเขาก็ขุกเข่าและโค้งคำนับวีด

แสดงความอ่อนแอต่อผู้ที่แข็งแกร่ง และ แสดงความแข็งแกร่งกับผู้อ่อนแอ นี่คือนิสัยของวีด

 “ฮุฮุฮุ!”

 “เคลเคลเคล!” ขณะที่เหล่าลูกเรือกำลังเล่นสนุก ปาร์ตี้ของเพลได้ออกสำรวจดาดฟ้าเรือ

 “เราไม่ได้ออกห่างจาก แนวปะการังเลยนะ นี่เรือมันกำลังเคลื่อนที่อยู่ใช่มั้ย?”

 “มันช้ามาก”

เรือผีสิงนั้นเป็นเรือที่ช้ามาตั้งแต่แรก

วีดซ่อมเรือด้วยสกิลช่างตีเหล็กของเขา แต่เรือลำนี้มันเหมือนกับถังสนิมผุๆ  เรือลำนี้สามารถบรรทุกคนได้เพียง70คน นั่นคือจำนวนสูงสุดของเรือขนาดกลาง

เนื่องจากน้ำหนักของ ปาร์ตี้ของเพลและเหล่านักดาบ เรือได้จมลงน้ำมากกว่าเดิมและเคลื่อนไหวไม่ได้ เหล่านักดาบนั้นสามารถทำให้ลิฟท์สำหรับคน 12คนถึงขีด จำกัดด้วยคนเพียง 8คนเท่านั้น

 “คลื่นมันแรงมาก และเราก็แล่นเรือต้านลมอยู่”

ลมแรง,คลื่นลูกใหญ่,ปะการังขูดใต้ท้องเรือ,สาหร่ายทะเลติดกับหางเสือเรือ  นี่คือโชคร้ายที่เรือผีสิงนำพามาให้!

**ควิ้งงงงง**

ด้วยเสียงที่น่าหวาดกลัวซึ่งการจากการมารวมกันของวิญญาณของคนตาย มันคือเรือสยองขวัญอย่างแน่นอน สิ่งเลวร้ายทั้งหมดจะเกิดขึ้นเมื่อคุณล่องเรือ

เรือผีสิงนั้นเคลื่อนที่เป็นวงกลม มีเสียง ”ข้าคือเดียรอล”มาจากกลุ่มของวีดและเหล่าลูกสมุน

”โจรสลัดที่ดุร้ายที่สุด เดียรอล! เขาปล้นจากคนรวย และคนจนอย่างไร้ความเมตตา ไม่เว้นแม้กระทั่งผู้หญิงและเด็ก!”

 “คุฮี่ฮี่ฮี่” วีดหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ

ในตำแหน่งที่ควรจะเป็นตาซ้ายของเขานั้นมีที่ปิดตาอยู่ และเขาก็สวมผ้าโพกหัวสีแดง ในขณะที่ส่วนที่ควรจะเป็นหูนั้นมีรูและห้อยต่างหูเอาไว้

**ก๊องแก๊ง ก๊องแก๊ง**

ต่างหูนั้นทำมาจากเหรียญเงิน มันส่งเสียงทุกครั้งที่ลมพัด

 “นี่คือสิ่งที่โจรสลัดที่แท้จริงควรใส่”

ความโรแมนติกของลิชและโจรสลัด! เพลและปาร์ตี้ของเขารักษาระยะห่างจากวีด ด้วยชุดของเขา เซอร์กะที่เด็กที่สุดก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้

12วันแห่งการล่องเรืออันน่าเบื่อได้ผ่านพ้นไป

เนื่องจากความเร็วที่ต่ำของเรือผีสิง ทำให้การเดินทางครั้งนี้กินเวลามากกว่าเดิม3-4เท่าจากปกติ แต่ในที่สุดพวกเขาก็ไปถึง ทะเลเนอเรีย

ทะเลเนอเรีย คือทะเลภายในที่ใหญ่ที่สุดของทวีปเวอร์เซลล์  สามารถมองเห็นเรือทุกประเภท ทั้งเรือประมง เรือสำรวจและเรือสินค้า เข้าออกที่แห่งนี้ทุกวัน

เรือตอนนี้เริ่มไร้กฎระเบียบ วีดและเซเฟอร์ใช้สกิลตกปลาในการหาอาหาร ตอนนี้เลเวลสกิลตกปลาของวีดนั้นอยู่ในขั้นกลางเลเวล 4 มันต่ำกว่าสกิลด้านอื่นๆของวีด เพราะเขาจะเพิ่มเลเวลของมันได้เมื่อเขาอยู่ใกล้แม่น้ำ ทะเลสาบ หรือทะเลเท่านั้น ซึ่งในขณะที่อยู่ในทะเลเนอเรีย ไม่ว่าจะเป็นตอนเช้า เที่ยง หรือเย็นก็เป็นเวลาตกปลาทั้งหมด

 “คราวนี้ผมได้ตัวใหญ่” ข้างๆเขา เซเฟอร์พูดออกมาขณะที่ดึงเบ็ดขึ้น “โอ้โห คราวนี้เป็นหอยล่ะ มันมีไข่มุกอยู่ข้างในด้วย” เขาจับหอยมุกได้

วีดมองเหตุการณ์นี้เพียงแปปเดียวเท่านั้น ไม่มีคำพูดใดๆ ออกจากปากของเขา  ด้วยเลเวลสกิลที่สูงของเซเฟอร์ เขาตกได้แม้กระทั่งฉลามขาว ปลาวาฬตัวเล็ก แม้กระทั่งของเก่าๆใต้ทะเล ในขณะที่วีดตกได้เพียงปลาดาบเงิน ปลาแมคเคอเรล ถ้าเขาโชคดีเขาอาจตกได้ปลาทรายแดง สิ่งนี้ทำร้ายความภาคภูมิใจของวีด เขาโยนสายเบ็ดของเขาลงไปในทะเล ผ่านไปสักพัก มีปลามากินเหยื่อของเขาทำให้สายเบ็ดกระตุก

 ‘ดูเหมือนว่าจะได้ตัวใหญ่นะคราวนี้’

ในทะเลนั้น ปลาที่มีพลังชีวิตและพละกำลังที่สูงสามารถูกจับได้  หากกินปลาเหล่านั้นเข้าไป มันจะเพิ่มการฟื้นฟูพลังชีวิต มากไปกว่านั้นถ้ามันถูกปรุงด้วย มันจะเพิ่ม HP สูงสุดอีก 1 แน่นอนว่าถ้าหากกินมื้อแบบเดียวกันอีกครั้ง ผลก็จะเหมือนเดิม ในเมื่อคุณสามารถแข็งแกร่งขึ้นได้ในเวลาพักผ่อน ผู้เล่นจำนวนมากจึงสนุกกับการกินและดื่มไปด้วยกัน

วีดดึงคันเบ็ดอย่างสุดกำลัง  “ปลาตัวใหญ่!!”  ปลาที่ปากเปิดกว้างถูกจับได้โดยตะขอเกี่ยว แต่ก็ไม่สามารถเรียกมันว่าปลาได้อย่างเต็มปากนะ เพราะมันคือสัตว์ประหลาดจากท้องทะเลที่มี9ขาและหน้าตาน่าเกลียด

 “คว้ากกก” สัตว์ประหลาดพยายามคำรามเพื่อจะขู่วีด อย่างไรก็ตาม วีดในตอนนี้มีรูปร่างของลิช ตาของเขาลุกโชน แม้กระทั่งต่างหูของเขายังช่วยหยุดสัตว์ประหลาดนั่นจากการดิ้นรนในเรื่องของความโหดร้าย ไม่มีใครเหนือไปกว่าวีด “มันดูน่าอร่อยมาก” วีดผ่าเจ้าสัตว์ประหลาดออกเป็นส่วนๆ และใช้มันทำเป็นซุปซีฟู้ด มันไม่ใช่การตกที่แย่นัก โดยเฉพาะเมื่อเขาไม่ได้เตรียมเหยื่อเพื่อมาตกปลาในทะเล   ในช่วงเวลานั้น เซเฟอร์ตกได้ปลาทูน่ายักษ์ซึ่งเขาแทบจะแบกมันไม่ไหว

ตอนนี้วีดรู้ซึ้งถึงความหมายของ “เมื่อลูกพี่ลูกน้องซื้อที่ดิน ท้องของคุณจะปวด”(สำนวนเกาหลีหมายถึงความอิจฉา) วีดทำเป็นไม่เห็นทูน่าที่เซเฟอร์จับได้

 “สกิลตกปลาของนายนี่เทียบไม่ติดเลยจริงๆ”

 “มันไม่ได้มากมายอะไรเลย พี่ชาย”

 “ดูเหมือนนายจะตกของมีค่าได้เยอะนะ…”

เครื่องปั้นดินเผา ขวดเก่าๆ แม้กระทั่งปลาที่ซ่อนสมบัติไว้ในพุงของมัน ทั้งหมดนี้ถูกตกโดยเซเฟอร์ เพราะเขามีสกิลตกปลาระดับสูง และมันเป็นความสามารถที่ดีที่สุดของเขา

เหยื่อที่สามารถใช้ได้ในทะเลเท่านั้นกำลังดิ้นรนอย่างรุนแรงบนตะขอ  เมื่อปลาเข้ามาใกล้ๆเหยื่อ(พวกหนอน กุ้ง หรือลูกปลาทูน่า) พยามอย่างดีที่สุดเพื่อล่อปลา  สำหรับปลาตัวใหญ่นั้นการเย้ายวนนี้ มันมากเกินไป พวกมันไม่สามารถทนได้

ด้วยสกิลตกปลาระดับสูง เซเฟอร์ มีแม้กระทั่งสกิลติดตามเหยื่อตกปลา โดยการมองไปบนผิวน้ำ เขาสามารถมองเห็นตะขอที่อยู่ใต้ทะเล ในรูปแบบภาพขยาย เขาสามารถใช้มานาเพื่อสั่งให้ตะขอขยับได้ดั่งใจ หรือใช้สกิลนี้เพื่อสำรวจทะเลและหาปลาที่จะตกเป็นเป้าหมาย

มันมีข่าวลือของผู้เล่นคนหนึ่งที่ทำเพียงแค่ตกปลาว่า เขาสามารถค้นพบซากเรือที่เต็มไปด้วยสมบัติได้ ทำให้นักตกปลาเป็นอาชีพที่ไม่ควรมองข้าม.

เซเฟอร์มีอาหารที่ดีจากการตกปลา ทำให้เขาสามารถใช้ค่าความแข็งแกร่งและพลังชีวิตที่สูงในการต่อสู้ได้   ขณะที่เมื่อต้องเจอกับมอนสเตอร์กลุ่มใหญ่ นักตกปลาสามารถใช้เหยื่อเพื่อล่อมอนสเตอร์ออกมาจากกลุ่มได้ นี่คือความสามารถพิเศษของนักตกปลา

 “เมื่อคุณหลงใหลมัน การตกปลานั้นเป็นอะไรที่น่าค้นหาที่สุด” เซเฟอร์อธิบายสั้นๆ เพราะเขาเกลียดการอธิบายยืดยาว

 “ส่วนใหญ่มันขึ้นอยู่กับดวงด้วย  ค่าสถานะด้านโชคของผมอยู่ที่700 นั่นทำให้การตกปลานั้นดูง่ายมากสำหรับผม” วีดมีค่าสถานะศิลปะจากการเป็นประติมากร ส่วนเซเฟอร์มีค่าโชคจากการเป็นนักตกปลา ใช้เวลาว่างในการตกปลาที่ริมแม่น้ำ ไปพร้อมๆกีบการเพิ่มค่าความอึดและพลังกาย เซเฟอร์ ผู้ที่มีค่าโชคมหาศาล! แม้กระทั่งตอนที่ออกล่า มอนสเตอร์ส่วนใหญ่จะวิ่งหนี และพวกมันก็ยังดรอปของไว้ตั้งมากมาย รวมทั้งอุปกรณ์สวมใส่อีกด้วย

เซเฟอร์นั้นดูเหมือนเป็นคนขี้เกียจ แต่ในความจริงแล้ว เขาพยามอย่างหนักเพื่อที่จะเป็นที่1 เขาเหมือนตัวละครที่ทะเล้น ผู้คนเกลียดเขาไม่ลง เขาโยนสายเบ็ดออกไป แล้วถามวีด

 “เอ่ออ รุ่นพี่ เกี่ยวกับยูริน...”

 “หืมม?”

 “ผมแค่ถามนะ แต่ถ้ายูรินมีแฟน ผู้ชายแบบไหนถึงจะเหมาะกับเธอ ผมอยากรู้ความคิดของพี่ชายของเธอน่ะ”

เขาถามวีดเหมือนเขาไม่ได้อยากรู้มันจริงๆ

 “แฟนของยูรินงั้นเหรอ...”  วีดคิดสักพักแล้วตอบ

 “เขาต้องเป็นคนดี คนที่เป็นห่วงน้องสาวของฉันจริงๆ”

 “มันถูกต้องอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ”

วีดได้รับความรู้เกี่ยวกับการดูแลผู้หญิงจากการดูแลน้องสาวของเขา ยูรินนั้นยังเป็นวัยรุ่นแต่มันก็เป็นช่วงที่สำคัญของชีวิตเธอ มันทำให้เธอก้าวออกไปเผชิญโลกได้  เธออาจจะคบผู้ชาย หรือตั้งเป้าหมายในชีวิตของเธอ ถ้าเธออยากเรียนต่อเมืองนอก เธอก็จะไป  ใช้ชีวิตตามความฝัน ความรัก ประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว เสียใจหรือระลึกถึงอดีต สิ่งเหล่านี้คือเรื่องราวของชีวิต

 “แม้ว่าแฟนจะทะเลาะกัน ผู้ชายที่ใช้ความรุนแรงนั้นไม่ดี”

 “ฮ่าฮ่าฮ่า  แน่นอนอยู่แล้ว”

 “เมื่อพวกเขาคบกัน เขาต้องปกป้องเธอ ห้ามไม่ให้แม้กระทั่งหยดน้ำสัมผัสมือของเธอ”

“…………”

 “ถ้าฉันเจอร่องรอยของน้ำละก็ นั่นจะเป็นวันที่ฉันฆ่าเขา”

“…………”

มันคือความรักของพี่ชาย ผู้ที่ไม่อยากให้น้องสาวต้องเจ็บปวดแม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม

บนทะเล เพื่อนของ ฮวายอง เบลล็อตและหญิงสาวคนอื่นๆนั้นเริ่มสนิทกันและเริ่มเม้ามอยกัน  พวกสาวๆนั้นนอนอาบแดด และเดินเล่นอยู่บนดาดฟ้าเรือ และเล่าเรื่องราวแลกเปลี่ยนกัน

 “ฉันว่ามันต้องน่ากลัวแน่ๆถ้าวีดออกเรือคนเดียว”

เซอร์กะ คิดภาพตามในหัว พายุโหมกระหน่ำ ท้องฟ้ากลายเป็นสีดำ ฝนตกอย่างไม่ลดละ เรือผีสิงอาจเต็มไปด้วยสาหร่ายทะเลและมีหลายชิ้นส่วนที่แตกหัก

 “เขาล่องเรือที่เต็มไปด้วยลูกเรืออันเดดคนเดียว!  มันน่ากลัวมากเลยนะ”

ผู้หญิงส่วนใหญ่เห็นใจสิ่งที่เซอร์กะพูดออกมา  มันคงเป็นเหมือนฉากในหนังสยองขวัญแต่แย่กว่านั้น   ในฟอรั่มของรอยัลโร้ด มีผู้ใช้หลายรายบอกว่าพวกเขาเห็นเรือผีสิงแล่นผ่านไป เรือนั้นเต็มเป็นด้วยลูกเรืออันเดดที่ไม่มีขาหรือแขน มันน่ากลัวพอที่จะให้คนที่พบเห็นกรีดร้องออกมา

การที่ต้องล่องเรือผีสิงคนเดียวตอนกลางคืนนั้นต้องใช้ความกล้าอย่างมาก

ฮวายอง หยุดลิ้นของเธอและพูดว่า ”แทนที่จะเป็นเหยื่อของหนังสยองขวัญ วีดนั้น...” ไอรีนพูดแทรกว่า

 “เหมือนสัตว์ประหลาดจากหนังสยองขวัญมากกว่า”

อันที่จริงนั้น วีดนั้นน่ากลัว เขาใช้ประโยชน์จากเรือผีสิงและเหล่าลูกเรือเวลาเขาใช้สกิล ราชสีห์คำราม

 “ได้เวลาทำงานแล้ว!” เมื่อคุณอยู่กลางทะเลคุณอาจคิดว่าไม่มีอะไรให้ทำ แต่นั่นคือความผิดพลาดครั้งใหญ่

มันมีช่วงเวลาว่างเพียงสั้นๆเท่านั้น เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น ทุกคนออกจากดาดฟ้าเรือเพื่อปล่อยให้เหล่าอันเดดทำงาน

เหล่าลูกเรือปล่อยตาข่ายลงทะเลจากด้านข้างของเรือ “คุณสามารถพูดได้ว่าทะเลคือสถานที่เก็บของ ของธรรมชาติ มันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องซื้ออาหาร” สำหรับมื้ออาหารนั้นใช้การจับปลา  เมื่อคำสั่งของวีดออกมา เหล่าลูกเรือทำตามคำสั่งอย่างเมามัน

เมื่อวีดออกคำสั่งอ๊อค ดาร์คเอล์ฟ หรืออันเดด เขานั้นมั่นคงและเป็นผู้นำที่มีเสน่ห์สูง แม้แต่มอนสเตอร์ที่น่ากลัว(รวมถึงวีด) ล้วนมีสิ่งที่กลัวกันทั้งนั้น

สิ่งที่วีดไม่เคยลืมในชีวิตของเขาคือเจ้าของห้องเช่า  เจ้า-ของ-ห้อง-เช่า

‘อะเฮื้อก!’

เมื่อเขาใช้ชีวิตในบ้านเช่า ปากของเขาแห้งจากความเครียด

มันมีช่วงเวลาหนึ่งที่เขาเฝ้าระวังเจ้าของห้องเช่านั้นว่าอยู่หรือไม่ แม้ว่ากำแพงจะเต็มไปด้วยมอด หม้อต้มน้ำเสีย หรือไฟดับ ไม่มีแม้กระทั่งคำเดียวที่จะประท้วงเจ้าของบ้าน    เจ้าของห้องเช่านั้นเป็นคนพูดไม่มาก

 “นายจะย้ายออกไปอยู่บ้านงั้นเหรอ?” เขาฝันร้ายหลังจากที่ซื้อบ้านเป็นของตัวเอง มันเป็นฝันที่ไม่มีวันเป็นจริง

 “ในเมื่อนายย้ายไปบ้านใหม่ นายต้องจ่ายเพิ่มเดือนละ20000วอน”  แม้กระทั่งในฝันวีดอ้อนวอนโดยสัญชาติญาณ

 “ขออีกแค่ไม่กี่วัน..  ผมกำลังจะได้เงินแล้ว แต่มันอาจไม่ใช่ตอนนี้   ครั้งหน้าผมจะจ่ายให้ตรงเวลา” สิ่งเดียวที่ทำให้วีดกลัวอย่างไม่ต้องสงสัยเลย นั้นคือเจ้าของห้องเช่า

วีดสำรวจทะเลสีครามจากดาดฟ้าเรือ

ในตอนนี้สามารถมองเห็นตัวเกาะด้วยตาเปล่ามากขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงเรือค้าขาย และเรืออื่นๆที่แล่นผ่านไปมาด้วย

 “ยังไงซะ พวกเราก็มาถึงเนอเรียแล้ว!” ถึงแม้จะมีน้ำหนักมหาศาลของเหล่านักดาบเหล่าลูกเรืออันเดดที่อ่อนแอเมื่ออยู่ในทะเล และโชคร้ายต่างๆ เรือผีสิงอันเชื่องช้าก็มาถึงจุดหมายของมันในที่สุด

เมื่อโลมาซึ่งเป็นสัญลักษณ์ด้านโชคโผล่มา แม้แต่เรือผีสิงก็ยังแล่นเร็วขึ้น ยังไงก็ตามโลมาก็ว่ายผ่านเรือผีสิงไปอย่างรวดเร็ว แม้ว่ามันจะถูกเรียกว่าภัยพิบัติแห่งท้องทะเลแต่มันก็เป็นเพียงเรือที่เชื่องช้าอย่างน่าขันเท่านั้น

 “ด้วยความเร็วนี้มันน่าจะใช้เวลา 2ไม่สิ 3เดือนกว่าจะถึงที่หมาย” หลังจากมาถึงทะเลเนอเรียพวกเขาตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหา  แม้แต่เรือที่มีผ้าใบเพียงผืนเดียว ยังแล่นเร็วกว่าเรือผีสิง

อันเดดนั้นไม่ต้องการอาหาร แต่การที่จะหาอาหารให้เหล่านักดาบกินนั้นการตกปลาเป็นเรื่องจำเป็น ถ้าตกปลาไม่ได้สองสามวัน พวกเขาจะต้องอดอยากแน่นอน มันมีบางครั้งที่พวกเขาขึ้นบกและสำรวจเกาะต่างๆเพื่อหาอาหารและน้ำ

อีกหนึ่งปัญหาคือวีดยังเป็นกัปตันมือใหม่ ด้วยสกิลช่างตีเหล็ก เขาสามารถซ่อมเรือ หรือสร้างงานประติมากรรมได้ แต่มันไม่มีสกิลการนำทาง ทำให้วีดไม่มีความเข้าใจทิศทางที่เขาต้องมุ่งหน้าไป มันมีหลายครั้งที่พวกเขาไปผิดทาง หรือไม่ก็ติดกระแสน้ำ

 “ดูเหมือนว่าเราจะถึงเกาะไอเพียในอีก2-3ชั่วโมง ดูเหมือนว่าต้องเตรียมตัวไว้ก่อน จงออกมาเดทไนท์แวนฮอค!”

 “ท่านเรียกข้าหรือเจ้านาย?”

 “ฉันมีอะไรให้นายทำ ตามมา” วีดลงไปในห้องเก็บของของเรือและหยิบของหลายอย่างในมือของเขา “ดื่มเข้าไปๆ” ปลาที่พวกเขาจับได้ถึงเก็บรักษาไว้ด้วยความเย็น วีดบังคับพวกมันกินน้ำ

**อึ้ก อึ้ก อึ้ก**

เดทไนท์แวนฮอร์คขยับมือของเขาอย่างว่องไวและป้อนน้ำให้พวกปลา เพราะว่าปลาที่หนักและอ้วนๆนั้นขายดีกว่า เกาะไอเพียนั้นขึ้นชื่อว่าเป็นสถานที่ท่องเที่ยวในวันหยุด ชายหาดนั้นเต็มไปด้วยผู้เล่นที่กำลังชื่นชมคลื่นและแสงอาทิตย์

 “บางครั้งคุณก็ต้องการการพักผ่อนแบบนี้”

 “ที่นี่คือสรวงสวรรค์” ผู้คนดื่นดำกับการพักผ่อนราวกับว่ากำลังอยู่ในสวรรค์

เกาะไอเพียนั้นเป็น1ใน8เกาะของทวีปเวอร์เซลล์ที่ขึ้นชื่อเรื่องความสวยงาม ทำให้มันเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวตลอดทั้งปี บ้านพักริมทะเลที่ดูเหมือนออกมาจากภาพวาด(รวมถึงอาหารที่เย้ายวนใจ)เป็นสาเหตุหลักที่นักท่องเที่ยวมาที่นี่    พระอาทิตย์ที่ส่องแสงและทะลายอันเย็นสบาย จุ่มตัวลงไปในทะเล นอนอาบแดด ฝังตัวในทรายและสุดท้ายบาร์บีคิวปาร์ตี้พร้อมกับเบียร์ตอนกลางคืน กิจกรรมเหล่านี้จะทำให้เป็นวันที่สนุกสนาน เป็นเหตุผลให้ผู้เล่นที่เหนื่อยจากการล่ามอนในดันเจี้ยนมาเที่ยวที่เกาะแห่งนี้

ทันใดนั้น เรือขนาดใหญ่ปรากฏใกล้กับเกาะไอเพีย เรือลำนั้นมันดูเสื่อมโทรมจนไม่น่าออกทะเลได้ มันยากที่จะเชื่อว่ากองเรือยังคงลอยได้อยู่ ส่วนใหญ่นั้นเรือจะมีหัวเรือเป็นรูปเทพีเฟรย่า โลมาหรือจิตวิญญาณแห่งท้องทะเลเพื่อหลีกเลี่ยงพายุ แต่เรือพวกนี้กลับมีโจรสลัดตาเดียว แขนหนึ่งข้าง และขาข้างเดียว

กองเรือผีสิงที่นำโดยวีดนั้น ในที่สุดก็มาถึงเกาะไอเพียที่ตั้งอยู่ที่ชายขอบของทะเลเนอเรียซึ่งติดกับมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ทำให้มันมีนักผจญภัยและพ่อค้าจำนวนมาก  แต่มันก็ใช้เวลานานทีเดียวกว่ากองเรือจะถึงตัวเกาะนับจากที่ที่เห็นจากปลายขอบฟ้า

** คึงคึงคึ้ง ครึกครึกครืด**

เนื่องจากกองเรือนั้นติดสาหร่ายทะเลและปะการัง มันยิ่งทำให้เรือช้าลงไปอีก ในที่สุดเรือผีสิงก็ลดใบเรือลงและทอดสมอ จากนั้นปาร์ตี้ของวีดขึ้นเรือพายมายังฝั่ง

 “เร่เข้ามา! เร่เข้ามา! ข้ามีปลาทุกชนิดขาย แค่บอกชื่อมันมาข้าจะขายให้ รวมทั้งพวกกุ้งและหอยด้วย นี่เป็นโอกาสที่พวกคุณไม่ควรพลาด มันทั้งสดใหม่และอร่อย นอกจากนี้ยังถูกมากอีกด้วย!”

มันเป็นโอกาสทางธุรกิจที่วีดไม่อยากพลาด เขาจับปลาได้จำนวนมากในช่วงที่เขาออกทะเลมา12วัน

 “พี่ชาย คนนั้นเป็นลิชใช่มั้ย?”

 “ฉันคิดว่าใช่นะ..  ว้าวลิชตัวจริงล่ะ  แม้แต่ลิชเองก็ขายของแล้วสินะเดี๋ยวนี้..”

วีดนั้นเป็นคนที่ได้รับกำไรที่สุด แม้จะมีกลุ่มคนหน้าตาดีมาที่เกาะแห่งนี้ แต่ยังไม่มีใครเรียกความสนใจได้เท่าวีดมาก่อน วีดเงยหัวกระโหลกของเขาขึ้นด้วยความภูมิใจ

 ‘ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ฉันสามารถดึงดูดความสนใจได้ด้วยหน้าตาของฉัน มันเป็นเพราะคนอื่นๆทำให้ตัวตนของฉันนั้นไม่โดดเด่น’

เซเฟอร์ ผู้ที่น่าหลงใหลแม้แต่ในมุมมองของผู้ชาย และเพลผู้ที่มีรสนิยมแฟชั่นที่ดี    หลังจากที่วีดร่วมกับพวกนักดาบ พวกผู้หญิงล้วนออกห่างจากเขา

ในความเป็นจริง ผู้หญิงที่ออกล่ากับเขานั้นเป็นข้อยกเว้น ทั้งเซอร์กะ ไอรีน หรือคนที่เมเพนแนะนำ ฮวายอง และยังมีอีกคนที่มีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยชัดเจนอย่าง ซอยูน  วีดนั้นไม่ได้เป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ

 ‘อย่างไรก็ตามผู้ชายนั้นควรเป็นอย่างที่เขาอยากเป็น ทั้งหมดที่เขาต้องการคือความมั่นใจ’  วีดหัวเราะออกมาระหว่างที่เขากำลังขายปลา  ผู้เล่นหญิงเอามือไปจับที่อาวุธของพวกเธอทันที

พวกผู้เล่นที่เป็น พรีสเห็น  วีดที่เป็นอันเดดอยู่แล้วก็มีคำหนึ่งขึ้นมาในหัวพวกเขา ‘ค่าประสบการณ์!’

 ‘เขาจะดร็อปไอเทมมั้ยนะ’ สำหรับพวกพรีสการล่าอันเดดนั้นให้ประสบการณ์ ชื่อเสียง และค่าความศรัทธา ที่มากกว่า  ทำให้แม้กระทั่งกลุ่มของพรีสหญิง ก็มารวมตัวกันรอบๆวีด

ตอนนี้ทุกๆคนคันมืออยากเอาอาวุธของพวกเขาออกมา แต่มันเหมือนกับลิชตัวนั้นเป็นผู้เล่นไม่ใช่มอนสเตอร์ ทำให้พวกเขาไม่กล้า เพราะหากพวกเขาทำ ชื่อของพวกเขาจะกลายเป็นสีแดงและทำให้พวกเขาถูกฆ่าอย่างไม่ต้องสงสัย

 “มีซาร์ดีนเหลือเพียง2ตัวเท่านั้น” ปลาซาร์ดีนที่สดและเต็มไปด้วยสารอาหารพวกนี้ถูกจับมาจากทะเลทางตะวันตกเฉียงเหนือ คุณสามารถทอด ต้ม นึ่ง เอามันใส่ในซุปหรือไม่ก็กินมันดิบๆเลย มันสดมาก ราคาพิเศษอยู่ที่ 23เหรียญเงินต่อตัวเท่านั้น ถ้าซื้อสองตัวลดเหลือเพียง 44เหรียญเงิน!

ถ้าคุณซื้อมันก็เหมือนเป็นราคาที่เหมาะสม แต่ถ้าคุณไม่ซื้อมัน คุณจะรู้สึกเสียใจ นี่คือความรู้สึกของลูกค้าที่ถูก ทักษะการค้าของวีดเล่นงาน หลังจากที่ขายปลาทั้งหมด วีดออกเดินไปตามท้องถนน

 ‘นี่คงเป็นครั้งแรกที่มีลิชเข้ามาในเมือง’ วีดมีความมั่นใจและภูมิใจที่ได้เป็นคนแรก แต่การ์ดของเมืองมองเขาเหมือนเป็นอาชญากร

ผู้คนตกตะลึงในเมื่อเห็นอันเดด สำหรับคนที่เป็นเนโครแมนเซอร์ ลิชนั้นที่เป็น เนโครแมนเซอร์ที่มียศสูงกว่า พวกเขากระซิบคุยกันด้วยความตื่นเต้น

 “เขาต้องเป็นนักเวทที่มีเลเวลสูงแน่ๆ”

 “มันเป็นคลาส2หรือ3ของเนโครแมนเซอร์ใช่มั้ย?” วีดเดินผ่านไปอย่างเงียบเชียบเพื่อรักษาภาพพจน์ที่เป็นลิชของเขา ซึ่งที่หลงเหลือหลังจากที่วีดผ่านไปมีเพียงกลิ่นเหม็นของเนื้อและปลาที่เน่าเท่านั้น

เพลและคนอื่นๆนั้นเคยไปจุดท่องเที่ยวอื่นๆมาแล้ว เพราะพวกเขาไม่ได้หลงใหลการล่าและการเพิ่มเลเวลสกิลเหมือนวีด

 “ฉันว่าที่นี่ดีที่สุดในที่ที่ฉันเคยไปเลยนะ ฉันเคยได้ยินมาว่าการใช้เวลาในช่วงหน้าร้อนที่เกาะไอเพียนั้นเยี่ยมยอดอย่างมาก และพวกเขาพูดได้ถูกต้อง” เซอร์กะพูดออกมาด้วยความอิจฉา

มันจะน่าสนุกแค่ไหนกันถ้าใช้เวลาทั้งอาทิตย์บนเกาะแห่งนี้ ทะเลที่เต็มไปด้วยปะการังและตัวเกาะที่มีภูเขาเล็กๆ แถมยังมีต้นปาล์มเต็มไปหมด มันเป็นทัศนียภาพที่น่าหลงใหลจริงๆ

 “มันเจ๋งมาก”

แม้แต่โรมุนะก็ยังประทับใจกับทัศนียภาพเหล่านี้ คุณสามารถค้นพบและสนุกไปกับประสบการณ์ใหม่ๆภายในเกม ที่ซึ่งคุณไม่สามารถพบเจอหรือได้ทำในชีวิตจริง นี่จึงเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมผู้คนถึงได้ติดรอยัลโร้ดมากขนาดนี้

คุณสามารถพบกับความสงบและเงียบ แต่มันก็ยังมีความอันตราย เพราะคุณสามารถออกผจญภัย ออกล่า หรือสานสัมพันธ์กับผู้คนและถูกเอาขึ้นเว็บทางการของรอยัลโร้ด

เมื่อมองดูที่โมราต้า จำนวนผู้เล่นเพิ่มสูงขึ้นและมีความสุขมากยิ่งขึ้น ทุกๆครั้งที่โมราต้าถูกพูดถึง ฮวายองยิ้มอย่างสดใสและพูดว่า

 “ฉันคิดว่าวีดนั้นเคารพผู้คนของเขาและเหล่าผู้เล่นใหม่ ไม่เหมือนกับลอร์ดคนอื่นๆ” สำหรับคนที่รู้ถึงตัวตนจริงๆของวีดอย่างเพลและเมเพนนั้นได้แต่อยู่อย่างเงียบๆ

 ‘ทำไมพวกเราไม่เจอวีดคนเดียวกันนะ…มุมมองของฮวายองต่อวีดนั้นต่างจากพวกเรานักนะ?’

 “นั่นเรียกว่าตาบอดสนิทยังไงล่ะ พวกเขาจะมองเห็นเพียงแค่ข้อดีและยากที่จะกล่อมให้เชื่อว่าเป็นอย่างอื่น”

เบลล็อตแนะนำว่า ”พวกเราเดินเล่นที่หาดหน่อยไหม?”

 “ตกลง”

 “ไปกันเถอะ!” เกาะไอเพียเป็นหนึ่งในจุดที่นิยมมากที่สุด  ถ้ามาแล้วไม่ได้เดินหาดก็เหมือนกับมาไม่ถึง มีผู้เล่นจำนวนมากกำลังใส่ชุดว่ายน้ำอยู่ อีกกลุ่มหนึ่งก็ใส่ชุดหนังเรียบๆ ผู้คนกำลังนอนอาบแดด นอนพักผ่อน และกระโดดลงไปในทะเลเพื่อเล่นน้ำ มันเป็นมุมมองที่งดงามเมื่อได้เห็นผู้คนรวมตัวกัน

เหล่านักดาบที่มีกล้ามเนื้อเหมือนนักเพาะกายกำลังว่ายน้ำหรือไม่ก็นอนบนทรายอยู่ ภาพที่เห็นมันทำให้เหล่าชายหนุ่มที่ภูมิใจในร่างกายของพวกเขาต้องหน้าเสีย

วีดเดินเข้าไปยังสมาคมนักเดินเรือ

สมาคมนี้ถูกใช้โดยผู้เล่นที่มีเรือเป็นของตัวเอง พวกพ่อค้า นักตกปลาและคนที่อาศัยอยู่ในทะเล

สมาคมนี้ก็เหมือนกับสมาคมทั่วไป มันมีผู้ฝึกสอนและห้องฝึกซ้อมเพื่อสอนทักษะที่จำเป็นเช่น การทิ้งสมอลงในน้ำ จะทำอย่างไรเมื่ออยู่ในพายุ การควบคุมใบเรือและสกิลที่จำเป็นอื่นๆ

เมื่อวีดมาถึงผู้ฝึกสอนไม่ได้แสดงท่าทีตกใจ

 “เจ้ามาเรียนสกิลการล่องเรือใช่มั้ย?”

 “ใช่แล้ว”

 “อยากเรียนอะไรล่ะ?”

 “ทุกอย่างที่ทำให้เรือมันแล่นเร็วขึ้น”

 “นายนี่โลภมากจังนะ นายมีใบรับรองมั้ย?”

 “แน่นอน” สกิลการออกเรือส่วนใหญ่นั้นเรียนรู้โดยการใช้ร่างกายอย่างหนัก

 “งั้นตามข้ามา!” สมาคมนักเดินเรือนั้นมีขนาดใหญ่กว่าสมาคมอื่นๆ

วีดนั้นได้เรียนรู้วิธีการพายเรือ ควบคุมการแล่นเรือ และสกิลอื่นๆ ที่ทำให้เรือแล่นเร็วกว่าเดิม ลมนั้นต้องใช้อย่างมีประสิทธิภาพ  ยังไงก็ตามสกิลควบคุมการแล่นเรือนั้นจำเป็น เหล่าลูกเรือและนิค เดอะเฟิสเมทนั้นไม่รู้วิธีควบคุม

เรือผีสิงเป็นเรือที่ช้า เพราะมันตามมาด้วยภัยพิบัติ วีดได้เรียนการล่องเรือให้มีประสิทธิภาพมากที่สุด

 “เรือนั้นตอบสนองต่างออกไปขึ้นกับทิศทางของกระแสน้ำ ถ้าอยากแล่นให้เร็วก็ต้องแล่นตามกระแสน้ำและรู้ว่าเมื่อไหร่ควรหันหางเสือ เพื่อไม่ให้ชนกับสันทรายและสัตว์น้ำ มันเป็นทักษะที่จำเป็น”

 “นายว่ายน้ำเป็นมั้ย? ถ้านายตกลงไปในทะเลและนายว่ายไม่เป็นนายจะตายแล้วตายอีก” ผู้ฝึกสอนผลักวีดลงไปในน้ำและเริ่มฝึกว่ายน้ำ วีดนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการว่ายน้ำ เพราะเขานั้นว่ายในอ่างเก็บน้ำ เขาฝึกมันแม้กระทั่งเวลามีพายุ

 “มันเป็นท่าที่แปลก แต่มันเร็วและมีประสิทธิภาพ แม้เรือของนายจะจมลงทะเล นายก็จะไม่ตาย ด้วยสิ่งนี้นายสามารถพูดได้ว่านายผ่านและสามารถเรียนรู้สกิลการนำทางได้”

 “ตริ้งงง!”

-คุณได้เรียนรู้สกิลการแล่นเรือ-

การแล่นเรือ: สกิลการเดินทาง สกิลทั่วไปสำหรับการใช้เรือในทะเลหรือแม่น้ำ เมื่อเลเวลสกิลสูงขึ้นจะสามารถบังคับเรือได้ดีขึ้น และเรือจะได้เร็วโบนัสความเร็วมากขึ้น โอกาสพบพายุ และลูกเห็บลดลง การเดินทางที่ยาวนาน, การค้นพบที่พิเศษ หรือการแล่นเรือในลมแรงจะเพิ่มเลเวลสกิลอย่างมาก เมื่อสกิลถึงขั้นกลาง ความไม่พอใจของลูกเรือจะลดลง ความภักดีจะไม่ลดลง มีประโยชน์อย่างมากสำหรับการเดินทางที่ยาวนาน เลเวลสกิลตอนนี้ : ขั้นต้นเลเวล 1 เรือแล่นเร็วขึ้น 3% ลดโอกาสเจอพายุ 1.5%

-ค่าสถานะความอึดเพิ่ม 4 แต้มจากการได้รับสกิลนี้

-ค่าสถานะความเป็นผู้นำเพิ่ม 6 แต้มจากการได้รับสกิลนี้

-ค่าสถานะความว่องไวเพิ่ม 3 แต้มจากการได้รับสกิลนี้

-ค่าสถานะโชคเพิ่ม 9 แต้มจากการได้รับสกิลนี้ 

สกิลล่องเรือนั้นมีประโยชน์มาก มันแทบขาดไม่ได้สำหรับผู้เล่นที่เริ่มต้นบนเกาะ หรือเมืองที่ติดกับทะเล ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ออกทะเลบ่อยๆ แต่มันก็ยังเพิ่มค่าสถานะ

 “เจ้าอยากเรียนสกิลการอ่านแผนที่ด้วยมั้ย?”

 “มันจำเป็นในการออกเรือ ผมจะเรียนมัน” วีดได้เรียนการอ่านแผนที่ทะเล มันสามารถหาตำแหน่งของเรือได้จากเข็มทิศ และความเร็วของเร็วด้วยการคำนวณ  ในระหว่างการเดินทางถ้าเกิดการค้นพบขึ้นหรือสนิทสนมกับสัตว์น้ำ เลเวลสกิลที่สูงขึ้นจะบอกตำแหน่งของพวกมัน  แน่นอนว่ามันต้องสูงกว่าขั้นต้นถึงจะเป็นไปได้ จากการเรียนสกิลนี้วีดได้รับ 3แต้มในค่าความฉลาดและสติปัญญา

 “ถ้าเจ้าอยากเรียนสกิลสร้างเรือ ข้าก็จะสอนให้ ด้วยระดับสกิลงานฝืมือของเจ้า เจ้าสามารถเรียนมันตอนไหนก็ได้”

 “ผมจะเรียนมัน”

สกิลการสร้างเรือสามารถเพิ่มเลเวลโดยการสร้างเรือลำเล็กๆจากไม้ เนื่องจากสกิลช่างฝีมือและประติมากรของวีดนั้นอยู่ในขั้นสูง มันจึงเป็นเรื่องที่ง่ายมาก  สำหรับการล่องเรือในทะเลสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการทำงาน วีดฟังที่ผู้ฝึกสอนพูดถึงประสบการณ์การสร้างเรือของเขา วีดได้รับแจ้งความอึดและความแข็งแกร่ง5แต้มจากสกิลนี้ แม้ว่าวีดจะเชื่อมั่นในการขายของของเขา แต่เขาก็ไม่มั่นใจว่าจะเพิ่มเลเวลสกิลการสร้างเรือให้ถึงขั้นกลางหรือสูงได้

 ‘มันใช้เวลานานเกินไปในการสร้างเรือ’ มันมีข้อจำกัดหนึ่งเดียวคือต้องสร้างและขายมันใกล้ๆกับทะเลเท่านั้น ‘ในมุมนี้ประติมากรนั้นดีกว่าเยอะ’

วีดพบข้อดีของการเป็นประติมากร

ล่า ล่า ล่าให้ได้มากกว่านี้!

ซอยูนฆ่ามอนสเตอร์ทั้งหมดที่โจมตีเธอและเก็บไอเทม ในฐานะที่เป็นเบอร์เซิร์กเกอร์ ยิ่งเจอมอนสเตอร์มาก พวกเขาก็ยิ่งแข็งแกร่ง ซอยูนเป็นคนประเภทที่พุ่งตรงไปยังดันเจี้ยนไม่ว่ามันจะอันตรายแค่ไหน ซอยูนนั้นเคลียร์ หุบเขาเสียงสะท้อน สันเขาแห่งวิญญาณ และ เหวแค็กตัส ด้วยตัวคนเดียว ในแดนเหนือนั้น เธอเป็นคนแรกที่ค้นพบพื้นที่ล่า ทำให้เธอได้รับ ค่าชื่อเสียง ประสบการณ์และไอเทมมากยิ่งขึ้น

ในพื้นที่ที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์เลเวลสูง ซอยูนออกล่าในดันเจี้ยนและทำเควสสำเร็จ

-ลูกกวางของฉันหนีออกจากบ้าน ถ้าเธอว่างช่วยตามหาหน่อยได้มั้ย?

มันเป็นคำขอจากกวางที่เธอพบใกล้ๆแม่น้ำ

ซอยูนนั้นไม่เคยพูดเลยในรอยัลโร้ด ยกเว้นตอนที่เธอส่งคำขอเป็นเพื่อนให้กับวีด  นั่นทำให้เธอได้รับสกิลเฉพาะ

การพูดคุยกับวิญญาณ: สามารถพูดคุยกับสัตว์ มอนสเตอร์ ภูติ และสิ่งมีชีวิตในตำนาน สกิลไม่ได้รับผลกระทบจากระดับเลเวลของสกิล แต่ขึ้นอยู่กับความสนิท ค่าเสน่ห์และค่าความดึงดูด สามารถส่งการทักทายง่ายๆได้ แต่ไม่สามารถคุยกับมอนสเตอร์ที่ถูกล่าได้

ซอยูนได้รับเควสจากทั้งมอนสเตอร์และสัตว์ต่างๆ สำหรับเธอเควสนั้นไม่ได้มาจากเมือง แต่มาจากในป่า

ด้วยคำของ่ายๆจากกวางตัวนั้น ซอยูนเคลียร์ไปหลายดันเจี้ยนเพื่อหาลูกกวาง

โชคดีที่ซอยูนนั้นช่วยลูกกวางก่อนที่มันจะกลายเป็นอาหาร

-แม่ส่งคุณมาใช่มั้ย? ขอบคุณมาก ในเมื่อคุณช่วยฉันได้คุณต้องเก่งมากแน่ๆ

ลูกกวางให้ข้อมูลที่สำคัญกับซอยูนเพื่อตอบแทนที่ช่วยเธอไว้(ลูกกวางเป็นตัวเมีย)

-มันมีสร้อยคอที่เต็มไปด้วยอัญมณีที่เหล่ามนุษย์ชื่นชอบ และมันถูกโยนทิ้งไว้ในป่าตรงนั้น ถ้ายังไม่มีใครมาเก็บไปมันน่าจะยังอยู่ตรงนั้น ฉันอยากเห็นมันอีกครั้ง และแม่ฉันก็คงอยากเห็นมันด้วย

เควสล่าสมบัติ! ซอยูนมุ่งไปตามทิศทางของป่าที่มีสร้อยอยู่

หุบเขาแห่งความตาย มันไม่ได้ไกลจากที่ที่วีดและซอยูนเดินทางด้วยกัน

 ‘เขาป่วยและฉันทำโจ๊กข้าวให้เขา ฉันสงสัยว่ามันจะอร่อยมั้ยนะ’  ในช่วงเวลานั้นซอยูนแสดงความกล้าหาญออกมา เพราะมันเป็นครั้งแรกที่เธอทำอาหารให้คนอื่นและป้อนมันด้วยตัวเอง

เธอเครียดมากจนทำให้ปรุงผิด เธอจดจ่อกับการป้อนมากไป โจ๊กมันทั้งเค็ม เผ็ด และขม! สำหรับซอยูนช่วงเวลานั้นกลายเป็นช่วงเวลาที่อบอุ่นสำหรับเธอ

 ‘ตอนนั้นฉันมีความสุขมาก’ เมื่อเธอเดินทางไปกับวีด เธอไม่รู้สึกเหงา และหลายครั้งที่เธอต้องกลั้นขำ

 ‘มันมีรูปสลักอยู่ในถ้ำ’ เธอจำได้ว่าเห็นวีดแกะสลักคู่รักที่ดูแลกันและกันในความหนาวเย็น เนื่องจากเธอยังพบวีดที่โรงเรียนเธอไม่ได้คิดถึงเขามากนัก

 ‘ฉันต้องแข็งแกร่งพอที่จะช่วยเหลือเขา’ เธอไม่อยากเห็นวีดถูกฆ่าโดยมอนสเตอร์

ทุกๆวันซอยูนจะเข้าไปในพื้นที่ล่า เธอใช้เวลามากมายในนั้น เธอถูกแวมไพร์ชวนไปยังโทเดียมตอนที่ โทรินั้นชวนวีดที่หุบเขาแห่งความตาย ซอยูนก็อยู่ที่นั่นด้วย

 “ท่านหญิงผู้เลอโฉม เธอมาที่โทเดียมได้ตลอดเวลาเลยนะ” โทริมอบดอกกุหลาบให้กับซอยูนในขณะที่วีดไม่ได้มอง โทรินั้นเป็นแวมไพร์ที่เรียบง่าย เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาเห็นผู้หญิงสวยๆ เขาจะเข้าไปหาพวกเธอและพูดว่า “ท่านหญิงผู้เลอโฉม เธอมีความคิดที่อยากจะกลายเป็นแวมไพร์มั้ย?”

**ตรึ้งงง!** -เผ่าลับ แวมไพร์ได้ถูกปลดล็อค คุณต้องการเป็นแวมไพร์มั้ย? เมื่อคุณเปลี่ยนเผ่า คุณสามารถใช้ความสามารถพิเศษของเผ่านั้นได้ แต่โทษจากการตายจะเพิ่มเป็น3เท่าทั้งค่าประสบการ์และเลเวลสกิล มันมีข้อจำกัดสำหรับอุปกรณ์สวมใส่สำหรับแวมไพร์ ความสามารถทางร่างกายของแวมไพร์นั้นสูงกว่านักรบ มันมีพลังชีวิตที่ ความสามารถในการต่อสู้ที่สูง และใช้เวทมนตร์ได้ ตราบเท่าที่คุณยังเป็นแวมไพร์ คุณสามารถเป็นราชินีแวมไพร์หรือแวมไพร์ลอร์ด แต่ถ้าคุณถูกฆ่า7ครั้ง หรือถูกฝังตะปูเงินที่หัวใจคุณจะกลับเป็นมนุษย์

ซอยูนปฎิเสธอย่างไม่ต้องสงสัย

ซอยูนนั้นระวังตัวอย่างมากกับคนแปลกหน้า และไม่ต้องการให้คอของเธอถูกกัดโดยโทริ ตอนที่เธอออกจากโทเดียม โทริตามเธอมา

 “แน่นอนนายต้องการเจ้านายที่ดี” เธอไม่เหมือนกับวีด เธอไม่ได้ทรมานโทริ ไม่ได้ทุบตีหรือตะโกนใส่เขา

เนื่องจากโทริได้ออกล่ากับซอยูนที่งดงาม นั่นทำให้เขามีความสุขมาก แม้แต่เหล่าแวมไพร์สายเลือดที่แท้จริงที่นำโดยโทริก็เพิ่มเลเวลได้มากทีเดียว

ผู้แปล: Taloz

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล