วันพฤหัสบดีที่ 16 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

เล่ม 17 ตอนที่ 8 การเผชิญหน้ากับดาอิน แปลโดย koyocopilot

เล่ม 17 ตอนที่ 8 การเผชิญหน้ากับดาอิน แปลโดย koyocopilot

ปาโว (Pavo) มีความทะเยอทะยานที่ดีเป็นสถาปนิก. ณ ตอนนี้ เขามีความชำนาญในการก่อสร้างบ้านและอาคารสำหรับธุรกิจ.
มันค่อนข้างมีรายละเอียดหลายอย่างสำหรับบ้านที่จะสร้างในเมืองโมราต้า. ในอาณาจักรที่ร่ำรวยอื่น ๆ, การที่จะมีบ้านเป็นของตัวเองนั้น คุณจะต้องเป็นผู้เล่นระดับสูง หรือไม่ก็ต้องมีเงินเป็นจำนวนมาก . นั่นเป็นเพราะพวกเขาต้องการสร้างบ้านพัก หรือที่อยู่อาศัยอันหรูหราบ้าง เพื่อตัวเองจะได้ไม่ด้อยกว่าคนอื่น ๆ. แต่ในโมราต้านั้น, บ้านแต่ละหลังมีสไตล์เป็นของตัวเอง
กระท่อม! (The shack)
มันอาจจะสร้างขึ้นได้อย่างง่ายดาย, และเกือบจะไม่มีค่าใช้จ่าย ทั้งในการก่อสร้างและบำรุงรักษา. กระท่อมกระจอกๆ ทำได้แค่ป้องกันฝนและลมเท่านั้น, แต่พวกมันมีจำนวนมาก ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลที่จะรู้สึกละอายใจอยู่คนเดียว.
แม้แต่ผู้เล่นเริ่มต้นยังสามารถสร้างได้หนึ่งหลัง ถ้าพวกเขาสามารถหาไม้มาได้, เพื่อที่พวกเขาจะได้เตรียมสร้างบ้าน เมื่อมีเลเวล 20 หรือ 30. พวกเขาสามารถจินตนาการถึงความฝันอันมีค่าของการมีบ้านเป็นของตัวเองได้อย่างง่ายดาย. หลังจากเตรียมบ้าน, ผู้เล่นเริ่มต้นจะทิ้งอุปกรณ์ หรือของที่พวกเขาไม่ได้ใช้ ไว้ภายในบ้านของพวกเขา และเรียกเพื่อนของพวกเขาเข้าปาตี้.(call their friends to throw parties) โมราต้า เป็นบ้านเกิดของพวกเขา และพวกเขายังมีบ้านเป็นของตัวเอง; นั่นคือเหตุผลหลักว่า ทำไมผู้เล่นเริ่มต้นจึงไม่สามารถออกจากโมราต้าได้ แม้หลังจากที่พวกเขาเติบโตแล้ว.
ตามปกตินั้น, ไม่ได้มีการอนุญาตให้สร้างกระท่อม เพราะความปลอดภัยและสุขภาพของประชาชน จะลดลงอย่างรุนแรง ถ้ากระท่อมจำนวนมากถูกสร้างขึ้น. ราคาที่ดินก็ยังสูงในเมืองอื่น ๆ, ดังนั้นการสร้างบ้านจึงดูดเงินเป็นจำนวนมาก. แต่ที่ดินในโมราต้านั้นมีราคาถูก และมีความปลอดภัยและสุขภาพของประชาชน ที่ดีมากเช่นกัน. ท่านลอร์ดได้ทำท่อระบายน้ำที่มีราคาแพง ทั้งเป็นที่ยอมรับของกองกำลังป้องกันเมือง และสร้างความสบายใจให้กับคนยากจน เนื่องจากอิทธิพลของวิหารเฟรย่าจึงแทบจะไม่มีการขโมยเกิดขึ้นเลย
"ไม่มีกระท่อมในอุดมคติหลังไหน จะดีไปกว่ากระท่อมหลังนี้."
ปาโวได้สร้างกระท่อมไว้เป็นจำนวนมาก. กระท่อมที่เขาสร้างเป็นที่นิยม เพราะพวกมันมีความทนทานและพื้นที่ภายในยังได้รับการออกแบบมาอย่างดี. กระท่อมที่เพิ่งสร้างขึ้นล้วนมีเสน่ห์ของตัวเอง. เมื่อใช้ไปนานๆมันจะเสื่อมสภาพลง, จะเน่าเปื่อย หรือผุพังและรั่วซึม, แต่มันคุ้มมากหรือน้อยละ ถ้าได้อาศัยอยู่ในกระท่อมที่มีสภาพเหมือนใหม่.
นักผจญภัย, พ่อค้า และผู้เล่นที่ร่ำรวยที่ข้ามมาจากทวีปทางภาคกลางต้องการที่อยู่อาศัยระดับไฮคลาส.
"ได้โปรดสร้างบ้านให้ฉัน เหมือนกับที่อยู่บนโมราต้า. คุณจะต้องทำโกดังขนาดใหญ่, และโปรดใช้วัสดุราคาแพงด้วย. "
นอกจากนี้ยังมีความต้องการมากสำหรับบ้านระดับไฮคลาส หรืออาคารทางธุรกิจ, ดังนั้นปาโวจึงทำงานอย่างหนัก. กระท่อมพันหลัง , บ้านพักสุดหรูร้อยหลัง, สะพานโมราต้า, และอาคารธุรกิจ ที่เขาสร้างขึ้นได้กลายเป็นสถานที่สำคัญ.
"วันนี้ไม่เหมาะกับการพัฒนา ทักษะการออกแบบ และทักษะการก่อสร้าง."
ความชำนาญได้จากการสร้างกระท่อมมีเพียงเล็กน้อย. กระทั้งชื่อเสียงที่เขาได้มา และความสามารถในการพัฒนาของเขาจากความสำเร็จในการสร้างอาคารทางธุรกิจ หรือบ้านพักก็ยังถูกลดลง.
"ฉันจะต้องสร้างงานที่น่าประทับใจมากๆ."
ความรักที่ปาโวมีต่อโมราต้านั้น อยู่ในระดับสูงมาก. นับตั้งแต่ที่เขาได้สร้างอาคารหลายหลังเพื่อให้พ่อค้าและประชาชนได้ใช้, ในฐานะที่เป็นสถาปนิก, เขารักพวกมันราวกับว่ามันเป็นเมืองของเขาเอง.
"ลองสร้างอาคารที่เหมาะสมดีกว่า."
ด้วยระยะเวลาที่เหมาะเจาะ, คำขอของวีดทำให้ไฟแห่งความท้าทายในฐานะสถาปนิกของเขาลุกโชน. เขาต้องการงานก่อสร้างสำหรับประติมากรรมเกี่ยวกับการเกิดและความตาย, เช่นเดียวกับตุ๊กตานับไม่ถ้วน.
"การออกแบบระดับกลาง !"
ดิ้ง!
- อยู่ในระหว่างการออกแบบ
พิมพ์เขียวโผล่ขึ้นมาเป็นภาพ 3 มิติโปร่งแสงที่ด้านหน้าของปาโว.
โดยใช้มานา, เขาอาจจะลองตั้งค่าผนัง, คอลัมน์, และแม้กระทั่งการตกแต่งภายใน, ราวกับว่าเขากำลังสร้างบ้านจริงๆ. ทักษะการออกแบบเริ่มต้นมีการจำกัดขนาดโดยรวม และคุณจะไม่สามารถใช้วัสดุที่มีความหลากหลายได้.
ทักษะการก่อสร้าง และทักษะการออกแบบแทบจะแยกกันไม่ออก. วัสดุและสไตล์ใหม่ๆที่ถูกนำมาใช้ในงานก่อสร้าง มีผลต่อการพัฒนาทักษะการออกแบบ. บางอย่างเช่น การจัดเฟอร์นิเจอร์ และโครงสร้างของบ้าน จะเสร็จสมบูรณ์โดยการออกแบบ. หลังจากการทำพิมพ์เขียวเสร็จ,คุณยังสามารถให้คำแนะนำกับคนงานได้อีกด้วย.
ทักษะการออกแบบของปาโวอยู่ที่ขั้นกลาง ระดับ 3. มันไม่ได้อยู่ที่ระดับของความสามารถในการสร้างปราสาท, แต่เขาจะต้องสร้างอาคารและสวนที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่อย่างแน่นอน.
"พวกเขามีทักษะที่สามารถสร้างบ้านพักสุดหรู 3 หลังได้ ในครั้งเดียว."
ปาโวทำพิมพ์เขียวที่มีโครงสร้างมหาศาล.
วีดกล่าวว่าเขาได้ทำตุ๊กตาสำหรับเด็กบางคน.
"นั่นคือจุดมุ่งหมายอันสูงส่ง ... ฉันไม่สามารถทำให้มันผิดหวังได้."
วีดได้รับการอนุมัติงบจำนวน 1,980 ทอง! มันพอสำหรับใช้ในการสร้างบ้านได้แค่แค่หนึ่งหลัง. อย่างไรก็ตาม, ปาโววางแผนที่จะลงทุนไม่อั้นไปกับวัสดุเพื่อใช้ในการก่อสร้าง.
"ไปเอาต้นไม้และดอกไม้ที่ดีๆจากทวีปมาแต่งสวนกันเถอะ. เราจะสร้างสวนประมาณหนึ่งเอเคอร์ครึ่ง, และพื้นที่ของอาคารก็จะมีอย่างน้อย 8 เอเคอร์. " (1 เอเคอร์ = 2.5 ไร่)
จินตนาการถึงอาคารที่สำคัญที่สุด, มันมีขนาดและการออกแบบที่เขาไม่เคยทำมาก่อน. เขาตั้งใจที่จะใช้ประโยชน์จากการที่เขาเป็นสถาปนิก, อาชีพที่ได้รับการกล่าวขานว่าสามารถทำเงินได้มากที่สุดรองจากพ่อค้า, เพื่อพยายามสร้างสิ่งปลูกสร้างที่ควรค่ากับการเป็นสัญลักษณ์แห่งโมราต้า.
"ในฐานะศิลปิน, มันไร้สาระมากที่วีดไม่มีกระทั่งพื้นที่เดียวที่คุ้มค่าพอเพื่อที่จะแสดงประติมากรรมของเขา."
เขาจะสร้างมันเพื่อให้ประติมากรรมของวีดได้จัดแสดง, เพื่อให้ผู้อยู่อาศัยและนักผจญภัยได้มาเข้าชม.
ปาโวเริ่มก่อสร้าง. เขาต้องการตำแหน่งที่เหมาะสมในการผลิต เพราะงานนี้เป็นงานที่ยิ่งใหญ่มาก.
****
เพล(pale) อยู่ในช่วงที่กำลังออกล่ามอนสเตอร์กับปาร์ตี้ของเขาในดันเจี้ยน ขณะได้รับการกระซิบมาจากวีด.
- ผมต้องไปล่ามอนฯในคุกใต้ดิน. มันอาจมีเป็นอันตรายเล็ก ๆ น้อย ๆ, แต่ได้โปรดส่งคนมาให้ผมสักคนหนึ่ง หรือมากกว่านั้น.
คุกใต้ดินในป้อมปราการแห่งเอ็มบินยูเป็นที่ที่ซับซ้อนมาก. มีปาร์ตี้ล่ามอนฯ และมอนสเตอร์นับไม่ถ้วน อยู่ทุกที่. ตั้งแต่เห็นได้ชัดว่าพวกมอนสเตอร์สามารถใช้พิษได้เป็นอย่างดี, มันก็เป็นเรื่องยากที่จะต่อสู้หรือทำอะไรบ้าๆ
- ผมเข้าใจแล้ว.
หลังจากสิ้นสุดเสียงกระซิบ, เพล(pale) พูดกับปาร์ตี้ของเขา. "วีดถามมาว่าให้เราส่งคนไปคนนึง."
"ให้ฉันไปได้มั้ย?" ฮวารยองก้าวไปข้างหน้าในครั้งเดียว, ราวกับว่าเธอกำลังรอมันอยู่. ไม่มีทางที่เธอจะพลาดโอกาสที่จะได้อยู่กับวีดเป็นครั้งแรกในขณะที่มีโอกาส
"แน่นอนว่าวีดจะต้อนรับคุณฮวารยอง, แต่เขาบอกว่าเขาต้องการใครสักคนที่สามารถรักษาพิษได้. ไอรีนต้องการที่จะไปด้วยมั้ย? "
"พวกนายจะทำอะไรที่นี่ถ้าฉันไป?"
"เราจะคิดออกแน่นอน. มันเป็นเรื่องที่ดีเนื่องจากเรามีดาอิน, เช่นกัน. "
ปาร์ตี้ของเพลรับคำขอมากมายจากโมราต้า. พวกเขาล่ามอนฯ และทำเควสเคียงบ่าเคียงไหล่มาด้วยกัน ในขณะที่ได้รับหนังสือที่ครอบครอง 'ความลับของการผลิตชุดเราะโบราณ'(Secret of Manufacturing Ancient Breastplate.). แม้ว่าเควสที่พวกเขากำลังทำอยู่ในขณะนี้มีความยากระดับ C, มันคือการล่ามอนฯ ในดันเจี้ยนที่อันตราย ที่พวกเขาอาจถูกโจมตีโดยมอนสเตอร์ที่มีดาเมจสูงมาก.
"มันจะไม่เป็นอันตรายสำหรับคนที่อยู่ข้างหลัง ถ้าฮวารยองและฉันไปทั้งคู่?"
" อาจจะ, มันขึ้นอยู่กับระยะเวลาที่เซเฟอร์จะรอได้, แต่มันก็จะต้องอันตรายแน่นอน, จริงมั้ย? "
ในขณะที่ปาร์ตี้ที่ขาดนักรบ หรืออัศวิน, มันเป็นความจริงที่ว่าพวกเขาไม่สบายใจในเวลาที่พวกเขาต้องไปสำรวจดันเจี้ยน. แม้ว่าจะเซเฟอร์จะเป็นผู้รับความเสียหายจากการป้องกัน, มันก็เป็นเรื่องยากเมื่อมีมอนสเตอร์จำนวนมากวิ่งเข้าใส่. ฮวารยอง ก่อกวนมอนสเตอร์ด้วยการการร่ายรำแห่งความสับสน(Confusion Dance) หรือการร่ายรำแห่งการเกลี้ยกล่อม(Seduction Dance)ของเธอ, ดังนั้นหากทั้งเธอและไอรีนหายไปในเวลาเดียวกัน มันจะเป็นอุปสรรคมากต่อการสำรวจ.
"ฉันจะไป." ,ดาอินก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับถือตะบองขึ้น.
ชาแมนเป็นอาชีพที่อาจจะเรียกว่า อาชีพจับฉ่าย! เธอมีความโดดเด่นในเรื่องของพลัง, แต่มันก็คือความพิเศษของเธอที่จะจัดการมอนสเตอร์อย่างเด็ดขาดเมื่อพวกมันคลั่ง.
ขณะที่เธอเหวี่ยงตะบองเธอ, บางครั้งดาอินก็บ่นกับตัวเอง. "การหวดจะต้องจบด้วยมือในที่สุด. มันไม่มีความสนุกสนานในการล่า โดยปราศจากรสชาติของการมอบความพ่ายแพ้แก่ศัตรู. "
ชาแมนผู้เป็นที่นิยมมากที่สุดในโมราต้า, เธอได้ให้การช่วยเหลือในปาร์ตี้ของเพล.
เซเฟอร์พยักหน้า. "คุณดาอิน สามารถเป็นผู้ช่วยได้ เพราะเธอสามารถล้างพิษ และแม้กระทั่งให้การรักษาได้ ดูเหมือน ฮวารยอง และ ดาอิน สามารถไปด้วยกัน และช่วยเขาได้. "
หลังจากที่พวกเขาตัดสินใจเกี่ยวกับคนที่จะไปคุกใต้ดิน, ยูรินวาดภาพตามคำอธิบายของวีด. ในภาพ ยูริน, ดาอิน และ ฮวารยอง กำลังยืนอยู่ถัดจากวีดที่ทางเข้าของคุกมืด. ข้อได้เปรียบของรูปภาพเทเลพอท คือการที่คนหลายคนจะถูกย้ายไปได้ในครั้งเดียว. ความจริงก็คือ, การเทเลพอทด้วยจำนวนคนที่เหลวไหลมันเป็นไปไม่ได้ เพราะทุกคนจะต้องถูกวาดอยู่ในแผ่นเดียวกัน. พวกเขายังไม่สามารถเทเลพอททางไกล สู่พื้นที่ใต้ดินที่ลึกเกินไป เนื่องจากมีมานาจำกัด.
"พิกเจอร์ เทเลพอร์เทชั่น! (Picture Teleportation)"
ยูริน, ฮวารยองและ ดาอิน หายไปราวกับว่าพวกเขาถูกดูดเข้าไปในภาพวาด. จากนั้น, ราวกับว่ากำลังแกว่งไปมา, พวกเขาก็ปรากฏตัวขึ้นในสถานที่ที่วีดกำลังรอ นั่นคือทางเข้าคุกใต้ดิน.
มออออออออออ!
เจ้าเหลืองได้รับการต้อนรับด้วยใบหน้าอ่อนโยนราวกับว่าดีใจที่ได้เห็นพวกเขา. มันเป็นตัวผู้ และเป็นลักษณะพิเศษของศิลปะที่มีชีวิต, มันชอบคนสวย.
"โอ๋วว, ช่างเป็นวัวที่หล่อ และห้าวหาญจริงๆ."
ฮวารยองลูบคอเจ้าเหลืองเบา ๆ . มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขสำหรับเจ้าเหลือง, ที่หย่อนคางลงด้วยสีหน้าไร้เดียงสา
"พี่คะ, เจ้าหนูตัวนี้น้ำหนักเท่าไหร่?"
"มันเป็นวัวเกาหลีระดับท๊อป. ฉันเพิ่มส่วนพิเศษไปบ้างเล็กน้อย, เช่นริบอาย. "
"มันดูน่าอร่อย. แน่นอน มันจะดีมากถ้าจะปรุงมันให้สุกอย่างช้าๆ และกินซุปกระดูกผสมกับข้าว. "
ยูริน, พูดล้อเล่น เพราะเธออยู่ต่อหน้าวีด! เจ้าเหลืองถึงกับทำหน้าถอดสี
ในขณะเดียวกันนั้น, วีดและดาอินต่างก็เห็นกันและกัน.
ใบหน้าของดาอิน ได้กลายเป็นแบบที่ยากจะจดจำได้อันเนื่องมาจากผลพวงของคำสาปที่เธอได้รับในโมราต้า. เธอสามารถล้างคำสาปได้, แต่เธอก็ทิ้งมันไว้ เพื่อดูว่าวีดจะมีปฏิกิริยาอย่างไร.(how Weed was getting along.)
ดาอินโค้งเอวคำนับเบา ๆ เป็นครั้งแรกที่เธอทักทายเขา. "สวัสดีค่ะ, ฉันได้ฟังเรื่องของคุณมามากเลยละ. "
เธอทักทายเขาในขณะที่ซ่อนความรู้สึกที่ซับซ้อนของเธอ จากการพบเขาหลังจากไม่ได้เจอกันมาเป็นเวลานาน.
วีดแนะนำตัวเองสั้น ๆ. "ผมคือประติมากรวีด. งั้นคุณก็คือชาแมนที่เพลแนะนำมาสินะ. "
"ฉันชื่อดาอินค่ะ."
สายตาของวีดเกิดประกายวาบ. นับตั้งแต่เขาได้ยินว่ามีชาแมนคนหนึ่งชื่อดาอิน ในปาร์ตี้ของเพล, เขามักจะคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญที่แปลก.
"ดาอิน ... และคุณพูดว่าคุณเป็นชาแมน."
"ทำไมเหรอค่ะ?"
วีดส่ายหัว เหมือนกับว่าเขากำลังล้างบางสิ่งบางอย่างจากใจของเขา. " ไม่มีอะไรครับ. แค่ผมนึกถึงเรื่องเก่าๆ นิดหน่อย . "
"มันเป็นเรื่องแบบไหนเหรอค่ะ?"
"มันก็แค่ ... ความทรงจำที่ผมเก็บไว้กับตัวเอง. ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาแชร์เรื่องราวยืดยาวแบบนั้น. " วีดพูดอย่างเย็นชา เพราะเขาจำได้ถึงความทรงจำที่ทั้งหวานทั้งขมบนเมืองลอยฟ้าลาเวียส.
ผู้คนจำนวนมากมารวมกันเพื่อมุงดู หลังจากที่ได้ยินข่าวว่าเขาได้เดินทางมาถึงทางเข้าคุกใต้ดิน. นอกจากนี้ยังมีคนที่เคยติดตามเขามาจากวิหารมาทัลลอส. มันจะดีกว่าที่จะใช้ทหารรับจ้างสมิธ และบรรลุเป้าหมายอย่างรวดเร็ว.
"เข้าไปในคุกใต้ดินก่อน แล้วค่อยคุยกัน."
วีดดึงดาบของเขาออกมา และนำหน้า. เขาใช้ดาบที่ฝนแล้ว และเกราะขัด นำหน้าไป, ไม่มีอะไรที่จะทำให้เขาหันหลังกลับได้.
ดาอินเหวี่ยงตะบองเธอขณะที่เธอร่ายเวทย์. วีดถูกครอบคลุมไปด้วยเอฟเฟคของเวทย์เพิ่มความแข็งแกร่ง, เพิ่มความคล่องตัว, ความเร็วในการเคลื่อนที่, ความเร็วในการโจมตี และแม้กระทั่งความแข็งของผิวของเขา. เอฟเฟคที่ได้มันอยู่ในขอบเขตที่ไม่น่าเชื่อว่า เธอเป็นชาแมนธรรมดา. ความแข็งแกร่งของวีดเพิ่มขึ้นกว่า 230, และความเร็วในการเคลื่อนที่ของเขาก็กลายเป็นรวดเร็วมาก. ร่างกายของเขาเปี่ยมล้นไปด้วยความแข็งแกร่ง, เหมือนกับว่าเขาได้ทิ้งสัมภาระแสนหนักลงจากหลัง. ด้วยความแข็งแกร่งของเขา และความคล่องตัวเพิ่มขึ้น, เขารู้สึกเหมือนว่าเขาวิ่งได้เร็วเหมือนลมและกระโดดจากหน้าผาหนึ่งข้ามไปอีกหน้าผาหนึ่งได้. เขารู้สึกว่าเขาสามารถวิ่งได้เร็วเหมือนเสือชีตาห์!
'เธอเป็นชาแมนที่น่าทึ่งมาก' วีดคิดกับตัวเอง.
หนึ่งในชาแมนที่ดีที่สุดในโมราต้า, ความสามารถของทักษะของเธอนั้นทิ้งห่างจากค่าเฉลี่ยไปไกลเลยทีเดียว.
*****
"อะไรคือดันเจี้ยนใต้ดินอันมหึมา. ฉันไม่คิดว่ามันจะลึกมากแบบนี้. "
นักรบฮอน(The Warrior Hon) มองไปรอบ ๆ ตัวเขา. คุกใต้ดินของเอ็มบินยู มีขนาดใหญ่ เช่นเดียวกับเขาวงกตที่ซับซ้อน และด่านทดสอบวิชาต่างๆ. เลเวลของมอนสเตอร์ก็ยังอยู่ในระดับสูง, และกับดักก็ถูกวางไว้มากมายอีกด้วย. ผู้เล่นอาชีพโจร ในปาร์ตี้พยายามที่จะปลดกับดักทั้งหมด, แต่ก็ทำเอาพวกเขาเสียเวลาไปกว่า 25 วัน ไปกับการดิ้นรนบนเส้นทางไปยังที่ที่พรีสแห่งวิหารมาทัลลอสถูกจองจำ
ผู้เล่นกว่า 40 คนได้รับเควสด้วยกัน คือ 'เควสช่วยเหลือนักโทษของวิหารมาทัลลอส', และระดับเลเลของพวกเขาก็ค่อนข้างสูงทีเดียว. พวกเขาเท่านั้นที่สามารถจะสำรวจดันเจี้ยนอันกว้างใหญ่นี้ทุกเส้นทาง จนมาถึงจุดนี้ เพราะพวกเขาได้รับความช่วยเหลือจากผู้เล่น เช่น นักสำรวจ(Explorer) และ นักแปรธาตุ(Elementalist).
พาลาดินบิลเลโอ( Billeo ) กล่าวว่า, "เพราะมันเป็นคุกใต้ดินที่อยู่ภายใต้ปราการแห่งเอ็มบินยู ... แน่นอนว่ามันไม่ได้เป็นแค่ดันเจี้ยนปกติธรรมดา. นายคิดว่าวีดจะมาเมื่อไร? "
พ่อมดอีสตันจุดกองไฟอย่างเกียจคร้านในขณะที่เขาตอบ. "เราได้ยินว่าเขาออกจากโมราต้าแล้ว ดังนั้นเขาไม่น่าจะใช้เวลาเกินห้าวัน หรือพวกนายคิดว่าไง?"
เกลลิกมองอย่างไม่มั่นใจ. "นั่นมันเร็วมมาก?" เขาหมายความว่ามันเร็วมาก เมื่อเทียบกับสิ่งที่พวกเขาได้ประสบมาทั้งหมด.
"เราบอกเส้นทางแก่เขา. เพราะพวกเราได้ปลดกับดักทั้งหมด, เขาจึงมาที่นี้ได้อย่างง่ายดาย น่าจะถึงใน 4หรือ 5วันนี้. แม้ว่ามันอาจจะใช้เวลานานกว่านี้นะ, ว่ามั้ย. "
ฮอนทำการตัดสินใจในฐานะหัวหน้าปาร์ตี้. "เนื่องจากเราไม่ต้องการเสียเวลาของเราทั้งสองฝ่าย, งั้นพวกเราไปล่ามอนฯแถวนี้กันเถอะ ในขณะที่เรารอเขา."
ได้เหรอ?
"มองรอบ ๆ ตัวสิ. คนอื่น ๆ ก็กำลังล่าอยู่เหมือนกัน. "
มีมอนสเตอร์จำนวนมากในคุกใต้ดิน. เพราะมันเป็นสถานที่ที่แสงส่องไม่ถึง, มันเป็นที่อยู่อาศัยของปีศาจที่น่าเกลียดน่ากลัว หรือสิ่งมีชีวิตที่ถูกสาปโดยพวกวิหารเอ็มบินยู. พวกเขามีเลเวลอยู่ในระดับสูงมาก. มอนสเตอร์โผล่ออกมา ส่วนใหญ่อยู่ในเลเวล 350 .
"เขาควรจะรีบมาที่นี่ภายในห้าวัน ถ้าเขารีบจริงๆ."
******
วีดหยุดอยู่ใกล้กับอัศวินแห่งความมืดที่เฝ้าอยู่ที่ทางเข้าคุกใต้ดิน. ตั้งแต่ที่เขาได้รับเอฟเฟคจากการทำประติมากรรมระดับตำนาน และยังมีทักษะชาแมนที่บัพอยู่บนตัวเขา, เขาจึงเคลื่อนที่ได้อย่างรวดเร็วราวกับว่าเขากำลังบิน.
"ศัตรูที่เราต้องเผชิญคืออัศวินแห่งความมืด 15 คน."
พวกเขาเป็นคนเฝ้าประตูของวิหารเอ็มบินยู. พรีสที่ถูกขับไล่จากวิหารดีเมเตอร์ (Demeter Church) ก็มาช่วยอัศวินแห่งความมืด, แต่แน่นอนว่าพวกเขาจะต้องถูกจัดการ เพื่อที่จะเข้าสู่คุกใต้ดิน. มันเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ, แต่มันเป็นเรื่องธรรมดาที่คนจะต่อสู้กับคนเฝ้าประตู เมื่อจำนวนปาร์ตี้ที่ล่ามอนฯ ในแม่น้ำแห่งความโหยหวนมารวมตัวกัน. พวกเขาจำเป็นต้องมีคนอย่างน้อย 20 คนเพื่อให้สามารถต่อสู้อัศวินแห่งความมืดได้ง่าย!
วีด, ฮวารยอง, ดาอิน และ ยูริน กำลังจะไปต่อสู้ร่วมกับพวกเขา.
'มันจะยุ่งยากถ้ามีคนมากเกินไป.'
มีหลายครั้งที่เขาล่าเพียงลำพัง, ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเพื่อนร่วมทีมจำนวนมากแค่นี้ ก็เกินพอ. หากมีคนมากขึ้น, เขาต้องแบ่งแจปเท็ม (japtem), มันคือความทุกข์ทรมานที่เขารู้สึก และไม่สามารถอธิบายได้!
"อะไรนะ, นี่เขากำลังจะไปล่ามอนฯ กับคนแค่นั้นหรือ? เขาบ้าไปแล้วหรือ?"
"คุณก็เห็นในการออกอากาศแล้วนี่. เขาแข็งแกร่งมาก. "
"เขาทำเควสสำเร็จ เพราะเขามีนักรบคนเถื่อนจำนวนมากคอยช่วยเขา."
"เขาจะสามารถเข้าไปในคุกใต้ดินได้ ถ้าเราต่อสู้ร่วมกับเขา ... "
"ตอนนี้ก็รอดูไปก่อน. เขาอาจจะขอให้เราช่วยก็ได้ ถ้าเขาต้องการมัน. "
เทพสงครามวีด. ความตื่นเต้นของพวกเขาที่จะได้กลายเป็นเพื่อนร่วมทีมของวีดแสดงออกมาอย่างชัดเจน, บุคคลที่พวกเขามิอาจเอื้อมถึง.
แน่นอนว่า,พวกเขาจะกระโดดไปช่วยวีดทันที ถ้าเขาเรียก และจะโชว์ออฟความแข็งแกร่งของพวกเขา. นั่นเป็นเพราะการอยู่ในปาร์ตี้เดียวกับวีด ถือเป็นเกียรติอย่างสูงสุด.
ฮวารยองพูดอย่างเป็นห่วงว่า "เลเวลของอัศวินรอบๆประมาณเทาไร่?"
"ประมาณ 330 ต้นๆ. อัศวินแห่งความมืดระดับสูง ประมาณ 380 " แม้ไม่มียอดอัศวินความมืดระดับสูงอยู่ที่นี่, แต่วีดอธิบายให้ฟังตอนนี้. "ถ้าอัศวินมีความรู้สึกนึกคิด, ทักษะร่ายรำยั่วยวน(Seduction Dance) อาจจะไม่ได้ผลพวกเขา."
เสน่ห์ของฮวารยอง ก็พอที่จะทำให้เจ้าเหลืองกระดิกหางของมัน. นอกจากทักษะเสน่ห์ อันเป็นสิ่งสำคัญสำหรับเธอที่เป็นแดนเซอร์, ด้วยการรวมกันของเสื้อผ้าและอุปกรณ์เสริมของเธอ, ไม่มีชายใดที่จะไม่หลง ถ้าเธอหว่านเสน่ห์ ด้วยการเต้นรำอันฉูดฉาดและเร้าอารมณ์ของเธอ.
"มันก็แค่พลังชีวิตของฉันมันต่ำ. ฉันจะตายอย่างเร็วมาก ถ้าฉันไปตีมอนสเตอร์ระดับอัศวินแห่งความมืดนั้น คุณคิดว่ามันจะโอเคหรือ? "
"ผมจะดึงค่าความก้าวร้าว(aggro)ของพวกเขาก่อน, ดังนั้นโปรดเต้นหลังจากนั้น."
"ฉันเชื่อในตัวคุณเท่านั้น, วีด."
อัศวินแห่งความมืดจำวีดได้ และเริ่มโต้ตอบ.
"มันเป็นศัตรูกับวิหารของพวกเรา!"
"มันวางแผยทำลายวิหารหลักของศาสนาพวกเรา และยังทำให้ไฮพรีสของพวกเราตาย."
"มันเป็นชายชั่วที่ล่อลวงพวกคนป่าด้วยลิ้นของเขา และให้มาท้าทายพวกเรา, ผู้เป็นสาวกของเจตจำนงศักดิ์สิทธิ์."
อัศวินแห่งความมืดโจมตีด้วยความโกรธอันลุกโชน.
มันคือการโจมตีของอัศวิน!
มีหลายกรณีที่อัศวินยืนหยัดที่จะต่อสู้. เพราะพวกเขาได้รับเกียรติและความภาคภูมิใจ, ในฐานะอัศวินย่อมต้องการการต่อสู้ตัวต่อตัว. แต่อย่างไรก็ตาม, กฏเกณฑ์ย่อมใช้ไม่ได้กับบุรุษที่ชื่อวีด. (555) เขาได้กลายเป็นศัตรูที่วิหารเอ็มบินยูสาบานว่าจะไม่อยู่ร่วมโลกด้วย.
ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง...
การวิ่งไปด้วยเสียงชุดเกราะกระทบกัน, ทำให้การโจมตีของอัศวินแห่งความมืดดูน่าเกรงขามยิ่งขึ้น. การจู่โจมของอัศวินเพียงพอที่จะสร้างบาดแผลแม้แต่ในร่างกายสุดแกร่งของอดีตคิงไฮดรา. เพราะพวกเขาแบกน้ำหนักเกราะอย่างดีของพวกเขา, ค่าพละกำลังและค่าพลังชีวิตจึงลดลง ถึงแม้ว่าการโจมตีจะถูกบล็อกด้วยโล่ก็ตาม. กรณีที่คุณเป็นอัมพาตจากการปะทะ ก็มีหลายกรณีทีเดียว.
แต่วีดมีทักษะการป้องกันอย่างดี.
หลับตาอดทน! (Close Eyes Tightly!)
มันเป็นเทคนิคของนักรบที่ต้องใช้ความเพียรและความทนทาน เพื่อก้าวข้ามขีดจำกัดของวิสัยทัศน์.
นั้นไม่ใช่ทั้งหมดของเขา, เขาแทบจะไม่ได้ใช้มัน, แต่ทักษะเคล็ดมีดสลักแสงจันทร์เป็นทักษะที่บูรณาการทั้งการโจมตีและการป้องกัน. เมื่อเขาใช้มันเป็นทักษะการโจมตีเพียงอย่างเดียว, เขาจะไม่สนใจการป้องกันตัวจากศัตรู และต้องแลกมากับดาเมจจำนวนมาก. มันก็ต้องขอบคุณลักษณะของประติมากร,ที่แกะสลักวัสดุที่เกิดขึ้นจริง, และเป็นเทคนิคที่สามารถจัดการแสงได้. มันก็เป็นไปได้ที่จะใช้ประโยชน์จากแสง เพื่อทำให้ศัตรูตาบอด หรือใช้ล้อมรอบตัวเองอย่างสมบูรณ์ เพื่อใช้มันในการป้องกัน. มีข้อเสียที่ว่ามันไม่สามารถป้องกันการระเบิดทางกายภาพ การโจมตีเวทมนตร์ก็เช่นกัน และที่สำคัญมันสูบมานาอย่างรวดเร็ว, แต่ผลสรุปที่วีดเคยได้จากการทดลองกับมัน มันเป็นอะไรที่น่ากลัวมาก.
ทั้งร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยแสง และปีกของมันที่แผ่ออกมาจากเขาได้ทะลุ ผ่านกลุ่มก้อนของมอนสเตอร์. ดาบอันแม่นยำกำลังควบคุมทิศทางของพวกมอนสเตอร์ที่กำลังเข้ามาด้วยความเร็วราวกับรถไฟเหาะ! เขายิงแสงออกไป และโจมตีพวกมัน, แต่มันต้องใช้มานามากเกินไปถ้าเขาทำอย่างนั้น. แม้แต่ตอนที่เขาฉีกพวกมันออกจากกัน โดยแกว่งดาบของตัวเอง, มันใช้เวลาเพียงครู่เดียวเพื่อลดจำนวนมอนสเตอร์เปลี่ยนให้เป็นซากศพ. 7 Caltrops! การต่อสู้กับพวกมัน จะใช้เวลาประมาณครู่หนึ่งถ้าเขาต่อสู้ตามปกติ, แต่พวกเขาถูกทำลายล้างอย่างน่าอนาถในเวลาเพียง 30-40 วินาที ด้วยทักษะเคล็ดมีดสลักแสงจันทร์. จริงอยู่ที่เขาจะต้องพักเป็นเวลานานหลังจากสิ้นสุดการสู้รบ เพราะเขานำพละกำลังและมานาของเขามาใช้เกือบทั้งหมด.
นอกจากนี้เขายังได้ใช้ปีกแห่งแสงที่ได้รับการมอบชีวิตให้ เพื่อบินผ่านมอนสเตอร์ หรือเพื่อโจมตีพวกมันจากด้านหลัง. การพลิกแพลงการต่อสู้ที่เขาสามารถใช้นั้น ไม่มีที่สิ้นสุด.
อย่างไรก็ตาม, เกือบจะไม่มีโอกาสที่เขาจะได้ต่อสู้สุดความสามารถที่มีของเขา. โอกาสแห่งการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขาเคยได้รับคือเมื่อตอนที่เขายึดป้อมปราการเอ็มบินยู, แต่ตอนที่เขาอันเชิญบอลข่าน, คิงไฮดรา, และอิมูกิ ซึ่งได้ต่อสู้ดีกว่าที่เขาคาดหวังไว้. เขาพยายามที่จะแสดงให้เห็นถึงทักษะที่แท้จริงของเขา ในตอนที่เขาตัดคอของคิงไฮดราทั้งหมดในครั้งเดียว, แต่เขาก็เหนื่อยมาก กว่าทุกอย่างจะจบลงอย่างสมบูรณ์.
"ฉันเบื่อกับการล่ามอนฯ, มันน่าเบื่อจริงๆ."
ที่ตามมาคือการเติบโตของตัวเขา, วีดอยู่ในจุดที่เขาเบื่อการต่อสู้มากที่สุด. เขาไม่สามารถยกระดับความเพียร หรือความอดทน ในการต่อสู้ที่เขาต้องทำให้ดีที่สุดในระดับของเขา. เพื่อให้มีประสิทธิภาพของการล่าที่ดีที่สุด, มีสิ่งที่เขาต้องเสียสละออกไปเพราะความจำเป็น.
คุกใต้ดินมีการบอกเล่าว่า มีมอนสเตอร์อยู่ทุกที่. นับตั้งแต่ที่เขาคาดหวังว่าการต่อสู้จะไปอย่างต่อเนื่อง, เขาไม่สามารถพึ่งพาทักษะที่ใช้มานาจำนวนมาก.
"เจ้าดิน (Dirtman), เปลี่ยนพื้นดินรอบ ๆ ตัวข้าให้เป็นโคลน."
จิตวิญญาณธาตุดินถูกเรียกออกมาในพริบตา. มันคือความสดใหม่ตั้งแต่ที่วีดได้ทำมันด้วยตัวเอง, ใช้มานาเล็กน้อยในการเรียก, และมันเป็นจิตวิญญาณเชื่อฟัง. ในสภาพปัจจุบันของเขาในการเร่งฟื้นฟูมานา, เขาสามารถใช้จิตวิญญาณพวกนี้มาช่วยได้มากที่สุดเท่าที่เขาต้องการ.
"ข้ามาเพราะข้าได้รับคำสั่งของท่านวีด(Weed-nim), ชายที่หล่อที่สุดในทวีปเวอร์เซล. ข้าจะทำให้ผืนดินนี้เปลี่ยนเป็นโคลนในทันที. "
จิตวิญญาณอื่น ๆ หยิ่ง และเสียเวลามากในการตอบสนองต่อการอันเชิญ. ถึงแม้จะมีความใกล้ชิดอย่างสูงกับผู้ใช้ธาตุ, มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกมันที่จะเชื่อฟัง. อย่างไรก็ตาม, เจ้าดิน โผล่ออกมาเร็วที่สุดขณะที่มันถูกเรียกมา.
พื้นดินที่อัศวินกำลังโจมตีเมื่อซักครู่ ได้กลายเป็นโคลนตม สูงระดับข้อเท้า. เกราะสวมใส่อัศวินกระจัดกระจาย และสถานที่ต่อสู้ได้กลายเป็นที่ลุ่มมีน้ำขัง.
"จิตวิญญาณอะไรนั่น?"
"มันเป็นจิตวิญญาณธาตุดิน? มันปรากฏตัวเร็วมาก! "
นั่นคือปฏิกิริยาของผู้คนที่ประหลาดใจเมื่อเห็น เจ้าดิน
"สำเร็จแล้วท่านวีด, มันต้องสมบูรณ์แบบแน่นอน! ข้าได้ทำตามคำสั่งของท่านแล้ว. ท่านมีอะไรเพิ่มเติมให้ข้าทำอีกหรือไม่? โปรดเรียกใช้ข้าได้ทุกเมื่อถ้าท่านมีเรื่องอะไรให้ช่วย. "
วีดพูดราวกับว่าเป็นคนใจกว้าง. "เจ้าจะได้ร่วมสู้กับพวกเราเช่นกัน."
"ขอบคุณ, เจ้านาย. ข้าจะไม่ลืมความเมตตาในครั้งนี้เลย. ข้าจะฝังมันให้ลึกลงไปในโลกของข้า "
เจ้าดิน ยกกองโคลนโสโครก และโจมตีไปที่อัศวินแห่งความมืด. มันไม่ได้มีความเสียหายมากมากมายให้อวดอ้าง เพราะมันเป็นเพียงสิ่งสกปรก, แต่มีหินที่ถูกซ่อนไว้ในนั้นอย่างชาญฉลาด ทำให้อัศวินแห่งความมืดไม่มีทางเลือกได้แต่ต้องต่อสู้กับมัน. เจ้าดิน ยังไม่ได้ใช้มานามาก, ด้วยเหตุที่มันเป็นเพียงจิตวิญญาณ. เนื่องจากขณะนี้วีดมีมานาเหลือล้นมากมาย, จึงไม่มีความจำเป็นที่เขาต้องตระหนี่.
"เจ้าดิน เจ้าอยากใช้มานาของข้าเท่าไรก็ได้ เท่าที่เจ้าต้องการ."
"ข้ารู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง, เจ้านาย."
บูมมมมมมมมมมมม!
สายธารของสิ่งโสโครกบินไปบนท้องฟ้าราวห่าธนู.
วีดวิ่งเข้าไปในที่ลุ่ม ที่ที่อัศวินแห่งความมืดติดอยู่ในโคลนถึงต้นขา และพวกมันกำลังถูกคุกคาม. พื้นดิน ก่อนที่เท้าของพวกมันจะก้าวกลายเป็นพื้นแข็ง, จึงไม่ค่อยมีความสบายขณะเดินเท่าไหร่นัก.
"ศัตรูของวิหารเอ็มบินยู!"
"ดีมากที่เจ้ามา; ข้าจะตัดเจ้าออกเป็นชิ้นๆ. "
แม้ในขณะที่กำลังกังวลมากเนื่องจากติดโคลนตม, พวกอัศวินแห่งความมืดก็ยังเหวี่ยงดาบของพวกเขาใส่วีด.
พวกเขาเป็นอัศวินตัวใหญ่, แต่ความสูงของพวกเขาประมาณเดียวกับวีด เพราะขาของพวกเขาจมอยู่ในโคลน.
อัศวินแห่งความมืดเหวี่ยงดาบมอมแมมของพวกเขาอย่างบ้าคลั่ง. วีดเหวี่ยงดาบออกมาด้วยเสียงอันไพเราะ ฟาดฟันปะทะดาบของอัศวินแห่งความมืดอย่างต่อเนื่อง.
แคลชชชชชชชชช!
เส้นทางของเหล่าอัศวินแห่งความมืดถูกตัดผ่าน ราวกับพายุหิมะถูกแยกออก.
"ตัดกระดูก!(Bone Cutter)"
"ดาบคมชัด!(Sharpness Blade)"
"ดาบลวงตา!(Sharpness Blade)"
ดาบของอัศวินแห่งความมืดส่องสว่างเมื่อเวทย์มนต์ถูกร่าย. มันคือทักษะเสริมดาเมจที่ตัดผ่านกระดูกของฝ่ายตรงข้าม! เป็นทักษะเจาะทะลวงที่เน้นใส่ความแข็งแกร่งเข้าไปในความคม! อัศวินแห่งความมืดถึงขั้นใช้ทักษะที่แบ่งดาบออกจากกัน, เปลี่ยนมันเป็นห้าเล่ม.
อัศวินแห่งความมืดล้อมวีดไว้ และปลดปล่อยการโจมตีของพวกเขา. วีดเริ่มคลั่ง. เขาหลบหลีกจากท่าตัดกระดูก ที่อาจทำให้เกิดแผลที่อันตรายถึงชีวิต หากเขาถูกฟันโดนตรงที่ร่างกายอันไร้เครื่องป้องกันของเขา, และเขาเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงดาบที่แทงตรงมาที่เขา. หลังจากที่วีดหลบพวกอัศวินได้อย่างหวุดหวิด, ดาบที่ถูกแบ่งออกเป็นห้าเล่มก็โจมตีใส่เขา.
ดวงตาของวีดเปล่งประกาย. 'ทักษะเช่นนี้ ย่อมต้องมีจุดอ่อนเสมอ.'
ข้อเสียเปรียบที่เป็นจุดตัดสินคือ ความแข็งแกร่งและดาเมจของการโจมตีจะถูกกระจายออกไป!
"ระบำดาบ."(Sword Dance)
วีดเร่งความเร็วในการเคลี่อนไหวเท้าของเขา ในขณะที่เขาเหวี่ยงดาบเพื่อปัดป้องการโจมตีทั้งห้า.
"อรากกกกก!"
มันดูเหมือนอัศวินแห่งความมืดจะรู้สึกถึงความอัปยศเป็นอย่างมาก ที่การโจมตีของพวกเขาประสบความล้มเหลว. นั่นเป็นเพราะ แม้ว่าพวกเขาจะนำความภาคภูมิใจอันสูงส่งของพวกเขา นำมาพยายามผสานเข้ากับโจมตี, พวกเขาก็ยังไม่สามารถที่จะฆ่าวีดได้.
"ตัดกระดูก!"
"โจมตีต่อไป!"
ท่ามกลางเหล่าอัศวินแห่งความมืด, วีดโลดแล่นราวกับปลาไหลในหนอง. หลังจากที่กระโดดลงไปในท่ามกลางพวกมัน, วีดใช้ศัตรูของเขาให้เป็นประโยชน์เช่นกัน พวกศัตรูจึงไม่สามารถใช้ทักษะของพวกเขาได้ และต้องเคลื่อนย้ายไปอยู่ภายในระยะที่ใกล้พอแค่ผิวของพวกเขาจะสัมผัสกัน.
'การต่อสู้ระยะประชิด(Close combat) สามารถเรียกว่าการต่อสู้ที่ดีที่สุด.'
นักดาบใช้ทักษะของพวกเขาตั้งแต่เริ่มต้น. พวกเขาปลดปล่อยดาบของพวกเขาโดยไม่มีความลังเล, และใช้แม้กระทั่งทักษะโจมตีในระยะไกล เช่นการจ้วงแทง. ด้วยเอฟเฟกเหมือนฟ้าแลบ, พวกเขาแสดงทักษะมากที่สุดเท่าที่พวกเขามี. นักดาบเป็นอาชีพที่ยิ่งพวกเขามีเลเวลสูง ก็ยิ่งสามารถทำดาเมจได้น่ากลัวยิ่งขึ้น. มันเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงยึดพื้นที่ตรงกลางในการล่า.
ในทางตรงกันข้าม, วีดเชื่อมั่นในเคล็ดมีดแกะสลักอย่างเดียว และใช้ร่างกายของเขาไปกับการต่อสู้ให้มากที่สุด. ด้วยการใช้มานาเพียงเล็กน้อย, เขาได้เติบโตผ่านการต่อสู้ระยะประชิด, ซึ่งสามารถพัฒนาทักษะและความทนทานของเขาได้เป็นอย่างดี. แม้ว่าพวกอัศวินจะรวดเร็ว และเฉียบแหลม, วีดก็มีประสบการณ์ และสามารถหลบหลีกพวกเขาได้ค่อนข้างดีทีเดียว.
' และ....พวกเขาช้ากว่ารุ่นพี่ (sahyungs) หรือปรมจารย์ดาบ.'
ใครจะสามารถทำนายการโจมตีบนพื้นดินเพียงแค่มองการเคลื่อนไหวของฝีเท้า. วีดจดจำตำแหน่งของอัศวินแห่งความมืด และทิศทางการโจมตีของพวกเขาเอาไว้ในหัว และโจมตีเข้าไปในหมู่พวกมัน
'ถ้าคุณเร็วพอ และไหลลื่น, คุณจะไม่พ่ายแพ้แม้ในขณะที่ต้องต่อสู้กับศัตรูจำนวนมาก.
ดาบของเขาลื่นไหล และเลือกแทงไปในขณะที่ปัดป้อง.
ทักษะการเรียนรู้ดาบ ได้เพิ่มขึ้นถึงระดับกลาง ขั้น 7 และกลายเป็นรากฐานของวีดในการสู้รบ. ในฐานะที่เขามีทักษะการเรียนรู้ดาบสูงกว่าอัศวินแห่งความมืด, ซึ่งมีหลายกรณีที่ทักษะการโจมตีของศัตรูไม่มีผลกับเขา เมื่อเขาเอาชนะศัตรูด้วยการโจมตีที่จุดตายอย่างแม่นยำ.
"3 ครั้ง !"
วีดใช้แค่เพียงทักษะเล็กน้อยในการเชือดพวกอัศวินแห่งความมืด เหมือนกับเขากวาดขยะ. เขาซ่อนมีดแกะสลักของเขา, ซึ่งอาจจะเรียกว่าเป็นท่าเฉพาะ เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงความสนใจของพวกสอดรู้สอดเห็น. นั่นเป็นเพราะการไม่แสดงไม้ตายของทักษะของเขา จะมีประโยชน์ในสถานการณ์ที่ร้ายแรง. มีดแกะสลักจะมีประสิทธิภาพเมื่อหันเข้าใส่มอนสเตอร์ที่มีความแข็งแกร่งกว่าปกติ และมันเป็นสิ่่งที่เหมาะสมอย่างยิ่งสำหรับการฉีกกระชาก อัศวิน หรือนักรบ.
"ย้าก!"
"มันผ่านมาได้."
อัศวินแห่งความมืดร้องครวญครางอย่างหนัก, แต่พวกเขายังไม่ยอมแพ้. นั่นเป็นเพราะพวกเขามี พลังป้องกันและพลังชีวิตที่สูงมาก จากการสวมใส่ชุดเกราะเต็มชุด, มันคือเหตุผลว่าทำไมอัศวินจึงหากินกับหน้าตา. อย่างไรก็ตาม, ความเสียหายไม่ได้จบที่บาดแผลขนาดเล็ก, เนื่องจากดาบของวีด, ดาบภูตปิศาจ (Daemon Sword) ดาบที่ถูกกล่าวขานว่ามีไว้เพื่อฆ่าซาตาน.
- คำสาปแช่แข็ง ของดาบภูตปีศาจ (Daemon Sword’s Freezing Curse.)
ส่วนหนึ่งของร่างกายจะถูกแช่แข็ง, ดังนั้นค่าความแข็งแกร่ง และความคล่องตัวจะลดลงอย่างมหาศาล.
มันจะลดพลังชีวิต 35 หน่วยในทุกวินาที เนื่องจากดาเมจของคุณสมบัติประเภทน้ำแข็ง.

- คำสาปกระเทาะหินของดาบภูตปิศาจ ( Daemon Sword Cracked Rock Curse.)
รอยแตกจะก่อตัวขึ้นในชุดเกราะพร้อมอุปกรณ์สวมใส่, ทำให้ค่าความทนทานลดลงอย่างต่อเนื่อง.
พลังป้องกันลดลง.

- คำสาปฝันร้ายของดาบภูตปิศาจ. (Daemon Sword’s Nightmare Curse.)
วิญญาณชั่วร้ายจะเร่งทำให้เกิดภาพลวงตา, หลังจากที่พลังจิตใจอ่อนแรงลง, พวกมันจะสลายร่างไปอย่างรวดเร็ว.
อัศวินแห่งความมืดตกอยู่ในความปั่นป่วนจากการบุกของวีด. ฮวารยองเริ่มการแสดงทันที เพื่อจะกระตุ้นพวกอัศวิน.
"ร่ายรำยั่วยวนใจ!"(Seduction Dance!)
การกระตุ้นราคะ บูบิ บูบิ , ซึ่งอาจจะเห็นได้เฉพาะที่คลับ หรือไนท์เสต็จ !
[T / N: สำหรับผู้ที่อาจจะลืม, นี่คือการเต้นรำที่เกี่ยวข้องกับการเสียดสีและการเคลื่อนไหวที่เซ็กซี่ทั่วๆไป, ซึ่งนำไปสู่ชื่อ บูบิ บูบิ ซึ่งแปลตามตัวอักษรว่า "ถูถู" - มันไม่ได้มาจากคำว่า "หน่มน๊ม(booby booby)" .]
เมื่อร่างกายของ ฮวารยอง เฉียดผ่านไป, อัศวินแห่งความมืดถูกแช่แข็งในที่ที่พวกเขายืนอยู่. พวกเขา น้ำลายไหล ดวงตาฝ้าไปด้วยหมอก กระทั่งสูญเสียจิตใจของพวกเขาไป. ฮวารยองได้พัฒนาขึ้นอย่างมหาศาล ในขณะที่พวกเขาอยู่ห่างจากกันออกไป ,เพื่อให้เธอได้เต้น, ผีเสื้อบินรอบๆ ตัวเธอ และดอกไม้ก็ถูกโปรยลงมาจนเกลื่อน.
"แดนเซอร์จะต้องสง่างามเสมอ!"
เธอใช้กระทั่งทักษะโปรยดอกไม้ ! (Flower Scattering skill)
ในขณะที่ฮวารยองเต้น, เธอทิ้งกลิ่นหอมยั่วยวนไว้ตลอดเส้นทางของเธอ. อัศวินแห่งความมืดกว่า10คนถูกเสน่ห์ และสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ของพวกเขาทันที.
"อรากกกกกหหหห!"
อันดับแรก วีดล่าพวกพรีสที่พลังป้องกันต่ำได้อย่างง่ายดาย. การจัดการพรีสไม่ได้ใช้เวลานาน เพราะพลังชีวิตของพวกมันอยู่ในระดับต่ำ แม้ว่าพวกมันจะมีเลเวลสูงก็ตาม. ในขณะที่เขากำจัดพรีส, อัศวินแห่งความมืดได้โจมตีมา วีดลดจำนวนพวกมันไป 3 คน ต้องขอบคุณการทำงานของฮวารยอง.
"ง่ายจริงๆ."
วีดและ ฮวารยอง ประสานงานกันได้อย่างสมบูรณ์แบบ.
วีดหลบผ่านมาการโจมตีของสามอัศวินแห่งความมืดได้อย่างง่ายดาย ในขณะที่เขาโต้กลับอย่างรุนแรง.
- ถูกการโจมตีถึงตาย
การโจมตีอันรุนแรง ถูกปล่อยออกมาทุกครั้งที่เขาโจมตี!
วีดใช้ดาบภูตปิศาจ ดาบแห่งซาตานของโคลเดอริม(Kolderim)ได้อย่างมีประสิทธิภาพ. ดาบภูตปิศาจยอมให้เขาใช้ทักษะในการสู้. มันสำคัญมากที่จะปล่อยการโจมตีถึงตายซึ่งมีความแข็งแกร่งและดาเมจสูง, แต่เขาก็ต้องแลกมากับบาดแผลขนาดเล็กจำนวนมาก. เขาฆ่าอัศวินแห่งความมืดหลังจากทำให้พวกมันอ่อนแรงลงอย่างมาก จากการโดน คำสาปทับซ้อนกันถึง 7 ครั้ง ของดาบภูตปีศาจ วีดเคลื่อนไหวได้อย่างน่าอัศจรรย์ เกราะที่เขาสวมใส่ทำให้รู้สึกราวกับว่าน้าหนักอันมากของมันเป็นเรื่องไร้สาระ.
เหล่าผู้มุงดูต่างอ้าปากค้าง.
- นั่นมันบ้าอะไรเนี้ย?
"มีคนเคลื่อนไหวแบบนั้นได้จริงๆเหรอ? เขามองการโจมตีของอัศวินแห่งความมืดออกด้วย? "
"คุณไม่สามารถทำอย่างนั้นได้เพียงแค่มองเห็นการโจมตีหรอก. เขากระหน่ำดาบที่เขากวัดแกว่งไปที่จุดสำคัญ เพื่อเปลี่ยนทิศทางของพวกมัน. "
มันเป็นฉากที่พวกเขาทำใจเชื่อไม่ได้ แม้หลังจากที่พวกเขาขยึ้ตาของพวกเขาแล้ว ก็กลับปรากฏอีกฉากอื่นที่น่าตื่นตาขึ้นมาอีก.
เริ่มต้นที นักรบ หรืออัศวิน ต่อสู้ในขณะที่ถูกโจมตีจากท่าโจมตีสูงสุด, พวกเขาเชื่อมั่นในความเหนียว(ความทนทาน), ทักษะ, และชุดเกราะ ของตน. แม้ว่าพวกเขาจะมั่นใจในจำนวนของทักษะ, พวกเขาก็ใช้ได้แค่โล่ หรือเอาอาวุธของพวกเขาขวางไว้ข้างหน้าเพื่อบล็อกการโจมตี. วีดหลบการโจมตีของศัตรูด้วยระยะพียงนิ้วมือ, เขาแทงไปที่จุดสำคัญ, และหลบออกมา. หากพวกเขารู้ว่า วีดสามารถควบคุมทักษะจำนวนมากของเขาได้, ฝูงชนที่มุงดูอาจสูญเสียความเชื่อมั่นในตัวเอง และสิ้นหวัง.
"ขนาดวิดีโอของนักดาบที่มีชื่อเสียงในทวีปเวอร์เซลยังทำไม่ได้ระดับนี้เลย".
" ถึงอย่างนั่นก็เถอะ, นี้เขาไม่กลัวอะไรเลยหรือ? เขาวิ่งนำหน้าในสถานการณ์แบบนั้นได้ยังไง? "
"ผมจำได้ ตอนที่เขาขี่ไวเวอร์นสู้. มันเป็นการต่อสู้ที่เหมือนเป็นธรรมชาติจริงๆของวีด! "
การต่อสู้ที่เคยเห็น กับสิ่งที่ฝูงชนผู้สอดรู้เห็นคิด ได้ถูกตีแผ่ออกมาต่อหน้าต่อตาพวกเขา. พวกเขาแค่หลงไหลการเคลื่อนไหวที่เป็นธรรมชาติของวีดเพียงอย่างเดียว. พวกเขาจะไม่แปลกใจมาก ถ้าพวกเขามีเลเวลสูง หรือใช้ทักษะขณะต่อสู้, แต่การเคลื่อนไหวของร่างกายของวีด มันเป็นงานศิลปะ.
ฉากการต่อสู้ที่ดูราวกับว่าเขากำลังมีความสุขไปกับการต่อสู้ และสามารถควบคุมทุกการเคลื่อนไหวได้!
เหล่าผู้เล่นที่รู้ดีว่าการกระทำของวีดตอนนี้มันน่าทึ่งแค่ไหน.
"สเตตัส และทักษะของเขาทั้งหมด, ล้วนได้รับการเพิ่มประสิทธิภาพ."
"เขาใส่ทุกอย่างที่เขามีในการต่อสู้."
มันเป็นมาตรฐานทั่วไป สำหรับผู้เล่นระดับสูงที่ใช้เทคนิคที่ดีของตัวละครของพวกเขา. พวกเขาตัดสินใจเลือกทักษะการโจมตีต่างๆ ให้ตรงกับสถานการณ์ และต่อสู้เพื่อที่จะชนะ.
ถ้าให้เปรียบเทียบ, ก็เหมือนคนเกิดมาเพื่อต่อสู้, วีดแสดงให้เห็นถึง การตัดสินใจ และการเคลื่อนไหว ที่แม่นยำ.
แม้ว่าตัวละครที่ได้จะเหมือนกัน, แต่ประสิทธิภาพของพวกเขาในการต่อสู้เท่านั้นที่แตกต่าง โดยพื้นฐานคือวิธีที่พวกเขาใช้สู้. ในเกมต่อสู้, มันก็เป็นเหมือนความแตกต่างราวฟ้ากับดิน แม้ว่าตัวละครที่ถูกนำมาใช้ในการต่อสู้จะความสามารถเหมือนกันก็ตาม.
คนปกติจะไม่กระโดดเข้าไปเหวี่ยงดาบ ในท่ามกลางของเหล่าอัศวินแห่งความมืด, และพวกเขาจะไม่พยายามแทงดาบใส่ผู้หลบหนี. ไม่แน่นอน, พวกเขาจะไม่เสี่ยงต่อสู้อัศวินแห่งความมืด ที่อยู่ในสถานที่แรก และจะเลือกที่จะรวบรวมเพื่อนร่วมทีมให้มากขึ้นเพื่อความปลอดภัย.
เมื่อเหล่าผู้ชมรีบวิ่งไปอย่างรวดเร็วอย่างไม่สงวนท่าทีเพื่อจะได้เห็นการต่อสู้ของวีด, มันเป็นสิ่งที่ทำให้เลือดลมของพวกเขาเดือดพล่าน. มันพาพวกเขาเข้าไปสู่ความป่าเถื่อนอันน่าตื่นเต้น, และพวกเขาก็ซึมซับการต่อสู้นั้น.
"มีอัศวินแห่งความมืดกว่า 10 คน, แต่เขาล่าพวกมันด้วยคนแค่ 4 คน. มันควรจะเป็นไปได้มากกว่า หากว่าพวกเขาเป็นปาร์ตี้ที่มีคนมากกว่า 300 แต่นี่มัน...... "
"แค่ดูที่จิตรกรคนนั้น! เธอสวมเสื้อคลุมที่มีความต้องการเลเวล แค่ระดับ 30. "
" หรือจริงๆแล้วเลเวลเธอต่ำกว่า 50? "
"อาชีพของเธอคือจิตรกร เธอไม่ได้เข้าร่วมการต่อสู้, เธอทำแค่วาดเส้นขยุกขยิก. "
ยูรินวาดภาพ การเอาชนะอัศวินแห่งความมืดที่สวมใส่ชุดเกราะมาตรฐาน, เปลี่ยนเกราะอย่างดี เป็นชุดมนุษย์ถ่ำคุณภาพต่ำ. ด้วยมีเคราครึ้ม และขนจมูกที่ยื่นออกมา, พวกเขายังสวมใส่ถุงน่องที่ยืดหยุ่นมากกว่าเกราะ.
"อาวุธที่ชาแมนสวมใส่มันดีหรือเปล่าละนั่น?"
"เธอเป็นชาแมนที่มีชื่อเสียงมากในโมราต้า. ฉันอยู่ปาร์ตี้เดียวกับเธอในครั้งก่อน แต่ ... เธอเลเวลไม่ถึง 250 "
"คุณหมายความว่า เธอล่าอัศวินแห่งความมืดได้อย่างนั้นหรือ? มันไร้สาระมาก ถึงแม้ว่าจะมีวีดอยู่ก็เถอะ. "
"เธอเป็นชาแมนที่น่าประทับใจมากจริงๆ, และผมก็ยังไม่เคยเห็นแดนเซอร์ที่เข้าร่วมการต่อสู้อย่างจริงจังแบบนี้มาก่อนเลย. ถ้าเพียงแค่ผม สามารถได้เต้นรำกับแดนเซอร์ที่มีเสน่ห์อย่างเธอซักครั้ง ..... "
เมื่อฝูงชนพ่นคำสรรเสริญเยินยอของพวกเขา, วีดแสดงออกโดยการไม่แยแส.
'น่าเบื่อจริงๆ.'
ความสามารถของอัศวินแห่งความมืดน่าประทับใจมาก. พวกเขาเป็นอัศวิน, และพวกเขากระหน่ำโจมตีอย่างหนัก, และมีรูปแบบการโจมตีมากมาย, ดังนั้นคุณจึงไม่อาจประมาทพวกเขาได้. ถ้าเขามีเลเวล 300 เหมือนแต่ก่อน, เขาจะต้องล่าด้วยความตื่นเต้นอย่างมาก เพราะพวกมันเป็นมอนสเตอร์ที่มีความแข็งแกร่งมากกว่าเขาอย่างแท้จริง. แต่เนื่องจากตอนนี้วีดมีเลเวล 370 เขาจึงสามารถเอาชนะพวกมันได้อย่างง่ายดาย. เขามีการพัฒนาในขณะที่ต้องดิ้นรนอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ, ฝ่ายตรงข้ามที่มีความสมบูรณ์แบบสำหรับคนอื่น ๆ นั้น กลับได้แค่เพียงทำให้วีดรู้สึกง่วงนอน.(555)
'ช่างอ่อนแอยิ่งนัก.'
หลังจากที่ล่าอัศวินแห่งความมืดหลายครั้ง, จนทำให้เขาคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องจิ๊บจ๊อย.
แม้หลังจากที่เข้ามาในคุกใต้ดิน, วีดสามารถสังหารมอนสเตอร์ได้อย่างง่ายดาย. ึถึงเขาสามารถจะล่ามอนสเตอร์ได้ง่ายๆ แต่มันก็ไม่สำคัญอะไรตั้งแต่ที่ฮวารยองทำให้พวกมันหลับ. นั่นก็เป็น เพราะเขาไม่สามารถใช้การรับการโจมตีจากอัศวินแห่งความมืด เพื่อเพิ่มค่าความอดทนของเขาได้แล้ว นับตั้งแต่มีฝูงชนผู้สอดรู้มามุงดูเป็นจำนวนมาก. เพราะ นี่คือช่วงเวลาหลังจากที่เขาสร้างประติมากรรม, พลังชีวิต และมานาของเขา ฟื้นฟูอย่างรวดเร็วอย่างน่ากลัว, ดังนั้นเขาจึงแทบไม่เหนื่อย แม้หลังจากผ่านการต่อสู้ซ่ำไปซ่ำมา.
ม๊อง(monk)ของวิหารเอ็มบินยู ปรากฏตัวออกมาตรงหน้าวีด. พวกเขาเป็นขุมกำลังที่แข็งแกร่ง และค่อนข้างรวดเร็ว ผู้มีพลังหมัดและพลังเตะ เป็นอาวุธหลัก.
วีดผสานทักษะอื่นลงบนมีดแกะสลัก. มันเป็นการโจมตีที่ไปได้ เพราะเคร็ดมีดแกะสลักเป็นเทคนิคที่สามารถนำมาประยุกต์ใช้กับทักษะการเรียนรู้ดาบของมันได้อย่างหมดจด.
"15 เชนสไตรค์ ." (การโจมตีลูกโซ่ 15 ครั้ง)
บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บามมมม!
เขาวิ่งเข้าไปในห้องโดยไม่ลังเล และจัดการพวกมันอย่างไร้ปราณี ด้วยดาบของเขา. เขาไร้เมตตา, และไม่ยอมให้ความสงสารเกิดขึ้นแม้สักนิด.
"แฮมเมอร์ ฟิสท์ !" (หมัดค้อน)
เมื่อม๊องแทบจะไม่สามารถขยายขอบเขตหมัดของพวกเขาได้, เขายืนอยู่และพยายามอย่างมาก. ของสวมใส่ของวีดนั้นมีมากมาย, ดังนั้นการโจมติเล็กน้อยของม๊อง จึงสบายมากสำหรับเขา.
"นี้แกโจมตีข้าแล้วหรือ?"
หนังตาของวีดกระตุก. ความพยายาม หรือความอดทน ของเขาไม่ได้เพิ่มขึ้นจากการโจมตีอันเงอะงะเหล่านั้น. เขาไม่ได้ต้องการจะรับการโจมตีจริงๆ เมื่อค่าสถานะของเขามันไม่เพิ่มขึ้นอีก!
"15 เชนสไตรค์ ." (การโจมตีลูกโซ่ 15 ครั้ง)
บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บะ-บามมมม!
วีดโจมตีพวกม๊องอย่างรุนแรง. เขาล้มพวกม๊องที่นี่, เอาชนะพวกเขา ขับไล่ และ เอาชนะพวกเขาซ่ำไปซ่ำมา เพราะมันจะเสียเปล่าถ้าจะใช้ทักษะก่อนที่พวกเขาจะตาย. ดาบของเขาอาละวาดอย่างโหดร้าย ฟาดฟันพวกม๊องอย่างไร้ปรานี. มันเห็ตุการณ์ที่ทำให้ฝูงชนที่มุงดู รู้สึกสงสารเหล่าม๊องจากวิหารเอ็มบินยู.
ความเร็วในการฟื้นฟูมานาของเขานั้นเร็วมาก ทำให้มันกลับมาเต็มอีกครั้งอย่างรวดเร็ว แม้ในขณะที่เขาใช้ทักษะ.
"วีด! สำหรับเจ้าที่มาไกลได้ขนาดนี้ ...! ข้าได้ยินเรื่องชั่วช้าสามานของเจ้ามามาก. ข้าจะแก้แค้นให้วิหารเอ็มบินยู. "
ยอดอัศวินแห่งความมืดรระดับสูง เข้ามาหาเขาที่คุกใต้ดินพร้อมด้วยเสื้อคลุมที่สบัดพริ้วไหว. ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่วีด, บรรยากาศน่าตื่นเต้นและตึงเครียด อาจจะเกิดขึ้นอย่างมาก.
"ยอดอัศวินแห่งความมืดระดับสูง, คุณเปิดตัวได้ดีมาก. ดาบจักรพรรดิ! " (Sword Kaiser)
เขาหลบการโจมตีของยอดอัศวินแห่งความมืดระดับสูง และเปิดใช้งานสุดยอดสกิลโจมตีของเขา!
"โอ๊ะ!"
ยอดอัศวินแห่งความมืดระดับสูงถูกโยนไปที่ผนังด้านตรงข้ามราวกับเป็นสิ่งของไร้ค่า.
- ยอดอัศวินแห่งความมืดระดับสูง ได้ตกสู่สภาวะหวาดกลัว เนื่องจากอาการช็อคอย่างรุนแรง.
วีดยกดาบของเขาขึ้น และฟาดไปที่มัน.
"มัวแต่เปิดตัวอยู่ทำไม, รีบตายไปซะ. ตาย! ตาย!"
ยอดอัศวินแห่งความมืดระดับสูง ไหล่ตก ลดการป้องกัน และตายไปอย่างไร้ค่า.
" เครื่องสวมใส่! "
วีดแลบลิ้นเลียริมฝีปากล่างของเขา. นี่เป็นสถานการณ์ที่ริมฝีปากเขาเปียกด้วยความโลภ และความกระหายที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆในลำคอของเขา.
"ในขณะที่คุณเป็นแบบนี้, ข้าคิดว่าน่าจะรวบรวมทักษะการเรียนรู้ดาบกับความเจนจัดในทักษะการโจมตี!"
บามมมมม!
กราชชช! ปัง!!!!!! วามมม!
"เอ๊กกก!"
โปโวโวโวโววววว!
ขณะที่เขาจดจ่ออยู่กับการล่าโดยไม่คิดที่จะเพิ่มค่าสถานะการป้องกัน, สิ่งที่เขาเหลือไว้ก็คือซากศพอันน่าสยดสยองของเหล่ามอนสเตอร์.
เหล่าฝูงชนผู้มุงดูที่ตามเขามาจากด้านหลังทั้งที่อยู่ไกลออกไป ต่างเคว้งคว้างเลื่อนลอย.
"โอวว ... "
"นั่นคือเหตุผลที่ เขากล่าวกันว่า วีดดื่มเลือดจากมอนสเตอร์ในทุกที่เขาไป."
"คิดว่าเขาก็เป็นคนน่ารังเกียจอย่างนี้แหละ. เขาไม่ช่วยพวกมันแม้แต่คนเดียว แต่กลับโจมตีใส่พวกมันซ้ำไปซ้ำมา ".
"พวกคุณเห็นนั่นมั้ย? เขาตีมอนสเตอร์ที่ตายไปแล้วอีก3ครั้งก่อนที่มันจะตกลงสู้พื้น. "
"ผมไม่เคยเห็นวิธีการล่าที่ฆ่ามอนสเตอร์เช่นนั้นมาก่อนเลย."
"ความชั่วช้าของเขาไม่ได้เป็นเพียงแค่ข่าวลือโกหก."
เหล่าฝูงชนที่มุงดูต่างถอยกรูออกไปอย่างรวดเร็ว, ความกลัวในตัวมนุษย์ผู้ล่าด้วยนิสัยอันน่ารังเกียจ! ถึงแม้ว่าพวกเขาจะทิ้งระยะห่างออกไป, แต่พวกเขาก็ยังได้ยินทุกคำที่วีดพูด. มันเป็นบทสนทนาที่วีดมีหลังจากจัดการอัศวินแห่งความมืดไป 5 กลุ่ม และสาวกของวิหารเอ็มบินยู.
"ไปต่อสู้เร็วเข้า".
"ยังไง?"
"ก้อนกรวดพิโรธ (Angry Pebbles), ออกมา."
วิญญาณไฟระดับพรีเมี่ยม 8ตน ถูกเรียกอออกมาด้วยมานาอันเอ่อล้นของเขา. เหล่าจิตวิญญาณส่องแสงออกมา, ร่างกายสีแดงร้อนอยู่ที่มือ และหัวเข่าของพวกมัน ต่อหน้าต่อตาวีด และเติบโตโชว์ความเปรี้ยวของพวกมัน. มันดูเหมือนว่าทักษะการควบคุมจิตวิญญานของวีดเข้าถึงระดับสูงแล้ว.
"ท่านเรียกพวกข้าเหรอ, ท่านผู้สร้างของพวกเรา บุคคลผู้ที่โดดเด่นที่สุดภายใต้ท้องฟ้า!"
"นี่พวกเจ้า, มาเล่นไฟกันซักหน่อยสิ. จากปลายสุดของทางเดินข้างนี้, จงทำทุกอย่างให้กลายเป็นไฟซะ. "
"รับทราบ, นายท่าน."
วีดรู้เกี่ยวกับทางตันของคุกใต้ดินอันซับซ้อนจากการเดินทาง. ในเส้นทางเดิน มีทั้งกับดัก และมอนสเตอร์เกิดใหม่.
"แน่ใจนะว่า เจ้าตรวจสอบแล้วและเลือกที่ที่ไม่มีคนก่อนจะจุดไฟ," วีดเตือน. หากสถานที่นั้นมีปาร์ตี้ล่ามอนฯ อยู่ในระยะไฟและพวกเขาตาย, วีดจะกลายเป็นฆาตกร.
"พวกเราจะอุทิศชีวิตของพวกเรา เพื่อทำตามคำสั่งของนายท่าน. เป็นเกียรติอย่างมากที่นายท่าน ไม่ลืมพวกเราและได้มอบหมายงานนี้ให้ ".
อัศวินแห่งความมืด และมอนสเตอร์ดาหน้าเข้ามาที่ทางตันของคุกใต้ดิน.
"โรวววว."
"คิคิคิ."
อากาศเริ่มเหือดแห้ง ณ ทางเดินที่เหล่ามอนสเตอร์ทุรนทุรายกับความร้อน และร้อนมาก.
"ราาาากกกกหหห!"
น้ำลายกระเซ็นซ่านขณะที่มอนสเตอร์กำลังทุรนทุราย! เมื่อเปลวไฟระเบิดปะทุขึ้นจากทางตัน, พวกมันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ขณะที่พวกมันพยายามตะกายหนี.
"ถึงเวลาเก็บเกี่ยวแล้ว. 15 เชนสไตรค์ ." (การโจมตีลูกโซ่ 15 ครั้ง)
วีดฆ่ามอนสเตอร์ที่โดนเผาทุกตัวเมื่อมันโผล่ออกมา.
เหมือนเกษตรกรที่มีทักษะเกี่ยวข้าว, เขาเล็งไปที่คอ, หัวและจุดสำคัญของมอนสเตอร์ได้อย่างแม่นยำ.
"นี่แหละ รสชาติของการล่า."
มอนสเตอร์ล้มกองอยู่ที่ด้านหน้าของวีด. เมื่อแจปเท็ม และของสวมใส่ดรอปลงมาขณะที่มอนสเตอร์เปลี่ยนเป็นสีเทาอ่อน, วีดแยกประเภทของแพงไว้อันดับแรก และเอาพวกมันไปใว้บนหลังเจ้าเหลือง ขณะอยู่ในระหว่างการต่อสู้. มือของเขาเครื่อนไหวอย่างเหนือชั้นแบบมืออาชีพ.
"ว๊าว! นี่มันเกินไปแล้ว "
"มันเป็นไปได้หรือที่จะล่าแบบนั้น?"
ฝูงชนที่มุงดูไม่เคยเห็นการล่าเช่นนี้. ปาร์ตี้ล่ามอนฯตามปกติจะตั้งค่ายที่พักในมุมใดมุมหนึ่งของทางเดิน หรือในพื้นที่โล่ง. พวกเขาจะสนทนากัน, ทำให้อาหารกินกัน และพักผ่อน. ถ้ามอนสเตอร์ปรากฏตัวออกมาช้า, พวกเขาก็จะย้ายที่ไปพลางล่ามากขึ้นไปด้วย. เมื่อพวกเขาทำเช่นนั้น, หัวหน้าปาร์ตี้จะมอบความไว้วางใจให้กับอาชีพโจร, นักผจญภัย, หรือนักฆ่า, เนื่องจากพวกเขาต้องมองหาร่องรอยของมอนสเตอร์และไล่ล่าพวกมัน. การตามหามอนสเตอร์จะดีได้ โดยการพิจารณาจากสมาชิกในปาร์ตี้ ซึ่งมันเป็นความรับผิดชอบของหัวหน้าปาร์ตี้. ดังนั้น, การรู้ภูมิศาสตร์ และการตระหนักถึงลักษณะของมอนสเตอร์ ในขณะยกระดับการล่าให้มีประสิทธิภาพ มันคือมาตรฐาน.
อย่างไรก็ตาม, วีดนั้นต่างออกไป. ระยะการล่าของเขาไม่ได้จำกัดแค่ทางเดินแคบ ๆ หรือจุดจุดเดียว. เขาเอาลักษณะพิเศษของคุกใต้ดินอันร้ายกาจนี้, ดันเจี้ยนนี้, มาพิจารณา และเปลี่ยนบริเวณรอบ ๆ ตัวเขา ให้เป็นระยะการล่าของเขา.
"ค่าประสบการณ์ของเขาจะต้องเพื่มขึ้งอย่างมากจริงๆ."
"ดูที่แจปเท็มเหล่านั้นสิ. ความเร็วในการล่าของเขามันเร็วมาก ดูสิมีไอเท็มเป็นตันดรอปลงมา. "
ฝูงชนที่มุงดูทำได้เพียงรู้สึกอิจฉาอย่างรุนแรง!
วิธีการล่าแบบนี้เป็นวิธีที่วีดเท่านั้นสามารถทำได้ เพราะความเร็วในการฟื้นฟูมานาของเขานั้นเร็วมาก. มันเป็นวิธีที่วีดใช้ต่อสู้ เพื่อบริหารพละกำลังและมานาของเขา, แต่มันยังคงมีข้อจำกัดที่เห็นได้ชัด. มันมีแต่ความสะดวกสบาย ตั้งแต่ที่เขาจัดการมอนสเตอร์เจ้าเลห์อันน่ากลัว หลังจากที่ ฮวารยอง ทำให้พวกมันลงไปนอนด้วยทักษะร่ายรำยั่วยวน(Seduction Dance)ของเธอ. ต้องขอบคุณดาอินที่มีทักษะอันน่าประทับใจในฐานะชาแมน, เธอให้การสนับสนุนได้มีประสิทธิภาพมากในการต่อสู้. ความคล่องตัวของเขาเพิ่มมากขึ้น และความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มพูนขึ้นเป็นอย่างดี, ทำให้เขาสามารถสลายการโจมตีของอัศวินความมืดอย่างแม่นยำมากกว่าเดิม. การต่อสู้กลายเป็นสะดวกและง่ายดายมาก ต้องขอบคุณดาอินจริงๆ.
****
หนึ่งในปาร์ตี้ที่ล่ามอนฯในคุกใต้ดินได้หยุดพัก.
"ฟู้ววว."
นักรบปาดเหงื่อหยดบนหน้าผากของเขา. "เลเวลของมอนสเตอร์ที่นี่สูงจริงๆ."
เคลริค ทิ้งตัวลงนั้งโดยไม่ได้คิดจะปรับเสื้อคลุมยู่ยี่ของเขาให้เรียบร้อย. "ฉันมีเรื่องที่จะโม้เพื่อนของฉันแล้ว เมื่อเราได้รับกลับไปที่โมราต้า. ว่าเรากำลังล่าสัตว์อย่างจริงจังในคุกใต้ดินนี้ ".
"เราจะล่าได้ดีกว่านี้แน่ๆ หากเรานำเพื่อนร่วมทีมมา ... "
"หึก. อย่าพูดอย่างนั้นซิ, เพราะไม่ควรมีคนจำนวนมากไปในการล่าเพื่อเพิ่มค่าประสบการณ์ของพวกเขา เหมือนอย่างที่พวกเราทำไง. "
"เราสู้ 7 ครั้งใน 2 ชั่วโมง. นั่นเป็นบันทึกการต่อสู้ที่ไม่น่าเชื่อจริงๆ. "
"มันเป็นต่อสู้ที่เร็วที่สุด เท่าที่ฉันเคยมีตลอดทั้งปี. มอนสเตอร์จำนวนมากออกมา, มันจึงเป็นจุดที่ดีจริงๆสำหรับการล่า. "
"ครั้งนี้มันเหมือนจะขาดคนเล็กน้อย เนื่องจากเรามีเพียง 7 คนในปาร์ตี้. ครั้งต่อไป, ขอเพิ่มนักดาบและพ่อมด ที่มีดาเมจสูงๆ และต้องพยายามล่าให้ดีกว่านี้. "
พวกเขาได้พูดคุยขณะหยุดพัก เมื่อนักล่าชั่วช้านอกรีตของวิหารเอ็มบินยู 11 คน เข้าหาพวกเขาจากทางเดิน.
เหล่าสมาชิกปาร์ตี้หยิบอาวุธของพวกเขา และลุกขึ้นจากที่นั่งของพวกเขา.
"พวกมันไม่ให้โอกาศเราพักผ่อนเลย."
"พวกเราจะทำไงดีละ? ยังมีระยะห่างระหว่างพวกเรากับพวกมัน, งั้นพวกเราหนีดีมั้ย? "
ขณะที่พวกเขากำลังกังวลและแบ่งปันความคิดเห็นของพวกเขา, สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ และกลุ่มคนก็เดินเข้ามาใกล้ ที่ตั้งของพวกนักล่านอกรีต. ชายคนหนึ่ง สวมใส่เกราะ, หมวก, และถุงมือ ของทาร๊อกสีดำเข้ม วิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว. หลังจากที่เขา, ทหารรับจ้างแก่ๆ และสตรี 3 คนขี่วัวสีดำขนาดใหญ่และแข็งแรงมาถึง.
"ร่ายรำยั่วยวน!" (Seductive Dance!)
แดนเซอร์ลงจากหลังวัว และสร้างความฟุ้งซ่านให้กับนักล่านอกรีตในขณะที่เธอเต้น ชาแมนผู้ใช้เวทมนตร์.
"สายตาที่วอกแวก, ขยายความน่ากลัวที่จะทำให้พวกเขาเห็นสิ่งที่พวกเขาไม่ต้องการจะเห็นมากที่สุด."
พลังจิตใจของพวกนักล่านอกรีตนั้นอ่อนด้อยมาก, และพวกเขาเป็นผู้ชาย, การมองของพวกเขาจึงถูกขโมยได้อย่างง่ายดายโดยการเต้นของฮวายอง. ดาอิน ผู้ชำนาญเวทมนต์ในระดับสูง ได้เรียกผีออกมาเป็นการเริ่มต้น. ดาอินไม่ได้ลงจากหลังของเจ้าเหลืองเลย.
"เทพเจ้าแห่งเอ็มบินยู, พระองค์ทรงทอดทิ้งเราหรือ?"
"ข้าเป็นคนนอกรีต, ตัดสินโทษข้าเถิด!"
ในขณะที่นักล่านอกรีตกำลังกรีดร้อง, วีดกวัดแกว่งดาบของเขา. "15 เชนสไตรค์!"
ดาบของเขาไม่ได้หลุดจากมือไปหรือหยุดชะงัก. ด้วยดาบที่เพิ่มความแข็งแกร่งของเขา ในขณะที่เขาก้าวไป, เขาฟันอย่างแม่นยำเฉพาะจุดที่เป็นจุดอ่อนของนักล่าคนนอกรีต. ความแข็งแกร่ง, ความคล่องตัว, และความสามารถในการต่อสู้โดยรวมของเขาถูกเพิ่มขึ้นเนื่องจากบัฟของเวทมนต์.
"15 เชนสไตรค์!"
เขาใช้ทักษะที่มีผลในการล่าแบบกลุ่มโดยไม่ต้องมีกองหนุนขณะที่เขาแทงไปบนนักล่านอกรีต. นักล่านอกรีตประคองการต่อสู้ไว้ และเหวี่ยงอาวุธของพวกเขา, แต่พวกเขาก็หมดหนทาง. พวกเขาจะถูกสาปทุกครั้งที่ดาบของวีดเฉือนผ่านบาง ๆ, และร่างกายของพวกเขาก็ถูกเผาไหม้ในเปลวไฟ, แมลงคลานออกมาเหนือพวกเขา, หรือผมของพวกเขากลายเป็นงูเก็งกอง. ในตอนท้ายของการต่อสู้ ยูริน ก็ลงจากหลังเจ้าเหลือง และไปเก็บแจปเท็มมา.
"วิ่ง!!!"
หลังจากเคลียร์พวกนักล่านอกรีตในพริบตา, พวกเขาก็วิ่งออกไปสู่ปลายทางต่อไปของพวกเขา. ลักษณะ, การล่า, และการเคลื่อนไหวของปาร์ตี้ ปรากฏเช่นประกายฟ้าแลบ! เหล่ามอนสเตอร์ชนกับตัวอื่นๆ ขณะที่พวกมันวิ่งไปไกลด้วยคลื่นแห่งความฉุนเฉียว. ปาร์ตี้มุ่งหน้าไปยังกลุ่มของมอนสเตอร์, ต่อสู้กับพวกมันในพริบตา, และไปยังสถานที่อื่น ๆ ต่อไป.
พวกคนที่ล่าอยู่แถวนั้นแต่เดิมพึมพำอย่างงุนงง.
"มันอะไรกันวะเนี่ย?"
"สำหรับพวกเขา ผู้ที่สามารถเอาชนะนักล่านอกรีตได้อย่างรวดเร็ว ... คุณเห็นฟุตเวิร์กของนักดาบคนนั้นมั้ย? แม้ว่ามันจะเป็นแค่สกิล, แต่เขาวิ่งเข้าใส่ศัตรูในมุมนั้นได้ยังไง? เขาเดินไปรอบ ๆ เพื่อให้การเข้าไปด้านหลังของศัตรูเป็นไปได้อย่างง่ายดาย และแทงพวกมัน, แม้ว่าเขาจะถูกโจมตีเล็กน้อยก็ตาม. "
"มันดูเหมือนเขาปล่อยให้ตัวเองโดนโจมตี เพราะมันน่ารำคาญที่จะหลบใช่มั้ย?"
ไม่ถึง 5 นาที ตั้งแต่ที่พวกเขาจากไป, ฝูงชนทรุดลงที่ทางเดินในทิศทางที่วีด, เจ้าเหลือง, และคนอื่น ๆ ปรากฏตัว. พวกเขาคือเหล่าฝูงชนผู้สอดรู้ ที่ตามไปดูเขาตั้งแต่ที่แม่น้ำแห่งความโหยโหน.
"ขอโทษนะครับ..."
"ครับ?"
"วีดและเพื่อนร่วมทีมของเขาผ่านมาที่นี่หรือเปล่าครับ?"
"วีด?"
"เทพสงครามวีด. เขาไม่ได้มาทางนี้เหรอ? "
นักรบหนุ่มพูดอย่างรีบเร่ง และกังวลใจ, ราวกับว่าเขาพลาดสิ่งที่สำคัญมากๆไป!
"ผมไม่รู้จักคนที่คุณพูดถึง ... อา, มีปาตี้ที่ขี่วัวสีดำมาแล้วสังหารพวกนักล่านอกรีตและผ่านไป."
"นักล่านอกรีต!" ฝูงชนผู้สอดรู้คนอื่น ๆ ถามต่อว่า "นักล่านอกรีดพวกนั้นมีกันเท่าไร?"
"พวกมันมี 11 คน."
"11 คน! พวกเขาใช้เวลาจัดการพวกมันกี่นาที? "
"อืมมม, ฉันควรจะพูดว่านานเท่าไรดีละ ... จริงๆแล้วมันเกิดขึ้นในช่วงเวลาสั้น ๆ ."
"โปรดบอกพวกเราเถิด."
"ก็ประมาณ 2 ถึง 3 นาที?"
"เร็วเกิ้น!"
เหล่าผู้สังเกตการณ์ต่างให้กำลังใจพวกเขา ขณะที่พวกเขาวิ่งออกไปยังที่ที่วีดและเจ้าเหลืองได้หายไป.
"อะไรอีกละเนี้ย?"
"บางที ... อาจเป็นวีด นั้นวีด? เทพสงครามวีด! เขากำลังไปล่าในคุกใต้ดิน! "
****
ขณะที่เธอกระหืดกระหอบตามวีด, ดาอินรู้สึกถึงมันได้.
'เป็นเขาจริงๆ ... เติบโตขึ้นมาก.
เธอเชิญประติมากรที่เธอพบในลาเวียส มาเข้าปาร์ตี้ด้วยกัน เพราะสายตาในการล่าของเขานั้นโดดเดี่ยวน่าสงสาร ปราศจากเพื่อนร่วมทีม. แม้จะมีข้อจำกัดในอาชีพประติมากร, เธอก็สามารถรับรู้ความแข็งแกร่งของเขาได้ ในขณะที่เขาต่อสู้กับมอนสเตอร์ด้วยทั้งหมดที่เขามี. ประติมากรที่ได้ยกระดับความเพียรของเขา โดยการรับการโจมตีจากมอนสเตอร์ให้มากที่สุดเพื่อพัฒนาทักษะช่างตีดาบ และทักษะการตัดเย็บเสื้อผ้า. เขาทำอาหารสำหรับเธอในลาเวียสเช่นกัน, แต่ทักษะการทำอาหารของเขา ได้เพิ่มขึ้นถึงระดับกลางในชวงเวลาที่พวกเขาจากกัน. เขายังลากวัวที่ชื่อเจ้าเหลืองไปพร้อมกับเขา.
"เจ้าวัวโง่เอ้ย."
มออออออออออออ!
"ยูริน ถ้ามีสีอะไรเหลือ, ก็เอาไปทาเจ้าเหลืองซะ."
มออออออออออออ!
ขณะที่พวกเขากำลังพักผ่อนหลังจากต่อสู้ซ้ำไปซ้ำมา, สายตาของพวกเขาก็ไปกระทบกับประติมากรรมมีชีวิตที่ชื่อเจ้าเหลือง ที่ยังร่าเริงอยู่. ยูริน และกระทั่งฮวารยองเริ่มเล่นละคร ในขณะที่พูดแทรกขึ้นมา.
"พี่ ยังไงเขาก็จะถูกกินอยู่แล้ว, ทำไมเราไม่ย้อมสีเขาเลยละ?"
"เขาว่ากันว่าหมูสีดำของเชจูนั้น มีคุณค่าทางโภชนาการ และอร่อยมาก; เพียงแค่ปล่อยให้มันมีสีดำ. "
[T / N: เชจูเป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุดของเกาหลีที่รู้จักกันในเรื่องการท่องเที่ยว, ทิวทัศน์, และที่เห็นได้ชัดคือหมู.]
มอออออ!
เจ้าเหลืองคร่ำครวญอย่างเศร้าใจและน่าสมเพช. แต่เขาก็ไม่ได้รับการเลี้ยงดูอย่างเหี้ยมโหดเสมอ. เมื่อเวลารับประทานอาหารผ่านไป, วีดบำรุงเขาให้มีคุณค่าทางโภชนาการอย่างมากในที่นั้น, แม้ว่าจะไม่ทราบว่าเมื่อไรเขาจะได้มัน. ยูรินเลี้ยงเขาด้วยสมุนไพรที่เธอมีอยู่ในมือ, และฮวารยองผู้ใจดีนำน้ำมาและล้างใบหน้าและร่างกายของเขา.
****
วันที่สองของการล่าในคุกใต้ดิน!
ในตอนเช้ามืดของวัน, ขณะที่คนอื่น ๆ นอนหลับกันหมด, วีดตื่นขึ้นมาก่อน และเข้าล๊อกอิน. ในที่ที่เขาเดินลึกเข้าไปในดันเจี้ยน และได้ออกจากระบบ, ทำให้เหล่าผู้เฝ้าสังเกตเขาไม่สามารถตามเขาได้อีกต่อไป. วีดกำลังฝึกควบคุมประติมากรรมแห่งแสง โดยใช้เวลาที่ปราศจากผู้คนให้เป็นประโยชน์. ดาอินก็ล๊อกอินเร็วเช่นกัน, จึงมีเพียงแค่พวกเขาสองของพวกเขาเท่านั้น.
วีดหมกหมุ่นอยู่กับประติมากรรมปห่งแสงอยู่เงียบ ๆ. ความหนักใจระหว่างพวกเขาทั้งสองก็คือ...
' นี่เป็นโอกาสที่เราจะพูดคุยกับเขา.'
ดาอินเริ่มพูดก่อน, ด้วยความยากลำบาก. "ขอโทษนะคะ..."
"ครับ?"
การตอบสนองของวีดนั้นทั้งกระด้าง และค่อนข้างระวังตัว. เขาทำแบบเดียวกันเหมือนตอนที่เธอพบกับเขาครั้งแรกที่ลาเวียส. เขาขี้ระแวงตั้งแต่เริ่ม, เหมือนกับสงสัยว่าเธอกำลังจะขโมยแจปเท็มของเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาเพียงแค่พบกันโดยบังเอิญในดันเจี้ยน.
"คุณกำลังทำประติมากรรมอะไรอยู่เหรอค่ะ?"
แสงสีสันต่างๆ จับคู่กันทุกที่ที่มือของวีดเคลื่อนไหวผ่าน. เขาไม่ได้ใช้แค่แสงสีเดียว, แต่เขาใช้แสงมากมายหลายสี และผสมพวกมันขณะที่พวกมันมีการเปลี่ยนแปลงนับไม่ถ้วน. เมื่อเขาสะบัดแขน พวกมันแผ่ขยายขึ้น , และเมื่อเขางอข้อมือขึ้น แสงเรืองรองก็กระจายออก .
"ไม่มีอะไรหรอก, ผมแค่ฝึกเท่านั้น."
ประติมากรรมวีดค่อย ๆ สร้างร่างต้นแบบบุคคล. ดาอินนั่งอยู่ติดกับเขา และสังเกตการแกะสลักแสง. ตั้งแต่วีดได้พยายามจะสร้างรูปร่างโดยใช้เส้นของแสง, ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย. มีแสงสีอยู่นับไม่ถ้วน, ดังนั้นพวกมันจึงพยายามทำตัวเองให้เหมาะกับตัวอื่น ๆ.
ดาอินไม่สามารถควบคุมบรรยากาศความเงียบที่ตามมาหลังจากบทสนทนาสิ้นสุดได้ และเธอจึงพูดขึ้นมาอีกครั้ง.
"คุณมีผู้หญิงที่ชอบหรือเปล่าค่ะ?"
หลังจากที่ถามไปอย่างนั้น, เธอก็เริ่มกังวลใจ. เธอได้ถามสิ่งที่เธออยากรู้มาตลอด หลังจากที่ได้เห็นเขาสร้างรูปปั้นเทพธิดาแฟรย่าในโมราต้าขึ้นด้วยใบหน้าของฮวายอง. ดาอินหวังว่าเขาจะบอกว่าเขายังคงชอบเธออยู่.
วีดส่ายหัว. "ก็ไม่มีนะ."
เพื่อปกปิดความผิดหวังกับความพยายามของเธอ, ดาอิน ตอบว่า "อา, อย่างนี้นี่เอง. ขอโทษด้วยนะค่ะ ถ้าฉันถามอะไรที่ไม่ควรถามไป.. "
"ไม่เป็นไร."
วีดจมดิ่งลงไปในรูปปั้นอีกครั้ง. แม้ว่าสมาธิของเขาจะมั่นคงมาก และเขาทำประติมากรรมในตลอดเวลาพัก, ทัศนคติของเขาก็วิจิตรพิสดารแตกต่างจากปกติ. เมื่อมีคนอื่นอยู่กับเขา, เขาไม่เคยเมินต่องคนที่พยายามจะสนทนาด้วย. อย่างไรก็ตาม, มันมีความคับอกคับใจกับคำที่วีดพูด, ซึ่งดาอินไม่ได้ตระหนักถึง.
' พวกเราเคยกล่าวลากันมาครั้งหนึ่งแล้ว, มันคงเป็นเรื่องปกติ ถ้าหากเขาจะไม่ชอบฉัน. '
ดาอินพยายามหยุดหัวใจที่เต้นระรัวของเธอ และพูดขึ้นมาอีกครั้ง. "ถ้าอย่างนั้น ... ที่ผ่านมาคุณเคยชอบผู้หญิงซักคนมั้ย?"
แม้ว่าบางครั้งเธอจะทำอะไรที่คาดไม่ถึง และก็มุมแปลก ๆ มากมาย เหมือนตอนที่เธอฮิลให้มอนสเตอร์ เช่น พวกกลู(ผีปอบ), เธอก็ต้องรวบรวมความกล้าจำนวนมหาศาลเพื่อถามคำถามนี้.
นิ้วมือของวีดชะงักลงทันที, มันเกร็งและสั่นเล็กน้อย. แต่ไม่ช้าเขาก็ทำให้มันสงบ และตอบกลับ.
"ผมไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนเลย."
"จริงดิ!" ดาอินยิ้มกับด้วยความพยายามของเธอ. "แล้วคุณไม่เคยบอกใครเลยหรือว่าคุณชอบเขา, แม้ซักครั้งเดียว?"
"ใช่, เพราะไม่มีใครที่ผมชอบเลย."
ดาอินกัดริมฝีปากของเธอ. เพื่อจะคิดว่า จะมีชายคนไหนที่จะปฏิเสธสาวน้อยน่ารักได้อย่างเลือดเย็น.
"ฉันเข้าใจแล้ว. พอดีฉันมีธุระที่ต้องทำนิดหน่อย, งั้นฉันขอตัวก่อนนะค่ะ ".
วีดไม่แม้จะชำเลืองมองไปที่เธอขณะเขาตอบกลับ. "ตามสบายครับ."
"ถ้างั้น..."
ดาอิน ออกจากระบบ.
"ฟิ้ว."
วีดที่เก็บรวบรวมรูปสลักแห่งแสง. ประการแสงเจิดจ้าละลายตาของเขาได้หายไป, และเหลือไว้เพียงความมืดในดันเจี้ยน. มีเพียงการประทุของกองไฟที่เขาก่อไว้เพื่อต้มน้ำ และจัดเตรียมอาหารที่ยังลุกไหม้อยู่.
"เจ้าเหลือง".
มอออออออ!
มันนั่งอยู่บนพื้นโล่ง, เจ้าเหลืองยกศีรษะของมันขึ้นและตอบว่า.
"ตอนนี้ แกรู้มั้ยว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?"
มออออออออออออ!
เจ้าเหลืองสบัดหางสั้นๆของมันตบกับพื้น พลางเอียงหูรอฟัง. มันอาจถูกบ่นทั้งวัน ถ้ามันแกล้งทำเป็นไม่สนใจวีด.
วีดพูดอย่างใจเย็น "รักแรกของฉัน."
ความรักครั้งแรกเป็นสิ่งที่ผู้ชายไม่เคยลืม. เขาไม่สามารถลืมความทรงจำที่มีร่วมกับรักแรกของเขาได้ แม้เวลาจผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม.
"ชื่อของเธอคือดาอิน ... อาชีพของเธอคือชาแมน. ฉันได้พบกับเธอครั้งแรกที่ลาเวียส. "
เขาจำเธอไม่ได้ตั้งแต่แรกเห็น, เป็นเพราะรูปร่างหน้าตาของเธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากเพราะคำสาป. อย่างไรก็ตาม, เธอก็ยังเป็นคนหนึ่งที่รับฟังคนอื่นเป็นอย่างดี และสนุกไปกับการสนทนาทุกๆเรื่องที่เขาเอามาพูดกับเธอ.เขาสัมผัสเธอได้จากคำทักทายของเธอ และคำพูดไม่กี่คำที่เธอพูด. ในฐานะชาแมน, ความสามารถในการทักษะเรียกได้ว่าไร้ที่ติ และเธอก็สามารถใช้เวทมนตร์สนับสนุนต่าง ๆ ได้ดีเหมือนกัน. เธอแค่ร่ายเวทย์สนับสนุนของเธอ เพื่อให้มันสะดวกสบายสำหรับเธอ, เหมือนมันเป็นนิสัย. แต่จากมุมมองของวีดที่ได้ประสบมาทั้งหมด, เขาก็รับรู้ได้อย่างกระจ่างชัดว่าเธอเป็นใครในทันทีที่เธอใช้เวทมนตร์สนับสนุน.
"ดาอิน. มันคือเธอ. ฉันจะลืมคนที่สำคัญมากได้อย่างไร?"
สิ่งเหล่านี้เป็นความรู้สึกภายในของวีด, ซึ่งเขาไม่เคยทรยศ เมื่อสาวคนนั้นเป็นคนที่ปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีกครั้ง
"ฉันดีใจที่ได้เห็นเธอ มันก็ผ่านมานานแล้ว ขอเพียงเธอยังมีชีวิตอยู่ก็ ... แต่เธอยังต้องการที่จะลืมอดีตที่ผ่านมาตั้งแต่ที่เธอผ่าตัดเสร็จและตั้งการใช้ชีวิตใหม่อยู่หรือเปล่า? ฉันไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงแกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉัน, แต่จะต้องมีเหตุผลหรืออะไรบางอย่างแน่นอน. "
เจ้าเหลืองจ้องไปที่วีดด้วยดวงตากลมโตใสปิ้ง. สิ่งที่สะท้อนให้เห็นในดวงตาอันไร้เดียงสาของมัน คือสายตาของชายคนหนึ่งที่กำลังเศร้า กับไหล่ของเขาที่ตกลง.
ผู้แปล: koyocopilot
Editor: แอดชิน เพจ เราอ่นนิยายแปล
ที่มา: http://japtem.com/lms-volume-17-chapter-8/

ไฟล์: https://drive.google.com/drive/u/0/folders/0B7slWHQIQ6wCM1hicDY3dUw2cXM

22 ความคิดเห็น:

  1. วีด ตั้งป้อมกันแบบนั้น ดาอินจะกล้าบอกชอบวีดก่อนได้อย่างไร ถ้าวีดบอกชอบคนๆนึงที่ลาเวียส ดาอินคงเปิดเผยตัวแล้ว.....

    ตอบลบ
  2. ทีม ซอยุนจิ
    ขอบคุณตอนใหม่ครับ

    ตอบลบ
  3. ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวีดจะมีมุมนี้ด้วย แต่ก็พอเข้าใจอารมณ์วีดอยู่เหมือนกันนะ

    ตอบลบ
  4. อ้าว สรุปผู้ ญ แค่อยากลองใจ ผู้ชายดันคิดมากอีก สงสัยจะเป็นจุดหักเหให้ได้พบนางเอกตัวจริง น้องซอยุน นี่เองงงงงว

    ตอบลบ
    คำตอบ
    1. นั่นนะสิ ฮ่าๆ rip ดาอินฮับ รอบแรกลบเพื่อน รอบ2ลองใจ เอาเข้าใจแม่สาวน้อย วีดเราไม่ใช่แค่โสด เฮียแกยังซิง ไม่เคยผ่านมือหญิงไหน เพราะงั้นมันจะไปเข้าใจจิตใจหญิงอันซับซ้อนได้ไง เฮ่อ รักกันทั้งคู่ แต่ดูทรงแล้วคงไม่ได้ถูกสร้างมาให้คู่กัน

      ลบ
  5. อ้าว สรุปผู้ ญ แค่อยากลองใจ ผู้ชายดันคิดมากอีก สงสัยจะเป็นจุดหักเหให้ได้พบนางเอกตัวจริง น้องซอยุน นี่เองงงงงว

    ตอบลบ
  6. ขอบคุณมากครับ ขออีกตอนๆๆๆๆน้าาาาาาๆๆๆ

    ตอบลบ
  7. เอิ่ม...ใช่วีดจริงป่ะเนี้ย ดรามาเฉย

    ตอบลบ
  8. ชีวิตมันเศร้าซะงั้นตอนนี้... เฮ้อ

    ตอบลบ
  9. ดาอินตอนหน้าไปเล่นไกลๆ นางเอกตัวจริงจะมา...

    ตอบลบ
  10. คนเราบางทีมันก็มีเหตุให้ต้องแยกจากจากความเข้าใจเนียแหละ

    ตอบลบ
  11. ขอบคุณครับ
    เหอะๆๆๆ นี้ละอุทาหรณ์. ผู้หญิงจากดาวศุกร์ ผู้ชายจากดาวอังคาร
    มีอะไรไม่บอก. มีอะไรไม่ถาม. ปล่อยให้คิดเอง. แล้วจินตนาการเอง.
    เข้าใจผิดตลอดละอย่างนี้.

    ตอบลบ
  12. ...อาจมีนางเอก2คน...
    ขอบใจหลายๆเด้ออ

    ตอบลบ

เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล

  เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล ลาเฟย์หลับตาลง ' เราจบสิ้นแล้ว '...