เล่ม 18 ตอนที่ 1 ความทรงจำที่ถูกปิดผนึกของอาณาจักรอารูเพ่น แปลโดย Dinako

ตราประทับของอารูเพ่น(Ahreupen's seal)

วีดได้รับตราประทับของจักรพรรดิอารูเพ่น ผู้เป็นหนึ่งในปรมาจารย์ทางด้านการแกะสลัก เป็นรางวัลจากเควสท์ จักรพรรดิอารูเพ่น เป็นจักรพรรดิองค์แรกที่ทำให้เกิดความเป็นหนึ่งเดียวกันของอาณาจักรในทวีปเวอเซลล์

ตราประทับของจักรพรรดิอารูเพ่น

วีด ปาดน้ำตาเล็กๆจากดวงตาเขา เหมือนกับที่เขามักจะทำตอนที่เขาหาว มันคือน้ำตาแห่งความสุข

"มีคำกล่าวว่าสวรรค์จะช่วยเหลือผู้ที่พยายาม มันช่างเป็นความจริงซะเหลือเกิน เราไม่เคยคิดเลยว่าเราจะได้รางวัลที่ดีขนาดนี้"

มันเป็นเพียงหนึ่งในของโบราณระดับศตวรรษ ที่มีคนเคยพบไม่กี่ชิ้นเท่านั้นจาก ทวีปเวอเซลล์

ตราประทับของจักรพรรดิอารูเพ่น นั้นมีความสามารถหลายด้าน มันเป็นไอเท็มที่ทุกคนจะต้องแก่งแย่งกันแน่นอน

"มันช่างดีมาก นี่ขนาดมันยังไม่ใช่ตอนที่สมบูรณ์แบบซะด้วยซ้ำ..."

ในตอนนี้ งานแกะสลักนี่มันดีกว่าอัญมณีเป็นร้อยๆเท่า

ทุกคนอยากได้ไอเท็มศักดิ์สิทธิ์ที่มีความสามารถด้านเวทมนตร์ในตัว เขาตั้งใจจะซ่อมให้ตราประทับของจักรพรรดิอารูเพ่น อยู่ในสภาพที่ใกล้เคียงกับคำว่าสมบูรณ์แบบที่สุด เพื่อให้พลังที่แท้จริงของมันได้เผยออกมา

ตึ๊ง!!!

คุณได้ชื่นชมสิ่งก่อสร้างคลาสสิกของอาณาจักรอารูเพ่น

ในฐานะของนักแกะสลักและเจ้าของ คุณสามารถสร้างสิ่งก่อสร้างแบบคลาสสิก (สไตล์ กรีกและโรมัน) สิ่งก่อสร้างแบบคลาสสิกนั้นต่างทราบกันดีว่ามันยิ่งใหญ่ โออ่า สง่างามเป็นอย่างมาก ซึ่งโตพอที่จะจุผู้คนจำนวนมากได้ แม้หมดแล้วค่าของสิ่งก่อสร้างจะสูงแต่ให้ผลในการเพิ่มภาวะเจริญพันธุ์ของพลเมือง

คุณสามารถสร้างสิ่งก่อสร้างพิเศษได้แล้ว

พระราชวังแห่งอาณาจักรอารูเพ่น -ค่าก่อสร้างอย่างน้อย 8,000,000 เหรียญทอง -งานก่อสร้างทั้งหมดต้องถูกทำโดยคนคนเดียว -อิทธิพลทางการเมืองจะแพร่ขยายไปยังทวีป -ความซื่อสัตย์และคุณธรรมของอัศวินจะทะยานขึ้น -ลดความเป็นไปได้ในการทรยศจากชนชั้นสูง -มีสาวรับใช้มากมาย -คุณต้องการบริเวณกว้างใหญ่มากในการก่อสร้าง -ถ้าพระราชวังถูกสร้างในพื้นที่เกษตรกรรม ความไม่พอใจของพลเรือนจะเพิ่มขึ้นสูงมาก -มีความสามารถพิเศษต่อเมือง เพิ่มความเป็นไปได้ที่จะประกันความซื่อสัตย์ของอัศวินพเนจร -มีผลทางการทูต

เขาได้รับความสามารถการแกะสลักความทรงจำของเควสท์ เขาสามารถสร้างสิ่งก่อสร้าง เพียงแค่มองสิ่งก่อสร้าง ทางประวัติศาสคลาสสิคแล้วสั่งมันได้ เค้าไม่ได้คาดคิดถึงรางวัลขนาดนี้ วีด ไม่มีความคิดจะสร้างสิ่งก่อสร้างแบบนี้เลย ซ้ำนี่มันยังต้องมาเรื่องเสียตังค์จ้าง คนงานถอนหญ้าออกจากสวนของปราสาทอีกต่างหาก

สนามประลองขนาดใหญ่ -ต้องใช้อย่างน้อย 300,000 เหรียญทองในการก่อสร้าง -สถานที่สำหรับนักรบ -การดูการต่อสู้ที่ดุร้าย รุนแรงจะช่วยลดความตึงเครียดของประชากร -ค่าเข้าชมจะทำให้เมืองมีรายได้ -ชื่อเสียงของเจ้าเมืองจะเพิ่มขึ้นเมื่อสร้าง -สนามประลองจะสร้างนักต่อสู้ผู้กล้าหาญมากมาย ผลพิเศษ นักต่อสู้จะมาทดสอบความแข็งแกร่ง การฝึกทหารจะสามารถทำได้อย่างรวดเร็ว

ป้อมหิน ต้องใช้อย่างน้อย 500,000 เหรียญทองในการก่อสร้าง สามารถใช้เป็นป้อมปราการของเมือง สามารถสร้างบนภูเขาหรือหน้าผาสูง มีร้านค้าของใช้จำเป็นและเป็นที่พักของทหาร ขึ้นอยู่กับภูมิประเทศ สามารถใช้ให้คำอำนวยพร  และใช้เป็นด่านหน้าป้องกันศัตรู เพชรในการสู้ Monster จะเพิ่มขึ้นและวัตถุดิบที่ได้จาก Monster จะมีในตลาด ถ้าป้อมพัง ความเชื่อมั่นในการรักษาความปลอดภัยของเจ้าเมืองจะลดลงอย่างรุนแรง ผลพิเศษ ขยายอาณาเขต

โรงเก็บเมล็ดพันธุ์แห่งอารูเพ่น, -ต้องใช้อย่างน้อย 40,000 เหรียญทองในการก่อสร้าง -เป็นสิ่งก่อสร้างที่พิเศษมาก -สิ่งก่อสร้าง นี้สูงตระหง่านเสียดฟ้า -จักรพรรดิอารูเพ่น สร้างชั้นต่างๆขึ้นมากมายในหอเก็บเมล็ดพันธุ์เพื่อเก็บเมล็ดพันธุ์จำนวนมาก สามารถเก็บได้ทั้งเมล็ดพันธ์ เหล้า ผลไม้ ไว้ใต้ดินได้เป็นเวลานาน ลดการขาดแคนอาหารของประชากรและเพิ่มเสถียรภาพราคาอาหาร ประชากรไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับอาหาร และเด็กๆก็ชอบมองไปที่โรงเก็บเมล็ดพันธุ์ขนาดใหญ่ ในสมัยเมื่อทวีปเป็นหนึ่งเดียวภายใต้กษัตริย์อารูเพ่น, มันเป็นสิ่งก่อสร้างสำคัญมาก สำหรับความปลอดภัย การเพิ่มประชากร และเศรษฐกิจ. สามารถกระตุ้นให้เกิดงานประเพณีพื้นเมืองของเมือง ความสามารถพิเศษ พวกคนต่างถิ่นจะอพยพเข้ามาเพราะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความหิวโหย

สระน้ำนางฟ้าเร้นลับ -ใช้ค่าก่อสร้าง 1000 เหรียญทอง -สระน้ำขนาดเล็ก และดูเป็นธรรมชาติ ซึ่งมีน้ำใสสะอาดเป็นที่ชื่นชอบของเหล่านางฟ้า มันเป็นการยากมากที่จะหาที่ในการก่อสร้าง เมื่อสระน้ำสร้างเสร็จแล้ว เหล่านางฟ้าถึงจะมาเล่นกัน ส่วนใหญ่แล้วเหล่านางฟ้าจะไม่เล่นพิเรนกัน ราชินีนางฟ้าอาจมีของขวัญที่ไม่คาดคิดด้วย -ความสามารถพิเศษ เพิ่มความเกี่ยวดองกับธรรมชาติ และอาจมีปรากฏการณ์ประหลาดเกิดขึ้น

บ้าน อารูเพ่น -ใช้ค่าก่อสร้างอย่างน้อย 2000 เหรียญทอง -สิ่งก่อสร้างทำมาจากหิน มันแข็งแรงและไม่แตกหักได้ง่ายๆ บ้านขนาดของชนชั้นกลางนี้สามารถจุคนได้หลายชั่วคน มันจะดูดีมากถ้าเกิดสร้างตรงข้ามทะเลสาบหรือแม่น้ำ เพิ่มความปลอดภัย ต่อชุมชนและความพึงพอใจของผู้อยู่อาศัย -ความสามารถพิเศษ เพิ่มความต้านทานภัยพิบัติทางธรรมชาติ และลดความเสียหายของโครงสร้าง

ถ้ำอเนกประสงค์ของประติมากร -ใช่ค่าก่อสร้างอย่างน้อย 30,000 เหรียญทอง -เป็นสถานที่ที่ประติมากรจะได้เทคนิคใหม่ๆ -ช่วยพัฒนาวัฒนธรรมของเมือง

ซากปรักหักพังของปราสาท -ใช่ค่าก่อสร้างอย่างน้อย 70,000 เหรียญทอง -เพื่อจะสร้างสิ่งนี้ ศิลปะวัฒนธรรมและเทคโนโลยีของเมืองจะต้องถูกพัฒนาอย่างสม่ำเสมอ -เป็นสิ่งก่อสร้างพิเศษจากอาณาจักรอารูเพ่น ซึ่งมีจิตวิญญาณอาศัยอยู่ -จิตวิญญาณชอบเล่นสนุกกับเด็กเล็กๆ -จิตวิญญาณไม่สามารถถูกจับได้ -จิตวิญญาณช่วยลดจำนวนเด็กที่ถูกทำร้ายจากมอนเตอร์ -สิ่งก่อสร้างนี้ช่วยเพิ่มการพัฒนาเวทมนตร์

ศูนย์ผู้ประกอบการค้าแห่งอาณาจักรอารูเพ่น ใช่ค่าก่อสร้างอย่างน้อย 25,000 เหรียญทอง อาณาจักรอารูเพ่น ชื่นชอบศิลปินและพ่อค้า ผู้ค้าขายอิสระสามารถพักอาศัยที่นี่ สร้างในสถานที่ที่มีความปลอดภัยสูงเพื่อให้รถสินค้าสามารถเก็บได้ที่นี่ เป็นไปได้ที่จะเพิ่มความสามารถในการต่อรองราคา และเพิ่มความเร็วของรถส่งสินค้าหลังจากพักที่นี่

หอเอนอารูเพ่น ใช้ค่าก่อสร้างอย่างน้อย 150,000 เหรียญทอง คำถามจะถูกหยิบยกขึ้นตามธรรมชาติของหอคอยศึกษา เพิ่มธาตุที่เข้ากันได้กับนักเวทย์ ความสามารถพิเศษ การเพิ่มธาตุ ที่เข้ากันได้จะขึ้นกับสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติที่อยู่รอบๆ

ศูนย์ผลิตเครื่องหนัง ใช่ค่าก่อสร้างอย่างน้อย 1200 เหรียญทอง สถานที่นี้จะขายหนังสัตว์และผลิตภัณฑ์จากหนังสัตว์

ในอาณาจักรอารูเพ่น นี้มีสิ่งก่อสร้างมากกว่า 300 อาคาร  ที่ส่งเสริมเรื่องของการทหาร เศรษฐกิจและการศึกษา ความต้องการขนาดนี้ จำเป็นต้องใช้ เงินทุน หิน อัญมณีและวัสดุสำคัญหลายๆอย่าง ซึ่งดูจะไม่เพียงพอ

เมื่อเห็นจำนวนวัตถุดิบที่ต้องใช้ในการก่อสร้าง วีดในฐานะเจ้าเมืองคิดว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ได้มีค่ามากขนาดนั้น เพราะระดับเทคโนโลยีวัฒนธรรมและเศรษฐกิจยังอยู่ในระดับต่ำ  มันหมายความว่าสิ่งก่อสร้างนั้นจะออกมาในระดับกลางๆ

การก่อสร้างปราสาทอารูเพ่น ต้องการวัตถุดิบหายากมากมาย มหาศาล 

วีดจึงกลับมามองในรายการอีกรอบ

-อาณาจักรอารูเพ่น ได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับ ความสามารถของ ช่างตีเหล็กในการสร้างอาวุธและเครื่องป้องกัน อาณาจักรอารูเพ่นเคยชนะสงครามมามากมาย เค้าต้องสู้กับผู้คนเพื่ออาณาเขตและล่ามอนสเตอร์ จำนวนมากมาย แม้จะมีความสามารถไม่มากนัก อาณาจักรอารูเพ่น ได้ใช้แผ่นหนังเพื่อสร้างชุดเกราะที่แข็งแกร่งและมีน้ำหนักมาก

-คุณได้รับความสามารถเย็บปักถักร้อยในการสร้างเสื้อผ้าของอาณาจักรอารูเพ่น ชุดต่างๆเช่นชุดพ่อมด ชุดของราชวงศ์ ชุดพ่อครัวในวัง ชุดสาวรับใช้ในวัง และชุดต่างๆอีกมากมาย

ยังมีบางสิ่งที่ยังไม่รู้เกี่ยวกับความสามารถแกะสลักจากความทรงจำ เนื่องจากตราประทับแห่งกษัตริย์นั้นยังไม่สามารถอ่านได้อย่างสมบูรณ์ ยังมีส่วน ที่เกี่ยวกับงานแกะสลักที่ยังต้องการการซ่อมแซม

มันเป็นการยากที่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากงานศิลปะ

ตั้งแต่ที่วีด เรียนรู้ทักษะการแกะสลักความทรงจำ เค้ายังไม่ได้เงินเพิ่มขึ้นจากทักษะนี้เลย

เขา ได้เรียนรู้วิธีการเย็บปัก อุปกรณ์หลายๆแบบ สำหรับทักษะการเย็บปักของเขา

วีดยิ้มมุมปาก

" อึมม ก็คิดซะว่าในโลกนี้ การที่จะสำเร็จอะไรซักอย่าง ต้องไม่มีคำว่ายอมแพ้"

คุณไม่มีทางที่จะมีชีวิตย่ำแย่จากการทำงานหนัก!

ตราประทับแห่งจักรพรรดิมันเป็นของโบราณที่เก่าแก่มาก ดังนั้นมันยังมีเรื่องราวที่ยังไม่รู้เกี่ยวกับมันอีก ยังไงก็เถอะเค้าจะพยายามจัดการให้มันเกิดรายได้ให้มากที่สุดในทุกทาง

มันจะต้องเป็นไปได้แน่ๆ

"คู ฮัว ฮัวก ฮัวก!"

เสียงหัวเราะประหลาดออกมาจากปากของวีด

มันมากกว่าการหัวเราะตอนที่เค้าเจอดาบ หรือเกราะจากการล่าซะอีก!

"ถ้ามันมีค่ามาก งั้นมันน่าจะมีค่ามากกว่าดาบปีศาจหรือ เกราะโบราณ"

คำเหล่านี้ออกมาหลังจากที่เขาคิดคำนวณเสร็จสิ้น

สมบัติต่างๆที่เข้ามาสู่มือของประติมากร ล้วนแต่นำไปสู่เส้นทางของการเพิ่มค่าสถานะทางศิลปะ

ยังไงก็ตาม สักที่ของเส้นทางแห่งชะตากรรมนั้น ที่ซึ่งอาณาจักรอารูเพ่น ได้ล่มสลาย

เขาจะต้องซ่อมแซมส่วนที่เหลือของงานแกะสลักถ้าเค้าต้องการที่จะรับรู้ถึงความทรงจำส่วนที่เหลือ

ความสามารถในการซ่อมงานแกะสลักของวีด อยู่ในระดับที่ต่ำมากแทบไม่เคยที่จะซ่อมงานแกะสลักมาก่อนเลย

"เราต้องทำลายงานแกะสลักสักหน่อยแล้วซ่อมมันกลับขึ้นมาใหม่"

เค้าต้องเพิ่มความสามารถของเค้าเพื่อจะได้ทำเควสท์ระดับ S ให้สำเร็จ เพราะแน่นอน เขาคิดถึงรางวัลที่ดี

"มา เรามาเริ่มกันเถอะ"

ทหารรับจ้างเก่าที่ติดตามวีดมาสุดท้ายก็จากไปแล้ว. ในแม่น้ำโหยหวน, เค้าดื่มเหล้าที่มีราคาแพงไปหลายขวด เค้าถึงกระทั่งร้องเพลงระหว่างที่เค้าเมา มันเป็นการยากมากที่จะดูแลเขาระหว่างที่เค้าเมาแล้วสุดท้ายเขาก็จากไป เขาได้รับตราประทับแห่งกษัตริย์จากทหารรับจ้าง ตอนนี้ทหารรับจ้างได้กลับมาแล้ว

วีดส่งสายตา

"มันได้มาด้วยความยากลำบาก"

ใช่สิ มันเป็นเรื่องยากที่จะสบตากับทหารรับจ้างตอนนี้ เขาสามารถที่จะตรวจตราร่างกายของเค้าได้ตลอดเวลา วีดจึงคว้ามือทั้งสองข้างของทหารรับจ้างไว้

"มันช่างเป็นเกียรติเหลือเกิน งั้นลาก่อนนะ จนกว่าเราจะได้พบกันใหม่. อย่ากินหรือดื่มอะไรมากนักล่ะ อะ นี่ของกินเล่นคุณเอาไปกินเล่นเถอะ"

เค้าเสแสร้งทำเป็นว่าการจากลานี้ช่างเป็นการจากลาที่อบอุ่นและซึ้งกินใจ

"ข้าขอโทษนะที่ทำตัวเป็นภาระ สัญญากับข้านะว่าคุณลุงจะดูแลตัวเองหลังจากนี้"

"ไม่เป็นไรเลย มันเป็นประสบการณ์ที่ดีมาก"

"ข้าต้องรีบกลับไปที่ อาณาจักรแล้วล่ะ"

"ส่งจดหมายมาหาข้าบ้างนะ ยังมีอีกหลายอย่างเกี่ยวกับเรื่องราวชีวิตของข้าในฐานะทหารรับจ้างที่ข้ายังไม่ได้เล่าให้เจ้าฟัง"

มันน่าแปลกใจเหลือเกินที่เรื่องราวชีวิตของทหารรับจ้างมันถูกต้องมาก มันดูเหมือนเข้าไปอยู่ในเหตุการณ์ประวัติศาสตร์ของทวีปเวอเซลล์ และมีอีกหลายอย่างที่ต่อเนื่องกับเควสท์ของวีด

"หุหุหุ"

ทหารรับจ้างรู้สึกสบายใจจึงหัวเราะออกมา

เขามีความใกล้ชิดสนิทสนมเล็กน้อยจากการพูดคุยกับทหารรับจ้าง

เขาได้รู้จักกันและกันอย่างมีขอบเขต

"มาหาข้าบ้างนะ ข้าต้อนรับท่านเสมอ ข้าจะไปแล้วนะ"

"คราวหน้ข้าจะพาเจ้าไปรู้จักกับเหล่าญาติๆของข้านะ"

วีดมองไปรอบๆหลังจากที่ทหารรับจ้างเดินทางจากไป

รอบๆแม่น้ำโหยหวน ที่ๆเผ่าทั้งหลายได้ต่อสู้กับวิหารเอมบินยู

กลับเข้าสู่เควส

เขาได้รางวัลที่เขาต้องการแล้ว เขาสามารถกลับสู่อาณาจักรโมราต้า

วีดนั้นเป็นที่รู้จักกันดี ว่าเป็นช่างแกะสลักมือหนึ่งแห่งทวีปเวอเซลล์

ดังนั้นเขาจึงเข้าใจในความบกพร่องของงานแกะสลักที่เค้าเคยทำในอดีต

"ไวเวิร์น เรารู้สึกเสียใจเหลือเกินที่เราไม่ได้สร้างพวกมันให้ถูกต้องเรียบร้อย"

เค้ารีบสร้างพวกมันเพื่อให้พวกมันสามารถถูกใช้ได้อย่างทันท่วงทีตอนที่ต้องต่อสู้กับกองทัพอมตะ เค้าจำเป็นต้องสร้างมันให้มีชีวิตตัวแล้วตัวเล่า

"เอาน่า เราแกะสลักพวกมันด้วยตัวของฉันเองเลยนะ..."

วีดรู้สึกคาดหวังกับไวเวิร์นอย่างมาก พวกมันเป็นงานแกะสลักชิ้นแรกที่วีดมอบชีวิตให้ ใบหน้าของพวกมันยังมีเหลี่ยมมุมอยู่มาก จึงทำให้ต้านลมมากเวลาบิน

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ พวกมันต่างก็มีความภูมิใจในตัวเองเป็นอย่างมาก พวกมันจะเชื่อฟังคำสั่งทุกอย่าง ถึงแม้พวกมันจะหยิ่งจองหอง อวดดีไปหน่อยก็เถอะ

"เฮ้, แกคิดว่าไงมั่ง"

"เจ้านายอยู่ไหน"

"ไปแล้ว พวกเราเป็นอิสระแล้ว"

เจ้าพวกไวเวิร์นดูเหมือนจะชอบทรยศวีด ดังนั้นเค้าจะต้องสั่งสอนมันซะหน่อย ด้วยความที่เขาให้ชีวิตมันเป็นตัวแรก พวกมันจึงมีหน้าที่เหมือนเป็นพี่คนโต พวกมันเคยมีเวลาที่จะกินและเล่นจนอ้วน แต่ในบริเวณทางเหนือพวกมันต้องล่าและเติบโต ไวเวิร์นทั้ง 6 เข้าแถวเรียงต่อกันและพวกมันดูเหมือนเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จเพราะตัวของพวกมันแวววาวเหลือเกิน 

"เฮ่ พวกเจ้าเป็นยังไงบ้าง"

วีด พูดด้วยน้ำเสียงเชิงขอโทษ

วีดมักจะพาพวกมันเข้าร่วมในสงครามเป็นประจำ เขาเลยไม่ได้คิดถึงพวกมันสักเท่าไหร่

"เจ้านาย พวกเราสุขสบายดี"

"แฮปปี้มากเลย"

"เสียอย่างเดียวเราไม่สามารถเจอเจ้านายบ่อยได้เท่าที่พวกเราต้องการ"

เขาเดินเข้าไปลูบหัวไววัน

ขณะที่เขากำลังลูบหัวพวกมันอยู่นั้นเขาก็ได้ยินเสียงกระซิบกระซาบของพวกมันว่า

"ทำไมเค้าถึงได้ดีกับเราจังเลยวะ?"

"เราอาจจะถูกจับ..."

"ระวังตัวกันให้ดี"

วีด ยังคงนวดเฟ้นที่หน้าของไววัน

"นี่พวกแก มันดีมากเลยนะ ตั้งนานแล้วที่ไม่ได้เจอพวกแก"

วีด พูดอย่างสุภาพ

"ไม่เจอกันตั้งนาน ข้าอยากเจอหน้าพวกเจ้าเหลือเกิน"

"..."

พวกไวเวินยังคงเงียบอยู่

วีด อนุญาตให้พวกมันสยายปีกบินขึ้นฟ้าอย่างสนุกสนานตรงหน้าเขา

"พวกเจ้าดูอ่อนแอไปนิดนึงนะ ข้ามีอาหารดีๆที่ข้าได้มาจากการล่า พวกเจ้าอยากลองกินมันดูสักหน่อยมั้ย"

เนื้อของ ราชาไฮดร้า และ อิมูกิ ที่เขาเก็บมันเอาไว้

เค้าแบ่งเนื้อเหล่านั้นให้ทั้งไวเวิร์น และ โกลด์มินิ

"เจ้านาย ข้ารักเจ้านาย"

"ขอบคุณ"

วากู วากู

ไวเวิร์น ฉีกเนื้อเหล่านั้นในปากอย่างตะกละตะกาม

ส่วน โกลด์มินิ ค่อยๆเอามีดเล็กๆ เชือดเนื้อเหล่านั้นทีละชิ้นแล้วค่อยๆกิน

หลังจากได้กินอาหารอย่างเอร็ดอร่อย ไม่มีความไม่พอใจใดๆปรากฏอยู่บนหน้าของไวเวิร์น มันเหมือนกับเด็กที่ภูมิใจในผู้ปกครองของตัวเอง

"ไม่กี่วันมานี้พวกเราเพิ่งจัดการเซนทอหมีได้ตัวหนึ่ง"

"เซนทอหมี?"

"มันอยู่ไกลออกไปจากอาณาจักรโมราต้า พวกเรากินมัน ข้าอยากให้เจ้านายได้ลองชิมรสชาติของมันมากๆ"

นั่นหมายถึงรสชาติของเผ่ามนุษย์

แม้ในการเดินทางมากมายที่ผ่านมา ก็ยังมีพื้นที่ส่วนใหญ่ทางตอนเหนือที่ยังไม่ทราบถึงรายละเอียดที่แน่ชัด

มันมีพื้นที่มากมาย

และก็มีเรื่องราวต่างๆเกี่ยวกับพื้นที่เหล่านั้นด้วย

"พวกเจ้าแข็งแรงแค่ไหนแล้ว?"

"เลเวล 376"

พวกไวเวิร์นต่างก็มีเลเวลเกิน 370 กันแล้ว

ตอนที่วีดให้ชีวิตกับพวกมัน พวกมันเพิ่งจะมีเลเวลแค่ 300 เนื่องจากพวกมันเป็นเพียงแค่ผลงานระดับพอใช้

โกลด์มินิ กลับมาหลังจากกินอาหารของมันเสร็จ

วีดรู้สึกลำบากใจต่อ โกลด์มินิ มากกว่า เพราะวีดรู้สึกว่ามันช่างสิ้นเปลืองซะเหลือเกิน ที่ต้องสร้างมันจากทองคำ

"ข้าขอขอบคุณท่านกับอาหารที่แสนเอร็ดอร่อยมื้อนี้"

มันหิวมาก และวันนี้วีดก็ใจดีเหลือเกิน

โกลด์มินิ นั้นขี้อายมาก แต่เขามีทักษะการต่อสู้ที่เยี่ยมยอด

เขาสามารถวิ่งได้อย่างรวดเร็ว และควงดาบด้วยมือทั้งสองข้าง

มอนสเตอร์ ที่อ่อนแอจะถูกสังหารโดยทันทีและเขาสามารถขี่บนหลังของไวเวิร์นพร้อมกับยิงธนู

ผลงานระดับมาสเตอร์พีซ

ตอนเขาถูกสร้าง เขาได้รับโบนัสเพิ่มเลเวลขึ้นอีก 20% ทำให้เขามีเลเวลสูงที่ 420

มันเป็นรูปหล่อที่ยอดเยี่ยมรูปแรกที่เขาได้สร้าง ให้มีชีวิตขึ้นมา

เจ้าเหลือง และ ฟินิกซ์ ที่เขาสร้างมาจากหินนั้นมีเลเวลอยู่ที่เกือบ 400

"เจ้านาย ข้าได้ผ่านเป้าหมายของข้าที่เลเวล 446 แล้ว"

"ดีมาก เจ้าช่างมีความพยายามเหลือเกิน"

ขญะที่ไวเวิร์นออกไปเล่น โกลด์มินิ เข้าไปในถ้ำเพียงลำพังเพื่อล่า เค้าไม่ได้หยุดพัก เพื่อที่จะสามารถช่วยวีด เพื่อตอบแทนที่วีดให้ชีวิตแก่เขา

"ข้าไปออกเผชิญหน้ากับพวกมอนสเตอร์ในเหมือง ขณะที่ท่านไม่อยู่"

เหมืองร้างใกล้กับอาณาจักรโมราต้า!

ด้วยความที่วีดไม่ได้พัฒนาเหมือง มันเลยกลายเป็นรังของเหล่า มอนสเตอร์. โกลด์มินิ ล่ามอนสเตอร์แล้วก็ถลุงแร่ด้วยพลั่ว

ด้วยความที่เขาเป็นเจ้าของแร่ต่างๆ แร่เหล่านั้นถูกส่งกลับไปที่คลังเก็บของ วีดสามารถใช้แร่เหล่านั้นสร้างสิ่งก่อสร้าง หรือวัตถุดิบในการสร้างอุปกรณ์ต่างๆ

"ข้าได้เรียนรู้ความสามารถใหม่, กอลกอลกอล."

"โอววว"

วีดรู้สึกว่ามันคุ้มค่ามาก ที่เขาซึ่งเป็นเจ้าของสามารถเลี้ยงดูมันเติบโตได้แบบนี้ พอคิดว่าโกลด์มินิ ควรถูกชมเชยมั้ย? 'มันช่างแย่เหลือเกินที่เหล่าช่างแกะสลักน่าจะต้องการคนอย่าง โกลด์มินิ สัก 100 คน'

ทักษะการขุดเหมืองนี้ช่างมีประโยชน์ต่อเศรษฐกิจ

การค้นพบแร่และทักษะการขุด ช่างเป็นทักษะที่มีประโยชน์

"ทักษะอะไรเหรอ?"

"เจ้านายอย่าประหลาดใจนะ มันคือเวทมนต์"

"เวทมนต์งั้นรึ!"

โกลด์มินิ มีระดับสติปัญญาที่สูง

ด้วยความที่เขาสร้างมันขึ้นมาด้วยความสามารถของช่างตีเหล็ก มันมีคุณสมบัติของทั้งไฟ น้ำและโลหะ

สิ่งอื่นๆก็ไม่ได้แย่นัก แต่เขารู้สึกตื่นเต้นที่เขาสามารถเรียนรู้ความสามารถด้านเวทมนตร์

"ดีมากเลย โกลด์มินิ, แต่มาให้ข้าดูหน่อยซิว่าเจ้ามีความสามารถด้านเวทมนต์แบบไหน จงเปิดออก หน้าต่างความสามารถของ โกลด์มินิ!"

วีดสามารถเข้าถึงหน้าต่างความสามารถของแต่ละชิ้นงานแกะสลักที่เขาสร้างขึ้น

ความเชี่ยวชาญดาบขั้นต้น (26%) เลเวล 9 : ทักษะการกวัดแกว่งดาบ. เลเวลที่สูงขึ้นจะทำให้พลังโจมตีแข็งแกร่งขึ้น การยิงธนูขั้นกลาง (88%) เลเวล 7 : โจมตีระยะไกลและเพิ่มความแม่นยำของลูกธนู คุณสามารถเติมลูกธนูได้อย่างรวดเร็ว ความเชี่ยวชาญในการคุมไฟขั้นกลาง (16%) เลเวล 4 : สามารถสร้างไฟ พลังนั้นไม่มีขีดจำกัด แต่ความร้อนที่มากเกินไปจะสะสมในร่างกาย การเปลี่ยนแปลงเป็นของเหลว (15%) เลเวล 3: สามารถใช้ความร้อนทำให้ร่างกายหลอมเหลว มีประโยชน์ในการซ่อมแซมร่างกาย อย่างไรก็ตาม บางส่วนของร่างกายอาจสูญหายอย่างถาวร

โกลด์มินิ มีความสามารถเกี่ยวกับไฟ พร้อมด้วยความสามารถในการต่อสู้ทั้งธนูและดาบ ตามที่เขาคาดไว้ ความสามารถด้านเวทมนตร์ปรากฏออกมา

เวทมนต์การทำลายล้างอัญมณีขั้นต้น (69%) เลเวล 6: สามารถวาดเวทมนต์อันทรงพลังของอัญมณี พลังเวทจะขึ้นกับความสามารถของผู้ร่ายเวทและคุณค่าของอัญมณี เวทมนต์นี้จะกลืนกินอัญมณีปริมาณหนึ่งทุกครั้ง

พลังเวทจากอัญมณี

มันเป็นพลังที่ใช้ได้ง่ายกว่าเวทมนตร์ เนื่องจากเวลาในการร่ายเวทเร็วมากๆ

แต่มีข้อเสียชัดเจนอยู่คือต้องมีการกลืนกินอัญมณี

โกลด์มินิ มีเลเวลอยู่ที่ 446 แล้ว และมีความสามารถทางกายภาพสูง เช่นด้านความแข็งแกร่งและความรวดเร็ว รวมถึงค่าความฉลาดและสติปัญญา เขามีศักยภาพในระดับสูงเทียบเท่ากับพ่อมด เขาได้พัฒนาความสามารถในการใช้เวทมนตร์ตามแบบลักษณะร่างกายของเขา

มันเป็นทักษะที่หรูหราที่แสดงถึงตัวตนของเขา

มันเป็นทักษะที่เหมาะกับ โกลด์มินิ ผู้มีราคาสูงถึง 17,000 เหรียญทอง

"อย่าใช้มันนะ"

"อะไร? กอลกอลกอล"

"เจ้าสามารถใช้ความสามารถนี้ ไอ้การเปลี่ยนสภาพเป็นของเหลวในภายภาคหน้า แต่ถ้าเจ้าใช้มัน ข้าจะหลอมเจ้าให้กลายเป็นทอง"

ถ้าเขาถูกหลอมเหลวลงแล้วละก็ เค้าจะไม่สามารถใช้ทักษะใดๆได้เลย นั่นหมายความว่าข้อดีเดียวของเค้าที่เหลืออยู่ก็คือการถูกนำไปขาย

"นายท่าน"

โกลด์มินิ ได้แต่รำพึงรำพัน

โกลด์มินิ เป็นหนุ่มน้อยที่รูปร่างหน้าตาหล่อเหลาและฉลาดหลักแหลม มองดูแล้วน่าประทับใจ แต่ไม่เลยกับวีด วีดมีความคิดว่าวัยอันรุ่งโรจน์ของคนหนุ่มสาวคือช่วงชีวิตในระดับไฮสคูลที่หญิงสาวผู้ร่ำรวยสามารถกินต๊อกโบกิ (แป้งข้าวผัดซอสเผ็ด) วีดไม่สนใจโกลด์มินิ

ไววันโผล่ออกมาและก้าวเท้าเข้ามา

แน่นอน มันทำบางอย่างแทนที่จะปกป้องน้องชายโกลด์มินิ

"นายท่าน"

"ว่า"

"มีสัญญาณเตือนภัยเกี่ยวกับเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นในเมือง"

น้ำเสียงของวีดเปลี่ยนมาเป็นตึงเครียด

"มีอะไร?"

ขณะที่ออกล่าในโมราต้า พวกไวเวิร์นก็สืบเหตุการณ์รอบๆไปด้วย

วีด ได้ลงทุนเงินจำนวนมหาศาล ประมาณ 300,000 เหรียญทองในโมราต้า รวมถึงสร้างงานแกะสลักไว้มากมาย วิหารเฟรย่าได้แต่งตั้งประจำการไว้ช่วงระยะเวลาหนึ่ง แต่นี้ก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะลดความตึงเครียด พวกมันสืบเสาะรอบๆบริเวณนี้เพราะมันไม่ได้เป็นเรื่องง่ายที่พวกมันจะไว้วางใจพาลาดินของเฟรย่า

"เหมืองหินใกล้ๆกับเมืองเริ่มมีผู้คนมากหน้าหลายตาเพิ่มขึ้นในช่วงนี้"

ไววันเริ่มอธิบาย

มันยากสำหรับพวกมันที่จะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เนื่องจากพวกมันเพิ่งจะเกิดมาไม่นานนัก

แต่วีดเข้าใจ

"ดูเหมือนว่ามันจะมีการเพิ่มของทหารอย่างมากเลยทีเดียว"

มีการสร้างกระท่อมมากมายและการเกณฑ์ทหาร

ไม่ค่อยจะมีผู้คนอาศัยอยู่ใกล้ๆกับอาณาจักรโมราต้า เหล่าผู้อพยพอาจจะมาปักหลักอยู่บ้างทางตอนเหนือแต่ก็ไม่ได้มีจำนวนมาก ยิ่งเหล่าพ่อค้าและหน่วยทหารเกณฑ์ยิ่งเข้าไปใหญ่ เหยื่อที่จะล่าก็แทบจะไม่มีให้ล่าแล้ว เนื่องจากผู้คนมากมายต่างออกล่าในละแวกนั้น

ผู้แปล: Dinako

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล