เล่ม 22 ตอนที่ 3: แตรของเทรูเซ็คสัญลักษณ์แห่งชัยชนะ แปลโดย Smith Rex

เทศกาลจัดขึ้นใกล้กับประติมากรรม จัตุรัส และหอคอยแห่งแสง

ผู้เล่นใหม่ที่เล่นอาชีพผู้อัญเชิญธาตุ กำลังวิ่งไปรอบๆเพื่อดึงดูดการเชื่อมต่อกับ จิตวิญญาณแห่งดิน,จิตวิญญาณแห่งไฟ, จิตวิญญาณแห่งลม และจิตวิญญาณแห่งน้ำ

"จิตวิญญาณแห่งน้ำกำลังจะปรากฏออกมาแล้ว  ใครที่ต้องการจะเติมความสดชื่นด้วยน้ำ โปรดมา และร่วมกับพวกเรา "

“เหล่านักดนตรีผู้ที่สามารถหาพบได้ในโมราต้าเท่านั้นกำลังทำการแสดง! พวกเขาจะเริ่มในอีก 10 นาที "

ถนนเต็มไปด้วยนักดนตรี และนักเต้นที่กำลังทำการแสดงด้วยกัน

ธุรกิจร้านค้ามีความเจริญรุ่งเรือง และแม้แต่ผู้เล่นที่กลับมาจากการล่าของพวกเขา ก็เปิดร้านขายของชำ และขายแจปเท็มของพวกเขา

ฮวายอง และเบลล็อตขบเคี้ยวหญ้าหวาน เมื่อพวกเธอไปเที่ยวงานเทศกาล

พวกเธออาจได้รับความนิยมอย่างมาก ถ้าพวกเธอแสดงร่วมกันเป็นนักเต้นและนักกวี แต่พวกเธอก็ไม่ได้ทำ.

พวกเธอต้องการที่จะเที่ยวเล่น และผ่อนคลายแทน หลังจากการทำงานมาเป็นเวลานาน

"นี่ช่างงดงามจริงๆ"

"ออนนี, ,มันดูดีจริงๆเมื่ออยู่บนตัวคุณ."

 (ออนนี – เป็นคำเรียกที่เป็นทางการเมื่อผู้หญิงเรียกหญิงสาวที่แก่กว่า  โดยไม่คำนึงถึงความสัมพันธ์ทางสายเลือด.언니)

พวกเธอเผาผลาญไปกับการช้อปปิ้ง.

ไม่ได้มีเพียงแค่ฮวายอง และเบลล็อตเท่านั้น แต่ผู้เล่นคนอื่นก็ด้วยเช่นกัน พวกเขาเดินทางไปทั่วตลาดในจัตุรัส พวกเขาฟุ่มเฟือยกับการซื้อสิ่งของ

"นั่น ตรงนั้นมีรองเท้าขนสัตว์น่ารัก ๆ !"

"วีดทำรองเท้าน่ารักมากมาย ทำไมคุณไม่ซื้อมันจากเขาก่อนหน้านี้? "

"ฉันไม่อยากถูกมองว่าเป็นคนเสพติดการช้อปปิ้งน่ะสิ "

"......"

บ้านของฮวายองมีเนื้อที่ 120 ตารางเมตร ห้องนอนขนาดใหญ่ของเธอ มีขนาดใหญ่มาก และในนั้นมีรองเท้าเก็บสะสมอยู่มากมาย

" ออนนี,ถ้าวีดบอกคุณว่าอย่าซื้อรองเท้า คุณจะหยุดซื้อมันงั้นหรือ ?"

หน้าของฮวายองเปลี่ยนเป็นซีดขาว

เธอจะไม่มีความสุข ถ้าเธอสวมแต่รองเท้าแตะ และรองเท้าผ้าใบไปตลอดชีวิต

"ฉันจะ ... ทำสิ่งในสิ่งที่วีดต้องการ"

"จริงง่ะ ?"

"ใช่. แต่ฉันสามารถซื้อกระเป๋าได้! "

 “….”

==============================

"ทิวทัศน์ตอนกลางคืนค่อนข้างสวยว่างั้นไหม ?"

 “ลองทานนี่ดูสิ ฉันเพิ่งซื้อมา  "

"คุณกินก่อนเลย ผมจะเลี้ยงคุณเอง "

เพล และเมลลอนกำลังนั่งอยู่บนก้อนหินใกล้หอคอยแห่งแสง

พวกเขากำลังพลอดรักกัน –นั่งอยู่ด้วยกันขณะที่เพลิดเพลินกับวิวตอนกลางคืนของโมราต้า !

มีอีกหลายๆคู่รักที่นั่งอยู่บริเวณรอบๆนั้นด้วย

ในโมราต้า บริเวณนี้มีบรรยากาศดีที่สุดและมีทัศนียภาพที่เหมาะกับการมาเยือนของคู่รัก

มันเป็นพื้นที่ที่คนโสดมิอาจย่างกรายเข้าไปได้

มีคู่รักนับร้อยคู่นั่งอยู่บนก้อนหินใต้แสงจันทร์

ประติมากร ผู้ที่ไม่มีแฟนสาวอยู่ข้างกาย กำลังทำการแกะสลักไก่ขนาดใหญ่จากความทรงจำ

"ลมทำให้ฉันหนาวจัง"

มีคู่รักหลายคู่ที่สามารถเดินทางกลับมายังเมืองได้ แต่พวกเขาก็เป็นคู่รักแบบชนิดที่ว่ารอจนกระทั่งหนาวจนผู้ชายเอ่ยถาม

"คุณต้องการแบ่งปันเสื้อคลุมของผมไหม?"

ทั้งคู่แบ่งเสื้อคลุมและบรรยากาศสบาย ๆ ด้วยกัน

มีหลายกรณีที่คู่รักจะออกล่า และผจญภัยด้วยกัน

"ตาแก่ การทำอย่างนี้ไม่ได้ทำให้แกรู้สึกเหมือนพวกเรายังหนุ่มสาวอยู่หรือ ?"

 “อะแฮ่ม! ช่าย มันก็โอเคล่ะนะ "

มันไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะได้เห็นคู่รักอายุเยอะดูสนิทสนมกันเช่นนี้

ในรอยัลโรด ผู้คนสามารถรู้สึกราวกับว่าพวกเขายังเยาว์วัยอีกครั้งและมีความสุขอย่างเต็มที่กับประสบการณ์เหล่านี้.

==============================

"พวกเราขายทุกอย่าง พวกเรายินดีที่จะค้าขาย เร่เข้ามา และเชยชมความพิเศษที่เรานำมาจากทะเล คุณอาจพบบางไอเทมที่นำไปสู่ภารกิจ หรือไอเทมที่จำเป็นสำหรับภารกิจของคุณ ดูฟรี! มีสิ่งล้ำค่ามากมาย และการนำพวกมันไปพิจารณาเป็นเวลานาน คุณอาจได้เงินกลับคืนมาบ้าง ร้านเมแพนเปิดให้บริการและพร้อมสำหรับการทำธุรกิจแล้ว! "

เมแพนซื้อขายกับนางเงือกและได้รับผลิตภัณฑ์พิเศษจากทะเล เช่น ปะการัง,สาหร่ายทะเล,ไข่มุก และตาชั่งปลาที่วาววับที่เขากำลังขายอยู่ในขณะนี้

ตั้งแต่เมแพนได้เข้ามาทำการค้าขายในโมราต้าตั้งแต่แรกเริ่มเลยนั้น เขามีจำนวนลูกค้าประจำอยู่มาก

"ขอโทษนะ, เป็นไปได้ไหมที่คุณพอจะลดราคาลงบ้าง? สักนิดหน่อยก็ยังดีนะ"

บรรดาผู้เล่นสาวๆที่ต้องการไข่มุกประกายสวย พยายามยื่นข้อเสนอของพวกเธอ

อย่างไรก็ตามเมแพนส่ายศีรษะของเขา และไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้ต่อราคาได้เลย

"ไม่, ผมไม่สามารถลดได้เลยเพราะมันเป็นของหายากและมีคนต้องการมันเยอะ อีกอย่างของมันมีน้อยด้วย"

แล้วเขาก็เหลือบมองดูพวกเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ และพูดว่า " ผมจะลดมันให้พวกคุณละกัน แต่ลดได้แค่ 2 เหรียญทองนะ "

“ ว๊ายยย ขอบคุณค่ะ!"

บรรดาผู้เล่นหญิงที่ซื้อไอเท็มเหล่านี้ถามว่า "เมื่อไหร่คุณจะนำมาขายอีกคะ?"

"ตอนนี้ผมไม่มั่นใจ แต่ได้โปรดรอ พวกเราจะสรรหาในทุกสิ่ง ตั้งแต่อุปกรณ์ป้องกันไปจนถึงอาวุธ.”

"ฉันสามารถลงทะเบียนเป็นเพื่อนกับคุณได้ไหม?"

"แน่นอนครับ."

เมแพนคิดว่านี่เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับเขา นี่เป็นเวลาที่จะสร้างมิตรภาพกับผู้เล่นคนอื่น ๆ

ตั้งแต่ผู้เล่นเริ่มต้นจนถึงผู้เล่นระดับสูง การเป็นคนกว้างขวางด้วยการพบปะกับผู้อื่น แม้เป็นอาชีพพ่อค้ามันก็นับว่าเป็นเรื่องยากที่จะพบกับผู้คนจำนวนมาก

เงินที่เมแพนได้รับคือ การลงทุนอย่างต่อเนื่องในการค้าของเขา และการเปิดร้านขายของ

"เฮ้ คุณมีปาร์ตี้หรือยัง ?"

เซเฟอร์ถูกทาบถามจากผู้หญิงเรื่อยๆ

เขาอยู่ในจัตุรัสที่ผู้หญิงหลายคนนั่งอยู่คนเดียวและรวมตัวกันในบริเวณนี้(แอดชิน: ประมาณว่าผู้หญิงเหงาๆเปล่าเปลี่ยว ตัวคนเดียว โดดเดี่ยวเดียวดาย)

เซเฟอร์บอกกับพวกเธออย่างเศร้าๆ

"ผม ... มีปาร์ตี้แล้ว"

"ถ้าคราวหลังคุณมีเวลาว่าง ฉันชื่ออีเลน ... "

"ผมขอโทษ มีใครบางคนกำลังรอผมอยู่ "

ยังไงซะ เซเฟอร์ก็มีช่วงเวลาที่ดีในเทศกาลของโมราต้า ถนนทุกสายเต็มไปด้วยความคึกคักเนื่องจากเทศกาล! แต่ยูริน คนที่เขาชอบ ไม่ได้อยู่กับเขา

เธอปฏิเสธอย่างเย็นชาในการมาหา และเดินทางไปทั่วโลกโดยใช้ทักษะการจินตภาพเคลื่อนย้าย

ด้วยความภาคภูมิใจของเขา เซเฟอร์เรียกหน้าต่างกระซิบขึ้นมาและติดต่อกับเธอก่อน

- คุณจะกลับมาเมื่อไหร่?

- ยังมีการเที่ยวชมสถานที่ท่องเที่ยวอีกมากมาย

- พรุ่งนี้คุณพอมีเวลาไหม ?

- ฉันถูกเพื่อนฉันสองคนล๊อคคอไว้ในวันพรุ่งนี้

- แล้ววันหลังล่ะว่างรึเปล่า?

- โทษที ฉันยังคงยุ่งอยู่กับการวาดภาพ

- ผมไปพบคุณในสัปดาห์นี้ ได้หรือเปล่า?

- ฉันไม่สามารถสัญญากับคุณได้ในตอนที่ฉันยุ่งมาก ... เมื่อฉันมีเวลา ฉันจะบอกคุณอีกที

หลังจากนั้นเขาก็ไม่ได้ยินอะไรจากเธออีกเลย

เห็นได้ชัดว่า ยูรินใช้ทักษะการจินตภาพเคลื่อนย้ายของเธอ เพื่อเดินทางท่องเที่ยวไปยังเมืองทางตอนเหนือ แต่หลังจากที่เธอไปที่ อาณาจักรโรเซนไฮม์, อาณาจักรเบร้นท์, เมืองที่ใหญ่ที่สุดของทวีปตอนกลาง และการวาดจัตุรัสเทียอันเหมิน คำร้องของ่ายๆจากเพื่อนของเธอ ถ้าเซเฟอร์เห็นคำร้องขอเขาคงจะเยาะเย้ยมัน

ภารกิจที่เกี่ยวข้องกับการรับของเล่นของโคโบลด์ หรือการได้รับฟันงูพิษ

แต่ด้วยความแตกต่างของเลเวลถึง 20 เลเวล เธอให้คำร้องขอแก่บุคคลอื่น

แม้ว่าเขาจะทำอะไรบางอย่างที่ยอดเยี่ยม แต่พวกเขาก็ไม่สามารถแบ่งปันกับผู้อื่นได้ แม้จะเป็นสิ่งที่อยากทำมากที่สุด

"อ่า ..ถ้าไม่มียูรินอยู่ที่นี่ งานเทศกาลมันช่างน่าเบื่อ"

เซเฟอร์เฝ้าดูขณะที่ฝูงชนเข้ามาในงานเทศกาล

การปล่อยให้หัวใจของเขาล่องลอยไปหายูริน ความรู้สึกของเขาเติบโตขึ้นมาก จนทำให้เขากลายเป็นคนขี้อายได้อย่างง่ายดาย และมันทำให้เขาสั่น

==============================

" ฮึก ฮึก (สะอื้น) ถ้าเธอจะไม่กลับมาล่ะ?"

มีคนอีกคนหนึ่งที่ตกหลุมรักเธอ

ศิลปินผู้ที่ทำการวาดภาพมาจำนวนมากมาย , เปตรอฟ!

ภาพสะท้อนของเอลฟ์ในลำธาร (ลำธารหรือแม่น้ำ)

วิญญาณที่ชั่วร้ายกำลังตระเวนไปบนแผ่นดิน

ภาพของดวงดาวยามค่ำคืน

อ๊อคหนุ่มผู้บ้าคลั่ง

เปตรอฟแสดงภูมิทัศน์อันงดงามและลึกลับเหล่านี้ด้วยการใช้โทนสีอันอบอุ่น

พวกมันทั้งหมดล้วนเป็นผลงานระดับมาสเตอร์พีซ หรือไม่ก็เป็นระดับแม็กนั่ม!

เขาวาดภาพด้วยการแสดงออกที่มีสีสัน ซึ่งแสดงให้เห็นถึงเรื่องราวที่ชัดเจนไม่เหมือนใคร นั่นทำให้จิตรกรคนอื่นอิจฉา

เมื่อเปตรอฟแสดงภาพวาดของเขาให้ยูรินดู

"คุณวาดเอลฟ์ในสายน้ำได้ยังไง?"

"เมื่อตอนที่ผมได้รับเชิญให้ไปที่หมู่บ้านเอลฟ์ มีสาวเอลฟ์มาขอให้ผมวาดภาพของเธอ.”

ยูรินชื่นชมภาพวาดของเอลฟ์ที่กำลังวิ่งไปรอบ ๆ อย่างมีอิสระในผืนป่า

เปตรอฟคุ้นเคยกับเผ่าเอลฟ์ และ นางฟ้าค่อยข้างมาก เมื่อเขาไปเยี่ยมหมู่บ้าน เขาวาดภาพและให้บางส่วนไว้ และภาพที่เหลือเขาเก็บไว้สำหรับเป็นคอลเลกชันของตัวเขาเอง

"การมองดวงดาวในยามค่ำคืน ช่างเป็นสิ่งที่สวยงามมาก ผมไม่เคยคิดที่จะวาดอะไรแบบนี้มาก่อน.”

 “เมื่อตอนเด็ก ขณะที่ฉันมองไปที่ดวงดาว ฉันฝันว่าจะย้ายพวกมันเข้าไปอยู่บนผืนผ้าใบ มันเป็นเรื่องยากแม้เพียงแค่คิดเกี่ยวกับการย้ายพวกมัน แต่เมื่อผมได้ลงมือวาดมัน ผมกลับมีช่วงเวลาที่สนุกมากจริงๆ”

มีการวาดภาพออกมาทั้งหมด 10 ภาพ ชุดภาพภาพวาดเหล่านี้เป็นซีรีย์ ค่ำคืนกลางหมู่ดาว พวกมันเป็นชิ้นงานศิลปะที่แสดงความแปลกใหม่ในตอนกลางคืน

ดวงดาวที่อยู่สูงขึ้นไปบนท้องฟ้าก็สามารถนำมาสื่ออารมณ์ได้ ขณะที่ดาวหลายดวงรวมกันจนกลายเป็นหมู่ดาว พวกมันได้สื่อถึงตัวเอง เป็นดั่งมอนสเตอร์

มีรูปดาวที่แตกต่างกันมากมายคล้ายเด็กที่เฝ้าดูดวงดาว,  ผู้หญิง,  นักบวช, และนักเวทย์

เด็กหนุ่มคนหนึ่งกำลังมองขึ้นไปในขณะที่ทำงานอยู่ในนาข้าว เด็กหนุ่มผู้ที่ปีนขึ้นไปบนต้นไม้ท่ามกลางเนินเขา ได้ทอดสายตาไปยังพื้นเบื้องล่าง และเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังซ่อมอะไรบางอย่างในคอกม้า เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าในชั่วขณะ หญิงสาวที่ตื่นขึ้นมาตอนเช้าเพื่อทำกับข้าวสำหรับครอบครัวของเธอ ได้มองออกไปนอกหน้าต่าง และนักดาบผู้ที่กำลังฝึกอยู่ในปราสาทอย่างเหน็ดเหนื่อย และทอดกายลงบนพื้น แล้วมองขึ้นไปบนท้องฟ้า การแสดงออกของหัวขโมยที่นั่งอยู่บนกำแพงบ้านของใครสักคนหนึ่ง และกำลังมองขึ้นไปบนท้องฟ้า!

ผลงานศิลปะชิ้นเล็กๆของเปตรอฟไม่สามารถดูแคลนได้ มันมีส่วนประกอบ ปริมาตร และมันก็มีจุดเด่นในตัวมันเอง จนกระทั่งถึงจุดนี้ บรรยากาศที่รายล้อมรอบยูรินช่างสดใสและร่าเริง

"ผมวาดภาพเอาไว้มากมาย ดังนั้นถ้าคุณมีเวลาพอโปรดชื่นชมพวกมัน."

"คุณยังมีอีกหรอ?"

"ถูกต้อง. ผมยังไม่ได้แสดงให้คุณเห็นถึงหนึ่งในสามส่วนของการทำงานของผมเลย "

เปตรอฟไม่สามารถหยุดตัวเขาจากการพูดคุยได้ในทุกครั้งที่ยูรินชื่นชมผลงานของเขา

ทุกครั้งที่เขาได้ยินเสียงของเธอที่ยกย่องเขา เขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังล่องลอยอยู่ในก้อนเมฆ!

เขายังได้พูดคุยเกี่ยวกับศิลปะที่ยังไม่ได้รับการปล่อยออกมา แต่เขาไม่คิดว่ามันเป็นขยะ

- ค่าสถานะศิลปะเพิ่มขึ้น 21 สำหรับการชื่นชมภาพวาดคุณภาพระดับแม๊กนั่ม

- ทักษะศิลปะของคุณ และความเชี่ยวชาญทางศิลปะของคุณเพิ่มสูงขึ้น

- ค่าสถานะความฉลาด และความรู้เพิ่มขึ้น 2

เมื่อยูรินได้รับฟังเขาพูดเกี่ยวกับสิ่งต่างๆมากมาย ค่าสถานะศิลปะของเธอก็เพิ่มมากขึ้น

สำหรับเปตรอฟ มันไม่ใช่แค่ภาพวาดที่เขาวาด เขายังได้รับภาพวาดมาจากการทำภารกิจ และมีจำนวนผลงานศิลปะมากมายที่เก็บรวบรวมเอาไว้ ระดับทักษะการวาดภาพประกอบของเขาอยู่ในจุดที่เหนือกว่าทุกคนถึงสองเลเวล

"ภาพนี้ค่อนข้างให้ความรู้สึกที่ดีกับมัน คุณทำมันด้วยสีที่ซื้อมา หรือคุณทำมันขึ้นมาด้วยตัวคุณเอง?”

"ผมมีหลายสิ่งที่ผมทำเอง และยังมีหลายสิ่งที่ผมซื้อมาจานร้านศิลปะ ผมยังทำสีเพ้นท์แบบโฮมเมด มันยังใหม่ๆอยู่เลยและสีจะยังคงอยู่เป็นเวลานาน แต่เพราะคุณจำเป็นต้องทำมันในปริมาณมาก ดังนั้นผมจึงไม่แนะนำให้คุณทำพลาด "

เมื่อยูรินมองไปที่ภาพ เธอเริ่มต้องการไปยังดินแดนในทะเลลึก

"คุณค่อนข้างมีทักษะทางด้านศิลปะ มันช่างงดงาม "

"นี่เป็นภาพวาดของผม มีหลายอย่างที่ผมวาดเหมือนพวกเอลฟ์ จิตวิญญาณ และผู้คน และคุณเป็นคนแรกที่ได้เห็นพวกมัน "

"คุณรู้สึกยังไงบ้างที่ได้มาถึงสถานที่ของพวกมัน?"

"มีภาพวาดเกี่ยวกับจิตวิญญาณ ผมใช้ทักษะจินภาพเคลื่อนย้ายเพื่อเดินทางไปที่นั่น ตอนแรกพวกเขาหลีกเลี่ยงผม เพราะผมเป็นมนุษย์ แต่ตอนนี้เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาเห็นผม พวกเขาก็ขอให้วาดมันออกมา "

การใช้ทักษะจินภาพเคลื่อนย้ายโดยการเดินทางผ่านมิติ เขาสามารถทำภารกิจ และทำหน้าที่เป็นสื่อกลาง

เขาพยายามเก็บความลับไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่เปตรอฟบอกยูรินโดยไม่มีข้อแม้ใด ๆ

"ฉันคิดว่ามีเพียงรูปปั้นเท่านั้นที่สามารถทำมันได้ ดังนั้นฉันจึงไม่ทราบว่าภาพวาดนี้ยังสามารถมีคุณค่าถึงระดับแม๊กนั่มได้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้เรื่องนี้ "

"ในงานศิลปะ จิตรกรและประติมากรมักถูกนำมาเปรียบเทียบกัน เมื่อทำการแกะสลักอะไรสักอย่างหนึ่งจะต้องมีสายสัมพันธ์อันพิเศษ  แต่ในการวาดคุณสามารถจับภาพได้ทุกอย่าง เช่นในชิ้นนี้ มันคือภาพพระอาทิตย์ขึ้นตระหง่าน ความงามของสีสันแปลกตา และคุณจะสามารถวาดภาพธรรมชาติที่สวยงาม โดยไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ในงานศิลปะ "

ยูรินสงสัยและถามคำถามกับเขา

"คุณได้ทำผลงานอันยอดเยี่ยมออกมามากมาย แต่เปตรอฟ ฉันไม่เคยได้ยินชื่อของคุณที่สมาคมจิตรกรเลย.”

ในกรณีของวีด มันไม่ใช่เพียงแค่ในสมาคมประติมากร แต่ถ้าคุณเป็นผู้เล่นในโรยอลโร๊ด คุณก็รู้เกี่ยวกับเขา.

แต่ไม่เคยมีใครได้ยินชื่อของเปตรอฟมาก่อน

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำภารกิจมากมาย แต่ถ้าใครที่มีความสุดยอดในการวาดภาพ ส่วนใหญ่งานของพวกเขา จะกลายเป็นผลงานที่มีชื่อเสียง

"เมื่อผมได้รับภารกิจ ผมไม่ชอบความวุ่นวายดังนั้นผมจึงไม่ใส่ชื่อของผมลงไป เมื่อผมเสร็จสิ้นภารกิจในแบบไม่ประสงค์ออกนาม เลยทำให้ชื่อเสียงของภาพค่อนข้างต่ำ ถ้าโดยปกติผมลงนามในผลงาน นามเปตรอฟคงจะเป็นที่รู้จักไปทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลล์แล้วเป็นแน่ "

เปตรอฟกำลังซ่อนตัวอยู่ในจองนีอง และเขาเป็นจิตรกรที่โดดเด่นที่สุด

[T / N: จองนีอง: โลกแห่งวิญญาณ (ปราสาทภายในภาพวาด)]

ผลงานอันน่าอัศจรรย์ของเขาที่รู้จักกันดีคงมีเพียงภาพวาดเทพธิดา และผลงานของเขาโดดเด่นอย่างเท่าเทียมกัน

"การวาดภาพแบบนี้ช่างเสียเปล่า ทำไมคุณไม่วาดภาพต่อไปโดยใช้นามแฟงอื่นล่ะ ?"

เปตรอฟหัวเราะและอาย

"เหตุผลง่ายๆมีอีกข้อหนึ่ง จาก 2 ข้อ "

"เหตุผลอีกข้อ?"

"ใช่ ... การวาดภาพเป็นสิ่งที่ดีที่สุดในโลกนี้ การมีชื่อเสียงโด่งดังย่อมมีภาระ เป้าหมายของผมในเวลานี้คือเพียงแค่ต้องการแสดงความแข็งแกร่งของศิลปินออกมาในเวลานี้ "

"แล้วคุณคิดยังไงกับประติมากรวีดแห่งดินแดนทางเหนือล่ะ? ประติมากรวีดที่กำลังทำให้ประติมากรรมมีชื่อเสียงในขณะนี้. "

เปตรอฟไม่ทราบว่ายูรินเป็นน้องสาวตัวน้อยของวีดและเขาตอบอย่างตรงไปตรงมา

"ผมไม่เคยเห็นวีดเป็นคู่แข่ง การวาดภาพย่อมดีกว่าการแกะสลักมาก เขาดูเหมือนจะคิดว่าเขาได้รับการยอมรับจากทุกคนในตอนนี้ แต่ถ้าผมปรากฏตัวของผมออกไปให้โลกนี้รู้จัก เขาจะต้องอับอายขายหน้า "

หลังจากนั้นเปตรอฟก็ไม่สามารถพบกับยูรินได้อีก

ด้านหนึ่งของกำแพงปราสาทเซนต์จอร์จ ยูรินทิ้งกราฟฟิตี้ไว้

เปตรอฟ ไอ้คนงี่เง่า ไอ้ลูกหมา.

==============================

แม้ในระหว่างช่วงงานเทศกาลในโมราต้า วีดก็ไม่ได้ออกไปเดินเล่นรอบๆเลย

"ในระว่างงานเทศกาลมันต้องทำธุรกิจอาหาร"

อาหารที่ทำสำหรับโอกาสพิเศษ ขายได้ราคาดีและมันเป็นวิธีที่ดีในการเพิ่มทักษะความชำนาญ

มันไม่สำคัญ แม้ว่าเขาจะโก่งราคาคนพวกนั้น!

ทักษะการทำอาหารขั้นกลางเลเวล 8! เขาเหลืออีกประมาณ 4.3% จะกลายเป็นเลเวล 9

"ฉันต้องเพิ่มทักษะการทำอาหารของฉันไปขั้นสูงให้เร็วที่สุด."

เมื่อมีการล่า ผู้คนต้องลุย และกินสามมื้อต่อวันอย่างแน่นอน

การทำอาหารเป็นประจำ และใช้มันบ่อยๆ ไม่เพียงแต่จะเพิ่มทักษะความสามารถของเขา แต่อาหารของเขาจะได้รสชาติที่ดีและยังช่วยเพิ่มค่าสถานะอีกด้วย

เย็บผ้า, ขัดเงา,ตกปลา,แกะสลัก, ลับคม (ทักษะดาบ), ยาสมุนไพร, ผ้าพันแผล

มีหลากหลายด้านที่เขาทำการฝึกฝน

ถ้ามีใครคนหนึ่งได้รับทักษะการทำอาหารขั้นสูง จะได้รับความใกล้ชิดกับทหารและคนในท้องถิ่น (NPC) ง่ายขึ้น

สิ่งที่น่าทึ่งคือเขาสามารถทำซุปอร่อยๆจากปลาแองโชว์วี่สองตัว และอาหารทะเลสามอีกสองสามอย่าง

เมื่อวีดกลับมาจากลาสฟาลั้งค์ เขาจับปลาหมึกและปลาแองโชว์วี่ และเอามันมาทำเป็นซอสปลา ต้องขอบคุณอาหารที่เขาหมักเอาไว้ เขาสามารถทำอาหารจานต่างๆได้หลากหลายมากขึ้น

ไม่ช้าก็เร็วเขาก็ต้องยกระดับทักษะการทำอาหารให้ไปอยู่ในขั้นสูง

"บ้านอาหารทะเลสด ถ้ามีใครอยากลิ้มลองถึงรสชาติของท้องทะเล เชิญมาทางนี้ "

วีดเลือกปรุงแต่อาหารจากปลา และอาหารทะเลอื่น ๆ เพราะมันเน่าเสียได้ง่าย

แทบจะไม่มีผู้เล่นในโมราต้าออกไปตกปลายังทะเลที่ห่างไกล นี่จึงทำให้เขาสามารถขายอาหารทะเลได้อย่างเนียนๆ ด้วยอาหารทะเลที่แตกต่างและหลากหลาย

"โปรดอย่ากระพริบตาจากเนื้อปลาวาฬ ปลาทูน่า และปลาฉลาม เพราะมันจะหมดไวมาก ถ้าปลาทั้งสามอย่างนี้หมด ไม่ต้องกังวล เรายังมีเมนูอื่น ๆ อีก เช่น ปลาหมึกยักษ์สไลด์พร้อมเสิร์ฟ" วีดทำการเคลื่อนไหวอย่างงดงามด้วยดาบของเขาในการหั่นเนื้อปลาวาฬสดๆ

ความสามารถในการจดจ่อกับการทำอาหาร และความสามารถในการมุ่งเน้นไปที่การตัดพวกมันด้วยดาบจนเป็นซาซิมิ

"ฉันควรจะทำให้มันบาง ด้วยวิธีนี้ มันจะดูเหมือนมีปริมาณมาก .... และทำให้ฉันสามารถทำเงินได้มากขึ้น! " แม้ในขณะที่วีดกำลังทำการต้มหม้อตุ๋นเผ็ดให้เดือด มีความแตกต่างในการปรุงอาหารของวีดเมื่อเทียบกับกับคนอื่น ๆ

หากเป็นพ่อครัวคนอื่นที่กำลังปรุงอาหารในหม้อแบบเดียวกันนี้ พวกเขาก็จะทำได้ประมาณแปดชาม ขณะที่วีดสามารถทำได้ถึงสิบชาม !

เป็นอีกครั้งหนึ่งที่เขาใช้ผักที่มีราคาถูกแสนถูก และนำส่วนต่างๆมาใช้อย่างแม่นยำ กระดูก,หัว และหาง

เขาจะไม่ยอมเสียอะไรแม้แต่นิดเดียวในการนำมาใส่จานพร้อมเสิร์ฟ ทำให้เขาเป็นที่นิยม ตั้งแต่การออกล่าที่ถ้ำแห่งลิตวาร์ต เมื่อตอนที่ เขาแยกตัวออกมาทำอาหารให้เหล่าทหารทั้งหลาย ในการเสิร์ฟอาหารออกมา 20 ชามต่อครั้ง มันจะต้องปรุงอาหารออกมาให้ได้ครั้งล่ะ  10 ชาม

"นี่มันดูน่าทึ่ง คุณปรุงอาหารและทำปลาฉลามซาซิมิงั้นหรอ? "

"รสชาติมันเหมือนอะไรอ่ะ? มันจะเพิ่มค่าสถานะของเรามากไหม? "

ลำพังแค่ข่าวลือของวีดผู้ที่ปรากฏตัวขึ้นหลายครั้งทางทีวีก็ทำให้มีกลุ่มลูกค้ามารวมตัวกันรอบๆเขา คล้ายกลุ่มเมฆ!

"ถ้าเราทั้งคู่กินมันด้วยกัน มันคงจะอร่อยมาก"

" ชิ, ฉันตัดหนวดปลาหมึกชิ้นใหญ่ให้ล่ะกัน ."

การทำอาหารทั้งหมดของวีด ณ ดินแดนที่สูงกว่าระดับน้ำทะเล ถูกโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ตผ่านวิดีโอและรูปภาพที่ถูกแก้ไขแล้ว ทำให้ผู้เล่นถูกกระตุ้นด้วยความอยากอาหารของพวกเขา มันทำให้ผู้คนต้องการลิ้มลองรสชาติของพวกมัน วีดสามารถใช้ประโยชน์ในจุดนี้ทำให้ง่ายขึ้นมาก

"ฉันจะต้องทำยังไง ถึงจะสามารถปรุงอาหารได้ดีขนาดนี้กันน้า ?"

เมื่อเหล่าพ่อครัวมือใหม่ถามคำถาม วีดก็รวบรวมพวกเขารอบๆ และตอบในขณะที่ทำซุปปลารสเผ็ด

"ใช้วัตถุดิบสดใหม่ และน้ำสะอาด และใส่ใจในเรื่องของการปรุงรสที่คุณต้องทำด้วยตัวคุณเอง.”

บรรดาคนที่กินซาซิมิชอบรสชาติเพราะฉะนั้นพวกเขาจึงกินมันอย่างรวดเร็วและตั้งแต่นั้นมามีผู้คนมากมายที่ต้องการมากขึ้นไปอีก ข้าวแผ่น และน้ำซุปตุ๋นถูกเสิร์ฟมาเพิ่มเป็นบริการพิเศษ!

ถ้าพวกเขาเพียงแต่ดื่มน้ำซุปปากของพวกเขาก็จะถูกลวก แล้วพวกเขาจะต้องดื่มเหล้าผลไม้โดยไม่มีทางเลือกอื่น พวกเขาจะสั่งซาซิมิเพิ่มเป็นกับแกล้ม

นี่เป็นครั้งที่ 2 และครั้งที่ 3 ที่วีดใช้วิธีการอันเจ้าเล่ห์แบบนี้ !

"ในขณะที่คุณดื่มน้ำซุปปู รวมถึงซุปหอยกาบ ! เพื่อเป็นข้อมูลสำหรับคุณ มันมีสารพิษในปลาปักเป้าพวกนี้สักเล็กน้อย มีโอกาสถ้าเกิดคุณกินมันเข้าไปแล้ว คุณอาจจะตายได้ มันถูกขายให้คนที่มีความต้านทานต่การติดพิษเท่านั้น และผู้ที่มพลังชีวิตสูง เราจะไม่รับผิดชอบต่อการกระทำของคุณ "

เมื่อทักษะการทำอาหารขั้นกลางของวีดอยู่ในเลเวล 8 เขาสามารถขายอาหารที่มีคุณภาพสูงได้ จำนวนของเมนูอาหารอันมากมายจากท้องทะเล!

มันไม่ใช่เพราะภารกิจ มันเป็นเพราะเขากลับมาจากลาสฟาลั้งค์ระหว่างการจับปลา

ติ๊งงงงงงงงงงงงงงง.

- ทักษะการทำอาหารถึงขั้นกลางเลเวล 9. คุณสามารถสร้างสรรค์รสชาติได้ลุ่มลึกมากขึ้น

"ในที่สุด ฉันก็ทำได้ถึงเลเวล 9 แล้วซะที "

เต๊นท์ที่ใช้ทำอาหารของวีดเต็มไปหมดโดยไม่มีที่จะนั่ง ร้านอาหารในช่วงงานเทศกาลมักจะยุ่งอยู่เสมอ และแออัด

ในขณะที่ต้มน้ำซุป เขายังทำประติมากรรมในช่วงเวลาสั้น ๆ ขณะที่เขารอในระหว่างนั้น

ถ้าคุณมีบางสิ่งบางอย่างที่สนใจอยู่ แล้วมองมันในขณะที่คุณกำลังรับประทานอาหารไปด้วย มันจะให้ความรู้สึกรางกับว่ามันมีรสชาติดียิ่งขึ้น!

ในขณะที่ปรุงอาหาร เขาเลือกเก็บเปลือกหอยที่เหลือและใช้มันเพื่อทำประติมากรรมปูขนาดใหญ่

"ฉันต้องการสามที่ ได้โปรด!"

"พวกเขาจะผสมอาหารให้เราด้วยหรือป่าวนะ?"

การทำให้เมนูสัมพันธ์กับรูปสลัก กำลังกลายเป็นที่นิยม!

ซุปปูกับซุปข้นปู ด้วยการตักใส่กระดองปูมาด้วยกันพร้อมกับข้าวผัด การทำอาหารจานเดียวที่สมบูรณ์แบบ

กลิ่นหอมที่ไม่อาจต้านทานได้กระจายไปทั่ว จึงทำให้ทุกคนต้องยืนรอเข้าคิวเป็นแถวยาว

"ตอนนี้ดูแล้วมีนักผจญภัยอยู่ค่อนข้างน้อย"

ผู้เล่นของรอยัลโร๊ดทั้งหมดได้เห็นโฆษณาในกระดานข่าวและเริ่มกันเป็นวงกว้างจากข้อมูลของเหล่านักผจญภัยที่ได้เข้าร่วม

นักผจญภัยหลายคนมาสำรวจทวีปทางตอนเหนือ ผู้เล่นเหล่านี้กระเป๋าหนักและใช้จ่ายเงินจำนวนมากไปกับการกินและเพลิดเพลินกับการปรุงอาหารของผู้เล่นที่มีชื่อเสียง

"ยังคงมีดันเจี้ยนจำนวนมากที่ผู้เล่นยังไม่รู้จักในทวีปทางเหนือ พวกเราเป็นอีกหลายปาร์ตี้ที่จะทำการรวบรวมมันไปด้วยกัน และมีการรวบรวมข้อมูลไว้จำนวนมากมาย "

"......"

นักผจญภัยได้แนะนำตัวพวกเขากับวีด

"คุณสนใจอยากจะไปด้วยกันและสำรวจหมู่บ้านพาริวเบ็กไหม? ผมชอบการออกล่า และผมให้ความสำคัญที่สุดในเวลานี้คือการใช้อาวุธจากเหล่านักรบในทะเลเหนือ "

"จากช่วงเวลาที่คุณอยู่ในทะเลเหนือ คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับสุสานของเคาท์วาเดซไหม? ตอนนี้คงมีเพียงแค่นักรบที่น่าเกรงขามจึงจะสามารถเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ที่โหดเหี้ยมได้อย่างสูสี เมื่อมันออกมาจากถ้ำ ค่าเลเวลเฉลี่ยของมอนสเตอร์ที่เกิดขึ้นใหม่คือ 400 เรารู้ว่าความแข็งแกร่งของ วีด-นิม ​​สามารถจัดการเรื่องนี้ได้ แต่เมื่อร่วมมือกับพวกเราจะเพิ่มโอกาสสำเร็จของพวกเรามากยิ่งขึ้น. "

วิดีโอของวีด เป็นตำนานการผจญภัยของเขา การได้ออกอากาศทางอินเทอร์เน็ตและได้รับการรับชมจากผู้ชมนับล้านคน

การออกอากาศทำให้กลายเป็นผู้มีชื่อเสียงและทำรายได้มากมายทุกครั้ง มีนักผจญภัยฝีมือดีจำนวนมากที่เขาจะปฏิเสธข้อเสนอโดยไม่ลังเลเลยหากเขาเห็นอันตรายที่อาจเกิดขึ้น มันมักจะเกิดกรณีแบบนี้อยู่บ่อยๆ

แต่สำหรับวีด ไม่มีข้อเสนอที่ไม่ดีในการรวมกลุ่มกับคนอื่น ๆ มีผู้เล่นคนอื่นที่มีความสามารถในการเดินทางผจญภัยในทวีปทางตอนเหนือ และพวกคนเหล่านั้นเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ด้วย

นอกจากนี้ยังเป็นสถานที่ที่ดีในการสร้างปาร์ตี้ มีการออกล่าและการสำรวจมากมาย

พวกเขาพยายามเกลี้ยกล่อมวีดโดยเสนอให้เสื้อเกราะนักรบกับเขา

"การผจญภัยอาจเป็นอันตรายได้ดังนั้นฉันจึงไม่อาจไว้วางใจได้"

นอกจากนี้ยังมีปาร์ตี้ที่มีชื่อเสียงถามเขา พวกเขาบอกว่าการออกล่าจะรวดเร็วมากกับวีดและแม้กระทั่งต้องการให้วีดมาเข้าร่วมกับพวกเขา

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ สถานการณ์ของวีดไม่ดีเท่าไหร่

มันเป็นเพราะภารกิจที่เกี่ยวข้องกับกองทัพอมตะ

บรรดานักผจญภัยและนักรบกำลังกุมมือกับที่อยู่รวมกันด้วยมือที่ยื่นออกมาเนื่องจากการอยากลิ้มชิมรสอาหาร.

มีคนสองคนได้ยินว่าวีดกลับมาและรีบวิ่งไปหาเขา

มันโดล และภรรยาของเขา

เขาได้ให้คำขอร้องด้วย1เหรียญทองแดง ให้วีดทำตุ๊กตาเพื่อระลึกถึงชีวิตของเด็กสาวและมีปาร์ตี้หลายกลุ่มเดินทางมาจากทุกที่ เพื่อมองดูและชื่นชมในสิ่งที่วีดได้ทำ

"วีดคุณกลับมาแล้ว"

มันโดลกุมมือของวีด

วีดมองเห็นถุงมือขนสัตว์ทีจับมือเขา และเห็นใบหน้ายิ้มสดใส

เขายิ้มตอบกลับด้วยความกระตือรือร้น

แน่นอนว่านี่เป็นเพราะเขาได้สังเกตมันโดลก่อนแล้ว นักรบที่กำลังวิ่งมาด้วยการสวมใส่รองเท้ามิธริลที่เปล่งประกาย

"คุณยังไม่ลืม"

ไม่เพียง แต่รองเท้ามิธริลที่หาดูยาก เพราะการที่จะทำให้มันมีความคล่องตัวพอนั้น ทำยากมาก ช่างตีเหล็กต้องมีฝีมือดีจริงๆ การทำอาวุธยังจะง่ายซะกว่า ไม่ใช่เรื่องทั่วไปจะได้พบมัน แล้วได้รองเท้ามิธริลมาอยู่ในมือของเขา

มันมีราคาแพงและเป็นไอเทมหายาก

วีดถามเขาอย่างระมัดระวัง

"คุณคิดอย่างไรกับผลงานของผม"

วีดได้ใส่ความพยายามทั้งหมดของเขาลงไปเพื่อเติมเต็มคำขอของมันโดลในการทำตุ๊กตา สำหรับภารกิจอื่น ๆ มันคงจะดีกว่าถ้าเขาล้มเหลวและพยายามใหม่อีกครั้ง แต่เวลานี้เขาไม่สามารถทำอย่างนั้นได้ ดังนั้นเขาจึงใส่ความทุ่มเทเอาใจใส่ของเขาทั้งหมดในการทำมัน

มันโดลยกนิ้วโป้งให้เขา

"มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด มันเกินความคาดหวังของผม แม้ว่าจะเป็นเพียงคำขอแค่ 1 ทองแดง ผมไม่ทราบจริงๆว่าคุณจะใส่ความพยายามลงไปมากกับมัน ภรรยาของผมก็ .... ชอบมากเช่นกัน. "

ภรรยาของเขาเดลฟิน่าพงกหัวคำนับเล็กน้อยเพื่อเป็นการทักทาย

"ว้าว!"

"คนนั้นหรือที่มาขอให้แกะสลักให้น่ะ"

มีบรรดาลูกค้าที่ต่อแถวเรียงรายเพื่อรอประตูศูนย์ศิลปะ เปิดต่างก็รู้เรื่องราวกันหมดแล้ว

เจ้าเมืองแห่งโมราต้าทำประติมากรรมเพื่อความปรารถนาของทั้งสองคน!

ผู้คนต่างสงสัยว่านี่เป็นเรื่องหลอกลวงหรือไม่ แต่ทั้งคู่ก็มาปรากฏตัวเบื้องหน้าพวกเขาแล้ว

"ถ้ามันเป็นคนอื่น พวกเขาคงจะบ้ามากเพียงเพื่อเงิน แต่คุณขอแค่ 1 ทองแดงและทำชิ้นงานศิลปะระดับแม็กนั่มออกมา? "

"แต่ผมไม่อาจมอบความเป็นเจ้าของในตัวมันได้" (วีด)

"ถึงกระนั้น ... ผมไม่สามารถมอบมันให้กับมือได้"

"ถ้าคุณคิดถึงเกี่ยวกับมัน เมืองของพวกเราช่างดีจริงๆ มันเป็นเมืองที่เอาใจใส่กับผู้เล่นมือใหม่ "

"ถ้าคุณมองไปที่กระท่อมและสิ่งอื่น ๆ สิ่งนี้ดูเหมือนจะเป็นสถานที่ที่ดีจริงๆ"

วีดไม่ได้เอาความดีเข้าตัว

"ผมพยายามอย่างหนักจริงๆ แต่ถึงแม้ผมจะพยายามแต่ด้วยความสามารถอันจำกัด ดังนั้นผมขอโทษ”

"ไม่เป็นความจริงเลย พวกเรารู้สึกขอบคุณจริงๆ"

"ผมยังคงต้องขออภัยที่ทำให้คุณต้องเดินทางมาถึงที่นี่"

ความจริง วีดทำอย่างนั้นเพราะมีสิ่งอื่นในใจ

โดยปกติเมื่องานประติมากรรมเสร็จแล้วเขาจำเป็นต้องส่งให้พวกเขา!

แต่เนื่องจากทวีปเวอร์เซลล์มีขนาดใหญ่มาก คุณไม่มีทางรู้ว่าจะพบใครสักคนอีกครั้งได้เมื่อใด

นอกเหนือจากการทำให้สภาพแวดล้อมของงานศิลปะสมบูรณ์แบบ เพื่อที่จะได้รับค่าธรรมเนียมการร้องขอ เขาจำเป็นต้องทำให้พวกเขามา

เดลฟียิ้มสดใสและพูดคุย เธอเป็นคนใจดีและสุภาพมาก

"ตั้งแต่เรามาถึงโมราต้า มีเรื่องดีๆเกิดขึ้นมากมาย ดูนี่สิ."

เดลฟียื่นมือ ส่งมอบอะไรบางอย่าง มันดูเหมือนไข่

วีดรับมันมาและทำการตรวจสอบ

"ตรวจสอบ."

ไข่นางฟ้า: ความทนทาน 10/10

ไข่ที่เปราะบางแตกได้ง่าย

มีความเป็นไปได้ที่นางฟ้าจะให้สิ่งนี้กับใครสักคนในชีวิตของมัน

ถ้าคุณเก็บมันไว้ให้อบอุ่นในช่วงเวลาหนึ่ง ทารกนางฟ้าจะกำเนิดออกมาจากไข่

เพศของนางฟ้าถูกกำหนดให้เป็นเพศหญิง

แม้ว่านางฟ้ามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดธรรมชาติมากกว่าเอลฟ์ แต่พวกมันก็มีด้านที่อ่อนโยน

เป็นทราบกันดี สิ่งแรกที่พวกเขามองเห็นจะเป็นพ่อแม่ของพวกเขา ผู้ซึ่งสามารถตั้งชื่อให้กับพวกเขาได้ นางฟ้าเด็กจะทำตามคำพูดของพ่อแม่เพียงเฉพาะในช่วง 6 เดือนแรกเนื่องจากนางฟ้าเติบโตเร็วมาก

ขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมของหมู่บ้านและสภาพแวดล้อมโดยรอบ จะมีความแตกต่างในการเจริญเติบโต

ขึ้นอยู่กับความแตกต่างในรูปร่าง บุคลิกภาพและความสามารถในการเปลี่ยนแปลงมันในอนาคต

ข้อ จำกัด :

- ไข่ต้องไม่แตก

- ถ้าคุณทำให้ทารกนางฟ้ามีความเครียดมากเกินไป มันอาจตัดสินใจที่จะกลับไปยังดินแดนของนางฟ้า

- ถ้านางฟ้าชั่วร้ายเกิดมา ความอื้อฉาวจะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล

ตั้งแต่มีน้ำพุนางฟ้าลึกลับถูกสร้างขึ้นที่ปราสาท นางฟ้าจะบินวนรอบๆทุกคืน

มันโดล และเดลฟิน่าได้เป็นมิตรกับพวกเขาโดยการให้ของขวัญและอาหารและได้รับไข่กลับมา

วีดคืนไข่กลับไปให้เธออย่างระมัดระวัง

"มันเป็นเรื่องยากมากที่จะได้รับมา ยินดีด้วย"

จำนวนผู้เล่นที่ได้รับไข่นางฟ้ามีน้อยกว่า 20 คน

วีดไม่สามารถขอให้พวกเขามอบไอเทมนี้ให้กับเขา เพื่อคำร้องขอจากพวกเขา

คู่รักมันโดล และเดลฟิน่า, แน่นอนที่นางฟ้าจะไม่เหมือนลูกที่แท้จริงของพวกเขา อย่างไรก็ตามเนื่องจากพวกเขาดูแลนางฟ้า ถ้าแผลของพวกเขาสามารถรักษาแม้กระทั่งนิดหน่อยก็คงจะดี

พวกเขาจะสามารถตัดสินใจกับปัญหาที่มีในมือด้วยตัวพวกเขาเอง ในความเป็นจริง แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่พ่อแม่ที่ให้กำเนิด พวกเขาสามารถดูแลมันและเลี้ยงดูมันด้วยตัวเอง

มันโดลเอาเงินออกมาจากกระเป๋าของเขา

"นี่คือ 1 ทองแดงสำหรับคำสัญญา "

เป็นเวลาสองวินาทีที่ใบหน้าของวีดเปลี่ยนไปอึมครึมจนถึงจุดที่ว่าเขานั้นอยากกระทืบเจ้าโทริเลยทีเดียว

"ขอบคุณ. ผมได้รับค่าตอบแทนจากคำขอของคุณแล้ว "

มือของวีดสั่นเทาขณะที่เขารับเงิน 1ทองแดง

กฎที่ต้องดูในขณะที่เขาได้รับเงิน  สัญญาจ้างด้วยจำนวนเงินที่เขาขอ และเขาไม่สามารถขอเงินเพิ่มได้อีก เพราะมีสายตาหลายคู่เฝ้าดูอยู่เยอะเกินไป

อย่างไรก็ตาม สำหรับมันโดลนี่ไม่ใช่รางวัลเพียงอย่างเดียว

"วีด ผมจะให้ไอเทมชิ้นหนึ่งที่คุณสามารถใช้ได้ สิ่งนี้ ความจริงมันมีมูลค่าเท่ากับปราสาทขนาดเล็กสองหลัง โปรดรับมันไว้เถอะ. "

แตรเขาสัตว์ในตำนาน ที่ใช้ป่าวประกาศชัยชนะ แตรแห่งเทรูเซ็ค(The Teuresec’s Horn)

ไอเทมชิ้นนี้เป็นของอัศวินเทรูเซ็ค

แตรเขาสัตว์ถูกใช้ในการสั่งการกองทัพ

เมื่อได้ยินเสียงแตร ขวัญกำลังใจของทหารจะเพิ่มขึ้น ท่ามกลางเหล่าอัศิน อดีตอัศวินเทรูเซ็ค เปาแตรเขาสัตว์อันนี้ และนำกำลังทหารข้างกาย ตระเวนไปทั่วทวีปเวอร์เซลล์ นำนักรบไปสู่ความเกรียงไกร

ข้อกำหนด: ภาวะผู้นำ 850

อาชีพ : อัศวิน

เลเวลขั้นต่ำ 400

สามารถนำนักรบมากกว่า 300 คนในระหว่างการสู้รบได้

คุณสมบัติ: มันดึงเอาความแข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่ของนักรบออกมาได้

สามารถใช้หัตถ์แห่งการฟื้นฟูได้สามครั้งกับเหล่าทหาร

ชื่อเสียง +600

ได้รับโบนัสเมื่อทำการตีเมือง

ทหารจะได้รับความแข็งแรงที่จะสู้กับศัตรูในขณะที่มันทำให้เหล่าศัตรูสูญเสียเจตจำนงในการต่อสู้

เพิ่มค่าประสบการณ์ที่นักรบได้รับในช่วงเวลาแห่งชัยชนะ

การทำให้ศัตรูหมดกำลังใจ

เมื่อแตรถูกใช้โดยเจ้าเมือง ส่งผลกระทบกับอัศวินเพิ่มขึ้นอีก 20%

วีดกลืนน้ำลาย

มันเป็นไอเทมที่อัศวินและขุนนางต่างเฝ้าถวิลหา ด้วยตาที่ลุกวาว

มันเป็นของหายากที่ปรากฏอยู่ในเว็บไซต์การซื้อขาย ผู้คนพยายามขายของปลอม – ไอเทมที่มีชื่อเสียง!

เพื่อแสดงความเอาใจใส่ การเรียนรู้ของทหารชั้นสูงนั่นคือ มันต้องหาจุดที่แสร้งทำให้ผู้คนได้ยินสิ่งที่เขากำลังจะบอกพวกเขาออกมา

"คุณมองผมเป็นตัวอะไร ... ผมไม่ได้ทำมันมา เพื่อแสวงหากำไรแบบนี้."

มันโดลกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจังของเขา ถ้าเขาไม่ได้ให้อะไรบางอย่างตอบแทน มันจะดูเหมือนเขานั้นช่างไร้มารยาท มันดูเหมือนเห็นได้ชัดเจนว่าเขาเกรงว่ามันโดลจะสงสัยนิดหน่อย ดังนั้นเขาจึงปฏิเสธเล็กน้อย

"ผมไม่สามารถคิดถึงใครนอกจากวีดที่สมควรใช้สิ่งนี้ได้อีก  โปรดรับสิ่งนี้เถอะ "

"โอ้ ...ตายจริง ฉันคงไม่สามารถปฏิเสธพวกเขาได้ ... "

วีดทำหน้าของเขาให้ดูขุ่นเคือง เมื่อเขายื่นมือออกไปตรงเบื้องหน้า

มันโดลเข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร ดังนั้นเขาจึงให้แตรกับเขาด้วยการวางบนฝ่ามือ

ติ้งงง!

- คุณได้รับแตรเขาสัตว์ในตำนาน ที่ใช้ป่าวประกาศชัยชนะ แตรแห่งเทรูเซ็ค

ปากของวีดยิ้มกว้างขณะที่เขากำลังจะพูด ว่า

"เมื่อนางฟ้าเกิดมา ... ผมจะทำเสื้อผ้าให้เธอ"

เขาได้รับแตรที่เป็นสมบัติอันล้ำค่า ดังนั้นเขาจึงอยากจะทำเสื้อผ้าให้ มันไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอะไรมากนักในการทำเสื้อผ้าเด็กสักชุดหนึ่ง

มันเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมากในการผูกมิตร และใกล้ชิดกับผู้เล่นเช่นมันโดล!

"มันดูเหมือนว่าคุณเป็นโจรใจกว้างด้วยการลูทของตอนจบ มันเป็นความจริงที่มีคนบอกว่า คุณไม่ควรตัดสินคนด้วยรูปลักษณ์ภายนอกของพวกเขา ... .! เขาไม่เพียงแต่หน้าด้าน เขายังชั่วร้ายจนถึงแก่น.”

การมีอารมณ์เมื่อได้รับรางวัล มากกว่าสิ่งอื่นใด เขาทำอะไรไม่ได้ คงได้แต่รู้สึกภาคภูมิใจ

เขามีความสุขเหมือนนักรบผู้ที่ฝึกฝนทักษะดาบและฆ่ามอนสเตอร์ตัวที่ไม่สามารถฆ่ามาก่อน

เมื่อพวกเขาเงยหน้าขึ้น เพลกำลังกินอาหารที่ภัตตาคารกับเมลอน, ฮวายอง และสมาชิกคนอื่น ๆ ในปาร์ตี้ เห็นด้านใหม่ของวีด

สายตาที่คนอื่นจ้องมองมาที่เขา ทำให้ใบหน้าของวีดแสดงออกด้วยความพอใจ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สำนักงานใหญ่กิลด์เฮอร์มีส

"การรับสมัครในภูมิภาค อโกต้า สิ้นสุดลงแล้ว"

"หลังจากทำการยึดครองแอนนาบอราสมัว พวกเรากำลังตรวจสอบความเสียหายที่เกิดขึ้นกับอาคาร"

กิลด์เฮอร์มีสแสดงผลงานเหนือกว่าผ่านกองกำลังของอาณาจักรฮาเว่น

ทุกคนรู้ว่าพวกเขาแข็งแกร่ง กิลด์เฮอร์มีสมีความแข็งแกร่งเกินกว่าจินตนาการ ถ้าวิธีหนึ่งคือการเปรียบเทียบเลเวลของพวกเขาทั่วทั้งทวีปเวอร์เซลล์, กิลด์เฮอร์มีสจะอยู่จุดสูงสุด ที่มีไม่กี่คนอยู่ตรงนั้น

เหล่าผู้เล่นมากฝีมือหน้าใหม่ที่มีเลเวลมากว่า 400 ขึ้นไป ได้ปรากฏตัวออกมา การนำกองทหารที่ถูกฝึกฝนแล้ว และทหารทั่วไปเข้าสู่การต่อสู้เวทมนตร์, การเอาชนะกองทัพของเจ้าเมือง และขุนนาง จากนั้นก็ให้พวกเขาปักธงลงบนผืนแผ่นดินที่พิชิตได้

สภาโต๊ะกลมแห่งกิลด์เฮอร์มีสมีอิทธิพลเพิ่มขึ้นทุกวัน เนื่องจากธงสัญลักษณ์สีเหลืองของพวกเขาเดินทางข้ามผ่านอาณาจักรอื่นที่พวกเขาเอาชนะได้

"ฉันต้องการสมัครเข้าร่วมกิลด์เฮอร์มีส มีข้อกำหนดหรือไม่"

"พวกเราจะเป็นกิลด์ที่สามารถเปลี่ยนโลกได้ไหม ??"

เหล่าผู้เล่นที่แข็งแกร่งนับพันคน มีเลเวลอย่างน้อย 200 ถูกดึงดูดความสนใจมายังกิลด์เฮอร์มีสและเคาะประตูของพวกเขาทุกวัน

ในอาณาจักรฮาเว่น ที่มีกิ่งก้านสาขาต่างๆในปราสาทและเมือง มีผู้เล่นมากมายยืนต่อคิวจนเป็นแถวยาวเหยียดเพื่อต้องการสมัครเป็นสมาชิกตั้งแต่เช้าตรู่ ทหารรับจ้างหุ้มเกราะ, ผู้ต้านทานเวทย์,และกิลด์ขนาดกลางเป็นสิ่งเดียวที่สามารถสร้างพันธมิตรร่วมกันต่อต้านกิลด์เฮอร์มีสออกไป

กิลด์เฮอร์มีสและพันธมิตรต่อต้านเฮอร์มีสเป็นกองกำลังหลักด้วยกันทั้งคู่ในอาณาจักรฮาเว่น และทำสงครามกัน กองกำลังของทั้งสองฝ่ายแข็งแกร่งมาก

จำนวนของกิลด์ที่กระจัดกระจายนับพัน จัดโครงสร้างใหม่และแยกกำลังออกเป็นสองด้าน แต่เมื่อใดก็ตามกลุ่มพันธมิตรต่อต้านเฮอร์มีสส่งกองทัพของพวกเขาออกไป นักรบของพวกเขาจะได้รับชัยชนะ!

เนื่องจากความพ่ายแพ้ซ้ำ ๆ แม้จะมีการปรับใช้กองกำลังและผู้เล่นระดับสูง ในช่วงเวลานี้สถานะของเกียรติและศักดิ์ศรีของ กิลด์เฮอร์มีสถูกทำลายไปมากมาย

ตอนนี้กองพลสุดท้ายกำลังพูดคุยสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าพวกเขา

"พวกเราไม่ได้มีสายป่านยาวพอจนกว่าพวกเราจะเข้ายึดอาณาจักรฮาเว่นได้"

ราฟาเอลและคณะผู้บริหารของกิลด์เข้าประชุมอย่างสม่ำเสมอ

เหล่านักรบจะตรวจสอบสถานการณ์ทุกชั่วโมงและตอบสนองทันที ถึงแม้ว่าบาร์ดเรย์จะเป็นผู้นำที่แท้จริงของกิลด์เฮอมีส เขาไม่ต้องการให้คนอื่นรู้จัก เขาสามารถมีนักรบรับใช้อยู่เล็กน้อย แต่เขามักจะใช้เวลาไปกับการออกล่า

"แล้วมีอะไรในจังหวัดฟริก ? ผู้เล่นที่เรียกว่า กุสเวนิบแสดงให้พวกเราเห็นความเกลียดชังมากมายที่อยู่ในทะเลเหนือคือเจ้าเมืองของมัน ใช่ไหม? "

"พวกเขาปฏิเสธที่จะยอมจำนน พวกเขากล่าวว่าพวกเขาจะไม่ยอมรับอำนาจของกิลด์เฮอมีส.”

"แล้วกองกำลังที่อยู่ใกล้ที่สุดคือกองกำลังอะไร?"

"กลุ่มผู้สื่อข่าว และ2 กองพัน อยู่ห่างจาก เทเพร่อน ประมาณ 1 วัน "

"กำจัดพวกมันทิ้งซะ แสดงให้พวกมันได้รู้จักคำว่าความกลัว บอกเหล่านักรบว่าพวกเราจะไม่ยอมรับการยอมจำนน ฆ่าพวกมันให้หมด อย่าให้เหลือแม้แต่คนเดียว.”

ถ้าเจ้าเมืองยอมจำนนต่อกิลด์เฮอร์มีส พวกเขาจะไม่ได้รับความเสียหาย ถ้าพวกเขาไม่ยอมจำนน พวกเขาจะถูกเหยียบย่ำอย่างไร้ซึ่งความปราณี พวกเขาจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างบนแผ่นดินของพวกเขาและผู้เล่นที่ฟื้นขึ้นมาในอาณาจักรฮาเว่นจะถูกเตะขับไล่ออกไป

พวกเขาจะแสดงตัวอย่างว่า เหตุใดพวกเขาจึงควรยอมจำนนด้วยการแกว่งอาวุธที่เรียกว่า ความกลัว

ผู้เล่นถูกกักขังภายใต้ความแข็งแกร่งของกิลด์เฮอร์มีส

"ตอนนี้ สิ่งที่ต้องทำ มีเพียงแค่การยึดครองเมืองหลวงให้ได้ "

พระราชา เชื้อพระวงศ์ และชนชั้นสูงทุกคนในเมืองหลวง

เหล่านักรบของกิลด์เฮอร์มีสอยากบดขยี้อาณาจักรฮาเว่นด้วยมือของตัวเอง พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวลถึงชีวิตและการดิ้นรนต่อความตาย

มันเป็นสิ่งที่ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้าสำหรับนักรบมานานแล้ว และความสมดุลของความแข็งแกร่งจะเอนเอียงมาที่กิลด์เฮอร์มีส

ในอาณาจักรฮาเว่น นักรบของกิลด์เฮอร์มีสจะแสดงพลังของพวกเขา

คราวนี้มันไม่ได้เป็นเพราะนักรบของสมาพันธ์มหาอำนาจสูงสุดที่ทำให้มันเกิดขึ้น แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้นทั้งหมดถูกวางแผนมาตั้งแต่ต้นแล้ว

เมื่อกิลด์เฮอร์มีสลุกขึ้นมาเป็นกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรฮาเว่น ราฟาเอลรู้สึกกระวนกระวายใจเพราะภายในอาณาจักรมีกองกำลังมากมายที่ไม่ยอมรับพลังของกิลด์เฮอร์มีส

ในทวีปกลาง การเปรียบเทียบกับกิลด์เฮอร์มีส มีกิลด์ระดับสูงหลายกิลด์จำนวนไม่น้อย ที่เตรียมพร้อมจะแสดงความเกรี้ยวกราดออกมา

นอกจากนี้กองทุนสำรองลดต่ำลงจนติดเตี้ยเรี่ยดิน และภายในกิลด์ ผู้เล่นหลักก็ยังเหนื่อยอ่อน. กิลด์เฮอร์มีสไม่ได้ให้สิ่งที่เหมาะสมที่จำเป็นกับหน้าที่ของเหล่าสมาชิก

สำหรับกิลด์ที่ถูกจัดการ จะช่วยพวกเขาจากในมุมมืด ครึ่งหนึ่งที่อยู่ในสมาพันธ์ พวกเขาคือกิลด์เฮอร์มีส

ทั้งสองกองกำลังกำลังแข่งกันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เพื่อสร้างรากฐานในอาณาจักรฮาเว่นโดยการสรรหาผู้เล่น

พวกเขาต้องยอมแพ้ในบางพื้นที่เมื่อกลุ่มพันธมิตรต่อต้านเฮอร์มีสถูกก่อตั้งขึ้น แต่ก็ไม่ได้ทำให้เกิดความเสียหายที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจน

ในมุมมืด พวกเขาเข้าร่วมกิลด์และกลุ่มผู้เล่น ผู้ที่มีความเป็นศัตรูต่อกิจการภายในของกิลด์เฮอร์มีสจะถูกรวบรวมและแบ่งออก

ปัจจุบันการต่อสู้ที่เกิดขึ้นในราชอาณาจักรเฮเว่นนั้นเป็นไปตามแผนการของกิลด์เฮอร์มีส

"อย่างที่คุณเห็น ... เมื่อเราสามารถควบคุมอาณาจักรฮาเว่นได้แล้ว พวกเราจะต้องทำพิธีราชาภิเษก พิธี. การเตรียมการสำหรับเรื่องนี้เป็นอย่างไร? "

"ทุกอย่างราบรื่นดี พวกเราจะครอบครองเมืองได้ในอีกสามวันข้างหน้า."

ราฟาเอลกำลังคิดว่าอาณาจักรฮาเว่นตกเป็นของเขาเรียบร้อยแล้ว

ครึ่งหนึ่งของกิลด์เฮอร์มีสได้ตัดสินใจเกี่ยวกับสหภาพแล้ว

กิลด์ที่รู้เกี่ยวกับแผนการจะถูกแทรกซึมจนเข้าสู่การยอมจำนน และพวกเขาถูกทำให้ยอมรับ บรรดาผู้ที่มีข้อตกลงพิเศษจะเก็บเป็นความลับ

เมื่อต้องการควบคุมเมืองหลวง สหพันธ์แห่งกิลด์จะต้องเผชิญกับการสู้รบขนาดใหญ่ และทำลายล้างคนพวกนั้น

ถ้ากิลด์เฮอร์มีสแสดงความแตกต่างของความแข็งแกร่งของพวกเขาออกมา ย่อมแน่นอนที่สหพันธ์จะถูกจัดการ

ดังนั้นกิลด์เฮอร์มีสจึงฟูมฟักและปฏิบัติตามสถานการณ์เช่นนี้ พวกเขามีอำนาจและอิทธิพลมหาศาล

พวกเขามีอาณาเขตอันเลื่องชื่อมากมายที่กิลด์ระดับสูงๆอื่นไม่สามารถมีได้ พวกเขาสามารถสร้างได้แม้กระทั่งกองทหารนักรบ

"แต่วีดที่อยู่ในทะเลเหนือ ... เราจะปล่อยให้เขาให้มีที่ยืนอยู่งั้นหรือ?"หนึ่งในสมาชิกสภาเปิดประเด็นเรื่องนี้

ปัจจุบันความแข็งแกร่งของกิลด์เฮอร์มีส และอิทธิพลนั้นยิ่งใหญ่ที่สุด ในทุกส่วนของโรยัลโร้ด พวกเขากลัวหรืออิจฉาในกิลด์เฮอร์มีส

ทุกครั้งที่พวกเขามีเรื่องเล่า พวกเขามักจะพูดถึงเรื่องนี้อยู่เสมอ

- วีดฝ่าวงล้อมหนีไปได้งั้นรึ ?

- นั่นมันเหมือนจะดี แต่มันอาจจะไม่ดีสำหรับวีด

แม้ว่ากิลด์เฮอร์มีสไม่ได้มองว่าวีดเป็นก้างขวางคอ เมื่อเทียบกันแล้วมันไม่ควรต้องเก็บมาคิดเลยเสียด้วยซ้ำในตอนนี้ เนื่องจากถ้าดูเลเวลของพวกเขาคงไม่มีค่าพอที่จะมานั่งพิจารณา

ยังไงซะเกียรติของกิลด์เฮอร์มีสถูกทำลาย และทั้งกลุ่มได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจอย่างร้ายแรงต่อเรื่องนี้

"พวกเราไม่ปล่อยวีดไปแบบนี้ได้ เขาสามารถเติบโตขึ้น และมันเป็นการดีที่สุดที่จะกระทืบมันให้จมดิน "

"ในฐานะกิลด์เฮอร์มีส พวกเราต้องแสดงให้ผู้คนเห็นว่าเราสามารถฆ่าวีดได้อย่างง่ายดาย"

ทุกคนที่อยู่ในระดับสูงสุดมีบางสิ่งจะพูด

ดรินเฟล และกองเรือของเขากลับมาจากทะเล

มีผู้เล่นส่วนน้อยที่ออกมาจากในทะเล เพราะเมื่อพวกเขาอยู่บนบก พวกเขาจะเสียเปรียบบนพื้นดิน และเมื่อเกิดการต่อสู้ พวกเขาจะได้รับความเสียหายจำนวนมาก

พลังอำนาจของกิลด์เฮอร์มีสที่ได้ส่งกองกำลังภาคพื้นดินเพื่อแก้แค้นวีดในการจับกุมตัวเขา แต่ที่เวลานั้นพวกเขาก็ถูกฝังอยู่ในชายหาด

พวกเขาไม่สามารถแสดงความแข็งแกร่งของพวกเขาออกมาได้อย่างถูกต้องและพ่ายแพ้ในสถานที่แห่งนั้น มันเขย่าความภาคภูมิใจของกิลด์เฮอร์มีสจนสั่นคลอน

"เราจำเป็นต้องจับตัว วีด"

" พวกเราจำเป็นต้องแสดงให้ทุกคนในทวีปเวอร์เซลล์รู้ว่าเขาไม่ใช่ฮีโร่ หรือเทพสงคราม ด้วยหลักฐานที่ปฏิเสธไม่ได้ "

กลุ่มผู้นำหลักตัดสินใจที่จะยอมรับการตัดสินใจของราฟาเอล

บาดเรย์ไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับความเห็นส่วนตัวของเขาที่มีต่อวีด

บาดเรย์ได้ส่งดรินเฟล และกริฟฟีทไปฆ่าวีด ความจริงที่ว่าเขาเกลียดวีดนั้นเห็นได้ชัด!

ราฟาเอลเดินไปรอบ ๆ ห้องประชุม

"แล้วใครที่พวกเราควรจะส่งไป?"

หลังจากครอบครองราชอาณาจักรฮาเว่นกับกิลด์ที่เป็นถึงนักรบระดับสูงในอาณาจักร พวกเขาจำเป็นจะต้องดำเนินการต่อ แต่ตอนนี้ ยังมีจำนวนนักรบปริมาณจำกัด

ไม่เหมือนกับในลาสฟาลั้งค์ พวกเขาสามารถส่งทหารได้มากพอที่จำเป็นต้องใช้ในการจับวีด

"แล้วถ้าเป็น โพลอนล่ะเป็นอย่างไร ?"

เมื่อเทียบกับอัศวิน ดรินเฟลไม่แข็งแกร่ง นอกจากนี้ อัศวินกองกำลังหน่วยรบพิเศษย่อมมีดีกว่า

อัศวินแห่งครีม่า

โพลอนเป็นอัศวินที่ในเวลานี้มีส่วนสำคัญในการสู้รบด้วยพลังการต่อสู้ในฐานะนักรบ

"ฉันเดาว่าโพลอน และกลุ่มอัศวินของเขาเหมาะสมดี "

"นั่นเป็นความคิดที่ดี. ขณะนี้ในพื้นที่ของพวกเขาที่ครอบครอง อยู่ในขอบเขตอิทธิพลของเรา ดังนั้นพวกเขาไม่ควรสนชีวิต และสู้ตายถวายหัวแน่นอน "

"มันจะเกิดขึ้นระหว่างการล้อม เมื่อเราตีเมือง แม้ว่าถ้าพวกเขาหนี เหล่าอัศวินจะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินเพื่อจับพวกเขา ดังนั้นปัญหาจะไม่เกิดขึ้น. "

อย่างไรก็ตามกลุ่มแกนหลักยังคงต้องการกำลังเสริมเพิ่มเติม

"เวลานี้ถ้าพวกเราทำผิดพลาด พวกเราจะมีปัญหา"

"พวกเราอาจต้องการคู่ต่อสู้ที่ทัดเทียมกับวีด "

"ถ้ามีการเพิ่มจอมเวทย์ประจัญบาน จะไม่ช่วยให้โพลอนสามารถทำมันได้ปลอดภัยมากขึ้นหรอกหรือ ?" (battlemages=จอมเวทย์ประจัญบาน หรือจอมเวทย์สายต่อสู้)

"แล้วพวกเขาก็แข็งแกร่งมากพอที่จะทำลายปราสาทและจับวีดได้"

โพลอน และหน่วยของเขาคิดว่ามันก็ชัดเจน แต่พวกเขาต้องเตรียมพร้อมสำหรับกองหนุนในกรณีที่เขาหลบหนี

นี่เป็นเพราะเขาทิ้งความประทับใจที่น่าจดจำจากการต่อสู้อันดุเดือดในลาสฟาลั้งค์

"โพลอน และอัศวินของเขา บวกกับอีกเจ็ดจอมเวทย์ประจัญบาน ... "

เขาจะได้คุมกองทัพอัศวิน 200 นาย และเจ็ดจอมเวทย์ประจัญบาน กับอีก 130 จอมเวทย์ชั้นรอง

สำหรับนักรบเหล่านี้ การจับวีดเป็นเรื่องง่ายมาก

นอกเหนือจากนี้ ด้วยระดับชั้นของโพลอนในการสั่งการกองทัพ เขายังสามารถคุมกองพลพรานป่าได้อีกพันนายไปกับเขา

"ดูเหมือนว่าจะมีการใช้กำลังมากเกินไป ... แต่ก็เป็นการดีที่สุดที่จะจัดการอย่างสมบูรณ์ มันคือการแสดงพลังของเฮอร์มีส.”

ราฟาเอลออกคำสั่งให้โพลอน และจอมเวทย์ประจัญบานไปจัดการวีด

"ตามข้อมูลที่ได้รับมา วีดจะออกไปทำภารกิจของกองทัพอมตะ มันจะดีที่สุดที่จะไม่ให้เขาประสบความสำเร็จในการทำภารกิจของเขา และทำให้มันล้มเหลวซะ "

หลังจากราฟาเอลออกคำสั่งโพลอนให้จัดการกับสถานการณ์นี้

"มันจะเป็นไรไหม ถ้าฉันฆ่าเขา?"

“เป้าหมายคือการทำลายเขาอย่างสิ้นเชิง ถ้าเขามีเพื่อนร่วมงาน ทำลายพวกนั้นด้วยซะ ทำทุกอย่างที่นายทำได้ในการก่อกวนเขา "

โพลอนเคยคิดถึงการต่อสู้กับวีดมาก่อน

พวกเขากำลังรอคำสั่งดังกล่าว ขณะที่พวกเขาทำการขอโอกาสในหลายครั้งที่จะแสดงความแข็งแกร่ง

 “แน่นอน ฉันจะจัดการเก็บกวาดมันให้เรียบร้อย. "

โพลอนได้รับกลุ่มอัศวินและพรานป่าของเขาพร้อมแล้ว และทันทีที่พวกจอมเวทย์ประจัญบานเข้าร่วม พวกเขาก็ออกเดินทางทันที

พวกเขามาถึงลาสฟาลั้งค์สายไป และภูมิประเทศมีข้อเสียเปรียบอย่างมาก และไม่มีใครคิดว่าตำแหน่งทางภูมิศาสตร์จะเป็นปฏิปักษ์กับพวกเขาทั้งในทะเลและบนบก

ตอนนี้พวกเขาทำการตรวจค้นเป็นอันดับแรก เพื่อรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการมาถึงของวีด ในขณะที่กำลังออกล่า

==============================

เทศกาลยามค่ำคืนของโมราต้ายังคงไม่เลิกรา

แสงไฟยังคงสว่างอยู่ในค่ำคืนที่พลุกพล่าน และตลาดยังคงเปิดอยู่

วีดทำซุปซีฟู้ดแบบพิเศษด้วยการใช้ของเหลือสำหรับงานปาร์ตี้ของเขา

"พวกคุณกินเยอะๆเลยนะ นี่เป็นเหล้าที่ทำมาจากลาสฟาลั้งค์ "

โดยทั่วไปเหล้าที่เขาหยิบออกมานั้น พวกเขาไม่สามารถบอกความแตกต่างของราคาได้

ซี่โครงเหล่านี้มีมากมายที่ได้มาจากบอลลาร์ด และ แทร์แบทจำนวนมาก

แม้ว่าถ้าพวกเขาไม่กินอาหารเป็นเวลา 2 วัน ค่าสถานะของพวกเขาจะยังคงเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อยแค่ 20 และการทำอาหารของเขานี้นำมาซึ่งความน่าอัศจรรย์ มันเพิ่มขึ้นมากกว่า 30

อย่างไรก็ตาม ด้วยรสชาติที่พวกเขาได้รับ ทำให้พวกเขาถึงกับต้องกลืนน้ำลาย

เซอร์กะถามอย่างไร้เดียงสา

"คุณไม่ได้ขายสิ่งนี้จริงๆหรือ? ฉันกินมันได้ใช่ไหม? "

"ใช่. ฉันตั้งใจปรุงมัน ดังนั้นกินเยอะๆ เลยนะ "

คำพูดที่วีดบอกออกมาทำให้เขาดูเหมือนพี่ชาย!

เขาไม่ได้คาดการณ์ว่าจะได้รับแตร ถ้ามันคือตอนนี้ และถ้าเขาอ่านมันเมื่อปีที่แล้ว เขาก็ยังคงมีความสุข.เป็นอย่างมาก

"ขอบคุณค่ะ หนูจะกินอย่างดี"

มันเริ่มจากเซอร์กะ ต่อมาก็เพล เมแพน เซเฟอร์ ฮวายอง ไอรีน โรมุนะ ตะลึงค้างอยู่ในอากาศพร้อมกับเมลอนที่กำลังฉีกเนื้อซี่โครงอยู่

ซอยูนกินเนื้อซี่โครงที่มุมโต๊ะด้วยส้อมและมีด

ถ้าพวกเขาเป็นเหล่านักดาบ พวกเขาอาจจะไม่ต้องคิดเรื่องศักดิ์ศรีใดใด

พวกเขาจะแยกซี่โครงเป็นสามส่วนแล้วก็กินมันทีล่ะชิ้น และยังคงรอที่จะกินมากกว่าเดิม

วีดมีความเชื่อมั่นว่าเขาจะไม่ให้ซี่โครงกับใครฟรีๆ !

"เขาควรจะพูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ในไม่ช้า ... "

"เขาจะบอกว่าให้จ่ายเงินมาสำหรับค่าเนื้อซี่โครงมั้ย? แต่ถ้ารสชาติและคุณค่าทางโภชนาการมันดีขนาดนี้ มันควรจะมีลูกค้าเป็นจำนวนมากที่ต้องการจะกินมัน? "

ไม่มีความจำเป็นที่ต้องสร้างงานให้เป็นปัญหามากกว่านี้

แต่สำหรับวีด เขาเพียงแค่ย่างบาร์บีคิวเกาหลีต่อไป

"นี่สำหรับบรรดาเพื่อนร่วมงานที่อยู่กับฉันมาจนถึงตอนนี้"

วีดไม่คิดว่าพวกเขาจะมาถึงมหาสมุทรทางตอนเหนือในลาสฟาลั้งค์ ทั้งหมดมันเป็นความศรัทธา และห่วงใย ที่พวกเขามอบให้กับเขาในมหาสมุทรทางตอนเหนือ ดังนั้นนี่คือสิ่งที่เขาทำเพื่อเป็นการตอบแทน เมื่อกลับมาอยู่ในโมราต้า เขาซื้อเครื่องเทศปรุงรสเพื่อทำให้เนื้อซี่โครงมีรสชาติดีขึ้น

"เขาจะขอให้ช่วยทำอะไรยากๆมั้ยนะ ... "

"คุณคิดว่าตอนนี้กำลังจะเกิดอะไรขึ้น?"

พวกเขารู้ว่าไม่มีทางที่วีดจะให้อาหารฟรี ดังนั้นมันจึงทำให้พวกเขาไม่สบายใจมากกว่าเดิม เมื่อเขายังคงย่างบาร์บีคิวเกาหลีต่อไป

==============================

พวกนักดาบกำลังฝึกซ้อมอยู่ที่ชายทะเล พวกเขาเหวี่ยงดาบไปยังคลื่นและวิ่งขึ้นและลงบนชายหาดผ่านคลื่น โดยมีหินหนักแบกอยู่บนหลังของพวกเขา

 “เฮ้! ดูกล้ามพวกนั้นสิ "

ผู้เล่นหญิงส่งเสียงร้องตะโกนขณะที่พวกเขาเดินผ่านไป

ในรอยัลโร้ด ผู้คนที่รู้จักชื่อของเหล่านักดาบนั้นอยู่ที่รีสอร์ท, การฟังพวกเขาในการฝึกสอนของพวกเขาในการรักษารูปร่างของตัวเอง

"ชื่อเสียงของพวกเราก็ไม่เลวนะว่ามั้ย"

"วันนี้เป็นวันสุดท้ายในการออกกำลัง พอตกกลางคืนให้ไปที่บาร์และสั่งซื้อน้ำผลไม้มาดื่มสักสิบเท่า "

 “ครับ!”

ผู้เข้ารับการฝึกอบรมได้รับการกระตุ้นให้เกิดความคึกคักขึ้นในตัวพวกเขา

แม้กระทั่งเมื่อทำการออกล่า มันก็ถึงจุดที่พวกเขากลายเป็นผู้ที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

อย่างไรก็ตามในระหว่างจากการต่อสู้ที่ทะเล มันคือการต่อสู้กับมอนสเตอร์บนท้องทะเลถือว่าเป็นเรื่องยากมาก

ติ๊งง !

การเรียนรู้ผ่านวิถีทางอันสุดยอดในการฝึกร่างกาย ด้วยวิถีแห่งโบราณกาลผ่านตัวคุณเอง

มันจะช่วยให้การเจริญเติบโตทางกายภาพผ่านการฝึกฝน

ระดับความยาก: ภารกิจการฝึกฝนอาชีพ

ผลตอบแทน : สำหรับการฝึกฝน 200 วัน จะเพิ่มทักษะความสามารถในการสู้รบและค่าสถานะ

ข้อจำกัดภารกิจ :  ภารกิจเฉพาะสำหรับผู้ใช้ศิลปะการต่อสู้

เมื่อใดก็ตามที่สายตาของเหล่านักดาบมองเห็นมอนสเตอร์ ปราศจากความลังเลโดยไม่ห่วงเรื่องเลเวลที่พวกเขาจะต่อสู้ พวกเขาจะชนะหรือพ่ายแพ้ การเติบโตที่ซ่อนเร้นของพวกเขาเกี่ยวข้องกับศิลปะการต่อสู้

"ด้วยสมรรถภาพทางกายของฉัน ... ย่อมมีโอกาสที่จะแข็งแกร่ง ตั้งแต่วันนี้จะมีการฝึกพิเศษ.”

นับตั้งแต่วันที่พวกนักดาบมุ่งเข้าสู่การฝึกฝน

แม้จะคล้ายกับการต่อสู้กับมอนสเตอร์ในทะเล เหล่าลูกศิษย์และอาจารย์ก็ทำภารกิจในแบบเดียวกัน

นักดาบ สั่งลูกศิษย์ของเขา

" สองวัน นั่นคือขีดจำกัดที่พวกเจ้าจำเป็นต้องกิน ไม่งั้นพวกเจ้าจะตาย " (ขออนุญาตแปลย้อนนะครับ ตรงตัวภาษาไม่สวย)

แม้จะฝึกฝนอย่างเต็มที่ มันก็ยังสูญเปล่า

"เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้นจนเห็นแสงแดดลามเลียไปบนชายหาด และสวมตุ้มถ่วงน้ำหนักในการแกว่งดาบ 400 ครั้ง "

"พวกเจ้าคิดว่านั่นเพียงพอแล้วสำหรับตอนเช้าแล้วรึ? สำหรับปรมาจารย์นักดาบ มันอาจจะดูน้อยไปหน่อย ดังนั้นให้เพิ่มการทำลายหินด้วยมือเปล่า 500 ครั้ง นั่นคงจะดีไม่น้อยเลย. "

"แล้วถ้าพวกเราปีนกำแพงนั่นด้วยมือข้างซ้ายของพวกเราเพียงข้างเดียวล่ะ และก็ใช้เท้าขวาด้วย? หากพวกเราตกลงมาจากกำแพงและกระแทกลงพื้น ค่าความยืดหยุ่นก็จะพัฒนาเพิ่มขึ้นได้ด้วยนะ”

กระแสแห่งความคิดสร้างสรรค์ถูกจุดประกาย!

ไม่ว่าการฝึกฝนในตอนเช้าจะเร็วแค่ไหน มันก็ถึงเวลาเที่ยง แล้วมันก็ควรถึงเวลาที่จะเสร็จสิ้น และหลังจากนั้นก็มีการฝึกฝนมากขึ้นต่อไป

"เรายังต้องต่อสู้กับความหิว ฉันจะใช้จิตตานุภาพเพื่อเอาชนะความหิวนี้ "

ผู้ฝึกสอนและผู้ปฏิบัติถือดาบทั้งสองเล่มเอาไว้ในมือทั้งสองข้างและเมื่อมีคลื่นขนาดใหญ่เข้ามา,พวกเขาใช้พลังทั้งหมดในการเหวี่ยงดาบ

มันเหมือนกับคลื่นถูกตีแตกออกเป็นหลายชิ้นและน้ำเย็นสดชื่นสาดกระเซ็นตกลงสู่เบื้องล่าง !

การฝึกฝนที่ดูเหมือนจะไม่มีวันจบสิ้น ต้องมีความแข็งแรงมาก แต่มันก็ทำให้รู้สึกสดชื่นจากความสำเร็จ

กิจวัตรของพวกเขายังไม่สิ้นสุดจนกว่าพวกเขาจะสลบล้มพับในตอนกลางคืนทีละคน เมื่อพลังชีวิตของพวกเขาลดลงจากความเหนื่อยล้า.

“ร่างกายก็เหมือนหมากฝรั่ง ยิ่งพวกเจ้าเคี้ยวมันมากเท่าไร ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น พวกเรานั้นยังอ่อนแอ "

นักดาบ3 รวบรวมบรรดาผู้ฝึกฝนและตำหนิพวกเขา นอกจากนี้เขายังสวมเกราะหนักและแม้กระทั่ง

แบกหินบนหลังของเขาและวิ่งข้ามทราย

การฝึกฝนเป็นเวลา 200 วันเช่นนี้ ทั้งกลางวันและกลางคืน มันคือการฝึกฝนแบบไม่ยั้งคิด !

พวกเขารู้สึกเหมือนกำลังจะตายจากหัวใจระเบิด(แอดชิน: อกแตกตายนั่นแหละ)

'วิ่ง. ฉันกำลังวิ่ง. ฉันทำได้.'

การสร้างร่างกายด้วยการวิ่ง มันทำให้ร่างกายรับภาระหนัก

ขีดจำกัด !

มันไม่ใช่เป็นการต่อสู้ทางกายภาพ แต่เป็นการต่อสู้จากภายใน

ตั้งแต่ภารกิจปรากฏขึ้น พวกเขาได้ทำการฝึกฝนอย่างหนัก มันทำให้ร่างกายของพวกเขามีความรู้สึกไว

มันเป็นจุดที่พวกเขารู้สึกว่ากล้ามเนื้อของพวกเขากรีดร้องด้วยความทุกข์ทรมาน

ฉันสามารถยอมแพ้ได้ในตอนนี้

คุณยังสบายดี ที่นี่เย็นสบาย ตอนนี้พวกเราสามารถพักผ่อนได้แล้ว

พักผ่อนสบาย ๆ

ความเป็นจริง เสียงอาจจะได้ยินลั่นออกมาทุกครั้งที่พวกเขาได้รับการฝึกฝน

พวกเขาเข้าใจว่ามันคือการทดสอบ แต่มันก็ถึงจุดที่ทุกอย่างกลายเป็นเรื่องยากและ เจ็บปวด แล้วตอนนี้พวกเขาค่อนข้างจะกังวลเกี่ยวกับความเป็นจริงในเรื่องนี้

อย่างไรก็ตาม พวกนักดาบปฏิเสธความคิดเหล่านี้และยังคงวิ่งต่อไป

"ฉันไม่สามารถหยุดที่นี่ได้ ศิษย์พี่กำลังวิ่งอยู่ มีนักบวชมารักษาพวกเรา ดังนั้นฉันจะไม่ยอมแพ้”

ความภาคภูมิใจของลูกผู้ชาย ไม่ยอมให้เขาเลิกเพราะฉะนั้นเขาต้องวิ่งต่อไป

ในความเป็นจริงมีหลายสิ่งที่ควรพิจารณา

กระดูกและกล้ามเนื้อ เส้นประสาทถูกทำลายและการฉีกขาดของเส้นประสาท! การออกกำลังกายที่บ้าบิ่นเกินกำลังนั้นเป็นไปไม่ได้

แม้ว่าคุณจะหลับไปในหนึ่งคืน มันไม่ได้หมายความว่ากระดูกที่หักจะหายได้

แม้ว่าปริมาณการฝึกฝนจะเพิ่มขึ้น ร่างกายก็ไม่สามารถทนรับเอาไว้ได้และการสูญเสียอวัยวะในร่างกายอย่างถาวรก็อาจเกิดขึ้นได้

แต่ในรอยัลโร้ด มันเป็นไปได้

เพียงแค่เก็บกดความเจ็บปวดไว้และก้าวต่อไปอีกขั้น

พวกเขายังคงเชื่อว่าสังคมนี้ขาวสะอาดในโลกใบนี้และพวกเขาก็วิ่งต่อไปข้างหน้า

- คุณก้าวข้ามขีดจำกัดของคุณได้แล้ว

ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 2

บางครั้งก็มีหน้าต่างข้อความที่ไม่สำคัญปรากฏขึ้น

มันไม่ใช่เพียงแค่เนื้อหนังเท่านั้น แต่มันคือการฝึกฝนจิตใจด้วย ทุกครั้งที่พวกเขาเห็นมัน พวกเขาก็รู้สึกมีความสุข

"การฝึกฝน และการตายเป็นประสบการณ์ที่สนุก ลุยเข้าไป ! "

เหล่านักดาบไม่เพียงฝึกพลังกายภาพ แต่ยังฝึกฝนจิตใจด้วย

ความเข้มข้นของการฝึกฝนค่อยๆรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในแต่ละวัน

มีบางครั้ง เมื่อพวกเขาทำมันมากเกินไป และตาย แต่พวกเขาไม่ได้ลดจำนวนรอบการฝึกลง

เหล่านักดาบกำลังฝึกฝนอยู่ที่เกาะไอเปียอันสดใสและเกาะอื่น ๆที่แตกต่างกันไป !

ในที่สุด วันนี้ การฝึกฝนของพวกเขาก็เสร็จสมบูรณ์

โคลนถูกฉาบบนใบหน้าของเหล่านักดาบ ขณะที่พวกเขารวมตัวอยู่รอบ ๆ

"สำหรับการลงโทษผู้ที่ตายในวันนี้ เราจะทำอะไรดี?"

การฝึกเพาะกายของพวกเขาได้เพิ่มค่าความแข็งแกร่ง พละกำลัง และความว่องไวของพวกเขา

ระดับทักษะดาบต่ำสุดของพวกเขาอยู่ในระดับขั้นสูงเลเวล 3 นอกจากนี้ยังมีบางคนเลเวล 5

แต่การเรียนรู้ทักษะการฟันดาบ พวกเขาได้ฝึกขั้นพื้นฐานและขยันฝึกฝนอย่างหนักเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย

นักดาบ ถามขณะที่เขาฟาดดาบของเขาเป็นวงกว้าง

"ฉันเบื่อหน่ายกับการมองไปที่ทะเล ตั้งแต่พวกเราได้ประสบความสำเร็จทุกอย่างแล้ว ดังนั้นทำไมไม่จากไป "

"พวกเราควรจะกลับไปที่ทวีปหรือไม่"

"นั่นก็น่าจะดี."

หลังจากเสร็จสิ้นการฝึกอบรม เหล่านักดาบใช้เวลาสี่วันในขณะที่พวกเขาไปเที่ยวพักผ่อน

บนชายหาด พวกเขาแสดงกล้ามเนื้อของพวกเขาออกมา สนุกไปกับการอาบแดดและดื่มน้ำส้ม ในบาร์พวกเขาดื่มน้ำผลไม้และผ่อนคลาย

ในบางกรณี มีบางส่วนได้ใกล้ชิดกับผู้หญิง

"พอจะมีโอกาสไหม พวกคุณมีปาร์ตี้รึยัง?"

ท่าทางของเหล่านักดาบราวกับพระจันทร์ส่องแสงสว่างไสวในยามค่ำคืนอันมืดมิด เมื่อถูกถามแบบนี้

ถ้ามีใครได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดในสถานการณ์เช่นนี้!

ในเวลาเช่นนี้ พวกเขาได้เรียนรู้จากเซเฟอร์

พวกเขาไม่เคยบอกคนเหล่านั้นเลยว่ามีอีก 500 คน ที่เป็นแบบพวกเขา

 “ไม่ มีแค่เราสามคนที่อยู่ที่นี่ "

"มันดูเหมือนว่าพวกเราเข้ากันได้ดี แต่เหนือสิ่งอื่นใด คุณอยากจะไปกับฉันตรงชายหาดไหม?"

"มันจะเป็นเกียรติ ... ถ้าคุณจะไป."

มันดีมากจริงๆสำหรับพวกเขาที่จะพักผ่อนและพวกเขาก็มีโอกาสพูดคุยกับสาว ๆ

ถึงแม้ว่าการพักผ่อนหย่อนใจเป็นระยะเวลาสั้นๆ เมื่อพวกเขาลงทะเบียนเป็นเพื่อน ก็มีบางครั้งพวกเขาสามารถกลับมาพบกันได้อีก

ในทะเล พวกเขาสามารถออกไปเที่ยวกับนักดำน้ำหญิงมืออาชีพได้

"ฉันได้ยินมาว่าที่ไอเปียมีชื่อเสียงมาก.”

"ฮ่า ๆ อย่างนั้นหรอ?"

"คุณอยากจะกินมันกับซุปสาหร่ายไหม?"

นักดำน้ำหญิงในมหาสมุทรทางเหนือมีทักษะพิเศษในการปรุงอาหารทะเล อย่างไรก็ตามนักท่องเที่ยวมีความสุขกับบรรยากาศที่ผ่อนคลาย แต่สำหรับผู้ทีเกิดมาเป็นนักสู้มันไม่ได้เหมาะกับพวกเขา พวกเขาเดินไปรอบ ๆ เกาะไอเปีย และในที่สุดก็ตัดสินใจที่จะกลับไปยังทวีปอีกครั้ง

"ไปเถอะ ถึงเวลากลับไปยังทวีปแล้ว"

ไม่ใช่เพียงแค่อาจารย์แต่เหล่าลูกศิษย์ด้วย พวกเขาต้องการสำรวจพื้นที่ที่มีมอนสเตอร์อยู่มากมาย พวกเขาเดินรอบเกาะไอเปีย และในที่สุดพวกเขาก็อยากจะกลับไปทวีป

"พวกเราควรจับคราเค่นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนไปไหม?"

ผู้เล่นที่จะไล่ล่ามอนสเตอร์มักจะเตรียมการก่อนโดยการถามและตอบ

เลเวล การโจมตีจุดสำคัญ นิสัย อุปกรณ์นักรบและสามารถรับสิ่งต่างๆได้อย่างชาญฉลาด

อย่างไรก็ตามสำหรับพวกนักดาบ พวกเขาไม่ต้องพูดมาก

"มันอร่อยไหม?"

"ก็นะ มันเหมาะสำหรับการเฉลิมฉลอง."

มอนสเตอร์ทะเลขนาดใหญ่

ทั้งกลุ่มตัดสินใจที่จะต่อสู้ จับมัน และกินคราเค่น

โดยไม่ได้รับการสนับสนุนจากนักเวทย์ และนักบวช ตามพวกเขาไปในการล่าคราเค่น

"ถ้าเราทำอาหาร มันจะมีรสชาติดีมั้ย?"

 “พี่น้อง ผมนำเอาเครื่องเทศติดมาจากเกาะด้วย "

จบตอน

ผู้แปล: Smith Rex

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล