วันจันทร์ที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2560

เล่ม 22 ตอนที่ 1: กระเป๋าของนางเงือก แปลโดย Larin

เล่ม 22 ตอนที่ 1: กระเป๋าของนางเงือก แปลโดย Larin


ในที่สุดพวกเขาก็พิชิตการต่อสู้กลางทะเลได้สำเร็จและเดินทางกลับโมราตาหลังการผจญภัยในลาสฟาลั้งค์!
โลมานั้นเป็นตัวแทนของความโชคดี เช่นเดียวกับนกนับพันตัวและกลุ่มของนางเงือกที่ติดตามเรือของวีดมา เบลล็อตกำลังเล่นดนตรีที่งดงาม และฮวายองก็เต้นรำยั่วยวนคลอตามเสียงเพลง เธอทำได้ดีทีเดียวในการดึงดูดสายตาเหล่านางเงือก สัตว์น้ำทั้งหลายต่างก็ว่ายตามเรือมาก็เพราะเธอ
 ว้าว สวยเหลือเกิน
 “ทะเลใสจนฉันมองทะลุได้เลย โอ้ ดูนี่สิ มีเต่าอยู่ตรงนี้ด้วย
โรมุนะกับเซอร์กะพูด เมื่อพวกเขาเห็นทะเลเปล่งแสงระยิบระยับ  ทำให้พวกเขาแทบจะไปดำน้ำเสียเดี๋ยวนี้
ฝูงปลาเล็กๆแหวกว่ายอยู่ใต้น้ำ และยังเห็นกุ้งเครฟิช กุ้งตัวเล็กๆอีกมากมาย และสัตว์ทะเลเปลือกแข็งอื่นๆ คืบคลานผ่านน้ำใส
ความงดงามที่อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้อยู่ใต้พวกเขา สาหร่ายที่ขึ้นอยู่ตามโขดหิน หอย และสิ่งมีชีวิตละลานตา!
สมาชิกในปาร์ตี้ต่างก็มารวมตัวกันที่ขอบดาดฟ้าเรือและกำลังยุ่งอยู่กับการชมทะเล
 “ดูมันกระโดดสิ ว้าว!”
ตอนที่โลมากระโดดขึ้นไปในอากาศ นางเงือกก็เคลื่อนไหวราวกับสายน้ำ
วีดซี้ดปาก
 น่าอร่อยจัง!”
ทุกครั้งที่เขามองไปยังสัตว์ทะเล เขาก็นึกถึงเมนูอาหารทะเลไร้ที่สิ้นสุด
ถ้าทำหม้อไฟด้วยส่วนผสมของทุกอย่างที่อยู่ข้างล่างนั่น ต้มรวมกัน มันก็คงจะเป็นจานอาหารทะเลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ!
แต่วีดก็ยังอยากจะเชื่อว่าตนยังมีความพอดีอยู่บ้าง
นางเงือกเป็นเผ่าพันธุ์ที่คล้ายกับมนุษย์ พวกเขาฉลาดและสื่อสารได้จากความสามารถทางภาษาของพวกเขา
เหนือสิ่งอื่นใด พวกเขามีลักษณะเป็นหญิงงาม เผ่าพันธุ์อันบริสุทธ์และสงบสุข
 “พวกนั้นเข่นฆ่านางเงือกอย่างโหดเหี้ยมได้ยังไงกัน นี่มันยอมรับไม่ได้ชัดๆ
วีดจึงตัดสินใจทำธุรกิจบางอย่าง
 “เอาล่ะ เอาล่ะ! วันดีๆแบบนี้อาจไม่มีอีกแล้วนะ เลือกซื้อสักหน่อยสิทุกคน เดินดูเฉยๆก็ได้! ที่นี่มีชุดใหม่ๆ สวยๆ ขายเยอะแยะเลย
เหล่านางเงือกมักระแวงมนุษย์และจะระมัดระวังมากเมื่ออยู่ใกล้
 อะไรเหม็นๆอ่ะ
 “กลิ่นสกปรกนี่... อย่างกับพวกอันเดด
เป็นเรื่องจริงแท้แน่นอนที่วีดส่งกลิ่นแปลกๆออกมาหลังจากแปลงเป็นลิช
อย่างไรก็ตาม วีดสามารถดับความสงสัยของเหล่านางเงือกได้ เพราะค่าชื่อเสียงที่ได้มาจากประติมากรรมและภารกิจนับไม่ถ้วนนั้นสูงมาก
นางเงือกขึ้นมาบนเรือ แต่ก็ไม่ยังเชื่อใจมนุษย์คนอื่นใดนอกเหนือจากวีด!
วีดนำเสื้อผ้าที่ทำจากหนังแทร์เบ็ธและบอลลาร์ดในลาสฟาลั้งค์มาแสดง
เขายังแสดงกระเป๋า ต่างหูเปลือกหอย และแหวนจากหินสมุทร ที่เขาเริ่มขายให้กับนางเงือก
 นางเงือกก็ยังคงเป็นผู้หญิง และเสื้อผ้าก็ขายได้กับสาวๆเสมอ
ตอนที่เขาซื้อเครื่องนอนให้ยายเมื่อเธอเข้าโรงพยาบาล เธอชมวีดที่เขาเลือกสีชมพูลายดอก แทนที่จะเป็นสีเทาจืดชืด
 กระเป๋าพวกนี้มีประโยชน์แม้อยู่ใต้น้ำ! คุณต้องตกเทรนด์แน่ถ้าไม่มีกระเป๋าพวกนี้สักใบสองใบ คุณจะมีความสุขกับการเดินทางมากขึ้นเมื่อมีกระเป๋าใบนี้
ในขณะเดียวกัน เมแพนกำลังโกรธตัวเองถึงความคิดตื้นๆของเขา
 “อ้า ว่าแล้วเชียว!”
ใครๆก็รู้ว่านางเงือกเป็นเผ่าพันธุ์ที่อาศัยอยู่ในทะเล พวกเขาเป็นลูกค้าได้แน่นอน
อุดมการณ์ของวีดคือการแบ่งผู้คนเป็นสองพวก ไม่เหยื่อก็เป็นแขกในรูปแบบของแฟชั่นสีขาวดำ!
 ฉันยังต้องฝึกอีกมากเพื่อไล่ตามให้ทันทักษะทางธุรกิจของวีด
ผมของนางเงือกแกว่งไปมาคล้ายสาหร่าย ในขณะที่พวกเธอมองไปยังสินค้าของวีด
-ฉันชอบอันนี้
เสียงของนางเงือกนั้นสงบนิ่งและดังก้อง สะท้อนอยู่ในหัวของเขา
เสียงนั้นสั่นไหวและใสราวกับระฆัง
การได้ยินเสียงเช่นนั้นก็เป็นสัญญาณบอกว่า พวกเธอกำลังเข้ามาหาเขา วีดรีบคิดเงินอย่างรวดเร็วราวกับเครื่องคอมพิวเตอร์
 นั่นนับเป็น 1520 เหรียญทอง แต่ในเมื่อมันเข้ากับคุณมาก ผมจะให้คุณซื้อได้สองชิ้นในราคาของชิ้นเดียว คุณลองดูหมวกนี่หน่อยไหม ถ้าไม่ลองคงจะน่าเสียดายมาก เพราะมันเหมาะกับคุณจริงๆ เชื่อผมสิ ผมไม่คิดจะเอาเปรียบนางเงือกที่งดงามอย่างคุณหรอก ผมแค่อยากช่วยให้คุณได้แสดงสิ่งที่ดีที่สุดในตัวคุณออกมาเท่านั้นเอง
เทคนิคการขายที่ดีคือชม ยกยอ และ ขายให้เยอะเข้าไว้!
นางเงือกเอียงหัวซ้ายขวา ดูเหมือนเธอจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดออกไป
-เหรียญทอง? มันคือสิ่งที่ต้องมีเพื่อที่จะได้เสื้อผ้าพวกนี้เหรอ?
นางเงือกเป็นเผ่าพันธุ์ที่ไร้เดียงสาและมักไม่ถามคำถาม พวกเธอสนใจโลกมนุษย์ แต่ก็ไม่มีความรู้มากนัก เนื่องด้วยที่อยู่อาศัยของพวกเธอนั้นห่างไกล
 เหรียญทองนั้นจำเป็นในการแลกเปลี่ยนซื้อขายของมนุษย์
วีดหยิบเหรียญทองของอาณาจักรนิลฟ์เฮล์มออกมาจากอกเสื้อ แล้วเอาให้เธอดู
 “คุณมีเหรียญแบบนี้ไหม? ถ้าไม่มี ผมก็ยินดีอย่างยิ่งที่จะแลกกับเพชรพลอย โบราณวัตถุ หรือว่าเครื่องสวมใส่อื่นๆ
ถ้านางเงือกไม่มีเงิน การซื้อขายก็ไม่มีวันเป็นไปได้
อย่างไรก็ตาม วีดไม่มีปัญหากับการขายสินค้าอันเนื่องมาจากกำแพงเผ่าพันธุ์เลย (แอดชิน:เหมือนกำแพงภาษาน่ะแหละ)
ในทะเลก็มักจะมีตำนานสักเรื่องสองเรื่องเป็นของตัวเองอยู่แล้ว
คงมีเรือมากมายอับปางลงในบริเวณนี้ หลังจากเผชิญกับพายุหนักหน่วง และนางเงือกเหล่านี้คงได้เป็นสักขีพยานในเหตุการณ์เช่นนั้น
แม้แต่นิทานยังพูดถึงเรื่องแบบนั้นเลย!
เรื่องราวของเงือกสาวผู้ช่วยเจ้าชายจากเรืออับปาง ทั้งๆที่ไม่จำเป็น
-รอสักครู่นะ
นางเงือกที่ตัดสินใจแล้ว ต่างก็กระโดดลงทะเล และเมื่อผ่านไปสักพัก พวกเธอก็กลับขึ้นมาพร้อมถุงที่เต็มไปด้วยเงินทองมากมาย
เงือกบางตนก็กลับมากับโบราณวัตถุล้ำค่า
พวกมันเป็นสิ่งที่ถูกสร้างมาอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นเครื่องปั้นดินเผา อาวุธ เกราะป้องกัน แผนที่เก่าๆ และแม้แต่จี้ห้อยคอเวทมนต์!
 หืม... ผมไม่มั่นใจว่าจะเอาของพวกนี้ไปขายต่อได้ มันขึ้นสนิมหมดแล้ว ผมคงขาดทุนถ้าจะแลกสินค้ากับของพวกนี้... แต่ในเมื่อมันลงตัวกับคุณอย่างไม่น่าเชื่อ ผมจะยอมก็ได้
-ขอบคุณนะ
วีดสามารถขูดรีดพวกเธอได้ด้วยปริมาณที่น่าพอใจเป็นอย่างยิ่ง
นางเงือกในทะเลที่ห่างไกลอย่างนี้ แน่นอนว่ามีค่าความฉลาดสูง
ไม่ใช่แค่มีอำนาจควบคุมสัตว์น้ำทั้งหมดเท่านั้น เรือที่อับปางนั้นก็เป็นของพวกเธอด้วยเช่นกัน
ไม่มีลูกค้าคนไหนจะดีไปกว่านี้อีกแล้ว
-ฉันว่าอันนี้ไม่เข้ากับฉันนะ
เงือกบางตนส่ายหัว และวางเสื้อกลับที่เดิมหลังจากที่ได้ลองใส่แล้ว
เหตุการณ์อย่างนี้นับว่าธรรมดา ที่เนื้อผ้าหรือรูปทรงของชุดไม่เหมาะกับลูกค้า ก็ในเมื่อชุดเหล่านี้ถูกผลิตขึ้นมาเพื่อมนุษย์
ทุกครั้งที่มีอะไรคล้ายกันนี้เกิดขึ้น เขาจะทำเป็นกังวลและรับเสื้อผ้านั้นกลับไป
 “ชุดพวกนี้มีร่องรอยความงามของคุณติดไปแล้ว ยังไงคุณก็น่าจะซื้อมันไปนะ
คำยกยอปอปั้นของเขาหลุดออกมาอย่างกับเขากำลังท่องตารางเวลา!
ในที่สุด วีดก็สามารถขายเสื้อผ้าจากลาสฟาลั้งค์ได้โดยไม่มีอุปสรรคใดๆ
เขาจะแบกพวกมันกลับแล้วนำไปขายที่โมราต้าก็ได้ แต่การขายสินค้าจำพวกเกราะนั้นทำกำไรไม่ได้ เนื่องจากมาตรฐานของที่นั่น เขาจึงควรเก็บเกี่ยวกำไรที่มากกว่าโดยการขายมันให้กับเหล่าเงือกแทน
ในหมู่นางเงือก ก็ยังมีพวกที่จนเช่นกัน
 “คุณไม่มีเงินเลยเหรอ
-เราไม่มีเงินเลยจริงๆ
เงือกสาวน้อยที่ดูไม่แตกต่างกับเด็กสาวมนุษย์ กำลังว่ายขึ้นลงด้วยความเสียใจ
วีดชอบเงือกสาวน้อยเหล่านี้ พวกเธอเป็นลูกค้าที่ดี
พ่อค้าที่ดีควรขายสินค้าได้ พร้อมกับเข้าใจความจำเป็นของลูกค้าไปพร้อมๆกัน
สิ่งสุดท้ายที่วีดจะทำคือการบังคับให้ผู้อ่อนแอซื้ออะไรสักอย่างจากเขา
สิ่งที่เขาชอบมาก ๆ สำหรับลูกค้าตัวน้อยๆ ทำให้เขาอยากจะเสนอส่วนลดหรือราคาพิเศษให้
คุณได้ซื้อสินค้านี้แล้ว!
นี่เป็นยูนีคไอเทมจากทั่วทั้งทวีปที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อคุณเท่านั้น!
ลืมชีวิตก่อนหน้านี้ไปซะ คุณจะได้เกิดใหม่เมื่อถือกระเป๋าใบนี้
คอยดูได้เลยว่าคุณจะไปได้ไกลแค่ไหนเมื่อไม่มีกระเป๋านี่!
การกระตุ้นที่จะช่วยเสริมถ้อยคำหวานหยดของฉัน!
ความคิดของวีดนั้นถูกสะท้อนออกมาทางท่าทางและคำพูดของเขา เหล่านางเงือกจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากหยิบกระเป๋าไป
เมื่อจะเอ่ยปากกับเงือกสาว เขาก็พยายามทำให้อ่อนหวานที่สุด
 นี่ พวกเธอร้องไห้ได้ใช่ไหม
-ก็ไม่ได้ร้องบ่อยหรอกค่ะ แค่บางครั้ง
 รวบรวมน้ำตาของพวกเธอมาให้ผม แล้วผมจะให้กระเป๋า
-เข้าใจแล้ว
น้ำตาของนางเงือกถือเป็นแรร์ไอเทมอย่างหนึ่ง
การตกผลึกจะทำให้มันเปลี่ยนเป็นไข่มุก และหลังจากผ่านกระบวนการงานฝีมือแล้ว ก็จะไม่มีสิ่งใดเทียบได้
นับว่าเป็นขุมทรัพย์ที่แท้จริงใต้ท้องทะเลที่จะให้ค่าชื่อเสียงและค่าสถานะในการซื้อขายเพิ่มมากขึ้น เมื่อนำไปขายที่ทวีปกลาง!
เขายังเล่านิทานให้กับเงือกน้อยอีกหลายตนด้วย เหมือนกับพวกลุงๆใจดี
——————————————————————————–

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีเจ้าชายในอาณาจักรแห่งหนึ่ง มีนามว่า เนฟิลลอส
สูง หน้าหล่อเหล่าหมดจด กิริยางดงาม สาวๆในอาณาจักรต่างก็ตกหลุมรักเขากันทั้งนั้น
พวกเธอพอใจเพียงแค่ได้มองเขาเดินไปตามทางในเมือง
เพราะพวกเธอจะเห็นเจ้าชายส่องประกาย จากชุดอันหรูหราที่เขาสวมอยู่เป็นประจำ
หญิงสาวผู้ขายแอปเปิลที่ตลาด เฮเลน ก็หลงรักเขาเช่นกัน
เธอเป็นสาวน้อยไร้เดียงสา ที่มีรอยยิ้มน่ารัก
ถึงอย่างไร เธอก็ไม่สามารถแสดงความรู้สึกออกมาได้
เพราะเธอมีหน้าที่ทำทุกสิ่งทุกอย่าง ตั้งแต่ดูแลชีวิตคนในบ้าน ไปจนถึงงานบ้านทุกชิ้น โดยอยู่ใต้การควบคุมของแม่เลี้ยง เนื่องจากแม่แท้ๆของเธอได้จากไปด้วยโรคร้าย
เธอต้องตื่นเช้าไปเก็บแอปเปิลตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง และจะกลับบ้านไม่ได้จนกว่าจะเย็น และขายแอปเปิลได้หมด
ระหว่างที่เคี้ยวแอปเปิลมีตำหนิและยังไม่สุกที่ขายไม่ได้ เธอก็ต้องขายแอปเปิลดีๆ
 แอปเปิลสดๆจ้า มีแอปเปิลสุกขายจ้า
แอปเปิลที่เฮเลนขายนั้นมีรสหวานปานน้ำผึ้ง เพราะพวกมันแสดงถึงหัวใจของเธอ
แม้แต่วิญญาณแห่งป่าก็ยังอวยพรให้แอปเปิลที่เธอเด็ดไป
เมื่อแอปเปิลของเฮเลนโด่งดังและมีคนต้องการซื้อมากขึ้น เธอก็ต้องตื่นเช้ากว่าเดิมเพื่อมาเก็บแอปเปิล
แม้แต่เจ้าชายที่กำลังเดินอยู่ก็ยังแวะร้านของเธอ
 “สาวน้อย เจ้าต้องจ่ายภาษีเป็นประ... ไม่สิ ข้ามาที่นี่หลังจากที่ได้ยินคำชื่นชมของแอปเปิลอร่อยๆที่เจ้าขาย
เฮเลนจึงเช็ดแอปเปิลสีแดงสุกกำลังดีด้วยผ้าเช็ดถ้วย และยื่นให้เจ้าชาย
หลังจากทานแอปเปิลด้วยอารมณ์ดีแล้ว เขาก็เอ่ยปากพูด
 ข้าจะจัด... งานเลี้ยงเต้นรำ ในวันเสาร์นี้ ข้ายังไม่ได้เลือกคู่เต้นเลย ข้าขอเชิญเจ้าเป็นคู่เต้นให้ข้าได้หรือไม่
เจ้าชายพยายามจะชวนเธอ... ไม่สิ เขาชวนเธอไปเดทต่างหาก
เฮเลนไม่รู้จะทำอย่างไร เธอจึงตอบ
 “ขอโทษค่ะ แต่ฉันมีเรื่องต้องทำ ฉันไม่มีเวลาหรอก
นั่นเป็นเพราะเธอมีแม่เลี้ยงและพี่สาวต่างแม่ที่เหยียดหยามเธอ
เจ้าชายพูดอีกครั้ง
 แต่ในวันนั้นเจ้าไม่ต้องทำงานนะ ทุกคนจะได้พัก เพราะมันเป็นวันพระราชสมภพของกษัตริย์ ใครกันที่ทำให้เธอทำงานหนักอย่างนี้?”
เจ้าชายไม่เพียงแต่หล่อเหลาเท่านั้น เขายังฉลาดอีกด้วย เรื่องของเฮเลนนั้นค่อนข้างมีชื่อเสียงในอาณาจักร เจ้าชายจึงรู้สถานการณ์ของเธอดี
 ไม่มีใครควรสั่งให้เจ้าทำงาน พวกนั้นเมินข้าไม่ได้หรอก ข้าเป็นถึงเจ้าชายนะ
แม่เลี้ยงและพี่สาวต่างแม่ของเธอหน้าซีดราวกับผี พวกนางไม่กล้ากดดันเฮเลนและทำเป็นไม่ได้ยินคำเตือนของเจ้าชาย

ดังนั้นเฮเลนจึงได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมงานเลี้ยง ในที่สุดวันเสาร์ที่สัญญาไว้ก็มาถึง
เจ้าชายชอบหญิงสาวอ่อนโยนคนนี้ และเฮเลนก็มั่นใจว่าจะใช้ชีวิตกับเจ้าชายอย่างมีความสุข
แต่โชคร้ายนัก เฮเลนไม่อาจไปงานเลี้ยงได้
เพียงเพราะเธอไม่มีกระเป๋าดีๆ ที่จะพกไปงานเลี้ยงนั่นเอง
——————————————————————————–
เรื่องเล่าชั้นสามที่เขาแต่งขึ้นอย่างมีเป้าหมาย! (แอดชิน: เรื่องเล่าแบบ เอิ่ม..จบได้ห่วยหรืออะไรประมาณนี้ 555)
เหล่าเงือกสาวรู้สึกเศร้าจนถึงขีดสุด พวกเธอเริ่มร้องไห้ออกมา
-หวาาาา
-ฮึก
วีดเก็บรวบรวมน้ำตาที่หยดลงบนดาดฟ้าลงขวดอย่างอดทน
เสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องประดับต่างๆของวีด ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า แลกกับหยดน้ำตา
ไม่รวมของที่เขาขายเป็นปกติอยู่แล้ว เขาได้กำไรไปอย่างน้อย 35,000 เหรียญทอง!
โบราณวัตถุที่ได้จากเหล่าเงือกจะมีค่าในทวีปหลักเท่านั้น
ดาบสนิมเขรอะที่แม้แต่จะยกขึ้นยังทำไม่ได้เลย นั้นไร้ค่า แต่ก็สามารถนำไปหลอมเพื่อสร้างอาวุธอื่นได้
งานฝีมือของเหล่าเงือกนั้นขายได้ราคาสูงในทวีปหลัก
35,000 เหรียญทอง เป็นกำไรประมาณการที่ต่ำที่สุด กำไรในวันนี้จึงมีค่ามหาศาล
-ขอบคุณนะ ฉันจะใช้อย่างดี
 “กลับมาได้ทุกเมื่อที่ต้องการเลย
-ฉันจะกลับมาพรุ่งนี้
 “งั้นผมจะเตรียมสินค้าใหม่ ๆ ไว้รอคุณเยอะ ๆ นะ
เหล่าเงือกนุ่งห่มเสื้อหนัง ถือกระเป๋า ใส่หมวก แล้วกระโดดลงไปในทะเล
พวกผู้เล่นนั้นมักอิจฉาเงือกที่ร่ำรวย แต่ไม่สามารถโจมตีพวกเธอได้
จากตำนานของทวีปเวอร์เซลล์ เงือกเป็นบุตรของเทพสมุทร และเป็นเพื่อนของมังกรทะเล การล่านางเงือกจึงทำให้นักล่าได้รับความลำบากมาก
พวกเขายังมีอำนาจเหนือสัตว์น้ำทั้งปวง กวนใจเหล่าเงือกมีแต่จะทำให้ปวดหัว
ในทางกลับกัน พวกเขาขอบคุณวีด
เป็นเพราะวีดยึดมั่นต่อกฎของเขา ที่จะโกงลูกค้าและทำให้พวกเขาพอใจไปพร้อมๆกัน
 นางเงือกก็เป็นผู้หญิง พวกเธอคงจะชอบรองเท้า แต่ช่างน่าเศร้านัก เราขายรองเท้าส้นสูงนี่ได้ในราคาแพงมากๆ ... รู้ละ เราจะทำเท้าพังผืดสักหน่อยแล้วขายไปซะ!”
วีดกำลังยุ่งอยู่กับการพยายามโกงเหล่าเงือกที่แสนบริสุทธิ์
ไม่ว่าจะบนบกหรือในทะเล ผู้คนยังคงตกเป็นเหยื่อในทุกๆที่ ที่วีดย่างกรายผ่านไป!
——————————————————————————–

การเดินทางกลับไปยังตอนเหนือของทวีปที่โมราต้าตั้งอยู่นั้น รวดเร็วกว่าตอนไปยังลาสฟาลั้งค์ ด้วยความช่วยเหลือจากลมและทะเล
อาทิตย์แรกยามเช้าอันน่าพิศวงและอาทิตย์อัสดงบนทะเล เสียงร้องเพลงที่ได้ยินไกลออกไป
การเดินทางในทะเลช่างเหมาะจะสร้างความทรงจำพิเศษและเรื่องโรแมนติก
ฮวายองและคนอื่นๆกำลังมีความสุขกับทริปเรือสำราญ อาบแดดหรือมองไปยังทิวทัศน์รอบตัว
เจ้าเหลืองก็กำลังพักผ่อนอยู่บนดาดฟ้าอุ่นๆเช่นกัน มันนอนอย่างสบายใจ
มออออออ!
พวกมันกำลังกินซุปหมึกร้อนๆระหว่างที่พัก
โดยปกติแล้ว วัวกินอาหารแพงๆอย่างนี้ไม่ได้ แต่คราวนี้มันจะถูกหักจากเบี้ยเลี้ยงแทน!
เจ้าเหลืองหลับตาลง และพักผ่อนอย่างสบายอกสบายใจ
มันทำงานหนักในลาสฟาลั้งค์ ตอนนี้เป็นเวลาพักของมันแล้ว
ในการเดินทางกลับโมราต้า ปาร์ตี้ของวีดและประติมากรรมสลักชีพ ได้ล่องใน เรือ 3 ลำต่างๆกัน
ตอนนั้นเอง ได้มีปลาที่ตัวมหึมาราวกับเกาะ แอบติดตามพวกเขามาทางด้านหลัง
ตอนที่ออกจากลาสฟาลั้งค์ มันมีขนาดเพียงฝ่ามือ แต่หลังจากได้ดำดิ่งในทะเลมันก็เขมือบปะการัง หินโสโครก และปลาอื่นๆไป และเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว
เกล็ดของมันส่องแสงวิบวับด้วยแสงอาทิตย์และน้ำทะเล
หากดูแค่ภายนอก มันคงแข็งแรงมากๆ!
เนื่องจากน้ำหนักของไวเวิร์น พวกมันถูกจัดอันดับให้อยู่บนสุดของประติมากรรมสลักชีพและที่เหลือก็ไล่ตามหลังลงมา
ไวเวิร์นกวาดสายตาไปรอบๆ ไวเซเว่น ลื่นตกลงไปในทะเลพร้อมกับทำท่าพุ่งโฉบลงไป แล้วมันลอยขึ้นมายังผิวน้ำอีกครั้ง
แม้แต่เซอร์กะที่หลงไหลน้ำ ยังกระโดดจากบนสุดของเจ้าปลาเพื่อมีความสุขกับทะเล ถึงจะเป็นโรคกลัวความสูงก็ตาม
 เจ้าชื่ออะไรเหรอ?
เจ้าปลาจมจากผิวน้ำไปเล็กน้อย แล้วกลับขึ้นมาเพื่อตอบว่า
 เต่า
 “เธอชื่อเต่าเหรอ? แต่เธอไม่มีกระดอง แล้วยังดูไม่เหมือนเต่าด้วย
 “เต่า เต่า
ประติมากรรมสลักชีพเต่า ได้ตั้งชื่อให้ตนเองว่า เต่า
นี่เป็นหนึ่งในไม่กี่ผลงานระดับมาสเตอร์พีซในลาสฟาลั้งค์ ที่สร้างโดยลัทเชอร์รี ผู้แกะสลักแต่สัตว์สูญพันธุ์ตลอดชีวิตของเขา
ชื่อเดิมของมันคือ เต่า เมลอินส์ แอร์โนโต!
มันเป็นเต่ายักษ์ที่อาศัยอยู่ใต้ทะเลลึก เมื่อโตเต็มวัย กระดองก็จะงอกออกจากหัวและหาง
ในลาสฟาลั้งค์มีสิ่งมีชีวิตที่สูญพันธุ์และหายากที่ได้รับชีวิตใหม่อยู่มากมาย เช่นเดียวกับสิ่งที่หล่อเหลาและมีศิลปะ
——————————————————————————–
วีดกำลังเย็บกระดุมลงบนชุดตุ๊กตา การติดลูกตาก็เป็นงานที่อ่อนไหวมาก!
เขาเบื่อแทบตายกับการเย็บ แต่ก็ไม่สามารถทำผิดพลาดได้เมื่อกำลังเย็บกระดุมหรือตาลงบนตุ๊กตา
 เราควรเอาเปลือกหอยมาทำเป็นตา มูลค่าจะสูงขึ้นถ้ามีเปลือกหอยหลากสีประดับ แน่นอนว่าไม่มีต้นทุนวัสดุ และจะขายดีเป็นเทน้ำเทท่าจากความแปลกใหม่ของมัน
วีดเชื่อว่าธุรกิจนั้นล้วนเกี่ยวกับการลดต้นทุนและขูดรีดลูกค้า!
เขายังตรวจสอบแผนที่เก่าๆที่ได้มาจากนางเงือกอีกด้วย
 “ตรวจสอบ!”
แผนที่สักแห่งในทะเลพลาเนทิส
ความทนทาน: 3/10
แผนที่ที่อ่านไม่ออก
ถูกสร้างจากพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล กระแสลมและกระแสน้ำ
ระดับขุมทรัพย์: D
 “แผนที่สมบัติงั้นหรือ?”
เป็นโอกาสดีที่อาจตามไปแล้วพบสมบัติที่ถูกซ่อนไว้ของโจรสลัดหรือเรืออับปาง
หรืออาจมีข้อมูลเกี่ยวกับสัตว์น้ำที่มีค่า
น่าเสียดายที่แผนที่เลือนไปเล็กน้อยจากเวลาที่ล่วงเลย
 “ยูรินคงจะฟื้นฟูมันได้
การฟื้นฟูแผนที่เป็นทักษะที่มีเฉพาะในนักผจญภัยและจิตรกรเท่านั้น แน่นอนว่าวีดไม่มีทักษะนี้
ทักษะวาดภาพของเขาต่ำ และทักษะของเขาก็ทำได้แค่ผสมสีเท่านั้น
เป็นเพราะเขาต้องใช้สีในการย้อมเสื้อผ้าที่สร้างมา ไม่เหมือนชุดเกราะที่เปลี่ยนสีได้โดยการผสมโลหะหลากสีเข้าด้วยกัน
 “แผนที่ระดับ D ทำกำไรไม่มากพอแม้แต่จะกลบความทุ่มเทที่ต้องใช้ในการทำให้สำเร็จด้วยซ้ำ
วีดรู้ว่ามีการผจญภัยมากมายอยู่ในทะเล
เขารวบรวมแผนที่จากเหล่าเงือกได้จำนวนหนึ่ง
มีแผนที่ที่ชี้ไปยังที่อยู่ของฝูงสัตว์น้ำ น้ำวน หรือถ้ำใต้ทะเล!
มีอะไรให้ทำมากมายในทะเล เหมือนกันกับบนบก
อย่างไรก็ตาม การออกไปผจญภัยในท้องทะเลด้วยเลเวลในตอนนี้ของวีดคงจะใช้เวลามากเกินไป
การจะเข้าใจข้อมูลทางทะเล ภูมิศาสตร์ใต้ทะเล และหินโสโครก รวมถึงลมทะเล ต้องใช้เวลาราว 1-2 ปี
เขาเดินทางไปลาสฟาลั้งค์เพราะได้รับแผนที่และภารกิจมา แต่กับการผจญภัยในท้องทะเลนั้นมันคนละเรื่องกันเลย
 เอาแผนที่พวกนี้มาทำเสื้อแทนน่าจะดีกว่า
ชุดที่กระตุ้นผู้คนให้โหยหาการผจญภัย! เขากำลังสร้างชุดที่นำทางไปยังขุมทรัพย์จริงๆ
วีดใช้หนังและผ้าจากแผนที่เก่าๆ คร่ำครึ มาทำชุดและกระเป๋า
 “คนโชคดีบางคนคงจะเจอได้สักทาง
วีดกำลังจะสร้างชุดที่มีสโลแกน นำไปสู่ขุมทรัพย์เขาจึงไม่ขาดทุน
ไม่มีอะไรให้ทำมากนักระหว่างการเดินทาง เขาจึงนำแผนที่ใต้ทะเลเหล่านั้น มาทำเป็นเสื้อผ้ามากมาย
เซเฟอร์กำลังตกปลาทะเล ในขณะที่เพลและเมลอนหลบสายตาคนอื่นๆ และป้อนปลาดิบให้กันอย่างเขินๆ
ฮวายองกับเบลล็อตตอนแรกก็อาบแดดพร้อมเซอร์กะและโรมุนะ แต่ก็มาดูสัตว์น้ำในทะเลแทน
ช่วงแรกๆ ซอยูนยืนอยู่บนดาดฟ้า จ้องดูวีดทำงาน แต่ตอนนี้เธอกำลังนั่งเหม่อมองทะเลอยู่บนเสากระโดงเรือ
ไม่มีใครเห็นใบหน้าของเธอในการต่อสู้ เพราะมันถูกเกราะนักรบแหล่งความกล้าหาญบดบังไว้  แต่ขณะนี้ภาพผมที่ปลิวไสวของเธอช่างดูราวกับรูปวาด
เธอไม่สามารถพูดคุยกับคนอื่นได้นอกจากวีด และไม่ยอมให้คนอื่นได้ยินเสียงของเธอเลย
เธอยังรู้สึกอึดอัดและกระอักกระอ่วน
วีดเข้าไปพูดกับเธอไม่ได้ แม้จะเห็นเธออยู่เพียงลำพังก็ตาม
เราเป็นหนี้เธอไว้มากจากสิ่งที่เกิดขึ้นในลาสฟาลั้งค์ เราทำภารกิจและสู้กับกิลด์เฮอร์มีสได้ก็เพราะเธอแท้ๆ
เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกขอบคุณเธอมาก แต่เขาปฏิบัติกับซอยูนเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว เขานึกถึงพ่อของเธอทุกครั้งที่เห็นเธอ
การสื่อสารอย่างเดียวที่มีคือมองหน้ากันบ้างเป็นครั้งคราวตอนทีเขายื่นอาหารให้เธอ
 เราน่าจะสร้างประติมากรรมอะไรสักอย่าง
วีดรวบรวมน้ำทะเลมาส่วนหนึ่ง และปล่อยก้อนเมฆขึ้นไปบนท้องฟ้าใส
เมฆขาวและดำ
ทะเลเป็นที่ที่ดีที่สุดในการทำให้เขาคุ้นเคยกับการแกะสลักประติมากรรมเมฆา
ช่างเป็นทิวทัศน์ที่งดงามและลึกลับ มันคงจะเป็นเรื่องโด่งดังเมื่อกลับถึงทวีปเวอร์เซลล์
ซอยูนกำลังมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
วีดกำลังแกะสลักอย่างจริงจังด้วยความมุ่งมั่นที่จะเพิ่มทักษะศิลปะ และกลายเป็นว่าเขาได้สร้างประติมากรรมที่น่าตกใจ
มันคือประติมากรรมของฉากที่พวกเขาทานเนื้อย่างที่บ้านไม้ของครูฝึก
เมื่อพิจารณาจากการที่มันเป็นประติมากรรมเมฆ มันต้องแกะสลักอย่างรวดเร็วเพื่อเพิ่มรายละเอียด แต่ทักษะงานฝีมือของวีดดีพอที่จะแกะสลักสิ่งที่ทำให้เห็นเป็นมนุษย์
แต่ก็แน่นอนว่า มันช่างไร้ค่าในฐานะประติมากรรม!
ซอยูนสวมหน้ากากอยู่ จึงไม่รู้ว่าเธอแสดงสีหน้าอย่างไร วีดคิดว่าเธอมีความสุขที่ได้มองประติมากรรมเมฆ
ก้อนเมฆลอยข้ามทะเล และสินค้าเกี่ยวกับทะเลก็มีมูลค่าสูง ถ้าเราจับปูยักษ์มาเยอะๆแล้วขายในทวีปหลักจะได้เงินเท่าไรกันนะ แล้วถ้าเราจับปลาบรีมแดงสดๆ และขุดหอยแครงที่ชายหาด...
ทะเลเปรียบเสมือนโกดังเก็บทรัพยากรธรรมชาติ การหาสินค้าทะเลและขายออกไปนั้นล้วนเป็นเงินทั้งสิ้น
 ถ้าแค่ฉันเก็งกำไรบนทะเลได้เหมือนบนบกนะ
ดังนั้น พวกเขาแล่นข้ามทะเลและมุ่งไปสู่ตอนเหนือของทวีป
—————————————————  —————————–

ในโมราต้ามีผู้เล่นบางคนที่สวมใส่เกราะหนัง เดินไปรอบๆอย่างรีบร้อน
 คุณช่างตีเหล็ก เมื่อไรดาบยาวที่สั่งไปจะได้อะครับ?”
 “งั้นบอกชื่อคุณให้ผมหน่อยสิ
 “ผมชื่อสตูว์แอนโชวี่” //แอนโชวี่คือปลาชนิดหนึ่ง
 คุณอยู่คิวที่ 23 คงต้องรอสัก 2 วันนะ
 “อ่า เร็วกว่านี้หน่อยไม่ได้เหรอครับ?”
 “คุณดูคนอื่นที่มารอสิ
แถวยาวของลูกค้าที่กำลังต่อแถวเพื่อสั่งทำของกับช่างตีเหล็ก!
นี่ไม่ใช่ที่เดียวที่เป็นอย่างนี้ ช่างตีเหล็กและช่างฝีมือแทบจะร้องไห้กับจำนวนใบสั่งที่ล้นเหลือ
 ขายลูกศรม่วงจ้า มันทำมาจากพืชมีพิษจากเนินใกล้ ๆ โมราตา รีบหน่อยนะ เรามีแค่ 2000 ดอก เท่านั้น
 “ฉันเป็นนักเวทย์ที่เก่งกาจ และกำลังหาปาร์ตี้เพื่อเข้าร่วม ชวนฉันเลยถ้าอยากออกล่าอย่างจริงจังประมาณ 2 วัน  ฉันร่ายเวทย์ได้ การันตีมากสุดสามวัน
 “พวกเราคือสามนักรบที่จะวิ่งเข้าใส่มอนสเตอร์ทันทีที่เห็น ถ้าใครอยากฮีลให้เรา เราก็พร้อมจะลงดันตอนนี้เลย

 “ขายดาบเฟลียส 80 เล่ม เราขายราคาเดียวที่ 150 เหรียญทอง ใครอยากออกล่าด้วยกันเราก็ยินดี
 “อยากมีไกด์นำทางไปดันเจี้ยนไหม?
ความสั่นสะเทือนที่พบเห็นได้ทั่วไปในโมราต้า!
ผู้คนไม่ลังเลเลยที่จะโฆษณาตัวเองเพื่อการผจญภัย การล่า หรือการเดินทาง สิ่งนี้แสดงออกถึงความสุขของพวกเขา
หลังซื้อขายไอเทมจากลานกว้างแล้ว ผู้เล่นตั้งปาร์ตี้และไปยังดันเจี้ยน
 “ทางนี้
มอออออออ
ลักษณะพิเศษของที่นี่คือ เป็นเรื่องปกติที่จะเห็นผู้เล่นเดินลากลูกวัวอย่างน้อย 1 ตัว ถึงจะไม่ใช่พ่อค้าก็ตาม
การขี่วัวมีความเร็วที่สูงกว่าการเดิน และยังสะดวกในการให้มันแบกสัมภาระด้วย
มีหลายกรณีที่ครอบครัวมาเล่นรอยัลโรดด้วยกัน
 “ฉันต้องซื้อดาบยาวให้พี่ชายอะ.... คงต้องขายวัวทิ้งแล้ว
วัวขายได้เพื่อนำไปประกันเครื่องสวมใส่ มันเป็นสินค้าจำเป็นของผู้เล่นใหม่
ผู้เล่นบางคนถึงกับโพสต์ในบอร์ด หัวข้อคือ เติบโตอย่างไรในโมราต้า
——————————————————————————–
หัวข้อ: โอ้ คุณเป็นผู้เล่นใหม่ในโมราต้านี่!
ฉันชื่อเดลเบล ผู้เริ่มต้นจากทวีปกลางและมาปักหลักที่นี่หลังได้กระท่อมมา
ฉันเขียนนี่ขึ้นมาเพื่อบอกผู้เล่นใหม่ในโมราต้าบางเรื่อง
1. จงชื่นชมประติมากรรม
มีประติมากรรมในหลากหลายที่ของโมราต้าที่สร้างขึ้นโดยเจ้าเมืองโมราต้า ซึ่งเขาเป็นประติมากรที่ยิ่งใหญ่
การมองประติมากรรมจะช่วยคุณได้มาก ขึ้นอยู่กับอาชีพของคุณ
เป็นความโชคดีใหญ่หลวงที่แม้แต่ทวีปกลางก็หาไม่ได้ จริงๆนะ
ยังมีเหล่านางฟ้าตระเวนอยู่รอบหอคอยแห่งแสงในตอนกลางดึก และบาทหลวงผู้ศรัทธาก็หาได้ใกล้รูปปั้นเทพธิดาเฟรย่าห์
2.เก็บเงินให้มากพอและเข้าไปในหอจัดแสดงงานศิลปะ
หอจัดแสดงงานศิลปะแห่งโมราต้าหาได้ที่นี่ที่เดียวจากทั้งทวีป เป็นที่ๆต้องไปให้ได้ ไม่มีที่ไหนเหมือนอีกแล้ว
ค่าสถานะที่ได้จากการเข้าชมระหว่างการเป็นผู้เล่นใหม่จะช่วยคุณได้มากๆ
เรื่องที่ดีของที่นี่ คือหอแห่งนี้อยู่ใกล้แค่ประตูบ้านคุณ ในขณะที่ผู้เล่นจากทั่วทวีปเวอร์เซลล์ต้องเดินทางมาถึงนี่
ค่าธรรมเนียมการเข้าคือ 3 เหรียญทอง นับเป็นจำนวนมากทีเดียวสำหรับมือใหม่ แต่คุณไม่เสียใจภายหลังแน่นอน
เมื่อได้เห็นงานศิลปะ คุณก็จะเริ่มให้ความเคารพผู้เล่นประติมากรหรือจิตรกร และจะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดี
อย่าลืมว่า ยิ่งมีงานศิลปะดีๆมากในหอจัดแสดงงานศิลปะมากเท่าไร เราก็ยิ่งได้รับประโยชน์จากมันเท่านั้น
3. อย่าไปไกลจากเมือง
โมราต้าเป็นเมืองที่กำลังพัฒนา และเติบโตขึ้นในทุกๆวัน
มันอาจไม่มีเมืองไหนในทวีปเวอร์เซลล์อีกแล้วที่จะคล้ายกับเมืองนี้
แต่อีกด้านหนึ่ง ก็ยังมีพื้นที่ที่ยังไม่มีใครสำรวจอยู่มากในทวีปเหนือ แม้จะมีปาร์ตี้นักสำรวจมากก็ตาม
ดังนั้น โอกาสที่คุณจะรอดนั้นน้อยมาก หากคุณพยายามจะออกไปไกลจากเมืองโดยที่ไม่ได้เตรียมตัวมาเป็นอย่างดี
นี่อาจเป็นข้อเท็จจริงพื้นฐาน แต่ฉันเขียนเพราะมีผู้เล่นมากมายที่ตายในสถานที่ลึกลับ
4. อยู่ใกล้ ๆ กับสมาชิกในปาร์ตี้เข้าไว้
มีผู้เล่นมากมายที่เลเวลใกล้เคียงกับคุณในโมราต้า พยายามออกไปผจญภัยกับพวกเขาในระหว่างการฝึกฝน
มันจะทำให้คุณมีเพื่อน และนี่จะเป็นประโยชน์อย่างมากในภายหลัง
5. เลือกอาชีพอย่างอิสระ
อาชีพที่โดดเด่นราวกับมีสปอตไลท์ส่องอยู่ในช่วงนี้ก็คือ ผู้ควบคุมธาตุ ไม่ต้องสงสัยเลย
ความสนุกสนานที่ได้ออกล่ากับกรวดหินติดไฟที่แสนเชื่อฟังและมนุษย์โคลน!
การปรากฏตัวของผู้ควบคุมธาตุนั้นน่าดึงดูดและหรูหรา
แต่การซ้ำกันของอาชีพในโมราต้านั้นน่าเบื่อ
เจ้าเมืองโมราต้าเป็นประติมากร ใช่ไหมล่ะ?
การหาอาชีพเฉพาะที่ไม่ใช่สายต่อสู้ อย่างจิตรกรหรือสายผลิต ก็ควรเป็นที่นิยมเช่นกัน
นักบวชแห่งเฟรย่าห์นั้นได้ชื่อว่าดีที่สุดจากทุกคน
ไม่คิดว่าการเดินไปรอบๆทวีปเวอร์เซลล์ ด้วยอาชีพที่อยากเป็นจริงๆนั้น คือสิ่งที่คุณต้องการที่สุดหรอกเหรอ?
6. หาบ้านให้ตัวเอง
การมีบ้านเป็นเรื่องง่ายในโมราต้า
ถึงจะมีแค่กระท่อม ก็สามารถดึงดูดหัวใจคุณให้ใกล้กับเมืองนี้มากขึ้น
บ้านใช้พักผ่อนและเก็บของได้ และต้นไม้ก็ปลูกได้ที่สวน
ลองรวบรวมน้ำศักดิ์สิทธิ์จากวิหารแห่งเฟรย่าห์หลังออกผจญภัยเสร็จ และปลูกต้นไม้ดู ต้นไม้จะโตไวมากและออกดอกผลมากมาย
ผลไม้เหล่านั้นไม่เพียงแต่จะเอาไปขายที่ตลาดได้แล้ว ยังทำให้ได้รับพรจากเทพธิดาเฟรย่าห์ด้วย ซึ่งจะทำให้คุณโชคดีและอื่นๆอีกมากมาย
7. เก็บไอเทมที่ชาวบ้านต้องการ
การเก็บหนังจากอสูรและมอนสเตอร์รอบๆโมราต้า ช่วยเพิ่มค่าความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้าน
คุณยังอาจได้ไอเทมดีๆระหว่างรวบรวม มันจึงเป็นทางที่ดีที่จะขายไปและเอาไปซื้อเครื่องสวมใส่ใหม่ๆ
8. ใช้กองกำลังของระบบ
- ข้อความกำลังสาธยายยืดยาวต่อไป
นี่เป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของโมราต้า เช่นเดียวกับสิ่งที่ฉันจะบอกคุณต่อไปนี้
ฉันเคยไปปราสาทและเมืองมากมายในทวีปกลาง แต่นี่คือสิ่งที่ทำให้โมราต้าแตกต่างจากเมืองอื่นๆ เช่นเดียวกับความพิเศษทางศิลปะของมัน
ฉันคิดเอาเองว่าเจ้าเมืองโมราต้ามีค่าชื่อเสียงสูง จากภารกิจท้าทายเหล่านั้นที่เขาทำสำเร็จ
และเมืองนี้ก็ล้อมรอบด้วยดันเจี้ยนที่ยังไม่ถูกสำรวจ และพื้นที่ล่ามากมาย
กองกำลังติดอาวุธของโมราต้าได้ร่วมมือกับนักบวชแห่งวิหารเฟรย่าห์อย่างสม่ำเสมอ เพื่อรักษาพื้นที่รอบๆด้วยการปราบปราม
ถ้าคุณเข้าร่วมคณะเดินทางและล่าอย่างอดทน ค่ามิตรภาพและค่าอุทิศจะเพิ่มขึ้น ไม่ต้องบอกเลยว่าเป็นทางที่ดีมากในการเพิ่มสถานะและค่าประสบการณ์
ทุกคนควรได้รู้ว่าเจ้าเมืองโมราต้า วีด เป็นมิตรกับเหล่าทหารและชาวบ้านมาก
ความบังเอิญไม่ได้หาง่ายขนาดนั้นในโลกนี้
ผู้คนที่เพิ่มค่าสถานะด้วยการชื่นชมประติมากรรมควรได้รับรู้ว่าสิ่งเหล่านี้ช่วยเสริมค่าสถานะมากแค่ไหน
เราสามารถเป็นอย่างวีดได้
9. มาทำภารกิจกันเถอะ
ชาวบ้านที่กระจัดกระจายทางเหนือถูกรวมไว้ที่โมราต้า
ในหมู่พวกเขาก็มีคนที่มีโบราณวัตถุทางประวัติศาสตร์หรือเรื่องราวเฉพาะ
ถ้าทำภารกิจเหล่านั้น มันอาจนำไปสู่ภารกิจอื่นที่เชื่อมถึงกัน
มาทำไปจนถึงจุดจบแทนที่จะยอมแพ้ตั้งแต่เริ่มต้นกันเถอะ
เราควรมีส่วนร่วมกับทุกตารางนิ้วของทวีปเวอร์เซลล์
ฉันพยายามทำให้มันดูเรียบๆง่ายๆนะ แต่ก็เริ่มอินเกินระหว่างที่เขียน ก็เลยยาวขนาดนี้
ถ้าคุณเจอเดลเบลกวัดแกว่งหอกในโมราต้า ก็ทักทายหน่อยนะ
——————————————————————————–

มันเป็นโพสต์ที่เขียนโดยผู้เล่นระดับสูงที่อาศัยในโมราต้า
ผู้เล่นหลายสิบคนที่อยู่ระดับสูงสุดของรอยัลโรดกำลังผจญภัยในโมราต้า
เดลเบลเป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น โพสต์ของเขามีมากมว่า 7,000 คอมเมนต์
อิชและเอราเป็นนักบวชหญิงในโมราต้า
พวกเธอเป็นสมาชิกของวิหารเฟรย่าห์ และยังออกผจญภัยด้วย
ถึงจะยาก แต่พวกเธอก็ออกล่ากับปาร์ตี้ได้ มันเป็นอาชีพที่ดีที่สุดเมื่อต้องต่อสู้ร่วมกับอัศวินศักดิ์สิทธิ์
นักบวชหญิงแห่งวิหารพูดว่า
 มีคนกล่าวไว้ว่า ประติมากรวีดเป็นบุคคลที่เชื่อถือได้ ไม่มีภารกิจไหนที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขาเลย
กองกำลังติดอาวุธได้ยินความคิดเห็นของพวกเขา
 “วิหารเฟรย่าห์ขอบคุณวีดอยู่เสมอ เขาเป็นผู้ฟื้นฟูขุมทรัพย์ศักดิ์สิทธ์ของวิหารเฟรย่าห์
 “รู้ไหมว่าว่าประติมากรวีดได้ทำภารกิจที่น่ายกย่องสำเร็จอีกครั้งแล้ว ฉันก็อยากมีส่วนร่วมในการผจญภัยแบบนั้นเหมือนกัน หรือแม้แต่ได้ยินการผจญภัยของเขาก็พอ
ชาวบ้านต่างพูดถึงวีดจนเป็นเรื่องปกติในโมราต้า
เพราะเขาเป็นเจ้าเมือง และภารกิจที่เขาทำสำเร็จมีผลกระทบมากต่อโมราต้า
 “วีดจะพิเศษขนาดไหนกันนะ?
 “ผู้ฉลาด ไร้ซึ่งความกลัว ที่จะไม่มีวันล้มเหลว
ความหลงใหลในตัววีดได้แพร่ไป ไม่เพียงแค่อิชและเอรา แต่เป็นผู้เล่นหญิงทั่วทั้งโมราต้า
ผู้แปล: Larin

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

10 ความคิดเห็น:

  1. เอาละสิผู้เล่น ญ ด้วยยยอิอิอิ

    ตอบลบ
  2. กลับเมือง โดนผู้หญิงตามจีบแน่นอนวีด แล้วซอยูนก็จะหึง อิอิ

    ตอบลบ
  3. หลงใหลเข้าไปเงินจะได้เข้ากระเป๋าตาวีด หึหึหึ

    แค่พิมนี่ก็นึกถึงความคิดตาวีดลอยมาเลย

    ตอบลบ
  4. มายยย อย่าไปหลง มัน มันไม่ใช้ อย่างนั้น พวกคุณ ผมอ่านตั้งแต่ตอต แรกจนตอน นี้ วีคมัน คือ พ่อของทะเล ปีศาจเงินตรา 1 ใน 7 บาป ชัดๆ

    ตอบลบ
  5. ยัง ยัง มันยังไม่รู้จักวีด ถ้ารู้ไส้รู้พุง มีกระอักเลือดตาย อ๊ะ...ถ้าตายโดนลูทของด้วยนะ (ยิ้มอย่างจริงใใจแบบวีด)

    ตอบลบ
  6. คนบาปในคราบนักบุญ ฮ่าๆ

    ตอบลบ
  7. ต่อไปก็กระเป๋า(ตังค์)ของสาวๆ😉

    ตอบลบ
  8. เงือกน้อยที่น่าสงสาร

    ตอบลบ
  9. วีดผู้แสนดี!!!
    ขอบใจหลายๆเด้อออ

    ตอบลบ

เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล

  เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล ลาเฟย์หลับตาลง ' เราจบสิ้นแล้ว '...