เล่ม 37 ตอนที่ 2 : ลางบอกเหตุแห่งพลานุภาพอันทรงพลัง แปลโดย Patty

 “จงลืมตาตื่นขึ้นมา และแผดเสียงคำรามก้องไปตามสัญชาติญาณดิบของพวกเจ้าซะ”

มากกว่าครึ่งหนึ่งของสายธารศักดิ์สิทธิ์แห่งป้อมปราการดัลมอร์ได้ถูกทับถมจนเต็มไปด้วยก้อนหินและดินโคลน เหล่านักบวชแห่งวิหารเอ็มบินยูก้าวไปเบื้องหน้าพร้อมกับร่ายเวทย์มนต์ด้วยคฑาในมือ จากนั้นมันก็ได้แผ่พุ่งเข้าใส่เหล่ากองกำลังป้องกันป้อมปราการ

 “เฮ้ เจ้า เจ้าเป็นอะไรรึเปล่า?”

 “ข้าก็ไม่รู้ หัวของข้ารู้สึกคันคะเยอไปหมด และรู้สึกปวดตามร่างกาย มันรู้สึกราวกับว่าข้ากำลังถูกฉีกกระชากเนื้อออกเป็นชิ้นๆ”

ในทันใดนั้น ขนยาวรุงรังก็ได้งอกเงยออกมาตามช่องว่างของชุดเกราะที่ทหารเหล่านั้นได้สวมใส่อยู่

 “เชี่ยไรเนี่ยยยย?”

 “ข้าก็ไม่รู้ นี่...ไม่นะ ร่างกายของข้ากำลังเปลี่ยนไป อ๊ากกก”

แขนขาของพวกเขาพลันใหญ่หนาและบึกบึนขึ้น และผิวหนังของพวกเขาก็ได้ถูกลอกออกมา พวกเขาไม่สามารถที่จะทานทนมันได้อีกต่อไป และเร่งรีบถอดชุดเกราะของพวกเขาออกไป

 “ฆ่าข้าที !”

 “ไปเรียกนักบวชมาเร็วเข้า”

 “ไม่... ก่อนจะถึงตอนนั้น...อ๊ากกก   มันสายเกินไปแล้ว...”

เส้นขนงอกเงยออกมาจากทั้งช่วงท้องและใบหน้าของพวกเขา แล้วจากนั้นพวกเขาก็ได้ก้มตัวลงและเดินยืนด้วย 4 เท้าเยี่ยงสัตว์ร้าย

ก๊าซซซซซ!(เสียงคำราม)

พวกเขากลายเป็นสุนัขป่าขนาดกลางที่มีดวงตาอันอาฆาตแค้น เหล่านักบวชแห่งวิหารเอ็มบินยูได้ใช้เวทย์มนต์เพื่อเปลี่ยนให้มนุษย์กลายเป็นอสูรกาย หมาป่าเหล่านั้นได้กระโจนไปรอบด้านแล้วเข้าขย้ำคอของเหล่ามนุษย์คนใดก็ตามที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียง

พวกเขาได้ต้องสู้เคียงข้างไปกับเหล่ามิตรสหาย แต่ทว่าสัญชาติญาณและเหตุผลทางความคิดของพวกเขาได้รับอิทธิพลอย่างใหญ่หลวงจากวิหารเอ็มบินยู

 “ดวงเนตรและใบหูของพวกเจ้านั้นกำลังรับรู้ถึงสิ่งอันผิดพลาด พวกเจ้าจักต้องรับใช้แต่เพียงองค์เทพเอ็มบินยูเท่านั้น!”

และพวกเขาก็ยังตกอยู่ในอำนาจของเวทย์มนต์ล้างสมอง จากนั้นเหล่าทหารผู้ต้องมนต์ก็ได้แปรพักตร์และเข้าร่วมกับวิหารเอ็มบินยูในทันที เหล่าพลธนูบนกำแพงได้หันเหเป้าหมายของพวกเขาและยิงเข้าใส่เหล่าพลทหารภายในปราสาท

 “จงตื่นได้แล้ว!”

 “กัปตับครับ ขอท่านจงศรัทธาในองค์เทพเอ็มบินยู พระองค์จะทรงนำพาพวกเราไปยังสู่ความสุขสงบที่แท้จริงและโลกแห่งความสุขอันปราศจากความเจ็บปวดใด”

 “เจียโด! พวกเราไม่ควรหลงลืมพระมหากรุณาธิคุณของฝ่าบาทที่เคยมีต่อเรา”

 “เฮอะ กษัตริย์นั่นรึ? เจ้านั่นมันเคยให้สิ่งใดแก่เรากัน? ทั้งขูดรีดภาษี ก่อสรงครามแค่เพียงเพราะความโลภในการแย่งชิงดินแดน หรือกระทั่งคร่ากุมและสังหารเหล่าผู้ทำการลี้ภัย นั่นรึคือสิ่งที่พวกเราสมควรได้รับ?”

"มันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ และการเข้าร่วมกับพวกมัน(เอ็มบินยู)ก็ไม่ใช่ทางออกของปัญหา!”

 “กษัตริย์นั่นกำลังหลอกลวงพวกเรา เจ้านั่นต้องการเพียงแค่จะรักษาอำนาจของมันได้เมื่ออยู่ต่อหน้าเหล่าขุนนางเท่านั้น  เจ้าจะรู้สึกเจ็บปวดยิ่งกว่าเมื่อเวลาผ่านไป ทว่าเจ้าสามารถที่จะพักทั้งกายใจได้เมื่อเจ้าเข้าร่วมกับองค์เทพเอ็มบินยู”

กัปตันแห่งป้อมปราการดัลมอร์ได้พยายามที่จะหยุดพลทหารเหล่านั้น ทว่า เขาก็ได้ตกเป็นเหยื่อของเวทย์ล้างสมองอย่างรวดเร็ว

 “คุคุคุคุ เจ้าพูดถูกแล้ว งั้นข้าจักเข้าติดตามพระบัญชาแห่งองค์เทพเอ็มบินยู”

การก่อกบฏของเหล่าพลทหารได้เกิดขึ้นทุกหนทุกแห่ง เหล่าอัศวินนั้นไม่ได้รับผลกระทบใด ทว่าพลทหารที่ความภักดีต่ำนั้นได้ถูกล้างสมองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ขณะที่วีดกำลังเล่นสนุกอยู่บนอากาศนั้น(แหม เอ็งนี่นะ) เหล่ากองกำลังป้องกันแห่งป้อมปราการดัลมอร์กำลังถูกบดทำลายจนป่นปี้ กองกำลังป้องกันตนเองได้ตกเป็นเหยื่อของเวทย์ล้างสมอง และนั่นส่งผลให้ขุมกำลังแห่งวิหารเอ็มบินยูเพิ่มขึ้นไปอีก

 “เจ้าพวกตัวอัปลักษณ์บัดซบ!”

วีดผู้กำลังวิ่งวุ่นไปรอบๆบนเต่าบินสามารถที่จะคาดเดาสถานการณ์อย่างคร่าวๆได้โดยการมองลงไปยังพื้นด้านล่าง

 “ฉันคงไม่อาจปล่อยให้เจ้าพวกนั้นเป็นอย่างนี้ต่อไปได้ ไม่อย่างนั้นพวกมันคงทนได้อีกไม่นาน”

เขาบ่นพึมพำออกมาเมื่อเห็นว่าเหล่าพลทหารได้แปรพักตร์เปลี่ยนฝั่งไปเข้ากับพวกวิหารเอ็มบินยู จะอย่างไรก็ตาม ป้อมปราการก็ยังไม่ได้ตกอยู่ในกำมือของพวกวิหารเอ็มบินยูโดยทันที

อุปกรณ์เวทย์มนต์และอาวุธปิดล้อมของป้อมปราการยังคงทำงานอยู่  เหล่าพลธนูระดับหัวกะทิที่อยู่ในหอคอยสังเกตการณ์(หอคอยที่พวกนักธนูขึ้นไปอยู่กันแล้วยิงลงมาเหมือนในหนังอะ)ก็ได้ยิงลูกธนูเหล็กออกไป เหล่าจอมเวทย์แห่งอาณาจักรมาปอนและเบย์เนอร์ที่ถูกรวบรวมมาไว้บนกำแพงก็ได้โจมตีสวนกลับไปใส่ศัตรูที่เข้ามา การโจมตีเหล่านั้นส่งผลชลอความคืบหน้าของเหล่าสาวกคลั่งและปีศาจจากขุมนรก

วีดต้องการระดับนั้นเป็นอย่างน้อย(หมายถึงให้คนในป้อมป้องกันให้ได้ระดับนี้เป็นอย่างน้อย) เขาจึงสามารถที่จะออกไปโลดแล่นได้อย่างใจต้องการ

 “เจ้าเต่าน้อย แกเป็นตัวสุดท้ายแล้ว!”

เขาไม่ได้สนใจการต่อต้านขัดขืนใดๆจากเหล่าพลธยูและทำให้จำนวนเจ้าเต่าบินลดเหลือน้อยลงไปเรื่อยๆ เขาขี่เจ้าเต่าไฟ(หมายถึงเต่าที่ไฟลุกท่วมตัวอะ 555) ลงมาขณะที่มันกำลังร่วงลงสู่พื้น (เอ็งจะเท่ไปไหนฟะ)

เหล่าผู้ชมที่กำลังทำการชมการถ่ายทอดสดอยู่นั้น บางครั้งก็รู้สึกไปว่าพวกเขาเสมือนกำลังนั่งชมฉากในภาพยนต์อเวนเจอร์อย่างไรอย่างนั้น

 ‘ฉากปรากฏตัวเท่ห์ๆใกล้จะออกมาแล้ว!’

ผ้าคลุมของเขาปลิวไสวไปมาขณะที่เขากำลังยืนอยู่บนหลังของเจ้าเต่าที่กำลังพุ่งชนเข้าใส่จตุรัสกลางของป้อมปราการ

-ท่านได้พุ่งลงจากที่สูงและเข้าปะทะกับพื้นดินอย่างหนักหน่วง สร้อยคอขอท่านได้ช่วยดูดซับความเสียหาย พลังชีวิตของท่านลดลง 37,838 หน่วย จากการปะทะส่งผลให้ท่านไหล่หลุด เมื่อท่านใช้สกิลดาบใดๆ ท่านจะต้องใช้มานาเพิ่มขึ้น ผลเหล่านี้จะคงอยู่อีก 961 วินาที หากได้รับการฮีลจากนักบวช พลังชีวิตและมานาของท่านจะฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว

แรงระเบิดสั่นสะเทือนไปทัวพื้นที่ และวีดก็ค่อยๆปรากฏตัวออกมาอย่างช้าๆหลังจาที่ฝุ่นควันเริ่มจาง  พลังชีวิตที่ลดลงนั้นไม่ได้เลวร้ายนัก ทว่าอาการบาดเจ็บที่ไหล่น่าเป็นห่วงเล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นตอนนี้เขาก็ไม่ได้อยู่ในการต่อสู้ที่เสี่ยงอันตราย เขาจึงสามารถทนอาการบาดเจ็บได้อย่างสบาย

 ‘นี่มันโคตรเท่ห์เลยว้อยยย ฉันนี่โคตรเจ๋ง’

เหล่าสถานีและหมู่ผู้ชมต่างพากันส่งภาพเหตุการณ์ฉากนั้นออกไปอย่างทันทีทันใด

จนในตอนนี้กระดานข่าวสารต่างๆของรอยัลโร้ดแทบจะแตกเลยทีเดียว

-การต่อสู้บนท้องฟ้านี่มันโคตรเจ๋งไปเลยนะ แต่ว่าวีดดูทำอะไรโง่ๆไปหน่อย ทำไมเขาถึงปล่อยตัวเองให้ร่วงลงมา?

-ฉันว่าทุกคนคงมั่นใจอยู่แล้วว่าวีดมีความสามารถพอที่จะหลบหนีออกมาไม่ใช่หรอ?

-ดูจากแววตาของวีดนั่นน่าจะค่อนข้างเจ็บนิดหน่อยนะเนี่ย

-ภาพของวีดขณะที่กำลังเดินออกมาจากเจ้าเต่าก่อนที่มันจะระเบิดอย่างฉิวเฉียดทำให้หัวใจฉันเต้นแรงมากเลยล่ะ

-พวกแกเห็นท่างทางของวีดมั้ยล่ะ?  ฉันนี่ถึงกับฮึกเหิมขึ้นมาเลยตอนที่เห็นมัน

เหล่าผู้ชมนั้นโฟกัสไปที่การปรากฏตัวและทุกๆการกระทำของเขา พวกเขาคาดหวังว่าวีดนั้นจะแสดงให้พวกเขาเห็นถึงการต่อสู้อันดุเดือดและน่าตื่นเต้น! สิ่งเหล่านี้ได้กระตุ้นพวกเขาเหมือนดั่งเมื่อครั้งที่ ออร์ค คาริชวินำกองทัพเข้าต่อกรกับเหล่ากองทัพอมตะ

เหล่าผู้ชมนั้นไม่ได้ชื่นชอบฉากที่วีดร่วงลงมาจากฟากฟ้าขณะอยู่บนหลังเจ้าเต่ายักษ์โดยปราศจากการป้องกันต้านทานใดๆ มันเหมือนกันการไปไถเงินเด็กอนุบาลยังไงยังงั้น

เหล่าบาเรทได้กระหน่ำพ่นพิษและลูกธนูจากบนหลังของมันเข้าใส่ป้อมปราการ ทว่าวีดได้จัดการกับพวกมันอย่างรวดเร็วจนน่าตกใจ แน่นอนว่า ความเสียหายจากการที่เต่ายักษ์ร่วงลงมาพุ่งชนเข้าใส่ป้อมปราการนั้นก็ต้องคิดแยกเป็นอีกเรื่องหนึ่ง!

ดวงตาของวีดทอประกายมองไปรอบด้านขณะที่ฝุ่นควันจางหายไป

 “แค่กๆๆ! คะ..ใครก็ได้ ช่วยด้วย!”

เหล่าอัศวินและขุนนางที่ได้รับบาดเจ็บ ก่อนหน้านี้ไม่นานพวกเขานั้นสวมใส่ทั้งเครื่องเพชรอันหรูหรา หรือไม่ก็ดาบที่ประดับประดาไปด้วยอัญมณี

 ‘ปล่อยให้ไอเท็มเสียไปอย่างเปล่าประโยชน์ ....อา เห้อ มีพวกทหารอยู่แถวนี้ค่อนข้างเยอะ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ดีในการที่จะดึงดูดความสนใจใดๆ ปล่อยมันทิ้งไปคงดีกว่า’(เอ็งจะโลภไปไหนเนี่ย)

เวทย์มนต์ป้องกันได้ปกป้องปร้อมปราการอยู่ ทว่าเหล่าปีศาจก็ยังคงสามารถที่จะเข้ามาได้ เนื่องจากแม่น้ำที่กำลังถูกขวางกั้น เหล่ามอนสเตอร์และปีศาจจากขุมนรกกำลังเข้ามาผ่านประตูที่กำลังถูกจัดการอยู่

มีหอคอยเวทย์มนต์ทั้งสิ้น 12 หลังที่กำลังทำการปกป้องป้อมปราการดัลมอร์อยู่ กระแสพลังเวทย์ที่ไหลอยู่ใต้พื้นดินนั้นเป็นส่วนสำคัญในการเปิดใช้งานการป้องกัน ดังนั้นพลังป้องกันของมันจะอ่อนแอลงเมื่อใดก็ตามที่หอคอยถูกทำลายลง เหล่ายักษ์สัมฤทธิ์และมอนสเตอร์ต่างก็เพ่งเล็งทิศทางการโจมตีของพวกมันไปยังหอคอยเวทย์ เมื่อเขาเงยหน้ามองขึ้นไป ก้อนหินขนาดใหญ่ .3 ก้อนที่ถูกขว้างมาโดยเหล่ายักษ์สัมฤทธิ์ก็ไปลอยพาดผ่านท้องฟ้า

ไม่ว่าจะอย่างไร นี่คือการโจมตีอีกระรอกหนึ่งจากกองทัพเอ็มบินยู เหล่ายักษ์สัมฤทธิ์จะไม่หยุดขว้างหินออกไปจนกว่าป้อมปราการนั้นจะพลังทลายลงมาโดยสมบูรณ์

 “กองกำลังของศัตรูจะยึดครองป้อมปราการสำเร็จในไม่ช้า”

เรื่องเร่งด่วนที่สุดนั้นก็คือประตูนรก ขนาดของกองทัพเอ็มบินยูนั้นคงที่ไม่ได้มีการเพิ่มขึ้น แต่ทว่าประตูนรกได้ทำให้เหล่าปีศาจจากขุมนรกโผล่ออกมาแล้วเข้าร่วมกับพวกวิหารเอ็มบินยู

เขานั้นจำเป็นที่จะต้องจัดการกับแม่มดเปเช็ทเพื่อที่จะทำลายประตูนรก แต่ทว่า นั่นช่างเป็นเป้าหมายที่ยากจะทำให้สำเร็จได้ เปเช็ทนั้นถือเป็นหัวใจหลักของทัพศัตรู ดังนั้นจึงไม่มีทางเลยที่จะเข้าไปจัดการได้โดยง่าย

ถึงแม้ว่าต่อให้วีดเข้าไปสู้กับเธอเพียงลำพัง หล่อนก็ยังมีความสามารถพิเศษที่วีดไม่รู้อีกมาก

เหล่าอัศวินแห่งอาณาจักรเคลตั้นได้บันทึกเรื่องราวของเธอเอาไว้มากมาย

 [กลุ่มอัศวินผู้กล้า(A group of brave knights)ได้เข้าฟาดฟันแม่มดผู้ชั่วร้ายด้วยคมดาบในมือตน

เหล่าจอมเวทย์ได้เสี่ยงชีวิตตนเพื่อร่ายมนตร์คาถาโจมตีให้สำเร็จ

เหล่านักบวชได้ใช้เวทย์ศักดิ์สิทธิ์เข้าสนับสนุน

แต่กระนั้น การโจมตีทั้งหลายเหล่านั้นก็ทำได้เพียงแค่พุ่งผ่านร่างของหล่อนไป...

เธอคือแม่มดต้องสาป ผู้มีความสามารถในการที่จะกวาดล้างโลกนี้ได้อย่างสะอาดหมดจด

อาณาจักรเคลตั้นได้เคยต่อสู้กับหล่อนทั้งสิ้น 9 ครั้ง และทุกครั้งคือความพ่ายแพ้อันน่าอดสู

แม่มดตนนั้นทำได้แม้กระทั่งการเข้าไปถึงพระราชวังหลวงแห่งอาณาจักรเคลตั้น

เหล่าจอมเวทย์ที่หลงเหลืออยู่ได้ทำการคาดคำนวณวิเคราะห์ความสามารถของแม่มดตนนั้น

ด้วยมหาเวทย์โบราณ ‘ไดเมนชั่น รีลีส’(Dimension Release, ปลดปล่อยช่องว่างมิติ แต่คิดว่าใช้ชื่อทับศัพท์ไปเท่ห์กว่า)

มันคือมหาเวทย์ที่จะทำการซ่อนร่างเนื้อของเธอเอาไว้ โดยนำข้ามมิติไป 2-3 มิติ

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสังหารเธอลง จนกว่าร่างเนื้อที่แท้จริงของเธอจะกลับมายังโลกใบนี้

แม่มดเปเช็ทยังสามารถทำได้แม้กระทั่งการดูดซับช่วงชิงพลังชีวิตของเหล่าผู้ที่กำลังตกตายลงไป

เหล่าอัศวินมากมายได้สูญเสียทั้งพลังชีวิตและมานาให้กับหล่อน

หนทางเพียงหนึ่งเดียวในการบังคับให้ร่างเนื้อของหล่อนแสดงออกมาคือการเล็งไปในช่วงจังหวะเวลาขณะที่เธอกับลังดูดซับพลังชีวิตอยู่

จนกว่าจะถึงตอนนั้น การโจมตีใดๆก็ตามล้วนแล้วแต่ไร้ความหมาย

ยิ่งไปกว่านั้น หากการโจมตีใดไปถึงก่อนช่วงเวลาที่เหมาะสม ก็จะทำให้ร่างเนื้อของเธอทำการหลบหนีไปอีกครั้ง

บุรุษผู้มีนาม เจอร์เคล เขาได้เรียนรู้เวทย์ต้องห้ามแห่งเนโคแมนเซอร์

 ‘ซากศพกัมปนาท!’(Corpse Explosion)

เขานั้นคือประชาชนผู้จงรักภักดีต่อกษัตริย์เหนือหัว และสละร่างตนเองขณะที่กำลังถูกแม่มดร้ายดูดซับพลังชีวิตเข้าไป เขาได้ปล่อยส่วนที่เหลือให้กับเหล่าอัศวินจัดการ

ด้วยซากร่างและโลหิตที่หลั่งนองของเหล่าอัศวินผู้ปกปักษ์รักษาราชอาณาจักร

โอ้ นี่คือเกียรติภูมิแห่งราชอาณาจักรเคลตั้น]

นี่คือข้อมูลที่เขาได้รับมาจากการสอบถามเมแพนที่ไปพบเจอเข้าในหอสมุดใหญ่แห่งโมราต้า

เปเช็ทนั้นเป็นที่รู้จักกันในเรื่องของการที่หล่อนจะไม่มีวันตายจากการต่อสู้ เธอคือแม่มดผู้ที่ไม่สามารถจะจัดการได้โดยปราศจากการเสียสละสังเวยชีวิต

ความคิดของวีดได้วาบผ่านขึ้นมาทันที

 “ฉันควรจะต้องเคลื่อนไหวโดยเร็วแล้วล่ะ มีห้องว่างอยู่ตั้งมากมายในป้อมปราการ ฉันจะไปงีบสักหน่อยไม่ได้เลยหรือไงนะ?”

เขากำลังรีบอยู่

แต่ความคิดของเขาไม่ได้สะท้อนให้เห็นอะไรเลย

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 “นี่จะเป็นวันสุดท้ายในชีวิตของวีด (หมายถึงในภารกิจ) แม้ว่าหมอนั่นอาจจะมีความสามารถอันยิ่งใหญ่ แต่กระนั้นมันก็ไม่สามารถที่จะหลีกหนีจากความตายในวันนี้ไปได้”

ยูบยองจิน ได้ทำการตรวจสอบอย่างพิถีพิถันในทุกๆรายละเอียดของกำลังรบแห่งกองทัพเอ็มบินยู เขาถึงกับยิ้มไม่หุบเลยขณะที่เขาได้มองไปยังลิสท์รายการของกำลังรบหลัก

พวกมันมีทั้งเหล่าเต่ายักษ์บาเรท ที่สามารถพังถล่มป้อมปราการศัตรูได้ราวกับของเล่น พวกมันอยู่สูงเหนือขึ้นไปจากกำแพงป้องกันมากนัก ยังมีลูกธนูที่ยิงพร่างพรมลงมาจากท้องฟ้าที่จะทำการล่าสังหารเหล่าศัตรูของพวกมัน ทั้งพวกเต่ายักษ์ยังบินอยู่เหนือระยะการโจมตีของเวทย์มนต์จากบนพื้นดินอีกด้วย และถึงแม้จะมีการโจมตีที่พุ่งมาถึง กระดองเต่าของมันก็เป็นดั่งเกราะป้องกันตามธรรมชาติซึ่งยากจะสร้างความเสียหายได้แม้เพียงเล็กน้อย  ข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียวของมันคือความเร็วในการบินที่ค่อนข้างช้าเท่านั้น

การจะรับมือกับพวกมันนั้นจัดว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

 “แต่ว่านั่นยังเป็นแค่น้ำจิ้มๆเท่านั้น กำลังรบหลักที่แท้จริงของกองทัพเอ็มบินยูนั้นยังไม่ได้ปรากฏออกมา คุคุคุคุคุ” (สงสัยอิตาลุงนี่จะแค้นเรื่องโกโก้ร้อนไม่หาย แค้นฝังหุ่นจริงๆ 5555 สำหรับคนที่ลืมไปแล้ว วีดกับลุงยูบยองจินเคยเจอกันมาแล้ว ที่บริษัทยูนิคอร์นแล้ววีดมันไปทำอะไรสักอย่าง แล้วขอโทษด้วยการให้เงินตาลุงไปกดโกโก้ร้อนมากิน ปรากฏว่า ให้ไป 200วอน แต่โกโก้ร้อนราคา 300 วอน เงินไม่พอ กดไม่ได้อีก ตาลุงเลยน่าจะแค้น 5555)

ยูบยองจินสามารถมองเห็นผ่านหน้าจอมอนิเตอร์ได้ว่า เหล่ามหาปุโรหิต(High Priest)และเหล่าอัศวินแห่งความป่าเถื่อนนั้นยังไม่ได้มีการเคลื่อนไหวเลยจนถึงตอนนี้

ขุมกำลังแกนหลักของกองทัพเอ็มบินยูนั้นประกอบไปด้วยเหล่ามอนสเตอร์ระดับบอสทั้งสิ้น

ทั้งยังมีมอนสเตอร์สายพันธ์หายากกว่า 300 ชนิด, เหล่าสาวกคลั่งผู้ซื่อสัตว์อย่างไม่ลืมหูลืมตา และเหล่ายักษ์สัมฤทธิ์! แค่ลำพังด้วยขุมกำลังนี้เพียงอย่างเดียว ก็มากพอที่จะถล่มป้อมปราการดัลมอร์ให้ราบเป็นหน้ากลอง

เขานั้นเต็มไปด้วยความตึงเครียดขณะที่เขากำลังรับชมผ่านจอมอนิเตอร์อยู่

ด้วยขุมพลังที่แท้จริงอันประกอบไปด้วยเหล่ามหาอุปโรหิต อิกริกและโมตุลส์ นี้

กำลังรบของวิหารเอ็มบินยูนั้นสูงล้ำเหนือที่ผู้ใดจะจินตนาการถึง และด้วยพลังนั้น มันก็เพียงพอแล้วที่พวกมันจะสามารถพิชิตทั่วทั้งทวีป ตามการวิเคราะห์คำนวณของ AI (Artificial Intelligent,ปัญญาประดิษฐ์) กองทัพที่วีดได้ทำการระดมพลมานั้นคิดเป็น 23% ของกองทัพเอ็มบินยูเท่านั้น แม้ว่าต่อให้นับรวมอาณาจักรมาปอนและเบย์เนอร์ด้วยแล้ว นั่นก็เพิ่มขึ้นเป็น 26% เท่านั้น

เหล่ากองกำลังทหารที่ผ่านการฝึกมาแล้วของแต่ละราชอาณาจักรนั้นได้ถูกเปิดเผยด้านที่อ่อนแอในจิตใจของตนออกมาผ่านเวทย์มนต์ดำ และถูกครอบงำโดยเวทย์ล้างสมองในที่สุด ทั้งเวทย์คาถาของเหล่าพ่อมดยังสามารถที่สร้างภาพลวงตาหมู่ได้อีกด้วย นั่นจึงทำให้มันเป็นการยากที่จะกำจัดกองทัพเอ็มบินยูนี้ลงได้ ความได้เปรียบด้านจำนวนที่มากมายมหาศาลของเหล่าพันธมิตรนั้นจะถูกทำลายลงโดยการแทงข้างหลังกันเอง

เนื่องด้วยลักษณะของวิหารเอ็มบินยูนี้ มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพิชิตพวกมัน ด้วยความสามารถในการที่จะเปิดเผยและเข้าจัดการกับจุดอ่อนของศัตรูนี้ จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมกองทัพเอ็มบินยูนั้นจึงแทบจะเรียกได้ว่าไร้พ่ายโดยสมบูรณ์

มันช่างน่าสนใจอย่างยิ่งที่จะได้เห็นว่ากองทัพแห่งราชันย์ทรราชวีดที่สามารถกวาดล้างไปทั่วแดนใต้และทวีปกลางจะตกเป็นเหยื่อในครั้งนี้หรือไม่

วีดนั้นมีประสบการณ์ในการต่อสู้อันหลากหลาย ดังนั้นเขาจึงสามารถที่จะคาดเดาสมรรถภาพของกองทัพเอ็มบินยูได้ หากเขาเข้าโจมตีอย่างงุ่มง่ามไม่รัดกุมแล้วล่ะก็ เหล่ากองทัพทะเลทรายอันทรงพลังมหาศาลและได้แสดง

แสนยานุภาพอันเกรียงไกรมาจนถึงบัดนี้ จะต้องถูกกวาดล้างจนสิ้นซากอย่างสมบูรณ์!

ขุมกำลังของกองทัพเอ็มบินยูนั้นมากพอที่จะกรีฑาทัพเข้าบดขยี้เหล่าราชอาณาจักรที่อ่อนแอลงนี้ การที่เพียงแค่ฉลาดแกมโกงนั้นยังคงไม่เพียงพอที่จะพิชิตพวกมันได้

 “มันไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะแข็งแกร่งมากเพียงใด หรือแม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำสิ่งใดผิดพลาดไปเลยก็ตาม ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของวิหารเอ็มบินยูจะถูกเปิดเผยออกมาพร้อมสิ่งเหล่านี้(น่าจะหมายถึงพวกไฮพรีสกับอัศวินแห่งความป่าเถื่อน)”

ยูบยองจินนั้นรู้ทุกสิ่งเกี่ยวกับรอยัลโร้ดและรู้สึกไม่สบอารมณ์ซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่ผู้คนมักประเมินวิหารเอ็มบินยูต่ำไป

เหล่าผู้เล่นบนทวีปเวอร์เซลล์นั้นยังคงไม่ได้รับความเสียหายจากวิกฤติการณ์ที่แท้จริง พวกเขาทำเพียงแค่ต่อสู้กันเองอย่างโง่เขลาโดยมิได้ให้ความสนใจกองกำลังแห่งความชั่วร้ายนี้ พวกเขานั้นช่างโง่เง่าในการปล่อยให้วิหารเอ็มบินยูนั้นแพร่กระจายออกไปในเงามืดของทั้งทวีป ทวีปเวอร์เซลล์นั้นไม่ใช่สถานที่อันมั่นคงที่จะมีสิ่งใดมาการันตีความสงบสุขได้

จนถึงตอนนี้วีดนั้นสามารถที่จะประสบความสำเร็จในภารกิจที่เกี่ยวข้องกับวิหารเอ็มบินยูได้อย่างมหาศาล หลังจากที่เปลี่ยนร่างมาในฐานะโนดูล หากเขาล้มเหลวขึ้นมา หน้าประวัติศาสตร์จะถูกพลิกโฉมเปลี่ยนแปลงไปอย่างสมบูรณ์ และนั่นจะทำให้เหล่าวิหารเอ็มบินยูออกอาละวาดอย่างบ้าคลั่ง

 “พวกกิลด์เฮอร์มีสนั้นกำลังพยายามที่จะเข้าควบคุมทั้งทวีป...นี่คือบทสรุปที่ดีที่สุดแล้ว”

ยูบยองจินนั้นรู้อยู่แล้วว่าเหล่าผู้เล่นมีแนวโน้มที่จะเกิดความละโมบโลภมากขึ้น ในฐานะผู้ให้กำเนิดรอยัลโร้ด เขาได้ทำการสำรวจตรวจพบเจอกับสิ่งต่างๆนับร้อยที่เขาไม่ชอบในแต่ละวัน อย่างเช่นช่วงเวลาสุดท้ายของคู่รักที่ถูกกลุ้มรุมโดยเหล่ามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง

 “อั่ก... ความตายกำลังมาเยือนในไม่ช้า...ทว่า ผมมีความสุขที่อย่างน้อยผมก็ได้ตายไปพร้อมกับคุณ”

”ต๊อกแบที่รัก ฉันรักคุณค่ะ”

ช่างเป็นฉากดราม่าเรียกน้ำตาอันสุดซึ้งชวนน้ำ(ตา)แตก ที่มักเห็นได้ในหนังหรือละครหลังข่าว คู่รักมากมายได้ใช้ชีวิตอยู่ในโลกอันแสนมหัศจรรย์แห่งทวีปเวอร์เซลล์

มันไม่ใช่เรื่องปกติเลยสำหรับเหล่าผู้ที่แข็งแกร่งที่จะใช้ความสามารถนั้นเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น เสียงหัวเราะที่ดังระงมไปทั่วเมืองและความหลงใหลได้ส่องประกายมาออกมาจากใบหน้าของเหล่าผู้คนที่รักและอยากที่จะออกไปผจญภัย

ยูบยองจินคิดว่ามันช่างเป็นอะไรที่ค่อนข้างน่ารำคาญยิ่ง

 “วีดตายแน่หากเขาพ่ายแพ้ลงในการต่อสู้”

-ให้ฉันลองคำนวณความน่าจะเป็นถึงความตายของวีดไหมคะ?

 “มันเป็นยังไงบ้าง?”

ยูบยองจินรู้สึกสนใจในคำที่ AI ได้กล่าวออกมา

ในทุกๆครั้ง วีดนั้นจะสามารถฝ่าฟันเอาชัยเหนือความยากลำบากต่างๆมาได้ ทว่าในครั้งนี้ สามัญสำนึกได้บังคับให้รู้สึกว่าวีดนั้นจะต้องล้มเหลวอย่างแน่นอน

ถึงแม้ว่ากองทัพทะเลทรายนั้นจะประกอบไปด้วยเหล่านักรบหัวกะทิมากมาย ทว่าที่เหลือนั้นก็เป็นเพียงเหล่าทหารเกณฑ์อันสามัญธรรมดา พวกเขาจะถูกต้อนให้จนมุมโดยเหล่ามอนสเตอร์และเหล่าสาวกคลั่งแห่งวิหารเอ็มบินยู ทั้งพวกมันยังมีเวทย์สร้างความสับสน รวมถึงเวทย์ล้างสมองอีกด้วย

ด้วยกองกำลังเหล่านั้น ก็ควรค่ามากพอที่จะถูกบันทึกไว้เป็นอันดับแรกในหน้าประวัติศาสตร์ แม้ว่าจะด้วยเหล่านักรบทะเลทรายกว่า 20,000นาย ป้อมปราการดัลมอร์ก็สามารถทำได้เพียงยื้อเวลาไปได้อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น กำลังรบโดยรวมของทั้ง 2 ฝ่ายนั้นมีความแตกต่างกันอย่างใหญ่หลวงมากเสียจนการยื้อเวลาออกไปมีแต่จะทำให้เหล่านักรบทะเลทรายตกตายไปทีละคนทีละคนเท่านั้น รวมถึงเหล่าประติมากรรมสลักชีพ ทุกชีวิตที่ติดตามรับใช้ภายใต้อาณัติของวีดจะต้องเอาชีวิตมาทิ้งโดยสูญเปล่า และในท้ายที่สุด ความตายของวีดจะเป็นจุดจบอันสมบูรณ์แบบ

ด้วยเหตุนั้น เทคนิคแกะสลักลับขั้นสุดท้ายก็จะสูญสลายหายไป ถึงแม้ว่าจะด้วยสติปัญญาและความสามารถในการเป็นผู้นำของวีด มันก็จะไม่ได้ช่วยให้วีดฟันฝ่าอุปสรรคในครั้งนี้ไปได้ หากว่าการต่อสู้ยังดำรงต่อไปอย่างต่อเนื่องเป็นเวลานานแล้วล่ะก็ พลังอำนาจของโมตุลและอิกริกก็จะเข้ามามีส่วนร่วมในสงครามครั้งนี้ด้วย และนั่นจะทำให้มันกลายเป็นชัยชนะของวิหารเอ็มบินยูอย่างสมบูรณ์

 “หืมมมมม”

แต่ถึงอย่างไร ยูบยองจินก็เป็นกังวลมากพอที่จะทำให้เขาต้องคาดคำนวณความเป็นไปได้ที่จะเกิดขึ้น

 “คำนวณมันดูซิ”

-ความเป็นไปได้ในการเอาชีวิตรอดได้ถูกคำนวณเรียบร้อยแล้ว ท่านควรจะดีใจนะคะ มองดูจากความเป็นต่อแล้ว ความน่าจะเป็นในการจะได้รับชัยชนะนั้นแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย มันมีโอกาสเพียง 3% เท่านั้นที่เขาจะได้รับชัยชนะ

 “มันเป็นไปได้ยากที่เขาจะประสบความสำเร็จในภารกิจครั้งนี้”

ว่ากันตามสามัญสำนึกแล้ววีดจะต้องพ่ายแพ้ให้แก่วิหารเอ็มบินยูอย่างแน่นอน ทว่ามันก็อาจมีบางสิ่งบางอย่างที่เหนือความคาดหมายเกิดขึ้นได้

ความคิดของเขานั้นยอมรับความจริงที่ว่าวีดจะต้องพ่ายแพ้ แต่หัวใจของเขานั้นยังคงเชื่อในสิ่งหนึ่ง(สรุปตาลุงเอ็งเป็นซึนเดเระหรอวะ)

 ‘บางทีวีดอาจจะจัดการได้จริงๆ’

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ป้อมปราการดัลมอร์นั้นตกอยู่ภายใต้การปิดล้อมของศัตรู ทว่าวีดนั้นยังคงใจเย็นและทำตัวสบายๆอยู่

เหล่ายักษ์สัมฤทธิ์ได้ขว้างก้อนหินออกไปทั่วทุกสารทิศ และสนามรบก็กลายเป็นฉากต่อสู้อันสับสนอลหม่าน

 “ระลอกการโจมตีกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว”

ตัวกำแพงด้านนอกได้ถูกวิหารเอ็มบินยูเข้ายึดครองในทันที หน่วยป้องกันป้อมปราการและ เหล่าทหารศึกแห่งราชอาณาจักรมาปอนและเบย์เนอร์ได้พยายามทำการยึดพื้นที่คืน ทว่านั่นกลับไม่ง่ายเลย

 “จงรับการลงทัณฑ์แห่งเทพ!”

 “อั่กก ไม่นะ ข้าปวดหัวเหลือเกิน”

 “องค์เทพเอ็มบินยูจะทรงบรรเทาความเจ็บปวดแก่ผู้ศรัทธาในพระองค์”

เหล่านักบวชและผู้ไต่สวน ยังคงทำการล้างสมองอย่างต่อเนื่อง เหล่าทหารศึกที่ถูกล้างสมองโดยวิหารเอ็มบินยูได้ทำการสังหารเหล่าพวกพ้องของตน

คำพิพากษาอันศักดิ์สิทธิ์แห่งองค์เทพเอ็มบินยู!

เข้าร่วมกับวิหาร หรือทำการต่อต้าน พวกเขานั้นมีเพียง ตัวเลือก 2 ตัวนี้เท่านั้น จะยอมรับความตายอย่างเจ็บปวดทรมานหรือเปลี่ยนฝั่งมาติดตามวิหารเอ็มบินยู

ทว่าเหล่าอัศวินของแต่ละอาณาจักรนั้นได้ต้านทานผลของการล้างสมองได้อย่างหมดจด กษัตริย์ ขุนนาง และอัศวิน ทั้งหมดต่างก็มีความสามารถในการต้านทานการล้างสมองที่สูงส่ง

โล่และดาบในมือเหล่าอัศวินถูกใช้ออกเพื่อขวางกั้นเหล่ามอนสเตอร์ ภายในของป้อมปราการนั้นเป็นเสมือนดั่งเขาวงกตอันลึกลับซับซ้อน ดังนั้นการที่สูญเสียกำแพงที่ภายนอกไปก็ไม่ถือว่าสลักสำคัญอะไรนัก

 “กองทัพเอ็มบินยูจะต้องหลั่งเลือดมากหน่อยแล้วล่ะ หากต้องการจะเข้ายึดครองป้อมปราการแห่งนี้”

มันถือว่าเป็นประโยชน์ต่อวีดเมื่อเขาเพียงแค่ต้องนั่งชมการต่อสู้เพื่อให้ได้รับประสบการณ์เกี่ยวกับกลยุทธการต่อสู้ต่างๆของเหล่ามอนสเตอร์ และวีดก็ได้มุ่งเป้าหมายเล็งไปที่การตัดกำลังรบของวิหารเอ็มบินยู

เขาจำเป็นที่จะต้องจัดการกับเหล่าพ่อมดและนักบวชที่กำลังล้างมองผู้คนอยู่อย่างเป็นบ้าเป็นหลัง การกำจัดเวทย์นี้ออกไปนั้นจะเป็นการตัดกำลังของกองทัพเอ็มบินยูได้ แม้ว่านั่นจะเป็นการมอบโอกาสให้กับอาณาจักรมาปอนและเบย์เนอร์ในการหลบหนีออกจากสมรภูมิรบก็ตาม

 “มันก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ ประติมากรรมทำลายล้าง! เพิ่มทุกสิ่งไปกับค่าความแข็งแกร่ง”

สำหรับช่วงที่ 2 ของการต่อสู้นี้ วีดได้เริ่มทำการใช้เทคนิคแกะสลักของเขา โดยมีเป้าหมายคือประติมากรรมระดับ มาสเตอร์พีซ!

เขานั้นไม่สามารถที่จะสร้างประติมากรรมได้มากนักขณะอยู่ในภารกิจนี้ ผลงานชิ้นนี้นั้นได้ถูกสร้างขึ้นโดยมีเจ้าอูฐแบ็คเทรี่ยนเป็นต้นแบบ โดยประติมากรรมชิ้นนี้มีชื่อเรียกว่า ‘อูฐผู้ล้อมเพชร’

คุณค่าทางศิลปะของมันนั้นค่อนข้างต่ำไปบ้าง แต่ทว่ามันถูกสรรสร้างขึ้นโดยจักรพรรดิผู้พิชิต วีด มันคือผลงานที่เต็มไปด้วยเกียรติยศอันมากมายมหาศาล

เขาได้สร้างผลงานมาทั้งสิ้น 5 ชิ้น แบ่งเป็น ระดับมาสเตอร์พีซ 2 ชิ้น และ ไฟน์พีซ 3 ชิ้น ดังนั้นมันจึงมีโอกาสมากมายในการใช้ประติมากรรมทำลายล้าง

มันคือเวลาที่จะทำการเสริมพลังครั้งสำคัญ ณ ตอนนั้นเอง ร่างของวีดก็ได้โชนแสงอันเข้มข้นเรืองรองออกมา ลำแสงนั้นสว่างไสวตัดกับท้องฟ้าอันมืดมิด

-ท่านได้ใช้งานทักษะประติมากรรมทำลายล้าง ความเจ็บปวดจากการทำลายประติมากรรมชั้นดี! ช่างน่าเศร้านัก! ค่าสถานะศิลปะลดลง 10 หน่วย อย่างถาวร ค่าชื่อเสียงลดลง 200 หน่วย ค่าสถานะศิลปะทั้งหมดจะถูกแปลงเป็นค่าความแข็งแกร่งเป็นระยะเวลา 1 วัน ค่าสถานะศิลปะของท่านสูงเกินไป ท่านจะได้รับทักษะที่เกี่ยวข้องกับความแข็งแกร่งแทน ค่าสถานะความแข็งแกร่ง 1,660 หน่วยถูกเปลี่ยนเป็นทักษะ ‘มหากัมปนาท(Severe Blow)’ เมื่อใดก็ตามที่โจมตีศัตรูด้วยพลังทำลายถึงจุดหนึ่ง ศัตรูจะถูกระเบิดกระแทกปลิวออกไป โอกาสในการเกิดสถานะอัมพาตและสับสนเพิ่มสูงขึ้น ค่าสถานะความแข็งแกร่ง 1,320 หน่วยถูกเปลี่ยนเป็นทักษะ ‘หอกทะลวงเกราะ(Piercing Spear)’ โล่และเกราะป้องกันของศัตรูจะถูกบดขยี้โดยการโจมตีอันทรงพลัง ค่าความแข็งแกร่ง 1,980 หน่วย ถูกเปลี่ยนเป็นทักษะ ‘ร่างสถิตแห่งเฮอร์คิวเลี่ยน’ (Momentary Herculean Strength ,แปลว่าความแข็งแกร่งแห่งเฮอร์คิวเลี่ยนชั่วคราว แต่มันไม่เท่ห์อะ 555) ด้วยการสถิตแห่งเฮอร์คิวเลี่ยน พละกำลังจะเพิ่มขึ้น 3 เท่าในระยะเวลาสั้นๆชั่วขณะหนึ่ง ท่านจำเป็นที่จะต้องมีค่าความอดทนอย่างมหาศาล ค่าสถานะความแข็งแกร่ง 2,880 หน่วยถูกเปลี่ยนเป็นทักษะ ‘ปณิธานแห่งยอดนักรบผู้กล้า’(Will of a Brave Worrior) ท่านสามารถได้รับสืบทอดสกิลของยอดนักรบผู้กล้า พันธมิตรของท่านที่อยู่ภายในระยะที่กำหนดจะได้รับการอำนวยพรและส่งผลให้พลังสมาธิเพิ่มสูงขึ้น ทั้งยังมีผลต้านทานอย่างสมบูรณ์ต่อคำสาปใดๆที่จะลดทอนพลังต่อสู้ ค่าสถานะความแข็งแกร่ง 1,450 หน่วย ถูกใช้เพื่อเพิ่มความเสียหายพื้นฐานของอาวุธดาบจนถึงขีดสุด ค่าความทนทานจะลดลงอย่างรวดเร็ว แต่พลังโจมตีของดาบจะเพิ่มขึ้นถึง 62%

วีดนั้นรู้สึกราวกับว่าร่างของเขาเดือดปะทุไปด้วยพละกำลังอันมหาศาล

 “ช่างเป็นความรู้สึกอันหอมหวาน!”

มันคือความรู้สึกที่ว่าเขาสามารถบดขยี้หรือดับทำลายไม่ว่าอริศัตรูใดที่ริอาจมาต่อกรกับเขา! นี่คือความรู้สึกอันสุดหฤหรรษ์ที่จะสามารถพบเจอได้เพียงแค่ในรอยัลโร้ดเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น ความแข็งแกร่งของเขามากพอแล้วที่จะตกเป็นเป้าหมายของเหล่าศัตรู สมาชิกของวิหารเอ็มบินยูทั้งหมดในตอนนี้นั้นเป็นดั่งข้าวสวยที่วีดสามารถเคี้ยวกินได้ตามใจตน

 “ความแข็งแกร่งของฉันคงมากพอแล้ว ดังนั้นฉันควรเล่นมันอย่างจริงจังขึ้นมาหน่อยมั้ยนะ?”

การเตรียมการอย่างละเอียดรอบคอบจะทำให้มั่นใจได้ว่าจะสามารถถอนตัวออกมาได้อย่างมั่นคง แทนที่จะหุนหันพลันแล่นพุ่งเข้าการต่อสู้ในทันทีเขากลับได้นำรูปสลักอีกตัวออกมา

มันคือนักรบบาบาเรี่ยน ทอร์!

พวกมันแบ่งฝักแบ่งฝ่ายกันไปตามตระกูลแต่ละสาย ทว่าเจ้าบาบาเรี่ยนนี่คือตัวที่มีความเกี่ยวพันกับเหล่ายักษ์ในเทวะตำนาน พวกมันมีความสูงกว่า 6 เมตร และมีร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้ออันแข็งแกร่ง

นี่คือเผ่าพันธุ์ที่ถูกสรรสร้างขึ้นมาเพื่อการต่อสู้อย่างแท้จริง

เหล่าหญิงสาวจะจ้องมายังร่างกายของมันด้วยความรังเกียจ(รังเกียจหรือชอบ อันบิ๊กบึ้มเบยนะ อิอิ) ทว่าแววตาของวีดได้ทอประกายราวกับตะเกียงในยามราตรีขณะที่เขากำลังมองไปยังรูปร่างของมัน

มันเป็นการยากมากที่จะได้พบเจอกับเหล่าบาบาเรี่ยนบนทวีปเวอร์เซลล์เหตุเพราะพวกมันใช้ชีวิตอยู่ในดินแดนอันเต็มไปด้วยเหล่ามอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งที่สุด ด้วยเหตุนั้น เหล่าผู้เล่นจึงยังไม่เคยได้เข้าไปสำรวจในพื้นที่ส่วนนั้น แต่อย่างไรก็ตาม รูปร่างและทักษะการต่อสู้ของพวกมันนั้นได้เป็นที่รู้จักจากภาพจิตรกรรมฝาผนังภายในถ้ำที่ถูกสำรวจพบและจากหนังสือประวัติศาสตร์ต่างๆ ด้วยจิตวิญญาณในการต่อสู้อันกร้าวแกร่งดุดันส่งผลให้พวกมันมักถูกกล่าวขานถึงในเรื่องการล่าหรือการต่อสู้ดิ้นรนกับเหล่ามอนสเตอร์

หลังจากที่ทำการเปลี่ยนเผ่าพันธุ์เป็นเผ่าอันมีขนาดใหญ่โตแล้ว มันจะทำให้เขาต้องใช้ทั้งค่าความอดทนและความแข็งแกร่งทางกายภาพมากขึ้น แต่จะอย่างไรก็ตาม วีดมั่นใจว่าเขานั้นสามารถที่จะรักษาพลังความสามารถในการต่อสู้ของ บาบาเรี่ยนทอร์เอาไว้ได้

 “ประติมากรรมจำแลง!”

-ทักษะประติมากรรมจำแลงได้ถูกใช้งาน ด้วยความหลงใหลในการแกะสลักอันไร้สิ้นสุดทำให้ประติมากรและรูปปั้นมีความคล้ายคลึงซึ่งกันและกัน

การเติบโตขึ้นของวีดนั้นเทียบไม่ได้เก็บการที่เด็กน้อยคนหนึ่งเติบโตอย่างรวดเร็วหลังจากดื่มนมเป็นประจำ ด้วยลักษณะผิวแทนคล้ำขึ้นและทั่วทั้งร่างกายของเขาได้มีการเปลี่ยนแปลงไป เขามีช่วงไหล่ที่ทั้งกว้างและแข็งแกร่งดั่งโลหะ และกล้ามหน้าท้องที่ใหญ่โตราวกระดานซักผ้า (ใครเขาช่างเอากล้ามท้องไปเปรียบกับกระดานซักผ้าฟะ) ยังมีกล้ามขาอันแข็งแกร่งของเขาที่เรียกได้ว่าถึงขั้นสุดยอด

เปรียบเทียบกับคนแคระ หัตถ์แห่งศิลป์ หรือเจ้าออร์คคาริชวิแล้วนั้น นี่ถือว่าเป็นรูปร่างอันหล่อเหลาเป็นบ้าเลยล่ะ

ในความเป็นจริง ในตอนแรกวีดคิดว่าการที่มีใบหน้าอันน่าเกลียดน่ากลัวจะช่วยให้ศัตรูรู้สึกถึงการข่มขู่คุกคามที่มากกว่า ทว่ารูปสลักมักจำเป็นที่จะต้องมีความกลมกลืนอันสมดุลกันของใบหน้าหน้าและร่างกาย เมื่อใดก็ตามที่ทำการใช้ประติมากรรมจำแลง เขามักจะต้องมีอย่างน้อย 1-2 รอยแผนเป็นจากมีด, จมูกที่หนาๆ และ กรามที่กว้างผิดรูปเสมอ

อย่างไรก็ตามด้วยใบหน้าอย่างนั้นเพียงอย่างเดียวก็ดูน่ากระอักกระอ่วนแล้วด้วยร่างกายอย่างนั้นของวีด มันมีความไม่เข้ากันระหว่างใบหน้าและรูปร่าง ดังนั้นวีดจึงได้ใช้ใบหน้าของเฮสไทเกอร์เพื่อแก้ขัดไปก่อน

ทว่าด้วยความภาคภูมิใจในฐานะศิลปินเขาจึงไม่สามารถที่จะทำเพียงแค่คัดลอกหน้าตาของเป้าหมายขึ้นมาเฉยๆได้ ดังนั้นเขาจึงทำการปรับจมูก ดูตา และคิ้วให้หนาขึ้น และเขายังได้ทำการขยายช่วงหน้าผากให้กว้างขึ้นอีกด้วย

ด้วยเหตุนี้นักรบผู้หล่อเหลาจึงได้ถือกำเนิดขึ้น! มันคือใบหน้าและเรือนร่างอันกระชากวิญญาณของสาวน้อยสาวใหญ่ที่เข้ามาพบเจอ

-ร่างกายของท่านได้ขยายใหญ่ขึ้นส่งผลให้อุปกรณ์ในปัจจุบันไม่สามารถสวมใส่ได้ ท่านได้เรียนรู้ ‘ความรู้แจ้งแห่งประติมากรรม’เนื่องจากการใช้งานประติมากรรมจำแลง เนื่องด้วยความแข็งแกร่งที่มากเพียงพอและความรู้แจ้งในเผ่าพันธุ์ ท่านสามารถใช้ทักษะเฉพาะของเผ่าพันธุ์บาบาเรี่ยนได้

-ร่างกายดุจปราการเหล็ก: ชาวบาบาเรี่ยนจะไม่สวมใส่ชุดเกราะอันรกรุงรังและเกะกะ ร่างกายของพวกเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าเกราะโลหะใด ด้วยร่างเนื้อที่ถูกอำนวยพรจากเทพสงครามนี้จะทำให้เวทย์มนต์ในที่เข้าสัมผัสอ่อนแอลง หากมีบาดแผลเกิดขึ้น มันจะถูกรักษาในทันทีราวกับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น

-เสียงสะท้อนแห่งหินผา: เสียงคำรามแห่งยอดนักรบที่ดูราวกับจะดังสะท้อนออกไปอย่างไรสิ้นสุด คลื่นเสียงเหล่านั้นจะถาโถมเข้าใส่ศัตรู เหล่าผู้ที่มีบุคลิกตัวตนอันอ่อนแอ ดวงวิญญาณจะถูกกระชากหลุดลอยไป

-โยกคลอนพสุธา: ทุบกำปั้นเข้าใส่พื้นดิน หรือกระทืบเท้าลงอย่างหนักหน่วง จะส่งผลให้เกิดแผ่นดินไหว ส่งผลให้ศัตรูสูญเสียการทรงตัวล้มลงเป็นวงกว้าง และสิ่งปลูกสร้างทั้งหลายในระยะการโจมตีจะพังทลายลง จะมีสิ่งใดทานทนต่อแผ่นดินไหวอันเกินจากพละกำลังของบาบาเรียนได้กัน? เหล่าศัตรูที่ล้มลงจะติดสถานะมึนงง สับสัน หรือไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ข้อควรระวัง: การร่ายใช้ทักษะใดๆจะสูญเสียค่าความอดทนและความแข็งแกร่งมหาศาล ดังนั้นท่านควรใช้อย่างระมัดระวังและใช้เพียงระยะเวลาสั้นๆเท่านั้น

-ห้วงลมหายใจอันลึกล้ำ: เหล่าบาบาเรี่ยนนั้นคล้ายคลึงกับมนุษย์ ทว่ามีองค์ประกอบของร่างกายที่ค่อนข้างแตกต่าง ปอดของเหล่าบาบาเรี่ยนนั้นมีขนาดใหญ่ และหัวใจของพวกเขาเต้นกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง การเคลื่อนไหวอย่างหักโหมใดๆจะไม่ส่งผลให้จังหวะการหายใจผิดเพี้ยนไป บาบาเรี่ยนจะต้องสู้อย่างต่อเนื่องเป็นเวลากว่าสัปดาห์จึงจะเพียงพอให้รู้สึกเหนื่อยล้าได้

-พลังการฟื้นฟูแห่งความปีติ: เหล่าบาบาเรี่ยนนั้นศรัทธาในเทพแห่งวิริยะภาพ บาร์ดเจอร์ เทพบาร์ดเจอร์นั้นแทบจะไม่มีตัวตนอยู่เลยในจุดกำเนิดของมวลมนุษย์ เหล่าบาบาเรี่ยนเป็นที่รู้จักกันในวีรกรรมแห่งความกล้าหาญ มักจะไปยังแท่นบูชาแห่งชัยชนะ เทพแห่งวิริยะภาพ บาร์ดเจอร์ นั้นได้เป็นที่กล่าวขานกันว่าเป็นผู้พิทักษ์แห่งสุสานนักรบ เทพบาร์ดเจอร์จะประทานพลังพิเศษให้แก่เหล่าบาบาเรี่ยนที่กำลังครวญครางด้วยความเจ็บปวดและทรมาน  “เหล่าบาบาเรี่ยนเอ๋ย งานของพวกเจ้าหาได้สิ้นสุดที่นี่ไม่ จงอย่าได้หยุดสู้แม้ว่าผู้ชนะจะถูกตัดสินแล้วก็ตาม” พลังฟื้นฟูแห่งความปีติจะทำการลบล้างผลของสถานะผิดปกติทั้งหมด และฟื้นคืนพลังชีวิตรวมถึงค่าความอดทนทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความต้านทานหลากหลายชนิดจะเปลี่ยนแปลงไปขึ้นอยู่กับค่าสถานะความแข็งแกร่งและความอดทน อย่างไรก็ตาม ความสามารถนี้จะใช้ได้เพียงเดือนละ 1 ครั้ง ทักษะพลังฟื้นฟูแห่งความปีติ สามารถพลิกสถานการณ์เพื่อบรรลุชัยชนะอันยิ่งใหญ่

-ด้วยอิทธิพลจากทักษะ ประติมากรรมจำแลง ค่าความว่องไวและความอดทนจึงเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล ประสิทธิภาพของทักษะโจมตีจะเพิ่มขึ้น 25% ค่าความอึดได้ถูกเสริมเพิ่มขึ้น ผลนี้จะคงอยู่ตราบเท่าที่ทักษะประติมากรรมจำแลงยังไม่ถูกปลดออก

 “วู้ววว เจ๋งชะมัดเลยว้อยย”

วีดนั้นรู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาได้สัมผัสถึงพลังของบาบาเรี่ยน มันเป็นความรู้สึกราวกับได้กินต้มยำทะเลที่ใส่ซีฟู้ดมาให้แบบจัดเต็มทั้ง ปูไข่ หอยเป่าฮื้อ(ไม่รู้สิ หอยแหละมั้ง) และกุ้งตัวโต

แต่จะอย่างไรก็ตาม เหล่าผู้เล่นนั้นยังไม่สามารถเลือกเล่นเผ่าพันธุ์บาบาเรี่ยนได้ เหมือนอย่างอาชีพเนโครแมนเซอร์ เหล่าผู้เล่นอาจจะได้รับโอกาสนี้อีกครั้งในอนาคต(โอกาสในการเลือกเล่นเผ่าบาบาเรี่ยน)

แน่นอนว่า มันก็ยังคงไม่ชัวร์นักว่าจะมีผลเสียอะไรบ้างจากการเลือกเปลี่ยนเผ่าพันธุ์เป็นบาบาเรี่ยน แต่ไม่ว่าจะอย่างไร วีดนั้นก็มีความสามารถมากพอในการที่จะซึมซับความสามารถของบาบาเรี่ยนได้

นี่คือข้อได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดของเทคนิคแกะสลักลับอย่างประติมากรรมจำแลง

 “ตอนนี้โลกเป็นของฉันแล้ว”

เขามองไปรอบๆด้วยดวงตาอันกลมโตผิดธรรมดา เหล่าทหารศึกภายในป้อมปราการดัลมอร์ต่างพากันอกสั่นขวัญแขวนเมื่อได้พบเจอเขา

 “มอนสเตอร์! มันคือมอนสเตอร์ ช่วยด้วยยย”

 “โอ้ว พระเจ้า ไยพระองค์ถึงทรงส่งปีศาจร้ายเยี่ยงนี้ลงมากัน?”

เหล่าทหารศึกไม่สามารถที่จะลบล้างความหวาดกลัวออกไปได้เลย ในความเป็นจริงแล้ว ต่อให้พวกเขาเข้าโจมตีวีด ก็จะไม่มีริ้วรอยแม้สักรอยเดียวปรากฏขึ้นมา การโจมตีอันยากที่จะโดนแม้จะกระหน่ำรัวราวกับฟ่าฝนก็ตาม

วีดนั้นไม่ได้ต้องการที่จะสู้กับพวกมนุษย์ด้วยกัน พวกเขาสูงยังไม่ถึงเอวของวีดด้วยซ้ำไป   บางทีเขาคงรู้สึกเหมือนเป็นดั่งนักมวยรุ่นเฮฟวี่เวทที่กำลังยืนประจันหน้าอยู่กับเด็กทารก

 “ความแข็งแกร่งถูกเผาผลาญไปอย่างรวดเร็วเลยแฮะ”

เขารู้สึกได้ถึงพื้นดินที่สั่นสะเทือนขณะที่เหล่ายักษ์สัมฤทธิ์กำลังขว้างโยนหินออกไป เขาอยากจะรีบพุ่งออกไปบดขยี้เหล่ายักษ์สัมฤทธิ์เสียให้สิ้นซากโดยเร็ว ทว่าเขาจำเป็นต้องหาอาวุธมาใช้อย่างเร่งด่วนก่อน โดยปกติแล้วเขามักจะได้แจ็ปเท็มที่เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ต่างๆมาเป็นประจำแต่ว่าในครั้งนี้นั้นมันเป็นการยากมากจริงๆในการที่จะหาอาวุธของเผ่าบาบาเรี่ยนมาใช้

ไอเท็มที่ดร็อปออกมานั้นจะไม่ดร็อปโดยปราศจากความสมเหตุสมผล เช่น ดาบซิมิทาร์(Scimitar ดาบที่โค้งๆเหมือนแบบในหนังเจ้าชายเปอร์เซียอะ) จะดร็อปได้ง่ายจากมอนสเตอร์ในเขตทะเลทราย ขณะที่เหยื่อตกปลาและเปลือกหอยหายากสามารถหาได้จากตามบริเวณชายฝั่ง หากคิดในทำนองเดียวกันแล้ว อุปกรณ์สวมใส่ของเผ่าบาบาเรี่ยนก็อาจจะมีดร็อปได้แค่เฉพาะบริเวณใกล้ๆกับป่าหินอันเป็นพื้นที่ที่พวกเขาอาศัยอยู่

 “ดีนะที่ฉันเตรียมพร้อมไว้ก่อนแล้ว”

วีดนั่งย่อลงแล้วนำดาบดาบผลาญโลกาทั้ง3เล่มออกมาจากกระเป๋า

แกร๊ก (เสียงแบบเวลาประกอบอะไรสักอย่างแล้วมันลงล็อคพอดีอะ)

มันคือการสั่งทำพิเศษที่วีดได้ร้องขอไปกับเหล่าช่างตีเหล็ก ชิ้นส่วนของดาบผลาญโลกาทั้ง 3 ประกอบเข้าด้วยกันจนราวกับหอกยาวเล่มหนึ่ง

มันเป็นดาบที่มีขนาดใหญ่มากจนเกินพอดี ทว่าเขาสามารถกวัดแกว่งมันได้อย่างง่ายดายเมื่อเขาเป็นบาบาเรี่ยน ใบดาบชิ้นที่ 3 ถูกทำมาเป็นพิเศษ เพื่อให้หนาพอที่จะให้มือเขาเผ่าบาบาเรี่ยนจับได้อย่างถนัดถนี่ (ดาบนี้ทำจากเขาซาลามานเดอร์ ซึ่งถ้าตามที่อธิบายนี่คือ เอาทั้งเขามาตีเป็นดาบเลย ไม่ได้เสริมด้ามจับหรืออะไรเข้าไป มันเลยเอามาประกอบกัน3อันแล้วเป็นดาบอันใหญ่พอดี)

-ดาบผลาญโลกาทั้ง 3 ได้ผสานเข้าด้วยกันแล้ว ความเสียหายที่เกิดจะเพิ่มขึ้น 1.4 เท่า คุณลักษณะแห่งไฟได้รับการเสริมความแข็งแกร่งให้สูงขึ้น ท่านจะได้รับค่าสถานะเพิ่มเติมเมื่อสวมใส่

 “ให้มันได้อย่างนี้สิ”

ดาบธรรมดาทั่วไปนั้นจะดูราวกับเป็นไม้เสียบลูกชิ้นเมื่ออยู่ในมือของเหล่าบาบาเรี่ยน ดาบนั้นถูกออกแบบมาให้เหมาะกับเผ่าพันธุ์มนุษย์ ทว่าบาบาเรี่ยนนั้นค่อนข้างเหมาะกับการใช้งานอาวุธจำพวก ขวานหรือกระบองมากกว่า แต่อย่างไรก็ตาม ตอนนี้อาวุธในมือของวีดคือดาบผลาญโลกาอันบรรจุไปด้วยพลังแห่งไฟ

ซู่ว บรึ้มมม! (เสียงไฟลุกอะ)

เปลวเพลิงอันร้อนระอุได้ปะทุไปทั่วตัวดาบ! มันคือดาบที่ถูกสร้างมาเพื่อให้เหมาะกับเผ่าบาบาเรี่ยนอย่างแท้จริง และเขายังรู้สึกได้ถึงความร้อนอันมหาศาลผ่านมือของเขา

สุดยอดร่างกายและสุดยอดอาวุธ!

เงื่อนไขที่ถูกกำหนดสำหรับการใช้ดาบผลาญโลกาคือค่าความต้านทานไฟ ถึงแม้คุณสมบัติของเผ่าพันธุ์ของเขาจะเปลี่ยนแปลงไป ทว่าความต้านทานพื้นฐานอันมาจากสมญานามปรมาจารย์ดาบยังคงอยู่

ทั้งนี้เขายังมีจิตวิญญาณการต่อสู้แห่งบาบาเรี่ยนเพิ่มเข้ามา สมองของวีดในตอนนี้นั้นคิดเพียงอย่างเดียวว่าอยากที่จะรีบเร่งออกไปต่อสู้โดยเร็วที่สุด

โปรดติดตามตอนต่อไป

ปล.สารจากผู้แปล สวัสดีทุกท่าน ผม Patty ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ชื่นชอบในผลงานแปลของผม

ทั้งนี้หากยังคงชื่นชอบกันอยู่ผมขอคนละ1 คอมเม้นท์ เป็นกำลังใจให้ผู้แปลหน่อยครับ สัญญาว่าจะตามอ่านทุกคอมเม้นท์เลย

ปล.2 แล้วพบกันตอนต่อไปเร็วๆนี้ครับ

ผู้แปล : Patty

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล