เล่ม 28 ตอนที่ 5 : ขุดค้นโฉมสะคราญน้ำแข็ง(Excavated Ice Beauty) แปลโดย Acid กรด

        บาร์ดเรย์, ราชองครักษ์และหมู่ผู้ทำศึกได้ยินข่าวเกี่ยวกับวีด

        'นี่เป็นโอกาสดีจริงๆ ในที่สุดเราก็สามารถจับไอ้หมอนั่นได้ มันกวนใจพวกเรามามากพอแล้ว ถึงเวลาจับมันมาประหารซะ'

        'สวรรค์กำลังช่วยกิลด์เฮอร์มิส ถ้าเราทำให้มันจำนนได้ในวันนี้.....'

        เหล่ามือสังหารจัดกำลังป้องกันเหมืองเมลเบิร์นบริเวณชั้นที่ 1, 2 และ 3 เหมืองนี้บรรจุไปด้วยขุมพลังของกิลด์เฮอร์มิส

ดังนั้นพวกเขาสามารถหันกลับไปหาวีดได้หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจคลาสของบาร์ดเรย์

        'นี่กลายเป็นเรื่องที่น่าสนใจจริงๆ'

        บาร์ดเรย์ตื่นเต้นมากเมื่อคิดถึงเรื่องวีด เขาต้องการพบวีดอีกครั้งในรอยัลโรด เพื่อการแก้แค้น

โชคไม่ดีเขากลับอยู่ในรังของวอมบ้า เบลคิ้นและเขาต้องการกำจัดกิลด์ราชสีห์ทมิฬเสียก่อน

บาร์ดเรย์ต้องการจะแสดงให้วีดเห็นถึงช่องว่างมหึมาของพลังและทำให้วีดพ่ายแพ้

กิลด์ราชสีห์ทมิฬกำลังมาที่นี่แต่ดันเจี้ยนนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของกิลด์เฮอร์มิสแล้ว

        "พวกมอนสเตอร์กำลังมารวมตัวอย่างต่อเนื่อง!"

        "ผมได้ปิดทางเดินด้านหลังทั้ง 3 เส้นทาง มีมอนสเตอร์โผล่มาเพิ่มเติมตรงทางเดิน"

        รังของวอมบ้า เบลคิ้นเป็นถ้ำขนาดมหึมาที่เต็มไปด้วยทางเดินเชื่อมถึงกัน

        -คิ๊กๆ !

        -ข้าจะกินพวกมนุษย์ที่กล้ามาโจมตีแม่ของข้า

        พวกผู้เล่นที่หนีออกมาจากเหมืองเมลเบิร์นทำได้เพียงบุกเข้าไปและสร้างความรำคาญให้กับมอนสเตอร์ระดับบอส

พวกเขายืดเยื้อกับพวกมอนสเตอร์จนตายแต่มันทำให้เกิดปัญหาสำหรับเหล่าราชองครักษ์และผู้ร่วมศึก

        "อยู่ที่นี่ อดทนไว้และอย่าไปไหนแม้ว่าเจ้าจะไม่เหลือพลังชีวิต"

        นักบวชที่อยู่ในสังกัดกลุ่มราชองครักษ์และกลุ่มของนักสู้ยุ่งมาก

ถ้าพวกเขาถูกเตะโดยเจ้าวอมบ้า เบลคิ้น หรือถูกแทงด้วยเขาของมัน นั่นก็ไม่ต่างจากตาย

ลูกๆของเบลคิ้น และฝูงหมานรกยังคงแข็งแกร่ง

พวกมันมีเลเวลอย่างน้อย 400, ด้วยหนังที่แข็งดั่งเหล็กกล้า พวกมันไม่ได้รับบาดเจ็บมากนัก

        "รักษาบาดแผล!"

        มันเป็นเวทย์ระดับ 4 ที่ใช้สำหรับการฟื้นฟูอย่างสมบูรณ์ เลเวลของนักบวชไม่ธรรมดาเลย

ดังนั้น ถ้่าพวกเขายังไม่ตาย พลังชีวิตของพวกเขาจะฟื้นตัวได้ครึ่งหนึ่ง บาร์ดเรย์เดินไปด้านข้างของวอมบ้า เบลคิ้น ขาทั้งคู่ของเขาจมลงสู่พื้นยามเมื่อเขาก้าวเดิน

พื้นดินกลายเป็นบึงเพราะผลอันรุนแรงที่มาจากการใช้ทักษะเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งและพละกำลังของบาร์ดเรย์

        "คลื่นกระแทก!"(Shock Wave)

        "ศรสายฟ้า"(Thunder Arrow)

        ผู้วิเศษและนักธนูกราดโจมตีไปที่เจ้าวอมบ้้า เบลคิ้น

พลังชีวิตของมันลดลงอย่างต่อเนื่องแม้ว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงทางภายนอก

เจ้าวอมบ้า เบลคิ้นยังคงโจมตีผู้เล่นอย่างต่อเนื่องด้วยเขาและอุ้งเท้าของมัน

ก้อนหินรอบๆพุ่งตรงไปยังผู้คนอีกด้วย ตามมาด้วยความเสียหายที่เพิ่มขึ้น

        "ระเบิดพลังแห่งความน้อมเกล้า!"(Heavy Blow of Satisfaction)

        บาร์ดเรย์เดินตรงเข้าด้านข้างของวอมบ้า เบลคิ้นและทำการโจมตีไปมากมายหลายต่อหลายครั้ง

ถ้าหากบริเวณที่มีช่องโหว่และมีพลังการป้องกันต่ำถูกโจมตีสำเร็จ มันจะได้รับผลกระทบจากอาการมึน(Stun) หรือ ติดอัมพาต

เจ้าวอมบ้า เบลคิ้นไม่ได้อ่อนแอมากจนได้รับผลกระทบเหล่านี้ แต่พลังชีวิตก็ยังคงลดลงเป็นจำนวนมาก บาร์ดเรย์ใช้วิชาดาบและการเข้าโจมตีซ้ำๆ ทำให้เจ้าวอมบ้า เบลคิ้นหยุดชะงัก

มันเป็นมอนสเตอร์ขนาดกลาง ดังนั้นมันจึงไม่ได้ถูกดันกลับด้วยการโจมตีที่รุนแรง

        - เจ้าเป็นมนุษย์ที่แข็งแกร่งที่สุด ณ ที่แห่งนี้

        เจ้าวอมบ้า เบลคิ้นแสดงความเกลียดชังอย่างรุนแรงต่อบาร์ดเรย์

เขาได้โจมตีจนมันเสียเลือดเสียเนื้อได้ตั้งหลายครั้งเมื่อเปรียบเทียบกับเหล่าสมาชิกคนอื่นๆในกิลด์เฮอร์มิส

ดังนั้นจึงเป็นธรรมดาที่เขาดึงดูดความเกลียดชังของมัน

-วอมบ้า เบลคิ้นได้ปลดปล่อยจิตวิญญาณการต่อสู้ของมัน

คุณเอาชนะมันได้ทั้งยังทำให้เกียรติยศของคุณสูงขึ้น

        บาร์ดเรย์เผชิญหน้ากับมันในขณะที่พวกก้อนหิน, ลูกศร, เวทย์มนต์และแม้กระทั่งขวานกำลังบินว่อนอยู่บริเวณโดยรอบ

        -กี๊ดดดดดดดดดด

        เจ้าวอมบ้า เบลคิ้นสะดุดชะงักเมื่อเจอการโจมตีจากทุกทาง

แต่มันเป็นมอนสเตอร์ระดับบอสดังนั้นมันจึงเก็บอาการได้โดยไม่ล้มลง

        "คงต้องใช้เจ้านี่แล้วสินะ ดาบแห่งวีรบุรุษ!"(Hero’s Sword)

        ดาบของบาร์ดเรย์เปล่งแสงอ่อนๆ มันเป็นวิชาดาบอีกแขนง! มันมีประโยชน์เมื่อชื่อเสียงของวีรบุรุษสูงส่ง และฝ่ายตรงข้ามเป็นมอนสเตอร์ในตำนาน ครั้นเมื่อทักษะถูกใช้, ดาบจะถูกทำลายและมันเป็นไปไม่ได้ที่จะคืนสภาพ

กิลด์เฮอร์มิสได้รับสุดยอดดาบเวทย์มนต์มาแล้วมากมาย บาร์ดเรย์จึงไม่รู้สึกเสียดายกับการที่ต้องเสียอาวุธไป

        -ควับ!

        เจ้าวอมบ้า เบลคิ้นกระโดดและบิดหมุนอุ้งเท้าหน้าของมัน

บาร์ดเรย์เหวี่ยงดาบใส่อุ้งเท้าของเจ้าวอมบ้า เบลคิ้น

        เปรี้ยง.ง.ง.ง!

        เสียงดังกึกก้องเมื่อเกิดการระเบิด

        แข็งแกร่งปะทะแข็งแกร่ง

        ระหว่างที่บาร์ดเรย์เผชิญหน้ากับมัน, บรรดาราชองค์รักษ์ต่างพากันช่วยลดพลังชีวิตของมันด้วยเวทย์มนต์และลูกศรอย่างต่อเนื่อง สมาชิกของกิลด์เฮอร์มิสมากกว่า 14 คนได้เสียสละชีวิตภายใต้อุ้งเท้า

และเขาของเจ้าวอมบ้า เบลคิ้น ความตายของพวกเขาเป็นความอัปยศแต่มันเป็นเพราะบาร์ดเรย์ใช้ทักษะการสั่งการของเขา

        อัศวินดำมีทักษะที่เรียกว่า 'ผู้นำห้าวหาญ'(Brave Conductor)ที่เพิ่มพลังการต่อสู้ให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาของเขายามเมื่อเขาเป็นผู้นำ สมาชิกทั้งหมดของกิลด์เฮอร์มิสมีความสัมพันธ์กับอาณาจักรฮาเว่น พวกเขาต้องเข้าต่อสู้กับวอมบ้า เบลคิ้นทันที

                                        ****************

        เปลวไฟลุกโชน วีดถูกกักอยู่ในกับดัก ลูกศรพุ่งมาจากทุกทิศทุกทาง

        "ตอนนี้แหละ"

        พวกมือสังหารไม่ยอมพลาดโอกาสและเริ่มระดมโจมตี

เฮเกล, อลิส และไดน์อยู่ด้านหลังแต่พวกนักฆ่าไม่ได้สนใจพวกเขา

        'ฉันจะฆ่าพวกมันทีหลัง'

        'มันไม่คุ้มค่ากับคนเหล่านี้'

        เป้าหมายของพวกมือสังหารคือวีด! พวกมันมุ่งความสนใจไปที่การโจมตีวีดเพื่อที่จะฆ่าเขา

ทั้งพลังการฟื้นฟูและการหลบหลีกที่สูงมาก, วีดยังคงเสียพลังชีวิตไปถึง 30% ชั่วขณะที่ติดอยู่ในกับดัก

เขาได้รับบาดเจ็บก่อนหน้านี้และมีผ้าพันแผลพันรอบตัวเขา เช่นนั้นมันก็มีผลกระทบต่อพละกำลังของเขา ทำให้เขาอ่อนแอลง

วีดหลับตา มันเป็นทักษะหลับตาอดทน(the Close Eyes Tightly skill) ที่เพิ่มพลังป้องกัน

        "แวน ฮอร์ค, นำหน้า"

        "รับทราบ นายท่าน!"

        เดทไนท์ แวน ฮอคพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับวีด, มันเป็นการเคลื่อนที่ที่มีความเสี่ยง

ในขณะที่วีดหลับตา เขาต้องเชื่อใจแวน ฮอค

เขาใช้ความคล่องตัวที่ดีขึ้นและทักษะวิ่งลมกรด!(Wind Sprint skill)

เขาสามารถหลบหลีกลูกศรและหอกที่ยิงออกมาจากกับดักได้อย่างยอดเยี่ยม โดนอาวุธอยู่บ้างแต่เขาก็ทนมันได้ด้วยพลังการฟื้นฟูและความมุ่งมั่นของเขา

แวน ฮอร์คเข้าถึงตัวพวกมือสังหาร วีดพุ่งไปอย่างรวดเร็วในอัตราที่น่าตื่นตระหนกและลืมตา เมื่อวีดอยู่ตรงหน้าพวกมือสังหาร

        "วิชาดาบ เฮอร์เรม!"(Heriam Fencing)

        รูปแบบของพวกมือสังหารอ่อนด้อยมาก กลวิธีลับของพวกเขาคือการซ่อนเร้นในความมืด จนกระทั่งได้จังหวะที่พวกเขาสามารถสร้างความเสียหายได้สูงสุด

วีดได้ตกลงสู่กับดัก ด้วยเหตุนี้พวกมือสังหารจึงตัดสินใจเข้าโจมตี

เวลานี้เป็นการเผชิญหน้ากันกับพวกมือสังหาร เช่นนั้นเป็นโอกาสอันดีของเขา

        แน่นอน, ถ้าวีดถูกโจมตีที่จุดอ่อนขณะที่โดนล้อม มันอาจเป็นอันตราย

เมื่อเขาตัดสินใจจากสถานที่และห้วงเวลาในการต่อสู้กับพวกมือสังหาร, เขาต้องใช้สงครามสายฟ้าแลบ

มือสังหารตรงหน้าทั้งสองพยายามป้องกันแต่การโจมตีของวีดระเบิดเข้าใส่ร่างของพวกมัน

วิชาดาบเฮอร์เรมโจมตีถึง 6 ครั้งดูราวกับว่ามันแข็งแกร่งขึ้น!

        "พวกเรายังมีโอกาสอยู่"

        "เขาอ่อนแอลง พวกเราสามารถฆ่าเขาได้"

        การโจมตีด้วยกับดักของพวกมือสังหารไร้ประโยชน์ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องไล่ตามวีด

วีดโจมตีด้วยวิชาดาบเฮอร์เรมที่แข็งแกร่งกว่ามาก

               

-การโจมตีต่อเนื่องครั้งที่ 7 สำเร็จ

ความว่องไวเพิ่มขึ้น 30%

ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 20%

พลังทำลายเพิ่มขึ้น

-การโจมตีต่อเนื่องครั้งที่ 8 สำเร็จ

ความว่องไวได้บวกเพิ่มขึ้น 15%

ศัตรูจะถูกผลักกระเด็นออกไป

-การโจมตีต่อเนื่องครั้งที่ 9 สำเร็จ

ความแข็งแกร่งได้บวกเพิ่มขึ้น 25%

พวกศัตรูถูกทำให้มึนงง

เกิดพลังโจมตีรุนแรง

        จำนวนการโจมตีต่อเนื่องรวมกันสิบหกครั้ง! มันเป็นเทคนิคดาบระดับสูงที่พวกศัตรูไม่สามารถหยุดยั้งได้

วีดใช้โอกาสทำการกดดันและล้มพวกมือสังหารด้วยเพลงดาบของเขา ความคล่องตัวที่เพิ่มขึ้นของเขาทำให้เวลาในการใช้ทักษะลดลงและวิชาดาบเฮอร์เรมก็สำแดงฤทธิ์เดชของมันตั้งแต่เริ่มจนจบกระบวนเพลง เท้าของวีด, หลังส่วนล่าง, ไหล่ และมือ อยู่ในตำแหน่งที่สมบูรณ์ราวกับท่วงท่าที่ปรากฏตามภาพยนต์

ความเชี่ยวชาญทักษะวิชาดาบเฮอร์เรมเพิ่มขึ้น 0.1%

ทักษะในการเรียนรู้วิชาดาบได้พัฒนาเพิ่มขึ้น

ความทนทานของ ดาบปีศาจ ลดลงเนื่องจากการเคลื่อนไหวที่รุนแรง

        แวนฮอร์คและโทริยังโจมตีพวกนักฆ่าจากด้านหลัง

การโจมตีที่เริ่มตั้งแต่กับดักทำงาน มันเกิดขึ้นด้วยความเร็วสายฟ้าแลบ

        "ว๊าว...."

        "แข็งแกร่งจริงๆ"

        พวกมือสังหารที่โดนวิชาดาบเฮอร์เรมถูกฆ่าตายหรือได้รับบาดเจ็บ มันส่งผลอย่างมากต่อพลังชีวิตของพวกเขา

ความว่องไวที่สูงมากของวีดมาจากการทำลายประติมากรรมชั้นดี

เขาได้หยุดยั้งการลอบโจมตีของพวกมือสังหารด้วยการป้องกันของเขาและจู่โจมอย่างรวดเร็ว

        "วีด, แกสร้างความวุ่นวายให้กับกิลด์เฮอร์มิส ดังนั้นแกต้องตายวันนี้แน่นอน"

        มือสังหารที่บาดเจ็บคนหนึ่งได้กล่าวขึ้น วีดจัดการสังหารเขาและเก็บไอเทม สิ่งที่ได้เพิ่มมาเป็นระเบิดควัน!

        "ข้ารู้สึกเป็นเกียรติที่ได้สู้กับเทพสงครามวีดในวันนี้ คราวหน้ามาต่อสู้กันให้ยิ่งใหญ่......"

        "กองกำลังที่มากกว่านี้จะมาฆ่าแก วีด มันแค้นใจนัก ที่ฉันไม่รู้ว่าแกจะถึงวาระสุดท้ายเมื่อไร"

        วีดวาดดาบของเขาไปยังมือสังหารคนอื่นๆโดยปราศจากความเสียใจ

พวกมือสังหารถูกเปิดเผยอย่างชัดแจ้งและเชื่องช้ากว่าวีด ดังนั้นพวกมันจึงไม่สามารถหนีรอดไปได้

เส้นทางหนีของพวกมันถูกขัดขวางโดยโทริ และแวนฮอร์ค มือสังหารคนสุดท้ายร้องขอชีวิต

        "ไว้ชีวิตข้าสักครั้ง เมียของข้ายังเล่นอยู่ในส่วนของมือใหม่หัดล่า และลูกของข้าก็ยังร้องขอขนมปังข้าวบาเล่ย์...."

        วีดจัดการด้วยดาบของเขา นี่มันเป็นการต่อสู้เสี่ยงตายด้วยชีวิต ดังนั้นการร้องขอความเมตาจึงไม่สมเหตุสมผล

เขายังไม่สามารถทิ้งของลูทและค่าประสบการณ์

        "บริเวณนี้น่าจะเก็บกวาดเกือบหมดแล้ว"

        วีดกำจัดพวกมือสังหารจากกิลด์เฮอร์มิสในชั้นที่ 3 จนหมดสิ้น นอกจากประติมากรรมวินาศ(Sculptural Destruction)แล้ว,

ความช่วยเหลือจากโทริ และแวน ฮอร์ค ทำให้มั่นใจได้ว่าชัยชนะอยู่ในกำมือของเขา

แต่ร่างกายของวีดก็สาหัสจากการตกกับดักของพวกมือสังหาร

        ข้อเสียใหญ่ของวิชาดาบเฮอร์เรมคือการที่เขาไม่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีของศัตรูได้

เพราะว่ามันจะเป็นการหยุดการเคลื่อนไหวของดาบ พลังชีวิตของเขาลดฮวบไปที่ 57% เมื่อระยะเวลาการโจมตีสิ้นสุดลง

        "ถึงตอนนี้ฉันชนะ แต่พวกมันจะรวมตัวกันเหมือนผึ้งอีกในไม่ช้า"

        ในตอนนี้วีดคิดถึงเพียงการหลบหนี

        กิลด์ราชสีห์ทมิฬได้ส่งข้อมูลที่รวบรวมได้จากการออกอากาศให้เฮเกลแล้วและเขาก็ได้รับการสื่อสารบอกว่าพวกมันเป็นกิลด์เฮอร์มิส

        ผู้คนจำนวน 300 คนที่มาจากกิลด์เฮอร์มิสได้เข้าไปในเหมือง มือสังหารได้วางกับดักครอบคลุมทั่วบริเวณชั้นที่ 1 และชั้นที่ 2

ดังนั้นเขาจำเป็นต้องใช้เวลาในการตรวจสอบ วีดไม่มีทักษะทำลายกับดัก ฉะนั้นโอกาสที่จะหลบหนีจากเงื้อมือพวกมือสังหารเป็นโหลๆและพวกกับดักจึงไม่น่าจะเป็นไปได้ มิหนำซ้ำ, ยังมีเหล่าทหารระดับแม่ทัพของกิลด์เฮอร์มิสกำลังเฝ้าคอยอยู่

        "ถ้าพวกมือสังหารได้เตรียมการกับดักไว้โจมตีแล้วไม่มีทางที่จะย่องออกไปได้เงียบๆ ฉันไม่เอาเงินเดือนของฉันไปเสี่ยงกับเรื่องบ้าระห่ำแบบนี้หรอก"

        ถ้าพลังชีวิตของเขาลดลงมาก เขาควรใช้ทักษะเบอร์เซิร์กเกอร์ของซอ-ยูน

        ถ้าเขาตกอยู่ในกับดักจำนวนมากอย่างนั้น โอกาสที่จะมีชีวิตรอดยิ่งลดลงมากกว่าเดิม

        "ถ้ามีใครสักคนเข้ามา พวกมือสังหารก็จะมารวมตัวกันที่ชั้นบน หากว่าฉันจะซ่อนตัวอีกครั้ง, คนพวกนั้นก็จะออกค้นหา แบบนั้นฉันก็จะถูกพบ"

        วีดมองดูไอเทมที่เขาได้มา

        ชุดพลางของพวกมือสังหาร, มีดสั้น, หน้าไม้, รองเท้าบูท, ถุงมือ, เข็มขัด, หน้ากาก, เขาได้ไอเท็มค่อนข้างดี

        พวกมือสังหารดรอปไอเท็มมามากกว่าปรกติเพราะสถานะฆาตกร

        "ตอนนี้ฉันเป็นเจ้าของพวกนี้....."

        วีดปลดเกราะทัลล๊อก, ดาบปีศาจ และอุปกรณ์อื่นๆออก

        "ฉันต้องแต่งตัวสักหน่อย"

        วีดสวมใส่อุปกรณ์ของพวกมือสังหาร! ผู้เล่นที่มีทักษะช่างตีเหล็กสามารถสวมใส่ชุดของอาชีพอื่นได้ ด้วยเลเวลทักษะช่างตีเหล็กของวีดหมายความว่าเขาสามารถสวมใส่อุปกรณ์เลเวล 409 ได้

        "เยี่ยม, นี่ทำให้ดูเหมือนมากขึ้น"

        อุปกรณ์ปิดบังใบหน้า ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถถูกระบุได้ว่าไม่ใช่พวกมือสังหารของกิลด์เฮอร์มิส

                                        ****************

        ดันเต้ (Dante) เป็นผู้เล่นใหม่ที่เพิ่งจะเริ่มเล่นในโมราต้า

เขาเป็นผู้เล่นดีเด่นที่เติบโตมาจากชาหญ้า เขาต้องตัดสินใจเรื่องคลาส

        "ฉันอยากเป็นประติมากรเหมือนท่านวีด...แม้ว่าฉันจะไม่ได้เหนือไปกว่าเขา"

        เขารู้สึกชื่นชมเมื่อได้ดูงานประติมากรรมของวีดในศูนย์ศิลปะเป็นครั้งแรก

ไม่มีวัสดุใดไร้ประโยชน์เลย พวกมันมีรูปร่างเรียบๆธรรมดา แต่แสดงออกได้อย่างชัดเจน

ทั้งพวกมันยังไม่มีข้อผิดพลาด วีดไม่กลัวความล้มเหลวดังนั้นเขาจึงทดสอบความเป็นไปได้ต่างๆ

        "สิ่งที่ท้าทายคือเป็นประติมากรที่ได้รับการยอมรับจากทุกๆคน"

        นั่นคือความจริงที่เกิดขึ้นในใจของเขาเมื่อคิดถึงวีด

ในกรณีสถานการณ์ที่เลวร้าย, เขาจำเป็นต้องมีความมั่นใจที่จะหลอกลวงผู้คน!

ดันเต้เลือกที่จะไม่เป็นประติมากร ถ้าเขาไม่สามารถเป็นสุดยอดได้อย่างนั้นเขาก็ไม่ต้องการทำมัน

       

        "ฉันควรจะได้อาชีพที่แตกต่างออกไปที่เหมาะสมกับตัวฉัน"

        เขายังยุ่งอยู่กับธุรกิจใกล้จัตุรัสเมืองและได้เรียนรู้เวทย์น้ำแข็งเบื้องต้น

ซึ่งมีช่วงเวลาที่ทางเหนือถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็ง มีเปอร์เซนต์ของผู้วิเศษสายน้ำแข็งสูงมาก

ดังนั้นเวทย์ที่เกี่ยวข้องกับน้ำแข็งจึงมีพัฒนาการมาก

        ดันเต้อ่านพวกหนังสือในหอสมุดของโมราต้าเพื่อเพิ่มพูนความรู้และสติปัญญา ทั้งยังได้ชื่นชมเหล่างานศิลปะ

ภูมิปัญญาของโมราต้า, ศิลปะ และ ศาสนา สูงกว่าพื้นที่อื่นๆมาก

        "คุณมีเงินไม่มากพอ คุณสามารถกินของฟรีได้จนกว่าคุณจะรวบรวมเงินได้มากพอ"

        ดันเต้หันไปรับจ้างก่อสร้างเพื่อหารายได้ โมราต้ามีการก่อสร้างบ้านพักตากอากาศ, บ้านและสิ่งอำนวยความสะดวกทางการค้ามากมาย ในขณะนี้มีการก่อสร้างหอวิจัย และเตาหลอมเฮสเทีย

พวกมือใหม่หาเงินได้จากการขนหินขนทราย พวกประติมากร, จิตรกร, นักแสดง, ผู้วิเศษ และช่างตีเหล็ก ทั้งหมดร่วมมือกัน ดังนั้นการทำงานสถาปัตยกรรมอันยอดเยี่ยมจึงดำเนินไปอย่างราบรื่น

        "ผมต้องการอาชีพ...."

        หลังจากออกล่าในบริเวณใกล้ๆ, ดันเต้กลับไปที่หมู่บ้านและอ่านหนังสือเกี่ยวกับการผจญภัย

เขายังคงมีอาชีพทั่วไปแม้ว่าจะผ่านเลเวล 47 มาแล้ว ผู้เล่นใหม่มนุษย์บางคนเท่านั้นที่ได้รับอาชีพที่ดี เมื่อพวกเขาเลเวลเกิน 60 ไปแล้ว จากนั้นชาวบ้านโมราต้าที่ชื่อว่า คาเรน (Karen) เดินเข้ามาใกล้เขา

        "คุณลุง, สวัสดีค่ะ"

        ดันเต้ได้รับการทักทายอย่างร่าเริง

        "ข้ามีคำถาม ท่านได้ความรู้มากมายจากการอ่านหนังสือใช่ไหมคะ?"

        "ไม่เท่าไหร่หรอก ก็พอมีความรู้อยู่บ้าง,ข้าอาจตอบคำถามของเจ้าได้ โปรดถามมาได้เลย"

        คาเรนเป็นชาวบ้านโมราต้าตั้งแต่วันที่พวกเขากลายเป็นรูปปั้นโดยพวกแวมไพร์ ปัจจุบันความสนใจของผู้เล่นในหมู่พวกเขาลดลง

        นั่นก็เพราะว่าสามารถรับเควสที่ใหญ่กว่าและรางวัลมากกว่าจากพวกผู้ที่อพยพมาทางเหนือ

เมื่อเทียบกับคนท้องถิ่น แต่ดันเต้ไม่ได้ใส่ใจเรื่่องนั้นและชอบที่จะพูดคุยกับผู้เล่นและชาวบ้านทุกๆคน

        "โมราต้าในอดีต...มีแต่เพียงฤดูหนาวในตอนเหนือ นายพรานที่หิวโหยและเหน็บหนาวบอกเรื่องราวเกี่ยวกับการได้เห็นประติมากรรมน้ำแข็ง"

        "ฮ่า, ไม่ได้มีอย่างอื่นด้วยอย่างนั้นหรือ?"

        ดันเต้กล่าวพร้อมหัวเราะ นี่เป็นเมืองที่วีดก่อตั้งขึ้น อย่างนั้นเรื่องราวของประติมากรรมก็เป็นเรื่องจริง

ชาวบ้านมักเล่าเรื่องไร้สาระแบบนั้นให้กับพวกผู้เล่นมากมายมันทำให้เสียเวลา

        "คนที่เหน็ดเหนื่อยเหล่านั้นสามารถพักผ่อนได้เมื่อพวกเขาได้มาเห็นประติมากรรม ประหลาดมากที่พวกเขาไม่รู้สึกหนาวอีกต่อไป พวกนายพรานได้คุณค่าอย่างแท้จริงจากประติมากรรม"

        "มีพลังพิเศษอัดแน่นอยู่ในประติมากรรม"

        "ข้าก็คิดอย่างนั้น หลังจากนั้นพวกเราชาวโมราต้าทุกคนจึงภาคภูมิใจในงานประติมากรรม มีมังกรน้ำแข็งยักษ์และ...."

        บางอย่างก็แว๊บขึ้นมาในหัวของดันเต้

        'อะไรนะ! นี่มันไม่ใช่เรื่องที่มีแค่ปิงหลงหรือ?'

        ปิงหลงผู้ติดตามวีด มีชื่อเสียงโด่งดังอยู่แล้วและไม่มีใครในเขตเหนือที่ไม่รู้จักเรื่องราวของมัน

ผู้เล่นจะติดตามปิงหลงยามเมื่อมันออกล่าที่โมราต้าจะได้เห็นมันใช้ลมหายใจเยือกแข็งพวกมอนสเตอร์ โดยเฉพาะ, พวกเด็กเล็กๆชอบปิงหลงจริงๆ

        "มีมังกรน้ำแข็ง อีกทั้ง ประติมากรรมโฉมสะคราญลึกลับ"

        "โฉมสะคราญหรือ?"

        "พวกนายพรานและนักเดินทางผู้ที่ได้เห็นประติมากรรมนั้นกำลังทุกข์ทรมานจากความเร่าร้อน ซึ่งไม่ทราบว่ามันอาจเป็นเสน่ห์ดึงดูดแต่.......คุณสามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับประติมากรรมได้หรือไหมคะ? "

        ตริ๊ง!

-โฉมสะคราญน้ำแข็งสร้างขึ้นเพื่อโมราต้า         ปรมาจารย์ประติมากรวีดได้สร้างประติมากรรมจำนวนหนึ่งเพื่อโมราต้า ชิ้นหนึ่งถูกยกย่องว่าเป็นผลงานที่งดงาม!

ระดับความยาก : D

ข้อจำกัดของภารกิจ : เป็นคนที่คุ้นเคยกับชาวโมราต้า, มีความรู้หลากหลาย, เดินทางไปพื้นที่ต่างๆโดยรอบ และครอบครองเวทย์น้ำแข็ง

        "ข้าจะค้นหามัน"

       

- คุณได้ตอบรับภารกิจนี้

        ดันเต้ยินดีรับภารกิจ เขาช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับประติมากรรมของวีดที่ยังไม่ได้ถูกค้นพบ

        "ข้อจำกัดของภารกิจนี่ซับซ้อนไม่ใช่ฉันเพียงคนเดียวหรือที่สามารถทำภารกิจนี้ได้? อ้า,นี่เป็นไปไม่ได้"

        ดันเต้ใช้เงินที่เหลืออยู่ไปกับแผนที่ราคา 14 เหรียญเงิน มีจิตรกรมือใหม่มากมาย

ดังนั้นเขาสามารถซื้อแผนที่ที่วาดขึ้นมาในราคาถูก ดันเต้ดูแผนที่ของเทือกเขาที่เขากำลังจะไปเสี่ยงโชค

        "มันอยู่ที่ไหนน้า? ฉันเคยได้ยินว่าวีดสร้างปิงหลงในพายุน้ำแข็ง"

        ถ้าเขาได้เห็นเบื้องหลังประวัติประติมากรรมของวีดแล้วนั้นเขาต้องยกย่องวีดจริงๆ

มีปรัชญาว่าผู้ที่มีชีวิตอยู่ในเส้นทางแห่งความชอบธรรมสามารถลดค่าใช้จ่ายได้(อยู่อย่างสมถะ - ละมั้ง)

ประติมากรมักใช้จ่ายเงินดั่งสายน้ำในขณะที่กำลังดิ้นรนกับความขาดแคลน(จ่ายเกินตัว ชิมิ)

วีดมีชีวิตอยู่กับความพอเพียงอย่างเข้มงวดในขณะที่ทำประติมากรรมเพื่อให้เขาสามารถทำกำไรได้

ดันเต้มองดูแผนที่แล้วบ่นอุบอิบ

        "มันคงจะดีถ้าฉันสามารถได้ข้อมูลเกี่ยวกับคำสาปของแม่มดเซอร์เบี่ยนที่ปกคลุมทางเหนือ"

        ในสมัยนั้นหาผู้เล่นที่จะมาที่นี่ได้ยากมากเป็นเพราะผลกระทบจากสิ่งแวดล้อม

ภารกิจมีมูลค่าต่ำและดูเหมือนจะล้มเหลว ดังนั้นจิตรกรเอลส์ที่ขายแผนที่ให้เขาจึงถามขึ้น

        "คุณกำลังเจาะจงหาที่ใดอยู่หรือครับ?"

        "ถูกแล้วครับ, ผมอยากทราบสถานที่ที่ท่านวีดได้สร้างรูปแกะสลักปิงหลง"

        "มีผู้คนไม่มากที่รู้เรื่องนั้น คุณควรจะไปที่ยอดเนินเขาเพนเทอร์(Painter’s Hill) มีจิตรกรผู้ที่วาดภาพปิงหลงเป็นอาชีพ"

        โมราต้ามีสถานที่แยกต่างหากที่เรียกว่า เนินเขาเพนเทอร์ (เนินเขาจิตรกร)

เป็นสถานที่ที่จิตรกรจาก 1 ใน 2 มารวมตัวกันจนกระทั่งมีการสร้างเป็นหมู่กระท่อมโกโรโกโสไว้

ผู้ที่ต้องการซื้อภาพวาดก็มารวมกันดังนั้นสถานที่นี้จึงถูกเรียกว่าเนินเขาเพนเทอร์ (เนินเขาจิตรกร)

        "ผมจะวาดภาพให้ตามที่คุณต้องการ คุณแค่ออกล่าในดันเจี้ยนให้สำเร็จ ผมจะวาดภาพช่วงเวลาแห่งความรุ่งโรจน์ของคุณ"

        "ภาพเหมือนมืออาชีพ!, ผมยังสามารถวาดภาพคุณกำลังออกล่าเหล่ามอนสเตอร์ แม้ว่าคุณจะยังเลเวล 1, ยังเป็นไปได้อีกว่าเป็นภาพคุณกำลังออกล่ามังกร!"

        "ภาพวาดลดราคา สีที่ใช้จะแตกต่างกันเล็กน้อย"

        ดันเต้ปีนขึ้นไปบนเนินเขาและเห็นภาพของปิงหลงมากมาย ปิงหลง, พวกไวเวิน, เจ้าเหลือง, วิหกทอง และเจ้าฟินิกซ์

พวกมันเป็นหัวข้อที่นิยมมาก ดังนั้นจึงมีผลิตภัณฑ์หลักที่ใส่พวกมันไว้บนเนินเขาเพนเทอร์

ผู้คนที่รักการผจญภัยของวีดได้สะสมรูปที่เกี่ยวข้องกับมอนสเตอร์เหล่านี้เช่นเดียวกับ ออร์คคาริชวิ โทริ, แวน ฮอร์ค, ลิชไชร์ (ปีศาจพ่อมดไชร์) และปีศาจพ่อมดบัลข่าน ที่ยังคงเป็นชิ้นงานยอดนิยม

พวกผู้เล่นที่เที่ยวชมทิวทัศน์ในโมราต้าได้หาซื้อของที่ระลึกแบบนี้อยู่เสมอ

        "เนื้อหาการผจญภัยของวีดมีคุณค่าอย่างแท้จริง เขายังได้ไปในพื้นที่ต่างๆ"

        มีภาพวาดการปะทุของลาวาจากภูเขาไฟในจิโกลาส(ดินแดนต้องห้าม ลาสฟาร์รัง)

จิตรกรมืออาชีพบางคนวาดภาพเหตุการณ์การผจญภัยของวีด ยังมีการภาพวาดสถานที่อีกหลายแห่งในทวีปเวอร์เซลล์

ดันเต้มุ่งหน้าไปยังพื้นที่ที่เต็มไปด้วยเหตุการณ์ของโมราต้า ท่ามกลางภาพเหล่านั้นมีชิ้นหนึ่งเป็นภาพโมราต้าถูกปกคลุมด้วยหิมะ

เหล่าภูเขาและเนินเขาถูกปกคลุมด้วยน้ำแข็งและหิมะแลดูแตกต่างจากปัจจุบันอย่างสิ้นเชิง

เขารู้สึกหนาวยะเยือกขึ้นมาอัตโนมัติเมื่อได้เห็นจากภาพ จิตนาการจนกระทั่งเขาสังเกตเห็นหนึ่งในนั้นปิงหลง

ไม่กี่วันถัดมา, ดันเต้ปีนขึ้นบนเขาพร้อมกับชาวเหมืองสามคนที่เขาผูกมิตรด้วย

        "ที่นี่จริงๆหรือ? มันใกล้กับโมราต้ามาก"

        "ใช่แล้ว มีพายุน้ำแข็งอย่างหนักเมื่อวันก่อนดังนั้นพวกเราต้องขุดน้ำแข็งและหิมะที่กำลังเป็นอุปสรรคคลุมหมู่บ้าน"

        "เอาละ, แม้ว่าคุณจะไม่เชื่อ....งั้นเรามาลองดูกันเถอะ"

        พวกชาวเหมืองมีงานหนักละวันนี้ พวกเขาขุดพวกแร่เหล็ก, ทองแดง และอัญมณีจากเหมืองใกล้ๆรวมทั้งเข้าร่วมในการก่อสร้างอาคารที่ยิ่งใหญ่

มันเป็นช่วงเวลาสำคัญแต่พวกเขาก็ยอมรับคำขอนี้เนื่องจากความสนิทสนมของดันเต้ที่ได้สร้างไว้กับพวกเขา

        "มันอาจดูไร้สาระ แต่วีดแกะสลักชิ้นงานของเขาในบริเวณนี้"

        "ในไม่ช้าเขาคงได้เป็นกษัตริย์"

        "เขาอาจขึ้นเป็นกษัตริย์แต่เขาจะปกครองแผ่นดินผืนนิดเดียว"

        กำลังมีการสร้างถนนระหว่างโมราต้ากับป้อมปราการเวอร์โก้ที่กว้างพอให้เกวียน 4 คันผ่านไปในคราวเดียว

โมราต้าลงทุนค่อนข้างมากในการก่อสร้างถนน ครั้นเมื่อถนนเสร็จสมบูรณ์ทำให้เกวียนของพ่อค้าสามารถเดินทางได้สะดวกมากขึ้น

นี่จะลดอัตราการสูญเสียพละกำลังลง

        ถ้ามีพวกมอนสเตอร์ปรากฏกาย พวกเกวียนก็สามรถเคลื่อนที่หลบหนีได้อย่างง่ายดาย

ดังนั้นมันจึงเป็นประโยชน์อย่างมากกับพวกพ่อค้า การขยายตัวทางการค้าจะเกิดขึ้นอย่างแน่นอนและจะได้รับผลิตผลที่สดใหม่

ยังเป็นไปได้อีกว่าจะได้รับชื่อเสียงและและเงินทอง ด้วยการทำภารกิจจัดหาสินค้าให้เสร็จสมบูรณ์

ในเขตเหนือถนนทั้งหมดเชื่อมต่อระหว่างเมืองเป็นระยะทางไกล มันเริ่มต้นอย่างเงียบๆ แต่ไม่นานเพราะเป็นโมราต้า

        "เร็วๆเข้า รีบขุดกันเถอะ"

        ชาวเหมืองขุดที่พื้นอย่างระมัดระวัง สักระยะหนึ่งพวกเขาไม่พบอะไรเลย

        "ว้า, มันไร้ประโยชน์อย่างที่ฉันคิดไว้ ถ้าพวกเราไม่เจออะไรที่นี่ งั้น ผมคงต้องยอมแพ้ให้กับภารกิจนี้"

        ดันเต้พูดด้วยเสียงขมขื่นกับชาวเหมือง โมราต้าค่อนกว้างและเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถไปค้นหารอบพื้นที่ต่างๆได้ แล้วชาวเหมืองคนหนึ่งก็ได้ตะโกนขึ้นทันใด

        "เดี๋ยวก่อน, มีบางอย่างอยู่ตรงนี้!"

        มีน้ำแข็งชิ้นหนึ่งยื่นออกมาจากหินและดินที่อยู่รอบๆ มันยากที่จะจำแนกรูปร่างเพราะว่ามันกำลังหลอมละลาย

ดันเต้ร่ายเวทย์อย่างรวดเร็ว

        "ละอองเยือกแข็ง!"(Cold Spray)

        มันเป็นเวทย์สามัญที่ทำให้เกิดความหนาวเย็นจึงไม่เหมาะกับการต่อสู้กับมอนสเตอร์

อย่างไรก็ตามดันเต้คิดว่ามันเป็นเวทมนตร์ที่ดีที่ควรจะเรียนรู้มัน

       

        "ได้โปรดนำมันออกมา"

        "เข้าใจแล้ว พวกเราจะขุดมันด้วยมือเปล่าโดยไม่ใช้เครื่องมือเนื่องจากสิ่งนี้อาจเป็นประติมากรรม"

        ชาวเหมืองโกยดินออกด้วยมือและเริ่มขุดค้นก้อนน้ำแข็ง โชคไม่ดีมือและขาของรูปแกะสลักได้หลอมละลายไปในระหว่างนั้น

        "เอาละๆ, ผมไม่ทราบสิ่งนี้จะมีมูลค่าอะไรเนื่องจากมันหอมละลายแล้ืว"

        "คุณไม่ต้องการหามันต่อไปเพื่อให้ภารกิจเสร็จสิ้นหรอกหรือ?"

        ชาวเหมืองยังคงขุดต่อไปจนกระทั่งพบใบหน้าของประติมากรรม

        "ประติมากรรมโฉมงาม......"

        "อู้! นี่มันคุ้มกับค่าใช้จ่ายไปตลอดชีวิต ข้ารู้สึกอบอุ่นเพียงแค่ได้มองไปที่ใบหน้าของประติมากรรม"

        ชิ้นงานของวีดนั้นคุ้มค่าที่จะเรียกได้ว่าโฉมสะคราญน้ำแข็ง(an Ice Beauty)

มันเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง ดังนั้นจึงควรจะเย็น แต่รูปแกะสลักก่อให้เกิดพลังงานอันอบอุ่น

แต่เมื่อคำสาปของแม่มดเซอร์เบียนถูกทำลาย, ส่วนนี้ของแผ่นดินจึงยุบตัวลง

โฉมสะคราญน้ำแข็งจึงถูกฝังในพื้นดินพร้อมกับหิมะและน้ำแข็ง ดังนั้นมันจึงได้รับการเก็บรักษาไว้อย่างดี

        ปิงหลงยังคงจำได้ถึงโฉมสะคราญน้ำแข็งที่เกิดมาพร้อมกับมันในอดีต, เหมือนแม่ไก่กับไข่ของมัน

โชคดีที่ใบหน้าและร่างถูกทิ้งไว้ นี่เป็นประติมากรรมชิ้นที่สองที่วีดทำอย่างยอดเยี่ยมหลังจากรูปปั้นเฟรย่าที่หมู่บ้านบาราน

        "ประติมากรรมนี้มิใช่เพียงเพื่อพวกเรา....ในเวลานี้คนอื่นๆก็สามารถชมดูได้”

        ดันเต้ได้ตัดสินใจเลือกคลาสแล้ว เขาตัดสินใจที่จะไม่ต้องการรออาชีพที่สูงส่ง

บัดนี้เขาสามารถรู้สึกถึงความตื่นเต้นเรื่องคลาส

        "ฉันจะเป็นนักผจญภัย ยังมีเรื่องลึกลับและตำนานอีกมากมายในทวีปเวอร์เซลล์ที่รอคอยการค้นหา"

        นักรบ, ผู้วิเศษ หรือพ่อค้า สามารถเดินทางไปยังบริเวณรีสอร์ทเพื่อพักผ่อนได้อย่างสบายใจ

ในทางกลับกัน,มีงานเยอะแยะมากมายสำหรับภารกิจของนักผจญภัยนั่นคือมันเป็นสนามที่มีการแข่งขันสูงมาก

        การได้ค้นพบ, การขุดค้น, การค้นหา และภูมิประเทศเฉพาะที่ เป็นพื้นที่ที่ยากจะพบเจอในอาชีพอื่น

ผู้แปล: Acid กรด

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล