เล่ม 31 ตอนที่
7 : ชีวิตของฮัมมิ่งเบิร์ด (Life of a Hummingbird) แปลโดย Acid กรด
วีดตัดสินใจเรื่องทิศทางของเขาระหว่างที่อยู่ในท้องฟ้า
เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดได้บินเข้าสู่พื้นที่อันกว้างไกลเกินกว่าจะ
จินตนาการ
'ฉันยังไม่มีจุดหมายปลายทางเฉพาะ อย่างนั้นก็แค่ไปตามกระแสลมที่พัด'
วีดเริ่มการขยับปีกของเขาและบินไปตามกระแสลม
'เปรียบเทียบกับเวลาที่ฉันอยู่บนไวทรี.....'
มีประสิทธิภาพ, สมรรถนะ
และความโลดโผน(ผาดแผลง)ในการบินอย่างอิสระของนก!
'ฉันต้องบินไปยังสถานที่ห่างไกลจริงๆ'
เขาบินอย่างรวดเร็วจนลมกระทบกับใบหน้าของเขาอย่างรุนแรง
เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดสามารถบินได้100 กม./ชม.
และสามารถกระพือปีกได้เกือบ 100 ครั้งต่อวินาที
-
ความรู้สึกอิ่มของคุณได้ลดลงไปที่ 24%
เมื่อเขาเริ่มทำการบิน, วีดมั่นใจว่าเขามีความอิ่มที่
70% เขาแค่กระพือปีกอย่างรวดเร็วในการบินช่วงสั้นๆ
แล้วมัน(ความอิ่ม)ลดลงมากด้วยเหตุนี้
'ฉันต้องหาที่กินเหมาะๆ เกสรดอกไม้ต้องแยกด้วย’
เขาบินอย่างต่อเนื่องด้วยการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วโดยไม่หยุดพัก
-
ความรู้สึกอิ่มของคุณได้ลดลงไปที่ 10%
ความแข็งแกร่งและพละกำลังของคุณได้รับผลกระทบจากความหิวโหยของคุณและได้ลดลงเหลือ
82%
เขาไม่สามารถละเลยความอิ่มที่ลดลงได้ วีดรีบลดระดับลงอย่างเร่งด่วนสู่พื้นเพื่อที่จะหาอาหาร
เขาค้นหาเหล่าดอกไม้ป่าและดูดเอาน้ำหวานด้วยจะงอยปากยาวของเขา
เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดตัวเล็กจริงๆ ดังนั้น
จึงเป็นไปได้ที่จะเติมกระเพาะของเขาด้วยน้ำหวาน
'น้ำหวานจากธรรมชาติโดยตรงจะสดชื่นอย่างที่คาดไว้’
- ความรู้สึกอิ่มของคุณได้เพิ่มขึ้น
พละกำลังฟื้นกลับคืนมา
พลังชีวิดเพิ่มขึ้น 15%
คุณได้ดื่มน้ำหวานจากธรรมชาติและรู้สึกอิ่ม
วีดกลับไปบินอย่างกระฉับกระเฉงหลังการเติมเต็มร่างของเขาด้วยเกสรดอกไม้
เขาได้ตัดสินใจไปสู่เมืองอื่นๆใกล้โรเดียมสำหรับในขณะนี้
เขาได้พบลำน้ำสายหนึ่งที่ผู้คนกำลัง
มีความสุขกับการเดท
'ภารกิจสำหรับเทคนิคการแกะสลักสุดท้ายน่าจะยากมากๆแต่มันก็โรแมนติกอีกด้วย'
- ความรู้สึกอิ่มของคุณลดลงเหลือ
60%
คุณมีความรู้สึกหิวนิดๆ
การเดินทางของฮัมมิงเบิร์ด!
นี่เป็นสงครามมากกว่าเรื่องที่เขาจะอยู่หรือตายจากการอดอาหาร
ถ้าเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดไม่ได้กินภายใน
3 ชั่วโมงแล้วมันจะหิวโหยจนตาย
คนอื่นๆมองฮัมมิ่งเบิร์ดเป็นสิ่งที่น่าพิศวงและงดงามแต่ชีวิตมันไม่ได้ง่ายเช่นนั้น
ด้วยแรงผลักดันมหาศาลนี้หมายความว่าเขาต้องการที่จะกินอย่างต่อเนื่อง
เมื่อวีดหิว,
เขาก็จะลงไปที่พื้นเพื่อดื่มน้ำหวานหรือจิกกลืนกินพวกแมลง
ในครั้งแรกเขารู้สึกฝืนใจเล็กน้อยกับพวกแมลง
'ฉันละเกลียดแมลงแต่ว่า....'
วีดกินมันด้วยหัวใจเต้นระรัวและพบว่ามันก็ไม่ได้เลวร้าย
กรี๊ดๆ...กริ๊กๆ...วิ้งๆๆๆ... (เสียงกรีดร้องของแมลง จินตนาการเอานะครับ)
เสียงของพวกแมลงที่กำลังร้องออกมาช่างสุขสงบ
แต่ครั้นเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดผ่าน, เขาจะได้ยินเพียงเสียงลมทีพัดผ่านใบหญ้า
เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดเมื่อท้องเต็มอิ่มก็ทำการบินขึ้นสู่ท้องนภา!
*******************
อาณาจักรอาเพ่นสนใจในศิลปะและวัฒนธรรมดังนั้นจึงเฟื่องฟูตั้งแต่ในยุคเริ่มแรก
ศิลปินและสถาปนิกเป็นอาชีพที่คึกคัก
"หุ หุ ฉันจะทำงานของฉันที่นี่ละ"
"ฉันต้องการที่นี่จริงๆ"
พวกศิลปินได้รับการขัดเกลาทักษะของพวกเขาในโมราต้า
ชื่อเสียงของพวกเขายังไม่เป็นที่รู้จักในทวีป
แต่ทักษะของพวกเขาได้มีการพัฒนาเพิ่มพูนขึ้นอย่างมากมายจากเมื่อที่พวกเขาได้เริ่มต้น
จิตรกรผสมสีของพวกเขาเองเพื่อวาดภาพวิวทิวทัศน์และแกะสลักหินโดยไม่สนใจเกี่ยวกับขนาดของพวกมัน
ความล้มเหลวมากมายเป็นประสบการณ์ระหว่างที่ทำการลองผิดลองถูกแต่มันเป็นสิ่งที่มีคุณค่าในทางศิลปะ
ความสำเร็จไม่ได้เป็นสิ่งเดียวในงานศิลปะ
การพบอุปสรรคเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อที่จะไปยังขั้นตอนต่อไป
ศิลปินของโมราต้าเดินทางไปหมู่บ้านอื่นๆในอาณาจักอาเพนและขยายบทบาทของ
วัฒนธรรมให้กว้างไกลออกไป สถาปนิกผู้ที่ได้สะสมความรู้จากประสบการณ์ในโมราต้าจะขยายประสบการณ์
ของพวกเขาสู่ภายนอก
"อาคารที่ใหญ่โตหรูหราคงจะอยู่ที่นี่ อย่างต่ำๆก็ 3
ล้านทองที่จำเป็นต้องใช้..."
สถาปนิกปาโว(Pavo)ได้ทำบันทึกของประตูเมืองด้านตะวันออกของโมราต้า
ปาโวกำลังสร้างอาคารใหญ่โตในอาร์มาง(Armang)
มียุ้งฉางขนาดใหญ่,
เหล่าสวนองุ่น และพวกเหมือง ดังนั้นสถานที่เช่นนี้มีโอกาสสูงมาก
ที่จะพัฒนาไปสู่มหานครเหมือนอย่างโมราต้า
ดังนั้นพวกเรากำลังหาผู้ที่เข้าเป็นส่วนร่วมในการขยายงานด้านศิลปกรรมและการทำเหมือง
ค่าใช้จ่ายในการก่อสร้าง 4.5 ล้านทอง
ผู้เล่นทำการบริจาคเพื่อก่อสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่โต!
ในเมืองอื่นๆและอาณาจักรต่างๆจน
อาจจะเรียกได้ว่าเป็นพฤติกรรมบ้าคลั่ง
ไม่มีใครจะบริจาคให้เหล่าสถาปนิก
"ผมสามารถบริจาค 1 เหรียญทองได้ที่นี่ใช่ไหมครับ?"
"นี่ ผมหาได้ 54 เหรียญเงินเมื่อวาน"
"ผมสามารถแบ่งให้ได้ 3 เหรียญทองจากเงินของผม"
"ผมจะออกล่าในอีกไม่กี่นาทีนี้ ผมต้องการบริจาคให้สิ่งก่อสร้างใหญ่ๆ!"
ถ้าพวกเขาได้บริจาคให้สิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่แล้วพวกเขาจะได้บรรลุผลสำเร็จและมีชื่อเสียงในเมืองนั้น
พวกเขาเชื่อว่าหมู่บ้านอามางจะกลายเป็นเมืองขนาดใหญ่มากๆได้ในภายหลัง
ดังนั้นพวกผู้เล่นในอาณาจักรอาเพนยินดีจ่ายให้
ปาโวสามารถที่จะรวบรวมได้ 4.5
ล้านเหรียญทองภายในไม่ถึง 2 วัน
**************
เหล่าสถาปนิกยังสร้างสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ในหมู่บ้านยูเซลลิน(Yusellin)
สะพานของอัลคาซ่า! (Alkazar’s Bridge)
การก่อสร้างสะพานขนาดใหญ่ที่แม่น้ำปีชิล(Peshil River)หมายความว่าพวกผู้เล่นสามารถข้ามไปมา
เพื่อการออกล่าหรือผจญภัยต่างๆ
ค่าก่อสร้างที่คาดไว้มากกว่า 5 ล้านเหรียญทอง
มันเป็นงานที่ยากลำบากมาก
และอาจจะมีค่าก่อสร้างมากกว่าเดิม
การบริจาคให้อาณาจักรอาเพนสามารถจ่ายได้ที่สำนักงานในโมราต้าและหมู่บ้านยูเซลลิน
***************
หอคอยได้ถูกสร้างขึ้นใกล้ทะเลที่มีผู้คนอาศัยอยู่
มันเป็นหอคอยที่โดดเด่นในด้านมุมมองที่ดีที่สุด! มีอาคารขนาดใหญ่ 6 แห่งที่สร้าง
อยู่ทั่วอาณาจักรอาเพน
มีเหตุผลว่าทำไมเรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นในอาณาจักรใดๆ นอกเหนือจากอาณาจักรอาเพน
สถาปนิกมีประสบการณ์กับเหล่าอาคารใหญ่โตและพวกผู้เล่นอื่นๆได้สนุกสนานกับ
ความสะดวกสบาย
ของอาคารหลังใหญ่โตที่ได้เพิ่มขึ้นในชีวิตของพวกเขา
นั่นเป็นเหตุผลว่าผู้คนที่ได้อพยพไปยังอาณาจักรอาเพน
จะไม่จากไป
"ข้ากำลังจะไปยังอาณาจักเบรนท์"(Brent Kingdom)
"เฮ้ย, แกกำลังจะไปทำอะไรที่นั่นกัน?"
"ข้ากำลังไปรวมกับแม่ของข้ากับครอบครัว"
มีโอกาสทางการค้ามากมายรวมทั้งพวกผู้ใช้แรงงานดังนั้นอาณาจักรอาเพนเป็นเหมือนสวรรค์ของพวกพ่อค้า
พวกเขาสามารถรับรายการสั่งสินค้าได้ทันเวลาและง่ายในการได้รับวัสดุตามที่ต้องการ
เหล็ก,
ทองแดง, แร่ธาตุ
และเครื่องประดับจะขาดในตอนต้นแต่พวกเขาสามารถรับมันได้
จากพวกนายหน้าและชาวเหมือง
******************
กิลด์หมีเพลิง!(Fire Bear Guild)
มีกิลด์ที่อพยพมาทางเหนือและได้พัฒนาหมู่บ้านทาเรน(Taren) พวกเขาเป็นกิลด์เล็กและ
เคยมีประสบการณ์การปกครองปราสาทในทวีปกลาง
อย่างไรก็ตามเรื่องนี้, มันไม่ง่ายที่จะพัฒนาหมู่บ้านทาเรน
และมันไม่ถึงสถานะที่คาดหวังไว้
หัวหน้ากิลด์หมีเพลิงเชื่อมต่อเข้าสู่รอยัลโร้ดหลังจาก 1 เดือน
"อืม, ในที่สุดฉันก็ได้กลับมาที่นี่"
เขาต้องไปอยู่โรงพยาบาลเนื่องจากเกิดอุบัติเหตุทางจราจร
คนในกิลด์ก็วิ่งกลับไปที่หมู่บ้านหลังจากได้ยินว่าเขาเชื่อมต่อ
ใบหน้าของสมาชิกในกิลด์เป็นสีแทน
จากดวงอาทิตย์
"ขอเสนอให้พวกเรามอบความภักดีต่ออาณาจักรอาร์เพนโดยทันที"
"อะไรนะ?"
"เข้าร่วมกับอาณาจักรอาเพน รุ่นพี่หมีเพลิงไม่ได้เข้ามาสักระยะหนึ่ง
แต่ก็มีการก่อกบฏกำลังพยายามให้อพยพไปยังอาณาจักรอาร์เพน"
หมู่บ้านทาเรนเป็นเพียงหมู่บ้านเล็กๆกับทหารเพียงไม่กี่คนแต่การก่อความไม่สงบยังคงเกิดขึ้น
ได้แม้ในระดับนี้
หมีเพลิงรู้สึกสับสนเพราะเขาคิดว่าสมาชิกของกิลด์เป็นเสมือนน้องๆร่วมสายโลหิต
"ทำไมกัน?"
"พี่ไม่ได้ดูทีวีหรือ?"
"ใช่ นั่นละทำให้ฉันอยากเชื่อมต่อเข้ามามาก...."
"ผมไม่ต้องการพูดถึงมัน ไปท่องเที่ยวอาณาจักรอาเพนแล้วดูเอา"
หมีเพลิงขี่ม้าตรงสู่โมราต้า แต่ไม่ได้อยากไปที่นั่น
เขาผ่านตรงเข้าสู่ใจกลางยูเซลลินและ
มันก็แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจาก
เมื่อเขาจบการศึกษาครั้งล่าสุด
"ที่นั่นเคยเป็นทุ่งมันฝรั่ง....."
อาคารต่างๆได้มาแทนที่ที่เคยเป็นทุ่งมันฝรั่ง
เขายังได้เห็นหลักฐานว่าจำนวนผู้เล่นมือใหม่
ในยูซิลินได้เพิ่มมากขึ้น
เหล่ากระท่อมที่กลายเป็นสัญลักษณ์ของความเจริญรุ่งเรืองได้ถูกสร้างชิดๆกันใกล้เนินเขา
หมีเพลิงสังเกตดูอีกสองหมู่บ้านก่อนการตัดสินใจ
"ฉันคงต้องเข้าไปในอาณาจักรอาเพน!"
เขาสามารถรักษาอำนาจไว้ได้แม้ว่าเขาจะกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชา แน่นอน,
เขายังคงต้องจ่ายภาษีบางส่วนและต้องคล้อยตามการตัดสินใจที่เกิดขึ้นโดยพวกขุนนางในอาณาจักร
แต่แม้จะมีภาระทั้งหมดนั่น,
มันเป็นไปได้ที่จะได้รับการชดเชย ถ้าเขาได้เข้าร่วมกับอาณาจักรอาเพน
และกิลด์มากมายที่กำลังพัฒนาในตอนเหนือได้เข้าร่วมกับอาณาจักรอาเพนเรียบร้อยแล้ว
ถ้าวีดได้กลับมาและตกลงแล้วอาณาเขตของเขาจะเพิ่มขึ้นอย่างมาก
*********************
เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดที่ท้องเต็มอิ่มบินอยู่เหนือท้องฟ้าของจักรวรรดิฮาเว่น
เขามีความคิดเกี่ยวกับการสำรวจ
สถานที่ขณะที่อยู่บนถนน
บางครั้งกลับลงมาข้างล่างเพื่อที่จะกินน้ำหวานและเกสรดอกไม้
'อืม พื้นที่เพาะปลูกได้รับการจัดเตรียมอย่างดี'
ผู้คนพูดถึงกันมากเกี่ยวกับความก้าวร้าวของกิลด์เฮอร์มีส
แต่พวกเขาก็รักษาความปลอดภัยในดินแดน
ของพวกเขาได้ค่อนข้างดีและทุ่มเทกำลังจำนวนไม่น้อยในการบริหารกิจการภายใน
มีทางน้ำที่ใช้ดึงน้ำจากแม่น้ำรวมทั้งเป็นระบบการเกษตรที่ใช้การหว่านเมล็ดธัญพืช(เป็นการเพาะปลูก
ที่ใช้พืชงอกและเจริญได้สม่ำเสมอทั่วพื้นที่-ผู้แปล)
ภาพสงบและสวยงามที่แลเห็นของจักรวรรดิฮาเว่นขยายออก
ไปก่อนเขา
วีดลดตัวลงเหนือทุ่งนาข้าวและกินอย่างเบิกบานใจ
'อ้ำ, อร่อย ข้าวจากกิลด์เฮอร์มีสเหมือนมีรสสัมผัสที่ดีกว่า'
เจ้าฮัมมิ่งเบิร์ด(วีด)ที่เติมเต็มท้องของเขา! วีดมองไปรอบๆขณะที่เขากิน
ชาวเมืองมากมายอาศัยอยู่ในเมืองและหมู่บ้านของจักรวรรดิฮาเว่น
อำนาจทางการเงินได้มีการพัฒนามา
ตั้งแต่ต้นแล้วจึงมีขุนนางและชนชั้นกลางจำนวนมากขึ้น เหล่าบ้านอิฐเกิดขึ้นทุกวันในเมือง
มีพวกผู้เล่นมือใหม่ไม่มากนักที่ออกล่าใกล้ประตูเมืองเนื่องจากความจริงที่ว่ามีหลายคนได้
ถูกผลักดันไปทางตอนเหนือ
ชาวบ้านได้จ่ายภาษีอย่างหนักและอย่างไรก็ตามความภักดีของพวกเขาก็ไม่ได้สูงนัก,
ความสงบสันติถูกเก็บกดไว้ผ่านกำลังกองทัพที่เข้มแข็ง
"ผมกำลังออกล่าในดันเจี้ยน รูโซปอน(Rusopon Dungeon) ผมได้รับอนุญาตให้แค่ชั้นใต้ดินที่
2
ภาษีที่ผมต้องจ่ายคือ 22
% ผมเข้าร่วมเพื่อต้องการช่วยคนอื่นๆ"
"คุณเป็นสมาชิกใหม่ของปาร์ตี้ที่ดีที่สุด
เลเวลขึ้นอย่างรวดเร็วที่สุดมั่นใจได้
เงื่อนไขคือคุณไม่มีสิทธิ์ใดๆ
เหนือไอเทมต่างๆและแจ๊บเทมที่ได้รับ"
บางครั้งวีดรู้สึกหงุดหงิดมากมันยากที่จะบอกกล่าว
เงินเป็นสิ่งจำเป็นในการออกล่ารวมถึงการค้าและการผลิต
แน่นอน,
จักรวรรดิฮาเว่นมีพื้นที่ออกล่าที่มีเสถียรภาพมากที่ทำให้ฝูงชนมารวมตัวกันแต่มันก็ยังน่าเบื่อ
ผู้คนไม่ได้ออก
ผจญภัยและมุ่งเน้นแต่เพียงการเติบโต(เพิ่มเลเวล
ฯลฯ) เลเวลของพวกเขาอาจเติบโตเร็วกว่าคนอื่นๆแต่พลังในการต่อสู้
กลับอ่อนด้อยกว่า
'เหมือนหุ่นไล่กา' (ที่ใช้ขู่ให้นกกากลัวแต่ทำอะไรไม่ได้
หุ หุ..)
วีดได้เฝ้ามองที่จัตุรัสอีกระยะหนึ่งก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่อื่นๆ
"เจ้านกตัวน้อย!"
มีชาวบ้าน 2-3 คนพบเจอเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดแต่ทั้งหมดก็ไม่ได้สนใจอะไร
"อึ๊ย!"
บางครั้งมีเด็กน้อยปาหินใส่!
วีดบินอย่างรวดเร็วดังนั้นจึงไม่กลัวแต่โอกาสที่จะโดนเข้าหมายถึงตาย
แบบไม่ปรกติ
นี่เป็นเรื่องที่น่าสังเวชของนกฮัมมิ่งเบิร์ด
วีดบรรเทาความกระหายของเขาที่ลำธารเล็กๆและกินแมลงตัวน้อยนิดหน่อยก่อนที่จะออกจากจักรวรรดิ์ฮาเวน
เขาได้สำรวจพื้นที่ขนาดใหญ่เกินกว่าฮัมมิ่งเบิร์ดตัวอื่นๆดังนั้นร่างกายของเขาทำงานอยู่ตลอดเวลา
******************
พื้นที่ที่ถูกยึดครองโดยวิหารเอมบินยู
พื้นดินถูกแผดเผาและหมู่บ้านก็ถูกทำลาย
วีดบินลงไปใกล้กับพื้นดิน ต้นแอปเปิ้ลและองุ่นถูกเผาไหม้
เสียงกรีดร้องเกิดขึ้นพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าและ
บรรยากาศราวกับในนรก!
'มันเป็นสถานที่สุดอันตราย...จริงๆ'
พื้นที่มากมายในทวีปกลางอยู่ภายใต้วิหารเอ็มบินยู
อาณาจักรและกิลด์ที่มีชื่อเสียงใช้กำลังห้ำหันกัน
ในความขัดแย้ง,
ก่อให้เกิดความหายนะและเปิดโอกาสให้วิหารเอ็มบินยูเข้าครอบครอง
มีจุดอันตรายและไม่สะดวกมากมายเกี่ยวพันกับพื้นที่ที่พวกเอ็มบินยูเข้าครอบครอง
การทำลายล้างของ
วิหารเอ็มบินยูทำให้ความเจริญรุ่งเรืองของทวีปลดลง
เป็นไปไม่ได้ที่พวกมอนสเตอร์จะวิ่งไปอาละวาดและทำลาย
อารยธรรมต่างๆ
วีดเคลื่อนที่ไปตามแม่น้ำและภูเขาและแวะเยี่ยมจุดท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงในทวีปกลาง
ตริ๊ง
-
คุณชื่นชมน้ำตกมิทูริท(Miturit Waterfall)
สถานะทางศิลป์เพิ่มขึ้น 1
ผู้คนมากมายแห่กันไปที่จุดท่องเที่ยวนี้
ถ้าพลังชีวิตของพวกเขาสูงแล้วพวกเขาสามารถ
สัมผัสกับน้ำตกได้
วีดเริ่มบินขึ้นอีกครั้ง
เขาขยับไปตามสายลมอีกครั้งก่อนที่จะทำการบินลดต่ำลงด้วยความ
แข็งแกร่งทั้งหมดของเขา
-คุณได้รับ 1 เหรียญเงิน
เขาเก็บเหรียญเงินก่อนทำการขยับปีกของเขาและไต่ระดับขึ้นสู่ท้องฟ้า
'ตอนนี้ไปที่ไหนดีน้า....'
ทวีปกลางเป็นพื้นที่กว้างขวางสำหรับการท่องเที่ยว
'ฉันไม่สามารถไปทางใต้'
ทางใต้สภาพแวดล้อมเป็นทะเลทรายดังนั้นมันจึงเป็นสภาพแวดล้อมที่ไม่เหมาะสำหรับฮัมมิ่งเบิร์ด
เขาต้องการสถานที่ที่สามารถหาน้ำหวานและแมลงได้ง่ายๆ
'งั้นไปพื้นที่คุ้นเคยทางตะวันออกกัน'
วีดข้ามอาณาจักรโรเซนไฮม์(Rosenheim)มุ่งหน้าไปยังที่ห่างไกลเทือกเขายูโรกินะ(Yurokina)
การเดินทางทั้งวันทั้งคืนซ้ำๆซากๆ!
ที่กลางอาณาจักรโรเซนไฮม์ได้ถูกทำลายโดยวิหารเอ็มบินยู
'ฉันคุ้นเตยกับชาวเมืองจำนวนมากที่นี่......'
ปิรามิดยังคงอยู่แต่ภูมิประเทศโดยรอบได้เปลี่ยนเป็นหนองบึงเนื่องจากน้ำท่วม
มันเป็นผลจากหายนะที่วีดทำให้เกิดขึ้น
วีดยังพยายามอย่างยากลำบากเพื่อให้ได้อาหารจากรอบๆที่นี่
'ธรรมชาติควรได้รับการปกป้อง'
เขากำลังเผยแพร่เกี่ยวกับการอนุรักษ์ธรรมชาติ!
วีดพยายามมองหาเจ้าสฟิงค์ที่เขาให้ชีวิตแต่หามันไม่เจอ ในเวลานั้น,
วีดอยู่บนพวกไวเวินแต่เขารู้ว่า
พวกวิหารเอ็มบินยูได้ทำลายมันจากการถ่ายทอดออกอากาศพวกเศษชิ้นส่วนอาจสูญหายไปในแม่น้ำหรือแตกกระจาย
เหนือพื้นดินดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะหาพบ
อาณาจักนโรเซนไฮม์ได้สร้างเมืองหลวงรอบปราสาทเซราบ็อก(Serabourg
Castle) แต่อาณาบริเวณที่ตก
อยู่ในยึดครองของวิหารเอ็มบินยูอยู่ในสภาพรกรุงรัง
โชคดีที่วีดได้ผ่านมาได้อย่างปลอดภัยท่ามกลางพื้นที่ภายใต้อิทธิพลและการครอบงำ
ของวิหารเอ็มบินยู
สู่เทือกเขายูโรกินะ
พวกดาร์คเอลฟ์และออร์คถูกแยกจากกันเนื่องจากพระเจ้าที่พวกเขาเชื่อถือ
"ชวิค, เจ้าง้าวนี่เป็นสิ่งเดียวเท่านั้นที่ข้านับถือ"
ออร์คเป็นพวกง่ายๆ
จำนวนพวกเขามีมากกว่าในอดีตและพวกผู้ที่เล่นเป็นออร์คยังมีส่วนร่วมในการบุกเบิก
วีดได้สอนการแกะสลักให้พวกออร์คดังนั้นรูปแกะสลักหยาบๆได้ตั้งอยู่ในหมู่บ้าน
เขาเกาะลงที่บ่าของรูปแกะสลัก
เพื่อผ่อนคลายสักเล็กน้อยระหว่างนั้นก็ไซ้ขนของเขาไปด้วย
สายตาอันเฉียบคมของออร์คเด็กตนหนึ่งพบเห็นวีด
"ชวิค ชวิค ชวิท, มีอาหารอยู่ที่นั่น"
"ข้ายังคงหิวแน่หลังจากกินเจ้านั่น, ชวิค!"
"ฉันต้องไปที่อื่นแล้ว"
วีดได้บินเป็นระยะทางไกลมากๆๆๆกว่าสี่วัน อย่างไรก็ตามจำเป็นต้องบินต่อไป
เพื่อความสำเร็จที่สมบูรณ์แบบ
ในภารกิจ
'ฉันจะไปถึงสุดขอบตะวันออกได้ไหมนะ?'
ณ.ที่สุดขอบทางตะวันออก
การสำรวจยังไปไม่ถึงที่นั่นเพราะเหตุว่าถูกอุดไว้อย่างสมบูรณ์ดัวยพวกมอนสเตอร์มันจะเป็นการช่วยเหลือ
อันยิ่งใหญ่ถ้าเขากลับมาที่นี่เพื่อออกล่าหลังทำภารกิจแล้วร่างกายของเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดเหมาะสมสำหรับการเดินทางไกล
แต่มันต้องการการกินไม่รู้จบสิ้นและไม่มีความสามารถในการต่อสู้
สภาพแวดล้อมทางธรรมชาติยังคงเดิมอยู่และมีสัตว์ร้ายจำนวนมากขณะที่เขามุ่งหน้าไปทางตะวันออก
มีพวกสัตว์บินได้อื่นๆอีกและพวกงูที่เลื้อยกันยั้วเยี้ยพยายามที่จะกินวีด
กบที่หลบซ่อนอยู่ในพุ่มไม้นั้นน่ากลัวกว่า
มอนสเตอร์เลเวล 400
'เอาละไปที่อื่นกันอีก
การค้นหาเป็นสิ่งสำคัญมากกว่าการผจญภัยที่เป็นอันตราย'
เขาคำนวณระยะทางการบินและเปลี่ยนทิศทางของเขา
'ฉันมาถึงที่ชายหาดทางเหนือในอาณาจักรเบรนท์และข้ามไปสู่หมู่เกาะก่อนที่การไปถึงโมราต้า
และแล้วฉันจะหันหัวกลับโรเซนไฮม์อีกครั้ง
เขาเฝ้าดูผู้คนและเหล่ามอนสเตอร์ในบทบาทฮัมมิ่งเบิร์ดและปะปนร่วมกับนกตัวอื่นๆ
เขามีความคิดเพ้อฝัน
มากมายขณะที่เดินทางไปทั่วทวีปในเวลา
12 วันในฐานะฮัมมิ่งเบิร์ด
***********************
กรุ๊ก กรู๊
ชายฝั่งในอาณาจักรเบรนท์ วีดได้เดินทางร่วมกับพวกนกนางนวล
ร่างของเขาเล็กในบทบาทฮัมมิ่งเบิร์ด
ดังนั้นนกทั้งหลายจึงไม่สนใจเขา
กา!
วีดใช้ร่างกายที่พิเศษของเขาเพื่อกลั่นแกล้งเจ้าพวกกาดำ
พวกอีกาพยายามไล่ตามหลังวีดแต่เขาจะใช้
ร่างกายของเขาเพื่อหลีกเลี่ยงพวกมัน
มันไม่อันตรายเนื่องจากความเร็วที่รวดเร็วของฮัมมิ่งเบิร์ดแต่พวกมันมีจำนวนมาก
นอกจากนี้เขายังกินน้ำหวานจากดอกไม้ที่เบ่งบานบนริมชายหาดและกระจายเกสรดอกไม้!
-
คุณได้แพร่กระจายเมล็ดแมนเดรค(Mandragora)บนเนินแห่งสายลม(Hill
of Wind)
ดินแดนนี้ขรุขระและแห้งแล้งดังนั้นไม่ง่ายเลยสำหรับไม้ดอกอย่างดาวกระจายที่จะเติบโต
แต่ด้วยการเอาตัวรอดของแมนเดรคหมายความว่ามันสามารถเจริญเติบโต
แล้วสักวันหนึ่งจะเป็นกลุ่มที่เข้มแข็ง
(ป่าแมนเดรคล่ะมั้ง)
ความใกล้ชิดธรรมชาติเพิ่มขึ้น 4
สถานะทางศิลป์เพิ่มขึ้น 7
เนื่องจากความงดงามของธรรมชาติ
ความเชี่ยวชาญการแกะสลักของคุณจะเพิ่มขึ้นทันทีที่พืชเติบโตเต็มที่
วีดกระจายเกสรด้วยระยะระยะการบินของฮัมมิ่งเบิร์ด
เพราะว่าความใกล้ชิดธรรมชาติเป็นสิ่งจำเป็น
ในการสร้างมหาภัยพิบัติ
'มันจะเยี่ยมมากสำหรับการสร้างภัยพิบัติขนาดใหญ่มากกว่าแค่ถล่มหุบเขา'
มันจะดีถ้าเกิดภัยพิบัติมากขึ้น
ถ้าพืชเจริญเติบโตและแพร่กระจายออกไปแล้วเขายังจะได้รับความเชี่ยวชาญ
การแกะสลักในภายหลัง
กิจวัตรประจำวันของเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดเหมือนจะแค่การกินแต่การเคลื่อนไหวอันคล่องแคล่วที่เป็น
อยู่ในขณะนี้เป็นบทบาทสำคัญในธรรมชาติ
วีดได้ข้ามมหาสมุทร
ฮัมมิงเบิร์ดมีวิสัยทัศน์ที่ดีเยี่ยมและพวกนกนางนวลยังให้คำแนะนำเขา
เขาพบกับฝูงนกอพยพอื่นๆและตามพวกมันไปยังเกาะที่อุดมด้วยดอกไม้, ผลไม้ และพวกถั่วนัท
การเดินทางไปกับพวกนกก็สนุกสนานตามวิถีของตัวเองและเฝ้าดูนกนับพันปะปนกันไปเป็นความสงบสุข
อันไร้ขอบเขต
ความเร็วของเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดนั้นเร็วยิ่งกว่านกตัวไหนๆแต่ปัญหาก็คือเรื่องที่ไม่สามารถบินไกลมากๆโดย
ไม่เกิดอาการหิวได้ กระทั่ง,ถ้าเขากินจนร่างกายแทบระเบิดแล้วเขาก็สามารถเดินทางไปยังเกาะได้อย่างปลอดภัย
-เขาได้รับเมล็ดและเกสรของต้นหยาดหิมะ(Snowdrop)ที่หายาก
มันเป็นไม้ดอกสีขาวที่เบ่งบานในฤดูหนาวเมื่อมีหิมะตก
-คุณได้รับเมล็ดฝรั่งที่หายาก
คุณได้รวบรวมผลไม้ที่รสชาติดี
ถ้าเขากระจายเมล็ดพันธุ์อันมีค่าแล้ววีดสามารถเพิ่มสถานะและความเชี่ยวชาญการแกะสลัก
เขาไม่ได้เพียง
แค่ทำประติมากรรมจากไม้หรือหินเท่านั้นแต่เปลี่ยนทั้งทวีปให้สวยงาม
"คลี่ใบเรือหลัก!"
เหล่าเรือของพวกพ่อค้าและนักผจญภัยได้ล่องออกสู่มหาสมุทร
"หันไปหาทางท่าเรือและล่องไปตามกระแสคลื่นของมหาสมุทร!"
วีดอ้อยอิ่งอยู่ใกล้เรือพวกนั้นมาก
-การปรากฏตัวของฮัมมิ่งเบิร์ดได้เพิ่มโชคของคุณ
ฮัมมิ่งเบิร์ดที่พบเจอยากมากในทะเลได้ปรากฏให้เห็น
ความเสียหายที่เป็นไปได้จากภัยพิบัติทางธรรมชาติได้ลดลงและ
ลาภลอยอาจเกิดขึ้นในระหว่างการเดินทาง
มีลมแรงมากและพายุในทะเลแต่ไม่มีพวกมอนสเตอร์พเนจรมากนักเหมือนบนแผ่นดิน
บางครั้งสัตว์ทะเล
ที่อันตรายอย่างฉลามสามารถเห็นได้บ่อยๆมันช่างน่าเบื่อหน่าย
ทักษะการตกปลาเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในช่วงเวลาดังกล่าว!
ใบเรือได้รับการปรับตามลมขณะที่ต้นหนกำหนดทิศทาง
วีดเกาะลงเบาๆบนบ่าของนักตกปลาคนหนึ่ง
"เจ้านกที่น่ารัก, เจ้ามาจากไหนกัน?"
ฮัมมิ่งเบิร์ดเชื่อว่าเป็นโชคดีดังนั้นเขาจึงรู้สึกยินดี
"ฮัมมิ่งเบิร์ด นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นฮัมมิ่งเบิร์ดในมหาสมุทร"
"วันนี้ต้องโชคดีสุดๆ เจ้าหิวไหม?"
โดยเฉพาะคุณผู้หญิงมีปฏิกิริยาตอบสนองเป็นอย่างดีกับเขาและให้เขากินปลาซาดีนรสดี
มันออกจะยาก
ที่จะจับปลาในมหาสมุทรแต่ฮัมมิ่งเบิร์ดก็สามารถเติมท้องของเขาด้วยสิ่งอื่นๆ
"ฉันจับเจ้านี่ได้ละจะขอชิมมันเลย"
"จิ้มถั่วหมักเหนียวๆด้วย!"
แน่นอนว่ามีผู้เล่นที่มุ่งมั่นเพื่อชีวิตของเขา เลเวลของพวกเขาต่ำกว่า 200 ซึ่งมันไม่ได้สูงนัก การต่อสู้ไม่ได้
เกิดขึ้นบ่อยนักในทะเลดังนั้นเลเวลและทักษะของพวกเขาจึงต่ำ
วีดบินหนีไปโดยปราศจากความเสียใจขณะที่ฟังคำขู่
ของพวกเขา
ปุ.ๆ.ๆ.ๆ.ๆ!
แน่นอนวีดจิกอย่างไร้เมตตาไปที่ใบเรือของพวกเขาก่อนที่จะจากไป
เขามีชีวิตอีกสี่วันในฐานะฮัมมิ่งเบิร์ด
เมื่อเขาได้มาถึงที่ตอนเหนือของทวีป
เขากระจายเมล็ดพันธุ์ประหลาดจำนวนมากที่เขาพบบนเกาะ ส่วนใหญ่ในการ
ใช้ชีวิตในฐานะฮัมมิ่งเบิร์ดคือการค้นหาว่ากินอะไรดี
วีดวางแผนว่าจะหย่อนพวกเมล็ดพันธุ์ประหลาดในโมราต้าก่อนค่อยหันกลับไปที่โรเดียม
แน่นอนว่าเขาบินตลอดเวลาทั้งวันทั้งคืนเขาไม่ใช่นกฮูกแต่เป็นเพราะเขาคุ้นชินกับการบินด้วยดวงดาวบนฟ้า
ยามค่ำคืนการเดินทาง 12 วันของเจ้าฮัมมิ่งเบิร์ดเกือบจบลงแล้ว
และถ้าเขารู้สึกเหนื่อยแล้วเขาก็จะลงเกาะบนนกตัวอื่นๆ
หรือบนเสากระโดงเรือ
จบตอน
ผู้แปล :
Acid กรด
Editor : แอดชิน เพจ
เราอ่านนิยายแปล
