เล่ม 18 ตอนที่ 4 ประติมากรรรมแห่งอารูเพ่น แปลโดย hasu

ผ่านไป 23 วัน ในที่สุด ลีฮุนก็ได้กลับจากทริปยุโรปเสียที ที่บ้านเขาไม่มีใครอยู่เนื่องจากน้องสาวไปห้องสมุดตั้งแต่เช้า ดังนั้น เขาจึงเริ่มทำความสะอาดบ้านประจำวันที่ห้องนั่งเล่นและห้องอื่นๆ

หลังจากเสร็จแล้ว ลีฮุนก็เหนื่อยเสียจนลงไปนอนกองกับพื้น

 ‘ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนเราถึงอยากไปเที่ยวกันนักถ้ามันจะต้องเหนื่อยขนาดนี้ ขอนอนสบายๆ อยู่บ้านดีกว่า’

มันเป็นเรื่องที่เกินกว่าที่เขาจะเข้าใจได้ ว่าทำไมนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติถึงได้มาเที่ยวทุกๆ ฤดูกาลท่องเที่ยว เขาขอพักผ่อนอยู่บ้านซะยังจะดีกว่าออกไปทนทุกข์ทรมานอยู่ข้างนอกนู่น! ความคิดเกี่ยวกับวันหยุดหน้าร้อนของเขาก็คือการกินข้าวกับหมูผัดเปรี้ยวหวานและไก่เป็นมื้อเช้าและกลางวันตามลำดับ จากนั้นก็เข้านอนพร้อมกับเปิดพัดลม     

 “โอ้... ถ้าเรานอนเฉยๆ ทั้งวันได้จะดีแค่ไหนกัน”

เขารู้สึกหดหู่ ไม่ว่าร่างกายจะแข็งแรงสักเท่าไหร่ แต่มันก็ไม่มีทางเลยที่เขาจะไม่เหนื่อยเลยหลังจากไปมาทั่วทั้งเอเชียกลาง ยุโรป และแอฟริกา แต่กลับไม่สามารถพักได้เพราะยังต้องหาเงินต่อ ยุคทองแห่งหน้าร้อน! เขาต้องอุทิศตนอย่างเต็มที่ในการไล่ตามคู่แข่งให้ทันทั้งทางด้านเลเวลและสกิล เขายังต้องการเงินอีกมากเป็นค่าใช้จ่ายในบ้าน และเขาจะไม่ยอมให้มีเดือนไหนที่ค่าใช้จ่ายติดลบแน่นอน

 “อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่างในทวีปเวอร์เซลล์ และในโมราต้า...”

23 วันในโลกจริงนั้นนับเป็นเวลามหาศาลในรอยัลโร้ด เมื่อคำนวณจากรอัตราความแตกต่างของเวลาที่ 4 เท่า ตอนนี้ผ่านไปแล้วทั้งหมด 92 วันในรอยัลโร้ด นี่เป็นสิ่งที่เขาเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลาในระหว่างการเดินทาง

 “ไม่รู้ว่าโมราต้าจะเป็นไงบ้าง แต่มันก็ต้องเป็นเหมือนตอนที่เราออกจากเกมมาและไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้วล่ะเนอะ”

ลีฮุนเปิดกระเป๋าเดินทางและเทเอาของฝากออกมา ของเหล่านี้คือหลักฐานว่าเขาไปยุโรปมาจริงๆ

โรงแรมไซแอนเบล

โรงแรมฮิลตัน

โรงแรมปารีส

เขาเอาผ้าเช็ดตัว แปรงสีฟัน ยาสีฟัน สบู่ และแชมพูมาจากโรงแรม! นอกจากนี้ เขายังแอบขโมยผ้าห่มมาจากบนเครื่องบินด้วยเลยทำให้กระเป๋าตุง ในกระเป๋าอีกใบยังเต็มไปด้วยเสื้อผ้าจากฝรั่งเศสและอิตาลี่ สร้อยคอ กระเป๋าถือ และของอื่นๆ สำหรับน้องสาวแล้ว เขาไปซื้อของทั้งหมดนี้มาเอง ลีฮุนไม่ลืมซื้อของฝากเลยแม้แต่อย่างเดียว

 “90 ยูโรเหรอ? ไม่ ไม่ ไม่ 40 ยูโร” (t/n: 90eur~3400thb, 40eur~1500thb)

“ไม่ได้เหรอ งั้นบาย”

“40 ยูโร 40 ยูโร 40 ยูโร!”

เขาไม่ลังเลเลยที่จะต่อราคาในร้าน ลีฮุนสามารถประเมินราคาของสิ่งของต่างๆ ตามลักษณะและวัตถุดิบได้ แถมยังบวกค่าแรงที่สูงเนื่องจากผลิตในยุโรปให้อีก เขายืนยันที่ราคา 40 ยูโรจนได้ราคาที่ลดลงมาจนพอรับได้ที่ 52 ยูโรในที่สุด (t/n: 52eur~2000thb)

 “โลกนี้มันเต็มไปด้วยคนโกง”

พวกพ่อค้าแม่ค้าโก่งราคานักท่องเที่ยว เพราะฉะนั้น มันเลยช่วยไม่ได้ที่เขาจะต้องวางมาดในสภาพแวดล้อมที่เป็นพิษแบบนี้ มือของลีฮุนสั่นหงึกๆ อย่างลำบากใจในขณะที่เขาจ่ายเงิน

 “คนนิจิวะ!” (สวัสดีในภาษาญี่ปุ่น)

นี่คือศักดิ์ศรีของนักท่องเที่ยวชาวเกาหลี! (t/n: คือลีฮุนหักคอต่อราคาของแล้วแอ๊บพูดภาษาญี่ปุ่น แม่ค้าจะได้นึกว่าเป็นคนญี่ปุ่น ไม่ใช่เกาหลี55)

นอกจากน้องสาวแล้ว เขายังมีของฝากสำหรับโอดงมาน ชอยจีฮุน จองเฮียวริน และคนที่เหลือ

 “ขอแค่มีอะไรสักอย่างให้พวกนั้นไปก็ไม่เป็นไรแล้ว”

เสื้อยืดสุดหรูติดยี่ห้อจากยุโรป!

เขาซื้อมาจากยุโรป เหมือนๆ กับกองของฝากที่ซื้อมาจากตลาดในจีน

เขาใช้เงินไปทั้งหมด 800,000 วอน (~25,000thb) โดยของที่แพงที่สุดที่ซื้อมา ราคา 60,000 วอน (~1,800thb) เขาเช็คราคาของทุกชิ้นมากกว่า 15 ครั้งก่อนจะเริ่มต่อจนได้ราคาที่เหมาะสม

นั่นคือรสชาติที่แท้จริงของการชอปปิ้งระหว่างไปเที่ยว! ลีฮุนจัดการของทั้งหมดคร่าวๆ ก่อนจะนั่งลงและเปิดโทรทัศน์ ได้เวลาที่รายการเกี่ยวกับทวีปเวอร์เซลล์ออกอากาศพอดี เขาเลยนั่งดูเพื่อศึกษาสถานการณ์ปัจจุบันของรอยัลโร้ด

***

“คุณโอจูวานคะ ทราบมั้ยคะว่าตอนนี้อาณาจักรแห่งฮาเวนประกาศสงครามกับอาราจักรคัลลามอร์เรียบร้อยแล้ว”

 “ถูกต้องแล้วครับ ผมยังได้ข่าวมาว่าพวกเขายังสามารถหยุดการรุกคืบของอัศวินแห่งอาณาจักรคัลามอร์ได้ด้วย ตอนนี้พวกเขากำลังหยุดรอให้ทหารของฝ่ายศัตรูภายในป้อมประกาศยอมแพ้ หรือมิฉะนั้นก็จะต้องเผชิญหน้ากับกองทหารกว่าสองหมื่นนาย และเส้นทางลำเลียงของป้อมปราการยังถูกตัดขาดไปแล้ว จึงดูเลี่ยงไม่ได้เลยที่พวกเขาจะต้องประกาศยอมแพ้”

ลีฮุนไม่รู้มาก่อนเลยว่าอาณาจักรแห่งฮาเวนได้ประกาศสงครามต่ออาณาจักรคัลลามอร์ อาณาจักรแห่งฮาเวนมีผู้เล่นที่เก่งกาจอยู่เป็นจำนวนมาก มีผู้เล่นจำนวนมหาศาลในทวีปกลาง กำลังของผู้เล่นเหล่านั้นมากพอที่จะโค่นอัศวินคัลลามอร์ที่ว่ากันว่าไร้พ่ายได้

นอกจากกิลด์เฮอร์มิสแล้ว กิลด์ขนาดใหญ่ที่มีชื่อเสียงอื่นๆ ล้วนไม่ถูกพูดถึง อาณาจักรแห่งฮาเวนและกิลด์ลูกได้รับความเสียหายอย่างหนักจากการที่กิลด์เฮอร์มิสไม่เข้าร่วมสงคราม พวกเขาจึงต้องพยายามหาแพะรับบาป แน่นอนว่าไม่มีใครอื่นนอกเสียจากบาร์ดเรย์ ถึงแม้คนอื่นจะไม่รู้เรื่อง แต่บาร์ดเดรย์นั้นเป็นผู้นำลับๆ ของกิลด์ใหญ่อย่างเฮอร์มิส ตั้งแต่เริ่มเล่นรอยัลโร้ดมา บาร์ดเรย์ได้ขยายอิทธิพลของเขาไปทั่วกิลด์   ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา กิลด์นี้จึงได้เป็นหนึ่งในกิลด์ที่แข็งแกร่งที่สุด

 “กิลด์เฮอร์มิสเหรอ มันดูปัดความรับผิดชอบไปหน่อยหรือเปล่าถ้าบอกว่ากิลด์เฮอร์มิสเป็นตัวแทนของอาณาจักรแห่งฮาเวน”

 “จะไปว่ากิลด์เฮอร์มิสได้ไง กิลด์ไหนๆ ก็ทำงี้ทั้งนั้น” (แอดมิน:  ใครๆเขาก็ทำกัน 555)

เสียงด่าทอกระจายไปทั่วทุกกิลด์ใหญ่ในอาณาจักรแห่งฮาเวน เขาไม่รู้เลยว่าอาณาจักรแห่งฮาเวนได้ผนวกเอาดินแดนของอาณาจักรคัลลามอร์มาได้ และกองทัพของพวกเขาก็แข็งแกร่งขึ้นทุกวันๆ

 “มีศัตรูไม่กี่คนหรอกที่จะต้านทานอาณาจักรแห่งฮาเวน ณ ตอนนี้ได้”

บาร์ดเรย์ตัดสินในเข้าร่วมสงคราม นี่ไม่ใช่คำสั่งของกิลด์เฮอร์มิสแต่เป็นการตัดสินใจโดยพลการของเขาเอง ในระหว่างการต่อสู้ บาร์ดเรย์และกลุ่มของเขาซุ่มโจมตีอาณาจักรคัลลามอร์จากด้านหลัง ส่วนกองกำลังของกิลด์เฮอร์มิสเข้าทำลายเสบียงและเกวียนของศัตรู หลังจากนั้น วิดีโอที่พวกเขาลูทของแล้วเอามาขายที่เมืองข้างเคียงก็ถูกอัพโหลดลงในหอเกียรติยศ ผู้เล่นฝ่ายอาณาจักรแห่งฮาเวนเลยได้ฉลองกันทุกเมื่อที่วิดีโอถูกอัพโหลด

 “ไม่มีใครแข็งแกร่งไปกว่าบาร์ดเรย์อีกแล้ว”

 “ผู้พิทักษ์แห่งอาณาจักรฮาเวน!”

แต่ละคลิปที่มีคนมาโพสท์คอมเมนท์เป็นร้อยเป็นพัน เนื่องจากมีผู้เล่นดูการถ่ายทอดสดอยู่ ชื่อเสียงของบาร์ดเรย์ในฐานะผู้แข็งแกร่งที่สุดในทวีปเวอร์เซลล์จึงยิ่งขจรขจาย นักดาบที่มีเลเวลสูงที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดในทวีปเวอร์เซลล์ไม่ใช่ใครที่จะถูกมองข้ามได้

เรื่องเหล่านี้ยิ่งเป็นเหมือนการตอบโต้การกระทำของวีดในกองทัพอมตะในฐานะคาริชวิ และการต่อสู้กับมังกรกระดูกมากยิ่งขึ้น กิลด์ที่มีชื่อเสียงกิลด์อื่น เช่น กิลด์แลงคาเชียร์ก็ถูกลากไปเอี่ยวด้วยเช่นกัน แต่ก็ยังเอามาเทียบกันไม่ได้ อาณาจักรแห่งฮาเวนปิดกั้นเส้นทางลำเลียงของอาณาจักรคัลลามอร์และตามติดมาด้วยการโจมตีสองทาง ทำให้ยากต่อการป้องกัน อาณาจักรคัลลามอร์ถูกบังคับให้ต้องล่าถอยกลับเข้าสู่ป้อมปราการของตนเอง บาร์ดเรย์และหน่วยของเขามีบทบาทสำคัญในสงครามระหว่างสองชนชาตินี้ แต่อย่างไรก็ตาม กิลด์เฮอร์มิสก็ยังประกาศบทลงโทษแก่บาร์ดเรย์

เนื่องจากท่านไม่ปฏิบัติตามการตัดสินใจของกิลด์เฮอร์มิส บาร์ดเรย์และสหายจะถูกแบนจากกิลด์เป็นเวลา 200 วัน

การที่ตัวแทนกิลด์เฮอร์มิสออกมาประกาศบทลงโทษทำให้เกิดเสียงคัดค้านจากผู้เล่นทั่วอาณาจักรแห่งฮาเวน เวบไซท์ของกิลด์เฮอร์มิสเต็มไปด้วยเสียงต่อว่าและการประท้วงเพื่อยกเลิกการลงโทษบาร์ดเรย์ ในทางกลับกัน ความเห็นในเชิงว่าบาร์ดเรย์เป็นผู้เล่นชั้นยอดก็ยิ่งกระจายไปมากขึ้น

 “ในกระดานสนทนาอีกอัน ก็มีคนให้ความสนใจอย่างมากในการไล่ล่าผู้เล่นเลเวลสูงที่ผจญภัยกับผู้เล่นอื่นๆ จำนวนมากในดันเจี้ยน ซึ่งนี่จะส่งผลอย่างมากต่ออาณาจักร”

 “มีข่าวเข้ามาเรื่อยๆ เลยว่าราคาของผ้ากำมะหยี่ถีบตัวสูงขึ้นมาก คุณคิดว่าเรื่องนี้จะเป็นอย่างไรต่อคะ”

 “คุณชินฮเยมิน คุณรู้มั้ยว่าช่างตัดเสื้อสามารถสร้างไอเท็มจากผ้ากำมะหยี่ได้ด้วย?”

 “โอ๊ะ ทำได้ด้วยเหรอคะ?”

 “เมื่อไปถึงขั้นต้น เลเวล 6 ก็จะสามารถผสมวัตถุดิบต่างชนิด เช่น ผ้า ขนสัตว์ และกำมะหยี่เข้าด้วยกันได้ นี่จึงเป็นวัตถุดิบที่ดีให้ช่างตัดเสื้อใช้ได้”

ทวีปเวอร์เซลล์มีข่าวสารหลากหลายประเภท สิ่งที่มีค่าพอจะเป็นข่าวได้จึงมักเกี่ยวข้องกับการพัฒนาอาณาจักร ซึ่งเมื่อผู้เล่นมีความหลากหลาย ข่าวที่ออกมาก็ยิ่งมีหลายประเภทเช่นกัน พวกเขาจึงเปิดกว้างให้มีการออกอากาศข่าวเกี่ยวกับความเชี่ยวชาญเฉพาะทางในรอยัลโร้ด

 “ดูๆ ไปแล้ว ผู้เล่นทางภาคเหนือคงจำเป็นต้องระวังตัวมากๆ”

 “คุณโอจูวาน ที่ภาคเหนือมีอะไรเกิดขึ้นหรือคะ?”

 “ข่าวจากภาคเหนือยิ่งมายิ่งตึงเครียดขึ้น ตอนนี้ มีนักรบรับจ้างจากทวีปกลางถูกว่าจ้างให้ขึ้นไปทางเหนือด้วย”  

ชินฮเยมินดูท่าทางกังวล

 “ถ้าอย่างนั้น หมายความว่ากำลังจะเกิดสงครามที่ภาคเหนือเหรอคะ?”

 “โมราต้าจะถูกพิชิตแน่ๆ”

 “แต่ดูเหมือนว่าเทพสงคราม วีด จะเป็นผู้ปกครองโมราต้านะคะ”

 “ภาคเหนือได้กลายเป็นศูนย์กลางการค้าและการผจญภัย แต่ท่านลอร์ดกลับหายตัวไปเป็นเวลานาน จึงได้เกิดสิ่งนี้ขึ้น ช่วยสลับหน้าจอไปยังวิดีโอเลยครับ”

จอโทรทัศน์สลับภาพไปเป็นหมู่บ้านทางเหนือ ทหารที่ถูกฝึกมาอย่างดีจำนวนหนึ่งพัน.. สองพัน.. จนนับไม่ถ้วนถูกแบ่งเป็นกลุ่มโดยมีช่างตีเหล็กคอยผลิตอาวุธให้ กลุ่มพันธมิตรประกอบด้วยกิลด์มากกว่าสิบกิลด์มารวมตัวกันและโอบล้อมช่างตีเหล็กที่สร้างอาวุธ ช่างน่าตื่นตาตื่นใจที่ได้เห็นผู้นำคอยฝึกฝนและให้คำสั่งแก่อัศวินที่เข้าร่วมกองกำลังมาเพื่อเอาชนะมหานครโมราต้าให้ได้ แล้วลีฮุนก็ปิดโทรทัศน์ลง

 “คิดเหรอว่าพวกแกจะมาแหยมกับโมราต้าได้!”

***

เขาปิดโทรทัศน์ด้วยท่าทีปกติเพราะนี่ยังไม่ถึงเวลาให้โกรธ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องบิลค่าไฟ! มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะปารีโมทหรือต่อยกำแพง

 “กล้าดียังไงถึงคิดจะมาขโมยชามข้าวของฉัน...”

เขาทนไม่ได้ที่จะปล่อยให้โมราต้าที่อุตส่าห์ลงทุนไปตั้งมากมาย ถูกแย่งชิงไปง่ายๆแบบนี้ พวกนั้นจะทำให้สิ่งที่มองยังไงก็เป็นของเขาต้องด่างพร้อย ถึงแม้หมาชิวาว่าจะน่ารักเรียบร้อย ก็ไม่ได้หมายความว่าเจ้าของมันจะเรียบร้อยเหมือนกันสักหน่อย ลีฮุนจะต้องปักช้อนของเขาลงไปบนชามข้าวก่อนใครให้ได้!

 “ฉันจะต้องเอาชนะมันให้หมด จากนั้น... พวกมันก็ต้องเตรียมตัวรับเละกันหน่อยล่ะ”

วีดยืนขึ้นและมองออกไปจากหน้าต่างปราสาทของเขา เขามองจากผู้เล่นในจัตุรัสกลางเมือง ไปยังทะเลสาบและรูปปั้นเทพีเฟรย่า ที่นี่เป็นสถานที่อันเหมาะสมสำหรับผู้เล่นใหม่และมันก็กำลังเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ในทุกๆ วัน เขาเห็นลูกวัวตัวน้อยนอนแผ่อยู่ริมถนน จากมุมนี้ พวกมันดูเหมือนลูกของเจ้าเหลืองเลย

 “ฉันอุตส่าห์ใช้หยาดเหงื่อและเลือดเนื้อของฉันในการสร้างเมืองนี้”

วีดสร้างประติมากรรมจำนวนมาก และใช้ทองจำนวนมากในการพัฒนาเมืองอย่างรวดเร็ว นอกจากนั้น ยังมีอีกหลายสิ่งที่ไม่เหมือนใคร ยังมีสิ่งก่อสร้างอีกตึกหนึ่ง

ศูนย์กลางศิลปะแห่งโมราต้า!

มันเพิ่งจะสร้างเสร็จ และยังเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา มีสวนขนาดใหญ่ที่มีต้นไม้ดอกไม้ นับเป็นความภาคภูมิใจของอาคารขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นและมองเห็นได้จากทั่วทุกมุมของเมืองโมราต้า

 “นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มองดูที่แห่งนี้ในฐานะลอร์ด”

วีดไม่ได้มามายังที่นี่เพื่ออัพเลเวลของตัวเอง แต่ก็มีผู้เล่นจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ที่มายังภาคเหนือเพื่อผจญภัย มีผู้เล่นทุกระดับที่มายังที่นี้ ยิ่งมีผู้เล่นมามากเท่าไหร่ ระดับการพัฒนาก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น เช่นเดียวกับกลิ่นหอมที่โชยมาเวลาทำอาหาร จะเป็นเรื่องน่าอับอายมากถ้าหยุดการพัฒนาโมราต้าไว้เพียงเท่านี้! วีดมองภาพดินแดนของเขาเป็นเหมือนข้าวชามหนึ่ง โดยอัศวินและทหารที่ภักดีทั้งหมดต่างก็เป็นของเขา

 “พอมาคิดๆ ดูว่าพวกมันกล้ามาขโมยชามข้าวตอนฉันไปเที่ยว...”

วีดมีทองทั้งหมด 390,000 เหรียญ ทั้งหมดนี้ได้มาจากการล่าคิงไฮดร้า ขายอาวุธและไอเท็มอื่นๆ เขาไม่เคยซื้ออาหารราคาแพงอย่างเหล้ารัม และไม่เคยซื้อโลหะมีค่าที่ไหน แต่เอาเงินไปลงทุนเป็นมูลค่ามหาศาล

 “โหมดกิจการภายใน!”

-หน้าจอจะถูกสลับไปยังกิจการภายในของยี่สิบสัปดาห์สุดท้าย ท่านสามารถจัดการบริหารเมืองโมราต้าได้ ทรัพยากรจะพร้อมใช้ทันที การทหาร: 51 เศรษฐกิจ: 989 วัฒนธรรม: 1512 เทคโนโลยี: 338 การพัฒนาท้องถิ่น: 121 สุขอนามัย: 41 ความปลอดภัย: 65% การทุจริตคอร์รับชั่น: 3 เงินทุนสำรอง: $518,642

โมราต้าขยายตัวอย่างต่อเนื่อง เงินเป็นสิ่งจำเป็นในการขยายพื้นที่ วัฒนธรรมและเทคโนโลยีจะช่วยเพิ่มพูนการพัฒนาทางเศรษฐกิจขึงมีเงินสะสมจำนวนหนึ่ง ต้องขอบคุณนิสัยของผู้คนที่ขยันทำงานหนักทำให้ดินแดนนี้ไม่มีปัญหาการทุจริตคอร์รับชั่นมากนัก

 “ดูประวัติรายได้”

รายได้ประจำเดือนของโมราต้า (หน่วยเป็นทอง) ภาษีโรงเรือน: 12,116 ภาษีที่อยู่อาศัย: 918 ภาษีการค้า: 22,889

การค้าขาย: 57,901 ภาษีการค้าและการรับจ้าง: 3,051 ภาษีที่ดิน: 57,901

ทรัพยากรเหมือง: 9,230 ทรัพยากรร้านค้า: 49,749 รายได้จากการขายอาหาร: 35,461

ผู้คนยังเดินทางขึ้นเหนือมายังเมืองโมราต้าอย่างสม่ำเสมอ อัตราภาษีต่ำสำหรับนักเดินทาง

ขาดแคลนแรงงานมีฝีมือ (ช่างตีเหล็ก, พ่อครัว, ช่างตัดเย็บ เป็นต้น) ประชากรไม่มีงานทำ 20,000 คน

ที่อยู่อาศัยบริเวณใจกลางเมืองหนาแน่นมาก อัตราภาษีโรงเรือนต่ำ การขายสินค้าราคาถูกเพิ่มขึ้นสูง

การผลิตและการค้าไม่ดีนัก เพรามีร้านค้าเพียง 9 ร้านที่เปิดถึงดึก เป็นศูนย์กลางการค้าของทวีปเวอร์เซลล์ หากนับตามเปอร์เซ็นต์ มีการนำเข้าสินค้าด้อยคุณภาพราคาถูก แต่หลากหลายชนิด

เส้นใยและผ้าชนิดพิเศษของโมราต้าสามารถขายได้ในราคาที่สูงขึ้น โมราต้าดึงดูดพ่อค้าและทหารรับจ้างอย่างมาก พ่อค้าจะซื้อสินค้าจากโมราต้าและนำไปขายยังส่วนอื่นของภาคเหนือ

ตลาดกลางเมืองแออัดและมีพื้นที่จำกัด แร่เหล็กคุณภาพสูงถูกสกัดจากเหมืองแร่ คุณภาพของเหมืองแร่ทองแดงและเงินกำลังเพิ่มขึ้น

โมราต้าจำเป็นต้องพัฒนาเหมืองแร่เพิ่มมากขึ้น ธุรกิจผับและโรงแรมกำลังเป็นที่นิยม ร้านอาวุธ ร้านชุดเกราะ โรงตีเหล็กไม่ค่อยทำธุรกิจมากนัก

เพราะมีผู้เล่นในโมราต้าเป็นจำนวนมาก สภาพเศรษฐกิจจึงเติบโตและเข้มแข็งขึ้น วีดตัดสินใจจะลงทุนด้วยเงินทั้งหมดที่มี

ติ๊ง!

การลงทุนครั้งใหญ่ในโมราต้า เจ้าเมืองโมราต้าได้ลงทุนอย่างมหาศาล อัตราการผลิตเพิ่มขึ้น 45% เป็นเวลาสองเดือน พื้นที่รอบเมืองขยายตัว อัตราการเพิ่มประชากรสูงขึ้น

ตอนนี้เขาลงทุนกับโมราต้าไปแล้วกว่า 900,000 เหรียญทอง

 “ก่อนอื่น เราต้องพัฒนาเหมืองแร่และพื้นที่การเกษตร พวกเขาจะได้ขยายพื้นที่ได้”

เขาอัดฉีดเพิ่มเงินลงไปอีก 320,000 เหรียญทอง!

เขาวางแผนจะพัฒนาพื้นที่การเกษตรอย่างไม่หยุดยั้ง รวมไปถึงเหมืองแร่แถบภูเขาด้วย

- ที่ดินถูกเคลียร์พื้นที่เรียบร้อยแล้ว - ด้วยความรู้แห่งจักรวรรดิอารูเพ่น ปริมาณพื้นที่ที่เคลียร์ได้เพิ่มขึ้น 13%. - มีการไถพรวนดินด้วยวัว เพื่อทำการเกษตร - คนงานและคนงานในเหมืองถูกกระจายไปยังเหมืองแร่ 3 แห่ง - โมราต้าส่งหน่วยสอดแนมไปยังภูเขาใกล้ๆ เพื่อสำรวจพื้นที่

ด้วยคำอำนวยพรแห่งเทพีเฟรย่าบนทวีปเวอร์เซลล์ โมราต้าจะสามารถผลิตอาหารได้เองภายในสามเดือน ดังนั้น มันจึงมีประโยชน์มากถ้ามีคนมาทำงานเกษตรเพิ่มขึ้น

 “นี่แหละคือหัวใจหลักของเศรษฐกิจ”

ด้วยผลผลิตธัญพืชและสายแร่ที่เพิ่มขึ้น รายได้ต่อเดือนของเมืองก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลตามไปด้วย วีดชอบกลยุทธ์ในการหาเงินอันนี้มากกว่าสิ่งอื่นใด

 “เงินไม่มีทางหักหลังใคร”

เงินทองและแหล่งทรัพยากร ไร้ซึ่งข้อแม้ใดๆ!

แทนที่จะใช้เงินไปกับข้าวของหรูหรา เขาขอใช้เงินไปกับการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานของเมืองดีกว่า

โมราต้ามีชาวเมืองจำนวนมาก และเงินทองก็กำลังสะพัดเป็นกราฟเลขชี้กำลัง ชาวบ้านก็ยังให้เควสอีกด้วย ชาวเมืองจะถูกกำหนดให้ทำการเกษตรหรือกิจการอื่นๆ จึงทำให้กิจกรรมทางเศรษฐกิจเติบโตไปเรื่อยๆ ถึงแม้ว่าผู้เล่นจะจากไป แต่คนท้องถิ่นของทวีปเวอร์เซลล์ก็ยังสามารถล่าสัตว์และหาเงินต่อได้ ยังมีเควสอีกมากที่ให้รางวัลแตกต่างกันไป และประชากรที่ร่ำรวยก็จะมอบเควสการล่าให้แก่ชาวเมืองในภาคเหนือพร้อมกับข้อมูลอันหลากหลาย

ผลงานศิลปะจากจักรวรรดิ์นิฟเฮล์มที่ล่มสลายสามารถพบได้ทั่วไปในเมือง จึงทำให้มีเควสระดับสูงเป็นจำนวนมากอีกด้วย เจ้าเมืองจะต้องพิจารณาความต้องการของเมืองให้ดี เพื่อการเติบโตของเมืองนั้นๆ

 “สร้างหอคอยพ่อมด”

ราคาของหอคอยพ่อมดแพงมากถึง 100,000 ทอง!

ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้สร้างหอคอย แต่ตอนนี้เขามีเงินสร้างมันสักที

 “ที่นี่คือภาคเหนืออันหนาวเหน็บแทนที่จะเป็นภาคกลาง เพราะงั้น ฉันต้องสร้างหอคอยพ่อมดน้ำแข็ง”

พ่อมดน้ำแข็งจะได้เปรียบมากกว่าในที่ที่มีอากาศหนาวเย็น วีดหาพื้นที่เหมาะๆ เพื่อสร้าง หอคอยพ่อมดน้ำแข็งนั้นงดงามมาก โลเคชั่นจึงต้องดีตามไปด้วยเพื่อความสวยงามของเมือง แถบจัตุรัสโมราต้านั้นมีบ้านเรือนและร้านค้าอยู่เต็มไปหมดแล้ว รูปปั้นเฟรย่าตรงริมฝั่งยังจะเงียบสงบเสียกว่า

 “เอาล่ะ”

วีดยังอยู่ในโหมดกิจการภายใน ดังนั้นเขาจึงมองเห็นผู้เล่นตรงใกล้ๆ กับรูปปั้นเทพีแห่งเฟรย่าได้

วีดสร้างหอคอยพ่อมดใกล้ๆ กับรูปปั้นเทพีแห่งเฟรย่า

หอคอยน้ำแข็ง!

แท่งน้ำแข็งสูงกว่ายี่สิบเมตรถูกสร้างขึ้น

 “นี่มัน!”

 “ลอร์ดโมราต้ากลับมาแล้ว!”

เมื่อการก่อสร้างหอคอยพ่อมดเสร็จสิ้น ก็มีเสียงเชียร์ล้นหลามมาจากผู้เล่นและชาวเมือง ท่านเจ้าเมืองโมราต้าที่หายตัวไป ได้กลับมาแล้ว ผู้เล่นและชาวเมืองต่างมีความเคารพต่อเทพสงครามวีดเป็นอย่างมาก

 “เอาล่ะ หอคอยพ่อมดเสร็จแล้วก็ได้เวลาลงทุนต่ออีกหน่อย”

อาชีพที่ผู้เล่นมือใหม่ในโมราต้าสามารถเลือกได้นั้นมีจำกัด แต่เมื่อมีหอคอยแล้ว ผู้เล่นจะสามารถเลือกอาชีพขั้นสูงเป็นเมจได้ อย่างไรก็ตาม ยังคงมีผู้เล่นอีกจำนวนมากที่หวังจะเลือกอาชีพชาแมนสายธาตุด้วย เพราะอาชีพชาแมนนี้เป็นที่นิยมมากในกลุ่มคนที่ไม่คุ้นเคยกับเกมสักเท่าไหร่ ที่ผู้เล่นเมืองใหม่เลือกเกิดในโมราต้าก็เพราะมีคลาสอาชีพหลากหลาย ดังนั้น หากจะเปลี่ยนคลาสแล้ว กิลด์ชาแมนจึงเป็นสิ่งจำเป็น

 “ก่อสร้างที่พำนักแห่งจิตวิญญาณ”

หน้าจอปรากฏขึ้นให้วีดเลือกจิตวิญญาณธาตุ

มีจิตวิญญาณยอดนิยมเป็นสิบ!

จิตวิญญาณธาตุที่หยิ่งยโสต่างแยกกัน ยืนห่างกัน

 “ต่อไป... ต่อไปก็...”

วีดเลื่อนผ่านหน้าจิตวิญญาณธาตุดูคร่าวๆ ตรงมุมหน้าจอมีจิตวิญญาณธาตุไฟตนหนึ่งกำลังเล่นกับไฟ และจิตวิญญาณธาตุดินกำลังตะกุยพื้นดินอยู่

 “ฉันจะสร้างบ้านให้ไอ้สองตัวนี้ล่ะ”

- เนื่องจากธรรมชาติของจิตวิญญาณธาตุ ค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างขั้นต่ำ 200,000 เหรียญทอง คุณต้องการลงทุนต่อหรือไม่

“200,000 เหรียญทอง”

- ที่พำนักแห่งจิตวิญญาณธาตุไฟ ก่อสร้างสำเร็จ

- ที่พำนักแห่งจิตวิญญาณธาตุดิน ก่อสร้างสำเร็จ

ในที่สุดประติมากรรมจิตวิญญาณธาตุที่เขาสร้างขึ้นก็ได้รับที่พักสุดแสนสบายเสียที ลักษณะของอาคารนั้นเป็นไปตามตัวจิตวิญญาณธาตุ จิตวิญญาณธาตุหินจะมีบ้านที่ทำจากหิน และจิตวิญญาณธาตุไฟจะมีบ้านที่อบอุ่น

ที่พำนักแห่งจิตวิญญาณช่วยเพิ่มความสัมพันธ์กับจิตวิญญาณธาตุ จิตวิญญาณธาตุสามารถพักผ่อนและเล่นสนุก... แต่ผลกระทบนั้นไวต่อขนาดของสิ่งปลูกสร้าง สามารถสร้างพันธะสัญญากับจิตวิญญาณธาตุได้

สิ่งก่อสร้างรูปแบบแตกต่างกันผ่านสายตาวีดไป ถ้าดูจากจิตวิญญาณธาตุที่เขาสร้างขึ้นมาแล้ว แน่นอนว่าวีดต้องประหยัดสุดๆ แน่

 “ก่อสร้างสมาคมชาแมนสายธาตุ!”

สมาคมชาแมนสายธาตุถูกจัดตั้งขึ้นเรียบร้อย

เขาใช้เงินไปถึง 80,000 เหรียญทอง แต่ในที่สุดผู้เล่นมือใหม่ในโมราต้าก็สามารถเปลี่ยนอาชีพเป็นชาแมนได้แล้ว ชาแมนสายธาตุสามารถเลือกสร้างความสัมพันธ์และยังสามารถซัมมอนจิตวิญญาณธาตุ เช่นธาตุลมหรือธาตุน้ำได้ แต่หากมีที่พำนักแห่งจิตวิญญาณธาตุแล้วล่ะก็ จะสามารถสร้างพันธะสัญญาได้ด้วย

 “ถ้ามีบ้านนี่แล้วล่ะก็ พวกนั้นจะสามารถสร้างพันธะสัญญาได้มากมายเลย”

โดยปกติแล้ว จิตวิญญาณธาตุแต่ละตัวล้วนมีนิสัยเอาใจยาก แถมยังเข้ากับจิตวิญญาณธาตุตัวอื่นๆ ไม่ได้อีกต่างหาก พวกมันทั้งเจ้าอารมณ์ ช่างเลือกกว่าจะยอมเข้าร่วมต่อสู้ และพวกมันยังอาจจะเมินชาแมนสายธาตุและไม่ยอมทำตามคำสั่งได้อีกด้วย ซึ่งสถานการณ์เหล่านี้จะทำให้ผู้เล่นเปลืองมานาสูงมาก เพราะฉะนั้น จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะต้องมีปัญหาระหว่างผู้เล่นกับจิตวิญญาณธาตุที่ไม่เชื่อฟัง แต่ทว่าจิตวิญญาณธาตุของวีดนั้นเชื่องกว่าจิตวิญญาณธาตุทั่วไป หาแบบนี้ที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว (แอดมิน: ผลจากการล้างสมองขั้นสุดยอด 555)

 “โชคดีเหลือเกินที่เราสร้างพวกมันขึ้นมา”

ถึงแม้ว่าพวกมันจะไม่ใช่จิตวิญญาณธาตุที่เก่งที่สุด แต่พวกมันก็ไม่ได้ห่วยกว่าจิตวิญญาณธาตุอื่นๆ

ไม่ปฏิเสธการทำพันธะสัญญากับใคร

ปฏิบัติต่อแขกทุกคนประดุจราชา

จิตวิญญาณธาตุของเขาสามารถทำพันธะสัญญาและถูกซัมมอนได้บ่อยครั้งตามคำสั่งของวีด พวกมันจะแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อยๆ ผ่านการทำงานอย่างขันแข็ง และเนื่องจากผู้ทำสัญญาจะได้ยินเสียงของจิตวิญญาณด้วย พวกเขาจึงสามารถสร้างความคุ้นเคยกันได้ วีดอยากจะคอยดูแลจิตวิญญาณทั้งหมดที่เขาสร้างขึ้นมา

 “นี่มันยังแค่การลงทุนเบื้องต้นที่จำเป็นเท่านั้น...”

คราวนี้ก็เหลือแต่พวกสิ่งก่อสร้างพิเศษแล้ว! แน่นอนว่าเขาไม่คิดจะสร้างพระราชวังหลวงอารูเพ่นเพราะมันจะเปลืองทั้งเงินและโลหะมีค่า  แถมเขาเองยังทนอาศัยอยู่ในสถานที่หรูหราขนาดนี้ไม่ไหวด้วย

 “สร้างยุ้งฉางพิเศษแห่งอารูเพ่น”

- ก่อสร้างยุ้งฉางเพื่อจัดเก็บธัญพืชได้เป็นจำนวนมาก ลดอัตราความผันผวนของราคาอาหาร และสนับสนุนการพัฒนาทางเศรษฐกิจและอัตราการเกิดของประชากร มูลค่าทางเศรษฐกิจเพิ่มขึ้น 7 ชาวบ้านที่หิวโหยจะอพยพมายังโมราต้า

ถัดจากที่พำนักแห่งจิตวิญาณธาตุ ก็เป็นยุ้งฉางขนาดใหญ่

สิ่งก่อสร้างที่ทำจากหินดูคล้ายกับหอคอยสูงระฟ้า

ใหญ่โตกว่าปราสาทดำ สิ่งก่อสร้างที่ใหญ่ที่สุดในโมราต้าสียอีก

อาคารขนาดมโหฬารที่สร้างขึ้นจากหิน 95% ถูกสร้างขึ้นมาเป็นยุ้งฉาง

 “นี่มันตึกเหรอ?”
 

 “มันอะไรน่ะ?”

ผู้คนมารวมตัวกันหน้าอาคารสมาคมชาแมนและที่พำนักแห่งจิตวิญญาณธาตุ ทุกคนเริ่มมีจิตวิญญาณธาตุระดับสูงกันบ้างแล้ว เนื่องจากชาแมนสามารถสร้างพันธะสัญญาในโมราต้าได้

 “ต่อไปต้องมีพ่อมดกับชาแมนเป็นจำนวนมากแน่ๆ”

“ถ้าฉันรู้นะว่าจะเป็นงี้ ฉันน่าจะรออีกนิดก่อนจะเลือกคลาส!”

มีผู้เยี่ยมชมที่พำนักแห่งจิตวิญญาณธาตุ ที่พำนักแห่งธาตุไฟและหินนั้นมีหน้าตาเป็นเอกลักษณ์ และตัวจิตวิญญาณธาตุเองก็กำลังอารมณ์ดี

 “ข้าจะรับใช้นายท่านด้วยความภักดี”

“ข้าสามารถฝังศัตรูได้ทีละ 34 คนบนสนามต่อสู้”

จิตวิญญาณธาตุกำลังเชิญชวนผู้เล่นให้เข้าไปหาพวกมัน!

ทันใดนั้น ยุ้งฉางแห่งอารูเพ่นก็ถูกก่อสร้างขึ้นมาข้างๆ ที่พำนักแห่งจิตวิญญาณธาตุ

 “ยุ้งฉางหลวงแห่งอารูเพ่น?”

“แล้วไอ้จักรวรรดิอารูเพ่นนี่คือที่ไหนกัน? ยุ้งฉางนี้เต็มไปด้วยธัญพืชและอาหารอื่นๆ ด้วย”

นี่เป็นครั้งแรกของทวีปเวอร์เซลล์มีสิ่งก่อสร้างทำนองนี้ มันสามารถเก็บสะสมเสบียงอาหารได้เป็นจำนวนมหาศาลเลยทีเดียว

 “ลอร์ดวีดสร้างสิ่งก่อสร้างนี้ขึ้นมาเหรอ?”

“แล้วเดี๋ยวนี่ ก็จะถูกเอาไปโพสท์ในบอร์ด!”

“เป็นข่าวว่ามีสิ่งก่อสร้างโผล่ออกมาในโมราต้าอย่างบ้าคลั่ง”

โมราต้านับว่าเป็นเมืองที่สวยงามที่สุดในทวีปเวอร์เซลล์ นักท่องเที่ยวมักจะตามมาชมจากในหอเกียรติยศ รูปภาพของวิวที่งดงามถูกโพสท์ไปทั่วอินเตอร์เน็ต และการที่จู่ๆ มียุ้งฉางขนาดยักษ์โผล่ขึ้นมาก็กลายเป็นประเด็นร้อนของเหล่าผู้เล่น

 “ก่อสร้างสระน้ำนางฟ้า”

- การก่อสร้างสระน้ำนางฟ้าสำเร็จ เหล่านางฟ้าจะปรากฏตัวขึ้นมาตามสระน้ำ

เมื่อทำการก่อสร้างสำเร็จ ก็ได้เวลาที่เขาจะออกจากเกมพอดี น้องสาวของเขากำลังจะกลับบ้านและก็ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว เหลือเวลาอีกไม่ถึงชั่วโมงก่อนที่เธอจะถึงบ้าน

 “เธอต้องรีบหาผู้ชายดีๆ ได้แล้ว”

***

จากหน้าต่าง จะสามารถเห็นลีฮายันที่กำลังกลับบ้านได้

 “วันนี้พี่กลับมาแล้ว”

เนื่องจากพี่ชายไปยุโรป นี่จึงนับเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเธอ ลีฮายันเดินไปตามถนน ในมือก็ยังถือกระเป๋าที่มีหนังสือพิมพ์ การทันเหตุการณ์ปัจจุบันเป็นสิ่งที่ดี และก็น่าประทับใจที่เธอติดตามข่าวอยู่ตลอด

 “อย่างน้อยรู้ไว้ก็ดีกว่ามาเสียใจภายหลังถ้าฉันไม่ตามข่าวเลย”

มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ลีฮายันไม่ได้ไปเรียน เพราะมีพวกทวงเงินกู้หน้าเลือดคอยตามไปถึงโรงเรียนเสียจนเธอนึกอยากฆ่าตัวตาย ข่าวลือแพร่ไปทั่วโรงเรียน จนทำให้การเจอหน้าเพื่อนเป็นเรื่องน่าอาย เธอไม่อยากจะเกิดมาในบ้านที่ทำให้หวาดกลัวทุกเมื่อเชื่อวันแบบนั้น แต่หลังจากจัดการหนี้สินทั้งหมดได้ก็ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับได้หลุดพ้นเสียที และในวันหนึ่ง เธอก็เลือกที่จะกลับไปโรงเรียน หลังจากที่ลีฮุนไปยังสถานที่หนึ่ง

 ‘เขาไปไหนกันนะ?’

ลีฮายันแอบตามเขาไปลับๆ จนพบว่าที่ที่ลีฮุนไปก็คือบ้านของอาจารย์เธอนั่นเอง

 “ผมขอโทษครับ ผมขอรับประกันว่าจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกแน่ๆ”

ลีฮุนต้องไปก้มหัวขอโทษอาจารย์ เพราะการไปโรงเรียนนั้นเปลืองเงิน เขาเลยเลือกจะดร็อปเรียนออกมาหางานทำถึงแม้น้องสาวจะคัดค้าน เธอไม่เคยลืมเหตุการณ์ที่ลีฮุนต้องเผชิญมาเลย เธอถึงได้ตัดสินใจ เลิกทำตัวงี่เง่า และเรียนรู้ที่จะเป็นน้องสาวที่ดี เมื่อเธอมาถึงประตูหน้าบ้านก็ได้ยินเสียงดนตรีที่ให้ความรู้สึกเย็นสบายลอยมา  ไม่ใช่เพลงแจ๊ซ แต่เป็นเพลงเต้นของกลุ่มนักร้องหญิง

ช่างน่ารัก น่าเอ็นดู

ชั้นควรใส่กระโปรงสั้นเพื่อเธอดีมั้ย?

เดี๋ยวฉันจะใส่เสื้อแขนกุดไปโชว์เธอไง

ฉันจะเป็นที่รักของเธอไปตลอดกาล

เป็นเพลงอะไรแบบนี้นี่แหละ!

เขาเริ่มจะทำอาหารอยู่ในสนามหลังบ้านเล็กๆ ลีฮุนกินอาหารในยุโรปมาเยอะมากแล้ว เขาจึงอยากจะทำอะไรสักอย่างจากวัตถุดิบที่มีอยู่

พาสต้ากับไวน์แดง!

เอาจริงๆ แล้ว นี่คือส่วนผสมระหว่างรสชาติของเกาหลีใต้และอิตาลี

ผู้แปล: hasu

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล