เล่ม 18 ตอนที่ 5 สถาปนาลัทธิโจ๊กหญ้า แปลโดย W.melonee

หลังจากลีฮุนกลับมาจากวันหยุด เขาก็มาเริ่มเล่นรอยัลโร้ดอย่างจริงจัง เมื่อทำอาหารเช้าและกลางวันให้น้องสาวแล้ว  เขาจะทุ่มเวลาให้กับรอยัลโร้ดอย่างเต็มที่ ชดเชยเวลาที่เขาเสียไปในยุโรป และแน่นอนเขาไม่มีความสุขเอาซะเลยที่ชอยจีฮุน มาป้วนเปี้ยนในชีวิตน้องสาวเขา

 “ถึงแม้มันจะดูเด็กไปซะหน่อย....แต่ไงก็ปล่อยไว้ไม่ได้ มันคือสิทธ์ของฉัน”

 อันดับแรก เขาทิ้งเบอร์ไว้ให้เด็กแถวบ้าน

“ติดต่อฉันทันทีที่สองคนนั้นเจอกันและอยู่ด้วยกันตามลำพัง และบอกฉันทันทีถ้ามันพยามที่จะเอาแขนมาโอบไหล่น้องของฉัน”

ด้วยคำพูดเหล่านั้นเขาทำให้เหล่าเด็กๆมาอยู่ข้างเขา เด็กสมัยนี้ชักชวนไม่ง่ายนัก แต่ด้วยผลตอบแทนเล็กๆน้อยๆ เงิน 1000 วอน บวกกับการขู่เล็กน้อยก็จะทำให้เด็กพวกนี้เป็นสายลับให้เขา

 “ถ้าแกไม่ทำตามที่ฉันขอแกรู้ใช่ไหมว่ามันจะเป็นการยากสำหรับแกที่จะอาศัยอยู่ในเมืองนี้ พวกแกไม่รู้จักคนที่อยู่ ป.6 เหรอ?”

หน้าของเด็กคนนั้นเริ่มซีดเผือด

 “คิดเอาละกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันบอกชื่อแกกับพวกนั้น”

เขาใช้อีกเทคนิคง่ายๆ ที่สำนัก

ที่สำนัก, เขาซื้อไส้กรอก 4 อันให้เด็กนักเรียนพวกนั้น แล้วเขาก็ให้เด็กพวกนั้นทำตามที่เขาต้องการ เขาบอกสถานที่ทั่วๆ ไปกับเด็กพวกนั้น เช่น ห้องสมุด โรงงหนัง โรงแรม และคาราโอเกะ แล้วก็เอารูปของทั้ง 2 คนให้ดู

 “โทรหาฉันทันทีเจอ 2 คนนี้”

รวมแล้วเขาใช้เงินไปทั้งหมด 500,000 วอน

และเพื่อความมั่นใจเขาส่งข้อความหา ชอยจีฮุน

 ‘ถ้าแกทำอะไร ฉันจะไม่ปล่อยแกเอาไว้แน่ ฉันจะฆ่าแก และตามล่าแกไปจนสุดขอบโลกและฆ่าแก’

เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ลีฮุนจึงเข้าไปในรอยัลโร้ดอย่างสบายใจ

“ฉันทำเพื่อน้องสาวของฉัน ฉันอยากให้เธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับผู้ชายที่เธอจะรัก!”

ข่าวเรื่อง ยุ้งฉางจักรพรรดิอารูเพ่น  มันคือสิ่งก่อสร้างเดียวที่ยังอยู่ในอาณาจักรอารูเพ่น อาณาจักรเดียวที่เป็นศูนย์รวมทวีปเวอร์เซลล์อย่างครบวงจร

 “วีดไปทำเควสของอาณาจักรอารูเพ่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่?”

 “เควสนั่น ...บางทีอาจจะเป็นเควสที่เกี่ยวกับอาณาจักอารูเพ่น”

 “มันเกี่ยวข้องอะไรกับการที่ราชาไฮดราถูกอัญเชิญออกมารึเปล่า?  ปกติแล้วคงไม่มีใครคิดจะเอามอนสเตอร์มา...แต่นี่มันเป็นการอัญเชิญ มันไม่มีทางที่ใครจะล่าได้เพียงคนเดียว”

ข่าวลือแพร่กระจายออกไปมากขึ้น!

ที่ข่าวลือกระจายออกไปเพิ่มขึ้นเพราะยุ้งฉางจักรพรรดิอารูเพ่น สิ่งก่อสร้างพิเศษที่วีดสร้างขึ้น ที่กระจายข่าวหลายแห่ง มีการสนทนาถ่ายทอดสดเกี่ยวกับเรื่องนี้หลายหัวข้อ ผู้คนหลายหลายต่างก็พูดถึง เพื่อตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของพวกเขาเกี่ยวกับ จักรวรรดิอารูเพ่น

มันจะทำให้ทวีปเวอร์เซลล์ร้อนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ถ้าวีดปล่อยข่าวความจริงเกี่ยวกับจักรพรรดิ ของจักรวรรดิอารูเพ่น

อย่างไรก็ตาม คนจำนวนมากก็จะได้รู้อยู่ดี

มันเป็นเพราะว่าไม่ควรจะมีคนที่ทำอาชีพอื่นๆ ได้รู้เกี่ยวกับประติมากรรมนี้ บรรดาผู้เล่นระดับสูงหลายๆ คน ไม่ต้องการให้คนอื่นได้รู้ความลับที่เกี่ยวข้องกับคลาสของพวกเขา

 “ทำไมเขาถึงตัดสินใจสร้างยุ้งฉางพิเศษขึ้นมานะ?”

 “อาจจะมีเงินจำนวนมากในนั้น? หรืออาจจะเป็นอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับเควส”

ผู้เล่นจำนวนมากต่างพูดคุยและคาดเดากันไปต่างๆนาๆ ต้องใช้หินขนาดใหญ่มาก ดังนั้นเขาคงไม่สามารถสร้างอะไรขนาดใหญ่ๆ ได้อีก

วีดเปิดโหมดแทรกขึ้นมา

 “สร้างโรงเรียนแห่งผู้รอบรู้”

ผู้มีปัญญาจะนั่งศึกษาในสถานที่นี้ เพิ่มระดับปัญญาชนของเมือง ความรอบรู้ของพ่อมดจะเพิ่มขึ้นอย่างถาวร 5  กระตุ้นการก่อสร้างสมาคมนักปราชญ์ เทคโนโลยีเพิ่มขึ้น 3

วีดย้ายไปยังพื้นที่ต่อไปใกล้ๆกับจัตุรัส ที่มีประตูวาร์ปเชื่อมกับแม่น้ำโหยหวน ในโมราต้า เหล่าผู้มีปัญญาที่ดูมีอายุมักจะพูดคุยหรือหลับอยู่ที่นี่

 “สร้างหอสังเกตการณ์ดาราศาสตร์”

อาคารหินที่มีลักษณะเที่ยงตรงและแม่นยำ คุณสามารถสังเกตการณ์ท้องฟ้ายามค่ำคืน การศึกษาสภาพภูมิอากาศขั้นสูง จะช่วยในการพัฒนาเวทมนต์ การค้นพบกลุ่มดาวจะนำความโชคดีมาให้ นักดาศาสตร์แห่งโมราต้าสามารถตรวจหาความโชคร้ายได้ เทคโนโลยีเพิ่มขึ้น 8

ในที่สุดหินทั้งหมดก็หมดสิ้น! อาคารของอาณาจักรอารูเพ่นใช้หินรวมเป็นจำนวนมาก ตอนนี้เขาสามารถสร้างได้แค่อาคารที่ทำจากไม้เท่านั้น

 “สร้างศูนย์รวมพ่อค้าอารูเพ่น”

สิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับพ่อค้า สามารถเข้าถึงเส้นทางการค้าได้มากขึ้น และควบคุมราคาสินค้าได้ จะสามารถจัดหาอาหารที่เป็นเป้าหมายนำไปสู่การเป็นพ่อค้าที่ร่ำรวย กระตุ้นความเกี่ยวข้องกับศิลปะทางการค้า(พวกการต่อรอง การโน้มน้าว)

 “สร้างศูนย์รวมผลิตภัณฑ์หนังสัตว์”

ศึกษาเฉพาะทางเกี่ยวกับการค้าผลิตภัณฑ์หนังสัตว์ชนิดพิเศษ หนังสัตว์สามารถนำมาทำเป็นผลิตภัณฑ์ที่ใช้ในครัวเรือนทั่วๆ ไป และค้าขายได้ เพิ่มทักษะของช่างตัดเย็บ และพัฒนาการตัดเย็บเชิงอุตสาหกรรม ความสัมพันธ์ทางเศรษฐกิจของการตัดเย็บในเมืองโมราต้าเพิ่มขึ้น 10 เทคโนโลยีเพิ่มขึ้น 15

 “สร้างสวน(สวนบนระเบียง) อาห์รูเพน ปลูกไม้ผล สร้างบ่อน้ำ และเกวียน”

เขาใช้จ่ายไปกว่า 500 ทองในการก่อสร้างครั้งนี้

สิ่งก่อสร้างของอาณาจักรอารูเพ่น ไม่ใช่สิ่งเดียวที่ทำให้โมราต้าเจริญรุ่งเรืองมากขึ้น

 “เปิดร้านขายอุปกรณ์  เปิดโรงหนังขนาดเล็ก เปิดร้านขายเครื่องประดับ เปิดร้านเฟอร์นิเจอร์ เปิดโรงกลั่นไวน์ เปิดฟาร์มไก่และฟาร์มแกะ”

เขาไม่ลืมที่จะแสวงหากำไรกับผู่เล่นที่อยู่ในโมราต้า

 “เงินที่เราจ่ายไปจะต้องกลับมาหาเราในที่สุด”

เขาสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างเพื่อจะรีดเงินจากผู้เล่นให้ได้มากที่สุด การสร้างโรงกลั่นไวน์จะทำให้ได้ไวน์คุณภาพดี ส่วนไก่จะนำไปสู่การขายให้กับในผับและโรงแรม ที่พัก นอกจากนี้การทำฟาร์มและเหมืองยังจัดเป็นอุตสาหกรรมหลักและเป็นแหล่งรายได้ที่สำคัญมาก แน่นอนเขาต้องระวังในเรื่องของการขาดดุลด้วย แต่ถึงยังไงมันก็คุ่มค่าอยู่ดีที่จะขยายการดำเนินงานไปทั่วโมราต้า

 “จัตุรัสเหมือนจะแคบไปหน่อย”

ผู้ใช้งานและอาคารอื่นไหลทะลักเพิ่มมากขึ้น จากพื้นที่ ที่เคยโล่งๆ ตอนนี้แคบลงมาก ข้างในน้ำพุจะเป็นจุดศูนย์รวมการค้า และคนอยู่รอบๆ เพื่อจะเอาเควส เป็นประจำทุกวัน โมราต้าเติบโตขึ้นอย่างเห็นได้ชัด ดูง่ายๆ ได้จากผู้คนที่ต้องเริ่มต่อคิวตามร้านค้า

 “คราวนี้เราจะขยายให้โมราต้าใหญ่ขึ้น”

วีดเริ่มสร้างจัตุรัสเพิ่มขึ้นอีก 4 แห่ง ในเขตชานเมือง

 “สร้างจัตุรัสไวเวิร์น  สร้างจัตุรัสปิงหลง สร้างจตุรัสไลท์ ทาวเวอร์ (จัตุรัสแห่งแสง)  สร้างจัตุรัสเจ้าเหลือง”

การสร้างจัตุรัสขึ้นด้วยน้ำพุมีราคาถึง 40,000 ทอง แต่ยังไงมันก็ถือเป็นกลยุทธ์ที่ดี

ก้อนกรวดกระจายตัวออกไปอย่างเท่าๆ กันแต่มันก็ยังไม่ค่อยเป็นระเบียบมากนัก

มันจัดเป็นพื้นที่ที่ใหญ่มากเมื่อเทียบกับ เมืองเซราบอร์ก เมืองหลวงของอาณาจักรโรเซนไฮม์ รูปปั้นเทพธิดาเฟรย่าห์ถูกล้อมด้วยจัตุรัสทั้งห้า รูปทรงเหมือนเพชร

"เชื่อมต่อพวกมันเพื่อที่คุณจะได้มีทางผ่านจากจัตุรัสหนึ่งไปอีกจัตุรัสหนึ่ง"

เขาป้อนคำสั่งให้สร้างถนนตัดผ่านพวกอาคารพาณิชย์ และพื้นที่พักอาศัย ตอนนี้ทั้งเมืองใหญ่กว่าเดิมถึง 5 เท่า!

เมื่อมองลงมาจากท้องฟ้าเขาจะเห็นรูปปั้นถูกล้อมด้วยจัตุรัสทั้งห้า

 “เมื่อซื้อเมืองตอนนี้ในฐานะเจ้าเมืองเราจะได้เงินจากพวกเขาในอนาคต”

นักข่าวจากที่กระจายข่าวแต่ละแห่งถูกส่งตัวไปทางตอนเหนือ เหตุผลเพราะว่ายังไม่มีการเคลื่อนไหวในการทำสงครามระหว่างอาณาจักรแห่งฮาเว่นกับอาณาจักรคัลลามอร์เพราะเหตุนี้  พวกเขาจึงมุ่งความสนใจไปที่สงครามที่กำลังดูคุกรุ่นในทางตอนเหนือของภูมิภาค

 “ครั้งนี้เทพสงครามวีดจะได้รับรสชาติแห่งความพ่ายแพ้อันขมขื่น เขาประมาทเกินไปที่คิดว่าจะต่อสู้กับเหล่ากิลด์ที่รวมตัวกัน”

 “อย่างนั้นหรอ กิลด์ต่างๆ ของทางเหนือจะมารวมตัวกันจริงๆหรือ? พวกเขาเข้าร่วมในนามของพันธมิตรกัน ชั่วคราว แต่ยังไงมันก็เป็นการยากที่พวกเขาจะทำงานร่วมกันอยู่ดี”

ผู้ท้าชิงปรากฏขึ้นเพื่อตอบโต้เควสขนาดใหญ่ของวีด

ความสนใจของประชาชนมุ่งไปที่ทางเหนือจากทั้งแหล่งกระจายข่าวต่างๆ และอินเตอร์เน็ต พวกเขากำลังคิดกันว่าใครจะเป็นผู้ชนะในสงคราม ที่จะถ่ายทอดสดและกำลังจะเกิดขึ้นนี้ หลายคนคาดหวังคาดหวังว่าจะได้เห็น วีด เทพเจ้าแห่งสงคราม คุมกองกำลังของเขาและเอาชนะเหล่าพันธมิตรแห่งกิลด์ได้ นักข่าวผจญภัยหญิงแห่ง CTS มีเดีย ใช้เวลา 4 วันในการสัมภาษณ์กว่าครึ่งหนึ่งของหมู่บ้านทั้งหมด จะเห็นได้ว่ามากกว่า 5 หมู่บ้าน มีการฝึกทหารของพวกเขาเพื่อเตรียมความพร้อม

 “กิลด์สไตรีน จะบุกโมราต้าจริงหรือเปล่า?”

 “แน่นอน”

หัวหน้ากิลด์สไตรีน ตอบอย่างมั่นใจ

พวกเขาฝึกทหารอย่างต่อเนื่อง มีการจัดการซื้ออาวุธและชุดเกราะที่ภาคกลางของทวีป พวกเขายังรวบรวมเงินทุนก้อนใหญ่ เพื่อเอาทหารรับจ้างและผู้เล่นในสมาคมดาร์คเกมเมอร์ CTS มีเดีย มียอดผู้ชมข่าวกว่าล้านคน เพราะพวกเขาต้องการจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในโลกบ้าง  ในขณะเดียวกันข่าวที่ใหญ่ที่สุดก็คือ เหล่าผู้เล่นและกิลด์ต่างๆ  เล็งเป้าไปทางตอนเหนือ โมราต้า

 “ขอถามได้ไหมคะ ว่ามีการเตรียมการขนาดไหน?”

 “คร่าวๆ เราก็ได้ทำการติดอาวุธให้กับทหารและติดต่อกับช่างตีดาบในภาคกลางของทวีป เพื่อสร้างอาวุธประชิดด้วย หลังจากการคุ้มครองเฟรย่าห์สิ้นสุดลง เราจะบุกโมราต้าทันที”

กิลด์สไตรีนเตรีมความพร้อมอย่างยิ่งใหญ่มหาศาลในการจะทำสงคราม มากกว่าครึ่งเมืองโดนครอบงำโดยกิลด์ และกองกำลังเกือบทั้งหมดถูกเรียกใช้เพื่อเป้าหมาย คือ ยึดครองโมราต้า กองกำลังมากกว่า 100,000 คน กำลังเตรียมยึดอำนาจของโมราต้า

เพลดูง่วนอยู่กับการดูแลธนูของเขา ขณะที่เซอร์กะ กำลังมองถุงมือของเธอ เซเฟอร์กำลังตรวจสอบคันเบ็ดของเขาว่าใช้การได้ดีหรือไม่ พวกเขากำลังออกล่าในโมราต้าและรู้สึกได้ถึงบรรยากาศโดยรอบ

 “สงครามครั้งใหญ่กำลังจะมา”

เพลพูดด้วยความสงบ

นักธนูจะมีโอกาสได้เล่นบทบาทสำคัญในสงคราม ตั้งแต่ที่พวกเขาไม่สู้แบบเผชิญหน้า พวกเขาไม่แพ้เร็วเหมือนกับพวกนักรบคนอื่นๆ เพลและพรรคพวกของเขาต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่มารุกราน เขาจะวิ่งไปอยู่รอบๆ กำแพง ยิงธนูเข้าที่ข้างหลังหัวของมอนสเตอร์ขนาดกลาง เพราะเหตุนี้เพลจึงได้ EXP การต่อสู้อยู่ในระดับสูง ฮวายองตรวจสอบชุดและอุปกรณ์ของเธอ

 “ฉันคิดว่าครั้งนี้ ต้องเป็นเวทีที่ยิ่งใหญ่แน่นอน!”

โรมูนะ พูด

 “ครั้งนี้ฉันจะกวาดพวกมันให้ราบคาบ ด้วยเวทมนต์ของฉัน!”

ในการโจมตี ต้องมีเงินจำนวนมากไปจ้างทหารเพื่อมาสู้ คุณอาจจะตาย เสียเลเวลหรือไอเทมต่างๆ เล็กน้อย แต่ถ้าคุณชนะก็มีโอกาสได้รายได้จำนวนมาก อย่างไรก็ตามสำหรับเพลและพรรคพวก เขาไม่มีความคิดแบบนั้น พวกเขาแค่ต้องการปกป้องโมราต้า นี่เพราะวีดเป็นเพื่อนของพวกเขา พวกเขาไม่กลัวแม้มันจะเป็นการต่อสู้ที่ยากลำบากแค่ไหนก็ตาม

 “แล้วคุณคิดว่ามันจะเป็นยัง?”

 “ฉันมั่นใจว่าวีดมีแผนบางอย่างในใจ…อาจจะน่ะ”

 “ว่าแต่ เมแพนอยู่ที่ไหน?”

ไอรีนถาม ซึ่งทุกคนก็ได้แต่ยักไหล่

 “ฉันก็ไม่รู้ ฉันเคยเห็นเขาค้าขายอยู่ที่แม่น้ำโหยหวน แล้วหลังจากนั้นก็ไม่ค่อยได้เจอกันอีก”

พ่อค้าอย่างเมเพน แสวงหาเพิ่มกำไรให้ร้านค้า เพื่อจะได้ผลประโยชน์ที่มากขึ้น เธออาจจะรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่ไม่บอก

วีดหมดตัวแล้ว เหลือทองเพียง 260,000 ทอง เท่านั้น! โมราต้าไม่มีสิ่งป้องกันอะไรเลย และไม่สามารสร้างกองทัพใหม่ได้เหมือนอย่างกิลด์อื่นๆ

 “ฉันพยายามที่จะมีชีวิตที่ดี และแกก็มาแตะต้องชามข้าวของฉัน...”

วีดเลียปากก่อนจะพูด

เขาไม่รู้จะใช้ความโกรธนี้ยังไง!

ขณะที่เขาทำการตัดสินใจอย่างยากลำบาก

 “เปิดค่ายทหาร”

ที่เขตทางชานเมืองเขาจ่าย 70,000 ทอง ในการสร้างค่ายทหารระดับมืออาชีพ มันเป็นค่ายที่สร้างขึ้นเพื่อฝึกทหารราบ ฝึกธนู และหอก ในขณะฝึก เหล่าทหารสามารถเพิ่มระดับของพวกเขาได้นอกจากนี้ยังอาจเป็นศูนย์ฝึกม้าและทหารม้า อย่างไรก็ตามค่าใช้จ่ายก็สูงมหาศาลถึง 200,000 ทอง!

 “ฮึกฮึก แบบนี้ ค่อยดีขึ้นมาหน่อย”

วีดนั่งเศร้าอยู่ในห้องคนเดียวและพยายามปลอบใจตัวเอง

ชั่วขณะหนึ่ง เขาก็ได้ทำการตัดสินใจที่เจ็บปวดที่สุดตั้งแต่เขาเป็นประติมากรมา

 “เกณฑ์กำลังทหาร 8,000 นาย”

เขาเกณฑ์ทหารมาทั้งหมด 8,000 นาย

การบังคับเกณฑ์ทหารจะสร้างความไม่พอใจให้กับคนหนุ่มสาว มันยังเป็นการลดขวัญกำลังใจของทหารที่สร้างขึ้นด้วย ใช้ 10 ทอง ต่อหนึ่งหน่วย(กลุ่ม) และมีเงินเดือนอีก 3 ทอง

“ฮึก เฮือก”

วีดต้องพัก ยิ่งระดับความเจ็บปวด และทุกข์ทรมานสูง ก็ทำให้เราหายใจลำบากขึ้น

 “ตอนนี้ฉันไม่มีเงินเหลือแล้ว”

ในการดูแลทหารมีค่าใช้จ่ายอีกมาก ดูแลทหารแต่ละนาย 3 ทอง เงินของพ่อมดอย่างต่ำก็ 600 ทอง ติดอาวุธจตุอาชา ราคา 3000 ทอง  ทหารม้าระดับกลางแต่ละ(ชุด,คน) 10,000 ทอง สำหรับค่างทหารเขาต้องจ่าย 70,000 ทอง และการสร้างทหารใช้ 80,000 ทอง เขาต้องจ่ายเงินในการจ้างทหารไม่อย่างนั้นประชาชนจะลุกฮือกันมาร้องเรียนได้ ก็อยู่ที่ 100 ทอง ต่อทหารแต่ละครัวเรือน มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้เงินมาเพิ่มขนาดนั้น อัศวินต้องการม้า และพวกเขาก็ต้องการฝึกทหารให้จงรักภักดีต่อนายของพวกเขา ด้วยจำนวนทหารและอัศวินที่เพิ่มขึ้น เจ้าเมืองจะเข้าถึงอำนาจและมีอิทธิพลมากขึ้นไปด้วย อย่างไรก็ตาม ตอนนี้มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่วีดจะนึกถึงก็คือ ค่าใช้จ่ายต่างๆ

 “เจ้าเมืองของเราต้องการทหาร”

 “มาร่วมกันปกป้องโมราต้า ด้วยมือของคุณ!”

เขาสังเกตการณ์สถานการณ์จากโหมดแทรก เขาสังเกตเห็นเด็กหนุ่มท่าทางแข็งแรงวิ่งไปที่ค่ายเพื่อที่จะรับใช้ ความจงรักภักดีของประชาชานสูงกว่าปกติมาก และระยะของการสร้างก็จบลงอย่างรวดเร็ว แต่วีดก็ยังไม่ได้คาดหวังอะไรมาก แม้จะได้รับการฝึกอย่างถูกต้องเหมาะสม พวกเขาก็ไม่มีเวลามากพอพอที่จะฝึก ทหารเหล่านี้จะโดนกำจัดอย่างรวดเร็ว แต่แน่นอนถ้าหากผู้บังคับบัญชาเก่งมากพอ จะสามารถปรับเปลี่ยนการต่อสู้ให้เป็นไปในแบบที่พวกเขาถนัดได้ แต่นี่มันต่างไป เพราะเรามีทหารแค่ 8,000 นาย ซึ่งมันไม่มากเลย ยังไงก็ตามเหตุการณ์ที่เราไม่ได้คาดคิดก็เกิดขึ้นมา

กองทหารราบชุดเกราะ พีโยริ รวม 160 นาย ที่ประจำการอยู่ได้มาร่วมสนับสนุน นักธนู 197 คน ในเมือง เสนอธนูของพวกเขา คุณต้องการความช่วยเหลือไหม? นักล่า 451 คนในโมราต้าได้ยินถึงภัยอันตรายนี้ และหวังที่จะช่วย

คนเข้ามาสมัครที่ค่ายทหารในปริมาณที่มากขึ้นยอดรวมอยู่ที่ 2,680 คน มันเสมือนเป็นการได้ใช้ประโยชน์จากทรัพยากรมนุษย์ที่มีอยู่  เปรียบเหมือนวาสนาเขากำลังต้องการกินไก่ แล้วอยู่ดีๆ ไก่ที่ถอดขน ปรุงรสเรียบร้อย และพร้อมจุดไฟก็มาอยู่ตรงหน้า!

 “ยังไงก็ตามชีวิตของพวกเขาจะไม่สูญเปล่า”

วีดตอบรับทุกคนอย่างเต็มใจ

 “ทุกคนได้รับอนุญาตให้เป็นทหารแห่งโมราต้า”

ทหารของโมราต้าเพิ่มขึ้น รวมเป็น 10,680 นาย เลเวลเฉลี่ย : 17 ฝึกแล้ว : 12%

มีความแตกต่างระหว่างทหารใหม่วัดจาก ประสบการณ์การสู้รบของพวกเขา

การรวมตัวกันนี้เป็นเหมือนกับการตัดเหลี่ยมมุมของบ้านที่น่าเกลียด เหมือนหน้าต่างทำจากเสื้อหนัง  พวกเขามีการฝึกที่ดีกว่าหมู่บ้านอื่นๆ แต่พฤติกรรมรวมๆ ของพวกเขาก็มีความแตกต่างออกไปเช่นกัน  โมราต้าในทุกพื้นที่ มีกำลังใจ การฝึก ระดับ อาวุธต่างๆ  อยู่ในระดับที่ต่ำ

การคุ้มครองของเฟรย่าห์จะสิ้นสุดลงในอีก 36 วัน!

 “หัวใจของทหารเหล่านี้อยู่ไหนกันนะ”

เขายังพอเหลือเวลาอยู่แต่ก็ยังไม่รู้สึกโล่งใจ กิลด์อื่นๆมีเหล่าผู้เล่นที่มีเลเวลค่อนข้างสูง แม้กระทั่งหลังจากที่มีการเกณฑ์กำลังพล ทหารเหล่านี้ไม่ได้แตกต่างไปจากหุ่นไล่กาเลย พวกเขาอาจะโดนลูกธนูปักเข้าใส่ และโดนเวทย์มนต์ทำลายจากฝ่ายศัตรู เมื่อปราศจากการปกป้องจากเฟรย่าห์ จำนวนทหาร อาวุธและชุดเกราะ ก็ไม่สามารถรับประกันอะไรได้ทั้งนั้น

 “เดธไนท์แวนฮอว์ค จงออกมา!”

อัศวินแห่งความตายปรากฏตัวท่ามกลางกลุ่มควันสีดำ

 “ตอบรับการเรียกของนายท่าน”

 “ฉันอยากให้แกไปเรียกพวกเด็กๆ ของแกมา”

 “เด็ก?”

 “โคลเดอริม ไปหาโคลเดอริม และใช้ค่าอุทิศของฉันทั้งหมด เพื่อเอาอัศวินคัลลามอร์มาที่นี่

อาณาจักรคัลลามอร์มีอัศวินฝีมือดี และพวกเขาเป็นที่รู้จักในนาม ผู้ไม่เคยแพ้ ในการต่อสู้กับอาณาจักรฮาเว่น ท้ายที่สุด เขาได้รับรางวัลค่า 23,000 แต้ม จากการช่วยโคลเดอริมในอาณาจักรแวมไพร์

 “เมื่อโคลเดอริมอยู่ที่นี่ เหล่าทหารจะมีฝีมือเพิ่มขึ้นเร็วหน่อย

เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว เมื่อมีโคลเดอริมอยู่ที่นี่

 “เอา ไวทู ไปกับนายด้วย”

 “ข้าจะออกเดินทางทันที”

ขณะที่วีดยังอยู่ในโหมดแทรก นอกเหนือจากการสร้างอาคารเพิ่มขึ้น เขาจัดตั้งตำแหน่งในปราสาทใหม่

 “เพื่อดูแลเรื่องของภาษีและการคลัง โกลด์มินิจะเป็นตัวแทนของหน่วยงานในนามของเขา”

เขาไม่สามารถคิดถึงใครอื่นได้อีกนอกจาก โกลด์มินิประติมากรรมมีชีวิตที่แสนแพง

ไววันเป็นผู้แทนเจ้าหน้าที่ภาษี ไวทูเป็นผู้เก็บภาษี ไวทรีเป็นผู้ดูแลสำนักงาน ไวโฟร์ เป็นหน่วยราชการลับ ไวไฟว์จัดการสำนักงานภาษีพิเศษ

 “ปิงหลง จะเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม ฟินิกซ์ จะทำงานร่วม และเป็นรองรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม”

เจ้าเหลืองได้รับการแต่งตั้งในแผนกพาณิชย์ เขาแต่งตั้งตัวเองไปที่หน่วยงานเกี่ยวกับความสวยงามของเมือง มันไม่ใช่ทางเลือกในการกระจายอำนาจ

เขาเก็บตำแหน่งสำคัญทุกอย่างในโมราต้าไว้กับตัวเอง

โมราต้ามีกิลด์ขนาดเล็กเป็นพิเศษ

มันเป็นเรื่องยากสำหรับผู้เล่นมือใหม่ที่จะเช่ากระท่อม มากกว่าการก่อตั้งกิลด์

โมราต้ายามรุ่งสาง!

มีหลายคนเดินอยู่บนถนน ซึ่งตามทางมีหอคอยแห่งแสงสาดแสงจันทร์ลงมารางๆ โมราต้ายามรุ่งอรุณมีความสวยงามกว่าระหว่างวัน

 “ซอรูบัน พวกเราใกล้ถึงรึยัง?”

 “ใกล้แล้วฮูเต๋อ ข้างหน้านี่แหละ”

พวกเขาเป็นผู้เริ่มเล่น ที่ใส่ชุดเกราะหนังกระต่าย มันทำมาจากการตัดเย็บเข้าด้วยกันของชิ้นส่วนต่างๆ  โมราต้ามีข้อได้เปรียบอย่างมากในการตัดเย็บชุดเกราะจากทักษะการตัดเย็บ จะเป็นผลดีอย่างมากต่อผู้เล่นระดับต่ำ  ชุดที่เย็บโดยช่างฝีมือปกติจะแพงมาก ดังนั้นมันอาจจะเป็นเสื้อผ้ามือสอง

 “ไม่มีใครตามเรามาใช่ไหม?”

พวกเขาหยุดด้วยความไม่สบายใจว่าเหมือนจะถูกปล้น

 “หยุดหันไปมองได้แล้วถึงหันไปพวกมันก็ตามมาอยู่ดี”

 “หมายความว่าไง?”

 “ดูที่กระท่อมสิ”

กระท่อมที่ดูรกๆ มีหน้าต่างหลายบานเปิดอยู่

ภายในหน้าต่างมีสายตาที่ดุดันสะท้อนอกกมา!

พวกเขาจะจับทุกคนที่แอบตามมา

ซอรูบันกระซิบกับอีกฝ่ายว่า

 “อย่าพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ นอกสถานที่นี้ พูดผิดไปแม้แต่คำเดียวฉันกับนาย…พวกเราต้องจบเห่ที่โมราต้าแน่”

อึก (น่าจะกลืนน้ำลาย)

จากความตึงเครียดของความหมายในคำพูดนั้น ทำให้ฮูเต๋อกลืนน้ำลาย

 “แน่นอน นายบอกว่าเราจะไม่พูดถึงเรื่องการประชุมหรือสถานที่ใช่ไหม?”

 “เออดิ ถ้าเราพูด มันจะกระจายออกไป แล้วเราจะไม่ได้เข้าร่วมกลุ่มหรือล่าเควสเลย”

 “ในโมราต้า นายต้องรู้จักระวังคำพูดให้ดีๆ”

 “ไม่ใช่แค่เฉพาะในโมราต้า พลังของพวกเรามีเพิ่มมากขึ้นและแพร่กระจายได้มากขึ้น มันอาจจะเป็นทั่วทั้งตอนเหนือของทวีปเวอร์เซลล์  ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดเราอาจจะต้องออกจากรอยัลโร้ดเลยทีเดียว!”

การที่ถูกปล้นความหลงใหลจากการเล่นรอยัลโร้ด(อารมณ์แบบถึงกับต้องเลิกเล่นเกมเลยทีเดียว)

คนส่วนใหญ่จะเล่นรอยัลโร้ดหนึ่งครั้งต่อวัน ในฐานนะผู้มาใหม่ พวกเขาไม่ได้ผลประโยชน์จากการเริ่มต้นใหม่

 “นี่เป็นกลุ่มที่ดูทรงพลังมาก นั่นคือ...”

 “ชู่วว ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่นายจะพูดชื่อนั้นได้อย่างเสรี”

 “อุ้ยย”

ฮูเต๋อเงียบลงทันที

ไม่นานทั้งสองคนก็ไปถึงที่หมายโดยไม่มีคำพูดใดๆ

ปลายทางนี้อยู่ที่จุดสูงสุดของเนิน ซึ่งมีกระท่อมอยู่อย่างหนาแน่น

แม้จะคิดว่ามันเป็นที่ราบธรรมดา แต่ความจริงแล้ว มีชั้นใต้ดินเปิดโล่งเป็นพื้นที่ที่กว้างขวางอย่างไม่น่าเชื่อ

ดันเจี้ยนลับ!

กระท่อมโมราต้าพวกนี้ ดั้งเดิม คือ ดันเจี้ยน

มันเป็นดันเจี้ยนขนาดใหญ่และแต่ละกลุ่มมีส่วนร่วมกันล่ามอนสเตอร์ด้วย

ที่ทางเข้าพวกเขาต้องทำการทดสอบก่อนเข้า

 “ชวีคค”

การเข้าโดยผู้ใช้งานคือต้องตอบสนองด้วยเสียงทางจมูก

“Chwiyik!” “ชวีคยิค!”

 “ชวีคค!”

 “เข้าไปได้”

ทันใดนั้นสถานที่ด้านหลังของดันเจี้ยนซึ่งมีคนอยู่เป็นจำนวนมาก มันเป็นเหมือนกับกระท่อมเขาวงกตและมีผู้คนจำนวนมากอยู่ในนั้น

 “ขอบคุณที่ให้พวกเราเข้าไปใน งั้น...”

ทั้งคู่เดินไปรอบๆ ดันเจี้ยน มีคนมากกว่า 20,000 คน รวมตัวกันอยู่ที่นี่  มันดูเหมือนองค์กรลับในโมราต้า

มีคบเพลิงอยู่ที่กำแพงโดยรอบ

 “นี่คือเนื้อจากผู้สังหารมังกร(ดราก้อนสเลย์เยอร์)”

 “โหวว มังกร!”

 “นี่ครับเงินทอน”

 “ไม่ต้องทอน  ไม่ต้องทอน”

พวกเขาส่วนใหญ่เป็นมือใหม่แต่ก็มีผู้เล่นระดับสูงอยู่เยอะเหมือนกัน พวกเขาคือพวกหนึ่งที่อิจฉาวีดจาก COM เขาเคลื่อนไหวดั่งสายลม แต่พลังทำลายล้างดั่งภูเขาไฟ เขาไม่ทนการกดขี่จากกิลด์ใหญ่ๆ  ผู้สนับสนุนของเขามีหลากหลาย วีดจาก COM ได้สร้างชื่อเสียงและโมราต้าก็เป็นสถานที่ที่น่าอาศัยอยู่ที่หนึ่งจึงเป็นที่น่าดึงดูดสำหรับผู้เล่นระดับสูง เป็นเหตุให้ที่มุมหนึ่ง สังคมใต้ดินนี้ถูกสร้างขึ้น มีคนถืออาหารไว้แจกฟรีอยู่ แต่มันก็ไม่ได้มีมากพอคนจึงกินอย่างประหยัด ลักษณะอาหารที่พวกเขากินคือ โจ๊กหญ้า กลุ่มที่ฮูเต๋อกับโซรูบัน คือกลุ่มลัทธิโจ๊กหญ้า มีสมาชิกทั้งหมด320,000 คน ผู้ก่อตั้งลัทธิโจ๊กหญ้าคือผู้เล่นที่ชื่อเลมอน เลมอนเป็นนักบุญจากอาณาจักโรเซนไฮม์ เธอได้เจอกับโจ๊กหญ้าโดยบังเอิญครั้งแรก ระหว่างการก่อสร้างพีระมิด

 “โห มันเจ๋งชะมัด”

“มันอร่อยมาก”

ผู้เริ่มเล่นยังไม่ค่อยได้กินมากเพราะพวกเขายังทำอาหารไม่ได้ นอกจากนี้พวกเขาจะหิวตลอด เพราะในการทำอะไรต้องใช้แรงทางกายภาพค่อนข้างมาก เมื่อไหร่ที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น ได้ดื่มอาหารอันโอชะอย่างโจ๊กหญ้าจะส่งผลดีเป็นพิเศษ เธอขนย้ายหิน 39 ครั้ง ระหว่างที่ก่อสร้างพีระมิดและสฟิงซ์

เธอไม่มีวันลืมความรู้สึกนั้นเลย

ต้องขอบคุณชื่อเสียงที่ได้จากเควสนั้น มันช่วยเธอได้ทั้งในและนอกโรเซนไฮม์ เลมอนจึงเริ่มออกล่าและมาเยือนโมราต้า เธอจำวีดได้แม่น เขาเป็นนายจ้างที่เอาเปรียบคนงานอย่างไร้ยางอาย และไม่มีการดูแลลูกน้องที่ดี แต่ยังไงในตอนจบก็จ่ายผลตอนแทนได้อย่างคุ้มค่า! หลังจากการก่อสร้างรูปปั้นเทพีเฟรย่าห์เสร็จสมบูรณ์ โจ๊กหญ้าก็กระจายไปทั่วโมราต้าเหมือนดั่งไฟลามลุกไหม้

ผู้เล่นใหม่จะได้ดื่มโจ๊กหญ้า และต้องทำตามกลุ่มด้วยความเคารพ พวกเขาจะดื่มโจ๊กหญ้าหลังจากการล่า พวกเขาจะรอดพ้นจากปัญหาของพวกเข้าด้วยลัทธิโจ๊กหญ้า  โจ๊กหญ้ามีข้อดีหลายอย่าง ตั้งแต่วัตถุดิบไม่ต้องใช้มากมายแต่มันให้ความรู้สึกเติมเต็ม ไม่จำเป็นต้องไปกินที่ร้านอาหารหรูหราอีกต่อไป ตั้งแต่ที่พวกเขา ปรับปรุงให้มันผสมกับ น้ำตาล โสม เนื้อสัตว์พอประมาณ มันจึงมากพอที่จะกินแถมรสชาติยังดีอีกด้วย

เหล่ามือใหม่ต้องเผชิญกับช่วงเวลาแห่งความทุกข์ทรมาน อย่างไรก็ตามพวกนั้นมีส่วนร่วมกับเควสของวีด ในลักษณะเหมือนเพื่อนที่สนิทกัน เลมอนและผู้เล่นคนอื่นจากอาณาจักรโรเซนไฮม์ แจกโจ๊กหญ้าให้กับผู้เล่นที่หิวฟรีๆ ลัทธิโจ๊กหญ้าจึงเกิดขึ้น ด้วยกระท่อมนี้ที่เป็นเหมือนฐานที่มั่น ช่วยบรรเทาทุกข์ให้กับมือใหม่ ครั้งหนึ่งเมื่อเป็นที่รู้จักในนาม ประติมากรวีด หรือเทพเจ้าแห่งสงคราม  ในช่วงเวลาเดียวทัน ผู้เล่นระดับสูงจึงเริ่มมาเข้าร่วมในโมราต้า พวกเขารังเกียจสมาคม ที่ปฏิบัติตนอย่างไม่ยุติธรรม  วีด เทพเจ้าแห่งสงคราม คือสัญลักษณ์แห่งอำนาจและเสรีภาพของพวกเขา ดังนั้นลัทธิโจ๊กหญ้าจึงเติบโตอย่างรวดเร็วในโมราต้า มีผู้เล่นมากกว่า 312,000 คน เป็นผู้เล่นที่ระดับต่ำกว่า 50 และอีกกว่า 8000 เป็นผู้เล่นระดับสูง แม้พวกเขาต้องไปจากโมราต้าเพื่อทำเควส แต่พวกเจาไม่วันลืม พันธมิตรของพวกเขาในโมราต้า เป้าหมายของลัทธิก็คือ ทำตามวีดอย่างไร้ข้อกังขา

 “อีกสักครู่ เราจะได้เห็นวีดีโอของ คาริชวิ”

 “โอ้วว!”

บรรยากาศในที่ประชุมลับ ยิ่งมีความร้อนแรงมากขึ้น  ไม่มีการจัดการพูดอย่างเป็นทางการ มันเป็นเหมือนเทศกาล พวกเขาทำอาหาร ปรุงโจ๊กหญ้าแสนอร่อย ที่ตรงกลางก่อกองไฟ มีคนกำลังเต้นอยู่ 

 “โอ๊ะ มีไผ่ในนี้ด้วย”

"ฉันคิดว่าฉันจะตายจากการกินเห็นพิษซะแล้ว"

เหล่าสมาชิกลัทธิโจ๊กหญ้ามีความสุขมากจากการกินที่พวกเขารู้สึก อิ่มจะตาย

พวกเขาเป็นสมาชิกใหม่ แต่พวกเขาก็ยังคงแบ่งปันความสุขให้กันและกัน

หลังจากผ่านไปนาน พระอาทิตย์เริ่มขึ้น

ที่จุดศูนย์กลางของงานมีเสียงตะโกนออกมา เขาใส่เสื้อคลุมอย่างหนาบนหัวของเขา

"ทุกท่าน อย่างที่ทุกท่านทราบมีกองกำลังทางเหนือมากมายที่มุ่งหมายจะบุกโมราต้า!"

บรรยากาศของกลุ่มเหมือนกับแก้วน้ำเย็นตกใส่

ผู้เริ่มเล่นต่างก็แสดงความเกลียดชังและความโกรธของพวกเขาผ่านทางสายตา

 “พวกเขาใช้เงินจำนวนมากซื้อทหารรับจ้างเพื่อที่จะยึดครองโมราต้า แล้วมันก็จะเหมือนเมืองอื่นๆ พวกเขาจะขึ้นภาษี”

เพื่อที่จะได้ทุนคืน พวกเขาจะผูกมัดแล้วขึ้นภาษี โดยเฉพาะถ้ากิลด์ต่างๆ ยึดครองโมราต้าได้ และเพราะพวกเขาโลภที่จะต้องการตีเมืองอื่นๆ อีก โมราต้าก็จะติดอยู่กับวังวนแห่งสงคราม พวกที่เป็นมือใหม่ไม่ได้หูหนวก ตาบอด ดังนั้นพวกเขาเข้าใจถึงสถานการณ์ มันกลายมาเป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงมาก

 “พวกเราจะสูญเสียกระท่อมของเรา ต้องใช้ใบอนุญาตเพื่อจับกระต่าย มันต้องหยุดเดี๋ยวนี้ ให้เราได้ปกป้องโมราต้า ด้วยพลังของพวกเรา!”

 “โว้ววววววว!”

เหล่ามือใหม่ต่างยกดาบขึ้นสนิมของพวกเขา แล้วตะโกนเชียร์

 “ไปเพิ่มจำนวนสมาชิกลัทธิโจ๊กหญ้า ขอให้เราได้เพิ่มจำนวนคนในโมราต้าที่เชื่อในเสรีภาพและความยุติธรรม!”

เพื่อเอาชนะวิกฤตนี้ เหล่าผู้เล่นใหม่เริ่มเข้าถึงสถานการณ์ นัยน์ตาของพวกเขาเริ่มลุกสว่างขึ้น

 ‘อืม..คิดว่าเทคนิคที่วีดสอนน่าจะได้ผลแฮะ’

ลัทธิโจ๊กหญ้ากำลังลุกเป็นไฟ!

ผู้ที่นำพาซึ่งสถานการณ์นี้ ตัวตนของผู้เล่นคนนั้นก็คือ เมแพน

วีดได้ส่งต่อการผลิตผ้าให้กับลัทธิโจ๊กหญ้าสำหรับช่วงสงคราม ด้วยการลงทุนที่น้อยที่สุด เขาจะเก็บเกี่ยวผลของมันให้มากที่สุด เขาเป็นผู้เตรียมการเบื้องหลังสงครามนี้

“หืมม”

“อะแฮ่ม”

“แค๊กๆ”

ณ ที่โล่งขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง นักดาบนั่งอย่างอึดอัด เขาได้พบกับกลุ่มของออคหญิง คนที่จัดการเรื่องนี้คือ ซีชวิ

 “นี่คือเมรู”

 “โปรดเรียกฉันว่า เมรูชวิ ชวิ!”

 “ผม นักดาบ ครับ”

 “ฉันชื่อว่า ชิลชวิ ชวิชวิค”

 “ช่างเป็นชื่อที่น่ารักจริงๆ ผม นักดาบ3ครับ”

เหล่านักดาบกำลังยุ่งวุ่นวายอยู่กับการแนะนำตัวกับพวกออค ข่าวลือด้านดีๆ เกี่ยวกับพวกนักดาบ แพร่กระจายออกไปท่ามกลางพวกออค บรรยากาศถึงได้ดูเป็นกันเอง หลังจากพวกเขาจะเข้าเรื่องประชุม นักดาบ132 ส่งกระซิบมา

-สงครามจะมีขึ้นที่เมืองโมราต้าของวีด เราต้องการคำอนุญาตเพื่อไปต่อสู้กับผู้บุกรุก

คิ้วหนาๆของ นักดาบ กระตุก ตั้งแต่เขามาเป็นตัวแทนของกลุ่ม

-เจ้าพูดว่าอะไรนะ?

-เราอยากจะช่วยวีดระหว่างที่มีการโจมตี

-โจมตี? เจ้าแน่ใจหรอว่าจะมีอะไรที่น่าสนใจเกิดขึ้น?

-ครับ มันไปทั่วทีวีแล้ว เกี่ยวกับที่พวกเขาจะสู้กัน

-ออกอากาศทางทีวีด้วยเหรอ?

นักดาบกระโดดขึ้นจากที่ตรงนั้น

 “ผมต้องขอโทษด้วย มีเรื่องด่วนเข้ามาผมต้องกลับไปเดี๋ยวนี้”

 “อะไร…ฉันทำอะไรผิดงั้นเหรอ ชวิ!”

 “ไม่ใช่อย่างนั้น ศิษย์น้องกำลังจะต่อสู้ ผมขอเบอร์ติดต่อคุณได้มั้ย?”

สงครามการต่อสู้คือสิ่งที่สนุกที่สุดในโลก เขามีโอกาสจะได้เข้าร่วมแล้ว

 “ชวิชวิ โปรดกระซิบมาหาฉัน”

นักดายลุกออกจากที่ประชุม กับพวกออค เพื่อรวมตัวกับคนอื่นๆ

 “มันได้ออกทีวีด้วยเหรอ?”

 “ฉันเคยออกทีวีระหว่างที่ต่อสู้กับมังกร  พวกเราจะได้ออกอีกเหรอ?”

นักดาบ เปิดปากพูดว่า

 “ข้ายังไม่เคยเห็นการโจมดีปิดล้อมเลย มันเจ๋งขนาดนั้นเลยเหรอ?”

 “ผมเคยเห็นครั้งหนึ่ง”

 “เกิดอะไรขึ้นล่ะ?”

 “มันเหมือนในหนังเลย ในตอนจบเราจะต้องยืนหยัดกับข้าศึกที่ถาโถมเข้ามาไม่หมดสิ้น”

“คึอึก”

 “มันทำให้ผมเริ่มรู้สึกดีที่จะไปโมราต้าแล้วหละ”

 “ในด้านไหน?”

 “ครึ่งหนึ่งของที่นั่น เป็นผู้หญิง”

 “มีผู้หญิงเยอะมากเลยเหรอ?”

ขนาดแม้ว่าออคผู้หญิงจะหน้าตาเหมือนหมู แต่เขาก็ยังต้องการผู้หญิงอยู่ดี ผู้เริ่มเล่นครึ่งหนึ่งจะเป็นผู้หญิง  นักดาบ50 พูด

 “หลังจากศึกที่ต่อสู้กับมังกรและตายลง นักดาบ16ก็มีแฟน”

 “มันเป็นวันที่น่าจดจำจริงๆ”

นักดาบคนแรกที่ได้มีแฟน เป็นเหตุการณ์ที่ดีเยี่ยม ตั้งแต่นั้น เหล่านักดาบก็มองหาโอกาสของพวกเขาเองอย่างเต็มที่

 “มันเกิดขึ้นเพราะเขาปกป้องผู้หญิงคนนั้นจากมังกร”

นักดาบ3 ตบเข่า เขาอดตื่นเต้นไม่ได้

 “มาเถอะ ไปกันเลย! “

 “สู่สงคราม!”

เหล่านักดาบจากทั่วทั้งอาณาจักรโรเซนไฮม์ และเทือกเขายูโรกิ ได้ยินข่าวก็ขึ้นหลังม้ามุ่งหน้าสู่โมราต้า เหล่าลูกศิษย์ออร์ค ก็มาด้วยเช่นกัน

ผู้แปล: W.melonee

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล