เล่ม 26 ตอนที่ 3 : การตัดสินใจของวีด แปลโดย Smith REX

ในบรรดาผู้เล่นที่หลบหนีมายังทางเดินใต้ดิน ได้แก่ ฮาลมาน, ,มาร์โก, แกรน และเลวี่ พวกคนเหล่านี้ คือ คนที่เคยข้ามเทือกเขาบาร์คมาด้วยกันกับวีด และเมแพน (Ref: http://www.kingsmanga.net/legendary-moonlight-sculptor-64/)

ทั้งสี่คนเคยพยายามล่อหลอกวีดและเมแพนให้ตกลงไปอยู่ในกับดัก แต่สถานการณ์ก็กลับตาลปัตร กลับกลายเป็นพวกเขาทั้งสี่คนต้องมาตายแทน! ทั้งสี่คนนี้เดินทางข้ามผ่านมายังอาณาจักรโรเซนไฮม์ และยังคงทำกิจกรรมของพวกเขาต่อไปด้วยการปล้นบรรดาพวกนักดาบแบบไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด

ทั้งสี่คนนี้เป็นส่วนหนึ่งของกิลด์ไอกะ ซึ่งใช้ชีวิตในแบบของอาชญากรและคิดหาวิธีใหม่ ๆ ในการทำชั่ว! พวกเขาเป็นพวกที่สมบูรณ์แบบสำหรับกิลด์ไอกะ ซึ่งนำโดยกิลด์มาสเตอร์ดาเรียส

"ฉันไม่เคยคิดเลยว่ากิลด์แบบนี้จะมีอยู่จริง พวกเขาไม่สนใจอะไรนอกจากค่าชื่อเสียง และพวกเขาเริ่มสงครามกิลด์โดยไม่สนอะไรอีกด้วย "

กิลด์ไอกะนั้นยามเมื่อได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับจุดทำฟาร์มที่ดี พวกเขาจะเรียกสมาชิกในกิลด์ของพวกเขามายึดพื้นที่นี้ด้วยกำลัง พวกเขาเข้ายึดครองดันเจี้ยนที่คนอื่น ๆ ค้นพบโดยเรียกเก็บค่าธรรมเนียมสูงๆ การทำลักษณะนี้เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นทุกวัน และการยึดเอาไอเทมหายากต่างๆมาเป็นของตน

"นี่คือกิลด์ที่พวกเรากำลังมองหาอยู่"

สี่สหายจึงรีบไปหาระดับหัวหน้าผู้ควบคุมกำลังของกิลด์ไอกะ เมื่อเวลาผ่านไปการเติบโตของกิลด์กลับซบเซาลง เนื่องจากการขยายกิลด์ของพวกเขา พวกเขาก่ออาชญากรรมร้ายแรงด้วยการพยายามเข้ายึดครองเมืองที่มีชื่อเสียงในตอนกลางของทวีป และไม่นานก็พบว่าตัวเองถูกรังเกียจจากผู้คน

ผู้ที่อ่อนแอควรก่ออาชญากรรมมากพอที่จะไม่ถูกจับได้ แต่กิลด์ไอกะนั้นกระทำการเกินตัว สมาชิกของกิลด์ไอกะถูกชี้นิ้วสั่งให้ออกจากที่ที่พวกเขาไป ฉะนั้นจึงเป็นธรรมดาที่การเกณฑ์ไพร่พลของพวกเขาจึงแห้งเหือด

กิลด์ได้ล่มสลายลงหลังจากนั้นไม่นานโดยที่ยังไม่อาจบรรลุเป้าหมายในการเป็นหนึ่งในกิลด์ที่ยิ่งใหญ่

กิลด์มาสเตอร์ดาเรียสหนีออกไปจากอาณาจักรโรเซนไฮม์เพื่อไปยังตอนกลางของทวีป เนื่องจากมีผู้คนมากมายที่เกลียดชังเขา

สี่เกลอผู้ชั่วร้ายก็ยังอยากมุ่งหน้าไปยังตอนกลางของทวีป แต่มีพวกที่แค้นใจจำนวนมากเกินไปอยู่ที่นั่น พวกเขาจึงเดินทางไปยังอาณาจักรเบรนท์แทน

ในทวีปเวอร์เซลล์อันกว้างใหญ่ และไร้ขอบเขต มีโอกาสมากมายในการก่ออาชญากรรมได้ทุกที่!

พวกเขาก่ออาชญากรรมที่ราชอาณาจักรเบรนท์ด้วยวิถีทางที่ชั่วร้ายของพวกเขา และในไม่ช้าสถานการณ์ของพวกเขากลับกลายเป็นสิ่งที่ไม่มีใครให้ความสำคัญมากนัก

การได้เห็นว่าอาณาจักรโรเซนไฮม์สงบขึ้น ทั้งสี่ก็ตัดสินใจกลับมา

ทั้งสี่คนนี้รู้สึกถึงสถานการณ์ในป้อมปราการเซราบ็อร์ก และออกค้นหาตามซอกมุมถนน ตามเก็บพวกพ่อค้าให้มากที่สุด เมื่อวิหารเอ็มบินยูรุกรานเข้ามา

"พวกเราจะทำอะไรต่อไปดี?"

"พวกเราเพียงแค่พยายามปะปนเข้าไปกับบางกลุ่มและหลบหนี ฉันแน่ใจว่าเราจะออกไปจากที่นี่ได้ทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่.”

เมื่อทั้งสี่คนพยายามเข้าร่วมกลุ่มหลบหนี พวกเขาถูกค้นพบว่าเป็นพวกงูพิษทั้งสี่ และถูกปฏิเสธ

"โลกนี้มันช่างโหดร้ายเหลือเกิน"

"ฉันหวังว่าจะไม่ต้องพบแกอีกนะ!"

พวกงูพิษทั้งสี่ไม่มีอะไรเหลือเลย และถูกทิ้งไว้เพื่อปกป้องตัวพวกเขาจากวิหารเอ็มบินยู

แต่แล้วเทพสงครามวีดก็ปรากฏตัวขึ้นในป้อมปราการเซราบ็อร์กพร้อมด้วยการเอ่ยถึงการช่วยผู้ลี้ภัยทั้งหมด

กิลด์ขนาดกลางนั้นเชื่อมั่นในตัววีดมาก ความโล่งอกและความสุขถูกส่งผ่านเข้าไปในตัวของบรรดาผู้เล่นที่อยู่ในป้อมปราการเซราบ็อร์ก

มีเพียงคนเดียวที่มีการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์แบบกะทันหันอย่างรุนแรง

"โอ้ ซวยล่ะ พวกเราทั้งหมดคงโดนขยี้แล้ว "

"นั่นมันเทพสงครามวีด!"

ฮาลมาน, มาร์โก, แกรน และเลวี่ กระจายตัวออกทันที่ที่วีดปรากฏตัวอย่างรวดเร็ว หากมองย้อนกลับไป พวกเขานั้นไม่ทราบว่าวีดนั้นมีชื่อเสียงอย่างไม่น่าเชื่อและช่วงเวลาที่พวกเขาพบกัน ก็พบเจอเฉพาะในอาณาจักรโรเซนไฮม์เพียงเท่านั้น

"พวกเราเคยเยาะเย้ยว่าเขาเป็นแค่ประติมากร แต่อย่างน้อยพวกเราก็ได้รับบทเรียนจากคนที่ดีกว่าพวกเรา"

"เอิ่ม อะไรก็ตาม ฉันได้ความทรงจำที่สนุกสนานมาจากมัน "

พวกสี่งูพิษปล่อยให้ผ่านไปและผ่านไปคล้ายกับเป็นเช่นนั้น

แต่หลังจากเหตุการณ์นั้น วีดได้เข้าสู่ภารกิจมหากาพย์ต่างๆ! ชื่อของวีดถูกจารึกลงทั่วทั้งหอแห่งเกียรติยศ ฟอรั่มและช่องเกม ทั้งสี่คนยังอยากออกไปผจญภัยเฉกเช่นวีด

"ฉันรู้สึกอิจฉาชะมัด."

"ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขา ข้าแน่ใจว่าถ้านี่เป็นเทพสงครามวีด เขาอาจสามารถทำลายกิลด์ที่มากมายดั่งก้อนเมฆ ได้ในทันที ... "

"แม้มีกิลด์มาสเตอร์ที่มีชื่อเสียงก็ยังไม่กล้าทำอะไรวีดเมื่อเขาเดินผ่านไป นายคิดว่าพวกเขาจะหลอกเก็บค่าธรรมเนียมในการเข้าดันเจี้ยนจากเขาได้ไหม?”

"ใครจะไปพยายามเรียกเก็บค่าธรรมเนียมจากวีด? เมื่อมีคนระดับนั้น ทุกคนควรระวังตัวเองจากพวกเขาด้วย "

พวกสี่งูพิษนั้นยกย่องเทพสงครามวีด และเทิดทูนการผจญภัยของเขา แน่นอนนี่เป็นเพียงการค้นพบว่าเทพสงครามวีด และประติมากรวีดเป็นบุคคลคนเดียวกัน

"นายคิดว่าเขาจะยังจำพวกเราได้มั้ย?"

"แอบผ่านเขาไป ถ้าเราคลุกคลีกับคนอื่น มันก็ควรจะโอเคนะ "

พวกสี่งูพิษจึงปะปนผสมเข้ากับพวกชาวบ้าน และหลบหนีผ่านเส้นทางใต้ดิน ทันทีที่พวกเขาโผล่ขึ้นมาก็ได้ยินเสียงคำรามดังลั่น พร้อมกับเห็นภาพการต่อสู้ของโทรลหิมะที่กำลังต่อสู้อยู่กับฝูงคาลาคล็อป การได้เห็นวีดบัญชาการเดธไนท์ และแวมไพร์ลอร์ด เป็นการต่อสู้มหากาพย์ที่มากเกินกว่าจะบรรยายได้

"ไชโย ให้เทพสงครามวีด!"

"พวกเราจะจดจำบุญคุณนี้ไปตลอดกาลสำหรับการที่เขาได้ช่วยพวกเราเอาไว้."

*****

วีดฝืนตัวเองเข้าไปที่สีข้างของคาลาคลอป เขาดูราวกับว่าสูญเสียการรับรู้!

 “อ่าห์ห์ห์ห์!”

"คุณวีด, ม่ายยยย!"

ผู้เล่นกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว

การมองเห็นฝูงของเคลาคลอปขนาดใหญ่ที่กำลังย่ำลงสู่สนามรบเป็นภาพที่น่าพิศวง มันช่างน่าสะพรึงกลัวและน่าหวาดหวั่น เพียงแค่คิดเกี่ยวกับเขาของมันที่ครูดไปกับหญ้านั้น หรือถูกกระทืบจนแบนด้วยขาที่ใหญ่โตของมัน บรรดาผู้เล่นคิดว่าวีดจะรีบวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วและถูกฆ่าตาย แต่วีดยังคงอยู่ในสภาพสมบูรณ์ดีในขณะที่อยู่ในช่องว่างระหว่างฝูงของ เคลาคลอป

"ย้ายก้นออกไปให้พ้นทาง!"

"โทรลหิมะมันกำลังไปทางนั้น!"

พลธนูของเอ็มบินยู และเหล่าชาแมนไม่มีอำนาจพอที่จะทำอะไรได้ มันจึงเป็นการยากที่จะมุ่งเป้าไปที่วีด ด้วยการที่ฝูงเคลาคลอปขวางทางอยู่

"มีวิธีแบบนี้ด้วย!"

วีดเป็นบุคคลที่สามารถอาศัยอยู่อย่างสะดวกสบายในโลกใบนี้ด้วยเทคนิคเล็กๆน้อยๆ แม้กระทั่งพวกนักดาบยังยอมรับในจุดนี้ว่าวีดนั้นสามารถปรับตัวได้กับการรบใดๆได้อย่างรวดเร็ว และด้นสดในการต่อสู้ได้อย่างน่าอัศจรรย์ด้วยกลยุทธ์และยุทธวิธี

"เข้ามาจับฉันซิถ้าแกทำได้(Catch me if you can)!"

โดยไม่คำนึงถึงขนาดอันใหญ่โตของวีด เขาเคลื่อนไหวอย่างชาญฉลาด ไปมาระหว่างทางฝั่งของฝูงเคลาคลอป วีดมุดเข้าไปใต้ท้องของพวกเคลาครอป ขณะที่พวกมันวิ่งพุ่งใส่เขาด้วยเขาของพวกมันที่เล็งต่ำลง

โฮกกกกก!

ด้วยการที่พวกเคลาคลอปต่างร้อนลนเร่งรีบไปซะทุกตัว พวกมันจึงขัดแข้งขัดขากันเองจากศักยภาพของพวกมัน และจุดที่เหนือกว่านั้น ยามใดก็ตามที่วีดผ่านไป ไอเย็นก็จะกระจายไปที่ขาของพวกมันและเป็นอุปสรรคต่อการเคลื่อนไหวของพวกมันด้วย

ถึงกระนั้นวีดไม่เพียงแค่วิ่งหนีไปรอบ ๆ และหลบการโจมตีเท่านั้น เพราะนี่คือสิ่งที่พวกเขาเรียกกันว่าโอกาสที่ดีในการล่าและเพิ่มค่าประสบการณ์!

'มีมอนสเตอร์กระจายอยู่ทั่วทุกหนแห่ง ฉันมีค่าความแข็งแกร่งและความอึดมากเพียงพอ และมีพวกนักบวชอยู่จำนวนมากคอยสนับสนุนฉันอยู่ ’

ขณะที่งานนี้ไม่ใช่งานเลี้ยง เมื่อค่าพลังกายของวีดลดลงอยู่ในระดับที่น่ากลัวจะมีพวกนักบวชมากกว่า 100 คนพร้อมใช้ ทักษะหัตถ์แห่งการรักษา

"มาสนุกกันเถอะ!"

หอกในมือของวีดส่ายราวกับมันกำลังจะแตกออก ด้วยทักษะประติมากรรมวินาศที่ช่วยเสริมความแข็งแกร่งของโทรลหิมะ หอกเหล็กเริ่มโค้งงอขณะที่มันถูกเหวี่ยงออกไปด้วยพลังอันน่าเหลือเชื่อ

คุณโจมตีติดคริติคอล !

พลังบดขยี้(Crushing Blow)!

ฝูงเคลาครอปแตกกระเจิง

คุณโจมตีติดคริติคอล !

กระบวนท่าหอกทะลุทะลวง!

การป้องกันของพวกเคลาคลอปกลับกลายเป็นไร้ค่า และขาของมันก็ถูกเจาะกระจุย

 “ย๊ากกก!”

วีดอาศัยความแข็งแกร่งของโทรลหิมะที่มีมากมายล้นพ้น และเข้าต่อสู้อย่างโหดร้ายอยู่ระหว่างฝูงของพวกเคลาครอป

คุณโจมตีติดคริติคอล !

เข้มแข็งชั่วพริบตาถูกเปิดใช้งานแล้ว

พลังบดขยี้(Crushing Blow)!

เคลาครอปไม่สามารถต่อสู้ได้อีกต่อไป

เมื่อเห็นว่าพวกเคลาครอปล่วงลงไปกองกับพื้นจากฝีมือวีด มอนสเตอร์ระดับบอสก็วิ่งเข้ามา เมื่อเทียบกับพวกเคลาครอปตัวอื่นๆ มอนสเตอร์ระดับบอสมีขนาดใหญ่กว่ามาก ที่ในระยะมากกว่า 9 เมตร สายตาของมันและเขาของมันส่อแววอันตรายมาก มันเป็นเคลาครอปจ่าฝูงตัวผู้ที่มีเลเวลถึง 420! พื้นดินสั่นสะเทือนจากการก้าวเท้าของมัน และพวกมันนั้นสามารถรับรู้ได้ทั้งหมด

"มันก็แค่เวอร์ชั่นตัวใหญ่ล่ะว่ะ ไอ้พวกตัวใหญ่มักจะล้มเสียงดัง "

การที่เห็นวีดซึ่งอยู่ในร่างโทรลหิมะ แล้วพูดออกมาเช่นนั้น มันดูเหมือนเรื่องตลก ยังไงก็แล้วแต่ นี่เป็นการต่อสู้ระหว่างเขากับมอนสเตอร์ระดับบอส การต่อสู้ยิ่งยืดเยื้อมากเท่าไหร่ มันยิ่งไม่เป็นประโยชน์สำหรับเขามากเท่านั้น ถึงแม้จะเสี่ยง แต่เขาต้องเอาชนะให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้

วีดยืนอยู่บนยอดเนินเขา รอช่วงเวลาเหมาะเจาะเมื่อจ่าฝูงเคลาครอปวิ่งห้อตะบึงแล้วชะลอตัวลง

'ฉันเพียงแค่ต้องหลบมันให้พ้นในครั้งแรก'

เมื่อจ่าฝูงตัวผู้วิ่งมาอยู่ในระยะ วีดวิ่งเข้าไปในฝูงเคลาคลอป จ่าฝูงตัวผู้นั้นไม่สามารถจะเหยียบย่ำสายพันธุ์ของตัวเองได้ และเมื่อมาถึงมันต้องหยุด ด้วยการรั้งส่วนบนของร่างกายเอาไว้

นี่คือช่วงเวลาที่วีดกำลังรอคอย!

คุณโจมตีติดคริติคอล !

เข้มแข็งชั่วพริบตาถูกเปิดใช้งาน

หอกทะลุทะลวง!

จ่าฝูงเคลาคลอปตัวผู้ได้รับบาดเจ็บ

แม้นชื่อกระบวนท่าจะเป็นเช่นนั้น แต่ทว่าการแทงเพียงครั้งเดียวคงไม่ส่งผลกับมอนสเตอร์ระดับบอส.

วีดวนรอบจ่าฝูงตัวผู้ และโจมตีต่อเนื่อง

พุก-กก!

ปั๊ก ปั๊ก ปั๊ก!

คุณโจมตีติดคริติคอล !

สร้างความเสียหายเพิ่มขึ้น 29%

คุณโจมตีติดคริติคอล !

สร้างความเสียหายเพิ่มขึ้น 58%

คุณโจมตีติดคริติคอล !

สร้างความเสียหายเพิ่มขึ้น 93%

คุณโจมตีติดคริติคอล !

สร้างความเสียหายเพิ่มขึ้น 127%

การโจมตีติดคริติคอลต่อเนื่องกัน!

หอกเหล็กของอัศวินไวเวิร์นพังยับเยินเมื่อค่าความทนทานของมันหมดลง

หอกที่ทนมาจนกระทั่งถึงบัดนี้ได้หักและแตกเป็นเสี่ยงๆ วีดรีบเก็บชิ้นส่วนที่แตกหักอย่างรวดเร็วบรรจุลงในกระเป๋าเป้สะพายหลัง และนำเอาหอกสองอันที่แตกต่างกัน หอกอันแรกคือหอกที่เขาได้รับมาจากตอนสู้กับอัศวินไวเวิร์น ส่วนอีกอันหนึ่งคือหอกทวนอัคคี ที่เขาได้รับเป็นของขวัญจากผู้เฒ่าเอ๊กซ์เปอร์ที่งานเลี้ยงอำลาเมืองคนแคระโบราณ อาณาจักรธอร์

"แกคงชอบถูกทุบตีใช่ไหม แกไอ้บัดซบ!"

ยังไงเสียพลังป้องกันของมอนสเตอร์ระดับบอสเป็นอะไรที่น่าหวาดหวั่น หลังจากทำการโจมตีด้วยหอกไปเล็กน้อย ด้วยหอกของอัศวินไวเวิร์น ปลายหอกหักลงอย่างรวดเร็วและพลังโจมตีก็ลดลง

วีดเอาหอกทวนอัคคีออกมา และกระโดดขึ้นไปในอากาศ เข้าไปใกล้จ่าฝูงเคลาคลอปแล้วแทงหอกเข้าใส่ร่างของมอนสเตอร์ และใช้เท้ายันเพื่อส่งแรงยัดหอก แทงลึกลงไปในร่างของมัน และใช้มันเป็นแท่นกระโดดเพื่อถีบตัวเองให้ลอยสูงขึ้นไปอยู่ด้านบนของจ่าฝูงตัวผู้นั้น

"นี่คือจุดจบ!"

จ่าฝูงเคลาคลอปในที่สุดก็ยอมจำนนต่อการโจมตีของวีดที่บริเวณด้านหลังของมันและยืนตาย

มอนสเตอร์มีค่าพลังชีวิต พลังป้องกัน และความว่องไว ที่สูงเป็นพิเศษ  แต่มันก็ไม่เทียบเท่ากับความดื้อรั้นของวีด

เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น

คุณได้ปลดปล่อยจ่าฝูงเคลาคลอปแห่งวิหารเอ็มบินยูสู่การหลับไหลอันเป็นนิรันดร์

ด้วยความสำเร็จอันยิ่งใหญ่นี้ ชื่อเสียงของคุณเพิ่มขึ้น 285

บารมีเพิ่มขึ้น 1

ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 2

ค่าความศรัทธาเพิ่มขึ้น 2

หน้าต่างข้อความของวีดเด้งขึ้นมาหาเขาทันทีพร้อมกับการแจ้งเตือน

คุณได้รับเขาสัตว์ใหญ่ของเคลาคลอปแล้ว

คุณได้รับตราสัญลักษณ์เอ็มบินยูในครอบครองแล้ว

เขาอันนี้สามารถนำมาทำเป็นถ้วยชามที่ดี หรือนำมาแกะสลักก็ได้

ฮูมมมมมม!

เมื่อจ่าฝูงตัวผู้ล้มตายลง ฝูงของเคลาคลอปเริ่มถอยกลับ ถึงแม้ว่าพลธนูของเอ็มบินยู และเหล่าชาแมนพยายามบังคับให้พวกมันต่อสู้ก็ตามที แต่เหล่าเคลาคลอปไม่แม้แต่จะเหลียวหลังกลับมามอง เนื่องจากในเวลานี้พวกมันกำลังหนีกันอย่างบ้าคลั่ง

"วิ้ว พวกเราเกือบหนีแทบไม่รอดจากวิกฤตินั้น"

วีดหันหลังกลับมาและเห็นว่ามีเพียงแค่หนึ่งในสี่ของผู้ลี้ภัยเท่านั้นที่สามารถหลบหนีออกไปได้ ความเร็วของพวกเขานั้นช้าเหมือนคืบคลานเมื่อพวกเขาต้องปีนข้ามเนินเขา

"ที่ความเร็วในอัตราเช่นนี้ มันคงจะใช้เวลาประมาณหนึ่งวันหรือสองวันในการปกป้องให้ผู้ลี้ภัยเหล่านี้ปลอดภัยภายใต้กองทัพของโรเซนไฮม์ "

ระยะทางห่างไกลออกไป ป้อมปราการเซราบ็อร์กค่อยๆพังทลายลงอย่างช้าๆ และในไม่ช้ากองทัพขนาดใหญ่ของวิหารเอ็มบินยูก็คงจะติดตามมาอย่างใกล้ชิด เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นมันก็จะกลายเป็นอะไรที่ยากมากขึ้นในการช่วยผู้ลี้ภัยให้หลบหนี

จำนวนผู้ลี้ภัยที่ต้องได้รับความช่วยเหลือสำหรับภารกิจของเซลิน่าให้สำเร็จนั้นยังไม่อาจทราบได้  แต่เพียงการช่วยเหลือบางส่วนและปล่อยให้ส่วนที่เหลือปกป้องตัวเองกับพวกที่กำลังไล่ล่าพวกเขา วีดคงรู้สึกขมปากขมคอ เขามีความทรงจำที่เลวร้ายมากกับการรับความยุ่งยากจากพวกบัตรเครดิต และพวกปล่อยเงินกู้!

แวนฮอกค์, โทริ, ซอยูน และบรรดาผู้เล่นทั้งหมดรวมตัวกันอยู่รอบ ๆวีด ผู้ที่อาศัยอยู่ในป้อมปราการเซราบ็อร์ก ผู้ที่เคยเป็นทหารหรือนักล่าในอดีตก็ก้าวออกมาข้างหน้า

 “คุณวีด! พวกเราขอมอบความไว้วางใจและชะตาของพวกเราไว้ในมือของคุณ พวกเราพร้อมที่จะสละชีวิตของเรา ดังนั้นโปรดนำครอบครัวของพวกเราออกไปอย่างปลอดภัย! "

"ข้าคืออัศวินออสการ์! มันเป็นเวลานานมากแล้วที่ข้านั้นได้เก็บดาบเอาไว้ แต่ข้าจะปฏิญาณตัวเองใหม่เพื่อเจ้าเมืองแห่งโมราต้า ข้าจะต่อสู้กับวิหารเอ็มบินยูเคียงข้างท่าน. "

กลุ่มนักล่าแห่งเจนคิน และอีก 430 คนจะเข้าร่วมการรบด้วย

คุณสามารถนำพวกเขาเข้าต่อสู้กับวิหารเอ็มบินยู

กลุ่มอัศวินออสการ์ที่เกษียณแล้วบวกกับอัศวินอาวุโสอื่นๆอีก 7 คนพร้อมด้วยอดีตทหารอีก 894 นาย อดีตทหารได้ให้คำมั่นด้วยตัวของพวกเขาเองสำหรับการต่อสู้นี้

ในเวลานี้เนื่องจากค่าความจงรักภักดีที่สูงพอจึงทำให้คุณสามารถสั่งการทหารเหล่านี้ได้

ใบหน้าของวีดมืดมนหมองหม่นลงในทันที พวกนักล่าไม่มีอะไรป้องกันตนเอง มีเพียงแค่คันธนูล่าสัตว์ไม่กี่คัน แต่ส่วนใหญ่นั้นว่างเปล่า! แม้แต่พวกอัศวินแก่และอดีตพลทหารก็ไม่มีเกราะที่สามารถใช้งานได้จริง หรือโล่ หรือดาบ พวกเขามีอาวุธแค่เพียงอุปกรณ์ทำฟาร์มขั้นพื้นฐาน และมีดทำครัวเท่านั้น

"คำว่าโชคดีของฉัน ฉันจะคาดหวังกับอะไรกับคำนี้ได้บ้าง?"

"มีอะไรหรอ?"

"ไม่มีอะไร"

สำหรับกองกำลังระดับสูงแห่งป้อมปราการเซราบ็อร์กที่ถูกจัดตั้งขึ้นมานั้นอาจจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ...

"พวกเขาจะไม่ช่วยอะไรในการต่อต้านวิหารเอ็มบินยู"

วีดกำลังวิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบันอย่างเคร่งขรึม

"หากคำนวณจากอัตราในปัจจุบัน คงมีคนจำนวนไม่มากที่จะออกไปอย่างมีชีวิต อันดับแรกที่จะถูกฆ่าอาจจะเป็นผู้สูงอายุและเด็ก เมื่อแรงกายของพวกเขาหมดลง "

มีขีดจำกัดมากมายที่วีดหรือซอยูนจะสามารถปกป้องคนเหล่านั้นภายใต้ความคุ้มครองของพวกเขาเอง และทหารม้าเอ็มบินยู หรือพวกปีศาจจะเป็นต้นเหตุทำให้เกิดการสังหารหมู่

"ฉันจำเป็นต้องคิดนอกกรอบ บางสิ่งบางอย่างที่ใหญ่มากพอที่จะดึงดูดความสนใจของวิหารเอ็มบินยูไปที่ไหนสักแห่ง "

ราชาและเชื้อพระวงศ์อาจโผล่ขึ้นมาจากทางเดินใต้ดิน และกำลังหลบหนีไปที่อื่น โดยพวกอัศวินและนักเวทย์ พวกเขาคงขจัดพวกเอ็มบินยูที่ไล่ตามพวกเขามาเรียบร้อยแล้ว และคงอยู่ห่างออกไป ไม่ช้าวิหารเอ็มบินยูจะหันมาทางพวกเขาจ้องมาที่ผู้ลี้ภัย

วีดจำเป็นต้องทำบางอย่าง เพื่อให้วิหารเอ็มบินยูยอมแพ้ในการไล่ล่าพวกเขา ...

"ฉันต้องการเหยื่อ เหยื่อที่จะทำให้กองทัพเอ็มบินยูลืมเกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นเหยื่อแข็งแกร่งเพียงพอที่จะซื้อเวลาให้มากที่สุด อืม ... ฉันสงสัยว่าฉันสามารถหาบางสิ่งที่คล้ายจะเป็นเช่นนั้นได้ไหมนะ?"

วีดหวนระลึกถึงความสัมพันธ์ที่ไม่ดีของเขากับวิหารเอ็มบินยู ไม่เพียงแค่เขาทำลายแผนการของพวกมันเท่านั้น ในทวีปทางตอนเหนือ เขาได้กำจัดโลกของเฟรย์ลอร์ดที่เป็นถึงผู้นำนิกายสาขาที่11 ของพวกมัน วิหารเอ็มบินยูจะต้องคอยฝนดาบของพวกมันเพื่อแก้แค้น

"ถ้าฉันปรากฏตัวต่อหน้ากองทัพเอ็มบินยูแล้วเป็นเหยื่อล่อล่ะ พวกมันอาจจะเรียกมันว่าของขวัญจากพระเจ้า?"

วิหารเอ็มบินยูจะต้องไล่ตามวีดมาแน่นอน กองทัพใหญ่จากส่วนหนึ่งของกองกำลังที่กำลังเผาป้อมปราการเซราบ็อร์กจะต้องเดินทัพมา พวกสาวก เหล่าปีศาจ บรรดานักบวชแห่งความมืดของเอ็มบินยู  และเหล่าชาแมน พวกมันทั้งหมดจะจะต้องไล่ตามหลังวีดแน่นอน

"ฉันไม่เคยรู้ว่าเขาจะเกิดความคิดแบบนั้นขึ้นมา ... ”

"ตามที่คาดไว้ เขาคือ คุณวีด"

"คุณวีด – กำลังจะเสียสละตัวเองเป็นเหยื่อเพื่อช่วยพวกเรา!"

 “อุ๊ว้าววววววว!”

วีดกำลังพึมพำกับตัวเองโดยไม่ได้ตั้งใจ คำพูดกลับไปถึงหูของเหล่าผู้เล่น และกระจายออกไปทั่วทั้งกลุ่มผู้ลี้ภัย ทำให้ขวัญกำลังใจของพวกเขาเพิ่มขึ้น

ความหวังกำลังท่วมท้นไปยังเหล่าผู้ลี้ภัยแห่งป้อมปราการเซราบ็อร์ก

ขวัญกำลังใจเพิ่มขึ้น 89%

พลังกายถูกฟื้นคืนขึ้นมาใหม่ เหล่าผู้ลี้ภัยวิ่งหลบหนีข้ามเนินเขาเร็วขึ้นกว่าเดิม

"โปรดรีบหน่อย ท่านผู้เฒ่า."

"ได้เลย เจ้าหนู ข้าจักไม่อาจยอมทิ้งชีวิตอันมีค่าที่ท่านวีดอุตส่าห์ยอม​​เสียสละตัวเอง รีบไปกันเถอะ!”

มันคงเป็นการยืนยันเรียบร้อยแล้วที่ตอนนี้วีดต้องไปเป็นเหยื่อล่อเพื่อดึงดูดวิหารเอ็มบินยู!

"....."

หากปฏิเสธในตอนนี้จะทำให้ขวัญกำลังใจลดลงด่ำดิ่งสู่ก้นเหว และทำให้การหลบหนีของพวกเขานั้นทำได้ยากขึ้น

วีดสามารถรับรู้ถึงน้ำหนักของดวงตาทุกคู่ของผู้คนเหล่านี้ที่ประกอบไปด้วยประกายแห่งความหวังในตัวเขา

ผู้เล่นที่ยังเป็นเด็กและผู้เล่นมือใหม่ไม่ได้สูญเสียอะไรมากแม้ว่าจะตายไปก็ตาม พวกเขากลับแสดงท่าทางในทำนองเดียวกันกับผู้ที่เฝ้ามองวีดเหมือนคนขายถั่วและปลาหมึก มันดูเหมือนว่าพวกเขายังอยู่ที่ด้านหลังเพื่อเฝ้าดู.

"นี่มันน่าตื่นเต้นมาก!"

"ฉันอยากรู้มาเสมอว่า คุณวีดนั้นต่อสู้ได้ดีแค่ไหน"

"ใช่ฉันรู้ว่าคุณหมายถึงอะไร พวกสาวกและฝูงเคลาคลอปทำได้แค่อุ่นเครื่องให้กับคุณวีดเท่านั้น ​​"

นี่คงเป็นผลกระทบข้างเคียงของข่าวลือที่พูดเกินจริง! บรรดาผู้เล่นมีความคาดหวังอย่างมากจากวีด

'เยี่ยม สำหรับการที่ภารกิจจะประสบความสำเร็จ ไม่ว่าอย่างไร เหยื่อล่อเป็นสิ่งที่จำเป็น.'

เมื่อคิดเกี่ยวกับมัน วีดรู้ว่าไม่มีเหยื่อล่ออะไรที่ดีไปกว่าเขา เขามีทักษะในการเอาตัวรอด และมีสัญชาตญาณการต่อสู้ที่เฉียบคม แต่การนำชีวิตไปสังเวยมันขัดกับทุกอย่างที่เขาเป็นอยู่.

 ‘สลัดมันออกไป ถ้าฉันหวั่นไหวกับสิ่งนี้มากไป ฉันจะไม่มีทางมั่งมี ฉันจำเป็นต้องทิ้งสิ่งเหล่านี้ไป ประเภทของความคิดถ้าฉันต้องการที่จะประสบความสำเร็จ.’

วีดส่งสายตาไปยังนรกที่เคยเป็นป้อมปราการเซราบ็อร์ก

"ดูสิ เขากำลังมองลงไปที่กองกำลังเอ็มบินยูด้วยสายตาอันเย็นชาเช่นนั้น ฉันคิดว่าเขากำลังจะออกไปทำมันจริงๆ!"

วีดหันหน้าจากทางซ้ายไปทางขวา

"เขายืดคอแล้ว ตอนนี้ เขากำลังจะออกไปสู้ใช่ไหม? "

วีดลูบหอกทวนอัคคีที่เขากำลังถืออยู่ เนื่องจากการต่อสู้กับจ่าฝูงเคลาครอบ ความทนทานของมันลดลงไปมากพอสมควร

 “มันดูเหมือนว่าเขาจะซ่อมหอกของเขาก่อนออกไป!”

ไม่มีข้อแก้ตัวเหลือสำหรับวีด ถ้าเขาหันหลังกลับตอนนี้ ความผิดหวังจะเห็นได้ชัดและคนจะสาปแช่งเขา แน่นอนว่าเขาสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่สนใจความคิดของสังคมที่มีต่อเขา

‘เคยมีคนกล่าวไว้ว่า ถ้ามีผู้คนมาสาปแช่งเรา จะทำให้เรามีชีวิตยืนยาว ... ถ้าฉันสามารถยอมรับคำวิจารณ์ของพวกเขาได้ทั้งหมด ... ’

นั่นแหล่ะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้

แต่เพื่อการทำภารกิจให้สำเร็จ วีดจะต้องก้าวไปข้างหน้าและช่วยผู้ลี้ภัย มันเป็นเพียงเรื่องของเวลาจนกว่ากองกำลังเอ็มบินยูจะไล่หลังผู้ลี้ภัยทัน และด้วยตัวตนของวีดนั้นถูกเปิดเผย การเผชิญหน้าระหว่างเขากับวิหารเอ็มบินยูเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกมันจะต้องทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างในการจัดการกับเขา ผลลัพธ์ตอนจบที่จะได้เห็นก็เหมือนกัน ไม่ว่าเขาจะเลือกทางไหนก็ตาม

"ข้าจะสละชีวิตของข้าก่อน"

"มันเป็นเกียรติที่ข้าสามารถตายอย่างทรงเกียรติในสนามรบ"

เหล่านักล่า และพวกอัศวินเดินเข้ามา

วีดส่ายหัว

"คุณไม่จำเป็นต้องสู้ไปกับผม. หนีไปยังที่หลบภัย "

"พวกเราไม่สามารถทำอย่างนั้นได้! ถ้ามันไม่ใช่เพราะพวกเราอ่อนแอ พวกเราจะเลือกการตายอย่างทรงเกียรติ "

"สิ่งสำคัญที่สุดตอนนี้คือ การปกป้องครอบครัวของพวกคุณ กลับไปที่ครอบครัวของพวกคุณและมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุข"

คุณจะยกเลิกการออกคำสั่งกับเหล่านักล่าและพวกทหารเช่นนั้นรึ?

"ฉันเพียงคนเดียว ก็เพียงพอที่จะต่อสู้ในครั้งนี้ได้"

เหล่านักล่าและพวกทหารได้กลับมาสมทบกับกลุ่มผู้อพยพ

ค่าสถานะแห่งเกียรติยศถูกสร้างขึ้น

เกียรติยศ: ในฐานะผู้สูงส่ง การกระทำอันชอบธรรมจะเพิ่มค่าสถานะนี้

สถานะเกียรติยศมีอิทธิพลอย่างมากต่อความจงรักภักดีของผู้อยู่อาศัยและทางการทูต

มันจะเป็นตัวช่วยที่ยอดเยี่ยม เมื่อทำการพยายามเกณฑ์ไพล่พลอัศวินแบบไม่มีค่าใช้จ่าย

สถานะเกียรติยศเพิ่มขึ้น 2

วีดตัดสินใจที่จะต่อสู้เพียงลำพัง แต่ซอยูน แวนฮอกค์ และโทริ ลงเนินเขาไปพร้อมกับเขาด้วย

"การปกป้องพลเมืองเป็นหน้าที่สำหรับอัศวิน"

"ข้าจะสามารถดื่มเลือดทั้งหมดที่ข้าต้องการได้"

"......"

*****

วิหารเอ็มบินยูทำการปล้นและเผาป้อมปราการเซราบ็อร์ก

"เอามาให้หมด! นี่คือสมบัติที่ถวายแด่เทพเอ็มบินยู "

"อาณาจักรโรเซนไฮม์นั้นถูกตัดขาดและตกเป็นของเอ็มบินยู"

นักบวชแห่งความมืดของวิหารเอ็มบินยูกำลังปล้นสะดมพร้อมกับปีศาจของพวกเขา ก่อนที่ป้อมปราการเซราบ็อร์กจะถูกเผาไหม้จนหมด ต้องขอบคุณเหล่าปีศาจที่พระราชวังแห่งประวัติศาสตร์ของอาณาจักรโรเซนไฮม์ได้ถูกลบหายไปจากพื้นโลก

เมื่องานนี้เสร็จสิ้นแล้ว มันเป็นไปได้อย่างมากว่ากองกำลังวิหารเอ็มบินยูจะกระจายไปทั่วโดยรอบ การตามล่ากลุ่มผู้หลบหนี และผู้ลี้ภัย

จากนั้นก็มีเสียงดังกึกก้องจนได้ยิน!

"ข้า... วีด.... มาแล้ว... วิหารเอ็มบินยู... จงนำพวกที่เก่งที่สุดมาจัดการข้าสิ! "

เบลโลนีหัวหน้าของนิกายที่ 9 กำลังปล้นสำนักพระราชวังส่วนพระองค์ขององค์ราชา เขาเพ่งมองผ่านหน้าต่าง มองลงมาจากทางปราสาทสูงที่รอบๆนั้นกำลังลุกไหม้อยู่

เหนือกำแพงที่พังทลาย วีด ซอยูน แวนฮอกค์ และโทริ ยืนอยู่ วีดไร้ซึ่งความกลัวในการกลับมายังขอบเขตของป้อมปราการเซราบ็อร์ก! ขณะที่มันไม่ได้เป็นระยะที่ไกลมาก มันยังคงส่งผลกระทบต่อจิตใจของกองกำลังเอ็มบินยูแม้มันจะบางเบาก็ตามที

"วีดเป็นเป้าหมายที่สำคัญที่สุดสำหรับวิหารเอ็มบินยู! ข้ารับใช้แห่งวิหารเอ็มบินยูเอ๋ย จงฆ่ามนุษย์ผู้นั้น! "

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ดวงตาของเหล่าศิลปินในโมราต้าเกิดเป็นประกาย พวกเขาไม่อาจละสายตาจากลูกแก้วผลึกได้เลย

"อา นี่เป็นเรื่องที่น่าทึ่งมาก"

"มือของฉัน เหงื่อกำลังซึมออกมา เพียงแค่ได้มองดูสิ่งนี้"

"แม้กระทั่ง ฉันยังลืมดื่มเบียร์เลย!"

ความตื่นเต้นเริ่มต้นจากตอนที่วีดเริ่มนำผู้ลี้ภัยออกจากป้อมปราการเซราบ็อร์ก เป็นเช่นนั้นเสมอที่การผจญภัยของวีดนั้นดึงดูดผู้คนเข้ามา ดังนั้นแม้ว่าวีดจะเป็นประติมากรเขายังคงหนึ่งในตัวตนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับบรรดาศิลปินทั้งหมด

'ถ้าฉันทำฉากนี้ออกมาเป็นรูปปั้น ... '

 ‘การวาดภาพนี้ออกมาจะต้องน่ายำเกรง องค์ประกอบของภาพคือ การตายเพื่อสิ่งใด’

สิ่งนี้กลายเป็นแหล่งที่ดีของแรงบันดาลใจสำหรับบรรดาจิตรกรและประติมากร สมาคมประติมากรกำลังอภิปรายวางแผนที่จะสร้างรูปปั้นขนาดใหญ่ของวีด ถ้าพวกเขาสามารถทำมันได้ มันจะไม่เพียงแค่ค่าชื่อเสียงที่มากขึ้น มันอาจจะกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวต่อไปของเมือง!

และจากการต่อสู้แค่ครั้งเดียว ฉากต่างๆพรั่งพรูออกมามากมายสำหรับจิตรกรที่จะวาด

"ผมคิดว่าฉากที่เขากำลังต่อสู้อยู่ในดันเจี้ยนใต้ดินนั้นเจ๋งมาก"

"คำพูดที่เขาเอ่ยกับผู้ลี้ภัยตอนเป็นโทรลหิมะนั้นไม่เลวเลย"

"แล้วส่วนนั้นล่ะ ที่เขาต่อสู้กลางอากาศขณะกำลังขี่ไวเวิร์นที่ถูกแช่แข็ง?"

"เยี่ยม มันย่อมงดงาม แต่กำลังจะมีบางสิ่งที่ดีมากกว่านี้ "

"ใช่แล้ว! การประกาศตัวต่อหน้ากองทัพเอ็มบินยู ถ้าเพียงฉันอยู่กับพวกเขาที่นั่น ... "

จิตรกรได้วางแผนแนวคิดของตนเองโดยทันทีที่พวกเขาต้องการวาด การพิจารณาองค์รวมของภาพเกี่ยวกับวีดนั้นจะถูกสร้างขึ้นมา พวกเขาพร้อมแล้วที่จะเป็นเจ้าภาพจัดงานนิทรรศการเกี่ยวกับเรื่องนี้

และในส่วนเล็ก ๆ ในจิตใจพวกเขาก็รู้สึกเศร้าเสียใจ พวกเขาทำได้แค่เพียงจินตนาการความตื่นเต้น หัวใจของพวกเขาเต้นราวกับว่าพวกเขากำลังอยู่ในจุดที่วีดอยู่ตอนนี้!

นอกเหนือจากศิลปินแล้ว บรรดาผู้เล่นที่มีสายอาชีพอื่นๆกำลังมุ่งมั่นจดจ่ออยู่ที่ลูกแก้วคริสตัล

บุคคลเหล่านี้คือนักกวี และนักเต้น!

"จงเฝ้ามองอย่างรอบคอบ นี่จะเป็นการแสดงครั้งต่อไปของพวกเรา "

"จะตั้งชื่อเรื่องว่าอะไรดีนะ?"

"การลุกขึ้นต่อต้านวิหารเอ็มบินยูของวีด?"

"ไม่ ไม่. 'นักบุญแห่งทวีปนามวีด' ฟังดูดีกว่า "

เหล่านักกวี และพวกนักเต้นในโมราต้ากำลังเตรียมพร้อมที่จะเป็นเจ้าภาพจัดแสดงการผจญภัยอันยิ่งใหญ่ของวีด  พวกเขาไม่อาจมีความคิดอื่น เมื่อพวกเขาเลือกวีดเป็นการแสดงหลักในทุกที่ที่เขาไป เหตุการณ์ตื่นเต้นมักจะเกิดขึ้น

ชาวเมืองโมราต้ากำลังเฝ้าดูลูกแก้วผลึกคริสตัล

"ท่านเจ้าเมืองของพวกเราช่างแตกต่างจริงๆ"

"ฉันหวังว่าเขาจะกลับมาอย่างปลอดภัย เขาต้องไม่ถูกฆ่าโดยไอ้พวกวิหารเอ็มบินยู "

ขวัญกำลังใจของชาวเมืองโมราต้าเพิ่มขึ้น

ความภักดีของชาวเมืองโมราต้าต่อเจ้าเมืองของพวกเขาอยู่ในสถานะสูงสุด

จบตอน

ผู้แปล: Smith REX

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล