เล่ม 24 ตอนที่ 1:แผนการก่อกบฏของอัศวินแห่งความวิบัติ(Doom Knight Rebellion Plan) แปลโดย Yhee

หลังจากกลับเข้าเกมอีกครั้ง วีดกลับมาเกิดที่ ศูนย์บัญชาการของกองทัพอมตะ
เขาจะต้องวนมาเกิดอยู่ในพื้นที่นี้ต่อไป จนกว่าเควสของเขาจะสำเร็จ
เหล่าอันเดดระดับสูงเลเวล 300 ถึง 400 เดินไปมาอยู่ทั่วทั้งพื้นที่อันตรายแห่งนี้!
มังกร 2 ตัวยืนอยู่บนยอดหอคอย ขณะที่มังกรอีก 1 ตัว บินอยู่บนท้องฟ้า

“กองทัพเอลฟ์ช่างมีกำลังต่อต้านที่แข็งแกร่งซะจริงๆ”

“ตราบใดที่เรายังมีท่านบัลข่าน ข้าสามารถกวาดพวกมันให้หายไปได้ทันที….แต่มันค่อนข้างยากทีเดียว กับการโจมตีโต้กลับของเหล่าภูติ”

“แต่ข้ากลัวพวกคนแคระมากกว่า”

การเข้าร่วมรบของราชินีภูติทาเนีย กลายเป็นหัวข้อสนทนาของเหล่าอันเดด ภายในสวนของป้อมปราการอันห่างไกล มีอันเดดมากฝีมือนับพันตนและพวกมันขาส่วนก็กำลังสนทนาพูดคุยกัน

วีดนั่งลงใกล้ๆกับต้นไม้ต้นนึง

“อันดับแรก ต้องเช็คจำนวนกองกำลังของพวกมันซะก่อน”

ในเมื่อเขาจะต้องต่อสู้ในฐานะอันเดด วีดต้องใช้เวลาในการวิเคราะห์ความสามารถของพวกมัน
ก่อนหน้านี้วีดเลเวล 398 แต่โดนบทลงโทษทำให้ตอนนี้เหลือเลเวล 397

“เราสูญเสียอะไรไปบ้างเนี่ย?”

วีดจดจำไอเท็มที่เขาสูญเสียไปได้ทั้งหมด เขาจำชื่อและราคาของไอเท็มนั้นๆได้อย่างแม่นยำ
เพราะนั่นเป็นพื้นฐานในการทำธุรกิจของเขา

“ขนมปังก้อนและหัวหอมทั้งหลาย, หมวกเหล็ก 1 ใบ, แหวน 1 วง, และฟันกรามของโครงกระดูก”

วัดรู้สึกเหมือนโดนปล้น เพราะไอเท็มเหล่านั้นสามารถเอาไปทำประโยชน์ได้หลายอย่าง มันหายไปแล้ว

วีดไม่สามารถหาไอเท็มที่เขาเสียไปกลับคืนได้ ยกเว้นเขาจะฆ่าผู้คนที่อยู่แถวนี้จนหมด
หลังจากที่วีดหายจากความโศกเศร้าไปกับการสูญเสียไอเท็ม เขาก็เช็คสกิลของเขา

สกิลการแกะสลักขั้นสูงระดับ 8 กลับมาอยู่ที่ 0% ในขณะที่ทักษะอื่นๆ ลดลงไป 4-13%

ในเมื่อวีดเป็นอันเดด บทลงโทษสำหรับความตายย่อมต้องสูงกว่าคนปกติทั่วไป

“ต้องสูญเสียมากมายขนาดนี้ ถึงแม้จะอายุเลย 70 ข้าก็จะไม่ให้อภัยเด็ดขาด!”

วีดไม่มีทางลืมความแค้นกับคู่อาฆาตของเขา กิลด์เฮอร์มีส!!

ในป้อมปราการขนาดใหญ่นี้ มีเหล่าอันเดดชื่อดังรวมอยู่ด้วย

‘อันเดดที่มีชื่อเสียงอยู่ในประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์เซล รวมตัวอยู่ ณ ที่แห่งนี้’

วีดเดินสังเกตการณ์ไปรอบๆ
หลังจากนั้น ผีรับใช้ตนหนึ่ง เข้ามาหาเขา

“ท่านนนนนน บัลลลลลข่านนนนนน เรียกกกก ตัวววววววเจ้จ้จ้จ้จ้จ้จ้า”

ตอนนี้ถึงเวลาที่วีดจะต้องเข้าพบ บัลข่าน เพื่ออัพเกรดสถานะอันเดดของเขา
เนื่องจากพื้นที่กองทัพของเหล่าอันเดดช่างกว้างใหญ่ไพศาล
ถ้าวีดไม่ใช่อันเดดแต่เป็นสิ่งมีชีวิตธรรมดา ไม่มีทางเลยที่จะเข้ามายังพื้นที่แห่งนี้ได้โดยง่าย

‘มันจะต้องเป็นเรื่องที่ยากมากแน่ๆ’

ผีรับใช้ตนนั้น นำทางวีดลงมายังชั้นใต้ดิน
ชั้นใต้ดินของป้อมปราการยังมี ลังไม้โอ๊กจำนวนมากที่บรรจุไปด้วยเหล้าไวน์มากมาย

‘เหล่าไวน์ชั้นดีและชั้นสูงทั้งหลาย’

เพียงแค่สัมผัสกลิ่นของมัน วีดก็รู้ได้ถึงราคาของพวกมันทั้งหมด
ไวน์ที่ถูกทำมาอย่างดีสามารถขายได้โดยง่ายและราคายังสูงมากอีกด้วย

‘ในเมื่อมันถูกวางอยู่ตรงนี้ มัน(บัลข่าน)คงไม่สามารถรับรสแอลกอฮอล์ได้หรอก’

แอลกอฮอล์ โดยธรรมชาติแล้วเมื่อดื่มมันเข้าไปจะส่งผลกระทบอย่างมาก แต่ถ้าคุณเป็นอันเดดไม่มีความจำเป็นต้องใช้แอลกอฮอล์
แม้ว่าคุณจะเป็นผีโจรสลัดที่กำลังแกล้งยกซดเหล้าทั้งขวด แต่มันก็ไม่ส่งผลอะไรทั้งสิ้น
และอีกอย่าง เมื่อมีบัลข่านอยู่ที่นี้ คงไม่มีอันเดดหน้าไหนแอบเข้ามาที่นี่เพื่อลองดื่มมันหรอก

‘นี้มันเป็นเงินจำนวนมากเลยนะเนี่ย’

ตาอันหิวกระจายของวีด(อยากขโมย) จับจ้องไปที่ลังไม้โอ๊กเหล่านั้น ขณะที่กำลังเดินผ่านประตูใหญ่ 2 บาน
ไปยังที่ที่ บัลข่านอยู่ อากาศอันหนาวเหน็บลอยออกมาจากห้อง
ทางน้ำไหลลงใต้ดินไหลผ่านก้อนหินดำทมิฬ ตัดกับแท่นบูชาอย่างงดงาม
ลิช บัลข่าน นั่งประทับดั่งราชาอยู่บนบัลลังก์สีสันสวยสดงดงาม
บัลลังก์ถูกสร้างจากวัสดุคุณภาพสูงที่สุด แต่มันก็ยังปกคลุมไปด้วยฝุ่นจำนวนมาก
เพชรเม็ดใหญ่ถูกประดับอยู่บนมงกุฎของเขา
นกอินทรีย์บนไม้เท้า
ตำแหน่งที่บัลข่านถูกเสียบไว้ด้วยดาบศักดิ์สิทธิ์ยังคงปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์อย่างต่อเนื่อง

“อัศวินแห่งความตาย(Death Knight), เข้ามาใกล้ๆ”

เสียงของ บัลข่าน ก้องสะท้านไปทั่วทั้งห้อง!

“นายท่าน ....”

วีดก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างสุภาพ และ คุกเข่าลงต่อหน้า บัลข่าน

ในขณะที่ บัลข่าน เริ่มลุกขึ้นเดิน วีดมองไปรอบๆภายในห้อง
หนังสือประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์หลายเล่มที่บันทึกถึงป้อมปราการทางเหนือทั้งหลาย
ถูกรวบรวมเอาไว้ แต่ยังไงก็ตามสภาพของมันเสื่อมโทรมเป็นอย่างมาก
แต่เหล่าอันเดดไม่เคยสนใจอยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรกับของพวกนี้หรือไม่

ยังไงก็ตาม เมื่อมองไปตามห้องต่างๆและทางเดินที่เชื่อมต่อกับบันไดทั้งหลาย ก็สามารถมองเห็นโครงสร้างโดยคร่าวได้
ต้องขอบคุณความรู้ทางด้านการแกะสลักของวีด เขาสามารถจดจำโครงสร้างของอาคารได้ทั้งหมด

“ข้าขอขอบคุณนายท่าน สำหรับเกียรติในครั้งนี้ ที่นายท่านเรียกข้ามา ข้าจะทำตามคำสั่งของนายท่าน”

ตอนนี้วีดอยู่ในคราบของอัศวินแห่งความตาย(Death Knight) เขาจึงไม่ลังเลที่จะทำตัวให้สมกับสถานะของเขา

“ตัวเราได้ยินมาว่าเจ้าคอยจัดการพวกมอนสเตอร์น่ารำคาญพวกนั้น”

“ทุกสิ่งที่ข้าทำไปเพื่อนายท่านทั้งหมดทั้งสิ้น”

“กองทัพอมตะต้องการอันเดดที่เต็มไปด้วยความสามารถและพรสวรรค์แบบเจ้า
 แต่ร่างกายของเจ้าเป็นแค่ อัศวินแห่งความตายที่กระจอกง่อกง่อย
ตัวเราจะมอบร่างกายอันใหม่ให้เจ้า”

บัลข่าน ร่ายเวทมนตร์ วีดสัมผัสถึงความชั่วร้ายประทับลงที่หน้าอกของเขา และทะลุเข้าไปในปอด แต่วีดยังคงยืนอยู่กับที่

“เจ้าได้กลับมาจากโลกแห่งคนเป็น ความมืด ทมิฬ และ โลกที่แหลกสลาย
กฎแห่งความมืดจะไม่มีวันดับสูญ ให้ตัวเราได้แบ่งปันให้พวกเจ้าทุกตน
จงลุกขึ้นมาอันเดด!!!(Undead Rise)”

ควันสีดำห่อหุ้มร่างกายของวีดไว้ หลังจากนั้น รูปร่างทางกายภาพของเขาก็เปลี่ยนไป
ร่างกายกล้ามมัดกำยำ ช่วงขาที่ยาวขึ้น แขนเป็นล่ำเป็นสัน
ตัววีดสูงขึ้น 40 เซนติเมตรและมีรูปร่างราวกับคนเถื่อน(Barbarian)

 ==================================================

บัลข่าน ได้ร่ายคาถาอัญเชิญอันเดดของเขา เพื่อเปลี่ยนคุณเป็น อัศวินแห่งความวิบัติ(Doom Knight)

- ค่าสถานะที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ทั้งหมด เพิ่มขึ้น 15%

- ตอนนี้คุณสามารถสวมใส่เกราะกระดูกที่มีการป้องกันระดับสูง

- สกิลการต่อสู้ขั้นสูงทั้งหมด เพิ่มขึ้นอย่างน้อย 2 เลเวล

ศัตรูที่ถูกโจมตีด้วยมนตร์ดำจะต้องทรมานตลอดกาลและไม่มีวันหยุดโหยหวน

สถานะของคุณถูกเปลี่ยนเป็น “อัศวินแห่งความวิบัติ”

คุณอยู่ภายใต้การบัญชาการของ ลิช บัลข่าน

คุณสามารถบัญชาการเหล่าอันเดดได้โดยตรง

==================================================

อันเดดที่มีทักษะการต่อสู้ขั้นสุดยอด อัศวินแห่งความวิบัติ มีเพียงอันเดดประเภทเดียวที่แข็งแกร่งกว่าอัศวินแห่งความวิบัติ

อัศวินแห่งขุมนรก(Abyss Knight) จุดกำเนิดแห่งความสิ้นหวัง, ความแข็งแกร่งนั้นเทียบเท่าได้กับมังกร ยังไงก็ตาม อัศวินแห่งขุมนรกไม่ใช่อันเดดที่เนโครแมนเซอร์สามารถเรียกออกมาได้
แต่ขึ้นอยู่กับเงื่อนไขต่างๆที่ต้องมาบรรจบกัน
มันเป็นสิ่งที่มีอยู่จริงและยังเป็นตำนานของทวีปเวอร์เซลล์

“จงปกป้องป้อมปราการแห่งนี้ และต่อสู้กับการโจมตีของเผ่าเอลฟ์” 

 ==================================================

กองทัพนักดาบผู้ฆ่าเอลฟ์

ชนเผ่าเอลฟ์แห่งป่าพงไพรและเหล่าราชินีภูติบุกโจมตีอย่างกะทันหันเข้าใส่กองทัพอันเดด
ลูกธนูถูกอาบไปด้วยพลังวิญญาณซึ่งเป็นปรปักษ์กับอันเดด

ป้องกันการรุกรานของเหล่าเอลฟ์ และโชว์ความน่ากลัวของอันเดดให้เป็นที่ประจักษ์
จากรายงานที่ได้รับ บัลข่านเพิ่มกำลังทหารอันเดด เพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่าจากปกติ

ระดับความยาก : A

ข้อจำกัดเควส : สำหรับอันเดดเท่านั้น

==================================================

บัลข่าน มอบภารกิจให้วีด! 

ตอนนี้วีดสามารถสั่งอันเดดได้โดยตรง เขาจึงมีกองทัพอันเดดที่ใหญ่และทรงพลังมากขึ้น
วีดสามารถบัญชาการเหล่าอันเดดและนำพากองทัพไปสู้สนามรบได้ มันไม่เหมือนกับทหารกระดูกหรือผี
ที่วีดเคยเป็น แต่เช่นเดียวกับ อัศวินแห่งความตาย(Death Knight) ที่โชว์ศักยภาพอันแข็งแกร่ง
และช่วยให้วีดได้รับกำลังพลอันเดดมากขึ้น

‘จะต้องดูแลกองกำลังทางทหารแล้วสินะ’

วีดคิดถึงวิธีการฆ่า บัลข่าน แทนที่จะคิดถึงวิธีกำจัดราชินีภูติ การฆ่าล้าง เหล่าเอลฟ์และคนแคระ
ไม่ช่วยในการฆ่า บัลข่านเลย
ดังนั้น วีดเริ่มคิดแผนการก่อกบฏฆ่าบัลข่านและกองทัพอันเดดของเขา

“ถ้าโจมตีจากภายนอก มันไม่มีโอกาสเลย”

ไม่ว่าความแข็งแกร่งของบัลข่านจะฟื้นกลับมาหรือไม่ ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่า
เขากำลังจะโจมตีโมราต้า (เพราะวีดปฏิเสธการเรียกของบัลข่าน)

คำถามก็คือจะฆ่าบัลข่านอย่างไร เพราะเขายังมีกองทัพอันเดดปกป้องอยู่
มันเป็นเรื่องยากเกินไปที่จะกำจัดกองทัพอันเดดด้านนอกป้อมปราการ
ฉะนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะกำจัด บัลข่าน จนกว่าจะกวาดล้างกองทัพอันเดดซะก่อน
วีดต้องกลายเป็นอัศวินแห่งขุมนรก(Abyss Knight) ถ้าเขาต้องการสู้กับ บัลข่าน

“โมราต้า ไม่สามารถนำทัพศึกใดๆได้” (ผู้แปล : โมราต้าส่วนใหญ่ผู้เล่นเลเวลต่ำๆทั้งนั้น)

ลิช บัลข่าน คือ ลอร์ดของอันเดดทั้งปวงและสามารถเพิ่มจำนวนอันเดดได้
บัลข่าน คงจะมีแต่ยินดีถ้ามนุษย์ผู้เปราะบางนำทัพมาโจมตี
นั่นเป็นสาเหตุที่วีดไม่สามารถนำเหล่าประติมากรรมประทานชีพของเขามาสู้ได้

“มันจะกลายเป็นว่า เอาอาหารชุดใหญ่มาเสิร์ฟให้ถึงที่ เนื้อตามฤดูกาล ปู หอยนางรม สลัด และน้ำซุป!”

 ความเสี่ยงสูงที่กองกำลังของวีดจะถูกยึด ควบคุมโดยบัลข่าน และ ถูกทำให้กลายเป็นกองทัพอันเดดไปด้วย
มันจะยิ่งอันตรายเข้าไปใหญ่สำหรับประติมากรรมประทานชีพของวีดในการต่อสู้กับบัลข่าน

“ถ้าอย่างนั้นวิธีจำกัด บัลข่าน....”

วีดออกมาด้านนอกหลังจากที่อัพเกรดตัวเองเรียบร้อย เขาเดินไปรอบๆป้อมปราการ
เพื่อพบปะอันเดดตัวอื่นๆ

“กรัลกรัลกรัล เราจะเดินตามอัศวินแห่งความวิบัติที่ถูกสร้างโดยท่าน บัลข่าน”

“ไม่มีอะไรจะหยุดเราได้อีกต่อไป แม้กระทั่งเจ้าพวกเอลฟ์”

“ครุครุ มันเป็นเวลายาวนานเกินไปแล้วที่เจ้าพวกมนุษย์อยู่มา”

ยามและหน่วยตรวจตราที่คอยเฝ้าสังเกตการณ์ถูกจัดวาง ให้ตรวจตราระวังการบุกโจมตีตลอด 24 ชั่วโมงต่อวัน
วีดคงจะใช้ประโยชน์จากความทรุดโทรมของป้อมปราการ หารูมุดเข้าไปได้ ถ้าไม่มีหน่วยตรวจตราคอยเฝ้า

 “มันยังพอมีทางที่จะบุกเข้าไปอย่างเงียบๆและโจมตีอย่างฉับพลัน”

มันคงจะไม่ยากเกินไปที่จะลอบเข้าไปในขณะที่ผลัดเปลี่ยนเวรยาม
และคงจะมีโอกาสในการโจมตีจากข้างใน ในเมื่อ บัลข่านกำลังง่วนอยู่กับการต่อสู้ เอลฟ์ คนเถื่อน คนแคระและเหล่าภูติ

บัลข่าน ไว้วางใจวีดในการนำกองทัพอันเดดออกรบ วีดจึงสามารถออกจากป้อมปราการไปออกล่าได้
ป้อมปราการที่เต็มไปด้วยอันเดด และเพื่อจัดการกองทัพอมตะ ลิซ บัลข่าน คือเป้าหมายสำคัญ

“ต้องเพิ่มเลเวลอย่างน้อย 100 เลเวลเลยเพื่อจัดการกับมัน”

มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยสำหรับแผนการของวีด

จากนั้นวีดได้ยินการสนทนาของภายในช่อง กิลด์นักเดินทางแห่งพื้นที่รกร้าง(Wilderness Travelers) ที่เขาอยู่

ซาบรีน่า : อีกเพียงแค่ชั้นเดียว ก็จะถึงบอสใหญ่แล้วล่ะ

เอ็ดวิน : ดันเจี้ยนลับแห่งนี้ช่างลำบากจริงๆ ไงก็ตาม มันใกล้จะจบแล้ว

พิน : ฉันต้องการพักผ่อนสักที ฟิ้วววว

เฮอร์แมน : ข้าหวังว่าจะได้เจอโลหะชั้นดีบ้างอะนะ...

วีดได้เข้าร่วมกิลด์ที่ไม่ธรรมดา นักเดินทางแห่งพื้นที่รกร้าง สนุกกับการออกล่ามอนสเตอร์
แม้ว่าจะมีสมาชิกอยู่จำนวนน้อยมาก แต่ละคนกลับมีเลเวลที่สูงมาก
สมาชิกแต่ละคนมีความหลากหลายทางอาชีพ และทุกคนรวมตัวกันออกล่ามอนสเตอร์ด้วยกัน (ยกเว้นอีตาวีด)

‘การออกล่าบอสมอนสเตอร์....’

พวกเขามีพลังอำนาจมากในการออกล่าขนาดใหญ่
วีดไม่สามารถขอความช่วยเหลือจากกิลด์ได้ในเมื่อพวกเขากำลังออกล่าอยู่

วีดจึงส่งข้อความไปหา เพล เป็นอันดับแรก

วีด > คุณเพล คุณต้องการออกล่าไหม?

เพล > แน่นอน คุณอยู่ไหนตอนนี้?

เพลตอบข้อความกลับมาเร็วมาก เพื่อนพ้องของวีดเป็นกังวลอย่างมาก
หลังจากที่วีดถูกฆ่าโดย กิลด์เฮอร์มีส (มอนสเตอร์ฆ่าตาย แต่กิลด์เฮอร์มีสเอาความดีความชอบ)
วีดคิดถึงการล้างแค้นขนาดใหญ่ เขาจึงต้องเรียกเพื่อนพ้องของวีดมา

วีด > ผมอยู่ตรงที่กองทัพอมตะยู่ ณ ขณะนี้

เพล > พวกเรากำลังจะไป มอนสเตอร์ตัวไหนที่นายจะออกล่าหรอ?

วีด > บัลข่าน....

เพล > ห๊ะ!? มอนสเตอร์ที่เอ็งจะออกล่าคือ ลิซ บัล ข่าน ??

เพลได้รับรู้เรื่องราวของกองทัพอมตะที่นำทัพโดย บัลข่านผู้เป็นอมตะ
โมตาร้าพึ่งต่อสู้กับกองกำลังอันเดดไป 2 ระลอกใหญ่

 มอนสเตอร์ระดับตำนาน!!!

มันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับระดับของบอสใหญ่ ที่พวกเขาออกล่าในดันเจี้ยน

เพล > บัลข่าน เป็นมอนสเตอร์ที่มนุษย์อย่างเราๆออกล่าได้ด้วยหรอ!?

วีด > เรากำลังจะทดสอบกันอยู่นี่ไง

เพล > แปปนึง พวกพี่ๆนักดาบอยู่ที่นี้ด้วย

หลังจากนั้นครู่นึง ก็มีข้อความจาก นักดาบ3

นักดาบ3 > เฮ้ วีด ได้ข่าวว่าจะไปเด็ดหัวไอ้บังขาดอะไรนี่ใช่ไหม?

วีด > ...ใช่ครับ ผมจะไปสู้กับมัน

นักดาบ3 > ทำไมเรื่องสนุกๆแบบนี้ เอ็งไม่ติดต่อพวกข้าให้เร็วกว่านี้เล่า

นักดาบ3 สงสัยว่าทำไมวีดไม่ยอมถามพวกเขาเป็นคนแรกกันนะ (ผู้แปล : เอะอะ พวกพี่แกจะบวกอย่างเดียว)

นักดาบ3 > ให้ลุยตอนนี้เลยไหมน้อง? (ผู้แปล : แหนะ ไม่ทันขาดคำ 5555)

วีด > ตอนนี้ยังอันตรายเกินไปครับ

นักดาบ3 > อันตรายมันก็ไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอก มอนสเตอร์มันเยอะมากเลยหรอ?

วีด > มีมอนสเตอร์แข็งแกร่งจำนวนมาก อีกทั้งยังมีมังกรอีก 3 ตัวด้วยครับ

นักดาบ3 > มังกร? โหววว อย่างนี้ยิ่งพลาดไม่ได้”

วีด > แล้วพวกพี่ๆคนอื่นว่ายังไงบ้างครับ

นักดาบ3 > แปปนะ เดี๋ยวถามให้

นักดาบ3 บอก นักดาบ5 ให้ไปแจ้งกับนักดาบคนอื่นๆอีก 500 คนถ้าพวกเขาตกลง

“ตูจะไม่มีทางพลาดการเด็ดหัวไอ้บัลข่านเนี่ยอย่างแน่นอน!”

 “…”

“โดยปกติแล้วมันค่อนข้างอันตราย ถ้ามีอะไรผิดพลาดคือตาย แล้วพวกเอ็งจะไม่มีอะไรเหลือนอกจากกระดูก
พร้อมจะกลายเป็นอันเดดหรือยัง? โอวมันยังมีมังกรอีก 3 ตัวด้วยนะ”

“…..”

“พวกนายรู้จักกองทัพอมตะใช่ไหม มันมีมอนสเตอร์แข็งแกร่งมากมายที่พวกนายต้องปะทะด้วย”

ร่างกายของเหล่านักดาบปรารถนาอย่างร้อนแรงที่จะได้ต่อสู้

นักดาบ3 > แล้วพวกเราต้องไปยังไงอ่ะ?

วีด > ผมไม่สามารถไปรับพวกพี่ๆได้ ผมจะบอกตำแหน่งผ่านทางเพลนะครับ

นักดาบ3 > ได้เลย

เพลมีดวงตาแม่นยำกว้างไกล เขาสามารถมองเห็นเส้นทางที่นักผจญภัยทั่วไปมองไม่เห็น
เขามีประสบการณ์ในการอ่านเส้นทางและแผนที่ เพลจึงสามารถพาพวกเขามายังตำแหน่งของกองทัพอมตะได้

 ‘พวกศิษย์พี่กำลังมาที่นี่’

เหล่านักดาบสามารถฝ่าวงล้อมเข้าไปในป้อมปราการเพื่อต่อสู้กับอันเดดได้แน่ๆ

แม้ว่ากองทัพอันเดดจะแข็งแกร่งมาก แต่ถ้าการต่อสู้เกิดขึ้นในที่แคบ มากกว่าพื้นที่ราบกว้างใหญ่
นั่นยอมเป็นผลดีแก่พวกเขาเป็นแน่ พวกนักดาบจะวิ่งไปทุกที่เพื่อต่อสู้พร้อมกับวีด!

“เราต้องการนักบวช(Priest)กับนักรบศักดิ์สิทธิ์(Paladin) จำนวนนึงด้วย...”

เพียงแค่ไอรีนคงไม่เพียงพอ และน่าเสียดายที่สมาชิก กิลด์นักเดินทางแห่งพื้นที่รกร้าง กำลังยุ่งอยู่กับการออกล่ามอนสเตอร์
และวีดไม่ต้องการให้คนนอก ที่ไม่ใช่ชาวโมราต้ามีส่วนเกี่ยวข้องด้วย
วีดส่งข้อความไปหาเมแพน

วีด > ผมต้องการจะลองล่า บัลข่าน พอมีนักบวชหรือนักรบศักดิ์สิทธิ์ที่พอช่วยเหลือได้บ้างไหม?

วีดขอความช่วยเหลือจากเมแพนที่อยู่ในจัตุรัสโมราต้า และกำลังติดต่อค้าขายกับผู้คนมากมาย

เมแพน > ต้องการกำลังคนสักเท่าไหร่ดีล่ะ?

วีด > ยิ่งเยอะยิ่งดี

เมแพน > แล้วผมจะติดต่อกลับไป

* * * * * * * * *

เมแพนที่อยู่ในจัตุรัสสอบถามนักบวชที่เขาคุ้นเคย ถึงเรื่องการออกล่า บัลข่าน พร้อมกับวีด

“แน่นอนอยู่แล้ว”

“ที่ไหนล่ะ แล้วเราจะไปเมื่อไหร่?”

ผู้เล่นจากทวีปตอนกลางเข้ามาใกล้ๆ เพราะได้ยินชื่อ “วีด” และกำลังหาคนไปออกล่าทำเควส

‘ล่าหัว บัลข่าน? วีดต้องวางแผนอะไรอยู่แน่ๆ’

‘บัลข่าน จะฆ่าพวกนาย’

‘เพียงเพราะคิดถึงแต่คำว่าวีด พวกเราจะต้องคอยรับผิดชอบแต่การรักษาแน่ๆ’

แผนของวีดที่จะออกล่าบัลข่าน เริ่มแพร่กระจายออกไปเป็นวงกว้าง

“ในเมื่อคุณเป็นรุ่นพี่ของฉันที่เฟรย์ย่า ฉันไปด้วยได้ไหม?”

“ผมตัดสินใจในเรื่องนี้ไม่ได้หรอก”

“เอางี้ พรุ่งนี้ 6โมงตรง ตอนเช้า ณ ไร่องุ่นที่อยู่ใกล้กับต้นไม้ยักษ์ 3 ต้น”

“จงไปรอที่นั่นนะ”

เมแพนติดต่อเหล่านักบวชและนักรบศักดิ์สิทธิ์ ที่ตัวเขารู้จัก

ผู้เล่น1 > พี่ๆๆ คุณวีดเขากำลังจะไปล่า บัลข่าน

ผู้เล่น2 > ข้าต้องการไปแบบไม่มีเงื่อนไขใดๆเลย วีดเทพสงครามแห่งโมราต้า ใครจะกล้าปฏิเสธโอกาสแบบนี้

ผู้เล่น1 > ถ้าพี่ตัดสินใจแล้ว พรุ่งนี้เช้า 6 โมงตรง เจอกันที่ไร่องุ่นนะ เราจะออกเดินทางเวลานั้น

ผู้เล่น2 > เดี๋ยวพี่จะไปรอล่วงหน้า 1 ชั่วโมงเลย

เหล่านักบวชทั้งหลายมองว่านี่คือโอกาสสุดพิเศษ และต้องการแต่บุคคลที่ดีที่สุด

ผู้เล่น3 > เฮ้ นายรู้ยัง วีดกำลังจะออกล่า บัลข่าน

ผู้เล่น4 > จริงดิ!?

ผู้เล่น3 > เรากำลังรับสมัคร นักบวชกับนักรบศักดิ์สิทธิ์ กันให้วุ่นเลย

ผู้เล่น4 > นักรบศักดิ์สิทธิ์นั่นมันอาชีพของตูเลย แม้ว่าจะอันตราย...ตูเข้าร่วมด้วยได้ใช่ไหม?

ผู้เล่น3 > แน่นอน มากับผมได้เลย

นักรบศักดิ์สิทธิ์(ผู้แปล : เอาจริงๆก็อยากทับศัพท์อยู่นะ แต่เอาแบบนี้แหละดูเป็นนิยายไทยดี) เริ่มที่จะส่งต่อข่าวออกไป

ผู้เล่น5 > คุณวีดกำลังจะไปออกล่าอันเดดและบัลข่าน

ผู้เล่น6 > ฉันจะเตรียมตัวให้พร้อม

เมแพนเพียงเรียกแต่คนที่เขารู้จัก แต่ภายในเวลาไม่ถึงชั่วโมง ผู้เล่นมากกว่า 200 คนรับรู้ถึงข่าวสารนี้
ข่าวได้แพร่กระจายไปถึงลัทธิโจ๊กหญ้า กลุ่มคนที่ใหญ่เป็นอันดับ 2 ในโมราต้า!
มีสมาชิกมากถึง 800,000 คนแล้วในตอนนี้

แม้ว่าส่วนใหญ่ จะเป็นเพียงผู้เล่นเริ่มต้น แต่ก็ยังมีผู้เล่นระดับสูงรวมอยู่ในการออกล่าและการผจญภัยทางตอนเหนืออีกด้วย

“คุณวีดกำลังจะออกล่า และเขากำลังรับสมัครนักบวชและนักรบศักดิ์สิทธิ์”

“บางทีสกิลของพวกเราอาจจะช่วยอะไรได้บ้าง?”

เช้าวันต่อมาในโมราต้า
ด้านหน้าของไร่องุ่น มีปาร์ตี้ของกลุ่มเพล และเหล่านักดาบ
ตามด้วยกลุ่มคนขนาดใหญ่ นักบวช 330 ชีวิต และ นักรบศักดิ์สิทธิ์ 223 ชีวิต
เมื่อวีดมีอิทธิพลอย่างมาก คำว่า “ออกล่า บัลข่าน” จึงแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว

“คุณเมแพน คุณทำยังไงถึงได้คนมาเยอะขนาดนี้”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ผมเรียกไปแค่ 14 คนจากในนี้เองนะ....”

นักบวชรุ่นใหญ่และนักรบศักดิ์ทั้งหลายจากโมราต้า รวมตัวกันเพื่อล่า บัลข่าน พวกเขาปรารถนาที่จะได้ร่วมออกล่าพร้อมกับวีด
เพลทำได้เพียงถอนหายใจ

“มันจะใช้เวลานานเกินไปในการไล่พวกเขาออกไปและมันจะดูแย่เอามากๆ
พวกเราไม่ต้องการเป็นเหมือนกับ กิลด์เฮอร์มีส”

“ออกเดินทาง!!”

เหล่านักดาบ นักรบศักดิ์สิทธิ์ และ นักบวช ขึ้นขี่บนเหล่าวัวควาย
เป้าหมายของพวกเขาคือ ป้อมปราการของกองทัพอมตะ

* * * * * * * * * *

วีดเดินไปรอบๆป้อมปราการเพื่อสำรวจ

“มันจะต้องมีการซ่อมแซมหลายแห่งเลยล่ะ”

ในที่ที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ ป้อมปราการจะต้องมีกำแพงที่ใหญ่และหนา
ยังไงก็ตามป้อมปราการแห่งนี้เต็มไปด้วย ช่องว่างของหินที่หายไป จนมนุษย์คนหนึ่งเข้าไปซ่อนอยู่ได้เลย
อันเดดจำนวนนับไม่ถ้วนออกมาซ่อมแซมกำแพงที่พังทลาย

 “เจ้าพวกเอลฟ์กำลังจะเข้ามาโจมตี....”

เหล่าอันเดดจะอ่อนแอในช่วงเวลากลางวัน เหล่าเอลฟ์จะปรากฏตัวเพื่อโจมตีดั่งสายลมกระหน่ำ
กองทัพอันเดดถูกส่งออกไปไล่ล่า แต่ไม่สามารถตามการเคลื่อนที่ของเอลฟ์ได้
ถ้าอันเดดยังจะไล่ตามเอลฟ์ต่อไป พวกอันเดดจะต้องไปเจอกับพวกคนแคระ และ คนเถื่อน กวาดล้างจนไม่เหลือชิ้นดี

ยังไงก็ตาม ด้วยพลังมนตร์ดำของ บัลข่าน พวกมันจะฟื้นกลับคืนมา แล้วกลับไปยังการต่อสู้ได้

“ข้าล่ะเกลียดการสู้กับเอลฟ์จริงๆ”

วีดคิดว่าเอลฟ์คือคู่ต่อสู้ที่ยุ่งยากมาก แม้พวกมันมีเลเวลอาจจะไม่สูง แต่ก็ยากในการไล่ล่าเอลฟ์ที่อยู่บนหลังม้า
พวกมันยิงลูกธนูเหมือนภูตผีและยากที่จะจัดการเอลฟ์ที่กระโดดจากกิ่งไม้ไปสู่อีกกิ่งไม้
อันเดดดูออกล่าสนุกกว่ามาก แม้มันจะยากก็ตามที

เอลฟ์และเหล่าภูติ มีความสัมพันธ์กับธรรมชาติสูงมาก จึงเป็นเรื่องยากที่จะโจมตีพวกมัน

“มันมีเป้าหมายที่ดีกว่า การจะต้องไปต่อสู้กับพวกเอลฟ์”

จากมุมมองของวีด ยังมีเป้าหมายอื่นที่อยู่ใกล้และยังได้รับไอเท็มงามๆและประสบการณ์ดีๆ

“จอมเวทย์ นักธนู อัศวิน และนักรบศักดิ์สิทธิ์ใช่ไหม? ได้เวลาล้างแค้นแล้ว”

* * * * * * * * * *

เจนนี่ โอเทม เฮเรี่ยน กรูเซ็ท และอีก 30 คนที่เหลือกำลังบ่นถึงการที่พวกเขาไม่เข้าร่วม กิลด์เฮอร์มีส

“ออกไปให้พ้นจากหุบเขานี้ซะ การออกล่าไม่อนุญาต!!!”

พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากดู จอมเวทย์และนักธนู พร้อมจะที่โจมตี
หลังจากนั้นพวกเขาก็ถูกสังหารจนหมด
พวกเขาไม่ต้องการเข้าร่วมกับ กิลด์เฮอร์มีส และตอนนี้พวกเขาต้องมานั่งเจ็บปวดกับสิ่งเหล่านี้

กิลด์เฮอร์มีส พยายามจะต้อนเนโครแมนเซอร์ เข้าร่วมกิลด์ของพวกเขา แต่ไม่สำเร็จ

เนโครแมนเซอร์จำนวน 34 คนถูกสังหารโดย กิลด์เฮอร์มีส ก่อนหน้าที่พวกเขาจะมา
เนโครแมนเซอร์ได้ต่อสู้และสะสมเลเวลทักษะภายในหุบเขาแห่งนี้

“แม่งเอ๊ย ไอ้พวกสารเลว พวกนั้น”

โอเทม สบถถึงพวกชั่วช้า เนโครแมนเซอร์คนอื่นก็รู้สึกเช่นเดียวกัน

“พวกมัน ทำกับเราอย่างนี้ได้ยังไง?”

ตอนแรกพวกเขารับเควสกับกองทัพอมตะ และคิดว่ามันเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้อัพเลเวลและสกิลของพวกเขา
กิลด์เฮอร์มีสต้องการให้พวกเขาเข้าร่วมกิลด์หลังจากที่ วีดเปิดเผยตัวออกมา

“มันไม่มีประโยชน์ในการเข้าร่วมกิลด์ของพวกมันหรอก ในเมื่อพวกมันไม่ได้ปฏิบัติกับเราเหมือนสมาชิกของพวกมันจริงๆ”

แม้พวกเนโครแมนเซอร์จะเข้าร่วม แต่สถานการณ์ก็ไม่ต่างกันอยู่ดี แม้จะได้อยู่ในพื้นที่ในหุบเขา
พวกกิลด์เฮอร์มีส ก็จำกัดการออกล่าอยู่ดี
เฮเรี่ยนรู้สึกผิดหวังและพูดว่า

“สกิลของฉันได้เลื่อนขั้นตอนที่พวกเราตายในขณะต่อสู้”

พวกเขายังไม่ได้ฆ่าอะไรเลยและยิ่งโกรธเมื่อความจริงที่ว่า พวกเขาต้องสูญเสียไอเท็มหลังจากตายไปด้วย

พวกเขามองไปยังผู้เล่นคนอื่นรอบๆ

 “อะไรนะ นายต้องการจะต่อสู้กับพวกมัน?”

“ต่อสู้?”

“ผมต้องการจะโชว์บางอย่างให้พวกมันอยู่อย่างหวาดกลัว”

 มาเรี่ยน หัวเราะและพูดขึ้นว่า

“แค่พวกนายรอ แล้วมันจะดีเอง”

เหล่าเนโครแมนเซอร์ถามด้วยความหวัง เพราะเขาเป็นคนมีชื่อเสียง

“นายมีภารกิจอย่างนั้นหรอ?”

“ผมแค่กำลังรอข่าวดี”

ผู้เล่นหลายคนต้องเผชิญกับการสูญเสียในสถานการณ์ต่างๆ
แต่ไม่มีใครสามารถเทียบกับความโศกเศร้าเสียใจของวีดได้
จิตใจแห่งความเคียดแค้น!

วีดไม่เคยเรียนรู้บทเรียนของการให้อภัย การยกโทษ การอดกลั้น ในวัยประถมของเขา

วีดคือคนที่จะไม่มีวันลืมไม่ว่าจะผ่านไปนานสักแค่ไหน เขาเพียงแค่รอ แล้วส่งคืนความเจ็บปวดเหล่านั้นกลับคืนไปเป็นร้อยเท่าพันเท่า!

(ผู้แปล : กิลด์เฮอร์หมอย พวกมึงเตรียมตัว 5555)

ผู้แปล: Yhee

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล