เล่ม 47 บทที่ 1: จุดเริ่มต้นของดวงดาว แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

จักรวาลกว้างใหญ่และไร้สิ้นสุด มีดวงอาทิตย์ร้อนและทะเลแห่งดวงดาว

สำหรับขั้นตอนสุดท้ายของภารกิจปรมาจารย์ประติมากร วีดออกจากทวีปเวอร์เซลล์และดาวเคราะห์และยืนอยู่ตรงกลางจักรวาล

“สเกลนั้นยอดเยี่ยมมาก!”

ดวงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืนของรอยัลโร้ดนั้นคมชัดขึ้นและทัศนวิสัยขยายไปยังพื้นที่ห่างไกล

อุกกาบาตขนาดใหญ่และขนาดเล็กที่มีหางยาวพุ่งผ่านเขาไปอย่างไม่รู้จบด้วยความเร็วที่คาดไม่ถึง

ในสถานที่ห่างไกล เขาสามารถมองเห็นก๊าซและฝุ่นที่ก่อตัวเป็นเนบิวลาสีน้ำเงินที่ส่องแสงเจิดจ้าท่ามกลางหมู่ดาว

มีความลึกลับที่ไม่มีที่สิ้นสุดในอวกาศและอื่นๆ เขาเป็นอิสระจากแรงโน้มถ่วงของโลกที่มีทวีปเวอร์เซลล์ขณะที่วีดลอยอยู่ตามลำพังในอวกาศ ความรู้สึกของการเข้าสู่จักรวาลทำให้วีดรู้สึกเหงามากกว่าปกติ

“หากพวกเขาเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น ผู้คนก็อาจจะไม่สนใจเรื่องไร้สาระเช่นนี้”

ผู้ชาย เวลา พื้นที่ อายุ

ดูเหมือนว่าจะเกินข้อจำกัดเหล่านี้ทั้งหมด

ดวงจันทร์และดาวเคราะห์ในระบบสุริยะดูใหญ่กว่ามาก

“มนุษย์ได้แต่อาศัยอยู่ในพื้นที่แคบๆ เท่านั้น”

พวกมันมีขนาดใหญ่กว่าดาวเคราะห์ที่มีทวีปเวอร์เซลล์อยู่หลายสิบเท่า และบางส่วนสามารถมองเห็นได้ผ่านดาวเทียมเท่านั้น

หากผู้คนมองเห็นจักรวาลด้วยตาของพวกเขา พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเปลี่ยนแปลง

ร่างกายของวีดสั่นสะท้าน

“เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้สร้างประติมากรรมในอวกาศ”

ความงดงาม ความอลังการ มนต์เสน่ห์ดึงดูด

สิ่งเหล่านี้คือสิ่งที่ผู้คนตลอดประวัติศาสตร์ใฝ่ฝันในอวกาศ พวกเขามักจะเงยหน้าขึ้นมอง แต่ไม่สามารถไปยังโลกนั้นได้ บนดาวเคราะห์ดวงเล็กๆ มนุษย์ใฝ่ฝันที่จะก้าวเข้าสู่จักรวาล

วีดเข้าสู่จักรวาลแล้ว แต่จะต้องออกไปหลังจากภารกิจของเขา

“อะแฮ่ม ฉันไม่ควรงีบหลับในชั้นเรียนวิทยาศาสตร์ จากนั้นฉันก็จะได้ตระหนักถึงจักรวาลมากขึ้น”

เขาต้องการรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับจักรวาลและดวงดาว!

มีความเป็นไปได้สูงที่สถานการณ์ปัจจุบันจะได้รับการออกอากาศ

'ฉันต้องดูเท่กว่านี้ จำเป็นต้องมีการจัดการบางอย่างเนื่องจากความนิยมของฉันกับแฟนๆ'

วีดประหลาดใจที่เห็นดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดาวเคราะห์ในระยะใกล้เป็นครั้งแรก

“นี่คือก้าวแรกที่ยิ่งใหญ่สำหรับมนุษยชาติ…”

เขาเคยได้ยินคำเหล่านั้นที่ไหนมาก่อน กุญแจที่แท้จริงคือสิ่งที่มาต่อไป

“ในที่สุด มนุษย์จะเข้าสู่โลกกว้าง และจะมีตัวแทนอสังหาริมทรัพย์ในกังนัมที่จะซื้อและขายดาวเคราะห์!”

ทะเยอทะยาน!

ไม่มีกฎหมายใดที่เช่าไม่ได้จากจักรวาลอันกว้างใหญ่อันไร้ขอบเขต!

การเป็นเจ้าของดาวเคราะห์จะดีกว่าการเป็นเจ้าของอาคาร

มีทะเลดาวนับไม่ถ้วนในพื้นที่สีดำนี้

มันช่างน่าตื่นตะลึง สวยงาม และอัศจรรย์ใจ

วีดประทับใจจักรวาลอย่างสุดซึ้งเป็นเวลา 3 นาที แต่ในไม่ช้าเขาก็กลับมามีสติสัมปชัญญะตามปกติ

“ถ้ามีอวกาศในรอยัลโร้ด…”

หัวของวีดค่อนข้างสับสน

การผจญภัยในโลกใหม่

มีเขตต้องห้าม 10 แห่งที่มนุษย์ยังไม่ได้สำรวจ แต่เขาไม่สามารถยกความรู้สึกนี้ออกไปได้

“ไม่ใช่ว่าต่อไปสักวันในภายภาคหน้าจะมีการผจญภัยในอวกาศอย่างแน่นอนหรอกเหรอ?”

วีดมองอวกาศอันกว้างใหญ่ไพศาล

มีดวงดาวมากมายและสีต่างกัน

คงไม่เลวร้ายนักหากมีดาวเคราะห์เพียงดวงเดียวที่พัฒนาที่นี่

“ถ้ามีดาวเคราะห์ดวงอื่นเช่นทวีปเวอร์เซลล์ที่มีเวทย์มนตร์ที่พัฒนาอย่างมากเพื่อเปิดประตูมิติ… อาจมีมนุษย์ต่างดาวหลายสายพันธุ์หรือมนุษย์ที่อาศัยอยู่ในอีกโลกหนึ่ง เฮ้ย ไม่มั้ง มันคงไม่ถึงขนาดนั้น ใช่ ถูกต้อง"

* * *

ที่ไหนสักแห่งที่ไม่รู้จักในจักรวาลอันกว้างใหญ่

“กีกี้ เคียร์?”

“กยอลลูลุก กากาลุท”

“ฮิดิเฮ มารุ”

“ฮูกิยะ! ฮูกิยะ!”

“ปุกุดาราบ มัลริชี อาดาไคเดะ?”

“บุลลาเลาเบาคาดุม”

“อัลลาแซป อัลลาแซป! โฮริ อัลลาแซป โม กูริ เจบาดา 300 คีรี!”

“ปุห๊า ซุนเจด รามี?”

“มนูระ…”

* * *

ตามคำขอของเทพธิดาเฮสเทีย วีดจำเป็นต้องตัดสินใจตำแหน่งของดาว

“ฉันต้องสร้างประติมากรรม มันจะเป็นการรำลึกถึงการเดินทางสู่จักรวาลของฉัน และสามารถรับเงินได้จากการถ่ายทำโฆษณาหรือหนังสือ”

การทำดาวไม่มีความหมายหากมองไม่เห็นจากทวีปเวอร์เซลล์ อย่างไรก็ตาม การวางไว้ในตำแหน่งที่มองเห็นทวีปเวอร์เซลล์จะรบกวนดวงจันทร์

“แต่ดวงจันทร์จะเคลื่อนไหว”

เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าอาจมีความขัดแย้งกับดวงดาวของเขาและดวงจันทร์

“การวางไว้ที่ใดก็ได้ในอวกาศถือเป็นการจอดรถที่ผิดกฎหมาย”

วีดเดินทางต่อไปในอวกาศ

ดาวเคราะห์กำลังเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ ดวงอาทิตย์ที่ส่องแสง

รู้สึกแปลกที่รู้สึกว่าตัวเองกำลังเคลื่อนห่างจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินที่สวยงามซึ่งมีทวีปเวอร์เซลล์อยู่

มันเหมือนกับการทิ้งเงินไว้เต็มกระเป๋า

“ฉันต้องทำให้มันอยู่ในที่ห่างไกลพอสมควร”

วีดบินออกจากทวีปเวอร์เซลล์ไปยังทะเลแห่งดวงดาว

ความเร็วของเขาหมายถึงแสงไหลผ่านเขาอย่างรวดเร็วเหมือนในภาพยนตร์

กาแล็กซีที่สวยงามเปล่งประกายราวกับอัญมณีต่อหน้าเขา

“ภาพเบื้องหน้านี้… ก็ นี่คือเหตุผลที่ผู้คนใช้เงินจำนวนมากเพื่อเข้าสู่จักรวาลหรือไม่? การมองไปยังโลกที่ไม่รู้จักทำให้รู้สึกเหมือนสามารถหนีจากข้อจำกัดของมนุษย์ได้”

มีดาวเคราะห์สิบสองดวงอยู่รอบดวงอาทิตย์

วีดเข้าใกล้ดาวเคราะห์คริสตัลสีแดงที่ไม่รู้จัก เขาต้องจำบางอย่างไว้ในใจ

'กระต่ายหรือแมวที่อาศัยอยู่ที่นี่... ฉันอาจจะได้รับภารกิจ'

ความน่าจะเป็นคือ 0.1% แต่เขาต้องตรวจสอบ

อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงดาวเคราะห์ดวงใหญ่ที่เต็มไปด้วยทรายหินเมื่อเขาเข้าไปใกล้มัน

เขารู้สึกโดดเดี่ยวเมื่อมองดูดวงดาวที่กว้างใหญ่โดยไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นอยู่รอบๆ

วีดผ่านระบบสุริยะและตั้งรกรากอยู่ในพื้นที่กว้างใหญ่

การหาตำแหน่งที่ถูกต้องนอกดาวเคราะห์ต้องใช้เวลาและการสังเกตอย่างมาก

เขาต้องหลีกเลี่ยงวงโคจรของดาวเคราะห์รอบดวงอาทิตย์และพิจารณาอุกกาบาตที่เคลื่อนที่ไปมาในอวกาศ

วีดจำเป็นต้องสร้างดาวที่จะส่องแสงในท้องฟ้ายามค่ำคืนของทวีปเวอร์เซลล์!

“มันอยู่ค่อนข้างไกล ดังนั้นฉันต้องทำให้มันใหญ่ขึ้นเพื่อให้มองเห็นได้”

มันเป็นพื้นที่ที่ค่อนข้างใหญ่ในวงนอกของระบบสุริยะไม่มีดาว

วีดหลับตาลงครู่หนึ่ง

'ในที่สุดฉันก็สามารถเป็นปรมาจารย์ประติมากรได้ในที่สุด ภารกิจนี้ไม่สามารถล้มเหลว ฉันได้รับความเดือดร้อนมากในอดีต’

วีดใช้ทักษะที่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์ของรอยัลโร้ด

“สร้างดาว!”

แสงสีขาวลึกลับส่องในอวกาศ และหน้าต่างข้อความก็ลอยขึ้นมา

ตริ๊ง!

- คุณแน่ใจหรือว่าต้องการสร้างดาวในพื้นที่นี้?

คุณต้องกำหนดค่ารูปร่าง วัสดุ และขนาดของดาว ทักษะนี้ใช้ได้ครั้งเดียวเท่านั้น

 

“ฉันจะทำให้ได้”

สร้างดาว

เขาสามารถเปลี่ยนขนาดและรูปร่างได้ด้วยมือ

มีลูกบอลแสงกลมๆ

"นี่คือ?"

วีดคว้ามันและเหยียดไปทางซ้ายและขวาเหมือนตอนที่เขาเคยเล่นลูกบอลของน้องสาว

หหหหหหวืดดดดดดดดดดดด!

ยืดออกง่ายเหมือนลูกยาง แม้ว่าเขาจะดึงเพียงข้างเดียวไม่ใช่ทั้งสองข้าง ศูนย์กลางก็ยังคงเติบโตต่อไป

เดิมทีมันมีขนาดเท่าลูกบอล แต่ในไม่ช้ามันก็เพิ่มขึ้นเป็นสองสามร้อยเมตร ยิ่งไปกว่านั้น มันยังคงเติบโตต่อไปตามที่เขาต้องการ

“ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป ฉันจะสร้างประติมากรรมขนาดใหญ่จริงๆ ขนาดไหนถึงจะเหมาะสม?”

เป็นการดีกว่าที่จะมีที่ดินขนาดใหญ่!

อพาร์ทเม้นท์ 14 พยอง ถึง 17 พยอง เป็นกระแสเมื่อปีที่แล้ว แต่ถ้าค่าครองชีพถูก คงไม่มีใครอยากอยู่ในอพาร์ตเมนต์แคบๆ แบบนี้

เขาต้องการสร้างดาวให้ใหญ่กว่าทวีปเวอร์เซลล์หลายพันล้านเท่า

“ฉันกำลังเล็งไปที่ประติมากรรมขนาดใหญ่พิเศษอีกครั้ง”

วีดจับแสงและยืดออกไปอีกครั้ง

ปิงหลงและราชันย์ไฮดร้าเปรียบเสมือนฝุ่นเมื่อเทียบกับขนาดของรูปปั้นดาว

แม้แต่ฝุ่นเล็กๆ ก็ยังมองไม่เห็นในดาราจักรอันกว้างใหญ่

เขาไม่รู้ว่ารอยัลโร้ดขยายออกไปได้ไกลแค่ไหน แต่เขาก็สามารถทำให้มันมีขนาดที่ต้องการได้

“ฉันคิดผิดไปหมดแล้ว ความโรแมนติกเมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืนอยู่ที่ไหน? เพื่อที่จะเป็นปรมาจารย์ประติมากร ฉันต้องสร้างดาวที่ดีที่สุด!”

ดวงดาวขนาดมหึมาที่มองเห็นได้ในท้องฟ้ายามค่ำคืน

“ความรักหรือศิลปะคืออะไร? ปรมาจารย์ประติมากรควรจะสามารถแกะสลักสิ่งที่หนักและใหญ่ได้ ขนาดมหึมา!”

วีดจับแสงและเริ่มบิน เป้าหมายคือการทำให้มันใหญ่ที่สุด

* * *

บางครั้งยู บยอง จิน คิดว่าโลกนี้ไม่สมเหตุสมผล แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้เขามักจะคิดที่จะกินแฮมเบอร์เกอร์กับโกโก้

"ศิลปิน…"

เขารู้สึกมีความสุขที่ได้เห็นวีดสร้างรูปดาวบนหน้าจอ

ประติมากรรมสะท้อนถึงวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ และระบบอารมณ์ของมนุษย์ในรอยัล โร้ด

งานศิลปะ เทคนิค ศิลปิน และประสบการณ์ของมนุษย์ทั้งหมดถูกป้อนลงในฐานข้อมูลและกำหนดมูลค่าของประติมากรรมโดยอัตโนมัติ

ประวัติศาสตร์ของรอยัลโร้ด ประสบการณ์ส่วนตัวของประติมากรและบันทึกก็ถูกวัดเช่นกัน

“นั่นเป็นสาเหตุที่การแกะสลักเป็นหนึ่งในอาชีพที่ยากที่สุดที่จะเชี่ยวชาญ… อย่างไรก็ตาม เขาได้มาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว” ยู บยอง-จิน มองวีด

เขาหาเงินได้มากพอที่จะมีชีวิตที่ดีและได้รับความนิยมอย่างมาก

ยู บยอง จิน รู้สึกเบื่อและตัดสินใจที่จะให้ปัญญาประดิษฐ์วิเคราะห์ซอยูน

-คุณต้องการให้ดิฉันวิเคราะห์ความงามของเธอ?

"ใช่ ฉันอยากรู้ว่าเธอสวยขนาดไหน ฉันไม่เคยเห็นความงามเช่นนี้มาก่อนในชีวิต”

-มีเกณฑ์มากมายสำหรับคน เชื้อชาย และประเทศต่างๆ

“สะท้อนมาตรฐานของทุกประเทศและทุกผู้คน”

– ดิฉันจะเริ่มวิเคราะห์ความงามภายนอก ยีน และลักษณะเฉพาะของเธอ เช่น ปัญญาและอุปนิสัย

ปัญญาประดิษฐ์ทั่วไปจะใช้เวลาสองสามวัน นอกจากการวัดค่าความงามหลายค่าแล้ว มันยังวิเคราะห์ภาพถ่ายที่สวยงาม วิดีโอของผู้คนบนอินเทอร์เน็ต ปฏิกิริยาของผู้คน และสื่อที่ออกอากาศอีกด้วย

-หลังจากประเมินความงามบนพื้นฐานโลกแล้ว จอง ซอยูน ขึ้นเป็นที่หนึ่ง

“ขะ-ขนาดนั้นเลยเหรอ”

-เธอมีลักษณะที่ดีเกือบทั้งหมด รวมทั้งความฉลาดและยีนของเธอนั้นยอดเยี่ยม ในแง่ของวิวัฒนาการ เธอมีพันธุกรรมที่ล้ำหน้ากว่ามนุษย์สมัยใหม่ถึงสี่ชั่วอายุคน โดยเฉพาะความงามของเธอนั้นดีที่สุดในเอเชีย อเมริกา ยุโรป แอฟริกา และอเมริกาใต้ 99.967% ของผู้ชายทั้งหมดถือว่าซอยูนเป็นคนสวยที่สุด

“แล้วที่เหลือล่ะ?”

- พวกเขามีความบกพร่องในการมองเห็นหรือมีรสนิยมที่ไม่เหมือนใคร

“ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่?”

-ตั้งแต่เด็กเล็กๆ ที่เล่นกับของเล่นไปจนถึงผู้ชายสูงอายุ พวกเขาถือว่าซอยูนเป็นคนสวยที่สุด

“มันยากที่จะเชื่อ มีตัวอย่างเฉพาะหรือไม่”

-มีโอกาส 98% ที่เด็กอายุต่ำกว่า 2 ขวบจะหยุดร้องไห้เมื่อเห็นซอยูน มีการทดสอบภาพจริง โดยที่เด็ก 454 คนในตลาดหยุดร้องไห้ทันทีที่เห็นซอยูน ความน่าจะเป็นที่แท้จริงของเหตุการณ์นี้คือ 100%

“ต้องมีข้อผิดพลาด ลองอีกครั้ง"

ปัญญาประดิษฐ์พูดอีกครั้งหลังจากทำการคำนวณหลายสิบครั้ง

- ฉันได้ตรวจสอบผ่านฐานข้อมูลทั้งหมดแล้ว เธอเป็นคนสวยที่สุดที่เกิดในช่วง 70 ปีที่ผ่านมา

“ก่อนหน้านั้นมีใครสวยกว่านี้ไหม”

-การตัดสินเรื่องความงามแตกต่างกันไปตามยุคสมัย ฉันไม่สามารถวิเคราะห์ได้เนื่องจากขาดข้อมูล แต่เธอคือความงามที่ดีที่สุดในรอบ 70 ปีที่ผ่านมา

ยู บยองจิน ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“เธอดีเกินไปสำหรับวีด”

-ไม่จำเป็นต้องเป็นอย่างนั้นค่ะ ท่านด็อกเตอร์ จนกระทั่งซอยูนได้พบกับวีด ความงามของเธออยู่ข้างหน้าประมาณ 1 หรือ 2 รุ่น

“แล้วเธอสวยขึ้นไหม”

-แน่นอน

“ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่”

-ความสวยอยู่ที่รายละเอียด

ยู บยองจิน รู้สึกสงสัยในขณะที่เขาดูประติมากรรมที่ถูกสร้างขึ้น

“เขาไม่มีธีมเฉพาะและกำลังทำให้มันใหญ่ขึ้น เป็นไปได้หรือไม่ที่ไม่ได้ตั้งใจ?”

เขาต้องการค่อย ๆ รอขั้นตอนสุดท้ายของภารกิจ แต่เขาตัดสินใจถามปัญญาประดิษฐ์

“วีดจะประสบความสำเร็จในการเป็นปรมาจารย์หรือไม่? จะเป็นคนแรกในรอยัลโร้ดหรือไม่? มันไม่ง่ายเลยที่จะสร้างผลงานที่จะทำให้เฮสเทียพอใจ เขาต้องสร้างผลงานชิ้นโบแดง(แม็กนั่ม โอปัส)” [แอดชิน : fine piece ชั้นเยี่ยม master piece ชิ้นเอก]

 - เขาจะประสบความสำเร็จ

“โอกาสคือ?”

-95.3%

“มันสูงมาก พื้นฐานละ?"

-อารมณ์ของวีดหมายความว่าเขาจะไม่พลาดโอกาสดังกล่าว และมีโอกาส 97% ที่งานของเขาจะเกี่ยวข้องกับซอยูน

“จากนั้นเขาจะกลายเป็นปรมาจารย์ประติมากรอย่างแน่นอน”

* * *

แสงของวีดขยายใหญ่ขึ้นอย่างมาก

ขนาดไม่สามารถมองเห็นได้จากระยะใกล้ ดังนั้นเขาจึงต้องบินไปไกลในอวกาศเพื่อดูภาพรวมทั้งหมด

“มันดูเล็กกว่าดาวดวงอื่น… ไม่สิ มันควรจะใหญ่กว่านี้”

มันจำเป็นต้องมีการปรากฏตัวที่ชัดเจนที่สามารถมองเห็นได้ชัดเจนจากพื้นที่ห่างไกล!

แสงที่ไม่มีวันดับท่ามกลางหมู่ดาวมากมาย

“ดาวดวงหนึ่งควรจะใหญ่และสว่างไสว”

เขาจำได้จากชั้นเรียนวิทยาศาสตร์ระดับมัธยมปลายว่าดาวดวงใหญ่และสว่างนั้นใหญ่กว่าหลายเท่า

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ดวงอาทิตย์มีขนาดใหญ่กว่าดาวเคราะห์ทั้งหมดในระบบสุริยะรวมกันหลายร้อยเท่า

“ขนาดจะแทนที่ทุกสิ่ง ใช่แล้ว"

เพื่อยืนยันมัน วีดส่งเสียงกระซิบไปยังเมแพน

“คุณเมแพน ตอนนี้คุณยุ่งอยู่หรือเปล่า”

-ไม่เลยครับ กรุณาพูดได้เลยครับ

“ตอนนี้ที่นั่นเป็นตอนกลางคืนหรือเปล่า”

ดวงอาทิตย์จะขึ้นและตกในเวลาที่ต่างกันบนทวีปเวอร์เซลล์ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับภูมิภาค

- ใช่ครับ มันเป็นตอนเย็น ผมอยู่ใกล้ปราสาทอาเร็น เมืองหลวงของอาณาจักรฮาเว่น คิคิคิ

"เข้าใจแล้ว"

- ตอนนี้คุณวีดอยู่ที่ไหน และทำไมคุณถึงถามว่าเป็นเวลากลางคืนหรือไม่?

เมแพนอยากรู้เกี่ยวกับวีด

ปกติแล้ววีดจะบล็อกการทำงานของระบบเสียงกระซิบเมื่อเขากำลังออกล่าและทำภารกิจ

แน่นอน หลังจากออกล่ากับวีดเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ เพื่อนร่วมปาร์ตี้หลายคนของเขาปิดฟังก์ชั่นกระซิบเพื่อที่จะได้นอนหลับพักผ่อน

“ดูท้องฟ้าสิ”

-อืม... ผมมองไม่เห็นอะไรเลยเพราะเป็นกลางคืน คุณอยู่ในปราสาทอาเร็นเหรอ?

“ไม่ใช่ปราสาทอาเร็น แต่อยู่ไกลออกไปหน่อย มองท้องฟ้า”

-คุณกำลังขี่ไวทรีหรือปิงหลง?

“ไม่ ไม่ใช่ท้องฟ้าแต่อยู่ไกลออกไปมาก นายเห็นดาวส่องแสงทางทิศเหนือไหม”

-อ่า เห็น...โอ้ มีดาวดวงใหญ่ เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นความสดใสเช่นนี้

“ฉันอยู่ที่นั่น”

-ห๊า? คุณอยู่ในทิศทางนั้นเหรอ?

"ไม่ ฉันอยู่ข้างดาว”

- ผมขอโทษ แต่ผมไม่เข้าใจ บอกผมทีว่าคุณอยู่ที่ไหนอีกครั้ง

“ตอนนี้ฉันอยู่ตรงกลางจักรวาล

-แค่กๆ! คุณไปทำอะไรที่นั่น?

“ฉันกำลังสร้างดาว”

หลังจากที่เขาตื่นตระหนกเสร็จแล้ว เมแพนก็ส่งต่อข้อมูลที่จำเป็นให้เขา

เขาตรวจสอบทุกรายละเอียดว่าดาวดูใหญ่และสว่างเพียงใด รวมทั้งกลุ่มดาวที่อยู่รอบนอกด้วย

ถ้ารูปแกะสลักของวีดถูกฝังหรือปกคลุมไปด้วยดวงดาวรอบๆ เขาก็ถือว่ามันเป็นความล้มเหลวอย่างร้ายแรง

-แต่ทำไมคุณถึงมีภารกิจเพื่อสร้างดาว?

“ประติมากรรมนี้เป็นขั้นตอนสุดท้ายของภารกิจปรมาจารย์ประติมากรของฉัน”

- ผมล่ะอิจฉาคุณจริงๆ

"ไม่ได้มากมายหรอก"

- มันเยี่ยมมาก

“มันไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรขนาดนั้น”

-ผมเคารพคุณ ได้โปรดดูแลผมต่อไปในอนาคต

"มันไม่มีอะไร"

-ขอแสดงความยินดีล่วงหน้ากับการเป็นปรมาจารย์ประติมากร คุณจะกลายเป็นปรมาจารย์คนแรกของทวีป แต่ถ้าไม่รังเกียจที่จะตอบ… คุณตั้งใจจะทำอะไรเหรอ?

“ดวงดาวที่ส่องแสงเจิดจ้าในยามราตรี”

วีดยังส่งเสียงกระซิบถึงยูรินด้วย

“น้องสาวคนสวยที่ฉันรัก”

-อะไรล่ะนั่น? ให้ฉันต้มรามยอนไหม

“พี่อยากให้เธอไปที่รอยัลโร้ด”

-ที่ไหน?

“ฉันต้องการให้เธอย้ายไปหลายที่ด้วยจินตภาพเคลื่อนย้าย ได้โปรดเดินทางไปยังภูมิภาคต่างๆ ทั่วโลกและวาดภาพท้องฟ้ายามค่ำคืน”

-เท่าไหร่?

“ประมาณ 100”

การวาดภาพ 100 ภาพเป็นงานหนัก

- ฉันเข้าใจแล้วค่ะพี่ ให้เวลาฉันถึงพรุ่งนี้

มันไม่ได้เป็นการทำงานที่มากมายสำหรับน้องสาวของวีด

แรกเริ่มเดิมที ยูรินทำสิ่งต่างๆ เช่น ปูพื้น ผสมซีเมนต์ และติดตั้งโถส้วม เธอยังพรวนดินในสนามหลังบ้านเมื่อเขาวานเธอ

“ฝังมันให้ลึกๆ ฮิฮิ"

แม้แต่น้องสาวของเขาก็ยังพบว่ามันน่าขนลุกที่วีดกระตือรือร้นที่จะขายที่ดิน

'เธอจะต้องเจอผู้ชายที่ดีในอนาคต น้องสาวของฉันไม่สามารถมือเปื้อนเลือดได้'

* * *

ลี ฮุนออกจากแคปซูลและเห็นภาพที่ลี ฮเย-ยอนวาดบนจอภาพ

แม้ว่าภูมิภาคจะต่างกัน แต่ภาพส่วนใหญ่ก็คล้ายกัน

“กลุ่มดาวในทวีปเวอร์เซลล์ไม่แตกต่างกันมากนัก ดวงดาว… ฉันต้องสร้างประติมากรรม”

มันจำเป็นต้องมีขนาดใหญ่ สว่างพอ ๆ กับดาวที่อยู่รอบๆ จะทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนสว่างไสวอย่างโรแมนติก

ผู้คนจะเปิดใจและรู้สึกมีความสุขเมื่อมองดูดาวบนท้องฟ้าในยามเย็นที่อากาศเย็นสบาย

"ความสุขอยู่ใกล้แค่เอื้อม"

เขาพอใจมากเมื่อเขาอาศัยอยู่ด้วยค่าเช่าเดือนละ 250,000 วอน จากนั้นเมื่อเขาย้ายไปบ้านเช่าด้วยเงินมัดจำ 10 ล้านวอนและค่าเช่าเดือนละ 230,000 วอน มีความแตกต่างในกระเบื้องห้องน้ำและห้องน้ำ

“สามารถมองเห็นได้จากทางเหนือของโมราต้า ทำเลที่ตั้งดี บางสิ่งบางอย่างยังคงขาดหายไป มันคืออะไร?"

ลี ฮุนกินข้าวกับซอยูนก่อนจะกลับเข้าไปในแคปซูล

* * *

วีดตัดสินใจขนาดของประติมากรรมหลังจากพิจารณาขนาดและความสว่างของดวงดาวรอบๆ

ยกเว้นดวงจันทร์ มันจะเป็นดวงจันทร์ที่ใหญ่ที่สุดและสว่างที่สุด

“น่าเสียดายที่มันยังไม่เพียงพอ ฉันต้องพิจารณาดำเนินการ”

วีดรู้สึกว่ามีบางอย่างที่ขาดหายไปแต่การตัดสินใจว่าขนาดเท่านี้ก็น่าพอใจแล้ว

อันที่จริง ระยะทางนั้นดูเล็กน้อยหากไม่คำนึงถึงระยะทาง อย่างไรก็ตาม หากเปรียบเทียบโดยตรง มันใหญ่พอที่จะบดขยี้ดวงจันทร์ได้

ขนาดของดาวถูกกำหนดไว้แล้ว

เขาสามารถเลือกแร่ธาตุหลักห้าชนิดเพื่อสร้างวัสดุได้

แร่ธาตุที่เขาเลือกจะมีปริมาณมากขึ้น

หน้าต่างภารกิจของวีดแสดงรายละเอียดของแร่ธาตุและหินต่างๆ ถ้าศาสตราจารย์ธรณีวิทยาเห็นแล้วตาของพวกเขาก็จะเบิกกว้าง โลหะและแร่ธาตุทั้งหมดบนโลกและในจักรวาลถูกจัดประเภทไว้อย่างดี

มันเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของเทคโนโลยีที่น่าทึ่งที่สร้างขึ้นจากรอยัลโร้ด!

“หินทั้งหมดอยู่ที่นี่ ทำไมมีเยอะจัง”

ในกรณีของวีด เขาข้ามผ่านแร่ธาตุทั่วไปและมุ่งหน้าไปยังโลหะมีค่า

“มันอยู่ที่นี่จริงๆ”

เขาสามารถเลือกสิ่งของเช่นทองหรือเพชรได้

“ดาวเคราะห์ที่เต็มไปด้วยอัญมณี… อ้า นี่เป็นการเก็งกำไรที่ดินที่หรูหราอย่างแท้จริง”

ปรมาจารย์ประติมากรจำเป็นต้องสร้างผลงานชิ้นโบแดง แต่เขาไม่สามารถต้านทานสิ่งล่อใจของการเก็งกำไรในที่ดินได้

เป็นไปไม่ได้ที่แมวจะเดินผ่านทูน่ากระป๋องที่เปิดอยู่

“จะมีเพชร ด้วยมาตรฐานของดวงดาว ภูเขาเพชรสามหรือสี่ลูกก็น่าจะเพียงพอแล้ว”

เพชรถูกกำหนด

“ฉันยังต้องการทอง คงจะดีไม่น้อยถ้าจะมีแม่น้ำสีทองและทะเลไหลริน”

ทองคำก็ถูกตัดสินเช่นกัน

“และคุณค่า… ทับทิม ที่ราบจะให้ความรู้สึกอบอุ่นขึ้นไหมถ้าสร้างจากทับทิม?”

ทับทิมก็ถูกตัดสินเช่นกัน

“ ณ จุดนี้ฉันต้องคิดถึงความสมดุลโดยรวมและความกลมกลืน ไพลินและทองคำขาว เนินเขาไพลินและหุบเขาทองคำขาวจะดีมาก”

ไพลินถูกกำหนดไว้แล้ว ทองคำขาวก็ถูกตัดสินเช่นกัน

วัตถุดิบล้ำค่าทั้งห้าที่ประกอบเป็นดาวของวีด!

ณ จุดนี้การเป็นปรมาจารย์ประติมากรจะไม่เป็นปัญหา

อัญมณีบนโลกใบนี้มีค่าหลายหมื่นเท่าที่มีอยู่ในทวีปเวอร์เซลล์

“ฉันต้องเพิ่มเลเวลของฉันอย่างขยันขันแข็ง สักวันฉันจะกลับมาที่นี่”

วีดเต็มไปด้วยความทะเยอทะยานที่จะพิชิตจักรวาล

* * *

ตรอกหลังแห่งหนึ่งในปราสาทอาเรน

ตอนดึก พ่อค้าในท้องถิ่นแห่กันไปที่สลัม

“ฉันมาซื้อมะกอก”

“คุณมากับคำเชิญของใคร”

“เจ้าของร้านขายอาวุธฟาฮาลบอกฉัน”

"เข้าใจแล้ว คุณมาถูกจังหวะพอดี ของเหล่านี้เป็นของสด หึหึ”

"คุณภาพ…"

“คุณสามารถเชื่อผมฉันได้ เป็นคุณภาพที่ดีที่สุด ดูแล้วก็ตัดสินใจ”

พ่อค้าในท้องถิ่นเข้าไปในโกดังใต้ดินที่เต็มไปด้วยมะกอกและผลไม้แห้งหลายชนิดก่อนที่จะตะโกนด้วยความยินดี

“เอ๊เฮ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นร้านขายของชำมากมาย”

“บริษัทการค้าเมแพน… ไม่เพียงแต่เราจัดหาในปริมาณที่พอเหมาะ เรายังจำหน่ายในราคาต่ำอีกด้วย เราขอแนะนำให้คุณซื้อเท่าที่คุณต้องการ!”

บริษัทการค้าเมแพน!

พวกเขาทำเงินมหาศาลจากสงครามและสวนน้ำพูยอล เพื่อขยายอิทธิพลของพวกเขา บริษัทได้เข้าสู่ปราสาทอาเรนในอาณาจักรฮาเว่น

พวกเขานำสินค้าราคาถูกคุณภาพดีจากทางเหนือไปยังทวีปกลาง และจำหน่ายให้กับพ่อค้าในท้องถิ่นในราคาถูก

ตริ๊ง!

-การค้าประสบความสำเร็จ

ความพึงพอใจของพ่อค้าเจ็นต้านั้นสูงมาก

ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 20

ความใกล้ชิด อิทธิพล และการเลี่ยงภาษี!

ในทวีปตอนกลาง อิทธิพลของเมแพนได้แผ่ขยายออกไปทั้งๆ ที่ภาษีที่ลดลง

มีอัตรากำไรขั้นต่ำแต่บริษัทการค้าเมแพนเติบโตเหมือนดอกเห็ด

“รับซื้อสินค้าที่ทำโดยช่างฝีมือของอาณาจักรฮาเว่น”

“ส่วนต่างนี้น้อยกว่าราคาซื้อ”

ผู้เล่นพ่อค้าได้ตั้งคำถามกับเมแพน

เรื่องราวความสำเร็จของเมแพนนั้นใกล้เคียงกับตำนาน แต่พวกเขาไม่เข้าใจเหตุผลในการซื้อขายของเมแพนเมื่อขาดดุล

“ทำความรู้จักกับช่างฝีมือ ไม่ว่าพวกเขาจะเป็น NPC หรือผู้เล่นก็ตาม”

“เราจะซื้อของโดยไม่รู้จักกันไม่ได้หรือ”

“จุดประสงค์ของเราไม่ใช่เพื่อซื้อของ คือการได้ผู้คน”

"ผู้คน?"

“เราต้องหาคนมาที่ทางเหนือ”

แผนสุดสะพรึงที่จะกระจายอิทธิพลของแดนเหนือผ่านบริษัทการค้า!

ในช่วงต้นของทวีปกลาง การพัฒนาเทคโนโลยีและเศรษฐกิจเฟื่องฟู แม้จะถูกสงครามโจมตีมาระยะหนึ่ง แต่รากเหง้าของพวกมันกลับฝังลึก

เมแพนได้พบปะกับวีดอย่างลับๆ หลังจากที่สวนน้ำพูยอลถูกสร้างขึ้น

การประชุมตอนกลางคืนที่ไม่มีใครเห็นพวกเขา!

“เอา 50,000 ทองนี้ให้กับช่างฝีมือทุกคนที่เลเวลสูงกว่า 200”

"มันจะ ไม่มากเกินไปเหรอ"

“ฉันก็เสี่ยงเหมือนกัน แล้ว 30,000 ทองล่ะ?”

“คิดถึงเวลาและเงินที่ต้องใช้”

“18,973 ทอง”

“14,980 ทอง”

วีดและเมแพนทะเลาะวิวาทกันอย่างตึงเครียด

กระพริบตาก่อนจะแพ้!

แต่เช่นเคย เมแพนเป็นคนแรกที่พ่ายแพ้

“อ่ะฮึก ผมจะยอมรับมัน”

บริษัทการค้าเมแพน มีแผนที่จะดึงดูด NPCS ที่คู่ควรทั้งหมดในทวีปกลาง บริษัทเมแพนขยายธุรกิจไปสู่การค้ามนุษย์

* * *

ในรอยัลโร้ด การออกล่าในตอนกลางคืนเป็นที่นิยม

เดิมทีไม่มีความแตกต่างระหว่างกลางวันและกลางคืนในดันเจี้ยน อย่างไรก็ตาม มอนสเตอร์เหล่านี้มีพลังมากขึ้นในตอนกลางคืน

แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีอาชีพนักล่าที่ได้รับค่าประสบการณ์และดรอปไอเท็มในตอนกลางคืนมากขึ้น พวกเขาก็ไม่อาจเลิกล่าได้

ผู้เล่นไม่สามารถล่าได้ตลอด 24 ชั่วโมงเหมือนวีด ดังนั้นพวกเขาต้องการประสิทธิภาพสูงสุด

"คือ ผมมีเรื่องจะสารภาพ”

"คะ?"

มีคู่สามีภรรยานั่งอยู่บนกำแพงพระราชวังโลกา พวกเขาเป็นนักเวทย์ชายและนักดาบหญิง เป็นเรื่องปกติที่คู่รักจะออกล่าด้วยกัน

"เรา…”

นักเวทย์ชายกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อผู้หญิงคนนั้นชี้ไปที่ท้องฟ้า

“ดูนั่นสิ”

"อะไรเหรอ? ไวเวิร์นบินผ่านไปใช่ไหม?”

ชาววิหคพบเจอได้ทั่วไปในโมราต้า และการได้เห็นไวเวิร์นถือได้ว่าเป็นวันที่โชคดี

"ดวงดาว"

"ดาว?"

ชายคนนั้นกำลังจะพูดว่า 'แน่นอนว่าจะต้องมีดาว' เมื่อเขาเงยศีรษะขึ้น และเขาก็แปลกใจ ดาวที่สว่างไสวขนาดประมาณครึ่งหนึ่งของดวงจันทร์มองเห็นได้ทางทิศเหนือ

"นั่นมันอะไรน่ะ?"

“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นดาวดวงนี้ มันไม่อยู่ที่นั่นเมื่อสองสามวันก่อนอย่างแน่นอน”

ในเวลานั้น ผู้คนจากทุกมุมของทวีปเวอร์เซลล์กำลังพูดถึงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับ

ผู้เล่นในทุ่งนา ภูเขา แม่น้ำ และเมืองต่างมองขึ้นไปบนฟ้า

เช่นเดียวกับกัปตันและโจรสลัดที่แล่นเรือในทะเล

“นั่นมันดาวอะไร”

"มันแปลก มีภารกิจเกิดขึ้นหรือไม่?”

มีตำนานและความลึกลับมากมายในรอยัลโร้ด

เหล่าผู้เล่นรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

ในสังคมปัจจุบัน ยากที่จะเห็นท้องฟ้ายามค่ำคืนอันเนื่องมาจากมลภาวะและควัน

สิ่งเดียวที่ส่องแสงในท้องฟ้ายามค่ำคืนคือดาวเทียมและเครื่องบิน!

เมื่อออกล่าในตอนกลางคืนในรอยัลโร้ด มันเป็นเรื่องโรแมนติกมากที่ได้เห็นดวงดาวระยิบระยับบนท้องฟ้ายามค่ำคืนราวกับอัญมณี แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ไปสถานที่ที่สวยงาม แต่สถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับการออกเดทก็คือภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่สดใส คู่รักมักชอบชมวิวยามค่ำคืนของเมืองที่สวยงามอย่างเมืองโมราต้าหรือเมืองรุ่งอรุณ และชาวบ้านก็เริ่มพูด

“เหล่านักพยากรณ์ที่วิหารแห่งเฮสเทียได้รับข้อความแล้ว”

“รู้สึกไหม? การอุบัติการณ์ครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้น มันเป็นข่าวที่ดีหลังจากผ่านไปนานแล้ว”

บรรดาผู้เล่นต่างพากันวิ่งไปที่วิหารเฮสเทียในแต่ละพื้นที่

พวกผู้เล่นเต็มไปด้วยคำถามถึงนักบวชเฮสเทีย

"มันคืออะไร? มันจะเป็นอะไรไหม?”

“พยากรณ์ประเภทใด”

NPC นักบวชชั้นสูงกล่าวกับประชาชน

“เทพธิดาเฮสเทียกำลังทดสอบศิลปินที่เก่งที่สุดในโลกนี้เท่าที่เคยมีมา”

ผู้เล่นในวิหารพึมพำทันทีที่ได้ยินคำพูดของนักบวชชั้นสูง

"วีดเหรอ?"

"วีด"

วีดเป็นคนเดียวที่สามารถทำสิ่งนี้ได้

กวีเมอร์เร่ถามอย่างสุภาพ

“ท่านนักบวช ศิลปินที่ดีที่สุดกำลังทำอะไร”

“ในอวกาศที่กว้างใหญ่ไพศาล ศิลปินกำลังสร้างผลงานเพียงหนึ่งเดียวด้วยพลังของเทพธิดาเฮสเทีย เขาอยู่ในการผจญภัยที่จะให้เกียรติและความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุด…”

“เขาอยู่ในการผจญภัยจริงๆ! พลาดไม่ได้แล้วกับการทำเพลงดีๆแบบนี้ โอ้ นี่เป็นภารกิจแกะสลัก”

เมอร์เร่รู้สึกเสียดายในขณะที่ผู้เล่นเต็มไปด้วยความอิจฉา

“เขากำลังสร้างประติมากรรมในจักรวาล ช่างอัศจรรย์"

“จำเป็นต้องมีชื่อเสียงมากมายจึงจะได้รับภารกิจในตำนานเช่นนี้”

“อวกาศแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง”

"วีด เขายังคงซ่อนตัวเหมือนหนู”

"อา เขาอยู่ไกลจากกิลด์เฮอร์มีส”

ดาวที่ส่องแสงบนท้องฟ้ายามค่ำคืนกลายเป็นที่รู้จักในหมู่ผู้เล่น

นักธนูเลเวลสูงที่มีสายตางดงามสามารถมองดาวผ่านกล้องโทรทรรศน์ได้ และนักเวทย์ก็มีคาถาสังเกตที่คล้ายกัน

“เวทมนตร์นัยน์ตานกอินทรีที่จะแสดงให้คุณเห็นดาวของวีด เพียง 2 ทองเท่านั้น!”

มีผู้เล่นจำนวนมากต่อแถวยาวเหยียดอยู่นอกธุรกิจนักเวทย์ทุกแห่งในเมือง

ราคากล้องโทรทรรศน์พุ่งขึ้นกว่าสิบเท่า

“คุณเคยได้ยินข่าวไหม? รูปแกะสลักรูปดาวของวีดส่องแสงไปทางทิศเหนือ”

“นั่นสมเหตุสมผลไหม? ทำประติมากรรมบนท้องฟ้า”

“ไม่ใช่ท้องฟ้า แต่เป็นจักรวาล? ปั้นรูปดวงดาว เขาจะกลายเป็นปรมาจารย์ประติมากร”

ข่าวลือเกี่ยวกับการผจญภัยของวีดแพร่กระจายไปทั่วทวีปเวอร์เซลล์ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง

ผู้เล่นมองขึ้นไปบนฟ้าโดยไม่คำนึงถึงเมืองหรือทุ่งนา

"นั่นคืออะไร? ดูเหมือนจะส่องแสงเจิดจ้ายิ่งขึ้น”

“นั่นทองเหรอ? ดาวอัญมณีที่งดงาม”

“ฉันก็ได้ยินมาอย่างนั้น ฉันคิดว่ามันจะยิ่งใหญ่มาก”
จบเล่ม 47 ตอนที่ 1

ผู้แปล : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Editor : แอดชิน เราอ่านนิยายแปล