เล่ม 36 ตอนที่
5: ความมืด ความกลัวและโรคระบาด แปลโดย แอดชิน เพจ
เราอ่านนิยายแปล
ในขณะเดียวกัน
ณ ที่ราบกว้างหน้าปราสาทโจนัส กองทัพอันเดดกำลังเผชิญหน้ากับอาณาจักรมาปอน
"จงตื่น รับพลังแห่งห้วงนรกและต่อสู้กับศัตรู”
อันเดดนักรบโครงกระดูกของแวนฮอว์คออกมาสร้างความปั่นป่วน
โครงกระดูกคว้าโล่ของทหารราบและเฉือนด้วยกระดูกของพวกมัน พวกมันไม่ใช่ทหารมนุษย์ ดังนั้นโครงกระดูกจึงไม่เก่งด้านการสู้รบ
"ฆ่า!
“
ตัดแขนขาพวกมันมา ฮี้ ฮิ ฮิ ฮิ!”
พวกมันรวมตัวกันและรีบวิ่งไปอย่างประมาท ไม่มีการเคลื่อนไหวทางยุทธวิธีที่ต่อเนื่องเพราะพวกมันเพิ่งวิ่งผ่านม้า 7
ถึง 8 ตัว ลูกศรเวทมนต์และดาบของอัศวินทำให้กระดูกแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
จนโครงกระดูกทรุดตัวลงกับพื้น แต่หลังจากนั้นไม่นาน พวกมันก็ลุกขึ้นมาอีกครั้งเนื่องจากพลังอำนาจแห่งห้วงนรก
“
ขา ขาของข้าอยู่ที่ไหน”
โครงกระดูกที่มีลำตัวส่วนบนติดอยู่เท่านั้น
เริ่มมองหากระดูกขา
“
ขา ขาของข้า”
โครงกระดูกอีกตนที่ลุกขึ้นก็มองหาขาของมันด้วย
“
เอากระดูกแขนมาให้ข้า”
“
เอ๊ะข้ามีแค่ 2 แขนเท่านั้น”
“
ทั้งคู่เป็นกระดูกแขนขวา”
“
เอ๊ะ จริงเหรอ? ตอนแรกข้ามีแขนขวาสองแขนงั้นรึ”
โครงกระดูกยังต่อสู้กันเองเพื่อแย่งชิ้นส่วน 5 นาทีผ่านไป กองทัพอันเดดก็เกิดความอลหม่าน แต่มาปอนยังไม่สามารถเผชิญหน้ากับพวกมันได้อย่างง่ายดาย โครงกระดูกที่เชื่อฟังคำสั่งของแวนฮอว์ค คือ อัศวินแห่งความตาย หรือสูงกว่า พวกมันจัดการลดทหารของอาณาจักรมาปอน
ยิ่งไปกว่านั้น
แวนฮอว์คนำอัศวินครึ่งหนึ่งเข้าโจมตีหน่วยจู่โจมโดยตรง! กลุ่มอัศวินอันเดดประกอบด้วย อัษวินต้องสาป(Doom Knight), ดูลาฮาน (อัศวินไร้หัว) และ อัศวินแห่งความตาย ราชอาณาจักรมาปอนต้องระดมหน่วยจอมเวทย์เพื่อสกัดกั้นอัศวินอันเดด
มหาอำนาจอย่างราชอาณาจักรมาปอนในยุคสงครามยังมีอัศวินที่ได้รับการยกย่องจำนวนมาก ทหารตอบโต้อย่างรวดเร็วและมีระเบียบวินัย มันเป็นอาณาจักรที่ทำลายกองทัพอันเดดแล้ว
นักบวชสามารถระดมพลังศักดิ์สิทธิ์ต่าง
ๆ เพื่อขัดขวางกองทัพอันเดด
“
อาหารมีอยู่ทุกที่และข้าสามารถมีส่วนร่วมในวงเลือดได้อย่างอิสระ”
โทริได้สร้างแวมไพร์กว่า
600
ตัวจากชาวเมืองในปราสาทโจนัสก่อนการสู้รบ การเคลื่อนไหวตอนกลางดึกคือเสน่ห์และลักษณะของแวมไพร์ นี่เป็นการต่อสู้ครั้งใหญ่ในเวลากลางวัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องอ่อนแอลง แวมไพร์ต่อสู้ในขณะที่อยู่ในกลุ่มทาสนักสู้ ฟันและเขี้ยวอันแหลมคมของพวกมันจะทำให้ศัตรูสละดาบ แวมไพร์ที่ประสบความสำเร็จในการดื่มเลือดจะได้รับพลังชีวิตและมานาที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
เวทย์มนตร์ง่ายๆถูกใช้ในการต่อสู้กับมนุษย์ ราชินีแวมไพร์ก็ล้างสมองและทำให้ศัตรูสับสน แวมไพร์ถูกโจมตีด้วยลูกศร
เวทมนตร์และอัศวินที่วิ่งไปที่นั่นอย่างหลงใหล นักรบทะเลทรายเกือบ
20,000 คนต่อสู้กันอย่างอิสระ วีดไม่ได้สั่งการโดยตรงกับพวกเขา
ดังนั้นพวกเขาจึงเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระท่ามกลางกองทัพมาปอนและเบเนอร์
โดยเฉพาะพวกเขาทำหน้าที่ลดจำนวนอัศวิน แต่ละอาณาจักรมีวีรบุรุษในยุคสงครามนี้! เช่นเดียวกับอาณาจักรคัลลามอร์มีวีรบุรุษ
NPC จำนวนมาก ราชอาณาจักรมาปอนมีโรฮาครัม! จอมเวทย์ผู้ชาญฉลาดแอนเดรย์จากอาณาจักรเบเนอร์!
ผู้บัญชาการอัศวินแห่งราชองครักษ์อาณาจักรชาร์, ดาวจรัสที่เข้าร่วมกับกองทัพพันธมิตร! วีรุบุรุษเหล่านี้แข็งแกร่งมาก
เพียงแค่โรฮาครัมผู้เดียวก็เป็นถึงปรมาจารย์ดาบ
ในขณะที่แอนเดรย์ก็เป็นปรมาจารย์เวทย์ลมอีกด้วย กองกำลังอันทรงพลังที่อยู่ด้านข้างของมาปอนและอาณาจักรเบเนอร์ยังคงรออยู่และยังไม่ได้เข้าร่วมในการต่อสู้
“
ยิงได้!”
"ฮึ!"
กองทัพหน้าไม้แห่งอาณาจักรมาปอนมุ่งเป้าไปที่เป้าหมายและจัดการนักรบทะเลทรายออกจากอูฐ นักรบทะเลทรายบนพื้นถูกสังหารจากเวทย์มนตร์ ลูกศรหรือการโจมตีของอัศวิน
ขนาดของการต่อสู้บนที่ราบนั้นใหญ่เกินไป มีครั้งหนึ่งที่เขานำออร์คจำนวน 1 ล้านตัวในเทือกเขายูโรกินะแต่ไม่ใช่ออร์คทุกตัวที่ต่อสู้ในเวลานั้น มีเพียงออร์ค 300,000 ตัวที่ต่อสู้โดยตรงกับกองทัพอมตะ
ไม่สามารถเปรียบเทียบระดับการต่อสู้บนที่ราบแห่งนี้ได้ ข้อผิดพลาดเพียงเล็กน้อยจะทำให้ได้เปรียบด้านใดด้านหนึ่ง กลยุทธ์ของเขาคือใช้กองทหารปกติและพวกเดนตายเป็นเหยื่อล่อ เขาวางแผนที่จะใช้โอกาสนี้เพื่อกำจัดพวกคลั่งลัทธิเอ็มบินยู
ทหารและพลเมืองที่เหลืออยู่กำลังเฝ้าดูจากกำแพงปราสาทโจนาส มันเป็นภาพที่งดงาม!
วีดคาดหวังสิ่งนี้ในระดับหนึ่ง
แต่มุ่งมั่นที่จะต่อสู้เพียงลำพัง มันช่วยให้กองกำลังชั้นยอดหลายคนจดจ่อกับเขา นอกจากนี้ เขาต้องการเอาชนะอัศวินระดับสูงในช่วงสงคราม
"มา หากมีอัศวินใดในอาณาจักรเบเนอร์ที่มีความกล้าหาญ
พวกเจ้าควรมาท้าทายข้า!”
วีดตะโกนออกมาดัง
ๆ เขาใช้ศักดิ์ศรีและบารมีทั้งหมดของเขาเพื่อทำให้สนามรบให้ความสำคัญกับเขา นอกจากนี้ค่าความอื้อฉาวของเขาก็สูงมากจนแม้แต่สุนัขและไก่ในพื้นที่ชนบทก็หวาดกลัว
วีดมีพลังชีวิตเหลือ
41%
วีดยังคงได้รับการรบกวนจากนักเวทย์ที่ทำให้กำแพงหนามงอกจากพื้นดิน เขาบุกทะลุผ่านอุปสรรคทั้งหมดและเข้าหาเหล่านักเวทย์โดยมีอัศวินขี่ม้าคอยช่วยเหลือพวกเขา
นอกจากนี้นักเวทย์บางคนไม่ได้เรียนรู้เวทมนตร์โจมตีและสำเร็จเวทย์เคลื่อนย้ายระยะสั้น นักเวทย์สามารถหลบหนีได้อย่างรวดเร็วเมื่อมีคนเข้าหา เขาจัดการอัศวินและรอโอกาสต่อไปที่จะจับนักเวทย์ วีดกำลังแสดงสีหน้าท่าทางยินดีอย่างสุดขีด
ตัวเขานั้นคือนักรบไร้เทียมทานท่ามกลางสมรภูมิสงครามผู้คนนับแสนต่างพากันต่อสู้ ศัตรูอ่อนแอ แต่มันทำให้เขามีความสุขอย่างมากที่จะได้จัดการกับพวกเขาอย่างเป็นระบบ
เทพสงครามที่แท้จริง
ผู้สามารถกวาดล้างทหารกว่า 100 นายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว! เขาใช้พลังทั้งหมดอย่างไม่เสียใจ
“ข้าอัศวินเมตะแห่งอาณาจักรเบเนอร์ ข้าคือลอร์ดผู้ครองปราสาทยัลเล็นในเขตเบโนไพ”
อัศวินขี่ม้าดำเข้าหา
วีดไม่ทราบ
แต่เขาเป็นผู้มีชื่อเสียงในช่วงสงครามกับเลเวล 500 เขาเกือบจะเป็นปรมาจารย์ด้านเทคนิคการต่อสู้ของเขา อย่างไรก็ตาม เขาไม่ใช่ปรมาจารย์ ดังนั้นช่องว่างค่อนข้างกว้าง
วีดรู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งและยอมรับการท้าทายนี้อย่างเต็มใจ
“
อัศวินผู้กล้าหาญแห่งอาณาจักรเบเนอร์ เข้ามา”
อัศวินขี่ม้าเข้าหาเขาเหมือนลูกศรคม เขาเหวี่ยงหอกยาวเพื่อโจมตีต่อเนื่อง! วีดรู้สึกหนักใจเมื่อเขาปัดป้องด้วยดาบ
“
ไม่เลวเมื่อพิจารณาว่าเจ้าเป็นคนเถื่อน แต่ราคาสำหรับการต่อต้านอาณาจักรเบเนอร์
….”
“
เทคนิคดาบเบเนอร์ที่น่าตื่นเต้น!”
“คึ เฮื้อก!”
อัศวินผู้นั้นได้รับความเสียหายอย่างใหญ่หลวง ม้าถูกฆ่าตายทันทีและอัศวินล้มลงกับพื้น
“
นั่นคือเทคนิคดาบราชวงศ์ของเรา อย่างไรกัน….”
“
ข้าเรียนรู้เมื่อไม่นานมานี้”
“
นั่นเป็นไปไม่ได้!”
“
ไม่ มันเป็นไปได้”
วีดเป็นถึงปรมาจารย์ดาบ
เขาสามารถเรียนรู้เทคนิคทั้งหลายอย่างง่ายดาย
เทคนิคดาบเบเนอร์ที่น่าตื่นเต้นนั้นสะสมพลังโจมตีของศัตรู
ก่อนที่จะระเบิดพลัง หากพลังโจมตีแข็งแกร่งและรวดเร็วแล้ว อีกฝ่ายจะเสียสมดุล
วีดใช้โอกาสนี้จัดการอัศวิน เกราะเวทมนตร์ระบุว่าเขาเป็นอัศวินจากตระกูลขุนนาง
แต่เขาพ่ายแพ้ในช่วงเวลาสั้น ๆ
“
มันเป็นความพ่ายแพ้ทั้งหมดของข้า มันเป็นเกียรติที่ได้ต่อสู้กับบุคคลที่แข็งแกร่งเช่นนี้”
“ลาก่อน”
โจมตีทันที
ไร้ซึ่งความเมตตา!
วีดรู้สึกว่าจำเป็นต้องประหยัดมานา ความเร็วในการฟื้นฟูของเขานั้นเร็ว แต่เขามีเทคนิคมากมายที่ใช้มานามหาศาล จากความแข็งแกร่งและพละกำลังของเขา เขาเพียงต้องการใช้ทักษะดาบขั้นพื้นฐานเพื่อทำให้เกิดการทำลายล้างสูง
เขาเล็ดรอดเข้าไปถึงใจกลางกองทัพ
500,000 นาย โดยปกติแล้วบุคคลที่แข็งแกร่งจะต้องถูกล่อลวงลึกเข้าไปในดินแดนของศัตรู
แต่วีดมาด้วยตัวเอง
“ฮ้ะ!”
"ไฟ ร่างกายของข้าถูกไฟลุกลาม ช่วยด้วย!"
เปลวไฟที่เป็นลูกคลื่นทำให้เกิดไฟไหม้ในการกวาดล้างทหารกว่า
5,000
นาย ทหารทั่วไปไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่สามารถหยุดเขาได้
วีดให้ความสนใจกับอัศวิน
นักเวทย์ นักบวชและคนทรงเท่านั้น
อาณาจักรเบเนอร์และมาปอนลงทุนพลังงานจำนวนมากในสงครามครั้งนี้ มากกว่าครึ่งหนึ่งของกำลังทหารของอาณาจักรจัดวางกองกำลังอยู่ที่บริเวณชายแดน แม้จะเป็นเช่นนั้นพวกเขาก็เหมือนข้าวสำหรับวีด
อย่างไรก็ตาม
วีดได้รับความเสียหายและพลังชีวิตของเขาลดลงเหลือ 30%
“
ฉันไม่รู้สึกเครียดเลย”
เขาได้รับอันตรายอย่างมาก
แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะลดความสามารถในการต่อสู้ของเขา อาณาจักรเบเนอร์นั้นก็น่ารำคาญเช่นกัน นักธนูและนักเวทย์ประสานงานตลอดในสนามรบโดยเน้นการโจมตีไปที่วีด
ไม่มีใครจะโอเคเมื่อต้องรับมือกับสงครามปิดล้อมที่เข้มข้นเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม นักเวทย์ใช้มานาจนหมดและวีดก็ยังคงยืนอยู่
“
ส่งหน่วยเดรคไป!”
“
เหล่าอัศวินสิงห์จัดการมัน!”
ความภาคภูมิใจของราชอาณาจักรมาปอนและอาณาจักรเบเนอร์
หน่วยเดรคที่บินได้และอัศวินสิงห์เริ่มเคลื่อนไหว
อัศวินอันดับสูงกว่ากำลังวิ่งเข้าหาวีด
ทั้งหมดนี้เพื่อเห็นแก่วีด ผู้ซึ่งเป็นผู้ปกครองทะเลทราย
เป้าหมายของสงคราม
คือ วีดและนักรบทะเลทราย ไม่ใช่ทาสต่อสู้
“
อัญเชิญรากเถาวัลย์!”
“
แอ่งโคลน จงผุด!”
“
คำสาปของฟารุน!”
นักเวทย์และนักบวชใช้เวทมนตร์เพื่อขัดขวางเขามากกว่าเวทมนตร์โจมตี
|
- ความยืดหยุ่นของผิวคุณอ่อนแอลง
|
|
- คำสาปได้จับเท้าของคุณและการเคลื่อนไหวช้าลง
ความแข็งแกร่งลดลง
4%
เป็นเวลา 20 วินาที
|
|
-คำสาปของฟารุน!
คำสาปของนักบวชที่ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์และศรัทธามากมาย
ศรัทธาจะต้องมีไม่เพียงพอสำหรับคำสาปที่จะทำให้เป้าหมายได้รับความเสียหาย
|
|
ลดความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ!
กล้ามเนื้อของคุณผ่อนคลาย
ดังนั้นความแข็งแกร่งและพลังชีวิตจึงลดลง
ความแข็งแกร่งลดลง
6% พลังชีวิตสูงสุดลดลง 3%
|
คำสาปนับไม่ถ้วนหลั่งไหลเข้าใส่วีด
แต่ก็เสื่อมสลายอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม
นักบวชและเวทย์มนตร์ของคนทรงที่ทำให้ ความแข็งแกร่งลดลง พลังชีวิตและสมาธิ มันเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่มีการใช้คำสาปเวทมนตร์ 11 ครั้ง
“วัลฮาร่า”
วีดส่งเสียงคำรามดัง
ๆ
|
- คุณใช้เสียงคำรนแห่งบรรพกาล
8 คำสาป จากทั้งหมดที่อาศัยกัดกินร่างกายของคุณได้รับการบรรเทา
ความสามารถทางกายภาพของคุณแข็งแกร่งขึ้น
|
และเขาสวมหน้ากากทองคำของฟาโรห์ พลังป้องกันทางกายภาพนั้นไม่ดีนัก แต่มันเพิ่มความเป็นผู้นำ ชื่อเสียงและพลังป้องกันเวทย์
ไอเท็มสัญลักษณ์ที่สวมใส่โดยผู้ปกครองจักรวรรดิที่ยิ่งใหญ่
“
อุ่นเครื่องมาพอแล้ว ของจริงมันต่อจากนี้ต่างหาก”
ทหาร
10,000
นายเสียชีวิตด้วยน้ำมือวีด เขาเข้ามาในอาณาเขตของแวนฮอว์คซึ่งมีคนมากมายกลายเป็นโครงกระดูก
“
ได้เวลาครื้นเครงแล้ว”
วีดเอาประติมากรรมออกมา การนำประติมากรรมออกมาในสนามรบมีความหมายสองประการ มันก็เพื่อเพิ่มค่าสถานะของเขาด้วยประติมากรรมวินาศหรือก่อให้เกิดภัยพิบัติ
น่าเสียดายสำหรับราชอาณาจักรมาปอนและอาณาจักรเบเนอร์
มันเป็นตัวเลือกที่สอง เขาสั่งให้นักรบทะเลทรายถอยออกมา
มันไม่ใช่ความกังวลของวีด
หากกองอันเดด แวมไพร์หรือทาสต่อสู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับภัยพิบัติ เขามั่นใจด้วยเช่นกันว่าเลเวลเหล่าประติมากรรมสลักชีพและพลังป้องกันอยู่ในระดับสูงพอที่พวกเขาจะอยู่รอดได้
“
ฉันหวังว่าพวกเขาทุกคนจะตาย ประติมากรรมธรรมชาติ
: มหาภัยพิบัติ!”
|
- ประติมากรรมชิ้นเอก
ความหายนะที่น่ากลัวจะเกิดขึ้นซึ่งสามารถฆ่าคุณได้ ถึงอย่างนั้นคุณต้องการใช้ทักษะหรือไม่?
|
"ใช่"
|
- คุณใช้งานประติมากรรมธรรมชาติ : มหาภัยพิบัติ
ค่าสถานะทางศิลป์
20 แต้ม ได้หายไปอย่างถาวร
พลังชีวิตและมานาจำนวน
20,000 หน่วย ถูกใช้ไป
ค่าสถานะทั้งหมดลดลงชั่วคราว
15%
เป็นเวลา 3 วัน
ความใกล้ชิดกับธรรมชาติได้ลดลง ประติมากรรมธรรมชาติ : มหาภัยพิบัติ นั้นสามารถใช้ได้วันละครั้งเท่านั้น
เมื่อมีการเรียกหายนะครั้งใหญ่
ชื่อเสียงหรือความอื้อฉาว จะเพิ่มขึ้นตามความเสียหาย มีความเป็นไปได้ที่จะตายท่ามกลางหายนะ ดังนั้น โปรดระวัง
|
ในช่วงเวลานั้น
มีภัยพิบัติเกิดขึ้นมากมาย แต่โอกาสนี้พิเศษ มันไม่ใช่ไฟ ฟ้าร้องฟ้าผ่า
แผ่นดินไหวหรือพายุ
ความเชี่ยวชาญ
ประติมากรรมธรรมชาติ : มหาภัยพิบัติ เพิ่มขึ้น ดังนั้นตอนนี้เขาจึงสามารถรวมภัยพิบัติสองอย่างเข้าด้วยกัน ธรรมชาติของภัยพิบัติครั้งนี้เป็นความมืดทึบที่ทำให้เกิดความกลัวและโรคระบาด
ความมืดปกคลุมทั้งกองทัพและปราสาทโจนัสอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นก็ไม่เห็นอะไรเลย
คงจะไม่เป็นไรถ้านี่เป็นสถานที่สงบสุขสำหรับการพักผ่อน แต่นี่คือสนามรบที่ทุกคนสามารถตายได้ ลูกศรอยู่ในระหว่างการถูกยิงหรือศัตรูกำลังต่อสู้กันเองเมื่อความมืดลงมา
เช้ง
เช้ง!
“อ้ากกกก!”
เสียงกรีดร้องและการต่อสู้สามารถได้ยินในความมืด
“
เราอยู่ข้างเดียว!”
"คุณคือใคร?"
“
ลัทธิเอ็มบินยู ตลอดไป!”
“
เกียรติยศอันเกรียงไกรแห่งทะเลทรายจะปกคลุมทวีป”
“โจมตี!”
“
พลธนู อย่ายิงธนูของเจ้า”
“
มาหาข้าเดี๋ยวนี้!”
ราชอาณาจักรมาปอนและเบเนอร์ได้เข้าไปพัวพันกับทาสต่อสู้ พวกเขาทั้งหมดอยู่ใกล้กับศัตรู
“
หยุด อย่าขยับ!”
อัศวินพยายามจะควบคุม
แต่มันก็ไม่ได้ผล พวกเขาไม่สามารถมองเห็นได้ ดังนั้นขึ้นอยู่กับประสาทสัมผัสการได้ยินของพวกเขาเท่านั้น อัศวินไม่สามารถแกว่งดาบหรือยิงลูกธนูได้
“อึ้ก อ้ากกก!”
เสียงกรีดร้องกระจายผ่านสนามรบเหมือนไฟป่า มีคนไม่กี่คนที่กวัดแกว่งดาบเพราะกลัวเสียงกรีดร้องและโจมตีสหายร่วมรบ
'ฆ่า….!'
'ฉันต้องฆ่าเพื่อให้มีชีวิต'
'ฮิ ฮิ ฉันไม่ได้เกลียดสิ่งนี้ มันเป็นโอกาส ใครจะรู้’
ทรวงอกของพวกเขาเริ่มเจ็บเมื่อความกลัวเพิ่มขึ้น และบางคนก็ได้ยินเสียงที่ปริศนาอันลึกลับ
วีดทำลายประติมากรรมชิ้นเอกแห่งสหายที่ถูกโจมตีโดยทหารที่มองไม่เห็น วิญญาณร้ายติดอยู่กับทหารและกระซิบเสียงปีศาจ วิญญาณสามารถส่งผลกระทบต่อผู้ที่มีความคิดและสมาธิต่ำได้ง่าย พวกเขาจะกลายเป็นคนบ้าดีเดือดหรือทำร้ายตัวเอง
โรคระบาดที่ไม่รู้จักแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว อัศวินและนักบวชมีความต้านทานสูง แต่ทหารทั่วไปทรุดตัวลงอย่างรวดเร็วด้วยจุดสีแดงทั่วร่างกายของพวกเขา
“
อย่าพลาดโอกาสนี้ กองทัพอันเดด!”
แวนฮอว์คสั่งการอย่างสง่าผ่าเผย ภาพของเขาเมื่อสั่งการอันเดดนั้นแตกต่างจากตอนที่เขาโดนวีดทุบตี โครงกระดูกเริ่มสั่น
“
โอ้ น่ากลัว น่ากลัว พวกเขาคิดว่าพวกเขาสามารถฆ่าเราได้!”
“
ฉันเชื่อในมนุษย์ มันยากที่จะอยู่ในโลกนี้เพียงลำพัง”
“
ถูกต้อง ถูกต้องแล้ว”
“
แต่เราตายไปแล้ว”
“
อ่า คำพูดของเจ้าถูกต้อง”
“
ถูกต้อง ถูกต้องแล้ว”
โครงกระดูกไม่ได้รับผลกระทบจากความรู้สึกกลัว พวกเขาไม่มีชีวิต ดังนั้นความรู้สึกของพวกเขาจึงเย็นชา พวกเขาไม่กลัวภัยพิบัติหรือความตาย
“
วิสัยทัศน์ของข้า ทำไมข้าไม่เห็นอะไรเลย”
“
ทำไมเจ้าต้องมองเห็นด้วยล่ะ”
“
ไม่ใช่ว่ามันม่านแห่งความมืดอยู่หรอกหรือ”
“
แต่เราไม่มีลูกตา?”
“
เดี๋ยวก่อน ให้ข้าสัมผัส…ไม่มีเลย”
อย่างไรก็ตามโครงกระดูกไม่ได้ตื่นตระหนก
แต่ก็ยังไม่ได้ทำตามคำสั่ง ข้อเสียที่ใหญ่ที่สุดของอันเดดแร้งค์ต่ำคือความฉลาดที่ค่อนข้างแย่มากของพวกมัน
แวนฮอว์คสั่งอีกครั้ง
“
พลธนูโครงกระดูก ยิงธนูกระดูกของเจ้า!”
"ยิง?"
“
ถูกต้อง ถูกต้องแล้ว”
“
ข้าต้องยิงไปที่ไหนละ?”
“
ทุกที่ที่ข้ารู้สึกถึงชีวิต แค่ยิงพวกที่มีชีวิตหรือ?”
พวกมันตัวเย็นชืด
ทำให้พวกมันรู้สึกถึงความอบอุ่นและกระแสชีวิตของมนุษย์
“
แล้วพันธมิตรของเราล่ะ?”
“
มันมีความสำคัญอะไรอย่างนั้นเหรอ?”
“
อ๋อ ใช่ สวัสดี สวัสดี สวัสดี."
"โจมตี."
“
ใคร ๆ ก็สบายดี”
นักธนูโครงกระดูกเอากระดูกออกจากร่างและยิงออกไป กระดูกโดนพวกทหารที่ดิ้นรนในความมืด พวกเขาไม่สามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างพวกทาส,
ราชอาณาจักรมาปอน หรือ อาณาจักรเบเนอร์ มนุษย์พยายามที่จะตอบสนอง
แต่พวกเขาไม่สามารถหาทิศทางที่ถูกต้องในความมืด
“
ซี่โครงของข้าว่างเปล่า ไม่มีกระดูกขา ในที่สุดข้าต้องยิงกะโหลกของข้า”
"ลาก่อนทุกคน…"
นักธนูโครงกระดูกที่ยิงกระดูกทั้งหมดในร่าง
พลันถูกทำลาย! ครึ่งหนึ่งของศพที่ตายแล้วลุกขึ้นมาอีกครั้งเนื่องจากพลังของแวนฮอว์ค นักธนูโครงกระดูกโจมตีมนุษย์ในบริเวณใกล้เคียง
“
ฮิฮิฮิ ร่างนี้ยังมีกระดูกเหลืออยู่เยอะ”
“
ตาย แค่ตาย”
"ถูกต้อง! ถูกต้อง!" (แอดชิน: ชั่ย ชั่ย) [แอดชิ : ไม่รู้ว่ามันมาจากไหน
ฮ่าๆ]
โครงกระดูกที่อยู่กลางสนามรบทำให้เกิดความสับสนมากขึ้น นอกจากนี้ทหารและอัศวินกำลังกวัดแกว่งดาบใส่กัน แม้แต่นักเวทย์และนักธนูก็เข้าจู่โจมแบบมั่วๆ
พวกทาสและอันเดดต่างก็ต่อสู้กันเอง มันเหมือนทุกคนมารวมตัวบนที่ราบและโจมตีกันเองด้วยความบ้าคลั่ง
ภาพเบื้องหน้าทำให้วีดถอนหายใจลึก
“
ฉันคิดว่าฉันคิดน้อยยังไงไม่รู้แหะ”
เขาสามารถบอกได้ว่าความเสียหายนั้นรุนแรงเพียงใดจากเสียงที่ได้ยิน
แต่แก่นแท้ของความหายนะในครั้งนี้ก็คือไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดบนหน้าจอได้
“
ฉันต้องพิจารณาในส่วนของคนดูด้วย!”
นี่จะเป็นอุปสรรคสำคัญเมื่อพูดถึงการออกอากาศ แต่บางครั้งสิ่งนี้สามารถกระตุ้นจินตนาการแทน การบาดเจ็บล้มตายจำนวนมากได้เกิดขึ้นแล้วในหมู่ราชอาณาจักรมาปอนและอาณาจักรเบเนอร์
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
แม่ค้ากามงและพ่อค้าเมแพน!
พวกเขาคือผู้ค้าที่มีชื่อเสียงที่สุดสองคนในแดนเหนือ
“
บริษัทการค้าเมแพนสุดยอดมาก”
“ไม่เลย ผมดีใจที่ได้รับการยกย่องให้เป็นสัญลักษณ์แห่งแดนเหนือ”
“
บริษัทเมแพนมีสินค้าหรูหรา ฉันประหลาดใจมากกับระดับของอุปกรณ์”
“
คุณเป็นเจ้าของบริษัทการค้ากามง! ไม่มีใครสามารถเอาชนะกามง
ได้เมื่อพูดถึงสินค้าราคาถูกคุณภาพดี"
ผู้เล่นสองคนเปรียบเทียบบริษัทของพวกเขา
เมแพนได้ลงทุนในฟาร์ม
ปศุสัตว์ เหมืองแร่ ร้านอาหาร ร้านค้า โรงแรมขนาดเล็ก โรงเหล็ก ฯลฯ ตั้งแต่ต้น เขามีส่วนอย่างยิ่งต่อการเติบโตของอาณาจักรอาร์เพน
เขาได้ทำสัญญากับช่างตัดเสื้อและช่างตีเหล็กจำนวนมากและดูแลจัดหาสินค้าคุณภาพสูงอย่างต่อเนื่อง มันแพง แต่คุณสมบัติก็คุ้มกับราคา! กามงเริ่มช่วงเวลาของการซื้อขายอย่างอิสระในแดนเหนือ เริ่มจากปราสาทเว้นท์ เธอช่วยพัฒนาเส้นทางการค้าระหว่างเมืองและหมู่บ้านโดยไม่ผูกมัด เลเวลของเธออยู่ในระดับต่ำ แต่เธอก็ไม่มีใครทักท้วงเมื่อพูดถึงการจัดซื้ออาหาร เธอลากม้า 4 ตัวและผู้เล่นมือใหม่หลายร้อยคนที่อยากเริ่มต้นการค้าขาย
“
ตอนนี้แหละ ไปกันเถอะ! ระวังอย่าให้ตกรถและหลงทาง!”
|
- คุณได้นำอาหารจำนวนมากมาที่เปกี้ที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากการเก็บเกี่ยวที่ไม่ดี
การเติบโตของประชากรซบเซาได้รับการบรรเทาเมื่ออัตราการเกิดเพิ่มขึ้น
400%
นำตุ๊กตาที่เด็ก
ๆ ชื่นชอบและเทศกาลจะจัดขึ้นในหมู่บ้าน
|
“
ผมได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับการเยือนหมู่บ้านเปกี้ของคุณ พ่อค้ารายอื่นต้องการทำธุรกิจกับผม แต่ผมกำลังมองหาคุณกามง คุณพอจะมีมะกอกบ้างไหมครับ”
“
อ้า ขอบคุณมากค่ะ ฉันจะเพิ่มให้อีกสองเป็นบริการ และถ้าคุณรีบ คุณสามารถหาซื้อได้จากร้านค้าอื่นไปก่อนนะคะ "
ชื่อเสียงที่ยอดเยี่ยมของเธอแพร่กระจายอย่างกว้างขวางผ่าน
NPC
มากกว่าผู้เล่น ดังนั้นแขกจำนวนมากจาก NPC
จึงมาที่ย่านชานเมืองโมราต้าเพื่อซื้อสินค้า กามงยังได้ทำการเปิดเส้นทางการค้าที่ปราสาทเว้นท์และประชากรก็เพิ่มขึ้นจนกระทั่งหมู่บ้านอื่นเปิด
กามงสามารถพบเห็นได้แม้กระทั่งร้านค้าในหมู่บ้านห่างจากริมชายฝั่ง พวกเขาเป็นหมู่บ้านเล็ก ๆ
ที่มีกระท่อมซึ่งจะต้องให้นักผจญภัยเดินเข้าไปในภูเขาลึกสักสองสามวัน เหล่าชาวบ้านน้ำตาไหลและซาบซึ้งทุกครั้งที่ได้เห็นกามง
“
นี่สิแม่ค้าที่แท้จริง”
“
ฉันอิจฉาความนิยมของเธอ พ่อค้าเป็นอาชีพที่ชื่นชอบโดยผู้คน”
“
ธุรกิจการค้าที่ประสบความสำเร็จสามารถสร้างความสนิทสนมและในที่สุดคุณก็สามารถมีชื่อเสียงในฐานะนักผจญภัย”
แม้แต่ผู้เล่นพ่อค้ารายอื่น
ๆ ก็เคารพกามง ต้องขอบคุณเธอที่หมู่บ้านอันแสนอดอยากหายไปจากแดนเหนือ กามงมีบทบาทอย่างมากในการพัฒนาอย่างรวดเร็วของอาณาจักรอาเพน
“
นั่นคือเป้าหมายของฉัน พ่อค้าที่มีสายตาและเครดิตมากกว่าเลเวล”
“
ฉันจะกวาดเงินทั้งหมดในแดนเหนือแล้วคุยโม้เมื่อเงินกองเป็นภูเขา!”
มีผู้เล่นมากมายได้รับแรงบันดาลใจเกี่ยวกับวิธียกระดับตัวละครของพวกเขาโดยดูที่เมแพนและกามง
ศิลปะ,
การตัดเย็บ, การผจญภัย, เวทย์แห่งธาตุและเนโครแมนเซอร์
ต่างก็มาจากแดนเหนือ ในฐานะคนที่ได้รับความอิจฉาจากผู้เล่นและได้รับการพิจารณาให้เป็นตัวแทนของเหล่าพ่อค้า
กามงและเมแพน การพานพบประดุจคู่สร้างคู่สม วังโลกาและที่ราบโดยรอบนั้นถูกสร้างขึ้นในราชอาณาจักรอาร์เพน!
คนสองคนแวะมาดูที่ดินและเปิดร้านขายของยืนหันหน้าเข้าหากัน
‘คุณเมแพนเป็นพ่อค้าที่สุดยอดที่สุดในแดนเหนือ กรามและท้องอันงดงามของเขานั้นวิเศษจริงๆ
'
กามงรู้สึกอิจฉาเมแพน ชื่อเสียงของเมแพนได้รับการยอมรับเมื่อเธอเริ่มต้นในแดนเหนือ
-
เมแพนมีเงินเยอะมาก
-
เมแพนเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเก็งกำไรที่ดิน
-
เมแพนผู้ไม่รับสินบนหรือเงินใต้โต๊ะ
บางคนอิจฉาความสัมพันธ์ของเขากับวีด
แต่ผลงานส่วนใหญ่เกิดจากการลงทุนขนาดใหญ่ของเขา
เมแพนเป็นเจ้าของร้านค้าหลายแห่ง
ในตอนที่กามงเพิ่งจะเสร็จสิ้นงานทั้ง 4 สัปดาห์ในเมือง
'ฉันเป็นลูกค้าที่จะซื้อสินค้าจากที่นี่ในภายหลัง'
ความฝันที่จะเป็นพ่อค้าในขณะที่ทำงานในร้านขายของชำ เธอรู้สึกเหมือนเมแพนเป็นเจ้าชายในเทพนิยาย
'ไขมันคอสามเท่านั้นเป็นประเภทในอุดมคติของฉัน!'
'อ่า น่ารัก น่ารัก .... '
เมแพนก็มีความคิดที่คล้ายกัน
เหตุผลที่ซับซ้อนจำนวนมากไม่จำเป็นเมื่อผู้ชายตกหลุมรัก มันก็เพียงพอแล้วหากพวกเขาดูดีในสายตาของเขา!
ฮวายอง
ไอรีนและเบลล็อต สาวงามรายล้อมเมแพน แต่เขาไม่ได้ชอบ เขาไม่ได้สนใจหน้าตาที่ฉูดฉาดเกินไปด้วยใบหน้าที่สวย ถ้าเขาทำเช่นนั้นเขาคงชอบฮวายอง หรือ เบลล็อต! ก็เหมือนผู้ชาย
เมแพนเอ่ยทักทายก่อน
"ด้วยความยินดี ผมได้ยินเรื่องราวมากมาย ผมชื่อเมแพน "
“
อ่า…. ค่ะ ค่ะ! ฉันคือกามง
ยินดีที่ได้พบคุณ”
“
ขอโทษนะครับ คุณอยากไปดื่มไหม ผมเลี้ยงเอง"
“
ไม่ค่ะ ฉันมีโจ๊กข้าวสาลีแสนอร่อยนี่แล้ว ลองชิมดูไหมคะ?”
กามงนำอาหารกลางวันที่เต็มไปด้วยไอน้ำออกจากกระเป๋าของเธอ เมแพนคิดว่าสิ่งนี้ทำให้เธอดูน่ารักยิ่งขึ้น
“อร่อย ฮู้ว ร้อน แต่อร่อยมากเลยครับ!”
กามงและเมแพนมองเข้าไปในดวงตาของกันและกันก่อนที่จะกินโจ๊กอย่างรวดเร็ว
'คอแบบนั้นดูดีมากอย่างที่ฉันจินตนาการไว้'
'อ่า ยิ่งมองก็ยิ่งสวย น่ารักอะไรแบบนี้ .... '
นี่คือจุดเริ่มต้นของความรัก
จบตอน
ผู้แปล :
แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
Editor : แอดชิน เพจ
เราอ่านนิยายแปล
ใครยังไม่มีคู่บ้างเนี้ย!?
ตอบลบขอบคุณสำหรับผลงานครับ
แฮ่กๆ..
ตอบลบเหม็นความรัก แหวะ
ตอบลบท้ายตอนดันหวานซะงั้น
ตอบลบแม้แต่เมแพน...
ตอบลบขอบคุณคับ
ตอบลบอั๊ยยะ ชั่ย ชั่ย มาจากพี่แร็ปเอกครับ
ตอบลบ