เล่ม 27 ตอนที่ 5 : กำเนิดช่างทำเครื่องปั้นดินเผา แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

ตั้งแต่เริ่มปฏิบัติการออกล่าโครโนดอนโดยพวกออร์ค จนถึงตอนนี้ ยังคงไม่มีเหตุการณ์หรืออุบัติเหตุอันใดเกิดขึ้นเลย

บรรดาไข่นกทั้งหลายถูกทำขึ้นมาอย่างดี ขนาดที่ว่าไข่นกเหล่านี้พร้อมที่จะดึงดูดโครโนดอนให้เข้าหาได้ทุกเมื่อ

ไหนจะมีเหล่านักรบออร์คและออร์คนักล่าผู้มากฝีมือ มาเข้าร่วมปฏิบัติการในครั้งนี้ด้วย

ในเมื่อตอนนี้ต้องจัดการให้ได้อีก 4 ตัว ก็เป็นอันเสร็จสิ้นภารกิจ แต่ทันใดนั้นเอง โครโนดอนก็ปรากฏตัวขึ้นพร้อมกันถึง 6 ตัวในคราวเดียว

ทุกวินาทีคือช่วงเวลาแห่งความตาย

‘จบเห่แล้ว’

ทั้งหกตัวร่อนลงมาบนพื้นดิน ส่วนวีดและออร์คผู้ไร้ซึ่งความเกรงกลัว กำลังรอคอยแอบซุ่มโจมตี

“ชวิค จับไอ้พวกเวรนั่นมาให้ได้”

“อย่าลืมล้างแค้นให้กับพวกเราเหล่าพี่น้องออร์คด้วยล่ะ ชวิคส์!”

“จัดการพวกนี้ซะ จะได้กลับไปเบอร์ซิเลียซะที ชวิคชวิค!”

ถึงแม้ว่ามันจะเป็นการโจมตีครั้งสุดท้าย พวกออร์คก็ยังคงไม่ประมาท

ในขณะที่บางตนมีความคิดอันตื้นเขิน ความเป็นผู้นำและความจุกจิกจู้จี้ของวีด ก็ได้ส่งสัญญาณผ่านมาทางสายตาสู่พวกมัน เพื่อสกัดกั้นการกระทำเหล่านั้น

- กุรี้ กรี้ แควก(มันเป็นกับดัก หนีกันเถอะ).

- กี้ดส์(มากินไข่นกกันเถอะ)!

การดิ้นรนระหว่างโครโนดอน!

หลังจากที่พวกมันทั้งสี่ตัวปีนขึ้นไปเกาะอยู่บนตาข่ายอันสวยงาม มันก็เพียงพอแล้วสำหรับการกำจัดอีกสองตัวที่เหลือ

พวกโครโนดอนพ่นไฟออกมาซึ่งเป็นตอนที่พวกมันติดอยู่ในตาข่ายพอดี แต่ก็เป็นอะไรที่ช่างช้าเสียเหลือเกิน

มันเหมือนกับว่าทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้วสำหรับภารกิจในครั้งนี้

มีหลากหลายวิธีในการรับมือกับสถานการณ์แบบนี้!

จากนั้น ก็มีเสียงร้องดังระงมจากฟากฟ้า

- กี้ดส์ กรี้ย์(พวกออร์คกำลังโจมตีเหล่าพี่น้องของพวกเรา)!

มีโครโนดอน 1 ตัว ผ่านมาเห็นเข้า

-เคี้ยลูลู!

- เกรี้ยก แควก!

- กรี้ กรี้ กริ!

พวกโครโนดอนที่ติดอยู่ในตาข่ายและโครโนดอนที่อยู่บนท้องฟ้า พวกมันกำลังสื่อสารแลกเปลี่ยนสิ่งที่เกิดขึ้น

ดูจากสถานการณ์แล้ว คำพูดของพวกมันเหมือนกำลังร้องบอกขอความช่วยเหลือ

แต่โครโนดอนที่กำลังบินอยู่บนท้องฟ้านั้น ได้เปลี่ยนเส้นทางการบินและไม่ได้ร่อนลงมายังพื้นเบื้องล่าง บางทีมันอาจจะกลับไปและพาเหล่าพี่น้องของพวกมันกลับมาเพื่อช่วยเหลือก็เป็นได้

“วีด! พวกเราจะทำยังไงดี?”

เพลและสมาชิกคนอื่นๆในปาร์ตี้ ซึ่งกำลังซ่อนตัวอยู่และสังเกตเห็นสถานการณ์นี้ด้วยความตกใจ

พวกมันเห็นเหล่าพี่น้องของมันกำลังถูกล่า แน่นอนโครโนดอนพวกนั้นต้องกลับมาล้างแค้นแน่

หายนะครั้งใหญ่กำลังจะเกิดขึ้นกับพวกเขา

“ถ้าฉันจัดการกับพวกนี้เสร็จแล้วนะ ชวิคกกก!”

วีดกำจัดโครโนดอนที่ติดอยู่ในตาข่ายเรียบร้อยแล้ว

เหล่าออร์ค ได้ทำการกวาดล้างโครโนดอนทั้งหมดจำนวน 35 ตัว เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

คุณทำภารกิจสำเร็จแล้ว

ความเชี่ยวชาญการแกะสลักเพิ่มขึ้น

ชื่อเสียงเพิ่มขึ้นท่ามกลางเหล่าออร์คในฐานะประติมากร

ภาวะผู้นำเพิ่มขึ้น 4

ภารกิจเสร็จสิ้นเรียบร้อย!

วีดออกคำสั่งไปยังพวกออร์ค

“พวกออร์คกลับไปก่อน ชวิกกก!”

“คาริชวิ ไม่มีทาง…ชวิส”

“ชวิสชวิส ได้โปรด นาย…”

แววตาของพวกออร์คเปลี่ยนไป สายตาแห่งความดุร้าย อำมหิตและโหดเหี้ยมปรากฏขึ้น

“มันไม่ยุติธรรมเลยนะเว้ย ปล่อยให้นายกินไข่ที่แสนอร่อยพวกนี้ ชวิชวิค!”

“มันแย่มากเลยสำหรับพวกออร์ค ชวิกชวิก งั้นเรามาแบ่งกันกินเถอะ”

ความคิดของพวกออร์คคงได้แค่นี้

เบลล็อตถึงกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน

‘ไอ้พวกออร์คปัญญาอ่อนเอ้ย ฉันกำลังจะบอกพวกเอ็งว่าฉันจะส่งพวกแกให้กลับไปก่อน เพื่อปกป้องพวกแกไม่ให้ถูกจับได้โดยโครโนดอน…..!’

วีดถึงกับพูดไม่ออก ไม่รู้จะจัดการกับไอ้พวกนี้ยังไงดี

“พวกแกไปก่อนเลย ชวิก ข้าจะคอยคุ้มกันหลังให้เหล่าพี่น้องของข้า ชวิส!”

บรรดาออร์คทั้งหลายยังคงยืนกรานจนถึงที่สุด นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมวีดถึงต้องคอยย้ำคอยพูดกับพวกเขา 2-3 คราด้วยกัน เมื่อพวกเขาไปกันหมดแล้ว เขาจึงปลดทักษะประติมากรรมจำแลง พวกออร์คนั้นไหวตัวจนน่าประหลาดใจ นั่นจึงทำให้เขาประหลาดใจด้วยเหมือนกัน

“ฟิ้ววว พวกเขาเกือบจับได้ซะแล้วมั้ยล่ะ!”

“คุณวีด คุณมีแผนอะไรมั้ย?”

เพลรู้สึกได้ถึงบางอย่างและถามวีด

ในสถานการณ์แบบนี้ เมื่อวีดส่งพวกออร์คกลับไปก่อนแล้ว เขาต้องมีเหตุผลอะไรสักอย่างแน่นอน

“เรามากินไข่นกพวกนี้กันก่อนเถอะ”

ยังคงมีไข่นกที่ยังไม่ถูกทำลายหลงเหลืออยู่!

เปลวเพลิงที่ถูกปลดปล่อยออกมาโดยพวกโครโนดอนตอนที่กำลังต่อสู้กัน ได้ทำให้ไข่พวกนี้สุกอร่อยจนได้ที่แบบสุดๆ

เขาโรยเกลือที่ผลิตขึ้นมาเองเมื่อตอนที่เดินทางไปยังลาสฟาลั้งค์ และกินไข่พวกนี้ด้วยกันกับเพื่อนๆในปาร์ตี้ของเขา

***

หนึ่งในโครโนดอน ได้บินกลับไปยังรังของพวกมัน

‘ออร์คพวกนั้น มันฆ่าพวกเขาหมดเลย ข้าจะไม่ปล่อยให้พวกมันมีชีวิตรอดแม้แต่เพียงตัวเดียว’

ถ้าจ่าฝูงของเหล่าโครโนดอนเคลื่อนไหวแล้วล่ะก็ พวกมันจะสามารถล้างแค้นให้กับความโศกเศร้าในครั้งนี้ได้แน่นอน

เมื่อพวกมันกลับมาถึงรังโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพื่อช่วยเหลือเหล่าพี่น้องของพวกมัน สถานที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยร่องรอยของการต่อสู้ที่เกิดขึ้นในบริเวณใกล้เคียง พร้อมกับกลิ่นอันหอมหวนตลบอบอวลไปด้วยไข่โรยเกลือ

“คุหู้ว?”

เหล่าไวเวิร์น โกลด์มินิ และปิงหลง อยู่ที่รังสังเกตการณ์พวกโครโนดอน

เวลานั้นเอง ปฏิบัติการออร์ค 10,000 ตน บุกเข้าทำลายรังของพวกโครโนดอน

พวกออร์คได้รับความเสียหายพอสมควร ในขณะที่ปิงหลงและเหล่าไวเวิร์นประสบความสำเร็จในการกวาดล้างพวกโครโนดอน

***

“ชวิค คาริชวิ เจ้าช่างยอดเยี่ยมอะไรเช่นนี้ ชวิกชวิก ไม่ต้องสงสัยเลยว่า

เจ้านั้นเป็นออร์คที่มหัศจรรย์เหนือผู้ใด”

วีดกลับมายังเบอร์ซิเลียและได้รับคำชื่นชมจากออร์คลอร์ดบุลชวิ

ชื่อเสียงของคาริชวิเป็นที่โด่งดังในหมู่ออร์คสาวๆ มันเป็นความจริงที่ชัดแจ้งว่าบรรดาออร์คหนุ่มๆทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากแสดงความอิจฉาที่มีต่อคาริชวิ

“อันดับแรก ข้าจะพูดในนามของพวกเราเผ่าออร์ค ชวิชวิก

ออร์คทั้งหลายต่างมีความเชื่อและศรัทธาในประติมากรรม สำหรับออร์คแล้ว มันเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างหาที่สุดมิได้ ข้า บุลชวิ ต้องยอมรับในสิ่งนี้เหมือนกัน ชวิก”

การต่อสู้กับโครโนดอนเสร็จสิ้นแล้ว

มันแสดงให้เห็นว่าออร์คนั้นเกิดมาเพื่อเป็นนักรบ มีพละกำลังอันแข็งแกร่งเหลือล้นที่จะประมาณ

พวกโครโนดอนได้เผยให้เห็นถึงจุดอ่อนของพวกมันและคุณได้รับชัยชนะเนื่องด้วยการแกะสลัก

อาณาเขตของออร์คจะขยายกว้างออกไปยังทะเลสาบสีเทา และหุบเขาเอ็ลแนธ

ถึงแม้ว่ายังมีมอนสเตอร์อีกมากมายที่ยังไม่เป็นที่ล่วงรู้ ออร์คนั้นคิดว่าท่านจะสามารถก้าวข้ามวิกฤติที่ถาโถมเข้ามาได้ทุกเมื่อ

ออร์คลอร์ดบุลชวิจะแสดงความเคารพต่อประติมากรรมและประติมากรออร์คที่อยู่ในเผ่าจะเป็นที่ชื่นชอบมากขึ้น

ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 2,960

ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่มขึ้น 3

มิตรภาพกับออร์คเพิ่มขึ้น

ประติมากรรมออร์คจะเป็นที่เคารพกันมากขึ้น

ออร์คจะพัฒนาวัฒนธรรมและความรู้เกี่ยวกับการแกะสลัก

ท่ามกลางประติมากรรมจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนที่พวกเขาสามารถสร้างได้ มีโอกาสสูงมากที่ประติมากรรมเหล่านั้น ถือกำเนิดขึ้นมา มันจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่แม้แต่มนุษย์และคนแคระก็มิอาจสร้างได้

วัฒนธรรมที่เกิดขึ้นโดยออร์คเหล่านี้ จะทำให้พวกเขามีความสมานฉันท์แน่นแฟ้น มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมากยิ่งขึ้น

อัตราการเกิดหมอผีออร์คและออร์คดรูอิด(ออร์คฤาษี) เพิ่มขึ้น

จากการถ่ายทอดผ่านประติมากรรม พวกเขาจะสามารถส่งต่อทักษะการล่าของพวกเขาไปยังลูกหลานออร์คได้

ออร์คฮีโร่สามารถสร้างความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันได้ในเผ่าพันธุ์ออร์ค

วีดทำภารกิจเสร็จแล้ว แต่เขากลับไม่ได้รู้สึกดีใจเลยสักนิด เขารู้สึกเหมือนกับว่ามีบางอย่างขาดหายไป

ด้วยกันกับภารกิจปรมาจารย์แกะสลัก ในท้ายที่สุดแล้ว เขารู้สึกว่ามันช่างว่างเปล่าเสียนี่กระไร!

“ประติมากรรมนี้ ชวิส ดูเหมือนว่ามันมีการพัฒนา รัทเซเบิร์ก ข้าคิดอะไรได้หลายอย่างเกี่ยวกับมัน ออร์คอย่างพวกเราหัวเราะและเล่นสนุกไปกับพวกคนเคราะราวกับว่าพวกเขานั้นเป็นเหมือนกับของเล่น ชวิกก!”

ไม่ว่าจะเป็นในอดีตหรือแม้แต่กระทั่งปัจจุบัน เรื่องราวระหว่างออร์คกับคนแคระนั้น ยังคงมีความดีงาม ออร์คเป็นเผ่าพันธุ์ที่ไม่มีใครชอบมากที่สุดและมีปฏิสัมพันธ์อันเลวร้าย คนแคระก็เป็นหนึ่งในเผ่าพันธุ์ที่ออร์คก็รังเกียจ

“ความจริงแล้ว ชวิกชวิชวิก ข้าอยากจะขอโทษพวกเขา คาริชวิ ข้าพยายามอยากให้ประติมากรรมกับพวกเขาเป็นของขวัญ ชวิชวิก พวกเราต้องการให้เจ้าเป็นผู้รับหน้าที่นี้ ชวิก”

การพัฒนาความสัมพันธ์ของออร์คและคนแคระ

ออร์คลอร์ดบุลชวิได้รับรู้เรื่องราวความจริงเกี่ยวกับรัทเซเบิร์กและได้คิดทบทวนเกี่ยวกับประติมากรรม

จิตใจอันคับแคบของพวกเขาและความมีทิฐิ เป็นเหตุให้เกิดความแตกแยกและความคิดเห็นอันไม่ลงรอยของพวกเค้าที่มีต่อธรรมชาติของเหล่าคนแคระ

การขออภัยก่อนเพื่อคืนดีกับเหล่าคนแคระ

เพราะความเอื้อเฟื้อของออร์ค ทำให้คุณมีโอกาสเข้าถึงคนแคระได้

ระดับความยาก: ภารกิจปรมาจารย์แกะสลัก

ข้อจำกัดในการทำภารกิจ: ทักษะการแกะสลักขั้นสูงเลเวล 8 หรือมากกว่า

ต้องมีความสัมพันธ์อันดีกับเหล่าคนแคระ

แล้ววีดก็พยักหน้า

“พวกคนแคระชอบดื่มเบียร์ แถมยังชอบคุยโว ทำเสียงดังอีกด้วย และพวกเขาก็มีเครารกรุงรัง ชวิชวิคชวิก! ข้าเดาว่าการพบปะและพูดคุยกับพวกเขานั้น ช่างเป็นอะไรที่น่ารำคาญ ชวิค!”

–คุณตอบรับการทำภารกิจแล้ว

***

“เคี้ยก ฮ่าๆ อิอิ ในที่สุดก็มาถึงจนได้!”

เมแพนขี่เกวียนของเขาและเดินทางมาถึงปราสาทฮิลเวดส์

ร้านค้าใหญ่ในเมืองหลวงของอาณาจักรไอเดิร์นพากันขายสินค้าอันหรูหรามากมาย!

“หืมมม ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่นะว่าของพวกนี้จะได้ราคาสมเหตุสมผลมั้ย”

เมแพนซื้อเครื่องปั้นดินเผาที่ทำขึ้นโดยฝีมือของวีดพร้อมกับเครื่องปั้นดินเผาที่ทำขึ้นโดยกลุ่มเพื่อนๆของเขาในมอนเวอร์ทรูเรีย

สติปัญญาแห่งพ่อค้าของเขารับรู้ได้ถึงอะไรบางอย่าง เขาเหมือนจะแสดงความเค็มออกมาเล็กน้อยเกี่ยวกับรายได้จากการขาย

เครื่องปั้นดินเผาพวกนั้น

เครื่องปั้นดินเผาของวีดราคา 30 ทองต่อชิ้น!

การต่อราคาและขายงานศิลปะนั้นออกจะเป็นเรื่องยากอยู่สักหน่อย; ความผิดพลาดสามารถเกิดขึ้นได้เสมอและราคาก็ยังไม่แน่นอนอีกด้วย ด้วยประสบการณ์ในการทำเครื่องปั้นดินเผาของวีดก่อนหน้านี้ มันจบลงที่ราคาขาย 30 ทองต่อชิ้น

แน่นอนละ เครื่องปั้นดินเผาที่คนอื่นทำขึ้นมานั้น ยังมีราคาไม่ถึง 5 เงินด้วยซ้ำ

“ฉันสงสัยจังว่าของพวกนี้มันจะขายได้มั้ยนะ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ราคาในตลาดเองก็เหมือนกับการผจญภัยครั้งใหญ่”

เมแพนค่อยๆบังคับเกวียนอย่างระมัดระวัง ซึ่งภายในเกวียนของเขานั้น เต็มไปด้วยเครื่องปั้นดินเผา จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังย่านการค้า

ย่านการค้ารายล้อมไปด้วยเหล่าผู้อยู่อาศัย ทำให้ได้ยินเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวอยู่ตลอดเวลา

“โลกนี้ ชักจะอยู่ยากขึ้นทุกวันซะแล้วสิ”

พ่อค้าผู้มีชื่อเสียงโด่งดังและเป็นที่รู้จักกันดี สามารถพบเห็นได้ว่าพวกเขานั้นเอาของนำเข้าอย่างพวกเครื่องแก้วและอัญมณีมาขาย จนทำกำไรได้เป็นกอบเป็นกำ ถ้าเป็นฉัน ฉันจะซื้ออะไรได้ด้วยเงินพวกนี้กันนะ?

“พรมสมัยนี้ช่างหายากขึ้นทุกวัน ถ้ามันถูกนำมาวางขายในวันนี้นะ ต้องมีคนจำนวนมากมาซื้อมันอย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าราคาของมันนั้นออกจะแพงอยู่สักหน่อยก็ตาม…”

“ในอีกสองถึงสามอาทิตย์ข้างหน้า, ไวน์องุ่นจะออกมา ถึงแม้ว่าภายในละแวกนี้มันค่อนข้างได้รับความนิยมอยู่บ้าง มันจะไม่ดีกว่าเหรอถ้าสามารถนำมันไปขายยังที่ห่างไกลออกไป?

โอ้ ใช่แล้ว มีไวน์ที่มาจากโมราต้าแถวทางเหนือด้วยนี่นา ข้าละสงสัยจัง ว่ารสชาติของมันจะเป็นยังไง ในอาณาจักรไอเดิร์น รสชาติของไวน์ที่นี่นั้นเข้มข้นมากแม้ว่าจะออกเฝื่อนๆไปสักหน่อย แต่ไวน์ของที่นี่ก็ยังสามารถขายได้ในราคาดี”

คำพูดจากผู้อยู่อาศัยนั้นเป็นแหล่งข้อมูลอันมีค่าต่อเหล่าพ่อค้า

ลองมองดูที่ปริมาณสินค้าอันน้อยนิดในทวีปเวอร์เซลล์ดูสิ มันจะสามารถช่วยกำหนดแนวโน้มต่างๆได้

สำหรับเมแพนที่มีชื่อเสียงและเสน่ห์เพิ่มขึ้น เขาสวมใส่เสื้อผ้าเชิงพาณิชย์ มันมีราคาแพงมาก จากนั้นเขาก็ลงมาจากเกวียน

“เครื่องปั้นดินเผาน่าจะขายได้ราคาดีอยู่หรอกนะ…..”

หัวใจของเขาเต้นไปพร้อมกับการเปิดประตูเข้าไปในร้านขายถ้วยชาม และเขาก็เดินเข้าไป

ปราสาทฮิลส์เวดมีขนาดค่อนข้างใหญ่พอสมควร, มีผู้เล่นมากกว่า 20 คน กำลังเลือกซื้อถ้วยชาม เหล่าพ่อค้า พ่อครัว เป็นกลุ่มคนที่เลือกซื้อถ้วยชามเหล่านี้

“อะไรพาเจ้ามายังสถานที่แห่งนี้เนี่ย?”

“ข้าก็แค่มาขายของบางอย่าง”

“ให้ข้าตรวจสอบดูก่อนนะ”

เมแพนหยิบเหยือกน้ำออกมาสามใบและถ้วยชามที่วีดเป็นคนทำขึ้น เขาเอาพวกมันออกมาจากกระเป๋าของเขา

เจ้าของร้านตรวจดูถ้วยชามอย่างระมัดระวัง และเขาก็ส่ายหัว

“ถ้าหากว่าเจ้าไม่รู้แล้วล่ะก็ มีร้านค้าอยู่ในภูเขา ซึ่งที่นั่นเจ้าสามารถหาซื้อของเหล่านี้ได้”

“อ้า อย่างนั้นหรอกหรือ?”

เมแพนรู้สึกอายเมื่อได้ยินเกี่ยวกับถ้วยชาม เขาอายซะจนใบหน้าของเขากลายเป็นสีแดง

“ฮิฮิ!’

“ดูเขาสิ เขาต้องอับอายจากการนำเข้าพวกชามราคาถูก”

“ข้าเห็นด้วย มันช่างไร้ค่าเสียเหลือเกินที่ร้านนั้นไม่รับซื้อของพวกนี้ ถ้ามันถูกส่งผ่านมานะ ข้าอาจจะลองดูสักหน่อย”

“เมื่อผู้คนไม่สามารถนำมันไปใช้ได้ มันคงไม่ถูกนำไปขายให้ก้อปลินหรอกนะ?”

ในทวีปเวอร์เซลล์ พวกพ่อค้าฝึกหัดมักจะเจ็บปวดไปถึงข้างในและจะถูกหัวเราะเยาะ!

ชุดสวมใส่พ่อค้าของเมแพนได้มาระหว่างการเดินทางไปกับเหล่านักดาบ และมันเป็นอุปกรณ์สวมใส่ที่มีความหายาก(ไอเท็มระดับแรร์) นั่นจึงเป็นเหตุที่ว่าทำไมบรรดาผู้เล่นถึงไม่ค่อยรู้จักมันมากนัก

แต่เจ้าของร้านถ้วยชามยังคงพูดต่อ

“ข้าไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับศิลปะมากหรอกนะ งานศิลปะอันมีค่านี้ เอาไว้ใช้ใส่อาหารและเครื่องดื่ม ใช่ไหม?”

“ใช่?”

“เจ้าสามารถเห็นงานศิลปะเหล่านี้ได้ที่ร้านขายของหรูๆและร้านแลกเปลี่ยนงานศิลปะ”

ด้วยสินค้าคุณภาพสูงของท่าน ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 2

อัตราการเต้นของหัวใจเมแพนเร็วขึ้น

‘แจ๊คพ้อต!’

เมื่อลองพิจารณาจากนิสัยจอมหลอกลวงอย่างวีดแล้วล่ะก็ สิ่งที่เขาซื้อมานั้นย่อมมีความอ่อนไหว แต่มันดูเหมือนว่าน่าจะได้ราคาอย่างน้อยสัก 30 ทอง

เมแพนเดินไปหาเจ้าของร้านขายถ้วยชามอันหรูหราโดยมองดูแค่ชื่อร้านเท่านั้น ถ้าเขามีไอเท็มราคาดี นี่คือสถานที่ที่พวกเขาทำธุรกิจกัน

เขาเอาเครื่องปั้นดินเผาให้เจ้าของร้านเพื่อตรวจสอบราคาของพวกมัน

“อืมนะ ชามใบนี้… การลงสีช่างสวยงามและคุณภาพที่ออกมาเสร็จสมบูรณ์นั้นช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก มันต้องเป็นที่สะดุดตาของเหล่าขุนนางเป็นแน่ พ่อค้าเมแพน ข้าเคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของท่านมาบ้าง ข้าได้ยินมาว่าท่านนั้นมักจะแลกเปลี่ยนสินค้าคุณภาพดีอยู่เสมอและมีชื่อเสียงที่ดีในวงการนี้ ข้าจะใจดีสักหน่อยและให้ราคา 220 ทองต่อหนึ่งชิ้น”

มันได้ถึง 7 เท่าจากที่เขาจ่ายไปให้กับวีด, และอันที่ได้กำไรมากที่สุด ล้วนแล้วแต่เป็นสินค้าชนิดพิเศษ, มันเป็นมูลค่าที่สูงเสียดฟ้า!

นอกจากนั้นแล้ว วีดยังสร้างมันขึ้นด้วยการใช้เพียงแค่เศษดินเศษฝุ่น น้ำ ไฟ ฉะนั้นราคาต้นทุนในการผลิตแทบจะไม่มีเลย ตอนนี้ การแลกเปลี่ยนซื้อขายต้องขูดรีดเอากำไรให้ได้มากที่สุด ในเมื่อมันเป็นธุรกิจที่สามารถทำกำไรได้อย่างล้นหลามและเหล่าพ่อค้าก็จะได้ทั้งค่าประสบการณ์อันมหาศาลและชื่อเสียงอีกด้วย

แต่เมแพนได้คว้าโอกาสนั้นมาแล้ว ในเมื่อเขามีของดีอยู่กับตัว มันจึงเป็นไปได้ที่เขาสามารถเรียกราคาให้สูงขึ้น

แน่นอนล่ะว่า ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด ระดับความสนิทสนมของเขาจะลดลงและเขาจะไม่สามารถทำธุรกรรมอย่างอื่นได้อีกเมื่อต้องไปแลกเปลี่ยนกับอาณาจักรอื่น

“ท่านไม่รู้หรือว่าผลงานชิ้นนี้เป็นของใคร, มันจะเป็นไปได้ยังไงที่ราคาที่ดีที่สุดของมันจะได้เพียงแค่นี้? มันทำให้ข้าหงุดหงิดมากที่ท่านเชื่อว่ามันเป็นราคาที่ดีสำหรับสิ่งที่ข้านำมา”

เมแพนรับรู้ได้ว่าเขานั้นจะโดดเด่นมาก ถ้าเขาเอาชื่อของวีดมาขาย

“ไหนดูสิ อะไรกัน… ข้าทำผิดพลาดไปหรือเนี่ย! มันเป็นผลงานของประติกรผู้มีชื่อเสียงโด่งดังมากที่สุดและเขายังเป็นนักผจญภัยอีกด้วย โอ้ วีด! ตลอดทั้งชีวิตของข้า ข้าปรารถนาอย่างแท้จริงที่จะได้ยลโฉมประติมากรรมของวีด”

การต่อรองครั้งแรกของท่านประสบความสำเร็จ

เนื่องจากการขายไอเท็ม ทักษะทางบัญชีของคุณเพิ่มขึ้น 0.9%

ราคาประติมากรรมของวีดได้รับอิทธิพลมาจากชื่อเสียงของเขาและราคาของมันก็มีแต่จะเพิ่มขึ้น

เนื่องจากการผจญภัยอันมากมายของวีด มันจึงเป็นเรื่องธรรมดาปกติทั่วไปที่เขาจะมีระดับความสนิทสนมค่อนข้างแน่นอนกับเหล่าผู้อยู่อาศัย ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ในฐานะพ่อค้า ผู้มีความต้องการอยู่เสมอ มันเป็นดั่งความใฝ่ฝันของพวกเขาที่จะได้แลกเปลี่ยนขายสินค้าในราคาที่สูงเว่อร์

เมแพนถึงกับต้องกลืนน้ำลาย

มันช่างเป็นช่วงเวลาแห่งความเบิกบานใจราวกับนักรบกำลังออกล่ามังกร

“เมื่อลองพิจารณาถึงบุคคลผู้สร้างสิ่งนี้แล้วล่ะก็ ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าจะไม่ขายของพวกนี้หรอกนะ! ถ้วยชามหายากพวกนี้ ซึ่งเจ้าเป็นคนนำมานั้น มันยากที่จะได้มา สัก 280 ทองต่อชิ้นน่าจะได้นะ เจ้าคิดว่ายังไงล่ะ? เจ้าจะขายมั้ย?”

ราคาที่เสนอมานั้นเพิ่มขึ้นอีก 50 ทอง มันมากกว่าที่เขาคิดไว้ซะอีก อย่างไรก็ตาม ความโลภของพ่อค้าพวกนี้ มักจะต้องการให้พวกเขาได้ราคามูลค่าที่พิเศษที่สุด

“มันไม่ใช่สิ่งที่ข้าคาดคิดเอาไว้เลยนะ ข้าอยากจะลองไปตรวจสอบอีกสัก 5 แห่ง”

“315 ทอง! ถ้าเป็นของอย่างอื่นละก็ เจ้าลองไปหาพระราชาดูละกัน มันคงไม่ยากนักที่จะได้บ้านสักหลัง เจ้าคิดว่ายังไง? ข้าคิดว่าราคานี้มันก็ดีแล้วนา เจ้าสามารถขายให้ข้าได้ที่ราคานี้เลยนะ?

การต่อรองครั้งที่สองของท่านประสบความสำเร็จ

เนื่องจากการขายไอเท็ม ความเชี่ยวชาญทักษะทางบัญชีเพิ่มขึ้น 1.2%

เมแพนเริ่มรู้ว่าตัวเขานั้นอาจจะถูกทางร้านปฏิเสธ อีกทั้งมันเป็นการยากที่จะจัดการกับร้านพวกนี้, การตัดสินใจที่ถูกต้อง เขาควรกลับไปที่ปราสาทฮิลส์เวด

แต่ความโลภของเขายังคงเข้าครอบงำ

“อืมมม ข้าคิดว่ามันค่อนข้างน้อยไปนิดนึงนะสำหรับราคาที่เหมาะสม… ท่านไม่รู้หรอกหรือว่าของพวกนี้มันประเมินค่ามิได้น่ะ?”

“ฮืมม ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ ข้าให้ได้เต็มที่ 326 ทอง”

การต่อรองครั้งที่สามของท่านประสบความสำเร็จ

เนื่องจากการขายไอเท็ม ความเชี่ยวชาญทักษะทางบัญชีของคุณเพิ่มขึ้น 1.7%

คุณได้รับฉายา ‘พ่อค้าผู้ชาญฉลาดในการขายของอันล้ำค่า’

ในฐานะพ่อค้าที่มีชื่อเสียง คุณจะได้รับราคาที่เพิ่มขึ้นจากเจ้าของร้าน

การต่อรองครั้งที่สามประสบความสำเร็จด้วยกลเม็ดเล็กๆน้อยๆ

การต่อรองจนได้มาซึ่งระดับนี้คือเรื่องราวที่แสดงถึงความสำเร็จของเหล่าพ่อค้าบนบอร์ดสนทนา

เรื่องราวการประสบความสำเร็จในแต่ละสัปดาห์บนบอร์ดสนทนา ถ้าเงื่อนไขในการแลกเปลี่ยนสินค้าผ่านไปได้ด้วยดี, ชื่อเสียงในแง่บวกก็จะขจรขจาย เนื่องด้วยค่าความสนิทสนมที่สูงมากของเขา มีโอกาสเป็นไปได้ที่ผู้ซื้อนั้นจะเพิ่มขึ้น แต่ในขณะเดียวกัน มันก็มีความเสี่ยงที่จะล้มเหลวได้และมันจะยากมากขึ้นเมื่อต้องทำการต่อรองราคาสินค้า

การมีอยู่ของเขาในฐานะที่เป็นพ่อค้าเมแพนไม่ได้มีชื่อเสียงในด้านลบ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงประสบความสำเร็จในการต่อรองครั้งที่สาม

 ‘แล้วถ้ามีการต่อรองครั้งที่สี่ล่ะ ผลที่ออกมามันจะเป็นยังไงนะ?”

แน่นอน ถ้าการต่อรองครั้งที่สี่ของเขาประสบความสำเร็จ ไม่ได้มีแต่ทักษะทางบัญชีของเท่านั้นที่จะเพิ่มสูงขึ้น แต่เขาจะยังได้รับชื่อเสียงอันล้นพ้นและกำไรจากการแลกเปลี่ยน

เขาก็ไม่ค่อยมั่นใจนักว่าจะได้รับฉายาพิเศษมั้ย แต่ในเมื่อพ่อค้าคนอื่นๆยังไม่ได้มันมาครอบครองจนถึงบัดนี้

“ข้าจะขาย ข้าจะขายเดี๋ยวนี้แหละ”

“ขอบคุณเจ้ามากเลย!”

เมแพนต้องหยุดอยู่ที่ตรงนี้

เหล่าพ่อค้ารู้ดีว่าคนเรานั้นกระหายในความโลภซึ่งสุดท้ายมันจะกลายเป็นความบ้าคลั่ง

ณ ปัจจุบัน เครื่องปั้นดินเผาของวีดมีค่ามากยิ่งกว่าสมบัติทั้งหลายเสียอีก ถ้าหากในอนาคตข้างหน้า มีการปล่อยชิ้นงานพวกนี้ออกมาเยอะๆ, ราคาก็จะตกและมีการตรวจสอบอย่างเข้มงวดในเรื่องของคุณภาพ สำหรับตอนนี้ ของหรูหราที่มีคุณภาพระดับนี้ ก็ถือว่าโอเคแล้ว

คุณได้ขายผลงานศิลปะและกอบโกยกำไรจำนวนมหาศาลในการแลกเปลี่ยนซื้อขาย

ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 3,697

ค่าสถานะทางศิลปะเพิ่มขึ้น 2

เหล่าผู้ที่ซื้อขายแลกเปลี่ยนสินค้า กำลังมองไปที่หน้าต่างข้อความที่ลอยขึ้นมา

ไอเท็มในการแลกเปลี่ยนชิ้นใหม่ ‘เครื่องปั้นดินเผา’ ได้รับการลงทะเบียนในรายการของท่านเรียบร้อยแล้ว

ตั้งแต่ตอนนั้น พวกเขาสนใจว่าประชาชนในอาณาจักรไอเดิร์นจะพูดคุยกันว่าอย่างไร

“เจ้าเห็นเครื่องปั้นดินเผาของข้ารึยัง? เจ้าเห็นมันมั้ย? มันช่างเป็นสีสันที่สดใสและสะดุดตาเอามากๆ… เชื่อหรือไม่ว่า นี่เป็นเหยือกที่ดีที่สุด!

“ประติมากรวีดได้สร้างงานศิลปะที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมาอีกแล้ว เครื่องปั้นดินเผา! งานศิลปะพวกนั้น ต่างเป็นที่ชื่นชอบในหมู่ขุนนางและพวกคนรวย นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเหล่าพ่อค้าถึงได้มุ่งมั่นแข่งขันกันจัดหาของพวกนี้”

“พวกเขาพูดกันว่ามีโอกาสที่หนึ่งในผลงานของวีดนั้นอยู่ในปราสาทฮิลส์เวด ข้าคิดว่าพ่อค้าเมแพนจะเป็นคนถัดไปที่มาพร้อมกับความมั่งคั่ง มันจะดีมากเลยถ้าหากเจ้าสามารถได้ทำการค้ากับร้านพวกนั้น”

–เครื่องปั้นดินเผากำลังเป็นกระแสได้รับความนิยม

ในทวีปเวอร์เซลล์ พระราชาและเหล่าขุนนาง ต่างหมายปองในเครื่องปั้นดินเผา แม้ว่าคุณจะสามารถขายของพวกนี้ได้ในร้านค้า คุณจะได้รับการปฏิบัติดูแลเป็นพิเศษเมื่อคุณมีสินค้าชนิดนี้

ถ้าคุณขายในปริมาณมหาศาล คุณจะได้รับค่าอุทิศสำหรับเมืองนั้นๆ

และยิ่งไปกว่านั้น มีสิ่งใหม่อุบัติขึ้น

–อาชีพช่างทำเครื่องปั้นดินเผาเปิดให้เลือกเล่นได้แล้ว

ประติมากรสามารถเลือกเปลี่ยนอาชีพของเขาเป็นช่างทำเครื่องปั้นดินเผาได้ด้วยการทำเครื่องปั้นดินเผาเพื่อใช้ในการดำรงชีพ

เรียนรู้วิธีการทำดินเหนียวและควบคุมการใช้ไฟ นี่ถือเป็นอาชีพที่ต้องใช้ทักษะงานฝีมืออันคล่องแคล่วและรวดเร็ว

ผลงานชิ้นใหม่ได้ก่อให้เกิดสายอาชีพนี้ขึ้นมา

***

“ฟิ้ววว….”

ลีฮุนมุ่งหน้าเดินไปยังมหาวิทยาลัย

เข้าฟังบรรยาย รับประทานอาหารกลางวัน จากนั้นก็กลับบ้าน นี่แหละชีวิตมหาวิทยาลัยของเค้า!

“มหาวิทยาลัยนี้ช่างไม่มีความโรแมนติกเอาซะเลย!”

อันที่จริงแล้วลีฮุนไม่เคยเข้าร่วมค่ายฝึก, ประชุมชมรม, แข่งกีฬา, หรือหอประชุม เขาไม่เข้าร่วมทำกิจกรรมใดๆทั้งสิ้น, นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเขาถึงไม่คู่ควรพูดคำพวกนี้ออกมาจากปากของเขา

แต่ความหมายอีกนัยหนึ่ง แท้จริงแล้วนั้น มหาวิทยาลัยต่างๆ ต้องปรับตัวให้เข้ากับสงครามการจ้างงาน

นักเรียนชั้นปีที่สองต่างเตรียมความพร้อมในด้านต่างๆเพื่ออนาคตของพวกเขา ไม่ว่าจะเป็นใบรับรองและการเรียนภาษา มันเป็นเรื่องธรรมดาสามัญเพื่อที่จะสร้างประสบการณ์ในบริษัทที่เกี่ยวข้อง

เราสามารถพบเห็นนักเรียนเตรียมตัวสอบข้าราชการได้ทุกหนแห่ง

[แอดชิน:เหมือนเตรียมตัวสอบบรรจุข้าราชการตามแต่ละประเทศ]

 “มันเหมือนกับว่ายุคสมัยแห่งการทำงานจนกลายมาเป็นทาสให้กับรัฐบาลและบริษัทกำลังเติบโตขึ้น และยุคสมัยแห่งการใช้ชีวิตแบบขอทานได้คืบคลานเข้ามาใกล้ขึ้นทุกทีๆ..”

“โลกใบนี้ก็ยังคงเป็นผืนดิน”

การลงทุนในที่ดิน!( Land Investment)

สัปดาห์หน้าจะมีการจัดงานเฉลิมฉลองในมหาวิทยาลัยเกาหลี เพราะงั้นทุกคณะจึงเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้ว ต่อให้เด็กใหม่จะเหนื่อยล้าแค่ไหนก็ไม่ใช่เรื่องที่ทำให้พวกเขาลำบากใจเลยแม้แต่น้อย

“พอถึงช่วงนั้น ฉันก็จะไม่ไปเข้าเรียน ฉันจะอยู่และก็เล่นรอยัลโร้ด”

(แอดชิน:อย่าเลียนแบบลีฮุนบ่อยนะครับ)

ลีฮุนตัดสินใจอย่างแน่วแน่

ณ ช่วงเวลานั้น นักศึกษาทั้งหลายต่างพากันรำลึกถึงความทรงจำที่พวกเขาได้ร่วมสนุกไปกันงานเทศกาล แต่ลีฮุนกลับคิดถึงแค่เรื่องเงิน ผู้คนมากมายย่อมมีเงิน และเขาจะทำอย่างไรถึงจะได้เงินนั้นมา

จนถึงตอนนี้เขาสำมารถทำเงินได้พอสมควรจากรอยัลโร้ดด้วยการเอาไอเท็มไปประมูล เขาทำเงินได้เป็นกอบเป็นกำและยังได้รับเงินเดือนจากวิดีโอการผจญภัยที่ปล่อยออกมาโดยทางสถานีออกอากาศ เมื่อเร็วๆนี้ เขาเคยอิจฉาบรรดาลูกคนรวยที่เกิดมาก็คาบช้อนเงินช้อนทองออกมาเลย

มันไม่เหมือนรายการตลกเลยสักนิด เมื่อเขาแสดงรอยยิ้มอันเต็มเปี่ยมไปด้วยหัวใจที่อบอุ่นแล้วมาเปรียบเทียบกับบัญชีลับของเขาที่เก็บซ่อนเอาไว้อยู่ภายในซอกลึกของลิ้นชัก

“รุ่นพี่, สวัสดีครับ!”

ปาร์ค ซุน โจ ทักทายเขาอย่างเป็นสุข

“นายมาเช้านะ”

“ครับ เมื่อไม่นานมานี้ ผมเพิ่มทำภารกิจเสร็จไปน่ะ”

ทุกวันนี้ มันสามารถรับรู้ได้ว่าใครบ้างที่กำลังทุกข์ทรมานกับการทำภารกิจและปาร์ค ซุน โจ ต้องทำภารกิจของเขาเสร็จแล้วแน่นอน สามารถสังเกตได้จากสีหน้าที่ดูสดใสของเขา

เขาทำภารกิจอาชีพโจรเสร็จไปแล้วมากมาย ซึ่งนั่นทำให้เขาเรียกมันว่าการผจญภัยที่ยิ่งใหญ่

“รุ่นพี่ครับ รุ่นพี่อยากรู้เกี่ยวกับภารกิจของผมมั้ยครับ?”

“โอ้ ได้เวลาเริ่มเรียนแล้ว เอาไว้ถ้ามีเวลา นายค่อยมาเล่าให้ฉันฟังละกันนะ”

“ตอนแรก มันก็เริ่มจากคำร้องของ่ายๆของสมาคมโจร จากนั้นผมก็ได้รับมอบหมายให้ไปส่งเสื้อคลุมสีเทา”

บางครั้งภารกิจต่อเนื่องก็นำไปสู่ภารกิจที่ยากขึ้นกว่าเดิมถึงแปดเท่าและระดับความยากก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วย หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจต่อเนื่อง

เหล่าผู้อยู่อาศัยในแถบพื้นที่บานเซิ่น ต่างพากันพูดถึงจอมโจรไนด์ แต่มันก็เป็นภารกิจที่ใหญ่ขึ้นๆและกระจายออกไป

“พวกท่านเคยได้ยินเรื่องของจอมโจรไนด์บ้างมั้ย ถ้าท่านจูยองสามารถหาจอมโจรผู้นั้นได้ เขาจะจัดการลงมือสังหารจอมโจรผู้นั้นเสีย”

“ท่านจูยองมีสุดยอดไอเท็มเวทย์มนต์ แต่มันถูกใครบางคนขโมยไป จอมโจรผู้นั้นได้หลบหนีเข้าไปในดันเจี้ยนพร้อมกับมัน!”

“เรื่องราวของปัญหานั้นเกิดจากฝีมือของจอมโจรไนด์ ภายในดันเจี้ยน ดูเหมือนว่าเขาจะค้นพบอะไรบางอย่างที่ยิ่งใหญ่”

เพราะว่ามันเป็นภารกิจที่ได้รับมามอบหมายจากสมาคมโจร หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ เขาก็ได้รับชื่อเสียงอันฉาวโฉ่ ไม่เพียงแค่นั้น เขายังได้รับไอเท็มเฉพาะของสายอาชีพโจรอย่างถุงมือจอมโจรเพลวี่

[แอดชิน: ปาร์ค ซุน โจ เล่นเป็นจอมโจรไนด์ในรอยัลโร้ด มันแปลกนะที่

เขาไม่ได้บอกเรื่องราวว่าตัวเขานั้นเล่นเป็นโจรชื่อไนด์]

“ว้าว ฉันล่ะอิจฉานายจริงๆ ฉันบอกได้เลยไอเท็มที่นายได้มานั้นเป็นไอเท็มที่มีระดับสูงมาก”

“รุ่นพี่ก็มีระดับสูงมากเหมือนกัน”

“ฉันอะไรนะ? ฉันก็แค่อยากหาเงินมาดูแลครอบครัวของฉันก็เท่านั้น”

ซอยูนวางกระเป๋าของเธอและนั่งข้างๆลีฮุน

มันแทบจะทันทีทันใดว่า ที่นั่งตรงนั้นกลายเป็นที่นั่งประจำของเธอไปซะแล้ว

“สวัสดีตอนเช้าครับ”

ปาร์จ ซุน โจ ทักทายซอยูนและเธอก็พยักหน้าตอบเบาๆ

ความงามดุจธรรมชาติด้วยท่าทางดูหยิ่งๆ!

‘ช่างสง่างามอะไรเช่นนี้ วันนี้เธอดูสวยกว่าเมื่อวานซะอีก’

เพียงแค่เธอตอบรับคำทักทายของเขา ปาร์ค ซุน โจ ก็รู้สึกเป็นเกียรติมากแล้ว แค่เพียงซอยูนได้รับรู้ถึงคุณ มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คุณดำดิ่งไปกับความสุขอันไร้ขอบเขต

ต้องขอบคุณที่ได้เป็นเพื่อนกับลีฮุน ทำให้เขาสามารถนั่งใกล้เธอได้

สำหรับคนส่วนใหญ่แล้ว ตราบใดที่พวกเขาได้ทานข้าวกล่องฝีมือเธอตลอดทั้งปีและได้สานสัมพันธ์อันอบอุ่นหัวใจ, ถือได้ว่านั่นเป็นช่วงเวลาแห่งความทรงจำที่มีความสุขที่สุดในชีวิตของพวกเขา

แต่สำหรับลีฮุนแล้ว…

“เมื่อวานนี้น่ะ ข้าวห่อไข่ใส่เบคอน มันจืดชืดซะไม่มีเลย”

“ฉันนอนดึกน่ะ เลยไม่มีเวลามาเตรียม วันนี้เป็นอาหารทะเลเปี่ยมไปด้วยคุณค่าทางอาหารกับมันฝรั่งต้ม เป็นยังไงบ้าง โอเคมั้ย?”

“อื้ม มันอร่อยมาก”

บางคนบ่นมาแต่ไกลๆเมื่อพวกเขาได้เห็นและได้ยินบทสนทนาระหว่างลีฮุนและซอยูน บางครั้งลีฮุนก็เป็นเหมือนสุดยอดรุ่นพี่ แต่บางครั้งเขาก็นำพาซึ่งความเกลียดชังและความอิจฉาอันไม่รู้จบ

***

ระหว่างที่กำลังจะเริ่มเรียน อาจารย์ผู้ช่วยก็เข้ามา

“โอเค โอเค เอาล่ะ! วันนี้, อาจารย์ของพวกเธอจะมาสายหน่อยนะ”

“ถ้างั้น แคนเซิลคลาสหรอ?”

“ไม่ เพราะตามตารางเรียนวิชาบังคับ, มันแคนเซิลไม่ได้ ช่วยรออีกสัก 40 นาทีนะ!”

ลีฮุนไม่ได้หลงรักในการเรียนอะไรขนาดนั้น แต่ยิ่งพวกเขาทำแบบนี้มากเท่าไหร่ ค่าเทอมที่เขาจ่ายไป ยิ่งสูญเปล่ามากเท่านั้น!

แต่มันไม่เหมือนกับตอนที่รถไฟมาสายนะ, คุณยังสามารถได้เงินคืน

เมื่อไหร่ที่ไม่มีการเรียนการสอนหรือเลิกเร็วกว่าปกติ ค่าเทอมที่จ่ายไปแล้วนั้น จะไม่มีวันได้คืน

 “ช่างเป็นระบบที่ไม่มีเหตุผลและไม่ทันสมัยเอาซะเลย ยิ่งถ้าหากมีการคอรัปชั่นเป็นแก่นสารในมหาวิทยาลัยแล้วล่ะก็, มันก็เหมือนกับการขุดหาน้ำบาดาลและเมื่อน้ำพุ่งขึ้นมา, พวกเขาก็ไม่อาจเตรียมตัวได้ทัน!”

จะเป็นยังไงกันนะ ถ้าพฤติกรรมความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับแก่นสารในมหาวิทยาลัย ถูกค้นพบโดยลีฮุน

นักศึกษาบางคนพูดขึ้นมาว่า

“ตอนนี้ได้เวลาของเรื่องเล่าแห่งทวีปเวอร์เซลล์… ใช่มั้ย?”

“ใช่แล้ว!”

นักศึกษาเดินไปเปิดทีวีขนาดยักษ์ซึ่งถูกติดตั้งอยู่ตรงผนังห้องเรียน

ดำเนินรายการโดย ชิน เฮ มิน และ โอ จู วาน

“วันนี้ เรามีเรื่องเล่ามากมายเยอะเลยค่ะ คุณโอ จู วานคะ, มีข่าวอะไรใหม่ๆที่คุณเตรียมมาให้สำหรับพวกเราบ้างมั้ยคะ?”

“แน่นอนครับ ถ้าคุณอยากรู้แล้วล่ะก็, นี่คือคลิปวิดีโอการต่อสู้ในภารกิจของบาร์ดเรย์ และมันยังคงดำเนินถ่ายทอดสดจนถึงแค่ พาร์ท 1 เท่านั้นครับ”

แววตาของเหล่านักศึกษาเป็นประกายเมื่อพวกเขาจ้องมองไปยังจอทีวี

“ว้าว นี่พวกเราจะได้เห็นการต่อสู้ของบาร์ดเรย์จริงๆหรือคะ?”

“คราวที่แล้ว การต่อสู้ของเขากับกองทัพในอาณาจักรคัลลามอร์ เป็นข่าวที่ดังมากเลยล่ะครับ”

“เขาเป็นผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมที่สุดในทวีปเวอร์เซลล์ คงเป็นเรื่องปกติไปแล้วล่ะที่จะเรียกเขาแบบนั้น”

เขาเป็นถึงราชาแห่งอาณาจักรฮาเว่นและกิลด์เฮอร์มิส

มันไม่ใช่การพูดเกินจริงนักที่จะบอกว่ากำลังทางทหารของบาร์ดเรย์สุดยอดที่สุดและผู้คนส่วนใหญ่ต่างพากันอิจฉาและเกรงกลัว

“ฉันคิดว่าสัปดาห์ที่แล้วมีรายละเอียดเกี่ยวกับภารกิจของอัศวินดำด้วย และมันยังเกี่ยวข้องกับผู้รุกราน ฉันคิดว่าเนื้อหาส่วนใหญ่ต้องเกี่ยวกับการต่อสู้แน่นอนเลย”

“ใช่ครับ บาร์ดเรย์ทำภารกิจปรมาจารย์ของเค้าแล้ว คนที่ไปสัมภาษณ์ส่วนใหญ่ก็ทราบแล้วเช่นกัน”

“ภารกิจของสายอาชีพอัศวินดำ ดูจากพื้นเพแล้ว น่าจะเกี่ยวกับการต่อสู้ท้าทายทั้งนั้นเลยนะครับ ผมกำลังรวบรวมเกี่ยวกับเนื้อหาในสงครามนี้ด้วย อีกไม่กี่นาที เราจะได้ชมส่วนหนึ่งของคลิปวิดีโอกันแล้วนะครับ”

ถ้าทุกคนต้องการเห็นการต่อสู้ของบาร์ดเรย์ พวกเขาก็ต้องได้รับอนุญาตก่อนจะมีการออกอากาศ

แม้ลีฮุนจะเคยเห็นคลิปวิดีโอการต่อสู้ของบาร์ดเรย์มาแล้วมากมาย

ความแข็งแกร่งอันมหาศาลและทักษะของอัศวินดำถูกนำออกมาใช้ได้เป็นอย่างดี และมันแสดงให้เห็นการต่อสู้อันน่าตื่นตาตื่นใจ ประจักษ์แก่ทุกสายตา

มีครั้งหนึ่งที่ผู้เล่นใช้กองกำลังอันสุดยอดจนได้รับสมยานามว่า ‘ท่านนายพล’ แต่ความพยายามทั้งหมดของเขานั้นก็ไม่อาจพิสูจน์ได้

“ต่อมานะครับ เกี่ยวกับกระแสของวิหารเอมบินยู นี่คือคลิปวิดีโอผลของสงครามเมื่อสามวันที่ผ่านมา ตอนนี้พวกคุณพร้อมแล้วหรือยังสำหรับข่าวบรรดาพ่อค้าแม่ค้า?”

“ใช่แล้วค่ะ และข่าวต่อไปนี้นำมาซึ่งเหตุการณ์ที่เซอร์ไพรส์เอามากๆ เมื่อเร็วๆนี้ เครื่องปั้นดินเผากำลังได้รับความนิยมสูงสุดในเหล่าขุนนาง และช่างทำเครื่องปั้นดินเผาได้ถูกบรรจุให้เป็นส่วนหนึ่งของสายอาชีพใหม่ในสาขาศิลปะ”

“มีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับเหตุการณ์ในครั้งนี้ว่าเครื่องปั้นดินเผานั้นได้รับการสรรสร้างโดยวีด ไม่ว่านี่จะเป็นความจริงรึไม่, พวกเราจะให้คุณผู้ชมได้รับทราบผ่านทางผู้รายงานข่าวของเรานะครับ พวกเรายังได้รับข้อมูลเกี่ยวกับบรรดาผู้เล่นใหม่ที่เลือกสายอาชีพช่างทำเครื่องปั้นดินเผาซึ่งเราจะทำการครอบคลุมในส่วนของเนื้อหานี้ด้วยนะครับ, ฉะนั้นอย่าพลาดเป็นอันขาดเลยนะครับ”

“การแนะนำดันเจี้ยนลับและสถานที่ออกล่า, การไขภารกิจที่มีระดับความยากสูงๆ, เหตุการณ์แปลกประหลาดที่เกิดขึ้นทุกวันในปราสาทปาเลโม่, และข่าวล่าสุดเกี่ยวกับมองก้าและโมราต้า จะต่อในช่วงที่ 2 หลังจากจบโฆษณาแล้วค่ะ”

เหล่านักศึกษาต่างพากันคาดหวังให้เริ่มเรียนสายที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ พวกเขาต่างไม่มีกะจิตกะใจอยากที่จะเรียนเพราะพวกเขากำลังอินอยู่กับโทรทัศน์

“โซลาย่า, พวกเรากำลังจะไปที่โมราต้า มันยอดเยี่ยมมากเลย มีรายละเอียดให้บันทึกในรายการออกอากาศวันนี้ด้วย”

“เธอก็จะไปด้วยเหรอ? งั้นแวะมาหาฉันละกัน ส่งข้อความมาหาฉันนะพรูดิน ตอนนี้ฉันอยู่ที่โมราต้าแล้วล่ะ”

“เธออยู่ที่นั่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

“ค่อนข้างนานเลยล่ะ! มันเป็นสถานที่ที่ปกครองโดยเทพสงครามวีด ฉันสนใจดินแดนทางเหนือมาตั้งแต่ต้นแล้วล่ะ”

เหล่านักศึกษาต่างพากันสนุกไปกับการผจญภัยในโมราต้า

จบตอน

ผู้แปล: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล