เล่ม 26 ตอนที่ 10 : เกียรติภูมิแห่งเผ่าออร์ค แปลโดย Smith REX

ขณะที่อยู่ในอาณาจักรริทเท่น  วีดทำประติมากรรมของราชาตามที่ปรารถนา ระดับประติมากรรมของวีดเพิ่มถึง 32.7% ขั้นสูง เลเวล 8 ทักษะการแกะสลักที่เพิ่มขึ้นจะลดเวลาที่จำเป็นในการสร้างประติมากรรม ทำให้ใช้เวลาน้อยลงในการทำผลงานออกมา

"บางทีในการแกะสลัก มันพอจะเป็นไปได้ไหมที่เจ้าจะทำให้ข้าดูเปล่งปลั่งและทำให้ข้าดูเปล่งประกาย?"

"กระหม่อมคิดว่ามันจะต้องแสดงออกถึงความงดงามของเจ้าหญิงด้วยการที่มันมีแสงออกมาจากตัวมันเอง โอ้ จริงซินะ กระหม่อมยังขาดทองอยู่สักเล็กน้อยเพื่อสร้างประติมากรรมให้เป็นเช่นนี้ "

"ข้าจะนำมาให้เจ้าตอนนี้เลย"

วีดทำประติมากรรมทองคำของทุกคนในครอบครัวของพระราชา  การทำเช่นนี้นั้นนอกเหนือจากงานที่ได้รับมอบหมาย เนื่องจากการทำชิ้นงานที่มีมูลค่านั้น จะได้ผลประโยชน์เพิ่มเติมนั่นเอง

ฉะนั้น เนื่องจากทักษะช่างตีเหล็กของเขายังไม่สูงนัก จึงมีความเป็นไปได้ที่จะทำให้ได้ผลลัพธ์ตกอยู่ในความล้มเหลว เมื่อยืนอยู่ข้างหน้าต่างที่ประดับประดาไปด้วยเครื่องประดับ จะเห็นเขาทำงานทุ่มเทจิตใจ และทำให้มันดูง่าย. ราชินีทรงมองและสรรเสริญความสำเร็จของวีด

"ทักษะในการใช้อัญมณีของเจ้าช่างยอดเยี่ยมนัก "

ใบหน้าของวีดประดับไปด้วยรอยยิ้มซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ดูออกจะเขินอาย

"กล่าวอย่างจริงใจ ตั้งแต่วันแรกที่กระหม่อมได้มีส่วนร่วมในประติมากรรม มันเป็นสิ่งที่กระหม่อมไม่อาจทำให้มันมีมลทิน  ใดๆได้ "

"เช่นนั้นแล้ว ถ้าเจ้าต้องการอัญมณีใส่เพิ่มเข้าไป ข้าก็ยินดีที่จะมองดูพวกมันอย่างมีความสุข"

แม้ว่าในขณะที่เขาเกือบจะทำงานจนใกล้เสร็จแล้วก็ตาม เขาก็ยังคงรักษาจังหวะและสมาธิเพื่อทำงานที่ได้รับมอบหมายมาจากอาณาจักรริทเท่นให้ดีมากกว่าเดิม! เขาได้รับมอบหมายให้สร้างประติมากรรมของพระราชา ราชินี เจ้าชายและเจ้าหญิงทุกพระองค์ที่ยืนจับมือกัน พวกขุนนางถูกจัดตำแหน่งให้ต่ำกว่า และถูกแกะสลักลงไปเพื่อแสดงถึงการสรรเสริญเชื้อพระวงศ์

สิ่งเหล่านี้เป็นการเพิ่มจำนวนงานที่ต้องทำ อย่างไรก็ตามแต่กระเป๋าเป้ที่วีดกำลังแบกอยู่นั้น กลับปรากฏให้เห็นถึงความหนักจากวัสดุที่เหลือใช้

ในการที่จะสามารถทำให้ประติมากรรมแปล่งแสงออกมาได้นั้น มันต้องอาศัยชิ้นส่วนทองคำที่มีความบริสุทธิ์ และการแกะสลักแห่งแสงถูกนำมาผสมผสานเข้าด้วยกัน จากผลของการปรุงแต่งจึงส่งผลให้ชิ้นงานนั้นออกมาสุกสกาวแวววาว มันเป็นหนึ่งในจุดที่หรูหราที่สุดและฟุ่มเฟือยที่สุดจึงต้องทำอย่างระมัดระวัง วีดเก็บงานไม่ตกหล่นด้วยความพิถีพิถัน และละเอียดอ่อน ไม่มีชิ้นส่วนใด แม้แต่เพียงนิดที่ด่างพร้อย

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นในช่วงเวลาแห่งความสมบูรณ์ของชิ้นงานนั้น พระราชา ราชินี เจ้าชายและเจ้าหญิงทุกพระองค์จึงเสด็จมาพร้อมกัน

ติ้ง !

โปรดตั้งชื่อให้กับประติมากรรมที่ท่านสร้างเสร็จแล้ว

วีดกล่าวด้วยเสียงอันดัง และเรียกพวกราชวงศ์อย่างมีเลศนัย

"เพื่อเคารพแด่ความสง่างามขององค์ราชา ราชาแห่งอาณาจักรริทเท่น กระหม่อมจะตั้งนามของประติมากรรมนี้ว่า  "ความสง่างามขององค์ราขาและราชวงศ์อันเป็นนิจนิรันดร์"

ความสง่างามขององค์ราขาและราชวงศ์อันเป็นนิจนิรันดร์ใช่ไหม?

ตกลง !

ผลงานชิ้นเอก! ความสง่างามขององค์ราขาและราชวงศ์อันเป็นนิจนิรันดร์เสร็จเรียบร้อยแล้ว

ราชาแห่งอาณาจักรริทเท่น  สิ่งนี้บ่งบอกถึงตำแหน่งของผู้ที่มีความรับผิดชอบ

ท่านผู้ที่ยืนอยู่บนกองสมบัติในพระราชวัง ด้วยทอง และอัญมณีที่ใช้ในการสรรสร้างประติมากรรมมาผสมรวมเข้าด้วยกัน จึงส่งผลให้ราชาสามารถเก็บภาษีพิเศษได้

ท่านไม่สามารถหนีจากคำวิพากษ์วิจารณ์แห่งประวัติศาสตร์

อย่างไรก็ตาม รูปปั้นที่มีทองและอัญมณีทั้งสองเป็นองค์ประกอบนั้น เป็นชิ้นงานที่มีความประณีต และจึงทำให้ดูเหมือนว่ามันสามารถคงอยู่ได้เป็นระยะเวลาอันยาวนาน

ค่าศิลป์: 923 -------------------------------------

คุณสมบัติพิเศษเพิ่มเติม : 'ความสง่างามขององค์ราขาและราชวงศ์อันเป็นนิจนิรันดร์’ จะเพิ่มความจงรักภักดีต่อเชื้อพระวงศ์ของเหล่าขุนนาง

ชื่อเสียงของริทเท่นจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วโดยเฉพาะในด้านเกียรติภูมิของอาณาจักร

อาณาจักรทางตอนใต้อาจไม่พอใจในการเติบโตนี้

การปรากฏตัวของโจรภูเขาในราชอาณาจักรจะเพิ่มขึ้น

------------------------------------- - ทักษะการแกะสลักด้วยมือได้รับการพัฒนา

- ความชำนาญของทักษะจะช่วยทำให้มีความคล่องแคล่วมากขึ้น

- ทักษะการตีเหล็กเพิ่มขึ้น

- จากการสร้างประติมากรรมของเชื้อพระวงศ์ ค่าชื่อเสียงได้เพิ่มขึ้น 514

- สถานะศิลปะเพิ่มขึ้น 5

- โชคดีเพิ่มขึ้น 3

- ค่าความดึงดูดเพิ่มขึ้น 5

จนถึงปัจจุบันผลงานชิ้นเอกเสร็จสมบูรณ์แล้ว: 106 -------------------------------------

ราชาแห่งอาณาจักรริทเทนทรงพึงพอใจมาก

"มันเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ"

"มันถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ช่างแกะสลักผู้หนึ่งจะสามารถถ่ายทอดความสง่างามให้สมพระเกียรติขององค์ราชา"

"มานี่เถอะ ให้ข้าได้เลี้ยงอาหารค่ำสำหรับท่านสักมื้อ"

"ขอบคุณสำหรับความกรุณาของท่า แต่ไม่เป็นไร  กระหม่อมแม้ไม่ได้รับประทานอาหารของพระองค์ กระหม่อมก็รับรู้ถึงพระเมตตาจากพระองค์ได้เป็นอย่างดี ขอบพระทัยฝ่าบาท กระหม่อมซาบซึ้งในความกรุณาของพระองค์เป็นอย่างมาก”

ออกจะดูว่ามันเป็นเรื่องที่ดูผิดเพี้ยนกับการที่วีดปฏิเสธอาหารฟรี เนื่องจากมีอาหารรสเยี่ยมตลอดการทำประติมากรรม และอาหารมากมายเหล่านั้นล้วนถูกเก็บไว้ในกระเป๋าเป้ของเขา

นอกจากนี้ในขณะที่เขาทำงาน เขาก็จัดการนำเอาทอง และอัญมณีที่เหลืออยู่ออกมาเก็บไว้ มันจึงเป็นการดีที่สุดที่จะรีบเผ่น และตีเนียนจากไปให้ไวที่สุด !

"ไว-ทรี!"

ไว-ทรี บินร่อนลงมาเหมือนจากสวรรค์ด้วยท่าทางเหนื่อยหน่ายเช่นเคย เพราะเป็นที่รู้กันดีว่าการเดินทางไปมาในอาณาจักรริทเท่นนั้นจะเป็นเส้นทางที่ต้องใช้ระยะเวลายาวนานเลยทีเดียว

"เช่นนั้นแล้ว  ข้าขอให้เจ้าประสบแต่สิ่งที่ดี"

"กระหม่อมจะเฝ้าคอยโอกาสที่จะได้พบกันในครั้งหน้า"

"ฝ่าบาทยินดีต้อนรับเจ้าเสมอ ตลอดเวลาที่เจ้าต้องการ!"

วีดกระโดดขึ้นไปบนไว-ทรี และทะยานขึ้นไปอยู่เหนืออาณาจักร ณ บนพื้นดิน เหล่าทหารและขุนนางกำลังมองขึ้นไปบนฟ้าและมองดูวีดอย่างประหลาดใจ วีดโบกมือและยิ้มราวกับปีศาจ

ข้ารู้สึกแย่ที่ข้าไม่สามารถจับเจ้า และเฆี่ยนอย่างถูกต้อง (ผู้แปล : วีดต้องรักษาภาพว่าเป็นคนดี )

"แกว๊ววก!"

"แม้ว่านี่จะเป็นงานหนัก"

"จากเงินทั้งหมดที่มี ข้าจะเลี้ยงเนื้อม้าเจ้าในภายหลัง"

การถูกหลอกมาหลายครั้ง และกล่าวได้ว่าไว-ทรีนั้นโง่เกินไป แต่…

"ฉันจะยกมันให้เจ้าเพียงคนเดียว"

"กว๊ากกกกกกก!"

ไว-ทรีบินไปด้วยความปลื้มปีติ

"ไปกันเถอะ! ตอนนี้ถึงเวลาไปดินแดนออร์คได้แล้ว"

****

ดินแดนออร์ค

ไม่มีชื่อที่มีความหมายอย่างเป็นทางการ ตั้งแต่เทือกเขายูโรกิลากยาวไปตามแนวเทือกเขาฝั่งตะวันออก ทั้งหมดถูกเรียกรวมกันว่าดินแดนออร์ค มันเป็นเรื่องที่ธรรมดามากในหมู่พวกออร์ค

"ชชวิค ชวิค !"

ลึกลงไปในภูเขามีเสียงนกต่างๆร้องสะท้อนอยู่ในภูเขาเช่นเคย นับตั้งแต่วีดมอบความพ่ายแพ้ให้แก่กองทัพอมตะในเทือกเขายูโรกิ ผู้เล่นก็สามารถเลือกเล่นเผ่าออร์คได้

"ชชวิค ชวิค !"

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เหล่าผู้เล่นได้แสดงออกถึงศักยภาพอันยอดเยี่ยมในเทือกเขายูโรกิ แน่นอนยังคงมีความปวดใจอยู่บ้างในการเริ่มต้นเล่นเผ่าออร์ค เนื่องจากอาณาจักรอื่น ๆ หรือที่ตั้งอยู่ในตอนกลางทวีป ได้มีการสร้างกำแพงเพื่อเตรียมป้องกันเหล่ามอนสเตอร์ แต่พวกออร์คเอง ก็ต้องมีชีวิตรอดจากมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งมากมายในเทือกเขายูโรกิ อาวุธและเกราะของพวกเขาไม่ค่อยดี และอาหารก็ไม่ได้มีมากมายนัก มันเป็นการเริ่มต้นที่ยากกว่ามากเมื่อเทียบกับเผ่าพันธุ์อื่น ๆ

"โฮ หมู่บ้านของข้าหายไป ชชวิค ชวิค !"

มีมอนสเตอร์หลายตัวที่คอยล่าทำลายหมู่บ้านออร์คที่อยู่ในเทือกเขา แล้วจากการรวมกันสองตนก็กลายกันเป็นพันหรือแม้กระทั่งนับหมื่นที่เหล่าออร์คมารวมตัวกัน

"ชชวิค  แก้แค้น!"

"ชวิคคคคคคคคค!"

เหล่าออร์คไร้ซึ่งความกลัว ต่างพากันออกไปทวงความยิ่งใหญ่แห่งเทือกเขายูโรกิ

"คราวนี้ อาหารมากมายถูกแย่งชิงไป ชวิค   ชวิค  ชวิค  ! "

เหล่าออร์คสามารถเพิ่มจำนวนพวกมันได้อย่างรวดเร็วด้วยการผสมพันธุ์ ความเร็วในการแพร่พันธุ์ของออร์ค และ ความสามารถในการสู้รบที่แข็งแกร่งของพวกมัน ถูกกล่าวได้ว่าเป็นอภิสิทธิพิเศษที่ดีที่สุดที่พวกมันได้รับมา สิ่งนี้ไม่ได้เป็นการกล่าวเกินจริงเลย นอกจากนี้ผู้เล่นออร์คต่อสู้โดยปราศจากความกลัวตาย คงต้องขอบคุณร่างกายที่แข็งแกร่งของพวกมัน

การแก้แค้น อาหาร การปกป้องเขตแดน และการสำรวจดันเจี้ยน เนื่องจากการทำสิ่งเหล่านี้ก็เหมือนเพิ่มการพัฒนาให้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง พวกออร์คอยู่ในระหว่างภารกิจสร้างเส้นทางในภูเขาให้ทำการเชื่อมทางทิศตะวันออกและทิศใต้ให้เป็นแนวตลอดติดกัน

สำหรับผู้ที่ชื่นชอบการต่อสู้แบบยิ่งใหญ่ และต่อสู้ร่วมกันกับออร์คจำนวนมากมายนี้ หนึ่งในนั้นมักจะเลือกยอมรับพวกเขา แต่ถ้าคุณพูดถึงกลยุทธ์ หรือยุทธวิธีที่ซับซ้อน  พวกออร์คจะไม่ยอมรับพวกเขา

"แกว่าอะไรนะ ? บอกข้าอีกทีสิ ตั้งแต่เริ่มเลยนะ ชวิค  ยิด ยิด,"

"ถ้าเรารักษาหุบเขาซึ่งเป็นทางเดินสู่ภูเขา พวกเราจะสามารถค้าขายกับพ่อค้าได้ ...   ชวิค    ชวิค   "

คำง่ายๆคงทำให้เข้าใจได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าเช่น

"มันทำร้ายชนเผ่าของเรา ชวิค !"

"ฆ่า, ชวิค   ชวิค   ชวิค   ชวิค   ชวิค   ชวิค   !"

การบีบคั้นที่ใช้กับสายพันธุ์อื่น ๆ ล้วนไม่สามารถนำมาใช้ได้ การกิน การเล่น และการรวมกลุ่มร่วมกันเพื่อออกล่า และต่อสู้ นั่นคือวิถีทางแห่งออร์ค

****

วีดเคยไปเยือนฐานที่มั่นของออร์คที่มีชื่อว่าเปลวเพลิงแห่งบูรูเซีย  ซึ่งเป็นพื้นที่ทางตะวันออกของเทือกเขายูโรกิ. ศูนย์กลางของออร์คถูกสร้างขึ้นบนที่ราบ คุณสามารถคาดหวังวัฒนธรรมที่คล้ายกันจากมนุษย์หรือคนแคระ แต่ภาพของออร์คนั้นแตกต่างกันมาก สำหรับวีดมันไม่ได้เป็นกล่าวเกินจริงเลยที่จะบอกว่าเขามีสัมพันธภาพที่พิเศษอยู่

ออค์คาริชวิค ! ไม่ว่าจะเป็นที่แห่งใดในเทือกเขายูโรกิ หรือ ณ ที่ใดก็ตาม ไม่มีออร์คตนใดสามารถปฏิเสธอำนาจของเขาได้

ประติมากรรมบุตรตนที่เจ็ดของอัลชิได้รับการบูรณะอย่างสมบูรณ์  หากไม่นับรูปลักษณ์ที่เป็นออร์ค ชิ้นงานนี้ทั้งหมดนับว่าเป็นประติมากรรมที่ดี

"แต่เป้าหมายอยู่ตรงนี้ นั่นคือรูปลักษณ์"

เมื่อกลายร่างเป็นคาริชวิค เขาต้องรายงานการค้นพบรัทเซเบิร์กให้กับออร์คได้รับรู้

"เจ้ายังคงดูดี เจ้าไม่ผอมลงเลย คาริชวิคไม่ได้เจอกันพักเดียว ผิวพรรณแกดูดีขึ้นนะ. "

เหล่าออร์คมองเขาด้วยความอิจฉา คาริชวิคเป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวาง และมีลักษณะอันโดดเด่นกว่าผู้อื่น ด้วยฟันเหยินของเขาที่ยื่นออกมา และใบหน้าดูสกปรกเห็นแก่ตัวของเขา! ร่างกายของเขามีขนาดใหญ่กว่าออร์คตนอื่น ๆ และจากความยกย่องในการเป็นผู้นำในสงครามแห่งชัยชนะกับกองทัพอมตะ

"ถ้าเจ้าต้องการที่จะกลายเป็นที่นิยมเช่นอัลชวิค!  กินเข้าไป ! เจ้าจะได้รับไขมันมากขึ้นนั่นเป็นวิธีการ ชวิค".

"ขอบคุณที่บอกข้า ชวิค !"

"ข้าจะบอกเจ้าเกี่ยวกับรัทเซเบิร์ก ชวิคชวิคชวิค จะดีมากที่เจ้าจะถ่างหูของเจ้า และฟัง!”

ทุกตนกำลังพูดถึงรัทเซเบิร์ก! วีดไม่สนใจเรื่องซุบซิบนินทาหรือถ้อยคำอธิบาย ในอาณาจักรของมนุษย์ ราชาอยากจะพบกับเขา และเช่นเดียวกันกับภารกิจอื่น ๆ ที่พวกเขาจะพูดคุยเกี่ยวกับอะไร พวกเขามีปัญหาในการหาความหมายของเรื่องราว แต่แน่นอนมันไม่จำเป็น

"พวกเราเผ่าออร์คปกป้องเผ่าพันธุ์อื่นๆ!"

"แน่นอนว่าบรรพบุรุษของพวกเราเป็นออร์คที่ยิ่งใหญ่ ชวิค "

"อัลชวิคช่างยิ่งใหญ่  ชวิคชวิคชวิค."

"ข้าได้ยินมาว่ามีกลุ่มของออร์คที่แข็งแกร่ง ข้าอยากจะเป็นเช่นนั้น ชวิคยิดยิด"

"รัทเซเบิร์ก พวกเราทุกคนอาศัยอยู่ร่วมกันด้วยความสามัคคี, ชวิคชวิคชวิค."

"แบ่งอาหารไป ชวิคยวิค "

หากออร์คแบ่งข้าวให้กินหมายความว่าพวกเขาได้รับการยอมรับว่าเป็นเพื่อนร่วมรบที่สำคัญ

"ข้ากินมาแล้ว ! เราออร์คมีเนื้อมากมายให้กิน ชวิคชวิคชวิคชวิคชวิคยิด!”

-------------------------------------

รายงานการค้นพบรัทเซเบิร์กต่อเหล่าออร์ค

เนื่องจากความสำเร็จในการรายงานการค้นพบเมืองโบราณแห่งนี้ ค่าชื่อเสียงในเผ่าออร์คจะเพิ่มขึ้น 690

เหล่าออร์คนั้นแสองออกถึงความกล้าหาญ แม้ไม่มีกฎเกณฑ์ และคำสั่งในการปกป้องใดก็ตาม

ฉะนั้นรางวัลความสนิทสนมของท่านกับพวกเขาจะนำไปสู่ความกล้าหาญที่เพิ่มขึ้น

ความกล้าหาญเพิ่มขึ้น 13

ภาวะผู้นำเพิ่มขึ้น 9

บารมีเพิ่มขึ้นเป็น 7

จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้เพิ่มขึ้น 6

- มนุษย์ เอลฟ์ และออร์คกำลังเข้าสู่สถานะที่เป็นมิตร

- มิตรภาพของเผ่าออร์คและเหล่าคนแคระที่กำลังครุกรุ่น ได้มีการพัฒนาสัมพันธภาพในทางที่ดีขึ้น

-------------------------------------

ภารกิจนี้มีแนวโน้มที่จะให้ค่าตอบแทนมหาศาล การรายงานการค้นพบให้กับราชา,ค่าความสง่างาม,ค่าชื่อเสียง, ค่าเสน่ห์ ฯลฯ  ... ทั้งหมดเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ นั่นเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่อาชีพนักผจญภัยกลายเป็นที่อิจฉาเมื่อมีการค้นพบและรายงานผลการค้นพบนั้น

วีดนำเอารูปปั้นเพื่อให้ภารกิจที่ได้รับมาเสร็จสิ้น

"มันได้เวลาแล้ว ชวิค ประติมากรรมนี้คือ"

"มันดูเหมือนว่าจะเป็นเครื่องยืนยันแห่งความกล้าหาญของเผ่าออร์ค ชวิคชวิคยิดอิค"

เรื่องราวของอัลชวิคผ่านรูปแกะสลักบุตรตนที่เจ็ดของเขาเสร็จสมบรูณ์

หลังจากระยะเวลาอันยาวนาน ประติมากรรมนี้ก็หวนคืนสู่อ้อมอกของพวกเขา

เหล่าออร์คจะสามารถชมประติมากรรม และหวนระลึกถึงมิตรภาพกับเผ่าพันธุ์อื่น ๆ

"ชวิค อิด อิด."

วีดกำลังรอขณะที่กำลังมองไปรอบ ๆ สิ่งที่เขารอคอยจริงๆคือค่าตอบแทน ค่าตอบแทนที่เหมาะสมกับภารกิจปรมาจารย์ด้านการแกะสลัก ไม่ว่าภารกิจต่อเนื่องนี้จะยังคงดำเนินการต่อไปหรือไม่ เขาก็ยังอยากรู้อยากเห็นอยู่ดี

"ประติมากรรมชิ้นนี้ ข้าไม่สามารถรับมาโดยไม่แลกกับสิ่งใดได้, ชวิคชิท."

"นี่จึงเป็นแบบอย่างให้กับเหล่าออร์ค"

ความซื่อสัตย์สุจริตของออร์ค คือสิ่งที่ดีงาม วีดยังคงสามารถร้องขออะไรจากพวกเขาได้บ้าง

"มา ตามข้ามา ชวิคชิวิควิค " วีดเหลือบตามองก่อนที่จะเดินตามไป

หัวหน้าเผ่าออร์คบูลชวิคนำวีดไปที่กระโจมของเขา เมื่อเขาไปถึงก็จะพบสาวๆออร์คตัวอวบอ้วนที่กำลังเตรียมมื้อเที่ยงกันอยู่

"มากินด้วยกัน เจ้าติดขัดอะไรไหม ชวิคชวิควิค"

"......"

ค่าตอบแทนนี้! คงเป็นการเลี้ยงข้าวด้วยอาหารหลากหลาย ซึ่งถือเป็นเกียรติอันยิ่งใหญ่สำหรับเหล่าออร์คนับล้าน

'ใช่แล้ว เราจะไปคาดหวังอะไรตอบแทนมากมายจากพวกออร์คได้อย่างไร' วีดลังเลเป็นเวลาชั่วขณะ ก่อนที่จะนั่งและเริ่มกิน อย่างไรก็ตามสิ่งที่เหลืออยู่ อย่างน้อยก็คือการได้กินข้าว.

ออร์คบูลชวิคตะกละมาก และมันก็เหมือนกับออร์คหนุ่มตนอื่น ๆ เช่นกัน วีดที่ยังคงอยู่ในรูปกายของคาริชวิคก็กินเนื้อสุนัขหลายตัวและบาร์บีคิวเนื้อกวาง

เมื่อมื้อเที่ยงผ่านพ้นไป บูลชวิคก็กล่าวออกมาอย่างจริงจังว่า

"I will give away only 10 Orcs. Chwichichichit" “ข้าจะให้ออร์คเจ้าไป 10 ตน ชวิคชิชิชวิท”

"ชวิค?"

พวกเขาพูดภาษาอังกฤษกัน!

 (note: ท่อนนี้คนแปลอิงจาก 2 แหล่งไม่เหมือนกัน  ทางผู้แปลหาต้นฉบับเกาหลีไม่เจอ ใครมีก็ช่วยบอกผมด้วยนะครับ 555 )

วีดไม่รู้จักภาษาอังกฤษและงงงวย เขาสงสัยว่าทำไมจู่ๆจึงเปลี่ยนไป (แอดชิน: งงเหมือนกัน 555)

"พวกเขาจะติดตามไปกับเจ้า คาริชวิค ด้วยความเคารพรักของพวกเขาในตัวเจ้านั้นช่างยิ่งใหญ่ เจ้าสามารถปฏิเสธได้หากต้องการ ชวิคชวิคชวิคชวิคยิก!"

ตอนนี้วีดก็เข้าใจ

รางวัลในภารกิจนั้นมันดูเหมือนว่ามันคือการเสนอฐานะที่เป็นรางวัลสำหรับเควส ดูเหมือนว่าเขาได้รับกลุ่มลูกน้องออร์ค!

"ไม่ ข้าไม่อาจรับสิ่งตอบแทนผลประโยชน์เช่นนี้ได้! ชวิคยิค!"

เขาไม่เคยปฏิเสธ! แต่จากการจินตนาการถึงความหิวโหยของออร์คนับว่าเป็นเรื่องน่ากลัว ถึงจะมีเพียงแค่ 10 ตัวเท่านั้น แต่จำนวนของออร์คกลุ่มใหญ่นี้ความจริงแข็งแกร่งมาก ออร์คมักจะตั้งหมู่บ้านและเลี้ยงดูครอบครัวเพื่อการกินที่ดีและใช้เวลาอย่างคุ้มค่าในยามค่ำคืน

"และ คาริชวิค ข้ามีบางอย่างที่จะแสดงให้เจ้าเห็น ชวิคชวิคชวิคชวิคชวิค !"

"มันคืออะไร!"

บูลชวิคเดินเข้าไปในพื้นด้านหลังพื้นค่ายทหาร และหยิบฟางที่คลุมไว้ออก แล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้องใต้ดินที่ด้านล่าง

"มีความจำเป็นที่จะต้องเก็บมันไว้เป็นความลับสุดยอด ชวิคชิท มีเพียงเจ้า เท่านั้นที่จะรู้ว่ามีสถานที่แห่งนี้อยู่”

"ตกลง ปากของข้าจะรูดเก็บไว้อย่างดี  ชวิคชิท !"

บูลชวิคดึงเกราะหมวกออกมาจากขอบห้องใต้ดิน มีถ้อยคำโบราณจารึกบนมัน

"นี่เป็นเกราะหมวกเหล็กที่เก่าแก่ที่สุดของเจ้าแห่งออร์ค ... ชวิคยิค, ชวิควิค"

วีดรูดฝุ่นละอองและสิ่งสกปรกออกด้วยนิ้วมือของเขาอย่างเบาๆ และนั่งลง บางทีมันไม่อาจจะกล่าวว่าสิ่งนี้อาจไม่ใช่ชิ้นงานที่สุดยอดนัก เหล็กที่ถลุงไม่ได้ทำอย่างถูกต้อง เหล็กถูกผสมเข้าไปเพียงครึ่งเดียว แต่ยังไงก็ยังคงเป็นเหล็ก ผิวของหมวกถูกทำให้ขรุขระมีตะปุ่มตะป่ำ มีการนำเอาเขี้ยวหมาป่าสามเขี้ยวมาฝังไว้ยื่นออกมา

"ข้าจะดูว่ามีอะไร ชวิคชิท!"

ตรวจสอบ !

-------------------------------------

เกราะหมวกเหล็กเจ้าแห่งออร์ค

ความคงทน: 24/60 ป้องกัน: 129

ตำนานของออร์คพาราชวิคที่ได้รับของขวัญจากคนแคระที่สร้างหมวกเกราะนี้ให้ ยามเมื่อครั้นทั้งสี่เผ่าพันธุ์ต่างอาศัยอยู่ในเมืองรัทเซเบิร์กที่ซึ่งเป็นสถานที่สร้างสิ่งนี้ขึ้นมา ช่างฝีมือคนแคระทำหมวกเกราะหนักด้วยความทนทานมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

-----(จากแหล่งข้อมูล บวกกับเล่มที่ 26 ตอนที่ 11 ทางผู้แปล ENG เปลี่ยนชื่อ  จาก Farah เป็น Parachwi ผมจึงแก้ให้เลย )

- แม้จะผ่านเวลามาเนิ่นนาน หมวกเกราะเหล็กก็ยังคงใช้ปกป้องเหล่าออร์คได้เสมอ

ข้อจำกัด : เผ่าออร์คเท่านั้น

เลเวล : 570

ความแข็งแกร่ง : 2,300

คุณสมบัติพิเศษ:

- ต้านทานเวทมนตร์ได้อย่างสมบูรณ์

- อยู่เหนือเหล่าออร์คทั้งหมด

- อัตราการกำเนิดออร์คเพิ่มขึ้น 50%

- ต้านทานเวทย์มนต์

- ถ้าเล็งเป้าหมายไปที่มอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง สามารถทำความเสียหายเพิ่มได้ 40%

- ทักษะการสู้รบทั้งหมดเพิ่มขึ้น 35%

- เป็นไปไม่ได้ที่จะซ่อมแซม

+ 25 ของสถานะทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้

เนื่องจากสัมผัสถึงวัตถุที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ จึงทำให้ทักษะช่างตีเหล็กมีความชำนาญเพิ่มขึ้น

-------------------------------------

"ชวิคยิดยิดยิค!"

วีดรู้สึกใจหายวาบจากไอเทมที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้! นี่เป็นอุปกรณ์ที่สามารถเรียกได้ว่าโคตรเจ๋ง

"พาราชวิคคือราชาที่ยอดเยี่ยม ชวิคชวิคชวิค!"

"เจ้าไม่เคยได้ยินมาหรือ? พาราชวิคเป็นออร์คที่ยอดเยี่ยมที่สุด ทุกตนพร้อมทำตามสิ่งที่เขากล่าว ชวิคยิควิค"

เหล่าออร์คต่างได้ฟังเรื่องราวเล่าขานเกี่ยวกับพาราชวิคตั้งแต่ยามที่พวกมันเป็นเด็กจนเติบใหญ่ เหล่าออร์คทุกวัยที่ถือกำเนิดเกิดมาต่างก็อยากเป็นเช่นเขา สำหรับวีดนั้นแทบไม่มีความรู้สึกแตกต่างกับการได้ครอบครองสมบัติอันเก่าแก่ หรือการขายมันออกไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะซ่อมแซมให้เต็มขีดจำกัด มันช่างเป็นเรื่องน่าเศร้าที่มีรอยร้าวในระหว่างการต่อสู้ครั้งใหญ่

เผ่าพันธุ์ออร์คมีขีดจำกัดด้านพละกำลังสูงจนน่าขัน แต่จะมีผู้ใดที่จะใช้สิ่งนี้เป็นพลังได้อย่างที่คาดคิด คงจะมีแค่ใช้มันออกมาอย่างง่ายๆในเวลาเดียวกัน ถ้ามันกลายเป็นส่วนหนึ่งของวีด

ดูเหมือนว่ามันจะทำมาจากเหล็ก และคล้ายกับว่ามีร่องรอยการแกะสลักออกมาบนกระดูกของสัตว์บางชนิด

"บางที นี่อาจจะ ... ชวิคค ตรวจสอบ !"

-------------------------------------

หมวกเหล็กเขาสัตว์ : ความทนทาน 14/25

เขาสัตว์ทำมาจากกระดูกของแมนติคอร์

เป็นสัญลักษณ์แห่งศักดิ์ศรีของเผ่าออร์ค

เหล่าออร์คประสบความสำเร็จในการออกล่าและนำกระดูกมาให้ช่างฝีมือใช้ในการสรรสร้าง

คุณค่าทางศิลปะ: 59

คุณสมบัติพิเศษ: พลังโจมตีขณะสวมหมวกนี้จะเพิ่มขึ้น 7%

-------------------------------------

ในขณะที่กำลังอ่านเรื่องราวที่อยู่เบื้องหลังการแกะสลักนั้น ด้วยการใช้ทักษะความทรงจำแห่งประติมากรรม ก็ปรากฏเป็นภาพในมุมมองของพาราชวิคออกมาตรงหน้าวีด

****

พาราชวิคกำลังควบคุมกองทัพออร์ค ! เขากำลังจ้องมองเหล่าออร์คที่กำลังรวมตัวกันอยู่ด้านล่างเนินเขาด้วยดวงตาอันกระจ่างใส บริเวณนี้ค่อนข้างกว้าง ทั้งสี่เผ่าพันธุ์ในยามนั้นยังคงอาศัยอยู่ในสิ่งปลูกสร้างภายในรัทเซเบิร์ก

"ตามข้ามา, ชวิคคยิค!" พาราชวิคกำจัดพวกมอนสเตอร์พร้อมด้วยกันกับเหล่าออร์คนับพัน จนกลายเป็นสงครามยืดเยื้อรอบๆบริเวณตัวเมือง  ในเมืองรัทเซเบิร์ก ณ เวลานั้น มีการขยายขนาดที่ดินสำหรับการเพาะปลูกจนพืชผลเติบโต และพวกมอนสเตอร์ก็บุกรุกเข้ามาอย่างต่อเนื่อง

พาราชวิคได้ตอบโต้กลับโดยการกำจัดฐานที่มั่นของพวกมอนสเตอร์ แทนที่จะทำการตั้งรับป้องกันเมื่อพวกมันมาถึงในพื้นที่  ด้วยเหตุนี้เมืองรัทเซเบิร์กจึงเติบโตขึ้นทุกวัน และจากการทำเช่นนั้นเมืองก็มีความปลอดภัยยิ่งขึ้น

"ชวิคยิคค, ในคืนนี้มาปลูกข้าวโพดให้มากขึ้น ! ชวิคชิคค! แล้วเราทั้งหมดจะได้แบ่งกันกิน "

เหล่าออร์ค หรือแม้แต่มนุษย์ เอลฟ์และคนแคระ ทุกคนล้วนเคารพพาราชวิค เขาขยายขอบเขตด้วยการรวมกลุ่มของเหล่าออร์ค และสร้างที่ราบริมแม่น้ำ  รัทเซเบิร์กจึงสามารถทำการเก็บเกี่ยวได้มากขึ้น.จึงทำให้สี่เผ่าพันธุ์สามารถคงอยู่ได้ด้วยสิ่งต่างๆที่เอื้อได้ในปัจจุบัน

****

"ชวิคยิคค!"

วีดถอนหายใจยาวและเสียงดัง ในวิดีโอมันแสดงให้เห็นว่าเผ่าออร์คต่อสู้ภายใต้การนำของพาราชวิค

พวกออร์คกลับมาจากการล่าพร้อมนำกระดูกของแมนติคอร์กลับมาด้วย  ซึ่งนับว่าเป็นผลงานที่น่าประทับใจ และออร์คที่กลับมาด้วยช่างดูกล้าหาญอย่างน่าเหลือเชื่อซึ่งแตกต่างจากตอนนี้  เขาและพี่น้องออร์คของเขาอุทิศให้มากพอกับงานที่ต้องทำ และยินดีที่จะตายเพื่อคนของรัทเซเบิร์ก

จากการที่พาราชวิคเป็นผู้บัญชาการ จึงทำให้เหล่าออร์คสามารถทำความคุ้นเคยและปรับตัวพวกมันให้มีวิธีการต่อสู้ที่หลากหลาย จนกลายเป็นออร์คที่แท้จริง!

เขานับว่าเป็นแบบอย่างให้กับบรรดาออร์คที่กำลังจะเติบโตขึ้นมาในรุ่นหลังๆ และหลังจากการขยายตัวเพิ่มจำนวนออร์คขึ้น ถึง 40 เท่า เขาก็ตาย ในวาระสุดท้าย เขาได้นำกองทัพขนาดใหญ่ออกรบก่อนที่เขาจะถูกฆ่า

"ฉันได้เห็นอะไรสนุกสนุก!"

เขาไม่อาจรู้ถึงสถานที่ต่างๆเหล่านั้นที่พวกออร์คไปออกล่า แม้นี่อาจจะไม่ใช่สิ่งที่แปลกใหม่แต่อย่างใด หากการได้มองย้อนกลับไปที่ทวีปในคราก่อน และสิ่งต่าง ๆ ก็เปลี่ยนไป วีดจึงเริ่มหงุดหงิด

เหล่าออร์คในเวลานี้ไม่ได้เดินทางไปรอบ ๆ อย่างอิสระ ในขณะที่มนุษย์นั้นถือครองทวีป มีเพียงเฉพาะสุดขอบเขตแดนฝั่งตะวันออก และฝั่งใต้ที่อยู่ห่างไกลออกไป พวกเขาจึงจะสามารถขยายเผ่าพันธุ์ได้อย่างแท้จริง แต่เมื่อเทียบกับอดีตแล้ว คงมีอิสรเสรีมากมายขนาดไหนที่มีอยู่ในมือ

"ข้านั้นลืมเลือนรูปลักษณ์ของพาราชวิคไปแล้ว ข้าปรารถนาให้ตัวข้านั้นจดจำได้ ชวิคค ถ้าเจ้าสามารถจดจำได้ เจ้าสามารถแกะสลักพาราชวิคออกมาได้ไหม ? " บูลชวิคกล่าวออกมาในขณะที่เขาหยิบหมวกกลับไป

"ข้าสามารถกะสลักพาราชวิคได้ ชวิค"

"เยี่ยมมากเจ้าลูกชาย ให้ข้าได้กล่าวขอบคุณเจ้าเถอะ ชวิคชวิคชวิคชวิคชวิคชวิค!"

ตริ้งงง !

-------------------------------------

ประติมากรรมของออร์คพาราชวิค

เหล่าออร์คนั้นได้ลืมเลือนในสิ่งที่พวกเขาได้เรียนรู้ไปอย่างรวดเร็วนั่นคือข้อเท็จจริง หลังจากเวลาเพียงไม่กี่ปี พวกเขาก็มิอาจจดจำรัทเซเบิร์กได้เลย การทำประติมากรรมของพาราชวิคจะแสดงถึงความกล้าหาญของเขาให้ส่งต่อไปยังเหล่าออร์ค จากประติมากรรมของเหล่าออร์ค คุณสามารถเรียนรู้สัญชาตญาณที่ถูกลืม และความแข็งแกร่งของพวกเขา

ในประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์ ออร์คถูกเลือกเป็นตัวเลือกท้ายๆ อย่างไรก็ตาม ผ่านการทำภารกิจเฉพาะเผ่าพันธุ์ พวกเขาสามารถค้นหาถึงเกียรติภูมิที่เคยมีมาในอดีต

ความสมบูรณ์ของประติมากรรมนี้ จะเพิ่มอัตราการเกิดของออร์ค

ระดับความยาก : ภารกิจระดับปรมาจารย์การแกะสลัก

ข้อจำกัดภารกิจ : ทักษะการแกะสลักขั้นสูง เลเวล 8

ต้องสร้างสรรค์ระดับผลงานชิ้นเอกขึ้นไปเท่านั้น

ต้องมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเผ่าพันธุ์ออร์ค

-------------------------------------

"ข้าจะทำมัน ชวิคชวิคชิค !"

คุณได้ตอบรับภารกิจแล้ว

****

แม้ยูบิงจุนจะรู้สึกได้ถึงความแก่ชรา

แต่ทุกๆเช้า เขาจะตื่นขึ้นมาพร้อมกับหัวใจอันเร่าร้อน "วันนี้ จะได้เห็นการผจญภัยอะไรน้า ?"

ตั้งแต่มีการเปิดให้เล่นรอยัลโร๊ด เขาได้คอยดูผู้คนจำนวนมาก ยูบิงจุงมองเห็นผู้คนที่ไม่สามารถก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเองได้ จนไปถึงผู้เล่นระดับสูงสุดที่เล่นรอยัลโร๊ด

สำหรับผู้เล่นเริ่มต้น มันจะเป็นเรื่องยากแม้แต่กับผู้ที่ชื่นชอบการผจญภัยแบบสบายๆ เขาเห็นการผจญภัยของวีดตั้งแต่เริ่มแรก  เขาเฝ้ามองวีดอย่างละเอียดตั้งแต่เขาเริ่มสำรวจดันเจี้ยน และทำภารกิจจนสำเร็จ

ทันใดนั้นเขาก็คอยเฝ้าดูวีดทุกวัน ทุกครั้งในการผจญภัยของเขา แน่นอนว่ามันไม่ได้เป็นการเฝ้ามองในฐานะที่จะคอยสนับสนุนด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์  ' บางทีฉันควรจะได้เห็นว่าเขาจะดิ้นรนเอาตัวรอดได้ไหมในวันนี้?'

บางทีเมื่อคนเราได้เห็นความทุกข์ทรมานของคนอื่นก็รู้สึกสนุกได้เหมือนกัน!

****

กิลด์เฮอร์มิสไม่อยากเชื่อในการบุกจู่โจมครั้งล่าสุด

"นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย ไม่จริงใช่มั้ย?"

พวกเขามาถึงหมู่บ้านเอลฟ์เพื่อโจมตี แต่วีดกลับประสบความสำเร็จไปเรียบร้อยแล้ว แล้วมาเจอกับพวกเอลฟ์ที่ไม่เป็นมิตร และมีผู้เล่นและทหารตาย ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นผลลัพธ์ที่เลวร้ายจนน่าขัน  นอกจากนี้วีดยังออกเดินทางท่องเที่ยวไปตามราชอาณาจักรต่างๆอย่างไร้ร่องรอย !

ในขณะที่ประชาชนในทวีปเวอร์เซลล์พากันสรรเสริญวีด พวกเขาก็สามารถรวบรวมข่าวได้ ด้วยการอาศัยข่าวลือจึงกล่าวได้ว่า พวกเขามาถึงอาณาจักรริทเท่นได้ในเวลาเดียวกันกับวีด

แต่ทันทีที่พวกเขาได้รับคำสั่งให้จู่โจมวีด พวกเขาก็ถูกกวาดล้างโดยจอมเวทย์ของอาณาจักรริทเท่น

และในระหว่างการคลำหาอย่างเลื่อนลอย เมื่อพวกเขากำลังเข้าใกล้ ไวเวิร์นก็บินขึ้นไปบนฟ้าและจากไป

"ว้าวว ! วีดจงเจริญ !"

"กรุณาช่วยกำจัดกิลด์เฮอมิส "

บรรดาผู้เล่น และพวกชาวบ้านต่างกำลังเชียร์โดยการโบกไม้โบกมือ

วีดเป็นที่นิยมอย่างบัดซบกับคนพวกนั้น ! ผู้เล่นของกิลด์เฮอมิสถูกบังคับให้เฝ้าจับตามองในขณะที่ซ่อนตัวตนของพวกเขาเอาไว้

"ตอนนี้ พวกเราควรไปที่ไหนดี?"

"จากคำสั่งกิลด์ พวกเราถูกใช้ให้คอยจับตาดูเขา อย่าให้ได้มีโอกาสหลุดลอดสายตาไปได้ เขาเคลื่อนไหวได้เร็ว แต่ถ้าแกยังคงพยายาม จะต้องมีโอกาสเกิดขึ้น  ในความเป็นจริงแล้ว การออกจากอาณาจักรส่วนใหญ่คือการที่ผู้คนจะออกล่าตามที่คนในอาณาจักรพูดถึงเหตุการณ์ในอาณาจักรนั้นๆ”

มีพื้นที่ออกล่าที่แน่นอนสำหรับแต่ละระดับในอาณาจักร และคนที่คุณต้องการหามักจะสามารถพบได้อย่างรวดเร็ว เพียงแค่วนไปเรื่อยๆ รอบๆ และเดินเข้าไปในอาณาจักรนั้น แต่มันไม่ใช่แค่เพียงพื้นที่ในอาณาจักรใดอาณาจักรหนึ่ง แต่ทั้งทวีปยังคงบอกว่าเขาอยู่ที่นั่น

"เจ้าได้ยินข่าวที่มาจากทางตะวันออกหรือไม่ พวกออร์คดูเหมือนจะมีความสุขมาก”

"บางทีมันอาจจะเป็นประติมากรวีด?"

"พวกออร์คมีความภาคภูมิใจในตนเองมากขึ้น เนื่องจากอดีตของพวกเขา”

" ข้ามักจะไม่สนใจพวกออร์คโง่ๆนั่น แต่พวกเราต้องยอมรับว่าอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นที่นั่น"

"นี่คงไม่ต้องขอบคุณการค้นพบของวีดหรอกใช่ไหม ?"

การโจมตีของกิลด์เฮอมิสยังคงได้รับความเสียหายอยู่

"บ้าเอ้ย ที่ต่อไปเป็นดินแดนออร์คงั้นหรือนี่ "

"เมื่อไหร่พวกเราจะไปที่นั่น?"

จบตอน

ผู้แปล: Smith REX

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล