เล่ม 40 ตอนที่ 5: พบปะลูกน้อง (Encounter with Subordinates) แปลโดย RastyMay

เล่ม 40 ตอนที่ 5: พบปะลูกน้อง (Encounter with Subordinates) แปลโดย RastyMay

      - เราต้องสู้ หากทางเหนือเราแพ้ เราก็จะไม่มีที่ไหนให้เราไปได้อีก!

      - สู้ให้ถึงที่สุด เราไม่ควรยอมแพ้

ผู้เล่นแห่กันไปที่พระราชวังโลกา เพื่อต่อสู้กับอาณาจักรฮาเว่น เทพสงครามวีดได้กลับมาแล้ว แต่พวกเขาก็ไม่แน่ใจในชัยชนะ

แน่นอนว่ามีคนมากมายในห้องนั้นวิ่งออกไป

“ฉันสูญเสียกระท่อมของฉันไป ฉันควรสร้างกระท่อมอีกหลังดีหรือเปล่า?”

“ฉันไม่เป็นกังวลเรื่องกระท่อมหรอก วันก่อนฉันก็เพิ่งนอนในตรอกมา”

“แดดดีไหม?”

“ฉันคิดว่ามันก็ดีกว่าแถวเนินเขา เสียแต่ว่ามีฝนตกตั้งแต่เช้า”

“อาณาจักรอาร์เพนเป็นที่ที่ดีสำหรับเรา เราไม่สามารถเอาพวกเฮอร์มีสออกไปได้”

“เราจะกินโจ๊กหญ้า?”

“ฉันไม่เคยชิมอะไรที่มันดีกว่านี้เลย”

“ถูกต้อง ฉันเคยกินโจ๊กเห็ดพิษและก็เกือบจะตาย”

ไม่ว่าจะเป็นผู้เล่นเริ่มต้นหรือมีเลเวลสูง ผู้เล่นทางเหนือก็มุ่งหน้าไปยังพระราชวังโลกา

“นี่เพื่อวีด”

“อาณาจักรอาร์เพนเป็นที่ที่เราอาศัยอยู่”

ผู้เล่นทางเหนือรวมตัวกันหลังจากวีดได้กลับมา ตามที่แสดงผ่านการออกอากาศ พระราชวังโลกาจะเป็นแนวหน้าคั่นกลางอาณาจักรฮาเว่น

“ฝ่าบาทได้เข้าไปในบริเวณพระราชวังโลกา แต่เสบียงจำนวนมาก เป็นสิ่งจำเป็น บางทีเขาอาจกำลังคิดจะทำธุรกิจ”

“แน่นอน ฉันต้องการขายพวกอาวุธในราคาถูก”

“แล้วฉันจะซื้อของพวกมันบางส่วน มันเป็นการดีที่จะได้ช่วยเหลือฝ่าบาทแม้เพียงจะเล็กน้อยก็ตามที”

- ความโปรดปรานของร้านค้าทั่วไป เปก้าชาวเมืองของอาณาจักรอาร์เพนกังวลเกี่ยวกับอนาคตของเขา เนื่องจากการรุกรานของอาณาจักรฮาเว่น มอนสเตอร์ได้ไล่ล่าเขาในอดีตในขณะที่ครอบครัวของเขาพลัดหลงหลังจากอาณาจักรล่มสลาย แต่พวกเขาเอาชนะความยากลำบากทั้งหมดและได้พบองค์ราชาที่รักงานศิลปะและการผจญภัย ขนส่งวัสดุนี้ไปยังพระราชวังโลกาเพื่อเปก้า ระดับความยาก: E ข้อจำกัดการทำภารกิจ: ความเชื่อถือของเปก้าเจ้าของร้านค้าทั่วไป

หลังจากวีดเรียกกองทัพไปยังพระราชวังโลกา ภารกิจก็ถูกสร้างขึ้นทุกหนทุกแห่งเพื่อขนย้ายวัสดุ!

“ฝ่าบาทได้เรียกแล้ว ข้าจะขัดดาบและออกไปต่อสู้ในเวลานี้!”

“ข้า ลูกชายคนที่สามของตระกูลโฮราดจะไปและปกป้องอาณาจักรอาร์เพนแม้จะเป็นเพียงอัศวินฝึกหัด!”

ชาวเมืองจำนวนมากมุ่งหน้าไปยังพระราชวังโลกาด้วยความสมัครใจ

วีดเป็นศูนย์กลางของอาณาจักรอาร์เพน และพบว่าชาวเมืองมีความยินดีที่ได้ติดตามองค์ราชาที่แท้จริง นี่เป็นหลักฐานว่าอิทธิพลของเขาแพร่กระจายไปทั่วอาณาจักร

นอกจากนี้อาชีพที่เกี่ยวข้องกับศิลปะขององค์ราชาก็มีบทบาทสำคัญเช่นกัน

“อาณาจักรฮาเว่น พวกเขาเป็นคนเลว”

“ย๊า! ทำรูปปั้นบาร์ดเรย์มีรูจมูกใหญ่ๆ!”

จิตรกรและประติมากรถูกรวมพลเพื่อปลุกระดมความรักชาติด้วยผลงานต่อต้านอาณาจักรฮาเว่น ในขณะที่วัฒนธรรมอาจดูอ่อนแอ แต่เป็นแรงขับเคลื่อนที่อยู่เบื้องหลังแรงใจของพวกเขาเมื่อต่อสู้กับผู้บุกรุก

ผู้คนมากมายจึงมุ่งหน้าไปยังพระราชวังโลกา เมื่อมีบางสิ่งที่เปล่งประกายราวกับอัญมณีบนท้องฟ้า แสงแดดสะท้อนออกมาให้เห็นปีกที่ใหญ่โต ทำให้สีสันมากมายส่องประกาย

“ฮะ นั่นอะไรน่ะ?”

“ดูนั่นสิ แม้กระทั่งไวเวิร์นก็ตามมา”

“งั้น… ปิงหลงทำมาจากน้ำแข็ง!”

“ฮู้ววว อาณาจักรอาร์เพน!”

ผู้เล่นและชาวเมืองที่เดินทางไปยังพระราชวังโลกายกมือขึ้นและส่งเสียงเชียร์

ปิงหลงและไวเวิร์นกำลังบินอยู่บนท้องฟ้า

ในบรรดาผู้เล่นในแดนเหนือไม่มีใครที่ไม่รู้เรื่องราวที่มาของวีด! เขาพัฒนาโมราต้าจากหมู่บ้านเล็กๆ จนกลายเป็นอาณาจักรอาร์เพน ด้วยความช่วยเหลือของเหล่าประติมากรรมสลักชีพ

ปิงหลงและไวเวิร์นกำลังมุ่งหน้าไปยังพระราชวังโลกา ผู้ที่ขี่ไวเวิร์นเป็นประติมากรรมสลักชีพนั้น เหมือนว่าจะเป็นเอลฟ์ชั้นสูงเอลทิน, บาบาร์เรี่ยนเจอร์นิก้า และนักดาบหญิงวินเดกซ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีผู้ที่ขี่ชั้นเฟิร์สคลาส ไวทรี เหมือนจะเป็นโกลด์มินิ, เซอบิรัส และเซวิลล์

ตามด้านหลังพวกเขามาก็คือฟีนิกซ์ที่มีไฟเป็นสายธารยาว ยักษ์เพลิง ออร่าที่อบอุ่นกระจายไปทั่วท้องฟ้าขณะที่พวกเขาบิน

เนื่องจากลักษณะของพวกเขา ผู้เล่นไม่เคยมีการติดต่อใกล้ชิดกับพวกประติมากรรมสลักชีพบางตัว

“โฮ้กกกกก!”

หลังจากนั้น ราชาไฮดราที่มี 9 หัวกำลังถางป่า ราชาไฮดรารู้สึกเหนื่อยล้าจากการปกป้องเขตแดนของอาณาจักรอาร์เพนเพียงตัวเดียว

“เฮ้ หัว-สอง งานอดิเรกของเจ้าคืออะไร?"

“กลืนอสุรกายทั้งตัว”

“ฮ่ะ งานอดิเรกนั่นเหมือนข้าเลย”

“ข้าหัว-เจ็ด ก็เหมือนกัน”

“หยุดพูดเรื่องอาหาร ตอนนี้ข้าหิวแล้ว”

“ข้าก็ด้วย หิวเหมือนกัน”

หัวทั้ง 9 ของราชาไฮดรากลายเป็นเพื่อนกัน และตอนนี้พวกเขากำลังเล่นกันในขณะที่พวกเขามุ่งหน้าไปยังพระราชวังโลกา

ตึงง ตึงง!

คราวนี้ผู้เล่นเห็นกลุ่มฝุ่นควันคละคลุ้งขนาดใหญ่จากระยะไกล

“ตอนนี้มันอะไรอีกล่ะ?”

“ฉันก็ไม่รู้ แต่ขนาดมันใหญ่มากๆ”

กลุ่มฝุ่นควันกำลังมุ่งหน้าไปยังพระราชวังโลกา ฝูงวัวจำนวนนับไม่ถ้วน

อูมอออออ!

“พ่อของเจ้าเป็นใคร”

“ผมไม่รู้ แม่ของผมป้วนเปี้ยนอยู่รอบๆ ท่านเหลือง”

“แม่ของผมใช้เวลาทั้งคืนกับท่านเหลือง และให้กำเนิดผมและน้องสาวของผมด้วย”

เจ้าเหลืองทำให้วัวจำนวนมากในอาณาจักรอาร์เพนเติบโตอย่างรวดเร็ว กล้ามเนื้อและพลังงานที่สมบูรณ์แบบเจ้าเหลืองนั้นเป็นความอิจฉาของวัวทั้งหมด ฝูงวัวที่มีสายเลือดดีเดินเตร่แถวๆทุ่งหญ้าและเนินเขาและเติบโตขึ้นมา

เหล่าลูกวัวที่เจ้าเหลืองให้กำเนิดมุ่งหน้าไปยังพระราชวังโลกา จากนั้นฝูงวัวก็ถูกทำให้มืดโดยเงาของนครลอยฟ้าลาเวียสเหนือพวกมัน

เหล่าชาววิหคกำลังเคลื่อนทั้งเกาะไปยังทิศทางของพระราชวัง  เผ่าพันธุ์วิหคน่ารัก แต่มีพลังการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม และสามารถเดินทางไกลได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นพวกมันจึงเป็นสายพันธุ์ที่หลายคนชอบ

ผู้เล่นหลายล้านคนในบริเวณใกล้เคียงลาเวียสที่บินอยู่จะได้ยินเสียงนก ชาววิหคบินผ่านชนบทก็สามารถมองเห็นได้แม้ในเวลากลางคืน

“เราคืออาณาจักรอาร์เพน”

“น่าอัศจรรย์”

==============================================

วีดได้สร้างประติมากรรมบางอย่างในขณะที่เขารอสหายเตรียมตัวให้เสร็จสำหรับการล่า

“การแกะสลักแห่งกาลเวลา!”

- การแกะสลักแห่งกาลเวลา ขั้นต้น เลเวล 3 (79%) การแกะสลักอายุ ทักษะนี้จะเพิ่มระยะเวลาของประติมากรรมที่คงอยู่ให้ยาวนาน บางครั้งจะเพิ่มมูลค่าให้กับประติมากรรม มันจะหยุดความเสียหายของประติมากรรมที่เกิดตามธรรมชาติเมื่อเวลาผ่านไป

“ฉันแค่เพียงใช้ระยะเวลาสั้นๆนี้ ยกระดับความชำนาญในการแกะสลักถึงหนึ่งเลเวล”

เขาไม่ต้องการที่จะสร้างผลงานมาสเตอร์พีชหรือแมกนั่มโอปัสเมื่อเขาทำชิ้นงานเสร็จ เขาจะใช้การแกะสลักแห่งกาลเวลา! ประติมากรรมจะมีค่ามากขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป

เขาเริ่มต้นด้วยเป็ดวู๊ดดั๊ก, ชามหยก และตุ๊กตาเด็กสาวทองคำ

มีคลังสินค้าหลายแห่งในพระราชวังโลกาที่เต็มไปด้วยวัสดุที่ราชาสามารถเข้าถึงได้อย่างอิสระ เขามักกังวลเกี่ยวกับทรัพย์สินและความภักดีของชาวเมือง แต่ความหรูหราและความสุขระดับนี้เป็นสิทธิพิเศษของราชา!

“ตรวจสอบ”

- นกจะงอยปากสั้นตัวใหม่ รูปปั้นของนกที่โกรธอย่างรุนแรง ชิ้นนี้สร้างขึ้นโดยประติมากรที่มีชื่อเสียงที่สุดในประวัติศาสตร์ของทวีป ด้วยเหตุผลบางอย่างไม่สามารถระบุปีที่ผลิตได้ ดูเหมือนว่าชิ้นนี้อยู่เป็นเวลานาน แต่ดูเหมือนจะเป็นที่นิยมในหมู่นักสะสมของเก่า คุณค่าทางศิลปะ: 17

“ฮืมมม”

วีดได้ค้นพบประโยชน์ของการแกะสลักแห่งกาลเวลาแล้ว

“ฉันสามารถขายมันเป็นของโบราณได้”

ทักษะที่ดีที่สุดในการผลิตของเก่าปลอม! เขาสามารถผลิตและจำหน่ายโบราณวัตถุปลอมๆที่ดูเหมือนจะมาจากอาณาจักรนิฟเฟลเฮล์มหรือยุคสงครามได้

“นี่เป็นชิ้นเล็กๆน้อยๆที่แสนอร่อย”

เหล่าแขกที่แสนคุ้นเคยก็มาถึงในขณะที่เขากำลังสร้างประติมากรรม

“นายท่าน ข้ารู้ว่าท่านจะกลับมาอย่างปลอดภัย ข้าขัดเกลาทักษะดาบในขณะที่รอนายท่านอย่างซื่อสัตย์ ไปจัดการศัตรูกัน ศัตรูจะไม่สามารถหลบหนีต่อหน้าดาบของข้าได้!”

มันคืออัศวินเซวิลล์ที่เขามอบชีวิตให้ในลาสฟาลั้งซ์

“อ่า ใช่แล้ว”

มันช่วยไม่ได้ที่จะทำให้วีดนึกถึงเฮสไทเกอร์ ในขณะที่เขามองดูรูปร่างหน้าตาอันหล่อเหลาของเซวิลล์ ลูกน้องที่ประพฤติตนยอดเยี่ยมในการบัญชาการ

แต่ที่โชคร้ายนั้นก็คือ เซวิลล์เป็นเหมือนมนุษย์เฮสไทเกอร์ ประเภทที่หล่อเหลา, เก่ง และมีความรู้เป็นประเภทที่นิยมในหมู่สาวๆ!

“อูมออออออ!”

“มันนานมากเลย โกล โกล โกล ข้าอยากเจอท่านมาก อย่าจากเราไปอีกนะ”

“โฮ่ง โฮ่ง!”

เจ้าเหลือง, โกลด์มินิ และแม้กระทั่งเซอบิรัสก็เข้ามา โกลด์มินิส่องแสงอย่างสดใส และเขามีวิหคทองคำและวิหคเงิน ยืนเกาะอยู่บนไหล่ของเขา

มันเป็นการพบกันที่น่าคิดถึงกับเหล่าประติมากรรมสลักชีพของเขาอีกครั้ง

“พวกแก….”

ปากด้านหนึ่งของวีดยกขึ้น เขาคิดถึงพวกมัน แต่เขาก็รู้สึกรำคาญเมื่อมองดูพวกมัน

“แกกินเต็มที่เชียวนะ”

“แน่นอน. ข้ากินอย่างดีเลย โกล โกล!”

ประติมากรรมสลักชีพเชื่ออย่างแท้จริงว่าเขาต้องประทับใจ การที่พวกเขาไม่ได้เจอกันนาน ดังนั้นพวกมันจึงเชื่อว่าวีดจะเลี้ยงอาหารพวกมัน

พวกมันรู้สึกเหมือนว่าวีดเปลี่ยนไปมากจากเมื่อก่อน นั่นหมายความว่าเจ้านายของพวกมัน ยังคิดถึงพวกมันอยู่

“ฉันก็คิดอย่างนั้น พวกแกกินข้าวที่ฉันทำโดยไม่ต้องคิด!”

“......’

“เจ้าเหลือง ฉันบอกให้แกดูแลร่างกายให้ดี แต่ดูที่ขาหลังและซี่โครงที่เปลี่ยนเป็นไขมันนั่นซิ”

เขาบดขยี้จิตวิญญาณของเจ้าเหลืองในครั้งเดียว!

“อูมอออออออ”

ดวงตาของเจ้าเหลืองเบิกกว้างเมื่อเขากระพริบตา

“โกลด์มินิ แกล่าแล้วแข็งแกร่งขึ้นหรือเปล่า?”

“แน่นอน โกล โกล ข้าอาศัยอยู่ในบริเวณล่าสัตว์”

โกลด์มินิตอบอย่างมั่นใจ เขาประสบกับความตายในอดีต ดังนั้นเขาจึงต่อสู้อย่างหนักเพื่อที่เขาจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไปทักษะใหม่ๆได้รับการพัฒนา ดังนั้นเขาจึงต้องการได้รับคำชม

“ข้าได้เรียนรู้สกิลใหม่ๆ ในระหว่างนี้ โกล โกล”

“สกิลอะไร?”

“การกินเม็ดทองคำจะทำให้ข้าแข็งแกร่งขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆ มันยังช่วยเพิ่มพลังชีวิตด้วย โกล โกล โกล”

“ยะ-อย่าบอกว่าแกใช้มันจริงๆ?”

“มันดีมาก ข้าใช้มันตลอดเวลาในระหว่างการล่า”

“แกอยากจะตายจริงๆซินะ!”

วีดอยู่ในสภาพสิ้นหวังอย่างรุนแรงจากประติมากรรมสลักชีพของเขา

“ปิงหลงและไวเวิร์นอยู่ไหน?”

“พวกเขาอยู่ข้างนอกนั่น”

ปิงหลงและไวเวิร์นกำลังบินอยู่ในบริเวณใกล้ๆของพระราชวัง พวกมันมักจะทำลายหน้าต่างและอาคารใหญ่ๆในโมราต้า และเคยได้ยินเรื่องบ่นมากมายเกี่ยวกับพวกมัน

วีดวางมือบนหน้าผากของเขา

“เจ้าพวกนี้ไม่น่าเชื่อถือจริงๆ พวกมันก่อปัญหามากมายตั้งแต่แรก โชคดีที่พวกมันไม่มีตัวไหนเสียชีวิตในตอนที่ฉันไม่อยู่”

จากนั้นนักรบเจอร์นิก้าก็พูดขึ้น

“เมื่อไม่นานมานี้ พบม้าพันธุ์ดีในอาณาจักร ข้ามีอาการเวียนหัวขณะที่ห้อยอยู่บนเขาสีขาว เพราะมันเคลื่อนไหวเร็วมากเมื่อมันกางปีกออก”

“แล้ว? เจ้ากำลังบอกว่ามันมีราคาแพงอย่างไม่น่าเชื่อ?”

“ไววันกินไปแล้ว”

“หมดเลยเหรอ?”

“ยิ่งกว่านั้นไววันยังเรอหลังจากกินมันอย่างสมบูรณ์”

“…..แล้วปิงหลงล่ะ?”

เอลฟ์ชั้นสูงเอลทินพูดอย่างอายๆ

“ร่างกายของปิงหลงสร้างความยุ่งเหยิงในสวนสมุนไพร สมุนไพรทั้งหมดที่นั่นเสียเปล่าไปเลย”

“ทั้งหมดเลยเหรอ?”

“ทุกอย่างไม่เหลือเลย”

มือของวีดอยู่บนหน้าผากของเขา

มันเหมือนฉากหนึ่งในละครดราม่าที่ประธานบริษัท ต้องทนทุกข์ทรมานจากความดันสูงและดูเหมือนว่าจะทรุดตัวลง มันเกิดจากสมาชิกในครอบครัวหรือพนักงาน ละครดราม่าเรื่องนี้สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นจริง

จากนั้นก็มีออร่าแห่งความมืดและเดธไนท์แวนฮอว์กก็ปรากฏตัวขึ้น

“นายท่าน!”

“แก…แกอยู่ที่นี่ได้ไง แกควรไปโจมตีอาณาจักรฮาเว่นในฐานะอาบิสไนท์ไม่ใช่เหรอ?”

วีดสับสน เขายุ่งมากกับการสร้างประติมากรรมจนไม่ได้ฟังข่าวทวีปเวอร์เซลล์ในเวลาจริง

“ข้าแพ้แล้ว”

“ไม่นะ ทำไมแกถึงแพ้ไวจังห๊ะ”

“ข้าต้องการคืนเกียรติให้แก่อาณาจักรคัลลามอร์ แต่ข้าพ่ายแพ้ต่อจักรพรรดิของอีกฝ่าย”

ร่างกายของวีดเริ่มสั่น

“อาบิสไนท์อาจเรียกได้ว่าแข็งแกร่งที่ในเวลานี้ มันสมเหตุสมผลมั้ยที่แกแพ้ไปแล้วน่ะ?”

“มีศัตรูมากเกินไป”

“หากศัตรูมีมากให้ใช้ยุทธวิธีการรบแบบกองโจร ใช้ความสามารถด้านความเร็วและการบุทะลวงของอาบิสไนท์และดูมไนท์! กวาดทุกอย่างออกไป อย่าบอกนะว่ามันเป็นแค่การเผชิญหน้ากันใช่มั้ย? สนามรบแบบไหนที่แกไม่สามารถหนีไปได้น่ะ?”

“ข้าอยู่ในหุบเขากับคู่ต่อสู้ที่อยู่ด้านบน อย่างไรก็ตามข้าต้องการแสดงความกล้าหาญของอัศวินคัลลามอร์ให้พวกมันเห็น”

“...... .”

“อัศวินอาณาจักรคัลลามอร์หลายคนถูกฆ่าตายอย่างสูญเปล่า ข้านำพวกเขากลับมาทั้งหมด”

“แล้วแกก็ตาย?”

“ท่านไม่เข้าใจคำพูดของข้าเหรอ อีกครั้งนะมีศัตรูมากเกินไป”

“ลูกน้องของแกล่ะ?”

“ถูกกวาดล้างไปแล้ว มีคนจำนวนน้อยที่ถูกทิ้งไว้ในดินแดนที่ถูกครอบครองนั้น จึงไม่สามารถยืนหยัดได้นานนัก”

แวนฮอว์กผู้ซึ่งเป็นผู้บัญชาการของกองทัพแห่งความมืดได้เกากะโหลกด้วยความอับอาย และวีดก็ไม่ได้พูดอะไรซักพัก

เขามีความสัมพันธ์พิเศษกับประติมากรรมสลักชีพและแวนฮอว์ก  มันอยู่นอกเหนือจากการเป็นเจ้านายกับลูกน้อง กล่าวอีกนัยหนึ่งมันเป็นเหมือนพ่อแม่และลูก

“โลกมีการเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์ นั่นคือความจริง แกยังเป็นเด็กเหลือขอ”

ความรู้สึกสูญเสียของวีดนั้นใหญ่มาก มีเพียงการคร่ำครวญที่หลั่งไหลออกมา

เจ้าเหลืองได้เห็นเจ้านายของเขาไว้ทุกข์และพูดว่า

“อูโมออออ ข้ามีลูกมากมาย ข้าไม่ได้แค่พูดนะ แต่ลูกๆของข้าเป็นลูกผู้ชายมากๆ”

“พวกมันคือกระทิงตั้งแต่หัวจรดหาง ทำได้ดี”

“แต่พวกมันกินเยอะมาก”

“เจ้าเหลือง ลูกวัวต้องกินเยอะๆเพื่อให้ตัวใหญ่ขึ้น เติบโตอย่างรวดเร็วเพื่อให้สามารถใช้งานได้”

“พวกมันกำลังกินข้าวจากทุ่งนาของโมราต้า….”

“...... .”

=============================================

แม้ว่าจะมีการบิดและหมุนไม่กี่ครั้งก็ตาม วีดก็จดจ่อกับการผลิตประติมากรรมโบราณจำนวนมากและเพิ่งจะเพิ่มความชำนาญการแกะสลักแห่งกาลเวลาเป็นขั้นต้น เลเวล 4

มันเป็นเทคนิคการแกะสลักลับขั้นสุดท้าย ดังนั้นความชำนาญจึงไม่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็พาสหายไปออกล่าและย้ายพวกเขาไปยังบริเวณใกล้ๆทะเลทรายอันเงียบสงบ

เขาสามารถนำประติมากรรมของเขาไปได้ แต่เขามีเวลาจำกัดและต้องการเพื่อนร่วมงานที่ทำให้เขาสามารถล่าได้อย่างรวดเร็ว

“นี่ไม่ใช่ทะเลทรายนี่”

ไพธอนมีสีหน้าประหลาดใจเมื่อเขามองไปรอบ ๆ

“ผมได้ยินมาว่ามีทะเลทรายทางเหนือ แต่มันอยู่ใกล้กับพระราชวังโลกามาก ผมไม่ได้คาดหวังว่าจะไปที่นั่น”

“เรากำลังจะไปทางใต้ของทวีปเวอร์เซลล์ ใกล้กับทะเลทรายอันเงียบสงบ”

“อะไรนะ? แล้วเราต้องเคลื่อนย้ายข้ามทวีปอย่างสมบูรณ์ จริงๆเหรอ?”

“เชื่อผม”

ยูรินวาดรูปลงบนกระดาษแล้วใช้จินตภาพเคลื่อนย้าย (Picture Teleportation) ทำให้ไพธอนได้รับประสบการณ์ใหม่อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย แต่เมื่อเขามาถึง ลมหายใจของเขาติดขัดและเขาก็รู้สึกแย่ด้วยความร้อน

“มันร้อนจริงๆ ผมสามารถหายใจได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น”

ชายที่ไม่เปิดเผยชื่อพูดอย่างยากลำบาก

ตอนแรกพวกเขาคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ความร้อนจากดวงอาทิตย์ส่องลงมา แต่ในไม่ช้าทรายก็เริ่มทำให้รู้สึกเหมือนแผ่นเหล็กเดือด

‘นี่คือทางเข้าสู่ขุมนรก และฉันอาจจะตายทั้งเป็น คุณวีดจะทำให้เราทุกข์ทรมานจนกว่าเราจะใกล้ตาย’

เพลกำลังจัดสายธนูอย่างเงียบๆ โดยไม่มีการท้วงใดๆ วีดเป็นนักผจญภัยตัวพ่อและพูดขึ้นว่า

“อ่า มันก็ดีกว่าความเย็นละนะ”

“...... .”

เขาเคยผ่านมันมามาก และได้ข้อสรุปว่าความหนาวเย็นนั้นมันเลวร้ายมาก! บทลงโทษของความร้อนจะทำให้พละกำลังลดลงอย่างรวดเร็ว นอนจากนั้นทำให้ความเพียรและความยืดหยุ่นของเขาเพิ่มขึ้นในทะเลทราย

ชายนิรนามหันกลับมาและถาม

“แล้วบริเวณล่าอยู่ที่ไหนเหรอครับ? เราต้องจัดการมอนสเตอร์ที่ผ่านมาที่นี่หรือเปล่า?”

“ในทะเลทราย กลุ่มดาวและภูมิประเทศที่ผิดปกติ มันจะระบุตำแหน่งสิ่งต่างๆ อย่างเช่นโอเอซิส ดันเจี้ยนอยู่ทางนั้น มันไม่ไกลหรอก”

วีดชี้ไปในทิศทางของดวงอาทิตย์ที่กำลังลอยและรุนแรง

“นี่ไม่ใช่ทิศทางที่แน่นอนหรอก อาจมีการเปลี่ยนแปลงไปมาก”

“คุณเห็นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่”

“ผมจำวันที่แน่นอนไม่ได้ แต่มันน่าจะอยู่ราวๆ 500 ~ 700 ปีก่อนในทวีปเวอร์เซลล์...”

“เวลามันจะไม่เปลี่ยนแปลงพื้นที่ไปหมดเหรอ?”

“นี่เป็นสถานที่มีค่ามาก มีดันเจี้ยนจำนวนมากมายในที่ผืนนี้”

=============================================

“เดินว่องไว อัญเชิญราชสีห์วิ่งบนพื้นทราย!”

ต้องขอบคุณเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ของอัลเวรอน พวกเขามาถึงบริเวณล่าในเวลาเพียง 5 นาที ทางเข้าสู่ถ้ำอยู่ในเนินที่ถูกปกคลุมด้วยทราย

มีการเอาตัวรอดที่แข็งแกร่งมากมายในทะเลทราย ดังนั้นมันจึงเป็นพื้นที่ล่าที่ดี มันเป็นเพราะพวกมันต้องเอาชนะสภาพแวดล้อมเพื่อความอยู่รอด

“เราจะเข้าไปที่นี่”

ไพธอน, ชายนิรนาม, เพล, อัลเวรอน และวีดย้ายเข้าไปในถ้ำโดยไม่ทันคิด

ครึก ครึก ครืน!

ในขณะนั้นดินก็ถล่มและปกคลุมทางเข้าดันเจี้ยน

ตริ้ง!

- ดันเจี้ยนใต้ดินร้อนได้ถูกค้นพบ นี่เป็นดันเจี้ยนที่เก่าแก่มาก ดันเจี้ยนนี้ไม่หลงเหลืออยู่ในความทรงจำของผู้คนหรือหนังสืออีกต่อไป เป็นเวลานานมากแล้ว ที่มีร่องรอยของมนุษย์มาที่นี่ หรือมีเหยื่อเข้ามาด้วย ผลประโยชน์: ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 698 ค่าประสบการณ์และการดรอปไอเทมจะเพิ่มเป็นสองเท่าในหนึ่งสัปดาห์ มอสเตอร์ตัวแรกที่ถูกสังหารในแต่ละประเภทจะดรอปไอเทมที่หายาก

“มันเป็นกับดัก!”

ไพธอนดึงดาบออกมาด้วยความตกใจและวีดก็พูดอย่างใจเย็น

“ดันเจี้ยนในทะเลทรายแต่เดิมก็เป็นอย่างงี้แหละ ทางเข้าถูกปิดกั้น ดังนั้นเราจึงไม่สามารถออกไปทางนั้นได้ เส้นทางมันไม่ซับซ้อนและเราต้องตรงไปเพื่อต่อสู้กับมอสเตอร์”

เพลถามคำถามอย่างใจเย็น

“มอนสเตอร์จะออกมาได้ยังไงเหรอ?”

“เอาล่ะ เราแค่ต้องกำจัดพวกมัน ไม่งั้นพวกมันจะรวมกลุ่มกัน”

วีดมาที่นี่ในช่วงเวลาที่เขาเป็นผู้ปกครองทะเลทราย ในเวลานั้นเขาได้พบดันเจี้ยน แต่ไม่มีใครค้นพบมันเป็นเวลานานดังนั้นทางเข้ามันจึงเปลี่ยนไป

ตอนนี้เขาได้ประโยชน์จากค่าประสบการณ์ x2 จากมอนสเตอร์

ในอดีตเป็นที่ที่แมงป่องพิษยักษ์ปรากฏตัว ดังนั้นมันจึงเป็นแหล่งล่าที่ดีพอสมควร พวกมันเลเวล 500 ดังนั้นมันจะไม่มีผลใดๆ ต่อราชาทะเลทรายเลเวลสูง แต่ตอนนี้เลเวลของปาร์ตี้ล่าอยู่ในช่วงเลเวล 400 ดังนั้นจึงเป็นพื้นที่ล่าที่ดีทีเดียว

พวกเขาเป็นเพื่อนมนุษย์ไม่ใช่ประติมากรรมสลักชีพ ดังนั้นพวกเขาจะต้องดูแลตัวเอง

วีดบอกเพื่อนร่วมงานของเขา

“นี่เป็นการต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ในขณะที่เราทะลวงทางออกไป  หากมีใครอู้หรือตกอยู่ในอันตรายร้ายแรง ผมจะไม่ช่วยคุณ อย่างน้อยๆพวกคุณก็ต้องมีความชำนาญในทักษะอย่างเหมาะสม”

“มันจะเกิดอะไรขึ้นถ้าผมตายในระหว่างนั้น”

“ผมก็จะหาเพื่อนร่วมงานคนใหม่”

“ผมชอบทัศนคตินี้!”

“ผมจะไปก่อน ตามผมมาและจัดการพวกมัน”

และการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น!

วีดคุ้นเคยกับมอนสเตอร์เนื่องจากเคยเผชิญหน้าพวกมันในทะเลทราย แต่คนอื่นไม่ใช่

แมงป่องพิษยักษ์นั้นมีเปลือกที่แข็งเป็นเกราะ มันสลับระหว่างการโจมตีด้วยกรงเล็บแหลมสองอันและหางที่ต่อยอย่างรวดเร็ว หากพวกเขาถูกเหล็กในต่อย พลังชีวิตของพวกเขาจะลดลง 20,000 ~ 30,000 ร่างกายที่แข็งแกร่งและความรวดเร็วในการโจมตีทำให้มันเป็นมอนสเตอร์ที่อันตรายและมีเล่ห์เหลี่ยม

ในทางกลับกันพวกมันก็มีจุดอ่อนเช่นกัน หากข้อต่อหรือจุดเชื่อมต่อระหว่างเปลือกถูกโจมตีมันก็เป็นเรื่องง่ายที่พวกมันจะเสียชีวิต

“ดาบประกายแสง!”

วีดต่อสู้โดยใช้เพลงดาบประกายแสง

‘ถูกต้องแน่นอน มันไม่ควรผิดพลาด เลเวลของฉันตอนนี้ หากฉันกะการโจมตีผิดทาง มันก็สามารถฆ่าฉันได้’

เขาต้องการที่จะมีสมาธิกับการโจมตีที่แข็งแกร่งของแมงป่องพิษยักษ์ เขาใช้ประติมากรรมวินาศเพื่อเพิ่มพละกำลังของเขา

เขาจงใจไม่เพิ่มความแข็งแกร่งหรือความว่องไว ด้วยพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างน้อย 20 เท่า จะทำให้เขาไม่เหนื่อยไม่ว่าเขาจะต่อสู้มากแค่ไหนก็ตาม

- การโจมตีต่อเนื่องครั้งที่ 8 ประสบความสำเร็จ แมงป่องพิษยักษ์ถูกทำลาย มีการบันทึกชัยชนะที่น่าเหลือเชื่อ ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 1 เนื่องจากการจัดการแมงป่องพิษยักษ์ในเวลาที่สั้นที่สุดความว่องไวเพิ่มขึ้น 1

เขาเห็นเหยื่อและกินมัน!

“ย่ะ หึ หู่ว!”

การต่อสู้ของวีดรวดเร็วและแม่นยำ มันง่ายขึ้นกว่าเดิมมากในการทำอีกครั้ง

แม้ว่าพลังโจมตีของเขาจะเทียบไม่ได้กับตอนที่เขาอยู่ในทะเลทราย เขาใช้ประสบการณ์ของเขา ในการใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนของพวกมันอย่างชำนาญ

อัลเวรอนและเพลอยู่ใกล้ๆด้านหลังวีด

“ความประสงค์อันศักดิ์สิทธิ์ ป้องกันพิษ”

อัลเวรอนใช้เวทย์มนตร์ศักดิ์สิทธิ์เพื่อโจมตีแมงป่อง หรือใช้เวทมนต์ป้องกันเพื่อนร่วมงานของเขา

อัลเวรอนเป็นผู้รับเลือกให้เป็นโปปของวิหารเฟรย่า แม้ว่าพลังของเขาจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับนักบุญอาเฮลลุนได้ แต่เขาก็แข็งแกร่งกว่าผู้เล่นทั่วไปมาก

เวทมนตร์อันศักดิ์สิทธิ์ของอัลเวรอนถูกใช้อย่างต่อเนื่อง และเอฟเฟกต์นั้นเพิ่มขึ้นหลายเท่า เนื่องจากความบริสุทธิ์ นอกจากนี้ความใสซื่อของเขานั้นหมายความว่าเขาไม่เคยอู้งาน

“ศรน้ำแข็งเจาะทะลุ!”

เพลยิงธนูไปที่ปากแมงป่องพิษและเจาะทะลุมัน

ฟิ้ว ตึ่ก ตึ่ก ตึ่ก!

มันผ่านร่างของแมงป่องพิษยักษ์ 5 ตัวติดต่อกัน

“คุณวีด!”

“รู้แล้ว”

วีดทุบดาบของเขากับร่างน้ำแข็งของแมงป่องพิษยักษ์ เขาสวม ดาบปีศาจโคลเดอริม (Koldeurim Daemon Sword) {เล่ม12ตอน9} แทนที่จะใช้ดาบที่สร้างโดยมังกรแดงหรือดาบดาวสีชาด (Red Star) {เล่ม20ตอน10}ในกรณีของลักษณะดาบดาวสีชาด เขาจำเป็นต้องลดการใช้งานให้น้อยที่สุดในขณะที่เขาใช้ประโยชน์จากจุดอ่อนในระหว่างการล่าได้

ชิ้ง!

- การโจมตีคริติคอลประสบความสำเร็จ มอนสเตอร์ที่ถูกแช่แข็งได้รับความเสียหายเต็มจำนวน ความเสียหายแสดงผล 12 เท่า มอนสเตอร์ถูกกำจัดแล้ว ได้รับชื่อเสียงจากการต่อสู้ 1

ลูกธนูที่มีเวทมนตร์น้ำแข็งนั้นค่อนข้างแพง แต่มันก็ทำให้มั่นใจได้ว่ามันเป็นผลของเวทมนตร์น้ำแข็ง

วีด, อัลเวรอน และเพล ผ่านถ้ำแมงป่องพิษยักษ์อย่างรวดเร็ว พวกแมงป่องขุดออกมาจากพื้นดินผ่านกำแพงหรือลงมาจากเพดาน

แวนฮอว์กและโทริถูกเรียกตัวมาเพื่อช่วยเช่นกัน

“หืมม ข้าชอบมันนะ ข้าจะจัดการมัน!”

ไพธอนดึงดาบใหญ่อย่างช้าๆ และเดินตามหลังมา เขาไม่ได้ใช้เทคนิคขั้นสูงใดๆกับแมงป่องพิษยักษ์ เขาแค่ใช้พลังมหาศาลทุบแมงป่องพิษเท่านั้น

มอนสเตอร์ธรรมดาจะไม่สามารถจัดการกับพลังของดาบใหญ่ได้ แม้จะมีเปลือกแข็งที่ไม่บุบสลาย แต่ก็ยังคงได้รับความเสียหายสะสม

“พลังชีวิตของมอนสเตอร์ต่ำกว่าที่คิดนะ อ่า บางทีผมแค่ต่อสู้ได้ดีจริงๆ?”

“อย่ากินรามยอนโดยไม่ซดน้ำซุป มันจะเริ่มจากนี้เป็นต้นไป”

ไพธอนรู้สึกประหลาดใจที่เห็นแมงป่องพิษยักษ์ในพื้นที่ แมงป่องปกคลุมไปทั่วผนัง, เพดาน และพื้น

“คุณไม่สามารถย้อนกลับในดันเจี้ยนนี้ได้ ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดเราจะถูกขัง”

ไพธอนควบคุมจิตวิญญาณของเขา เขาโจมตีแมงป่องที่วิ่งหรือกระโดดเข้าหาเขา หากเขาไม่ได้โจมตีแมงป่องพิษยักษ์อย่างถูกต้องแล้ว เขาจะต้องชดใช้ราคาค่างวด

ชายนิรนามสลายตัวในเงามืด เขาปรากฏตัวขึ้นหลังแมงป่องแดง และใช้กริชโจมตีลงในจุดอ่อนของมันอย่างแม่นยำ

มันเป็นรูปแบบการโจมตีทั่วๆไปของมือสังหาร ดังนั้นในการล่านี้ เพื่อนร่วมทีมจึงไม่มีใครประหลาดใจ นักลอบสังหาร(Assassin) เป็นอาชีพที่ต้องพยายามซ่อนตัวให้มากที่สุด การสวมเสื้อผ้าสบายๆในดันเจี้ยนนั้น จะไม่สามารถตัดสินได้ว่าพวกเขาเป็นนักเวทย์, นักบวช, โจร หรือนักลอบสังหาร

ความเร็วในการเคลื่อนไหวของวีด ไม่เป็นที่ยอมรับของคนที่มากับเขาเป็นครั้งแรก

“ช้านะ ผมหาวสองครั้งแล้ว ดังนั้นต้องเคลื่อนไหวให้เร็วขึ้น”

‘แล้ว…’

‘แบบนี้ถือว่าช้าเหรอ?’

พวกเขาเดินเร็วพอๆที่จะเรียกว่าวิ่งในดันเจี้ยนเลยก็ได้ ไม่มีเวลาสำหรับการสอดแนม, พักคนเดียว หรือพูดคุยสบายๆ

พวกเขาวิ่งเข้าไปใจกลางสถานที่ที่มีมอนสเตอร์กำลังเคลื่อนที่อยู่  ไพธอนและชายนิรนามตามมาข้างหลังขณะที่จัดการพลังชีวิต, พละกำลัง และมานา

หากพวกเขาพลาญมานาหมดไปกับการใช้ทักษะบริเวณกว้างแล้ว มันจะทำให้ใช้เวลานานในการจัดการกับกลุ่มของแมงป่องพิษยักษ์

เมื่อใดก็ตามที่วีดชะลอตัว เพลก็จะสนับสนุนเขาด้วยการยิงธนู มอนสเตอร์กำลังล้นและพวกเขาไม่มีเวลาอู้ ทั้งการกวาดไอเทมและค่าประสบการณ์นั้นได้มาจากการต่อสู้

มันเป็นประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยมพร้อมกับผลลัพธ์ที่ดีที่สุด เวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ของอัลเวรอนก็เหลือเชื่อเช่นกัน มือและเท้าของพวกเขาขยับเร็วขึ้นและมันทำให้เพิ่มความเร็วในการล่า พวกเขาเริ่มเข้าขากันและในไม่ช้าก็ผ่านดันเจี้ยน

‘ฉันตะลึงไปเลย เดิมทีฉันไม่เชื่อมั่นในเพื่อนร่วมทีมของฉันเท่าไหร่…. โดยปกติร่างกายของพวกเขาจะแข็งทื่อในสถานที่อันตรายเช่นนี้กับมอนสเตอร์มากมาย หากพวกเขากังวลเกี่ยวกับความปลอดภัยแล้วละก็ ความเร็วในการล่าจะลดลง’

ไพธอนมีประสบการณ์ในหลายๆกรณีในการล่าอย่างอื่นๆ เนื่องจากการเกิดขึ้นอย่างฉับพลันของมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง พวกเขาไม่สามารถใช้ทักษะของพวกเขาได้ แต่ในสถานที่นี้ไม่มีใครที่มีปัญหากับจิตวิญญาณนักสู้

แม้จะมีดันเจี้ยนที่เต็มไปด้วยอันตราย แต่ทุกคนก็มีส่วนร่วม

‘ในอัตรานี้ ฉันสามารถแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างรวดเร็ว ถ้าฉันมีเพื่อนร่วมทีมที่ดีในช่วงแรกๆของรอยัลโร้ดนะ ฉันก็อาจจะมีเลเวลสูงกว่าเดิม 40 เลเวล มันเป็นไปได้ที่จะสร้างความก้าวหน้าในดันเจี้ยน’

เขาพยายามเข้าใจความเร็วในการล่าของวีด  วีดเข้าสู่พื้นที่อันตรายและตามล่าทุกอย่างที่ขวางหน้า

ไพธอนไม่ได้มีช่วงเวลาสั้นๆให้ว่างในระหว่างการต่อสู้ ในขณะที่เขาให้ความสนใจกับวีดที่ปลายหางตาของเขา

วีดแทงหัวแมงป่องพิษยักษ์ด้วยดาบของเขา แมงป่องพิษยักษ์ในส่วนลึกของถ้ำถูกคุกคามด้วยการโจมตีอย่างต่อเนื่อง การโจมตีอย่างต่อเนื่องสามหรือสี่ครั้งเพื่อเล็งจุดคริติคอลส่งผลให้แมงป่องพ่ายแพ้

ในขณะที่การนำต่อสู้กับศัตรูที่อันตราย วีดก็เข้าใจการเคลื่อนไหวของเพื่อนร่วมงานของเขาด้วย

หัวหน้าปาร์ตี้กำลังเพิ่มประสิทธิภาพการล่าสูงสุด เขาจึงเชื่อว่าพวกเขาจะตามเขาไป

‘ฉันไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่งกว่าฉัน แต่ค่าสถานะของเขานั้นยอดเยี่ยม และได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี มีการใช้ทักษะหลากหลาย ตามสถานการณ์’

ไพธอนเป็นผู้ที่ทำภารกิจมาสเตอร์นักรบในทวีปเวอร์เซลล์และเผชิญหน้ากับศัตรูมากมาย

เขาไม่สามารถเชื่อได้เลยว่าประติมากรจะมีความแข็งแกร่งและพละกำลังมหาศาล วีดใช้เทคนิคดาบลับ ร่างแยกศาสตรา, ดาบประกายแสง หรือวิชาดาบเฮอแรม ขึ้นอยู่กับสถานการณ์

{ชื่อสกิลอ้างอิงจากเล่ม 28 ตอน 9}

‘นี่คือจุดประกายความแข็งแกร่งของผู้ปกครองแห่งทะเลทราย และเขาได้แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการด้นสดและการตัดสินใจได้อย่างทันที ฉันจะต่อสู้แบบนั้นได้ไหมนะ’

มันยากที่ไพธอนจะสรุปผลได้ นอกจากนี้เขายังต้องพิจารณาผลของเวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ของอัลเวรอนด้วย

แต่เขาทำให้มอนสเตอร์บางส่วนจบชีวิตลง เขามีความมั่นใจว่าเขาสามารถกำจัดพวกมอนสเตอร์ได้

อย่างไรก็ตามเขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยในตัววีด

‘เขาแข็งแกร่งกว่าผู้เล่นระดับสูงคนอื่นๆ เลเวลของฉันคือ 465 ดังนั้นบางทีเลเวลเขาอาจจะสูงกว่านั้นเล็กน้อย ที่แน่ๆประติมากรจะมีค่าสถานะที่อ่อนแอ แม้ว่าทักษะทั้งหมดของเขาจะไม่ได้รับการเปิดเผย…. อ่า ความสามารถในการต่อสู้ของฉันก็เกินกว่าเลเวลของฉันด้วย ฉันชอบที่จะดูเขาต่อสู้มากขึ้น’

เขาใช้ทุกโอกาสเพื่อดูวีด ผู้เล่นอันดับต้นๆ ของทวีปเวอร์เซลล์ อย่างบาร์ดเรย์ และวีดนั้นเป็นคู่แข่งของเขา

แน่นอนว่าเขาต้องใช้โอกาสนี้เพื่อเฝ้าดูการต่อสู้ของวีดอย่างใกล้ชิด

‘ฉันสามารถฆ่าเขาด้วยการซุ่มโจมตี คันมือคันไม้จริงๆ แต่นี่เป็นพลังของเทพสงครามวีดจริงๆเหรอ? รูปลักษณ์ที่มีเสน่ห์น่าดึงดูดที่ฉันเห็นในวิดีโอการต่อสู้ของเขายังไม่ปรากฏขึ้น’

ชายทั้งสองคิดเช่นนั้น พวกเขาคิดว่าพวกเขาสามารถชนะเขาได้ วีดในตอนนี้กำลังพยายามโจมตีที่ใหญ่ที่สุด

เขาไม่สามารถล่าได้เท่าที่ควรเป็นเวลานานเนื่องจากเทคนิคการแกะสลักลับขั้นสุดท้าย เขาละเลยทักษะของเขาและเลเวลของเขาก็ลดลง

เขามีความแข็งแกร่งอย่างท่วมท้นในช่วงที่เขาอยู่ในทะเลทราย แต่เขารู้สึกถึงความอ่อนแอหลังจากกลับมาสู่ความเป็นจริงทำให้เขารู้สึกขมขื่น

“เราจะเริ่มล่าให้เร็วขึ้น และมีความเสี่ยงที่มากขึ้น ดังนั้นโปรดดูแลพลังชีวิตของคุณด้วย มันจะมีมอนสเตอร์มากกว่านี้”

“นั่น…. เมื่อไรจะถึงเวลาพักล่ะ?”

“เราจะพักหลังจากเคลียร์ดันเจี้ยนแล้วไปยังพื้นที่ล่าต่อไป”

“อาหารเย็นล่ะ?”

“กินขนมปังธัญพืชขณะเคลื่อนย้าย”

ชายที่ซุ่มซ่อนอยู่ในเงามืดปรากฏตัวขึ้น

“ใช้เวลาเดินทางนานเท่าไหร่ครับ?”

“3 นาที”

“......”

หลังจากนั้น 2 ชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงใจกลางของดันเจี้ยนและพูดว่า

“โอ้ ผมรู้ว่า ผมไม่ได้บอกบางอย่างที่สำคัญกับพวกคุณ โปรดจำไว้ด้วยว่ามีมอนสเตอร์บอสเลเวล 500 ที่อยู่ใกล้ๆนี่”

“เราจะไม่เลี่ยงมอนสเตอร์พวกนี้ใช่มั้ย?”

ชายนิรนามถามคำถาม มอนสเตอร์เลเวล 500 โดยปกติล่ากันเป็นกิลด์

“ความสมดุลของมันไม่ดี มันเป็นเหมือนเค้กข้าวไหว้บรรพบุรุษ มันเป็นสิ่งที่จะกินก่อนอาหารจานหลัก โดยเฉพาะหนังของมันมีประโยชน์ทีเดียว”

“แต่ถ้าเราพลาดแค่ครั้งเดียวชีวิตของเราจะตกอยู่ในความเสี่ยง เราควรเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้อย่างไร?”

“อย่าทำพลาด คุณไม่ใช่เด็กแล้ว คุณควรดูแลชีวิตของตัวเองได้”

เพลได้เตรียมพร้อมไว้ทุกอย่างแล้ว เขารู้ได้จากการล่ากับวีดว่าเขาต้องตื่นตัวตลอดทุกนาที

เพลรู้สึกถึงความสำเร็จอย่างมากจากความเร็วในการล่าที่เหลือเชื่อ  การบรรลุเป้าหมายอย่างไม่สมเหตุสมผลทำให้เขารู้สึกมีความสุข

‘เทพสงครามวีด ฮืมมม น่าอัศจรรย์เหมือนอย่างข่าวลือ วีดเสร็จสิ้นการล่ามอนส์ด้วยประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยม ฉันอาจได้ประโยชน์จากวีด’

‘เฮ้ เงาแห่งความตายที่สังหารมอนสเตอร์ขนาดใหญ่ โดยปกติฉันจะต้องกำจัดมันด้วยกลุ่มนักฆ่าชั้นยอดขนาดเล็ก…. อย่างไรก็ตามฉันประสบความสำเร็จในระดับนี้ด้วยวีด’

แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็ได้ยินวีดพูดพึมพำด้วยเสียงที่หงุดหงิด

“ที่แรกที่ฉันเลือกนั้นมันง่ายเกินไป”

“......”

“มอนสเตอร์ในดันเจี้ยนต่อไปมีความแข็งแกร่งเป็นสองเท่า และที่ยากที่สุดของพวกมันคือพลังชีวิตสูง ทนความเบื่ออีกนิดนะเพราะสถานที่ต่อไปน่าจะสนุก”

“พื้นที่ล่าต่อไปมีความยากแค่ไหน?”

“มันคล้ายๆกับระดับของข้าวผัดกิมจิ”

มหาจักรพรรดิวีด!

แรงขับเคลื่อนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของเขาในภารกิจเทคนิคการแกะสลักลับขั้นสุดท้าย คือความสามารถในการล่าของวีดและลูกน้องของเขา

ไพธอนและชายนิรนามเข้าใจว่าทำไมนักรบทะเลทรายถึงได้แข็งแกร่ง

‘เฮ้ เขากำลังโม้ มันอาจจะยากกว่านี้นิดหน่อย’

‘เขากำลังขู่ล่วงหน้า เขาแค่พยายามทำให้เราเป็นกังวล’

และความคิดของเพล

‘ฉันจะตายภายในไม่กี่วันนี้ มันจะดีถ้าฉันหมดสติและตื่นขึ้นมาหลังจากการล่ามันจบแล้ว!’

จบ เล่ม 40 ตอน 5

ผู้แปล : Rastymay

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Masterpiece-ผลงานชิ้นเอก, ศิลปะที่โดดเด่น,ทักษะ,ฝีมือดี

Magnum Opus-งานศิลปะชิ้นเอก, งานศิลปะใดๆที่มีขนาดใหญ่

2 คำนี้ความหมายเหมือนกัน Syn.กันและกัน แต่บทนี้โผล่มาทั้งสองคำ ดังนั้นขออนุญาตใช้ทับศัพท์