วันเสาร์ที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559

เล่ม 15 ตอนที่ 9 นรกของประติมากร แปลโดย Ashy Dragoon

เล่ม 15 ตอนที่ 9 นรกของประติมากร แปลโดย Ashy Dragoon

สถานที่ๆวีดและสมิธ มาถึงหลังจากผ่านแบล๊คเกต (ประตูสีดำ) คือภูเขาหินเจ๊ตแบล๊ค(สีดำทะมึน) ซึ่งไม่มีต้นไม้เลยซักต้น 
แน่นอนมันไม่ใช่ภูเขาหินธรรมดา
ก้อนหินทุกก้อนกลายเป็นสีดำ อีกทั้งยังมีรูอยู่เต็มไปหมด และก็มีแม่น้ำไหลผ่านพื้นที่แถวนั้น
- วู๊ววววว
- ช่วยพวกเราด้วย  ช่วยด้วย
- ช่วยฉันหนีจากความเจ็บปวดนี้
เสียงแม่น้ำคร่ำครวญออกมา มันฟังเหมือนเสียงผีที่กำลังร้องไห้
 ‘หรือนี่คือ แม่น้ำโหยหวน?’
มีประติมากรรมอยู่จำนวนหนึ่งบนภูเขาหิน
เหมือนความชั่วร้าย คู่อริแห่งความอาฆาตแค้น มีประติมากรรมจำนวนมาก ดูน่าขนลุกจนทำให้ปีศาจร่ำไห้ได้!
คอของแม่ถูกตัดขาดในขณะที่กำลังอุ้มลูกอยู่  คนแม่และลูกนั้นไม่ใช่มนุษย์แต่เป็น ออร์ค
โทรลล์กำลังใช้หอกแทงกันและกัน   เหล่ามนุษย์กำลังทำสงครามกันเป็นกลุ่มๆ
แม้แต่ฉาก หมู่บ้านถูกปล้นและเผาจนวอดวาย ก็ถูกแสดงออก ผ่านประติมากรรม
เมื่อตามกระแสน้ำไป   กลุ่มของประติมากรรมเรียงรายขึ้นและต่อเนื่องไม่รู้จบ
 “อะ แฮ่ม”
มันมากพอที่จะทำให้วีดหน้าตาบูดเบี้ยว
ประติมากรรมบางชิ้นแสดงให้เห็นแต่ภาพในเชิงลบ ไม่มีภาพในเชิงบวกเลย
สำหรับคนธรรมดา   มันอาจจะเป็นอะไรที่เห็นแล้วช่วยไม่ได้แต่รู้สึกต่อต้าน
แต่สำหรับประติมากรเช่นวีดแล้ว กลับรู้สึกเหมือนกับว่า  สามารถเข้าใจได้ถึงสภาพชีวิตของทาส
รูปปั้นของชายคนนึงที่ไม่สนใจเด็กน้อยผอมแห้งและกำลังกินสเต๊ก ขณะที่เด็กซึ่งมองดูเหมือนทาส กำลังกินขนมปังข้าวบาร์เลย์
 “ถ้าคุณไม่มีเงิน แล้วคุณก็จะอด พวกเขาต้องดูแลตัวเองด้วยการแบ่งขนมปังข้าวบาร์เลย์  ”
มันเป็นประติมากรรม ที่นำมาซึ่ง ความเห็นอกเห็นใจจากวีด100%!
เด็กๆอาจจะโชคดี ที่ถูกจับเป็นทาส โดยผู้ค้าทาสที่ชั่วร้าย  เพราะว่าถ้าเป็นวีดแล้ว เขาจะไม่ได้แม้ข้าวเลยแม้แต่ถ้วยเดียว!
ขบวนรูปปั้นยาวต่อเนื่องไร้ที่สิ้นสุด ทอดยาวไปตามแม่น้ำโหยหวย  แม่น้ำหยาบกระด้าง และ มีเสียงแหบแห้ง เสียงพึมพำ ดังระงมตลอดตามกระแสน้ำที่ไหลผ่าน
- วูซวววววว
- ฆ่าฉันนนน   ฆ่าฉันนนน
เมื่อวีดมองตามแม่น้ำไป เขาเห็นมันไม่ใช่ น้ำธรรมดา
ลึกลงไปข้างในแม่น้ำ  วิญญาณหลากหลายชนิดของมอนสเตอร์ และมนุษย์ ปรากฏให้เห็นจากข้างใต้ของแม่น้ำ
พวกมันแสดงให้เห็นถึงความเครียด ที่ยากเกินกว่าจะได้เห็น บรรยากาศชวนขนหัวลุก ยิ่งกว่าในบ้านผีสิงซะอีก
สมิทบอกว่า "บางทีมันอาจจะเป็นอิทธิพลของประติมากรรมหรือเปล่า"
 “ยังไง?
 “ข้ากำลังพูดถึงงานศิลปะ  พื้นฐานงานศิลปะคืออารมณ์ ความรู้สึก   รูปปั้นประติมากรรมเหล่านี้ ทำให้เกิดแม่น้ำคร่ำครวญ”
คำพูดเหล่านี้ วีดสามารถหาความเชื่อมโยงได้
ความรู้สึกของประติมากรฝังลึกลงไปในประติมากรรม ไม่ว่าพวกมันจะมีความเหมือนหรือคล้ายกันแค่ไหนก็ตาม แต่พวกมันกลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน (Admin: ผลงานชิ้นเดียวกัน แต่กลับให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน)
บางคนถูกปลุกให้ตื่นตอนกลางคืนจะดูซีดเซียว  แต่ว่าไม่มีผลกับหญิงสาวซึ่งถูกสารภาพจากใครบางคนซึ่งหลงรักปรากฏ ในสภาพซีดเซียว
ความหวังและความทะเยอทะยาน เต็มไปด้วย ความรัก!
ถ้าสิ่งที่เหมือนกัน ประติมากรรมสื่อจะถึงความแตกต่าง ของอารมณ์ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับ ความรู้สึกที่มันถูกปั้นขึ้นมาหรือถูกแกะสลักออกมาให้เป็นแบบนั้น
มันดูเป็นธรรมชาติ เหมือนกับบทกวีที่ นักกวีแต่งขึ้นมา หรือนักเขียนนิยาย ที่ต้องการจะสื่อให้เห็นอารมณ์ที่แตกต่างกัน
งานศิลปะที่สามารถเข้าถึงอารมณ์นั้นๆได้
ถ้าบ้านของใครสักคน เต็มไปด้วยรูปวาดหรือประติมากรรมอันมืดมน แน่นอน พวกเขาจะรู้สึกตกต่ำและไม่ค่อยมีแรงจูงใจ  และถ้าในบ้านเขาเต็มไปด้วยประติมากรรมในด้านลบ  พวกเขาก็ไม่แม้แต่จะอยากลุกขึ้นในตอนเช้า
อาจจะเหมือนถูกกระตุ้นทีละเล็กทีละน้อย หรืออาจจะรู้สึกเฉยๆ แต่พอนานไป หลายปี หลายสิบปี(ทศวรรษ) มันก็สามารถทำให้คนๆนั้นเปลี่ยนไปได้
 “มันเป็นเพราะลักษณะของภูมิประเทศน่ะ”
 “ห๊ะ ?
 “ข้าบอกว่ามันเหมือนกับ อพาร์ทเม้น(ตึกเช่า) ที่มองเห็นแม่น้ำฮัน  ถึงได้แพงกว่ายังไงล่ะ?
 “ที่เจ้าพูดมา มันหมายความว่าไง?
 “ยิ่งวิวสวยเท่าไหร่ ราคาของอพาร์ทเม้นยิ่งแพงมากขึ้นเท่านั้น ก็ประมาณนั้นล่ะมั้ง”
วีดคิดว่าเขาน่าจะเข้าใจ
ถ้างานศิลปะสามารถสื่ออารมณ์ออกมาได้  มันยากที่จะเห็นประติมากรรมที่สร้างด้วยเจตนาอันชั่วร้าย สามารถส่งผลทำให้เกิดอิทธิพลต่อแม่น้ำ
ประติมากรรมที่ถูกสร้างด้วยภูมิประเทศ!
วีดมีประสบการณ์เกี่ยวกับทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่รอบตัวเขา
 “โดยทั่วไปแล้ว ไม่มีอะไรแน่นอนไปกว่าราคาของอะพาร์ทเม้น นอกจากนั้นแล้ว พวกเรารู้แล้วว่าที่นี่คือที่ไหน
ได้เวลาแล้ว
ติ๊งงง!
***************************************
- ทางเข้าสู่ขุมนรก
คุณได้เข้าสู่ แม่น้ำโหยหวน
สุดขอบเขตแดน ที่ซึ่งสิ่งมีชีวิตสามารถหายใจได้
มันคือที่ซึ่ง นักบวช จากวิหารมาทัลลอส ผู้นำความตายมายังขุมนรกแห่งนี้
********************************************
 “โอ้ คุณพระ”
สมิท ยักไหล่
 “นี่คือสุดขอบเขตแดนมนุษย์สินะ  ข้าไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนตอนที่เป็นทหารรับจ้าง  อย่างน้อยก็เอาเหล้ามาให้ข้าสักขวดดิ๊  ด้วยไอ้นี่ จะทำให้ความสัมพันธ์กับเพื่อนๆในวงเหล้าดีขึ้นเรื่อยๆ เอ้า เฮ๊-ฮา!”
สมิธ มีความสุขตอนเขาดื่ม
วีดถอนหายใจยาววววว
หลังจาก แวะที่นี่ที่โน่น  ตอนนี้เขามาถึงทางเข้าสู่นรกแล้ว และมาพร้อมมากับขี้เมา
 ‘ไม่สงสัยเลยว่าทำไมพื้นที่รอบๆ ถึงได้ดูแปลกประหลาดนัก....
บรรยากาศน่าขนลุก คล้ายกับตอนเขาไป โทเดียม!
เขาไม่รู้สึกถึงร่องรอยของมนุษย์ และมันเปรียบเทียบกันไม่ได้เลย อ้างว้างและ เยือกเย็น
วีดพยายามดึงเข็มทิศออกมา  แต่ว่าเข็มมันหมุนติ้วไม่ยอมหยุด  เมื่อเขามองตำแหน่งดวงดาวบนฟ้าก็ไม่สามารถยืนยันได้
 ‘ถ้ามันเป็นแบบนี้ เราหันหลังกลับไม่ได้แล้ว....
วีดเดินตามทางแม่น้ำโหยหวนพร้อมกับสมิท
ประติมากรรมนับพันชิ้นถูกวางเรียงรายตามเส้นทางน้ำแห่งนี้
เขาไม่สามารถหาประติมากรรมในเชิงบวกได้เลย แม้ว่าเขาพยายามมองหาอย่างเต็มที่แล้วก็ตาม  เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ รูปปั้นหญิงสาวสวย และน่ารักน่าเอ็นดู   ขณะที่เขามองใกล้มากๆ เขาตกใจมากกับฉากที่เห็น
หญิงสาวน่ารักน่าเอ็นดูกำลังคายอะไรบางอย่าง!  มีตัวอะไรอยูในมือของเธอ! มันคือกบ! เธอกำลังบดขยี้กบตัวนั้นด้วยมือของเธอ!
มันเป็นฉากที่สุดจะพรรณนา ถึงกับติดสตั้น ช็อคจนพูดไม่ออก ทำอะไรไม่ถูก
ยังมีช้อตแปลกประหลาดอีก  หญิงสาวมีกล้ามกำลังเล่นฟุตบอล แน่นอน ลูกบอลนั่น คือ หัวของยักษ์!(Orge)
วีดตรวจสอบรายละเอียดของประติมากรรมทันที
 “ตรวจสอบ!
ติ๊ง!
****************************************************
ประติมากรรมความอับอายของยักษ์
งานของประติมากรผู้อ่อนด้อย  ยักษ์ผู้เคยเป็นราชาแห่งป่าและภูเขา ด้วยความภาคภูมิใจในถิ่นของตัวเอง พวกเขาจะแสดงความป่าเถื่อนโหดเหี้ยมอำมหิตแก่ผู้บุกรุกทั้งหลาย
อย่างไรก็ตาม เพราะ คณะกรรมาธิการจากวิหารมาทัลลอส พวกเขาจัดการเอารูปปั้นพวกนี้มาแทน
ถ้าพวกยักษ์ได้มาเห็นสิ่งนี้  จะทำให้พวกมันบันดาลโทสะ บ้าคลั่งและไม่พอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
คุณค่าทางศิลปะ: ไม่มีเลย
ผลกระทบพิเศษ : ช่วยกระตุ้นความโศกเศร้าของยักษ์
********************************************
- ว้ากกกกกกกกกกก
เสียงร้องคร่ำครวญของแม่น้ำโหยหวนดังขึ้นตลอดระยะทางที่พวกเขาเดินตามแม่น้ำ
ในวันที่สอง ที่แม่น้ำโหยหวน วีดเจอซากปรักหักพัง
วิหาร ของวิหารมาทัลลอส!
วิหารของนิกายซึ่งคิดว่าหายสาบสูญไปจากดินแดนแห่งนี้ กลับมาอยู่ต่อหน้าพวกเขา
สิ่งก่อสร้าง ซึ่งประเมินว่าสร้างจากหินอ่อน   ยังสมบูรณ์ไม่ถูกทำลาย มันดูอันตรายเพราะดูเหมือนจะถล่มลงมาได้ในพริบตา  ดังนั้นเขาจึงกังวลเกี่ยวกับการจะเข้าไป
 “จงออกมา เดทไนท์!
เดทไนท์ ปรากฏ พร้อมกลุ่มหมอกควัน พร้อมกับยกดาบขึ้น
 “ท่านเรียกข้าหรือ  นายท่าน”
 “เจ้า ไปตรงโน้น  ถ้ามีมนุษย์ หรือมอนสเตอร์ กลับมารายงานทันที”
 “รับทราบ”
มันอาจจะดูลดความสนิทสนมกับ เดทไนท์ แต่ พวกเขานั้นได้ใช้เวลาด้วยกันมานาน ความสัมพันธ์นั้นเหนียวแน่นและทนทาน
หลังจากเข้าไปสำรวจภายในวิหาร เดทไนท์ ก็กลับออกมา
 “ไม่มีผู้ใดอยู่ข้างใน  นายท่าน”
 “จริงรึ?
วีดเข้าไปข้างในวิหาร
ข้างในนั้น  มีเพียงรูปปั้นหิน ที่กำลังทำท่าสักการบูชาเทพเจ้า อยู่ตรงทางเข้าขนาดใหญ่ของวิหาร ทำให้ทางเข้านั้น ดูด้อยค่าไปเลย
 “วิหารอยู่นี่แล้วแต่พวกนักบวชหายไปไหนหมด”
ไม่นานนัก วีดเดินออกมาจากวิหารวิหารมาทัลลอส
ไม่มีไอเทมของนักบวชให้เห็นเลยสักชิ้น  เสื้อผ้าของวีด เต็มไปด้วยฝุ่นหนาเตอะที่อยู่ข้างในวิหาร
* * *
วันที่สาม ริมแม่น้ำโหยหวน!
ในสถานที่ไม่ไกลจากวิหารมากนัก วีดพบ พวกนักบวชและอัศวินแห่งความมืด(ดาร์คไนท์)มากกว่า 100 คน
 “วิหารเอ็มบินยู!
เหมือนเสียงโหยหวนออกมาจากปากของวีด
ในอาณาเขตที่เคยเจอมังกรกระดูก  เขาเคยได้รับร่องรอยของ วิหารเอ็มบินยู  เขาจำได้ว่าเขากำจัดพวกมันด้วยความช่วยเหลือของคณะสำรวจ ซอยูน และอัลเวรอน ระหว่างการเดินทาง
ใบหน้าวีดดู ชาด้านด้วยความตึงเครียด
 “ ถึงว่าล่ะ มีวิหารเอ็มบินยู เข้ามาเกี่ยวข้องอีกแล้ว!
สำหรับเขา การที่ได้พบกับ วิหารเอ็มบินยู ที่มีอิทธิพลต่อการล่มสลายของจักรวรรดิ นิฟเฮล์ม นี่เป็นสถานการณ์ที่ร้ายแรง
ตอนนี้ วีดซ่อนตัวอยู่
มีวิญญาณปีศาจมากกว่า 1,000 ตน ที่มารวมตัวอยู่ใกล้กับ นักบวชและอัศวินของวิหาร เอ็มบินยู
พลังอำนาจอันยิ่งใหญ่!
นอกจากนี้ พวกเขากำลังทำพิธีกรรมหลุมฝังศพ
"เคี๊ยกกกก อย่าจากไป. จงแก้แค้นผู้ที่ทำให้พวกแกเป็นแบบนี้! "
"ความรู้สึกเจ็บปวดและทนทุกข์ทรมาน  จงตื่นขึ้นจากความสิ้นหวัง ! "
"จงกลับมาอีกครั้งเพื่อที่จะแก้แค้นด้วยตัวของพวกแก"
พวกเขากำลังทำพิธีกรรมเซ่นสังเวยตามกระแสน้ำที่ไหลผ่านของแม่น้ำโหยหวน
แม่น้ำสาดกระจาย ทุกครั้งเวลาแกะหรือกวางถูกบูชายัญเป็นเครื่องสังเวย  น้ำจะปะทุสูงขึ้นเฉกเช่นน้ำพุและพรั่งพรูเหมือนกำลังจะกลืนกินพวกมัน
ทุกครั้งที่เกิดขึ้น เหล่านักบวชเอ็มบินยู จะรีบหนีออกจากแม่น้ำ
"จงระเบิดความรู้สึก  อันขื่นขม โศกเศร้าไร้ที่สิ้นสุด และความโกรธเคือง! "
มันเป็นตอนที่ ผู้ทำพิธีกรรม กำลังสังเวยด้วยหัวใจของลูกแกะ
วู๊สสสสสสสส!
น้ำในแม่น้ำสาดกระจายเหมือนกับว่ามันกำลังไหลย้อนกลับ และพุ่งสูงขึ้นถึง 10เมตร
น้ำเสีย ทั้งสกปรกและดำ!
ผีทำเสียงครวญคราง ขณะที่ในแม่น้ำเกิดการบิดเบี้ยวไปมา
 “ดูเหมือนว่าพวกมันกำลังทำอะไรบางอย่าง....  เดทไนท์”
 “พูดสิ นายท่าน”
 “ปกป้อง สมิธ ตรงนี้นะ”
 “รับทราบ”
เขาวางแผน ที่จะปล่อยให้สมิทอยู่กับเดทไนท์เพื่อที่จะพยายามแทรกซึมเข้าไปคนเดียว
สมิท ตามออกมา
 “วู้  ไม่ ข้าจะช่วย มันออกจะไร้สาระที่ปล่อยให้ประติมากรลูกเจี๊ยบอย่างเจ้า ไปลาดตระเวนแถวนั้น ”
“…”
“เจ้าคิดจะไปไหนโดยไม่มีข้าได้ไง ข้าคือทหารรับจ้างชั้นหนึ่งเลยนะ  เชื่อข้าสิ”
วีดโยนวิสกี้ไปที่เขา ประมาณครึ่งนึงที่เขามี
 “อ๊าาา  วิสกี้นี่ ของแพงนะเนี่ย! มันมากพอดูเลยละ  แถมรสชาติมันนี่ ดีโคตรๆ”
การดื่มสุราได้ลบความคิดของสมิทที่จะตามไปลาดตระเว้นด้วย  วีดแก้ปัญหาใหญ่แบบนี้ได้ทันท่วงทีและแทรกซึมเข้าไปในพื้นที่ที่วิหารเอ็มบินยูอยู่ เพียงคนเดียว
 “การแทรกซึมเข้าไป” เป็นการพูดเกินจริง ในความเป็นจริงเขาเพียงปีนภูเขาหินในขณะที่เข้าใกล้พวกเขาช้าๆ!
ทุกครั้งที่เขาคลานมีเศษหินร่วงลง  เมื่อนักบวช และอัศวินแห่งความมืดของเอ็มบินยู กวาดสายตาดู  เขาจรีบหมอบและซ่อนตัวอย่างรวดเร็ว
ลมพัดผ่านรูในก้อนหิน ส่งเสียงออกมาน่าขนลุกเหมือนเสียงผีที่กำลังร้องคร่ำครวญ
วีดปีนขึ้นไปใกล้เท่าที่จะทำได้ ข้างบนนั้นมี วิหารเอ็มบินยูอยู่ ที่ด้านบนภูเขาหิน
มันก็ยังไม่เพียงพอที่จะแอบฟังการสนทนาหรือการกระทำของพวกนักบวช  แต่เขาก็สามารถได้ยินสิ่งที่อัศวินแห่งความมืดกำลังพูดระหว่างยืนป้องกัน
 “...ทำอะไร?
 “วันนี้... เหมือนกับ....รายงานที่พวกมันทำเยอะมาก”
"การใช้ประโยชน์จากประติมากรรม ... มันเป็นแผนการที่ยอดเยี่ยมจริงๆ."
 “ทวีป เวอร์เซลล์ ต้องตกอยู่ในความโกลาหล....เป้าหมายของเรา ”
คำพูดที่เขาได้ยินเป็นส่วนๆ  คำเล็ก คำน้อยหายไปเพราะสายลม
วีดพยายามเรียบเรียงคำทั้งหมดเพื่อจะได้เข้าใจความหมายของบทสนทนานั้น
ชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับเซ้นส์การเอาตัวรอด แค่ได้เห็นการแสดงออกของเจ้านาย 'เขาอาจจะบอกได้ว่าค่าจ้างของเขา จะได้มาอย่างปลอดภัยหรือถูกระงับ
พวกเขาทำหลายๆอย่าง ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ดูเหมือนว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังทำกับพวกวิญญาณในแม่น้ำโหยหวน ... ใช้ประโยชน์จากประติมากรรม พวกเขาอาจจะใช้อำนาจชั่วร้าย เพิ่มพลังให้กับพวกผีในแม่น้ำโหยหวน
บางทีไม่มีเหตุผลอื่นในการใช้ประติมากรรม
แม่น้ำโหยหวน สกปรกมากขึ้นเรื่อยๆและวิญญาณก็ถูกทรมาน เขาสันนิษฐานว่าพวกมันถูกปั่นป่วนด้วยพลังด้านลบของประติมากรรมที่ส่งออกมา
 “.....เวลาแบบนี้”
 “ถึงเวลาเปลี่ยนหน้าที่.....หยุดพัก”
 “เลือดแกะสดๆ....”
อัศวินแห่งความมืดที่เข้าเวรป้องกัน หมุนดูรอบๆ
วีดคอยอยู่เงียบๆ ถัดจากอัศวินแห่งความมืดที่ยืนป้องกัน
 “ลมแรงมาก”
 “อากาศไม่ดีเลย... อาจจะมีอุปสรรคเกิดขึ้น  ”
พวกเขาพูดอยู่คำสองคำในชั่วโมง !   และพวกเขาก็พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับพิธีกรรมสังเวย ที่พวกนักบวชกำลังเตรียมการกันอยู่
วีดถอนตัวกลับมาที่ๆ เดทไนท์และสมิท ซ่อนตัวอยู่ แล้วเขาก็เอารูปปั้นแห่งความตายออกมา แค่เห็นน้ำตาก็ไหลทันที
 “ไม่นะ .....ตรวจสอบ!
มันดูเหมือนม้า วัตถุโบราณของวิหารมาทัลลอส อ้าปากกว้าง เสียงคนแก่ดังจนได้ยินชัดเจน
-ฟัง
******************************************
นี่คือเรื่องราวในอดีตของ วิหารมาทัลลอส ผู้นำแห่งความตาย
วิหารมาทัลลอส นั้นสูญเสียอิทธิพลให้กับวิหารอื่นๆ จากนั้น มันได้เป็นพันธมิตรกับวิหารเอ็มบินยู เพื่อความฝันในการแก้แค้น
วิหารเอ็มบินยู คือศาสนาซึ่งบูชา ปีศาจ ไม่รับรู้อะไรเลย นอกจากความเกลียดชัง
 “ใช้พลังที่เจ้ามี . คิคิ!
 “ทำให้ดินแดน เวอร์เซลล์ ทำอะไรไม่ได้นอกจากบูชาวิหารมาทัลลอสซะ”
"ความปรารถนาเพียงหนึ่งเดียวของพวกเราคือการทำลายล้าง เราจะช่วยเอง. "
วิหารมาทัลลอส ตกลงสู่ความเสื่อม
พวกเขาละเลยหน้าที่ของตัวเอง จากการเป็นผู้ชี้นำสู่โลกแห่งความตาย และกลายมาเป็นนิกายที่สิบเอ็ดแห่งวิหารเอ็มบินยู
พวกเขาฝึกฝนจิตวิญญาณปีศาจ จนกลายเป็นกองทัพชั่วร้ายที่เหยียบย่ำทวีปเวอร์เซลล์
ชำระล้างแม่น้ำโหยหวน แหล่งพลังงานและพลังอำนาจของพวกเขา
หากแม่น้ำโหยหวนถูกชำระล้างจนบริสุทธิ์  เหล่าจิตวิญญาณปีศาจจะสูญเสียพลังที่พวกมันครอบครอง
*******************
ติ๊ง!
**********************
จงลุกขึ้นต่อสู้กับวิหารเอ็มบินยู
จงหยุดการกระทำของวิหารเอ็มบินยู จากความพยายามที่จะระบายทวีปด้วยความชั่วร้าย
ในขณะที่พิธีกรรมสังเวยของวิหารเอ็มบินยูดำเนินอยู่  ทวีปเวอร์เซลล์จะตกอยู่ในความหายนะ เพื่อป้องกันการลุกลามของพิธีกรรมที่พวกมันกำลังทำอยู่ จงเปลี่ยนประติมากรรมในแม่น้ำโหยหวน
จำไว้  ถ้าคุณทำลายประติมากรรม  คุณจะถูกไล่ตามโดยอัศวินแห่งความมืด
เควสนี้เชื่อมต่อกับ การช่วยเหลือนักโทษจากวิหารมาทัลลอส
กำจัดวิหารเอ็มบินยู นิกายที่ 11 และขัดขวางความปรารถนาอันยาวนานของวิหารมาทัลลอส
ระดับความยาก :  เควสเฉพาะประติมากร
รางวัลตอบแทน :  ได้รับการจดจำในฐานะผลงานประติมากรรมอันยิ่งใหญ่  เป็นที่โปรดปรานของทุกวิหารในทวีปเวอร์เซลล์ ยกเว้นวิหารเอ็มบินยู ได้รับสมญานามอันทรงเกียรติ
ข้อจำกัดในการทำเควส : ถ้ากองทัพแห่งการคืนชีพ และ วิหารบินยู ทำลายกองกำลังพันธมิตรทวีบเวอร์เซลล์ ได้ เควสนี้จะถูกยกเลิกโดยอัตโนมัติ
******************************
ดวงตาของวีดเปล่งประกาย
 “ดูเหมือนว่านี่จะเป็นจุดเริ่มต้นของเควสต่อเนื่องสินะ”
เควสเฉพาะประติมากร !
มันเริ่มจากเควสที่เขาได้รับ รูปปั้นแห่งความตาย
ถ้าเขาได้รับเควสนี้และทำสำเร็จ  จะมีเควสต่อเนื่องตามมา หลังจากเขาทำลายพิธีกรรมสังเวยของวิหารเอ็มบินยู
มันหมายความว่านี่คือจุดเริ่มต้นจริงๆของเควสนี้
วีดไม่ปฏิเสธการท้าทายนี้
 “ข้าจะพยายามทำมันให้สำเร็จร”
*******
-คุณได้ตอบรับการทำเควส
***************
* * *
บริเวณแม่น้ำโหยหวน!
มอนสเตอร์และจิตวิญญาณปีศาจ กำลังหลั่งไหลทีละนิดจากริมแม่น้ำ มันไม่ใช่การพูดเกินจริงว่า เป็นการล่าบนพื้นดินที่แย่ที่สุด
ผิวหนังแห้งและหยาบกร้าน เหมือนมีแต่กระดูก และมอนสเตอร์ที่มีผิวสีน้ำเงินเข้มกำลังปล่อยกระแสไฟฟ้า!
สัตว์ประหลาดจากนรกเดินเตร็ดเตร่ เร่ร่อนเหมือนฝูงสัตว์ประหลาดขนาดมหึมา
หลังจากมอนสเตอร์และ จิตวิญญาณปีศาจเริ่มต่อสู้  วีดไม่สามารถหนีไปยังจุดปลอดภัยตรงริมแม่น้ำได้อีกแล้ว
 “ถึงแม้ว่ามอนสเตอร์พวกนั้น มีเลเวลอย่างน้อยที่สุดก็ปลายๆ 300..”
มอนสเตอร์ที่อ่อนแอที่สุดแถวริมแม่น้ำมีเลเวลเท่ากัน
บรรยากาศดูอึมครึม และถ้าหากมีหมอกในอากาศ  กระแสไฟฟ้าจากมอนสเตอร์ จะทวีความน่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีก
วีดพยายามทดลอง
 “เดทไนท์ โจมตีได้!
 “ได้ครับ  นายท่าน!
เขาตรวจสอบเดทไนท์ ไม่สามารถทนได้ถึง10 นาที ก่อนจะตาย สามารถจัดการ พวกนั้นได้ 2-3ตัว!
ในเมื่อเขาไม่สามารถ  ออกจากพื้นที่ใกล้ๆแม่น้ำโหยหวน  มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเดา ว่าเขาจะไปจ๊ะเอ๋กับมอนสเตอร์อะไร ถ้าเขาเดินต่อไป
เดทไนท์ ยังสามารถคืนชีพได้ เพราะเขาคืออัศวินแห่งความตาย แต่เขาจะอ่อนแอลงไปสักระยะ
วีดค่อยๆยกมีดแกะสลักขึ้นมา
 “เราควรจะทำช้าๆ ทีละขั้นทีละขั้น ค่อยเป็นค่อยไป”
เขาเดินไปที่ ผลงาน แม่ออร์คที่ถูกตัดหัวจนขาด ในขณะที่กำลังอุ้มลูกอยู่
งานนี้คือ การสร้างและประกอบ  หัวของแม่ออร์ค!
หลังจากเขาเปลี่ยนประติมากรรมไปในเชิงบวก เกือบจะพันอัน  ที่ริมแม่น้ำโหยหวน  แม้กระทั่งวีดยังเอ่ยปากเรียกมันว่าประติมากรรมอันยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์
มันเป็นตอนที่วีดกำลังสร้าง หัวของแม่ออร์คที่กำลังเราะอย่างอบอุ่น
ดวงตาของออร์คคมขึ้น จ้องมอง และความหิวกระหายหล่อหลวมในดวงตาคู่นั้น ในขณะที่มองไปหาลูก
ดวงตาที่จ้องมอง ราวกับว่ามันต้องการจะกินลูกของตัวเอง!
หัวของมันนั้นมองดูคล้ายกับว่า มันกำลังจะทำให้ออร์คน้อยหัวใจวายตาย ในขณะที่กำลังป้อนนมให้มัน
เขาพยายามหาความงดงามที่เป็นเอกลักษณ์เหมือนกับออร์คคาริชวิ  แต่เพราะในหัวของเขาเต็มไปด้วยความคิดที่ทำให้วอกแวก ไม่มีสมาธิ เขาจึงไม่สามารถแกะสลักได้อย่างที่เขาต้องการ
 “ทำไม่ได้แน่”
วีดเก็บมีดแกะสลักของเขา
มันไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่กล้าเปลี่ยนประติมากรรมนับพัน บริเวณริมแม่น้ำโหยหวน หรือเพราะผีร้องที่กำลังร้องโอดครวญอยู่ในแม่น้ำ และ ประติมากรรมอันน่าสะพรึงกลัวในหมอกริมแม่น้ำ
พวกมอนสเตอร์!
เขาไม่สามารถละสายตาไปจากพวกนักบวชเอ็มบินยู หรืออัศวินแห่งความมืด ในกำลังแกะสลักไปด้วย   มันเหมือนกับการบอกเด็กประถมที่อยู่ในช่วงวัยกำลังโต ว่า ไม่ต้องสนใจเนื้อในจานและให้กินแต่ผักเท่านั้นนะ
ความปรารถนาในค่าประสบการณ์และไอเท็ม  มันเดือดพล่านอยู่ในตัววีดจนเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป
มอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง และไอเท็ม  เขาไม่สามารถปล่อยมอนสเตอร์พวกนี้ไปได้และหันมาสนใจแกะสลักหัวของออร์ค
เมื่อ ความกระหายเพิ่มขึ้น วีดยกมีดแกะสลักของเขาอีกครั้ง แผนการของเขาคือจะไม่แก้ไขประติมากรรมบริเวณริมแม่น้ำโหยหวน แต่จะสร้างประติมากรรมขึ้นมาใหม่ทั้งหมด
*ซึกๆ* *ซึกๆ*!
(เสียงตัด แกะสลัก ชั๊ว ชิวๆ)
เขาแกะสลักประติมากรรมภายใต้ความมืดที่ปกคลุม
การสร้างประติมากรรมที่มีขนาดใหญ่มาก โดยใช้ก้อนหิน  เป็นเรื่องที่ไม่สามารถคาดคิดได้เลยว่า เขาไม่สามารถตัดหินอันแสนเปราะบางและมีรูพรุนได้อย่างง่ายดาย (Admin: พูดง่ายๆ คือ วีดตัดหินได้อย่างง่ายดายนั่นเอง)
 “ตอนนี้เราต้องการสัตว์ขี่ มากกว่าสิ่งอื่นใด”
เขาระลึกถึงเมื่อตอนเขาเป็นอัศวินโครงกระดูก
อัศวินโครงกระดูก สามารถจัดการการต่อสู้ได้ด้วยตัวเองเพียงคนเดียว เขาถูกส่งตัวมาจากหอคอยวีรบุรุษ
เขาสามารถเร่งความเร็วอย่างมากในขณะที่ขี่ม้าบนที่ราบในสงครามประวัติศาสตร์ปาลรังคา!
ไม่มีอุปสรรคสำหรับการวิ่งของอัศวิน
เมื่อเขาพุ่งจู่โจม การโจมตีของเขาตัดผ่านมอนสเตอร์  เมื่ออัศวินอยู่บนหลังม้า เขาจะมีพลังเพิ่มขึ้นอย่างน้อย 3 หรือ 4 เท่า
 “ถึงเราจะเป็นประติมากร  แต่เราก็วิ่งได้”
เขาไม่มีสกิลเฉพาะเหมือนอัศวิน  แต่ถ้าเขาไม่มีสกิลซึ่งทำให้เขาเป็นหนึ่งเดียวกับม้า เขาก็ยังสามารถวิ่งได้อยู่
มันเป็นเรื่องปกติ สำหรับทหารรับจ้างที่จะมีม้าเป็นของตัวเอง เมื่อพัฒนาฝีมือจนถึงจุดๆหนึ่ง
 “ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ เราไม่ต้องการแกะสลักออกมาให้เป็นรูปม้าซะหน่อย”
วีดไม่ต้องการอะไรที่อ่อนแอเหมือนม้า
ม้าวิ่งเร็วมากแต่ความอึดไม่ได้สูงอย่างที่คิด   พวกมันมีพฤติกรรมแตกต่างกันจากอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลาย   พวกมันกลัวไฟ สายฟ้า ผีและอื่นๆ
เขาไม่ใช่อัศวินที่เชี่ยวชาญการรบบนหลังม้าอยู่แล้ว
 “สัตว์ขี่ที่ยอดเยี่ยมที่สุด อยู่เหนือสัตว์ขี่ทั้งมวล”
วีดเป็นคนเกาหลี
ปศุสัตว์ ที่บ่งบอกถึงความยากลำบากและความทุกข์ยากอันแสนทรมานของผู้คนในประวัติศาสตร์เกาหลีที่มีมาเนิ่นนาน ประวัติศาสตร์อันเลือนลาง! (Admin: ไปหาข้อมูลกันเอาเองนะครับ 555)
ไม่มีเหตุผลที่จะแกะสลักม้า ในเมื่อมันมีสุดยอดปศุสัตว์ ผู้แข็งแกร่ง รูปร่างบึกบึน กล้ามเนื้อและหนังที่เขาคุ้นเคย
วัวของเรา.
เนื้อวัวเกาหลี!
วีดแกะสลัก หินที่มีลักษณะพิเศษเฉพาะ  หินลึกลับที่ดำทะมึน
ขาที่หนาและแข็งแรง   กล้ามเนื้อต้นขามีความละเอียดอ่อนเหลือใจและร่างกายทั้งหมดมีกล้ามเนื้ออันสมบูรณ์
ถ้าวัวปกติธรรมดาจะ ถูกยกแขวนเพื่อแยกไขมันออกจากเนื้อ  ส่วนวัวที่เขาแกะสลักในขณะนี้เป็นอะไรที่แตกต่าง
หนึ่งเดียวในทวีป เวอร์เซลล์ มิสเตอร์วัวป่าโอลิมปิค! (Admin: จริงๆส่งเข้าประกวดโอลิมปิดของทวีปเวอร์เซลล์นะ 555)
ถ้าวัวตัวเมียชอบความใหญ่เมื่อเห็นเขา  มันคงจะรีบกระดิกหาง แล้วก็นอนลง
 “มันไม่ควรสุ่มสี่สุ่มห้าพัฒนากล้ามเนื้อ”
วีดแสดงให้เห็นถึงการควบคุมตัวเอง
ร่างกายที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อต้องระเบิดพลังได้รุนแรง แต่มันก็มีข้อเสียเปรียบอยู่เหมือนกันคือ ขาดความอึดและความว่องไว
"เราต้องลดกล้ามเนื้อที่ไม่จำเป็น และเพิ่มประสิทธิภาพความแข็งแรงของกล้ามเนื้อและความอึด"
วีดเอาใจใส่แม้แต่ความสวยงามของเจ้าวัวป่า
ก่อนที่เขาจะชนะการแข่งขันกับเดธแฮนด์ เขาจงใจทำให้วัวป่าดูอ่อนแอ เขาได้รับประสบการณ์ขณะที่สูญเสียชื่อเสียง  มันช่วยไม่ได้ ที่เขาต้องใช้ความสามารถมากขึ้นในขณะที่เขาแกะสลักวัวป่า
เขาแกะสลักเขาวัวยาวประมาณ 30ซม. หรือ 1ฟุต  ตรงปลายแหลม แหลมจนสามารถแทงทะลุแผ่นเหล็กได้ และทำให้หน้าดูกว้างขึ้น
มันเป็นวัวป่ามีกล้าม แต่ก้นของมันดูกว้างมาก
"วัวที่เป็นหน้าเป็นตาของเกาหลีจะต้องยิ่งใหญ่  ก้นยิ่งใหญ่ยิ่งดี  ดวงตากลมโต "
ความเอนเอียงเกี่ยวกับวัว ของเขาหยั่งรากลึกสุดๆ!
ในที่สุด ประติมากรรมที่วีดสรรค์สร้างขึ้น ก็เสร็จเรียบรอย
กรุณาตั้งชื่อให้กับประติมากรรมที่คุณสร้างขึ้นมา
เจ้าเหลือง
คุณต้องการตั้งชื่อ เจ้าเหลือง ใช่หรือไม่?
*******************
คุณได้สร้าง ประติมากรรมประวัติศาสตร์ วัวป่าในตำนาน เจ้าเหลือง! (Historic Sculpture)
ประติมากรรมระดับตำนาน !
สิ่งที่คุณได้สร้างขึ้น จะถูกจารึกลงในประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์
ด้วยความสามารถอันสูงส่งและค่าศิลปะอันมหาศาล  คุณได้สร้างผลงานที่คนอื่นไม่สามารถทำได้ นอกจากชื่นชมคุณอย่างเดียว , ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อีกครั้งกับสุดยอดทักษะที่ละเอียดอ่อนของคุณ
ประติมากรรมชิ้นนี้ได้ดึงเอาเสน่ห์และความกระตือรือร้นของวัวออกมาอย่างเต็มที่
ด้วยความแตกต่างในการตีความและมุมมองอันหลากหลาย มันจึงกลายมาเป็นประติมากรรมปศุสัตว์ระดับตำนาน
คุณค่าทางศิลปะ: ค่างานศิลปะของประติมากร วีด 6124
ผลกระทบพิเศษ: บรรดาผู้ที่เห็น เจ้าเหลือง อัตราการฟื้นฟูพลังชีวิตและมานาเพิ่มขึ้น 15% ตลอดทั้งวัน
บรรดาผู้ที่เห็น เจ้าเหลือง อัตราการได้รับผลผลิตจากเนื้อสัตว์เพิ่มขึ้น 49% ในขณะที่ออกล่าตลอดทั้งวัน
ความแข็งแกร่ง เพิ่มขึ้น 80
ความอดทน เพิ่มขึ้น 25%
ทักษะที่เกี่ยวกับการผลิตเพิ่มขึ้น 5 %
อัตราการเจริญพันธุ์ของวัวเพศเมียเพิ่มขึ้น 38%
วัวน้ำหนักเพิ่มเร็วขึ้น
ยังยั้งการกระทำอันโหดร้ายทารุณที่มีต่อวัว จากมอนสเตอร์ ทุกๆที่
ผลของเอฟเฟคไม่ซ้อนทับกับประติมากรรมชิ้นอื่น (Admin: Effect ความสามารถหรือผลที่แสดงออกมา)
จำนวนประติมากรรมระดับประวัติศาสตร์ จนถึงตอนนี้ : 1
******************
- ความชำนาญทักษะการแกะสลักเพิ่มขึ้น
- ความชำนาญด้านงานฝีมือเพิ่มขึ้น
*********************
- ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 412
- ค่าศิลปะ เพิ่มขึ้น 70
- ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น  3
- ความอดทนเพิ่มขึ้น 10
*******************
คุณได้สร้างประติมากรรมระดับประวัติศาสตร์ของวัว  ความใกล้ชิดกับวัวเพิ่มขึ้น และถ้าคุณเป็นเจ้าของทุ่งหญ้าขนาดใหญ่  พวกมันจะเริ่มมารวมตัวกันมากขึ้น
หากประติมากรที่มีความสามารถพบเห็นรูปปั้นนี้ จะมีส่วนช่วยอย่างมากในการพัฒนาความสามารถแกะสลักของพวกเขา
- สำหรับการสร้างประติมากรรมระดับประวัติศาสตร์ ค่าสถานะทั้งหมดเพิ่งขึ้น 2 แต้ม
**************
วีดพอใจมาก
"ไม่มีปศุสัตว์ตัวไหนที่เข้าใจคนเราได้ดีไปกว่านี้อีกแล้วและตอบแทนพวกเราเหมือนอย่างที่วัวทำ "
เขาถึงกับขอบคุณวัวเลยล่ะ!
ถ้าวัวไม่มีอยู่เลยเมื่อครั้งในอดีตที่ผ่านมา  มันก็ยากที่จะทำฟาร์มและอีกหลายคนต้องดิ้นรนต่อสู้กับความอดอยาก
โคเนื้อเป็นแหล่งอุตสาหกรรมอาหารเกาหลี ด้วยความช่วยเหลือไม่มีที่สิ้นสุด จนกระทั่งมีการพัฒนาเครื่องจักรทางการเกษตร
แล้ววีดก็กลับมาเป็นแบบเดิมในทันที
มันเสียของ ที่จะมาซาบซึ้งประติมากรรมอันสุดยอดแบบนี้ บวกกับ นี่เป็นสถานที่ที่คนปกติไม่สามารถมาได้!
****************
 “ประติมากรรมประทานชีพ!
- รูปปั้นได้รับชีวิต
ความสามารถของรูปปั้นจะได้มาจากการแปลงค่าศิลปะที่มีอยู่ 1,316 จะได้เลเวล 422
เนื่องจากผลของประติมากรรมปรวัติศาสตร์ เลเวลเพิ่มขึ้นอีก 15% จึงเพิ่มขึ้นเป็น 485
อย่างไรก็ตาม วัตถุดิบที่นำมาใช้ ทำมาจากหินที่มีความเปราะบางมาก จึงได้รับบทลงโทษ เลเวลลดลง 20%
สิ่งมีชีวิตนี้จะได้รับคุณสมบัติ 3 ประการ
ขึ้นอยู่กับระดับของประติมากรรมและรูปร่าง คุณลักษณะที่ได้รับจะแตกต่างกันในระดับและความสามารถ(Attribute คุณลักษณะ)
คุณลักษณะความอึด (100%), คุณลักษณะธาตุดิน (100%), คุณลักษณะความจงรักภักดี (100%)
ความอึดจะเพิ่มความอดทนของมัน ไม่ว่าจะเป็นการทำงานแบบใดก็ตาม  ด้วยการเพิ่มขึ้นของพลังป้องกัน มันจะไม่ล้มอย่างง่ายดายจากการติดพิษ หรือการโดยโจมตีด้วยเวทมนตร์
คุณลักษณะธาตุดิน เพิ่มพลังป้องกันและน้ำหนักเล็กน้อย  สามารถได้รับความช่วยเหลือเป็นพิเศษเนื่องจากความคุ้นเคยกับผืนดิน
ความจงรักภักดีจะทำให้เขาทำตามคำพูดของเจ้านายเป็นอย่างดี    มันไม่ได้เลือกเจ้านายของมันง่ายนักหรอก  แต่เมื่อมันยอมรับว่าคุณคือเจ้านายของมัน มันจะอุทิศตัวเองไปจนกว่าจะตาย
ประติมากรรมประวัติศาสตร์ จะได้รับความสามารถพิเศษ
มันครอบครองอำนาจการปกครองเหนือวัวทุกตัว วัวป่าที่ได้เห็นเจ้าเหลืองจะต้องก้มหัวและแสดงความนอบน้อม ว่านอนสอนง่าย เชื่อฟังคำสั่งทุกอย่าง ในขณะที่เหล่าวัวตัวเมียจะรู้สึกปลอดภัยและให้กำเนิดลูกหลานมากขึ้น
ป่าเถื่อนและดุร้าย
เจ้าเหลืองมีความสุภาพ ซื่อสัตย์ตั้งแต่เกิด เขาไม่โมโหง่าย แต่การที่ทำให้เขาขายหน้า การดูถูกเหยียดหยามวัวที่อายุยังน้อย หรือ การเห็นเจ้าของตายต่อหน้าต่อตา จะทำให้เขาคลุ้มคลั่งทันที
ใช้มานา 5000
ความชำนาญการใช้ทักษะเพิ่มขึ้น ดังนั้นเลเวลและค่าสถานะที่ใช้ในการประทานชีพลดลง 20%
ค่าศิลปะ ลดลงถาวร 6  ค่าที่ลดลงนี้สามารถเพิ่มได้จากการแกะสลัก หรือทำงานศิลปะอื่นๆ
เลเวลลดลง 1  ผลจากการที่เลเวลลดลง ค่าสถานะที่คุณได้รับลดลง 5
ค่าสถานะที่ลดลงจะกลับคืนมาเมื่อคุณเลเวลอัพ
กรุณาทะนุถนอมประติมากรรมที่คุณมอบชีวิตให้ ถ้าหากมันเสียชีวิต มันต้องได้รับมอบชีวิตอีกครั้ง
ในกรณีที่มันถูกทำลายอย่างสมบูรณ์ จะไม่สามารถคืนชีพได้
เจ้าเหลือง!
*****************
ลำแสงส่องประกายออกมาจากนัยน์ตาสีดำทะมึน
เขายกหัววัวขึ้น และก็คุกเข่าลงกับพื้น
มอออออ!
มันคือเสียงร้องของเจ้าเหลืองที่แสดงถึงความภูมิใจ
วีดมีความพึงพอใจมาก มันเกินจากที่คาดคิด มันจะดีกว่านี้ถ้าเกิดว่าหินที่ใช้เป็นวัตถุดิบนั้นมีคุณภาพสูง แต่สำหรับสัตว์ขี่แล้ว มันคือสุดยอดสัตว์ขี่ระดับเฟิรท์คลาส!
 “เจ้าเหลือง
เจ้าเหลืองกระพริบตาที่ไร้เดียงสา
เขาคือวัวป่าขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ แต่ดวงตาของเขาบ่งบอกถึงอัธยาศัยที่ดี
เจ้าเหลืองเปิดปากพูด จากนั้นเขาพูดว่า
 “เจ้าเหลืองคือชื่อของข้า?
 “ใช่แล้ว”
วัวป่าสื่อสารด้วยความรู้สึกของเขา มันไม่ใช่เรื่องแปลก  ในเมื่อมันเกิดมาจากประติมากรรม ทั้งปิงหลงและไวเวิร์นก็พูดได้เหมือนกัน
การสื่อสารเป็นไปได้เพราะพวกมันมีการเชื่อมต่อกับจิตของวีด พวกมันเข้าใจคำพูดของคนอื่น ๆ ด้วย แต่มีหลายกรณีที่พวกมันไม่สนใจคนพวกนั้นหรือไม่สามารถแสดงอารมณ์ที่พวกมันตั้งใจหรือต้องการแสดงออกมาได้
เว้นแต่ว่าพวกมันมีความสติปัญญาที่โดดเด่นเหมือนปิงหลงหรือโกลด์มินิ การสื่อสารกับพวกมนุษย์หรือเอลฟ์นั้น จึงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน
"ข้าคิดว่าชื่อนี้ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ ท่านคิดว่ามันเหมาะกับนิสัยของข้า ที่ดิบเถื่อนและหยาบกระด้างอย่างนั้นหรือ?”
เจ้าเหลืองฝังตัวลึกลงไปในดินด้วยขาหลัง
พื้นดินแตกละเอียด ก้อนกรวดกระเด็น ลอยไปไกล
เขาคือวัวป่าที่มีพละกำลังอันแข็งแกร่ง!
 “แต่ เจ้าเหลืองคือชื่อที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่ดี จากนี้ไป ชื่อของเจ้าคือเจ้าเหลือง
 “ท่านคือเจ้านายของข้า ถึงข้าจะไม่ชอบก็เถอะเจ้าเหลืองพูดห้วนๆ
เขาเป็นวัวที่ซื่อสัตย์ แต่เขาก็แสดงให้เห็นถึงความระมัดระวังตั้งแต่ต้น เขาตรวจสอบวีดอย่างละเอียด ทำเหมือนกับว่าวีดเป็นลูกวัวขี้ขลาด เขาให้ความรู้สึกว่า เขาต้องตัดสินใจจากทัศนคติของเขา หลังจากที่ได้เห็นการกระทำของวีด (Admin: เอ็งโดนแน่ เจ้าเหลือง 5555)
"แล้วเจ้านายจะวางแผนทำยังไงกับข้านับต่อจากนี้ไป? ข้าอยากใช้ชีวิตอยู่บนทุ่งหญ้าเขียวขจี มีวัวสาวสวยห้อมล้อม มีลูกๆเป็นฝูง และใช้ชีวิตอย่างสงบสุข(Admin: วัวโลกสวยสินะ 555)
เจ้าเหลืองฝันหวานถึงชีวิตที่เป็นอิสระบนทุ่งหญ้าเขียวขจี!
วีดส่ายหัว
 “ฉันจะขี่แก และออกล่าพวกมอนสเตอร์”
 “…”
คิ้วของเจ้าเหลืองถึงกับขมวดเป็นปม
ดูเหมือนว่าการที่มันไม่มีอารมณ์อยากจะต่อสู้หรือออกล่านั้น คงเป็นเพราะว่ามันคือธรรมชาติของวัว
วีดต้องการสั่งสอนเจ้าวัวไร้เดียงสาตัวนี้ ให้รู้ถึงวิถีความเป็นไปของโลกใบนี้
 “เจ้าคิดว่าอิสระได้มาง่ายๆงั้นรึเจ้ามีเงินรึเปล่า ?
 “ข้าไม่มี”
 “เจ้าพูดถึงทุ่งหญ้า แล้วเจ้ามีที่ดินสำหรับทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่แล้วรึ?
 “ข้าไม่มี”
 “ไม่มีเงิน  ไม่มีที่ดิน แต่เจ้ากลับคิดว่าวัวสาวสวยจะมาชอบเจ้าอย่างงั้นรึ? ชิ ชะ พวกวัวสาวสวยสมัยนี้น่ะฉลาดมากเลยนะรู้มั้ย?”
 “…”
 “แล้วเจ้าจะเลี้ยงดูลูกๆของเจ้ายังไง เจ้าต้องการให้พวกลูกๆของเจ้าโตมาเพื่อกินวัชพืชไปตลอดชีวิตรึไง? เจ้าต้องการอะไรบางอย่างเพื่อเลี้ยงดูพวกเขาให้มีสารอาหารครบถ้วน อย่างเช่น หญ้าที่อุดมไปด้วยแร่ธาตุ สารอาหารที่ครบถ้วน
วีดให้ข้อมูลกับวัว ถึงชีวิตอันขมขื่นในสังคมนี้!
สปิริตอันแรงกล้าของเจ้าเหลืองถึงกับหายไปและทำให้เขากลายมาเป็นวัวที่ว่านอนสอนง่าย
 “ดูเหมือนว่าข้าต้องการเงินสำหรับการใช้ชีวิตสินะ ข้าเข้าใจแล้วว่าทำไมข้าถึงต้องออกล่าพวกมอนสเตอร์
เจ้าเหลืองถูกชักจูงเรียบร้อย เขาต้องเชื่อฟัง เพราะวีดคือเจ้านาย
อย่างไรก็ตาม เจ้าเหลืองทำสีหน้าไม่พอใจเมื่อเขามองกลับมาที่ร่างกายของตัวเอง
เพราะผลพวงจากการที่ร่างกายมีกล้ามเนื้ออันสมบูรณ์ ส่วนหนึ่งของมันเหมือนมีอะไรติดอยู่
ทุกครั้งที่เขาเดิน ตรงส่วนนั้นจะกระตุกขึ้นลง
 “เจ้านาย นี่มันอะไรเนี่ย?
 “นั่นคือเนื้อซี่โครง”
 “…”
วีดพิจารณาเนื้อซี่โครง และนึกถึงอะไรบางอย่างที่สำคัญมาก!
เจ้าเหลืองเดินลากขาสบถบนพื้นดิน แสดงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด   เขาประท้วงด้วยการใช้กำลัง
มันเป็นการกระทำที่ไร้ประสิทธิภาพโดยสิ้นเชิง
วีดพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบา
"เจ้าเหลือง ข้าเห็นแล้วว่าความเย่อหยิ่งทะนงตนของเจ้ามันไม่มีที่สิ้นสุด
"แฮกก"(เสียงหอบ)
 “ข้าจะแทงจมูกของเจ้าในวันพรุ่งนี้ แล้วจะลากเจ้าไปพร้อมกับมันด้วย
 “…”
 “ฉันจะให้แกทำงานในสวน นายอยากทำฟาร์มใช่มั้ย? หรือจะไถดินดี?”
 “…”
 “ฉันจะสับเนื้อแก  หั่น หั่น หั่น และก็เคี้ยวกินแก  แกรู้ไหม ถั่วเหลืองไม่เหมาะกับการทำเนื้อผัด? มันเป็นแค่เนื้อวัวดิบๆ…”
 “เจ้านายพูดอะไรที่มันน่ากลัวอย่างนั้นได้ยังไง…!
 อ่อ ฉันจะไม่ทิ้งหางของแกให้เปล่าประโยชน์หรอกนะ ฉันจะเอามันมาทำน้ำซุป
สำหรับวีด  การข่มขู่สัก 2-3 วัน เป็นเรื่องธรรมดา ถ้าเขาต้องการ
จนถึงจุดๆนึง เจ้าเหลืองก็ก้มหัวให้เขา
การเชื่อฟังคำสั่ง!
และแล้ว ชะตากรรมของเจ้าเหลืองก็ถูกตัดสิน
* * *
วีดรู้ว่าเจ้าเหลืองดูโดดเดี่ยวเหมือนขาดอะไรบางอย่าง และนั่นจึงทำให้เขาสร้างประติมากรรมขึ้นมาอีก
ประติมากรรมจากแสง
ทักษะความชำนาญของเขาเพิ่มขึ้นหลังจากการสร้างปีกแห่งแสง  และมันก็เป็นรูปปั้นที่เขาพยายาม อุตสาหะทำขึ้นมา
สีแดงเพลิงเปล่งประกาย
การควบแน่นของความมืด เสมือนเปลวไฟกำลังก่อรูป
เขาสร้างนกตัวใหญ่
หลังจากนั้นประติมากรรมที่สร้างจากแสง  มีรูปร่างเล็กและแข็งแรง  เทคนิคของเขายังไม่สมบูรณ์ ดังนั้นเขาหวังว่าขนาดคงไม่ใหญ่เกินไป
นกฟินิกส์!
เขาสร้างประติมากรรมจากแสงสีแดง และให้ชีวิตแก่มัน
ประติมากรรม ที่ได้มาเป็นแค่ ระดับมาสเตอร์พีช แทนที่จะเป็นระดับสุดยอด แห่งแสง  แต่ว่าก็ไม่ได้แย่  นกฟินิกส์ มีลักษณะเฉพาะที่สุดยอดและน่ากลัว
******************
ไม่มีเงื่อนไข คุณสมบัติธาตุไฟ (เหมือน ธาตุไฟบริสุทธิ์ ไม่มีคุณสมบัติอื่นๆเพิ่มเติม)
ถ้าหากพลังชีวิตหมดลง  มันสามารถคืนชีพได้ตลอดเวลาตราบเท่าที่ยังมีเปลวไฟหลงเหลืออยู่แม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม
และจะมี เลือดและมานา 50% เมื่อคืนชีพ
*****************
สุดยอด   เจอขนนกฟินิกส์!
 [ขนนกฟินนิกส์เป็นไอเท็มคืนชีพในเกมไฟนอลแฟนตาซี]
ความแข็งแกร่งของประติมากรรมที่วีดสร้างขึ้นมานั้นสำคัญมาก แต่พลังชีวิตนั้นมีค่ามากกว่าสิ่งอื่นใด
เนโครมานเซอร์ สามารถคืนชีพอันเดด ถ้าพวกเขามีมานาและซากศพ  แต่ทุกๆครั้งที่วีดให้ชีวิตแก่ประติมากรรม มันใช้ค่าเลเวลและแต้มสถานะศิลปะ
ดังนั้นถ้าเขาแกะสลักสร้างประติมากรรมและสร้างอะไรบางอย่างที่แข็งแกร่งกว่าอันเดด แต่ถ้ามันตาย ทุกอย่างก็จบ!
ประติมากรรม คือ ความซื่อสัตย์  อิสระ ของแต่ละบุคคล
ถ้าพวกมันถูกทำลาย  เขาจะไม่ได้รับอะไรกลับคืนมาจากสิ่งที่เขาเสียไป
อายุยืนยาว
ประติมากรรมที่ได้รับชีวิต ไม่เคยสิ้นเปลือง  แต่ว่าเขาควรพัฒนาไปด้วยกันเหมือนครอบครัว ในขณะที่สนับสนุนพวกมันในช่วงระยะเวลาสั้นๆ
 “ฟินิกส์ ดีล่ะ”
วีดสร้าง นกฟินิกส์ทั้งหมด 5 ตัว
ในเมื่อพวกมันถูกแกะสลักออกมาให้มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกัน พวกมันทั้งหมดจึงเป็นได้แค่ผลงานชั้นดี เมื่อตอนที่เขาแกะสลักพวกมันอีกครั้ง
สุดท้ายพวกมันมีเลเวลที่ 400.
 “พวกเจ้าคือ ห้าพี่น้องฟินิกส์!”
 “พวกเราเข้าใจ นายท่าน”
เหล่านกฟินิกส์พับปีกและโค้งคำนับ
วีดได้รับการทำความเคารพจากพวกนกฟินิกส์ในขณะที่เขาอยู่บนหลังเจ้าเหลือง
ผู้แปล: Ashy Dragoon
Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
ที่มา: http://japtem.com/lms-volume-15-chapter-9

ไฟล์: https://drive.google.com/drive/u/0/folders/0B7slWHQIQ6wCM1hicDY3dUw2cXM

7 ความคิดเห็น:

เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล

  เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล ลาเฟย์หลับตาลง ' เราจบสิ้นแล้ว '...