เล่ม 51 บทที่ 1 Part 1 : ดาราแห่งพัลรังกา แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
สงครามพัลรังกาเป็นหนึ่งในการสู้รบที่รุนแรงที่สุดเท่าที่ทวีปเวอร์เซลล์เคยรู้จักมา เจ็ดอาณาจักรมนุษย์ เผ่าพันธุ์อื่น และมอนสเตอร์ต่อสู้เพื่อครอบครองทวีปในช่วงสงครามครั้งใหญ่นี้ วีดถูกอัญเชิญเข้าสู่สนามรบแห่งประวัติศาสตร์โดยบาทัลลี่
เทพเจ้าแห่งการต่อสู้ เพื่อรับความสำเร็จในการต่อสู้เพิ่มเติม
"ฆ่าพวกมัน!"
“ไอ้สารเลว! ฆ่าพวกขยะบรอมบ้าให้หมด!”
“นักรบชั้นยอดของอาณาจักรมาปอน! ให้เราต่อสู้เพื่อชัยชนะ!”
“ถวายเกียรติแด่องค์กษัตริย์!”
เสียงตะโกน เสียงกรีดร้อง
และเสียงโลหะกระทบกันดังก้องไปทั่วสมรภูมิ
“ฉันเคยตกนรกและกลับมาหลายครั้งจนชินกับมันแล้ว”
วีดนึกถึงบ้านเก่าของเขา
ซึ่งอยู่ใต้ดินครึ่งหนึ่งแต่ก็ยังสบายพอที่จะยืดแข้งยืดขาได้
หลังจากต่อสู้ในสงครามมามากมาย
ตอนนี้เขาค่อนข้างชินกับการเห็นมอนสเตอร์ ยักษ์ หรือแม้แต่สัตว์ร้ายที่บินได้ สำหรับเขาแล้ว มังกรกระดูกเป็นแค่พนักงานรุ่นเยาว์ ส่วนอัศวินแห่งความตายเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ เข้าสู่สงครามเป็นเพียงวันธรรมดาในสำนักงาน
“นักรบแห่งอาณาจักรมาปอน! มาเก็บเกี่ยวผลของการฝึกอันโชกโชนของเรากันเถอะ! ให้ศัตรูชดใช้เลือดและหยาดเหงื่อของเรา!”
“ดาบของเราจะไม่ปราณี มาดูกันว่าอัศวินของเคลตันทำมาจากอะไร!”
“ขอให้อาณาจักรบรอมบาจงเจริญ!”
นอกจากอาณาจักรบรอมบาและมาปอนแล้ว
กองทัพจากประเทศต่างๆ ต่างก็ยุ่งเหยิงในการต่อสู้
กีบม้าดังสนั่นบนพื้นในขณะที่กลุ่มอัศวินพุ่งไปข้างหน้า
ลูกธนูล่องลอยส่งเสียงหวีดหวิวขณะที่มันพุ่งไปข้างหน้าเขา 4,
5 เมตร ท่ามกลางสนามรบอันยิ่งใหญ่นี้
วีดยืนอยู่
นอกเหนือจากกองทัพของอาณาจักรทั้งเจ็ดแล้ว
ยังมีกองทัพของเผ่าพันธุ์อื่นที่มีศูนย์กลางอยู่ที่คนเถื่อนและเอลฟ์ เบื้องหลังพวกเขาคือฝูงมอนสเตอร์ที่รุมกินโต๊ะไม่รู้จบ
'สงครามพัลรังกา… ฉันน่าจะทำสำเร็จในครั้งนี้'
ยืนถัดจากวีด
มีใครบางคนที่เขาต้องปกป้องเหมือนครั้งที่แล้ว
“ท่านนักรบผู้กล้าหาญ ท่านเป็นคนเดียวที่ข้าไว้ใจได้ โปรดพาข้าไปยังที่ปลอดภัย”
เจ้าหญิงผู้งดงามขี่ม้าขาวอ้อนวอน
*ติ๊ง!*
< คำขอจากเจ้าหญิงเรมิ
เจ้าหญิงองค์แรกของอาณาจักรอิสราน
ประเทศเล็กๆ จากดินแดนห่างไกลที่มีประชากร 80,000 คน ด้วยความรักในทิวทัศน์ของมหาสมุทร
เธอปรารถนาที่จะใช้ชีวิตของเธอในบ้านเกิดเมืองนอนของเธอ
แต่ถูกลากไปยังอาณาจักรบรอมบาเพื่อกลายเป็นพระสนมลำดับที่ 5 ของ องค์รัชทายาทผ่านการคลุมถุงชน อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการปะทุของสงครามอย่างกะทันหัน
เธอจึงถูกต้อนไปยังสนามรบก่อนที่พวกเขาจะมีโอกาสได้จัดพิธีที่เหมาะสมเสียด้วยซ้ำ ตอนนี้เธอปรารถนาที่จะกลับไปยังประเทศบ้านเกิดของเธอ
ระดับความยาก:
ภารกิจประวัติศาสตร์ของวีรบุรุษ
รางวัล: ค่าประสบการณ์โดยตรงของการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ เราสามารถเป็นตัวหลักของเหตุการณ์สำคัญทางประวัติศาสตร์นี้ได้
ข้อจำกัดของเควส:
อัศวินไม่สามารถปฏิเสธที่จะรับเควสนี้ได้เนื่องจากเป็นคำขอจากเจ้าหญิง >
มีไม่กี่กรณีที่วีดล้มเหลวในภารกิจหรือการล่ามอนสเตอร์
ในอดีตเขาเสียชีวิตในหอคอยวีรบุรุษและเกิดใหม่ในฐานะอัศวินโครงกระดูกและแม้ว่าเขาจะเข้าร่วมในสงครามพัลรังกา
แต่เขาก็ขาดเลเวลและเทคนิคการต่อสู้
ซึ่งทำให้เขาล้มลงในสนามรบหลังจากต่อสู้จนหนำใจในที่สุด
เนื่องจากไม่มีการตอบสนองจากวีด
เจ้าหญิงเรมิจึงเปิดริมฝีปากสีทับทิมของเธออีกครั้ง
“ท่านอัศวิน ท่านคือทั้งหมดที่ข้ามี ข้าเป็นบุคคลที่มีเกียรติและความภาคภูมิใจสูง ข้ารู้ว่าท่านจะช่วยข้า”
<คุณยอมรับภารกิจแล้ว>
การยอมรับที่จำเป็นของภารกิจ
วีดปีนขึ้นไปบนที่นั่งด้านหน้าของม้าขาวที่เจ้าหญิงเรมีกำลังขี่อยู่
"โอ้ ท่าน!"
“ข้าจะปกป้องท่าน เจ้าหญิง โปรดจับแน่นๆ”
“ค่ะ ข้าจะ… ข้าเชื่อใจท่าน ท่านอัศวิน”
เมื่อกองทัพจากประเทศต่าง ๆ
ถูกขังอยู่ในการสู้รบที่กว้างขวาง เส้นทางหลบหนีของพวกเขาจึงถูกปิดกั้น แม้แต่บนท้องฟ้า มังกรก็ยังบินไปรอบๆ
พ่นไฟออกมาโจมตีแผ่นดินอย่างไม่เลือกหน้า
ศึกอลเวง! กองกำลังที่แตกต่างกันหลายกลุ่มรวมกันต่อสู้กันเอง แม้ว่าเขาจะหนีออกจากตำแหน่งปัจจุบันแล้ว เขายังต้องบุกฝ่ากองทัพของเผ่าพันธุ์อื่นรวมถึงมอนสเตอร์ที่มีเลเวลประมาณ
300 ถึง 400
'เพื่อเพิ่มโอกาสสำเร็จ
ฉันควรไปที่ค่ายเอลฟ์'
เอลฟ์ไม่ได้มีนิสัยชั่วร้าย พวกเขาจะไม่โจมตีเขาหากวีดอธิบายสถานการณ์และแสวงหาความเข้าใจของพวกเขา ด้วยการพูดจาเยินยอ สิ่งต่างๆ จะกลายเป็นสิ่งที่ดียิ่งขึ้นไปอีก เขาสามารถอยู่ท่ามกลางเอลฟ์ได้จนกว่าจะมีโอกาสเกิดขึ้นและหนีจากกองทัพมอนสเตอร์
หลบหนีจากสนามรบ นี่เป็นแผนการที่สมเหตุสมผลและมีโอกาสประสบความสำเร็จสูง
'แต่นั่นจะง่ายเกินไป'
ในอดีต
เมื่อวีดต่อสู้ครั้งแรกในสงครามพัลรังกา เลเวลของเขาคือ 356
ปัจจุบันเขามีเลเวลถึง 508
และได้เรียนรู้ทักษะที่ทรงพลังมากมายรวมถึงทักษะการแกะสลักลับ นอกจากนี้ เมื่อคำนึงถึงภารกิจที่เขาทำสำเร็จตั้งแต่นั้นมา อุปกรณ์ที่ดีขึ้นและค่าสถานะที่เขาพัฒนาเพิ่มพูนอย่างขยันขันแข็ง
พลังการต่อสู้ของวีดในอดีตไม่สามารถเทียบได้กับปัจจุบัน เมื่อพิจารณาถึงกองทัพอันเดดที่เขาสามารถอัญเชิญได้แล้ว ความห่างชั้นของพลังนี้ก็คล้ายกับเครื่องบินกับจักรยาน
"อืม วิธีที่ดีที่สุดในการฟาดฟันพวกมันคืออะไร”
ด้วยสายตาที่เฉียบคม เขามองไปรอบ ๆ
และสังเกตสนามรบที่กว้างไกล
เมื่อมีเลเวลสูงขึ้นเรื่อยๆ
บุคคลหนึ่งก็เริ่มมองสิ่งรอบข้างจากมุมมองที่ต่างออกไป สิ่งแรกที่วีดสังเกตเห็นคือทักษะการต่อสู้ของทหารและอุปกรณ์ที่พวกเขามี
'พวกมันไม่เลวนัก
แต่ก็ยังค่อนข้างหยาบ ฉันสามารถกำจัดพวกมันทั้งหมดได้เพียงแค่เรียกเหล่าอันเดดออกมา'
แม้แต่อัศวินก็ยังเป็นแค่หุ่นไล่กาที่อยู่กลางทุ่งในสายตาของวีดด้วยระดับพลังในปัจจุบันของเขา
มันเป็นโอกาสที่จะแสดงพลังอันล้นหลามของเขา
เช่นเดียวกับในช่วงเวลาที่เขาเป็นราชาแห่งทะเลทรายผู้ยิ่งใหญ่
“ถึงเวลาเก็บเกี่ยว”
วีดดึงบังเหียน
ทำให้ม้าขาวควบม้าไปข้างหน้า
*กุ้บกั่บ กุ้บกั่บ!*
ม้าขาวพุ่งตรงไปยังค่ายของกองทัพบรอมบา
'ทักษะหอกพายุคำราม!'
วีดดึงหอกสายฟ้าออกมาและเหวี่ยงมันขึ้นไปในอากาศ
ทำให้เกิดลมกรรโชกแรงที่ปะทะกับทหาร
“คึก!”
"อร๊ากกก!"
“เอื้อกกก ศัตรู!”
ทหารที่ถูกโจมตีกระเด็นออกไปหลายสิบเมตรจากนั้นก็กลายเป็นแสงสีเทาและหายไป เนื่องจากทหารเกณฑ์ทั่วไปจำนวนมากในช่วงสงครามมีเลเวลต่ำกว่า 50 พวกเขาจึงถูกสังหารอย่างง่ายดายด้วยทักษะพื้นที่ส่งผลเพียงครั้งเดียว
*บู้ววว!*
ผลเพิ่มเติมของหอกสายฟ้า สายฟ้าฟาดลงมายังพื้นโลก เมื่อสายฟ้ากระทบพื้น คลื่นกระแทกที่รุนแรงก็ดังก้องไปทั่วสนามรบ
ทหารอีกหลายสิบนายในบริเวณใกล้เคียงก็พบกับความตายในทันที
'นั่นคือวิธีการ'
อวดความแกร่งหลังเติมพลัง!
ไอเท็มโดยทหารที่ตายแล้วดึงดูดสายตาของวีด
เข็มปลายทู่ เทียนหัก เชือกขาด; ส่วนใหญ่เป็นขยะ และสิ่งเดียวที่เขาพบว่ามีค่าบางอย่างคือชุดเกราะหนังซอมซ่อ
มันเก่ามากจนสีซีดจางและเต็มไปด้วยรู
และสภาพที่ย่ำแย่ของมันทำให้พลังป้องกันลดลงเช่นกัน
"ซ่อมแซม! ขัดเงาชุดเกราะ!”
ทันทีที่วีดใช้ทักษะ
มันก็กลายเป็นอุปกรณ์ชิ้นใหม่ที่แวววาว พลังป้องกันยังแค่ 16 แต่ตอนนี้เพิ่มพลังชีวิตสูงสุด
1,850 แต้ม
“องค์หญิง โปรดสวมใส่สิ่งนี้”
วีดซ่อมชุดเกราะเพราะเขาต้องการให้เจ้าหญิงใช้มัน
“ข้าต้องใส่มันหรือ? กลิ่นเหงื่อค่อนข้างแรง”
“ท่านต้องสวมมันเพื่อความอยู่รอด”
“แต่มันดูอึดอัดและใหญ่มาก…”
“ฮ-เขาเป็นปีศาจ!”
“เจ้านั่นแข็งแกร่งเกินไป เราต้องขัดขวางเขาที่นี่และเรียกอัศวินมาช่วย”
ในขณะที่วีดกำลังกอบกู้ชุดเกราะหนัง
ทหารของราชวงศ์บรอมบาก็เข้ามาประชิดตัวเขา พร้อมถือหอกและโล่เป็นอาวุธ
เนื่องจากไม่มีพวกคนที่ดูแข็งแกร่งเป็นพิเศษ
วีดปล่อยให้พวกเขาอยู่จนกว่าพวกเขาจะอยู่ใกล้พอ และเขาก็เริ่มโจมตี
“คลื่นสายฟ้า!”
*ปื๊ดสสสสสส!*
ด้วยการใช้ทักษะสายฟ้าของหอกสายฟ้า เขาทำลายกลุ่มทหารที่อยู่ใกล้เคียงที่ก้าวเข้ามาในระยะการโจมตีของเขา ปกติแล้วเขาไม่ได้ใช้ทักษะพื้นที่ส่งผลบ่อยนัก
เนื่องจากการใช้มานาจำนวนมากที่เกี่ยวข้องกับทักษะเหล่านี้
แต่การจัดการกับทหารที่อ่อนแอทีละคนเป็นการเสียเวลาที่แย่กว่านั้น
“คลื่นสายฟ้า!”
สกิลสายฟ้าฟาดอีกนัด!
“อ้าาาา!”
ทหารที่เข้ามาใกล้ทั้งหมดเสียชีวิตหรือไม่ก็หมดสติไป
“ข้า-ข้ากลัว”
เจ้าหญิงเรมีซึ่งนั่งอยู่ข้างหลังเขาบนหลังม้าขาว
ตัวสั่นเมื่อเห็นการเข่นฆ่า
“นี่คือสนามรบ ท่านต้องสวมชุดเกราะหนัง”
“แต่ท่านไม่รู้ว่าชุดเกราะจะช่วยชีวิตข้าได้หรือไม่ ข้าเชื่อในความแข็งแกร่งของท่าน อัศวินที่รัก”
“คลื่นสายฟ้า!”
*บู้ววว!*
“สายฟ้าลงทัณฑ์!”
เขาใช้ทักษะขอบเขตวงกว้างที่ผนึกไว้ในหอกสายฟ้าอย่างเสรี ขี่ม้าของเขาอย่างไม่ประมาทท่ามกลางกองทัพ เขายิงทักษะโจมตีไปทุกทิศทาง
“กรี้ดดดด!! ข้าจะใส่มัน ข้าบอกว่าข้าจะใส่มัน!”
อาจกล่าวได้ว่าเป็นโชคร้ายสำหรับเจ้าหญิงเรมิที่วีดได้รับเลือกให้รับบทบาทอัศวินของเธอ
แน่นอนว่าเขาใจดีและอบอุ่น
แต่บุคลิกด้านนั้นจำกัดไว้เฉพาะในครอบครัวเท่านั้น
และในขณะที่เจ้าหญิงเรมีเป็นผู้หญิงที่สวย
ความงามมาตรฐานของวีดได้กลายเป็นซอยูนตั้งแต่ก่อนที่เขาจะรู้ตัว
ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเธอจึงไม่สามารถทิ้งความประทับใจไว้กับเขาได้มากขนาดนั้น
เมื่อยืนถัดจากซอยูน ใครๆ
ก็ดูราวกับทะเลผัดผ่านเมื่อเปรียบเทียบกัน
“ข้าใส่แล้ว”
เจ้าหญิงเรมิสวมชุดเกราะหนังและสวมทับชุดของเธอ
และวีดหยิบเสื้อคลุมหนังขึ้นมาเพื่อปกปิดเธอ
“นักธนู ยิง!"
ในขณะนั้น นักธนูประมาณ 2,000
คนของอาณาจักรบรอมบ้าได้ปล่อยสายคันธนูของพวกเขา
โดยเล็งไปที่วีดและเจ้าหญิงเรมิ ห่าลูกศรปกคลุมท้องฟ้า
แต่ละนัดพุ่งเข้าหาพวกเขา
“มีลูกศรกำลังมาทางนี้ กรี๊ดดดดดด!”
เจ้าหญิงเรมีกรีดร้อง
วีดควงหอกสายฟ้าในมือของเขาด้วยความเร็วสูง ทักษะขั้นสูงในการควงหอกโดยใช้หลังมือขวาที่ยื่นออกมาเท่านั้น แม้ว่านักรบจะมีทักษะการป้องกันที่คล้ายคลึงกัน เช่น โล่หมุน
แต่วีดไม่เคยเรียนรู้ทักษะเหล่านี้มาก่อน เขาบังคับให้ใช้ทักษะโดยใช้ร่างกายของเขาเอง
*แกร้ง แกร้ง เคร้ง!*
หอกฟันอากาศขณะที่มันหมุนเป็นวงกลม ลูกธนูส่วนใหญ่ที่พุ่งเข้าหาวีดและเจ้าหญิงเรมินั้นกระดอนออกจากด้ามหอก มีไม่กี่คนที่พยายามบุกเข้าไป แต่มีอย่างอื่นขวางทางพวกเขาอยู่
“ซิงซิง ไปทำงานของเจ้า!”
"รับทราบนายท่าน เป็นเกียรติที่ได้รับการเรียกจากท่าน ข้าจะทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเพื่อรับรองความสะดวกสบายของท่าน”
เขาได้เรียกจิตวิญญาณแห่งสายลมที่ขยันขันแข็งราวกับทาสมาเพื่อลดผลกระทบของลูกธนู ด้วยชุดเกราะหนักของฟาบิโอและเสื้อคลุมนรกของบัลข่าน
เขาแทบไม่ได้รับความเสียหายใดๆ จากลูกธนูที่พุ่งเข้ามา เมื่อวีดเอาร่างของเขาบังเธอไว้
ตามธรรมชาติแล้วเจ้าหญิงเรมิที่เบาะหลังไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ ทั้งสิ้น
“ลูกธนูใช้ไม่ได้ผลกับเขาเลย”
“ความแข็งแกร่งของเขาอยู่เหนือจินตนาการ”
“เขาเป็นวีรุบุรุษที่ถูกส่งมาจากสวรรค์งั้นเหรอ? จะมีอัศวินที่ทรงพลังเช่นนี้ได้อย่างไร…”
ท่าทางตกใจปรากฏชัดในหมู่นักธนูของบรอมบา
ริมฝีปากของวีดโค้งเป็นรอยยิ้มปีศาจ
ในความเป็นจริง
การโจมตีจากลูกธนูดังกล่าวสามารถถูกขัดขวางได้โดยการเรียกจิตวิญญาณแห่งลมมากขึ้นหรือโดยการใช้เวทมนตร์ เนื่องจากเขาไม่ได้อยู่บนเส้นทางแห่งการดิ้นรนอีกต่อไป
เขาจึงสามารถใช้ทักษะเนโครแมนเซอร์ได้ที่นี่ ซึ่งหมายความว่าเขาสามารถใช้โล่กระดูกและเรียกกำแพงกระดูกได้ แม้ว่าเขาจะมีวิธีอื่นที่เป็นไปได้มากมายในการสกัดกั้นการกระทำของนักธนูล่วงหน้า
แต่เขารอให้พวกเขายิงธนูเพื่อสร้างฉากที่ยอดเยี่ยม
'นี่แหละคือสิ่งที่เรียกว่าสไตล์'
นี่เป็นทัศนคติที่เหมาะสมกับผู้มีชื่อเสียงมืออาชีพที่พิจารณาผู้ชมของเขาอย่างแท้จริง
****
KMC Media กำลังออกอากาศวิดีโอที่แสดงวีดเดินผ่านโถงฝึกขั้นสูง
“ผู้จัดการ
อัตราการรับชมทันทีของเราสูงถึง 44% แล้ว”
“ใช่
การเผชิญหน้าการต่อสู้อื่นเพิ่งจบลง สลับหน้าจอไปที่ทุ่งการ์นาฟอย่างรวดเร็ว มาแสดงกองเชียร์ในสถานที่นั้นให้พวกเขาเห็นกันเถอะ”
ผู้เล่นรอยัลโร้ดแทบทุกคนกำลังเฝ้าดูความท้าทายของวีดในโถงฝึกขั้นสูง แต่ละช่องที่กำลังออกอากาศการผจญภัยครั้งนี้ล้วนมีอัตราการรับชมสูงสุดที่เคยมีมา
ธุรกิจทั้งหมดในโรงเรียน บริษัท
และสถานที่ราชการถูกระงับชั่วคราว และร้านพิซซ่าและไก่ก็สร้างสถิติใหม่ในประวัติศาสตร์ของมวลมนุษย์ในแง่ของจำนวนลูกค้า
“เราต้องการสั่งไก่ปรุงรส 1
อย่าง ของทอด 1 อย่าง และไก่เจ 1 อย่างกับต้นหอมซอย”
“ขณะนี้เรามีคำสั่งซื้อจำนวนมาก
คุณอาจต้องรอประมาณ 5 ชั่วโมง โอเคไหม?”
“แน่นอน นั่นไม่ใช่ปัญหา”
ทันทีที่พวกเขาวางสาย
โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง และมีคำสั่งอื่นเข้ามา
ในร้านอาหารไก่ทุกแห่ง
พวกเขามีไก่อย่างน้อย 500 ตัวในตู้เย็นเพื่อรองรับคำสั่งซื้อที่จะเข้ามาสำหรับการศึกที่ทุ่งการ์นาฟ
แต่พวกเขาเกือบจะไม่มีที่เก็บเนื่องจากการทดสอบอย่างกะทันหันของวีดในโถงฝึกขั้นสูง
“เฮ้ หัวหน้า
คนที่กินไก่วันนี้คงไม่กินมันอีกในวันพรุ่งนี้ใช่ไหม?”
"อาจจะ”
ร้านไก่ทอดตั้งปณิธานใหม่อีกครั้งโดยคิดว่าพวกเขาจะต้องทนทำงานหนักเพียงวันเดียว
*กริ๊งงงง!*
“สวัสดีครับ
เป็นไปได้ไหมที่จะสั่งจองล่วงหน้าสำหรับวันพรุ่งนี้? ทางเราต้องการไก่ห้าตัว
ครึ่งตัว และแบบติดกระดูก”
แต่พวกเขาก็เริ่มได้รับคำสั่งล่วงหน้าในวันถัดไปด้วยซ้ำ
นับตั้งแต่รอยัลโร้ดกลายเป็นที่นิยม
ประเพณีดั้งเดิมของชาวเกาหลีในการกินไก่กับเบียร์ในขณะที่ดูวิดีโอการผจญภัยของวีดเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาออกอากาศได้แพร่กระจายไปทั่วโลก ปรากฏการณ์ปัจจุบันนี้เกิดขึ้นทั่วโลกทั้งกลางวันและกลางคืน
โอ จู วานและตู ชานมีใน KMC
Media ดำเนินรายการต่อไปด้วยความตื่นเต้น
"ใช่ครับ เราเพิ่งนับเสร็จ และดูเหมือนว่าวีดจะประสบความสำเร็จในการโจมตี 73
ครั้งติดต่อกันด้วยทักษะวิชาดาบเฮอเรม คุณปัคกลาส
นี่ไม่ใช่สถิติใหม่เหรอครับ?”
“…”
“คุณปัคกลาส โปรดตอบด้วยครับ"
ผู้ร่วมอภิปรายคนอื่นๆ รวมทั้งปัคกลาส
ต่างไม่ได้พูดอะไรเลยในช่วงครึ่งแรกของรายการ
ซึ่งส่งผลให้พวกเขาได้รับเสียงสะท้อนกลับจากผู้ชมเป็นจำนวนมาก เขายังได้รับคำเตือนจากทีมงานฝ่ายผลิตหลายครั้ง ดังนั้นเขาจึงพยายามตั้งสติและเปิดปากพูด
"อะแฮ่ม ใช่แล้ว แน่นอนว่ามันเป็นจำนวนที่น่าประทับใจ
แต่มันก็เป็นเพียงการต่อสู้ธรรมดาๆ ที่มุ่งเป้าไปที่มอนสเตอร์”
“แต่มันก็ยังเป็นสถิติอยู่ไม่ใช่เหรอ?”
“สถิติไม่มีอะไรนอกจากตัวเลข สักวันหนึ่งคนอื่นจะทำลายมัน”
ปัคกลาสก้มหัวลงหลังจากพูดสิ่งนี้ เขาอารมณ์ดี
ปรากฏตัวเป็นแขกรับเชิญในรายการทีวีเป็นครั้งแรกเมื่อนานมาแล้ว
เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะแสดงความคิดเห็นที่น่าสมเพชและสิ้นคิดเช่นนี้
“คุณเนแครท ผมไม่รู้ว่าทักษะวิชาดาบเฮอเรมจะทรงพลังขนาดนี้ คุณมีความคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับเทคนิคดาบนี้”
“ฉันแทบไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมันถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ แน่นอน คุณสามารถสะสมความเสียหายจากการโจมตีต่อเนื่องได้
แต่ฉันต้องบอกว่าเป็นไปได้ ไม่ใช่เพราะตัวทักษะดาบนั้นทรงพลัง แต่เป็นเพราะวีดโคตรเทพ
แบบนั้น… *อะแฮ่ม* ฉันหมายถึง เพราะเขาอยู่บนเส้นทางแห่งการดิ้นรน
”
“เพราะเขาอยู่บนเส้นทางแห่งการดิ้นรน?”
“ใช่
คุณต้องมีทางตรงทางเดียวที่มีมอนสเตอร์อาศัยอยู่จำนวนมากเพื่อใช้ประโยชน์จากทักษะวิชาดาบเฮอเรมอย่างเต็มที่”
“แต่การค้นหาประโยชน์ของทักษะวิชาดาบเฮอเรมและการรู้จักใช้ประโยชน์จากมันในเส้นทางแห่งการดิ้นรนนั้นเป็นการเคลื่อนไหวที่ฉลาดในตัวมันเอง
คุณว่าไหมครับ”
“ใช่ ฉันจะรับทราบในระดับหนึ่ง แต่นี่เป็นเพียงเรื่องของใครทำก่อน และทุกคนจะสามารถผ่านเส้นทางแห่งการดิ้นรนด้วยวิธีดังกล่าวได้”
ด้วยเหตุนี้
กระดานข้อความของเว็บไซต์บริษัทจึงระเบิดขึ้นพร้อมกับความคิดเห็นของผู้ชม
(มีต่อตอนหน้า…)
เล่ม 51 บทที่ 1 Part 2 : ดาราแห่งพัลรังกา แปลโดย แอดชิน
เพจ เราอ่านนิยายแปล
– ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ฉันกำลังจะตายเพราะเสียงหัวเราะ นี่ต้องเป็นหนังตลกแห่งปีแน่ๆ
– ใครๆ ก็ทำได้ เขาช่างกล้าพูดเนอะ? ทั้งเกมเปลี่ยนไปแล้วเหรอในขณะที่ฉันไม่ได้ตามหาผู้เล่นทั่วไปที่เชี่ยวชาญทักษะการแกะสลักทั้งหมดและมีเทคนิคการใช้ดาบที่สามารถทำให้ตบแร้งค์เก้อร์ลงได้?
– บอกตรงๆ ฉันไม่มั่นใจจริงๆ
ว่าจะทำได้เหมือนเขาไหม เคลื่อนที่ไปรอบ ๆ และแกว่งดาบอย่างแม่นยำในขณะที่หมาไนแสนดุร้ายห้าตัวกระโจนเข้าใส่คุณพร้อมกัน…
และนั่นไม่ใช่ทักษะการโจมตีอัตโนมัติหรือการหลบหลีกใช่ไหม มันสมเหตุสมผลเหรอ?
- นั่นเป็นการเคลื่อนไหวที่บ้าคลั่งอย่างหนึ่ง ถ้าคุณทำแบบนั้นได้เมื่อคุณออกล่าในปาร์ตี้
คุณจะกลายเป็นฮีโร่ของกลุ่มในทันที
– ทุกคนเฉยๆ
และไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาเห็น; พวกเขาหลงใหลในวิดีโอโดยสิ้นเชิง
– มีคนน้อยมากที่สามารถเอาชนะวีดได้หากพวกเขาต่อสู้ในสภาพเดียวกับเขา:
ทักษะทั้งหมดถูกบล็อก ไม่มีอุปกรณ์ที่ฉูดฉาด และมีเพียงดาบยาวเล่มเดียวให้คุณใช้
– ฉันต้องการแสดงความไม่พอใจอย่างขมขื่นต่อวีดล่วงหน้า จะมีคนอย่างน้อยหนึ่งร้อยคนที่มุ่งหน้าออกไปท้าทายโถงฝึกขั้นสูง
โดยอ้างว่าพวกเขาได้เรียนรู้เคล็ดลับจากทักษะวิชาดาบเฮอเรม
แต่ก็ต้องถูกฆ่าตายอย่างสยดสยอง
– พูดตามตรง สิ่งที่ทำให้ฉันหัวเราะมากที่สุดคือคำพูดของพัคกลาส คนอื่นจะทำลายสถิตินั้นจริงเหรอ? แค่นี้เนี่ยนะ?
– พวกเขาแทบจะไม่สามารถผ่านเส้นทางนั้นไปได้
แม้จะมีจำนวนคนทั้งหมดและอาวุธราคาแพง แต่ดูสิว่าพวกเขาพยายามที่จะดูแคลนวีด
– เราทุกคนรู้ว่ากิลด์เฮอร์มีสไม่เคยรู้สึกละอายใจ
กระดานข้อความสาธารณะเต็มไปด้วยความคิดเห็นของผู้ชมที่โจมตีใส่คำอธิบายและกิลด์เฮอร์มีส ในบางครั้ง มีผู้เล่นระดับสูงบางคนแสดงความคิดเห็นของพวกเขาหลังจากพิสูจน์ได้ว่าพวกเขามีเลเวลเกิน
450
– ความอ่อนล้าทางร่างกายที่คุณได้รับจากการมีส่วนร่วมในการต่อสู้ในขณะที่ถืออาวุธด้วยมือของคุณเองนั้นเทียบเท่ากับประสบการณ์ของนักฟุตบอลที่วิ่งเต็ม
90 นาทีของนัดชิงชนะเลิศ
- ไม่ต้องพูดถึงการตัดสินใจอันว่องไวและไหวพริบในการต่อสู้ของเขา…
มนุษย์จะต่อสู้เป็นเวลานานได้อย่างไรโดยที่ยังคงจดจ่ออยู่กับมัน?
– คุณไม่รู้หรือไงว่าวีดกลับมาตอนที่เขาเล่นเดอะคอนติเน้นท์อ็อฟเมจิค
ได้อย่างไร? ครั้งหนึ่งเขาเคยล่าติดต่อกัน 204 ชั่วโมง; ผู้ชายคนนั้นเป็นสัตว์ประหลาดตัวจริงในการฟาร์มเลเวล ใครก็ตามที่รู้จักเขาในสมัยนั้นจะรู้ว่าเขาถูกประเมินต่ำเกินไปในรอยัลโร้ด
– เอาล่ะ… ลองคิดว่าวีดเป็นเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างจากเราอย่างสิ้นเชิง ไม่ใช่เพราะมันทำให้เรารู้สึกดีขึ้น… แต่เพราะมันคือความจริง
– เมื่อใดก็ตามที่วีดออนไลน์บนเดอะคอนติเน้นท์อ็อฟเมจิค
ผู้เล่นรายอื่นทั้งหมดในภูมิภาคใกล้เคียงจะออกจากเกม พวกเขาวิ่งหนีทันที
– วีดเป็นทรราชเช่นนั้นจริง ๆ ในเดอะคอนติเน้นท์อ็อฟเมจิคเลยเหรอ?
- เขาเป็นปีศาจอย่างแท้จริง บอสสุดท้าย อาจจะมากกว่านั้นด้วยซ้ำ
- เขาฆ่าทุกคนที่ขวางทางเขา คนๆเดียวทำผิดพลาด ทั้งกลุ่มที่พวกเขาอยู่ต้องชดใช้
- ครั้งหนึ่งเขากวาดล้างเมืองทั้งเมืองและลบมันออกจากแผนที่
– คุณหมายถึงอารินกิตเมืองริมแม่น้ำใช่ไหม
– ถ้ามันถูกทำลายโดยวีดเอง…
ฉันเดาว่ามันกลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมหลังจากนั้น?
– ก็ไม่ วีดจมทั้งเมืองด้วยน้ำจากแม่น้ำและจนตายทั้งหมด หลังจากนั้นเมืองก็หายไป
เรื่องราวจากตอนที่เขาเล่นเดอะคอนติเน้นท์อ็อฟเมจิค
กลายเป็นประเด็นร้อนอีกครั้งในกระดานข้อความหลังจากนั้นไม่นาน
ผู้เล่นที่เข้าร่วมรอยัลโรดช้าไม่ทราบเรื่องราวเหล่านี้
– ถ้าวีดเป็นทรราชแบบนั้นจริง ๆ
เขาไม่ควรถูกผู้คนตำหนิหรือ?
– อาจเป็นเพียงข่าวลือเท็จ คุณวีดที่ฉันเห็นจะไม่ทำแบบนั้น
– แต่มันคือความจริงทั้งหมด! ทุกคนที่มีประสบการณ์ในการเล่นเดอะคอนติเน้นท์อ็อฟเมจิคจะรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้
– ความอื้อฉาวของเขา… ไม่มีใครที่ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้จริงๆ มีคลิปวิดีโอมากมายที่มีชื่อว่า
“การสังหารหมู่อย่างโหดเหี้ยมของวีด”
– เขามีชื่อเสียงมากในฐานะนักฆ่าที่ไร้ความปรานีและเป็นเทพสงคราม
– ผู้เล่นที่เคยเล่นเดอะคอนติเน้นท์อ็อฟเมจิค
ทุกคนมีความคิดคล้ายกัน: อาชีพประติมากรของวีดไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขาแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่เป็นเพราะวีดเป็นประติมากรที่ทำให้กิลด์เฮอร์มีสยังคงหายใจไม่ทั่วท้อง
***
ทุ่งการ์นาฟ!
ในสถานที่นี้ซึ่งมีเทศกาลและการก่อสร้างประติมากรรมเกิดขึ้นในเวลาเดียวกัน
มีผู้เล่นเพียงไม่กี่คนที่ไม่ได้ดูวิดีโอของวีดที่ต่อสู้ผ่านทางโถงฝึกขั้นสูง
"เย่! เขาทำมันได้!"
“ห๊ะ เขาทำคนเดียวจริงๆเหรอ”
“ว้าว… นี่มันบ้าไปแล้ว สุดๆไปเลย"
วิดีโอดังกล่าวทำให้ผู้เล่นกว่า 100
ล้านคนที่กำลังรอคอยอย่างกระวนกระวายใจต้องตะลึง การถึงจุดสิ้นสุดของเส้นทางแห่งการดิ้นรนนั้นน่าทึ่งในตัวของมันเอง
แต่การต่อสู้อย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 37 ชั่วโมงเพียงลำพังนั้นมหัศจรรย์ยิ่งกว่า เขาขับเคลื่อนผ่านการเผชิญหน้าครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยการเคลื่อนไหวที่เกือบจะเหมือนพระเจ้าโดยไม่รู้สึกเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย ผู้เล่นหลายคนรู้สึกว่าอาจมีเคล็ดลับบางอย่างที่อยู่เบื้องหลังความแข็งแกร่งที่ยอดเยี่ยมของเขา
แต่พวกเขาก็จมดิ่งลึกลงไปในสิ่งที่พวกเขากำลังดูอยู่เช่นกัน
ทำลายล้างศัตรูด้วยกำลังทั้งหมดที่มี
และเดินไปข้างหน้า...
นี่คือภาพนักรบที่แท้จริงที่พวกเขาใฝ่ฝันตั้งแต่เริ่มเล่นรอยัลโร้ด ฉากที่พวกเขาเห็นในวิดีโอนี้ดูเหมือนจะทำให้หัวใจของผู้เล่นในทุ่งการ์นาฟลุกเป็นไฟ
"มาสู้กัน!"
“กิลด์เฮอร์มีสนั่นไม่มีอะไรเลย!”
ผู้เล่นทางเหนือที่มีใบหญ้าอยู่บนเส้นผมตะโกนโห่ร้อง
***
วีดมองไปรอบๆ ค้นหาเหยื่อ
ไวส์ วีรบุรุษสงครามแห่งอาณาจักรบรอมบา
เป็นศัตรูที่น่าเกรงขามที่มีเลเวลมากกว่า 400 เขาอยู่ระหว่างการต่อสู้กับกองทัพของอาณาจักรมาปอน โดยมีอัศวิน 100
คนขี่ม้าดำ
'พวกมันดูเหมือนเป้าหมายที่แสนอร่อย'
วีดควบม้าขาวไปทางพวกเขา
มือข้างหนึ่งถือดาบโลอาและหอกสายฟ้าอีกข้างหนึ่ง
“ศัตรูกำลังมา”
“พลโล่! เข้าร่วมกับทหารราบหนักและหยุดเขา!”
ตามคำสั่งของผู้บัญชาการทหารสูงสุด
ทหารราบเริ่มเคลื่อนไหว
เมื่อเทียบกับมอนสเตอร์และสัตว์อสูรที่มีเลเวลมากกว่า
500
นี่มันก็แค่เค้กชิ้นหนึ่ง!
“อ้ากกกกกก!”
ทุกครั้งที่วีดเหวี่ยงดาบและหอก
ทหารจะถูกโยนขึ้นไปในอากาศทุกทิศทาง
เขากลายเป็นหนึ่งเดียวกับม้า
ทำลายแนวรบศัตรูด้วยการโจมตีอันทรงพลัง
เจ้าหญิงเรมิกอดวีดแน่นจากด้านหลัง
“ข้ะ-ข้ากลัว!”
อัศวินกับเจ้าหญิงแสนสวยเป็นความคิดโบราณที่ชื่นชอบในพล็อตเรื่องรักๆ
ใคร่ๆ ช่างเป็นฉากที่น่าทึ่งอะไรเช่นนี้
การขี่บนหลังม้ากลางสนามรบโดยมีสาวงามนั่งอยู่ข้างหลังคุณ!
วีดครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
'เธอเข้ามาขวางทางทุกครั้งที่ฉันเหวี่ยงอาวุธ ฉันแค่ต้องรักษาชีวิตเธอไว้ บางทีฉันน่าจะทำให้เธอออกไปสักพัก?'
เขามีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาว่าการต่อสู้อาจจะง่ายกว่าถ้าเขาตีที่หลังศีรษะของเธอและทำให้เธอหมดสติไป อย่างไรก็ตาม ผู้ชมทั้งหมดจะดูการออกอากาศในภายหลัง นั่นทำให้เขาหยุดคิด
'ปล่อยให้เธออยู่คนเดียวในตอนนี้ ถ้าเธอทำตัวเป็นภาระเกินไป ฉันจะทุบเธอตอนที่เราไม่ได้อยู่หน้าจอ'
ด้วยการใช้เคล็ดมีดแกะสลักแสงจันทร์ของเขา
วีดได้สังหารผู้บัญชาการคนหนึ่งในหมู่ทหารศัตรูอย่างง่ายดาย
“เจ้าหญิง เราต้องบุกฝ่าเส้นทางนี้อย่างไม่มีเงื่อนไขจริงๆ เพื่อความอยู่รอด”
“เราไปทางอื่นไม่ได้เหรอ?”
“ข้าต้องทำเท่าที่ทำได้ แม้ว่าข้าจะยุ่ง...
แม้ว่าจะมีบางอย่างผิดพลาด ข้าจะปกป้องท่าน ดังนั้นไม่ต้องกังวล ข้าไม่ได้วางแผนที่จะตายง่ายๆ ในสถานที่แบบนี้”
“ข้าจะเชื่อใจท่านอัศวิน”
เจ้าหญิงเรมิดูเหมือนจะคลายความกังวลในที่สุด มันจะได้รับอิทธิพลบางส่วนจากค่าเสน่ห์และค่าบารมีที่สูงของเขา
วีดยังคงรับรู้ถึงผู้ชมที่จะเฝ้าดูเขา
วีดบอกเจ้าหญิงอย่างอ่อนโยนว่า:
“นักรบคนเถื่อนเหล่านั้นดูแข็งแกร่งทีเดียว ท่านไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเขาในตอนนี้ แต่ในภายหลัง ท่านอาจถูกขวานบินมาจากทิศทางสุ่มฆ่าได้”
"อะไรนะ?"
“หรือท่านอาจถูกเผาทั้งเป็นด้วยลมหายใจของเดร้ก อ้อ แล้วลูกธนูที่เอลฟ์ยิงก็ระวังด้วย ถ้าข้าพลาดไปสักอัน
นั่นอาจพุ่งตรงเข้าหัวท่าน”
“อะ-อะไรกัน?”
คำพูดที่แผ่วเบาเหล่านั้นทำให้เจ้าหญิงเรมิแข็งทื่อด้วยความกลัว ในขณะเดียวกัน วีดยังคงแกว่งดาบและหอกของเขา และทำลายแนวรบของทหาร
“ข้าคือ ไวส์, ลอร์ดแห่งปราสาทราฮัลนอฟ, ผู้บัญชาการแห่งกองทัพกรอมเต้อร์,
และหัวหน้าภาคีหลวงแห่งอัศวินทมิฬ เจ้าเป็นใครและมาจากไหน ถ้าเจ้าต้องการสู้กับข้า
อย่างน้อยก็ต้องทำอย่างมีเกียรติและเอ่ยชื่อของเจ้าก่อน”
เมื่อเห็นความเสียหายที่วีดสร้างให้กับกองทัพของเขา
ไวส์ก็ก้าวออกมาจากหมู่ทหาร ยกหอกขึ้นและพร้อมที่จะพุ่งเข้าใส่ ไวส์ นายพลที่มีชื่อเสียงของอาณาจักรบรอมบ้า ได้นำกองทหารของเขาไปสู่ชัยชนะในการต่อสู้กับอัศวินของอาณาจักรอื่นหลายครั้ง
อัศวินภายใต้คำสั่งของเขากำลังติดตามอย่างใกล้ชิด
แต่ดูเหมือนจะไม่เอนเอียงที่จะขัดขวางการต่อสู้แบบตัวต่อตัว
วีดเคยไวต่อการจัดอันดับผู้ชม
ควบม้าขาวไปหาอัศวิน
“ข้าคือประติมากรแสงจันทร์”
"เจ้าพูดอะไร?"
“ราชาแห่งอาณาจักรอาร์เพน
นักสำรวจสุดขอบโลก นักรบอมตะ ผู้บัญชาการกองทัพอันเดดอันเกรียงไกร”
“ข้ายังไม่รู้เลยว่าเจ้าเป็นใคร!”
“เดี๋ยวก่อน ข้ายังไม่เสร็จ! ข้าเป็นชาวประมงที่อดทน เป็นนักผจญภัยที่ค้นพบประวัติศาสตร์ของทวีป ข้ายังเป็นราชาที่เหล่าทวยเทพยอมรับ วีรบุรุษผู้กอบกู้ทวีป
นักล่าแห่งโรคระบาดปีศาจ ผู้นำหายนะ นักเดินทางในทะเลทราย ผู้สร้างฝน
จอมละโมบและน่ารังเกียจ… อะแฮ่ม อย่าสนใจเรื่องนั้นเลย ข้าคือผู้ยืนหยัดต่อต้านความกลัวมังกร ราชาแห่งราชาผู้มีเกียรติ ศิลปินแห่งมังกร
และช่างฝีมือระดับปรมาจารย์ด้านโลหะหายาก”
“บ้าอะไรเนี่ย!”
“ข้ามีอีกหลายฉายา แต่ข้าสรุปเอาอันที่นึกออก!”
ม้าสีขาวของวีดและม้าสีดำของไวซ์เริ่มพุ่งเข้าใส่
และในขณะที่พวกเขากำลังจะปะทะกันระหว่างหอกต่อหอก
“อย่างไรก็ตาม เพียงเรียกข้าว่าวีด ทักษะหอกพายุคำราม!”
ไวส์ วีรบุรุษสงครามของอาณาจักรบรอมบ้า
ลดร่างของเขาลงใกล้กับม้า หอกสายฟ้าพุ่งผ่านเขาไปพร้อมกับเสียงดังที่ทำให้อากาศแตกเป็นเสี่ยงๆ
“เจ้าโง่ที่บุกโจมตีขนาดนี้
ข้าจะสอนวิธีต่อสู้บนหลังม้าให้เจ้า!”
ไวส์ควบม้าของเขาและเตรียมปะทะกับวีด
เตรียมพร้อมสำหรับการโต้กลับ ด้วยเทคนิคการขี่ม้าที่น่าประทับใจ
เขาตามไปติดๆ แต่ดาบโลอากำลังรอเขาอยู่
*ชิ้งงงงง!*
ในการโจมตีครั้งแรก เขาผลักหอกของไวส์
ออกอย่างแรง จากนั้นโจมตีครั้งที่สองและสามบนร่างกายของเขา
< ผลกระทบหนัก! คุณประสบความสำเร็จในการโจมตีอันทรงพลังที่ลดพลังชีวิตของฝ่ายตรงข้ามลงอย่างน้อย
20%>
< ฟาดเข้าที่ลำตัวโดยตรง! ศัตรูจะมึนงงชั่วขณะ >
ชุดเกราะที่มีพลังการป้องกันสูงซึ่งไวส์สวมใส่คือสิ่งที่ช่วยให้เขารอดพ้นจากความตายในทันทีได้อย่างหวุดหวิด อัศวินยังเป็นอาชีพที่มีพลังชีวิตสูงโดยเนื้อแท้ แต่นั่นหมายความว่าวีดต้องการการโจมตีอีกครั้งเพื่อฆ่าเขา
และโชคไม่ดีสำหรับไวซ์ หอกสายฟ้าหมุนอยู่ในมืออีกข้างหนึ่งของวีดแล้วในขณะนี้
“ไปซะ หอกวายุ!”
หอกสามารถเพิ่มพลังโจมตีได้โดยการหมุน หลังจากหมุนครบห้าครั้ง หอกของวีดก็แทงทะลุร่างของไวซ์
< คุณได้รับค่าประสบการณ์ ความเชี่ยวชาญทักษะหอกของคุณเพิ่มขึ้น >
< ของขวัญจากพระราชา คุณได้รับชุดเกราะพร้อมพลังการป้องกันที่ยอดเยี่ยม >
ไวซ์ดร็อปชุดเกราะสีแดงในขณะที่เขาตายพร้อมกับไอเท็มขยะสองสามชิ้น วีดกระโจนเข้าไปในกลุ่มอัศวินที่เหลือ
“สายฟ้าทะยาน!”
เป็นหนึ่งในทักษะที่มีอยู่ในหอกสายฟ้า หอกถูกชาร์จเต็มด้วยพลังแห่งสายฟ้าและเริ่มปล่อยมันไปทุกทิศทุกทาง แสงสีขาวพร่างพรายกระจายออกมา และในไม่ช้า พื้นก็พลิกกลับ
ขณะที่ม้าที่ควบมาสะดุดและล้มลง
แม้ว่าเขาจะกำลังอยู่ในการต่อสู้
วีดใช้เวลาสักครู่เพื่อประเมินชุดเกราะที่เขาได้รับจากไวซ์ ไม่ต้องพูดถึงการป้องกันที่สูง มันมาพร้อมกับค่าสถานะโบนัสและทักษะที่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ค่อนข้างมาก ชุดเกราะนี้เป็นหนึ่งในงานที่ลำบากที่สุดของช่างตีเหล็กที่มีชื่อเสียงในช่วงสงคราม
'เจ๋งดีใช่มั้ย'
แน่นอนว่ามันไม่ดีพอสำหรับวีดที่จะสวมใส่
แต่มันก็ไม่ได้แย่เกินไป
ความต้องการเลเวลต่ำโดยเฉพาะ
จะทำให้อุปกรณ์นี้น่าสนใจสำหรับคนอื่นๆ อีกหลายคน นอกเหนือจากประโยชน์เหล่านี้แล้ว ไอเทมนี้ยังมอบค่าชื่อเสียงจำนวนมากรวมถึงฉายา
'วีรบุรุษแห่งสงคราม'!
'ฉันได้บางอย่างที่สามารถขายได้ในราคาสูง วีรบุรุษที่ต่อสู้ในสงครามพัลรังกาควรมีอาวุธและอุปกรณ์พิเศษแบบนี้ค่อนข้างมาก'
วีดส่งเสียงดังกึกก้องไปทั่วทั้งสนามรบด้วยทักษะราชสีห์คำราม
- มาสู้กับข้าเดี๋ยวนี้! ข้าจะปลิดชีพของพวกเจ้าซะ!
บาทัลลี่ เทพเจ้าแห่งการต่อสู้ได้ส่งวีดไปที่สงครามพัลรังก้าอีกครั้งเพื่อให้เขาพยายามชดเชยความสำเร็จในการต่อสู้ที่ไม่เพียงพอในปัจจุบัน
แต่ธรรมชาติที่เป็นความลับของเขาในฐานะจอมวายร้ายที่คุกคามสันติภาพของโลกได้ตื่นขึ้นจากภายในตัวเขา
'สิ่งที่ฉันจะได้จากสงครามครั้งนี้คือไอเทมคุณภาพดีที่มีเงื่อนไขเลเวลต่ำ ไอเท็มระดับตำนานหรือระดับฮีโร่เหล่านั้นก็เพียงพอที่จะจุดประกายการประมูล'
ถึงเวลาที่เขาจะเริ่มออกล่าอีกครั้ง!
ยิ่งไปกว่านั้นความจริงที่ว่าเขาไม่ได้อยู่ในเส้นทางแห่งการดิ้นรนอีกต่อไป
ซึ่งหมายความว่าตอนนี้เขาสามารถกินอาหารได้และไม่ถูกจำกัดด้วยกฎต่างๆ
“ประติมากรรมทำลายล้าง!”
วีดหยิบประติมากรรมชิ้นหนึ่งออกมาและทำลายมัน ด้วยการใช้ทักษะการทำลายประติมากรรม เขาเปลี่ยนค่าสถานะทางศิลปะทั้งหมดของเขา
ซึ่งมีมากกว่า 3600 ให้เป็นภูมิปัญญา ความสามารถในการสำรองและฟื้นฟูมานาสูงสุดของเขาได้รับการพัฒนาอย่างมาก
และพลังและระยะของเวทมนตร์คาถาของเขาก็เพิ่มขึ้น ผลประโยชน์เพิ่มเติม
ทักษะเนโครแมนเซอร์ของเขามีพลังมากขึ้น และได้รับการปกป้องจากคาถาลวงตา เห็นได้ชัดว่าการเพิ่มสถานะภูมิปัญญาหมายถึงสิ่งเดียวเท่านั้น:
การเพิ่มความสามารถเนโครแมนเซอร์ของเขาให้สูงสุด!
วีดท่องคาถาเวทมนตร์ใส่อัศวินผู้ล่วงลับและศพอื่นๆ
ที่อยู่ใกล้เคียง
“จงลุกขึ้น กระวนกระวาย
วิญญาณที่ไม่หลับใหล แก้แค้นวิญญาณที่มีชีวิต คนที่ฆ่าเจ้า ปลุกชีพอันเดด”
อัศวินที่ตายแล้วรวมถึงไวซ์ ฟื้นคืนชีพอีกครั้งในฐานะเดธไนท์ เนื้อของพวกเขาละลายหมดแล้ว แต่พวกเขายังคงสวมใส่อาวุธและชุดเกราะแบบเดียวกับที่พวกเขามีเมื่อพวกเขายังมีชีวิตอยู่ แม้ว่าพวกเขาจะเพิ่งฟื้นขึ้นมา แต่พวกอันเดดกลับมีพลังมากกว่าที่พวกเขาเคยเป็นในช่วงที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่
“ลีโอนาร์ด ทำไมเจ้าถึงได้…"
“เจ้าเนโครแมนเซอร์ผู้ชั่วร้าย! คุณกล้าดียังไงที่ปลุกอันเดดขึ้นมา…”
ทหารของอาณาจักรบรอมบ้าถูกกลืนกินไปด้วยความปวดร้าวและความหวาดกลัวเมื่อเห็นภาพอันน่าสยดสยองนี้
"ฆ่าพวกมันให้หมด"
วีดสั่งการอันเดธ
อัศวินแห่งความตายเหวี่ยงอาวุธใส่อดีตสหายโดยไม่ลังเล พวกเขาฟันดาบกระดูกของพวกเขา และโครงกระดูกบางส่วนกำลังเอาหัวโขกศัตรู
เนื่องจากโครงกระดูกมีพลังชีวิตสูงเช่นนี้
พวกมันจึงไม่ถูกฆ่าแม้ว่าร่างกายของพวกมันจะถูกผ่าครึ่งที่เอวก็ตาม
และลำตัวที่เหลือเพียงกระดูกยังคงคลานอยู่บนพื้น
การคืนชีพของกองทัพอันเดดพร้อมพลังที่น่ากลัว!
เนื่องจากขณะนี้มีกองทัพของราชวงศ์ไม่น้อยกว่าเจ็ดกองทัพพัวพันกันในการต่อสู้
จึงไม่มีปัญหาการขาดแคลนศพ
“จงลุกขึ้น! ทุกคนลุกขึ้นใหม่!”
ขณะที่วีดปลุกเหล่าอันเดดซ้ำๆ
กองทัพโครงกระดูกและเดธไนท์ของเขาก็เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ ตามปกติของการกระทำ ทหารอันเดดจะต่อสู้อย่างดุเดือดกับกองทัพของอาณาจักรบรอมบาที่อยู่ใกล้เคียง
“เรียกขานเดธไนท์ แวน ฮอว์ก! เรียกขานแวมไพร์ลอร์ดโทริ!”
เขายังเรียกลูกน้องตามปกติ
แวนฮอว์คโผล่ออกมา
ปกคลุมไปด้วยควันดำ พร้อมกับโทริที่สวมเสื้อคลุม
“แวน ฮอว์ก ไปสั่งการพวกเดธไนท์”
“เป้าหมายของเราคืออะไร”
“ไม่มีข้อจำกัดใดๆ ฆ่าทุกคนที่ถืออาวุธ”
วีดสั่งให้แวน ฮอว์กนำทัพเดธไนท์ แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งเพียงลำพัง
แต่ความสามารถของเขาในการสั่งการกองทัพอันเดดนั้นโดดเด่นอย่างแท้จริง
โทริเอาเสื้อคลุมคลุมทั้งตัวอีกครั้ง
“แล้วข้าควรทำอย่างไร”
“ไปสร้างความเสียหายให้สาแก่ใจ เจ้าสามารถดื่มเลือดและสร้างข้ารับใช้ใหม่ได้มากเท่าที่เจ้าต้องการ”
“รับทราบนายท่าน”
โทริยิ้มอย่างพึงพอใจ
เผยให้เห็นเขี้ยวแหลมคมของเขา
เนื่องจากวีดได้สร้างความสำเร็จในการต่อสู้ครั้งใหม่และได้รับชื่อเสียงเพิ่มขึ้น
เขาจึงตัดสินใจว่าจะไม่กังวลเกี่ยวกับชื่อเสียงที่ไม่ดีที่อาจเกิดจากสิ่งนี้ในตอนนี้
'ฉันสามารถผจญภัยได้สองสามครั้งหรือสร้างประติมากรรมเพื่อชดเชยมัน'
ความแข็งแกร่งในการต่อสู้ของอัศวินแห่งความตาย
ได้รับการพัฒนาอย่างมากจากออร่าของแวนฮอว์ก
ปัจจุบัน คาถาอัญเชิญอันเดดของวีดอยู่ที่ขั้นกลางเลเวล
8
และคาถาสนับสนุนอื่นๆ ของเขาเช่น เสริมพลังอันเดด สร้างพิษ โล่กระดูก
และอัญเชิญโกเลมยังไม่ถึงขั้นกลางด้วยซ้ำ สำหรับตอนนี้
การอัญเชิญแวนฮอว์กมีผลอย่างมากต่อพลังกองทัพอันเดดของเขามากกว่าการใช้คาถาปกติ
(มีต่อตอนหน้า…)
เล่ม 51 บทที่ 1 Part 3 : ดาราแห่งพัลรังกา แปลโดย แอดชิน
เพจ เราอ่านนิยายแปล
– ฝ่าแนวรบศัตรู!
ในเวลาไม่นาน แวนฮอว์กก็เข้าควบคุมเหล่าอัศวินแห่งความตายและเริ่มเดินทัพไปข้างหน้า
– ย่างก้าวสังหารของเหล่าคนตาย!
อัศวินแห่งความตายทำลายแนวป้องกันของกองทัพอาณาจักรบรอมบาอย่างไร้ความปราณี
โทริจับทหารคนหนึ่งแล้วกัดคอเขา
ดูดเลือดอย่างสุดแรงราวกับจะดับกระหาย ด้วยพลังชีวิตและมานาสำรองที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก
เขาจึงเริ่มร่ายเวทมนตร์แวมไพร์
“พายุโลหิต!”
หยดเลือดกระจายไปทั่วบริเวณ
ฆ่าทหารทีละคน
“เจ้าสัตว์ร้าย!”
อัศวินคนหนึ่งเงื้อดาบขึ้นและเหวี่ยงดาบลงมาใส่เขา
แต่โทริขวางมันด้วยกรงเล็บยาวและฟันเข้าที่คอเช่นกัน
“เราต้องช่วยแลนเดอร์ก!”
“กลายเป็นหิน!”
อัศวินคนอื่น ๆ
ที่กำลังรีบเข้าไปช่วยสหายของพวกเขากลายเป็นรูปปั้นหินทันที ไม่สามารถขยับได้ จนถึงตอนนี้ วีดเรียกเพียงแวนฮอว์กและโทริเพื่อใช้ความช่วยเหลือในภารกิจของเขา เขาคอยควบคุมพวกเขาอย่างแน่นหนาในขณะที่เรียกพวกเขาบ่อยครั้งสำหรับภารกิจที่ยากลำบากและการออกล่าที่ยากลำบาก แม้ว่าความสามารถของพวกเขาจะเติบโตไปพร้อมกับวีด แต่อัศวินแห่งความตายและแวมไพร์ก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่ชั่วร้ายโดยเนื้อแท้
อัศวินที่ถูกโทริสูบเลือดกลายเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของเขา
“ไปสู้กับพวกมัน”
“ขอรับ นายเหนือหัว!”
มันไม่ง่ายเหมือนการอัญเชิญอันเดด
แต่แวมไพร์ก็มีหนทางที่จะเพิ่มพลังของพวกมัน
“วิญญาณที่มีชีวิตมากมายที่นี่ ข้าไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้เห็นสถานที่ที่น่าอัศจรรย์เช่นนี้!”
โทริเข้าควบคุมหน่วยพลธนูด้วยมนต์เสน่ห์ของเขาและทำให้พวกเขายิงธนูใส่กองทหารอื่นๆ
ของกองทัพหลวง
“การซุ่มโจมตี!”
“กองกำลังของเราบางส่วนกำลังยิงธนูใส่เรา”
“พวกมันกำลังทรยศพวกเรา!”
ในไม่ช้ากองทัพของอาณาจักรบรอมบาก็ล่มสลายลงอย่างโกลาหล
เนื่องจากสงครามพัลรังกาเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วในอดีต
ทหารเหล่านั้นจึงได้รับการดำรงอยู่ชั่วคราวเนื่องจากภารกิจ
สำหรับเหตุการณ์นี้
วีดได้ยกเลิกข้อจำกัดใดๆ ที่เขาเคยให้ไว้กับแวน ฮอว์กและโทริ
ปล่อยให้พวกเขาอาละวาดได้มากเท่าที่ต้องการ
“ทะ-ท่านอัศวิน?”
วีดรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะท้านจากร่างของเจ้าหญิงเรมิบนหลังของเขา เธอรู้ได้อย่างไรว่า… อัศวินที่เธอคิดว่าสามารถพึ่งพาได้เพื่อปกป้องเธอกลางสนามรบ
แท้จริงแล้วกลับกลายเป็นผู้บัญชาการของฝูงอันเดดที่ชั่วร้าย!
“ทำไมท่านถึงใช้คาถาอัญเชิญอันเดดได้”
“นี่เป็นเพียงหนึ่งในไม่กี่เทคนิคง่ายๆที่ข้าเรียนรู้มาตลอดชีวิต”
“แต่…แล้วเกียรติของท่านในฐานะอัศวินล่ะ?”
“ข้าเป็นประติมากรมาโดยตลอด จริงๆนะ”
“…”
****
เมื่อประมาณสองวันก่อน
เรื่องราวของคนที่ถูกลืม
“อืม ไม่ดีแล้ว”
ไพธอนอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่ยากลำบาก เขาถูกทิ้งไว้ตามลำพังบนเส้นทางแห่งการดิ้นรน
หลังจากที่วีดเข้าสู่ประตูแห่งการทดสอบเพียงลำพัง
“เอาล่ะ
เมื่อเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ ฉันว่าฉันควรจะเข้าไปด้วย”
ไพธอนรู้สึกลังเลเล็กน้อย
แต่ก็เดินไปเปิดประตูแห่งการทดสอบ
ผู้ท้าชิงคนเดียว!
โถงฝึกขั้นสูงเรียกศัตรูใหม่จำนวนมากเข้ามาในเส้นทางแห่งการดิ้นรน
“คึกกกก…”
เขาวางดาบใหญ่ลงหลังจากสังหารศัตรูทั้งหมด ดาบใหญ่ใช้พละกำลังมากในการถือ
แต่มีพลังโจมตีที่ยอดเยี่ยมและมีประโยชน์มากสำหรับการป้องกันเช่นกัน
ตามจริงแล้ว
เขาสนุกกับการออกแรงสุดกำลังในขณะที่ต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่ง การจัดการกับศัตรูจำนวนมากเป็นเวลานานไม่ใช่รสนิยมของเขา แต่ในฐานะนักรบ
เขารู้ว่าเขาไม่ควรจู้จี้จุกจิกกับคู่ต่อสู้ที่เขาต่อสู้ด้วย
“ฉันไม่หยุดอยู่แค่นี้”
เขาเดินหน้าต่อไป
หวดมอนสเตอร์ระหว่างทางอย่างหวุดหวิด ในขณะที่เขากำลังพักสั้นๆ เขาส่งข้อความส่วนตัวถึงวีด:
“ที่นี่ค่อนข้างเป็น…สถานที่ที่สนุก”
เขาไม่ได้บอกเป็นนัยถึงความอ่อนล้าในปัจจุบันของเขา
เหมาะสมกับผู้ชายที่ไม่เคยถอยห่างจากการต่อสู้
– วีด: มันไม่สนุกเลยสำหรับฉัน
ชั่วขณะหนึ่ง ไพธอนเต็มไปด้วยความสุขเมื่อคิดว่าคราวนี้เขาทำได้ดีกว่าวีด แม้ว่าเขาจะล้มเหลวในการเคลียร์โถงฝึกขั้นสูง แต่เขาก็ยังได้รับชัยชนะในการแข่งขันกับวีดในฐานะลูกผู้ชายตัวจริง
“หุหุ แต่มันสนุกไหมที่จะต่อสู้กับศัตรูที่หลั่งไหลมาอย่างต่อเนื่องซึ่งคู่ควรกับความแข็งแกร่งของคุณ? การท้าทายมอนสเตอร์ที่ทรงพลังกว่านั้นค่อนข้างน่าตื่นเต้นเช่นกัน”
– วีด: จริงเหรอ? นายคิดว่านี่เป็นเรื่องยากงั้นเหรอ?
"ฮะ?"
– วีด: ฉันหมายความว่า “ประตูแห่งการทดสอบ” แบบไหนที่ไม่มีกับดักหรือกลไกใดๆ
แทงข้างหลังนาย? และมอนสเตอร์ทั้งหมดที่ปรากฏที่นี่สามารถกำจัดได้อย่างง่ายดายเพียงแค่เอาชนะพวกมัน พวกมันไม่สามารถใช้เล่ห์เหลี่ยมที่น่ารำคาญ เช่น คำสาป หรือ ทักษะการควบคุม
นี่คือก่อนที่วีดจะได้รับพรจากเทพเจ้าแห่งการต่อสู้
บาทัลลี ถึงกระนั้น เขาก็เอาชนะมอนสเตอร์ได้โดยใช้เพียงความรู้สึกในการต่อสู้และประสบการณ์ของเขา! ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยค่าสถานะที่สูงอย่างไม่น่าเชื่อของเขาเมื่อเทียบกับเลเวลปัจจุบันของเขา
เขากำลังขับเคลื่อนผ่านเส้นทางแห่งการดิ้นรน ในขณะที่ต้องรับมือกับมอนสเตอร์ทั้งหมดที่ขวางทาง
- วีด: ถึงกระนั้น
ฉันเดาว่าพื้นที่ล่านี้คุ้มค่ากับความพยายามในแง่ของผลตอบแทน ก็พอได้นะ
“เขาหมายถึงโถงฝึกขั้นสูงว่าเป็นพื้นที่ล่ามอนสเตอร์…”
ไพธอนทำให้สมองของเขาทำงาน
'บางทีเขาอาจจะแค่พูดใหญ่โต? มันคงไม่ใช่การบลัฟที่สมบูรณ์ หากพิจารณาจากความสามารถของวีดในการต่อสู้ แต่เขาน่าจะยังเหนื่อยอยู่'
เนื่องจากพวกเขารับความท้าทายเป็นรายบุคคล
พวกเขาไม่สามารถพบกันได้จนกว่าพวกเขาจะผ่านประตูแห่งการทดสอบอย่างสมบูรณ์ แต่เมื่อพวกเขาเข้าสู่เส้นทางเกือบจะพร้อมๆ กัน
พวกเขาสามารถเปรียบเทียบได้ว่าใครรอดชีวิตได้นานกว่าและสังหารศัตรูได้มากกว่ากัน
'ฉันภูมิใจในตัวเองที่เป็นนักรบที่แท้จริง ฉันจะไม่มีวันแพ้'
ไพธอนยังคงต่อสู้ต่อไป
เมื่อดาบใหญ่เผาผลาญพละกำลังอย่างรวดเร็ว
นักรบที่อ่อนแอจะไม่สามารถยืนหยัดได้นาน
เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพักเป็นครั้งคราวและลุยต่อไป
ซึ่งเข้มงวดกว่าปกติหลายเท่า
10 ชั่วโมงผ่านไป ไพธอนรู้สึกภูมิใจในตัวเอง
'ฉันคิดว่าฉันทำเพียงพอแล้ว ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว ฉันสู้ได้ดี'
เขารู้สึกว่าเขาควรใช้เวลาสักครู่เพื่อชมตัวเอง อย่างไรก็ตาม เขาต้องการการพักผ่อนระยะสั้น เนื่องจากตอนนี้พละกำลังของเขาค่อนข้างต่ำ เขารู้ว่ามันจะยากขึ้นเรื่อย ๆ
ที่จะฟื้นฟูสภาพของเขาเมื่อเวลาผ่านไปเพราะเขาไม่สามารถกินอาหารใด ๆ ได้
แต่เขาก็ยังต้องการให้ร่างกายที่เหนื่อยล้าของเขาผ่อนคลายเล็กน้อย ไพธอนส่งข้อความส่วนตัวถึงวีด ผู้ท้าชิงอีกคนเช่นเขา
“ฮ่าฮ่า ฉันต้องบอกว่ามันยากนิดหน่อย”
เขาคาดหวังให้วีดเริ่มพูดอย่างตรงไปตรงมามากขึ้น
และอย่างน้อยก็ขอโทษที่เข้าไปคนเดียวที่ประตูแห่งการทดสอบ
'ฉันไม่ควรยกโทษให้เขาง่ายๆ บางทีฉันอาจจะขอสิ่งของที่เป็นประโยชน์กับเขาได้บ้าง? บางทีอาจจะเป็นประติมากรรมสักชิ้น...
– วีด: นายล้อเล่นใช่ไหม? นี่มันง่ายเกินไป
“คุณบอกว่าง่าย?”
– วีด:
ฉันมีความคาดหวังสูงสำหรับเรื่องนี้… แต่ที่นี่ก็แย่พอกัน มันน่าผิดหวัง
“น่าผิดหวัง...”
– วีด: นายจะได้รับพรเมื่อนายเดินเล่นผ่านการต่อสู้ มันง่ายมาก
“…?”
วีด ซึ่งนำหน้าไพธอนเริ่มอธิบายสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นคำแนะนำสำหรับผู้ท้าชิงคนอื่นๆ
– วีด: เมื่อนายได้รับพร เมื่อนายต่อสู้
ทุกอย่างจะดีขึ้นจากตรงนั้น
นี่เป็นเรื่องง่าย
แต่ไม่มีใครรู้วิธีใช้ประโยชน์จากกลอุบายนี้อย่างถูกต้อง บาทัลลี่ เทพเจ้าแห่งการต่อสู้เพียงมอบพรให้กับผู้ที่ท้าทายเส้นทางเพียงลำพังและนำการต่อสู้ที่ยากลำบากไปสู่ชัยชนะผ่านการต่อสู้ที่ยากลำบาก พรจากเทพช่วยบรรเทาความหิว เพิ่มพลังโจมตีหรือฟื้นฟูพลังชีวิตบางส่วน
มันดีพอ ๆ กับยารักษาทั้งหมด
ทำให้คนสามารถรักษาสภาพร่างกายที่สูงกว่าค่าเฉลี่ยตลอดการผจญภัยผ่านเส้นทางแห่งการดิ้นรนและต่อสู้คุณภาพสูงกับศัตรูที่แข็งแกร่งต่อไป มันเป็นเหมือนชื่อที่แนะนำ:
เส้นทางที่จะต่อสู้ไม่ใช่สถานที่ที่จะอดตายจนกว่าคุณจะล้มลงและตาย
'แต่ทำไมฉันถึงไม่ได้รับอะไรเลย'
ปัญหาคือเพื่อที่จะได้รับพรที่ดีจริงๆ
คุณต้องผลักดันตัวเองให้ถึงขีดจำกัดสูงสุด นี่หมายความว่าจนถึงตอนนี้ ไพธอนยังคงเหลือกำลังสำรองไว้ในขณะที่เขาต่อสู้
'ฉันเข้าใจแล้ว...
ฉันควรจะต่อสู้มากกว่านี้'
ไพธอนลุกขึ้นและเดินไปหาศัตรูรายต่อไป
ความแข็งแกร่งเป็นสิ่งที่สองที่ต้องกังวล เขารู้สึกเบื่อหน่ายกับการเห็นฝูงมอนสเตอร์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดหลังจากต่อสู้มานานกว่า
10 ชั่วโมง
'ที่นี่เป็นสถานที่ที่ยากจะเคลียร์...
แม้ว่าฉันจะรู้วิธีจัดการ แต่ก็ยังน่ากลัวอยู่ดี'
– วีด: นายไม่จำเป็นต้องพักผ่อนด้วยซ้ำ หากนายมีพละกำลังที่จะถือดาบ ก็แค่ต่อสู้ มันจะได้ผลตราบเท่าที่นายยังคงผลักดันต่อไป
'นี่คือกรณีที่โหดร้าย ถ้าฉันผ่านมันได้ ฉันจะไม่กลับมาใกล้ที่นี่อีกแม้แต่ครั้งเดียว'
เขายังได้เรียนรู้วิธีใช้ทักษะวิชาดาบเฮอเรม
มันไม่ง่ายเลยที่จะโจมตีต่อเนื่องโดยใช้ดาบใหญ่
แต่เทคนิคนี้ยังสามารถประยุกต์ใช้ได้หลายวิธี เช่น
การผลักอาวุธของศัตรูออกแล้วโจมตี
– วีด:
ตอนนี้ฉันมีความสามารถพิเศษแล้ว มันง่ายขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากดิ้นรนอย่างหนัก ไพธอนก็ได้รับพรที่ช่วยบรรเทาความหิวโหย วีดอาจจะบอกเขาว่ามันง่ายมากที่จะได้มา
แต่เขาได้รับพรนี้จากความพยายามมากมาย เขามีความสุขมาก…
จนกระทั่งเขาได้รับข้อความส่วนตัวอีกครั้ง
– วีด: ฉันได้รับพรอีกครั้ง ตอนนี้ฉันเกือบจะอิ่มแล้ว
“…”
เขากำลังจะพักผ่อนหลังจากการต่อสู้ติดต่อกัน
16
ชั่วโมง; เขาเป็นเพียงมนุษย์ และเบื่อหน่ายที่เห็นมอนสเตอร์เข้ามาหาเขามากขึ้น พวกมันไม่ใช่ศัตรูธรรมดาๆ ที่สามารถเอาชนะได้ง่ายๆ เขาต้องใช้พละกำลังและทักษะทั้งหมดที่มีในการเผชิญหน้าทุกครั้ง
– วีด: ตอนนี้ฉันกำลังอุ่นขึ้น ฉันเชื่อว่านายกำลังมีสนุกอยู่สินะ?
มอนสเตอร์แต่ละตัวที่ไพธอนเผชิญ มันทำให้เขารู้สึกเหนื่อยล้าและทรมาน
แต่ข้อความส่วนตัวของวีดเริ่มทำให้เขารู้สึกทนไม่ได้
'ผู้ชายคนนั้น...ไม่ใช่มนุษย์'
เขาคิดเสมอว่าวีดเป็นคู่แข่ง
แต่ระหว่างการผจญภัยครั้งนี้ เขาตระหนักดีว่าเขาแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
'อย่างน้อยฉันก็ได้รู้ว่าเส้นทางแห่งการดิ้นรนนี้เป็นสถานที่แบบไหน ฉันยังคงสามารถเคลียร์มันได้โดยไปอย่างช้าๆ โดยไม่ต้องพยายามแข่งขันกับวีด'
ไพธอนตัดสินใจพักสั้นๆ และพยายามผ่านด่านต่อไปอย่างอดทนมากขึ้น
เขาอาจจะไม่ได้รับพรจากเทพเจ้าแห่งการต่อสู้บ่อยเท่าที่จะเป็นไปได้
แต่เขาตัดสินใจที่จะทนกับการสูญเสียเล็กน้อยเช่นนั้น เขารู้ว่าเขาจะได้รับพรมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ ซึ่งผู้เล่นคนอื่นๆที่ไม่ใช่วีดไม่สามารถเปรียบเทียบได้
'นั่นดีพอสำหรับฉัน ฉันเป็นแค่มนุษย์เท่านั้น'
****
อาจารย์นักดาบ พวกครูฝึกและเหล่าลูกศิษย์ได้มาถึงทุ่งการ์นาฟเมื่อสองสามวันก่อน
"ท่านอาจารย์! ลองชิมอาหารจานนี้สิครับ”
"อืม มันอร่อย"
พวกนักดาบและครูฝึกกำลังกินไก่เสียบไม้เป็นของว่างระหว่างมื้อเช้าและมื้อกลางวัน เนื่องจากมีอาหารอร่อยทุกประเภทจากทั่วทวีป
พวกเขาจึงอิ่มท้องด้วยอาหารแปดมื้อต่อวัน
ในลูกคริสตัลขนาดยักษ์ พวกเขาสามารถเห็นวิดีโอการต่อสู้ของวีดในโถงฝึกขั้นสูงซึ่งกำลังออกอากาศอยู่
– ไชโย!
– คุณวีดชนะอีกครั้ง!
– โจ๊กหญ้า โจ๊กหญ้า โจ๊กหญ้า!
ทุ่งการ์นาฟเต็มไปด้วยความตื่นเต้นของฝูงชนที่โห่ร้อง
“ศิษย์น้องของเราทำได้ดีเลยหนิ
ว่าไหม”
“จังหวะที่เขาแทงทะลุแนวรับของศัตรูนั้นเฉียบคมจริงๆ”
“เขายังทำผลงานได้ดีในการสร้างโอกาสในการโจมตี เขาจงใจเปิดช่องที่เขาสามารถสกัดกั้นได้อย่างง่ายดาย คงเป็นการยากที่จะไม่ล่อให้อีกฝ่ายเข้ามา”
แม้แต่ในขณะที่พวกเขากำลังรับประทานอาหาร
อาจารย์นักดาบและครูฝึกก็คุยกันถึงหัวข้อการต่อสู้ของวีดเป็นเครื่องเคียง ผู้เล่นทั่วไปคนอื่นๆ จะดูการต่อสู้และคิดว่ามันค่อนข้างยิ่งใหญ่
แต่พวกเขาเข้าใจความหมายที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังการแลกเปลี่ยนดาบเหล่านั้นดีกว่า
เป็นการยากที่จะใช้ทักษะวิชาดาบเฮอเรมอย่างถูกต้องโดยไม่สามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวล่วงหน้าอย่างน้อยสามหรือสี่ครั้ง เราจะต้องตระหนักรู้ถึงลักษณะและรูปแบบการโจมตีของมอนสเตอร์อย่างถ่องแท้
เพื่อควบคุมการต่อสู้ให้ได้เปรียบ
อาจารย์นักดาบรู้สึกค่อนข้างภูมิใจในขณะที่เขาสังเกตการเคลื่อนไหวของวีด
“เขาใช้สิ่งที่ฉันสอนเขาอย่างเหมาะสม”
“กระโจนออกจากขาของคู่ต่อสู้ขณะที่เขาซัดไปที่หัว
และโจมตี 4 ครั้งกลางอากาศ ดูเหมือนว่าเขาได้คำนึงถึงการเปลี่ยนทิศทางและพลังชีวิตที่เหลืออยู่ของศัตรู”
“เขากำลังทำได้ดีพอสมควร ผมเห็นว่าเขาใช้การเคลื่อนไหวที่ใหญ่ขึ้นสำหรับผู้ชม”
“ฉันหวังว่าเขาจะดุดันกว่านี้อีกนิด…
แต่ก็ยังถือว่ายอดเยี่ยมทีเดียว”
เป็นเรื่องยากมากที่อาจารย์นักดาบและครูฝึกจะชมลูกศิษย์
รูปแบบการต่อสู้ของวีดนั้นสะอาดสะอ้านแต่ก็กล้าหาญ เขาจะใช้เล่ห์เหลี่ยมบางอย่างโดยเจตนา แต่เขาไม่เคยทำพลาด ถ้าความสามารถในการต่อสู้โดยรวมของเขาคือ 100 ไม่เพียงแต่เขาสามารถออกแรงทั้งหมดได้ในทุกสถานการณ์เท่านั้น
แต่เขารู้วิธีใช้พลังของเขาเพื่อให้รู้สึกเหมือนมี 200 หรือ 300
ขณะที่คู่ต่อสู้มีประมาณ 80 เท่านั้น หรือ 90.
นักดาบ2
เสียบไก่สามไม้เข้าปาก
“วิชาดาบของเราเป็นวิชาที่ใช้ต่อสู้กับคนอื่น *งั่ม งั่ม* ความสามารถของน้องเล็กของเราได้รับการปรับให้เหมาะสมสำหรับรอยัลโร้ด
มันยากที่จะเทียบเคียงเขาในแง่ของการใช้ทักษะของเขา”
นักดาบ3
เห็นด้วย
“ใช่
เนื่องจากเขาคำนึงถึงสิ่งต่างๆ เช่น ขวัญกำลังใจของศัตรูและคุณลักษณะอื่นๆ
เมื่อเขาต่อสู้ด้วย..”
วีดเติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่งจนตอนนี้วิดีโอการต่อสู้ของเขาสร้างความประทับใจให้กับพวกเขาอย่างมาก เขาหยาบกระด้าง รวดเร็ว และฉูดฉาด
แต่แง่มุมทางทฤษฎีของศิลปะการต่อสู้ที่ซ่อนอยู่ภายใต้รูปแบบการต่อสู้นั้นลึกซึ้งอย่างไม่น่าเชื่อ
ซึ่งนับเป็นชุดการเคลื่อนไหวต่อเนื่องของเขาที่จะทำให้ผู้เล่นทั่วไปประหลาดใจโดยที่ซ่อนรากฐานที่มั่นคงของทักษะพื้นฐานไว้เบื้องหลัง
อาจารย์นักดาบวางเบียร์ลง
“เจ้าตัวน้อยของเราไปสถานที่แสนสนุกเพียงลำพัง...”
"ข้าละอิจฉา"
นักดาบ2
เห็นด้วย
แต่พวกเขาก็มีภารกิจที่ต้องทำให้สำเร็จ
นักรบทะเลทราย 60,000
คน!
เหล่าครูฝึกต้องดูแลกองทหารชั้นยอดจากดินแดนทะเลทรายตอนใต้
ลูกศิษย์บางคนยังได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้นำกลุ่มของลัทธิโจ๊กหญ้า
และสำหรับงานนี้ พวกเขายังต้องศึกษาหนังสือสองสามเล่มซึ่งพวกเขาไม่ค่อยได้อ่าน
– อัศวินที่ใช้พละกำลัง:
ขั้นตอนมาตรฐานในการทะลวง
– หนังสือแนะนำการทำสงครามในรอยัลโร้ด
- จุดเริ่มต้นของการล่าเป็นปาร์ตี้
– ทักษะความเป็นผู้นำเพื่อความพึงพอใจของลูกค้า
หนังสือส่วนใหญ่ที่พวกเขานำมาคือหนังสือที่พวกเขาหยิบขึ้นมาอย่างไม่ค่อยเต็มใจนักจากส่วนขายดีของร้านหนังสือ
****
เหล่าอัศวินแห่งความตายเป็นกำลังหลัก
และพวกโครงกระดูกคอยสนับสนุนพวกเขา
วีดปลุกชีพซอมบี้จำนวนมากจากสนามรบที่เต็มไปด้วยซากศพ
“ก๊ากกกกก วี๊ด!”
“ปุ๊ปปั๋ม!”
ในแง่ของความสามารถในการต่อสู้ขั้นพื้นฐาน
ซอมบี้เหล่านั้นที่แกว่งมือของเหล่าคนตายค่อนข้างอ่อนแอ อย่างไรก็ตาม พวกมันมีประโยชน์ในการเพิ่มจำนวนอันเดดในเวลาอันสั้น
“ซะ-ซอมบี้!”
“ความรุ่งโรจน์จงมีแด่อาณาจักรบรอมบา ขับไล่ซอมบี้เหล่านั้น!”
ฝูงซอมบี้พุ่งเข้าหากองทัพของอาณาจักรบรอมบาอย่างรวดเร็ว
เซ็ตซอมบี้ 17
ชนิดที่แตกต่างกัน รวมทั้งซอมบี้ที่ติดเชื้อ ซอมบี้เน่า
และซอมบี้ครึ่งตัว!
เมื่อกองพันโครงกระดูกที่ก่อตัวเป็นแกนกลางของกองทัพอันเดดต่อสู้กับกองกำลังหลักของอาณาจักรอื่น
ซอมบี้จำนวนมากขึ้นเป็นกลุ่มก้อนจากพื้นดินในพื้นที่ใกล้เคียง
ศพที่ลุกขึ้นยังเป็นเครื่องมือที่ยอดเยี่ยมในการสร้างความโกลาหลและความสับสน
“อย่าถูกรบกวนโดยซอมบี้ ฆ่าพวกมันซะ!”
ในช่วงยุคแห่งสงคราม อาณาจักรบรอมบ้ามีชื่อเสียงในด้านทหารราบหนัก อัศวินและทหารผนึกกำลังกัน หยุดการรุกคืบของซอมบี้
เมื่อสังเกตเห็นสิ่งนี้ แวน
ฮอว์กก็ยกดาบขึ้นและออกคำสั่งกับเหล่าอัศวินแห่งความตาย
"ตั้งกระบวนทัพ!"
ตามคำสั่งของเขา อัศวินแห่งความตายที่ขี่ม้าผีเข้าแถวเป็นเส้นตรง
“นำความตายมาสู่แผ่นดินนี้!”
< สวนสนามแห่งความตาย! พลังชีวิตจะถูกใช้ในอัตรา 796 หน่วยทุกๆ 10 วินาที ความสามารถในการต่อสู้ของอัศวินแห่งความตายจะเพิ่มขึ้นชั่วคราว
และพวกเขาจะได้รับภูมิคุ้มกันจากทักษะการขัดจังหวะทุกประเภท >
อัศวินแห่งความตายควบม้าผีพุ่งไปข้างหน้า
หน้าที่ของพวกเขาคือต่อสู้กับศัตรูจนถึงวินาทีที่พวกเขาล้มลงตาย
“เมฆเน่า, ความกลัวที่ถาโถม,
พันธมิตรแห่งเงามืดอันยาวไกล”
วีดระดมยิงใส่สนามรบอย่างมีความสุขด้วยคาถาคำสาปแบบกระจายพื้นที่
ซึ่งเป็นความสามารถพิเศษของเนโครแมนเซอร์
“ระเบิดซากศพ!”
นอกจากนี้ยังเป็นการฝึกขั้นพื้นฐานในการใช้ระเบิดซากศพเป็นครั้งคราวในสถานที่ที่มีกองกำลังหนาแน่น
เพื่อใช้พลังทำลายล้างของทักษะให้เกิดประโยชน์สูงสุด!
ทหารของอาณาจักรบรอมบาสามารถต่อสู้กับพวกอันเดดได้
แต่การป้องกันของพวกเขาเริ่มสั่นคลอนทีละน้อยจากการโจมตีอันดุเดือดจากอัศวินแห่งความตายที่นำโดยแวน
ฮอว์ก...
“เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว เราจะมุ่งหน้าไปทิศเหนือ”
เขาเรียกอัศวินแห่งความตายและทหารโครงกระดูกเพิ่มเติมเพื่อเริ่มการต่อสู้กับกองทัพของอาณาจักรเคลตัน
“ทหารผู้มีเกียรติจากอาณาจักรเคลตัน
ฝูงซอมบี้กำลังเข้ามาหาเรา”
“ให้เราต่อสู้ จนตัวตาย ความกล้าหาญและดาบของเราจะไม่อ่อนข้อ”
อัศวินแห่งอาณาจักรเคลตันร้องออกมา เมื่อดาบของพวกเขาส่องแสงเจิดจ้า ขวัญกำลังใจและพละกำลังของทหารก็กลับคืนมา
ขณะที่มนุษย์ต่อสู้เพื่อหยุดพวกอันเดด
การต่อสู้ที่รุนแรงอย่างเหลือเชื่อก็เกิดขึ้น
สงครามพัลรังกาที่ 7
อาณาจักรต่อสู้กันเอง!
วีดส่งกองกำลังอันเดดของเขามาที่นี่และที่นั่น
ดักทุกพื้นที่ใกล้เคียงด้วยการต่อสู้ที่วุ่นวาย แน่นอนว่าจุดประสงค์ของเขาคือการลูทไอเท็มให้ได้มากที่สุด...
"เจ้า! เนโครแมนเซอร์! สิ่งมีชีวิตที่กินซากศพที่มีหนอนขึ้นเต็มตัว! นี่จะเป็นสถานที่ที่เจ้าตายและถูกเผาในไฟนรก!”
วีรบุรุษจากกองทัพราชวงศ์แห่งอาณาจักรบรอมบ้าต่างกรูเข้ามาหาเขาโดยที่วีดไม่ต้องล่อพวกเขา
“เพื่อความยุติธรรม!”
“เราจะฆ่าไปด้วยกัน!”
“เนโครแมนเซอร์!
“ไปซะ ดาบของอาณาจักรบรอมบ้า!”
เสียงตะโกนอันไพเราะจากผู้บัญชาการอัศวินแห่งอาณาจักรเคลตันและเหล่าวีรบุรุษแห่งอาณาจักรบรอมบ้า! พวกเขามาเพื่อหยุดยั้งเนโครแมนเซอร์
แทนที่จะพบกับความตายขณะต่อสู้ในสงครามพัลรังกา
(มีต่อตอนหน้า…)
เล่ม 51 บทที่ 1 Part 4 : ดาราแห่งพัลรังกา แปลโดย แอดชิน
เพจ เราอ่านนิยายแปล
“ข้าจะรับคำท้าของเจ้า”
วีรบุรุษห้าคนแห่งอาณาจักรบรอมบา
และอัศวินเจ็ดคนจากอาณาจักรเคลตัน… วีดยกดาบโลอาของเขาขึ้นเผชิญหน้ากับพวกเขา นักรบที่เข้ามาเพื่อเอาชนะเนโครแมนเซอร์ผู้ชั่วร้ายถูกโค่นล้มทีละคนด้วยฝีมือดาบอันยอดเยี่ยมของเนโครแมนเซอร์คนดังกล่าว แต่ละครั้งที่พวกเขาแลกหมัดกันด้วยอาวุธบนหลังม้า พลังของพวกเขาไม่สามารถสู้คู่ต่อสู้ได้
และเทคนิคของพวกเขาก็ล้นหลาม เหล่าวีรบุรุษใช้ทักษะเพื่อต่อสู้กับเขา
แต่เนโครแมนเซอร์เจาะผ่านจุดอ่อนของพวกเขาและโจมตีพวกเขาด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
“อึ้กกก…เจ้ามีทักษะที่น่าเกรงขามด้วยดาบของเจ้า
แต่เจ้ายังใช้วิธีเรียก อันเดด?”
“วายร้ายมักจะพยายามหนักกว่าเสมอ”
ขณะที่เขากำลังจัดการกับเหล่าวีรบุรุษ
วีดรู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมอย่างแน่นอน
'ดูเหมือนว่าพลังการต่อสู้ของฉันจะเพิ่มขึ้นมากกว่า
15% ในขณะที่ฉันผ่านเส้นทางแห่งการดิ้นรน
แม้ว่าฉันจะต้องต่อสู้มากกว่านี้เพื่อให้รู้แน่ชัด มีการพัฒนาความสามารถของฉันค่อนข้างมาก
รวมถึงค่าสถานะ ทักษะ และพลังในการฟื้นฟูตนเองที่เพิ่มขึ้นในฐานะผู้ทำลายล้างแห่งการดิ้นรน'
เหล่าวีรบุรุษมาสมทบเพิ่มเติมจากอาณาจักรบรอมบ้าและอัศวินจากอาณาจักรเคลตัน
“เราอาจเป็นศัตรู
แต่ตอนนี้ถึงเวลารวมพลังกันแล้ว”
“เพื่อกำจัดเนโครแมนเซอร์คนนั้น
เราต้องร่วมมือกัน”
วีดต้องวาดหอกสายฟ้าของเขาเช่นกันเพื่อต่อสู้กับคู่ต่อสู้หลายคนบนหลังม้า
“สัมผัสพลังแห่งวิชาหอกเฮลันเบิร์กของแท้ของบรอมบ้า!”
“ดาบของเคลตันไม่ได้อ่อนแอ รับสิ่งนี้! ทักษะดาบบาร์เร็ต!”
วีดควบม้าของเขา
ต่อสู้กับนักรบบรอมบาทางซ้ายและอัศวินเคลตันทางขวาขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้า
“กรี๊ดดดดด!”
เจ้าหญิงเรมิยุ่งเกินกว่าจะกรีดร้องจนสุดเสียงที่จะทำสิ่งใดได้มากมาย หอกและดาบพุ่งผ่านร่างของเธอแม้ในขณะที่วีดกำลังปกป้องเธอ
นักรบจากอาณาจักรบรอมบา โจมตีทั้งคู่โดยไม่เลือกปฏิบัติ
แต่นักรบจากอาณาจักรเคลตั้น ซึ่งเป็นประเทศที่ขึ้นชื่อเรื่องความกล้าหาญ
ตั้งใจหลีกเลี่ยงการเล็งโจมตีทุกที่ใกล้กับเจ้าหญิงเรมิ
'ฉันยังคงบล็อกทุกอย่างเพื่อความปลอดภัย'
วีดขยับดาบและหอกของเขาอย่างต่อเนื่องและเบี่ยงเบนการโจมตีทั้งหมด
*ตึ๊ดตึ๊ดตื๊ด!*
การแลกเปลี่ยนการโจมตีและการป้องกันอย่างรวดเร็วขณะขี่ม้า! ซึ่งแตกต่างจากนักรบ อาชีพของเขาไม่ได้ให้ทักษะใด ๆ
ที่จะทำให้เขาสามารถปกป้องบุคคลอื่นได้
ดังนั้นเขาจึงต้องป้องกันการโจมตีแต่ละครั้งด้วยตนเอง ขณะที่วีดเอาชนะศัตรูของเขาในแง่ของความแข็งแกร่งพื้นฐาน
ทุกครั้งที่เขาผลักอาวุธของพวกเขาออก ทั้งอัศวินที่เผชิญหน้าเขาและม้าของพวกเขาก็สั่นสะท้านจากผลกระทบ
< คุณได้เอาชนะเดคาน อัศวินที่มีชื่อเสียงของมันดอล
ซึ่งเป็นที่รู้จักกันในนามนักดาบวิถีมาร ชื่อเสียงของคุณในการต่อสู้เพิ่มขึ้น
31>
< คุณได้ปราบเคานต์เนดัล
เดลิซาร์แห่งกองทัพบรอมบาแล้ว>
เป็นการยากที่จะต่อสู้กับศัตรูหลายคนพร้อมกันบนหลังม้า
แต่นั่นก็ทำให้สนุกมากขึ้นด้วย วีดทำตามความต้องการของหัวใจของเขาที่ลุกโชนด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้นับตั้งแต่ที่เขาเดินทางผ่านเส้นทางแห่งการดิ้นรน
และสนุกไปกับการต่อสู้ที่อันตรายอย่างเต็มที่
< วีรบุรุษที่แท้จริงของอาณาจักรบรอมบา
อองกริมเสียชีวิตเพราะดาบของคุณ ชื่อเสียงของคุณในการต่อสู้เพิ่มขึ้น
1,382 แต้ม ความเชี่ยวชาญทักษะดาบของคุณเพิ่มขึ้นอย่างมาก>
< เนื่องจากการต่อสู้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ผนึกพลังเวทย์ 1 ชั้นบนหอกสายฟ้าจึงถูกปลด>
วีดตรวจสอบสถานะของหอกหลังจากเห็นหน้าต่างข้อความที่แสดงอย่างอื่นนอกเหนือจากความสำเร็จของเขาในการต่อสู้
“ประเมินไอเท็ม!”
< หอกสายฟ้าปิดผนึก: ความทนทาน
136/150 พลังโจมตี: 146 ~ 223
ผลงานชิ้นเอกที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของช่างตีเหล็กคนแคระฝีมือฉกาจอย่าง
รอนด์แฮนด์!
ในปีต่อมา รอนแฮนด์ คนแคระพยายามปลูกฝังอาวุธของเขาด้วยพลังทำลายล้างของธรรมชาติ
ซึ่งเหนือกว่าของวิเศษทั่วไป
หลังจากผ่านการบ่มหลายสิบครั้ง
หอกนี้ถูกโยนทิ้งไปบนภูเขาที่โดนสายฟ้าฟาดไม่หยุดหย่อนที่ไหนสักแห่งในอาณาจักรซูเบน หลังจากทนสายฟ้าหลายร้อยล้านครั้ง ในที่สุดหอกก็ถือกำเนิดขึ้นใหม่เป็นอาวุธใหม่ที่มีพลังแห่งสายฟ้าอยู่ภายใน
# ความต้องการ :
· สามารถใช้ได้โดยอัศวินเท่านั้น
· เลเวล
570
ขึ้นไป
· ทักษะการเรียนรู้หอกขั้นสูงเลเวล
6
# ตัวเลือก :
· มีความสามารถในการเรียกสายฟ้าออกมา
—
ผ่านการใช้มานาของผู้ใช้ หอกจะเรียกสายฟ้าที่กวาดล้างพื้นที่
· สร้างภูมิคุ้มกัน
97%
ต่อเวทย์มนตร์ประเภทสายฟ้าทั้งหมด และอาวุธสามารถดูดซับพลังของเวทย์มนตร์นั้นได้
· เพิ่มเอฟเฟกต์ของเวทย์มนตร์ประเภทสายฟ้าและทักษะโจมตีทั้งหมด
228%
· เพิ่มความเร็วในการโจมตี
21%
· หากอาวุธของศัตรูสัมผัสกับหอก
มีโอกาสคงที่ที่จะส่งไฟฟ้าช็อตไปยังศัตรูนั้น
· ในกรณีที่ทำคริติคอลใส่ศัตรูที่อ่อนแอกว่าผู้ใช้
มีโอกาส 33%
ที่จะทำให้ศัตรูมึนงง
· หากโจมตีครบเจ็ดครั้ง
หอกจะสร้างสายฟ้าแบบสุ่มในบริเวณใกล้เคียงหรือสร้างเกราะป้องกันสายฟ้า
· ช่วยให้ผู้ใช้สามารถใช้ทักษะประเภทสายฟ้าต่อไปนี้:
สายฟ้าฟาด, คลื่นสายฟ้า, พายุสายฟ้า, ฟ้าสะเทือน,
ศูนย์กลางฟ้าผ่า และ อาณาสายฟ้า
# ปัจจุบัน พลังของหอกสายฟ้าถูกผนึก:
· ตอนนี้หอกสามารถปลดปล่อยพลังโจมตีได้เพียง
76%
ของพลังโจมตีสูงสุด ตราประทับบนหอกจะถูกปลดออกเมื่อมีการใช้งานโดยบุคคลที่มีความสามารถในการต่อสู้เพียงพอ >
เมื่อทักษะการใช้หอกของวีดดีขึ้น
ผนึกที่สะกดพลังที่แท้จริงของหอกสายฟ้าก็ค่อยๆ ถูกคลายเช่นกัน ในที่สุด วีรบุรุษที่มาเจอวีดก็ถูกทำลายล้างอย่างสมบูรณ์
โชคร้ายเหมือนเดิม
ความพ่ายแพ้ของความยุติธรรม!
“จงลุกขึ้น กระวนกระวาย
วิญญาณที่ไม่หลับใหล แก้แค้นวิญญาณที่มีชีวิต คนที่ฆ่าเจ้า! ปลุกชีพอันเดด”
เมื่อใดก็ตามที่เขาฟื้นมานาได้เพียงพอ
วีดจะเรียกอันเดดจำนวนมากออกมาในพื้นที่ที่แวน ฮอว์กกำลังต่อสู้อยู่
“สังหารเนโครแมนเซอร์!”
“เราไม่สามารถต่อสู้แบบนี้ต่อไปได้ เนโครแมนเซอร์คนนั้นคือศัตรูที่แท้จริงของอาณาจักรครอส!”
กองทัพของราชวงศ์จากอาณาจักรต่าง ๆ
ที่ต่อสู้กันเองเริ่มมุ่งเป้าไปที่พวกอันเดด
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้มีกองทัพเกือบ
10,000
นายเดินทัพไปหาวีด
“ฉันเห็นว่าในที่สุดพวกเขาก็มาถึงจุดเปลี่ยนหรือจุดแตกหัก ระเบิดซากศพ!”
ทำการระเบิดเป็นลูกโซ่ขนาดมหึมาหลังจากล่อศัตรูมาที่เขา!
< คุณได้รับค่าประสบการณ์จำนวนมาก >
< ค่าชื่อเสียงของคุณเพิ่มขึ้น
84 แต้ม >
< เนื่องจากการสังหารอย่างไร้ความปรานีของพวกอันเดด
พลังแห่งความตายจึงเพิ่มขึ้น 61 >
วีดไม่พลาดช่วงเวลาที่โอกาสปรากฏขึ้น
และด้วยเหตุนี้จึงได้รับความสำเร็จในการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม!
เขาใช้สมรภูมิกว้าง ถอยร่น
และหาที่ที่ดีสำหรับการซุ่มโจมตี
“แวนฮอว์ก พาทีมทหารโครงกระดูกไปกับเจ้า แล้ววิ่งไปทิศเหนือ เราต้องผลักศัตรูกลับไป”
“ข้าจะฆ่าพวกมันทั้งหมด”
“ไม่ ก็แค่ผลักพวกเขากลับไป”
เขาชักชวนกองทหารรวมทั้งพาลาดินหรือนักบวชให้ต่อสู้กับกองทัพจากอาณาจักรอื่นที่เป็นศัตรู
แทนที่จะต่อสู้กับกองทัพดันเดดของเขา พวกอันเดดไม่จำเป็นต้องแพ้แม้ว่าพวกเขาจะต่อสู้
แต่เขาพยายามรักษาความเป็นปฏิปักษ์ระหว่างประเทศเหล่านั้น
“แวนฮอว์ก ครั้งนี้ โจมตีอาณาจักรมาปอนและช่วยทหารจากอาณาจักรครอส”
“เข้าใจแล้ว”
บางครั้งเขาพยายามรักษาสมดุลระหว่างกองกำลังต่างๆ
ในการต่อสู้ตามความจำเป็น เมื่อเขานำกระแสของสนามรบ
เขาได้รับความสำเร็จในการต่อสู้มากขึ้น
< คุณได้รับค่าประสบการณ์ >
ค่าประสบการณ์ของเขาสะสมในอัตราที่น่ากลัว!
< การทำลายล้างของกองทัพคอนเนอร์! คุณประสบความสำเร็จอย่างเด่นชัดในฐานะผู้บัญชาการสงคราม ชื่อเสียงของคุณเพิ่มขึ้น 374 แต้ม >
สู้ สู้ สู้ สู้!
พวกอันเดดแข็งแกร่งขึ้น ว่องไวขึ้น
และมีจำนวนมากขึ้น
< ทหารโครงกระดูกได้รับชัยชนะครั้งสำคัญ! พลังงานแห่งความตายที่แข็งแกร่งกว่าถูกมอบให้กับพวกเขา ความชำนาญทักษะอัญเชิญอันเดดของคุณเพิ่มขึ้น >
กองทหารของอาณาจักรทั้งเจ็ดอ่อนแอลงเมื่อเวลาผ่านไป เดรคบนท้องฟ้ากำลังพ่นไฟออกมา และกองทัพของพวกคนเถื่อนและเอลฟ์ก็โจมตีพวกเขาจากรอบนอก
“ล้างแค้นให้ท่านลอร์ดของเรา ดยุคเกรคไทด์!”
“ความภาคภูมิของเคลตันจะไม่สั่นคลอนง่ายๆ!”
แม้จะยุ่งเหยิงไปหมด
กองทหารของอาณาจักรทั้งเจ็ดก็ล้มเหลวในการเข้าร่วมกองกำลังของพวกเขา
เมื่อเวลาผ่านไป อาณาจักรบรอมบาที่ล่มสลายก่อน
ตามมาด้วยอาณาจักรมาปอนและครอสที่ถูกโจมตีโดยกองกำลังร่วม เคลตัน อาณาจักรแห่งอัศวินถูกยึดครองจนจบ
แต่ผู้ชนะคนสุดท้ายคืออาณาจักรไบเนอร์!
"เราชนะ!"
“อาณาจักรไบเนอร์ชนะการต่อสู้ครั้งนี้แล้ว!”
อัศวินยกดาบเปื้อนเลือดขึ้นและร้องออกมา
อย่างไรก็ตาม ในเวลาไม่ถึงห้านาทีเสียงเชียร์จากอาณาจักรไบเนอร์ก็จางหายไปอย่างสิ้นเชิง
เนื่องจากขณะนี้มีพวกคนเถื่อนในชุดเกราะหนังสั้นวิ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างโกรธเกรี้ยว ยิ่งไปกว่านั้น
พวกเขายังมองเห็นก้อนหินที่ลอยอยู่ในอากาศซึ่งถูกโยนโดยไซคลอปส์ตาเดียว
****
“นักรบกราทอกูรอบๆปรากฏตัวแล้ว!”
สตูดิโอของ KMC
Media
กราทอกูสิ่งมีชีวิตที่ทราบกันว่ามีเลเวลถึง
750
ปรากฏตัวบนเส้นทางแห่งการดิ้นรน ณ จุดนี้
อัตราการรับชมสูงกว่า 32.8% แล้ว
โอจูวานตกใจและพูดกับพัคกลาส:
“คุณพัคกลาส ผมเชื่อว่ากราทอกูไม่ได้ปรากฏตัวตอนที่กิลด์เฮอร์มีส
กำลังผ่านเส้นทางนี้?”
"ถูกต้องเลย…"
พัคกลาสจ้องมองอย่างเหม่อลอยที่หน้าจอมอนิเตอร์ วีดไล่ตบมอนสเตอร์อย่างโหดเหี้ยมในขณะที่เขาเดินไปตามเส้นทางแห่งการดิ้นรน
'คนอะไรจะสู้ได้ขนาดนั้น'
ไปข้างหน้าแล้วไปข้างหน้า
เขามีส่วนร่วมในการต่อสู้ไม่ใช่แค่ครั้งเดียว
แต่มากกว่าสามสิบชั่วโมงติดต่อกัน มันไม่ใช่การสังหารหมู่ฝ่ายเดียว ในการต่อสู้แต่ละครั้ง
เขาต้องรับมือกับศัตรูที่แข็งแกร่งและน่าเกรงขาม
และผู้คนสามารถสัมผัสได้ถึงความกล้าหาญและจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของวีดแม้จะดูวิดีโอก็ตาม
"เข้ามา ฉันจะทำทุกอย่าง คิดว่าจะรับมือฉันได้เหรอ”
ทัศนคติของวีดดูเหมือนจะกรีดร้องถึงประโยคดังกล่าว
แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดออกมาดัง ๆ
ใครจะกล้าหยุดชายผู้นี้ในขณะที่เขากำลังบุกตะลุยเส้นทางแห่งการดิ้นรนโดยมีดาบโลอาอยู่ในมือ? แม้แต่ศัตรูที่มีเลเวลสูงกว่าก็ยังเผชิญกับความแข็งแกร่งเช่นนี้ได้ยาก
“ตามข้อมูลของเรา กราทอกูเป็นศัตรูที่ทรงพลังอย่างมาก ดูเหมือนว่าไม่เคยมีผู้เล่นคนใดที่สามารถออกล่าคนเดียวได้ คุณคิดว่าวีดจะสามารถเอาชนะวิกฤตินี้ได้หรือไม่?”
“…”
“คุณพัคกลาส วีดจะรอดอีกครั้งในการเผชิญหน้ากับกราทอกูครั้งนี้หรือไม่”
“ฉันเชื่อว่า… เขาน่าจะทำ”
พัคกลาสไม่ต้องการที่จะยอมรับมัน
แต่ตัวเลือกอื่นๆ ถูกกำจัดไปหมดแล้ว เขารู้อยู่แล้วว่าวีดเคลียร์โถงฝึกขั้นสูงแล้ว เขาอาจหลีกเลี่ยงการต่อสู้ทั้งหมดหรือหนีจากกราทอกู
แต่ในที่สุดเขาก็ต้องรอด
'ขอให้เขาแพ้เถอะ จะดีกว่าถ้าเขาทำอะไรโง่ๆในขณะนั้น…'
เขารู้ว่าผู้คนกำลังเยาะเย้ยเขาและหัวเราะเยาะเขา
ไม่เพียงแต่ในกระดานข้อความของผู้ชมในหน้าแรกของ KMC Media แต่ในทุกชุมชนและฟอรัมที่เกี่ยวข้องกับรอยัลโร้ด เขารู้สึกว่าเขาจะสามารถกอบกู้ความภาคภูมิใจและศักดิ์ศรีที่พังทลายของเขากลับมาได้
หากวีดถูกกราทอกูตีตายภายในเสี้ยวเดียว และหนีเอาตัวรอดแบบฉิวเฉียด
“วีดกำลังโจมตีกราทอกู เขาใช้ทักษะวิชาดาบเฮอเรมในขณะที่เขาโจมตี จากนั้นถอยหลังทันที...
แม้จะอยู่ในสถานการณ์นั้น เขาก็สามารถโจมตีต่อเนื่องได้สำเร็จ โอ้ เขาถูกจับได้โดยการโจมตีโต้กลับ… แต่ไม่ มันคือทักษะดาบโคลนนิ่ง! ทักษะดาบลับถูกนำมาใช้ในช่วงเวลาที่สำคัญเช่นนี้!”
ในฉากต่อไปนี้ แม้แต่กราทอกูก็พบกับจุดจบของมัน
พัคกลาส,
เนแครท และ บินเดล รู้สึกว่าพวกเขาไม่สามารถลอกเลียนแบบการเคลื่อนไหวดังกล่าวได้แม้ว่าพวกเขาจะดูวิดีโอก็ตาม
'เขาเป็นนักรบที่แท้จริง เขาอาจไม่ได้เลือกนักรบเป็นอาชีพของเขา แต่มันฝังแน่นอยู่ในสายเลือด เนื้อ
และหัวใจของเขา'
พวกเขาเห็นได้ว่าเขาเต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้
ไม่ใช่ความกลัว นี่เป็นช่วงเวลาที่พวกเขาตระหนักว่าเหตุผลที่แท้จริงที่พวกเขาสามารถผ่านโถงฝึกฝนขั้นสูงได้ก็เพราะพวกเขามีจำนวนมาก
มากกว่าเพราะพวกเขาต่อสู้ได้ดี เช่นเดียวกับชื่อ 'เส้นทางแห่งการดิ้นรน' ที่แนะนำ เดิมทีโถงฝึกฝนขั้นสูงนั้นถูกกำหนดให้เป็นด่านทดสอบที่ยากมาก
“เขามาถึงจุดสิ้นสุดของเส้นทางแห่งการดิ้นรนหลังจากสังหารศัตรูทั้งหมด”
พัคกลาสและเนแครทปรารถนาเพียงให้รายการออกอากาศเสร็จเร็วๆ
และกลับบ้าน
“ว่าแต่ประตูวาร์ปสีน้ำเงินนั้นคืออะไร?”
"เราไม่รู้ บางทีมันอาจเป็นประตูที่นำไปสู่ทางออกก็ได้..”
“คุณเนแครท คุณไม่ได้เคลียร์เส้นทางแห่งการดิ้นรนด้วยเหรอ?”
“ใช่ แต่ผมไม่เห็นประตูวาร์ปใด ๆ
เมื่อถึงจุดสิ้นสุด”
พัคกลาสหวังว่าจะไม่มีอะไรพิเศษ เขาคิดว่าเขาคงจะอิจฉาตาร้อนถ้าเขารู้ว่าวีดได้รับรางวัลมากมายในขณะที่เขาฝ่าด่านบนเส้นทางแห่งการดิ้นรน
(ยังมีต่อ…)
เล่ม 51 บทที่ 1 Part 5 : ดาราแห่งพัลรังกา แปลโดย แอดชิน
เพจ เราอ่านนิยายแปล
ในที่สุดมนุษย์ทุกคนที่ต่อสู้ในสงครามพัลรังกาก็ล่มสลาย
จากนั้นศพของพวกเขาก็ถูกปลุกขึ้นมากลายเป็นอันเดดโดยวีด
กองทัพอันเดดซึ่งประกอบด้วยซอมบี้
โครงกระดูก กูล ดูลลาฮาน และอัศวินแห่งความตาย!
“จัดการเจ้าเนโครแมนเซอร์ก่อน!”
“แหล่งที่มาของความชั่วร้ายทั้งหมด เรามากำจัดสิ่งชั่วร้ายที่ฝืนธรรมชาติกันเถอะ!”
เพื่อเผชิญหน้ากับวีด
หัวหน้าเผ่าและนักรบจากเผ่าพันธุ์ที่ไม่ใช่มนุษย์ได้ก้าวขึ้นสู่แนวหน้า
เอลฟ์เป็นนักธนู นักเวทย์ และชาแมนโดยกำเนิด
และพวกเขาก็ใช้ดาบได้ไม่เลวเช่นกัน… เผ่าพันธุ์ที่ความสามารถได้รับการปรับให้เหมาะกับการต่อสู้แม้ว่าพวกเขาจะรักความสงบก็ตาม!
สำหรับพวกคนเถื่อนนั้นมีหลายเผ่าที่แตกต่างกัน
พวกเขาทั้งหมดมีความแข็งแกร่งที่น่าทึ่งและความแข็งแกร่งทางร่างกาย แต่คนที่โดดเด่นที่สุดในหมู่พวกเขาคือคนเถื่อนที่สวมสร้อยคอกระดูก
นานมาแล้ว วีดได้ติดต่อกับ KMC
Media และขอเอกสารทั้งหมดที่บันทึกไว้เกี่ยวกับบุคคลในประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์
ในบรรดาเอกสาร 10
เล่ม ซึ่งแต่ละเล่มมีความยาว 500 หน้า
เขาพบบันทึกของบุคคลหนึ่งโดยเฉพาะ:
< นารินทูเกอร์ นักสู้คนเถื่อน
เขาได้รับการสวมมงกุฎให้เป็นหัวหน้าของกลุ่มชนเผ่าคนเถื่อน
32
เผ่าที่แตกต่างกัน ด้วยพรสวรรค์อันทรงพลัง
เขาสามารถทำลายก้อนหินขนาดใหญ่และแม้แต่ทำให้ภูเขาพังทลายได้!
เขาชอบที่จะเดินไปรอบๆ
ภูมิภาคที่ห่างไกลที่สุดของทวีป และเป็นที่รู้กันว่าไม่เคยพ่ายแพ้ในการสู้รบ
ในช่วงเวลาอันสงบสุข
ทหารและคนเถื่อนจำนวนนับไม่ถ้วนจะพากันมาหาเขาเพื่อเรียนรู้ศิลปะการใช้ขวาน >
นี่คือทั้งหมดที่มีในแง่ของชีวประวัติส่วนตัวของเขา
แต่ในเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับเขา
มีหลายสิ่งที่ควรค่าแก่การสังเกต บันทึกกล่าวว่าเขาประสบความสำเร็จอย่างมาก
เช่น เอาชนะมอนสเตอร์เลเวล 600 และพังประตูเหล็กของฐานที่มั่นด้วยขวาน
'คนเถื่อนที่น่าจะเป็นปรมาจารย์ในการใช้ขวาน ความสามารถของเขาในฐานะนักรบก็โดดเด่นเช่นกัน'
นักรบขวานผู้หนึ่งมีพลังทำลายล้างสูงสุดในการโจมตีครั้งเดียว
และด้วยความแข็งแกร่งและความถึกของเผ่าพันธุ์คนเถื่อนที่อยู่ด้านบน
ทำให้เขากลายเป็นคู่ต่อสู้ที่อันตรายอย่างยิ่ง คนเถื่อนคนอื่น ๆ ที่เขาเป็นผู้นำก็เป็นที่รู้กันว่ามีทักษะที่ยอดเยี่ยมเช่นกัน
“เปลี่ยนเป็นตำแหน่งป้องกันก่อน”
“รับทราบ”
แวนฮอว์กสั่งให้อันเดดยืนเป็นแนวป้องกัน
แต่นั่นหมายความว่าไม่มากไปกว่าการรวมตัวกันอย่างใกล้ชิดและรอการโจมตี
อาวุธและชุดเกราะของพวกมันไม่ดีเท่าของมนุษย์
พวกเอลฟ์วิ่งผ่านทหารโครงกระดูกไปราวกับสายลม คนเถื่อนที่ติดตามการนำของนารินทูเกอร์ทุบกระดูกของทหารโครงกระดูกด้วยขวานที่แกว่งไปมา
“อูร่าห์!”
ดุลลาฮานและอัศวินแห่งความตายพุ่งเข้าใส่พวกเขาด้วยเสียงคำรามอันทรงพลัง
แต่ก็ไม่สามารถยื้อไว้ได้นาน พวกเอลฟ์ถือวัตถุแปลก
ๆ ซึ่งสามารถเปล่งลำแสงสีเขียวที่รุนแรงและแผดเผาโครงกระดูกและดุลลาฮานจนกลายเป็นฝุ่นผง
กองทัพอันเดดของวีดกำลังพังทลายลงอย่างสิ้นหวังจากการรวมพลังของกองทัพที่ไม่ใช่มนุษย์
“ท่านอัศวิน
ท่านตั้งใจจะสู้กับพวกเขาด้วยหรือไม่?”
วีดส่ายหัว
“ไม่ล่ะ เราหนีก่อน”
"อะไร…?"
“พวกเขารับมือยากนิดหน่อย
และดูเหมือนว่าข้าจะไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการต่อสู้กับพวกเขา”
“แต่… แล้วความภาคภูมิใจของคุณในฐานะอัศวินล่ะ?”
“ข้าเป็นประติมากร”
“ประติมากรเองก็มีความภาคภูมิใจในตนเองไม่ใช่หรือ?”
“เอาล่ะ ข้าแลกมันกับขนมปังชิ้นหนึ่ง และข้าต้องบอกว่านั่นเป็นราคาที่ดีสำหรับความภาคภูมิใจของข้า”
“…”
วีดรอดพ้นจากเงื้อมมือของกองทัพที่ไม่ใช่มนุษย์ด้วยการละทิ้งสมุนอันเดธของเขาไว้เบื้องหลัง
เอลฟ์และคนเถื่อนผู้เกลียดชังอันเดดโจมตีอย่างดุเดือด
แต่ในไม่ช้าพวกเขาก็ถูกมอนสเตอร์อย่างไซคลอปส์เหยียบย่ำเช่นกัน คลื่นมอนสเตอร์ที่ไม่มีที่สิ้นสุดกำลังโจมตีเอลฟ์ คนเถื่อน
และอาณาจักรเบย์เนอร์ทั้งหมด
นารินทูเกอร์และคนเถื่อนที่เหลือไม่สามารถต่อสู้อย่างกล้าหาญไปกว่านี้อีกแล้ว การบอกว่าพวกเขาแต่ละคนสามารถสู้กับศัตรูได้เป็นร้อยตัวนั้นไม่เพียงพอที่จะอธิบายถึงการต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ที่พวกเขาแสดง
และลูกธนูที่เอลฟ์ยิงก็ทะลุทะลวงมอนสเตอร์จำนวนมากเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม
ประวัติศาสตร์ระบุว่าผู้ชนะคนสุดท้ายของสงครามพัลรังกาคือมอนสเตอร์
วีดขี่ม้าผีกับเจ้าหญิงเรมิและหนีไปยังภูเขาที่ห่างไกล
“ตอนนี้เราปลอดภัยแล้ว”
อันเดดส่วนใหญ่ที่วีดทิ้งไว้ได้หายไปในระหว่างการต่อสู้
แต่เมื่อมาถึงจุดนี้
เขาเคลียร์ภารกิจที่เกี่ยวข้องกับเจ้าหญิงเรมิระหว่างสงครามพัลรังกาได้ดีพอ
เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจและเสียดายที่เขาไม่สามารถมีส่วนสำคัญในการต่อสู้ได้
แต่ครั้งนี้ สิ่งสำคัญอันดับแรกของเขาคือการปกป้องเจ้าหญิงเรมิ
“ต้องขอบคุณท่าน ทำให้ข้ามาถึงที่ที่ปลอดภัยกว่านี้ได้
ท่านอัศวิน”
“อย่าพูดถึงมัน”
“เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณสำหรับ…
อืม… ผู้มีเกียรติ… อัศวิน
ข้าจะให้รางวัลแก่ท่านด้วยหนึ่งในไอเท็มที่ข้ามี”
เจ้าหญิงเรมิหยิบกระจกบานเล็กออกมา
< กระจกประดับด้วยเพชรพลอยของเจ้าหญิงเรมิกระจกบานนี้ประดับด้วยมรกตและไพลิน เป็นสมบัติที่ตกทอดมาหลายชั่วอายุคนในราชวงศ์ของอาณาจักรอิสราน
และมีมูลค่าสูงมาก
# คุณสมบัติ :
· เมื่อได้รับเป็นของขวัญ
เพิ่มผลของชื่อเสียงและเกียรติยศ
· ศักดิ์ศรี
+50
· เพิ่มผลของทักษะการแลกเปลี่ยน
4% >
แม้ว่ามันจะไม่ใช่ของวิเศษ
แต่ก็ยังมีคนมากมายที่อยากได้มัน วีดรับกระจกอัญมณีมาจากเจ้าหญิงและกำลังจะใส่มันลงในกระเป๋าของเขาเมื่อเขาสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างที่รู้สึกแปลกๆ
'วัสดุค่อนข้าง... หยาบ'
มันถูกตั้งชื่ออย่างไม่ผิดเพี้ยนว่า
'กระจกประดับด้วยเพชรพลอย' แต่ส่วนที่ทำด้วยโลหะกลับให้ความรู้สึกที่มั่นคงอย่างไม่น่าเชื่อ
วีดหยิบค้อนของช่างตีเหล็กออกมาและวางกระจกประดับด้วยเพชรพลอยลงบนพื้น
"มีอะไรบางอย่างผิดปกติหรือคะ?"
“มีเรื่องสงสัยนิดหน่อย…”
“เกี่ยวกับกระจก?”
“ใช่เจ้าหญิง มันน่าละอายที่จะ… แต่ข้าสามารถทำซ้ำได้หากข้าทำพลาด!”
เขาทุบกระจกด้วยค้อน
*เพล้ง!*
กระจกประดับด้วยเพชรพลอยแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในทันที
< วัสดุพิเศษสำหรับช่างตีเหล็ก! คุณพบสิ่วแห่งมหาสมุทรแล้ว >
เมื่อสร้างอาวุธหรือชุดเกราะ
วัตถุดิบนี้จะเพิ่มคุณสมบัติพิเศษให้กับอุปกรณ์ที่สร้างขึ้น
และยังสามารถใช้ในการสร้างไอเท็มหายากได้อีกด้วย
ชั้นที่ห้าของหอคอยวีรบุรุษ
วีดสามารถคว้าแจ็กพอตที่ซ่อนอยู่ทุกรายการที่เขาอาจได้รับระหว่างการผจญภัยในสมรภูมิพัลรังกา
***
KMC Media
ผู้จัดการคังและพนักงานของเขามีรอยคล้ำรอบดวงตา
“ฉันหวังว่าฉันจะไม่เป็นลมหลังจากนี้”
“นั่นคือสิ่งที่ฉันพูด”
“ว้า
ฉันสงสัยว่าเราจะมีเวลาไปห้องน้ำกันตอนที่การออกอากาศดั้งเดิมเริ่มขึ้นหรือเปล่า…”
KMC Media และสถานีอื่นๆ
ได้เตรียมวิดีโอพิเศษสำหรับการออกอากาศ
- เรื่องราวชีวิตของบาร์ด เรย์
- เรื่องราวชีวิตของวีด
– ประวัติการเติบโตของกิลด์เฮอร์มีส
– ประวัติอาณาจักรอาเพ่น
- การเตรียมการสงครามในทุ่งการ์นาฟ
– สถานการณ์ปัจจุบันในปราสาทอาเรน
– บทนำผู้เล่นที่มีชื่อเสียงที่เข้าร่วมในสงคราม
– ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกลุ่มต่าง
ๆ ในลัทธิโจ๊กหญ้า
– การจัดตั้งกองกำลังทหารของจักรวรรดิฮาเวน
- ฉากจากการต่อสู้ในอดีต
- การคาดการณ์โดยผู้เชี่ยวชาญด้านสงคราม
วิดีโอเหล่านี้น่าจะใช้เวลาออกอากาศอย่างน้อย
10
ชั่วโมงก่อนที่การต่อสู้ในทุ่งการ์นาฟจะเริ่มขึ้น แต่ตอนนี้พวกมันค่อนข้างไร้ประโยชน์
เนื่องจากวิดีโอของวีดในเส้นทางแห่งการดิ้นรนยังคงดำเนินต่อไปจนถึงสงครามพัลรังกา มันไม่ง่ายเลยที่จะตัดสินใจหยุดการถ่ายทอดสดกลางคัน
เมื่อการออกอากาศดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงการผจญภัยและความท้าทายของวีด ในการใช้การเปรียบเทียบเบสบอล มันจะเทียบเท่ากับการขัดจังหวะการแข่งขันสดเพื่อรายงานข่าวอย่างกะทันหันที่ด้านล่างของอินนิ่งที่เก้ากับสองเอ้าท์
ซึ่งเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด
การตอบสนองของผู้ชมต่อวิดีโอก็ร้อนแรงเช่นกัน
– นี่คือเนโครแมนเซอร์ เนโครแมนเซอร์ที่แท้จริง
- *ตัวสั่นด้วยความกลัว* เขาสุดยอดเกินไปแล้ว? นักรบและเนโครแมนเซอร์ ประติมากรเป็นเพียงส่วนเสริมเล็กน้อย
- เขาถูกส่งไปยังสงครามพัลรังกาเพียงเพื่อช่วยเหลือเจ้าหญิงเรมิ
แต่เขากำลังกวาดล้างสนามรบทั้งหมดแทน
– เนโครแมนเซอร์ทุกคนแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ?
– ไม่ ก็แค่วีด
– ไม่นานนักตั้งแต่เขาเปลี่ยนอาชีพหลังจากกลายเป็นปรมาจารย์ประติมากร สิ่งนี้เป็นไปได้อย่างไร?
– มันเหมือนกับตอนที่บริษัทใหญ่เข้าสู่ตลาดใหม่…
แม้ว่าฉันจะไม่แน่ใจว่าอาชีพประติมากรจะเทียบได้กับบริษัทใหญ่หรือไม่
แม้แต่สถานีออกอาศยังประหลาดใจกับความสามารถในการต่อสู้อันล้นหลามของวีด
ในช่อง KMC
Media ผู้เล่นที่มีชื่อเสียงชื่อเจนนี่ผู้ซึ่งได้รับการกล่าวขานว่าทรงพลังที่สุดในบรรดาผู้เล่นเนโครแมนเซอร์ทั้งหมดได้ปรากฏตัวขึ้น
“ไม่นานมานี้ตั้งแต่คุณวีดเปลี่ยนอาชีพมาเป็นเนโครแมนเซอร์ ปกติแล้วอาชีพนี้มีพลังเติบโตเร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”
“ฉันเองก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก แต่ฉันมีลางสังหรณ์”
"มันคืออะไร?"
“สำหรับอาชีพอย่างเนโครแมนเซอร์
พลังขึ้นอยู่กับความเข้าใจทักษะของผู้ใช้เป็นอย่างมาก สิ่งสำคัญคือต้องมีความเข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงลักษณะของอาชีพและใช้ประโยชน์จากมันอย่างเหมาะสม”
มีการถกเถียงกันมากมายในฟอรัมออนไลน์เกี่ยวกับระดับความยากของการเป็นเนโครแมนเซอร์ หลังจากที่เนโครแมนเซอร์กลายเป็นตัวเลือกอาชีพที่เป็นไปได้ในเกม ต้องขอบคุณวีด
ผู้เล่นจำนวนมากได้รับความท้าทายและกลายเป็นเนโครแมนเซอร์ บางคนแนะนำว่าเป็นหนึ่งในตัวเลือกคลาสที่ดีที่สุด
แต่บางคนก็บอกว่าเป็นอาชีพที่แย่ที่สุด การอัญเชิญอันเดดนั้นค่อนข้างไร้ประโยชน์
ก่อนหน้าที่จะมีประสบการณ์ในการอัญเชิญพวกมันเป็นจำนวนมาก เนื่องจากเลเวลทักษะที่ต่ำ เป็นเรื่องปกติที่เนโครแมนเซอร์จะเดินเตร็ดเตร่ไปกับทหารโครงกระดูกที่อ่อนแอเพียงสองสามนาย
แต่กลายเป็นเป้าหมายแรกในการโจมตีของพวกมอนสเตอร์และถูกสังหาร คาถาอัญเชิญอันเดดและคำสาปเป็นสิ่งที่มีอยู่ในช่วงแรกของอาชีพนี้
เนโครแมนเซอร์ไม่สามารถพึ่งพาการล่าในปาร์ตี้ได้เช่นกัน
และต้องทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
เจนนี่พูดด้วยความมั่นใจ
“คุณวีดได้เปิดเส้นทางของเนโครแมนเซอร์ให้เป็นหนึ่งในตัวเลือกคลาสที่เป็นไปได้ เขาคือผู้ที่เอาชนะกองทัพอมตะและฉันเชื่อว่าความเข้าใจในอาชีพนี้จากประสบการณ์ของเขาในการครอบครองกองทัพอันเดดในสนามรบขนาดใหญ่นั้นเหนือกว่าของฉัน”
“และความเข้าใจนั้นจะเป็นกุญแจสู่ความแข็งแกร่งของเขา”
“เป็นเพียงหนึ่งในหลายๆ เหตุผล นอกเหนือจากนั้น
ความเป็นผู้นำและยุทธวิธีอันหลากหลายในการปฏิบัติการกองกำลังของเขาก็เป็นปัจจัยสำคัญต่อพลังของเขาเช่นกัน...
จุดอ่อนของเนโครแมนเซอร์ดูเหมือนจะไม่เหมาะกับเขามากนักเช่นกัน แม้ว่าจะมีเนโครแมนเซอร์ที่มีทักษะและอุปกรณ์เหมือนกับเขาทุกประการ
ฉันคิดว่าความเร็วในการล่าของพวกเขาน่าจะช้ากว่าคุณวีดอย่างน้อยสองเท่า”
ฉากที่กองทัพอันเดดของวีดกวาดล้างไปทั่วสนามรบในช่วงสงครามพัลรังกานั้นออกอากาศสด
โดยรักษาอัตราการรับชมที่สูงเป็นประวัติการณ์
***
* แกร้ง! แต๊ง! แกร๊ง!*
ฟาบิโอและเฮอร์แมนได้สร้างโรงปฏิบัติงานของช่างตีเหล็ก
“ช่างเป็นแผนบ้าบิ่นเสียนี่กระไร
พวกเขาสร้างประติมากรรม 3700 ชิ้น!”
"วุ้ย ฉันดีใจที่สามารถช่วยได้อย่างน้อยก็อะไรเล็กๆน้อยๆ”
ไม่ใช่แค่พวกเขาเท่านั้น
แต่ช่างตีเหล็กคนแคระทุกคนของคุรุโซต่างก็ให้ความร่วมมือในโครงการก่อสร้างนี้
พวกเขาเตรียมเหล็กหลอมและสร้างรูปปั้นเฉพาะแต่ละอย่างด้วยความประณีตและสวยงาม
ผู้เล่นที่เลือกช่างฝีมือเป็นอาชีพของพวกเขามีความสุขในการทำบางสิ่ง การทำงานคนเดียวนั้นดี แต่ก็มีความสุขไปอีกแบบในการร่วมมือกับผู้เล่นคนอื่นๆ
เพื่อสร้างผลงานศิลปะใหม่ๆ
“การส่งมอบจะงอยปากแหลม 30
ชิ้นเสร็จสิ้น”
“เราต้องการชิ้นส่วนหนวดที่งอได้ สั่งเมื่อวาน…”
“กลับมาในหนึ่งชั่วโมง!”
โรงงานแห่งนี้เต็มไปด้วยผู้เล่น
พวกเขาสร้างรูปร่างและชิ้นส่วนต่างๆ
ที่จำเป็นสำหรับการสร้างประติมากรรมขนาดใหญ่และโครงสร้างเหล็กที่ประดิษฐ์ขึ้น ในขณะที่พวกเขายังแอบผลิตอุปกรณ์และเครื่องมือสำหรับสงครามด้วย สิ่งต่างๆ
ในโรงตีเหล็กจึงวุ่นวายมาก ในส่วนที่มีการผลิตไอเทมใช้แล้วทิ้ง
เช่น โล่และลูกธนู พวกเขายังได้รับความช่วยเหลือจากผู้เล่นบางคนที่ยังไม่ได้เลือกอาชีพ
"ว้าว มันน่าทึ่ง"
“ที่นี่ร้อนมาก นี่คือลักษณะของสถานที่ทำงานของช่างตีเหล็กใช่ไหม”
เชสเซอร์ นักผจญภัยนำศิลาผนึกลาวามาเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงาน มันสร้างบ่อลาวาซึ่งช่างตีเหล็กที่มีประสบการณ์สามารถใช้งานได้
ฟาบิโอวางค้อนที่เขาใช้ฟาดเหล็กอยู่ครู่หนึ่งลง
และกระดกเบียร์หนึ่งแก้ว
“ฝนแห่งเปลวเพลิงกำลังจะสำเร็จ”
“คยู เจ้าตะคาบใกล้เสร็จแล้วเช่นกัน”
นอกจากนี้ยังเป็นความรู้สึกใหม่ที่จะแสดงศิลปะการแกะสลักในฐานะช่างตีเหล็กระดับปรมาจารย์ ความสามารถในการจัดการกับวัสดุเช่นทองคำและไม้อยู่ในระดับสูงสุด
ซึ่งทำให้ประติมากรรมขนาดใหญ่ของพวกเขามีค่ามากยิ่งขึ้น เนื่องจากมีช่างแกะสลักจำนวนมากในทุ่งการ์นาฟซึ่งรวบรวมมาจากทั่วทั้งทวีป
การหาผลงานชั้นดีจึงไม่ใช่เรื่องยากเกินไป
งานประกวดประติมากรรมขนาดใหญ่!
ผู้เล่นจัดการแข่งขันกันเองเพื่อรวบรวมแนวคิดใหม่ๆ
มากมาย เมื่อพวกเขาตัดสินใจเลือกรูปทรงของประติมากรรมชิ้นใหม่แล้ว
พวกเขาก็ไม่ต้องใช้แรงงานและวัสดุใดๆ ในการสร้างมัน ซึ่งนำไปสู่การสร้างผลงานชั้นดีจำนวนไม่น้อย
และในบางกรณีที่หายาก แม้กระทั่งผลงานชิ้นเอก(มาสเตอร์พีซ)
ปัจจุบันมีผลงานชิ้นโบว์แดง(แม็กนั่มโอปัส)สองชิ้น
< ผลงานชิ้นโบแดง! นกยักษ์ร็อก
ปกคลุมท้องฟ้าทั้งหมด! งานศิลปะที่แสดงถึงสิ่งมีชีวิตในตำนานปรัมปราที่มักจะปรากฏในนิทานของเอลฟ์โบราณ! ว่ากันว่าเมื่อนกอาถรรพ์ตัวนี้สยายปีกออก
ร่างกายของมันจะบินจากสุดโลกด้านหนึ่งไปยังอีกด้านได้ โลหะ
ดิน ไม้ น้ำ และลม ถูกหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวในผลงานชิ้นเอกนี้ จำนวนผู้เล่นที่สร้างผลงานนี้รวมกันไม่น้อยกว่า 23,742 คน
มูลค่างานศิลปะ: 9,837
# คุณสมบัติ:
· ผู้ที่เห็นรูปปั้น
‘นกยักษ์ร็อก ปกคลุมท้องฟ้าทั้งหมด’ จะได้รับพลังชีวิตและมานาสูงสุดเพิ่มขึ้น
24%
· รูปปั้นจะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งของสิ่งมีชีวิตที่บินได้ในบริเวณใกล้เคียง
· ร็อก
ผู้ชอบธรรมจะปราบปรามพลังแห่งความชั่วร้าย ช่วยลดพลังของมนต์ดำ เนโรแมนซี และคำสาป
· ค่าสถานะทั้งหมดจะเพิ่มขึ้น
34
แต้ม
· สำหรับการใช้งานเพียงครั้งเดียว
ทุกคนสามารถใช้ทักษะ 'สยายปีก' ได้ >
รูปปั้นร็อกนั้นกว้างอย่างไม่น่าเชื่อตามชื่อของมัน
พวกเขาปั้นนกที่มีความยาวถึง 500
เมตร
และปีกของมันทำจากต้นไม้ที่โตเร็วที่เอลฟ์นำมาประกอบเข้าด้วยกัน เนื่องจากชาแมนได้มอบคุณสมบัติของลมและน้ำให้กับมัน
ประติมากรรมทั้งหมดจึงดูลึกลับมาก
ในความเป็นจริง
มีการโต้เถียงกันในหมู่ผู้เล่นหลังจากที่สร้างเสร็จแล้ว เนื่องจากผลเอฟเฟ็คของมันที่ขัดขวางทักษะการอัญเชิญอันเดด
“นี่จะเป็นผลเสียกับคุณวีดหรือเปล่า?”
“ใช่ แต่… มันรู้สึกเหมือนเป็นการเสียเปล่าที่จะละทิ้งประติมากรรมระดับนี้”
“เนโครแมนเซอร์นั้นหายาก มันเป็นบทลงโทษที่ใช้กับคนไม่กี่คนเท่านั้น แต่คุณวีดไม่ได้ร้องขอสิ่งนี้
ดังนั้นรอดูกันต่อไป”
< ผลงานชิ้นโบแดง! ราชาผู้ยิ่งใหญ่แห่งทะเลทราย!
วันที่ดาบโค้งเพียงเล่มเดียวและอูฐกวาดโลกทั้งใบ!
เขาที่ถูกเรียกว่าราชาผู้ยิ่งใหญ่แห่งทะเลทรายได้พิชิตทวีปอันกว้างใหญ่ด้วยนักรบผู้กล้าหาญของเขา
นักฆ่าที่ไร้ความปรานี
จอมวายร้ายผู้ละโมบและน่ารังเกียจ และวายร้ายที่น่ารังเกียจและฉาวโฉ่! ทุกเมืองที่ถูกโจมตีโดยกองทหารของเขาถูกทำลายล้างด้วยการปล้นสะดมและการลอบวางเพลิง
ซึ่งส่งผลให้พวกเขาถูกประณามในทุกที่ที่พวกเขาไป
อย่างไรก็ตาม
เขาเป็นคนที่ทำให้ทุกคนเข้าสู่ยุคแห่งการต่อสู้ที่วุ่นวาย และเป็นคนที่กวาดล้างลัทธิเอ็มบินยูซึ่งมีอำนาจมากขึ้นในความมืด
หลังจากที่เขาเอาชนะออสโซเล็ท มังกรแห่งความโกลาหล
ในที่สุดเขาก็ถูกมองในมุมที่ต่างออกไป
มูลค่างานศิลปะ: 11,394
# คุณสมบ้ติพิเศษ:
· ผู้ที่เห็นรูปปั้นของ
ราชาผู้ยิ่งใหญ่แห่งทะเลทราย จะได้รับพลังชีวิตและพละกำลังสูงสุดเพิ่มขึ้น 27%
· ความแข็งแกร่งจะเพิ่มขึ้น
10%
· ทุกครั้งที่ได้รับชัยชนะเหนือศัตรู
จะได้รับค่าประสบการณ์เพิ่มเติม และความสามารถในการต่อสู้จะดีขึ้นชั่วคราว
· ทักษะการต่อสู้ของนักรบทะเลทรายจะเพิ่มขึ้น
1
เลเวล
· ค่าสถานะทั้งหมดจะเพิ่มขึ้น
41
· ความอดทนและความทรหดจะเพิ่มขึ้น
30
· นักรบจะสามารถเรียกอูฐได้ในระยะเวลาหนึ่งซึ่งขึ้นอยู่กับเลเวลของพวกเขา
โดยสูงสุดไม่เกิน 20 นาที
· ช่างตีเหล็กที่สัมผัสประติมากรรมราชาผู้ยิ่งใหญ่แห่งทะเลทรายจะได้รับความเชี่ยวชาญพิเศษในทักษะการเจียรโลหะ >
ประติมากรรมกำลังแสดงภาพ วีด
นักรบทะเลทรายในขนาดความสูงประมาณ 5 เมตร
ซึ่งค่อนข้างเล็กเมื่อเทียบกับรูปปั้นอื่นๆ ประติมากรชื่อเด็บส์มีหน้าที่สร้างประติมากรรม
และเขาได้หลอมโลหะมีค่าที่นักผจญภัยและพ่อค้านำมาให้ ช่างตีเหล็กที่มีพรสวรรค์ที่สุดบางคน
รวมทั้งฟาบิโอและเฮอร์แมน ได้มีส่วนร่วมในการสร้างสรรค์ผลงานชิ้นนี้ด้วย
“โอ้ววว.. ฉันอยากให้เสร็จเร็วๆ แล้วดื่มเบียร์เย็นๆ สักหน่อย”
“ตอนนี้เราเกือบจะเสร็จแล้ว”
ช่างตีเหล็กยิ้มจาง ๆ
แม้ว่าพวกเขาจะเดินไปรอบ ๆ อย่างยุ่งเหยิง โดยรู้ว่างานหนักนี้จะสิ้นสุดลงในไม่ช้า
เหลือเวลาอีกไม่มากจนกว่าการสู้รบกับจักรวรรดิฮาเว่นจะปะทุขึ้น เมื่อสงครามเริ่มขึ้น บทบาทของช่างตีเหล็กจะไม่สำคัญเท่า
ประติมากรรมขนาดใหญ่หลายชิ้นยังสร้างไม่เสร็จ
แต่ก็หมดเวลาลงแล้ว ตอนนี้พวกเขามุ่งความสนใจไปที่งานที่พวกเขาทำได้จริงๆ
เท่านั้น ดังนั้นงานของพวกเขาจะเสร็จสิ้นในไม่ช้า
ในขณะนั้น ทิวทัศน์ในมุมหนึ่งของโรงงานส่องแสงระยิบระยับและแกว่งไกว
ยูรินก้าวออกมาจากที่นั่นโดยใช้ทักษะจินตภาพเคลื่อนย้ายของเธอ
“คุณฟาบิโอ คุณเฮอร์แมน ฉันมีเรื่องจะขอร้อง”
"มันคืออะไร?"
ทั้งคู่เคยพบกับยูริน
น้องสาวของวีดมาก่อน — จิตรกรแห่งสายน้ำที่ท่องไปทั่วทวีปอย่างอิสระขณะที่เธอพบปะกับผู้คนหลากหลายและวาดภาพ พวกเขายังรู้ด้วยว่า อันที่จริง
วีดเองค่อนข้างปวดหัวเพราะนิสัยของเธอที่ชอบลุกลี้ลุกลนไปไหนมาไหน
“มันเป็นคำขอของพี่ชายฉันจริงๆ ฉันเชื่อว่าคุณกำลังสร้างดาบด้วยฮีเลียม?”
"อืม. ก็… ประมาณนั้น…”
สิ่งนี้ทำให้ฟาบิโอและเฮอร์แมนหยุดชั่วคราว พวกเขาได้รับมอบหมายให้สร้างดาบที่ยอดเยี่ยมจากฮีเลียม
แต่พวกเขายังไม่ได้ผลิตอะไรเลย ในขณะที่ช่างตีเหล็กระดับปรมาจารย์เหล่านั้นกำลังแข่งขันกัน
พวกเขาทั้งสองพยายามที่จะสร้างดาบที่เหนือกว่าผลงานของคู่แข่งอย่างแน่นอน
“พี่ชายของฉันส่งวัสดุมาอีกสองสามอย่าง”
ยูรินแกะกระเป๋าเป้ของเธอและหยิบของที่เธอนำมา
หนังและหัวใจของปอแร็ตยักษ์,
คริสตัลมานาชั้นหนึ่ง, กระบองเหล็กของกราทอกู,
โลหะแห่งซากปรักหักพัง เมื่อคะแนนการมีส่วนร่วมของวีดกับจักรวรรดิอาร์เพ่นเพิ่มขึ้น
เขายังสามารถได้รับ 'หยดน้ำตามังกร' อยู่บ้าง
แม้จะเล็กน้อยก็ตาม
“อืม-อืม…”
“ทำไม ของล้ำค่าแบบนี้…”
วัสดุทั้งหมดนี้เป็นของใหม่สำหรับพวกเขา
แต่พวกเขายังสามารถบอกได้ว่าเป็นวัสดุที่มีคุณภาพสูงมาก
“โอ้ นี่มันเซอร์ไพรส์มากเลยนะ”
“เขากำลังจะสร้างดาบด้วยวัสดุเหล่านี้เหรอ? พวกมันเพียงพอที่จะสร้างชุดเกราะครบเซ็ทแล้วใช่ไหม?”
ช่างตีเหล็กคนแคระคนอื่นๆ
แบมบี้และมาร์คก็แห่กันมาดู
ยูรินยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มของเธอ
“ถ้าเช่นนั้นโปรดสร้างเกราะให้เขา พี่ชายของฉันมีศรัทธาในตัวคุณสองคน”
“ฉันเดาว่าเธอคงไม่รู้อะไรมากเกี่ยวกับงานของช่างตีเหล็ก เราไม่สามารถสร้างชุดเกราะให้เสร็จภายในวันพรุ่งนี้ได้”
"ใช่ เราต้องศึกษาวัสดุก่อนในขณะที่เราหลอมมัน… ค้นหาอัตราส่วนของส่วนผสมที่ดีที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ นอกจากนี้ยังต้องใช้เวลาในการสร้างรูปร่างของชุดเกราะใหม่ด้วย”
"อืม ดังนั้นการสร้างดาบจึงล่าช้า และตอนนี้คุณก็ไม่สามารถสร้างชุดเกราะได้เร็วพอเช่นกัน?”
“…”
“อืม
ฉันคิดว่าคุณสองคนเป็นช่างตีเหล็กที่เก่งที่สุดในทวีปนี้
แต่ถ้าคุณแน่ใจว่าทำไม่ได้… ฉันคงต้องถามคนอื่น”
ฟาบิโอและเฮอร์แมนรู้ว่าพวกเขาจะไม่ได้นอนหรือพักผ่อนเลย สิ่งเดียวที่พวกเขาเหลือไว้คืองานข้ามคืน
แต่พวกเขาก็ได้รับแรงผลักดันเช่นกันหลังจากได้เห็นวัสดุหายากทั้งหมด
จบเล่ม 51 บทที่ 1
ผู้แปล :
แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล
Editor : แอดชิน เพจ
เราอ่านนิยายแปล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น