วันจันทร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2559

เล่ม 16 ตอนที่ 2 : ภาคีแห่งผู้ปลดปล่อย แปลโดย อีแม่น้องถุงทอง

เล่ม 16 ตอนที่ 2 : ภาคีแห่งผู้ปลดปล่อย แปลโดย อีแม่น้องถุงทอง

วีดตรวจสอบไอเทมศักดิ์สิทธิ์ที่ได้มาจากวิหารแห่งมาทัลลอส

"ตรวจสอบ!"

ตริ้ง...

****

แผ่นทองแดงแห่งการหลับนิรันดร์
ความคงทน 12/1,000
----------
แผ่นทองแดงนี้สามารถนำทางเหล่าผู้ล่วงลับไปสู่ดินแดนแห่งการหลับใหลชั่วนิรันดร์
นี่เป็นไอเทมที่ประเมินค่ามิได้ต่อวิหารมาทัลลอส, มันได้รับความเสียหายในหลายส่วน

นี่เป็น 1 ใน 5 ไอเทมศักดิ์สิทธิ์

เหตุเพราะนี่เป็นไอเทมที่อันตรายมาก, หากตกไปอยู่ในมือของผู้ชั่วร้าย ความโกลาหลครั้งใหญ่จะเกิดขึ้น

ถึงแม้ว่าไอเทมนี้จะได้รับการปกป้องจากอัศวินศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหารมาทัลลอส แต่มันได้ถูกแย่งชิงไปโดยพวกวิหารเอ็มบินยู และเนื่องจากความเสียหายที่เกิดขึ้น ไอเทมจึงสามารถสำแดงพลังได้อย่างจำกัด

เมื่อไอเทมไม่สามารถซ่อมแซมได้แบบวิธีปกติ มีเพียงพลังศักดิ์สิทธิ์ของประมุขแห่งวิหารมาทัลลอสเท่านั้นที่จะซ่อมได้ 

ความทนทานจะลดลงอีกหากได้รับการใช้งาน

ข้อจำกัด: ผู้ใช้จะต้องได้รับการยอมรับจากวิหารมาทัลลอส, ค่าความศรัทธา 2,000

ความสามารถพิเศษ: สามารถนำทางเหล่าผู้ล่วงลับไปสู่การหลับใหลชั่วนิรันดร์
----------
สามารถยกเลิกเวทย์ของอันเดท

สามารถส่งผลให้อันเดทได้รับพลังโจมตีลดลงจากเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ได้เป็นอย่างดี

หากพวกอันเดทมีไว้ถือครอง มันสามารถปฏิเสธการเดินทางสู่ปรภพ และเพิ่มพลังชีวิต มานา และ ค่าความแข็งแกร่งได้เป็นอย่างมาก

สามารถสร้าง และควบคุมเหล่าจิตแห่งปิศาจ

สามารถ "ประกาศิตความตาย", เมื่อประกาศออกมาแล้ว พลังชีวิตและมานาจะไม่สามารถฟื้นฟูได้เป็นระยะเวลา 1 วัน
----------

*****

แผ่นทองแดงที่สามารถนำเหล่าคนตายไปสู่การหลับนิรันดร์!

เมื่อมีแผ่นทองแดงนี่แล้ว ผู้นั้นสามารถทำให้อันเดทกลับคืนเป็นซากศพอีกครั้ง มันจึงเป็นไอเทมที่น่าทึ่งสำหรับเนโครแมนเซอร์

ขณะเดียวกัน "ประกาศิตความตาย" นั้นยังมีผลอย่างใหญ่หลวงต่อทุกสรรพชีวิตอีกด้วย

"ยังไงก็เถอะ นี่มันก็ห่วยอยู่ดีแหล่ะน่า"

วีดรู้สึกเซ็งๆ อยู่บ้าง เมื่อมองดูแผ่นทองแดงที่เหลือ

ความทนทานจะลดลงเรื่อยๆ เมื่อถูกใช้งาน, ในตอนนี้แผ่นทองแดงเหลือความทนทานอีกไม่มาก ดังนั้น มันสามารถใช้งานได้อีกเพียงไม่กี่ครั้ง

ถ้าหากว่าไอเทมศักดิ์สิทธิ์นี้ถูกทำลายลง คำสาปอันโหดร้ายจะเกิดขึ้นตามมา และต้องกลายเป็นศัตรูของวิหารมาทัลลอสอีกด้วย

"เอาล่ะ ชิ้นต่อไป...ตรวจสอบ!"

-----
p31

ตริ้ง.....
*****
ตราแห่งภาคี, ไม้เท้า
ความคงทน: 139/200
พลังโจมตี: 15
----------
ไม้เท้านี้เป็นเครื่องหมายภาคีของวิหารมาทัลลอสกับเหล่าภาคีวิหาร

ไม้เท้าเป็นเครื่องแสดงถึงพันธสัญญาระหว่างวิหารมาทัลลอสและเหล่าภาคีวิหาร ถึงแม้ว่าไอเทมศักดิ์สิทธิ์นี้จะได้รับการอำนวยพรจากเทพเจ้า แต่มันสามารถช่วยเพิ่มพลังศักดิ์สิทธิ์ได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

เมื่อคุณได้เติมเต็มพันธสัญญาแห่งภาคีแล้ว คุณจะสามารถใช้อำนาจของ "ภาคีแห่งผู้ปลดปล่อย" ได้อย่างเต็มที่

อย่างไรก็ตาม, การจะใช้อำนาจของภาคีนั้น มันไม่ฟรีหรอกนะ
----------
ข้อจำกัด: ผู้ใช้จะต้องได้รับการยอมรับจากวิหารมาทัลลอส, ค่าความศรัทธา 2,000

ความสามารถพิเศษ: เพิ่มพลังศักดิ์สิทธิ์ 5%
*****

แผ่นทองแดงแห่งการหลับนิรันดร์และไม้เท้า!

พวกมันเป็นไอเทมศักดิ์สิทธิ์ที่จะช่วยวีดในการต่อสู้กับวิหารเอ็มบินยู ไอเทมศักดิ์สิทธิ์สามารถพลิกผลลัพธ์ของการต่อสู้ได้อย่างมหาศาล

~~~~~

คืนนั้นเอง วีดได้มาถึงหมู่บ้านแรกของเหล่าภาคีของวิหารมาทัลลอส, "เวชัค"

คนในหมู่บ้านนี้ดูคล้ายกับมอนสเตอร์มากกว่ามนุษย์ ด้วยเส้นผมที่มีอยู่เพียงน้อยนิด ปากที่ยื่นออกมา พวกเขายังถือหอกไว้อีกด้วย

วีดและสมิธถูกนักรบของเผ่าล้อมเอาไวัที่ปากทางหมู่บ้าน

----
p32

"ข้าเป็นตัวแทนแห่งวิหารมาทัลลอส ข้ามาที่นี่เพื่อขอสนับสนุนกำลังเสริม" 
วีดยืดอกขึ้นพร้อมกับพูดด้วยความภูมิใจ

เสียงอื้ออึงดังมาจากกลุ่มนักรบของเผ่า และแล้วนักรบร่างกำยำที่มีรอยสักทั่วตัวได้ก้าวเท้าออกมา

"ถ้าเจ้าเป็นตัวแทนจากวิหารมาทัลลอส เจ้าก็คือพี่น้องของพวกข้า. ยินดีต้อนรับพวกท่าน. ท่านได้โปรดกล่าวธุระของท่านอีกสักครั้งได้หรือไม่?"

"ข้ามาที่นี่ ขอแรงสนับสนุนเพื่อต่อสู้ขัดขวางเหล่าวิหารเอ็มบินยู"

นักรบร่างกำยำกระแทกหอกลงกับพื้น

"วิหารเอ็มบินยูช่าวแข็งแกร่งยิ่งนัก พวกเราไม่ชอบการกระทำของพวกมัน แต่ทำไมพวกเราถึงต้องไปหลั่งเลือดเพื่อธุระของท่านด้วยเล่า?"

วีดกวาดตามองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว

ไม่มีบทสนทนาวรรคทองใดที่จะเอื้อนเอ่ย การประเมินสถานการณ์ด้วยตาของตนนั้นสำคัญที่สุด ทว่าบรรยากาศนี้ ไม่สามารถพลิกผันด้วยคำพูดสวยหรูได้ ถ้ามันไม่เข้ากับสถานการณ์!

เหล่านักรบของเผ่าล้วนแล้วแต่ร่างกำยำ เจาะ สักตามร่างกาย พวกเขาไม่ได้ให้ความสนใจ หรือแยแสผู้มาเยือนที่ไม่ได้รับเชิญสักนิดเดียว

มีพวกเหยื่อเช่น "คัลทร็อป" และ "หมูป่าสีนิล" แขวนอยู่เหนือหมู่บ้าน

"ข้านั้น มีความประสงค์อยากจะพบตัวแทนของหมู่บ้าน. ไม่ทราบว่า ท่านจะพาข้าชมรอบๆ หมู่บ้านได้หรือไม่?"

"ข้าคือนักรบผู้เกรียงไกร ทั้งการล่าที่ดุดัน ไม่หวั่นแม้แต่สัตว์ร้ายแสนเกรี้ยวกราด. ข้าคือผู้แข็งแกร่งที่สุดในเผ่านี้ จักพาท่านชมหมู่บ้านของพวกเราเอง"

วีดเริ่มอธิบายต่อด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง 

"โอ้ ท่านนักรบผู้แข็งแกร่งแห่งเผ่าเวชัค ท่านได้เรียกเราว่าพี่น้อง. เหตุผลที่ท่านกำลังได้ยินคำขอร้องเช่นนั้น เพราะท่านได้อยู่ท่ามกลางหมู่พี่น้องของท่านที่กำลังทุกข์ยาก. หากคำมั่นนั้นถูกทำลายลงเพียงเพราะความลำบาก. วิหารมาทัลลอสและเผ่าเวชัคยังใช้คำว่าพี่น้องได้อีกหรือไม่?"

นักรบได้ผงกหัวอย่างมีพลัง

----
p33

"พี่น้อง เราจักชนะศึกนี้ไปด้วยกัน แม้หนทางจะลำบากสักเพียงใด. พวกเรา เผ่าเวชัคและวิหารมาทัลลอส จะชนะศึกนี้ไปด้วยกัน"

"โฮกกกกกกกกกกกก"

เหล่านักรบตะโกนปลุกใจ พร้อมกับเขย่าหอกของตน พร้อมกับชูขึ้นฟ้า

ชัยชนะเหนือเผ่าแรกในเหล่าภาคี!

ตริ้ง...
***
ภาคีแห่งผู้ปลดปล่อย
----------
เผ่าเวชัค นักรบแห่งแม่น้ำแห่งความเศร้าโศก
ค่าชื่อเสียงในการเจรจาเพิ่มขึ้น 100
เสน่ห์เพิ่มขึ้น 50
----------
***

นักรบผู้เกรียงไกรกล่าวต่อ 
"ไม่เหมือนพวกเราเผ่าเวชัค. อีกสองเผ่าที่เหลือนั้นไม่ได้พูดง่ายเหมือนพวกเรา. แม้ว่าพวกเขานั้นจะยึดถือคำมั่น และซื่อตรงเท่าๆ กับพวกเรา. แต่ละเผ่าล้วนแต่มีเหตุที่ต่างกัน. ในการต่อสู้ขัดขวางวิหารเอ็มบินยูนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องพึ่งกำลังของอีกสองเผ่า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "เผ่าซัลมีร์" "

วีดขี่เจ้าเหลืองและมุ่งหน้าไปยังที่ตั้งของเผ่าถัดไป ช้ามาก...อย่างกับวัวเดิน

เผ่าเวชัคได้ให้คำมั่นว่า

"เมื่อทั้งสามเผ่าได้จับมือกัน พวกเราจะโจมตีวิหารเอ็มบินยู โจมตีป้อมปราการของพวกมันและปลดปล่อยคนของวิหารมาทัลลอส"

หนึ่งเผ่าได้ให้คำมั่นแล้ว เหลือเพียงอีกสอง

-----
p34

บนเทือกเขาร็อคกี้มีสภาพคล้ายกับมีดกลับหัว ดอกไม้และหญ้านั้นหาได้ยากยิ่ง เทือกเขาในทวีปเวอร์ซีลก็เช่นกัน (tl note: จริงๆ อยากเปลี่ยนชื่อเป็น แวร์ซายส์ จุง)

วีดเดินทางผ่านเทือกเขาที่ลดหลั่นดั่งหลังอูฐ ถึงแม้จะมีความลาดชันสูง แต่เจ้าเหลืองก็ไม่มีวี่แววว่าจะลื่นแต่อย่างใด

ฟีนิกส์กล่าว "เจ้านาย. พวกนั้นไล่หลังเรามา ตามหลังเราในระยะ 5 ชั่วโมง ถ้าหากเรายังไปต่อด้วยความเร็วแค่นี้ พวกมันตามเราทันแน่"

"พวกมันมีเท่าไหร่?"
"ไนท์ 20 ทหารราบ 300 พรีส 20"

"ต่ำกว่าที่ประเมินไว้แฮะ ไนท์ 20 คนหรอ...พวกที่ไล่ตามมานี่ไม่ได้เพิ่มจำนวนมากไว้กว่าที่คาด"

คำพูดนี้ไม่มีทางออกมาจากปากของปฏิมากรธรรมดาแน่นอน!

อย่างไรก็ตาม วีดตั้งใจที่จะลดจำนวนกำลังพลของวิหารเอ็มบินยูอยู่แล้ว

ถึงแม้ว่านี่จะเป็นเพียงการลดจำนวนเพียงเล็กน้อย แต่นี่เป็นภาระกิจระดับ S แม้ว่าจะอาจได้ทั้งสามเผ่าภาคีมาช่วย แต่มันก็ยังเป็นภาระกิจที่สาหัสอยู่ดี

แยกกลุ่มและเข้าตี! นี่เป็นกลยุทธ์ที่วีดเลือกใช้ในคราวนี้

"ชั้นจะบดขยี้มันทีละคนตอนนี้เลย!"

"เร็วเข้า วิ่ง ก่อนที่พวกมันจะตามมาทัน!"

ไม่ว่าเจ้าขี้เมาสมิธจะสร่างหรือไม่ สติของวีดกลับแจ่มชัด และเยือกเย็น

"ปิงหลง ฟีนิกซ์!"
"ขอรับ นายท่านนน"
"ไม่จำเป็นต้องรอแล้ว พวกเจ้าไปกวาดล้างพวกมันให้หมด จำไว้ห้ามบาดเจ็บกลับมาล่ะ"
"เข้าใจแล้ว นายท่าน"
"ปิงหลง ให้เจ้าเป็นหัวหน้า เจ้าต้องพาฟีนิกซ์กลับมาอย่างปลอดภัย"
"ขอบคุณนายท่านที่เชื่อในตัวข้า"

-----
p35

ปิงหลงและฟีนิกซ์บินจากไปในทันที

อาจเป็นเพราะพื้นฐานธาตุไฟ ฟีนิกซ์ออกจะใจร้อนและวู่วามเกินไป อย่างไรก็ตาม ปิงหลงนั้นรักตัวกลัวตายมากกว่า วีดจึงมอบหน้าที่หัวหน้าให้แก่ปิงหลง

"พวกมันเป็นปฏิมากรรมของข้า ถ้าจะให้พวกมันเป็นอันตราย สู้ข้าทำลายทิ้งเองดีกว่า"

เพราะเหตุนี้เอง วีดจึงให้ปิงหลงที่ทั้งโง่ ทั้งทึ่ม รับหน้าที่หัวหน้า

หลังจากนั้นไม่นาน ทางตะวันตกได้มีแสงจ้าออกมา

"ลมหายใจน้ำแข็ง" คงจะถูกใช้ออกมา รู้ได้จากอุณหภูมิที่ลดลงอย่างเห็นได้ชัด หลังจากนั้นได้มีควันไฟพวยพุ่งไปในอากาศ

การโจมตีเพลิงวารีประสาน!

แม้ในช่วงลำบากเช่นนี้ วีดยังเพิ่มความความแข็งแกร่งให้ปิงหลงและฟีนิกซ์

หลังจากคณะไล่ล่าได้ถูกกำจัดแล้ว วิหารเอ็มบินยูได้ส่งคณะไล่ล่ากลุ่มใหม่ตามมาอีก

แต่ครั้งนี้คณะไล่ล่าประกอบด้วย ไนท์ 40 พรีส 10 นักเวทย์ 3 ทหารอีก 300

วีดกลืนน้ำลาย..

ในครั้งนี้ ไม่เพียงจำนวนที่เพิ่มขึ้น แต่ความเร็วในการเคลื่อนพลได้เพิ่มขึ้นเช่นกัน

เป็นทั้งความกดดันและความหฤหรรษ์ในคราเดียว ความสนุกได้เริ่มต้น

เช่นเดียวกับตอนไล่ล่าพวกแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์กับอัลเวรอน ความรู้สึกนี้ทำให้เลือดเดือดพล่าน 

-----
p36

เผ่าที่สองแห่งภาคีวิหารมาทัลลอส, เลกิเย เผ่าแห่งไนท์และซอเซอเรอร์ 
(tl note: ซอเซอเรอร์ เป็นอาชีพสายดีบัพ จะมีหน้าที่คอยใส่เวทย์ป่วนเพื่อให้พวกร่วมปาร์ตี้สามารถโจมตีคู่ต่อสู้ได้ โดยสะดวก หรือจะทำหน้าที่เป็นตัวทำแเดมเมจก้อยังได้อีกเช่นกัน

"เราไม่ลืมความเป็นภาคีแห่งวิหารมาทัลลอสหรอก เวลานั้นมันได้ล่วงมานานมากแล้ว ในตอนนี้เราใครรู้เหลือเกินว่าวิหารมาทัลลอสยังคู่ควรต่อการนั่นหรือไม่"

หัวหน้าเผ่าเลกิย่ามิได้กล่าวตอบรับหรือปฏิเสธแต่อย่างใด

"แล้วจะต้องทำเช่นไรที่จะพิสูจน์ความเป็นภาคีของเราท่านได้ล่ะ"

หัวหน้าเผ่ากล่าวต่อวีด "พลังของวิหารเอ็มบินยูช่างน่ากลัวนัก ข้าอยากเห็นว่าท่านจะต่อกรได้เช่นไร ฉะนั้น ท่าจะต้องได้รับบททดสอบพิสูจน์ความกล้า"

มันเป็นบททดสอบที่จะต้องเดินทางผ่าน "หุบเขาแห่งความกล้า" ในยามค่ำโดยปราศจากความช่วยเหลือจากภายนอก!

มันเป็นหุบเขาที่เด็กทุกคนในเผ่าเลกิเยจะต้องข้ามผ่านเพื่อก้าวพ้นวัย

วีดตอบตกลงโดยไม่ได้คิดอะไร
"ผมจะผ่านการทดสอบให้ได้"

ตราบใดที่วีดไม่ต้องการล้มเลิกภารกิจ ก็ไม่มีเหตุผลใดจะต้องถอยหลังอีกแล้ว

"หุบเขาแห่งความกล้า!"

วีดเดินเข้าไปอย่างรวดเร็วภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน

เสียงต้นไม้ไหวและเสียงลมหวีดหวิวฟังดูน่าสะพรึงกลัวในเวลานี้ ให้ความรู้สึกเหมือนว่าจะมีตัวอะไรสักอย่างกระโจนออกมาได้ทุกเมื่อ

นี่เป็นสถานการณ์และสถานที่ที่เหมาะสมที่สุดในความกล้านั้นจะถูกทดสอบ

ความคิดฟุ้งซ่านทำให้จิตใจระส่ำระสาย

หากตกอยู่ในความกลัวแล้ว แม้แต่เสียงฝีเท้าก็สามารถทำให้สั่นได้ อีกทั้งเงาลี้ลับ ล้วนทำให้มิอาจก้าวเท้าได้อีกต่อไป

หุบเขาแห่งความกล้าเป็นสถานที่เช่นนั้นเอง

------
p37

เพราะเส้นทางเดินในหุบเขานั้นกว้างเพียง 50 เซนติเมตรเท่านั้น มันสามารถสร้างจินตนาการว่าอาจมีบางสิ่งพุ่งออกมาจากพุ่มไม้หรือต้นไม้สองข้างทาง ช่างเป็นสถานที่สร้างจินตภาพที่น่ากลัวและหวาดหวั่นต่อผู้คนจริงๆ!

มันคงจะดีกว่า ถ้าหากมีมอนสเตอร์หรือผีปรากฎตัวออกมาจริงๆ อย่างไรก็ตาม ที่นี่เป็นสถานที่ที่สร้างความกลัวได้อย่างโหดร้าย

การเดินในที่มืด ไม่รู้ทิศทาง ความกังวลและความตื่นตระหนก เกิดขึ้นจากหุบเขาแห่งความกล้า

อย่างกับสวดมนต์ วีดท่องอะไรบางอย่าง "ผักโขม 2,500 วอน ใบงา 1,000 วอน ไข่ไก่ 1,700 วอน ไส้กรอก 4,000 วอน"

คำนวนรายจ่ายประจำสัปดาห์!

ความที่สถานที่ทั้งมืดและเงียบ นี่เป็นจังหวะเหมาะที่จะ...จัดการรายจ่ายในบ้าน!

"ตอนนี้น้ำมันมะกอกก็หมดแล้วนี่นา คูปองก็ยังสะสมได้อยู่ เดี๋ยวเอาไว้ซื้อรอบหน้าเลยละกัน ช่วงนี้นี่ร้านค้าแถวบ้านยังมีสัปดาห์ของใช้ในบ้าน ต้องแวะไปซื้อถุงมือยางสีชมพูซะหน่อยแล้ว" (tl note: สีชมพู!)

ในการคำนวนรายการช้อปปิ้ง ส่วนสุดท้ายได้เผยตัวออกมา...มันเป็นส่วนที่วีดเกลียด มันทั้งยากและเจ็บปวด!

"ค่าใช้จ่ายเดือนนี้เยอะกว่าเดือนที่แล้วตั้ง 8,000 วอนแน่ะ สงสัยเกินมาวันซื้อของวันที่ 24 แน่ๆ (แม่งเอ้ย) ราคาขึ้นอีกแล้ว สงสัยเพราะราคาน้ำมันแน่ๆ"

ด้วยการคำนวนแบบรายวัน วีดจำได้ว่าวันไหนใช้เงินไปเท่าไหร่ จำได้แม้กระทั่งราคาส่วนต่างของเดือนนี้กับเดือนที่แล้ว

ประหยัด.....ตัวโต๊โตตตตต

ถึงอย่างนั้นก็เถอะ รายจ่ายในบ้านไม่เคยลดลงเลย!

สิ่งที่เหล่าแม่บ้านกลัวกันมากที่สุด วีดก็กลัวเหมือนกัน นั่นคือ "เมื่อค่าใช่จ่ายเพิ่มขึ้นมาแล้ว มันไม่เคยลดลงอีกเลย"

การต่อสู้ที่น่าเศร้ากับรายจ่ายของบ้าน เมื่อรายได้ก้อนโตนั้นไม่สำคัญเท่ามีเงินเก็บ การบริหารการเงินเพื่อการใช้จ่ายนั้นจำเป็นอย่างยิ่ง

-----
p38

"วันนั้นไม่น่าซื้อเกลือแพงจากซุปเปอร์มาร์เก็ตเล้ยยย ต้องระมัดระวังให้มากกว่านี้แล้ว" วีดบ่นด้วยความรู้สึกผิด

เมื่อบวกจำนวนยิบย่อยเข้าด้วยกัน ก็สามารถกลายเป็นก้อนโตๆ ได้เลยทีเดียว

ระหว่างที่คิดเรื่องรายจ่าย วีดก็ได้ออกมาจากหุบเขาแห่งความกล้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

วีดหน้าซีดด้วยความหวาดกลัว

ตริ้ง!
***
คุณได้ผ่านหุบเขาแห่งความกลัว

คุณได้ผ่านหุบเขาแห่งความกลัวด้วยระยะเวลาสั้นที่สุด

คุณได้ผ่านพิธีกรรมเร็วกว่าคนในเผ่าเลกิเย

----------

ค่าความมุ่งมั่น ปรากฎ! (Willpower stat)

----------

ค่าความมุ่งมั่น: เพิ่มความจดจ่อ ไม่ว่ารอบข้างจะโกลาหลขนาดไหน ค่าเฉลี่ยความสำเร็จในการใช้สกิลจะสูงขึ้น และค่าความบ้มเหลวในการร่ายเวทย์จะต่ำลง

ค่าพลังโจมตีระยะประชิดเพิ่มขึ้น!

วาริเออร์, แอดเวนเจอร์เรอร์, และ แมจิเชี่ยน จะได้รับประโยชน์อย่างดีจากค่าความมุ่งมั่นนี้

----------

เร่งการเติบโตของจิตวิญญาณการต่อสู้ พ้อยต์จะไม่สามารถถูกเติมลงในค่าสถานะได้ แต่จะเพิ่มขึ้นจากการกระทำของผู้เล่นเอง

----------

คุณได้รับฉายา "ผู้กล้า"

ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 200
ค่าความกล้าเพิ่มขึ้น 80
ค่าจิตวิญญาณนักสู้เพิ่มขึ้น 10
ค่าความเป็นผู้นำเพิ่มขึ้น 5

----------
***

ทั้งหัวหน้าและเหล่านักรบได้กรูเข้าไปหาวีดทัยทีที่วีดออกมาจากหุบเขา

เสียงวงแหวนที่จมูกกระทบกัน พร้อมกับแขนที่ผายออกไปของหัวหน้าเผ่า

"พี่น้องข้าได้ผ่านการทดสอบแล้ว เราผู้เป็นพันธมิตรจะร่วมขยี้พวกวิหารเอ็มบินยูให้สิ้นซาก!"

"โวววววววว..." เหล่านักรบเขย่าหอกพร้อมกับส่งเสียงร้องอย่างน่าเกรงขาม

สมิธขี้เมาได้เดินเข้ามาตบไหล่วีดเบาๆ 
"ดูท่า หุบเขาแห่งความกล้าคงลำบากสุดๆ เลยสิ"
วีดตอบอย่างอ่อนแรงว่า "มันนรกสุดๆ เลยล่ะ"

"อย่างน้อย มันก็สำเร็จด้วยดีล่ะน๊า ถือว่าได้ประสบการณ์ล้ำค่า"
"ชั้นต้องเจอแบบนี้ทุกเดือนนั่นแหล่ะ"

"หัวหน้าเผ่าเล่าให้ฟังว่า พวกผีในหุบเขานั่นน่ะ น่ากลัวสุดๆ ว่าแต่หน้าตาของมันเป็นไง"

วีดส่ายหัว "ผีน่ะ ชั้นไม่เจอหรอก"

รายจ่ายประจำเดือนมันน่ากลัวกว่าพวกผีนั่นซะอีก!

-----
p40

พวกผีจะเคลื่อนตัวไปมาระหว่างต้นไม้อย่างลึกลับ ถึงแม้จะมองไม่เห็น แต่ก็จะรู้สึกได้ถึงพลังงานบางอย่างที่อยู่ตรงนั้น! วีดมัวแต่คิดถึงเรื่องรายจ่ายเลยไม่ได้สังเกตว่ามีอะไรอยู่รอบๆ บ้าง

ตริ้ง!!
***
ภาคีแห่งผู้ปลดปล่อย
*****
เผ่าเลกิเย นักล่าแห่งแม่น้ำแห่งความเศร้าโศกได้เข้าร่วม

ค่าชื่อเสียงในการต่อรองเพิ่มขึ้น 200
ค่าเสน่ห์เพิ่มขึ้น 60
*****
***

เมื่อได้เผ่าที่สองเข้ามาร่วมแล้ว วีดจึงมุ่งหน้าไปยังเผ่าที่สามทันที

พวกคณะไล่ล่าได้ตามทันและตั้งแคมป์รอบนทุ่งราบ

ถ้าไม่ผ่านพวกดาร์กไนท์และกองกำลังของวิหารเอ็มวินยู ควเป็นการยากที่จะไปถึงหมู่บ้านที่สาม

"ปิงหลง ฟีนิกซ์ ไปจัดการพวกมัน!"
"ขอรับ นายท่าน"

ระหว่างที่ปิงหลงและฟีนิกซ์ต่อสู้กับพวกวิหารเอ็มบินยูอย่างดุเดือด วีดนั่งกอดอกดูไปพลางๆ

เหตุผลที่วีดใช้ปฏิมากรรมประทานชีพกับพวกมัน ก็เพราะโดยพื้นฐานแล้วพวกที่บินได้จะมีอัตราการรอดชีวิตสูง

"พวกมันเอามอนสเตอร์บนดินมาเปรียบไม่ได้จริงๆ"

พวกมอนสเตอร์บนดินอาจตายได้ทันที ถ้าหากโดนล้อมโจมตีอย่างจัง พวกมอนสเตอร์ที่บินได้นั้นกำจัดได้ยากกว่าถ้าไม่มีพวกนักเวทย์หรือนักธนูเข้าช่วย

ต่อมาวีดได้พยายามสร้างความสมดุลระหว่างพวกบนดินกับพวกบินได้ แต่อย่างไรก็ตาม วีดสร้างพวกบินได้ไว้รอบตัวปิงหลงมากกว่า

พวกวิหารเอ็มบินยูถึงกับลำบากเมื่อต้องรับมือกับปิงหลงและฟีนิกซ์

ไฮไลต์ของพลังฟีนิกซ์!

"ไฟร์บลาสเตอร์!" (tl note: ประมาณสกิลระเบิดไฟ)

"มันเป็นของข้าาา!"
"แต่ตูเห็นก่อนนะเฟ้ย"
"ตูหม่ำมันก่อนล่ะ!"

พวกมันแย่งกันหม่ำเวทย์ระเบิดไฟแบบไม่เกรงใจใคร 

ความสามารถดูดซับเพื่อเพิ่ม HP และมานา!

มันยังสามารถคายเปลวไฟเมื่อเข้าใกล้ได้อีกด้วย

เมื่อเปลวเพลิงได้ลุกลามไปยังต้นไม้ ฟีนิกซ์ได้แสดงให้เห็นถึงพลังชีวิตและพลังโจมตีที่เกือบไร้ขีดจำกัด

คู่ต่อสู้จะต้องใช้เวทย์ศักดิ์สิทธิ์ เวทย์แห่งวิญญาณ หรือสกิลเผามานา (Mana Drain Skill) เพื่อจะต่อกรกับฟีนิกซ์ หรือไม่อย่างนั้นต้องถล่มด้วยเวทย์น้ำแข็ง มิฉะนั้นจะไม่มีทางเอาชนะเหล่าพี่น้องฟีนิกซ์ทั้ง 5 ได้เลย

ฟีนิกซ์บินต่ำลงเพื่อโจมตีดาร์กไนท์ด้วยเปลวเพลิงจากปีก และปากของมัน

"โฮกกกกกกกกกกกกก"

พวกมันสร้างการโจมตีได้มากกว่าการโจมตีที่แรงที่สุดของปิงหลงเสียอีก 

ขณะเดียวกัน ปิงหลงบินวนไปรอบๆ ด้วยน้ำหนักตัวมหาศาลพร้อมกับจับพวกพรีสโยนขึ้นแล้วขยี้ทีละคน

กำลังรบของคณะไล่ล่าลดลงกว่าครึ่งไปในทันที

ความคิดที่จะสร้างเหล่านกฟีนิกซ์ได้แล่นเข้ามาในหัววีดทันที

-----
p42

"ชั้นน่าจะสร้างสัก 30 ตัว พวกมันไม่หายไป แถมไม่ตายด้วยนี่เนอะ"

ฟีนิกซ์ 30 ตัว นี่มันนรกชัดๆ !

ด้วยคุณสมบัติที่ได้ความแข็งแกร่งจากไฟ มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเสียพลังชีวิต

ถ้าไม่ใช่หน้าหนาวหรือวันฝนตก พวกมันได้ผลกระทบจากสภาพแวดล้อมไม่มากนักเมื่อใช้คุณสมบัติธาตุไฟ เทียบกับปิงหลงแล้ว มันต่างกันชัดๆ 

อย่างไรก็ตาม เหล่าปฏิมากรรมก็มีลักษณะเฉพาะตัว

พวกมันไม่ชอบอะไรที่เหมือนตัวเอง และมีแนวโน้มที่จะต่อสู้กันเองมากกว่า

เมื่อค่าสถานะศิลปะสูงขึ้น พลังชีวิตที่มันได้รับสูงตามไปด้วย ความเอาแต่ใจและอีโก้ของมันก็เช่นกัน

ด้วยข้อจำกัดทางค่าสถานะความเป็นผู้นำและเสน่ห์ ทำให้วีดควบคุมเหล่ารูปปฏิมากรรมประทานชีพแบบเดียวกันมากกว่า 10 ตัวได้ลำบาก

"เจ้าเหลือง, ออกไปลุย!"

"มอวววววววววววววว์"

วีดและเจ้าเหลืองออกไปเก็บพวกทหารที่เหลือ

แต่ละคณะไล่ล่าที่ตามวีดมา ปิงหลงและฟีนิกซ์ได้เลเวลเพิ่ม 2-3 เลเวลเลยทีเดียว แถมยังมีไอเทมและอาวุธแถมอีกมากมาย (tl note: แบบนี้รอฟาร์มเลยดีมั้ยห๊า)

***

ก่อนที่จะถึงหมู่บ้านที่สาม คณะไล่ล่าได้เคลื่อนพลตามมาติดๆ 

60 ดาร์กไนท์
10 พรีส
10 นักเวทย์
400 ทหารราบ

นี่มันกองร้อยกระหายเลือดชัดๆ!

กองทหารขนาดใหญ่ที่มีจุดประสงค์ในการจับวีดโดยเฉพาะ

"ไนท์ พรีส นักเวทย์ และทหารราบ ขี่ม้ามากันทุกคน แถมมุ่งหน้ามาหาพวกเราด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อด้วย"

ฟีนิกซ์ที่ออกไปสอดแนมกลับมารายงาน

วีดดึงคอเจ้าเหลืองเบาๆ แล้วกระซิบข้างหู "พวกเราต้องออกไปจากที่นี่ให้ว่องเลยนะ ถ้าขี้เกียจ หรือชักช้าล่ะก็ อาหารเย็นวันนี้จะเป็นซุปเนื้อ!"

ถึงแม้วีดจะไม่ขู่ เจ้าเหลืองกังวลทุกครั้งที่วีดเตรียมอาหาร 
ณ จุดนี้ เจ้าเหลืองถึงกับเครียดจนขนงามๆ ร่วงเลยทีเดียว

"มอววววววววววววววววว์"

เจ้าเหลืองเพิ่มความเร็วขึ้นถึง 4 เท่า เร็วกว่าม้าวิ่งเสียอีก ไม่ว่าจะขึ้นเขา หรือลงเขา มันก็ไม่ยอมแม้แต่จะหยุดพัก

"ปิงหลง"
"ขอรับ นายท่าน"
"ออกไปใช้ ไอซ์บรีท แล้วกลับมา" (Ice Breath ที่เป็นท่าไม้ตายของปิงหลง)

ไอซ์บรีท ถูกใช้ไปกับพวกคณะไล่ล่า ทุกวันเหมือนดื่มนมตอนเช้า ปิงหลงถูกสั่งให้ทำแบบนี้ทุกวัน

พวกคณะไล่ล่าทั้งบาดเจ็บและล้มตายด้วยไอซ์บรีท

"ฟีนิกซ์"
"ขอรับ นายท่าน"
"เผาพวกมันให้ราบ ถ้าพวกนั้นขึ้นเขาหรือเข้าป่า เผามันให้หมด!"

มันเป็นกลยุทธ์ที่ไม่ต้องถามหาคำว่าธรรมชาติ การโจมตีด้วยไฟ เผาป่าให้วอด พวกฟีนิกซ์โจมตีได้ไร้ที่ติ

-----
p46

"ปิงหลง แถวนี้มีหุบผาหรือป่าใหญ่บ้างมั้ย"
"นายท่านต้องไปทางตะวันตกอีกสักหน่อย"
"ดี งั้นเราไปที่นั่นกัน"

วีดเลือกเส้นทางที่กองทัพขนาดใหญ่จะเคลื่อนพลได้อย่างลำบาก

การต่อสู้แบบตัวต่อตัวอย่างยุติธรรม!

การดวลระหว่างอัศวินสองคนด้วยเกียรติยศ!

นักรบที่สู้ด้วยชีวิต!

วีดช่างห่าง ห่างไกล แสนห่างไกลจากคำเหล่านี้เหลือเกินนนน

ถึงแม้พวกพรีส และนักเวทย์จะใช้เวทย์ป้องกันตัวจากไอซ์บรีท แต่กำลังพลก็ตายไปหลายโหล ทั้งม้าก็ยังลื่นจากน้ำแข็งที่ปกคลุม ทำให้การเคลื่อนพลช้าลงไปอีก

อย่างไรก็ตาม พวกคณะไล่ล่าได้ตามตูดวีดมาติดๆ พวกเขาได้แต่มุ่งหน้าเต็มกำลังโดยไม่สนอุปสรรคใดๆ ทั้งนี้ความเสียหายจากไอซ์บรีทของคณะไล่ล่าได้สะสมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

วีดเห็นฝุ่นตลบมาแต่ไกล

"ซวยล่ะงานนี้ พวกมันตามเราทันแล้ว"

ขี้เมาสมิธ ผู้ที่พยายามจะช่วยตลอด รู้สึกหมดหวังและยอมแพ้ กระดกเหล้าขึ้นดื่มไม่หยุด

อย่างไรก็ตาม วีดไม่ได้ยอมแพ้ เขาคำนวณแล้วว่า พวกคณะไล่ล่าจะต้องไล่ตามมาทัน ณ ที่แห่งนี้แน่นอน

"จ้ดเจ้านี่ไปให้ซะหน่อยดีกว่า"

วีดใช้กลยุทธ์นอกตำราเล็กน้อยที่จงใจไปในที่ที่มีมอนสเตอร์มารวมกันเยอะๆ แล้วลากออกมาทำให้พวกมันต่อสู้

กลยุทธ์การหลบหนี ลื่นยิ่งกว่าปลาไหล ไวกว่าปรอท 

คณะไล่ล่าตรงเข้ามาสู้กับฝูงมอนสเตอร์พร้อมกับไอซ์บรีทของปิงหลง

เหล่าดาร์กไนท์และทหารราบได้ตีฝ่าดงมอนสเตอร์มาได้อย่างไม่ลำบากนัก และความเสียหายนับว่ามากยิ่ง

เหล่าคณะไล่ล่าล้มพับลงเป็นจำนวนมากเนื่องจากค่าความอึดได้มาถึงขีดสุด 

หลังจากนั้นวีดได้ผ่านทุ่งที่มีหญ้าสีเหลืองขึ้นเต็มไปหมด

สมุนไพรที่แพงที่สุด!
สมุนไพรที่ให้ความอึดไม่มีที่สิ้นสุด

วีดให้เจ้าเหลืองหยุดพักที่เนินเขา
"พวกเราจะพักกันสักครู่นะ"

ดูเหมือนวีดจะไปถึงที่หมายได้อย่างปลอดภัยโดยไม่มีพวกวิหารเอ็มบินยูไล่ตาม แต่วีดมุ่งจะเก็บพวกคณะไล่ล่าจนคนสุดท้าย มันคงจะพิลึกถ้าหากวีดทิ้งทุ่งสมุนไพรแสนแพงนี้ไว้ก่อน

"เจ้าเหลือง กินนี่ซะ"
"ไม่เอาอ่า มันดูแปลกๆ"

เจ้าเหลืองผู้ชอบเล็มหญ้า บัดนี้ได้กล่าวปฏิเสธอย่างแข็งขัน

"เอ..ได้ยินว่าช่วงนี้ ราคาเนื้อมันขึ้นนี่นาาาา"
"..."

การคะยั้นคะยออย่างสันติ!

วีดทำคันไถขึ้นมาใส่เจ้าเหลือง เพื่อที่จะไถสมุนไพร 

สมกับเป็นวัวพันธุ์อึดแห่งเกาหลีจริงๆ!

วีดใช้เจ้าเหลืองเก็บสมุนไพรและเตรียมการต่อสู้ วีดลับดาบและทำความสะอาดเกราะ และแม้แต่ทำพรีเมี่ยมสเต๊กกินพร้อมกับไวน์ แล้วยังผสมสมุนไพรไปในหญ้าอ่อนให้เจ้าเหลืองกิน

-----
p46

"มอววววววว์"

เจ้าเหลืองรู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจของผู้เป็นนายอย่างยิ่ง

เมื่อวีดได้ตระเตรียมการต่อสู้เป็นอย่างดีแล้ว คณะไล่ล่าได้ถูกทอนกำลังไปถึงหนึ่งในสาม พวกมันก็ต่างอะไรกับกองโจรเล็กๆ

คณะไล่ล่าเหลือกำลังพลเพียง 20 ดาร์กไนท์ 2 พรีส 2 นักเวทย์ เท่านั้น

"ศัตรูแห่งโบสถ์เอ็มบินยูเอ๋ย!"

"นายท่านสั่งว่า ไม่มีความจำเป็นที่ต้องจับเป็นแล้ว ฆ่ามันซะ!"

เหล่าทหารปราศจากม้าได้วิ่งไปทั้งๆ ที่เกราะขาดวิ่น

บรรดาทหารและดาร์กไนท์ได้ออกโจมตีอย่างต่อเนื่อง ด้วยเหตุนี้ค่าพลังความอึดได้ถูกใช้ไปจนหมด และดูเหมือนว่าการเคลื่อนที่นั้นช่างปราศจากความเร็ว

มันคงเป็นเหตุการณ์ถูกสังหารหมู่แน่ ถ้าคณะไล่ล่าถูกโจมตีอีกครั้ง

"ปิงหลง ฟีนิกซ์! ผสานการโจมตี"
"ขอรับ นายท่าน"

ปิงหลงสูดหายใจเตรียมปล่อยไอซ์บรีท

"มันกำลังจะใช้ท่าไอซ์บรีท!"
"ร่ายเวทย์ป้องกัน!"

พรีสและนักเวทย์ร่ายวงแหวนป้องกันครอบทั้งคณะไล่ล่า

ไม่นานนัก ไอสีขาวได้ปกคลุมไปทั่ว

ทหารกว่าร้อยชีวิตคงกลายเป็นน้ำแข็งในทันทีถ้าหากไม่มีวงแหวนป้องกัน

"ฟู้วววววววววว"

เปลวเพลิงจากฟีนิกซ์ถูกพ่นออกสร้างทะเลเพลิง

"สังหารไอ้เวรนั่น!"
"ฆ่ามันแล้วเอาหัวใจเป็นเครื่องสังเวยให้เทพแห่งเอ็มบินยู!"

พวกคณะไล่ล่าดูเหมือนปิศาจน้อยดิ้นท่ามกลางกองเพลิง

ขณะนี้บนหลังเจ้าเหลือง สายตาของวีดดูเย็นยะเยือก

ถ้าหากมอนสเตอร์แข็งแกร่งนัก วีดจะล่าด้วยทุกวิธีที่จะทำได้

คำว่า "ขี้ขลาด" หรือ "เล่นสกปรก" ไม่เคยอยู่ในพจนานุกรม วีดมักทุ่มทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อจะผ่านอุปสรรคที่ขวางไว้

ต่อสู้อย่างเต็มกำลัง ไม่ให้ใครมาว่าลับหลังว่าเป็นพวกเจ้าเล่ห์

"ฆ่ามันนน!" ดาร์กไนท์ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง และกำลังมุ่งไปยังเนินเขา

วีดยื่นมือไปข้างหน้า "เบลสซิ่ง!"

***
คุณได้ใช้ทักษะเบลสซิ่งของนักบวชชั้นสูง ความสามารถทางร่างกายเพิ่มขึ้นเป็นเวลา 20 นาที
***

สกิลนี้สามารถเพิ่มพลังชีวิตและมานาได้มากขึ้นอีก 30% และเพิ่มค่าสถานะต่างๆ ทั้งหมด 20% ในอดีตที่ยังเลเวลยังไม่มาก วีดสามารถใช้สกิลนี้ได้เพียงแค่ครึ่งเดียวเท่านั้น

วีดสามารถใช้สกิลนี้ผ่านแหวนที่ได้รับมาได้เพียงวันละหนึ่งครั้งเท่านั้น ในช่วงเวลานี้ วีดรู้สึกเหมือนนักรบมากกว่าปฏิมากร

วีดตบเจ้าเหลืองเบาๆ 

"ไปลุยกัน เจ้าเหลือง!"

เจ้าเหลืองห้อตะบึงด้วยความเร็วทั้งสี่ขา แม้แต่เนินลาดลง เจ้าเหลืองไม่แม้แต่จะผ่อนฝีเท้า นั่นทำให้ร่างสั่นสะท้านไปทั้งตัวเลยทีเดียว

-----
p48

ไม่ใช่เร็วเทียบยอดอาชาแล้ว นี่ยังเร็วกว่า

"พลัง!!"

เติมพลังมาเต็มทั้งน้ำหนักและความเร็ว

ดาร์กไนท์คนหนึ่งแทงมายังวีดด้วยความเร็ว เป้าหมายที่คออย่างเหมาะเหม็ง นับว่าเป็นทักษะที่เยี่ยมยอดของดาร์กไนท์แห่งวิหารเอ็มบินยู

วีดขยับหัวหลบเพียงเฉียดไปเท่านั้นพร้อมกับชักดาบออกมา

"ดาบปฏิมากรแสงจันทร์!"

วีดฟันเข้าไปส่วนคอม้าอันปราศจากเกราะป้องกันยาวไปจนถึงตัวดาร์กไนท์คนนั้น

ยังไม่ทันอีกสองก้าว ดาร์กไนท์อีกคนพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว 

"ตายซะ!!"

ดาร์กไนท์คนนั้นเหวี่ยงขวานมาอย่างเกรี้ยวกราด ลมถึงกับพัดใส่หน้าวีด

วีดสามารถบล๊อคการโจมตีแล้วฟันเข้าที่หัว แต่การทำเช่นนั้นอาวุธอาจหักได้ ถึงแม้อาวุธของวีดจะมีความทนทานเต็มที่ แต่นั่นก็ไม่จำเป็นต้องเสี่ยง

"สร้างช่องว่าง"

วีดบังคับเจ้าเหลืองไปด้านข้างครึ่งก้าวแล้วฟันออก

เป็นกลยุทธ์ที่ใช้ความต่างด้านความยาวระหว่างดาบและขวาน เพียงสร้างช่องว่างขึ้นอีกนิดก็สามารถจัดการดาร์กไนท์ได้ไม่ยากนัก

เป็นศิลปะแห่งการโจมตีผสานกับกระทิง

ในการต่อสู้ของเหล่าอัศวิน บางครั้งขึ้นอยู่กับม้าจริงๆ 

วีดบังคับเจ้าเหลืองอย่างกับบังคับมือของตนเอง

"ฮรี้รรรรรร"

บรรดาม้าที่ดาร์กไนท์ขี่ออกอาการหอบหมดแรงหลังจากขึ้นเนินเขามา เมื่อมาเจอกับสายตาอันดุดันของเจ้าเหลือง ยิ่งทำให้จิตวิญญาณการต่อสู้นั้นอันตรธานไปในทันที

"มอวววว์ อูวววว์ มอววว์"

ในช่วงเวลาโกลาหล เจ้าเหลืองนั้นเข้าใกล้คำว่าเสียสติไปแล้ว

ท่าถีบด้วยขาหลังและขวิดด้วยเขา พวกม้าถูกสยบแทบเท้าของเจ้าเหลือง ทั้งสี่ขานี้มีทั้งพลังการโจมตีและพลังการป้องกันมาโดยพื้นฐาน

บนแผ่นหลังอันกว้างของเจ้าเหลือง วีดสามารถใช้ดาบได้อย่างคล่องแคล่วยิ่งนัก

ดั่งสัตว์ร้ายผู้บ้าคลั่ง วีดกวัดแกว่งดาบออกไปยังศัตรูทั้งสองข้าง

ทุกครั้งที่วีดวาดดาบออกไป ประกายแสงกระทบกันระหว่างดาบกับหอก เพียงพริบตา ดาร์กไนท์ล้มลงดั่งใบไม้ร่วง

หนึ่งคนต่อหนึ่งลมหายใจไม่ขาดไม่เกิน!!

"เจ้าเหลือง ลุยกันต่อ!!"

วีดขี่เจ้าเหลืองลุยไประหว่างดาร์กไนท์

สำหรับชุดเกราะอัศวินบนหลังม้านั้น มันร่วงลงพื้นได้เพื่อรับการโจมตีอย่างจัง ต้องยกให้ความยอดเยี่ยมนี้ให้กับพลังป้องกันของชุดเกราะอัศวิน มันเป็นเหตุการณ์ที่น้ำหนักของชุดเริ่มมีผลออกมาแล้ว

วีดเอาชนะเหล่าดาร์กไนท์ด้วยการโจมตีที่แม่นยำและเฉียบขาดระหว่างที่ขี่ผ่านไป

ดาร์กไนท์และม้าเองเหนื่อยหนักขึ้น แต่มากกว่านั้น ความเร็วของพวกเขานั้น ยิ่งก้าวขาลำบากขึ้นอีกเมื่อเจอกับเนินชัน ในอีกทางหนึ่ง วีดผู้วิ่งลงมาจากเนินเขา มีทั้งความเร็ว ความแข็งแกร่ง และแรงส่งที่ได้เปรียบกว่าเหล่าดาร์กไนท์มากมายนัก

การใช้กลยุทธ์และยุทธวิธี!!

วีดล่อพวกมอนสเตอร์ให้เข้ามาโจมตีเพื่อบั่นทอนกำลังพลและพละกำลัง เพื่อไม่ให้พวกคณะไล่ล่าได้หยุดพัก

-----
p50

มันเป็นกลยุทธ์ที่ต่างจากตอนที่สู้กับเหล่าออร์คและเอล์ฟ ออร์คนั้นถูกล่อหลอกได้ง่าย ส่วนพวกเอล์ฟนั้น ไม่ชอบของสกปรก จึงใช้แต่ธนู เวทย์มนต์และพลังแห่งจิตวิญญาณ วีดจึงล่อให้เจ้ามาสู้ในระยะประชิด

แต่ละเผ่ามีลักษณะเด่นด้อยที่แตกต่างกัน จึงต้องใช้กลยุทธ์ให้เหมาะสม

ถึงแม้จะเป็นการต่อสู้ย่อยๆ แต่วีดก็ยังใช้กลยุทธ์เพื่อความได้เปรียบสูงสุด

อย่างไรก็ตาม หัวใจของวีดนั้นร่ำร้องหาคู่ต่อสู้ที่มากกว่านี้ เลือดอันเดือดพล่านและวิญญาณอันเร่าร้อนนั้นกระหายที่เห็นผู้เคราะห์ร้ายเพิ่มขึ้น!

สัญชาตญาณสัตว์ร้ายในตัว

"อว๊ากกกกกกกกก"

สกิลราชสีห์คำรามถูกเปล่งออกมา

***
คุณใช้ทักษะราชสีห์คำราม 

ทักษะราชสีห์คำราม เพิ่มค่าขวัญกำลังใจแก่ฝ่ายพันธมิตรในบริเวณ 200%

สถานะสับสนได้ถูกยกเลิก

ค่าสถานะความเป็นผู้นำเพิ่มขึ้น 270% เป็นเวลา 5 นาที
***

"ฟังคำสั่ง ปิงหลง ฟีนิกซ์.. ไปจัดการศัตรูที่เหลือให้หมด!!"

คณะไล่ล่าแห่งวิหารเอ็มบินยู - ขนาดน้องๆ กองทัพ

คำสั่งการเคลื่อนพลนั้น ขึ้นอยู่กับค่าความเป็นผู้นำของผู้บังคับบัญชา ค่าขวัญกำลังใจนั้นเป็นปัจจัยที่สำคัญอย่างยิ่งยวด

หลังจากการใช้ไอซ์บรีทในทุกวัน จำนวนทหารถูกลดไปกว่าครึ่ง

มันเป็นสถานการณ์ที่ย่ำแย่ของกองทหารม้านี้จริงๆ 

ปิงหลงกระโจนออกไปโจมตี แช่แข็งศัตรู

ฟีนิกซ์ออกไปสร้างความปั่นป่วน พ่นเปลวไฟและกระพือปีกเพื่อสร้างฝนเพลิง

ทุกอย่างตกอยู่ในกองเพลิง พวกคณะไล่ล่าสูญเสียกำลังใจและตกอยู่ในความโกลาหล

ขณะเดียวกัน วีดขี่เจ้าเหลืองตรงเข้าไปยังกลุ่มศัตรู

วีดไหลผ่านอาวุธของศัตรูแล้วโจมตีอย่างแม่นยำดุจธนูที่วิ่งผ่าน

พวกทหารและดาร์กไนท์แตกฮือไปคนละทิศทาง

"ว้ากกกกกกกกกกก" วีดตะโกนออกมา

หลังจากผ่านพวกดาร์กไนท์มาได้ วีดพบกับพวกทหารที่ง่ายต่อการจัดการ

"มอวววววววววว์"

เจ้าเหลืองคำรามออกมาตามเจ้านายของมันบ้าง

พร้อมๆ กับเสียงคำรามของเจ้าเหลือง วีดได้ฟาดฟันทหารและดาร์กไนท์ลงไปหลายราย

การต่อสู้ระหว่างไฟและน้ำแข็ง กลายเป็นสมรภูมิเลือดแห่งหุบเขาซัลเมียร์

*****

เหล่าแก๊งนักดาบมาพักอยู่ในเขายูโรกินะ!

พวกเขาเริ่มทำตามคำแนะนำแรกของไซเฟอร์เมื่อมาถึงหมู่บ้านออร์ค

[ อยากเดทกับสาวๆ หรอ? ขั้นแรก..มองตาพวกเธอสิ ]


แก๊งนักดาบจ้องออร์คสาวๆ อย่างไม่กระพริบตา

"อ๊าาา นั่นน่ากลัวจัง ชวิ้ค ชวิ้ค!"

สายตาหยาดเยิ้มนั่นถึงกับทำให้สาวออร์คขนลุก

---
p52

แก๊งนักดาบที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วทวีปเวอร์ซีลได้มารวมตัว ณ ที่แห่งหนึ่ง

ด้วยท่าทางหยาบกระด้าง กล้ามเนื้อใหญ่โต สายตาอันสดใสยิ่งกว่าลูกแก้ว นั่นคือลักษณะของพวกเค้า

พวกออร์คสาวๆ รู้สึกถึงรังสีบางอย่างมาจากพวกนักดาบ ด้วยเหตุนี้ ออร์คสาวๆ ถึงคอยหนีห่าง

คำแนะนำที่สองของไซเฟอร์
[ ต่อมา ให้เริ่มคุยอย่างเป็นธรรมชาติ อย่าพยายามมากเกินไป หรือจงใจสร้างสถานการณ์พิเศษ เพียงแค่ชวนไปกินข้าวกลางวัน เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว ]

แก๊งนักดาบเริ่มออกปฏิบัติการจู่โจมออร์คสาวทันที

หลังจากที่ออร์คสาวได้ตกอยู่ในวงล้อมของแก๊งนักดาบอย่างรวดเร็ว ออร์คสาวถึงกับหนีไม่ออก

"คุณออร์คสาวครับ...จะเป็นอะไรมั้ยถ้าเราไปหาที่นั่งเงียบๆ ในป่าพร้อมกับรับประทานเนื้อแกะชุ่มเลือดใหม่ๆ ไปด้วยครับ?"

ผู้เล่นสาวๆ ที่เลือกเป็นเผ่าออร์คในรอยัลโร้ดนั้นมีความฝันอย่างหนึ่ง

"อ๊าาห์ ในที่สุด เราก็จะได้ออกผจญภัยอย่างมีความสุข"

มีเด็กเพิ่งจบมัธยมศึกษาที่กำลังก้าวเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยอยู่มากมาย 

พวกเขาต้องการใช้ชีวิตลั้นลาตามประสาเหมือนได้เริ่มชีวิตใหม่ แต่แล้วก็มีพวกท่าทางทึ่มๆ มาปรากฎกายตรงหน้า

"คย๊าาาา"

พวกออร์คสาวหันแผ่นหลังกว้างๆ แล้วหนีไปในทันที

นี่มันอาจเป็นเรื่องน่าเบื่อ แต่แค่ระดับนี้แก๊งนักดาบไม่ระคายเคืองแต่อย่างใด

"นี่มันแปลกๆ แฮะ"
"คำแนะนำของเจ้าไซเฟอร์ จะใช้ได้ผลจริงๆ เร้อ"

[ เมื่อออกเดท จงสร้างบรรยากาศ อย่าพูดให้มากนัก ]

แม้แต่คำแนะนำที่สาม ผลลัพธ์ก็ยังออกมาแย่อยู่ดี

ความพยายามเป็นผล หลังจากลองขอออกเดทมาหนึ่งร้อยครั้ง แต่พวกนักดาบก็ได้แต่นั่งจ้องเฉยๆ 

เป็นสถานการณ์ที่น่าอึดอัด ออร์คสาวยืนขึ้นและวางของกินทิ้งไว้

"ชั้นอิ่มแล้วล่ะชวิ้ค! พวกเราขอตัวก่อน ชวิ้ค ชวิ้ค"

พวกนักดาบได้แต่รออย่างใจจดใจจ่อ แต่พวกเขาก็ไม่พบกับออร์คสาวอีกเลย

"รู้สึกแบบนี้มันแปลกๆ อยู่นาา"
"ไอ้ไซเฟอร์ต้องแกล้งพวกเราแน่ๆ"

ผลกรรมอันขมขื่น!

"สงสัยคงเป็นโรคชอบกลั่นแกล้งเหล่าชายโสดสินะ"

"พวกเราอุตส่าห์พยายามสร้างโอกาสอย่างเต็มที่ แต่ตอนนี้เราจะทำยังไงดี ข่าวลือเริ่มแพร่ออกไปแล้ว แค่พวกออร์คสาวเห็นพวกเรา ก็วิ่งหนีหายไปกันหมดดดด"

ไซเฟอร์มาที่โรงฝึกทุกวัน นี่เป็นเพราะนักดาบสองลากมาเองกับมือ เขาจึงกลายเป็นสมาชิกใหม่โดยปริยาย

ตารางการฝึกหนักขึ้นสามเท่า!

"พวกเราต้องหาวิธีออกเดทที่เหมาะกับเรา" แก๊งนักดาบเริ่มเรียนรู้จากความผิดพลาด

มันเป็นโอกาสที่ดีที่จะได้เรียนรู้ข้อบกพร่องของตน

พวกเขาถามเมล่อน โรมูนะ ฮวารยอง ไอรีน และเซอร์กะ ว่าอะไรที่พวกเขานั่นไม่มีเมื่อเทียบกับชายหนุ่มทั่วไป หรือว่าพวกเขาดูไม่มีเสน่ห์

อย่างแรกๆ เลย โรมูนะบอกได้โดยไม่ต้องผ่านสมอง "สิ่งแรกนั้นคือ ร่างกายที่หนาๆ นั่นยังไงล่ะ มันออกจะดูเป็นภาระอยู่นะ ถ้ามีกล้ามเนื้อมากๆ แบบนั้นน่ะ"

-----
p54

"นี่ถ้าเธอเป็นผู้ชายล่ะก็ เธอจะต้องมีกล้ามใหญ่ๆ"

นักดาบสามโชว์ท่อนแขนล่ำบึ๊กออกมา

ท่อนแขนขนาด 52 เซนติเมตร (ประมาณ 21 นิ้ว)!

ขนาดอันใหญ่โตกว่าต้นขาผู้หญิง เส้นเอ็นที่ปูดออกมา กว้างกว่าไส้เดือนเสียอีก

ไม่ใช่แค่แขนอันล่ำสัน ต้นขาของพวกเขายังใหญ่กว่าเอวของผู้หญิงซะอีก!

"สมชายชาตรีใช่มั้ยล๊าา"
"อ่าาาาห์ นั่นก็แค่ผิวๆ หรอกนะ"

ความนิยมถูกลดทอนโดยกล้ามเนื้อ

เมล่อนชี้ไปที่เสื้อผ้า "พวกพี่นี่ไม่มีเซ้นส์เรื่องแฟชั่นเลยนะ ปกติใส่อะไรกันบ้างอ่ะ วันๆ"

แฟชั่นก็สำคัญในรอยัลโร้ด

ผ้าคลุม รองเท้าก็ต้องมีสีเข้ากัน ผ้าก็ต้องย้อมอย่างดี ถึงแม้ว่าจะทำให้คุณสมบัติพิเศษลดทอนลงเล็กน้อยก็ตามที แต่ทั้งหมดนั้นต้องดูเข้าชุดกัน พวกเสื้อผ้าสวยๆ หรือชุดเกราะงามๆ สามารถขายได้ราคาดี

เนื่องจากในรอยัลโร้ดนั้นคล้ายคลึงกับโลกความเป็นจริงมาก จะเดินไปไหนมาไหนก็ต้องใส่ชุดสวย ผู้เล่นจะคอยระวังไม่ให้เสื้อ หรือเกราะเปื้อนแม้แต่อยู่ในดันเจี้ยน มันเป็นกฎข้อแรกๆ ของพวกไนท์ที่จะต้องขัดเกราะให้เงาวับก่อนเข้าเมือง หรือเข้าปราสาท

แต่เสื้อผ้าของแก๊งนักดาบไม่ใช่โลหะ แถมดาบยังทำมาจากกระดูกผุๆ อีกต่างหาก

เกราะกระดูกสัตว์ร้าย ดาบกระดูก อาวุธขั้นสูงที่ทำมาจากมังกรกระดูก

วีดทำของเหล่านี้ให้ด้วยตัวเอง ถ้าไม่นับเรื่องกลิ่น นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เกราะขา ถุงมือ เกราะหัว ทั้งตัวเรียกได้ว่าดูป่าเถื่อนสุดๆ

"ชั้นก็ใส่แค่ชุดฝึกกับชุดกีฬาเท่านั้นแหล่ะ"

เสียงพวกนักดาบเริ่มอ่อนลง

"ถ้าเป็นชุดกีฬา พี่หมายถึงชุดวอร์มใช่ม๊า (tl note: tracksuit) สมัยนี้นะ มีชุดแบบนี้สวยๆ เยอะเลย"

ชุดวอร์มที่เมล่อนพูดถึงนั้นผลิตโดยแบรนด์สินค้ากีฬายี่ห้อดัง สวยตามเทรนด์ 

แต่ชุดวอร์มที่พวกนักดาบพูดถึงนั้น ทั้งหนา สีทึมๆ แถมกลิ่นตุๆ!

หลังจากใส่เครื่องแบบนี้มาเป็นสิบปี แฟชั่นแบบนี้สูญหายไปอย่างสมบูรณ์

ฮวารยองพูดต่อ "แล้วนี่มีคนรู้จักที่เป็นผู้หญิงบ้างมั้ย?" "ผู้หญิงที่รู้จัก แต่ไม่ใช่แฟนน่ะ?" "นี่ถ้ามีเพื่อนผู้หญิงบ้าง แล้วออกไปเที่ยวกับพวกเธอบ้างนะ การจะมีแฟนน่ะ มันไม่ยากหรอก"

แก๊งนักดาบได้แต่ถอนหายใจ

เมื่อวันๆ เอาแต่ฝึก จะเอาเวลาไหนเข้าใกล้สาวๆ กันล่ะ

เมื่อแก๊งนักดาบได้มารวมกับฮวารยอง ไอรีน โรมูนะ และคนอื่นๆ เลเวลในการพูดคุยกับผู้หญิงได้เพิ่มขึ้นมาเล็กน้อย แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงนั้นหนทางยังอีกยาวไกล

นักดาบ300 ได้เงยหน้าแล้วพูดว่า "หญิงสาวที่ร้านอาหาร!"

**พึมพำ พึมพำ**

"สาวส่งนมสด"
"คนข้างบ้านแล้วก็เด็กม.ต้น"
"ลูกพี่ลูกน้อง"

ผู้หญิงที่รู้จักมาในชีวิต!

เมื่อคบอยู่แต่พวกผู้ชาย นี่จึงห่างไกลผู้หญิงมากๆ 

ฮวารยองถามด้วยความลำบากใจอย่างยิ่ง "นี่ดูทีวีกันบ้างรึเปล่า?"

"อ๊าาาาาาาา?"

"พวกซีรี่ย์ หนัง พวกรายการเกมโชว์ออกเดทน่ะ หรือวิทยุก็ได้"

เธอถามให้แน่ใจว่าคุยกับคนมีอารยธรรม

-----
p56

"ผมก็ดูทีวีนะ"

นั่นเป็นคำตอบที่ทำให้ใจชื้น

"ส่วนใหญ่ก็ดูรายการชกมวย มวยปล้ำ ศิลปะการต่อสู้ อะไรประมาณนั้นน่ะ"
"ล่าสุดผมดูเรื่องจริงผ่านจอนะ"
"ผมดูฟุตบอล เบสบอล วอลเล่ย์บอล แล้วก็บาสเก็ตบอล"

หนทางของแก๊งนักดาบยังดูห่างไกลเหลือเกิน

ฮวารยองรู้สึกทึ่งมากที่ยังมีคนแบบนี้บนโลก

เซอร์กะรู้สึกเหมือนโดนคริติคอลฮิต (tl note: Critical Hit การโจมตีที่ไม่นับค่าพลังป้องกัน)

"น่าขนลุกโคตรๆ"

"**..**" (เบิ่ดคำสิเว่า)

คุณสมบัติหลักๆ ที่โดนเท!

แก๊งนักดาบจมอยู่ในห้วงแห่งความทุกข์ตรม ความสามารถในการออกเดทนั้นขึ้นอยู่กับประสบการณ์ มันเป็นความคิดที่ไร้เดียงสามาก หากคิดว่าถ้าเรารักเขา แล้วเขาจะต้องรักกลับอย่างแน่นอน

พวกเขาจะต้องเจอคนที่รักจริงๆ ผ่านการลองผิดลองถูกเพื่อขอออกเดท และจะต้องมีลูกเล่นแพรวพราวบ้าง

ทำไมพวกผู้หญิงถึงชอบบรรดาแบดบอยล่ะ?

คนจิตใจดีนั้น คิดถึงแต่เรื่องสวยงาม ไม่อาจเข้าใจจิตใจของหญิงสาว หรือแม้แต่การเข้ากับครอบครัวของเธอ

คุณไม่สามารถรักคนที่คุณไม่รู้จักได้!

พวกเขายังอ่อนด้อยนัก ยังต้องผ่านความรัก ออกเดท การอกหัก แต่ก็พูดได้ว่านั่นคงจะใจร้ายเกินไปถ้าจะไม่ช่วย

ไอรีนก็อยากจะช่วย

"รุ่นพี่..พี่ก็ดูดีอยู่นะ ถ้าหากพี่ดูเป็นคนเฟรนด์ลี่กว่านี้หน่อย"

หลังจากนั้นไอรีนได้ให้ตัวอย่างเพื่อขัดเกลาแก๊งนักดาบจนเปล่งประกายถึงขีดสุด!

ผู้หญิงนั้นชอบคนที่น่าเชื่อถือ

จงเข้าไปตีสนิทกับพวกมือใหม่ ถ้าทำตามทุกขั้นตอนผลลัพธ์ต้องออกมาดีอย่างแน่นอน

แก๊งนักดาบได้รับคำขอจากหมู่บ้านออร์ค

"ชวิ้ค พวกมนุษย์ ทักษะในการต่อสู้ของพวกเจ้าไม่เลวเลยนะ สนใจจะมาเป็นครูฝึกออร์คใหม่มั้ยล่ะ"

การถูกขอให้เป็นครูฝึกในหมู่บ้านออร์ค!

พวกอาจารย์นั้นคุ้นเคยดีอยู่แล้ว ส่วนพวกลูกศิษย์ก็มีประสบการณ์อยู่บ้าง

"ก็แค่สอนเด็กใหม่แหล่ะน๊า"
"นี่สวรรค์เข้าข้าง ให้เราได้โชว์ออฟสักที"

ค่าแรง 2 เหรียญทองต่อวัน!

แม้จะเทียบไม่ได้ถ้าออกไปล่ามอนสเตอร์ แต่พวกเขาก็ยินดีรับไว้

"ผมตกลง"
"คุณได้ถูกจ้างเป็นครูฝึก"

หลังจากวันนั้นแก๊งนักดาบกลายมาเป็นครูฝึกในโรงฝึกออร์คใหม่ในหมู่บ้านโดยปริยาย

ออร์คใหม่ๆ ได้ฝึกการใช้อาวุธเช่นหอก ซึ่งแตกต่างจากพวกออร์คมือใหม่ฝึกกัน

"ยินดีต้อนรับออร์คใหม่ฝึกหัดทุกคนสู่ศูนย์การฝึก ผมเป็นผู้ฝึกสอนที่นี่ เดี๋ยวจะสาธิตวิธีการใช้หอกให้ชมเป็นขวัญตา"

นักดาบ 5 เริ่มการโชว์ออฟอวดออร์คสาวๆ 

มีออร์คใหม่มากกว่า 50 ชีวิตนั่งดูการสาธิตอยู่ในศูนย์ฝึก

นักดาบ 5 เตะต้นไม้เข้าอย่างแรง หลังจากนั้น ใบไม้ก็ร่วงหล่นลงมา

"ซ้วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ"

หอกบินแทงทะลุผ่านใบไม้ที่กำลังร่วงหล่นอย่างแม่นยำ

"เป็นไงล่ะ มันหมูใช่ม๊าทุกโคนนนน..." นักดาบ 5 ยิ้มฟันขาว

มันเป็นไปไม่ได้ที่เหล่าออร์คสาวๆ จะทำแบบนั้นได้เลย

"นี่มันหนักจัง ชวิ้ค"
"เหวี่ยงลำบากมากเลย ชวิ้ค ชวิ้ค"

มันไม่ง่ายเลยที่จะแทงผ่านใบไม้ที่กำลังร่วงอยู่ ถึงกระนั้นนักดาบ 5 ก็ยังสาธิตการแทงหอกบินให้ดูอีกหลายรอบ พร้อมกับคำถามน่าฉงน 

"นี่ ทำไมเธอทำไม่ได้ล่ะ? มันออกจะง่ายน๊า, ทำไมล่ะ??"

"ซ้วบ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ"

--- end of 16-2 ---

tl by : อีแม่น้องถุงทอง

ที่มา: http://japtem.com/lms-volume-16-chapter-2

ไฟล์: https://drive.google.com/drive/u/0/folders/0B7slWHQIQ6wCM1hicDY3dUw2cXM

comment & like = กำลังใจ

Love u all 


Happy Boxing Day!!

15 ความคิดเห็น:

  1. บอกนักดาบ5ว่า "เป็นผมก็ทำไม่ได้"

    ตอบลบ
  2. มีอะไรน่าสงสารกว่าปติมากรรมของวีดอีกมั้ย55555

    ตอบลบ
  3. สงสารผู้ไล่ล่านี่มันมาให้ฟาร์มชัดๆ

    ตอบลบ
  4. จะมีแฟนไหมนักดาบนี้

    ตอบลบ
  5. สูญสิ้นความเป็นคน(ธรรมดา) ... ๕๕๕+

    ตอบลบ
  6. ไม่เริ่มสอนตั้งแต่เบสิคหน่อยเรอะ

    ตอบลบ
  7. เหมือนวีดได้ฟามฟรีเลย555+

    ตอบลบ
  8. เอิ่ม เบิ่ดคำสิเว่า

    ตอบลบ
  9. ไมวีดไม่เก็บของจากพวกไล่ล่าเลย

    ตอบลบ
  10. สงสารกว่าพวกทาสของวีค ก้แก๊งนักดาบนี่หละ ไม่มีเชิงจีบสาวเลย 5555

    ตอบลบ
  11. ความคิดเห็นนี้ถูกผู้เขียนลบ

    ตอบลบ
  12. ขอบคุณนะครับ อ่านเรื่องนี้ทีไร อยากเล่นเกมขึ้นมาทันที

    ตอบลบ

เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล

  เล่มที่ 52 บทที่ 7 เคย์เบิร์นเคลื่อนไหวแล้ว แปลโดย Teerawat และ แอดชินเพจเราอ่านนิยายแปล ลาเฟย์หลับตาลง ' เราจบสิ้นแล้ว '...