เล่มที่ 14 ตอนที่ 4 : ผู้บัญชาการสูงสุดแห่งความพรั่นพรึง แปลโดย คุณ luke

วีดตัดสินใจซื้อ รูปแกะสลักค้างคาวดูดเลือดแห่งถ้ำเชสปิน

เจ้าของร้านแทบจะขายให้เขาฟรี ราคาขายถูกกว่ามูลค่าของทับทิมข้างในด้วยซ้ำ

 “ข้าคิด3ทอง หวังว่าเจ้าจะช่วยให้ความฝันของ กุดอล์ฟ  เป็นจริงได้นะ”

วีดแต่งเรื่องและโม้เกี่ยวกับรูปแกะสลัก ทำให้เจ้าของร้านยิ่งชอบเขามากขึ้นไปอีก

“ไม่นึกเลยว่า งานของเจ้าจะดีเยี่ยมขนาดนี้ ร้านของข้ายินดีจะซื้องานประติมากรรมของเจ้าในราคา 2 เท่าจากราคาปกติ”

ราคา2เท่าจากปกติ ช่างฟุ่มเฟือยจริงๆ!

ถ้าเป็นจริง วีดจะสามารถสร้างกำไรได้อย่างงาม แม้ว่าจะหักค่าวัสดุที่ใช้ไปแล้วก็ตาม

วีดอาจสามารถดำรงชีวิตด้วยการสร้างงานประติมากรรมได้เลย

“ท่านแน่ใจรึว่าท่านสามารถซื้องานของข้าที่ราคานั้นได้?”

วีดถามอย่างสุภาพ

ท่าทีหยิ่งยโสเยี่ยงกุดอล์ฟ หายไปทันทีเมื่อเจ้าของร้านเสนอจะจ่ายในราคาแพง

“นี่มันถูกเสียยิ่งกว่าราคาปกติอีก หัตถ์แห่งศิลป์, ถ้าเจ้าขายงานไร้คุณภาพแบบนี้ ข้าจะไม่ให้อภัยเจ้าแน่!”

“ข้ายังเป็นประติมากรที่อ่อนหัดนัก ยังมีเรื่องมากมายให้เรียนรู้ ต้องขอบคุณท่านจริงๆ แต่ท่านไม่จำเป็นต้องชื่นชมข้าหรอก”

วีดพูดด้วยอย่างถ่อมตน

การถ่อมตน ให้ผลลัพธ์ที่ดีเสมอ ถึงแม้เจ้าของร้านต้องการจะหยุดคุย ก็หยุดไม่ได้เพราะจะโดนรุมประณามทีหลังจึงได้แต่ตามน้ำไป

“ข้าไม่เข้าใจอารมณ์ของพวกศิลปินเลยจริงๆ”

“...”

“พวกศิลปินมักมีนิสัยประเมินตัวเองต่ำๆ ข้ามีความมั่นใจและความภาคภูมิใจในฐานะเจ้าของร้านที่จะซื้องานของเจ้าในราคาที่เหมาะสม ข้าเห็นคุณค่าของพวกมัน จงยินดีเถิดที่ได้ขายงานแกะสลักของเจ้าในร้านของข้า”

“...”

หลังจากที่วีดซื้อรูปแกะสลักค้างค้าวดูดเลือดแห่งถ้ำเชสปินมา เขาได้รับเควสใหม่ทันที
**ติ๊ง!**

ค้างค้าวดูดเลือดแห่งถ้ำเชสปิน

ล้างแค้นพวกค้างคาวดูดเลือดที่ปลิดชีวิตช่างฝีมือผู้เชี่ยวชาญ กุดอล์ฟ

ต้องมีคนแคระนักรบเข้าร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้

คนแคระที่ได้รับเจตจำนงของกุดอล์ฟ ต้องรอดชีวิต(วีดห้ามตาย)

ความยากของเควส : B

รางวัล: เกียรติของคนแคระ

ข้อจำกัดของเควส: ต้องมีคนแคระเข้าร่วม

เควสบังคับเฉพาะเผ่าพันธุ์

ภารกิจครั้งนี้ทำให้วีดประหลาดใจเล็กน้อย

ขณะนั้นเอง คนแคระทุกคนที่อยู่ในเมือง คุรุโซ ก็ได้รับข้อความที่มีข้อมูลเกี่ยวกับเควสนี้

-โปรดช่วยคนแคระซึ่งเป็นตัวแทนของกุดอล์ฟต่อสู้กับค้างคาวดูดเลือดในถ้ำเชสปิน เพื่อกอบกู้ ประติมากรรมของกูดอล์ฟ

คุณต้องช่วย ถ้าคุณไม่มีส่วนร่วมในภารกิจครั้งนี้ คุณจะถูกส่งออกนอกเมือง คุรุโซ และคนแคระจะเกลียดชังคุณ

คนแคระมีความภูมิใจอย่างมากในชนเผ่าของตน ถ้าคุณไม่สาบานที่จะล้างแค้น คนแคระจะไม่ปฏิบัติกับคุณเยี่ยงคนแคระอีกต่อไป

“ข้าจะร่วมมือ”

“พวกเราจะพิชิตค้างคาวดูดเลือดแห่งถ้ำ เชสปิน”

คนแคระนักรบ ตะโกนสาบานและรับภารกิจอย่างรวดเร็ว พวกเขากู่ร้องเสียงดัง

 “หาที่อยู่ตัวแทนของกุดอล์ฟเร็วเข้า!”

“ใครคือตัวแทนของกุดอล์ฟ!”

“พวกเราเป็นปาร์ตี้คนแคระนักรบ นำทางเราไปได้เลย”

คุรุโซ ตกอยู่ในความไม่สงบ

ทุกคนต่างแยกย้าย ตะโกน ตามหาตัววีด

* * *

พิชิตถ้ำเชสปิน!

คนแคระนักรบหลายคนวิ่งพล่านอย่างบ้าคลั่ง เพื่อรวบรวมเสบียง และทำหลายๆอย่างสำหรับการเตรียมพร้อม

คนแคระช่างตีเหล็ก ให้ยืมอาวุธและชุดเกราะที่เหลือของพวกเขา

“ใช้ให้ดี แล้วเอามาคืนด้วยล่ะ”

“ขอให้ภารกิจของเจ้าสำเร็จ”

คนแคระในคุรุโซ ให้การตอบรับเควสนี้อย่างดี

คุรุโซนั้นมีผู้เล่นน้อยกว่าเมืองอื่นๆ

โดยปกติแล้วคนแคระช่างเหล็กและคนแคระนักรบไม่ค่อยใส่ใจจะยุ่งกับงานของคนอื่น แต่นี่เป็นเควสเฉพาะเผ่าพันธุ์

“เควสเฉพาะเผ่าพันธุ์....เทียบกับมนุษย์และเผ่าอื่นๆ พวกเรามีโอกาสมากกว่าเยอะแยะ เจ้าไม่คิดเหรอว่า นี่มันช่างยอดเยี่ยมจริงๆ”

“เควสสำหรับประติมากรคนแคระ ช่างน่าอัศจรรย์!”

เฮอร์แมนมาถึงแล้วเช่นกัน

เขาวิ่งมาพร้อมกับอาวุธเต็มมือ

“ข้ามีอาวุธ แม้มันจะกระจอกไปบ้าง แต่พวกเจ้ายืมได้มากเท่าที่ต้องการเลย”

แม้เฮอร์แมนจะคิดว่ามันเป็นอาวุธที่เสีย แต่ที่จริงแล้วอาวุธพวกนี้มีประสิทธิภาพมากกว่าอาวุธที่สร้างจากคนแคระคนอื่น“แม้เราจะเจอกันอีกครั้งในเมืองนี้ ข้าว่าเจ้าก็คงไม่มีเวลาให้ข้าหรอก”

“ไม่เป็นไร เอาไว้คราวหน้าก็ได้”

“ดีเลย เอ้อ เจ้าได้ยินเกี่ยวกับเรื่องเควสนั่นไหม เควสที่มาจากประติมากร”

วีดพบกับช่างฝีมือคนแคระคนอื่นๆอีกหลายคน

เอ็ซเปอร์ และแบมบี้ เป็นหนึ่งใน 5 ช่างฝีมือที่โด่งดังในเมือง คุรุโซ เฮอร์แมนก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน

ฟาบิโอก็แจกเกราะที่เขาสร้างขึ้นมาเหมือนกัน เพื่อให้มันเป็นตัวแทนของตัวเอง

เกราะซึ่งถูกนำมาแจกมีข้อจำกัดที่เลเวล 200 มันต่ำพอที่จะให้วีดใส่ และไม่มีข้อจำกัดด้านอาชีพด้วย

“ใช้ของที่เราใช้บ่อยๆดีกว่า”

อุปกรณ์ป้องกันพิเศษที่วีดใช้ ไม่ได้สร้างมาเพื่อการป้องกันอย่างเดียวเท่านั้น

แม้ว่าเลเวลที่ต้องการจะน้อย และไม่ต้องใช้ความแข็งแรงมากในการใส่ แต่เกราะพวกนี้หนักสุดๆ ทำให้มันลดความคล่องตัวลงอย่างมาก มันทำให้วีดอึดอัดกับเคลื่อนที่ไม่สะดวก นอกจากนั้นเวลาวีดใส่ยังดูเหมือนฮิปโปอ้วนเตี้ยด้วย

วีดเชื่อว่าเกราะที่แข็งแรงและมีการต้านทานเวทย์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการมีชีวิตรอด

วีดส่ายหัว

“ไม่จำเป็นหรอก”

“ห้ะ?”

“ผมจะไม่ตาย”

การตายจะสร้างความวิบัติสุดๆ

นอกจากสกิลประติมากรรมจำแลงจะถูกยกเลิกแล้ว วีดจะคืนชีพด้วยพลังปฏิเสธความตาย

แน่นอน เมื่อเห็นเขาในรูปร่างโครงกระดูก พวกคนแคระต้องตกอยู่ในความโกลาหลแน่

เพราะเขาคือ วีด เทพเจ้าสงคราม ยังไงล่ะ

 ‘อย่างน้อยกุดอล์ฟก็ทิ้งอะไรไว้บ้างล่ะนะ’

ต้องขอบคุณกุดอล์ฟที่ทำให้เขารู้ที่อยู่และรูปแบบการโจมตีของพวกค้างคาว

วีดจะไม่เสี่ยง แม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม

* * *

“เดินทัพพพพพพ”

พอเข้าถ้ำไปแล้ว วีดเริ่มเดินก้าวยาวๆเหมือนเดินเล่นกินลมชมวิว คนแคระนักรบสังเกต และรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

“หัตถ์แห่งศิลป์, เจ้าบ้าไปแล้วหรือ”

“เจ้าดื่มเบียร์ชั้นสูงมาเยอะเกินรึเปล่าเนี่ย?”

พวกคนแคระเริ่มรู้สึกกังวล

เพื่อให้เควสนี้สำเร็จ วีดต้องมีชีวิตรอด

ภารกิจครั้งนี้ของพวกเขาก็คือ การสู้ภายใต้การนำของวีด!

อย่างไรก็ตาม เพราะว่าหัวหน้าของพวกเขาดูไร้ประสบการณ์ ความมั่นใจของคนแคระจึงสั่นคลอน

แต่วีดรู้ที่อยู่ของพวกค้างคาวดูดเลือดเป็นอย่างดีดี จึงเดินต่อไป

ภายในถ้ำอันว่างเปล่า คนแคระตระเวรไปทั่วบริเวณ

เมื่อทัพคนแคระเดินทางมาถึงจุดที่ห่างจากรังค้างคาว 500เมตร วีดก็ยกมือแสดงสัญญาณให้หยุดขึ้น

“พวกมันอยู่ที่นี่”

“ห้ะ? เจ้าหมายความว่าไง”

คนแคระนักรบชื่อ บินเดล ถามขึ้น

เพราะบินเดลมีประสบการณ์การใช้อาวุธมากกว่า 4 ชนิด และมีความเชี่ยวชาญทักษะการต่อสู้อันหลากหลาย เขาคือนักรบที่เก่งที่สุดในกองกำลังนี้

“พวกเราจะสู้กันที่นี่”

“เจ้าหมายถึงอะไร ไหนล่ะค้างคาว?”

วีดตอบอย่างชัดเจน

“ข้าจะนำการต่อสู้มาที่นี่”

 ขณะนั้นเอง สีหน้าของพวกคนแคระนักรบก็เริ่มที่จะบูดเบี้ยว

“นั่นไม่โง่ไปหน่อยหรือ พวกเราล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ ให้ข้านำต่อจากนี้เถอะ”

“เจ้าหาที่ปลอดภัยและพักที่นี่ได้นะ”

“เจ้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการเคลื่อนที่อันรวดเร็วของพวกค้างค้าวด้วยซ้ำ เหอะๆ ยิ่งกว่านั้น พวกเรายังไม่ได้เอาธนูมาสักคัน”

หลังจากนั้น พวกคนแคระก็ไม่เคารพวีดอีกต่อไป ความเชื่อใจระหว่างวีดกับคนแคระหายไปทันที

ได้!!! เดี๋ยวตูจะล่อมอนมาตรงนี้ให้หมด ดูซิว่าไอ้พวกเตี้ยนี่จะสู้ยังไง!

การล่าค้างคาวดูดเลือดนั้นยากกว่าการล่ามอนสเตอร์ธรรมดามาก การล่าครั้งนี้จะไม่ง่ายแน่นอน การล่าครั้งนี้จำเป็นต้องมีประสบการณ์การล่ามอนสเตอร์อื่นๆ ด้วยรูปแบบการล่าที่หลากหลายอย่างน้อย 12 แบบ

อย่างไรก็ตาม พวกคนแคระเมินใส่วีด

วีดจึงเอามีดแกะสลักของซาฮับออกมากรีดแขนตัวเอง

“เจ้ากำลังทำอะไรเนี่ย!”

บินเดลตะโกน

พวกคนแคระหัวดื้อนึกว่าวีดกำลังจะฆ่าตัวตาย!

และถ้าวีดตาย ทุกอย่างก็จบ ภารกิจจะล้มเหลว แล้วถ้าภารกิจล้มเหลว คนแคระก็จะขาดทุนอย่างมหาศาลจากอุปกรณ์ที่อุตส่าห์ซื้อมา

คนแคระประหลาดใจ เมื่อ วีดพูดขึ้นมาเบาว่า

“ทัพคนแคระ เตรียมต่อสู้!”

“หือ?”

“อะไรอีกวะ?”

วีดเพลียกับความเบาปัญญาของคนแคระ แต่ก็ยอมอธิบายแบบรวบรัดเร็วๆ

“รังค้างคาวอยู่ห่างออกไป 200 เมตร ถ้าพวกมันได้กลิ่นเลือดในรัศมี 600 เมตร พวกมันจะตามกันออกมา”

“...”

“ความยาวของถ้ำแต่ละพื้นที่ไม่เท่ากัน เพราะทางคด ทางเลี้ยวในถ้ำ แต่หลังจากนี้ตรงนี้ไป ถ้ำจะเป็นเส้นตรง(ทำให้วีดสามารถกะระยะรังได้แม่นยำ)นอกจากนี้ ค้างคาวจะใช้ความเร็วของมันไม่ได้ เพราะเพดานถ้ำที่ต่ำและหินงอกหินย้อยที่อยู่รอบๆ เอาล่ะ คนแคระเตรียมรับศึกกกก!”

ด้วยการยืนกรานของวีด ในที่สุดคนแคระก็หยิบอาวุธของตัวเองออกมาเตรียมพร้อมต่อสู้

‘เสียงอะไรวะ’

‘ดูเหมือนค้างคาวกำลังมา...’

ชลัก ชลัก ชลัก ลักก (หมดปัญญาแกะเสียงจริงๆ เอาเป็นว่านี่คือเสียงร้องค้างคาว555) (แอดมิน: ถ้าอยากรู้ ไปเปิดฟังในเน็ตเอาฮะ)

ฝูงค้าวคาวบินออกมาจากความมืด

“มันมากันจริงๆโว้ย”

“ศัตรูบุกกกกก!”

คนแคระนักรบที่เตรียมตัวอยู่ก่อนแล้ว ฟาดค้างคาวอย่างรุนแรงด้วยขวานและค้อน แต่ค้างคาวป้องกันไว้ได้

อย่างไรก็ตาม ด้วยปีกชนิดพิเศษ และการใช้ประโยชน์จากความมืดของถ้ำ ค้างคาวทำให้คนแคระต้องตระหนก ตัวที่ไม่ถูกตี เข้าเกาะคนแคระทันที

แม้ว่าเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ของนักบวชจะสามารถทำความเสียหายได้บ้าง แต่นักบวชก็มีเลือด ความแข็งแรง และพลังป้องกันไม่พอสำหรับการช่วยเหลือปาร์ตี้

พวกนักรบมีพละกำลังและความอึดสูง ประกอบกับเกราะที่มีพลังป้องกันเยอะ ทำให้พวกเขาเชื่อว่าจะปลอดภัยจากการโจมตีของฝูงค้างคาว

วีดตะโกน

“เปลี่ยนกระบวนทัพ แถวตอนเรียง5 ปฏิบัติ!”

*คว๊าก คว๊าก คว๊าก คว๊างง*

เสียงราชสีห์คำรามสะท้อนไปมาในถ้ำ!

- ขวัญกำลังใจในการต่อสู้เพิ่มขึ้น 276

สถานะสับสนทั้งหมดถูกลบออก

โชคเพิ่มขึ้น 6

คนแคระแบ่งกลุ่มกันสู้ตามคำสั่งวีด ในขณะที่หน้าต่างค่าสถานะเด้งขึ้นมา

ขวัญกำลังใจของปาร์ตี้เป็นสิ่งสำคัญ ถ้าหากมีขวัญกำลังใจต่ำ จะส่งผลให้พลังโจมตีและเวทย์มนต์มีประสิทธิภาพลดลง

หลังจากขวัญกำลังใจต่อสู้เพิ่มขึ้นถึง2เท่า สภาวะสับสนจากการโจมตีของค้างคาวก็หายไป และยังเพิ่มโชคให้พวกเขาอีกด้วย!

“รูปแบบทัพ ตอนเรียง 5!”

วีดตะโกนวลีเดิมซ้ำๆ

แม้ว่าผลของสกิลจะไม่ซ้อนทับกัน แต่มันทำให้เกิดเสียงดังอย่างมาก

วลีเดิมถูกพูดสะท้อนไปมาในถ้ำแคบๆ

“รูปแบบทัพ ตอนเรียง 5!”

“ยืนกลุ่มละ5คน เร็วๆ!”

แม้ว่าจะอยู่ระหว่างการตอนสู้ คนแคระก็ยืนแบ่งกลุ่มเป็น5กลุ่มแต่โดยดี

เหตุผลที่พวกเขาทำตามคำสั่งวีดเพราะพวกเขาเองก็ไม่รู้ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น

คนแคระสูงอายุมากประสบการณ์ประหลาดใจในทิศทางการต่อสู้ที่เปลี่ยนไป

“เจ้านั่นกำลังใช้สกิลสำหรับสั่งอัศวินไม่ใช่เหรอนั่น”

“ผลของสกิลนั้น...ข้านึกไม่ถึงเลยว่าจะมีสกิลที่เพิ่มขวัญกำลังใจให้สมาชิกในปาร์ตี้แบบนี้ด้วย”

ขณะที่ยืนสู้ตามที่วีดสั่งในถ้ำแคบๆนั้นเอง พวกคนแคระนักรบก็เริ่มตระหนัก

‘รูปทัพแบบนี้สร้างความแตกต่างในการต่อสู้อย่างมาก’

แม้มันจะไม่ง่ายเลย ที่ต้องฟอร์มทัพเป็นกลุ่มแบบนี้ระหว่างสู้ เพราะพวกเขายังขาดประสบการณ์

แต่ว่าหลังจากมารวมกันได้สำเร็จ และช่วยกันสู้ การโจมตีก็มีประสิทธิภาพมากขึ้น การต่อสู้ทำได้ง่ายกว่าการสู้แบบตัวใครตัวมัน

ขนาดของกลุ่มเปลี่ยนตามขนาดของบริเวณที่พวกเขาต่อสู้

บางครั้งก็เป็นกลุ่ม 4 คน และบางครั้งก็เป็นกลุ่ม 6 คน

ทุกๆครั้งที่พวกเขาเขาสู้ตามรูปแบบทัพ วีดจะสกิลใช้ราชสีห์คำราม

“หลักที่ 3 นำไปข้างหน้า หลักที่ 2 อยู่ในตำแหน่งเดิม”

หลักที่นำอยู่รู้ได้ว่าค้างคาวอยู่ห้างออกไป3 ช่วง พวกเขาจึงเว้นช่องว่างระหว่างหลักไว้

ค้างคาวมุ่งจู่โจมคนแคระที่อยู่ด้านหน้าสุดของหลักที่นำทัพอยู่

“หลักที่ 2 ขนาบข้างหลักที่นำอยู่!”

คนแคระจากหลักที่ 2 กวัดแกว่งอาวุธของพวกเขาใส่ค้างคาวที่เข้าโจมตีเป็นฝูง

ระหว่างการต่อสู้ สิ่งที่ต้องคำนึงเป็นอันดับแรกของนักรบคือความปลอดภัยของพวกพ้อง!

คำสั่งจากวีดนั้นง่ายที่จะทำตาม ต้องขอบคุณความผูกพันทางสายเลือดของคนแคระ(เกี่ยวไรฟะ)

“สามคนจากหลักนำทัพเคลื่อนไปข้างหน้า ปิดช่องว่างของแถวไว้ หลักที่ 2 เคลื่อนไปข้างหน้าอีก หลักที่ 3 อยู่ในตำแหน่งเดิมของตัวเอง!”

ในไม่ช้า คนแคระก็ตระหนักถึงรูปแบบกระบวนทัพที่ซ้ำไปซ้ำมา และเริ่มรู้ว่าจะจัดการค้างคาวอย่างไร

พวกเขาต้องรักษากระบวนทัพ และอยู่ด้วยกันระหว่างสู้กับค้างคาว

คนแคระสามารถสู้ได้อย่างดี เพราะความช่วยเหลือจากคนแคระด้วยกัน พวกเขาสามาระรักษารูปแบบกระบวนทัพและไม่สับสนอีกต่อไปแล้ว

คนแคระที่บาดเจ็บจะถอยออกมารับการรักษาจากนักบวช หลักจากได้รับฮีลแล้ว ก็จะกลับเข้าไปต่อสู้อีกครั้ง

ด้วยกระบวนทัพที่วีดสร้างขึ้น ทำให้พวกเขาสู้กับค้างคาวได้ง่ายขึ้น

แต่ว่าพวกเขาไม่สามารถป้องกันค้างคาวที่บินข้ามหลักที่ 6ได้ ทำให้หลักที่ 7 พลาดท่า

ความมืดจากถ้ำ ไม่สร้างผลเสียใดๆแก่พวกค้างคาว และเพราะธรรมชาติของพวกมัน พวกมันสามารถเกาะตัวคนได้ดี ซึ่งสร้างความกังวลให้กับคนแคระที่เหลือ

‘พวกเราชนะได้น่า ต้องสู้ให้หนักกว่านี้’

‘สู้เพื่อชัยชนะของพวกเรา’

ดวงตาของคนแคระลุกโชนดังตะเกียง ในขณะที่พวกเขาเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยพลังใจเปี่ยมล้น

“เคลื่อนไปข้างหน้า บุกเข้าไป!”

คนแคระเคลื่อนไหวเท้าอย่างรวดเร็ว

*แต่ก แต่ก แต่ก แต่ก!*

กระบวนทัพแบบแถวตอนลึกยังต่อสู้กับค้างคาวด้วยความเร็วอย่างมั่นคง

คนแคระรู้สึกขนลุก

การต่อสู้ครั้งนี้ประสบการณ์ที่พวกเขาไม่เคยได้รับมาก่อน

มันเป็นเรื่องปกติที่กลุ่ม 5ถึง6คน จะรวมกันเพื่อสร้างปาร์ตี้ แต่ว่ามันยากมากที่จะรวมกลุ่มสร้างปาร์ตี้ย่อย ในขณะที่มีคนแคระหลายร้อยชีวิตร่วมกันสู้ด้วยกันแบบนี้

การร่วมสู้กันเป็นกลุ่มกับฝูงค้างคาวดูดเลือด ทำให้พวกเขารู้สึกภูมิใจอย่างมาก

ความตื่นเต้นก่อตัวในร่างกาย คนแคระรู้สึกตื่นเต้นและกำลังสนุกไปกับการต่อสู้

วีดสั่งการอย่างช่ำชอง

“เร็วขึ้นอีก!”

เขาสั่งให้คนแคระก้าวเดินเร็วขึ้นไปอีก

เร็วอีก เร็วอีก เร็วอีก!

คนแคระพูดย้ำๆซ้ำๆกับตัวเอง เพื่อก้าวเดินให้ไวขึ้น ในขณะที่แกว่งอาวุธของพวกเขาไปด้วย

ค้างคาวที่จู่โจมหลักนำทัพพ่ายแพ้ แต่ยังมีบางตัวที่รอด แล้วบินผ่านมายังหลักที่ 3 และ 4 โชคดีที่เลือดของมันเหลือไม่มาก สามารถตีครั้งเดียวตายได้ ถ้าไม่เป็นอย่างนั้นแล้ว พวกเขาก็จะประสบพบกับความสูญเสียเป็นแน่

วีดใช้ราชสีห์คำรามอีกครั้งเพื่อเร่งขวัญกำลังใจของกองทัพ เมื่อขวัญกำลังใจเพิ่มขึ้น คนแคระก็โจมตีค้างคาวอย่างบ้าคลั่ง“เร่งความเร็ว!”

“เร็วอีก!”

“เร็วอีก!”

“เร็วอีก! เร็วอีก!”

คนแคระตะโกนพร้อมกันในขณะที่วิ่งไปข้างหน้า

นี่เป็นการต่อสู้ที่ตื่นเต้นที่สุดที่พวกเขาเคยเข้าร่วม!

พวกเขานึกไม่ถึงว่าต้องสู้ในความมืดและถ้ำแคบๆ พวกเขาไม่เคยสู้แบบนี้มาก่อน

“หลักแรกถึงหลักที่ 3 แยกออกไปด้านซ้ายและขวาของถ้ำ หลักที่ 4 หยุดสนใจทุกๆอย่างแล้วเคลื่อนไปข้างหน้า กลุ่มที่กำลังนำทัพอยู่ ร่วมกับทัพหน้า และย้ายตำแหน่งมาส่วนท้ายของทัพหน้า!”

ในตอนแรก คนแคระที่อยู่ทัพหน้ากังวลถึงรูปแบบของกองทัพ

พวกเขากำลังต่อสู้อยู่กับฝูงค้างคาวแบบถวายหัว ทั้งสูญเสียกำลังไปมาก ความอึดก็ลดลงเยอะด้วยเหมือนกัน แต่พวกเขาไม่อยากแสดงให้เห็นถึงความอ่อนแอของตัวเอง เหล่าคนแคระทัพหน้าจึงพยายามทำตามคำสั่งของวีดอย่างถึงที่สุด เพื่อให้การต่อสู้อันน่าตื่นเต้นนี้ดำเนินต่อไปได้

พวกเขาเคลื่อนไหวตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด เพราะหากทัพหน้าอย่างพวกเขาพังเมื่อไหร่ กระบวนทัพทั้งหมดจะพลันเสียไปด้วย

อย่างไรก็ตาม เหมือนวีดสามารถอ่านใจพวกเขาได้ จึงช่วยขัดความกังวลด้วยการเคลื่อนทัพที่อยู่ข้างหลังมาแทน

คนแคระที่ต่อสู้อยู่ด้านหน้าแยกออก และย้ายไปบริเวณข้างๆของถ้ำ พร้อมสบตากับคนแคระที่เดินทัพขึ้นมาแทนที่

‘ทำได้ดีมาก’

‘พวกเจ้าทำดีแล้ว’

ดวงตาของพวกเขาพลันถูกเติมเต็มด้วยความเชื่อมั่นอันแรงกล้า!

หัวใจของเหล่าคนแคระกำลังหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน

“ทลายฝ่าไป!”

เมื่อทัพหน้าถูกเปลี่ยน วีดก็เปลี่ยนคำสั่งด้วยเช่นกัน

หลังจากนั้น เหล่าคนแคระก็วิ่งฝ่าฝูงค้างคาวและจัดการพวกมันไปด้วย

ขนาดของกลุ่มค้างคาวดูดเลือดในถ้ำเชสปินนั้นใหญ่มาก

‘ถ้าเราสู้แบบปกติ เราคงแย่ไปแล้ว’

‘แค่เปลี่ยนรูปแบบกระบวนทัพก็สามารถทำให้กลุ่มของพวกเราที่มีแต่ทหารและนักรบสู้ได้ขนาดนี้เชียวเรอะ’(ได้ข่าวว่ามี priest ด้วย-.-)

ความจริงที่คนแคระรับรู้นั้นช่างน่าตกใจยิ่งนัก

หลังจากการเปลี่ยนทัพหน้าครั้งที่ 5 ในที่สุดพวกเขาก็สามารถทลายฝ่าฝูงค้างคาวไปได้

คนแคระยังมีพละกำลังเหลือเฟือ

นี่เป็นเพราะว่าคนแคระที่อยู่ทัพหน้ายังเหลือกำลังไว้เพราะพึ่งสับเปลี่ยนมาเมื่อเร็วๆนี้

“ทุกคน กลับหลังหันน!”

คนแคระหันหลังกลับทันทีโดยไม่ลังเล

วีดเข้าควบคุมกองทัพคนแคระอย่างสมบูรณ์

เพราะเหล่าคนแคระตระหนักถึงผลจากคำสั่งของวีด การเตรียมความพร้อมในการป้องกันตัวเองจึงสูงขึ้น

“บุกกกกกก!”

ดังเช่นทุกครั้ง พวกเขาบุกเข้าหาค้างคาว จัดการทุกๆตัวที่ขวางหน้า

หลังจากการต่อสู้จบลง ปาร์ตี้ก็จะเก็บไอเทมที่ตกตามทาง พวกเขาทำแบบนี้ๆในทุกๆครั้งที่จบการต่อสู้กับค้างคาว ทันใดนั้นเอง บินเดลก็ถามวีด

“เราจะแบ่งไอเทมกันยังไงดี?”

ตามปกติแล้ว กลุ่มที่ได้ประสบการณ์มากที่สุดจะได้รับไอเทมไป

แต่ว่าในการต่อสู้ครั้งนี้ พวกเขาต้องแยกย้ายกันไปในทุกๆกลุ่ม เพื่อรักษากระบวนทัพ ทำให้การแบ่งไอเทมนั้นยุ่งยากซับซ้อน

ไม่เพียงเท่านั้น เมื่อกล่าวถึงคนแคระ ด้วยอุปนิสัยหลายๆอย่าง ที่ไม่อาจมองข้ามได้

คนแคระนั้นโลภมากโดยธรรมชาติ ดังนั้น วีดจึงมีความคิดนึงแล่นเข้ามาในหัว และตัดสินใจบอกไปว่า

“พวกคุณเก็บไอเทมได้เลย แต่ว่า ถ้าคุณเก็บมากกว่าที่คุณสามารถถือได้และทำให้ความเร็วในการเดินหรือต่อสู้ลดลง ผมจะบังคับให้คุณออกจากตำแหน่งในกองทัพที่คุณต่อสู้อยู่นี้ทันที”

“...”

“การต่อสู้ในถ้ำครั้งนี้ พวกเราจะสู้ในแบบเดิม และจะทำแบบนี้ต่อไปจนกว่าพวกคุณจะเบื่อที่จะสู้ ดังนั้นพวกคุณจึงควรจะเก็บไอเทมแต่พอดี เพื่อไม่ให้กระทบต่อความสามารถในการต่อสู้และการเคลื่อนไหว”

คนแคระพยักหน้าเข้าใจ

ลูทไอเทมแต่พอดี ดีกว่าโลภมากอย่างไร้ประโยชน์ และถูกรุมทึ้งโดยทีมตัวเอง

เพราะว่ายังไงพวกเขาก็จะต้องสู้ต่อไปแบบนี้อีกหลายครั้ง ทำให้มีโอกาศให้เก็บไอเทมอีกมากมาย

* * *

การล่าค้างคาวดูดเลือดแห่งถ้ำเชสปิน!

คนแคระค่อยๆสั่งสมประสบการณ์ในการต่อสู้ มากขึ้น มากขึ้น พวกเขาต่อสู้ได้ดียิ่งขึ้นเรื่อยๆ

“เร็วอีก เร็วอีก เร็วอีก!”

“หน้าเดิน บุกกก!”

“จัดการพวกมันให้หมด!”

เหล่าคนแคระไล่กวาดล้างภายในถ้ำอย่างไม่หยุดหย่อน

รังหลักของพวกค้างคาว!

ความมืดและความแคบของถ้ำ ที่ไม่ว่ามนุษย์หรือคนแคระหน้าไหนก็ต้องตัวสั่นด้วยความกลัว

มีเสียงร้องอย่างโกรธเกรี้ยวของค้างคาวดังมาจากภายใน มันให้ความรู้สึกเหมือนพวกเขากำลังอยู่คนละถ้ำกับเมื่อกี้นี้

จนถึงตอนนี้ไม่มีใครเคยมีประสบการณ์หรือกระทั่งสัมผัสการต่อสู้เช่นนี้มาก่อน

คนแคระบางคนแสดงความปลาบปลื้มออกมาอย่างเปิดเผย

“ถ้าการต่อสู้ทั้งหมดนี้ถูกโพสต์ลงบอร์ดเกม Royal road มันจะต้องน่าตื่นเต้นมากแน่ๆ”

“มันจะพลิกโฉมวงการเกมเลยล่ะ”

ท่ามกลาง ทหารคนแคระ และ คนแคระนักรบแห่งคุรุโซนั้น มีบางคนที่สามารถไต่เต้าเข้าสู่หอแห่งเกียรติยศได้

และพวกเขากำลังรอโอกาสที่จะอัพโหลดคลิบการต่อสู้ครั้งนี้ใส่บัญชีของตัวเองด้วย

วีดไม่ได้กังวลมากนัก

เขาไม่อาจเก็บสิทธินี้ไว้คนเดียวได้ เพราะพวกคนแคระก็ร่วมทำเควสด้วยเช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้น วีดอยู่ในสถาณการณ์ที่ไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลบัญชีผู้เล่นของตัวเองสู่สาธรณะได้

ถ้าเขาเปิดเผยว่าตัวเองเป็นผู้นำคนแคระพวกนี้เข้าสู้ ความลับของสกิล อาชีพประติมากร ‘ประติมากรรมจำแลง’ ก็จะถูกกระจายสู่สาธารณะด้วย!

วีดเลือกที่จะเก็บเฉพาะไอเทมที่สำคัญ

“อืมมมม น้ำตาค้างคาวดูดเลือด....น่าจะเป็นวัตถุดิบสำคัญสำหรับการใช้สกิลของพวกนักเวทย์นะ”

เพื่อไม่ให้กลายเป็นตัวถ่วงกองทัพ วีดเก็บแต่ของที่มีน้ำหนักเบา และอุปกรณ์มีค่าเท่านั้น

สำหรับคนอื่น หากเกิดปัญหาในการแบ่งไอเทม

คำพูดของวีดช่วยยกระดับอำนาจและการควบคุมของเขาอย่างคงเส้นคงวา

พวกคนแคระต้องระวังวีดมากกว่านี้

อย่างไรก็ตาม เพราะวีดเป็นประติมากร ทำให้เขาไม่มีส่วนร่วมในการต่อสู้ แต่คนแคระก็ยังอุตส่าห์มองวีดในแง่ดี

‘ประติมากรจะเก็บไอเทมได้มากแค่ไหนกันเชียว’

‘เจ้านั่นมักแยกตัวเองออกจากการต่อสู้เสมอ ถึงอย่างงั้นก็เถอะ ที่พวกเรามาอยู่ที่นี่ได้ก็เพราะเควสของมัน รู้สึกสงสารมันนิดหน่อยแฮะที่ได้ผลประโยชน์น้อยกว่าคนอื่น’

วีดได้รับแม้กระทั่งความสงสาร

ชึยั้ก กั๊ก กัก กัก ก๊ากก(เอาเป็นว่าเสียงหัวเราะแบบชั่วร้าย....)

พวกคนแคระหารู้ไม่ว่า วีดกำลัง เก็บไอเทมจำนวนมหาศาลไว้ในกระเป๋าลับของตัวเอง มากเกินกว่าที่จะใส่ลงในเป้ของเขาด้วยซ้ำ!

ความแตกต่างระหว่างโลกของวีดกับโลกของเหล่าคนแคระนั้นช่างใหญ่หลวง

คนแคระมักจะเก็บไอเทมทุกชิ้นที่ตก พอพวกเขาเริ่มรวบรวมไอเทม ทำให้ดูเหมือนพวกเขาเหมือนสุนัขรุมแย่งกระดูกกัน

ขณะเดียวกัน วีดแทบไม่มองไอเทมที่ตกเลยด้วยซ้ำ

*ครึครึครึครึ*

วีดกลอกตาอย่างเป็นธรรมชาติไปรอบๆ เขาไม่มองซ้ำไปในบริเวณที่ตกไอเทมกากๆ

ทำเป็นเหมือนให้เวลาคนแคระเก็บของที่ตกอย่างพอดี แต่เขานั่นแหละที่เก็บของแพงๆไปทั้งหมดตอนที่คนแคระไม่ได้ตั้งใจมอง!

แม้ท่ามกลางความโกลาหล ความเร็วในการต่อสู้ก็ไม่ตกลงเลย และสุดท้าย พวกเขาก็มองเห็นจุดสิ้นสุดของถ้ำ

“อยู่ตรงนี้!”

คนแคระคนหนึ่งในทัพหน้าตะโกน เมื่อเจอศพคนแคระ

วีดพบว่าศพนั้นแห้งเหมือนมัมมี่ คงจะเป็นเพราะถูกค้างคาวดูดเลือดออกจนหมดตัว และตรงนั้นเองที่เขาเจอเข็มกลัดทับทิมที่กุดอล์ฟสร้างขึ้น

*ติ๊ง!*

-คุณพบเข็มกลัดทับทิมของกุดอล์ฟ

วีดหมุนไปรอบๆพร้อมพูดว่า

“เควสสำเร็จแล้ว กลับคุรุโซกันเถอะ!”

ทหารคนแคระ และคนแคระนักรบทำภารกิจของตนเองสำเร็จเรียบร้อย

* * *

พวกเขาเจอคนแคระชื่อ เจนน่า ในคุรุโซ วีดให้เข็มกลัดทับทิมเธอไป ด้วยความที่ครั้งนี้เป็นหน้าที่ของวีด พวกคนแคระเลยมามุงรอบตัวเขา และคอยดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“โชคไม่ดีเลยที่เรื่องทั้งหมดต้องมาจบลงแบบนี้ กุดอล์ฟน่ะ...รักท่านมากที่สุด และแม้ในลมหายใจสุดท้ายของชีวิต เขาก็สร้างสิ่งนี้มาให้ท่าน”

“ฮือๆๆ”

เจนน่ารับเข็มกลัดทับทิมมา แล้วเริ่มร้องไห้

“กุดอล์ฟ ทำไมเจ้าต้องจากข้าไปแบบนี้ด้วยนะ....”

*ติ๊ง!*

เควสสำเร็จ: ความปรารถนาของกุดอล์ฟ

ความปรารถนาอันยิ่งใหญ่ของคนแคระช่างฝีมือกุดอล์ฟถูกรับรู้แล้ว

คุณได้แก้แค้นค้างคาวดูดเลือด และส่งมอบเข็มกลัดอัญมณีให้แก่ เจนน่า กุดอล์ฟสามารถจากไปอย่างสงบได้เสียที

-ชื่อเสียงเพิ่มขึ้น 120

-ความสัมพันธ์กับคนแคระแห่งคุรุโซเพิ่มขึ้น 10

-คุณกลายเป็นคนแคระที่เจนนา ชอบ และไว้วางใจที่สุด

-เลเวลเพิ่มขึ้น

-เลเวลเพิ่มขึ้น

หน้าต่างปรากฏขึ้นแก่สายตาของเหล่าคนแคระ เพื่อแจ้งเตือนการสิ้นสุดของเควส

วีดไม่ได้ใส่ใจพวกนั้น เขามองไปที่เจนนาด้วยสายตาเศร้าๆ

‘ไม่มีใครรู้ความเจ็บปวดของคนที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง จนกว่าพวกเขาจะมีประสบการณ์นั้นด้วยตัวเอง’

ความโศกเศร้าที่เขาได้เรียนรู้หลังจากการตายของพ่อแม่

พ่อแม่ของเขาไม่สามารถตายตาหลับได้หลังจากการจากไปของพวกเขาในขณะที่ต้องทิ้งให้พวกลูกๆอยู่กันตามลำพัง

เจนนาลุกขึ้น เช็ดน้ำตาของตัวเอง

“ข้าไม่ควรเป็นแบบนี้ กุดอล์ฟคงไม่อยากให้ข้านั่งร้องไห้”

“แล้ว?”

“เข็มกลัดทับทิมอันนี้เป็นหลักฐานการหมั้นของเราสองคน ตราบนานเท่านานที่ข้ายังมีชีวิต ข้าจะถูกจดจำในฐานะ ภรรยาของกุดอล์ฟ ”

คนแคระหญิงเลือกที่จะยืนหยัดสู้กับความเศร้า

เจนนาพูดด้วยรอยยิ้ม

“เหมืองทับทิม แห่งถ้ำเชสปินซึ่งกุดอล์ฟเป็นผู้ค้นพบ อาจจะเป็นของขวัญที่เขาต้องการมอบให้เจ้าสำหรับภารกิจครั้งนี้ ข้าขอสวดภาวนาให้เจ้าขุดเจอทับทิมสวยๆเยอะ เช่นเดียวกับการพัฒนาเหมืองนั่นไปด้วย”

-คุณได้รับสิทธิการพัฒนาเหมืองทับทิมแห่งถ้ำเชสปิน

วีดได้รับสิทธิการเป็นเจ้าของเหมืองทับทิม!

* * *

วีดลงทะเบียนชื่อเหมืองที่หน่วยงานบริหาร

เหมืองทับทิมของ หัตถ์แห่งศิลป์ แห่งถ้ำเชสปิน!

เขารับสมัครเด็กกำพร้าและทหารที่หน่วยงานบริหารของคุรุโซ จากนั้นก็เริ่มวางแผนขุดทับทิมขึ้นมาจากถ้ำเชสปิน

แม้เขาจะต้องจ่ายมูลค่าของทับทิมกว่า 60% เพื่อจ้างทหารรับจ้างสำหรับค้ำประกันความปลอดภัยและเบี้ยรายวันของลูกเหมือง แต่วีดก็ยังเหลือกำไรมหาศาลอยู่ดี

เขาเริ่มต้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป จากการรับออเดอร์ทับทิมจากสาธารณะก่อน จากนั้นก็ค่อยๆลดจำนวนการว่าจ้างทหารรับจ้างลง เพื่อเพิ่มกำไร ในระยะยาว

“ทำได้ดีมาก”

“เควสนี้จะถูกจดจำว่าเป็นเควสที่สำเร็จได้รวดเร็วที่สุดในเร็วๆนี้เลยล่ะ ถ้ามีงานอะไรในอนาคต เรียกพวกข้าได้เสมอนะ แม้ค่าแรงจะต่ำก็ตาม วะฮ่าๆ”

คนแคระที่เข้าร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้ล้วนพึงพอใจ จากนั้นเหล่าคนแคระกว่าร้อยชีวิตก็แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง

จบตอน

Translator: luke

Editor: แอดมินเพจ เราอ่านนิยายแปล

ที่มา: http://japtem.com/lms-volume-14-chapter-4

ไฟล์ PDF: https://drive.google.com/drive/u/0/folders/0B7slWHQIQ6wCM1hicDY3dUw2cXM