เล่ม 44 บทที่ 2: พ่อของซอยูน แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

 

เล่ม 44 บทที่ 2: พ่อของซอยูน แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

เหตุการณ์ใหญ่เกิดขึ้นที่ปราสาทฟอร์มอส!

วีดได้รับความนิยมอย่างมากและศักดิ์ศรีของกิลด์เฮอร์มีสบนทวีปเวอร์เซลล์ก็ลดลงอีกครั้ง

อาณาจักรฮาเว่นส่งกองกำลังจากเมืองใกล้เคียงและกู้คืนปราสาทฟอร์มอสในวันรุ่งขึ้น แต่ไม่มีทางที่จะฟื้นฟูความภาคภูมิใจของพวกเขาได้

ผู้เล่นที่โกรธแค้นได้ทำความสะอาดโกดังและทำลายสิ่งอำนวยความสะดวกของเมือง ภาพนี้ถ่ายทอดผ่านสถานีออกอากาศและสร้างความลำบากใจให้กับอาณาจักรฮาเว่น และความวิตกกังวลของอาณาจักรฮาเว่นก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น

“ เราต้องลงโทษเขา ขอให้มั่นใจว่าเขาไม่สามารถเล่นได้อย่างอิสระอีกต่อไป”

“ เราต้องทนกับเรื่องนี้ไปอีกนานแค่ไหน? เขาจะลงมืออย่างอาจหาญในทวีปกลางโดยไม่มีการตอบโต้เลยหรือ? กิลด์เฮอร์มีสอ่อนแอขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

บรรดาผู้นำและลอร์ดหลักของกิลด์เฮอร์มีสได้มารวมตัวกัน พวกเขาต้องการวางมาตรการเพื่อจัดการกับวีดและเพิ่มความปลอดภัย

ค่าหัวของวีดเพิ่มขึ้นเป็น 100 ล้านทอง ตำแหน่งเจ้าเมืองและอุปกรณ์ระดับสูงสุด นักเวทย์อาวุโสและมือสังหารถูกส่งไปเพื่อติดตามเขา

“ ชื่อปฏิบัติการคือการล่าหมีใหญ่”

ลาเฟย์คิดว่ามีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่พวกเขาจะจับวีดที่เข้าใจยากได้ มันยากมากที่จะติดตามวีดโดยอาศัยทักษะความเร็วและวิจารณญาณของเขา

(แอดชิน: ลาฟาเย่ เปลี่ยนเป็น ลาเฟย์นะครับ)

กับดักแห่งความตายถูกวางไว้ในพื้นที่ที่เขาน่าจะโผล่ออกมา กลุ่มผู้นำส่งเสริมแนวคิดนี้อย่างมากหากส่งผู้ติดตาม

'ถ้าเราพบผู้ชายคนนั้น เราจะทำให้เขาร่วงดิ่งลงมาจากท้องฟ้าได้'

มีหลายคนในกิลด์เฮอร์มีสที่ต้องการต่อสู้กับวีด เลเวลสูงสุดได้รับทรัพยากรและมีเพียงภารกิจเดียว

ไล่ตามเส้นทางของวีดไปทั่วทั้งทวีป โอกาสของเขาจะหดหายและวันหนึ่งพวกเขาจะจับเขาได้ ขอบเขตของวีดในทวีปกลางจะแคบลง

ลาเฟย์เอาแผนที่ของทวีปออกมา

“ มีส่วนพื้นฐานที่เราต้องดำเนินการ อาณาจักรฮาเว่นกำลังอ่อนแอลง อาณาจักรของเราอ่อนแอมากขึ้นเรื่อย ๆ ”

“ ความอ่อนแอของอาณาจักรงั้นเหรอ? ทหารกำลังชนะการต่อสู้กับพวกกบฏเกือบทั้งหมด กองทัพของเราแข็งแกร่งขึ้นทุกวันและเป็นเพียงเรื่องของเวลาจนกว่าเราจะพิชิตทั้งทวีป”

แกนนำคัดค้านทันที

มีขุนนางและวีรบุรุษสงครามมากมายในบรรดาผู้นำของกิลด์เฮอร์มีส

“ คุณกังวลเกี่ยวกับกลุ่มกบฏงั้นเหรอ? พวกมันก็แค่มดปลวก”

"ฉันเห็นด้วย พวกมันจะไม่มีวันได้กลับมาอยู่ด้วยกัน เราจะแสดงให้พวกมันเห็นว่าการที่ผู้แข็งแกร่งเหยียบย่ำคนอ่อนแอนั้นมีความหมายอย่างไร ไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับความอ่อนแอของอาณาจักร”

พวกเขาคิดว่ามีเรื่องยุ่งยากมากมายเกิดขึ้นในอาณาจักรฮาเว่น แต่มันเป็นเพียงความวุ่นวายชั่วคราวเนื่องจากปฏิบัติการรวมทวีป

กลุ่มกบฏเกิดขึ้นทุกหนทุกแห่ง แต่พวกเขาถูกทหารครอบงำ กิลด์ที่มีชื่อเสียงจะเหยียบพวกเขาเหมือนเล่นตีตัวตุ่น

กิลด์เฮอร์มีสมีประสบการณ์ด้านสงคราม พวกเขาไม่คิดว่าจะพ่ายแพ้ในการต่อสู้เหล่านี้

หลังจากยึดครองทวีปกลางได้ พวกเขาได้ปกครองอาณาจักรฮาเว่นอย่างสมบูรณ์แบบ สาเหตุที่ยากที่จะพิชิตทางเหนือเนื่องจากระยะทางอันยาวไกล หากพวกเขาไม่จำเป็นต้องรักษากองกำลังจำนวนมากในทวีปกลาง ทางเหนือก็จะไม่สามารถต้านทานได้

ในฐานะขุนศึกที่ทรงพลังในทวีปเวอร์เซลล์พวกเขามีความภาคภูมิใจในตัวเองมาก พวกเขาได้รับตำแหน่งขุนนาง เช่น เอิร์ล มาร์ควิสและดยุค

ยกเว้นบาร์ดเรย์ พวกเขาแข็งแกร่งกว่าผู้เล่นส่วนใหญ่ ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะกล่าวว่าเหล่ายอดฝีมือทั้งหมดของทวีปเวอร์เซลล์ถูกรวบรวมไว้ในกิลด์เฮอร์มีส

ลาเฟย์ประสายตากับพวกผู้นำและเหล่าขุนนาง

“ พวกคุณไม่ได้ฟังที่ผมพูดเลย กองทัพของอาณาจักรฮาเว่นมีความแข็งแกร่งมากขึ้น เรามีกองกำลังที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป แต่ปัญหาที่แท้จริงคือเศรษฐกิจของอาณาจักรอ่อนแอลง”

ลาเฟย์คิดอย่างจริงจังเกี่ยวกับกิจการภายในของอาณาจักรฮาเว่น

“ ถ้าพวกคุณดูสถิติในช่วงแรก ๆ ของอาณาจักรฮาเว่น รายรับจากภาษีสำหรับหนึ่งเดือนอยู่ที่ประมาณ 1.3 พันล้านทอง”

“ มันก็เยอะอยู่นะ”

"ใช่ มันเป็นเงินจำนวนมหาศาลอย่างแท้จริงสำหรับยุคแรก ๆ ของรอยัลโร้ด เราเริ่มจากการมีทองเพียง 10 เหรียญไปสู่การบริหารเมืองที่ประสบความสำเร็จ ก่อนหน้านั้นเราหลงไปตามภูเขาและป่าเพื่อหาหนังสัตว์”

บบรดาผู้เล่นต่างพากันหลับตาและนึกถึงช่วงเวลานั้น

ทุกคนต้องเริ่มต้นที่ไหนสักแห่ง

พวกผู้นำมีงานยุ่งกว่าใคร ๆ ในขณะที่พวกเขาวางรากฐานสำหรับกิลด์เฮอร์มีส พวกเขาต้องการที่จะแข็งแกร่งกว่าใคร ๆ ผู้เล่นพัฒนาหมู่บ้านผ่านภารกิจ การค้าไหลเวียนและพวกเขากลายเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่กระตือรือร้น

กระบวนการนี้ชัดเจนมากเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้ ประสบการณ์ในรอยัลโร้ดนั้นน่าทึ่งกว่าโลกแห่งความเป็นจริง

“ สถิติเหล่านี้รวบรวมจากหลายแหล่งและไม่สามารถระบุจำนวนที่แน่นอนได้เนื่องจากจำนวนผู้เล่นที่เข้ามา แต่คาดกันว่าในช่วงเวลาที่มีการเคลื่อนไหวมากที่สุดของอาณาจักรฮาเว่น รายรับภาษีต่อเดือนสูงถึงประมาณ 2.4 พันล้านทอง”

“ มันน่าทึ่งมาก นั่นเป็นเงินจำนวนมากเลยทีเดียว”

ในเวลานั้นพวกเขาได้รับภาษีจากอาณาจักรฮาเว่นเช่นเดียวกับอาณาจักรน้อยใหญ่อื่น ๆ

อัตราภาษีสูง แต่มีการเติบโตทางเศรษฐกิจจากการไหลเข้าของผู้เล่นจำนวนมาก ในบรรดาผู้เล่น เหล่าขุนนางและบรรดาลอร์ดทั้งหลายต่างก็เริ่มยึดตำแหน่งของตนได้อย่างมั่นคง ในฐานะกิลด์ที่มีชื่อเสียงพวกเขามีแผนการใหญ่และต้องการอาณาจักรคัลลามอร์และอาณาจักรทัลเลนที่มีประชากรจำนวนมาก

พวกเขาคัดเลือกกองทัพและต่อสู้อย่างเข้มแข็งเพื่อให้ได้ดินแดนเพิ่มขึ้น พวก NPC ราชวงศ์และขุนนางต่างก็ไม่สามารถทำอะไรได้และผู้เล่นก็ขยายอำนาจทางทหารของพวกเขา

ฟาร์มและการทำปศุสัตว์ถูกทำลายในขณะที่เหมืองถูกปิด ผู้อยู่อาศัยถูกสังเวยและโรงงานผลิตถูกทำลาย ไม่ต้องพูดถึงว่าการค้าเริ่มหดตัว

คนหนุ่มสาวถูกเกณฑ์และถูกนำตัวเข้าสู่สนามรบในขณะที่อาชีพต่างๆมุ่งเน้นไปที่การสร้างเครื่องมือในการทำสงครามเท่านั้น

จากนั้นรายได้จากภาษีของอาณาจักรฮาเว่นและอาณาจักรอื่น ๆ ก็เริ่มลดลง

ลาเฟย์, บาร์ดเรย์ และผู้คนส่วนใหญ่ในทวีปตอนกลางมองว่าปรากฏการณ์นี้ไม่ชัดเจน

สงครามและการยึดครองดินแดนโดยรอบได้รับความสำคัญสูงสุด ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีเวลาคิดถึงเศรษฐกิจ พวกเขามีตรรกะง่ายๆในการเหยียบย่ำทุกสิ่ง

มีการต่อสู้อย่างดุเดือดเพื่อทวีปกลางและกิลด์เฮอร์มีสก็จบลงด้วยการเป็นผู้ชนะ

จนถึงขณะนี้ก็ยังไม่มีตัวแปรที่ชัดเจน

“ เรายึดครองอาณาจักรฮาเว่น อาณาจักรคัลลามอร์แล้วตีกองกำลังอื่น ๆ ในทวีปกลาง และแม้ว่าจะเป็นความลับ แต่รายรับภาษีของเราอยู่ที่ประมาณ 8.8 พันล้านทองไม่นานหลังจากการรวมทวีปกลาง ซึ่งรวมถึงค่าเข้าเมืองและดันเจี้ยนอีกด้วย”

“ …….”

บรรดาผู้นำและขุนนางที่มารวมตัวกันต่างตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก

'เราไม่ได้รับเงินลงทุนจากภายนอกบ้างเลยหรือ?'

'มูลค่าของโลกเสมือนเพิ่มขึ้นทุกวัน กิลด์เฮอร์มีสดีพอที่จะเรียกว่า บริษัท ได้แล้ว '

ลอร์ดสามารถเดาได้ถึงการปกครองเมืองต่างๆ แต่มันก็น่าตกใจที่ได้ยินตัวเลขโดยตรง

ลาเฟย์เปิดเผยข้อมูลอีกชิ้นหนึ่งที่ถูกปกปิด

“ ในทางกลับกันเครือข่ายข้อมูลของเราประเมินว่ารายได้จากภาษีของราชอาณาจักรอาเพนอยู่ที่ประมาณ 20 ~ 30 ล้านทอง”

“ หุหุหุ ขนาดเทียบไม่ได้เลย”

“ มากขนาดนั้น…คุ้มค่าที่จะพิชิตงั้นเหรอ”

บรรดาลอร์ดต่างพากันหัวเราะ

พวกเขาสามารถได้รับรายได้จากภาษีจำนวนมากจากดินแดนที่พวกเขาปกครอง อาณาจักรอาเพนได้รับความนิยมอย่างมากจากคนจำนวนมาก แต่พวกเขารู้สึกว่ามันเป็นเพียงเรือที่ว่างเปล่า

อย่างไรก็ตาม ลาเฟย์ไม่ได้หัวเราะ

“ มีความแตกต่างอย่างมากในการใช้จ่ายภาษีของเราเมื่อเทียบกับอาณาจักรอาร์เพน เรามีอัตราภาษีที่สูงกว่ามาก ถ้าอาณาจักรอาเพนเก็บภาษีในลักษณะเดียวกับเรา พวกเขาก็จะต้องมีอย่างน้อย 300 ล้านทอง”

“ ยังคงมีความแตกต่างอยู่มาก…”

พวกลอร์ดไม่พากันหัวเราะเยาะกับเงิน 300 ล้านทองได้ อย่างไรก็ตามมันยังน้อยเกินไปเมื่อเทียบกับอาณาจักรฮาเว่น

แต่ใบหน้าของลาเฟย์ดูจริงจัง ดังนั้นพวกเขาจึงเดาได้ว่าเรื่องราวจะใหญ่ขึ้น

“ ถ้าพวกคุณมองอย่างใกล้ชิดแล้วช่องว่างที่แท้จริงจะลดลงมากยิ่งขึ้น นับตั้งแต่การรวมทวีปกลาง รายได้ภาษีของอาณาจักรฮาเว่นก็ลดลงอย่างรวดเร็ว”

ลอร์ดคนหนึ่งถาม

“ มันเกิดจากระบบหรือเปล่า? เราสามารถโต้แย้งได้ว่ามีฟาร์มและเหมืองแร่น้อยกว่า”

“ นั่นเป็นส่วนหนึ่ง อย่างไรก็ตามการลดลงของรายได้จากภาษีที่เกิดขึ้นนั้นมีน้อยมากจนละเลยไม่ได้”

“ แล้วรายได้จากภาษี ณ ปัจจุบัน…”

“ 5.17 พันล้านทอง”

“ หืมมมม”

มีเสียงถอนหายใจลึก ๆ

8.8 พันล้านและ 5.1 พันล้านทองยังคงเป็นเงินจำนวนมหาศาล แต่ลดลง 3.7 พันล้านจึงเป็นครั้งแรกที่พวกเขารู้สึกว่ามันเป็นปัญหาใหญ่

ใบหน้าที่หัวเราะเยาะที่พวกเขาเคยล้อเลียนอาณาจักรอาเพนนั้นแข็งกระด้าง

รายได้จากภาษีส่วนใหญ่ในพื้นที่ขนาดใหญ่และขนาดเล็กของพวกเขาลดลง พวกเขาคิดว่ามันเป็นเพียงชั่วคราวและจะฟื้นตัวได้จากการฟื้นฟูเศรษฐกิจ แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่ารายได้มากมายมหาศาลได้ลอยหายไปไกลลิบลิ่วแล้ว

ลาเฟย์พูดต่อ

“ ในระหว่างนี้เราได้ทำผิดบางอย่างและมีเหตุการณ์เลวร้ายเกิดขึ้นมากมาย มีการจัดเก็บภาษีต่อไปอย่างราบรื่นแม้จะมีกลุ่มกบฏ แต่แม้จะมีการฟื้นฟูเศรษฐกิจ รายได้จากภาษีก็ยังคงลดลงอย่างรวดเร็ว”

“ ไม่ต้องสงสัยเลย”

“ ตอนนี้ลดไปเท่าไหร่แล้ว?”

พวกลอร์ดถามอย่างเร่งด่วน

ลาเฟย์อธิบายความร้ายแรงของสถานการณ์อย่างตรงไปตรงมา

“ ในหนึ่งเดือนยอดรวมลดลง 300 ~ 400 ล้านทอง”

“ บ้าน่า……”

เหล่าผู้นำที่รู้ข้อมูลนี้แล้วยังคงนิ่งเฉย

พวกลอร์ดพยายามที่จะคำนวณมันในหัวของพวกเขา

'ถ้ารายได้จากภาษีลดลง รายได้ของฉันก็จะน้อยลง'

ยังมีอีกมาก เกินกว่าจะพูดได้หมด

ทุกคนให้ความสนใจอย่างเต็มที่กับลาเฟย์

“ เป็นเรื่องยากที่จะระบุเหตุผลทั้งหมดเกี่ยวกับการลดลงของภาษี ความเสียหายที่คู่แข่งของเราสร้างไว้เมื่อพวกเขาพลาดท่า ความเสียหายต่อเมือง ความตายของผู้อยู่อาศัย การผลิตลดลง การกบฏที่เกิดขึ้นใหม่และการรักษาความปลอดภัยที่เลวร้ายลง อีกเหตุผลใหญ่คือผู้เล่นไม่สนุกกับการออกล่าในทวีปตอนกลางอีกต่อไป”

ผู้ที่อยู่ในรอยัลโร้ดมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะแข็งแกร่งขึ้น

แต่ความร้อนแรงนั้นเย็นลงหลังจากที่กิลด์เฮอร์มีสปกครองทวีปกลางด้วยขุมกำลังทางทหารที่ทรงพลังของพวกเขา

คนที่อยากเล่นหรือไปรีสอร์ตก็ตีจาก

คนงานและวิศวกรฝ่ายผลิตไม่ได้ทำงานหนักเหมือนเมื่อก่อน

เป็นเรื่องธรรมดาที่ภาษีจะลดลงหากไม่มีคนเข้าเมืองหรือดันเจี้ยนเป็นจำนวนมากเหมือนเมื่อก่อน

ในขณะเดียวกันลอร์ดก็คิดไม่ออก

'สิ่งนี้คล้ายกับเศรษฐกิจจริงๆเลยแหะ'

'ยากว่ะ เศรษฐศาสตร์…ฉันควรเรียนเศรษฐศาสตร์บ้าง '

เห็นได้ชัดว่าเศรษฐกิจของพวกเขากำลังอยู่ในภาวะถดถอย พวกเขาต้องการใครสักคนที่จะทำให้เศรษฐกิจกลับมาราบรื่นอีกครั้ง

ถึงกระนั้นลอร์ดก็คิดว่าอาณาจักรฮาเว่นยังคงมีรายได้จากภาษีที่สูง ในความเป็นจริงพวกเขาสะสมความมั่งคั่งมหาศาล

คำพูดของลาเฟย์ทำลายพวกเขาจากความหลงผิดนั้น

“ อย่างที่ทราบกันดีว่าต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อรักษาอาณาจักรฮาเว่น การบำรุงรักษาโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็นและค่าใช้จ่ายทางทหาร เป็นการยากที่จะประเมินได้อย่างถูกต้อง แต่ค่าใช้จ่ายเหล่านั้นสูงกว่า 2 พันล้านเหรียญทอง เราต้องปราบกบฏในขณะที่ลงทุนสร้างอาณาจักรขึ้นมาใหม่ กล่าวอีกนัยหนึ่งในไม่ช้าเราจะไม่สามารถแบกรับเงินจำนวนนี้ได้”

อาณาจักรฮาเว่นที่เป็นห่านวางไข่ทองคำอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด

บรรดาผู้ที่ฉลาดอย่างคลุมเครือต่างก็หวั่นไหว รายได้จากภาษีเป็นปัญหาสำคัญ ห้องประชุมจึงเงียบลง

“ อาณาจักรฮาเว่นต้องการกำลังทหารจำนวนมากเพื่อปราบปรามศัตรูของเรา อย่างไรก็ตามความแข็งแกร่งของทหารของเราก็เป็นดาบสองคมเช่นกัน ต้องเสียค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาจำนวนมากและเป็นอุปสรรคต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ ในอนาคตเราต้องรักษากำลังทหารในปัจจุบันและช่วยให้เศรษฐกิจฟื้นตัว”

ลาเฟย์แสดงเจตจำนงอย่างชัดเจน

นอกจากนี้เขายังเตือนบรรดาลอร์ดที่ไม่ปฏิบัติตามนโยบายของกิลด์เฮอร์มีส

มีขุนนางหลายคนในอาณาจักรฮาเว่น ที่เรียกกันว่า เหล่าผู้ก่อตั้งกิลด์เฮอร์มีส! พวกเขามีกองทัพที่ทรงพลังและได้รับมอบหมายดินแดนให้ปกครองโดยกิลด์ พวกเขาทุ่มเททรัพยากรในการทำสงครามพิชิต พวกเขามีส่วนทำให้อำนาจทางทหารของทวีปกลางแข็งแกร่งเป็นพิเศษ

ผู้ก่อตั้งที่กล้าหาญได้รับรางวัลมากมายและสร้างระบบการปกครอง พวกเขาปกครองดินแดนที่ถูกพิชิตใหม่ซึ่งห่างไกลจากศูนย์กลางซึ่งผู้คนแทบจะไม่เข้าไปยุ่ง เหล่าลอร์ดได้แต่งตั้งกองกำลังทหารถาวรและเก็บภาษี พวกเขาต้องการมุ่งเน้นไปที่สงครามเพื่อทวีปที่เป็นหนึ่งเดียวอย่างสมบูรณ์

ลอร์ดทุกคนที่ได้รับการแต่งตั้งในกิลด์เฮอร์มีสก็เป็นเช่นนี้ ลอร์ดมีผู้คนมากมายในดินแดนของพวกเขาและผู้เล่นหลายคนก็อิจฉาพวกเขา นี่เป็นแรงจูงใจในการขึ้นสู่ตำแหน่งที่สูงขึ้นในกิลด์ แต่ทางเลือกเหล่านี้ก็ทำให้พวกเขาติดร่างแหได้เช่นกัน

ขุนนางคุ้นเคยกับสงครามและกังวลเพียงเรื่องการเสริมสร้างอำนาจทางทหารทำให้เศรษฐกิจแย่ลง ชาวบ้านหนุ่มสาวได้รับคัดเลือกให้เป็นทหารและช่างตีเหล็กเพื่อสร้างอาวุธ

ตลาดสินค้าฟุ่มเฟือยหดตัวลงหนึ่งในสามและการสูญเสียทางเศรษฐกิจส่งผลกระทบต่ออาณาจักรทั้งหมด

"อันดับแรกเราต้องจัดตั้งรัฐบาลรวมศูนย์ แล้วดำเนินมาตรการเพื่อฟื้นฟูทวีปตอนกลาง '

จะมีการใช้มาตรการหลายอย่างเพื่อสร้างเศรษฐกิจขึ้นมาใหม่และจำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่าขุนนางปฏิบัติตามอย่างถูกต้อง

ลอร์ดเป็นผู้ที่มีคุณูปการสูงในการพิชิตทวีปกลาง

เป็นผลให้พวกเขาเก็บภาษีผู้อยู่อาศัยเป็นจำนวนมากและขโมยความมั่งคั่งแทนที่จะใช้เพื่อสร้างเศรษฐกิจขึ้นมาใหม่

แม้ว่าพวกเขาจะได้รับคำสั่งให้ลดภาษี แต่ก็มีลอร์ดไม่ถึงครึ่งหนึ่งที่ปฏิบัติตาม แน่นอนว่านี่เป็นความผิดของลอร์ดที่ขาดความรับผิดชอบ

การปกครองแบบดั้งเดิมของทวีปตอนกลางคือผู้ที่มีเงินมีอำนาจ

ลาเฟย์ไม่ต้องการรบกวนอาณาจักรอาเพน

ข้อมูลจากทางเหนือระบุว่าจำนวนผู้เล่นเพิ่มขึ้นทุกวันและการผลิตและการผจญภัยก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

บรรยากาศค่อนข้างแตกต่างจากอาณาจักรฮาเว่น หมู่บ้านและเมืองต่างๆจะเจริญก้าวหน้าในอีก 1 ~ 2 ปีข้างหน้าและสถานการณ์ทางเศรษฐกิจอาจจะพลิกกลับ

เมื่อดูเฉพาะรายได้ภาษี ตำแหน่งของพวกเขาไม่น่าจะเปลี่ยนแปลง แต่ไม่สามารถเทียบความเร็วในการพัฒนาได้

หากทวีปตอนกลางยังคงเสื่อมโทรมอย่างต่อเนื่อง ทวีปทางตอนเหนือก็จะลุกขึ้นราวกับดวงอาทิตย์

“ อาณาจักรจะไม่ล่มสลายจากการรุกรานจากภายนอก แต่ถ้าเราต่อสู้กับพวกกบฏต่อไป ขุมพลังระดับชาติของอาณาจักรฮาเว่นจะค่อยๆลดลง ในอนาคตเราควรให้ความสำคัญกับกิจการภายในและเศรษฐกิจแทนการทำสงคราม”

พวกเขาตัดสินใจใช้ปราสาทอาเร็นเป็นศูนย์กลางของเครือข่ายการขนส่งและดำเนินการพัฒนาอุตสาหกรรมและเมืองอย่างเข้มข้น

และพวกเขาจำเป็นต้องพิจารณาฟันเฟืองจากผู้เล่นรวมถึงความไม่สงบทางทหารที่เกิดจากกลุ่มกบฏ

ความคืบหน้าค่อนข้างช้า แต่กิลด์เฮอร์มีสจำเป็นต้องทำการปฏิรูปขั้นพื้นฐาน

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ผู้ค้าและผู้อยู่อาศัยในเมืองหลวงของอาณาจักรฮาเว่นคือปราสาทอาเร็น ต่างก็พากันบ่นและวิพากษ์วิจารณ์

“ เราจ่ายภาษีหนักมาก มันถูกใช้เป็นรากฐานของอาณาจักรฮาเว่น แต่ราคาสินค้าฟุ่มเฟือยยังคงเพิ่มสูงขึ้น แขกของเรากำลังลดลงและหากยังคงดำเนินต่อไป เราจะพังพินาศ”

“ พวกเขาหยุดพวกกบฏไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่พวกเขาต้องการยึดครองทวีป ไอ้ขุนนางไร้ความสามารถ”

“ มันสมเหตุสมผลไหมที่สินค้าจากชนบทจะมีราคาถูกกว่า? ฉันรีดเค้นมาให้ได้มากที่สุด แต่มันจะไม่ลดลง”

“ ฉันต้องหาเงินที่ตลาดนะ หึหึ มีของฟุ่มเฟือยก็ดี ฉันไม่สนใจว่ามันถูกปล้นมาจากไหน ในความเป็นจริงใครจะสนใจข้อเท็จจริงเช่นนั้นอีกต่อไป”

พ่อค้าในตลาดทุนไม่พอใจกับการซื้อขาย

ความไม่พอใจจำนวนมากสะสมอยู่ในหมู่พ่อค้าและประชาชน การทำธุรกิจในดินแดนทัลเลนและคัลลามอร์ในอาณาจักรฮาเว่นเป็นเรื่องยาก

“ สมัยนี้ไม่ขาดอาหารแล้วเหรอ? เมื่อเร็ว ๆ นี้ยังขาดแคลนวัสดุ ฉันโทษพวกกบฏ แต่ฉันเกลียดพวกเขาไม่ได้ อาณาจักรนำภัยมาสู่ตัวมันเอง”

“ ยังมีเสื้อผ้าและอาวุธที่ขายไม่ออก ผู้คนไม่เต็มใจที่จะใช้เงิน”

“ คุณภาพของพืชผลจากทางเหนือนั้นยอดเยี่ยม แต่น่าเสียดายที่ไม่สามารถซื้อขายได้อีกต่อไป ไวน์และผลไม้แห้ง ในบรรดาลูกค้าของฉันมีหลายคนที่ยอมทุ่มเงินเพื่อผลิตภัณฑ์เหล่านั้น”

“ ดาบที่ช่างตีเหล็กทำขึ้นมา? สมัยนี้หายากแล้ว พวกช่างตีเหล็กก็พากันหนีไปหมดแล้ว”

เพื่อตอบสนองต่ออาณาจักร การผลิตและช่างเทคนิคเช่นช่างตีเหล็กและชาวนาลดลงและการค้าลดน้อยลง

มันเลวร้ายยิ่งขึ้นหลังจากความล้มเหลวในการรุกรานทางเหนือและการล่มสลายของพระราชวังอิมพีเรียลของอาณาจักรฮาเว่น

โดยรวมแล้วมีภาวะเศรษฐกิจตกต่ำอย่างรุนแรง

ปรากฏการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นพร้อมกันในดินแดนที่ถูกยึดครอง ผู้เล่นยังสูญเสียแรงจูงใจเนื่องจากภาษีที่แพง

“ ไปเก็บเลเวล? ไปเล่นกันเถอะ”

“ คำสั่งเหรอ? น่ารำคาญชะมัด กูจะนอนแล้ว”

พวกว่างงานก็เข้ามาเล่นไปวันๆ

มีแนวโน้มเพิ่มขึ้นของผู้เล่นที่ไม่ทำอะไรเลย

“ ฉันมีเงินไม่พอ”

พวกเขาเพียงแค่นอนบนหลังคาของอาคารรอบ ๆ จัตุรัสเพื่อรับแสงแดด

ผู้เล่นบางคนเริ่มตระหนักถึงสถานการณ์ในอาณาจักรฮาเว่นและขายพื้นที่เพาะปลูกหรือบ้านของตนอย่างรวดเร็ว

ผู้ขายลดกิจกรรมลง กลุ่มกบฏซื้อทหารรับจ้างจากพื้นที่อื่นในราคาแพง แต่พวกเขายังคงได้รับผลกำไร

ผู้เล่นทุกคนในทวีปตอนกลางเริ่มรู้สึกตื่นตระหนก

จากนั้นชาวบ้านก็เริ่มได้รับเสบียงอาหาร สมุนไพรแร่ธาตุ ฯลฯ สินค้ามีราคาแพงกว่า แต่ก่อน แต่อาณาจักรฮาเว่นมีความสุขกับการได้รับอาหาร ชนชั้นกลางและขุนนางยังต้องการเครื่องปั้นดินเผา ไวน์ เสื้อผ้าและงานศิลปะ

“ เรายินดีจะแลกเปลี่ยนกับท่านอีกในอนาคต โปรดมาอีกครั้ง"

"แน่นอน เราจะมีสินค้าที่คุณต้องการ ราคาพิเศษ”

- ภารกิจเสบียงฉุกเฉินได้รับการดำเนินการอย่างสมบูรณ์แบบ คุณมีส่วนร่วมในตลาด 12.32%

 

ราวกับดาวหางที่จู่ๆก็โผล่มาจากไหนไม่รู้! วัตถุดิบจำนวนมากเริ่มถูกนำเข้าสู่ตลาดของอาณาจักรฮาเว่น

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

“ ฉันไม่เชื่อในโลกนี้เลย”

ลีฮุนคิดขณะที่เขาเปิดดูอินเทอร์เน็ต มีการพูดคุยอย่างมีชีวิตชีวาเกี่ยวกับค่าหัวของวีดบนเว็บไซต์ของรอยัลโร้ด

- นั่นเป็นจำนวนเงินมหาศาลสำหรับรอยัลโร้ด กิลด์เฮอร์มีสจริงจังเกินไปไหมเนี่ย?

- จับวีด

- โชคหล่นทับเลยนะโว้ย

- นักเสี่ยงโชค…เราจะลงมืออย่างโหดเหี้ยม!

“ ไอ้คนพวกนี้…”

ลีฮุนฮึดฮัด

ไม่ว่าผู้คนจะไม่ชอบกิลด์เฮอร์มีสมากแค่ไหนพวกเขาก็จะให้ความร่วมมือหากมีบางอย่างตอบแทนพวกเขา

เขาไม่สามารถตำหนิพวกเขาได้ ราคาจากกิลด์เฮอร์มีสเพียงพอสำหรับลีฮุนเองที่จะดำเนินการ

“ ถึงกระนั้นผู้คนก็ไม่ภักดี”

คราวนี้เขาเข้าไปที่สมาคมดาร์คเกมเมอร์

หัวข้อ: โอกาสที่ดีที่สุดสำหรับเกมเมอร์ที่ต้องการเกษียณอายุ!

รับสมัครผู้เข้าร่วมการล่าวีด ตอนนี้มี 240 คน ฉันรับได้ถึง 300 คนเท่านั้น

หัวข้อ: การหาเงินจากแจปเท็ม และภารกิจจะใช้เวลานานเกินไป ราคาอุปกรณ์ลดลงในช่วงนี้ดังนั้นเราควรหาเงินก้อนโต

“หนอย ไอ้พวกนี้ก็พอๆกัน…”

ค่าหัวนั้นสูงมากจนผู้คนรวมตัวกันเพื่อตามล่าตัวละครของลีฮุน

อย่างไรก็ตามเขาคงไม่ใช่เหยื่อที่ง่ายดายเช่นนี้

การพบกันที่ดันเจี้ยนหรือสถานที่เก็บเลเวลนั้นหายาก เขาตื่นตัวกับกลอุบายจากผู้ชมแม้ในขณะต่อสู้

ทางเหนือเต็มไปด้วยผู้เล่นที่เป็นมิตร ดังนั้นเขาจึงสามารถวางใจได้ในเมืองใหญ่เช่นโมราต้า

นักล่าเงินรางวัลเพียงไม่กี่คนที่พยายามจะจับตัววีด แน่นอนว่าถ้าเขาเรียกแวนฮอว์กและโทริโดเขาก็สามารถขับไล่พวกเขาได้อย่างไม่ยากเย็น

มันจะยากมากถ้าเขาได้พบกับพวกผู้เล่นดาร์คเกมเมอร์ที่มีเลเวลสูง แต่พวกเขาจะไม่เคลื่อนไหวง่ายๆ หากพวกเขาล้มเหลวพวกเขาจะสูญเสียเลเวลและความเชี่ยวชาญ

มุมมองของดาร์คเกมเมอร์นั้นไม่ได้เปลี่ยนไปแม้จะมีค่าหัว

ต้องขอบคุณการปกครองแบบเผด็จการของกิลด์เฮอร์มีส ทำให้บทบาทของดาร์คเกมเมอร์ในรอยัลโร้ดลดลงอย่างรวดเร็ว

ดาร์กเกมเมอร์บางคนตั้งรกรากอยู่ในอาณาจักรอาร์เพนและให้ความรู้การผจญภัยและเศรษฐกิจ พวกเขาหลายคนยังช่วยในสงครามต่อต้านอาณาจักรฮาเว่น

“ มันจะยากขึ้นมากที่จะเดินไปรอบ ๆ ฉันจำเป็นต้องใช้ประติมากรรมจำแลงและระวังตัวมากขึ้นในอนาคต”

ลีฮุนมองดูกระดานข้อมูลของสมาคมดาร์คเกมเมอร์

เขาวิเคราะห์ภูมิศาสตร์ของทวีปเวอร์เซลล์ ภารกิจและกองกำลังของลอร์ดแห่งอาณาจักรฮาเว่น

เขาระมัดระวังมากขึ้นเมื่อต้องตัดสินใจเกี่ยวกับสถานที่เก็บเลเวล

“ ฉันต้องเลือกเวลาและสถานที่ที่ฉันจะได้เปรียบมาก เพิ่มกลยุทธ์การตีและการวิ่งและพลังของการแกะสลัก ... "

ทวีปกลางที่กว้างไกล เขาสามารถกำหนดเป้าหมายพื้นที่ใดก็ได้ด้วยเหล่าไวเวิร์น

ปราสาทฟอร์มอสไม่ได้เป็นเป้าหมายของเขาตั้งแต่แรก แต่โอกาสนั้นดีเกินไป

เขาเปลี่ยนแผนอย่างรวดเร็วและกินมันให้หมดไปพร้อมกับพวกกบฏและทักษะการใช้เวทมนตร์ของเขา สถานการณ์ที่เขาได้รับแจ็คพอต!

“ ปราสาทฟอร์มอสเป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก ฉันแค่ต้องระวังฆาตกรและมือสังหารเมื่อออกล่าในดันเจี้ยน…สถานการณ์ไม่ได้เปลี่ยนไปมากขนาดนั้น มีคำกล่าวว่าน้ำขึ้นให้รีบตัก”

หากพวกเขายังคงต่อสู้กับกลุ่มกบฏ ยุคทองของอาณาจักรฮาเว่นจะไม่หวนคืนกลับมา

“ จัดการเป้าหมายบิ้กเบิ้ม เป้าหมายใหญ่ไม่ใช่เรื่องง่าย”

ลีฮุนตัดสินใจเลือกกลุ่มอัศวินกริฟฟอนเป็นเป้าหมายต่อไปของเขา

อัศวินกริฟฟอนเป็นหนึ่งในกองกำลังที่ทรงพลังที่สุดในกองทัพของอาณาจักรฮาเว่น มีเพียง 5,000 คน แต่มูลค่าเชิงกลยุทธ์ของพวกเขานั้นยอดเยี่ยมมาก

อัศวินเหล็กที่บินอยู่บนกริฟฟอนบนท้องฟ้าจะจบลงด้วยการต่อสู้กับเหล่าวิหค พวกเขาเป็นที่รู้จักในเรื่องการอยู่ยงคงกระพันในการต่อสู้และการทำลายล้างศัตรูอย่างท่วมท้น

ตอนนี้พวกเขากำลังรักษาความปลอดภัยในพื้นที่ที่ไม่เสถียรของอาณาจักรกราเดี้ยนและอาณาจักรเนสท์

“ ถ้าฉันกำจัดพวกมันไปแล้วมันก็ยากที่จะฟื้นตัว ลองดูสักตั้ง”

เล่ห์เหลี่ยมและแผนการมากมายผ่านเข้ามาในหัวของเขา

แน่นอนว่าเขาแอบติดต่อ KMC Media ก่อนล่วงหน้า เขาไม่ได้บอกข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงใด ๆ แต่ได้ร้องขอให้เว้นเวลาออกอากาศไว้บ้าง

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ลีฮุนไปตลาดหลังจากนั้นไม่นาน

“ ผมอยากได้กุ้งครับ”

"เอาเท่าไหร่ละ? เช้านี้ได้มาเยอะมาก”

“ เอาตัวใหญ่ๆ ไม่ต้องห่วงเรื่องราคา เอาตัวที่สดที่สุดนะครับ ผมจะเอาไปทอด”

“ โอ้ มันต้องเป็นเรื่องดีแน่ๆ ”

แทนที่จะซื้อซุปปูแช่แข็งตามปกติ เขาซื้อปลา กุ้งและหมึกมูลค่า 50,000 วอน

“ ส่วนผสมสำหรับซุปทะเล”

เขายังซื้อเนื้อวัวมูลค่า 40,000 วอน และหมูสามชั้นมูลค่า 20,000 วอน

ในตอนนี้ เจ้าของร้านมองไปที่ลีฮุนด้วยสายตาที่เป็นห่วง

“ เธอจะใช้เงินทั้งหมดนั่นจริงๆหรือ”

"ใช่ครับ"

“ มีอะไรเกิดขึ้นที่บ้านหรือเปล่า”

“ ไม่มีอะไรหนิครับ”

“ ฉันไม่รู้ว่าจะได้ยินข่าวคราวเกี่ยวกับเธออีกไหมนะ มันเหมือนอาหารมื้อสุดท้ายก่อนตาย…”

“ …….”

เป็นที่เข้าใจได้ว่าจะมีความเข้าใจผิดเนื่องจากเขาแทบจะไม่เคยใช้เงินเลย

ลีฮุนเป็นวีไอพีที่ไปร้านสะดวกซื้อและกินคิมบับและเบอร์เกอร์เมื่อพ้นวันหมดอายุฟรี

นิ้วของลีฮุนสั่นเหมือนคนติดยาขณะที่เขาซื้อของที่ตลาด

“ จ่ายไปกับมื้ออาหาร…”

เขากำลังซื้อวัตถุดิบสดใหม่สำหรับมื้อเย็นกับซอยูน

ใช้เวลานานก่อนที่ความสัมพันธ์ของเขากับเธอจะลึกซึ้งขึ้น

มีความเข้าใจผิดบางอย่างเกี่ยวกับการไม่คู่ควรกับซอยูนและเขาก็จงใจปิดกั้นหัวใจของเขา

ในความเป็นจริงลีฮุนเป็นแค่เกมเมอร์ที่น่าสงสาร เขาต้องจ่ายค่าครองชีพ ค่าเช่ารายเดือนและค่าใช้จ่ายและเขามีความภาคภูมิใจในตัวเอง

คุณสมบัติของผู้ชาย! เขาคิดว่าเธอจะได้พบกับผู้ชายที่ยิ่งใหญ่กว่า

แต่ความคิดของลีฮุนเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมาก ตอนนี้เขาไม่คิดว่าตัวเองขาดเหลืออะไรเมื่อเทียบกับคนอื่นเนื่องจากเงิน

“ ตอนนี้ฉันสามารถซื้อถุงเท้าไนกี้ หรือกางเกงยีนส์ขาด ๆ ได้แล้ว”

ในสมัยก่อนเขามีกางเกงยีนส์หนึ่งตัวสำหรับฤดูร้อน ฤดูใบไม้ ร่วงฤดูหนาวและฤดูใบไม้ผลิ กางเกงยีนส์ขาดจนหัวเข่ามีรูขนาดใหญ่

ในอดีตเขาคิดว่ามันเป็นฝันร้ายที่จะซื้อเกลือหรือน้ำผึ้งราคาแพงกว่า 200 วอน

เขารู้ด้วยว่าเธอจะไม่เปลี่ยนใจง่ายๆ!

“ จากนี้ไปทุกอย่างจะดีขึ้น”

ลีฮุนวางแผนอาหารมื้ออร่อยในตอนเย็นจากนั้น เขาจะอ่านบทกวีที่เขาเขียนให้เธอ

เขาเขียนบทกวีขณะเดินทางไปยังทวีปเวอร์เซลล์และสร้างประติมากรรม พูดตามตรงเขาไม่ใช่นักกวี แต่เขาคิดว่ามันยอดเยี่ยมมาก

[ผมชอบคุณ

เราเดินบนถนนที่มืดมน โดดเดี่ยวอยู่กับความเหงาเพียงลำพัง

ชีวิตที่แสนเฉื่อยชา ไม่สดใส จนกระทั่งวันที่ฉันได้พบเธอ

เธอคือแสงไฟส่องนำทางให้ฉัน

ฉันรู้สึกอบอุ่นหัวใจ

มีเพียงดวงตาของเธอเท่านั้นที่สะกดฉัน

ยิ่งกว่าสิ่งใด

มีเพียงเสียงของเธอที่ฉันนั้นได้ยิน

ส่งผ่านถึงหัวใจ

ฉันจะโทรโทรโทรหาเธอ…ทุกคืนวัน

หัวใจของฉันที่มีต่อเธอนั้น มันบริสุทธิ์ยิ่งกว่าสิ่งใด

บริสุทธิ์ทั้งลมหายใจ

ใสยิ่งกว่าน้ำบริสุทธิ์

ความรักของฉันที่มีให้เธอนั้นไม่เกินจริงหรือเป็นเพียงเรื่องเพ้อฝัน

เร่าร้อนยิ่งกว่าสิ่งใด

ร้อนแรงดั่งไฟเตาแก๊ส]

ซึ่งแตกต่างจากบทกวีเชิงเปรียบเทียบนี่เป็นบทกวีที่ตรงไปตรงมา บางทีมันอาจจะดีพอ ๆ กับร้านค้าปลีกขนาดใหญ่

ลีฮุนคิดว่ามันเป็นเรื่องโชคร้าย

“ ฉันควรปรับเปลี่ยนเล็กน้อย บ้านหลังใหญ่ในเกาหลี…”

เขาจะมีความสุขที่ได้อยู่บ้านกับลูก ๆ

ลีฮุนเดินถือถุงในมือทั้งสองข้างเมื่อเห็นชายชราเดินจูงสุนัข

จอง ด้อก ซู พ่อของซอยูน

สายตาของพวกเขาสบกัน

“ อ้ะ สวัสดีครับ”

“ ฮึ่มฮึ่ม!”

ลีฮุน : 'มันยากจังแหะ ครั้งสุดท้ายที่เขาบอกฉันว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันหรือเลิกกัน…ฉันจะตอบยังไง?’

พ่อของซอยูน : 'พบเขาที่นี่ ฉันแค่เดินเล่นเพราะอากาศดี ฉันยังไม่พร้อมสำหรับการสนทนา ฉันพูดคุยกับเขายังไงดี '

ลีฮุนและจองด้อกซูนั่งลงบนม้านั่งในสวนสาธารณะ

พวกเขาจำเป็นต้องพูดคุยกัน แต่สถานการณ์ที่ไม่สบายใจทำให้ยากที่จะพูดคำใด ๆ

หัวใจของลีฮุนหนักอึ้งเพราะอีกฝ่ายคือพ่อของซอยูน พวกเขาไม่เป็นมิตรดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าจะพูดอะไรก่อน เป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการได้ว่ากำลังคุยกับคนที่ร่ำรวย มีอำนาจหรือมีชื่อเสียงมากมาย

แต่สถานะของจองด้อกซู ในฐานะประธานเครือบริษัทของเขาหายไปแล้ว

'เขาจะเป็นพ่อตาของฉันในอนาคต มันจะยากถ้าเขาไม่พอใจ '

'เขาจะวิจารณ์ฉันไหมที่พยายามให้เงินเขาเป็นคราวก่อน? เขาจะรู้ไหมนะว่าโฮซุงกรุ้ปได้พังพินาศไปแล้ว ? '

พวกเขาแต่ละคนกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่แตกต่างกัน

ลีฮุนพอเข้าใจบ้างเกี่ยวกับสถานการณ์ของโฮซุงกรุ๊ป

ปัญหาทางการเงินของโฮซุงกรุ้ปเป็นข่าวมาระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นเขาจึงรับรู้ได้แม้ในขณะที่เขายุ่งอยู่ในรอยัลโร้ด โฮซุงกรุ๊ปล้มละลายโดยสิ้นเชิงและมีผู้ว่างงานจำนวนมาก อย่างไรก็ตามปัญหาชั่วคราวได้รับการแก้ไขอย่างรวดเร็วด้วยการสนับสนุนทางการเงินของธนาคาร

ลีฮุน : 'เขารู้ไหมว่าฉันกำลังคบกับเธอ? ครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเขาคือระหว่างการต่อสู้ที่พระราชวังโลกา’

พ่อของซอยูน : 'ผู้ชายคนนี้ยิ่งใหญ่มากในรอยัลโร้ด เขามักจะปรากฏตัวในการออกอากาศ ครั้งที่แล้วฉันก็เพิกเฉยเช่นกัน อ่า…เขาจะจำช่วงเวลานั้นที่พระราชวังโลกาได้ไหมนะ? มันจะดีถ้าเขาไม่ได้มีสายตาที่แหลมคม ฉันชักจะไม่แน่ใจซะแล้วสิ '

ลีฮุนและจองด้อกซูนั่งมองกันและกันเป็นเวลา 30 นาที

จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บ!

นกกระจอกและนกพิราบบินไปรอบ ๆ สวนสาธารณะในขณะที่เด็กเล็กใส่เป้กำลังเล่นสนุกหลังเลิกเรียน

มันยากเกินกว่าที่จะพูดคำใดๆออกไป!

ซอยูนและศักดิ์ศรีของชายทั้งสองยิ่งทำให้สถานการณ์มันยากยิ่งขึ้น

จากมุมมองของจองด้อกซู อีกด้านหนึ่งมีความบีบคั้นมากกว่า เขาเคยพูดคุยเกี่ยวกับการเลิกรากับลีฮุนและยังเป็นห่วงลูกสาวของเขาด้วย

ในมุมมองของพ่อ คนธรรมดาอย่างลีฮุนไม่ดีพอสำหรับลูกสาวที่งดงามและมีค่าของเขา

ความคิดของเขายังคงเป็นแบบนั้น แต่เขาได้ยินเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับลีฮุนในขณะที่อาศัยอยู่ใกล้ ๆ เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับลีฮุนมาแล้วในขณะที่เซ็นสัญญากับตัวแทนอสังหาริมทรัพย์

“ ผู้ชายคนนั้นเหรอ”

“ เขามีเทคนิคมากมาย โดยปกติพวกเขาจะสำมะเลเทเมาในช่วงวัยนั้น ... เขาสนใจ แต่เงิน เขาซื้อที่ดินใกล้ ๆ ที่นี่แล้วด้วย”

“ เอ๊ะ?”

“ ที่ดินเหนือจากสวนสาธารณะที่มีเนื้อที่ 1,500 ตารางเมตร มันเป็นข้อตกลงที่มีมูลค่าเลยทีเดียวเนื่องจากพื้นที่ดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะได้รับการพัฒนาใหม่ภายใน 20 ปี ไม่จำเป็นต้องเสียเงินซื้ออพาร์ทเมนท์ ... นอกจากนี้ยังมีโอกาสที่ห้างสรรพสินค้าจะผุดขึ้นมา นอกจากนี้ยังมีสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน เขาตัดสินใจได้รวดเร็วจริงๆ”

เซียนเก็งกำไรที่ดิน!

เขาประหยัดเงินจากการส่งนมและหนังสือพิมพ์และจับตาดูที่ดินที่เขาจะซื้อในอนาคต และเขาลงมืออย่างฉับไว

จองด็อกซูถามถึงลีฮุนที่ซูเปอร์มาร์เก็ตและร้านอาหารในท้องถิ่น

“ ชายหนุ่มคนนั้น…ฉันไม่แน่ใจว่าทำไมคุณถึงถาม หือ…ลูกสาวของฉันบอกฉันเกี่ยวกับเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นตอนเธอเรียนมัธยมปลาย”

"มันคืออะไรเหรอครับ?"

“ เขาไล่ตามน้องสาวของเขาที่ขี่มอเตอร์ไซค์ไปกับผู้ชายอีกคน”

"และ?"

“ เขาจับได้ แขนขาของเขาหักและน้องสาวของเขาก็รู้สึกตัว”

“ …เขาอยู่คนเดียวเหรอ?”

“ เขาเป็นแบบนั้นมาตั้งแต่เด็ก และไม่มีใครในละแวกนี้ที่จะไปยุ่งกับชายหนุ่มคนนั้น คุณควรรู้สิ่งนี้หากคุณยังคงอาศัยอยู่ในละแวกนั้นต่อไป”

แม้แต่ผู้สูงอายุที่ดื่มไวน์ข้าวก็ยังนินทาเกี่ยวกับลีฮุน

“ ชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยม…”

“ ชายหนุ่มที่ดีและขยันขันแข็ง ในแบบที่ผู้ชายควรจะเป็น”

แม้แต่ผู้สูงอายุก็ไม่พ้นจากอิทธิพลของลีฮุน พวกเขาใช้เวลานานในละแวกนี้และปฏิเสธที่จะดูแลและใส่ใจคนแปลกหน้า

แต่คุณยายของลีฮุนเติบโตมาอย่างมีความสุขในละแวกนี้ นอกจากนี้ลีฮุนจะมอบโบนัสวันหยุดให้กับผู้สูงอายุเมื่อเขาเริ่มมีรายได้จริงจัง หลังจากนั้นพวกเขาจึงห่วงใยเขาทั้งๆที่เขายังอายุน้อย

เขารู้ข้อมูลเกี่ยวกับลีฮุนผ่านการซุบซิบและการออกอากาศ

'ผู้ชายที่น่ากลัว เขามีนิสัยใจคอตามแบบฉบับนักการเมือง ลูกสาวของฉันชอบผู้ชายแบบนั้น '

จองด็อกซูตัดสินใจยอมรับสายสัมพันธ์ระหว่างเขากับซอยูน เขาไม่ต้องการให้ความสัมพันธ์ของเขากับซอยูนแย่ลงด้วยการต่อต้านมัน

ภาพลักษณ์ของซอยูนก็สดใสมาก ดังนั้นเขาจึงไม่มีเหตุผลที่จะคัดค้านความสัมพันธ์นี้

'ฉันแค่หวังว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ทุกวันนี้ผู้คนมักจะรักกันสักครั้งหรือสองครั้งก่อนที่จะตกลงใจ คงจะดีถ้าเธอแต่งงานกับคนที่ดีจริงๆในภายหลัง '

จองด้อกซูตัดสินใจที่จะพูดก่อน

“ ลูกสาวของฉันสบายดีไหม”

"ครับ ผมเสียใจเรื่องธุรกิจของคุณด้วยนะครับ”

“ ไม่ มันเป็นความผิดของฉันที่จัดการเงินไม่ถูกต้อง มันเป็นความผิดพลาดของฉันที่ใส่ใจคนที่อยู่ภายใต้ตัวฉันมากเกินไป”

"ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจตำแหน่งของคุณ”

เกิดความเงียบขึ้นมาเป็นระยะอีกครั้ง จองด้อกซูมองไปที่ถุงช้อปปิ้งที่ลีฮุนถืออยู่

“ ดูเหมือนว่าเธอไปตลาดมาใช่ไหม”

"ใช่ครับ ผมกำลังจะเตรียมอาหารเย็น”

“ อาหารทะเลค่อนข้างเยอะเลยนะเนี่ย”

“ ซอยูนชอบซุปทะเล เย็นนี้เราจะทานอาหารเย็นด้วยกัน”

“ พวกเธอกำลังจะทานอาหารเย็นด้วยกันใช่ไหม”

"ใช่ครับ"

"อะไรนะ? พวกเธอกำลังรับประทานอาหารที่บ้าน? เพียงลำพังเหรอ”

“ ถะ- ถูกต้องแล้วครับ แม้ว่าบางครั้งน้องสาวของผมจะชอบกินข้าวกับเราก็ตาม”

เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง

ส่วนที่ยากที่สุดสำหรับคนเป็นพ่อคือไม่ยุ่งเกี่ยวกับความรักของลูก เขาต้องระวัง

แต่เขารู้สึกไม่สบายใจหลังจากได้ยินเรื่องนี้

ลีฮุนสังเกตเห็นความรู้สึกเหล่านี้และกล่าวอย่างระมัดระวัง

“ ดูเหมือนคุณจะกังวล ผมควรยกเลิกอาหารเย็นดีไหมครับ?”

“ ไม่ ไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นในสมัยนี้ ดูเหมือนว่าฉันจะล้าสมัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างหนุ่มสาวซะแล้วมั้ง”

“ ไม่จริงหรอกครับ”

“ อย่าใส่ใจเลย”

“ ถ้าอย่างนั้น ... มีอาหารเยอะแยะเลยครับ คุณอยากจะมาทานอาหารเย็นกับพวกเราด้วยกันไหมครับ?”

จองด็อกซูอยากทานข้าวเย็นด้วยกันจริงๆ ทานข้าวเย็นกับลูกสาวและแฟนของเธอ พ่อแม่ที่มีลูกสาว ไม่ว่าใครก็อยากอยู่ที่นั่น

ลานของลีฮุนและซอยูนมีขนาดใหญ่ พวกเขาสามารถย่างเนื้อและพูดคุยกันได้ตลอดทั้งเย็น

แม้ว่ามันจะใหญ่และฉูดฉาด แต่เขาก็ไม่อยากกลับไปบ้านที่ว่างเปล่า ไม่เหมือนตอนที่เขายุ่งในฐานะประธานไม่มีเพื่อนมาเยี่ยมอีกต่อไป เขาใช้ชีวิตแบบสันโดษที่บ้านในขณะที่เข้าสู่รอยัลโร้ด

“ พอละๆ ฉันอิ่มแล้ว”

"ครับผม น่าเสียดายนะครับ แต่ก็ช่วยไม่ได้”

"อะแฮ่ม!"

จู่ๆจองด็อกซูก็ไอ

'ไอ้โง่! รู้จักมารยาทพื้นฐานบ้างสิวะ อย่างน้อยก็คะยั้นคะยะสักครั้งสองครั้งก็พอ '

อย่างไรก็ตามเขาพยายามเป็นมิตรกับเพื่อนของลูกสาว

จองด็อกซูเคยเป็นประธานของกลุ่มบริษัทยักษ์ใหญ่และตอนนี้หัวของเขากำลังยุ่งอยู่กับการคิด

'ฉันต้องเป็นเพื่อนกับเขา เพื่อพัฒนาความสัมพันธ์กับลูกสาวของฉัน ค่อยๆเป็นไปตามกาลเวลา…หุหุหุ”

จากนั้นลีฮุนก็กล่าวว่า

“ แต่ผมคิดว่าผมเห็นคุณที่รอยัลโร้ด…คุณใส่ชุดพ่อค้าใช่หรือเปล่าครับ”

“ ไม่มีทาง…ฉันจำไม่ได้ว่าฉันได้เจอเธอด้วยซ้ำ หุหุหุ ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร”

“ เขาดูเหมือนกัน คางอ้วนกว่าเล็กน้อยและพุงยื่นออกมามากกว่าคุณนิดหน่อย”

“ นั่นเป็นเรื่องตลกที่ดี ฉันดูตลกขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ ไม่แน่นอนครับ”

จองด็อกซูเหงื่อตก

เขาไม่รู้สึกประหม่าแม้แต่น้อยเมื่อถูกไล่ออกจากบริษัท แต่เขาไม่สามารถแสดงมันออกมา

บาร์ตพ่อค้าเทียบไม่ได้กับวีดเทพสงครามในรอยัลโร้ด

ศักดิ์ศรีของผู้ชายนั้นบอบบางและซับซ้อนจริงๆ

“ เจ้าหนุ่ม ดูเหมือนเธอจะจำผิดแล้วล่ะ นั่นไม่ใช่ฉันอย่างแน่นอน”

“ อ๊ะ จริงสิ เขาสวมเสื้อผ้าพ่อค้าที่ล้าสมัย หมายความว่าทักษะการบัญชีอยู่ในระดับสูง แต่โชคของผู้เล่นเริ่มต้นมีแนวโน้มที่จะหมดลง…”

“ มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ? อ่า นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันล้มเหลวในการต่อรอง ไม่ยุติธรรมเลย!”

“ …….”

“ …….”

ลีฮุนและจองด็อกซูหันไปมองสวนสาธารณะพร้อมกัน

'ใช่จริงด้วย'

'ไม่นะ เจ้าหนุ่มนี่?'

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

วีดกลับเข้าสู่รอยัลโร้ดอีกครั้ง

เป้าหมายคือกลุ่มอัศวินเวหา กริฟฟอน!

“ พวกมันเป็นเหยื่อที่ฉันต้องจัดการให้ดี”

เขารู้จากประสบการณ์ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาแตะต้องกิลด์อันทรงเกียรติ

'พวกเขาโดนเล่นไปนิดหน่อยๆ ดังนั้นตอนนี้พวกเขาคงจะวางกับดักเพื่อจัดการฉันสินะ?'

วีดคำนวณพื้นที่ที่น่าจะมีผู้เล่นกิลด์เฮอร์มีสรออยู่จำนวนมาก

การวางกับดักและรอโจมตี

เขามีความเข้าใจบางอย่างเกี่ยวกับเล่ห์เหลี่ยมของลาเฟย์

ผู้เล่นหลายสิบคนจะซ่อนตัวอยู่ในมุมของดันเจี้ยนที่มีชื่อเสียงเพื่อเริ่มการโจมตี เขามักจะตกอยู่ในอันตรายเมื่อย่างเท้าก้าวเข้าไปในทวีปกลาง

วีดเปิดสลักความคิด

'เห็นได้ชัดว่าพวกเขารออยู่หลายแห่ง จะมีกำไรมากพอถ้าพวกเขาจับฉันได้ แต่แทนที่จะไปปรากฏตัวตามสถานที่เหล่านั้น ฉันควรโจมตีตรงที่การระวังภัยอ่อนแอ? '

วีดไม่ได้คิดที่จะโจมตีสถานที่ที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักหรือเป้าหมายที่มีมูลค่าต่ำ

เขาสามารถอุทิศตนให้กับการออกล่าและทำภารกิจในแดนเหนือ

อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาเหลือเวลาอีกเจ็ดวันสำหรับเส้นตายในภารกิจมังกร ภารกิจอาจจบลงด้วยการส่งมอบ แต่อาจนำไปสู่เป้าหมายที่ใหญ่ขึ้น

'อัศวินกริฟฟอนจะถูกสังเวย แม้แต่กิลด์เฮอร์มีสก็ต้องเจียมตัวเมื่อได้รับความเสียหายเช่นนี้ '

พวกเขาจะตระหนักถึงวีด พวกเขาจะไม่รู้สึกเป็นอิสระอย่างสมบูรณ์แม้ในขณะออกล่า ทำภารกิจหรือโค่นกลุ่มกบฏ

การเก็บเกี่ยวเพียงเล็กน้อยจะนำไปสู่ผลกำไรจำนวนมาก

นอกเหนือจากผลกำไรแล้ว เขายังทำลายการรับรู้ถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงที่กิลด์เฮอร์มีสมี

หลังจากเด็คการ์ดและปราสาทฟอมอสแล้ว อัศวินกริฟฟอนจะเป็นข้อเสนอที่ดีที่สุด กิลด์เฮอร์มีสไม่มีทางระวังเรื่องนี้แน่

“ กองกำลังชั้นยอดของอาณาจักรฮาเว่น และอัศวินกริฟฟอนผู้มีความสามารถเฉพาะตัวอันยิ่งใหญ่ จะเป็นเรื่องยากที่จะจับกริฟฟินให้ติดกับดัก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าไม่มีช่องว่างที่เปราะบาง มันจะสนุกมากที่ได้แสดงให้พวกเขาเห็น”

วีดให้ยูรินใช้จินตภาพเคลื่อนย้ายไปยังอาณาจักรกราเดี้ยน

อาณาจักรกราเดี้ยนเต็มไปด้วยป่าไม้และภูเขา

นอกจากนี้ยังมีเอลฟ์และเผ่าพันธุ์ที่มีคุณลักษณะหายาก

เนื่องจากสภาพแวดล้อม อาณาจักรนี้เคยถูกควบคุมโดยกิลด์ทหารรับจ้างดาบทมิฬ

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

“ เรายังคงได้รับความเสียหายในแนวหน้า ในขณะที่รักษาการรบแบบกองโจร…มาสร้างความเสียหายให้กับอาณาจักรอยู่ตลอดเวลา”

มิเชลซึ่งเป็นหัวหน้าของทหารรับจ้างดาบทมิฬได้รับคำสั่ง

พวกเขาไม่ได้พยายามที่จะฟื้นอาณาจักรกราเดี้ยนและอาณาจักรเนสท์จากอาณาจักรฮาเว่น

แต่พวกเขากลับปล้นเสบียงและสร้างความเสียหายให้กับกองทัพ

หากอาณาจักรฮาเว่นอ่อนแอลง วันหนึ่งโอกาสจะมาถึง

กองกำลังครึ่งหนึ่งของทหารรับจ้างดาบทมิฬประกอบด้วยทหารรับจ้างที่ถูกข่มเหงโดยอาณาจักรฮาเว่น

อย่างไรก็ตาม มิเชลแห่งทหารรับจ้างดาบทมิฬได้รับจดหมายอย่างลับๆ

“ วีด เทพสงคราม?”

เขาได้รับจดหมายผ่านคาลิสแห่งกิลด์ราชสีห์ทมิฬ

วีดได้พบกับผู้เล่นกิลด์ราชสีห์ทมิฬที่ปราสาทฟอร์มอสและเขียนจดหมายถึงมิเชลผ่านพวกเขา

ซองจดหมายที่ปิดผนึกไม่ได้รับการดัดแปลงและเนื้อหาที่เขียนมีเยอะมาก

[คืนที่พระจันทร์เต็มดวง

นำทัพบุกโน้ดเครป

ผมจะส่งอาหารจานเด็ดให้คุณ]

มันสั้นเขาจึงรีบอ่านจนจบ แต่เขาไม่เข้าใจ

“ นี่คือ…รหัสผ่านงั้นเหรอ?”

เขาพลิกตัวอักษรคว่ำลงและอ่านแยกประโยค เขาแช่ในน้ำและคิดว่าจะเผามัน แต่ก็ไม่พบอะไร

“ กองกำลังทหารรับจ้างดาบทมิฬ…”

การกระทำของวีดนั้นไร้สาระ

เฮเกลแห่งกิลด์ราชสีห์ทมิฬเป็นคนนำจดหมายมาให้ มิเชลจึงถามเขา

“ วีดส่งจดหมายนี้จริงๆเหรอ?”

"ใช่ ถูกแล้ว โอ้ มันน่าสงสัย”

“ จดหมายอาจเป็นกับดักของกิลด์เฮอร์มีส”

เฮเกลหัวเราะอย่างหนัก

“ เฮ้ วีดเป็นคนที่ฉันรู้จักเป็นการส่วนตัวเป็นอย่างดี คุณไม่ต้องกังวลหรอก”

“ อืม ถ้าอย่างนั้นฉันก็วางใจได้”

เฮเกลมีสถานะมั่นคงในกิลด์ราชสีห์ทมิฬ ยิ่งคนรู้น้อยยิ่งดี

คาร์ลิสแห่งกิลด์ราชสีห์ทมิฬยังให้การรับรองว่าวีดเขียนจดหมายโดยตรง

เฮเกลก็ถาม

“ แต่คุณจะบุกโน้ดเครปจริงๆเหรอ? มันจะยากที่จะประสบความสำเร็จ”

โน้ดเครปเป็นป้อมปราการที่สร้างขึ้นบนหน้าผา!

ตั้งอยู่ทางเหนือของพระราชวังกราเดี้ยนของราชอาณาจักรและลอร์ดใช้เพื่อปกครองพื้นที่

กองกำลังของอาณาจักรฮาเว่นจำนวนมากถูกวางไว้ที่นี่และเป็นป้อมปราการที่ยิ่งใหญ่

เมื่ออาณาจักรฮาเว่นพยายามยึดครองอาณาจักรกราเดียน ทหารรับจ้างดาบทมิฬที่โน้ดเครปสามารถต้านทานศัตรูได้สี่วัน

ตอนนี้ดินแดนกราเดี้ยนไม่เสถียร แต่ก็ยังคงประมาทไม่ได้

มิเชลยังคิดว่ามันไร้สาระ

'บอกให้ฉันบุกโดยไม่มีคำอธิบายล่วงหน้าหรือแม้แต่การพูดคุย?'

เขาควรเกลี้ยกล่อมฉันด้วยแผนการที่สมเหตุสมผล!

จากมุมมองของทหารรับจ้างดาบทมิฬจะเป็นการดีกว่าที่จะปฏิเสธข้อเสนอนี้

'ไม่'

อย่างไรก็ตามมิเชลติดใจความคิดที่จะโจมตีโน้ดเครป

กิลด์เฮอร์มีสได้สร้างความสำเร็จที่สำคัญขึ้นมา แต่กิลด์อันทรงเกียรติไม่สามารถทำลายมันได้

จนถึงตอนนี้วีดเป็นคนเดียวที่สามารถสร้างความเสียหายให้กับพวกเขาได้

วีดสั่นคลอนกิลด์เฮอร์มีสได้ เท่านี้ก็ควรค่าแก่การเคารพ

'และการกระทำดังกว่าคำพูด คนนั้นไม่น่าเชื่อ เมื่อดูการกระทำล่าสุดของวีดต่อกิลด์เฮอร์มีสคงเป็นไปไม่ได้หากเราสมคบคิดกับเขา’

ความคิดของเขาดำเนินต่อไป

'กิลด์เฮอร์มีสแข็งแกร่งเกินไป ตอนนี้ฉันไม่สามารถเอาชนะพวกเขาได้ เราไม่มีฐาน มีหนทางอีกยาวไกลหากเราสร้างความเสียหายผ่านสงครามกองโจร โอกาส. ใช่ฉันควรใช้โอกาสนี้ในตอนนี้ที่มันมาถึงแล้ว '

มิเชลพยักหน้าให้เฮเกลที่มีพิรุธ

“ แน่นอนว่าเรากำลังจะบุก”

"จริงเหรอ? คุณตัดสินใจแบบนี้ได้ยังไง”

มิเชลมองดูจดหมายสั้น ๆ ของวีดอีกครั้ง

ความรู้สึกเหมือนเขารู้อะไรบางอย่าง

เขาเชื่อว่าวีดจะตัดสินใจถูกต้อง ความคิดเห็นที่โน้มน้าวใจต่างๆไม่จำเป็น

คำพูดหยาบคายของเขาเผยให้เห็นความมั่นใจ

“ วันนั้นจะมาถึงเมื่อนายได้เป็นผู้นำกลุ่มใหญ่ และนายจะได้เรียนรู้ที่จะคิดต่างจากคนทั่วไป”

สายตามองอย่างรุนแรงของมิเชลหันไปที่เฮเกล

สมาชิกของทหารรับจ้างดาบทมิฬมองเหยียดเฮเกล เขาเป็นคนรู้จักวีด แต่เทียบตำแหน่งของมิเชลไม่ได้

แต่เขาก้มศีรษะด้วยความเคารพ

“ ผมเข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร”

"ขอบคุณที่เข้าใจ ถ้านายเติบโตต่อไปสักวันนายจะยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับฉัน”

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

วีดไม่ได้คิดจริงจังกับมันหลังจากส่งจดหมายไปหาทหารรับจ้างดาบทมิฬ

“ แน่นอนพวกเขาจะมา? พวกเขาไม่ใช่คนโง่”

จดหมายถูกส่งไปยังทหารรับจ้างดาบทมิฬอย่างปลอดภัย แต่เขามั่นใจว่าพวกเขาเชื่อในสิ่งที่เขาสื่อออกไป

เขายังคงดำเนินต่อไปด้วยการกระทำของเขา

พวกเขาสามารถบรรลุชัยชนะได้

เป็นไปไม่ได้ที่จะรับประกันชัยชนะหากไม่มีแผนโดยเฉพาะกับอัศวินกริฟฟอน

กริฟฟอนสามารถกางปีกและเอาชนะกองทหารได้

อัศวินกริฟฟอนจะเคลื่อนไหวหากมีสถานการณ์ใด ๆ ที่จะเป็นอันตรายต่ออาณาจักรฮาเว่น

วีดค้นหาผ่านอินเทอร์เน็ตและสำรวจอุปกรณ์ของพวกเขาเสร็จแล้ว

“ หมวกมังกรฝังไพลิน 999เม็ด? หอกสายฟ้าปิดผนึกสำหรับการโจมตีระยะไกลและประสิทธิภาพยังไม่ถูกเปิดเผย?”

พวกเขาถูกปกคลุมไปด้วยสมบัติตั้งแต่หัวจรดเท้า

มีดาบ โล่และคันธนูของไฮเอลฟ์ที่สามารถขายได้ในราคาสูงสุดในการประมูล

อัศวินขี่กริฟฟอนเป็นเจ้าของอุปกรณ์ที่ดีที่สุด

“ มีอุปกรณ์อื่น ๆ ที่ไม่เปิดเผยต่อสาธารณะอีกไหมนะ”

มยอล หัวหน้ากลุ่มอัศวินกริฟฟอน เป็นอัศวินนักฆ่า

ถ้าเขาตายเขาก็น่าจะดร็อปไอเท็มดีๆสักชิ้นสองชิ้น

“ จะเล่นงานพวกนี้โดยไม่มีเงื่อนไข มีต้นทุนแรงงานจำนวนมาก”

วีดคิดว่ามันเพียงพอแล้วสำหรับการลงมือ

“ แล้วฉันจะโจมตีในวันที่ 15”

ฉันขอพบกับพวกกบฏในวันที่พระจันทร์เต็มดวง

เขายื่นข้อเสนอให้กับทหารรับจ้างดาบทมิฬ แต่แผนของเขาไม่ได้พึ่งพาพวกเขา

แผนของวีดค่อนข้างเรียบง่าย

'ดูสถานการณ์แล้วโจมตี! และบู้ม! กลายเป็นโกโก้ครั้นช์ '

แทนที่จะคาดหวังว่าทหารรับจ้างดาบทมิฬจะเอาชนะศัตรูด้วยกำลังทหาร เขากุมกลยุทธ์ที่แท้จริงเอาไว้กับตัว

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ในที่สุดมันก็เป็นพระจันทร์เต็มดวง

“ ประหารผู้ก่อกบฏทั้งหมด!”

การก่อจลาจลที่เกิดขึ้นในพื้นที่กราเดียน! กลุ่มกบฏได้เข้าต่อสู้กับอาณาจักรฮาเว่น กลุ่มกบฏโจมตีเมืองและหมู่บ้านพร้อมกัน

กองทหารกริฟฟอนบินจากโน้ดเครปเพื่อสนับสนุนแต่ละเมือง

ทหารรับจ้างดาบทมิฬที่ซ่อนตัวอยู่ในป่ามืดรู้สึกยินดี

“ น่าทึ่งมาก การเตรียมสิ่งนี้…”

สมาชิกเต็มไปด้วยความชื่นชม

มิเชลกล่าวต่อผู้ช่วย

“ สิ่งนี้อาจจะเริ่มขึ้นในหัวของวีด แต่เราจะเป็นคนทำมันให้สำเร็จ เราจะบุกผ่านทางประตู ... ”

“ จะไม่มีปัญหาอะไรเหรอ”

"ใช่แล้ว บทบาทของเราคือการกอบกู้โน้ดเครป สิ่งนี้จะช่วยให้มั่นใจได้ว่าเราสามารถอ้างสิทธิ์ในอาณาจักรกราเดี้ยนได้”

“ ฉันก็คิดอย่างนั้นเช่นกัน วีดจะถูกใช้เป็นหินก้าวเพื่อต่อสู้กับอาณาจักรฮาเว่น”

“ โอ้ แผนการใหญ่เช่นนี้…”

“ วีดนั้นยอดเยี่ยมมาก แต่ความเข้าใจของมิเชลนั้นยิ่งใหญ่กว่ามาก”

“ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความสามารถของเราในการครอบครองโน้ดเครป”

แม้จะมีภูมิประเทศที่ขรุขระ อาณาจักรกราเดี้ยนก็เป็นตำแหน่งที่ดีที่สุดในการปกป้องทวีปกลางกับทางตะวันตก

มิเชลและผู้เล่นคนอื่น ๆ จะพิจารณาเรื่องนี้เมื่อเข้าร่วมการต่อสู้อย่างแข็งขัน

'วีดจะโจมตีเมืองต่างๆมากมายในทวีปกลางโดยไม่คิดอะไรเลย'

'เทพสงคราม กลยุทธ์ที่ไม่ธรรมดาจริงๆ แต่เราได้อ่านความคิดของนายด้วย นายจะได้บทรองจากเรา? '

'เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เราจะทวงคืนบัลลังก์'

ทหารรับจ้างดาบทมิฬเคลื่อนตัวออกจากพุ่มไม้อย่างเงียบ ๆ พวกเขารอให้กองทหารเคลื่อนตัวออกไปจากโน้ดเครป!

หลังจากนั้นประมาณ 1 ชั่วโมงทหารรับจ้างลุกขึ้นจากพื้นดิน

กำแพงโน้ดเครปสูง 40 เมตร เป็นเรื่องยากที่จะจัดเตรียมอาวุธปิดล้อมอย่างลับๆ แต่พวกเขาก็รู้ทุกซอกทุกมุมของป้อมปราการ

“ แทรกซึมเข้าไปในท่อระบายน้ำ”

“ ในครัวมีอยู่แล้ว”

“ หุบเขาทางใต้?”

“ มีคนเข้ามา 80 คนโดยใช้ทางเดินฉุกเฉิน”

"ดี ส่งสัญญาณให้กองทหารโจมตีทันที!”

"ครับ!"

เปลวไฟสีแดงปรากฏขึ้นเหนือโน้ดเครป

“ ว้าาาาา!”

“ กวาดล้างอาณาจักรฮาเว่น”

“ ทหารรับจ้างดาบทมิฬกลับมาแล้ว ตัดหัวพวกมันให้หมด!”

“ กระทืบไอ้นักรบนั่นซะ ตามข้าพเจ้ามา!"

ยุทธการปิดล้อมเที่ยงคืน!

โคมไฟเวทย์มนตร์ที่ผนังและประตูถูกจุดขึ้นเมื่อทหารรับจ้างดาบทมิฬทำการโจมตีโน้ดเครป

มันเหมือนกับว่าอาณาจักรฮาเว่นกำลังรอพวกเขาอยู่เมื่อการต่อสู้เกิดขึ้นในทันที

จบเล่ม 44 บทที่ 2: พ่อของซอยูน แปลโดย แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

ผู้แปล : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล