เล่มที่ 13 ตอนที่ 7 ลอร์ดโมราต้า ซาตานในคราบเทวดา

เล่มที่ 13 ตอนที่ 7 ลอร์ดโมราต้า ซาตานในคราบเทวดา

เท็นเบน, ดันเจี้ยนที่ไม่มีใครรู้จักในทางตอนเหนือ
การปะทะกันกับพวกมอนสเตอร์ประเภทผีที่ถือเคียว, มีกองทัพที่กำลังเคลื่อนพลบุกเข้าไปหาพวกมัน

“ปลดกับดักเรียบร้อยแล้ว!”
“ฝูงมอนสเตอร์อยู่ข้างหน้าห่างออกไป 30 เมตร มีประมาณ 25 ตัว”
“เคลริค, บัฟอวยพร พวกนักรบที่สวมชุดเกราะทั้งเซ็ท, นำหน้าบุกเข้าไป”

แชมเปี้ยนแห่งสายเลือด, เดมอนด์(Deimond), ผู้นำของกิลด์นักล่าแห่งผืนปฐพี(Predators of the Land guild)
ขุมกำลังหนึ่งในกิลด์ระดับสูงของท้อป 50 กิลด์ ในทางตอนกลางของทวีป
ครอบครองปราสาทได้ 3 หลัง, ทุกหลังล้วนแต่กำหนดภาษีสูงๆทั้งนั้น
พวกผู้เล่นที่อยู่แถวนั้นต่างก็บ่นเกี่ยวกับเรื่องนี้, แต่ว่าพวกเขาถูกกดดันด้วยพลังอำนาจอันมหาศาลของกิลด์นี้
พวกที่ต่อต้าน ต่างก็โดนลงโทษ
แต่ก็ไม่ซะทั้งหมด พวกผู้เล่นที่อยู่กิลด์อื่นหรือพวกที่มาจากอาณาจักรอื่น, กิลด์นักล่าแห่งผืนปฐพีได้ฆ่าพวกนั้นอย่างเลือดเย็นและไม่มีข้อยกเว้นใดๆทั้งสิ้น

“ฆ่าพวกมันให้หมด อย่าให้พวกมันมีที่อยู่บนแผ่นดินของพวกเรา!”

ขณะที่กำลังเติบโต และ ขาดพวกเครื่องสวมใส่ และ เงิน, พวกเขาถูกเรียกว่ากิลด์นอกกฎหมาย
ด้วยขุมกำลังของพวกเขา, พวกเขาได้รับชัยชนะ, แต่ในตอนท้ายพวกเขาถูกโจมตีจากกิลด์ที่เป็นพันธมิตรของพวกเขา, พวกเขาได้เจอกับความหายนะ ซึ่งนำมาสู่การล่มสลายของกิลด์!
ตอนนี้, พวกเขาถูกบังคับให้ต้องอยู่อย่างเร่ร่อน, ห่างไกลจากทางตอนกลางของทวีป
พวกเขาเดินทางเร่ร่อนไปทั่วและกำหนดเส้นทางไปที่ทางตอนเหนือ

“ใช่แล้ว นี่, มันต้องเป็นสถานที่ของเดธลอร์ดมอนสเตอร์ระดับบอส”

ความมุ่งมั่นของเดมอนด์เพิ่มสูงขึ้น
การเป็นเข้าของปราสาทหรือเมือง, นั้นเป็นเรื่องที่ง่าย ไม่ต้องสนใจเรื่องการคงอยู่ของกิลด์ที่เป็นพันธมิตรด้วยหรือขนาดการเติบโตของกิลด์; สิ่งที่พวกเขาทั้งหมดต้องทำในตอนนี้คือมีสมาธิ จดจ่ออยู่กับการล่าเพียงอย่างเดียวและการทำเควสไปด้วยเพื่อตัวของพวกเขาเอง!
การเพิ่มขึ้นของขุมพลังของกิลด์นักล่าแห่งผืนปฐพีดำเนินต่อไปอย่างเต็มกำลัง, ไม่ต้องสนใจต่ออิทธิพลของปราสาทใหญ่ๆหรือเมือง, ไม่มีอะไรที่สามารถขัดขวางความสนุกของพวกเขาในการเล่นรอยัล โร้ดได้

“ซูบัน(Suban), ตั้งใจให้เต็มที่,  เมบัน(Maban), โจมตี!”

นักรบเถื่อน(Barbarian Warrior) ซูบันเหวี่ยงขวานของเขาด้วยแขนทั้งสองข้างอย่างบ้าคลั่ง
เหล่ามอนสเตอร์ยกโขยง(ยก-ขะ-โหยง)ไปหาเขา
โจรมาบันโผล่ออกมาจากเงาของพวกมอนสเตอร์และโจมตีไปที่พวกมันด้วยมีดพิษ
กิลด์นักล่าแห่งผืนปฐพี, แม้จะมีจำนวนมากกว่ากิลด์อื่นๆ, ความสัมพันธ์ในการทำงานระหว่างพวกเขานั้นช่างยอดเยี่ยม

ขณะที่นำกำลังพลรบของกิลด์นักล่าแห่งผืนปฐพี, เดมอนด์นำพวกเขาไปจนสุดทางของดันเจี้ยนเท็นเบน, และล่าเดธลอร์ด
และเช่นเดียวกัน, รางวัลค่าตอบแทน, พวกเขาได้รับข้อความมาหนึ่งข้อความ

o        ความกลัวยังคงปลูกฝังไปทั่ว – ถ้าคุณต้องการเลือกเส้นทางแห่งความตาย, จงหาวิหารที่หายสาบสูญไปจากความทรงจำของพวกมนุษย์

เดมอนด์แทบจะหัวเสียและเริ่มตรวจสอบ

“สร้างความกลัว วิหารที่สาบสูญ นี่มันอะไรกันวะเนี่ย?” (ผู้แปล: what the hell is this จริงๆอยากใส่คำหยาบกว่านี้อยู่นะ แต่เพื่อภาพพจน์ที่ดี จงจินตานาการเมื่อแอดแปลประโยคประเภทนี้เอาเองนะ 555)

ถึงแม้ว่าเขาจะสนุกกับการขโมยและการฆ่า, เดมอนด์ก็ไม่ใช่พวกหัวช้าหัวอ่อน ถึงแม้มันดูเหมือนอะไรบางอย่างที่ไม่ค่อยสำคัญสักเท่าไหร่, แต่ในประโยคนั้นดูเหมือนมีอะไรบางอย่าง;ที่อาจจะเกี่ยวเนื่องกัน, ไม่สามารถละเลยได้

“ถ้าพวกเราไปและตรวจดูเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของทวีปเวอร์แซลล์, มันคงช่วยอะไรได้บ้างแหละน่า มันบอกไว้ว่า…‘สาบสูญไปจากความทรงจำของพวกมนุษย์’…”

ซูบันก็แสดงท่าทางสงสัยเช่นกัน

“ดูพิเศษ, แหะ ไม่ว่าพวกเราจะไปหาหรือไปถามที่ไหน, มันก็ไม่มีข้อมูลหรือคำอธิบายสักอย่างที่อ้างอิงถึงมันได้”
“มันคงจะดีกว่าถ้าพวกเราเปลี่ยนเป้าหมายไปที่วิหารที่สาบสูญ, ว่าไง? ถ้าไม่, พวกเราต้องหาเบาะแสที่เกี่ยวข้องกับมันให้มากกว่านี้”

เดมอนด์, กับพรรคพวกของเขา, ตรวจสอบข้อมูลอย่างลับๆในห้องลับของดันเจี้ยนเพื่อหาข้อมูล พวกเขาสุ่มหยิบเอกสารอย่างสบายใจและรวบรวมมันเข้าไว้ด้วยกัน

o        โอ้อออ! โลกนี้ถูกห่อหุ้มอยู่ในความมืด การล่มสลายของอาณาจักร, และมันดูเหมือนว่าทวีปเวอร์แซลล์อาจจะพบกับจุดจบของมันในปีนี้

o        ไม่มีอะไรที่จะสามารถหนีรอดพ้นไปได้จากเงื้อมมือแห่งความตาย

o        เหล่าผู้คุมขังแห่งความตายและผู้ติดตามกำลังเติบโตแบบก้าวกระโดด

พวกเขาจดบันทึกและลิสต์ตำนานแปลกๆมากมายจากผู้คนที่อยู่รอบๆจากหลายๆเมืองที่ใกล้เคียงในแถบนั้น

“ปู่ของปู่ของข้า,เล่าให้ฟังว่า, เรื่องเล่านี้ถูกเล่าต่อๆกันมาเป็นระยะเวลาอันยาวนานมันเป็นช่วงเวลาก่อนปู่ของข้า; ด้วยเหตุผลบางอย่าง, ผู้คนไม่สามารถพูดลวกๆเกี่ยวกับเรื่องราวในอดีตของช่วงแรกๆของอาณาจักรนิปเปิ้ลไฮม์ได้”
“มันผิดปกติที่มีร่องรอยมากมายของปราสาทที่โดนทำลาย นั่นคือหายนะการล่มสลายของอาณาจักรนิปเปิ้ลไฮม์  ทำไมถึงมีร่องรอยมากมายขนาดนั้นล่ะ? ถ้ามันไม่ใช่การรุกรานของพวกมอนสเตอร์แล้วล่ะก็, ป้อมปราการและปราสาทพวกนั้นก็คงไม่พังทลายลงมา”

พวกเขาได้เบาะแสเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
ในบางส่วนของบ้านของคุณปู่, เขาเอาสมุดพกเล่มหนึ่งออกมาให้ดู ซึ่งภายในสมุดพกเล่มนั้นมีการจดบันทึกไว้มากมาย

- การชักนำไปสู่เส้นทางแห่งความตาย

มันเป็นเวลาที่เมื่อความปรารถนาของมนุษย์และความโลภที่ต้องการมีพลังอำนาจมากขึ้นนั้น เกินขอบเขตมากเกินไป เวทมนต์นั้นไม่ควรถูกสร้างขึ้นมา, เวทมนต์ที่ไม่ควรถูกกระจายออกไป; ของโรคระบาดและความตาย, ข้อห้ามของนักบวชที่จัดการพวกมอนสเตอร์! พวกคนที่เดินตามเส้นทางแห่งความตายนี้, ทั่วทั้งทวีปจะตกลงสู่ความมืดมิดพร้อมกับทางเดินของพวกเขา

- ประวัติศาสตร์ของอาณาจักร XX ปี XX วัน

พวกมันกำลังมา ทั้งเมืองต่างตื่นตระหนกตกใจ เจ้าเมืองที่พาครอบครัวของเขาหลบหนีไปและกลับมาด้วยสภาพร่างกายที่เน่าเปื่อย; ร่างกายของเขาติดเชื้อจากทหารบางคนที่ไม่รู้จัก มันกำลังเน่าสลายหายไป

- ประวัติศาสตร์ของอาณาจักร XX ปี XX วัน

ปริมาณอาหารกำลังลดลงเรื่อยๆ อยู่ที่นี่มาแล้วกว่า 200 ปี ที่ข้างล่างของบ่อน้ำที่แห้งขอดนั่นไม่เคยถูกเปิดเผยมาก่อน ตอนนี้เต็มไปด้วยหนู

- ประวัติศาสตร์ของอาณาจักร XX ปี XX วัน

ในที่สุด, พวกมันก็ปรากฏตัวออกมา เหล่าทหารและเหล่าอัศวินพยายามเข้าต่อสู้กับพวกมันจากกำแพงของปราสาท ถึงแม้ว่าไม่มีการเตรียมการกันมาก่อน, นี่เป็นการดิ้นรนครั้งสุดท้ายเพื่อที่จะมีชีวิตรอด ใช่แล้ว จากมุมมองของข้า, นี่คือการดิ้นรน กองทัพของพวกมัน… ขณะที่กำลังเขียนอยู่นี้, กำแพงของปราสาทก็ได้พังทลายลง พวกมันทำลายกำแพงด้วยเวทมนต์ที่ร้ายกาจ กองภูเขาของทหารที่ถูกกำจัดและเสียงกรีดร้องของเหล่าอัศวิน พละกำลังของพวกเราลดลงเรื่อยๆ

ติ๊ง!

พรีสต์แห่งความตาย

เลือดและการเซ่นสังเวย, ตำนานของพรีสต์ที่ได้รับพลังแห่งความตาย จงหาวิหารที่หายสาบสูญไปจากความทรงจำของพวกมนุษย์เพื่อที่จะปลดล็อคความลับของพรีสต์แห่งความตาย สำหรับพวกที่มีความโลภ, เขาจะได้รับพลังที่แข็งแกร่งที่สุดสำหรับตัวเขา สำหรับพวกที่มีความฉลาดหลักแหลมและความกล้าหาญ, เกียรติยศและชื่อเสียงเรียงนาม รอคอยพวกเขาอยู่ ถ้าคุณจะเลือกเส้นทางความหมกมุ่นและกระหายในพลังของเหล่าพรีสต์แห่งความตายแล้วล่ะก็, คุณจะนำความกลัวและความเกลียดชังมาสู่พวกมนุษย์และพวกสายพันธุ์อื่นๆเช่นกัน แผนที่ของวิหารที่สาบสูญได้ถูกกระจายออกไปในหมู่พวกมอนสเตอร์ซึ่งได้ครอบครองแผนที่เหล่านั้น

ระดับความยากของเควส	ระดับ S
ค่าตอบแทน	ข้ารับใช้ของวิหารแห่งความตาย
ข้อจำกัดในการทำเควส	ไม่มีข้อจำกัดในเรื่องชื่อเสียงหรือเลเวล จงหาวิหารให้เจอก่อนที่คนอื่นจะพบมัน

“ความยากระดับ S!”

เดมอนด์ปราบปลื้มเอ่อล้นไปด้วยความปลื้มปีติยินดีเป็นอย่างยิ่ง
เควสความยากระดับ B นั้นเป็นเรื่องปกติธรรมดาสำหรับพวกเขาไปแล้ว, เฉกเช่นเดียวกันกับที่พวกเขาต้องปะทะและเผชิญหน้ากับสิ่งต่างๆมากมาย
เควสความยากระดับ A เป็นภารกิจที่ให้รางวัลใหญ่มาก หรือ ให้พลังมา, หรือกระทั่งส่งผลกระทบต่อความสมดุลของทวีปเวอร์แซลล์ได้
ฉะนั้น, นี่จึงไม่ใช่อะไรที่ใครก็สามารถรับได้ง่ายๆ, เพราะว่ามันมีประเด็นของความเสี่ยงของการอยู่รอดของกิลด์เข้าเกี่ยวข้องด้วย
เหตุผลที่เทพเจ้าสงครามวีดได้รับความสนใจอย่างล้นหลามจากสาธารณชนมากมายเนื่องมาจากเป็นผู้เล่นคนแรกที่สามารถจัดการกับเควสความยากระดับ A ได้, เควสกองทัพอมตะ
อารมณ์ ณ ตอนนี้ของชาแมนผู้ใช้ธาตุ(Elemental Shaman)ที่อยู่ในกิลด์, ที่ชื่อ อิมพีเรียล(Imperial), นั้นพลุ่งพล่านออกมา

“มันเป็นเควสความยากระดับ S, มันเป็นอะไรที่จำเป็น ที่จะต้องรับเควสนี้อย่างไม่มีเงื่อนไขใดๆทั้งสิ้น”

แม่มด นาร์ดู(Nardo) ระวังตัวเป็นอย่างมาก

“พลังของพวกเราในตอนนี้นั้นเบาบางมาก นี่มันไม่เหมือนกับทางกลางของทวีปนะ”

กิลด์นักล่าแห่งผืนปฐพีนั้นตอนนี้ถูกแยกออกจากทางตอนกลางของทวีป; แต่ถ้าพวกเขาต้องการกำลังในการต่อสู้ล่ะก็, จำนวนคนที่คอยสนับสนุนพวกเขานั้นมีจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว จึงเป็นเรื่องไม่ยากนักที่จะสามารถร่วมมือกัน หาพรรคพวกในการทำเควสได้
ตัวอย่างเช่น, นักสู้ที่ต่อสู้เพื่อส่วนแบ่งของพวกเขา! พวกเขาสามารถร้องขอความช่วยเหลือจากพวกนักรบรับจ้างได้ หรือร้องขอความช่วยเหลือจากกองทัพ
มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาในการที่จะตัดสินว่า โอกาสในการทำเควสสำเร็จมีมากน้อยแค่ไหนหากกิลด์ของพวกเขาต้องทำเควสตามลำพัง

“มันคงจะดีกว่าถ้าพวกเราตอบรับเควสนี้นะ เฮ้อ แต่เควสนี้มันมาจากมอนสเตอร์ที่เหมือนกันกับเดธลอร์ด, งั้นมันก็หมายความว่ามันจะเป็นเควสที่น่าตื่นตาตื่นใจมาก พวกเราคงจะได้รางวัลใหญ่แน่เลยถ้าหากพวกเราทำมันสำเร็จด้วยตัวของพวกเราเอง”
“พวกเราไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับพวกมอนสเตอร์ระดับบอสอีกกี่ตัว…ถ้ามอนสเตอร์เป็นมังกรล่ะ, งั้นพวกเราคงถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์แน่”
“ฆ่าล้างเผ่าพันธุ๋งั้นเหรอ? นายกลังของแบบนั้นด้วยเหรอ ไอ้การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์อะไรเนี่ย?”
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น, แต่…”
“มันเป็นการผจญภัยนะ, ไม่ต้องพูดยืดเยื้อแล้ว”

ความเห็นของคนในกลุ่มพุ่งเป้าไปที่การรับเควสเพียงอย่างเดียว
พวกเขาอาจจะเคยปกครองปราสาทและเมืองต่างๆมาก่อน, แต่พวกเขาทุกวันไม่เคยละทั้งความสนุกในการท้าทายสิ่งใหม่และการต่อสู้
ความทะเยอทะยานของเดมอนด์พุ่งขึ้นเรื่อยๆ

‘พวกเราจะทุ่มเททุกอย่างไปกับเควสนี้’

ปราสาทของพวกเขาในทางตอนกลางของทวีปได้ถูกยึดไป, และพวกเขาไม่สามารถที่จะทนแบกรับความอับอายใยฐานะกิลด์นักล่าแห่งผืนปฐพีได้อีกต่อไป พวกเขาต้องการทิ้งช่วงเวลาที่พวกเขาเคยมีอิทธิพลต่อทวีปเวอร์แซลล์ไปพร้อมกับความทรงจำที่ผ่านมาไว้เป็นเพียงเบื้องหลังของพวกเขา

‘ฉันคิดว่าโอกาสของฉันมาถึงแล้ว’

โอกาสที่จะเปลี่ยนทุกสิ่งทุกอย่างรอบข้างหลังจากที่ต้องกลับมาเริ่มนับหนึ่งใหม่!
ผ่านการใช้ประโยชน์จากเควสพรีสต์แห่งความตาย, พวกเขาสามารถลึกขึ้นยืนได้อีกครั้งท่ามกลางทุกสิ่งทุกอย่าง
เดมอนด์กำหมัดแน่น

“สำหรับข้าแล้ว, ข้าต้องการพลังของพรีสต์แห่งความตาย ใครก็ตามที่ขัดขวางข้า มันผู้นั้นจักต้องถูกกำจัดให้หมดสิ้น, และข้าต้องการครอบครองทวีปเวอร์แซลล์ทั้งหมดด้วยน้ำมือของข้าเพียงผู้เดียว!”

คุณได้ตอบรับเควสแล้ว

***

มีแค่เพียงพระอาทิตย์ขึ้นเท่านั้นที่บอกได้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงแล้ว, นั่นเป็นเวลาที่วีดสามารถพบผู้อาวุโสประจำหมู่บ้านในปราสาทของเจ้าเมือง

“คนแก่อย่างข้ามีอะไรต้องทำหลายอย่าง, แต่เจ้าสามารถไปวิ่งเล่นได้ทุกที่และแค่มาพบข้าในตอนนี้เท่านั้น, ว้าว”

เมื่อผู้อาวุโสประจำหมู่บ้านได้เจอวีด, เขาบ่นใส่วีดเต็มที่เลย

“จู่ๆมีนักผจญภัยมากมายต่างพากันมาที่เมืองโมราต้า…พร้อมกับจำนวนผู้อยู่อาศัยก็เพิ่มขึ้น, มีงานกองเท่าภูเขาที่ต้องทำให้เสร็จ…”

เขาจู้จี้ขี้บ่นไปเรื่อย
ความลับเฉพาะของวีดในการรักษาความสัมพันธ์ให้คงอยู่กับพวกที่บ่นทุกอย่างในโลกนี้!
เวลาเช่นนี้, คุณไม่ควรที่จะไปเพิ่มเติมเชื้อไฟให้มันมากขึ้นไปอีกด้วยการหาข้อแก้ตัว มาอ้างนู่น อ้างนี่ โทษนู่น โทษนี่ ไปเรื่อยเปื่อย

‘ไม่มีอะไรต้องพูดให้มากความ’

เข้าหูซ้ายทะลุหูขวา!
หลังจากที่จบการเทศนาอันยาวนาน, ผู้อาวุโสประจำหมู่บ้านรีบพูดออกมา

“เจ้าต้องเข้ามาจัดการดูแลบ้านเมืองและความปลอดภัยของปราชาชนชาวเมืองโมราต้า ตอนนี้ปราสาทสามารถอยู่ได้อย่างยั่งยืนแล้วล่ะ; ตอนนี้ท่านลอร์ดต้องจัดการกำหนดทิศทางความเป็นไปของบ้านเมืองและปราชาชนชาวเมืองโมราต้า งบประมาณของเมืองโมราต้าที่ยังสามารถใช้ได้ในตอนนี้มีอยู่ 39,845 เหรียญทอง

ติ๊ง!

o        คุณต้องการใช้งานฟังชั่นโหมดการบริหารบ้านเมืองในฐานะลอร์ดหรือไม่?

โหมดที่ลอร์ดสามารถเปิดใช้งานเพื่อจัดการบริหารกิจการภายในเมืองหรืออาณาจักร!
วีดตอบรับ

“ใช่”

o        หน้าจอแสดงผลจะถูกเปลี่ยนเป็นโหมดการบริหารจัดการบ้านเมือง

จากห้องว่างภายในปราสาทที่วีดสนทนาคุยกับผู้อาวุโสอยู่นั้น

ทันใดนั้นเอง, บางสิ่งได้เปลี่ยนไป
ตอนนี้, เขามีภาพโดยรวมของของพื้นที่ของเมืองโมราต้า
สิ่งที่เขามองเห็นนั้นอยู่ข้างใต้เขา, ในขณะที่เขาอยู่บนฟ้า, เป็นมุมมองของเมืองโมราต้า

“แล้วทีนี้, ฉันควรจะทำอะไรก่อนดี”

วีดมองลงไปที่เมืองโมราต้าอย่างเงียบๆ ทุกสิ่งทุกอย่างเขาสามารถมองเห็นมันได้อย่างชัดเจน, ตั้งแต่การเคลื่อนไหวของผู้คนบนท้องถนน, ตึกรามบ้านช่อง, แม้กระทั่งภูมิทัศน์(Landscape)จากกำแพงปราสาท
ถ้าเขาต้องการ, เขาสามารถเปลี่ยนมุมมองและมองดูใกล้ๆได้, กระทั่งสามารถได้ยินเสียงของผู้คนที่คุยกันอยู่ได้
โหมดการบริหารจัดการกิจการของบ้านเมืองนั้นมีให้ใช้เฉพาะผู้ที่มีตำแหน่งเป็นเจ้าเมืองเท่านั้น!

กำลังทางทหาร	22	เศรษฐกิจ	260
ศิลปวัฒนธรรม	570	เทคโนโลยี	190
การพัฒนาในเขตเมือง	97
สุขอนามัย	36	การรักษาความปลอดภัย	72%
เงินทุน	39,845 เหรียญทอง

หน้าต่างข้อความปรากฏขึ้นเพื่อแจ้งถึงสถานะปัจจุบันของเมืองโมราต้า
ตั้งแต่การก่อสร้าง, เชิงพาณิชย์(พวกการค้าขาย), กำลังทางทหาร, การปรับเปลี่ยนอัตราภาษี; ตอนนี้, ทุกอย่างอยู่ภายใต้คำสั่งของวีด

“อย่างแรกเลย, สิ่งที่เราต้องทำในตอนนี้คือการจัดการดูแลประชาชนที่ยากจนในเมืองโมราต้า, ฮึ่ม”

วีดค้นหาอาคารสิ่งปลูกสร้างที่มีความจำเป็นที่จะต้องสร้างมันขึ้นมา
ณ ตอนนี้, มีชื่อมากกว่า 300 ชื่อและรูปร่างต่างๆมากมายของอาคารหลากหลายรูปแบบปรากฏขึ้นมาให้เห็นต่อหน้าของเขา
มีตั้งแต่รายการซ่อมแซม ปรับปรุง บำรุงรักษาปราสาทของเข้าเมือง, และพวกอาคาร สิ่งปลุกสร้างจำนวนมากที่มีลักษณะเฉพาะและพิเศษสำหรับประชาชนผู้อยู่อาศัยปรากฏขึ้นมาให้เห็น
วีดมองไปที่อันที่อยู่บนสุดของรายการ, พระราชวัง, และอ่านคำอธิบายของมัน

พระราชวังของเจ้าเมือง

สุดยอดของความเลิศหรูและอลังการงานสร้าง! พระราชวังที่เหมาะสมกับตำแหน่งเจ้าเมืองเพียงคนเดียว, กระจายอำนาจของเจ้าเมืองและชื่อเสียงเกรียงไกรออกไปมากขึ้น ขณะเดียวกันความจงรักภักดีของทหารและประชาชนผู้อยู่อาศัยก็จะลดลง, ภัยคุกคามที่อาจก่อให้เกิดความขัดแย้งกับพวกที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรเพิ่มขึ้น
ค่าใช้จ่ายในการก่อสร้าง	70,000 เหรียญทอง

เมืองโมราต้าไม่ได้ขึ้นตรงกับอาณาจักรใดเลย
แม้ว่ามันเคยมีการพูดถึงดินแดนแห่งนี้ว่าครั้งหนึ่งเคยเป็นของอาณาจักรนิปเปิ้ลไฮม์, หลังจากการล่มสลายของอาณาจักร, ทุกหมู่บ้านต่างต้องพึ่งพาอาศัยตัวพวกเขาเองเพื่อที่จะมีชีวิตรอดอยู่ต่อไป
ดังนั้นแล้ว, มันจึงไม่มีความขัดแย้งเกิดขึ้นกับพวกที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักร

แต่วีดส่ายหัวของเขาไปมา

‘ฉันไม่ต้องการของพวกนี้’

สถานะของหมู่บ้านอยู่ในช่วงของการเริ่มต้นพัฒนา, มันไม่ใช่เรื่องที่ดีนักหากมีการก่อสร้างพระราชวังเพียงเพื่อตัวของเจ้าเมืองเพียงคนเดียว มันเป็นอะไรที่ฟุ่มเฟือยโดยใช่เหตุ, ขณะที่การปลูกต้นไม้บริเวณสองข้างทางตรงถนนยังดูดีกว่าเป็นไหนๆเมื่อเทียบกับพระราชวังที่เจ้าเมืองสามารถถูกแช่แข็งจนถึงแก่ความตายได้
ขณะที่การมีชีวิตอยู่อย่างเรียบง่ายในฐานะลอร์ด, เขาไม่เคยสนใจในการโอ้อวดความสุดยอดของเขา

สนามกอล์ฟเพื่อเจ้าเมืองเพียงคนเดียว

ทุกอย่างถูกดูแลโดยพวกคนใช้ ในขณะที่คุณตีกอล์ฟอย่างสบายใจ เพิ่มความสัมพันธ์อันดีกับลอร์ดคนอื่นๆและพวกขุนนาง ต้องการพื้นที่กว้างขวางเพื่อใช้เป็นสนาม, ความเกลียดชังของประชาชนจะเพิ่มขึ้น
ค่าใช้จ่ายในการก่อสร้าง	อย่างน้อย 40,000 เหรียญทอง

“อะไรวะเนี่ย..?”

สิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆสำหรับเจ้าเมือง, วีดปิดรายการพวกนั้นลงทันที
ตอนนี้, เรื่องที่สำคัญที่สุดที่ต้องทำเป็นอันดับแรก, มันมีแต่พวกอาคารต่างๆที่จำเป็นต้องก่อสร้างโดยเร็ว

***

สวรรค์ของนักผจญภัย(ร้านเหล้า/โรงเหล้า/โรงเบียร์)
สถานที่ตั้งเพียงแห่งเดียวที่มีเครื่องดื่มมากมายหลายหลายประเภทจำหน่ายในเมืองโมราต้า สถานที่ผู้คนมากมายต้องยืนรอต่อแถวเพื่อที่ว่างสำหรับเข้าไปนั่งกิน นั่งดื่ม
เพล, เมลอน, เมแพน และพวกเพื่อนคนอื่นในปาร์ตี้ด้วย, ทั้งหมดต่อแถวเข้ารอคิวเช่นกัน เพื่อที่จะเข้าไปนั่งและหาอะไรกิน
แต่,ตอนนี้พวกเขารอมาหนึ่งชั่วโมงแล้วและก็ยังคงไม่มีวี่แววว่าจะได้เข้าไปนั่งในร้านเมื่อใหร่

“เจ้าหนุ่ม, พวกข้าอยากได้ที่นั่งดื่มกันในตอนท้ายๆของวันนี้ พอจะมีที่ว่างบ้างมั้ย?”
“ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวันและคนก็เยอะมากด้วย”

ระหว่างที่พวกเขาบ่นเกี่ยวกับเรื่องที่นั่งในร้าน, พวกเขาไม่สามารถที่จะออกจากตำแหน่งของตัวเองได้เลย
ไม่มีที่อื่นอีกแล้วในเมืองโมราต้าที่ซึ่งพวกเขาสามารถสนุกไปกับการดื่มด่ำเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ถ้าหากพวกเขาออกไปจากสวรรค์ของนักผจญภัย!
ถ้ามีพวกปาร์ตี้ที่ออกล่ากันเป็นกลุ่มในทางตอนเหนือ, สถานที่แรกที่พวกเขาจะต้องแวะไปเมื่อกลับมายังเมืองโมราต้านั้นคือร้านเหล้า
ขณะที่ดื่มน้ำมะพร้าว, ไวน์ผลไม้, เบียร์และอื่นๆ, พวกสามารถผ่อนคลายความอ่อนล้าจากการล่าได้, อีกทั้งยังสามารถเจอเพื่อนของพวกเขาที่อยู่ในปาร์ตี้อื่นได้อีกด้วย

“แล้วเมื่อไหร่ข้าจะได้ที่นั่งซะที…”

แจฟฟ์กำลังบ่นพร้อมกับถอนหายใจไปพลาง
เขาค่อนข้างซีเรียสกับเรื่องยุ่งยากพวกนี้เนื่องจากว่ามันเป็นเพียงสถานที่เดียวที่พวกผู้หญิงไม่ใส่ใจเขาถ้าหากเขานั่งใกล้พวกเธอและคุยกับเธอ
แล้วทันใดนั้นเอง, หลังคาของร้านก็ถูกรื้อถอนออกไปในทันที
กำแพงที่อยู่ติดกันก็หายไปด้วย

“อะไรน่ะ?”
“เกิดอะไรขึ้น?”

พวกผู้เล่นที่กำลังกินอาหารและดื่มอยู่นั้นต่างตกใจกันราวกับว่าพวกเขาถูกฟ้าผ่าใส่
ปฏิกิริยาตอบสนองที่สมบูรณ์แบบและเป็นธรรมชาติกับสิ่งที่เกิดขึ้นในทันใด
หลังจากที่เสร็จสิ้นการรื้อในถอนผับ,  กำแพง, เสา, และฝ้าเพดานทั้งหมดต่างถูกสร้างขึ้นใหม่ในรูปแบบที่ขยายใหญ่ขึ้น
ตอนนี้มันมีที่นั่งรองรับคนได้มากถึง 2,ooo คน!
มันได้กลายเป็นสุดยอดร้านเหล้าที่มีขนาดใหญ่มาก
แล้วพวกผู้เล่นก็เข้าใจได้ในทันที

“ท่านลอร์ด”
“ลอร์ดโมราต้ากำลังทำงานดูแลกิจการภายใน!”

***

การใช้ผืนดินที่ว่างเปล่ามากมาย, วีดขยายร้านเหล้าและโรงแรม, ขณะเดียวกันก็สร้างหอประชุมจัดเลี้ยงขนาดใหญ่(Dining Hall)
ในดินแดนที่มีการจัดสรรที่ดินไว้ให้เป็นส่วนๆ, อาคารนับร้อยหลังกำลังถูกสร้างขึ้น
การรีโนเวทปรับปรุงร้านเหล้าใช้เงินไป 12,000 เหรียญทอง, โรงแรมใช้ไป 9,300 เหรียญทอง, และการกก่อสร้างหอประชุมจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ใช้เงินไป 16,000 เหรียญทอง
หน้าต่างข้อความมากมายต่างปรากฏขึ้นมาเพื่อแจ้งเตือนเกี่ยวกับสถานะของเมืองโมราต้า

o        การขยายร้านเหล้า: เศรษฐกิจ +2, การรักษาความปลอดภัย -1%

o        การขยายโรงแรม: เศรษฐกิจ +1, สุขอนามัย +3

o        พร้อมกับการก่อสร้างหอประชุมจัดเลี้ยงขนาดใหญ่: ศิลปวัฒนธรรม +3, เศรษฐกิจ +2 อีก 3 เดือนข้างหน้า, กำลังการผลิตของเมืองจะเพิ่มขึ้น 1%

กำลังทางทหาร	22	เศรษฐกิจ	265
ศิลปวัฒนธรรม	573	เทคโนโลยี	190
การพัฒนาในเขตเมือง	97
สุขอนามัย	39	การรักษาความปลอดภัย	71%
เงินทุน	2,545 เหรียญทอง

ขณะที่เขากำลังปรับปรุงเปลี่ยนแปลง, เขาสามารถมองเห็นผลที่เกิดขึ้นได้ในทันที
มันแสดงให้เห็นถึงในด้านต่างๆ เช่น สถานะปัจจุบันของกำลังทางทหาร, เศรษฐกิจ, และสุขอนามัยเพิ่มขึ้นจากการที่เขาสร้างหอประชุมจัดเลี้ยงเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งแห่งซึ่งมันค่อนข้างที่จะส่งผลกระทบในทางลบต่อผู้คนนั้นน้อยมากๆ
เมื่อการรักษาความปลอดภัยลดต่ำลง, อัตราการเกิดอาชญากรรมก็เพิ่มขึ้นเช่นเดียวกันกับปัญหาในการพัฒนาเชิงพาณิชย์

“อย่างต่อไป…”

สายตาของวีดจับจ้องไปที่ศูนย์กลางของจัตุรัส และด้วยเงิน 100 เหรียญทอง, เขาได้เปิดแผงขายของเพิ่มอีก 5 แผง

แผงขายของนี้ขายของกินเล่น ขนมขบเขี้ยว พวกของกินทั่วไป!
ถึงแม่ว้าพวกนั้นมีผลกระทบต่อด้านเศรษฐกิจเพียงน้อยนิด, พวกนั้นก็มีบทบาทที่สำคัญในการเพิ่มรายได้ของเมือง
พร้อมกับกระแสที่เกิดขึ้นจากการกระทำนี้, ศูนย์กลางของจัตุรัสต่างเกิดความโกลาหลกันอย่างยกใหญ่

“ท่านลอร์ด, ได้โปรดสร้างกิลด์เบลดมาสเตอร์ด้วย!” (ผู้แปล: ทับศัพท์เลยละกัน ดูดีกว่า ฮ่าๆ)
“ร้านนักผจญภัย…”
“ข้าหวังว่าท่านจะสร้างบ้านพักส่วนตัวและโกดังเก็บของ”
“สมาคมนักเดินทางต้องสร้างในเมืองโมราต้าด้วย!”

ทุกคนต่างพูดถึงความต้องการของตัวเองทั้งนั้น
เหมือนกับลูกนกส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกับกางแขนกางขาทั้งสองข้างเพื่อขออาหารกิน
เห็นได้ชัดว่าพวกเขารอคอยสิ่งต่างๆเหล่านี้มากแค่ไหน
ถึงแม้เจ้าเมืองจะไม่ได้เริ่มการก่อสร้าง, ประชาชนหรือสถาปนิกก็สามารถที่จะสร้างอาคารเหล่านั้นได้ตามความต้องการของพวกเขา แต่บนทวีปเวอร์แซลล์นั้น, จำนวนของสถาปนิกที่มีอยู่นั้นมีน้อยมากๆ; เพราะว่ามันไม่ง่ายเลยที่จะสร้างร้านและบ้านเรือนเพียงเพื่อที่จะขายพวกมัน
โดยปกติทั่วไปแล้วนั้น, สำหรับเจ้าเมืองแล้ว, ถ้าพวกเขาต้องการที่จะก้าวไปข้างหน้าและสร้างอาคารต่างๆตามตัวเมืองและปราสาท, นั่นหมายความว่าการพัฒนาเพื่อการสร้างเมือง
ถ้าเจ้าเมืองของปราสาทเป็นนักเวทย์ล่ะก็, เขาคงจะสร้างพวกกิลด์เวทย์มนต์และร้านเวทย์มนต์ขึ้นมามากมายตามสายการเล่นของเขา ถ้าเขาเป็นจอมเวทย์ผู้ใช้ธาตุล่ะ, ไม้และน้ำคงล้อมรอบปราสาท, พร้อมกับสร้างให้มันเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม
การพัฒนาภายใต้ที่อยู่อาศัยของลอร์ด!
ในขณะที่ได้ยินเสียงจากผู้เล่นราวกับสายลมที่ผัดผ่านม วีดก็ต้องตัดสินใจเลือก
ถึงอย่างไรก็ตาม, เงินทุนของหมู่บ้านนั้นเหลือเพียง 2,045 เหรียญทอง เท่านั้น
ถึงแม้เขาจะต้องควักเงินออกมาใช้ 100 เหรียญทองด้วยเงินส่วนตัวของเขาเอง, วีดก็ยังต้องการเอาเงินทั้งหมดไปลงทุนในเมืองโมราต้า
จนถึงตอนนี้, เงินจำนวนมากมายที่เขาใช้ไปกับการก่อสร้างนั้น เป็นเงินทุนของเมืองโมราต้าเองทั้งหมด
กระท่อม!
บ้านหลังใหม่เป็นที่ต้องการมากเพราะการขยายตัวเพิ่มขึ้นของจำนวนประชากรในเมืองโมราต้า
ต้นไม้ที่ขึ้นอยู่ตามเนินเขาและในภูเขาทั้งหมดต่างถูกตัดพร้อมกับนำมาใช้ในการสร้างกระท่อม
กระท่อมแต่ละหลังนั้นมีราคาเพียงแค่ 30 เหรียญเงิน ต่อ ครอบครัว

“ทำให้มันกลายเป็นกระท่อมในฝันไปเลย!”

วีดใช้เงินลงทุนไปประมาณ 3,000 เหรียญทอง ไปกับการตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์กว่า 10,000 ชิ้น
ผู้เล่นในเมืองโมราต้าต่างตกใจกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนี้

“โว้ว!”
“เขาบ้าไปแล้ว!”
“พวกมันเป็นแค่กระท่อมเองนะ แต่ว่ามันใหญ่มาก!”

กระท่อมปรากฏขึ้นที่ศูนย์กลางจัตุรัสด้วย
กระท่อมที่ถูกสร้างขึ้นใกล้กับบริเวณภูเขานั้นรายล้อมเรียงกันอย่างอัดแน่นไปทั่วทั้งบริเวณ
อย่างถัดไปที่วีดเลือกที่จะสร้างคือเขตการค้า
มันมีบทบาทที่คล้ายคลึงกับจุดแลกเปลี่ยนสินค้า, แต่ว่านี่มีความเป็นไปได้ในการจัดการกับระบบเชิงพาณิชย์ที่มีขนาดใหญ่ได้
เมืองโมราต้ามีการส่งออกสินค้าไปยังที่ต่างๆ, และสิ่งก่อสร้างนี้สามารถเพิ่มประสิทธิภาพในการกระจายสินค้าไปยังเมืองที่ขาดแคลนได้อีกด้วย!
โกดังสำหรับผู้ที่ทำการแลกเปลี่ยนสินค้าและเก็บสินค้า ได้ทำการขยายขนาดให้กว้างขึ้น
พวกพ่อค้าต่างตอบรับด้วยความยินดีเป็นอย่างยิ่งกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“ลอร์ดโมราต้าช่างรู้ดีจริงๆ”
“ถ้าคุณเมินไม่สนใจพวกพ่อค้าล่ะก็ การเจริญเติบโตและการพัฒนาของเมืองก็คงจะไม่ไปไหน”

เขายังนึกถึงสมาคมพ่อค้า
แม้ว่าจะมีงานหรือะไรที่ต้องทำมากมาย, พวกเขาสามารถกระจายและแบ่งค่าตอบแทนกันในหมู่พ่อค้าของสมาคมได้!
เป็นอาคารที่มีความสำคัญต่อกิลด์พ่อค้ามาก อีกทั้งยังเป็นรากฐานที่สำคัญอีกด้วย
สิ่งปลูกสร้างมากมายปรากฏขึ้นในบริเวณพื้นที่ว่างใกล้กันกับศูนย์กลางจัตุรัสเมืองโมราต้า
ร้านอาวุธ, ร้านอุปกรณ์ป้องกัน, ร้านสำหรับนักท่องเที่ยว, ร้านสำหรับนักผจญภัย, กลุ่มคนทำแผนที่, ร้านผลไม้, และรวมไปถึงร้านขายของชำด้วย ที่ถูกสร้างขึ้นมา
ตึกแถวเรียงรายถูกสร้างขึ้นบนพื้นที่ว่างของถนนในเมืองโมราต้า ทำให้เหล่าผู้เล่นต่างพากันดีอกดีใจพร้อมกับส่งเสียงร้องเชียร์ออกมา

“ฮูเร่!”
“ตอนนี้มันคงสะดวกสบายมากขึ้นแล้วล่ะ, เฮ้อ”

เมืองคู่แข่งต่างๆล้วนมีคุณภาพต่ำ ย่ำแย่ในช่วงเวลาเดียวกัน ถึงแม้จะมีการบุกเบิกครอบครองเมืองต่างๆโดยกิลด์ที่มีชื่อเสียง, ซึ่งนั่นเรียกความสนใจจากเหล่าผู้เล่นได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น, จำนวนของผู้เล่นนั้นเป็นอะไรที่เทียบกันไม่ติดเมื่อพูดถึงเมืองโมราต้า การที่สามารถซื้อไอเทมต่างๆได้จากเมืองโมราต้าทำให้พวกเขาสะดวกสบายมากขึ้น; มาจนถึงบัดนี้มันทำให้ทุกคนต่างมีความสุข
แต่นี่ยังไม่ถึงตอนจบในการก่อสร้างของวีด
แคว้งงงง!
พื้นดินส่งเสียงดังออกมา เสียงนั้นเหมือนกับเสียงฟ้าร้อง ขณะที่วัตถุดิบต่างๆ กองรวมกันบนพื้นที่ว่างถัดไปจากโรงตีเหล็ก

“อะไร, นั่นอะไรน่ะ”
“เขากำลังจะทำอะไรน่ะ?”

สำหรับสถานที่ผลิตอาวุธและอุปกรณ์ป้องกัน, โรงตีเหล็กมีพื้นที่โอ่อ่า กว้างขวาง มาก สิ่งก่อสร้างหลังนี้มีขนาดใหญ่มากถึง 5 เท่า เมื่อเทียบกับโรงตีเหล็ก กำลังถูกประกอบขึ้นบนพื้นที่ว่างตรงนั้น                                                                                                                                  สิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่มาพร้อมกับปล่องไฟขนาดมหึมา
ทันทีที่สิ่งก่อสร้างหลังนั้นสร้างเสร็จเรียบร้อย, เหล่าช่างตีเหล็กไม่อาจคลายความสงสัยได้ จึงเข้าไปสังเกตดูใกล้ๆมัน
พวกเขาเข้าไปข้างใน ทันใดนั้น พวกเขากระโดดโลดเต้นและส่งเสียงร้องไปทั่ว

“เตาไฟขนาดใหญ่!” (ผู้แปล: เตาไฟสำหรับหลอมและสกัดพวกแร่ต่างๆ )
“เตาไฟที่สามารถสกัดเหล็กคุณภาพสูงจากแร่เหล็ก!”

ถ้าไม่มีเตาไฟขนาดใหญ่, มีเพียงแค่ช่างตีเหล็กที่เชี่ยวชาญ มีทักษะสูงเท่านั้นจึงจะสามารถสกัดเอาเหล็กออกมาได้, และถึงจะอย่างนั้น, มันก็ต้องใช้เวลามากพอสมควร เพราะเหตุผลนี้, ถ้าพวกเขาต้องการที่จะปั้น สร้าง หรือหล่อสิ่งที่พวกเขาต้องการ, พวกเขาจึงต้องหลอมละลายดาบและอุปกรณ์ป้องกันเป็นจำนวนมากมายมหาศาลเพื่อที่จะทำสิ่งเหล่านั้นให้ได้
แต่ตอนนี้, เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาได้แร่เหล็กจากการล่า, พวกเขาสามารถที่จะมาที่นี่เพื่อใช้เตาไฟขนาดใหญ่นี้และพวกเขาสามารถที่จะสกัดเอาเหล็กที่มีความบริสุทธิ์สูงจากมันได้ทันที
ถ้าปริมาณของเหล็กเพิ่มมากขึ้น, ช่างตีเหล็กสามารถที่จะดึงเอาประสิทธิภาพที่มีมาใช้ในการสร้างอาวุธพร้อมกับปรับปรุงคุณภาพของมันไปด้วย, พร้อมกันนี้ยังสามารถเพิ่มปริมาณการผลิตให้มากขึ้นได้อีกด้วย
นี่เป็นสิ่งจำเป็นที่พวกช่างสกัดต้องการมากที่สุด!
ถึงแม้มันต้องใช้เงินถึง 50,000 เหรียญทอง, วีดก็ไม่ได้ลังเลยแม้แต่น้อยที่จะต้องใช้เงินจำนวนนี้
เพราะการที่มีช่างตีเหล็กและช่างทำอัญมณี(ช่างเจียระไนอัญมณี)ล้นทะลักมาใช้งานมันมากขึ้น, มันก็จะทำให้การผลิตพวกอาวุธและอุปกรณ์ป้องกันนั้นเพิ่มมากขึ้นด้วยเช่นกัน, ไม่ต้องพูดอะไรมาก รายได้จากภาษีก็จะไหลทะลักเข้ามาพร้อมกับพวกเขา!
สำหรับพวกผู้เล่นที่ยังไม่รู้สึก หรือ เอะใจ, ข้างนอกของหมู่บ้านโมราต้า, มีโครงการการก่อสร้างกำลังดำเนินงานอยู่
เหมืองแร่เหล็ก, เหมืองแร่ทองแดง, และเหมืองแร่เงิน เมื่อครั้งในอดีตที่ผ่านมา เหมืองแร่เหล่านี้ครั้งหนึ่งเคยเป็นของอาณาจักรนิปเปิ้ลไฮม์มาก่อน!
วีดพยายามที่จะเปลี่ยนแปลงพวกเหมืองที่ถูกทิ้งร้างเอาไว้

เขาซ่อมแซมระบบอุโมงค์ขึ้นมาอีกครั้ง(ผู้แปล: ระบบอุโมงค์ที่ภายในมีจุดขุด ทางเข้า-ออก รางรถสำหรับขนย้ายและบรรทุกแร่); พวกคนในหมู่บ้านบางคนก็ได้ย้ายไปบริเวณนั้นพร้อมกับถือพลั่วและอุปกรณ์ต่างๆที่ใช้ในการขุดหาแร่ พาลาดินจากวิหารเฟรย่าห์ก็เข้ามาร่วมกับพวกคนในหมู่บ้านด้วย เพื่อออกล่าพวกมอนสเตอร์ที่กบดานซ่อนอยู่ในเหมืองที่ถูกทิ้งร้างเหล่านั้น

“เขาห่างเหินจากเมืองโมราต้ามาพอสมควร, ในที่สุด เขาก็กลับมาพร้อมกับความคิดในฐานะลอร์ด”
“ฉันเดาว่าตอนนี้พวกเรากำลังพัฒนาไปทีละก้าว ทีละขั้น”

ตอนนี้เหล่าผู้เล่นมีสีหน้าที่ยิ้มแย้ม มีความสุข
แต่การเปลี่ยนแปลงยังไม่หยุดเพียงเท่านี้
แคว้งงงงง!
เวลานี้ก็ด้วย,กองวัตถุดิบกำลังปรากฏขึ้นตรงพื้นที่ว่างที่อื่นอีก
ต้นวัชพืชเขียวชอุ่มที่ขึ้นอยู่ตรงนั้นถูกจัดการ หายไปภายในพริบตา พร้อมกับการก่อตั้งกิลด์ขึ้นมาอีกแห่ง
กิลด์ช่างตัดเย็บ!
มีช่างตัดเย็บจำนวนที่ยังห่างไกลจากการเรียนรู้และพัฒนาทักษะของพวกเขา และพวกเขาสามารถใช้ข้อได้เปรียบของทักษะสิ่งทอและเครื่องหนังขั้นสูงของเมืองโมราต้าได้
ในขณะที่พวกเขากำลังเรียนรู้ ฝึกพัฒนาทักษะ, กิลด์ต่างๆถูกสร้างขึ้นเพื่อช่วยเหลือพวกเขาในเรื่องเหล่านั้น
กิลด์เกษตรกรและแท่นบูชาของวิหารเฟรย่าห์ก็ถูกสร้างขึ้นด้วยเช่นกัน
ถ้าการบูชาของพวกเขาเกินกว่าสิ่งที่พวกเขาร้องขอ, คำสาปก็จะถูกชำระล้างออกไป อีกทั้งค่าความโชคดียังเพิ่มขึ้นชั่วคราวด้วย
ขณะที่พวกนักบวชจากวิหารเฟรย่าห์ต่างชื่นชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น; พวกเคลริค, พรีสต์, และนักผจญภัย ต่างเฝ้ารอสิ่งก่อสร้างนี้อย่างกระตือรือร้น กระวนกระวาย และร้อนใจ

“แม้กระทั่ง แท่นบูชาด้วย! นี่มันสุดยอดมากๆ”
“การออกล่าในเมืองโมราต้านี่ช่างดีจริงๆ”

กิลด์เบลดมาสเตอร์ก็ถูกสร้างขึ้นด้วย

“ท่านลอ์ดต้องใช้เงินอีกเล็กน้อย”

กิลด์โจรก็ถูกก่อตั้งขึ้นมา

“ท่านลอร์ดคงบ้าไปแล้วแน่ๆ, เขาเพิ่งโยนเงินจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง”

เหล่าผู้เล่นที่อยู่ในหมู่บ้านต่างพากันส่งเสียงร้องเชียร์
มันไม่ใช่หมู่บ้านของพวกเขา, แต่เป็นสถานที่ ที่พวกเขาอยู่ระหว่างการผจญภัยไปด้วย ได้มีการพัฒนามากขึ้น ซึ่งนั่นทำให้พวกเขาสะดวกมากขึ้น
กิลด์นักรบก็ปรากฏขึ้นโดยที่พวกเขาก็ไม่รู้ในขณะที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่
กิลด์นักดนตรี, กิลด์นักธนู, กิลด์นักฆ่า, กิลด์กังฟูมาสเตอร์, กิลด์ผู้ใช้กำปั้น
กิลด์ของนักเวทย์ในแต่ละสายยังไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพราะแต่ละสายนั้นใช้เงินถึง 40,000 เหรียญทองเลยทีเดียว                               อย่างไรก็ตาม, กิลด์สายต่อสู้พื้นฐานต่างๆ ซึ่งเกือบจะทั้งหมด ได้ถูกสร้างชึ้นมา
เงินจำนวนมหาศาลที่วีดเก็บออมไว้ได้ถูกนำมาใช้ในการลงทุนของหมู่บ้าน
ไอเทมวัตถุดิบทั้งหมดที่เขาได้มาจากโทเดียมมีมูลค่าถึง 340,000 เหรียญทอง ซึ่งได้มาจากการที่เขาเปลี่ยนมันให้กลายเป็นอุปกรณ์สวมใส่ต่างๆจากทักษะช่างตัดเย็บและช่างตีเหล็กของเขา
และเพชรที่เขาได้รับมาจากการสร้างรูปปั้น ได้ถูกนำไปประเมินราคาที่ 145,000 เหรียญทอง
รวมกันแล้ว เขามีเงินประมาณ 485,000 เหรียญทอง

ขณะที่เงินที่ได้จากพวกที่เขารับมาร่วมงานในการสร้างรูปปั้นพร้อมกับการขายข้าวต้มไปด้วยนั้นมีมากถึง 150,000 เหรียญทอง, ค่าใช้จ่ายในการก่อสร้างรูปปั้นใช้ไป 160,000 เหรียญทอง, ซึ่งนั่นทำให้เขาถึงกับขาดทุนเลยทีเดียว แต่ก็ยัง, มีเงินที่ได้มาจากการล่า, รวมกับเงินที่เขามีอยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว จึงทำให้มีเงินมากกว่า 500,000 เหรียญทอง
ติ๊ง!

เกิดการพัฒนาขึ้นภายในเมืองโมราต้า

โมราต้าได้อธิบายเกี่ยวกับมันอย่างเด่นชัดว่าเป็นพื้นที่ของอดีตอาณาจักรนิปเปิ้ลไฮม์! ศิลปวัฒนธรรมค่อยๆเบ่งบานอย่างช้าๆและมั่นคงเช่นเดียวกับความศรัทธา สถานที่ซึ่งด้อยพัฒนาในด้านเศรษฐกิจ, เงินจำนวนมากถูกใช้ไปกับการลงทุน ผู้อยู่อาศัยของเมืองโมราต้า, ได้รับการสั่งสอนจากเทพธิดาเฟรย่าห์, เพื่อที่พวกเขาจะได้พยายามมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น กำลังการผลิตจะเพิ่มขึ้นอีก 45% เป็นเวลา 2 เดือน จากการที่มีการขยายอาณาเขตและการพัฒนาของเมืองโมราต้า, มันกำลังเคลื่อนไปข้างหน้าเข้าสู่การเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่มากขึ้น พร้อมกับการพัฒนา, ทำให้มีประชากรอพยพย้ายถิ่นฐานเพิ่มมากขึ้น จำนวนประชากรผู้อยู่อาศัยเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว, แต่จนกว่าที่พวกเขาจะมีงานทำ, การรักษาความปลอดภัยจะลดลงและเงินทุนจะถูกใช้ไปเพื่อการสนับสนุนพวกเขา มีความต้องการอาหารมากขึ้นเนื่องจากจำนวนที่เพิ่มขึ้นของผู้อยู่อาศัย, แต่ในขณะเดียวกัน, ความใกล้ชิดสนิทสนมของชาวเมืองก็เพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน ตามมาด้วยการปรับปรุงปราสาทของเจ้าเมือง, ผู้ที่สามารถใช้ความเป็นผู้นำในการบริหารจัดการบ้านเมืองให้มีอิทธิพลต่อเขตอื่นๆ ผ่านทางการทูตในนามของเมืองโมราต้า
กำลังทางทหาร	22	เศรษฐกิจ	297
ศิลปวัฒนธรรม	579	เทคโนโลยี	196
การพัฒนาในเขตเมือง	108
สุขอนามัย	42	การรักษาความปลอดภัย	68%
เงินทุน	79,014 เหรียญทอง

วีดยังไม่ออกจากโหมดการบริหารจัดการบ้านเมือง
ในขณะที่ยังมีสิ่งก่อสร้างจำเป็นมากมายเหลืออยู่

“ยังมีเหมืองที่สามารถใช้งานได้ถึง 12 แห่ง…”
เพื่อที่จะดำเนินการฟื้นฟูและปรับปรุงเหมืองเพื่อนำมาใช้งาน เหมืองหนึ่งแห่งต้องใช้เงินถึง 50,000 เหรียญทอง
โมราต้าไม่ได้มีเงินเพียงพอที่จะปรับปรุงเหมืองได้ถึง 12 แห่ง, แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่มันสามารถเริ่มการขุดเอาแร่ออกมาได้, มันจะทำให้มูลค่าของแร่ทุกชนิดนั้นตกลงมากจนถึงขึ้นที่ว่าอาจะทำให้ตลาดขายแร่นั้นพังทลายลงมาได้และทำให้แร่นั้นกลายเป็นของทิ้งขว้าง
ต่อมาสุขอนามัยของประชาชน, เมื่อเทียบกับการที่มูลค่าของแร่ลดลงแล้วนั้น, ประชาชนที่กำลังทำฟาร์มอยู่; และผู้คนที่อยู่ตามพื้นที่ต่างๆ, ประสิทธิภาพในการทำงานของพวกเขาจะลดลงอันเนื่องมาจากการทำเหมืองแร่ของพวกเขานั้นส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและธรรมชาติรอบข้าง
กำลังการผลิตวัตถุดิบต่างๆ, ความแข็งแกร่งของเศรษฐกิจ, และ ขุมกำลังทางทหาร ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นทรัพยากรที่สำคัญเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งประกอบไปด้วยประชาชน ผู้อยู่อาศัยในโมราต้า
ถ้าเกิดมีเหมืองแร่มิทธริลหรือเหมืองหินมานาล่ะก็, พวกเขาจะขุดมันทันทีโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆเลยทั้งสิ้น, แต่ช่างโชคไม่ดีเสียจริง, ที่วัตถุดิบระดับสูงเหล่านั้นไม่ได้มีอยู่ในโมราต้า หรือพวกเขาอาจจะยังหามันไม่เจอ
แต่พวกเขาก็ยังโชคดีอยู่ที่พวกเขาสามารถหางาช้างได้
ขณะที่เขาสำรวจรอบดินแดนโมราต้า, ทุ่งหญ้าเขียวขจีทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเมือง, วีดเจอเข้ากับฝูงช้างขนาดใหญ่ ถ้าพวกเขาได้รับอนุญาตให้ล่าช้างพวกนี้ได้, พวกเขาก็จะได้รับงาช้างคุณภาพสูง (ผู้แปล: งง ตรงที่ว่าใครอนุญาตกันแน่ ในเมื่อเอ็งมีอำนาจอยู่คนเดียว - -...)
งาช้าง ถูกเรียกว่า เป็น ‘อัญมณีของสิ่งมีชีวิต’

“สงสัยต้องจับมันเท่าที่จำเป็นซะแล้ว”

ตอนนี้ถึงเวลาที่ต้องไปดูแลพวกทหาร
โมราต้ายังมีระยะเวลาเหลืออยู่อีก 7 เดือน ที่จะได้รับการคุ้มครองจากวิหารแห่งเฟรย่าห์, แต่พวกทหารต้องใช้เวลานานเพื่อที่จะฝึกฝนจนมีพละกำลังและความเก่งกาจ

“เราต้องประกาศรับสมัครทหารประมาณ 100 นาย และ อัศวินอีก 10 คน

สถานีรับสมัครและสนามฝึกซ้อมถูกสร้างขึ้นเพื่อรับสมัครทหารและเพื่อฝึกสอนพื้นฐานต่างให้กับพวกเขา
มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีสิ่งอำนวยความสะดวกในการฝึกซ้อมที่เหมาะสมกับพวกอัศวิน, ดังนั้นเขาจึงได้สั่งให้พวกอัศวินที่เขาจ้างมาออกไปผจญภัยเสี่ยงกับโลกภายนอก
วีดจัดการกับกำลังทางทหารเรียบร้อยแล้ว
หากพูดถึงพวกหัวหน้ากิลด์อื่นๆ พวกนั้นเป็นผู้นำของเหล่าผู้เล่นในแต่ละกลุ่ม อย่างไรก็ตาม, มันแตกต่างจากพวกเจ้าเมือง ที่เป็นเจ้าของเมืองหรือปราสาท  แทนที่จะใช้เงินเพื่อพัฒนาเมือง, แต่กลับใช้เงินเพื่อครอบครองกองทัพเป็นของตัวเอง

***

มันเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่เหล่าผู้เล่นในโมราต้าส่งเสียงร้องตะโกนพร้อมกับเชียร์ไปด้วยเมื่อเมืองมีการพัฒนาเกิดขึ้น
ผู้เล่นที่อยู่ท่ามกลางแสงเหล่านั้น ปรากฏตัวขึ้นที่ศูนย์กลางจัตุรัส

“อ้า!”
“นี่น่ะหรือวิธีการเคลื่อนไหวร่างกายของฉัน?”
“นี่คือรอยัล โร้ด!”

พวกเขาคือผู้เล่นใหม่ทั้งหมด
โมราต้าได้กลายมาเป็นสถานที่ที่ผู้เล่นใหม่สามารถเริ่มต้นที่นี่ได้

“นี่น่ะหรือทางเหนือ?”
“ว้าว! ที่นี่คือหมู่บ้านทางเหนือสินะ มันเป็นอย่างนี้นี่เอง”

พวกผู้เล่นถูกนำมาโดยลำแสง ต่างทยอยกันปรากฏขึ้น
ที่นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเดียวสำหรับผู้เล่นใหม่ในทางเหนือ
จำนวนผู้เล่นมากมายมหาศาลที่เห็นหมู่บ้านโมราต้าเป็นที่เริ่มต้น ต่างพากันเลือกมายังสถานที่แห่งนี้

“อูหว่ะ!!!!”
“พวกเด็กใหม่”

ท่ามกลางการปรากฏขึ้นของเหล่าผู้เริ่มต้น, พวกผู้เล่นทั่วไปที่เคยรู้สึกโดดเดี่ยวและสิ้นหวังกลับมาดูมีชีวิตชีวามากกว่าเดิม
ถึงแม้พวกเขาจะเป็นเพียงแค่ผู้เล่นใหม่เท่านั้น, คุณค่าของพวกเขานั้นช่างมากมายยิ่งนัก
ขณะที่พวกเขาออกล่าพวกสุนัขจิ้งจอก, กวาง, กระต่าย และตัวอะไรก็ตามที่คล้ายๆกันนี้, พวกเขาสามารถที่จะจัดการงานต่างๆในเมืองได้พร้อมกับพวกเนื้อสัตว์และหนังสัตว์ที่เขาพวกเขาได้เก็บไว้
ถึงมันจะไม่ได้ใกล้เคียงกับพวกผู้เล่นระดับสูงเท่าไหร่นัก พวกผู้เล่นระดับสูงมักจะออกล่าเอาเนื้อและหนังสัตว์มาใช้ในการผลิตอุปกรณ์ต่างๆ, แต่พวกผู้เล่นใหม่สามารถที่จะนำวัตถุดิบเหล่านี้มาขายเป็นเงินได้ ซึ่งนั่นจะทำให้พวกเขาสามารถซื้ออาวุธและของอื่นๆได้
พวกเขาเป็นพลังที่ช่วยในการจัดหาอาหารให้มีปริมาณมากขึ้นและพวกวัตถุดิบสำหรับใช้ในการสร้างอาวุธและอุปกรณ์ป้องกันต่างๆให้กับเมือง
ไม่ว่ามันจะเป็นเศษไม้, แร่ก้อนเล็กๆ, หรือสมุนไพรราคาถูก, พวกเขาเป็นแรงขับเคลื่อนในการพัฒนาเมืองอีกทั้งยังเป็นผู้เล่นใหม่ที่คอยหาของมาขายเท่าที่พวกเขาจะหามาได้
ซึ่งนี่ทำให้เป็นการง่ายสำหรับพวกพ่อค้าและพวกอาชีพสายการผลิตประหยัดเวลาในการหาวัตถุดิบพื้นฐานเหล่านี้, และยังทำให้พวกเขาสะดวกสบายในการสร้างและผลิตของออกมาขายได้มากขึ้นอีกด้วย
ถึงแม้ว่ามันไม่มีสถานที่ที่พวกผู้เล่นใหม่จะได้รับการช่วยเหลือในทันที,  ลานจัดงานประลองต่อสู้ของแต่ละสาขาอาชีพได้กลายมาเป็นร้านสะดวกซื้อที่ขายของมากมายหลากหลายชนิดสำหรับพวกผู้เล่นใหม่ ไม่ว่าจะเป็นอาวุธและอุปกรณ์ป้องกัน ที่เหล่าผู้เล่นใหม่สามารถนำไปใช้ได้
พวกผู้เล่นใหม่รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับการต้อนรับขณะที่พวกเคลริค, พรีสต์, และอัศวิน จะได้รับ แต้มเกียรติยศ, ความศรัทธา, ความจงรักภักดี เมื่อพวกเขาได้หยิบยื่นความช่วยเหลือ

***

คัง จิน-ชอย รู้สึกเป็นกังวลใจอย่างมากในขณะที่เขากำลังดูบอร์ดของรอยัล โร้ดแบบผ่านๆ

“อย่างนี้โอเคแล้วหรือ? ปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้จะดีเหรอ?”

บนทวีปเวอร์แซลล์, เขารู้จักกันในนามพ่อค้าเมแพน, และยังประสบความสำเร็จในการทำธุรกิจบ้างพอประมาณ
แต่เขารู้สึกหดหู่ใจเป็นอย่างมาก ซึ่งในขณะเดียวกันนั้นเองความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในจิตใจของเขาก็เอาชนะตัวตนของเขาไปได้

“แม้กระทั่งพวกผู้เล่นใหม่ก็มายังโมราต้า…”

บนกระดานสาธารณะ, เขาสามารถเห็นหัวข้อต่างๆปรากฏขึ้นมาเรื่อยๆตามหมวดหมู่นั้นๆ

- ข้อมูลการเกิดบริเวณแถบชายแดนของหมู่บ้านทางเหนือ

- ผู้เล่นใหม่, เริ่มต้นที่เมืองโมราต้า

- แผนที่พื้นฐานของเมืองโมราต้า, และข้อมูลของอาคารสิ่งปลูกสร้างต่างๆ และเควสพื้นฐาน

- พื้นที่ล่ามากมาย โปรดทราบว่าถึงแม้ข้อมูลที่ได้มานั้น จะมีความเสี่ยงอยู่, การล่าในโมราต้าคือโอกาสที่จะได้ผจญภัย

ข้อมูลเกี่ยวกับโมราต้าถูกรวบรวมไว้ในบอร์ด
ปฏิกิริยาของผู้เล่น ต่างกระตือรือร้นไปกับมันด้วย

- เพิ่งเริ่มเล่นรอยัล โร้ด ได้เมื่อกี้นี้เอง, โมราต้ามันดีขนาดนั้นเลยหรือ?

- ฉันสร้างตัวละครที่โมราต้า ฉันกำลังคิดว่าจะเป็นแชมเปี้ยนล่ะ หาคนเล่นไปด้วยกัน

- ฉัน!

- ลักษณะที่แท้จริงของเฟรย่าห์เป็นยังไงเหรอ?

- ฉันได้ยินมาว่าถ้าคุณไปที่โมราต้า, พวกเขาจะให้ข้าวต้มกับคุณฟรีๆเลย…

คำถามและคำตอบมากมายปรากฏขึ้นแบบทันดีทันใด มีคนจำนวนมากที่สนใจและต้องการไปยังโมราต้า
เมืองที่เป็นศูนย์กลางของทางเหนือ ครอบคลุมทุกอย่างทั้งหมดทางเหนือ ไม่ว่าจะเป็นการแลกเปลี่ยนสินค้า, การออกล่า, และการทำภารกิจ!
มันยังเป็นเมืองเล็กๆที่มีการพัฒนาเป็นไปอย่างช้าๆ, แต่ก็ยังเป็นสถานที่ ที่ผู้คนต่างต้องการเริ่มเล่นที่นี่ โมราต้า!
คัง จิน-ชอย กำลังไว้อาลัยอยู่

“พวกวิญญาณที่น่าสงสารเหล่านี้กำลังอพยพเดินทางไปโมราต้า”

โรงตีเหล็ก, ร้านเหล้า, ศูนย์และเปลี่ยนสินค้า และ อื่นๆอีกมากมายซึ่งถูกก่อตั้งขึ้นโดยวีด หมายความว่าราคาของมันนั้นถูกมาก
ที่โรงตีเหล็กขนาดใหญ่, ประชาชนที่มีอาชีพเป็นช่างตีเหล็กนั้น ปกติแล้วจะถูกว่าจ้างให้ผลิตของต่างๆ ถ้าพวกเขาสามารถเพิ่มกำลังการผลิตสินค้าที่มีคุณภาพดีได้อย่างต่อเนื่อง, ทักษะต่างๆของพวกเขาก็จะได้รับการพัฒนามากยิ่งขึ้นไปอีกซึ่งจะส่งผลให้สินค้าที่ออกมานั้นมีคุณภาพที่ดีขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเป็นเช่นนี้, เจ้าเมืองที่เป็นผู้สร้างสิ่งก่อสร้างต่างๆเหล่านี้ ก็จะได้รับส่วนแบ่งในแต่ละอาคารสถานที่ ที่สามารถทำกำไรได้
ราคาของในร้านเหล้านั้นยากจะที่เรียกได้ว่าเป็นราคาที่ยุติธรรมแล้ว, ขณะที่ราคาของห้องพักในโรงแรมนั้นก็มีราคาเฉพาะตัวของมันเอง
ในเมืองก็เช่นกัน เป็นสถานที่ ที่น่ายินดีสำหรับเหล่าผู้เล่นใหม่ผู้น่าสงสารและสามารถทำให้พวกเขาสงบจิตสงบใจได้, มันเป็นช่วงรอยต่อที่ร้ายแรงซึ่งนั่นสามารถหลอกล่อให้พวกเขามาเริ่มเล่นที่โมราต้า
ราวกับว่าจะมีพายุเกิดขึ้นได้ทุกเวลา, ดังนั้น อนาคตของพวกเขาจะถูกนำไปใช้ในการแสวงหาผลประโยชน์!

“ฉันคงปล่อยให้พวกเขาไปไม่ได้เด็ดขาด!”

คัง จิน-ชอย ตัดสินอย่างแน่วแน่
มันไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่นักสำหรับเขาถ้าหากโมราต้ามีการพัฒนามากขึ้น  ในฐานะพ่อค้าที่ลงทุนที่นั่นและที่นี่ในโมราต้า, มันจะมีแต่เพิ่มรายได้ให้กับเขามากยิ่งขึ้นไปอีก
เขาเขียนมันลงไป พร้อมกันนี้เขาได้เตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วถึงสิ่งที่จะตามมา

หัวข้อ: ผู้เล่นใหม่, อย่าเริ่มเล่นที่โมราต้าโดยเด็ดขาด

พวกคุณทั้งหมดเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว โมราต้าเป็นสถานที่ ที่เรียกได้ว่าเป็นรังของปีศาจ แถบชายแดนของเมืองนั้นเล็กมาก, และถ้าคุณออกไปจากที่นั่น, คุณจะเจอกับพวกมอนสเตอร์มากมายจนไม่สามารถนับได้เลย หอคอยแสง หรือ รูปปั้นเทพธิดางั้นหรอ? อย่าคาดหวังจากมันมากนักเลย ถ้าคุณเกิดคุณเห็นพวกมันทุกวัน, ในไม่ช้าคุณก็จะเบื่อมัน และตอนนี้, ถึงแม้ราคาสินค้าต่างๆจะยังอยู่ในระดับที่กลางๆหรือค่อนข้างต่ำ, แต่ต่อไปไม่นาน, เจ้าเมืองจะต้องขึ้นภาษีอีกแน่นอน; ดังนั้นแล้ว, จงอย่ามาที่โมราต้า

“เท่านี้ก็เรียบร้อย”

เขากังวลใจมากกับบทความที่เขาเขียนมันลงไป, แต่ในไม่ช้า, คอมเม้นท์วาจาหยาบคาย ร้ายแรงมากมายต่างปรากฏขึ้นมาให้เห็นจนเต็มล้นหน้าจอ

- พวกคนที่อยู่แถวนี้ไม่ต้องเป็นห่วงฉันนะ, แต่ว่าคุณจะพยายามล่าอย่างสบายใจในโมราต้าอย่างนั้นเหรอ?

- โพสต์นี้เขียนโดยคน, มันต้องเป็นเพราะว่าเขาโดนเงินฟาดหัวจากพวกลอร์ดที่อยู่ในตอนกลางของทวีปมาแน่ๆเลย

- เขาต้องเป็นลอร์ดพวกนั้นแน่ๆ! พวกหัวแข็งหรือหัวหน้าหมู่บ้านเล็กๆ อะไรทำนองนั้น!

- เหมือนพวกมือใหม่เลยว่ะ พยายามที่จะใส่ร่ายป้ายสีให้คนอื่น พวกคนที่รู้เกี่ยวกับรอยัล โร้ดเพียงแค่เพียงเล็กน้อย ยังเข้าใจเลยว่า การที่พวกผู้เล่นใหม่เริ่มเล่นที่โมราต้านั้น จะได้ประโยชน์มากแค่ไหน

- ฉันต้องบอกให้คุณรู้มั้ย? รูปแกะสลักกระจายไปทั่วทุกพื้นที่, พื้นที่ออกล่า, พวกผู้เล่นเลเวลสูง, ไม่มีใครเลยที่ไม่ได้เควส จำคำพูดของฉันไว้ให้ดีนะ มันมีค่าแน่นอน, โมราต้าคือสถานที่แห่งความหวังและเป็นดั่งสรวงสวรรค์

- ไสหัวไปซะ!

“คึเฮื้อก!”

คัง จิน-ชอยจับหน้าอกที่กำลังเต้นรัว
ตั้งแต่ที่เขาอ่านคอมเม้นท์ด้านลบเพียงอย่างเดียว ณ เวลานี้ ในชีวิตจริง, ภายนอกเขาดูไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย
ถึงแม้เขาจะโดนถล่มยับขนดนี้, มันมีบางอย่างที่แปลกมากๆเกิดขึ้น
นอกจาก คัง จิน-ชอย แล้ว, ยังมีบทความต่างๆจากคนอื่นที่พยายามบั่นทอนกำลังใจของเหล่าผู้เล่น ที่พยายามจะเริ่มต้นที่โมราต้า หรือกำลังมาที่โมราต้า
มันเป็นโพสต์ที่ไม่มีทางเป็นไปได้เลยหากพวกเขาไม่รู้อะไรเลยสักนิดเกี่ยวกับวีด!
แต่บทความเหล่านั้นก็ปรากฏขึ้น, พวกเขาโดนกระหน่ำอย่างหนักหน่วงด้วยคอมเม้นท์ในด้านลบ
มันมากมายซะจนพวกเขาทนไม่ไหว พวกเขาจึงจำเป็นต้องลบข้อความเหล่านั้นออกพร้อมกับคำแก้ตัวของพวกเขา; ว่าที่พวกเขาทำไปนั้นเป็นเพราะ พวกเขาคืออริศัตรูกัน เป็นคู่รักคู่แค้นกัน

“อ้า”

ความจริงปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา
มันไม่ได้มีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นที่มีความรู้สึกผิดชอบชั่วดี, แต่ เพล, เมล่อน, และคนอื่นๆ ต่างก็มีความเห็นแบบเดียวกัน
พวกเขาก็ด้วย, พยายามที่จะเป็นผู้ไถ่บาป ปลดปล่อยดวงวิญญาณผู้โชคร้าย ให้รอดพ้นจากเงื้อมมือของจอมมาร แต่ก็ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนกระแสชะตากรรมของดวงวิญญาณเหล่านั้นได้
พวกเขาแทบจะไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ในตอนนี้ได้เลย
การที่จะต้องเผชิญหน้ากับโมราต้า, พวกเขาต้องเจอกับเหล่าผู้เล่นซะก่อน!
นั่นหมายความว่าความชั่วร้ายเป็นผู้กำชัยเหนือพวกเขา
โลกนี้ถูกครอบงำโดยความมุ่งร้าย
และยืนหยัดเคียงข้างการกระทำอันแสนร้ายกาจของวีด!

ที่มา: http://lmstranslation.blogspot.co.il/p/1307nov-8.html