เล่ม 30 ตอนที่ 8 บทเพลงแด่บาฮาม็อร์ก แปลโดย Spicygorhot

วีดได้รับการช่วยเหลือจากยูรินในการเดินทางไปที่เมืองหลวงของอาณาจักรอาเพ่น, แอนทาโรซ่า

 “มีแต่เศษซากอาคารพังๆ กระจายอยู่เต็มไปหมดเลยแหะ”

ร่องรอยโบราณสถานแห่งนี้มีอายุมากกว่า 1000 ปี! 

สิ่งปลูกสร้างบางแห่งเหลือแค่ฝ้าเพดานพังๆ บางแห่งหายไปทั้งหลัง 

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะคาดเดารูปร่างของพวกมัน.

มันไม่เหลือสักที่ที่ไม่โดนแตะต้อง

พื้นที่ใหญ่ๆบางพื้นที่ก็มีพวกมอนสเตอร์อยู่เต็มไปหมด.มีทั้งหมาป่าอ่อนๆไปจนถึงมอนสเตอร์ระดับบอสเลเวล 520. มันเป็นที่อยู่ของมอนสเตอร์หลากหลายเผ่าพันธุ์ที่สามารถพบเจอได้

ความมั่งคั่งอันยิ่งใหญ่ของพระราชวังได้หายไปจากการที่เหล่านักผจญภัยต่างมาขุดคุ้ยสมบัติที่นี่พร้อมทั้งลากมอนสเตอร์มากมายมายังสถานที่แห่งนี้. มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหาความสวยงามจากที่แห่งนี้ตั้งแต่อดีตกาล

มอนสเตอร์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ใต้ดินในแอนทาโรซ่า. พวกมันสร้างรังในท่อน้ำทิ้งอันซับซ้อนและโผล่ขึ้นมาบนผืนดินเมื่อถึงยามพลบค่ำ.

แอนทาโรซ่านั้นใหญ่กว่าโมราต้าและอาณาจักรอาเพ่นทั้งหมดและมีการต่อสู้ระหว่างมอนสเตอร์ตลอดทุกคืน.แม้แต่พวกผู้เล่นระดับสูงในการจัดอันดับยังไม่เสี่ยงที่จะล่ามอนสเตอร์ที่นี่. กิลด์ที่มีชื่อเสียงอันโด่งดังทั้งหลายก็ไม่น่าจะรับมือกับพวกมอนสเตอร์ที่ออกมาเดินเตร็ดเตร่ตอนกลางคืน.

มีมอนสเตอร์หลายแสนตัวอยู่ข้างล่างสถานที่นี้. นักผจญภัยหลายคนเข้ามาเพื่อตอบสนองความอยากรู้ของพวกเขาและจบชีวิตลงที่นี่.

แอนทาโรซ่าเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรอาเพ่นแต่มันก็เป็นความฝันของเหล่านักล่าสมบัติที่อาจจะพบกับขุมสมบัติ ถ้าพวกเขาขุดหาสมบัติที่บ้านของขุนนาง พวกเขาอาจจะพบกับแร่อันมีค่า อุปกรณ์แพงๆ หรือ อัญมณี ก็เป็นได้. ทุกอาณาจักรต่างก็ต้องการที่จะได้สมบัติพวกนี้และถ้ามีใครนำไปให้องค์ราชา พวกเขาอาจจะได้เลื่อนขั้นเป็นเจ้าเมืองเลยก็ได้ และถ้าพวกเขาได้รับไอเท็มพวกเขาสามารถใส่มันได้ ทำให้มีนักล่าสมบัติหลายคนปรารถนาเพื่อมาเสี่ยงโชค

ซากปรักหักพังแถวแม่น้ำเป็นที่ตั้งของโรงเตี๊ยมใกล้กับแม่น้ำใหญ่ที่ตัดผ่านแอนทาโรซ่า. มีแขกไปที่นั่นเพื่อรับภารกิจหรือหาสมบัติ. ที่พักดีๆจำเป็นต่อการค้นหาในเมืองแอนทาโรซ่า.

 “ฮือฮือ ผมมาที่นี่ได้สามวันยังไม่เจออะไรดีๆเลย’’

 “คุณไบซุล,อย่าเศร้าเลยมาดื่มเหล้ากันดีกว่า”

 “หย้า สดชื่นจริงๆ! ข้ากำลังตามหาคฤหาสน์ไฮเดียมแต่ข้าไม่สามารถหาที่ตั้งของมันพบ ข้าได้ลองขุดไปแล้ว 5 จุด แต่มันก็ว่างเปล่า. ถ้ายังเป็นอย่างนี้ต่อไป ข้าคงไปสำรรวจดันเจี้ยนดีกว่า”

 “คุณอิลเรโด ผมได้ยินมาว่าคุณเจอบางอย่างแถวๆนี้หนิ”

 “เศษทองหนะ.ฉันนึกว่าจะได้หนังสือเวทซะอีก”

ถ้าพวกเขาโชคดี พวกเขาจะได้ของต่างๆมากมายจากแอนทาโรซ่า เพราะฉะนั้นจึงมีคนมากมายเป็นร้อยคนขุดซากปรักหักพังนี่และอาศัยอยู่ในโรงเตี๊ยม

วีดกำลังกินอาหารที่นี่และได้ข้อมูลไปมากมาย เค้าแค่นั่งฟังเงียบๆเค้าก็ได้รับข้อมูล. ที่นี่กว้างใหญ่มาก ทำให้มีนักผจญภัยมากมายแลกเปลี่ยนข้อมูลกัน

 “ถ้าฝั่งทิศใต้ของแม่น้ำถูกค้นหาจนเกือบหมดแล้ว.แต่ก็ไม่มีใครพบกับของดีๆที่นั่น”

 “พระราชวังถูกค้นพบหลังจากขุดหาไป 7 ครั้ง. มันสามรถจุคนได้เป็นหมื่นเลยหละ”

 “ผมได้ยินมาว่าทุกคนที่เข้าไปไม่มีใครรอดชีวิตกลับมาแบบเป็นๆเลย”

 “มันเป็นที่ๆอันตรายเพราะฉะนั้นผลตอบแทนก็เลยสูง!!”

มันเป็นเรื่องยากที่หาพื้นที่แถบซากปรักหักพังที่ไม่มีผู้คน

วีดดื่มนมและทานขนมปังเสร็จแล้ว มันเป็นพื้นที่ในรอยัลโร้ดที่มีนมกับน้ำผึ้งมากจนแทบจะท่วมได้

เมื่อเทียบกับผู้เล่นปกติ, มันเป็นที่ๆอันตราย ต้องขอบคุณเหล่ามอนสเตอร์. ถ้ามีคนเข้าไป 100 คน จะมีแค่ 1 ถึง 2 คนที่รอดมาได้.

แต่สมบัติและอุปกรณ์ดีๆถูกพบเจอตลอดและคนที่ได้มันไปก็ได้รับกำไรมหาศาล. สมบัติค่อยๆลดลงเรื่อยๆตราบเท่าที่ยังมีการสำรวจต่อไป  แต่มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสามารถสำรวจชั้นใต้ดินเพราะมอนสเตอร์โหดๆมันยังมีสมบัติอีกมากหลับใหลอยู่.

ไอเท็มจากแอนทาโรซ่าสามารถช่วยผู้เล่นที่ไม่มีจุดยืนในทวีปเวอร์เซล. ในตอนนี้นักผจญภัยมากมายกำลังท่องไปทั่วทั้งทวีป

 “ผมจำเป็นต้องยกเลิกภารกิจจากเคาท์ชาวมันท์. ผมมาเพื่อเก็บกู้สิงโตหิน ( stone lion:พวกสิงโตเห็นที่เห็นได้บ่อยแถวจีน หากูเกิ้ลดูได้ ) แต่ผมน่าจะรีบหามันก่อน”

 “หะ?”

 “ผมไม่สามารถหามันได้ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนมันคงโดนคนอื่นเอาไปแล้ว”

เรื่องเล่าของผู้คนที่กำลังดื่มกันอยู่ได้ไหลเข้าหูวีด มันมีแต่เรื่องเกี่ยวกับการหาสมบัติ

 ‘บาฮาม็อร์ก …ไม่มีใครรู้จักเขาเลย’

ประติมากรรมสลักชีพต่างก็ชีวิตอย่างที่คาดหวังเมื่อพวกเขาได้รับการประทานชีพ ถ้าพวกเขาไม่ล้มตายในการต่อสู้ ก็คงสิ้นอายุขัยไปเอง ถ้าบาฮาม็อร์กรอดจากอาการบาดเจ็บ มันก็นานมากแล้วเขาอาจตายไปนานแล้วก็ได้

 “ไม่มีอะไรรับประกันได้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่ . . . . ฉันน่าจะทำงานนี้ได้สบายขึ้น”

ภารกิจปรมาจารย์แกะสลักมีเนื้อเรื่องต่างๆมากมาย!! วีดกินอาหารและรอช่วงกลางคืน.  และแล้วก็ถึงเวลาสำหรับพวกมอนสเตอร์!วีดสามารถมองเห็นมอนสเตอร์ฝูงใหญ่จากข้างนอกหน้าต่าง. เหล่ามอนสเตอร์ได้ตื่นขึ้นและออกลาดตระเวนแถวซากปรักหักพัง. สถานที่ที่ตำนานยังคงหลับใหล!

หากอิงตามประวัติศาสตร์, แอนทาโรซ่าได้หายสาบสูญไปหลังจากที่อาณาจักรอาเพ่นล่มสลาย. มันเป็นเป้าหมายของพวกทหารโดยโจมตีและปล้นสะดม. และหลังจากมอนสเตอร์เข้ามารุกรานเพิ่มขึ้น ชาวเมืองจึงอพยพไปจากสถานที่แห่งนี้

และทำให้แอนทาโรซ่ากลายเป็นเมืองที่ปกครองโดยเหล่ามอนสเตอร์. มันเคยถูกนับเป็นพื้นที่ของอาณาจักรพันธมิตรแห่งบริทเท่นแต่ไม่มีพ่อค้าเข้ามาใกล้ที่นี่. ผู้เล่นอาศัยอยู่ตามโรงเตี๊ยมหลบซ่อนด้วยพลังเวทย์

วีดปลอดภัยดีแต่ในใจของเขาไม่ได้รู้สึกอย่างนั้น

 “เจ้าจะค้างที่นี่ไหม ? ราคา30 ทอง นะ “

ราคามันแพงมากสำหรับคืนเดียว

 “เป็นไปได้ไหมที่จะลดราคาให้สักหน่อย?”

 “ไม่ได้ครับคุณลูกค้า”

 “ผมไม่อยากพูดแบบนี้นะแต่ผมค่อนข้างมีชื่อเสียงในทวีปนี้”

 “ถ้าอย่างงั้นคุณก็สามารถจ่ายได้แพงกว่านี้อีกใช่ไหม?”

เจ้าของโรงเตี๊ยมเป็นพวกหัวแข็ง. วีดไม่สามรถทำอะไรได้.

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

เหล่านักดาบทั้งหลายตั้งแต่ครูฝึกยันลูกศิษย์ พวกเขากำลังบุกทะลวงเข้าไปในดันเจี้ยน

 “นี่คือทางเข้าดันเจี้ยนสินะ”

 “พวกเราจะไปเป็นกลุ่มแรกกันครับท่านอาจารย์”

ความเร็วในการล่าของพวกเค้าช่างน่ามหัศจรรย์หลังจากพวกนักดาบได้เรียนรู้ทักษะร่างแยกดาบและเพลงดาบประกายแสง

 “มันเป็นผลมาจากทักษะ”

 “คงจะเป็นอย่างงั้น. มันใช้ง่ายกว่าเครื่องซักผ้าซะอีก”

พวกเขาขึ้นมาถึงเลเวล 400 ด้วยการใช้ทักษะพื้นฐานและตอนนี้พวกเค้าได้ใช้ทักษะต่อสู้อย่างถูกต้อง. พวกเค้ายังลงทุนไปกับค่าสติปัญญาและค่าสมาธิ พวกเขาโจมตีแรงขึ้นตามเลเวลทักษะที่เพิ่มขึ้น

และการแนะนำของวีดก็สำคัญมาก

 “ยังไงก็ตามเอาชีวิตไปเสี่ยงมันก็พอยอมรับได้สำหรับอาจารย์นะ, แล้วเวลาเราล่าเป็นปาร์ตี้ละ”

 “พวกเราก็อยากทำนะครับแต่   พวกเขาต้องมีค่าพอที่จะเข้าร่วม”

เหล่านักดาบพยายามที่จะหาปาร์ตี้ล่าในเทือกเขายูโรกิ. พวกเขาอยากสู้เคียงข้างนักรบผู้หญิงแต่ไม่ค่อยมีคนขึ้นมาทางเหนือ

 “ค่าอุทิศของพวกเราสามรถจ้างนักบวชมาช่วยในการล่า. มีมหาวิหารเฟรย่าห์อยู่ในโมราต้าเพราะฉะนั้นมันง่ายมากที่จะหานักบวช”

 “งั้นรึ! ถ้าเจ้าว่างั้นเราไปดูกันเถอะ”

นักดาบมุ่งหน้าไปจัตุรัสแสงกับเหล่าลูกศิษย์

 “ชุดนั้นสวยจัง”

 “ท่านอาจารย์! ท่านเห็นนักบวชที่ผ่านไปเมื่อกี้ไหม? หน้าอันสดใสนั่นเป็นแบบข้าที่ชอบเลย ผมเธอช่าง….”

 “ศิษย์พี่สามมีคนมาที่นี่”

นักบวชหญิงจากวิหารเฟรย่าห์ได้รับเพิ่มพลังความสวยงามเป็นพิเศษ. เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่วิหารเฟรย่าห์เป็นที่นิยมที่สุดในหมู่ผู้เล่น

“พวกเราควรนำเธอไปช่วยล่าดีไหม”

 “ครับ. คุณวีดบอกว่ามันจะเป็นไปได้ครับ ถ้าใช้ค่าอุทิศครับ ท่านอาจารย์”

เหล่าอาจารย์นักดาบได้เข้าสู่มหาวิหารแห่งเทพีเฟรย่าห์

 “เหล่าผู้มีพระคุณของพวกเราได้มาหาพวกเราแล้ว. พวกท่านต้องการสิ่งใด? ถ้าอยากได้อาวุธที่ดีกว่าที่พวกท่านมีพวกเราสามารถหาให้ท่านได้”

การล้างบางมอนสเตอร์อันแสนยาวนานทำให้มีค่าอุทิศมากมายที่ไม่ได้ใช้. มันมากพอที่จะได้รับอาวุธและจ้างนักบวชหญิงมากมาย

ผู้เล่นส่วนใหญ่รู้วิธีใช้ประโยชน์จากค่าอุทิศแต่มันเป็นเรื่องยากที่จะได้รับค่าอุทิศมา. นักดาบส่วนใหญ่ไม่อยากเสี่ยงรับโทษจากความตาย

 “ข้าอยากได้อาวุธแต่มันไม่จำเป็นในตอนนี้. และอีกอย่าง,ข้ากำลังจะออกล่า เป็นไปได้ไหมที่จะนำนักบวชหญิงไปด้วย”

 “ถ้าท่านกำลังจะสู้กับพวกมอนสเตอร์ งั้นพวกนักบวชจะช่วยเหลือพวกท่าน. โปรดมั่นใจด้วยว่าพวกเขาจะไม่บาดเจ็บหรือตาย. ถ้าเป็นอย่างนั้นมันจะเป็นการยากที่นำพวกนักบวชไปเสี่ยงที่อื่นอีก”

 “ข้าจะทำให้มั่นใจว่าแม้แต่หยดน้ำก็มิอาจแตะต้องตัวพวกนาง”

เหล่าครูฝึกนักดาบแต่ละคนจ้างนักบวชหญิงหนึ่งคนเหมือนกันหมด. พวกเขาไม่รู้ความสำคัญของค่าอุทิศจนกระทั่งตอนนี้. ต้องขอบคุณพวกนักบวช ความเร็วในการล่าของพวกเขาเพิ่มขึ้น 3 เท่า. พวกเขาได้รับพรและการรักษาระหว่างต่อสู้ มันช่างดีงาม!

 “โลกนี้ช่างสวยงาม ……….”

 “มันเป็นโชคจริงๆ พวกเราเข้าใจแล้ว”

 “จงฟัง!ถ้าพวกเจ้าได้รับบาดเจ็บ พวกนางจะแตะตัวเจ้าเพื่อใช้เวทย์รักษา!”

พวกนักดาบใช้วิธีต่อสู้ที่แตกต่างกันออกไป. ปกติพวกเขาจะใช้การต่อสู้ที่รัดกุมและได้ผลทั้งการรุกและตั้งรับ. แต่พวกเขาจงใจสู้แบบอุกอาจมากขึ้นหลังจากเห็นพวกนักบวชหญิง

พวกเขาปกป้องพวกนักบวชหญิงอย่างใกล้ชิด. พวกนักบวชหญิงถูกจ้างมาแล้วด้วยค่าอุทิศ เพราะฉะนั้นจึงไม่จำเป็นต้องแบ่งค่าประสบการณ์และไอเท็ม

 “ท่านอาจารย์, มันช่างสบายจริงๆ”

 “ไปรับพวกนางมาเพิ่มเร็วเข้า”

เหล่าลูกศิษย์ต่างก็ไปโมราต้าเพื่อรับนักบวชหญิงบ้าง,

 “ข้าขอโทษแต่ไม่มีนักบวชหญิงว่างที่จะไปล่า.ถ้าเป็น.นักบวชผู้ชา….”

 “ไม่เป็นไร!”

เมื่อนักบวชหญิงจากวิหารเฟรย่าห์ไม่ว่าง พวกเขาก็ไปจ้างนักบวชหญิงจากวิหารอื่น! เมื่อพวกมอนสเตอร์ร้ายกาจใกล้กับป้อมวาโก้ล้มลง. ค่าอุทิศอันแสนสำคัญก็ค่อยๆลดลง

เหตุการณ์มอนสเตอร์บุกก็ยังเกิดขึ้นบางครั้งที่ป้อมปราการวาโก้แต่ในตอนนี้พื้นที่นี้ค่อนข้างปลอดภัย

 “วิถีนักดาบช่างงดงามอย่างแท้จริง”

 “ข้าเห็นด้วยเลยครับท่านอาจารย์”

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

วีดออกจาโรงเตี๊ยมในวันต่อมา.

 “ขั้นแรกฉันต้องมองหาประติมากรรมที่นี่ซะก่อน”

สินค้ามากมายที่ถูกค้นพบที่นี่ถูกขายให้กับขุนนางของอาณาจักรพันธมิตรแห่งบริทเท่น. ความทรงจำของประติมากรรมพวกนี้อาจมีเบาะแสอยู่บ้าง

 “ชื่อสียงของเจ้าในฐานะประติมากรค่อนข้างเป็นที่รู้จักในทวีปนี้ เค้าท์ บาล์ดม้องค์ชอบงานศิลปะ เข้ามา”

 “ข้าได้ยินการผจญภัยเกี่ยวกับท่านมากมาย. ข้าอยากพบท่านมานานแล้ว”

 “ข้าพเจ้าได้ยินว่ามีราชาในอาณาจักรเล็กทางตอนเหนือเป็นเกียรติของข้าที่ได้พบฝ่าพระบาท”

มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับวีดที่จะพบกับชนชั้นสูงของอาณาจักรพันธมิตรแห่งบริทเท่น. แต่ประติมากรรมที่ถูกค้นพบมีน้อยมาก. พวกมันไม่ได้ถูกจัดแสดงที่โถงทางเดินและถูกเก็บไว้ที่คลังเก็บของ

 “เป็นรูปสลักที่สง่างามมาก”

 “รูปสลักนี้เก่ามาก มันอาจมีเรื่องราวประวัติศาสตร์ถูกเก็บไว้ข้างใน”

 “ข้าขอตรวจสอบมันสักพักได้ไหม”

 “ตามแต่ท่านจะปรารถนา”

 “ตรวจสอบ!”

รูปสลักสิงโตที่ผิวลอกและมีรอยร้าว. เมื่อเขาตรวจสอบความทรงจำของมัน เขาสามารถมองเห็นพระราชวัง

มันเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการในตอนนี้ แต่ประติมากรรมสลักชีพมากมายเติบโตและอาศัยที่นี่. รูปปั้นของจักรพรรดิ เกฮา วอน อาเพ่น ที่ได้แกะสลักตัวเองไว้ใกล้กับน้ำพุและสมบัติประจำทวีปที่ดีที่สุดถูกพบเห็น

 “ฉันรู้ลักษณะของเมืองในอดีตแล้วการหาสมบัติคงง่ายขึ้น”

ถ้าเขาได้ข้อมูลเกี่ยวกับสมบัติ เขาคงอยู่ที่นี่เพื่อขุดหาพวกมัน. เขาอยากทำมันแต่ด้วยฐานะกษัตริย์มันคงดูไม่ดี

 “ไม่มีบาฮาม็อร์กปรากฎ”

รูปสลักที่ถูกขุดพบมากมายต่างก็ได้รับความเสียหาย

 “ข้าขอซ่อมแซมพวกมันได้ไหม”

 “ช่างเป็นเกียรติที่มีประติมากรมากชื่อเสียงอย่างท่านมาซ่อมให้”

วีดได้ภารกิจที่ให้ฟื้นฟูประติมากรรมแล้วหลังจากนั้นก็ตรวจสอบความทรงจำของพวกมันอีกรอบ วิดีโอโชว์ให้วีดเห็นรายละเอียดของภูมิประเทศมากขึ้นแต่ช่วงชีวิตสุท้ายของบาฮาม็อร์กยังไม่ถูกพบ

 “ฉันได้ข้อมูลมานิดหน่อย.คงต้องคิดในแง่บวกก่อน.มันไม่ใช่เรื่องดีเลยที่จะคิดในแง่ลบในการดำเนินชีวิตตลอดชีวิตของฉัน. อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าเค้าไม่ได้อยู่ในแถบที่พวกรูปปั้นพวกนี้ถูกขุดพบ. สงสัยต้องรวบรวมข้อมูลก่อนเดินทางซะแล้ว”

วีดกางแผนที่ของซากปรักหักพัง

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำาว่าบาฮาม็อร์กจะกลับมาที่นี่หรือไม่ มันมีความเป็นไปได้ที่เขาจะตายระหว่างทาง

ถ้าเขากลับมาไม่ถึง งั้นรัศมีการค้นหาจะกว้างมากขึ้นเป็นภารกิจที่ยากจริงๆ

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา.

 “วิธีนี้ไม่ได้ผล”

วีดวางจอบและพลั่วของเขา

 “ฉันไม่ได้อะไรเลยจากซากปรักหักพังพวกนี้”

ในตอนนี้เขาได้ไปทั่วแอนทาโรซ่าแล้วเหมือนพวกนักผจญภัยคนอื่นและได้ขุดไปหลายที่

 “คุณอยากจะร่วมงานกับผมไหม?”

 “พลั่วของนายดูแปลกๆนะ. มันเหมือนมีคลื่นซัดออกมาเลย”

เขาได้รับข้อเสนอมากมายจากผู้เล่นคนอื่น. ค่าความแข็งแกร่งและพลังของเขาทำให้เขาเหมือนกำลังเล่นตีตัวตุ่นอยู่. เมื่อเขาขุดลงไปซากปรักหักพังจะกระจายไปทุกทิศทุกทาง

วีดปฏิเสธทุกข้อเสนอและจมดิ่งไปกับการขุดพื้นดิน

 “บาฮาม็อร์ก... ตำนานวีรบุรุษคนเถื่อน ... อุปกรณ์ของเขาต้องดีแน่ .... ถ้าฉันเจอมัน .... มันคงทำเงินมหาศาล ... ป้อมปราการเวทย์มนต์นั่น ... สมบัติของพระราชวัง...”

เขาได้กลายเป็นนักล่าสมบัติขณะที่กำลังตามหาบาฮาม็อร์ก. อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะหาสมบัติในแอนทาโรซ่า

รายได้ใน 1 สัปดาห์ของเขามีแค่ชุดเกราะโบราณ 2 ชุด. คุณค่าทางประวัติศาสตร์ของมันสามารถทำเงินให้เขาอย่างน้อย 1500 ถึง 2000 ทอง. ในกรณีของวีด ถ้าเขาหลอมมันและสร้างใหม่ เขาสามารถทำเกราะเลเวล 300 ได้. นักผจญภัยคนอื่นคงคิดว่ามันเป็นรายได้ที่เหมาะสมสำหรับ 1 สัปดาห์

แต่เขาได้เข้าสู่วังวนแห่งการขุดและตามหาบาฮาม็อร์กในช่วงเช้าและกลับมาแกะสลักในโรงเตี๊ยมตอนกลางคืน.

ทักษะขุดเหมืองของเขาพุ่งขึ้นจากเลเวล1ถึงขั้นกลางเลเวล 2 . เทคนิคในการขุดของเขากำลังเติมโต!

 “ราคาของโรงเตี๊ยมต่อคืนมันแพงเกินไปทำให้วิธีนี้ไม่คุ้ม”

ถึงแม้ทักษะการขุดของเขาจะยอดเยี่ยม,มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะหาตามพื้นที่ที่กว้างใหญ่ขนาดนี้ เขาขุดทุกจุดที่มีสิทธิเจอของดีๆ

 “ถึงฉันจะไม่มีโชคแต่แค่รอบเดียวก็พอแล้ว!”

โชคชะตาอันแสนอาภัพของเขาขึ้นอยู่กับโชคของเขาทุกครั้ง

 “วิธีที่แตกต่างออกไป ........”

วีดมีตรรกะความคิดที่ดีเยี่ยม. เขาใช้ชีวิต 98 เปอเซ็นต์ของเขาไปกับการใช้แรงงาน!

 “สิ่งเดียวที่ฉันรู้คือบาฮาม็อร์กกำลังมุ่งหน้ามาที่แอนทาโรซ่า”

วีดเลือกที่จะละทิ้งซากปรักหักพัง. เขาสามารถหาสิ่งที่ดีกว่าด้วยทักษะอื่น เช่น การขุดเหมือง, การแกะสลักหรือการระลึกชาติแต่พื้นที่มันกว้างเกินไป. และทักษะอื่นๆก็แถบไม่ได้ช่วยเขาเลย

 “มันคงจะเป็นโชคถ้าฉันเจอของของเขาแต่ไม่มีอะไรรับประกัน”

วีดไม่เจออะไรเลยแม้ว่าจะขุดมาแล้ว 1 อาทิตย์. ในอีกทางหนึ่ง, พลั่วของเขากำลังมองหาสมบัติมากกว่าภารกิจของเขา. มันไม่ควรตามหาสมบัติของแอนทาโรซ่าแต่ต้องตามหาข้อมูลเกี่ยวกับบาฮาม็อร์ก

 “ฉันมีข้อมูลอะไรบ้างนะ”

วีดจัดเรียงความคิดของเขาใหม่. เขารู้ว่าบาฮาม็อร์กแข็งแกร่งมาก. เขาอ่านหนังสือในหอสมุดโมราต้าแต่ไม่เจอบาฮาม็อร์กเลย.

 “แล้วถ้าฉั….”

วีดดึงมีดแกะสลักออกมาอย่างรวดเร็วและหาหินแถวนั้นเพื่อแกะสลักบาฮาม็อร์ก

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ในคืนนั้นมอนสเตอร์เดินเร่ร่อนไปทั่วแอนทาโรซ่า. พวกมันต่อสู้กันเองและล่าสัตว์เล็กสัตว์น้อย

บางครั้งมนุษย์ก็เหมือนมอนสเตอร์ที่ขุดลงไปเพื่อหาของ. มอนสเตอร์ในแอนทาโรซ่ามีภูมิปัญญาของตน บางครั้งพวกมันก็เก็บสมบัติได้และสวมมัน

ผู้เล่นอยากจะล่าฝูงมอนสเตอร์ที่มีสมบัติ. แต่มอนสเตอร์พวกนี้แข็งแกร่งขึ้นในเวลากลางคืน ขณะที่ในตอนเช้าจะหลบอยู่ในอุโมงค์ใต้ดินอันซับซ้อน มันจึงยากที่จะตามหา บางครั้งก็เจอรังของมันแต่มันเสี่ยงมาก

แม้กระทั่งมอนสเตอร์อ่อนๆที่เจอสมบัติ มันจะถูกตัวที่แข็งแกร่งกว่าแย่งในทันที. สมบัติดีๆมากมายตกไปอยู่ในมือของพวกมอนสเตอร์ระดับบอส

พวกมอนสเตอร์เจอรูปสลักบาฮาม็อร์กที่วีดแกะสลักเช่นกัน

 “คิกกก?”

 “คูออห์ง”

พวกมอนสเตอร์ไม่สนใจและผ่านไป

 “ข้าหิวเหลือเกิน”

 “ข้าจะไปที่นั่น”

พวกมันชอบทอง,เงิน และอัญมณี. กองสมบัติถูกตั้งไว้ที่รังพวกมัน. แต่ตามคาดมอนสเตอร์บางกลุ่มไม่ได้มองข้ามผลงานศิลปะ

 “คีกกกส์, นี่มัน......”

ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น, มอนสเตอร์เจองานสลักและสนใจในพวกมัน

 ‘สำเร็จ’

วีดแปลงร่างเป็นอีกาและกำลังเฝ้ามองผ่านโพรงในซากปรักหักพัง. มอนสเตอร์ที่รู้จักข้อมูล พวกมันคือเบาะแส!

 “ทำไมเจ้าเป็นแบบนั้น, คิกคิกคิกคิก”

 “ทุบมันก็พอ”

เคร้ง เพล้ง เคร้ง!!!

มอนสเตอร์นำขวานมาทำลายรูปแกะสลัก! วีดเป็นพยานในการมองเห็นผลงานของตนโดนทำลาย

 ‘ไอ้พวกเหี้-’

เขาไม่มีทางเลือกนอกจากอดทนเพราะพวกมอนสเตอร์ตระเวนไปทั่วแอนทาโรซ่า. มอนสเตอร์หายไปในตอนเช้าแต่เหลือรูปสลักแค่ไม่กี่อัน

 “มันจะเป็นปัญหาถ้าทำงานแบบนี้”

วีดเลือกที่จะทำให้ดีขึ้น

เขาจะสร้างรูปแกะสลักที่ไม่ได้ทำจากหิน!

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

ตอนพลบค่ำก่อนที่ช่วงเย็นจะมาถึง

วีดสร้างงานประติมากรรมอีกครั้ง

 “เคล็ดแกะสลักแสงจันทร์!”

แสงสว่างยืดออกจากมือของเขาและส่องสว่างทั่วท้องฟ้า! แสงสว่างวาบถูกใช้ในการสร้างประติมากรรมอันสวยงาม

การแกะสลักแสงจันทร์ค่อนข้างสะดวก เพราะเขาต้องการแค่ดัดแปลงประติมากรรมนิดหน่อย ประติมากรรมจากแสง! แสงสว่างเรืองรอง เฉดสีอันหรูหรา ได้ถูกเพิ่มเติมลงไปในผลงาน ทำให้ประติมากรรมดูน่าอัศจรรย์มากกว่าเดิม

แต่ตอนนี้เขาทำให้มันมีแค่แสงออกมา และทำให้มันลอยอยู่ในอากาศ

รูปสลักบาฮาม็อร์ก!

วีดสร้างรูปร่างของนักรบคนเถื่อนขึ้นมาจากแสงสว่าง

 “ไม่ใช่ว่าแสงจะดึงความสนใจในตอนกลางคืนเหรอ? ฉันไม่อยากให้มันสว่างเกินไป”

เขาไม่อยากสร้างให้เป็นเหมือนป้ายโฆษณา

 “พวกมอนสเตอร์ก็ชื่นชอบสิ่งของที่แวววาว. ความแตกต่างของสีจึงมีความสำคัญ”

วีดผสมแสงสีเงินและทองจากท้องฟ้าอาณาจักรแอนทาโรซ่าเพื่อแกะสลักบาฮาม็อร์ก. เขาไม่มีเวลาพอที่จะทำแบบจริงจัง. งานประติมากรรมถูกสร้างแบบรีบๆแต่เขามีประสบการณ์กับการจัดแสง

ประติมากรรมบาฮาม็อร์กเสร็จแล้วและกำลังลอยท่ามกลางท้องฟ้าของแอนทาโรซ่า

 “ตอนนี้ เขาน่าจะเป็นที่จดจำได้ซะที”

วีดเลือกที่จะรอแบบสบายๆ. ในตอนนี้มอนสเตอร์ไม่สามรถที่จะทำลายมันได้แล้ว.

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★

 “นั่นมันงานแกะสลักของวีด”

 “วีดเทพสงครามอยู่ที่นี่!”

บรรยากาศในแอนทาโรซ่าค่อยๆอึกทึกครึกโครมเมื่อมีคนเห็นงานประติมากรรมแห่งแสง. พวกเขานับถือวีดเป็นไอดอล

ในขณะที่กำลังผจญภัยตามลำพัง, พวกเขาเผชิญความยากลำบากมากมาย. เมื่อพวกเขารู้สึกสิ้นหวังและใกล้จะยอมแพ้, วีดได้ก้าวผ่านอุปสรรคมากมาย เขาจึงเป็นเหมือนเป้าหมายของเหล่านักผจญภัย

 “เขาอยู่ไหน?”

 “ฉันว่าภารกิจต้องพาเขามาที่นี่แน่เลย”

 “ทุกวันนี้ผู้คนไม่ค่อยสนใจในแอนทาโรซ่า แต่พวกเขาจะแห่กันมา ต้องขอบคุณวีด”

ที่ๆวีดเคยเดินผ่านจะจบลงด้วยฝูงคนทุกครั้ง. แบบเดียวกับที่ผู้คนชอบเดินทางไปที่ๆถูกฉายผ่านทางทีวี.

 “เขาจะอยู่ในนี้ไหม?”

 “เขาอาจจะออกไปแล้ว. เขาเป็นอย่างนี้ทุกครั้งปรากฏตัวแล้วก็หายไป. เขาอาจกำลังกินสเต็กในโมราต้า”

 “ใช่แล้ว, ผู้เล่นในรอยัลโร้ดชอบที่จะคาดเดาว่าเขาทำอะไรอยู่”

 “เขาชอบปลอมตัวเวลาเดินทางด้วย”

ผู้เล่นไม่ได้เอะใจเวลาที่วีดกำลังนั่งอยู่ในโรงเตี๊ยมด้วยตัวเอง. เขาเปลี่ยนจากร่างอีกาแต่ก็ไม่มีใครรู้ แค่เปลี่ยนทรงผมนิดหน่อยก็เป็นการปลอมตัวชั้นยอด!

ในความจริงเพื่อนของเขาก็ไม่รู้เหมือนกัน. เขาใส่ชุดที่เท่ห์และชุดเกราะดีๆในตอนสู้รบ แต่ความทนทานมันจะลดลง เขาจึงเปลี่ยนไปใส่ชุดผู้เล่นเริ่มต้นทำให้บรรยากาศรอบตัวของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

 “ถึงเวลาแล้ว”

วีดกินข้าวเสร็จตอนช่วงเย็นมาถึง. มันยากนิดหน่อยในการซื้ออาหารในขณะที่ผู้คนมากมายตระเวนไปทั่ว. นักผจญภัยก็มาที่โรงเตี๊ยมเพื่อหาข้อมูลจากคนอื่น

วันนี้ต่อหน้าฝูงชน.เขาจะใช้ประติมากรรมจำแลงเปลี่ยนเป็นมอนสเตอร์

จบตอน

ผู้แปล : Spicygorhot

Editor : แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล