เล่มที่ 17 ตอนที่ 3  - เจ้าเมืองโมราต้า แปลโดย บุรุษเที่ยงคืน

ยุนนาฮี มีความคาดหวังสูง

‘ฉันมีโอกาสได้เข้าพบกับเขาโดยตรง’

เข้าพบแบบตัวต่อตัว

เธอโทรไปหาเขาสามครั้งแต่ไม่สามารถติดต่อได้เลย, เธอเลยต้องหาเวลามาพบเขาให้ได้  เธอจะไม่ปล่อยโอกาสนี้หลุดมือไป ตั้งใจจะเจอให้ได้เพื่อสัญญาในมือ

ลีฮุน ได้ทิ้งความประทับใจอันยากจะลืมเลือนแก่เธอ  ได้ทำให้หัวใจเธอสั่นไหว ถึงแม้เธอจะดำรงตำแหน่งเลขาของท่านประธาน สถานี CTS มีเดีย ก็ตาม

“เขาอาจจะคิดว่าเงิน 3 พันล้านวอน เหมือนเงินที่เค้าหาได้ตามท้องถนน”

ตอนโทรคุยกันครั้งแรก อยู่ๆเขาก็วางสายเฉย.. ทั้งที่มันจะทำให้เค้าได้เงินเข้าบัญชีถึง 3.09 พันล้านวอนเลยนะ

เธอยังช็อกอยู่จนทุกวันนี้ (ไม่เคยเจอคนแบบนี้)

เธอคนเดียวที่เป็นคนรับผิดชอบเรื่องของสัญญาและการเจรจากับรายการ 8 วีรบุรุษ

ณ ตอนนั้น, มันแย่มากที่ ลีฮุน เลเวลเพียงแค่ 219 , ยุนนาฮี เป็นผู้เล่นในรอยัลโร้ดและเลเวลเธอยังมากกว่าลีฮุนอีก

มันดูไร้สาระที่จะเลื่อมใสเขาตอนนั้น...แต่ตอนนี้มันสถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว

ลี ฮุน เคลียร์เควสแวมไพร์,เควสสงครามกองทัพอันเดด,การล่ามังกร และการพิชิตวิหารเอมบินยูอย่างยอดเยี่ยม เธอดูการถ่ายทอดสดผ่านวิดีโอเพื่อนร่วมทางของเค้า,  ในฐานะ ออร์ค คาริชวิ การบัญชาการออร์คและดาร์คเอลฟ์จำนวนมาก ภาพลักษณ์นั้นมันเท่มากๆ ยุนนาฮีเป็นแฟนพันธ์แท้ออร์ค คาริชวิ เธอปริ้นท์รูปของเค้าใหญ่มากติดไว้ที่กำแพงของเธอ

+++++++

ยุนนาฮี ปกติแล้วเธอจะไม่เคยให้โอกาสใครคิดเป็นครั้งที่สอง  เธอเป็นถึงเลขาท่านประธาน CTS มีเดีย แต่กระนั้นใจยังสั่นเมื่อคิดจะโทรไปหาลีฮุน  ยุนนาฮีเริ่มกดเบอร์โทรศัพท์ขณะที่พยายามทำใจให้เย็นลง  เสียงโทรศัพท์ดังเพียงสองครั้ง ก่อนที่จะมีเสียงคนรับจากปลายสาย

“แกร๊ก”

“สวัสดีค่ะ ฉันยุนนาฮี คุณจำได้มั้ย”

เธอพูดด้วยเสียงที่หวานและเติมเสน่ห์เข้าไป สักครู่นึง เธอกังวลว่าคนที่รับจะไม่ใช่ลีฮุน แต่แล้วดูเหมือนจะใช่เขานะ

“นั่นใครครับ” ลีฮุนตอบกลับด้วยเสียงทื่อๆ

ยุนนาฮีที่ใจกังวลอยู่แล้วเริ่มจะกลัวขึ้นมา

“เอ่อ... ฉัน ยุนนาฮี”

นี่เป็นการคุยกันครั้งที่สามแล้วนะ เค้าต้องจำชื่อฉันได้แล้วสิ

“ยังงั้นเหรอครับ”

“.......”

“ผมยุ่งอยู่  เลิกโทรหาผมได้แล้ว”

“แกร๊ก บิ๊บ บ บ บ บ”

ลีฮุนวางสายไป

************************************************

ในอดีตที่ผ่านมาวีดได้แกะสลักหอคอยแห่งแสง มีนักท่องเที่ยวมากมายอยู่บนเนินเขาตั้งแต่กลางวัน รอจนถึงเวลาเย็นที่จะได้เห็นหอคอยแห่งแสง  วีดได้แกะสลักประติมากรรมจำนวนมากอยู่บนเนินเขา ขนาดที่สมควรจะเรียกได้ว่าเป็นสวนประติมากรรมแห่งทวีปเวอร์เซลล์   เนินเขาแห่งแสงมีชื่อเสียงอย่างมากนอกจากนี้บนเนินเขาที่นำเสนอมุมมองภูมิทัศน์ของปราสาทเจ้าเมืองโมราต้า อาคารที่สวยและรูปปั้นของเทพธิดาเฟร์ย่าก็ยังมองเห็นได้จากที่นั่น

วีดและเจ้าเหลืองปีนขึ้นไปยังสถานที่นั้น

"เจ้าเมืองโมราต้า."

"เจ้าเมือง?” ประติมากรที่แกะสลักหอคอยแห่งแสงน่ะเหรอ. "

"ตัวเป็นๆ!"  นักท่องเที่ยวที่เห็นวีดปีนขึ้นเนินเขาอุทานออกมา

 วีดผ่านพวกเขาไปนั่งใกล้ประติมากรรมบนเนินเขาและดึงมีดแกะสลักออกมา

“ถ้าเราต้องการที่จะประสบความสำเร็จในการทำเควส  เราต้องกลายเป็นผู้แข็งแกร่ง”

วีดตระหนักว่าการได้เป็นผู้นำของเควสพันธมิตรมีข้อจำกัด เนื่องจากเขาเป็นประติมากรแม้จะมีค่า Stat ที่สูงขึ้นเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ แต่เขามีสกิลในการต่อสู้น้อยไป

“พลังของผู้ปลดปล่อยไม่สามารถนำมาใช้ได้ ดังนั้นบัลข่านหรือราชาไฮดราจึงไม่สามารถถูกอัญเชิญมาได้อีก”

วีดได้ใช้โชคของเขาทังหมดกับการต่อสู้ พลังของผู้ปลดปล่อยมันเหนื่อยเกินไป  และความทนทานที่เหลืออยู่ของแผ่นทองแดงก็ไม่มากพอที่จะใช้การพิพากษาแห่งความตาย

วีดควรจะทำในส่วนของระยะที่ 2 ของเควส(มี 3 ระยะ)  แต่วีดได้ใช้แล้วเงินทั้งหมดของเขาไปแล้ว ยังดีที่เขาก็ไม่ได้ตายจากเควสความยากระดับ S และตอนนี้เป้าหมายของระยะที่ 1 ได้สำเร็จลุล่วงแล้ว  แต่ถ้าเขาเสียชีวิตในระยะที่ 2 หรือ 3 ,ทุกสิ่งที่ทำมาก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี

'กร้วม'

มีเสียงเกิดขึ้นเมื่อใดก็ตามที่วีดใช้มีดแกะสลักมีดตัดหิน วีดทำประติมากรรมแม้ว่าบนเนินเขามีอยู่จำนวนมาก  ตั้งแต่เทพธิดาเฟร์ย่าไม่ได้ปฏิเสธศาสนาอื่น ๆ เขาก็จะสร้างรูปปั้นของเทพเจ้าลู ศาสนจักรแห่งลูบูชาแสงสว่างและเป็นศัตรูธรรมชาติของมอนสเตอร์ที่โจมตีภายใต้ความมืดปกคลุม เพื่อที่จะปรับปรุงความปลอดภัยของประชาชนจึงไม่เสียหายที่จะมีรูปปั้นของเทพเจ้าลูสักองค์หนึ่ง

“รูปปั้นมหึมาต้องการความทนทานสูง ดังนั้นวัสดุพื้นฐานควรจะเป็นหิน”

วีดลงมือได้อย่างรวดเร็วแกะสลักรากฐานโดยการตัดหิน ประติมากรรมที่มีขนาดเดียวกับหอคอยแห่งแสง! รูปปั้นของเทพเจ้าลูถูกสร้างขึ้นทั่วทวีปเวอร์เซลส์ ซึ่งแตกต่างจากรูปปั้นของเทพธิดาเฟรย่าห์ถูกแกะสลักแบบที่คลุมเครือดังนั้นพวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องใช้เวลานานในการสร้างมัน

"จากนี้ไปทุกอย่างที่ฉันทำคือสิ่งที่สำคัญ."

วีดถอนหายใจลึก มันจะไม่ดีหากเลือกที่จะใช้วัสดุที่มีราคาแพงเกินไป แต่การลงทุนเป็นสิ่งจำเป็น

 ทักษะประติมากรรมของวีดอยู่ในขั้นสูงระดับ 6  ถ้าเขาสร้างประติมากรรมอีกไม่กี่ชิ้น เร็ว ๆ นี้ก็จะถึงระดับ 7

"นี้จะเป็นสิ่งล่ำค่าของจริง ...... "

วีดตรวจสอบเศษโลหะที่ได้รับจากป้อมปราการเอมบินยู  วัสดุที่มีความหนาแน่นสูงดังนั้นมันจึงยากที่จะแยกออกจากกัน แต่ไม่สูงเกินไปสำหรับทักษะช่างตีเหล็กของเขา  ดังนั้นวีดจึงละลายเศษของทองคำที่แตกหักลงไปด้วย

"โอ้พระเจ้า มันช่างล่ำค่ามากเลย ... "

ทองหลอมละลายที่ปล่อยออกมาเป็นสีเหลือง  วีดได้พิสูจน์ทักษะช่างตีเหล็กของเขา ,วีดใส่ทินเนอร์(ตัวทำละลาย)ลงไปในทอง ในด้านเทคนิคแล้วนี่คือ”การชุบทอง!”

"มากขนาดนี้ก็ยังไม่ได้ครึ่งหนึ่งของสิ่งที่ฉันต้องการ ... "

วีดที่ละลายเศษทองทั้งหมด แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะครอบคลุมรูปปั้นขนาดใหญ่สมบูรณ์

"ลองผสมสิ่งเจือปนอย่างอื่น?"

วีดส่ายหัว หากความบริสุทธิ์ของทองคำลดลง ก็จะส่งผลอย่างรุนแรงต่อคุณภาพประติมากรรม

"มันควรจะเป็นทอง 24K, โดยไม่มีเงื่อนไข."

วีดยังละลายเหรียญทองโบราณและทองที่เขาได้รับผ่านการล่ามอนสเตอร์

"โอ้พระเจ้า ช่างน่าเสียดาย."

เมื่อใดก็ตามที่เขาคนทองหลอมเหลว เกิดแสงวิบวับสุดจะพรรณนาส่องออกมา  นักท่องเที่ยวละแวกนั้นไม่สามารถระงับความประหลาดใจของพวกเขา

"นั่นประติมากรวีดกำลังทำให้รูปปั้นขนาดใหญ่ตอนนี้ใช่ไหม"

"เขากำลังจะสร้างมันด้วยทองนะที่ฉันเห็น."

พวกเขาอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับลักษณะของรูปปั้นของเทพเจ้าลูที่จะถูกสร้างขึ้น สิ่งที่มันเป็นก่อนที่มันจะเสร็จสมบูรณ์  การรอคอยอย่างคาดหวัง  เมื่อเวลาผ่านไป...นักท่องเที่ยวที่เดินทางมาเยี่ยมชมหอคอยแห่งแสงและประติมากรรมเทพีเฟร์ย่ามีเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

"นายคิดว่าเขาเก็บภาษีจากเมืองโมราต้ามามากแค่ไหนกัน ถึงทำให้เขาสร้างประติมากรรมได้เช่นนี้?"

"ฉันคิดว่าเขาจะต้องรวยอย่างเลวทรามเลยล่ะ."

"เขาเป็นเหมือนนักต้มตุ๋น ต้อนผู้เล่นให้เข้ามาทางตอนเหนือของทวีป คิดว่าเขาได้เงินมากแค่ไหนล่ะ? "

พวกเขาได้แสดงให้เห็นถึงความอิจฉาคนรวย!

อย่างไรก็ตาม วีดมีชื่อเสียงมากมายมหาศาลอยู่แล้ว (โดยเฉพาะในเมืองโมราต้า)

"หยุดวิพากษ์วิจารณ์ท่านเจ้าเมืองของเราได้แล้ว!"  ชาวบ้านกล่าว

"ถูกตัอง. กล้าดียังไง ในเมื่อท่านเจ้าเมืองเก็บภาษีพวกเราในอัตราที่น้อยนัก? "

"เขาใช้เงินของตัวเองในการสร้างประติมากรรมและอาคารบ้านเรือนใหม่ๆ ดังเช่นเจ้าเมืองที่ดี ... "

"นั่นเป็นเหตุผลเพียงพอหรือยังที่คุณจะจ่ายเงินในตลาดแพงขึ้นอีกหน่อยน่ะ หา!!   โฮ่ ฮู้!(เสียงโห่). "

หลังจากที่ได้ยินเรื่องราวของเขา ผู้เล่นหญิงที่เพิ่งเริ่มต้นต่างหลั่งน้ำตาของความเสียใจสำหรับการกล่าวหาท่านเจ้าเมือง

"ถ้าเขาได้รับเงินมากขึ้นเขาจะเอาไปลงทุนในโมราต้า แล้วพวกเราจะได้รับประโยชน์ตามมาด้วย! "

ผู้เล่นคนอื่นได้ฟังเรื่องราวที่ว่าเจ้าเมืองทรงเป็นนักบุญแห่งชีวิตและเป็นที่ชื่นชอบที่ดีของผู้อยู่อาศัย! วีดจึงเริ่มที่จะผ่อนคลายความตึงเครียดกับนักท่องเที่ยวทั้งหลาย

"ฉันจะไม่ให้มันหกเลยแม้แต่หยดเดียว"

เขาเททองชุบบนรูปปั้นด้วยหัวใจของเขาทั้งหมด  เขาเคยส่งหนังสือพิมพ์ตั้งแต่อายุยังน้อย ท่ามกลางฤดูหนาวอันยาวนานเขาส่งมอบมันอย่างดีโดยไม่สูญหายเลยสักแผ่น

"หนังสือพิมพ์ที่จะต้องมีการส่งมอบอย่างรวดเร็ว! เพียงฉบับเดียวต่อหนึ่งบ้าน โดยที่ไม่มีแผ่นไหนยับหรือยื่นออกมา เมื่อเทียบกับที่ทำอยู่ตอนนี้มันไม่ได้ยากอะไรเลย. "

หนังสือพิมพ์ที่จะต้องมีการส่งมอบในขณะที่วิ่งจ๊อกกิ้งตามเส้นทางที่วางแผนไว้ แน่นอนมีค่อนข้างแตกต่างระหว่างนั่นและสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ถึงแม้ว่ามันจะเป็นทักษะเดียวกันที่ถูกนำมาใช้, การชุบทองมีความยากลำบากที่สูงมากจริงๆ

ใช้เวลาไม่นานส่วนหัวก็ถูกชุบทองเรียบร้อย หัวของรูปปั้นเทพเจ้าลูเปล่งประกายสีทองภายใต้แสงแดด  เขาฝังอัญมณีสีฟ้าในดวงตาของรูปปั้นหัวสีทอง  สายตาสีฟ้าอันงดงามที่ดูเหมือนจะจ้องมองไกลออกไป...

เริ่มต้นจากส่วนหัว รูปปั้นเทพเจ้าสุริยะอันสง่างามค่อยๆเสร็จไปทีละนิด

"โอ้."

"ช่างงดงาม"

ภาพของรูปปั้นเสร็จสมบูรณ์ถูกถ่ายทอดสดผ่านทางอินเทอร์เน็ตโดยนักท่องเที่ยวทั้งหลาย วีดสร้างรูปปั้นเทพเจ้าลูทองคำ มันสมบูรณ์ด้วยคุณสมบัติอันงดงาม,ถือคันธนูขนาดใหญ่และลูกศร   ปกติประติมากรจะได้รับความรู้สึกที่ประสบความสำเร็จได้ง่ายๆโดยการสร้างแค่รูปปั้น   แต่วีดมีประสบการณ์การทำประติมากรรมขนาดใหญ่  ดังนั้นในขณะที่เขาทำมันเขาใส่วัสดุพิเศษไปเล็กน้อยที่จะสามารถสร้างอุปกรณ์สำหรับรูปปั้น

ติ้ง!

คุณสร้างรูปปั้นทางศาสนาของเทพเจ้าลูสำเร็จ! สร้างโดยประติมากรวีด, ผลงานระดับมาสเตอร์พีสขนาดยักษ์อีกชิ้น รูปปั้นเทพเจ้าลู หนึ่งในเทพของทวีปเวอร์เซลส์ที่เป็นสัญลักษณ์ของดวงอาทิตย์ได้เสร็จสมบูรณ์แล้ว งานศิลปะนี้ปกคลุมไปด้วยทองคำบริสุทธิ์และจะมีมูลค่าสูงในศาสนจักรของเทพเจ้าลู คุณค่าทางศิลปะ: ชิ้นงานของประติมากรวีดผู้มีชื่อเสียง : 9,112

คุณสมบัติพิเศษ: บรรดาผู้ที่จ้องมองรูปปั้นของเทพเจ้าลูจะเพิ่มขึ้น 23% ในด้าน HP และฟื้นฟู mana ตลอดวัน พรีสแห่งวิหารลู พลังศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาเพิ่มขึ้น 12% ในระหว่างวัน นอกจากนี้โอกาสล้มเหลวในการร่ายเวทศักดิ์สิทธิ์จะลดลง พาลาดินแห่งวิหารลู ด้วยพลังความศรัทธาของพวกเขา กำลังใจในการทำงานจะไม่ลดลงและความกล้าหาญของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นถึงค่าสูงสุด(MAX) ค่าความแข็งแกร่ง (Strength) เพิ่มขึ้น 12 หน่วย ค่าความอึด (Vitality) จะเพิ่มขึ้นสูงสุด 20% ค่าพลังชีวิต (Health) จะเพิ่มขึ้นสูงสุด 25% โอกาศดรอปของไอเทมที่เพิ่มขึ้น 7% ในช่วงการล่าระหว่างวัน  ผลกระทบจะไม่ซ้อนทับกับประติมากรรมอื่น ๆ

จำนวนที่เสร็จสมบูรณ์ของประติมากรรมทางศาสนาจนถึงขณะนี้ : 1 ทักษะแกะสลักขั้นเชี่ยวชาญเพิ่มขึ้น ทักษะการใช้มือถึงขั้นสูงระดับ 7  ความสามารถในการใช้เครื่องมือหรือใช้มือจะเพิ่มขึ้นอีก 8%  และพื้นที่ต่าง ๆ จะได้รับผลกระทบ ค่าชื่อเสียงเพิ่มขึ้น  499 หน่วย ค่าศิลปะเพิ่มขึ้น  35 หน่วย ค่าความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น  3  หน่วย คุณได้สร้างรูปปั้นทางศาสนา ความใกล้ชิดของคุณกับศาสนจักรของลู ได้เพิ่มขึ้น - คุณจะได้รับความโปรดปรานจากพวกเขา โอกาสที่พรีสแห่งวิหารลูมาเยี่ยมชมเมืองโมราต้าจะเพิ่มขึ้น ในทางกลับกันสำหรับการสร้างรูปปั้นทางศาสนา , วีดได้ Stat ทั้งหมดจะเพิ่มขึ้นถาวร  2 หน่วย เขาประสบความสำเร็จในการสร้างรูปปั้นทางศาสนา! นอกจากนี้ทักษะการแกะสลักของวีดใกล้จะถึงระดับ 7 แล้วขาดเพียงแค่ 17 %

"ผลงานระดับยักษ์อีก 1 ถึง 2 ชิ้น คงเพียงพอ"

ก่อนหน้านี้อัตราการเพิ่มพูนทักษะการแกะสลักของเขาได้ชะลอตัวลง แต่สถานการณ์นี้ก็เป็นที่น่าพอใจแล้ว

"สำหรับตอนนี้,หยุดใช้หินสร้างประติมากรรมขนาดใหญ่ดีกว่า."

รูปปั้นของขโมยหรือรูปปั้นคนเถื่อนจะเพิ่มทักษะการแกะสลักของเขาโดยมาก แต่จะไม่เป็นประโยชน์กับเมืองโมราต้าเท่าไร  แม้ว่าการลักขโมยจะลดลงและการรักษาความปลอดภัยเพิ่มขึ้น  การสร้างรูปปั้นขโมยเป็นอะไรที่ไร้สาระ,เพราะมันไม่ได้เป็นเรื่องที่สำคัญในตอนนี้  ส่วนรูปปั้นคนเถื่อนจะทำให้ประชาชนหวาดหวั่นได้จากหน้าตาที่ป่าเถื่อนของมัน

"ฉันไม่ต้องการรูปปั้นเหล่านั้นในเมืองโมราต้า   ที่มีอยู่ก็ดีอยู่แล้วละ".

ตอนนี้มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากได้กรูกันเข้ามาชื่นชมรูปปั้นเทพเจ้าลูอย่างล้นหลาม  วีดจึงเก็บมีดแกะสลักเข้ากระเป๋า

“ฉันต้องทำอาหารตอนนี้เลยก่อนที่จะสายเกินไป”

"วีด, เจ้าเมืองโมราต้า!"

ในเมืองโมราต้า ผู้เล่นมีความสุขกับการล่ามอนสเตอร์และการผจญภัย   หลายคนมาจากภาคกลางของทวีปเริ่มเข้าสู่ทวีปตอนเหนือตั้งแต่มีมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งและเควสที่มากขึ้น   บรรดาปาร์ตี้ล่ามอนสเตอร์แสดงความสนใจในแง่ดีต่อวีด  แต่นักท่องเที่ยวและผู้เล่นเริ่มต้นก็ไม่ได้มีความสนใจในตัววีดมากเท่าไร แต่วีดเป็นผู้ที่น่าเคารพและน่าสนใจจะเข้าหาอยู่ดี

"ไปพบวีดกันเถอะ."

"คุณรู้ไหมว่าวีดอยู่ที่ไหน?"

ปาร์ตี้ทั้งหลายที่เพิ่งกลับมาจากการล่ามอนสเตอร์รอบๆเมืองโมราต้า แอบได้ยินข่าวลือว่าวีดอยู่ในเมืองตอนนี้  อาจจะยังไม่สายเกินไปที่จะหาตัววีดแล้วพวกเขาก็ถามกับพ่อค้าคนนึงว่าวีดอยู่ที่ไหน

"ท่านวีด?"

"ใช่แล้ว วีดนั่นล่ะ"

"โอ้คุณมาท่องเที่ยวงั้นรึ, ท่านวีดกำลังสร้างประติมากรรมซึ่งอยู่บนภูเขาหินในตอนนี้. "

"ประติมากรรม?"

"ใช่เลย มันเป็นการทำงานที่ยาวนานมากและน่าเบื่อ  หากคุณอยู่ถึงวันมะรืนมันน่าจะเสร็จแล้ว. "

นักรบฮอนงงกับคำบอกกล่าวของพ่อค้า

"การสร้างประติมากรรม?"

"ในความเห็นข้า อาชีพประติมากรเป็นอะไรที่ไร้สาระ."   พาลาดินบิลลิโอ้ พูดด้วยเสียงเครียดเล็กน้อย

"ข้าเคยได้ยินเรื่องของประติมากรผู้ที่เป็นเจ้าเมืองโมราต้า, แต่สำหรับเขามันไม่เข้าท่าเลย เทพสงครามวีดที่ข้าเคยเห็น ไม่น่าใช่คนเดียวกัน"

ในคอนทิเนนท์ออฟเมจิค, พวกเขาถูกฆ่าตายโดยวีดหลายต่อหลายครั้ง  พวกเขายังคงสามารถจำรอยยิ้มความยินดีขณะที่วีดสังหารศัตรูอย่างมีประสิทธิภาพ

"ประติมากร ... ตรงกันข้ามกับสิ่งที่ข่าวลือบอก นายคิดว่าเขาอาจจะไม่ใช่เทพสงครามวีด?"   นักรบฮอนกล่าวอย่างไม่ยอมรับ

นักรบการ์ริคกล่าวเดินออกมา

"เราไปดูด้วยตาของเราเองเถอะ  ดีกว่ายืนพูดกันอยู่แบบนี้ใช่ไหม? "

ปาร์ตี้เจ็ดคนรวมถึงฮันและการ์ริคมุ่งหน้าไปยังภูเขาร็อคกี้  ผู้เล่นหลายคนในขณะนี้รวมตัวกันอยู่ริมแม่น้ำ พรีสเลเวล 300 ขึ้นไปสังเกตุได้จากเสื้อคลุมที่ใส่  แผนที่ของโมราต้ายังไม่ได้อัพเดทและวิธีเดียวที่จะไปยังภูเขาร็อกกี้ขึ้นอยู่กับความรู้ความสามารถของคุณเอง อย่างไรก็ตามหนทางไปบนเขาไม่ได้ยากอย่างที่คิดเพราะมันเต็มไปด้วยแสงสว่าง  มันเป็นสถานที่ๆคุณจะต้องแวะมาเมื่อมาที่โมราต้า

"เราเคยอาศัยที่ฐานของเมืองรานี   ท่านเจ้าเมืองล่ามอนสเตอร์อยู่บนยอดเขาใช่ไหม? "

"ยิ่งกว่าล่ามอสเตอร์อีก, ผมเชื่อว่าทุกคนที่เฝ้าดูเขาสร้างประติมากรรมอยู่จะต้องรู้สึกขอบคุณเขา. "

จะเดินตรงไปที่นั้นเลยดูจะลำบาก  บนถนนเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวและผู้เล่นใหม่ที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า

"ว้าว เขาเยี่ยมที่สุดเลย."

"เริ่มต้นที่เมืองโมราต้าเป็นอะไรที่ดีจริงๆ การได้มองประติมากรรมเหล่านี้ช่วยให้การล่ามอนสเตอร์ง่ายขึ้นมาก

ฮอนเข้าใจสิ่งที่ผู้เล่นใหม่พูดถึง  เมืองที่เริ่มต้นของเขาเป็นเหมืองแร่ร้าง เขาจงใจเลือกมันเหตุผลเพราะว่าเพื่อที่จะอัพเลเวลได้เร็วกว่าคนอื่น 

ต่อมาเมื่อเขาไปเป็นเมืองที่ใหญ่กว่า แต่เขาไม่ได้จำได้ว่าเห็นผลงานศิลปะมากมายนัก เขาได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับปิรามิดที่สร้างขึ้นในอาณาจักรโรเซนไฮม์ แล้วรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย สำหรับผู้เล่นใหม่แล้วมันช่างน่าประทับใจที่มีประติมากรรมช่วยบัฟให้

ปาร์ตี้ของฮอนเริ่มต้นเดินตามขบวนของผู้คนที่เดินขึ้นภูเขาร็อกกี้ ขณะที่พวกเขาเริ่มปีนขึ้นไปท้องฟ้าเริ่มจะมืด จอมเวทย์เป็นอะไรที่ผู้คนทั่วไปอิจฉา โดนเฉพาะเมื่อพวกเขาบินได้

การ์ริคเสนอ "เราผ่านทางนี้ไม่ได้แน่เลย บินไปกันเถอะ"

"นายอยากทำจริงๆนะ?"

จอมเวทย์อีสตันร่ายเวทย์ให้ตัวเองและปาร์ตี้ของเขาลอยขึ้นกลางอากาศ. นั่นทำให้คนใกล้ๆเริ่มมองมาทางพวกเขา

"ท่านจอมเวทย์ ท่านพอจะช่วยร่ายเวทย์บินให้พวกเราด้วยได้หรือไม่?"

"โอ้ ว้าว , พะ พวกเรากำลังลอยขึ้น ขอบคุณมากท่านจอมเวทย์! "

ท่านจอมเวทย์!  ท่านจอมเวทย์! .

อีสตันมีชื่อเสียงอย่างกับดาราขึ้นในทันทีเพราะความมหัศจรรย์ของเวทย์บิน การยืนยันจากผู้ใช้จำนวนมากกลางอากาศที่รุมล้อมอีสตันมากขึ้นเรื่อยๆ

ฮอนพยักหน้าแล้วกล่าวว่า "พวกเราจะไปกันก่อน."

แน่นอนว่าอีสตันถูกทิ้งไว้กับผู้คน

"ดูแลแฟนคลับของนายแล้วค่อยตามมานะพวก"

พวกเขาบินผ่านอากาศด้วยเวทมนตร์มุ่งสู่บนยอดของเทือกเขาร็อกกี้  

เฮ้! ทุกคน ดูนั่นสิ! นอกเหนือไปจากหอคอยแห่งแสงมีอีกประติมากรรมขนาดใหญ่บนภูเขาหินอีกด้วยนะ

ไฮนซ์หนึ่งในปาร์ตี้ผู้ที่เป็นพรีสวิหารลู รู้สึกประทับใจอย่างมาก...

"นี่คือรูปปั้นของเทพเจ้าลู ... "

ผลเอฟเฟคของประติมากรรม! ไฮนซ์ได้รับบัฟเพราะค่าพลังความศรัทธาและเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ในตัว  การล่ามอนสเตอร์จากเควสในเมืองโมราต้าจะมีประสิทธิภาพเพิ่มยิ่งขึ้น พรีสแห่งเฟรย่าก็ได้รับบัฟอย่างมีความสุขเช่นกัน

พรของรูปปั้นเทพเจ้าลู ช่วยเพิ่มพลังของการฮีลและทำร่ายเวทย์ได้เร็วขึ้น หลายคนมีความฝันที่จะได้พบเทพธิดาเฟร์ย่า ดังนั้นพรีสชายหลายคนรวมตัวกันที่นั่น นอกจากนี้ยังมีความมั่งคั่งของกิลด์ในโมราต้า ได้นำไปสู่การประชุมสมาคมจำนวนมากและสร้างพันธมิตรต่อกัน

"ด้วยสิ่งนี้ พรีสแห่งวิหารลูจะมาโมราต้าอีกมาก"

“การเดินทางเข้ามาและออกไปของบรรดาพรีสและพาลาดิน นั่นจะส่งผลให้โบสถ์จะถูกสร้างเร็วๆนี้แน่นอน”

"วีดอยู่ไหน?"

ฮอนสแกนพื้นที่ใกล้หอคอยแห่งแสง ค้นหาผู้เล่นสักคนเป็นเรื่องยากเนื่องจากมีนักท่องเที่ยวจำนวนมากเกินไปภายใต้ค่ำคืนของโมราต้า, บิลลิโอ้ชี้นิ้วไปที่จุดหนึ่ง

"นั่นมันอะไร?"

แสงจากคบเพลิงเผยให้เห็นบางสิ่ง ผู้คนกำลังยืนอยู่ในแถวรอที่จะซื้อบางสิ่งบางอย่างกิน

"ไปดูกันเถอะ"

ฮอน,บิลลิโอ้ และคนอื่นๆบินจากฟ้าร่อนลงสู่พื้น และได้พบกับป้ายใหญ่โตที่ถูกแขวนไว้ในที่เปิดเผยแสดงชื่อเมนูอาหารอยู่

"ดูนั่นสิ."

"หา?"

     ต้มยำมังกร : 120 ทอง      ก๋วยเตี๋ยวราชาไฮดรา : 100 ทอง      ซุปโครงกระดูกเมาค้าง (ซุปแก้อาการเมาค้าง): 13 ทอง      เนื้อมังกรย่างสูตรพิเศษ (1 ชิ้น 150 กรัม): 380 ทอง      เนื้อราชาไฮดราย่างสูตรพิเศษ (1 ส่วน 100 กรัม): 80 ทอง      เสาะหาจากแหล่งกำเนิด : ริมฝั่งแม่น้ำโหยหวน (เสิร์ฟอาหารสดใหม่)

"อึ่ก!"

พวกเขาตกใจกับรายการอาหารและราคาบนป้าย

"ท่านสุภาพบุรุษและสตรี  เร่เข้ามา! เร่เข้ามา!  ของดีราคาถูก! เนื้อที่ไม่เคยปรากฎมาก่อน! เนื้อมังกร! ต้มยำทำจากเนื้อมังกร. "

คำพูดเชื้อเชิญของเชฟได้ยินเสียงตลอดทั่วภูเขา

"ราคามันแพงเกินไป."

" แต่เราจะมีโอกาสได้กินเนื้อแบบนี้อีกเมื่อไรหละ?"

"ถูกต้องที่สุด, ถ้าเราไม่ได้กินมันในวันนี้เราจะต้องเสียดายแน่ ใช่ปะหละ?"

มีลูกค้าหลายคนยืนต่อแถวรับอาหารอยู่

"วีดไม่น่าจะอยู่ที่นี้นะ?"

ฮอนส่ายหัวของเขาไปมา, สงสัยจะจริงอย่างที่นายว่า

บิลลิโอ้เดินเข้าไปถามหาวีดจากคนที่ต่อแถวอยู่ และได้ทราบความจริง

"เชฟคนนั้นคือวีด"

"วีด...เทพสงครามวีด?"

"ผมไม่รู้นะ, แต่นั่นละวีด...เจ้าเมืองโมราต้า."

"คุณแน่ใจไหม?"

"หลายคนรู้จักวีด."

เพราะว่าตอนที่วีดสร้างรูปปั้นยักษ์เทพธิดาเฟร์ย่า วีดระดมแรงงานจากผู้คนแถวนี้ มันเป็นเควสที่ดีมากและเพราะยังงั้นคนที่เข้าร่วมรู้ว่าหน้าตาวีดเป็นอย่างไร

"อาหารเหล่านั้นกับการสร้างประติมากรรม?"

"การดำเนินสร้างรูปปั้นเทพลูได้ดึงดูดนักท่องเที่ยวจำนวนมาก ทั้งชาวบ้านในโมราต้าและผู้เล่นต่างก็อยากมาเจอวีด คุณจะประหลาดใจกับจำนวนผู้คนที่มหาศาล? "

ฮอนพยักหน้าเห็นด้วย, จากที่เขารู้ เขาไม่เคยเห็นผู้คนเยอะขนาดนี้ยกเว้นเมืองหลวงของอาณาจักร สำหรับฝูงชนมากมายที่มารวมกันในภาคเหนือ ในเมืองโมราต้าเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจอย่างแท้จริง

"ดังนั้น ด้วยความรู้สึกที่อยากดูแลผู้คนที่มาชุมนุมกันที่นี่ในวันนี้,  เขาจึงขายอาหาร."

"การทำอาหาร ... ใครจะซื้อสิ่งที่มีราคาแพงแบบนั้นกิน?"

"วีดพยายามที่จะขายมันราคาถูกแล้ว, แต่มีเพียงเท่านี้ที่เขาสามารถทำได้ อย่าแปลกใจไป.พวกเขาบอกว่าถ้าคุณกินเนื้อมังกร 1 กิโลกรัม, ค่าความอึด(Vitallity)ของคุณจะเพิ่มขึ้นถาวร 20, พลังชีวิต(HP) จะเพิ่มสูงสุด 120, และความแข็งแกร่ง(Strength)ของคุณจะเพิ่มถาวรอีก 7. "

ฮอนถลึงตามองพวกเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ

"คุณพูดจริงเหรอ? ค่าพลังจะเพิ่มด้วยอาหารเนี่ยนะ? "

"ได้รับการยืนยันแล้วโดยคนจำนวนมาก."

"ดังนั้นแล้วเนื้อราชาไฮดร้ากับมังกรนี่มันไม่แพงเลย"

ฮอนและการ์ริคจึงยอมรับเรื่องราคา นอกจากนี้โอกาสที่จะได้กินอาหารปรุงระดับสูงและเพิ่ม Stat อย่างถาวร หาได้ยากยิ่ง

"ทำไมเราไม่ลองสักครั้งหละ?"

"ผมอยากจะลองกินเนื้อมังกร ถ้าผมไม่ได้กินมันและปล่อยให้โอกาสของการเพิ่ม Stat นี้ผ่านไป ผมจะต้องเสียใจไปตลอดวันของผม. "

ฮอน,การ์ริค,บิลลิโอ้ และคนอื่นยืนต่อแถวกันเรียบร้อยแล้ว ความโลภสำหรับการเพิ่ม Stat มันช่างรุนแรง แม้ว่าค่าภูมิปัญญา(Wisdom)และสติปัญญา(Intelligence) มีความสำคัญมากขึ้นในการเป็นจอมเวทย์ แต่เมื่อมีโอกาสในการเพิ่มความแข็งแรง(Strength)และความคล่องตัว(Agility) พวกเขาจะไม่ลังเลที่ได้มัน คนทุกอาชีพทุกเพศทุกวัยต้องการบำรุงร่างกายทั้งสิ้น และแล้วจำนวนของลูกค้าที่ต่อแถวซื้ออาหารก็ค่อย ๆ เพิ่มขึ้น

****************

ในน้ำต้มยำราวกับมีมังกรว่ายอยู่อย่างแท้จริง! เนื้อราชาไฮดร้าปริมาณมากอยู่ในชามก๋วยเตี๋ยวซอสถั่วดำโดยใช้เส้นก๋วยเตี๋ยวแป้งสาลี! น้ำซุปโครงกระดูกแก้เมาค้างเกือบไม่มีเนื้อหนังใดๆติด!  แต่ถึงกระนั้น ยังเพิ่ม Stat ค่าความแข็งแรง, ความคล่องตัวและความมอึดให้ขึ้น 1 หรือ 2 จุด เลยทีเดียว.

เนื้ออิมูกิและราชาไฮดร้าคือวัสดุที่ดีเยี่ยมในการปรุงอาหาร ส่งผลในการพัฒนาสกิลการทำอาหารได้อย่างรวดเร็ว

"การจัดตั้งธุรกิจเป็นเรื่องยาก เมื่อมันเริ่ม, ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดีในช่วงแรก แต่เนื่องจากการหลั่งไหลของลูกค้า ความวุ่นวายกำลังตามมา"

สิ่งที่ยากที่สุดสำหรับธุรกิจคือภาษี! อย่างไรก็ตามในโมราต้า วีดจ่ายภาษีตามปกติเพราะในที่สุดเงินจะกลับไปที่กระเป๋าของเขาเอง  โรงแรมในโมราต้าเคยจ้างวีดให้ทำงานในห้องครัว มันเป็นสถานการณ์ที่สมบูรณ์แบบที่จะทำเงินจากลูกค้าที่แห่เข้ามาทานอาหารที่เตรียมไว้ ในธุรกิจอาหารที่มันเป็นเรื่องยากที่จะมีกำไรมาก ยกเว้นคุณจะมีอิสระในการชาร์ทราคาเพิ่มจากอาหารของคุณเอง อย่างเช่นในตอนนี้(555)

-      ทักษะการทำอาหารของท่านเพิ่มขึ้น  -

ทักษะการทำอาหารของวีดได้เพิ่มอีก 2 ระดับ ตอนนี้ถึงขั้นกลางระดับ 8 แล้วที่แม่น้ำโหยหวนเขาขยันหมั่นเพียรในการกลั่นเบียร์เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของเขา ตอนนี้ผ่านระดับ 7 ไปแล้ว เป็นเพราะว่าได้วัตถุดิบระดับสูงที่หายากมากมาเยอะมากทีเดียว ทักษะทำอาหารของวีดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว วีดต้องจัดสต๊อกสำหรับเนื้อให้ดีเพราะปริมาณมันมีจำกัด ไม่งั้นได้โกลาหลแน่

"วีด, ตรงนี้ขอ 7 ที่นะ ."

"ฉันจะซื้อ 12 จาน."

ปิงหลงทำหน้าที่แช่แข็งเนื้อ แน่นอนว่าเจ้าเหลืองทำหน้าที่ขนย้ายเนื้อให้เร็วที่สุดก่อนที่มันจะละลาย พวกมันถูกขายเหมือนฮอทเค้ก เพราะวีดตั้งแคมป์ไฟย่างเนื้ออยู่, กลิ่นเนื้อย่างหอมๆจึงฟุ้งกระจายไปทั่วภูเขาร็อกกี้

"นอกจากนี้ยังมีน้ำซุปกระดูกอิมูกิ"

เมื่อขายเนื้อมันก็ขาดไม่ได้ที่จะขายพร้อมกับเครื่องดื่ม

"น้ำตาราชาไฮดร้า 30 ทอง, ไวน์เกาหลี 80 ทอง สินค้ามีจำนวนจำกัดรีบซื้อก่อนจะหมดนะครับ. "

นอกจากนี้ยังมีเด็กสาวปลูกดอกไม้ที่ได้รับการช่วยเหลือจากวีด ด้วยการเสิร์ฟของเธอ เครื่องดื่มขายหมดอย่างรวดเร็ว วีดเลยขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ต้มเก็บไว้มาตลอดการเดินทางออกมาขายทั้งหมด เพราะมันเป็นจังหวะเหมาะที่ขายในราคาสูงขึ้นเหมือนกับที่ในภัตตาคารทำกัน

เหล่านักผจญภัยมาถึงที่ซากปรักหักพังของป้อมปราการเอมบินยู

"อืม..นี้เป็นสนามรบที่โหดร้าย."

"อะไรบางอย่างอาจปรากฏออกมาได้ในบรรยากาศน่าขนลุก."

ฮอน,การ์ริค,บิลลิโอ้ และคนอื่น ๆ เดินไปที่ริมฝั่งของแม่น้ำโหยหวนในยามเย็น  วันก่อนพวกเขาได้กินเนื้อราชาไฮดราและเนื้ออิมูกิจน Stat ของพวกเขาเพิ่มขึ้นเต็มที่แล้ว

"ฉันกินไปเยอะมาก สำหรับเนื้อส่วนกึ๋น 600 กรัมแค่ 20 เงินเท่านั้นเอง มีความสุขจริงๆเลย"

เมื่อวีดแอบได้ยินถ้อยคำอันน่ายินดีเหล่านั้น เค้าถึงกับปาดน้ำตาทีเดียว  หลังจากที่พวกเค้ากินอาหารกันอิ่มแล้ว พวกเค้ายังขอใช้ประตูวาร์ปอีกด้วย แต่ทหารโมราต้าและพาลาดินป้องกันไม่ให้เข้าไป

"ไม่สามารถใช้ได้ครับ."

ฮอนถามอย่างสุภาพ

"เราจำเป็นต้องได้รับการว่าจ้าง? หรือรับเควสบางอย่างรึเปล่าครับ? "

ทหารส่ายหัวต่อคำถามของพวกเขาเกี่ยวกับการอนุญาตให้ใช้ประตูวาร์ปและพูดว่า

"คุณจะต้องชำระค่าธรรมเนียมในการใช้ประตูวาร์ป."

"เท่าไหร่?"

"350 ทองต่อคน."

“.....”

พวกเขามัวแต่ยุ่งกับการกินเนื้อและจบลงด้วยการใช้จ่ายเงินของพวกเขาทั้งหมด ฮอนและสหายของเขาตกอยู่ในสถานการณ์อึดอัด

"เราจะทำอย่างไรดี?" บรรดาสหายเอ่ยถามฮอน

"ทำสิ่งที่เราทำได้ไงละ? เราจำเป็นต้องหาเงิน. "

จอมเวทย์อีสตันเรียกกระเป๋าของเขาออกมาดู แม้ว่าปกติจะเขาได้รับเงินมากมายโดยการทำสินค้าเวทย์มนตร์ขาย แต่เนื่องจากการกินอาหารและการดื่มแอลกอฮอล์, กระเป๋าเงินของเขาว่างเปล่า

"เอางี้ไหมละ ทำไมพวกเราไม่ใช้โอกาสนี้ขายพวกของที่ไม่ได้ใช้ทิ้งละ? "

"นายแน่ใจนะ?"

"แน่นอน,ใช้เวลานี้ในการจัดระเบียบเป้สะพายหลังของเรา."

ทั้งปาร์ตี้เริ่มจัดการข้าวของ ขายอาวุธและชุดเกราะที่เคยใช้ไปแล้วแยกพวกแร่ไว้ต่างหาก ไอเท็มหายากที่หวงแหนก็ยังต้องขายเพื่อระดมทุนสำหรับการล่าครั้งนี้ มันเป็นความจริงที่ว่าค่าใช้จ่ายก็แพงไปหน่อยที่จะเข้าประตูวาร์ป แต่เพื่อการล่ามอนสเตอร์ในพื้นที่ดีกว่า มันก็คุ้มค่าในการจ่ายราคาเต็ม

พวกเขามาถึงวิหารของศาสนามาทัลลอส และเดินทางต่อไปป้อมปราการเอมบินยู มันรู้สึกเหมือนที่บางสิ่งบางอย่างอาจลุกขึ้นมาเช่นพวกโครงกระดูกตามกำแพงและหอคอย พวกเค้าอยู่ท่ามกลางหมอกอากาศหนาวเย็นริมแม่น้ำ ฮอนกับปาร์ตี้ของเขาผ่านมาทางประตูวาร์ปพร้อมกับผู้คนอีกกว่า 80 ชีวิต ช่างน่าตื่นเต้นที่จะเริ่มต้นการสำรวจดันเจี้ยนใหม่และอันตราย ดังนั้นริมแม่น้ำเต็มไปด้วยผู้เล่นและนักท่องเที่ยวที่พร้อมจะถ่ายทอดสดการล่ามอนสเตอร์ ณ ริมแม่น้ำ

เมแพนมองไปรอบๆแล้วเริ่มตะโกน

"มีสินค้าที่จำเป็นสำหรับการล่ามอนสเตอร์ขายคร้าบ, รับซื้อJaptem(ของขยะ)ให้ราคาดีกว่าที่อื่นนะคร้าบ"

เมแพนและพ่อค้าคนอื่นๆ ตั้งค่ายอยู่รอบๆทางเข้าคอยสังเกตเวลาเห็นใครออกมา เป้าหมายคือร่วมปาร์ตี้กับผู้เล่นระดับสูงเพื่อกำไรที่มากกว่า

"เล็งหาปาร์ตี้ไว้ด้วยล่ะ เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการต่อสู้, พวกนักรบสู้ตลอดได้ไม่นาน พวกเขาต้องการเราแน่

"นั่นสินะ, ถ้าเป็นฉันละก็ อ๊ะ! คนนั้นเป็นไงบ้าง "

มันดีกว่าที่เล็งหาผู้เล่นเดี่ยว แต่พวกเค้าส่วนใหญ่อยู่กันปาร์ตี้ตลอด ยากมากที่พ่อค้าแบบเราจะเข้าปาร์ตี้ล่ามอนสเตอร์

ในเวลาเดียวกันวีดเดินออกจากที่ราบ กระพือเสื้อคลุมสีดำของเขาและมุ่งไปยังป้อมปราการเอมบินยู  

วีดมาถึงในซากปรักหักพังและเริ่มตะโกนบอกผู้เล่นบริเวณป้อมปราการ

"ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี บางที...คุณอาจต้องการเควส?"

" ... ?"

"ผมสามารถแชร์เควสที่ผมได้รับมาได้, ความยากอยู่ที่ระดับ B "

ชายคนนั้นดูน่าสงสัยแล้วยังเควสความยากระดับ B …จะไหวเหรอ?

"เป็นเควสเกี่ยวกับอะไร?"

ชาแมนสาวผมทองคนนึงถามด้วยอยากรู้อยากเห็น

“เทพสงครามวีด”

แม้ผู้คนจะออกความเห็นกันแตกต่างมากมาย แต่มีหลายคนเชื่อในสัญลักษณ์ “เทพสงคราม”

"มันเป็นเควสเกี่ยวกับการช่วยเหลือนักโทษแห่งวิหารมาทัลลอส และมันเชื่อมโยงกับสิ่งที่ผมกำลังทำ "

ผู้เล่นส่วนใหญ่ที่มาที่นี้ เคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับความเชื่อมโยงระหว่างวีดกับการฟื้นคืนชีพกองกำลังวิหารมาทัลลอส

"มันจะต้องเป็นสถานที่ๆเกี่ยวข้องกับกองทัพคืนชีพของเดย์ม่อนใช่ไหม?"

"ใช่แล้ว มันเกี่ยวข้องกัน."

"จริงเหรอ?"

"สถานที่ในเควสอยู่ตรงไหนละ"

"แถวนี้เอง มันเป็นดันเจี๊ยน"

"จริงๆเหรอ?”

บรรดาผู้เล่นที่ป้อมปราการเอมบินยูรวมถึงชาแมนสาว ก้าวเดินเข้ามาหาวีดอย่างรวดเร็ว,ถ้าเขาเต็มใจจะแชร์เควสดีๆแบบนี้ ทุกคนก็ยินดีจะตอบรับมัน

"ฉันขอร้อง, โปรดแชร์เควสให้ด้วยเถิดท่านวีด!"

"ขอบคุณนะ สำหรับการแชร์เควสระดับ B ที่ได้รับมา"

ท่ามกล่างเสียงขอบคุณและความปลื้มปีติยินดี, วีดยิ้มอ่อนแล้วพูดว่า...

" ไม่เป็นไรหรอกครับ ค่าแรกเข้าคนละ 800 ทองนะครับ"

" ...... "

เควสระดับ B ที่เกี่ยวข้องกับวิหารมาทัลลอส! แม้ว่าพวกเขาจะไม่เป็นผู้นำเควสเอง แต่พวกเขาจะได้ค่าประสบการณ์,ชื่อเสียงหรือเควสที่แตกต่างเป็นรางวัล  ครั้งนี้วีดหาเงินจากการเก็บค่าธรรมเนียมได้เยอะทีเดียว

ผู้แปล: บุรุษเที่ยงคืน

Editor: แอดชิน เพจ เราอ่านนิยายแปล

ที่มา: http://japtem.com/lms-volume-17-chapter-3/

ไฟล์: https://drive.google.com/drive/u/0/folders/0B7slWHQIQ6wCM1hicDY3dUw2cXM